Παραλλαγή Όμικρον – Τι ξέρουμε, ποια είναι τα πιθανά σενάρια, τι θα ξέρουμε σε λίγες εβδομάδες και τι να κάνουμε

 

Ενα εξαιρετικά ενδιαφέρον και κατατοπιστικό κείμενο για την παραλλαγή Ομικρον του κοροναϊού, η οποία προκαλεί ήδη παγκόσμια ανησυχία, έγραψε ο Ηλίας Μόσιαλος. Ο γνωστός καθηγητής της Πολιτικής Υγείας αναλύει τα δεδομένα που έχουν προκύψει με την Ομικρον και όλα όσα πρέπει να γνωρίζουμε και να ανησυχούμε.

 

 

 

Υπάρχει διάχυτη ανησυχία για την νέα παραλλαγή. Οπότε ας δούμε μερικά σημεία πιο αναλυτικά για την κατάσταση που αντιμετωπίζουμε.

 

1. Τι γνωρίζουμε και γιατί ανησυχούμε

2. Ποια είναι τα πιθανά σενάρια

3. Τι θα ξέρουμε σε λίγες εβδομάδες

4. Τι πρέπει να κάνουμε τώρα

 

Τι γνωρίζουμε και γιατί ανησυχούμε

Γνωρίζουμε πως πρόκειται για μια παραλλαγή με τουλάχιστον 50 αλλαγές από τον αρχικό ιό. 32 από αυτές είναι στην πρωτεΐνη ακίδα, ενώ η Δέλτα είχε αντίστοιχα 16. Μία από αυτές δημιουργεί ανησυχία γιατί πιθανώς λόγω θέσης – και σε σύγκριση με την Δέλτα- μπορεί να καθιστά τον ιό πιο μολυσματικό. Ανησυχούμε δηλαδή γιατί στο σύνολό τους, εάν αυτές οι μεταλλάξεις αποδειχθούν λειτουργικές, δυνητικά μπορεί να οδηγήσουν σε περισσότερες ήπιες ή και σοβαρές λοιμώξεις.

 

Γνωρίζουμε τα παραπάνω από στοιχεία από την Ν. Αφρική, η οποία έχει ένα εξαιρετικό δίκτυο αντιμετώπισης λοιμωδών νοσημάτων και πανδημικής επαγρύπνησης. Ένα νέο στοιχείο είναι πως η μετάδοση παρατηρείται σε νέους (γενικότερα σε άτομα κάτω των 40 ετών), όπου σχεδόν το 65% είναι ανεμβολίαστοι και η μεγάλη πλειοψηφία των υπολοίπων είναι ατελώς εμβολιασμένοι. Έμμεσα μόνο λοιπόν, ίσως και να μπορούμε να εξάγουμε ένα πρώιμο συμπέρασμα πως οι εμβολιασμένοι προστατεύονται από σοβαρή λοίμωξη. Αλλά δεν είμαστε ακόμα σίγουροι.

 

Να επισημάνω εδώ πως τα στοιχεία που έχουμε αφορούν κυρίως νεότερο πληθυσμό. Και να υπενθυμίσω πως, πέραν της διαφοράς στα επίπεδα εμβολιασμού μεταξύ των 2 χωρών, η διάμεση ηλικία στην Ν. Αφρική είναι τα 27.6 έτη ενώ στην Ελλάδα είναι τα 45.6 έτη.

 

Είναι πιθανό η παραλλαγή Ομικρον να προκαλεί πιο βαριά νόσο σε σχέση με την Δέλτα στους μεγαλύτερης ηλικίας φορείς. Όμως και αυτό δεν το γνωρίζουμε ακόμη. Θα το γνωρίζουμε μέσα στις επόμενες εβδομάδες.

 

 

Ποια είναι τα πιθανά σενάρια

Τα σενάρια που ακούγονται είναι πολλά αλλά θα μείνω στα σπουδαιότερα από αυτά, με κριτήρια την έκβαση της λοίμωξης και τον φόρτο στο σύστημα υγείας.

 

Να είναι το νέο στέλεχος λιγότερο μολυσματικό σε σύγκριση με την Δέλτα, Στην περίπτωση αυτή δεν θα έχουμε σημαντικό πρόβλημα.

Nα έχουμε να κάνουμε με εξίσου μολυσματικό ιό με την παραλλαγή Δέλτα, αλλά να προκαλεί περισσότερες ήπιες και σοβαρές λοιμώξεις σε ανεμβολίαστους, και ταυτόχρονα περισσότερες ήπιες λοιμώξεις σε εμβολιασμένους. Αλλά όχι απαραίτητα περισσότερες σοβαρές λοιμώξεις σε εμβολιασμένους. Στην περίπτωση αυτή τα εμβόλια θα είναι λιγότερο αποτελεσματικά όσον αφορά στην αποτροπή της ήπιας λοίμωξης αλλά θα εξακολουθούν να είναι αποτελεσματικά όσον αφορά στην αποτροπή της σοβαρής λοίμωξης. Αυτό είναι το δεύτερο καλύτερο σενάριο.

Nα έχουμε να κάνουμε με εξίσου μολυσματικό ιό με την παραλλαγή Δέλτα, αλλά να προκαλεί περισσότερες ήπιες και σοβαρές λοιμώξεις και σε ανεμβολίαστους και σε εμβολιασμένους σε σύγκριση με την Δέλτα. (ξανά εδώ θα περιμένουμε προφανώς περισσότερες λοιμώξεις ανά 100.000 άτομα σε ανεμβολίαστους). Στην περίπτωση αυτή θα έχουμε μεγάλο φόρτο στο σύστημα υγείας.

Nα έχουμε να κάνουμε με περισσότερο μολυσματικό ιό από την παραλλαγή Δέλτα, αλλά να προκαλεί περισσότερες ήπιες και σοβαρές λοιμώξεις σε ανεμβολίαστους και εμβολιασμένους (ξανά θα έχουμε υψηλότερα νούμερα σε ανεμβολίαστους ανά 100.000 άτομα). Σε αυτή την περίπτωση επειδή θα έχουμε περισσότερους νοσήσαντες θα έχουμε μεγαλύτερη εισροή στα νοσοκομεία. Αυτό είναι το πιο δυσμενές σενάριο.

Είναι δύσκολο βέβαια να προβλέψει κανείς με τα μέχρι στιγμής δεδομένα ποιο σενάριο θα επικρατήσει. Με δεδομένο πως έχουμε μόνο στοιχεία για νέους που νοσούν, μένει να δούμε βέβαια και τον αντίκτυπο στους μεγαλύτερους.

 

Τι θα ξέρουμε σε λίγες εβδομάδες

Σε 2-3 εβδομάδες θα ξέρουμε πόσοι έχουν κολλήσει, και πόσοι από αυτούς νοσηλεύτηκαν. Θα ξέρουμε και ποσοστιαία για αυτούς ποιοτικά χαρακτηριστικά, όπως η ηλικία, το φύλο και οι πιθανές συννοσηρότητες.

 

Δεδομένων των μεγάλων δυνατοτήτων του συστήματος υγείας της Ν. Αφρικής, θα έχουμε και στοιχεία για την κλινική εικόνα των φορέων. Δηλαδή στοιχεία για την βαρύτητα της νόσου και την έκβαση της νοσηλείας.

 

Ταυτόχρονα, θα έχουμε και στοιχεία από εργαστηριακές μελέτες που θα εμβαθύνουν στην προστασία των εμβολίων σε όσους από τους φορείς ήταν εμβολιασμένοι.

 

Να πούμε εδώ πως αυτά τα δυο είδη δεδομένων είναι απαραίτητα, και μαζί με τις επιδημιολογικές καταγραφές θα μας δώσουν τη πραγματική διάσταση της νέας κατάστασης που έχει επιφέρει η νέα παραλλαγή.

 

Τι πρέπει να κάνουμε τώρα

Τώρα πρέπει να κερδίσουμε χρόνο και να δώσουμε τη δυνατότητα στους επιστήμονες να χαρακτηρίσουν την παραλλαγή. Αλλά υπάρχουν πράγματα που μπορούν να γίνουν σε επίπεδο κυβερνητικών αποφάσεων και πράγματα που μπορούν να κάνουν οι πολίτες.

 

Ήδη για παράδειγμα πολλές χώρες περιορίζουν τις πτήσεις – και καλά κάνουν- σε κάποιες χώρες της Αφρικής. Αυτό δεν θα εμποδίσει την διασπορά αλλά ελπίζουμε να την καθυστερήσει μέχρι να έχουμε πιο ασφαλή δεδομένα για την νέα παραλλαγή.

 

Άλλες χώρες επανεξετάζουν παλαιότερα δείγματα από ταξιδιώτες που μπήκαν στη χώρα τους, για να ιχνηλατήσουν την πιθανή υπάρχουσα διασπορά. Στην Αγγλία δεν θα γίνονται πλέον rapid test, αλλά PCR, και θα απομονώνονται οι ταξιδιώτες έως ότου βγουν τα αποτελέσματα. Αυτό ίσως είναι κάτι που πρέπει να εξετάσει και η χώρα μας.

 

Και κλείνοντας, η προσπάθεια για να περιοριστεί ο ιός, πρέπει να γίνει από όλους μας.

Όσους δεν έχουν εμβολιαστεί, ελπίζω πως η αβεβαιότητα της έκβασης της νέας παραλλαγής θα τους βοηθήσει να πάρουν την απόφαση να εμβολιαστούν. Όσοι δεν έχουν κάνει την τρίτη δόση, ας το δρομολογήσουν. Να προσπαθήσουμε να κερδίσουμε χρόνο και να βοηθήσουμε να μην εξαπλωθεί η παραλλαγή όμικρον. Ας τηρήσουμε όλοι τα μέτρα με αυστηρότητα.   

πηγή

Ωρες απογραφής

 

γράφει η Αρχοντία Κάτσουρα

 

 

«Επιτέλους, απογραφήκαμε» είπε και αποθήκευσε το αρχείο με την απόδειξη ότι το «νοικοκυριό» της είχε καταγραφεί πλήρως. Πόσοι κατοικούν μόνιμα στο σπίτι, αν κάποιοι κάποτε που ζούσαν εκεί έφυγαν για το εξωτερικό, πόσοι δούλευαν και πόσοι όχι.

 

Και το σπίτι, πόσα δωμάτια έχει; Το μπάνιο είναι λειτουργικό; Πώς θερμαίνεται το σπίτι τον χειμώνα και πώς δροσίζεται το καλοκαίρι; Και το νοικοκυριό έχει αυτοκίνητα; Πόσα;

 

Εκλεισε τον υπολογιστή και γύρισε λίγο το σπίτι. Ολα σωστά τα είχε πει: τόσοι άνθρωποι, τώρα, τόσα δωμάτια, τόσο από αυτό και τόσο από εκείνο. Σκεφτόταν όσα δεν απογράφηκαν, πόσα ήρθαν και πόσα έφυγαν τη δεκαετία που πέρασε.

 

 

Ανθρωποι ήταν πια μόνο φωτογραφίες, αλλά εκείνη μερικές φορές έπιανε τη μυρωδιά τους στον χώρο, κι ας είχε αλλάξει το σπίτι και ας είχε φρεσκοβαφτεί. Οι γωνίες του έκρυβαν μέρες χαράς μεγάλης και μέρες λύπης που δεν μπορούσε πια να μετρηθεί. Ηρθε και έφυγε (;) κι αυτή, άλλαξε μορφές και βρήκε κι αυτή τη γωνιά της.

 

Δεν καταλάβαινε γιατί αυτή η απογραφή την είχε κουράσει τόσο. Αλλωστε όλα έγιναν τόσο εύκολα, τόσο γρήγορα, τόσο απλά. Ούτε επισκέψεις απογραφέων, ούτε αγωνία μη χαθεί το ραντεβού, ούτε τίποτα. Εκείνη, ο καφές της, οι πιτζάμες της και ο υπολογιστής της. Και οι μοναδικοί αριθμοί ΑΦΜ και ΑΜΚΑ καθενός, οι ημερομηνίες γέννησης και τίποτα άλλο, σχεδόν.

 

Μονάδες στο σύνολο μια χώρας που δεν ξέρει πού πατάει και πού βρίσκεται. Αριθμοί στατιστικής: τόσοι ήμασταν, τόσοι γίναμε, τόσους χάσαμε και τόσους κερδίσαμε... Σε λίγες ημέρες θα έβγαινε και ο λογαριασμός, με τα κατάλληλα συμπεράσματα. Θα βγουν οι στατιστικολόγοι και θα εξηγήσουν τα εύκολα πώς και γιατί και θα επιφυλαχθούν για τα άλλα, τα σημαντικά.

 

Κάποια πάντως δεν μπορούν να απογραφούν, ούτε να περιγραφούν συχνά με λόγια: πόσες γιορτές και πόσα κλάματα φιλοξένησαν τα δωμάτια κάθε σπιτιού, πόσα γεννητούρια και πόσες κηδείες, πόσα βιβλία στοιβάχτηκαν στις βιβλιοθήκες τους και πόσες μουσικές ακούστηκαν. Αν γράφτηκαν ποιήματα μέσα σ’ αυτούς τους τοίχους και τι ήταν αυτό που τα ενέπνευσε. Πόσα τραγούδια σιγοψιθυρίστηκαν ή ακούστηκαν φωναχτά τα πρωινά της Κυριακής και γιατί μιλούσαν. Ποια ήταν η λέξη στους στίχους τους που γέννησε τα βαθύτερα συναισθήματα και ποια η νότα που προκάλεσε εκείνο το ρίγος στη ραχοκοκαλιά που λόγια και χρώματα δεν υπάρχουν να το εξηγήσουν.

 

Πόσοι άνθρωποι είναι εκεί, αλλά είναι περισσότερο απόντες από ποτέ. Και ποιες ανθρώπινες σκιές γεμίζουν τις χαραμάδες στα παράθυρα της μνήμης. Πόση αγωνία και πόσα προβλήματα και πόσος κόπος και πόσες -αν υπήρξαν- στιγμές ανέλπιστης τύχης σε έφεραν εκεί που είσαι τώρα. Τι σε απασχολεί και τι σε φοβίζει για το μέλλον, τι θα ’θελες να κάνεις αύριο και πού θέλεις να βρίσκεσαι σε 10 χρόνια.

 

Αλλά και τα όνειρα που οι άνθρωποι δεν έφεραν εις πέρας, κι ας είχαν σχεδιαστεί με τη μεγαλύτερη λεπτομέρεια στο τραπεζάκι του σαλονιού και ζωγραφίστηκαν με φωτεινές αποχρώσεις κάποια βράδια σ’ ένα στενό μπαλκόνι, συντροφιά με ένα κρασί ή ένα κρύο τσάι. Πόσα χαμόγελα τότε, πόση παραίτηση μετά...

 

Ομως αυτά δεν είναι δουλειά του απογράφου, ούτε φυσικά του εντολέα του. Αλλη είναι η δική τους η δουλειά: τακτική, μεθοδική, βάσει μαθηματικών μοντέλων και επιστημονικών μεθόδων.

 

Αυτά σκεφτόταν όταν γύρισε στο γραφείο. Φύλαξε σε ένα συρτάρι το έγγραφο με τον κωδικό της απογραφής, έλεγξε ξανά το αποθηκευμένο έγγραφο με τις βεβαιώσεις και πήγε στο σαλόνι. Εξω είχε σκοτεινιάσει, ο ουρανός ήταν βαρύς, προμήνυε βροχή, όπως όλα τα τελευταία βράδια.

 

Αποφάσισε να φτιάξει με ζεστή σούπα με τραχανά -ο τελευταίος που είχε απομείνει από εκείνον τον παλιό, τον καλό, που τον φύλαγε για τις ώρες της παρηγοριάς. Θα του έριχνε και λίγο κόκκινο πιπέρι. Και πιο αργά θα πήγαιναν όλοι να κοιμηθούν: όσοι υπήρχαν ακόμη και όσοι έφυγαν. Αλλά αυτό δεν θα το κατέγραφε κανείς.    

«Δεν ακούνε τίποτα»

 

γράφει ο Γιώργος X. Παπασωτηρίου

 

 

«Δεν ακούνε τίποτα», γράφει ο γιατρός για τους αρνητές του εμβολίου, «η λογική έχει ηττηθεί από τον παραλογισμό».

 

Τι είναι άραγε αυτό που παρέχει τέτοια δύναμη στον «ανορθολογισμό»; Πώς μπορεί η πίστη και η μεταφυσική να νικούν τον ορθό λόγο;

 

Δεν είναι παίξε γέλασε η πίστη.

 

Δες πως μεταλαβαίνουν με το ίδιο κουτάλι, δες πως κατεβάζει τη μάσκα ο παπάς για να φιλήσουν το σταυρό, δες πως πηγαίνουν χαμογελαστοί στο θάνατο!

 

Τι τους δόθηκε αυτονών; Λίγο ψωμί και μια πίστη. Πίστη σ’ έναν θεό, σ’ έναν βασιλιά, ή σε μια ιδέα.

 

«Τι τους δόθηκε αυτονώνε! Μελισσόκερο να κλείσουνε τα αυτιά./Φαρμάκι, μελισσόκερο να κλείσουνε τα αυτιά/κι ένα μνήμα αλατισμένο δίπλα στο χωράφι των βοδιών/νήσον αμνήμονα…»*.

 

Στη γέφυρα του πλοίου, οι «πάνω», οι Οδυσσείς με όλη τους την εξουσία, την απόλαυση και τη δόξα,

 

 και στ' αμπάρια οι κωπηλάτες, οι «κάτω», με μια πίστη-μελισόκερο στ’ αυτιά.

 

 Δεν είναι παίξε γέλασε η πίστη.

 

Η πίστη είναι η άμυνα μπροστά στο ανοίκειο, που είναι ο θάνατος, αλλά και η ζωή χωρίς κανένα λόγο.

 

Αντί για το τίποτα και τον ριζικό ψυχωτικό αυτισμό «επιλέγουμε κάτι». Αυτό είναι το περίφημο «σύμπτωμα»(sinthome**), όπου η απωθημένη λέξη αρθρώνεται με μία κωδικοποιημένη μορφή και υπ’ αυτή την έννοια ακόμη και το παραλήρημα, κάτι θέλει να πει. Αυτό το «σύμπτωμα», λοιπόν, που μπορεί να είναι μία απόλυτη πίστη, μία θρησκευτική, ή μια πολιτική πίστη, μια πατρίδα, ένας θεός, ένας αρχηγός, είναι εμποτισμένο με μια (υπερ)απόλαυση...

 

Οι άντρες του Οδυσσέα αντλούν από την πίστη τους στο βασιλιά συνοχή και ταυτότητα. Παρότι στερούνται όσα απολαμβάνει ο «βασιλιάς», έχουν την «υπερ-απόλαυση» ότι είναι «οι άνθρωποι του», ο «περιούσιος λαός». Κατ’ αυτό τον τρόπο γίνονται κάτι από το τίποτα.

 

Οι "πάνω" έχουν λόγους να τροφοδοτούν την πίστη των "κάτω", την πίστη στο Θεό, την πίστη στον ηγέτη, την πίστη στην πατρίδα. "Πρέπει να εκπαιδεύουμε το λαό γιατί θα μας αρπάξει από το λαιμό", έλεγε ο Έμερσον. Αλλά όταν εκπαιδεύεις πολύ στον ανορθολογισμό, είναι δύσκολο μετά να επικαλείσαι τη λογική και τον... Ελπήνορα. Δεν σε πιστεύουν...

 

Γιατί χωρίς πίστη, χωρίς να πιστεύουν σε κάτι για το οποίο να ζουν και να πεθαίνουν, τι τους απομένει;

 

Η «καρδιά» εκρήγνυται από τον υπερβολικό ορθολογισμό, από τη βία του τίποτα και του κενού, οδηγώντας στον ίδιο φαύλο κύκλο του αίματος…

 

Γι’ αυτό, ίσως πιο ορθή μέσα στους αιώνες να είναι η «ελληνική σκέψη», που οχυρώθηκε πίσω από την ιδέα των ορίων, του Μέτρου, γράφει ο Καμύ. Η σκέψη, που, ενώ δεν αρνήθηκε τίποτα (ούτε τα ιερά ούτε τη λογική), δεν εξώθησε τίποτα ως τα άκρα. Μετρίασε το απόλυτο, εξισορροπώντας τη σκιά και το φως, κρατώντας απόσταση τόσο από την αθλιότητα όσο κι από τον ήλιο…

 

Αλλά ποιος μιλάει σήμερα για τον Καμύ;

 

*Ε. Πάουντ, CANTO XX, μετάφραση Άρης Αλεξάνδρου

 

**Λακάν  

Για το βίντεο από το "Σωτηρία": Η αλήθεια δεν κάνει θόρυβο

 

20 μήνες μετά κι ακόμα η πανδημία δεν έχει εικόνα για να προστατευθεί ένα αφασικό success story. Τα στιγμιότυπα από τη ΜΕΘ είναι όμως το πραγματικό καμπανάκι.

 

 

Το συγκλονιστικό βίντεο του 24MEDIA Lab από την ΜΕΘ του νοσοκομείου «Σωτηρία», γυρισμένο το επόμενο πρωί από όταν ανακοινώθηκαν 105 νεκροί σε μια ημέρα, περισσότερο κι από κριτική στην κυβέρνηση (της) προσφέρει μια μεγάλη υπηρεσία.

 

Παρουσιάζει την κατάσταση ως έχει. Δίνει νόημα σε φράσεις όπως «αφόρητη πίεση στο ΕΣΥ» και «ιατρονοσηλευτικό προσωπικό που έχει φτάσει πέρα από τα όριά του», τις οποίες ακούμε συνέχεια αλλά ποτέ δεν είδαμε τι σημαίνουν. Και τις συνηθίσαμε, αφοπλίζοντάς τις ως κλισέ.

 

Η πανδημία εδώ και 20 μήνες δεν έχει εικόνα. Σχεδόν 18.000 άνθρωποι, όσος είναι ο πληθυσμός μια πόλης όπως η Έδεσσα ή η Φλώρινα, έχουν φύγει από τη ζωή. Χωρίς να μάθουμε το όνομά τους. Χωρίς να μάθουμε την ιστορία τους. Χωρίς να τους αφιερωθεί ένα πρωτοσέλιδο από εφημερίδα μεγάλης εμβέλειας. Η ανωνυμία τους προστατεύει το success story του πρώτου κύματος, κάτι που μοιάζει όλο και πιο αφασικό.  

Κι όμως, τα λόγια και οι εικόνες που μας μετέφεραν από τη Μονάδα Εντατικής Θεραπείας οι Κώστας Κουκουμάκας και Γιώργος Μουτάφης κι έβαλε στη σειρά με νηφαλιότητα κι ευαισθησία ο Δημήτρης Κουλελής (όπως κι όσες άλλες, λίγες, ελάχιστες δημοσιογραφικές τέτοιες προσπάθειες έχουν γίνει) είναι το πραγματικό καμπανάκι. Η φωνή του γιατρού που σπάει, το ατροφικό χέρι του ασθενή που κρέμεται στο κρεβάτι, ο συναγερμός μπροστά από οθόνες που αναβοσβήνουν και σωληνακια που κρατάνε στη ζωή, η αποσωλήνωση της κυρίας Χρύσας (αλλά, μην ξεγελιόμαστε, και η δύσκολη περίοδος της αποκατάστασής της που ακολουθεί) είναι η καλύτερη καμπάνια που θα μπορούσε να γίνει για να συνειδητοποιήσει ο κάθε πολίτης τι συμβαίνει. Και να αναλάβει μετά την περιβόητη ατομική ευθύνη του.

Αντ΄αυτού, η ενημέρωση είναι ανεπαρκής, τα δημοσιογραφική αιτήματα για περισσότερα και πιο καθαρά στοιχεία πάνε στον βρόντο (ή/και πνίγονται σε φήμες για διπλά βιβλία στον ΕΟΔΥ), στην απογευματινή ενημέρωση έχει υπάρξει ενίοτε και δυσαρέσκεια για ενοχλητικές ερωτήσεις (ξέρετε, από εκείνες τις «ευθείες»), ο προηγούμενος υπουργός Υγείας όταν δεν ήταν άφαντος δεν μπορούσε να πει κουβέντα εκτός κειμένου, ο νυν υπουργός είναι ο Θάνος Πλεύρης.

 

Εδώ και 20 μήνες προσπαθούμε να κρύψουμε (και να κρυφτούμε από) την πανδημία. Κι αυτό είχε σαν συνέπεια να βυθιστούμε σε ένα μη debate που υποσκάπτει την προσπάθεια να βγούμε από το τούνελ. Ή έστω να δούμε λίγο φως στην ακρη του.

 

Δεν υπάρχει debate μεταξύ εμβολιασμένων κι αντιεμβολιαστών. Δεν υφίσταται debate μεταξύ επιστήμης και Γρηγόρηδων Πετράκων. Μόνο που η κυβέρνηση δεν περιφρούρησε ποτέ αυτήν την προσέγγιση. Από όταν ξέφυγε η κατάσταση από τον έλεγχό της πήγε σε full on διχαστικά σχήματα με αποκορύφωμα την εγκληματική μπαρούφα περί «πανδημίας των ανεμβολίαστων». Κάθε φορά και κάποιος άλλος εχθρός, αυτήν την εβδομάδα ήταν ο Άρης Σερβετάλης στο πρόσωπο του οποίου βρήκαμε ποιος φταίει που ο κόσμος δεν εμβολιάζεται (αν και ούτε αντιεμβολιαστικό λόγο εξέφρασε, ούτε προκύπτει από πουθενά ότι επιδίωξε να γίνει αντιεμβολιαστικό σύμβολο προσπαθώντας να διατηρήσει μια δική του εκδοχή -προφανώς άστοχη- περί καλλιτεχνικής συνέπειας).

 

Η ΝΔ προσπαθεί, με έναν τρόπο που όσο περνάει ο καιρός γίνεται και πιο ενοχλητικός, να ενισχύσει την ηγεμονία τους σε μια τόσο έκτακτη συνθήκη. Κι ο ΣΥΡΙΖΑ μετά την αμήχανη συναίνεση στην αρχή, συνειδητοποίησε ότι η πανδημία είναι μάλλον ο μοναδικός τρόπος να πέσει η κυβέρνηση. Μπορεί να μην έχουν το ίδιο βάρος οι δύο στάσεις -δεν παίρνουν και οι δύο αποφάσεις- αλλά δείχνουν τον αβάσταχτο κυνισμό της realpolitik.

 

Με άλλα λόγια, έτσι «είναι η πολιτική, ηλίθιε».

 

Είναι μέχρι να πέσει το βίντεο από το «Σωτηρία». Μέχρι να μιλήσουν οι γιατροί και οι νοσηλευτές. Τους απαξιώσαμε ως μιζαδόρους/φακελάκηδες σε ένα σύστημα που μεγάλωναν με κάθε πολιτική ηγεσία οι παθογένειές του, τους απολύαμε από τα τηλεπαράθυρα και «ζητούσαμε να μη μας πάρει γι’ αυτό τη δόξα η τρόικα», τους εξοπλίσαμε με μια από τις πιο φτωχές υποδομές στην ΕΕ, τους χειροκροτήσαμε στα μπαλκόνια όταν μας βρήκε το κακό, τους είπαμε «ήρωες» αλλά ξεχνάμε ότι και πάλι έχουν μείνει μόνοι να παλεύουν στο πεδίο όταν όλοι γύρω κάνουν επικοινωνία στις πλάτες τους.

 

Η αυστηρότητα με την οποία η διευθύντρια της ΜΕΘ του «Σωτηρία» εκθέτει την προσχηματική ενίσχυση του Εθνικού Συστήματος Υγείας 20 μήνες μετά την εμφάνιση του κορονοϊού και στη χώρα μας, τα λέει όλα χωρίς κραυγές.

 

Η αλήθεια δεν κάνει ποτέ θόρυβο. 

ΛΑ ΓΚΡΕΚΑ ΜΠΕΛΕΤΣΑ

ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΜΕΝΕΓΟΣ

 

Παπα-Νικόλας από Κοζάνη: «Απλοί παπάδες και πνευματικοί πήραν κόσμο στο λαιμό τους» (βίντεο)

 

Αποκαλυπτικός και απολαυστικός ο παπα-Νικόλας Αλεξίου από την Εράτυρα Κοζάνης, μιλώντας για την πανδημία, στο Top Channel και στην εκπομπή «Δεύτερο πλάνο» που επιμελείται ο Κώστας Χρυσάκης, ξεσπάει:  «Απλοί παπάδες & πνευματικοί πήραν κόσμο στο λαιμό τους»:

πηγή

Με πολλές αλλαγές και χωρίς Παπανδρέου το ντιμπέιτ των υποψηφίων για την ηγεσία του ΚΙΝΑΛ τη Δευτέρα 29 Νοεμβρίου στις 22:00 από την ΕΡΤ1

 

Ένα νέο μοντέλο debate, σε σχέση με αυτά που έχουμε συνηθίσει, εγκαινιάζει η ΕΡΤ με αφορμή την εκλογή του νέου προέδρου του Κινήματος Αλλαγής. Στόχος της δημόσιας τηλεόρασης, που διοργανώνει τη Δευτέρα 29 Νοεμβρίου στις 22:00 και μεταδίδει απευθείας από την ΕΡΤ1 την τηλεμαχία των πέντε εκ των έξι υποψηφίων του Κινήματος Αλλαγής, έπειτα από δικό τους αίτημα, είναι η πληρέστερη ενημέρωση των τηλεθεατών, αλλά και η αναβάθμιση της διαδικασίας που γνωρίζαμε μέχρι σήμερα.

Η πρώτη καινοτομία που αποφασίστηκε, σε συνεννόηση με τους μετέχοντες υποψηφίους Νίκο Ανδρουλάκη, Παύλο Γερουλάνο, Χάρη Καστανίδη, Ανδρέα Λοβέρδο, Παύλο Χρηστίδη, είναι η συμμετοχή τριών μόνον δημοσιογράφων, και συγκεκριμένα των Γιώργου Κουβαρά, Τάσου Παππά και Παύλου Τσίμα.

 

Γεγονός που θα επιτρέψει στους δημοσιογράφους να θέσουν περισσότερες ερωτήσεις σε κάθε υποψήφιο, ενώ επιπλέον και οι τρεις θα έχουν τη δυνατότητα –δύο φορές στη διάρκεια του debate– να παρέμβουν στη ροή της διαδικασίας διατυπώνοντας διευκρινιστική ερώτηση, όποτε εκείνοι το επιλέξουν.

 

Η δεύτερη καινοτομία -που δεν έχει ξαναγίνει στη χώρα μας- είναι ότι μετά το τέλος κάθε θεματικής ενότητας, ο κάθε υποψήφιος θα μπορεί (αν το επιθυμεί) να σχολιάζει επί 45’’ τις απαντήσεις των συνυποψηφίων του, που έχουν προηγηθεί.

 

Τέλος, θα υπάρχει και απευθείας διάλογος μεταξύ τους, καθώς αφού ολοκληρωθούν οι πέντε θεματικές ενότητες, κάθε υποψήφιος θα μπορεί να θέσει, για ένα λεπτό, μία ερώτηση σε όποιον συνυποψήφιό του επιθυμεί και εκείνος να απαντήσει σε ενάμισι λεπτό.

 

Οι θεματικές ενότητες του debate είναι οι ακόλουθες:

 

Διαχείριση κρίσεων: Πανδημία και κράτος πρόνοιας – Οικονομική κρίση – Κλιματική αλλαγή – Ενεργειακή κρίση – Δημογραφικό

Εξωτερική πολιτική: Εθνικά θέματα – Η σχέση με την Τουρκία – Μεταναστευτικό

Δημοκρατία – Θεσμοί – Δικαιοσύνη – Πολιτικό Σύστημα – Διοίκηση και Αυτοδιοίκηση – Νέες τεχνολογίες.

Η θέση του Κινήματος Αλλαγής στο πολιτικό σκηνικό-Πολιτική, εκλογική στρατηγική και συμμαχίες – Η σχέση με Ν.Δ. και ΣΥΡΙΖΑ – Το μέλλον της παράταξης-Η ελληνική και ευρωπαϊκή σοσιαλδημοκρατία-Η επόμενη μέρα.

Ελεύθερη ερώτηση εκτός θεματικού πλαισίου.

Ως προς τη διαδικασία που έχει συμφωνηθεί για τις πέντε ενότητες, η διάρκεια κάθε δημογραφικής ερώτησης δεν θα πρέπει να ξεπερνά τα 30’’ και η διάρκεια κάθε απάντησης τα 90’’.

 

Τον γενικό συντονισμό του debate θα έχει η δημοσιογράφος της ΕΡΤ Αντριάνα Παρασκευοπούλου, η οποία θα θέσει την πρώτη και την καταληκτική ερώτηση της τηλεαναμέτρησης.

 

Επισημαίνεται ότι στο κτήριο όπου θα διεξαχθεί το debate (στο Στούντιο Δ της Κατεχάκη) θα επιτραπεί αυστηρά περιορισμένος αριθμός ατόμων, ενώ όλοι ανεξαιρέτως θα πρέπει να επιδείξουν αρνητικό Rapid test, το οποίο θα έχουν διενεργήσει την ημέρα διεξαγωγής της τηλεμαχίας. Εξυπακούεται, τέλος, ότι η χρήση μάσκας θα είναι υποχρεωτική σε όλους τους εσωτερικούς χώρους, με μόνη εξαίρεση τους μετέχοντες πολιτικούς και δημοσιογράφους κατά τη διάρκεια διεξαγωγής του debate.

 

Συντονισμός: Αντριάνα Παρασκευοπούλου

Αρχισυντάκτης: Γιώργος Κογιάννης

Σκηνοθέτης: Μανώλης Παπανικήτας  

πηγή

Κεν Λόουτς: «Τα Γλυπτά του Παρθενώνα είναι κλεμμένα. Πρέπει να επιστρέψουν στην Ελλάδα»

 

Ο σπουδαίος Βρετανός σκηνοθέτης, Κεν Λόουτς, δήλωσε για τα Γλυπτά του Παρθενώνα ότι είναι κλεμμένα και πρέπει να επιστραφούν εκεί που ανήκουν, στην Ελλάδα

«Τα Γλυπτά είναι κλεμμένα. Φυσικά και θα πρέπει να επιστρέψουν στην Ελλάδα και στον ελληνικό λαό. Είναι ένα κεντρικό σημείο της ιστορία σας», δήλωσε ο Κεν Λόουτς, ένας από τους διασημότερους Βρετανούς σκηνοθέτες, μετά την αγόρευσή του σε επίτιμο διδάκτορα του τμήματος Κοινωνικής Εργασίας του Πανεπιστήμιου Δυτικής Αττικής.

 

Ο Κεν Λόουτς που έχει τιμηθεί δυο φορές με τον Χρυσό Φοίνικα στο Φεστιβάλ των Καννών μίλησε και για το πάγιο αίτημα της Ελλάδας για την επιστροφή των γλυπτών του Παρθενώνα.

 

 

Σημείωσε ότι οι ισχυροί της χώρας του διαφέρουν πολύ από την γνώμη που έχει ο λαό της Βρεταννίας για το θέμα: «Ο βρετανικός λαός είναι πιο ειλικρινείς. Αναγνωρίζει ότι τα Γλυπτά είναι κλεμμένα και ότι πρέπει να επιστρέψουν στην Ελλάδα». Γι’ αυτό και, όπως υπογράμμισε, «σας παρακαλώ μην μπερδεύεται τις πράξεις των πλουσίων και ισχυρών από των ανθρώπων της καθημερινότητας». Τόνισε, δε, να υπογραμμίσει  ότι είναι ντροπή για την βρετανική κυβέρνηση που δεν τα έχει επιστρέψει ακόμη.     

πηγή : ΑΠΕ

“Καλώς έκλεισα τα νοσοκομεία” – Χαρείτε τον αντιπρόεδρο της ΝΔ και υπουργό του Μητσοτάκη (βίντεο)

 

Το 2013 ο Άδωνις Γεωργιάδης  ως υπουργός Υγείας – όπως εξάλλου ο ίδιος έχει παραδεχθεί – έκλεισε επτά νοσοκομεία! Το 2021 με το σύστημα υγείας της χώρας να βρίσκεται σε τραγική κατάσταση εν μέσω πανδημίας από τη θέση του υπουργού Επενδύσεων προκαλώντας το ελληνικό λαό μας ενημερώνει ότι  «καλώς έκλεισαν» επειδή «δεν χρειάζονταν»!

 

Την ίδια ώρα που άνθρωποι στην χώρα χάνουν τη ζωή τους έξω από τις ΜΕΘ και στοιβάζονται σε ράντζα με ελλείψεις ακόμα και στο οξυγόνο ο κυνικός υπουργός της κυβέρνησης Μητσοτάκη κουνάει και το δάκτυλο υπερασπιζόμενος την συγκεκριμένη εγκληματική πολιτική του.

 

 

Οι αναφορές του Γεωργιάδη έγιναν στον τηλεοπτικό σταθμό «Open» το πρωί του Σαββάτου την στιγμή που η Μαίρη Αγρογιάννη, παθολόγος μονάδας Covid στο Γενικό Κρατικό Νοσοκομείο της Νίκαιας περιέγραφε τις τραγικές στιγμές που βιώνουν γιατροί και ασθενείς στο Γενικό Κρατικό Νοσοκομείο της Νίκαιας.

 

Όπως είπε η Μ. Αγρογιάννη μέλος του ΔΣ της Ένωσης Ιατρών Νοσοκομείων Αθήνας και Πειραιά, έχουν εμφανιστεί προβλήματα πλέον και με το οξυγόνο, αφού δεν είναι επαρκής η παροχή καθώς υπάρχουν πολλοί ασθενείς που το χρειάζονται. Τόνισε ότι χρειάζεται να ανοίξουν τα νοσοκομεία, όπως το «Λοιμωδών», που έκλεισε ως υπουργός Υγείας ο παριστάμενος στο πάνελ Άδωνις Γεωργιάδης, να επιταχθεί ο ιδιωτικός τομέας και να γίνουν μαζικές προσλήψεις.

 

Επιχειρώντας να δικαιολογήσει την εγκληματική -όπως αποδεικνύεται σήμερα- απόφαση να κλείσουν νοσοκομεία, ο Α. Γεωργιάδης πέρα από προκλητικούς ισχυρισμού του πρόσθεσε ότι το ίδιο γίνεται και στη Γερμανία (!) και παρέπεμψε τη λύση στο πρόβλημα της πανδημίας στο εμβόλιο, λίγες μέρες μετά την παραδοχή του ΠΟΥ ότι το εμβόλιο είναι όπλο, αλλά όχι η λύση για την πανδημία.

 

«Τα νοσοκομεία δεν είναι ξενοδοχεία να λειτουργούν με όρους πληρότητας», ήταν η απάντηση της Μαίρης Αγρογιάννη, με τον Α. Γεωργιάδη να επιστρατεύει, κατά την προσφιλή του τακτική, τον αντικομμουνισμό, με επιχειρήματα του τύπου «κομμουνισμό στην Ελλάδα δεν έχουμε, ούτε θα έχουμε»…

 

Ακολουθεί παλιότερο βίντεο που ο Γεωργιάδης μας ενημέρωνε ότι «δεν έκλεισε δύο αλλά επτά νοσοκομεία»:  

πηγή

Αθλιότητα Κασιμάτη κατά Γεννηματά - Οργή στο ΚΙΝΑΛ

 

Την άμεση και οργισμένη αντίδραση των στελεχών του ΚΙΝΑΛ προκάλεσε το άρθρο του δημοσιογράφου Στέφανου Κασιμάτη, στο οποίο καταφέρεται εναντίον της Φώφης Γεννηματά.

 

Οργή και αγανάκτηση έχει προκαλέσει το άρθρο του Στέφανου Κασιμάτη, αρθρογράφου στα «Νέα», στο οποίο καταφέρεται εναντίον της αείμνηστης προέδρου του Κινήματος Αλλαγής Φώφης Γεννηματά.

 

«Αξιοσημείωτη ειρωνεία ότι, με τον θάνατό της, η μακαρίτισσα Φώφη προσέφερε στο ΠΑΣΟΚ περισσότερα από όσα είχε προσφέρει με τη ζωή της», έγραψε ο Στέφανος Κασιμάτης, σχολιάζοντας τις δημοσκοπήσεις, προκαλώντας δικαιολογημένα την άμεση και οργισμένη αντίδραση των στελεχών του ΚΙΝΑΛ.

 

Υπενθυμίζεται ότι ο Στέφανος Κασιμάτης είχε απομακρυνθεί από την «Καθημερινή» όταν είχε ειρωνευτεί τον Γιώργο Κατρούγκαλο για το σοβαρό πρόβλημα υγείας που αντιμετώπιζε.

 

Ανδρουλάκης για Κασιμάτη: "Κανένα μέτρο, κανένας σεβασμός"

Σε ανάρτησή του στο Twitter ο ευρωβουλευτής και υποψήφιος για την ηγεσία του ΚΙΝΑΛ, Νίκος Ανδρουλάκης, έκανε λόγο για «ντροπή» και «απρέπεια»: «Κανένα μέτρο, καμία ενσυναίσθηση, κανένας σεβασμός στη μνήμη της Φώφης Γεννηματά. Ντροπή για την απρέπεια του σχολίου του κ. Κασιμάτη», έγραψε.  

Κανένα μέτρο, καμία ενσυναίσθηση, κανένας σεβασμός στη μνήμη της Φώφης Γεννηματά. Ντροπή για την απρέπεια του σχολίου του κ. Κασιμάτη.

— Nikos Androulakis (@androulakisnick) November 27, 2021

 Γερουλάνος: "Ο κ. Κασιμάτης γνωρίζει ότι αυτό που κάνει είναι χυδαίο"

«Το χειρότερο δεν είναι ότι ο κ. Κασιμάτης γνωρίζει ότι αυτό που κάνει είναι χυδαίο.  Το χειρότερο είναι ότι θεωρεί έξυπνο αυτό που κάνει. Η καλύτερη τακτική σε τέτοιες συμπεριφορές είναι να μην τους δίνεις σημασία. Η εφημερίδα όμως; Νιώθει καλά να κοιτάζει από μακριά;» έγραψε σε ανάρτησή του ο υποψήφιος για την προεδρία του ΚΙΝΑΛ Παύλος Γερουλάνος.  

Το χειρότερο δεν είναι ότι ο κ. Κασιμάτης γνωρίζει ότι αυτό που κάνει είναι χυδαίο. Το χειρότερο είναι ότι θεωρεί έξυπνο αυτό που κάνει. Η καλύτερη τακτική σε τέτοιες συμπεριφορές είναι να μην τους δίνεις σημασία. Η εφημερίδα όμως; Νιώθει καλά να κοιτάζει από μακριά;

— Pavlos Yeroulanos (@P_Yeroulanos) November 27, 2021

Χρηστίδης: "Καμία ενσυναίσθηση, ούτε τώρα;"

«Αυτή ήταν η καθημερινότητα της Φώφης Γεννηματά επί 6 χρόνια. Αθλιότητες και διαρκή χτυπήματα, χωρίς κανένα σεβασμό, καμία ενσυναίσθηση. Ούτε τώρα; Ντροπή για όσα γράφει ο κ. Κασιμάτης» σχολίασε ο υποψήφιος για την ηγεσία του ΚΙΝΑΛ Παύλος Χρηστίδης.    

 

Αυτή ήταν η καθημερινότητα της Φώφης Γεννηματά επί 6 χρόνια. Αθλιότητες και διαρκή χτυπήματα, χωρίς κανένα σεβασμό, καμία ενσυναίσθηση. Ούτε τώρα;
Ντροπή για όσα γράφει ο κ. Κασιμάτης. pic.twitter.com/SvYEUyG4eY

Χριστοδουλάκης: "Ντράπηκε μέχρι και η ντροπή"

Σε οργισμένη δήλωση προς τους εκπροσώπους του Τύπου προχώρησε ο γραμματέας του Κινήματος Αλλαγής, Μανώλης Χριστοδουλάκης με αφορμή το άρθρο του Στ. Κασιμάτη.

 

«Η "Πανδώρα" του "γνωστού και μη εξαιρετέου" κ. Κασιμάτη, στη στήλη του στα ΝΕΑ, ξαναχτύπησε  σήμερα τη Φώφη Γεννηματά με άθλιο τρόπο που ντράπηκε μέχρι και η ντροπή.

 

Η απάντησή μας είναι η ίδια που τόσα χρόνια η ίδια έδινε σε συστηματικά  και  λυσσαλέα χτυπήματα, που όχι μόνο με δημοσιογραφία, αλλά ούτε με το περιθώριο δεν συνάδουν: Περιφρόνηση και Απαξίωση» ανέφερε ο κ. Χριστοδουλάκης.

 

Βοσδογάνης: "Μην πείτε το όνομα του, θα έχει κερδίσει. Απαξία"

«Mην ασχολείστε με κάτι ανθρωποειδή που ακόμη και η προσβολή μνήμης νεκρού δεν τους λέει τίποτα. Έτσι βγάζουν τόσα χρόνια μεροκάματο, με αυτό τον θόρυβο που δημιουργούν. Μην πείτε το όνομα του, θα έχει κερδίσει. Απαξία σε αυτόν και όλοι την Κυριακή στο μνημόσυνο της Φώφη Γεννηματά.

 

Υ.Γ.: Κανένας φυσικά δεν μπορεί να εξαιρέσει από την ευθύνη τα μέσα ενημέρωσης που δημοσιεύουν τέτοια ληβελογραφήματα. Αν τα πιστεύουν ας συνεχίσουν μαζί του...» έγραψε ο διευθυντής του γραφείου της Φώφης Γεννηματά και στενός της συνεργάτης, Νίκος Βοσδογάνης.     

πηγή

Κάτι για τον Νίκο Ανδρουλάκη

 

γράφει η Έλενα Ακρίτα

 

Πριν ξεκινήσω αυτό το κείμενο, επιτρέψτε μου να τοποθετηθώ επί προσωπικού: έτσι, για να μην κοιτάμε με στραβό μάτι ο ένας τα πολιτικά κίνητρα του άλλου, τύπου γιατί το γράφει τώρα αυτό;

 

Ποια είναι η δεύτερη σκέψη του/της;

 

Προωθεί κάποιον γιατί η εκλογή του συμφέρει τη Νέα Δημοκρατία;

 

Προωθεί κάποιον άλλον γιατί η εκλογή του συμφέρει τον ΣΥΡΙΖΑ;

 

Είναι δεκανίκι του ενός, είναι δεκανίκι του άλλου;

 

Εντάξει ως εδώ;

 

Πάμε παρακάτω.

 

ΠΑΣΟΚ δεν υπήρξα ποτέ.

 

Από τα πρώτα νιάτα μου ήμουν στον Ρήγα κι όλα τα μετέπειτα χρόνια στο ΚΚΕ Εσωτερικού. Θυμάμαι πολλές εκλογές που τρέχαμε στις κάλπες με την αγωνία να πιάσει το κόμμα μας το 3% για να μπορέσει να μπει στη Βουλή. Με την ψυχή στο στόμα πάντα, με αγώνες, με τρέξιμο, με ξενύχτια πολλά, με τζάμπα δουλειά στα κομματικά μας έντυπα.

 

Στηρίξαμε κι υποστηρίξαμε "αρχηγούς" σπουδαίους, αρχηγούς που έγραψαν Ιστορία, αρχηγούς μέτριους, αρχηγούς μαλάκες, αρχηγούς που μάς πούλησαν και μας πήγαν στον πάτο.

 

Έχω ψηφισει ΠΑΣΟΚ. Ή μάλλον έχω ψηφίσει τη μητέρα μου στη Β’ Αθήνας, όποτε κατέβαινε υποψήφια. Μόνον. Εκεί αρχίζει κι εκεί τελειώνει η σχέση μου με το κόμμα αυτό.

 

Εντάξει ως εδώ;

 

Πάμε παρακάτω.

 

Σπανίως  αποδεχόμαστε ότι η κοινοβουλευτική πολυφωνία είναι ένα από τα ισχυρότερα όπλα της Δημοκρατίας κατά του ολοκληρωτισμού: αλλιώς άιντε και φύγαμε και πάμε πίσω στη Χούντα του Παπαδόπουλου. Πάμε στους ‘αποφασίζομεν και διατάσσομεν’ του κάθε στρατιωτικού ή παραστρατιωτικού πραξικοπήματος.

 

Εντάξει ως εδώ;

 

Πάμε παρακάτω.

 

Στις εσωκομματικές εκλογές του ΚΙΝΑΛ, πολλοί οι συνάδελφοι σπρώχνουν λυσσαλέα υποψήφιους. Όχι γιατί ενδιαφέρονται για το Κίνημα Αλλαγής, αλλά για να αποκτήσουν δεκανίκια άλλα κόμματα. Οι τύποι αυτοί αν μετεκλογικά το ΚΙΝΑΛ/ΠΑΣΟΚ αυτοκαταστρεφόταν σε 10 δευτερόλεπτα, ποσώς θα τους απασχολούσε. Στάχτη και μπούρμπερη να γίνει ένα μεγάλο κόμμα που έγραψε Ιστορία από τη Μεταπολίτευση μέχρι σήμερα.

 

Εμείς όμως οι αληθινοί δημοκράτες το ΚΙΝΑΛ το θέλουμε εδώ.

 

Το θέλουμε στη Βουλή.

 

Να διαφωνούμε, να συμφωνούμε.

 

Το θέλουμε στο βήμα να μιλάει.

 

Να κρίνει, να κατακρίνει, να προτείνει, να ψηφίζει.

 

Να υπάρχει βρε αδελφέ.

 

Αυτό.

 

Έξι υποψήφιοι έχουν μπει στα τελευταία 200 μέτρα της κούρσας διαδοχής μετά την Εθνική Απώλεια της Φώφης Γεννηματά. Θα τους ακούσουμε με μεγάλο ενδιαφέρον στις 29/11 στο debate το οποίο θα βοηθήσει τους αναποφάσιστους ψηφοφόρους του κόμματός τους.

 

Η πορεία του Γιώργου Παπανδρέου και η διαδρομή του Ανδρέα Λοβέρδου είναι λίγο πολύ γνωστές και δεν θα ήθελα να επεκταθώ. Καλή επιτυχία τους εύχομαι.

 

Θα σταθώ, λοιπόν, στους άλλους τέσσερις συνυποψήφιούς τους.

 

Ο Χάρης Καστανίδης είναι ένας ηθικά άμεμπτος πολιτικός, συνεπής και δυναμικός. Έχει περάσει μετά πολλών επαίνων τις εξετάσεις του και δεν χρειάζεται κανέναν από εμάς να εξάρουμε το ήθος και την ακεραιότητα του. Η εκλογή του θα ήταν μια άξια εσωκομματική επιλογή.

 

Ο Παύλος Γερουλάνος είναι ένας νεότερης κοπής πολιτικός με εξαιρετικές σπουδές στο Χάρβαρντ και πλούσιο εργασιακό βιογραφικό. Το 2012 ως Υπουργός Πολιτισμού έθεσε την παραίτησή του στη διάθεση του πρωθυπουργού, με αφορμή ένοπλη ληστεία στο παλαιό αρχαιολογικό μουσείο της Ολυμπίας. Η παραίτησή του δεν έγινε δεκτή. Όμως αυτή του η πράξη με κάνει να τον ξεχωρίζω ανάμεσα στον συρφετό των αθλίων που κάνουν τα τέρατα και δεν παραιτούνται ποτέ και για τίποτα.

 

Για τον Παύλο Χρηστίδη δεν γνωρίζω πολλά. Δεν υπάρχουν πάντως μελανά σημεία στο βιογραφικό αυτού του νέου ανθρώπου. Είναι γέννημα θρέμμα παιδί της παράταξης και θεωρώ πως με την υποψηφιότητα του δεν προσδοκά τη νίκη τον Δεκέμβριο αλλά βάζει τα θεμέλια για μια μελλοντική αναμέτρηση. Ο λόγος του στα σόσιαλ μιντια είναι μεστός και ενδιαφέρων και η θεματολογία του αξιόλογη.

 

Μένει ο Νίκος Ανδρουλάκης.

 

Ο Ανδρουλάκης που δεν έχει κλείσει το μάτι σε καμία παράταξη: έχει δηλώσει από πριν πως δεν κάνει ανίερες συμμαχίες.

 

Και το έχει δηλώσει ξεκάθαρα. Ντόμπρα και σταράτα.

 

Ο Ανδρουλάκης δεν απλώνει χέρι επαιτείας ούτε στην κυβέρνηση ούτε στην αντιπολίτευση. Βγαίνει ευθαρσώς προς τα έξω και λέει πως συμφωνίες κάτω από το τραπέζι δεν κάνει ούτε από εδώ, ούτε από εκεί.

 

Λέει:

 

"Να είμαστε πολιτικά αυτόνομοι όχι γιατί κάποιοι μας λένε “μα δεν είστε πολύ αντι-ΣΥΡΙΖΑ, ή δεν είστε πολύ αντι-ΝΔ”. Είμαστε πολύ ΠΑΣΟΚ και θα το αποδείξουμε και 5 και 12 Δεκεμβρίου και θα το αποδείξουμε πάνω απ’όλα στις επόμενες βουλευτικές εκλογές".

 

Ίσως ο Νίκος Ανδρουλάκης στην παρούσα φάση είναι ο πιο κατάλληλος για να αναλάβει τα ηνία του Κινήματος Αλλαγής. Κι αυτό γιατί προτάσσει την κομματική αυτονομία, απορρίπτει τις άκαιρες συμμαχίες κι έχει το θάρρος να υιοθετήσει μια αντιδημοφιλή ρητορική που θα του στερήσει ενδεχομένως τις εξωκομματικές ψήφους.

 

Θέλει κότσια αυτό. Κι ο πολιτικός που έχει κότσια πριν την κάλπη, θα έχει και μετά.

 

Τέτοιους ανθρώπους χρειαζόμαστε στην πολύπαθη πολιτική σκηνή.  Ανεξάρτητα πού ανήκουμε ο καθένας μας.

 

Οι "παντός καιρού" πολιτικοί δεν γράφουν Ιστορία. Οι "παντός καιρού" πολιτικοί δεν μένουν στην Ιστορία.

 

Όπως δεν έμεινε ποτέ και ο καημένος ο Οροφέρνης Αριαράθου του Κ.Π.Καβάφη.

 

Το τέλος του κάπου θα γράφηκε κι εχάθη

 

ή ίσως η ιστορία να το πέρασε και, με το δίκιο της,

 

τέτοιο ασήμαντο πράγμα δεν καταδέχθηκε να το σημειώσει.

 

Εντάξει ως εδώ;

 

Πάμε παρακάτω.

 

Ανεξάρτητα από κόμματα, πάμε στο Αύριο.

 

Κι όπου μας βγάλει.

Ήταν «γυφτάκι»

 

Ένα παιδάκι συνθλίβεται από μια πόρτα, το προσωπικό της επιχείρησης αποχωρεί προσπερνώντας το.

 

Απλοί, κανονικοί άνθρωποι, εργαζόμενοι, ίσως οικογενειάρχες, πιθανόν με παιδιά που υπεραγαπούν.

 

Προσπέρασαν.

 

Μοιάζει απίστευτα απάνθρωπο; ανεξήγητο;

 

Όχι δυστυχώς. Και αρχίζει να μοιάζει λιγότερο ανεξήγητο αν σκεφτεί κανεις ότι το παιδί ήταν "γυφτάκι".

 

Ο ρατσισμός που έχει ποτίσει την ελληνική κοινωνία τα τελευταία χρόνια δείχνει τα δόντια του.

 

Μελαμψοί, παραβατικοί, ανεπιθύμητοι. Ξέρουμε ότι οι ζωές όλων δεν έχουν την ίδια αξία, αλλά πλέον ξέρουμε ότι κάποιες ζωές δεν έχουν καμιά.

 

Από το Fb της Δέσποινας Σπανούδη