Μόνο το 3% του παγκόσμιου πληθυσμού θα εμβολιαστεί

 

Τους επόμενους τρεις μήνες μόνο το 3% του πληθυσμού, κυρίως των πλούσιων χωρών, θα εμβολιαστεί για τον Covid-19. Οι φτωχές χώρες έχουν ήδη τεράστιο πρόβλημα. Γι' αυτό στις αρχές Μαρτίου, η Ινδία και η Νότια Αφρική υπέβαλλαν στον Παγκόσμιο Οργανισμό Εμπορίου (ΠΟΕ) αίτημα προκειμένου να αρθούν οι παραδοσιακοί κανόνες πνευματικής ιδιοκτησίας για τα εμβόλια και τα φάρμακα για τις θεραπείες του κορονοϊού μέχρι να πάψει να υφίσταται η υγειονομική κρίση. Όμως οι πλούσιες χώρες και οι φαρμακοβιομηχανίες αντέδρασαν, πλην του Αμερικανού προέδρου Τζο Μπάιντεν. 

 

Οι φτωχές χώρες έχουν αρχίσει να λαμβάνουν δόσεις χάρη στο πρόγραμμα Covax του Παγκόσμιου Οργανισμού Υγείας (ΠΟΥ), αλλά οι διαθέσιμες ποσότητες, όπως προαναφέραμε, είναι τέτοιες που εκτιμάται ότι μόνο το 3% του πληθυσμού μπορεί να εμβολιαστεί τους επόμενους τρεις μήνες. Οι συνέπειες του περιορισμένου εμβολιασμού είναι εμφανείς σε χώρες όπως η Νότια Αφρική και περισσότερες από 100 αναπτυσσόμενες χώρες, καθώς υπάρχει κίνδυνος για νέα κύματα μόλυνσης από μεταλλάξεις του κορονοϊού, που θα οδηγήσουν σε νέα περιοριστικά μέτρα, τα οποία με τη σειρά θα επιβαρύνουν περαιτέρω την οικονομία, αυξάνοντας την ανεργία, τη φτώχεια και την πείνα.

 

Οι μεγάλες φαρμακευτικές εταιρείες έχουν αντιταχθεί στις προτάσεις της Νότιας Αφρικής και της Ινδίας καθώς και του Τζό Μπάιντεν με το επιχείρημα ότι ήταν η υπόσχεση της προστασίας της πνευματικής ιδιοκτησίας που τιςς ώθησε να επενδύσουν δισεκατομμύρια δολάρια για να αναπτύξουν αποτελεσματικά εμβόλια σε χρόνο ρεκόρ. Σε κάθε περίπτωση, προσθέτουν, η εγκατάλειψη των διπλωμάτων ευρεσιτεχνίας δεν θα λύσει το πρόβλημα της πρόσβασης σε εμβόλια, επειδή αυτά είναι δύσκολο να παρασκευαστούν. Αυτό όμως δεν ισχύει γενικά. Η Aspen Pharmacare, ένας από τους μεγαλύτερους παραγωγούς γενόσημων φαρμάκων στο Νότιο Ημισφαίριο και το Ινστιτούτο Ορού της Ινδίας κατασκευάζουν ήδη δόσεις για τις Johnson & Johnson και την AstraZeneca. Άρα τα επιχειρήματα δεν ευσταθούν. Εκείνο που είναι βέβαιο είναι η τοποθέτηση του κέρδους πάνω από τις ζωές των ανθρώπων. Και σ’ αυτή τη συνθήκη αποκτούν θετικό πρόσημο εκείνοι που θέτουν πάνω από το χρήμα την ανθρώπινη ζωή. Η θέση του Τζο Μπάιντεν είχε θετικό αντίκτυπο στη διεθνή κοινή γνώμη, αντίθετα με η θέση της Μέρκελ και των Ευρωπαίων ομολόγων της. Εντέλει, η ΕΕ της αλληλεγγύης απεδείχθη ένας μύθος χωρίς ούτε έναν κόκκο αλήθειας. 

πηγή

Πρόεδρος Ένωσης Δικαστών και Εισαγγελέων: Οι σκληρές αλήθειες για το 10ωρο και τα νέα εργασιακά

 

Οι νέες αλλαγές στα εργασιακά ενταγμένες στη λογική των αντιμεταρρυθμίσεων του ευρωπαϊκού εργατικού δικαίου, τονίζει σε άρθρο του ο Πρόεδρος της Ένωσης Δικαστών και Εισαγγελέων, Χριστόφορος Σεβαστίδης.

 

"Δεν βρισκόμαστε μπροστά σε λανθασμένη μεταφορά ενωσιακού δικαίου ή κακότεχνη διατύπωση αλλά σε μια συνειδητή επιλογή. Ολοένα και μεγαλύτερη απομείωση εργασιακών δικαιωμάτων με κατάργηση προστατευτικών νομοθετικών ρυθμίσεων και θέσπιση περιορισμών που ακυρώνουν συνταγματικές διατάξεις προς όφελος της ευελιξίας και της μεγαλύτερης κερδοφορίας των επιχειρήσεων". Αυτό ανεφέρει μεταξύ άλλων σε άρθρο του με αφορμή το εργασιακό νομοσχέδιο ο  Χριστόφορος Σεβαστίδης, Πρόεδρος της Ένωσης Δικαστών και Εισαγγελέων.

 

 

Ολο το άρθρο του κ. Σεβαστίδη

Ι. Η ιστορία ρύθμισης της εργάσιμης ημέρας όπως και του ύψους της εργατικής αμοιβής κρύβει μέσα τους μακραίωνους αγώνες μεταξύ των κατόχων των μέσων παραγωγής και των εργατών. Το αίτημα για το 8ωρο, που γεννήθηκε για πρώτη φορά μετά τον Αμερικανικό εμφύλιο πόλεμο, απαιτήθηκε ανοιχτά και μαζικά στην απεργία της Πρωτομαγιάς του 1886, όταν οι εφημερίδες της Νέας Υόρκης δήλωναν ότι το κίνημα ήταν ανατριχιαστικό και αχαλίνωτο και θα έφερνε μείωση των μισθών, φτώχεια και κοινωνική υποβάθμιση ενώ θα έσπρωχνε τους εργάτες σε αλητεία, χαρτοπαιξία, βία και αλκοολισμό (Ρίτσαρντ Μπόγερ- Χέρμπερτ Μόρε, Η άγνωστη ιστορία του εργατικού κινήματος των ΗΠΑ, σελ. 145). Σταδιακά όλο και περισσότεροι εργαζόμενοι, όλο και περισσότεροι κλάδοι κατακτούσαν στις ΗΠΑ το 8ωρο μέσα από τη συνδικαλιστική δράση, τους βίαιους και αιματηρούς αγώνες, τους πρόωρους θανάτους και τα εργατικά ατυχήματα. Οι αγγλικοί εργοστασιακοί νόμοι (Factory- Acts) του δεύτερου μισού του 19ου αιώνα προδιαγράφουν ως μέση ημέρα της εβδομάδας τις 10 ώρες και τις 8 ώρες για το Σάββατο. Το ανώτατο όριο της εργάσιμης ημέρας συμπίπτει σχεδόν με τα όρια που επέβαλε ήδη από το 1349 το Καταστατικό για τους Εργάτες του Εδουάρδου του Γ’. Παρατηρείται από τότε ότι η εργάσιμη ημέρα ανέρχεται καθημερινά σε 24 ώρες αφού αφαιρεθούν οι λίγες ώρες ανάπαυσης, χωρίς τις οποίες η εργασιακή δύναμη αποτυγχάνει τελείως να επιτελέσει εκ νέου την υπηρεσία της. Το 8ωρο επιβλήθηκε ως χρόνος αναγκαίος για μόρφωση, πνευματική ανάπτυξη, ψυχαγωγική κοινωνική επαφή. Η υπερεργασία με την παράταση της εργάσιμης ημέρας διαπιστώθηκε ότι προκαλεί την πρόωρη εξάντληση και νέκρωση της ίδιας της εργασιακής δύναμης, κατάσταση που δεν συνέφερε ούτε τους εργοδότες. Οι τελευταίοι βρήκαν στην εντατικοποίηση της εργασίας και στην αυξημένη ταχύτητα των μηχανών έναν βολικό τρόπο να συμπυκνώσουν την ίδια εργασία σε μικρότερο χρονικό διάστημα της ημέρας εξοικονομώντας ταυτόχρονα ένα μέρος των λειτουργικών τους δαπανών.  

 

Στο κατώφλι του 20ου αιώνα οι κοινωνικοί αγώνες της εργατικής τάξης οδήγησαν τη Διεθνή Οργάνωση Εργασίας να υιοθετήσει στις 29 Οκτωβρίου 1919 την υπ’ αριθμό 1 Διεθνή Σύμβαση Εργασίας που περιορίζει τις ώρες εργασίας στις βιομηχανικές επιχειρήσεις σε 8 ώρες ημερησίως και σε 48 εβδομαδιαίως. Η Ελλάδα κύρωσε τη Σύμβαση με το ν. 2269/1920. Στις δεκαετίες που ακολούθησαν οι ρυθμίσεις επεκτάθηκαν σε όλους τους επαγγελματικούς κλάδους και το δικαίωμα των εργαζομένων στην ανάπαυση και στον ελεύθερο χρόνο αποτυπώθηκε σε διεθνή κείμενα για τα ανθρώπινα δικαιώματα (Οικουμενική διακήρυξη για τα ανθρώπινα δικαιώματα του 1948, Χάρτης των Θεμελιωδών Κοινωνικών Δικαιωμάτων του 1989, Αναθεωρημένος Ευρωπαϊκός Κοινωνικός Χάρτης).  Με την ΕΓΣΣΕ του 1975 καθιερώθηκε ως εβδομαδιαίος χρόνος εργασίας οι 40 ώρες που αντιστοιχούσαν σε πενθήμερη εργασία ή σε 6 ώρες και 40 λεπτά σε εξαήμερη εβδομαδιαία απασχόληση, με αυξημένη αμοιβή για κάθε παραπάνω ώρα απασχόλησης. Από τις αρχές της δεκαετίας του 1990 ξεκίνησε μια αντίστροφη πορεία σταδιακής απορρύθμισης όλων των προστατευτικών ρυθμίσεων. Στην Ευρωπαϊκή Ένωση η Οδηγία 93/104/ΕΚ που τροποποιήθηκε με την 2000/34/ΕΚ και μεταγενέστερα με την Οδηγία 2003/88/ΕΚ, κάτω από τις έντονες εργοδοτικές πιέσεις για «ευελιξία» και αυξομείωση των ωρών απασχόλησης ανάλογα με τις επιχειρησιακές ανάγκες, αποτελεί τη βάση διαμόρφωσης του χρόνου εργασίας.

 

Το άρθρο 3 της Οδηγίας προβλέπει ελάχιστη διάρκεια της ημερήσιας ανάπαυσης τις 11 συναπτές ώρες, ρύθμιση η οποία με αντίστροφη ανάγνωση επιτρέπει τις 13 ώρες ημερήσιας εργασίας. Το άρθρο 16 εισάγει την έννοια της «περιόδου αναφοράς» με τέτοιον τρόπο ώστε η διάρκεια της εβδομαδιαίας ανάπαυσης (24ωρο) όπως και η ανώτατη εβδομαδιαία διάρκεια εργασίας (48ωρο) να υπολογίζονται πλέον όχι σε σταθερή εβδομαδιαία βάση αλλά εντός μιας περιόδου 14 ημερών για την πρώτη περίπτωση και 4 μηνών για την δεύτερη περίπτωση. Τέλος το άρθρο 17 αποτελεί έναν μακροσκελέστατο κατάλογο παρεκκλίσεων από την όποια προστασία παρέχει η Οδηγία. Η πικρή πραγματικότητα της επιστροφής σε εργασιακές συνθήκες προηγούμενων αιώνων δεν μπορεί να ωραιοποιηθεί με τις γενικόλογες διακηρύξεις και τα ευχολόγια του προοιμίου της Οδηγίας όπως και άλλων διεθνών κειμένων περί βελτίωσης των συνθηκών εργασίας, θέσπισης ελάχιστων προδιαγραφών για την οργάνωση του χρόνου εργασίας, σεβασμού της γενικής αρχής της προσαρμογής της εργασίας στον άνθρωπο. Ο αναθεωρημένος Ευρωπαϊκός Κοινωνικός Χάρτης, που κυρώθηκε στην Ελλάδα με το ν. 4359/2016, συνδέει με περισσότερη ειλικρίνεια την υποχρέωση υιοθέτησης λογικής διάρκειας της ημερήσιας και εβδομαδιαίας απασχόλησης με την αύξηση της παραγωγικότητας, δηλαδή την αύξηση του ποσοστού κέρδους των επιχειρήσεων.  Στο ελληνικό εργατικό δίκαιο η υπερεργασία (41η -45η ώρα εργασίας στο πενθήμερο και 41η – 48η ώρα εργασίας στο εξαήμερο) όπως και η υπερωρία (πέραν της 9ης ώρας ημερησίως στο πενθήμερο και της 8ης ώρας στο εξαήμερο) αμείβονται με επιπρόσθετη αμοιβή. Η τάση της διαρκούς αύξησης του επιχειρηματικού κέρδους με συμπίεση του μισθολογικού κόστους οδήγησε στη θεσμοθέτηση της λεγόμενης «διευθέτησης του χρόνου εργασίας», δηλαδή στη συνολική αποτίμηση της εργασίας σε ευρύτερες (της εβδομάδας) χρονικές περιόδους χωρίς την καταβολή της επιπρόσθετης αμοιβής στους εργαζομένους για την πραγματοποίηση υπερεργασίας και υπερωρίας.

 

Οι ρυθμίσεις αυτές της παραπάνω αναφερόμενης Ευρωπαϊκής Οδηγίας, που εξασφαλίζουν «ευελιξία» και μεγαλύτερο ποσοστό κέρδους στις επιχειρήσεις αυξάνοντας ταυτόχρονα μέχρι τα ακραία όρια τον ημερήσιο χρόνο απασχόλησης των εργαζομένων, εισήχθησαν στο ελληνικό δίκαιο με το άρθρο 42 του ν. 3986/2011.  Τότε ο νομοθέτης στην παράγραφο 7 του άρθρου 42 θεωρούσε ως ελάχιστο όρο διασφάλισης των συμφερόντων των εργαζομένων την προηγούμενη επιχειρησιακή συλλογική συμφωνία μεταξύ εργοδότη και εκπροσώπων των εργαζομένων. (βλ αναλυτικά σε Ι. Σκανδάλη, Χρόνος εργασίας, σελ. 148 επ).

 

Το προτεινόμενο Σχέδιο Νόμου προχωράει μερικά βήματα παραπέρα. Η σημαντικότερη αντιμεταρρύθμιση πραγματώνεται στις διατάξεις που προβλέπουν την αύξηση της ημερήσιας εργασίας στις 10 ώρες χωρίς επιπλέον αμοιβή για την υπερωριακή απασχόληση και χωρίς προηγούμενη συλλογική συμφωνία. Ο εργαζόμενος σε μια εποχή αυξημένης ανεργίας, οικονομικής ανασφάλειας και εκβιαστικών διλημμάτων για την διατήρηση της θέσης εργασίας του, καλείται να προτείνει ο ίδιος στον εργοδότη του την επιπλέον απασχόλησή του χωρίς επιπρόσθετη αμοιβή. Να συναινέσει εθελοντικά και με δική του πρωτοβουλία στην αποστέρηση του ελάχιστου χρόνου για ξεκούραση, μόρφωση, οικογενειακές και κοινωνικές επαφές, «να ζητήσει την συμφιλίωση της προσωπικής με την επαγγελματική του ζωή». Του «δίνεται η δυνατότητα», σύμφωνα με τις αρχές του νομοσχεδίου που παρουσίασε το Υπουργείο Εργασίας, να φθείρει τη σωματική και ψυχική υγεία του, να μεταβληθεί σε ζωντανό εξάρτημα της επιχείρησης. Ακόμα κι’ αν υπήρχε το ιδανικό για τις επιχειρήσεις πρότυπο τέτοιου εργαζομένου, το κοινωνικά ουδέτερο Κράτος που ενδιαφέρεται να έχει πολίτες υπεύθυνους, σωματικά και ψυχικά υγιείς, θα όφειλε να μην επιτρέψει τον εξανδραποδισμό τους.

 

Η ανέξοδη για τις επιχειρήσεις μεταφορά των υπερωριών σε άλλη χρονική περίοδο γίνεται αποκλειστικά και μόνο προς όφελος των ίδιων των επιχειρήσεων ικανοποιώντας το πάγιο αίτημά τους για ευελιξία στη διαμόρφωση του χρόνου εργασίας. Σε περιόδους «νεκρές» ή υποτονικές για την παραγωγικότητα μιας επιχείρησης, θα απέφερε επιπλέον κέρδος το μειωμένο ωράριο διότι με τον τρόπο αυτό θα μειώνονταν και τα λειτουργικά έξοδα του εργοδότη. Η υπερένταση του ανθρώπινου οργανισμού για μεγάλα χρονικά διαστήματα προκαλεί μόνιμη και ανυπολόγιστη φθορά στην σωματική και ψυχική υγεία, που δεν αποκαθίσταται με τον συμψηφισμό των μειωμένων ωρών απασχόλησης σε άλλη χρονική περίοδο.  Αποκρύπτεται επίσης η δυνατότητα που έχει ο εργοδότης να απολύσει τον εργαζόμενο μετά το πέρας της περιόδου αυξημένης απασχόλησης, έχοντας εξοικονομήσει τις επιπλέον ώρες απασχόλησης χωρίς την πρόσθετη αμοιβή.

 

Στην παρουσίαση του νομοσχεδίου το Υπουργείο Εργασίας θεωρεί ως μέτρο που απαντά στα σύγχρονα προβλήματα την αύξηση του επιτρεπόμενου ορίου των υπερωριών στις 150 ώρες το χρόνο σε βιομηχανία και λοιπούς κλάδους αίροντας με τον τρόπο αυτό την διάκριση των 120 ωρών κατ’ έτος στις μη βιομηχανικές επιχειρήσεις και στις 48 ώρες το εξάμηνο στη βιομηχανία. Η εξίσωση των υπερωριών στους δύο διαφορετικούς κλάδους όχι μόνο δεν οδηγεί στο αριθμητικό όριο της χαμηλότερης επιβάρυνσης για τον εργαζόμενο αλλά ούτε καν στο υψηλότερο. Δημιουργείται ένα νέο όριο 25% πιο αυξημένο από τον ανώτατο αριθμό υπερωριών και 50% περίπου από τον κατώτατο, προκειμένου οι επιχειρήσεις να μην υποχρεώνονται σε πρόσληψη επιπλέον προσωπικού, που οδηγεί σε αύξηση του κόστους και μείωση των κερδών αλλά να στηρίζονται στον μεγαλύτερο βαθμό έντασης της εργασίας των ήδη απασχολουμένων.

 

Διευρύνεται τέλος το καθεστώς της 7ήμερης λειτουργίας σε διάφορους κλάδους της βιομηχανίας (φάρμακα, εφοδιαστική αλυσίδα κ.α.) διότι «η απαγόρευση λειτουργίας τις Κυριακές εμποδίζει τη δημιουργία νέων θέσεων εργασίας». Στην πραγματικότητα η κατάργηση της Κυριακάτικης αργίας ωφελεί και πάλι τις επιχειρήσεις οι οποίες έχουν τη δυνατότητα να κάνουν χρήση των αυξημένων υπερωριών με τις οποίες θα επιβαρύνουν τους εργαζόμενους και να μεγιστοποιήσουν τα έσοδά τους. Για τον λόγο αυτό αυξάνονται οι υπερωρίες στις 150 ώρες τον χρόνο. Αντίθετα η κυριακάτικη εργασία στις βιομηχανίες δεν συνδέεται με καμία νομική υποχρέωση των εργοδοτών να αυξήσουν ανάλογα τις θέσεις εργασίας.

 

ΙΙ. Με το νέο νομοσχέδιο το Υπουργείο Εργασίας ισχυρίζεται ότι καινοτομεί με την εισαγωγή της «ψηφιακής κάρτας εργασίας» η οποία θα συνδέεται με το σύστημα ΕΡΓΑΝΗ ΙΙ και θα καταγράφει σε πραγματικό χρόνο την απασχόληση του εργαζομένου. Στην πραγματικότητα πρόκειται για συμμόρφωση με την απόφαση CCOO του Δικαστηρίου της Ευρωπαϊκής Ένωσης (ΕΕργΔ 2019, σελ. 705 επ) με την οποία έχουν ήδη εναρμονιστεί πολλές ευρωπαϊκές Χώρες. Προβληματισμούς ωστόσο προκαλεί η επεξεργασία μεγάλου αριθμού προσωπικών δεδομένων που αφορούν όχι μόνο την παρουσία αλλά και τις συνήθειες των εργαζομένων τα οποία είναι προσβάσιμα στις αρμόδιες αρχές. Παρατηρήθηκε ήδη (Μ. Γιαννακούρου, ΕΕργΔ 2019, 689 επ (697) ότι «η δυνατότητα του εργοδότη να καταγράφει αναλυτικά και συστηματικά τόσο την παρουσία όσο και τις απουσίες καθώς και τα διαλείμματα των εργαζομένων του, πχ για κάπνισμα, του δίνει εξουσίες ελέγχου και επιτήρησης της συμπεριφοράς του εργαζομένου, που δύνανται αφενός να θέσουν σε κίνδυνο την προσωπικότητά του, αφετέρου να διευκολύνουν την στοιχειοθέτηση λόγων απόλυσής του».

 

ΙΙΙ. Το Υπουργείο Εργασίας παρουσιάζοντας τη φιλοσοφία του νέου νομοσχεδίου διαπιστώνει ότι «δεν υπάρχουν εργαζόμενοι χωρίς επιχειρήσεις ούτε και επιχειρήσεις με εργαζόμενους στα κεραμίδια». Για το λόγο αυτό ίσως επιχειρείται να αποδυναμωθεί ακόμα περισσότερο το μοναδικό μέσο διαμαρτυρίας των εργαζομένων, η απεργία: για να διασφαλιστεί όσο το δυνατό με μεγαλύτερη πιθανότητα η συναίνεση και ο συμβιβασμός των εργαζομένων σε ρυθμίσεις που αυξάνουν τον χρόνο απασχόλησης πέρα από τα όρια της ανθρώπινης αντοχής και για να καμφθεί κάθε είδους αντίδραση και διαμαρτυρία στην ομαλή και απρόσκοπτη λειτουργία των επιχειρήσεων. Σε ένα ήδη απονευρωμένο συνταγματικό δικαίωμα, που του άφησαν το περίβλημα και του στέρησαν την ουσία, σε ένα δικαίωμα που οι δεκάδες συνταγματικοί και αντισυνταγματικοί νομοθετικοί περιορισμοί το οδηγούν στην παρανομία και στην καταχρηστικότητα κατά 90%, προστίθεται άλλος ένας: Ο ορισμός του προσωπικού ασφαλείας στις ΔΕΚΟ σε ποσοστό 33% των παρεχόμενων υπηρεσιών. Το Υπουργείο μάλιστα δίνει και ένα παράδειγμα: ότι κατά τις ημέρες της απεργίας θα πρέπει να κυκλοφορεί το 1/3 των συρμών στο ΜΕΤΡΟ. Πέρα από την κοινή διαπίστωση ότι ο κοινωνικός αυτοματισμός και η επίκληση της γενικής δυσαρέσκειας -με την ουσιαστική συμβολή των ΜΜΕ- λειτούργησε αρκετά αποτελεσματικά ως μέθοδος κατασυκοφάντησης των απεργιών, ιδίως στις ΔΕΚΟ και στον δημόσιο τομέα, παρατηρούμε στην προκειμένη περίπτωση να εισάγεται μία εντελώς εσφαλμένη αντίληψη της έννοιας και του σκοπού του «προσωπικού ασφαλείας». Σημειώνεται ότι στις περισσότερες χώρες δεν υπάρχει ρητή νομοθετική πρόβλεψη για διάθεση προσωπικού ασφαλείας αλλά θεωρείται υποχρέωση σύμφυτη με την καλόπιστη άσκηση του δικαιώματος απεργίας. Τα καθήκοντα του προσωπικού ασφαλείας έχουν άμεση σχέση με την ασφάλεια των εγκαταστάσεων της επιχείρησης και την πρόληψη καταστροφών και ατυχημάτων. Δεν επιτρέπεται συνεπώς στον εργοδότη να αναθέσει επιπλέον καθήκοντα στους εργαζόμενους, ούτε να αξιοποιηθεί το προσωπικό ασφαλείας ως θεσμοθετημένος απεργοσπαστικός μηχανισμός ώστε να αποδυναμωθεί η πίεση που ασκείται με την απεργία. Η παροχή ενός επιπέδου λειτουργίας μιας επιχείρησης σε ποσοστό 33% δεν συνδέεται με τους παραπάνω σκοπούς αλλά αποτυπώνει έναν αυθαίρετο και αντισυνταγματικό νομοθετικό προσδιορισμό του «ανεκτού ποσοστού απεργίας» για το Κράτος, αποκαλύπτοντας ταυτόχρονα την πρόθεση μείωσης της αποτελεσματικότητας του εργατικού αγώνα.

 

Στην αλληλουχία των νομοθετικών παρεμβάσεων σε ευρωπαϊκό και ελληνικό επίπεδο, που ξεκίνησαν από τις αρχές της δεκαετίας του 1990, το προτεινόμενο Σχέδιο Νόμου δεν αποτελεί έκπληξη. Αδίκως επικρίνονται οι εθνικές κυβερνήσεις και η Ευρωπαϊκή Ένωση για κακή νομοθέτηση. Δεν βρισκόμαστε μπροστά σε λανθασμένη μεταφορά ενωσιακού δικαίου ή κακότεχνη διατύπωση αλλά σε μια συνειδητή επιλογή. Ολοένα και μεγαλύτερη απομείωση εργασιακών δικαιωμάτων με κατάργηση προστατευτικών νομοθετικών ρυθμίσεων και θέσπιση περιορισμών που ακυρώνουν συνταγματικές διατάξεις προς όφελος της ευελιξίας και της μεγαλύτερης κερδοφορίας των επιχειρήσεων. Γίνεται εύκολα αντιληπτό ότι η περίοδος των ισορροπιών και των συμβιβασμών στο χώρο της εργασίας έχει παρέλθει και ότι δεν είναι εφικτή η ταυτόχρονη ικανοποίηση των συγκρουόμενων συμφερόντων των κοινωνικών αντιπάλων. Τα εθνικά Κοινοβούλια και οι Κυβερνήσεις έκαναν την επιλογή τους.   

πηγή

Το δόγμα της ασφάλειας και το έγκλημα στα Γλυκά Νερά

 

γράφεο ο Γιώργος X. Παπασωτηρίου  

 

 

Ληστές σκοτώνουν στα Γλυκά Νερά μία 20χρονη δίπλα από το 11 μηνών παιδί της. Ένας δημοσιογράφος, ο Γιώργος Καραϊβάζ, δολοφονείται κάτω από το σπίτι του στον Άλιμο. Ένας επιχειρηματίας θερίζεται στη Ζάκυνθο από τα καλάσνικοφ εκτελεστών της μαφίας, ενώ ο υπαρχηγός της Χρυσής Αυγής συνεχίζει να διαφεύγει. Στη φυλακή βρίσκεται μόνο ο τηλεοπτικός πορνοβοσκός, που απολάμβανε την φύλαξη των ανδρών του Χρυσοχοΐδη!

 

Ο εκτελεσμένος επιχειρηματίας από τη Ζάκυνθο είχε κατονομάσει τους δολοφόνους του. Η αστυνομία εκώφευσε. Κάποιοι μιλούν για διαπλοκή. Ο δημοσιογράφος Γιώργος Καραϊβάζ είχε περιγράψει τους ηθικούς αυτουργούς της δολοφονίας του: ένα δίκτυο στο οποίο συμμετέχουν «Μεγαλοεπιχειρηματίες, πολιτικοί, δημοσιογραφικά μεγαλοστελέχη, εκκλησία, αστυνομία, δικαιοσύνη, κακοποιοί…Ένας κύκλος που όλοι γνωρίζουν όλους και το μόνο που τους ενδιαφέρει είναι η κυκλοφορία και το ξέπλυμα του μαύρου χρήματος.». Οι εκτελεστές του διαφεύγουν. Κι αν βρεθούν κάποτε, οι ηθικοί αυτουργοί, η «μεγάλη μαφία» δεν θα βρεθεί ποτέ.

 

Τελικά, τι πέτυχε ο Κυριάκος Μητσοτάκης, που εξελέγη με προμετωπίδα το "νόμος και τάξη", σε δυόμισι χρόνια διακυβέρνησης; Πέτυχε να κατατρομοκρατήσει όποιον αντιτίθεται στη «μεγάλη μαφία». ΜΑΤ στα Εξάρχεια και στα πανεπιστήμια. Εισβολές σε σπίτια, ακόμα και συντηρητικών πολιτών, όπως ο Ινδαρές. Άγριοι ξυλοδαρμοί στις πλατείες, ξεγυμνώματα και εξευτελισμοί πολιτών, απειλές βιασμών από αστυνομικούς, παράνομες επαναπροωθήσεις προσφύγων από το Λιμενικό, όργιο εκτελέσεων από το οργανωμένο έγκλημα. Αυτά συμβαίνουν γιατί ο κίνδυνος για την «ασφάλεια» σύμφωνα με τη ΝΔ προέρχεται από τα Εξάρχεια, από  τις χάρτινες… επιθέσεις με τρικ και μπογιές του Ρουβίκωνα, από την παραβατικότητα στα πανεπιστήμια, τις διαδηλώσεις στους δρόμους της Αθήνας, από τους πρόσφυγες στην πλατεία Βικτωρίας, από τις καταλήψεις έρημων σπιτιών στις γειτονιές που οι νέοι μετατρέπουν σε χώρους πολιτισμού και αλληλεγγύης. Ασφαλώς και έχει δίκιο η ΝΔ, γιατί όντως η ίδια κινδυνεύει από εκεί. Γιατί εκεί κινδυνεύει η ιδεολογία της, η ιδεολογία της χομπσιανής κοινωνίας, όπου ο άνθρωπος είναι για τον άνθρωπο λύκος, εκεί κινδυνεύει ο ατομικισμός, που πρεσβεύει, από την ιδεολογία της αλληλεγγύης, από την αυτενέργεια και τη συλλογική δράση των νέων του πολιτισμού και της ανθρωπιάς.

 

Το σύνθημα «Τάξη και Ασφάλεια» που πρόβαλαν ο Τραμπ, ο Μπολσονάρου, ο Όρμπαν, οι Μητσοτάκης-Χρυσοχοΐδης και τώρα η Λεπέν -ενόψει των εκλογών τον επόμενο χρόνο στη Γαλλία- αφορά, τελικά, στην ασφάλεια του συστήματος εξουσίας. Μια εξουσία που κινείται μεταξύ νομιμότητας και παρανομίας, ή όπως έλεγε ο Αλ Καπόνε κινείται στα όρια της «νόμιμης παρανομίας».

 

Υπάρχει, όμως, και κάτι άλλο. «Οι κυβερνήσεις, σήμερα, λέει ο Αγκάμπεν, δεν αποσκοπούν στη διατήρηση της τάξης αλλά στη διαχείριση της αταξίας. Και η αταξία πάντοτε υπάρχει: η κρίση, οι ταραχές, τα συμβάντα, …όλα αυτά τα επικαλούνται ανά πάσα στιγμή. Αλλά το ζητούμενο είναι να παρέμβουν εκ των υστέρων». Με άλλα λόγια, τα ΜΑΤ δεν θέλουν να επιβάλλουν το Νόμο και την Τάξη, αλλά να περιορίσουν τη δημοκρατία παντού. Χρησιμοποιούν το έγκλημα για να προσλάβουν κι άλλους αστυνομικούς, να αγοράσουν και άλλα περιπολικά, και άλλα όπλα καταστολής, να επιβάλλουν την κρατική τρομοκρατία παντού, να επεκτείνουν την εξαίρεση δικαιωμάτων, να περιορίσουν τη δημοκρατία, να «στρατιωτικοποιήσουν» την κοινωνία, να «ουμπεροποιήσουν» την οικονομία, καταργώντας το 8ωρο και τα εργασιακά δικαιώματα, να περιορίσουν το δικαίωμα του συνέρχεσθαι στο όνομα της… ταλαιπωρίας, να απονομιμοποιήσουν τις αγωνιστικές δικεδικήσεις και τις διαδηλώσεις ως δήθεν δραστηριότητα «μειοψηφιών» που στρέφεται εναντίον των… δημοκρατικών «νοικοκυραίων». Μόνο που οι νοικοκυραίοι αυτοί σκότωσαν τον Ζακ. Είναι οι επίγονοι εκείνων που έφεραν με εκλογές τον Χίτλερ στην εξουσία. Γιατί η πλειοψηφία δεν είναι πάντα συνώνυμη με τη δημοκρατία. Αλλά ενίοτε μπορεί να οδηγεί κατευθείαν στον ολοκληρωτισμό...

Ελληνικές δημοσκοπήσεις ή Ευρωβαρόμετρο; Το δίλημμα για τον Μητσοτάκη θα επανέλθει…

 

γράφει ο Γιώργος Καρελιάς

 

Εδώ και δύο χρόνια σχεδόν όλες οι δημοσκοπήσεις λένε(περίπου) το ίδιο πράγμα: η κυβέρνηση Μητσοτάκη και ο ίδιος ο πρωθυπουργός «σκίζουν» σχεδόν σε όλα.

 

Και ιδιαίτερα στους εκλογικούς δείκτες (πρόθεση ψήφου, διαφορά ΝΔ από ΣΥΡΙΖΑ κα) φαίνεται ότι το κυβερνών κόμμα και ο πρωθυπουργός δεν αντιμετωπίζουν κανένα σοβαρό πρόβλημα. Επομένως, μπορούν να κάνουν ό,τι θέλουν. Και να προκηρύξουν πρόωρες εκλογές το προσεχές φθινόπωρο, για να «τα πάρουν όλα», αλλά και να συνεχίσουν μέχρι του χρόνου ή και μέχρι το τέλος της τετραετίας.

 

Χρησιμοποιήσαμε το ρήμα «φαίνεται», διότι τα πράγματα μπορεί να μην είναι ακριβώς έτσι. Σιγά-σιγά κάποια αρχίζουν ν’ αλλάζουν. Η δυσαρέσκεια για την κυβερνητική πολιτική αρχίζει να αποτυπώνεται και η φθορά του κυβερνώντος κόμματος είναι ορατή. Γι’ αυτό και υπάρχουν φιλοκυβερνητικοί προπαγανδιστές, οι οποίοι, βλέποντας ότι αν αυτό συνεχιστεί τα πράγματα θα γίνουν ζόρικα, προτρέπουν τον Κυριάκο Μητσοτάκη να κάνει πρόωρες εκλογές τώρα που θεωρείται ακόμα βέβαιο ότι θα τις κερδίσει.

 

Τα λεγόμενα ποιοτικά στοιχεία των δημοσκοπήσεων χειροτερεύουν για την κυβέρνηση. Για παράδειγμα, πριν από μερικούς μήνες η αποδοχή των χειρισμών της κυβέρνησης στην πανδημία ήταν μεταξύ 60% και 80% και σήμερα έχει πέσει μεταξύ 40% και 50%, ανάλογα με τη μέτρηση. Επομένως, το κυβερνητικό αφήγημα ότι στην πανδημία έχουμε ένα success story δεν γίνεται πιστευτό.

 

Ακόμα και η πρόθεση ψήφου δεν πάει και τόσο καλά για τη ΝΔ, παρά την σαφή υπεροχή της. Ας πάρουμε τις δύο τελευταίες έρευνες. Σε εκείνη της Marc το κυβερνών κόμμα έχασε δυόμιση μονάδες μέσα σε δύο μήνες(είχε 38,6% το Γενάρη και 36,1% στα τέλη του Μάρτη). Χειρότερα είναι τα πράγματα στη δημοσκόπηση της Metron Analysis. To ποσοστό της ΝΔ έχει πέσει 32,3%(33,6% τον προηγούμενο μήνα). Η διαφορά της ΝΔ από τον ΣΥΡΙΖΑ παραμένει μεγάλη, σταθερά διψήφια. Όμως, προσοχή στις πραγματικές εκλογές αυτή η διαφορά δεν παίζει απολύτως κανένα ρόλο. Για το σχηματισμό κυβέρνησης παίζει ρόλο το ποσοστό του πρώτου κόμματος και το ποσοστό των κομμάτων που θα μείνουν εκτός Βουλής.

 

Και φτάνουμε στη διαμάχη των ημερών αυτών, που προέκυψε από τη δημοσιοποίηση των στοιχείων του τελευταίου Ευρωβαρόμετρου. Τα οποία δεν ευνοούν καθόλου το κυβερνητικό αφήγημα, γι’ αυτό και εξαφανίστηκε από τα φιλοκυβερνητικά μέσα ενημέρωσης. Τι λέει το Ευρωβαρόμετρο; Με δυο λόγια ότι τα πράγματα δεν πάνε καθόλου καλά στην Ελλάδα και ότι οι Ελληνες βλέπουν το αύριο μαύρο κι άραχλο. Ιδού ορισμένα από αυτά σε έναν σχηματικό πίνακα, που δημοσίευσαν μόνο τα αντιπολιτευόμενα ΜΜΕ:

 

 Τα στοιχεία αυτά χαροποίησαν τον ΣΥΡΙΖΑ και τους υποστηρικτές του, διότι το Ευρωβαρόμετρο διαψεύδει πολλά από τα στοιχεία ελληνικών εταιρειών δημοσκοπήσεων, που εμφανίζουν την κυβέρνηση να υπερέχει σε όλα.

 

Ανεξάρτητα, πάντως, από την εκατέρωθεν προπαγανδιστική χρησιμοποίηση των στοιχείων, το πραγματικό δίλημμα το έχει ο Κυριάκος Μητσοτάκης. Ήταν κοινό μυστικό ότι σχεδίαζε πρόωρες εκλογές για το καλοκαίρι ή το φθινόπωρο του 2020.Ομως,η πανδημία χάλασε τα σχέδια. Τώρα, που φαίνεται ότι μπορεί να επανέλθει κάποιου είδους κανονικότητα, ο πρωθυπουργός θα πιεστεί. Μπορεί ο ίδιος να έχει δηλώσει κατηγορηματικά ότι οι εκλογές θα γίνουν στο τέλος της τετραετίας, αλλά θα πιεστεί. Τόσο από δικούς του, που θέλουν να προλάβουν τη μεγάλη φθορά, όσο και από αυτά καθεαυτά τα στοιχεία, που λένε ότι οι μέρες της απόλυτης κυριαρχίας σιγά σιγά τελειώνουν. Και δεν είναι καθόλου βέβαιο ότι του χρόνου τα πράγματα θα είναι καλύτερα.

 

Έτσι, το δίλημμα για τον Μητσοτάκη θα επανέλθει. Αν πιστεύει τις ελληνικές δημοσκοπήσεις( κυριαρχία της ΝΔ, αδυναμία του ΣΥΡΙΖΑ), έχει τα χέρια του λυμένα να κάνει ό,τι θέλει. Αντίθετα, αν πιστεύει αυτά που λέει το Ευρωβαρόμετρο, οι πρόωρες εκλογές είναι μονόδρομος, για να προλάβει τα χειρότερα, αλλιώς το μέλλον μπορεί να του επιφυλάξει εκπλήξεις.

 

Δεν γνωρίζουμε, φυσικά, τι θα κάνει ή τι θα του πουν οι γύρω του εκεί περί το τέλος του καλοκαιριού, όταν το δίλημμα θα επανέλθει δριμύτερο. Η Αμερικανίδα δημοσιογράφος και συγγραφέας Μινιόν Μακλάφιν το είχε πει έτσι: "Αν το ‘γιατί να μην το κάνω’ είναι οριακά καλύτερο από το ‘γιατί να το κάνω», μην το κάνεις"…   

Σχολεία: Γιατί ΔΕΝ έπρεπε να ανοίξουν καθόλου έως το τέλος της σχολικής χρονιάς

 

Το άνοιγμα των σχολικών μονάδων της χώρας για τις επόμενες έξι εβδομάδες είναι ένα αχρείαστο ρίσκο που η κυβέρνηση ανέλαβε αβασάνιστα.

 

γράφει ο Νίκος Γιαννόπουλος

 

Από την Δευτέρα το πρωί λειτουργούν και πάλι όλες οι βαθμίδες των σχολείων (δημόσιων και ιδιωτικών) στην Ελλάδα αφού η κυβέρνηση έκρινε ότι ο κίνδυνος μετάδοσης του κορονοϊού εντός της σχολικής κοινότητας δεν είναι τόσο μεγάλος, όχι τουλάχιστον μεγαλύτερος από τους κινδύνους που ελλοχεύουν από την παρατατεταμένη απουσία των παιδιών από τις φυσικές τους τάξεις.

 

Για την κυβέρνηση, και για το Υπουργείο Παιδείας ειδικότερα, δεν έχει καμία σημασία το γεγονός ότι τα κρούσματα παραμένουν σταθερά (κατά μέσο όρο) περισσότερα από 2000 την ημέρα, ούτε το γεγονός ότι οι διασωληνωμένοι ξεπερνούν (ακόμη) κατά πολύ τους 700. Πήρε έτσι ένα ρίσκο -και ενώ δίπλα μας έχουν ανοίξει σχεδόν όλες οι άλλες δραστηριότητες- καθαρά για επικοινωνιακούς λόγους και χωρίς να πάρει μέτρα επιπλέον προφύλαξης μαθητών και εκπαιδευτικών.

 

Να λοιπόν γιατί ΔΕΝ έπρεπε να ανοίξουν τα σχολεία μερικές μόνο εβδομάδες πριν από τη λήξη της σχολικής χρονιάς.

 

Επειδή η κυβέρνηση, για πολλοστή φορά, δεν ενίσχυσε τα μέτρα ασφαλείας. Ο αριθμός των παιδιών ανά τάξη παραμένει γύρω στους 25 ενώ στα αστικά κέντρα συχνά είναι και μεγαλύτερος. Δεν προτιμήθηκε ο εκ περιτροπής προγραμματισμός (μισά παιδιά να βρίσκονται στην τάξη και τα άλλα μισά να συνεχίζουν τηλεκπαίδευση), δεν προσλήφθηκε επιπλέον διδακτικό προσωπικό για να καλύψει τις ανάγκες, δεν εφαρμόστηκαν νέα υγειονομικά πρωτόκολλα.

Επειδή, η διαδικασία των self test (διενέργεια και δήλωση αποτελέσματος) εξελίσσεται σ' ένα άνευ προηγουμένου φιάσκο. Ηδη μέσα στο ΣΚ τα self-test που δηλώθηκαν στη σχετική πλατφόρμα (η οποία, σημειωτέον, για πολλές ώρες την Κυριακή παρέμεινε "νεκρή") ήταν πολύ λιγότερα από τα αναμενόμενα. Ελεγχος για το ορθό της δήλωσης δεν γίνεται και έτσι όπως έχει "στηθεί" η διαδικασία είναι πολύ δύσκολο να γίνει. Ο καθένας μπορεί να προσέλθει ΆΝΕΤΑ στο σχολείο χωρίς να έχει τεσταριστεί αλλά να δηλώσει ψευδώς ότι εχει περάσει από τη διαδικασία. Πρόκειται για ένα ασύλληπτο μπάχαλο, μία παράδοση των πάντων στο έλεος της ατομικής ευθύνης χωρίς το κράτος να αναλαμβάνει αντιστοίχως τις δικές του (μεγάλες) ευθύνες.

Επειδή τα παιδιά, και ιδιαίτερα τα μικρότερα, πολύ δύσκολα θα τηρήσουν σχολαστικά τα μέτρα ασφαλείας. Ηδη από το πρωί της Δευτέρας παρατηρήθηκε σε πολλά σχολεία ότι πολλά από τα παιδιά δεν φορούσαν μάσκες ή δεν τις φορούσαν σωστά. Είναι σχεδόν καλοκαίρι πλέον, ο καιρός έχει ανοίξει και εμείς ζητάμε από τα παιδιά μετά από έξι μήνες εγκλεισμού να είναι απολύτως πειθαρχημένα φορώντας επί πέντε συνεχόμενες (τουλάχιστον) ώρες μάσκες.Την ίδια ώρα περιμένουμε από τους δασκάλους-καθηγητές να κάνουν περισσότερο τον αστυνόμο για την τήρηση των μέτρων ασφαλείας και λιγότερο τον εκπαιδευτικό.

Επειδή, έτσι και αλλιώς η σχολική χρονιά πλησιάζει στο τέλος της. Παρά τη μικρή παράταση που έδωσε η Νίκη Κεραμέως στο σχολικό έτος, απομένουν ακόμη έξι εβσομάδες, σκάρτες, μαθήματος. Αντί λοιπόν η κυβέρνηση, σε συνεργασία με την εκπαιδευτική κοινότητα, να οργανώσει από τώρα το ομαλό άνοιγμα τον Σεπτέμβρη παίρνοντας όλα τα απαραίτητα μέτρα και θωρακίζοντας τα σχολεία στο μέτρο του δυνατού, προτιμά να πάρει το αχρείαστο ρίσκο του ανοίγματος απλά και μόνο για επικοινωνιακούς λόγους. Να δώσει μία ψευδαίσθηση κανονικότητας στους πολίτες. Μία ψευδαίσθηση όμως που μπορεί να πληρωθεί πολύ ακριβά με κύριο κόστος ανθρώπινες ζωές.

24 Παλαιστίνιοι νεκροί από βομβαρδισμούς Ισραηλινών.!

 

Κλιμάκωση της βίας από το Ισραήλ κατά Παλαιστινίων το τελευταίο 24ωρο, μετά την πολεμική επίθεση των δυνάμεων καταστολής του Ισραήλ στο ιερό τέμενος Αλ Ακσα εν μέσω Ραμαζανιού. Οι Παλαιστίνιοι νεκροί ανέρχονται πλέον στους 24, μεταξύ των οποίων εννέα παιδιά, ενώ οι τραυματίες ξεπερνούν τους 100.

 

Η βία ξεκίνησε με την απειλή εκδίωξης παλαιστινιακών οικογενειών από τη γειτονιά Sheikh Jarrah όπου ήθελαν να εγκατασταθούν Ισραηλινοί έποικοι. Τη Δευτέρα οι Ισραηλινοί στρατιώτες χτύπησαν Παλαιστίνιους προσκυνητές στην Ιερουσαλήμ, στην πλατεία που στεγάζει το τζαμί Al-Aqsa, με αποτέλεσμα 300 τραυματίες.

 

Την ίδια ημέρα, το Ισραήλ υπέστη περισσότερα από 200 χτυπήματα πυραύλων από τη Χαμάς, που πριν είχε ζητήσει την εκκένωση της πλατείας Αλ Ακσα από τους Ισραηλινούς. Το σεβασμό στις ειρηνικές, θρησκευτικές συναθροίσεις των Παλαιστινίων αλλά και την μη εκδίωξη από τα σπίτια τους είχε ζητήσει και ο εκπρόσωπος του ΓΓ του ΟΗΕ.  

πηγή  

Απόφαση του ΣτΕ: Υποχρεωμένο το Δημόσιο να αποζημιώνει για βλάβες στην υγεία από εμβόλιο

 

Το Συμβούλιο της Επικρατείας, έκρινε ότι για τις τυχόν βλάβες που μπορούν να δημιουργηθούν μετά από εμβολιασμό (και ανεξάρτητα εάν δεν υπάρχει παράνομη πράξη γιατρού- ιατρικό λάθος, αλλά και η παρτίδα του εμβολίου δεν αντιμετώπισε πρόβλημα) πρέπει οι παθόντες να αποζημιώνονται από το ελληνικό Δημόσιο.

 

Ειδικότερα, το Α΄ Τμήμα του ΣτΕ έκρινε, ότι η προκαλούμενη από την πραγματοποίηση του εμβολιασμού βλάβη συνιστά υπέρμετρη θυσία για τον παθόντα (βλάβη υγείας και προσβολή της προσωπικότητάς του), η οποία υπερέβαινε τα όρια της θυσίας στην οποία είναι ανεκτό από την έννομη τάξη να υποβάλλονται οι πολίτες χάριν του δημοσίου συμφέροντος και του κοινωνικού συνόλου. Για το λόγο αυτό, ο κάθε παθών ή παθούσα δικαιούται αποζημίωση από το Δημόσιο.

 

Οι σύμβουλοι Επικρατείας δικαίωσαν μητέρα που έχασε την κόρη της η οποία ενώ ήταν 7 ετών μαθήτρια της Ε΄ Δημοτικού, εμβολιάστηκε κατά της ιλαράς, παρωτίτιδας και ερυθράς (τριδύναμο εμβόλιο MMR ΙΙ) και αφού έμεινε επί εννέα έτη φυτό, απεβίωσε μετά από πανεγκεφαλίτιδα.

 

Η υπόθεση της άτυχης μαθήτριας

Αναλυτικότερα, η άτυχη μαθήτρια (γεννήθηκε 25-11-1994) στις 4-9-2001 και σε ηλικία 7 ετών εμβολιάσθηκε με την πρώτη δόση του εμβολίου ιλαράς, παρωτίτιδας και ερυθράς, η δεύτερη δόση του οποίου της χορηγήθηκε στις 30-3-2006 στα Δημοτικά Ιατρεία Δήμου της Αττικής.

 

Μετά τον εμβολιασμό, η ανήλικη εμφάνισε «διαρκώς επιδεινούμενα νευρολογικά συμπτώματα, συνιστάμενα σε αιφνίδιες πτώσεις στο έδαφος, αστάθεια στη βάδιση, κολλώδη ομιλία, σύγχυση, αδυναμία συγκέντρωσης και δυσκολία αντίληψης του περιβάλλοντος».

 

Έτσι, εισήχθη στο Γενικό Νοσοκομείο Παίδων “Παναγιώτη και Αγλαΐας Κυριακού” και υποβλήθηκε σε σωρεία εργαστηριακών και κλινικών εξετάσεων από τις οποίες διαπιστώθηκε ότι έπασχε «από «υποξεία σκληρυντική πανεγκεφαλίτιδα μετά από ιλαρά (van Bogaert)» και στις 25-5-2006 τέθηκε υπό θεραπευτική αγωγή. Στην συνέχεια, της «έγινε τοποθέτηση “reservoir” κοιλιοστομίας, προκειμένου να εγχυθεί η φαρμακευτική ουσία “ιντερφερόνη”, δια της ανοίξεως οπής στο κρανίο, κατ’ ευθείαν στο πάσχον όργανο του εγκεφάλου, με σκοπό την επιβράδυνση της πορείας της νόσου». Η κατάσταση της υγείας της ανήλικης ήταν μη αναστρέψιμη και η άτυχη μικρή, στις 23-9-2010, απεβίωσε. Στην ληξιαρχική πράξη θανάτου ως αιτία αναγράφεται: «Σκληρυντική παρεγκεφαλίτιδα, τετραπληγία, ανακοπή».

 

Η μητέρα της διεκδίκησε δικαστικά από το Δημόσιο και τον επίμαχο Δήμο το ποσό του 1.000.000 ευρώ, με το νόμιμο τόκο, ως χρηματική ικανοποίηση για την αποκατάσταση της ηθικής βλάβης που υπέστη η κόρη της εξαιτίας της βλάβης της υγείας της, που προκλήθηκε ως παρενέργεια του εμβολιασμού της. Στην αγωγή της υποστήριξε ότι συνέτρεχε ευθύνη του ελληνικού Δημοσίου και του επίμαχου Δήμου, στα ιατρεία του οποίου έγινε ο εμβολιασμός, κατά τα άρθρα 105, 106 ΕισΝΑΚ, λόγω παρανόμων πράξεων των οργάνων τους και, ειδικότερα: α) λόγω αντιθέσεως προς το Σύνταγμα και την ΕΣΔΑ και προς τον Κώδικα Ιατρικής Δεοντολογίας του επιβαλλομένου για την φοίτηση των μαθητών στην πρωτοβάθμια εκπαίδευση εμβολιασμού και β) λόγω της κατά παράβαση του Συντάγματος και της Διεθνούς Συμβάσεως για τα Δικαιώματα του Παιδιού παραλείψεως να θεσπισθεί νομοθετικά σύστημα αποζημιώσεως για βλάβη ή θάνατο από εμβολιασμό.

 

Από το Διοικητικό Πρωτοδικείο επιδικάστηκε στην μητέρα της άτυχης κοπέλας αποζημίωση 200.000 ευρώ, όμως ασκήθηκε αναίρεση κατά της πρωτόδικής απόφαση η οποία απορρίφθηκε από το Διοικητικό Εφετείο.

 

Κατόπιν έφεσης, το Α΄ Τμήμα του Συμβουλίου της Επικρατείας (πρόεδρος η αντιπρόεδρος Μαρία Καραμανώφ και εισηγήτρια η σύμβουλος Επικρατείας Όλγα Ζύγουρα) με την υπ΄ αριθμ. 622/2021 απόφασή του, μεταξύ των άλλων, αναφέρει:

 

«Σε περίπτωση, που επέλθει ευθέως βλάβη της υγείας προσώπου συνεπεία της συνταγματικώς θεμιτής και νομίμου πραγματοποιήσεως εμβολιασμού (δηλαδή εμβολιασμού διενεργούμενου με σκοπό την προστασία της δημόσιας υγείας συλλογικώς και ατομικώς και προβλεπόμενου από ειδική νομοθεσία, υιοθετούσα έγκυρα και τεκμηριωμένα επιστημονικά, ιατρικά και επιδημιολογικά πορίσματα στον αντίστοιχο τομέα, με δυνατότητα εξαιρέσεως από αυτόν σε ειδικές ατομικές περιπτώσεις, για τις οποίες αυτός αντενδείκνυται), ήτοι βλάβη, μη οφειλομένη σε παρεμβαλλομένη παράνομη πράξη ή παράλειψη (όπως πχ χορήγηση ελαττωματικού ή ακαταλλήλου σκευάσματος ή πλημμέλειες κατά την διενέργεια του εμβολιασμού), ανακύπτει ευθέως εκ του άρθρου 4 παρ. 5 σε συνδυασμό και με το άρθρο 25 παρ 4 του Συντάγματος ευθύνη του κράτους προς εύλογη αποκατάσταση της ζημίας του παθόντος, υπό την έννοια της αποκαταστάσεως τόσο της τυχόν υλικής όσον και, κατ΄ ανάλογη εφαρμογή του άρθρου 932 ΑΚ, της ηθικής βλάβης του».

 

Και αυτό, γιατί σύμφωνα με τους συμβούλους Επικρατείας, «στις περιπτώσεις αυτές, η προκαλούμενη από την πραγματοποίηση του εμβολιασμού βλάβη συνιστά υπέρμετρη θυσία για τον παθόντα (βλάβη υγείας και προσβολή προσωπικότητος), χάριν του συμφέροντος του κοινωνικού συνόλου».

 

Μάλιστα, το ΣτΕ υπογραμμίζει, ότι η «εκ του Συντάγματος και των άρθρων 19, 23, 24, 26 και 39 της κυρωθείσης με τον ν. 2101/1992 Διεθνούς Συμβάσεως για τα Δικαιώματα του Παιδιού δεν επιτάσσεται η πρόβλεψη ειδικού αποζημιωτικού καθεστώτος για τις περιπτώσεις βλάβης συνεπεία εμβολιασμού» και η μη πρόβλεψη δε τέτοιου ειδικού καθεστώτος δεν συνιστά παράλειψη νομοθετήσεως, δυναμένη να στοιχειοθετήσει αξίωση αποζημιώσεως κατά το άρθρο 105 ΕισΝΑΚ».

Έτσι, το ΣτΕ αναίρεσε την απόφαση του Διοικητικού Εφετείου Αθηνών. 

πηγή

Χρυσαυγιτισμό κάτω από τα ράσα και ιερείς που θέτουν σε κίνδυνο τη δημόσια Υγεία καταγγέλλει ο Μητροπολίτης Δράμας

Ο Μητροπολίτης Δράμας Παύλος έκανε γνωστή την πρόθεσή του να μεταβεί στην Εισαγγελία Πρωτοδικών Δράμας, προκειμένου να αναφερθεί σε ενέργειες ιερέων που έθεσαν σε κίνδυνο τη δημόσια υγεία την περίοδο του Πάσχα. Όπως αποκάλυψε, έπειτα από τις αρχικές δηλώσεις που έκανε, έγινε αποδέκτης ύβρεων, κατηγορώντας ιερωμένους, οι οποίοι όπως είπε «γίνονται αρχηγοί συμμορίας και μέσα από το Facebook καθοδηγούν αυτά τα πρόσωπα». Διερωτήθηκε, μάλιστα, «γιατί μέσα στην Εκκλησία να υπεισέρχεται οργανωτισμός τύπου εγκληματικής οργανώσεως Χρυσής Αυγής», προσθέτοντας ότι «δεν μπορώ να το δεχτώ αυτό το πράγμα στη Μητρόπολη Δράμας, σε μια δημοκρατική περιοχή, με ιδιαίτερες ευαισθησίες».

 

Πριν από μερικές μέρες, ο Μητροπολίτης Δράμας, Παύλος, έκανε γνωστή την πρόθεσή του να μεταβεί στην Εισαγγελία Πρωτοδικών Δράμας, προκειμένου να αναφερθεί σε ενέργειες ιερέων που έθεσαν σε κίνδυνο τη δημόσια υγεία την περίοδο του Πάσχα. Με απόφασή του μάλιστα δεν τελέστηκε η κυριακάτικη λειτουργία σε τρεις ιερούς ναούς της Μητρόπολης Δράμας που παραμένουν κλειστοί καθώς βρέθηκαν θετικοί στον κορονοϊό ιερείς και προσωπικό των ναών.

 

Όπως αποκάλυψε ο Μητροπολίτης Δράμας, έπειτα από τις αρχικές δηλώσεις που έκανε, έγινε αποδέκτης ύβρεων και κατονόμασε συγκεκριμένα πρόσωπα που απέστειλαν υβριστικά και άλλα μηνύματα στο ηλεκτρονικό ταχυδρομείο της Ιεράς Μητρόπολης. Κατηγόρησε ιερωμένους, οι οποίοι όπως είπε «γίνονται αρχηγοί συμμορίας και μέσα από το facebook καθοδηγούν αυτά τα πρόσωπα». Διερωτήθηκε, μάλιστα, «γιατί μέσα στην Εκκλησία να υπεισέρχεται οργανωτισμός τύπου εγκληματικής οργανώσεως Χρυσής Αυγής», προσθέτοντας ότι «δεν μπορώ να το δεχτώ αυτό το πράγμα στη Μητρόπολη Δράμας, σε μια δημοκρατική περιοχή, με ιδιαίτερες ευαισθησίες».

 

Ο Mητροπολίτης αποκάλυψε επίσης ότι στην ιερατική σύναξη που έκανε τη Μεγάλη Εβδομάδα είπε στους ιερείς ότι εφόσον δε συμφωνούν με το μέτρο της τέλεσης της Ανάστασης στις εννέα το βράδυ, τότε όλοι οι ιερείς να αναλάβουν τις ευθύνες τους και να υπογράψουν ένα κοινό υπόμνημα, στο οποίο θα συμμετέχουν όλοι δείχνοντας έτσι τη διαμαρτυρία τους. Κατά τις δηλώσεις του, πρόσθεσε:  «Είναι ένοχοι οι πατέρες εκείνοι που παίζουν με την υγεία των ανθρώπων και δευτερευόντως όσοι επέδειξαν ανυπακοή προσβάλλοντας και τον μητροπολίτη και την Ιερά Σύνοδο και συλλήβδην τους εντίμους κληρικούς της μητροπόλεώς μας, αλλά και ολοκλήρου της Ελλάδος, οι οποίοι μετά δυσκολίας, μετά δυσφορίας, επειθάρχησαν εις τα πειθαναγκαστικά μέτρα, τα επιβληθέντα από την Πολιτεία στην Εκκλησία».

 

Ο ίδιος πάντως, όπως τόνισε, θέλοντας να δείξει την ενόχλησή του με το μέτρο που θεσπίστηκε δεν έκανε Ανάσταση στον μητροπολιτικό ναό της Δράμας, αλλά πήγε στην μονή της Σίψας «από τις 11 το ολονύχτιο μέχρι τις 3.30 το πρωί, αλλά κεκλεισμένων των θυρών. Μόνο με τις μοναχές. Δεν κοινοποίησα καμία πρόσκληση στο facebook να πω ελάτε Χριστιανοί στη δική μου την Ανάσταση, είναι η καλή Ανάσταση και η Ορθόδοξη η Ανάσταση και οι άλλοι όλοι θα πάνε κατά διαόλου επειδή θα κάνουν Ανάσταση στις εννέα η ώρα. Πόσοι το καταλαβαίνουν αυτό το πράγμα όμως;», σημείωσε χαρακτηριστικά.

 

Ολοκληρώνοντας τις δηλώσεις του, ο Μητροπολίτης Παύλος συμπλήρωσε: «Είναι ένοχοι οι πατέρες εκείνοι που παίζουν με την υγεία των ανθρώπων και δευτερευόντως όσοι επέδειξαν ανυπακοή προσβάλλοντας και τον μητροπολίτη και την Ιερά Σύνοδο και συλλήβδην τους εντίμους κληρικούς της μητροπόλεώς μας, αλλά και ολοκλήρου της Ελλάδος, οι οποίοι μετά δυσκολίας, μετά δυσφορίας, επειθάρχησαν εις τα πειθαναγκαστικά μέτρα, τα επιβληθέντα από την Πολιτεία στην Εκκλησία».  

πηγή         

Ισραηλινή βαρβαρότητα κατά των Παλαιστινίων στην Ανατολική Ιερουσαλήμ (video)

 

Ο Ισραηλινός στρατός χτυπά και πάλι Παλαιστίνιους. Η ένταση βρίσκεται στο κόκκινο στην Ανατολική Ιερουσαλήμ, καθώς πολλοί Παλαιστίνιοι συγκεντρώνονται γύρω από το τέμενος Αλ Άκσα, έναν από τους ιερότερους τόπους του ισλάμ, για να προσευχηθούν, αλλά οι Ισραηλινοί δεν επιτρέπουν τη συνάθροιση εκεί, η οποία γίνεται για καθαρά θρησκευτικούς λόγους(Ραμαζάνι). Ήδη σε 300 ανέρχεται μέχρι στιγμής ο αριθμός των τραυματιών Παλαιστινίων από τα πυρά των Ισραηλινών.

 

Η βαρβαρότητα των Ισραηλινών προκάλεσε ακόμα και την αντίδραση του ΟΗΕ. Ο Γενικός Γραμματέας του Οργανισμού Ηνωμένων Εθνών, Αντόνιο Γκουτέρες, ζήτησε από το Ισραήλ «να επιδείξει τη μέγιστη δυνατή αυτοσυγκράτηση και να σεβαστεί το δικαίωμα στην ελευθερία των ειρηνικών συναθροίσεων». Ο ΓΓ του ΟΗΕ «εκφράζει τη βαθιά ανησυχία του για τη συνεχιζόμενη βία στην Ανατολική Ιερουσαλήμ» καθώς και «για τις πιθανές εξώσεις παλαιστινιακών οικογενειών από τα σπίτια τους», σημείωσε ο εκπρόσωπός του, Στεφάν Ντουζαρίκ, σε ανακοίνωση Τύπου.

 

Στην περιοχή του Σεΐχ Τζαρά, Ισραηλινοί έποικοι απειλούν να διώξουν από τα σπίτια τους τους Παλαιστίνιους που κατοικούν εκεί. Επίσης, Ισραηλινοί ακροδεξιοί ετοιμάζονται να συμμετάσχουν σε διαδήλωση σήμερα, Δευτέρα, με αφορμή την επέτειο της κατάκτησης του ανατολικού τμήματος της Ιερουσαλήμ από το Ισραήλ. Ο κίνδυνος νέας έντασης είναι ορατός... 

πηγή

        

Ποιοι φοβούνται τον Μπάιντεν;

 

γράφει ο Γιώργος X. Παπασωτηρίου

 

Η ύπαρξη του Ντόναλντ Τραμπ έκρυβε τη νεοφιλελεύθερη βαρβαρότητα των ευρωπαίων συντηρητικών ηγετών. Χρειάσθηκε ένας λιγότερο ιδεοληπτικός ένοικος του Λευκού Οίκου για να αποκαλυφθεί η πραγματική πολιτική ταυτότητα της Μέρκελ και του Μακρόν.

 

Η πρόσφατη σύνοδος Κορυφής της ΕΕ παρέπεμψε στο απώτερο μέλλον τη συζήτηση για τις πατέντες των εμβολίων. Η Α. Μέρκελ επέβαλε εύκολα την άποψή της, βάζοντας στον «πάγο» την πρόταση Μπάιντεν για την προσωρινή απελευθέρωση των πνευματικών δικαιωμάτων για τις πατέντες. Οι Ευρωπαίοι κυβερνήτες έθεσαν πάνω από τις ζωές των ανθρώπων που χάνονται καθημερινά κατά εκατοντάδες χιλιάδες σε όλο τον κόσμο, τα κέρδη των φαρμακοβιομηχανιών.

 

Φοβούνται την «μπάϊντεν-μανία». Φοβούνται τις προτάσεις Μπάιντεν για μεγαλύτερη φορολόγηση των υπερπλούσιων.

 

Η «μπαϊντενίτιδα» είναι η επιδημία που φοβάται ο Μακρόν, περισσότερο και από τον κορονοϊό, σημειώνει αρθρογράφος της Le Monde! Το ενδεχόμενο ο «ιός της πολιτικής Μπάιντεν» να περάσει τον Ατλαντικό προκαλεί πανικό στον Μακρόν και στην Μέρκελ. Το πρώτο αποτέλεσμα της πολιτικής Μπάιντεν στη Γαλλία εκδηλώθηκε από τον Γραμματέα του Σοσιαλιστικού κόμματος που δήλωσε: «Είμαι με τον Μπάιντεν και όχι με τον Μακρόν»! «Έχω την εντύπωση ότι ο Τζο Μπάιντεν πήρε την κάρτα του από το Κομμουνιστικό Κόμμα», δήλωσε και ο υποψήφιος του Κομμουνιστικού Κόμματος Γαλλίας (PCF) για τις προεδρικές εκλογές του 2022. Ανάλογες δηλώσεις κάνουν και οι οικολόγοι.

 

Ο Μπάιντεν δημιουργεί νευρικό κλονισμό στους Ευρωπαίους συντηρητικούς τόσο για την πολιτική του κατά των φαρμακοβιομηχανιών όσο και κατά των κολοσσών όπως η Amazon. Όπως είναι γνωστό η Amazon  απαγόρευσε τη δημιουργία συνδικάτου εργαζομένων στις 800 αποθήκες της στις ΗΠΑ. Και ο Μπάιντεν έγραψε στο Twitter το αυτονόητο: «Δεν πρέπει να υπάρχει εκφοβισμός, εξαναγκασμός, καμία απειλή (…) . Κάθε εργαζόμενος πρέπει να είναι ελεύθερος να προσχωρήσει σε μια συνδικαλιστική οργάνωση. Είναι δικαίωμά σας, όχι δικαίωμα του εργοδότη σας. Κανένας εργοδότης δεν μπορεί να το αφαιρέσει από εσάς.». 

 

Ποιους εκφράζει, άραγε, πολιτικά ο Μπάιντεν; Εκφράζει τους Αμερικανούς μικρομεσαίους επιχειρηματίες(Small Business Rising), που τους «καταπίνουν» οι γίγαντες του ηλεκτρονικού εμπορίου, η λεγόμενη «gig economy». Αυτή την οικονομία προτάσσει ως το μέλλον και το σχέδιο Πισσαρίδη που θέλει να επιβάλλει στην Ελλάδα ο Κυριάκος Μητσοτάκης. Μόνο που το 90% της ελληνικής οικονομίας βασίζεται στις μικρομεσαίες επιχειρήσεις.

 

Γι’ αυτό οι πολιτικές Μπάιντεν τρομοκρατούν και τον Έλληνα συντηρητικό πρωθυπουργό…       

3.000 τα θετικά self test στην Εκπαίδευση.!

 

Σε 3.000 ανέρχονται τα θετικά self test σε εκπαιδευτικούς, μαθητές και εργαζόμενους στα σχολεία σε πρωτοβάθμια – δευτεροβάθμια εκπαίδευση, σύμφωνα με τον Σκάι.

 

Εκτιμάται ότι ο συνολικός πληθυσμός της πρωτοβάθμιας – δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης ανέρχεται σε 1,7 εκατ. άτομα, ενώ ο μισός πληθυσμός έχει δηλωθεί στην πλατφόρμα self-testing.gov.gr.

  

Θα πρέπει να σημειωθεί πως αρκετοί με αρνητικό αποτέλεσμα τεστ θα μεταβούν στα σχολεία χωρίς υποβολή στοιχείων στο σύστημα, αλλά με γραπτή δήλωση του αποτελέσματος. 

πηγή 

Ερρίκο Μαλατέστα: ο αναρχικός που πολέμησε την πανδημία

 

γράφει ο Άρης Χατζηστεφάνου

 

 

Η πραγματική αιτία της χολέρας –η φτώχεια– μας έδειξε και τη μοναδική θεραπεία – την κοινωνική επανάσταση Μήνυμα των Ιταλών αναρχικών στην εφημερίδα Le Révolté (1884).

 

Ιταλοί αναρχικοί του 19ου αιώνα θυσίασαν τις ζωές τους για να βοηθήσουν τα θύματα της χολέρας στη Νάπολη. Πώς θα αντιδρούσαν σήμερα στην επιδημία του κορονοϊού;

 

To 1884 η Νάπολη, τότε η πολυπληθέστερη και φτωχότερη πόλη της Ιταλίας, μπήκε σε αυστηρό λοκντάουν αφού χτυπήθηκε από πανδημία χολέρας. Οι Αρχές ήταν αμείλικτες με τους παραβάτες, τους οποίους τιμωρούσαν με εξοντωτικά μέτρα και ισχυρές δόσεις αστυνομικής βίας. Μια ομάδα αναρχικών όμως αποφάσισε να σπάσει το λοκντάουν μπαίνοντας στην αποκλεισμένη πόλη.

 

Στόχος τους δεν ήταν να κατεβούν στις πλατείες για να απολαύσουν τις «περιπτερόμπιρες» της εποχής ούτε να αμφισβητήσουν την ύπαρξη και τις τρομακτικές επιπτώσεις της χολέρας. Ηθελαν να στήσουν δίκτυα αλληλοβοήθειας προκειμένου να σώσουν τον πληθυσμό, τον οποίο είχε εγκαταλείψει το κράτος. Γνωστοί αναρχικοί, όπως ο Ρόκο Λομπάρντο και ο Αντόνιο Βαλντρέ, προσβλήθηκαν και πέθαναν σε αυτή την ηρωική αποστολή αυτοκτονίας.

  

Ανάμεσα στους επιζήσαντες ξεχώριζε η θρυλική μορφή του Ερρίκο Mαλατέστα. Κυνηγημένος σε κάθε γωνιά της Ευρώπης για την επαναστατική του δράση, βρισκόταν προσωρινά ελεύθερος αναμένοντας την εκδίκαση έφεσης για ποινή τριετούς φυλάκισης. Παραβιάζοντας, λοιπόν, το λοκντάουν άφηνε στον εαυτό του μόνο δύο εναλλακτικές: ή να πεθάνει από την πανδημία ή να περάσει πολύ περισσότερα χρόνια στη φυλακή.

 

Παρά το γεγονός ότι είχε αναγκαστεί να εγκαταλείψει τις σπουδές του στην Ιατρική λόγω των συνεχών διώξεων, ήταν πάντα ταγμένος στο πλευρό της επιστήμης. Σε αντίθεση με τους «αρνητές» της εποχής του, ο Μαλατέστα κατάλαβε από πολύ νωρίς ότι η χολέρα θα μεταφερόταν σύντομα στις πυκνοκατοικημένες φτωχογειτονιές της Νάπολης λόγων των μεγάλων μετακινήσεων ευρωπαϊκών στρατευμάτων που συμμετείχαν σε ιμπεριαλιστικές επιχειρήσεις στην Ασία και την Αφρική.

 

Γνώριζε επίσης ότι η πανδημία θα χτυπούσε σκληρότερα τα εξαθλιωμένα φτωχότερα στρώματα της πόλης, όπου κυριαρχούσαν η ανεργία και η ολοκληρωτική διάλυση ακόμη και του στοιχειώδους συστήματος υγείας της εποχής.

 

Σε πείσμα των ακραίων συνθηκών φρίκης, που θύμιζαν σκηνές από την Κόλαση του Δάντη, ο Μαλατέστα όχι μόνο επιβίωσε της χολέρας αλλά παρασημοφορήθηκε για τους χιλιάδες ανθρώπους που βοήθησε συντονίζοντας τα δίκτυα διανομής τροφίμων και φαρμάκων – διάκριση την οποία προφανώς αρνήθηκε να δεχτεί.

 

Σχεδόν ενάμιση αιώνα αργότερα αρκετοί ερευνητές αναζήτησαν τον απόηχο της αυτοθυσίας αυτών των αναρχικών σε ομάδες αυτοοργάνωσης και αλληλοβοήθειας που δημιουργήθηκαν σε περιοχές που επλήγησαν περισσότερο από την πανδημία του κορονοϊού – από τις φαβέλες του Ρίο ντε Ζανέιρο μέχρι τη Νέα Υόρκη.

 

Ο Νόαμ Τσόμσκι, από τον Μάιο του 2020, εντόπιζε ψήγματα αναρχικής σκέψης στα δίκτυα αλληλοβοήθειας (όρο, που παρεμπιπτόντως εισήγαγε ο Κροπότκιν) των ΗΠΑ. Την ίδια περίοδο η καθηγήτρια Πολιτικής Φιλοσοφίας Ρουθ-Ελεν Κίνα χρησιμοποιούσε τις θεωρίες του Κροπότκιν ενάντια στον κοινωνικό δαρβινισμό για να εξηγήσει καθημερινά φαινόμενα όπως οι τεχνητές ελλείψεις που παρατηρήθηκαν σε αντισηπτικά και σε χαρτί υγείας. Κυρίως όμως ανέτρεχε στο βιβλίο του μεγάλου αναρχικού «Αλληλοβοήθεια: Ενας παράγοντας της εξέλιξης» για να εξηγήσει τη δομή των σύγχρονων ομάδων αλληλεγγύης, που, όπως σημείωνε και ο Κροπότκιν, χαρακτηρίζονται από αυθορμητισμό αλλά και από εξαιρετική οργανωτική ικανότητα.

 

Προχωρώντας ένα βήμα περισσότερο οι καθηγητές Φιλοσοφίας, Νάθαν Τζουν και Μαρκ Λανς, από το Πανεπιστήμιο Τζόρτζταουν της Ουάσινγκτον επιχείρησαν να συνδέσουν τα μεγάλα αναρχικά κινήματα αλληλοβοήθειας του 19ου αιώνα με ομάδες όπως το δίκτυο DC Mutual Aid, που αναπτύχθηκαν στις ΗΠΑ όταν η κυβέρνηση Τραμπ έχανε ολοκληρωτικά τον έλεγχο στη διαχείριση της πανδημίας.

 

Πέρα από τις προφανείς ομοιότητες στα στοιχεία της δράσης οι δύο καθηγητές εντόπισαν στη συγκεκριμένη ομάδα και άλλα χαρακτηριστικά, όπως η καταδίκη της φιλανθρωπίας και της ελεημοσύνης αλλά και η απαγόρευση συνεργασίας με αστυνομικούς, εν ενεργεία στρατιωτικούς κ.ο.κ. «Δεν πιστεύουμε ότι η Αστυνομία μπορεί να μας προστατεύσει» αναφέρει η ομάδα στον πρώτο όρο που πρέπει να αποδεχτείς για να εγγραφείς στη σελίδα της στο Facebook. Οπως παρατηρούσαν οι δύο καθηγητές, ολόκληρο το εγχείρημα στηρίζεται στην ισχυρή πίστη στα πορίσματα της επιστήμης, ακόμη και όταν ασκείται κριτική σε ορισμένες προτροπές της κυβέρνησης σε σχέση με την πανδημία (είναι χαρακτηριστικό ότι τα μέλη του δικτύου δεν διστάζουν να διαγράφουν από τη σελίδα τους στο Facebook τα μηνύματα κάθε είδους «αρνητών» και συνωμοσιολόγων).

 

Προφανώς κανένας από τους ερευνητές δεν υποστηρίζει ότι όλες αυτές οι ομάδες ασπάζονται συνειδητά τις αρχές της αναρχικής σκέψης. Είναι όμως πολύ πιθανό ότι οι πατέρες της αναρχίας θα ήταν υπερήφανοι για το έργο τους.

 

Πώς θα συμπεριφερόταν λοιπόν στη σημερινή πανδημία ένας αναρχικός σαν τον Μαλατέστα; Θα παραβίαζε το λοκντάουν; Και αν ναι, για ποιο λόγο; Θα αποδεχόταν την ύπαρξη του κορονοϊού και την ανάγκη εμβολιασμού του πληθυσμού ή θα μιλούσε για το απαραβίαστο δικαίωμα «αυτοδιάθεσης» του σώματός του και θα αποκαλούσε όσους υπερασπίζονται τα εμβόλια «πληρωμένους υπαλλήλους του Μπιλ Γκέιτς και των φαρμακοβιομηχανιών;».

 

Μια σύντομη απάντηση επιχείρησε να δώσει προ ημερών στον λογαριασμό του στο Facebook ο Νώντας Σκυφτούλης (από τον οποίο «κλέψαμε» και την ιδέα για το σημερινό άρθρο). «Οσο μανιασμένος μικροαστός και αν είναι κάποιος» έγραψε, δεν θα τολμούσε να πει «ξες Ερρίκο με το εμβόλιο υπάρχει περίπτωση θρόμβωσης ή αλλοίωσης του DNA… Αν μπορούμε να ερμηνεύσουμε τον μεγάλο πρόγονό μας θα μας έλεγε. 1. Εμείς να γίνουμε πειραματόζωα για το ανθρώπινο γένος όπως γίναμε εμείς οι αναρχικοί από όλη την Ιταλία που μπουκάραμε στη Νάπολη της χολέρας. 2. Μόνο αλληλεγγύη και αλληλοβοήθεια και όχι φέρετρα για τους εργάτες και 3. Οχι πατέντες στα εμβόλια.

 

Ετσι δεν είναι αξιοσέβαστε σύντροφε Ερρίκο?»