Για το βίντεο από το "Σωτηρία": Η αλήθεια δεν κάνει θόρυβο

 

20 μήνες μετά κι ακόμα η πανδημία δεν έχει εικόνα για να προστατευθεί ένα αφασικό success story. Τα στιγμιότυπα από τη ΜΕΘ είναι όμως το πραγματικό καμπανάκι.

 

 

Το συγκλονιστικό βίντεο του 24MEDIA Lab από την ΜΕΘ του νοσοκομείου «Σωτηρία», γυρισμένο το επόμενο πρωί από όταν ανακοινώθηκαν 105 νεκροί σε μια ημέρα, περισσότερο κι από κριτική στην κυβέρνηση (της) προσφέρει μια μεγάλη υπηρεσία.

 

Παρουσιάζει την κατάσταση ως έχει. Δίνει νόημα σε φράσεις όπως «αφόρητη πίεση στο ΕΣΥ» και «ιατρονοσηλευτικό προσωπικό που έχει φτάσει πέρα από τα όριά του», τις οποίες ακούμε συνέχεια αλλά ποτέ δεν είδαμε τι σημαίνουν. Και τις συνηθίσαμε, αφοπλίζοντάς τις ως κλισέ.

 

Η πανδημία εδώ και 20 μήνες δεν έχει εικόνα. Σχεδόν 18.000 άνθρωποι, όσος είναι ο πληθυσμός μια πόλης όπως η Έδεσσα ή η Φλώρινα, έχουν φύγει από τη ζωή. Χωρίς να μάθουμε το όνομά τους. Χωρίς να μάθουμε την ιστορία τους. Χωρίς να τους αφιερωθεί ένα πρωτοσέλιδο από εφημερίδα μεγάλης εμβέλειας. Η ανωνυμία τους προστατεύει το success story του πρώτου κύματος, κάτι που μοιάζει όλο και πιο αφασικό.  

Κι όμως, τα λόγια και οι εικόνες που μας μετέφεραν από τη Μονάδα Εντατικής Θεραπείας οι Κώστας Κουκουμάκας και Γιώργος Μουτάφης κι έβαλε στη σειρά με νηφαλιότητα κι ευαισθησία ο Δημήτρης Κουλελής (όπως κι όσες άλλες, λίγες, ελάχιστες δημοσιογραφικές τέτοιες προσπάθειες έχουν γίνει) είναι το πραγματικό καμπανάκι. Η φωνή του γιατρού που σπάει, το ατροφικό χέρι του ασθενή που κρέμεται στο κρεβάτι, ο συναγερμός μπροστά από οθόνες που αναβοσβήνουν και σωληνακια που κρατάνε στη ζωή, η αποσωλήνωση της κυρίας Χρύσας (αλλά, μην ξεγελιόμαστε, και η δύσκολη περίοδος της αποκατάστασής της που ακολουθεί) είναι η καλύτερη καμπάνια που θα μπορούσε να γίνει για να συνειδητοποιήσει ο κάθε πολίτης τι συμβαίνει. Και να αναλάβει μετά την περιβόητη ατομική ευθύνη του.

Αντ΄αυτού, η ενημέρωση είναι ανεπαρκής, τα δημοσιογραφική αιτήματα για περισσότερα και πιο καθαρά στοιχεία πάνε στον βρόντο (ή/και πνίγονται σε φήμες για διπλά βιβλία στον ΕΟΔΥ), στην απογευματινή ενημέρωση έχει υπάρξει ενίοτε και δυσαρέσκεια για ενοχλητικές ερωτήσεις (ξέρετε, από εκείνες τις «ευθείες»), ο προηγούμενος υπουργός Υγείας όταν δεν ήταν άφαντος δεν μπορούσε να πει κουβέντα εκτός κειμένου, ο νυν υπουργός είναι ο Θάνος Πλεύρης.

 

Εδώ και 20 μήνες προσπαθούμε να κρύψουμε (και να κρυφτούμε από) την πανδημία. Κι αυτό είχε σαν συνέπεια να βυθιστούμε σε ένα μη debate που υποσκάπτει την προσπάθεια να βγούμε από το τούνελ. Ή έστω να δούμε λίγο φως στην ακρη του.

 

Δεν υπάρχει debate μεταξύ εμβολιασμένων κι αντιεμβολιαστών. Δεν υφίσταται debate μεταξύ επιστήμης και Γρηγόρηδων Πετράκων. Μόνο που η κυβέρνηση δεν περιφρούρησε ποτέ αυτήν την προσέγγιση. Από όταν ξέφυγε η κατάσταση από τον έλεγχό της πήγε σε full on διχαστικά σχήματα με αποκορύφωμα την εγκληματική μπαρούφα περί «πανδημίας των ανεμβολίαστων». Κάθε φορά και κάποιος άλλος εχθρός, αυτήν την εβδομάδα ήταν ο Άρης Σερβετάλης στο πρόσωπο του οποίου βρήκαμε ποιος φταίει που ο κόσμος δεν εμβολιάζεται (αν και ούτε αντιεμβολιαστικό λόγο εξέφρασε, ούτε προκύπτει από πουθενά ότι επιδίωξε να γίνει αντιεμβολιαστικό σύμβολο προσπαθώντας να διατηρήσει μια δική του εκδοχή -προφανώς άστοχη- περί καλλιτεχνικής συνέπειας).

 

Η ΝΔ προσπαθεί, με έναν τρόπο που όσο περνάει ο καιρός γίνεται και πιο ενοχλητικός, να ενισχύσει την ηγεμονία τους σε μια τόσο έκτακτη συνθήκη. Κι ο ΣΥΡΙΖΑ μετά την αμήχανη συναίνεση στην αρχή, συνειδητοποίησε ότι η πανδημία είναι μάλλον ο μοναδικός τρόπος να πέσει η κυβέρνηση. Μπορεί να μην έχουν το ίδιο βάρος οι δύο στάσεις -δεν παίρνουν και οι δύο αποφάσεις- αλλά δείχνουν τον αβάσταχτο κυνισμό της realpolitik.

 

Με άλλα λόγια, έτσι «είναι η πολιτική, ηλίθιε».

 

Είναι μέχρι να πέσει το βίντεο από το «Σωτηρία». Μέχρι να μιλήσουν οι γιατροί και οι νοσηλευτές. Τους απαξιώσαμε ως μιζαδόρους/φακελάκηδες σε ένα σύστημα που μεγάλωναν με κάθε πολιτική ηγεσία οι παθογένειές του, τους απολύαμε από τα τηλεπαράθυρα και «ζητούσαμε να μη μας πάρει γι’ αυτό τη δόξα η τρόικα», τους εξοπλίσαμε με μια από τις πιο φτωχές υποδομές στην ΕΕ, τους χειροκροτήσαμε στα μπαλκόνια όταν μας βρήκε το κακό, τους είπαμε «ήρωες» αλλά ξεχνάμε ότι και πάλι έχουν μείνει μόνοι να παλεύουν στο πεδίο όταν όλοι γύρω κάνουν επικοινωνία στις πλάτες τους.

 

Η αυστηρότητα με την οποία η διευθύντρια της ΜΕΘ του «Σωτηρία» εκθέτει την προσχηματική ενίσχυση του Εθνικού Συστήματος Υγείας 20 μήνες μετά την εμφάνιση του κορονοϊού και στη χώρα μας, τα λέει όλα χωρίς κραυγές.

 

Η αλήθεια δεν κάνει ποτέ θόρυβο. 

ΛΑ ΓΚΡΕΚΑ ΜΠΕΛΕΤΣΑ

ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΜΕΝΕΓΟΣ