Καρίνα Ιβαστσένκο

 

γράφει ο Παντελής Μπουκάλας

 

Θα μπορούσε να είναι σελίδες από κάποιο περιοδικό προορισμένο για εφήβους, και μάλιστα από αυτά που τα λένε «κοριτσίστικα». Δεν είναι όμως. Είναι σελίδες από το «ημερολόγιο πολέμου» μιας κοπελίτσας δεκατεσσάρων χρόνων. Καρίνα Ιβαστσένκο τ’ όνομά της. Ουκρανιδούλα της βασανισμένης Μαριούπολης, που βομβαρδίζεται ανελέητα πάνω από μήνα τώρα. Για να υλοποιηθεί διά πυρός και σιδήρου το «σχέδιο αποναζιστικοποίησης» που σκαρφίστηκε ο εισβολέας Βλαντιμίρ Πούτιν. Αυτός ο σεσημασμένος φίλος και χορηγός όλων των ακροδεξιών σχημάτων και προσώπων της Ευρώπης και των Ηνωμένων Πολιτειών, που ονειρεύεται έναν κόσμο τυπικά ακροδεξιό: «υγιή και καθαρό», δίχως «αποβράσματα». Τα ρούβλια του, οι πράκτορές του, οι χάκερ του, όλα στη διάθεση των Λεπέν και των λεπενίσκων του πλανήτη.

 

Ενα κορίτσι όπως όλα τ’ άλλα δείχνει το σκιτσογραφημένο προσωπάκι της Καρίνας, στις αυτοβιογραφικές σελίδες της που έφτασαν στο Reuters στις 31 Μαρτίου και από εκεί και στην ηλεκτρονική «Καθημερινή». Μόνο που από τα τέλη του Φλεβάρη η Καρίνα –και μαζί της μυριάδες άλλα Ουκρανόπουλα– δεν είναι ένα παιδί σαν όλα τ’ άλλα της Ευρώπης, με τις χαρές της ηλικίας της και με τα συνηθισμένα άγχη της. Η Καρίνα δεν έχει πια την ηλικία της. Στα μπαλονάκια των σκίτσων της δεν μιλάει για εφηβικές ανησυχίες και ελπίδες, για το σχολείο και το Πάσχα που έρχεται, για το Ινσταγκραμ και το Τικ Τοκ.

 

«Μου αρέσει να σκιτσάρω», λέει. Κι ύστερα μας καλεί να περάσουμε να δούμε τον κόσμο της, τον κόσμο ενός υπόγειου καταφυγίου στη Μαριούπολη: «Δεν ζούμε, αλλά επιβιώνουμε. Δεν υπάρχει νερό, αέριο, θέρμανση, ηλεκτρικό». Αλλο μπαλόνι: «Τρομερές εκρήξεις. Σπίτια καίγονται, τανκς στους δρόμους. Δεν ξέρω αν οι φίλοι μου είναι ζωντανοί. Θα επιζήσω; Ολόκληρο το υπόγειο τρέμει». Κι άλλο: «Είμαι κουρασμένη. Συνεχείς βομβαρδισμοί νύχτα και μέρα. Νιώθω τρομαγμένη, μονάχη και θλιμμένη. Θέλω να φύγω μακριά, πολύ μακριά. Δεν κοιμάμαι πια τα βράδια». Οχι, μη γελαστούμε. Η τελευταία φράση έρχεται από την περιοχή της απόγνωσης, όχι του έρωτα.

 

Δεν θα μπούμε στον κόσμο της Καρίνας. Είναι σκοτεινά εκεί και επικίνδυνα. Θα ρίξουμε μια γρήγορη ματιά από μακριά και θα υποχωρήσουμε μέσα από τα τείχη που χτίζουν τα δικά μας συνηθισμένα άγχη. Στο κάτω κάτω, δεν απευθύνεται σ’ εμάς το ερώτημά της: «Θα επιζήσω;» Μάλλον τον Θεό ρωτάει. Ή τον Πούτιν. Θρήσκο άνθρωπο. Τακτικό προσκυνητή του Αγίου Ορους.

Tέρατα και κανίβαλοι

 

γράφει η Κορίνα Βασιλοπούλου

 

 

ΤΕΡΑΣ: Μια λέξη-τάση που βρίσκεται πολύ ψηλά στο τουίτερ τις τελευταίες μέρες. Ετσι βάφτισαν οι χρήστες του μέσου τη γυναίκα από την Πάτρα που κατηγορείται ότι σκότωσε τα τρία της παιδιά –επισήμως, μέχρι στιγμής, το ένα. Η πράξη της είναι σίγουρα τερατώδης, αποτρόπαιη και μάλλον πρωτόγνωρη για τα ελληνικά δεδομένα. Η ίδια; Δεν γνωρίζουμε τα βιώματά της, πέρα από τα κουτσομπολιά τα οποία μας πρόσφεραν απλόχερα το τελευταίο διάστημα τα ΜΜΕ. Ούτε μπορούμε να εισχωρήσουμε στο μυαλό και την ψυχή της για να καταλάβουμε τι συνέβαινε εκεί μέσα. Ευελπιστούμε ότι από τη στιγμή που η υπόθεση πήρε τον δρόμο της δικαιοσύνης, οι καθ’ ύλην αρμόδιοι θα δώσουν τις κατάλληλες απαντήσεις.

 

ΚΑΝΙΒΑΛΟΙ: Υπάρχουν παντού, αλλά καιρό είχαμε να δούμε τόσο πολλούς μαζεμένους. Στην Πάτρα, έξω από το σπίτι του «τέρατος». Μιλιούνια κόσμος, για να κάνει ποιος ξέρει τι. Πολλοί διψασμένοι για αίμα, ούρλιαζαν, απειλούσαν, έτοιμοι να λιντσάρουν το «τέρας« που δεν ήταν καν εκεί. Αλλοι, βρέθηκαν εκεί από νοσηρή περιέργεια. Ολοι με τα κινητά στο χέρι, να τραβάνε βίντεο και να βγάζουν σέλφι. Ενας όχλος που βγαίνει με ευκολία στον δρόμο για να κατασπαράξει ένα «τέρας», όχι όμως και αυτούς που του ρημάζουν τη ζωή με τις αποφάσεις τους. Ενας ακόμα μεγαλύτερος όχλος στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης έχυνε κροκοδείλια δάκρυα σε μια πλειοδοσία ευαισθησίας ή κραύγαζε για επαναφορά της θανατικής ποινής, για κρεμάλες, κι ευχόταν να βρει η φόνισσα την τιμωρία που της αξίζει χάρη στον άτυπο «νόμο της φυλακής». Από κοντά και κάποιοι επώνυμοι πολιτικάντηδες από τον χώρο της Δεξιάς που διερωτούνταν «ποια τιμωρία είναι αρκετή για ένα τέτοιο έγκλημα», λες και δεν ξέρουν τι προβλέπει ο ποινικός κώδικας για τέτοιες περιπτώσεις. Αν κάτι μας έδειξε η υπόθεση της Πάτρας είναι πόσο μίσος, πόσος φασισμός μπορεί να κρύβεται στους ανθρώπους της διπλανής πόρτας, ακόμα κι αν δεν φτάσει να εκφραστεί στην κάλπη μέσα από ένα ακραιφνώς φασιστικό ψηφοδέλτιο. Και πώς άνθρωποι απλοί, καθημερινοί που αλαλάζουν για το «τέρας», καταλήγουν να του μοιάζουν.  

«Πρωταθλήτρια» η Ελλάδα σε πολεμικές δαπάνες σε όλο το ΝΑΤΟ!

 

Η Ελλάδα βρίσκεται για το 2021 στην κορυφή της λίστας των 30 κρατών - μελών, δαπανώντας το 3,59% του ΑΕΠ για στρατιωτικές δαπάνες. Με τα συμβόλαια για αμερικανικά ελικόπτερα, γαλλικά μαχητικά και φρεγάτες κ.λπ., πέρασε και τις ΗΠΑ που δαπάνησαν «μόλις» το 3,57% (από τον «Ριζοσπάστη» )

 

Πρωταθλήτρια στις στρατιωτικές δαπάνες, προσανατολισμένες όπως είναι στα προτάγματα και τους στόχους του ΝΑΤΟ, αναδεικνύεται η Ελλάδα, με βάση τα στοιχεία που δημοσιοποίησε χτες η λυκοσυμμαχία, αναδεικνύοντας την ολοένα και βαθύτερη εμπλοκή της χώρας σε επικίνδυνα σχέδια και εξελίξεις, την ώρα που ο ανταγωνισμός με τα άλλα ιμπεριαλιστικά κέντρα έχει μπει ξεκάθαρα σε νέα ακόμα πιο επικίνδυνη φάση.

 

Συγκεκριμένα, συνέπεια της απόφασης της ντόπιας αστικής τάξης, όπως υπηρετείται από όλες τις κυβερνήσεις, να παίξει στα γεμάτα ρόλο ευρωατλαντικού χωροφύλακα στην ευρύτερη περιοχή, διεκδικώντας κάποιο καλύτερο κομμάτι από την καπιταλιστική της λεία, με βάση τα στοιχεία του ΝΑΤΟ προκύπτει ότι:

 

 

Η Ελλάδα βρίσκεται για το 2021 στην κορυφή της λίστας των 30 κρατών – μελών, δαπανώντας το 3,59% του ΑΕΠ για στρατιωτικές δαπάνες. Με τα συμβόλαια για αμερικανικά ελικόπτερα, γαλλικά μαχητικά και φρεγάτες κ.λπ., πέρασε και τις ΗΠΑ που δαπάνησαν «μόλις» το 3,57%. Σημειωτέον, μόλις άλλες 6 χώρες (άρα 8 στο σύνολο), η Πολωνία με 2,34, η Βρετανία με 2,25, οι Κροατία, Εσθονία, Λετονία με 2,16, και η Λιθουανία με 2,03, έπιασαν τη ΝΑΤΟική νόρμα, όπως θεσπίστηκε το 2014, κάθε κράτος – μέλος να δαπανά ετησίως τουλάχιστον το 2% του ΑΕΠ του σε τέτοιες δαπάνες.

 

Η Ελλάδα σημειώνει και μια «δεύτερη» πρωτιά, πιάνοντας συγκεκριμένα και τον επιμέρους στόχο από αυτό το 2%, το 20% του να πηγαίνει σε νέους, μείζονες εξοπλισμούς. Δίνει εκεί το 38,8% αυτών των δαπανών, όχι απλά πιάνοντας τη νόρμα, αλλά καλύπτοντάς την σχεδόν εξολοκλήρου. Ολες οι άλλες χώρες ακολουθούν με μικρότερα ποσοστά.

 

Σε χρήματα, φέρεται να δέσμευσε το 2021 6,496 δισ. ευρώ σε στρατιωτικές δαπάνες, από 4,812 το 2020 και 3,939 το 2014. Το ίδιο το ΝΑΤΟ υπολογίζει την αύξηση από πρόπερσι σε πέρυσι σε 31,51%, όταν ήδη από το 2018 στο 2019 υπήρχε ποσοστιαία αύξηση 8,25%.

 

Μάλιστα, δεν περνά απαρατήρητο ότι η αύξηση των στρατιωτικών δαπανών συνεχίστηκε απρόσκοπτα και στα χρόνια της διακυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ, όταν, σημειωτέον, προετοιμάστηκε η νέα Συμφωνία για τις Βάσεις, αποφασίστηκαν μια σειρά εξοπλισμών, όπως οι αναβαθμίσεις των αεροσκαφών P3 και F16, και παράλληλα υλοποιήθηκε ο πρώτος γύρος Στρατηγικού Διαλόγου μεταξύ Αθήνας – Ουάσιγκτον. Ειδικότερα, το 2015 δαπάνησαν 4,073 δισ. ευρώ, το 2016 4,190, το 2017 4,208, και το 2018 4,560.

 

Τέλος, το ΝΑΤΟ υπολογίζει ότι κάθε κάτοικος της χώρας πλήρωσε το 2021 664 δολάρια για στρατιωτικές δαπάνες, όταν π.χ. στη Γερμανία το κόστος κατά κεφαλήν ήταν στα 631.

 

Πάνω από 1 τρισ. για τη γενικευμένη πολεμική προπαρασκευή

Βέβαια, τα παραπάνω ογκούμενα ποσά αντικατοπτρίζουν μια ευρύτερη τάση στο πλαίσιο του ΝΑΤΟ, στη βάση άλλωστε της κλιμάκωσης των ανταγωνισμών παγκοσμίως, με τα 30 κράτη – μέλη της λυκοσυμμαχίας να δαπανούν πέρυσι συνολικά 1,050 τρισ. δολάρια, από 1,031 το 2020 και 1,001 το 2019.

 

 

Εξάλλου, ο ίδιος ο γγ του ΝΑΤΟ, Γ. Στόλτενμπεργκ, παρουσιάζοντας την έκθεση τόνισε ότι το κείμενο δημοσιοποιείται «υπό το πρίσμα των πολύ σοβαρών εξελίξεων που έχουμε δει στην Ουκρανία με τη ρωσική εισβολή» και καθώς «τους τελευταίους μήνες, το περιβάλλον ασφαλείας μας έχει επιδεινωθεί δραματικά».

 

Τόνισε ότι ήδη από το περασμένο φθινόπωρο το ΝΑΤΟ ανέλαβε δράση για να ενισχύσει την ετοιμότητα των δυνάμεών του, ανέπτυξε περισσότερα στρατεύματα στο ανατολικό τμήμα της συμμαχίας και αύξησε την «υποστήριξή» του στην Ουκρανία.

 

«Αυτό βασίστηκε στη μακροχρόνια βοήθεια του ΝΑΤΟ προς τις δυνάμεις και τους θεσμούς της Ουκρανίας», είπε, εξηγώντας ότι μέσα σε αυτά τα χρόνια, «οι σύμμαχοι έχουν εκπαιδεύσει δεκάδες χιλιάδες των ουκρανικών Ενόπλων Δυνάμεων. Παρείχαν σύγχρονο εξοπλισμό. Και υποστήριξαν μεταρρυθμίσεις», εξ ου και «οι ουκρανικές δυνάμεις είναι τώρα μεγαλύτερες, καλύτερα εξοπλισμένες, καλύτερα εκπαιδευμένες και καλύτερα καθοδηγημένες από ποτέ. Και χρησιμοποιούν την εκπαίδευσή τους και τον εξοπλισμό τους στην πρώτη γραμμή», απέναντι στη Ρωσία, σημείωσε, αποτυπώνοντας την παραπάνω από ενεργή εμπλοκή του ΝΑΤΟ στον ιμπεριαλιστικό πόλεμο στην Ουκρανία.

 

Επέμεινε, άλλωστε, ότι τα τελευταία χρόνια στο ΝΑΤΟ έχουν εφαρμόσει «τη μεγαλύτερη ενίσχυση της συλλογικής μας άμυνας εδώ και μια γενιά. Με ιδιαίτερη έμφαση στην ανατολική πλευρά. Αναπτύξαμε επίσης νέα στρατιωτικά σχέδια για την αποτροπή και την άμυνά μας».

 

«Ολα αυτά επέτρεψαν στο ΝΑΤΟ να απαντήσει γρήγορα και αποφασιστικά στην εισβολή της Ρωσίας στην Ουκρανία», είπε και εξήγησε: «Ενεργοποιήσαμε τα αμυντικά μας σχέδια μέσα σε λίγες ώρες από την εισβολή. Και μέσα σε λίγες μέρες, αναπτύξαμε χιλιάδες ακόμη στρατεύματα στο ανατολικό τμήμα της Συμμαχίας μας (…) υποστηριζόμενα από μεγάλη αεροπορική και ναυτική δύναμη». Αλλωστε φέρονται να έχουν συνολικά 100.000 Αμερικανούς στρατιώτες ανεπτυγμένους στην Ευρώπη, επίσης συνολικά 40.000 στρατιώτες από όλα τα κράτη – μέλη της συμμαχίας τέθηκαν απ’ ευθείας υπό ΝΑΤΟική διοίκηση.

 

«Νέα εποχή στην παγκόσμια ασφάλεια» με πολεμικές απειλές σε Ρωσία και Κίνα

Σε αυτό το μοτίβο, ο Στόλτενμπεργκ θύμισε ότι στην έκτακτη Σύνοδο Κορυφής του ΝΑΤΟ την περασμένη βδομάδα, οι μετέχοντες συμφώνησαν ότι «πρέπει να διπλασιάσουμε τις προσπάθειές μας για να επενδύσουμε περισσότερα, και πιο γρήγορα, στην άμυνά μας. Αντιμετωπίζουμε μια νέα πραγματικότητα ασφάλειας και υπάρχει μια νέα αίσθηση επείγοντος», είπε, διαβεβαιώνοντας ότι «οι σύμμαχοι θα υποβάλουν πρόσθετα σχέδια σχετικά με τον τρόπο εκπλήρωσης της υπόσχεσης περί αμυντικών επενδύσεων εγκαίρως για τη Σύνοδο Κορυφής της Μαδρίτης τον Ιούνιο».

 

Αλλωστε, όπως τονίζεται στην ίδια την Εκθεση, «έχουμε εισέλθει σε μια νέα εποχή στην παγκόσμια ασφάλεια, όπου οι αυταρχικές δυνάμεις, όπως η Ρωσία και η Κίνα, αμφισβητούν ανοιχτά τις βασικές αρχές για την ασφάλειά μας και επιδιώκουν να ξαναγράψουν ολόκληρη τη διεθνή τάξη από την οποία εξαρτάται η ειρήνη και η ευημερία μας». «Αντιμέτωπες με αυτήν τη νέα πραγματικότητα, Ευρώπη και Βόρεια Αμερική πρέπει να συνεχίσουν να στέκονται ενωμένες και να συνεργάζονται στενά σε ένα ισχυρό ΝΑΤΟ».

 

Ξεκαθαρίζεται, ακόμα, ότι «Στη Σύνοδο Κορυφής μας στη Μαδρίτη τον Ιούνιο του 2022, θα λάβουμε περαιτέρω βήματα για την εφαρμογή των αποφάσεων για την ατζέντα “ΝΑΤΟ 2030” και τον εκσυγχρονισμό της Συμμαχίας μας για το μέλλον. Θα συνεχίσουμε να ενισχύουμε τη μακροπρόθεσμη αποτρεπτική και αμυντική στάση του ΝΑΤΟ και να αυξήσουμε την ετοιμότητά μας. Θα συμφωνήσουμε σαφείς στόχους ανθεκτικότητας για να διασφαλίσουμε ότι οι κοινωνίες μας και οι κρίσιμες υποδομές μας είναι λιγότερο ευάλωτες σε επιθέσεις. Θα συνεχίσουμε επίσης να επιταχύνουμε τη διατλαντική καινοτομία, για να διασφαλίσουμε ότι θα διατηρήσουμε το τεχνολογικό μας πλεονέκτημα, με την πλήρη εκκίνηση του Defense Innovation Accelerator για τον Βόρειο Ατλαντικό (DIANA) και του Ταμείου Καινοτομίας».

 

Ακόμα τονίζεται: «Για να αντιμετωπίσουμε τις παγκόσμιες προκλήσεις, θα ενισχύσουμε την υποστήριξη και τη συνεργασία μας με ομοϊδεάτες εταίρους, συμπεριλαμβανομένης της ΕΕ» (για την οποία στην Εκθεση τονίζεται ότι συνεργάζεται με το ΝΑΤΟ σε πάνω από 70 πεδία), ενώ επίσης στη Μαδρίτη θα καταλήξουν πάνω στην υπό «επικαιροποίηση» «Στρατηγική Αντίληψη» του ΝΑΤΟ, «το πιο σημαντικό έγγραφο καθοδήγησης για τη Συμμαχία μας μετά την ιδρυτική μας Βορειοατλαντική Συνθήκη», όπως τονίζει η Εκθεση, αναφερόμενη στο κείμενο – δόγμα που ορίζει τις βασικές γραμμές αντιπαράθεσης με άλλα ιμπεριαλιστικά κέντρα, εξ ου και «η Στρατηγική Αντίληψη του 2022 θα αντικατοπτρίζει τη νέα μας πραγματικότητα ασφάλειας (…) και θα οδηγήσει στη συνεχή προσαρμογή της Συμμαχίας μας».

 

Δεν περνά, τέλος, απαρατήρητο, ότι στη λογική του «Παγκόσμιου ΝΑΤΟ», στην Εκθεση τονίζεται ότι η λυκοσυμμαχία, εκτός από την ΕΕ, «συνεργάζεται» και με τα Ηνωμένα Εθνη, τον Οργανισμό για την Ασφάλεια και τη Συνεργασία στην Ευρώπη και την Αφρικανική Ενωση. «Διατηρεί επίσης τακτικό διάλογο» με άλλους οργανισμούς, συμπεριλαμβανομένης της Παγκόσμιας Τράπεζας και της Διεθνούς Επιτροπής του Ερυθρού Σταυρού, όλα στη λογική αναζήτησης πάσης φύσης προφάσεων για το άπλωμα της δολοφονικής του δράσης όπου Γης.

 

Αλλωστε, διόλου τυχαία, Τετάρτη και Πέμπτη συνέρχεται στις Βρυξέλλες η τακτική Εαρινή Σύνοδος των υπουργών Εξωτερικών του ΝΑΤΟ, με τη συμμετοχή επίσης των ομολόγων τους από Φινλανδία και Σουηδία, όπως και του ύπατου εκπροσώπου της ΕΕ, προγραμματίζεται και ειδική συνεδρία με τους ομολόγους τους από Ιαπωνία, Νότια Κορέα, Αυστραλία και Ν. Ζηλανδία.

 

Τουλάχιστον 1 στους 5 δεν θέλει το ΝΑΤΟ

Στο μεταξύ, ενώ έχουν χύσει τόνους μελάνι σε προπαγανδιστικό υλικό υπέρ της λυκοσυμμαχίας, μέσα από γιγαντιαίες εκστρατείες παραπληροφόρησης και διαστρέβλωσης της πραγματικότητας, ενώ όλα τα αστικά κόμματα ΝΔ, ΣΥΡΙΖΑ και λοιποί στηρίζουν με χαρακτηριστική «μονοφωνία» την πολιτική της εμπλοκής, ακόμα και τα ίδια τα στοιχεία του ΝΑΤΟ αποτυπώνουν πως τα παραπάνω γίνονται αντίθετα και από τη βούληση μεγάλων τμημάτων των λαών και του ελληνικού.

 

Σύμφωνα με έρευνα κοινής γνώμης που διενέργησε το ίδιο το ΝΑΤΟ – με ό,τι αυτό σημαίνει – σε όλα τα κράτη – μέλη του, και δημοσιεύτηκε χτες, προκύπτουν τα εξής:

 

Συνολικά το 11% των ερωτηθέντων σε όλα τα κράτη – μέλη θα ήθελε η χώρα του να φύγει από το ΝΑΤΟ, ενώ και ένα 27% απαντά «δεν ξέρω». Αυτό το ποσοστό στην Ελλάδα είναι 17% ενώ ένα επιπλέον 16% απαντά «δεν ξέρω». Η χώρα έχει από τα πιο ψηλά ποσοστά, αν και υπάρχουν και πολύ υψηλότερα, π.χ. το 27% των Βουλγάρων, το 19% των Τσέχων και των Λετονών, το 24% των Μαυροβούνιων, το 28% των Σλοβάκων και των Σλοβένων θα ήθελαν επίσης να εγκαταλείψουν οι χώρες τους το ΝΑΤΟ.

 

Παραπέρα, δείχνοντας βασικά την «αξία» και την «εμπιστοσύνη» που εμπνέει σε ευρύτερα στρώματα του λαού η λυκοσυμμαχία, ένα 20% των ερωτηθέντων στην Ελλάδα (1 στους 5 δηλαδή) διαφωνεί ανοικτά με την άποψη ότι η ιδιότητα της χώρας ως κράτους – μέλους του ΝΑΤΟ μειώνει την πιθανότητα να δεχτεί επίθεση από το εξωτερικό. Υπάρχει επίσης και ένα 17% που ούτε συμφωνεί, ούτε διαφωνεί.

 

Επίσης, ένα 16% ζητά να πληρώνονταν λιγότερα σε στρατιωτικές δαπάνες, προσανατολισμένες όπως είναι πάντα στις ανάγκες του ΝΑΤΟ. Αλλωστε, στην έρευνα του ΝΑΤΟ, προσπερνώντας μια σειρά ΝΑΤΟικά προτάγματα, Ελληνες ερωτώμενοι απαντούν ότι προτεραιότητα στις ανησυχίες τους έχουν ζητήματα όπως η φτώχεια και ανισότητα (23%), το 29% η ανεργία, το 22% οι «εντάσεις με γειτονικές χώρες», το 42% το κόστος ζωής και το 36% η οικονομική κρίση.

 

Τέλος, σε ερώτημα που μπαίνει ποια είναι η γνώμη των Ελλήνων για τη Ρωσία, το 39% απαντά «θετική» (18% ο μ.ο. στα κράτη – μέλη), ενώ για την Κίνα «θετική» απαντά το 30% (19% ο μ.ο. στα κράτη – μέλη).

 

πηγή: rizospastis.gr   

Εκτίναξη του ιδιωτικού 250 δισ. ευρώ χρέους στη χώρας μας. Θηλιά στο «λαιμό» της κοινωνίας..!

 

Η βαθιά καπιταλιστική κρίση που βρίσκεται σε εξέλιξη έχει οδηγήσει και στην εκτίναξη του ιδιωτικού χρέους στη χώρας μας. Το ιδιωτικό χρέος στην Ελλάδα βρίσκεται στα 250 δισ. ευρώ, σύμφωνα με τα τελευταία επίσημα στοιχεία της ΑΑΔΕ.

 

Το συνολικό ιδιωτικό χρέος είναι αυτή τη στιγμή 1,7 φορές μεγαλύτερο του ελληνικού ΑΕΠ! Και όλα αυτά σε μια περίοδο που ο πληθωρισμός «τρέχει» με το πρωτόγνωρο 8%  με την ακρίβεια και την αισχροκέρδεια να λεηλατούν τα εισοδήματα των λαϊκών νοικοκυριών.

 

 

Τα χρέη των 250 δισ. ευρώ μοιράζονται σε οφειλές στην εφορία, τα ασφαλιστικά ταμεία, τις τράπεζες και τα «κοράκια» των Funds.

 

Από αυτά, τα 111 δισ. ευρώ οφείλονται στην Εφορία, τα 41 δισ. στα ασφαλιστικά ταμεία και περίπου 98 δισ. ευρώ είναι οι ληξιπρόθεσμες οφειλές σε τράπεζες και funds. Το ποσό αυτό συσσωρεύτηκε τα χρόνια της βαθιάς καπιταλιστικής κρίσης (2010 – 2018), αυξήθηκε κατά τη διάρκεια της πανδημίας και συνεχίζεται να διογκώνεται.

 

Σύμφωνα με τα στοιχεία της ΑΑΔΕ: Χρέη μέχρι 50 ευρώ έχουν 896.877 φορολογούμενοι, από 50 έως 500 ευρώ 1.581.578, από 500 έως 10.000 ευρώ 1.495.470 και άνω των 10.000 ευρώ 318.407 φορολογούμενοι. Από τα νομικά πρόσωπα προκύπτει το 65% του συνολικού ληξιπρόθεσμου υπολοίπου, που αντιστοιχεί σε 71,6 δισ. ευρώ.

  

Παράλληλα, σημειώθηκε αύξηση στον αριθμό των οφειλετών στα 4.049.913 άτομα, με τη μεγαλύτερη αύξηση να καταγράφεται στους φορολογούμενους που χρωστούν από 50 έως 500 ευρώ.

 

Την ίδια στιγμή, τα χρέη προς τα ασφαλιστικά ταμεία εκτοξεύτηκαν στα 41 δισ. ευρώ. Σύμφωνα με την έκθεση του τελευταίου τριμήνου 2021 του ΚΕΑΟ, στο τέλος του Δεκεμβρίου 2021 το συνολικό ποσό των 31,564 δισ. ευρώ σε οφειλές που έχουν ενταχθεί στο ΚΕΑΟ διαμορφώθηκε στα 41,021 δισ. ευρώ, προκαλώντας επιπλέον ανησυχία.

 

Οι περισσότεροι οφειλέτες (1.948.020 ή το 82,39%) έχουν χρέος έως 15.000 ευρώ. Το 90,55% των οφειλετών (2.141.110 οφειλέτες) έχουν οφειλή έως 30.000 ευρώ ο καθένας. Μεγάλο μέρος του υπολοίπου οφειλών αφορά 83.436 οφειλέτες, που έχουν οφειλή από 50.000 ώς 100.000 ευρώ (14,28% του τρέχοντος υπολοίπου).

 

 

Από εκεί και πέρα, στα 98 δισ. ευρώ πλησιάζει η ονομαστική αξία των κόκκινων δανείων που διαχειρίζονται τράπεζες και Funds.

 

Αυτό πρακτικά σημαίνει ότι στο αμέσως επόμενο διάστημα θα ξεκινήσει νέα γενιά πλειστηριασμών και κατασχέσεων από τράπεζες και Funds σε βάρος εργαζομένων και οικογενειών που θα αδυνατούν να αποπληρώσουν τοκοχρεωλύσια σε τραπεζίτες και «γύπες» των αγορών.

 

Το συγκεκριμένο δυσβάστακτο χρέος έχει πέσει στις πλάτες του ελληνικού λαού σε μια περίοδο που σύμφωνα με στοιχεία της ΓΣΕΕ 6 στους 10 εργαζόμενους δηλώνουν ότι έχουν οδηγηθεί σε περιορισμό δαπανών για βασικά αγαθά διατροφής… 

πηγή

 

Η κάνουλα του Πούτιν απειλεί την ευρωπαϊκή ευζωία…

 

γράφει ο Γιώργος Καρελιάς

 

Όποιος νομίζει ότι οι αλματώδεις αυξήσεις στις τιμές του φυσικού αερίου, που μας έρχεται από τη Ρωσία και οδηγούν στα ύψη και τις αντίστοιχες του ρεύματος, θα είναι η μόνη αρνητική συνέπεια της ουκρανικής κρίσης, είναι μακριά νυχτωμένος.

 

Αν ο Πούτιν κάνει πράξη την απειλή του και σταματήσει τη ροή του αερίου σε όσες χώρες δεν πληρώσουν σε ρούβλια, αυτά που έχουμε δει μέχρι τώρα θα μοιάζουν με παιχνιδάκι. Και, κατά τα φαινόμενα, θα το κάνει. Για δύο λόγους. Πρώτον, διότι είναι υποχρεωμένος να απαντήσει στο μπαράζ των κυρώσεων που του επέβαλαν οι Δυτικοί. Και, δεύτερον, διότι τα αντίποινα του Πούτιν, αν φτάσουν έως τη διακοπή του φυσικού αερίου στην Ευρώπη, θα έχουν τρομακτικές επιπτώσεις στις εθνικές οικονομίες, στα νοικοκυριά και στις επιχειρήσεις.

 

Μεγάλες ευρωπαϊκές χώρες, με πρώτη τη Γερμανία, έχουν μεγάλη εξάρτηση από το ρωσικό αέριο. Αν σταματήσει η ροή του, η βιομηχανία θα υποστεί μεγάλο πλήγμα, υπολογίζεται ότι σύντομα οι ελλείψεις σε αγαθά θα γίνουν αισθητές. Και η όποια αντίδραση δεν προσφέρει τίποτα σε βραχυπρόθεσμη βάση. Για δυο λόγους:

 

Πρώτον, διότι το αέριο από τη Ρωσία είναι αδύνατο να αναπληρωθεί από το αμερικανικό υγροποιημένο(LNG). Διότι ούτε τα δεξαμενόπλοια είναι δυνατό να μεταφέρουν τις απαιτούμενες ποσότητες. Αλλά κι αν ήταν, το κόστος θα είναι τεράστιο, καθώς η τιμή του αμερικανικού LNG είναι πολύ μεγαλύτερη από του ρωσικού. Επιπλέον, δεν υπάρχουν επαρκείς αποθηκευτικοί χώροι πουθενά στην Ευρώπη.

 

Δεύτερον, διότι τα προγράμματα παραγωγής «καθαρής» ενέργειας απέχουν πολύ από το να καλύψουν τη έλλειψη του ρωσικού φυσικού αερίου. Ήδη οι προειδοποιήσεις πολλών ειδικών για διακοπές στο ηλεκτρικό ρεύμα και ελλείψεις προϊόντων είναι συνεχείς. Η επιβολή δελτίου στην ενέργεια ή στα τρόφιμα δεν είναι πια και τόσο μακρινό ενδεχόμενο, κάτι που η Ευρώπη έχει να δει εδώ και πολλές δεκαετίες.

 

Οι εξελίξεις αυτές ήταν προβλέψιμες. Από τη στιγμή που οι κυρώσεις στον Δυτικών ήταν τόσο τιμωρητικές, ο Πούτιν δεν θα έμενε με σταυρωμένα τα χέρια. Οι επιπτώσεις στην οικονομία της Ρωσίας φαίνονται ήδη και θα επιδεινώσουν κι άλλο την κατάσταση. Ο Πούτιν το γνωρίζει αυτό και θα επιδιώξει να τις μετριάσει, για λόγους εσωτερικής κατανάλωσης, χρησιμοποιώντας το αγαθό του φυσικού αερίου, που αποτελεί μεγάλο οικονομικό όπλο. Ηδη η απειλή είναι ευθεία.

 

Οι ευρωπαϊκες οικονομίες θα περάσουν βαρύ κλυδωνισμό. Ηδη ο πληθωρισμός έχει ξεφύγει. Αν το φυσικό αέριο σταματήσει να φτάνει στις ευρωπαϊκές κάνουλες και αρχίσουν διακοπές ρεύματος, τότε το καλοκαίρι θα γίνει εφιαλτικό. Οχι μόνο λόγω της κατακόρυφης ανόδου των τιμών, αλλά και του πλήγματος που μπορεί να επιφέρει στον πολλά υποσχόμενο φέτος τουρισμό. Για να αποφευχθούν τα χειρότερα, θα δουλεύουν στο φουλ τα εργοστάσια λιγνίτη, για τα οποία η σημερινή κυβέρνηση έσπευσε σχεδόν από την αρχή της θητείας της να αναγγείλει το πρόωρο κλείσιμό τους.

 

Μοιραία όλα αυτά θα έχουν αντανάκλαση στις πολιτικές εξελίξεις. Η κυβερνητική φθορά είναι ήδη μεγάλη και την καταγράφουν ακόμα και οι πιο «φιλικές» της δημοσκοπήσεις. Είναι δυνατόν η κυβέρνηση Μητσοτάκη να βγάλει και άλλο χειμώνα με τους λογαριασμούς ρεύματος και αερίου να τσουρουφλίζουν; Ο πρωθυπουργός διαβεβαίωσε ότι οι εκλογές θα γίνουν τον Μάιο του 2023. Όποιος θέλει τον πιστεύει. Εκτός αν έχει τη διαβεβαίωση του Βλαδίμηρου ότι θα μας εξαιρέσει από τα αντίποινα.

 

Οι δοκιμασίες των Ευρωπαίων-και οι δικές μας- είναι μπροστά. Στη ζυγαριά θα μπουν από τη μια η τιμωρία του Πούτιν για την εισβολή στην Ουκρανία δια των κυρώσεων. Και από την άλλη το πλήγμα στην καλοπέραση των ευρωπαϊκών κοινωνιών, που θα επέλθει αν κλείσουν οι ρωσικές κάνουλες. Και όποιος αντέξει περισσότερο...

Μεγάλος μπελάς η «Όμικρον»

 

γράφει ο Παντελής Μπουκάλας

 

 

Στον τρίτο χρόνο πια της πανδημίας, ελάχιστη σημασία δίνουμε σε αριθμούς, ποσοστά και διαγράμματα, πόσοι οι νεκροί παγκοσμίως και πόσοι στη χώρα μας. Κάποτε βάζαμε στοίχημα με τι χρώμα μπουφάν θα εμφανιστεί στην ενημέρωση ο κ. Χαρδαλιάς, μιλιτέρ χακί ή εθνοπρεπές μπλε, τώρα δεν νοιαζόμαστε για το τι χρώμα έχουμε στον χάρτη της κόβιντ, κι ας εξακολουθεί να ερωτοτροπεί με το κόκκινο. Οι λοιμωξιολόγοι σπανίζουν πλέον στα τηλεπαράθυρα, ορθάνοιχτα πια για απόστρατους του Ναυτικού και της Αεροπορίας και για πανεπιστημιακούς της Γεωστρατηγικής. Κι από κοντά οι ακριβειολόγοι και οι ενεργειολόγοι.

 

Ο πόλεμος στην Ουκρανία σκόρπισε εύκολα όσες αντοχές μάς είχαν απομείνει. Η προσοχή μας έχει στραφεί στους νεκρούς του πολέμου, των κανονιών και των πυραύλων. Οι νεκροί της κόβιντ άλλωστε είχαν γίνει μια άχρωμη υποβαθμισμένη αναφορά στα δελτία ειδήσεων και τυπικά μονόστηλα στις εφημερίδες. Κάπως έτσι έχει καταρριφθεί πια και το όριο των έξι εκατομμυρίων νεκρών παγκοσμίως. Στην Ελλάδα οι νεκροί προσεγγίζουν τις 27.500. Αυτό όμως δεν ταράζει τη σιγουριά της κυβέρνησης ότι τα έπραξε όλα σωστά. Εξ ου και τα καθημερινά μηνύματα ότι τα μέτρα θα χαλαρώσουν ακόμα περισσότερο.

 

Με τα σχεδόν τρία εκατομμύρια κρούσματά της η Ελλάδα είναι 37η παγκοσμίως. Τα πάει δηλαδή χειρότερα, πολύ χειρότερα, και από χώρες με μεγαλύτερο πληθυσμό. Τα πάει χειρότερα ακόμα και από την τεράστια Κίνα, που κατατάσσεται 51η, με 1.273.104 κρούσματα στις 23 Μαρτίου και περί τους 12.000 θανάτους συνολικά. Τη μέρα αυτή η Κίνα ανακοίνωσε 11.890 νέα κρούσματα, οι ΗΠΑ 8.321, η Βραζιλία 10.637, η Τουρκία 11.194 και η Ελλάδα 27.268. Οι αριθμοί δεν λένε πάντα την αλήθεια, στην προκειμένη περίπτωση όμως λένε ότι η χώρα μας υστερεί πλέον στους κρίσιμους δείκτες και από χώρες που μέχρι πρότινος τις κοιτάζαμε υποτιμητικά και ταυτοχρόνως επιτιμητικά.

 

Στη Σαγκάη των 25.000.000 κατοίκων, με μόλις 2.269 κρούσματα καταγεγραμμένα το περασμένο Σάββατο, αποφάσισαν να διχοτομήσουν την πόλη και να επιβάλουν καραντίνα εκ περιτροπής. Εδώ, αυτοθαυμασμός και χαλάρωση, ίσως σαν αντίδοτο στην ακρίβεια, που μας αποδιέλυσε. Οχι βέβαια, να μη γίνουμε Κίνα. Αλλά ν’ ακούμε τουλάχιστον τον ΠΟΥ, που μας κατσάδιασε για την υπέρμετρη βιασύνη μας να πιστέψουμε ότι βγήκαμε από το τούνελ. Φαίνεται όμως ότι εκείνον τον πήχυ που λέει η κυβέρνηση ότι πέρασε, απλώς τον κατέβασε και τον καβάλησε σαν καλάμι.

Gazprom: «Εξετάζει τις επιλογές για να σταματήσει τις προμήθειες φυσικού αερίου σε μη φιλικές χώρες»

 

Ο ρωσικός ενεργειακός κολοσσός Gazprom εξετάζει τις επιλογές του για να σταματήσει τις προμήθειες αερίου σε «μη φιλικές» χώρες καθώς και τις πιθανές συνέπειες, σύμφωνα με σημερινό δημοσίευμα της ρωσικής εφημερίδας Kommersant που επικαλείται ανώνυμες πηγές.

 

Ο πρόεδρος Βλαντίμιρ Πούτιν έχει πει ότι η Ρωσία σύντομα θα απαιτήσει από τις «μη φιλικές» χώρες να πληρώσουν τα καύσιμα με ρούβλια, δημιουργώντας ανησυχίες για πιθανή κρίση στην προμήθεια αερίου στην Ευρώπη.

 

Ο Πούτιν έδωσε εντολή στη ρωσική κεντρική τράπεζα και την Gazprom να ετοιμάσουν έναν μηχανισμό πληρωμής έως τις 31 Μαρτίου, εν μέσω κυρώσεων της Δύσης σε βάρος της Ρωσίας λόγω της ‘ειδικής στρατιωτικής επιχείρησής’ που διεξάγει στην Ουκρανία.

 

Χώρες στην Ευρωπαϊκή Ένωση, η οποία προμηθεύεται περίπου το 40% του φυσικού αερίου από τη Gazprom, έχουν διαμηνύσει την άρνησή τους να πληρώσουν το ρωσικό αέριο με ρούβλια.

 

«Η Gazprom … πράγματι επεξεργάζεται μια εναλλακτική για την πλήρη παύση των προμηθειών αερίου σε ‘μη φιλικές’ χώρες και αποτιμά τις συνέπειες τέτοιων μέτρων», ανέφερε το δημοσίευμα.

 

Σύμφωνα με την Kommersant, η Gazprom αρνήθηκε να συζητήσει το θέμα με την εφημερίδα.

 

Η Ρωσία δεν θα ζητήσει άμεσα από τις άλλες χώρες να πληρώνουν σε ρούβλια για τις εισαγωγές φυσικού αερίου, ανακοίνωσε χθες το Κρεμλίνο.  

πηγή

Η δημοκρατία του λιντσαρίσματος

 

Άνθρωποι που ενώνονται όταν πρόκειται για λιντσάρισμα και σιωπούν όταν πρόκειται για κοινωνικές διεκδικήσεις. Η υπόθεση της Πάτρας άνοιξε μια κρύπτη που δυστυχώς οδηγεί απευθείας στον Μεσαίωνα.

γράφει ο Χρήστος Δεμέτης

 

Το λιντσάρισμα, λιντσάρισμα αλλά και τα social media, social media. Μεσαίωνας ως επιστέγασμα της απόλυτης φρίκης. Σε μια υπόθεση της Πάτρας που η έννοια της φρίκης, μοιάζει λίγη.

 

Όσα αρθρώνονταν στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης τις τελευταίες ημέρες με αφορμή τις σταδιακές αποκαλύψεις του δράματος στη Πάτρα, παίρνουν σάρκα και οστά με τον χειρότερο τρόπο. Μετά τη σύλληψη της Ρούλας Πισπιρίγκου, ο όχλος ενεργοποίησε τα αυτόματα χαρακτηριστικά του. Πλήθος έξω από το σπίτι συγγενών, απειλές για λιντσάρισμα, επίθεση στα παντζούρια, η λέξη “θάνατος” γραμμένη στη πόρτα, κόσμος με τα ανήλικα τέκνα του ανά χείρας να ουρλιάζει, να τραβάει φωτογραφίες, να μεταδίδει στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης.

 

  

Από τη μια να βλέπεις την αποκάλυψη της φρίκης σε ένα από τα πιο ειδεχθή εγκλήματα που έχουν γίνει στη χώρα και από την άλλη να βλέπεις νοικοκυραίους με τα παιδιά τους μαζί, να προσπαθούν να λιντσάρουν τους συγγενείς.

 

Μούδιασμα. Εικόνες που ξεπερνούν τις λέξεις.

 

Η απόλυτη αποκτήνωση μιας κοινωνίας που πρώτα βλέπει, ακούει και σωπαίνει κι ύστερα διψάει για περισσότερο αίμα στα διαλείμματα από τις εθιμοτυπικές προσευχές της, ήρθε στην επιφάνεια, ξεχύθηκε στους δρόμους, έκανε δηλώσεις στα κανάλια, μας θύμισε πως είναι εδώ.

 

Γιατί μη γελιόμαστε. Οι ίδιοι γείτονες που τώρα ουρλιάζουν στη Πάτρα και τραβάνε φωτογραφίες για τα social media, είναι οι ίδιοι που κάνουν πως δεν ξέρουν. Που δεν ασχολούνται με τον διπλανό τους., δεν νοιάζονται για το αν ζει ή αν έχει πεθάνει μήνες.

 

Που πάντα θα ανέχονται το κακό αρκεί να μη γίνεται στο δικό τους σπίτι ή αν γίνεται, να μη βγαίνει προς τα έξω.

 

Ο Μεσαίωνας και σταδιακός εκφασισμός βρήκε χώρο και χρόνο και προβάλλεται σε ζωντανή μετάδοση. Κι όταν φτάσει κι ο συστημικός εκφασισμός, όταν στηθεί στο πλήρες ανάστημά του, ο όχλος θα είναι έτοιμος να τον υποδεχθεί με τον πιο φυσικό τρόπο. Γιατί του μοιάζει.

 

Ο όχλος αυτός που αισθάνθηκε λοιπόν και πάλι ηθικός. Άσπιλος. Δυνάμει δικαστής. Και στο ντελίριό του πάνω, πήρε μαζί και το σπλάχνο του για να το παραδειγματίσει με τον χειρότερο τρόπο. Η ανθρωποφαγία είναι η εύκολη λύση. Η δύσκολη είναι να παραμείνεις ψύχραιμος, να ζητήσεις ευθύνες στις ιατροδικαστικές έρευνες στις απαρχές της υπόθεσης των τριών θανάτων, να απαιτήσεις Δικαιοσύνη και να ανακουφιστείς όταν αποδοθεί. Να περιμένεις να δεις ποιοι άλλοι εμπλέκονται και ενοχοποιούνται. Και να οργίζεσαι δικαίως, όταν η Δικαιοσύνη δεν αποδίδεται.    

Η εύκολη λύση από την άλλη, είναι να ζητάς κρεμάλες, να τάσσεσαι υπέρ της επαναφοράς της θανατικής ποινής, να μη σε νοιάζει αν μαζί με τα ξερά φύγουν και μερικά χλωρά. Ο άνθρωπος της διπλανής πόρτας βρίσκει παρηγοριά με το να λιθοβολεί το τέρας γιατί αισθάνεται πως όσο σάπιος κι αν είναι μέσα του, δεν έφτασε ως τώρα στον φόνο. Ακόμη και το λιντσάρισμα στο οποίο καλεί ή είναι πρόθυμος να λάβει μέρος, είναι συλλογικό, και αυτή η συλλογική μαυρίλα τον παρηγορεί. Δεν είναι μόνο δικιά του. Εκχωρεί το δικαίωμα στη βία. Κανονικοποιεί τη βία. Εθίζεται στη βία. Φτιάχνεται με τη βία. Μεγαλώνει παιδιά μέσα στη βία. Ρουφάει βία από τα μάτια, τα αυτιά, με όλες τις νευρικές του απολήξεις. Ανδρώθηκε η συνείδησή του μέσα στη βία και τον ικανοποιεί, σαν ανοιχτή πληγή που αρέσκεται να τη ξύνει.

 

Όταν κλείσει τη πόρτα του σπιτιού του θα είναι εντάξει. Πάντα ήταν εντάξει ο οιονεί δικαστής.

 

Σέβεται τις ψυχές των κοριτσιών που έφυγαν; Αποτίει φόρο τιμής; Μουδιάζει από το σοκ; Από τα συναισθήματα που στήνουν κόμπο στο στήθος; Από το δάκρυ που φτάνει στα μάτια; Όχι.

 

Η υπόθεση της Πάτρας προκάλεσε και προκαλεί το απόλυτο σοκ. Και ταυτόχρονα άνοιξε το καπάκι της σήψης, για να θυμηθούμε ότι η χειρότερη πτυχή της ύπαρξής μας, βρίσκεται πλάι μας σαν η άλλη πλευρά ενός τρύπιου νομίσματος.

 

Όσο και να αιτιολογείται η οργή, όσο κι αν αιτιολογείται η δύναμη του πόνου, υπάρχει μια ιλιγγιώδης απόσταση ανάμεσα στο ξέσπασμα και τον προπηλακισμό. Υπάρχει η λεπτή γραμμή της λογικής, της ελάχιστης πίστης στον Άνθρωπο, ότι κάποια στιγμή αυτή η κοινωνία θα πάψει να είναι τόσο κτηνώδης. Όχι εντελώς, αλλά έστω τόσο κτηνώδης.

 

Θα πάψει επιτέλους να προσποιείται, να κρύβεται πίσω από το δάχτυλό της, να απομονώνεται σε ατομικισμούς και εγωπάθειες, σε ατομικά και συλλογικά απωθημένα, σε αποσβολωμένες νευρώσεις και ψυχικές καταστάσεις που δεν έχουν δουλευτεί. Μπορεί να φαντάζει ουτοπία, αλλά και μισό βήμα προς αυτή την κατεύθυνση, μπορεί να καταπραΰνει την απελπισία, σαν εκείνες της στιγμές μεγαλείου ψυχής της μητέρας της Ελένης Τοπαλούδη, της μητέρας της Γαρυφαλλιάς, των γονιών του Άλκη, του Παύλου, των γονιών που έχασαν το παιδί τους και ζητούν αγάπη.

 

Και φως.     

Ο Μητσοτάκης "αποχαιρετά" την αυτοδυναμία, ο Πούτιν "ρυθμιστής" των εκλογών…

 

γράφει ο Γιώργος Καρελιάς

 

Ο πρωθυπουργός έχει δίκιο σ’ αυτό που είπε στη δημόσια συζήτηση που οργάνωσε ο «Οικονομικός Ταχυδρόμος»: «Ο λαός θα μας υποδείξει αν η χώρα θα κυβερνηθεί από ένα ή περισσότερα κόμματα». Κανονικά εδώ θα βάζαμε τελεία και θα έκλεινε εδώ αυτό το άρθρο. Όταν λέγονται αυτονόητα πράγματα, δεν έχει νόημα να συνεχίζεις με κοινοτοπίες.

 

Έλα, όμως, που δεν είναι έτσι. Ο Κυριάκος Μητσοτάκης δεν ανακάλυψε ξαφνικά ότι και στην Ελλάδα μπορεί να συμβεί, ενδεχομένως με πάγιο τρόπο από εδώ και στο εξής, ό,τι συμβαίνει σε όλη την Ευρώπη: οι χώρες κυβερνώνται με περισσότερα του ενός κόμματα.

 

 

Και είναι πολύ υποκριτικό αυτό που είπε για την αυτοδυναμία. Ότι, δηλαδή, «στόχος είναι η σταθερότητα και όχι επί τούτω η αυτοδυναμία». Για τρεις λόγους:

 

Πρώτον, διότι σε όλες τις μέχρι τώρα δημόσιες παρεμβάσεις του καθιστούσε σαφές ότι η αυτοδυναμία του κόμματός του είναι αυτοσκοπός. Τώρα το αλλάζει.

 

Δεύτερον, διότι τη συζήτηση για αλλαγή του εκλογικού νόμου, τον οποίο η δική του κυβέρνηση έχει ψηφίσει, δεν την άνοιξε κανένα στέλεχος της αντιπολίτευσης, αλλά υπουργοί του. Τώρα διαβεβαιώνει ότι δεν θα τον (ξανά) αλλάξει.

 

Τρίτον, διότι αυτοδύναμες κυβερνήσεις δεν σημαίνει αυτομάτως και ασταθείς. Οι ελληνικές κυβερνήσεις από τη Μεταπολίτευση(1974) έως την οικονομική κρίση(2009) ήταν αυτοδύναμες. Πιστώνονται πολλά θετικά, αλλά και αντίστοιχα αρνητικά. Στην Ευρώπη, που ο κανόνας είναι κυβερνήσεις συνεργασίας, η ισχυρότερη χώρα, η Γερμανία, έχει ξεχάσει τι θα πει αυτοδυναμία.

 

Γιατί, λοιπόν, ο κ. Μητσοτάκης αλλάζει θέση επ’ αυτού; Διότι γνωρίζει πολύ καλά ότι η αυτοδυναμία μπορεί να αποδειχθεί όνειρο απατηλό ακόμα και στις δεύτερες εκλογές. Και τότε δεν θα μπορέσει πει πεισματικά «εκλογές και ξανά εκλογές μέχρι να πάρω 151».

 

Ο κ. Μητσοτάκης πρέπει από τώρα να καλλιεργήσει το έδαφος για το-απευκταίο γι’ αυτόν- ενδεχόμενο να αναζητήσει συνεταίρο. Και, σε αντίθεση, με όσα έγιναν το 2012-2015, δεν θα είναι καθόλου εύκολο.

 

Συμπέρασμα πρώτο: Η κρίση στην Ουκρανία αλλάζει καθημερινά και τα πολιτικά δεδομένα. Η μέχρι τώρα βεβαιότητα «δεν μπορεί ο ΣΥΡΙΖΑ» δεν μεταφράζεται αυτομάτως πλέον «κυριαρχεί η ΝΔ». Διότι αν η «κυριαρχία» αυτή αποδειχθεί ότι κινείται περί το 30%, είναι σαν να μην υπάρχει.

 

Συμπέρασμα δεύτερο: Η ΝΔ απειλείται, μέχρι στιγμής, με απώλεια «κεντρογενών» ψηφοφόρων, μετά την εκλογή του Νίκου Ανδρουλάκη στην ηγεσία του ΚΙΝΑΛ-ΠΑΣΟΚ. Δεν γνωρίζουμε ακόμα αν θα απειληθεί και από τα δεξιά της. Η «πανστρατιά» κατά του Πούτιν δεν είναι καθόλου βέβαιο ότι ευχαριστεί το ακραία δεξιό ακροατήριό της. Η έξαλλη προσπάθεια των δεξιών και ακροκεντρώων «αντιπουτινιστών» να πείσουν ότι ο ΣΥΡΙΖΑ…δεν αποδοκιμάζει τον Πούτιν, με αφορμή και τη συναυλία της Τρίτης, προδίδει πανικό. Διότι είναι πολύ γνωστό ότι οι σχέσεις της Ελλάδας με τη Ρωσία είχαν φτάσει στο ναδίρ στη διακυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ.

 

Άλλωστε, ο Πούτιν δεν έχει πλέον συμπάθειες σε καμιά εκδοχή της Αριστεράς στην Ελλάδα μετά τα όσα είπε για το κομμουνιστικό παρελθόν της χώρας του. Αντίθετα, διατηρεί συμπάθειες κυρίως σε δεξιά κομμάτια του εκλογικού σώματος. Και οι πρόσφατες δημοσκοπήσεις έδειξαν ότι μια μεγάλη πλειοψηφία του εκλογικού σώματος αποδοκιμάζει την εμπλοκή της χώρας στην κρίση με αποστολή πολεμικού υλικού στην Ουκρανία, που αποφάσισε ο κ. Μητσοτάκης.

 

Συμπέρασμα τρίτο και καθοριστικότερο: Ανεξάρτητα από τα ανωτέρω, η εκτίναξη των τιμών των καυσίμων και ειδών καθημερινής χρήσης μπορεί να αλλάξει άρδην το πολιτικό παιχνίδι. Αν συνεχιστεί όλο το 2022, όπως προβλέπουν οι περισσότεροι αναλυτές, τίποτα δεν θα είναι προβλέψιμο για το εκλογικό έτος 2023. Η φθορά της κυβέρνησης Μητσοτάκη είναι συνεχής και αυτή δεν αντισταθμίζεται με το θεώρημα «δεν τραβάει ο ΣΥΡΙΖΑ».

 

Αν έτσι συνεχιστεί η κατάσταση-και αυτό το ρυθμίζει εν πολλοίς ο… Πούτιν!- τότε τίποτα δεν αποκλείει το ενδεχόμενο η ελληνική πολιτική ζωή να γνωρίσει ξανά καταστάσεις ανάλογες με εκείνη του 2012. Τότε η ΝΔ του Αντώνη Σαμαρά χρειάστηκε το ΠΑΣΟΚ του Ευάγγελου Βενιζέλου για να κυβερνήσει. Η ΝΔ του Κυριάκου Μητσοτάκη δε μπορεί να ελπίζει του χρόνου σε κάτι ανάλογο. Το ΠΑΣΟΚ του κ. Ανδρουλάκη δεν σκοπεύει να αυτοκτονήσει ξανά. Αρα ο κ. Μητσοτάκης θα αναζητήσει συνεταίρο στο δεξιό άκρο της «πολυκατοικίας». Καθόλου κολακευτικό για το «κεντρώο» προφίλ του, που με τόση επιμέλεια του φιλοτέχνησαν.

 

Προλαβαίνω την ένσταση του απορούντος αναγνώστη: «Μα, είναι σοβαρά πράγματα αυτά, να ασχολούμαστε με εκλογικούς νόμους και αυτοδυναμίες την ώρα που καίγεται η γούνα μας;». Όντως, δεν είναι. Αλλά όταν ασχολείται ο πρωθυπουργός, γίνεται μικρότερη η δική μας «αμαρτία»…  

«Ο εξευτελισμός σου να γίνει τέλειος»*

 

γράφει η Αντα Ψαρρά

 

 

Είναι τραγικό το πόσο πολύ η στοίχιση ειδικά των τηλεοπτικών ΜΜΕ πίσω από το σύστημα του Μαξίμου όχι μόνο στερεί από τους πολίτες τις καθημερινές σημαντικές ειδήσεις, αλλά έχει πλέον φτάσει στο έσχατο σημείο. Μη έχοντας άλλο θέμα κι ενώ ο πόλεμος, τα θύματα κι η προσφυγιά εξαντλούνται πλέον γρήγορα στα δελτία ειδήσεων, το μοναδικό ελληνικού ενδιαφέροντος «εθνικό» θέμα πρωινάδικων, μεσημεριανάδικων και «βραδινάδικων» εδώ κι έναν μήνα είναι η τραγική υπόθεση μιας οικογένειας που έχασε τα τρία παιδιά της. Φύλλο και φτερό στις οθόνες τα πρόσωπα του δράματος, τηλεδίκες και τηλεαποφάσεις χωρίς κανένα μέτρο, χωρίς δεύτερες σκέψεις για το αν καταστρέφονται ζωές, με τους καλοντυμένους παρουσιαστές σταρ της κιτρινίλας και της αθλιότητας να εξαντλούν τον τηλεθεατή σε ένα ανελέητο κυνήγι της κλειδαρότρυπας. Και δεν μιλάει κανείς!

 

Το ΕΣΡ, που θα κόβει τώρα με Νόμο Βορίδη και πρόστιμα στις εφημερίδες, ψελλίζει κάτι διαμαρτυρίες, τιμωρεί έτσι για την τιμή των όπλων κάποιους με πρόστιμα που φαντάζουν αστεία και που δεν ξεπερνούν σε ευρώ όσα καθένας από αυτούς ξοδεύει μια νύχτα για καλό τραπέζι στα ελληνάδικα ή για μια βόλτα στη Μύκονο.

 

Με μικρά διαλείμματα για την αναγκαία προβολή της δραστηριότητας του πρωθυπουργού και των υπουργών, η οικογενειακή τραγωδία επανέρχεται συνεχώς για να... γεμίσει τα κενά.

Κανείς δεν μαθαίνει από την τηλεόραση -πλην ελαχίστων εξαιρέσεων- πόσο θανατηφόρα είναι η πανδημία στην Ελλάδα, πόσο αυξήθηκε σε ελάχιστο χρόνο η προσέλευση στα νοσοκομεία, τι είδους καταστροφικά νομοσχέδια περνάει η κυβέρνηση, ποια είναι τα υπερκέρδη των εταιρειών που προμηθεύουν ρεύμα και φυσικό αέριο, πόσα ασυνόδευτα παιδιά παραμένουν χωρίς προστασία, τις διαμαρτυρίες των εργαζομένων, την αστεγία που αυξάνεται, το πώς καθημερινά προκύπτει ότι η διαφθορά, ο νεποτισμός και η αδιαφάνεια κυριαρχούν.

 

Τα τρία νεκρά παιδιά έγιναν το βάρβαρο άλλοθι στην απόκρυψη των ειδήσεων. Και δεν ντρέπεται κανείς!

 

* Μίκης Θεοδωράκης, 1968

Ποιοι απελαύνουν τον Σαϊντού;

 

γράφει η Βασιλική Τζεβελέκου

 

Τι αναζητούν τα μέλη της επιτροπής της Υπηρεσίας Ασύλου του υπουργείου Μετανάστευσης, κάθε φορά που εξετάζουν τον φάκελο ενός ασυνόδευτου προφυγόπουλου το οποίο καταθέτει αίτημα παραμονής στη χώρα; Με ποιο σκεπτικό απέρριψαν τον Δεκέμβριο την αίτηση του 18χρονου Σαϊντού Καμαρά;

 

Πώς οδηγήθηκαν στο συμπέρασμα ότι η επιστροφή του στη Γουινέα είναι η καλύτερη προοπτική για το μέλλον του; Ο ασφαλέστερος τόπος για να συνεχίσει να ζει; Ταυτίζονται, άραγε, τα μέλη της επιτροπής με το σκεπτικό του νομοταγούς, αναίσθητου (με την έννοια ότι δεν τρέφει αισθήματα) Κωνσταντίνου Μπογδάνου, ο οποίος δήλωσε πως «...ο νόμος λέει ότι ο Σαϊντού Καμαρά πρέπει να απελαθεί. Ο νόμος είναι πάνω από λαϊκισμούς και αισθήματα»;

 

Οσο ελπιδοφόρο είναι το κύμα αλληλεγγύης που έχει αναπτυχθεί γύρω από τον Σαϊντού, τόση απογοήτευση και αγανάκτηση προκαλεί η πρώτη απόφαση της Υπηρεσίας Ασύλου που μεθαύριο Τετάρτη κρίνει σε δεύτερο βαθμό το αίτημά του. Οι συμμαθητές-φίλοι του, οι καθηγητές, οι γονείς της σχολικής κοινότητας του 1ου ΓΕΛ Αγίου Δημητρίου και μέρος της κοινωνίας (ευχόμαστε το μεγαλύτερο) εκφράζουν την αλληλεγγύη τους στον μαθητή που μάτωσε για να φτάσει ώς εδώ. Δημιουργούν ασπίδα προστασίας γύρω του, αναγνωρίζουν το ψυχικό σθένος, την τόλμη, την ευφυΐα του, το δικαίωμά του στη ζωή.

 

Ο,τι δεν είδε στον φάκελό του η Υπηρεσία Ασύλου το διαπιστώνουν όλοι εκείνοι που κινητοποιούνται για να παραμείνει στη χώρα μας ο Σαϊντού, που κάνει όνειρα, έχει προσδοκίες και εκτιμάει το πολύτιμο δώρο της ζωής που διεκδικεί από παιδί. Βρήκε ανθρώπους (χωρίς επιθετικούς προσδιορισμούς) που τον στήριξαν τα τρία χρόνια που βρίσκεται στην Ελλάδα κι ας δήλωσε πρόσφατα, στην «Καθημερινή», ο εκπρόσωπος της UNICEF Λουτσιάνο Καλεστίνι ότι «είναι η χειρότερη χώρα στην Ευρωπαϊκή Ενωση για να είσαι παιδί». Πόσο μάλλον αν είσαι ασυνόδευτο ανήλικο προσφυγόπουλο ή 18 ετών.

Ο Πούτιν, ο Ζελένσκι, οι Αμερικανοί: Εγκληματίες και προβοκάτορες…

 

γράφει ο Γιώργος Καρελιάς

 

Θα μπορούσε να αποφευχθεί ο πόλεμος στην Ουκρανία, που θερίζει ανθρώπινες ζωές και τσακίζει εθνικές οικονομίες, νοικοκυριά και επιχειρήσεις σε όλον τον κόσμο; Θα μπορούσε ο Πούτιν να μην προχωρήσει στην εγκληματική εισβολή; Θα μπορούσε ο Ζελένσκσι να έχει κάνει κάτι για να την αποτρέψει; Και οι Δυτικοί, ειδικά οι Αμερικανοί, θα μπορούσαν να έχουν συμπεριφερθεί αλλιώς και όχι ανεύθυνα και προβοκατόρικα;

 

Οι απαντήσεις δεν είναι απλές ούτε εύκολες. Ας μην παριστάνουμε τους μετά Χριστόν προφήτες. Αλλά, διάβολε, ακούμε και διαβάζουμε όσα λέγονται και γίνονται ένα μήνα μετά την εισβολή και αναρωτιόμαστε: «Μπας και;».

 

Τελευταία αφορμή η συνέντευξη του προέδρου της Ουκρανίας σε Ρώσους δημοσιογράφους, που περιέχει μια είδηση-βόμβα, σύμφωνα με τα κλισέ που χρησιμοποιούν τα μέσα ενημέρωσης. Μόνο που αυτή τη φορά ο Ζελένσκι πετάει πράγματι μια «βόμβα». Ναι, λέει, είναι έτοιμος να συζητήσει ένα καθεστώς ουδετερότητας για τη χώρα του. Και ναι-δεύτερη «βόμβα»- η ουδέτερη χώρα του να μη δεχθεί ποτέ πυρηνικά όπλα.

 

Τι ήταν αυτό που οδήγησε τον Πούτιν στην εισβολή; Ο πρώτος και αδιαμφισβήτητος λόγος-ή έστω δικαιολογία- είναι ο κίνδυνος από τη συνεχή επέκταση του ΝΑΤΟ κοντά στα σύνορα της Ρωσίας. Ο κίνδυνος αυτός δεν είναι σημερινός, τον έχουν επισημάνει εδώ και πολλά χρόνια και Αμερικανοί αξιωματούχοι, όπως ο πρέσβης Τζόρτζ Κέναν και ο «μάγος» της αμερικανικής διπλωματίας Χένρι Κίσινγκερ. Διάβολε, δεν ήταν αυτοί «πουτινόφιλοι», σκέτοι ρεαλιστές ήταν και έλεγαν ψυχρά στους ηγέτες τους «το ΝΑΤΟ δεν μπορεί να φτάσει στην Ουκρανία, οι Ρώσοι δεν θα το αποδεχτούν και θα ξεσπάσει πόλεμος». Έτσι ακριβώς το είπε ο Κίσινγκερ το 2014, έτσι έγινε.

 

Ασφαλώς, αυτό δεν δικαιολογεί την ωμότητα του Πούτιν και την εισβολή του. Θα μπορούσε να κινήσει γη και ουρανό, να προειδοποιήσει με κάθε τρόπο, να απειλήσει, να τα πει στον ΟΗΕ, να τα πει απευθείας στον Μπάιντεν και τους Ευρωπαίους πριν κινηθεί στρατιωτικά.

 

Από την άλλη πλευρά, αλήθεια, τι έγινε; Όταν ο Ζελένσκι πήγε, λίγες μέρες πριν από τη ρωσική εισβολή, στη Διάσκεψη Ασφαλείας του Μονάχου και ζητούσε μετ’ επιτάσεως την ένταξη της Ουκρανίας στο ΝΑΤΟ, τι διέπραττε; Ευεργεσία ή έγκλημα σε βάρος της χώρας του; Ο Πούτιν θα το άφηνε να περάσει έτσι; Επιπλέον, όταν ο Ζελένσκι μιλούσε για την ανάγκη να αποκτήσει η χώρα του την αμυντική ομπρέλα της Δύσης υπονοώντας και πυρηνικά όπλα, δεν υπήρχε κάποιος να του ψιθυρίσει «μην το πεις, είναι σαν να προκαλείς τον Πούτιν να εισβάλει»;

 

Τι είναι, λοιπόν, ο Ζελένσκι; Μήπως ένας αφελής τύπος, που διέπραξε ολέθριο σφάλμα εναντίον της χώρας του; Ή μήπως είχε διαβεβαιώσεις ότι ο Πούτιν δεν θα τολμήσει και, αν τολμούσε, οι Δυτικοί θα προστάτευαν την Ουκρανία; Εκ των υστέρων, το δεύτερο δεν επιβεβαιώθηκε, οι Δυτικοί απέρριψαν κάθε αίτημά του, που θα μπορούσε να οδηγήσει σε γενίκευση της σύγκρουσης με τη Ρωσία.

 

Και οι Δυτικοί, δηλαδή οι Αμερικανοί, ποιον ρόλο έπαιξαν σε όλο αυτό το παζλ; Είχαν ξεκαθαρίσει στον Ζελένσκι να μη ζητάει την ένταξη της Ουκρανίας στο ΝΑΤΟ, γιατί αυτό θα ήταν casus belli για τον Πούτιν; Αν κρίνουμε από τις τωρινές επιπολαιότητες του Μπάιντεν, μπορεί να πήραν τον Ζελένσκι στο λαιμό τους. Είναι απογοητευτικό-και κάποια στιγμή να γίνει επικίνδυνο- ο ηγέτης της υπερδύναμης να λέει ότι πρέπει να ανατραπεί ο ηγέτης της δεύτερης μεγάλης πολεμικής δύναμης και μετά να τρέχουν στο Λευκό Οίκο να το «διορθώσουν». Όποιος ενδιαφέρεται ας αναζητήσει τι είπε, για τη δήλωση Μπάιντεν, ο βετεράνος Αμερικανός διπλωμάτης Ρίτσαρντ Χάας, πρόεδρος του Συμβουλίου Εξωτερικών Σχέσεων των ΗΠΑ. «Τα σχόλια του Μπάιντεν έκαναν μια επικίνδυνη κατάσταση πιο επικίνδυνη», είπε ο Χάας. Εκτός αν κάποιοι εγχώριοι κοκορόμυαλοι τον εντάξουν κι αυτόν στους «πουτινόφιλους».

 

Εν κατακλείδι, ο εγκληματικός χαρακτήρας της εισβολής του Πούτιν στην Ουκρανία δεν αναιρείται όποια δικαιολογία ή έστω πραγματικό λόγο κι αν επικαλεστεί. Τελεία. Όμως, αν ο Ζελένσκι έλεγε εγκαίρως αυτό που λέει σήμερα, ότι η Ουκρανία θα μείνει ουδέτερη χώρα και χωρίς πυρηνικά, μήπως θα υπήρχε έστω κάποια πιθανότητα να είχε αποτρέψει τον πόλεμο και τις καταστροφές; Μήπως ο Ζελένσκι βαρύνεται με εγκληματική αφέλεια ή αμέλεια; Και εντέλει οι Δυτικοί-Αμερικανοί έδρασαν σαν να ήθελαν να αποφύγουν τον πόλεμο ή στο πίσω μέρος του κεφαλιού τους βλέπουν μια ευκαιρία να στριμώξουν στη γωνία τον Πούτιν, με στόχο αυτό που είπε ο Μπάιντεν (ή του ξέφυγε) και το διόρθωσαν οι νουνεχέστεροι διπλωμάτες; Αν συμβαίνει το δεύτερο, έδρασαν σαν κανονικοί προβοκάτορες.