Όταν λογοκρίνονται τα «εύκολα», τι θα κάνει ο Κυριάκος στα «δύσκολα»;

 

του Ανδρέα Κοσιάρη

 

Ο πρωθυπουργός της χώρας, δίνει μια συνέντευξη στην εφημερίδα Washington Post. Το Αθηναϊκό Πρακτορείο Ειδήσεων, που βρίσκεται υπό τον άμεσο έλεγχο του πρωθυπουργού, αναπαράγει σαν είδηση την ενημερωτική περίληψη που εκδίδει το γραφείο του πρωθυπουργού για τη συνέντευξη. Αλλάζουν μια-δυο λέξεις, προσθέτουν κανένα «επίσης» και τσουπ, έτοιμο το δημοσίευμα, που θα αναπαράγουν με πηγή το ΑΠΕ εκατοντάδες μικρά και μεγάλα μέσα.

 

Πέρα από το μεγάλο θέμα του κατά πόσο αυτή η απλή αναπαραγωγή θεωρείται δημοσιογραφία και τι ρόλο πρέπει κανονικά να παίζει το ΑΠΕ, υπάρχει κι ένα μικρούλι ακόμα θεματάκι.

 

 

 

Στη συνέντευξη ο Μητσοτάκης δεν ζορίστηκε ιδιαίτερα. Θα μπορούσε κανείς να τη χαρακτηρίσει κλασσικό puff-piece — μια ωραιοποιητική συνέντευξη, από αυτές που κανονίζονται από τις εταιρείες δημοσίων σχέσεων ώστε να απολαύσει ο πελάτης τους τη δημοσιογραφική «σφραγίδα» ενός μεγάλου Μέσου χωρίς τον κίνδυνο της δημοσιογραφικής πίεσης. Σε όλο το μήκος της συνέντευξης (που δεν είναι ιδιαίτερα μεγάλο) η δημοσιογράφος δεν κάνει ουσιαστικά καμία σοβαρή follow-up ερώτηση και η έρευνά της για τα τεκταινόμενα στην Ελλάδα δείχνει επιφανειακή.

 

Σε ένα μόνο σημείο ζορίζεται ο Μητσοτάκης κι αναγκάζεται να ξεφύγει από το προβαρισμένο του κείμενο, όταν ερωτάται για το διαβόητο άρθρο 191 του ΠΚ, που ασαφώς και αόριστα ποινικοποιεί τη διασπορά ψευδών ειδήσεων. Εκεί η δημοσιογράφος φαίνεται να νουθετεί τον Μητσοτάκη να μην προχωρήσει με αυτή την αλλαγή, και τον ρωτά «Τι ανάγκη έχετε να επιτεθείτε στα ΜΜΕ;».

 

Αυτό λοιπόν το κομμάτι, το μόνο όπου πέφτει λίγος αντίλογος στο παραμύθι του Μητσοτάκη, είναι και το μόνο που δεν αναφέρεται ούτε τόσο δα στην περίληψη που έγραψε το Μαξίμου και δημοσίευσε το ΑΠΕ. Βέβαια, το πρωθυπουργικό γραφείο παραθέτει έπειτα και πλήρη μετάφραση της συνέντευξης, όπου το επίμαχο κομμάτι υπάρχει, και την οποία το ΑΠΕ «ξέχασε» να αναπαράξει.

 

Πόσοι όμως θα μπουν στο site του πρωθυπουργού για να διαβάσουν τις ανακοινώσεις του — κι αν μπουν, πόσοι θα συνεχίσουν μετά την περίληψη; Η επιλεκτική αντιγραφή του ΑΠΕ, αντίθετα, θα αναπαραχθεί παντού, χωρίς το ψεγάδι που θα αμαύρωνε την άσπιλη εικόνα του Μωυσή, τη με τόσο δημόσιο χρήμα χτισμένη.

 

Κάνει ιδιαίτερη εντύπωση ότι οι εντολοδόχοι του Μητσοτάκη στο ΑΠΕ φτάνουν στο έσχατο σημείο επαγγελματικής αυθαιρεσίας, αντηχώντας ουσιαστικά τον φόβο του ίδιου του Μαξίμου για την εικόνα του πρωθυπουργού. Ακόμα και μία συνέντευξη εύκολη, χωρίς ιδιαίτερη πίεση, χωρίς «παγίδες» και «κακοτοπιές», που θα μπορούσε να είχε γίνει και από εγχώριους δημοσιογράφους που συνήθως ρωτάνε για τα «ντολμαδάκια της Μαρίκας» — ε, ακόμα κι αυτή η συνέντευξη πρέπει να λογοκριθεί στο ένα σημείο που ο Μητσοτάκης δυσκολεύεται.

 

Και για την αποθέωση του τραγικωμικού στοιχείου, οι Έλληνες δημοσιογράφοι επιλέγουν να κόψουν το κομμάτι εκείνο που αφορά την αντίληψη του πρωθυπουργού για την ίδια τη δημοσιογραφία και τον ρόλο της.

 

Φαίνεται ξεκάθαρα αυτό που η δημοσιογράφος της WaPo ανέφερε ειρήσθω εν παρόδω: «Είστε ένας πολύ επιτυχημένος Πρωθυπουργός. Άρα γιατί αυτό; Από όλους τους ανθρώπους, εσείς θα έπρεπε να έχετε συνηθίσει τις πρακτικές των media. Βρίσκεστε στη δημόσια σφαίρα εδώ και χρόνια». Πού να ήξερε…