Ο άνθρωπος που ήθελε να γίνει βασιλιάς

 

γράφει ο Δημήτρης Γιατζόγλου*

 

Η μεγαλομανία δεν αρκεί. Οι εξαπατήσεις έχουν ημερομηνία λήξης. Οι «υπήκοοι» έχουν αρχίσει να εγκαταλείπουν την επικράτεια. Και τα όμορα βασίλεια έχουν ξεκινήσει τη λεηλασία. Η αποκαθήλωση του οράματος συντελείται. Αργά ή γρήγορα, ο κ. Κασσελάκης θα αναγκαστεί να αναμετρηθεί με την πραγματικότητα. Αλλά θα έχει προφτάσει να διαλύσει ένα κόμμα και να το καταστήσει άθυρμα ψυχαγωγίας. Το μεγάλο ζήτημα όμως είναι οι «υπήκοοι». Οσοι έφυγαν κι όσοι ετοιμάζονται.

Ηνουβέλα του Κίπλινγκ με τίτλο «Ο άνθρωπος που θα γινόταν βασιλιάς» μεταφέρθηκε στον κινηματογράφο από τον Τζον Χιούστον το 1975. Γηραιά βαρίδια μάλλον θα την έχουν δει. Οι νεότεροι αξίζει να την ψάξουν. Πρόκειται για μια ιστορία τυχοδιωκτισμού, μεγαλομανίας και εξαπάτησης που μπορεί να διαβαστεί σε συνάφεια με τα όσα συμβαίνουν τώρα στον ΣΥΡΙΖΑ-Π.Σ.

 

Τώρα λοιπόν οι «πεμπτοφαλαγγίτες» αποχωρούν από τις Οργανώσεις Μελών και από τα καθοδηγητικά όργανα όλων των βαθμίδων του ΣΥΡΙΖΑ-Π.Σ. – ομαδικά, ατομικά, με δηλώσεις ή εν σιωπή (αποχωρήσεις από τον i-syriza δεν έχουν, προς το παρόν, γίνουν γνωστές). Θα είναι ελάχιστα πειστικό να συνεχιστεί η επίκληση του εσωτερικού εχθρού ως αιτίου της περαιτέρω πολιτικής καθίζησης του κόμματος Κασσελάκη. Θα χρειαστεί μια πολιτική ερμηνεία, πέρα από διαστρεβλώσεις, ελιγμούς και την επίδειξη ενός τραγελαφικού αρχηγισμού και ενός αγοραίου λαϊκισμού.

 

Τώρα αρχίζουν τα δύσκολα. Για τον κ. Κασσελάκη. Για τους πραιτοριανούς του. Για τους πολιτικούς παιδαγωγούς του. Αλλά και για το φιλοθέαμον κοινό που έσπευσε να πληρώσει το εισιτήριο, για να παρακολουθήσει την παρέλαση προς τη διακυβέρνηση και τώρα αρχίζει να μπερδεύεται. Διότι τώρα, μετά τα ωσαννά, ήρθε η ώρα των σκληρών απαιτήσεων της πολιτικής. Είναι άλλο πράγμα να σου «ξεφεύγουν» μπροστά στον τηλεοπτικό φακό διάφορα έπεα πτερόεντα κι άλλο να απευθύνεις στην κοινωνία μια πρόταση με πολιτικό και προγραμματικό ειρμό που να μη χρειάζεται να τη «διορθώνεις» κάθε τρεις μέρες.

 

Είναι εύκολο να μιλάς για το «ελληνικό όνειρο», μόνο που κάποια στιγμή θα χρειαστεί τελικά να διευκρινίσεις αν αυτό θα περιλαμβάνει ή όχι τη συνεργατική συμβίωση κεφαλαίου και εργασίας. Είναι εύκολο, πάνω σε μια κρίση σύγχυσης ως προς τα ζητήματα της οικονομίας, να αναφωνήσεις τη δημαγωγική διπλή άρνηση «ΟΧΙ στους φόρους - ΟΧΙ στο σπάταλο κράτος», αλλά είναι βέβαιο ότι δεν θα αποφύγεις για πάντα μια καθαρή απάντηση στο ερώτημα «Πώς θα χρηματοδοτηθεί ένα μη ιδιωτικοποιημένο, ισχυρό κράτος πρόνοιας;». Εύκολο να χρησιμοποιείς «Πουμαρό ατάκες» για να εκχυδαΐσεις πράγματα που δεν καταλαβαίνεις. Αδύνατο όμως να απευθυνθείς στον αριστερό κόσμο όταν χλευάζεις την ιστορικότητά του και «ξεχνάς» τη στρατηγική του προοπτική. Οταν το δίλημμα «σοσιαλισμός ή βαρβαρότητα» θεωρείς ότι ανήκει σε μια θεωρητική αρχαιολογία που σε κάνει να βαριέσαι.

 

Ολα αυτά –το παιχνίδι «ξεχνάω-θυμάμαι», η ρητορική για την «αποστολή» σου να εξυγιάνεις το «άρρωστο» κόμμα, ο αυτοπροσδιορισμός σου ως πρωθυπουργού σε αναμονή, η οργισμένη αναφορά στο μαξιλάρι των 37 δισ. ως της «πιο μνημονιακής απόφασης» ever, η πρακτική του πολιτικού χαμαιλέοντα εν γένει– δεν πρέπει να αξιολογηθούν αποκλειστικά ως απόδειξη της πολιτικής σύγχυσης και της φαιδρότητας ενός μαθητευόμενου προέδρου. Ο κ. Κασσελάκης έχει ευρύτερες φιλοδοξίες: θέλει να ενσωματώσει τα νεοφιλελεύθερα σκουπίδια της παγκοσμιοποιημένης σύγχρονης «σκέψης» στην ιδεολογική σκευή της Αριστεράς για να την «εκσυγχρονίσει». Θέλει να επιβάλει την υβριδική συγχώνευση πολιτικής - επικοινωνίας ως πρότυπο «λαϊκότητας». Δοκιμάζει τα πρώτα βήματα εξόδου από την πολιτική κηδεμονία Τσίπρα. Και, για όλα αυτά, επιστρατεύει το μοναδικό «χάρισμα» που διαθέτει – έναν κυνικό τακτικισμό στα όρια του πολιτικού τυχοδιωκτισμού.

 

Κατά βάθος θα ήθελε να γίνει βασιλιάς. Μονάρχης, έστω υπό διακριτική εποπτεία, σε ένα μικρό βασίλειο στην αρχή και αργότερα βλέπουμε. Αλλά το «όνειρο» δεν φαίνεται να βγαίνει. Η μεγαλομανία δεν αρκεί. Οι εξαπατήσεις έχουν ημερομηνία λήξης. Οι «υπήκοοι» έχουν αρχίσει να εγκαταλείπουν την επικράτεια. Και τα όμορα βασίλεια έχουν ξεκινήσει τη λεηλασία. Η αποκαθήλωση του οράματος συντελείται. Αργά ή γρήγορα, ο κ. Κ. θα αναγκαστεί να αναμετρηθεί με την πραγματικότητα. Αλλά θα έχει προφτάσει να διαλύσει ένα κόμμα και να το καταστήσει άθυρμα ψυχαγωγίας. Το μεγάλο ζήτημα όμως είναι οι «υπήκοοι». Οσοι έφυγαν κι όσοι ετοιμάζονται. Αλλά και εδώ, τα υπαρξιακά ερωτήματα είναι πολλά και σύνθετα:

 

Αν θα περιπλανηθούμε ως νομάδες στην πολιτική έρημο, αναζητώντας τις συγγενείς «φυλές» για να ξαναδοκιμάσουμε το μητρικό σχήμα της συμπόρευσης που οδήγησε στην ιστορική τομή του 2015. Αν είναι αρκετή μια αναδιατύπωση της οντολογικής μας ουτοπίας ή αν θα χρειαστεί να επινοήσουμε την «ετεροτοπία» της ανασυγκρότησης ενός συνόλου νέων στρατηγικών ιδεών και αν αυτό είναι εφικτό χωρίς την υλικότητα της οργάνωσης. Αν στερεότυπα όπως «προοδευτική παράταξη» παραπέμπουν στην αναπαλαίωση υποδειγμάτων διακυβέρνησης. που ανακυκλώνουν τη συντηρητική ηγεμονία. Αν η ρητορική της «ρήξης» σημαίνει ότι μια αντικαπιταλιστική στρατηγική είναι εφικτή μόνο με την αναδίπλωση στην επικράτεια του κράτους-έθνους.

 

Η καταγραφή των ερωτημάτων είναι ενδεικτική των δυσκολιών μιας αχαρτογράφητης νέας πορείας. Δείχνει την ανάγκη να ξεκινήσουμε από μια κρίσιμη εκτίμηση που υπερβαίνει τη δυναμική του βολονταρισμού:

 

Η ανεπανάληπτη ιστορική εμπειρία της ιδρυτικής συγκρότησης του ΣΥΡΙΖΑ δεν αποτελεί σήμερα το έτοιμο υπόδειγμα για τη νέα ιδεολογική, πολιτική και οργανωτική ανασύνθεση των δυνάμεων της ανανεωτικής και ριζοσπαστικής Αριστεράς. Αρκεί η συγκριτική αποτίμηση της τότε και της σημερινής συγκυρίας για να το κατανοήσουμε, επισημαίνοντας κάποια προφανή που δεν μπορούμε να τα παρακάμψουμε με τους συνήθεις εξωραϊσμούς της πραγματικότητας:

 

● Δεν έχουμε σήμερα απέναντί μας έναν αντίπαλο συνασπισμό υπό κατάρρευση, όπως την περίοδο 2012- 2015. Και δεν υπάρχει μια κοινωνική δυναμική αντιπαλότητας στην κυριαρχία του και πολύ περισσότερο στην ηγεμονία του. Αυτή δεν θα ανατραπεί όσο η αντιπαράθεση στη Ν.Δ. περιορίζεται στις διαχειριστικές πλευρές της πολιτικής της, χωρίς να προσβάλει τον στρατηγικό της πυρήνα – το σχέδιο της επιβολής ενός καθολικού, νεοφιλελεύθερου μετασχηματισμού. Αυτή τη φορά είναι η πολιτική που πρέπει να δείξει στην κοινωνία τον δρόμο της ενεργοποίησης και της αμφισβήτησης.

 

● Υστερα από την περίοδο του εγκλεισμού της στις επιταγές του κυβερνητισμού, ως καταστατικής σχεδόν συνθήκης της ύπαρξής της, και την εμπειρία της κυβερνητικής περιόδου του ΣΥΡΙΖΑ, η δική μας Αριστερά πρέπει να κατανοήσει ότι χωρίς την αποκατάσταση των δεσμών της με τις θεμελιώδεις ταξικές της αναφορές και τη δική τους συνέργεια στην υλοποίηση του πολιτικού της σχεδίου, η «κυβερνησιμότητα» μπορεί να καταλήγει εύκολα στην ακύρωση της αυτονομίας της.

 

● Η πρακτική της πολιτικής «ανάθεσης» δεν κυριάρχησε μόνο στη σχέση του ΣΥΡΙΖΑ με την κοινωνία, αλλά και μέσα στο ίδιο το κόμμα, αναιρώντας τον ρόλο του ως συλλογικού πολιτικού υποκειμένου και καθιστώντας τον αρχηγισμό μη αμφισβητήσιμη «πολιτική ιδεολογία». Στη θερμοκοιτίδα της επωάσθηκε ο κασσελακισμός.

 

* Πανεπιστημιακός

Γιατί όχι και ο Στρέφης;

 

γράφει ο Πέτρος Μανταίος

 

Αυτό αναρωτήθηκα την Πέμπτη, 23/11, όταν διάβασα σε «πολιτικό παρασκήνιο» της «Συντακτών» ότι η κλεισμένη με λαμαρίνες, λόγω έργων μετρό, πλατεία Εξαρχείων, «αποτελεί ανοιχτό χώρο συγκέντρωσης μαθητών γειτονικών σχολείων σε περίπτωση σεισμού», αναφέρουν Εξαρχειώτες, «επικαλούμενοι έγγραφες ενημερώσεις διευθυντών» των σχολείων. Οπότε, «ως νέοι ανοιχτοί χώροι συγκέντρωσης έχουν οριστεί τα προαύλια» των σχολείων, επίσης «το αυτοδιαχειριζόμενο πάρκο Ναυαρίνου», «χώρος που δεν αναγνωρίζει το κράτος επισήμως».

 

«Γιατί όχι και ο Στρέφης;» αναρωτήθηκα. Και γνωρίζοντας τι συμβαίνει με την «ανάπλαση» του ιστορικού λόφου-έμβλημα των Εξαρχείων (έχω γράψει και σχετικά), τον ανηφόρισα την Παρασκευή -μετά από πολλά χρόνια, ομολογώ, αν και πιστός περιπατητής της Αθήνας- να δω τι τρέχει κατά κει, με τα έργα «ανάπλασης», την αστυνομική φρουρά (δημοτικά έργα που γίνονται, για το καλό των δημοτών, φρουρούμενα· τι να πεις!) και αν ο Στρέφης μπορεί και αυτός να συμπεριληφθεί στους χώρους συγκέντρωσης μαθητών σε περίπτωση σεισμού.

 

Δεν μπορεί! Ετσι όπως είναι σήμερα, δυσπρόσιτος και με ανασκαμμένα τα μονοπάτια του για την «ανάπλαση», η οποία είναι ένα δίκτυο πυρόσβεσης, με κρουνούς. Δεν είδα και τίποτ’ άλλο, δεν διαφωνώ, αλλά δεν νομίζω αυτή να είναι η προτεραιότητα λόφου από χρόνια παρατημένου· αν ήξερα και τον εργολάβο του δικτύου πυρόσβεσης και τους όρους του διαγωνισμού, αν έγινε διαγωνισμός, ίσως άλλαζα γνώμη.

 

Από κει και πέρα, θαυμάσιος λόφος, που με αγάπη και φροντίδα μπορεί να γίνει κόσμημα μες στο κέντρο της πόλης, με θέα πανοραμική σε όλο το λεκανοπέδιο… μία κυρία με το σκυλάκι της, δύο νεαροί και μία νεαρά που ρέμβαζαν με θέα τον Σαρωνικό και την Ακρόπολη από ξεχωριστά σημεία, εγώ που φωτογράφιζα τρεις μοναχικές καρέκλες στην κορυφή. Και βέβαια… αστυνομική φρουρά, πεζοί αστυνομικοί κοντά στο θεατράκι, δικυκλιστές (ΔΙΑΣ) πλάι στο γηπεδάκι του μπάσκετ. Πλατεία περίφρακτη, λόφος απλησίαστος, μια χαρά περνάμε, λέω…

 

Αποχωρούν από τον ΣΥΡΙΖΑ 113 μέλη στα Γιαννιτσά

  

Διάσπασης συνέχεια με άλλη μία μαζική αποχώρηση ΟΜ, που σκοπεύουν να ακολουθήσουν τους «11» και τη νεοσύστατη κοινοβουλευτική ομάδα.

Νέα «κρούσματα» αποχωρήσεων «προσβάλλουν» τον ΣΥΡΙΖΑ, αυτή τη φορά στην περιοχή των Γιαννιτσών όπου 113 μέλη ανακοίνωσαν με το μακροσκελές κείμενο των 57 μελών της Κεντρικής Επιτροπής, που επίσης αποχώρησαν και το οποίο συνυπογράφουν, ότι το κόμμα αποτελεί πλέον παρελθόν για αυτούς.

 

 

Οι τελευταίες βδομάδες είναι γεμάτες εξελίξεις για το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης που βλέπει τον εαυτό του να συρρικνώνεται συνεχώς, με τη μία αποχώρηση μελών ή ολόκληρων ΟΜ να διαδέχεται την άλλη σε μια διαδικασία που παραπέμπει σε διάσπαση διαρκείας. 

Τα 113 μέλη γνωστοποιούν την απόφασή τους να αποχωρήσουν, φροντίζοντας να αιτιολογήσουν αναλυτικά γιατί δε τους χωράει το κόμμα υπό την ηγεσία του νέου προέδρου Στέφανου Κασσελάκη που επιλέγει το «ερμηνευτικό σχήμα του "εσωτερικού εχθρού" και της "Πέμπτης Φάλαγγας", αντί να αναγνωρίσει και να συζητήσει «τον πολιτικό πυρήνα του προβλήματος» του συντριπτικού πολιτικού και κοινωνικού συσχετισμού υπέρ της κυβέρνησης της Νέας Δημοκρατίας

 

Οι υπογράφοντες το κείμενο αναγνωρίζουν στον νέο πρόεδρο ότι εξελέγη δημοκρατικά αλλά του καταλογίζουν ότι «πορεύεται αντιδημοκρατικά» και θεωρούν ότι μετατρέπει τον ΣΥΡΙΖΑ «σε ένα άμορφο κόμμα, ενώ την ίδια στιγμή το πολιτικό του στίγμα εκπέμπει ένα συνονθύλευμα αντιφατικών απόψεων χωρίς κανένα προγραμματικό βάθος».

 

Ακόμη αναλαμβάνουν την ευθύνη «μιας αποφασιστικής τομής στην πορεία εκφυλισμού και απαξίωσης της Αριστεράς και των προοδευτικών δυνάμεων στη χώρα μας», ενώ αναγνωρίζουν τις δικές τους ευθύνες «στην ανοχή, στο όνομα της πολιτικής ενότητας, σε προβληματικά φαινόμενα που οδήγησαν στην κρίση του κόμματος, την ανοχή σε διχαστικές συμπεριφορές που τροφοδότησαν το αντί-ΣΥΡΙΖΑ μέτωπο και απομάκρυναν από κοντά μας προοδευτικούς πολίτες καλής θέλησης.

 

«Σήμερα όμως κάνουμε ένα βήμα που κοιτάει στο μέλλον. Η Ελλάδα χρειάζεται πολιτικά ισχυρή και προγραμματικά οραματική προοδευτική αντιπολίτευση, που όχι μόνο θα αμφισβητεί την ηγεμονία της Νέας Δημοκρατίας, αλλά θα δημιουργεί τις προϋποθέσεις για την ανατροπή της. Αυτό απαιτεί τη διαμόρφωση ενός σύγχρονου πολιτικού περιεχομένου πάνω στα μεγάλα ερωτήματα της εποχής μας: την κλιματική κρίση που επικαθορίζει συνολικά μία νέα ιστορική περίοδο, την ενδυνάμωση της εργασίας στις νέες προκλήσεις, το παραγωγικό μοντέλο της χώρας, τις κοινωνικές ανισότητες, τις σύγχρονες έμφυλες και φεμινιστικές διεκδικήσεις, το περιεχόμενο και τους θεσμούς της Δημοκρατίας. Τα σύγχρονα αιτήματα που συνομιλούν με τον στρατηγικό στόχο για σοσιαλισμό με δημοκρατία και ελευθερία. Ο πολιτικός χρόνος είναι πυκνός και απαιτεί τολμηρά βήματα. Οι παλιές συνταγές έχουν δείξει τα όριά τους», επισημαίνουν, μεταξύ άλλων, στο κείμενό τους οι 113 αποχωρήσαντες των ΟΜ Γιαννιτσών.

 

Το κείμενο των 113 μελών των ΟΜ Γιαννιτσών

Για μια πολιτική της ευθύνης και της ελπίδας. Συνεχίζουμε!

Η Ελλάδα βρίσκεται σε ένα κρίσιμο σημείο. Οι εκλογές του Μαΐου και του Ιουνίου του 2023 ανέδειξαν μια ισχυρή κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας, η οποία νιώθει παντοδύναμη να συνεχίσει την αντικοινωνική της πολιτική και να επιβάλλει μια δεξιά ατζέντα σε κρίσιμα θέματα που σφραγίζουν το μέλλον της χώρας. Ο πολιτικός άξονας έχει μετατοπιστεί προς τα Δεξιά, η άκρα Δεξιά και οι αντιδραστικές αντιλήψεις κερδίζουν έδαφος, η βαρβαρότητα της καθημερινότητας μετατρέπεται σε νέα κανονικότητα. Απέναντι σε αυτήν την εξέλιξη, οι δυνάμεις της προοδευτικής αντιπολίτευσης εμφανίζονται σε απόσταση από τις αγωνίες και τα προβλήματα των πολιτών. Το θέμα είναι βαθιά πολιτικό. Απουσιάζει ένα σύγχρονο πολιτικό και κοινωνικό σχέδιο που πείθει, όχι ρητορικά, αλλά στην πράξη, ότι μπορούμε να νικήσουμε την κυριαρχία της Δεξιάς. Και όμως. Οι δυνατότητες υπάρχουν. Εκατομμύρια πολίτες αναζητούν μια ισχυρή, προγραμματική και οραματική αντιπολίτευση που θα μπορέσει να εκφράσει ένα νέο σχέδιο για την προοδευτική αναγέννηση της χώρας. Μπορούμε να τα καταφέρουμε. Αλλά αυτό απαιτεί μια σύγχρονη αριστερή πολιτική της ευθύνης και της ελπίδας. Που θα πείθει και θα εμπνέει.

 

Ο ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ βιώνει μια διαλυτική κρίση. Ο νέος Πρόεδρος του κόμματος και η ηγετική ομάδα αρνούνται να αναγνωρίσουν και να συζητήσουν τον πολιτικό πυρήνα του προβλήματος. Αντί αυτού, επιλέγουν το ερμηνευτικό σχήμα του «εσωτερικού εχθρού» και της «Πέμπτης Φάλαγγας». Όταν δεν επιλέγουν τις επιθέσεις και τις προσβολές, καταφεύγουν σε έναν απλουστευτικό, κενό περιεχομένου, λόγο με γενικόλογα συνθήματα. Τα αποτελέσματα είναι ορατά. Αυτή τη στιγμή ο ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ βυθίζεται στην ανυποληψία και στην απαξίωση. Είναι μια επώδυνη και διαλυτική διαδικασία που πλήττει όχι μόνο το ιστορικό κόμμα της Αριστεράς, αλλά συνολικά τις προοδευτικές δυνάμεις και τη Δημοκρατία της χώρας.

 

Ο Στέφανος Κασσελάκης αναδείχθηκε δημοκρατικά. Αλλά πορεύεται αντιδημοκρατικά. Διαλύει τον ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ και τον μετατρέπει σε ένα άμορφο κόμμα, ενώ την ίδια στιγμή το πολιτικό του στίγμα εκπέμπει ένα συνονθύλευμα αντιφατικών απόψεων χωρίς κανένα προγραμματικό βάθος. Ένδειξη αυτής της παθογένειας είναι οι θέσεις που εκφράζει ο Πρόεδρος για κρίσιμα ζητήματα, όπου με ευκολία τη μια μέρα δηλώνει την υποταγή του κόμματος στα μεγάλα οικονομικά συμφέροντα και την άλλη ξεσπαθώνει ρητορικά,αλλά καθόλου πειστικά εναντίον τους. Η αναξιοπιστία του, η υπονόμευση του κυβερνητικού έργου της κυβέρνησης του ΣΥΡΙΖΑ (2015-2019), η αυταρχική συμπεριφορά που είδαμε στην τελευταία συνεδρίαση της Κεντρικής Επιτροπής δεν αφήνουν περιθώρια αμφιβολίας. Είναι μια πορεία, δυστυχώς, δίχως επιστροφή.

 

Όσες και όσοι υπογράφουμε αυτό το κείμενο αναγνωρίζουμε την ανάγκη και αναλαμβάνουμε την ευθύνη μιας αποφασιστικής τομής στην πορεία εκφυλισμού και απαξίωσης της Αριστεράς και των προοδευτικών δυνάμεων στη χώρα μας. Αναγνωρίζουμε τις δικές μας ευθύνες στην ανοχή, στο όνομα της πολιτικής ενότητας, σε προβληματικά φαινόμενα που οδήγησαν στην κρίση του κόμματος, την ανοχή σε διχαστικές συμπεριφορές που τροφοδότησαν το αντί-ΣΥΡΙΖΑ μέτωπο και απομάκρυναν από κοντά μας προοδευτικούς πολίτες καλής θέλησης. Την ίδια στιγμή παραμένουμε περήφανοι για όσα καταφέραμε την περίοδο 2015-2019 με πρωθυπουργό τον Αλέξη Τσίπρα, όταν ο ΣΥΡΙΖΑ ανέλαβε το έργο να διασώσει την κοινωνική συνοχή μιας χρεωκοπημένης χώρας. Κρατάμε από την πολύτιμη και δύσκολη αυτή μάχη τις μεγάλες τομές στην κοινωνική και εργατική πολιτική, την επιτυχία της εξόδου από τα Μνημόνια, την εθνική αυτοπεποίθηση που οδήγησε στην Συμφωνία των Πρεσπών. Και κυρίως κρατάμε την επίγνωση ότι η σύγχρονη Αριστερά είναι αυτή που συγκρούεται και σχεδιάζει, που μιλά συγκεκριμένα και αναλαμβάνει την ευθύνη της άσκησης πολιτικής, που αλλάζει τις ζωές των ανθρώπων στο σήμερα. Η δική μας Αριστερά δεν περιορίζεται στη θέση της συνεπούς αντιπολίτευσης. Είναι η Αριστερά που διεκδικεί την κυβέρνηση. Λέει αυτό που πιστεύει και πιστεύει αυτό που λέει.

 

Εμείς, μέλη της Κεντρικής Επιτροπής, σήμερα αποχωρούμε από τον ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ. Το βήμα που κάνουμε εκκινεί από μια σκληρή παραδοχή. Η κατάσταση που έχει παγιωθεί στον ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ δεν μας επιτρέπει να υπερασπιστούμε, να υλοποιήσουμε και να ανανεώσουμε το πρόγραμμα και το πολιτικό σχέδιο με βάση το οποίο διεκδικήσαμε την υποστήριξη και την ψήφο των πολιτών στις πρόσφατες εκλογικές αναμετρήσεις. Η ιδεολογική μετατόπιση από αρχές και αξίες της σύγχρονης Αριστεράς, η ανεπάρκεια και οι αντιφατικές τοποθετήσεις της νέας ηγετικής ομάδας, στερούν κάθε αξιοπιστία. Ακυρώνουν κάθε προσπάθεια συσπείρωσης ευρύτερων προοδευτικών δυνάμεων από όλο το φάσμα της Αριστεράς, της Κεντροαριστεράς και της Οικολογίας και νικηφόρας πορείας ενάντια στην πολιτική της ΝΔ.

 

Σήμερα όμως κάνουμε ένα βήμα που κοιτάει στο μέλλον. Η Ελλάδα χρειάζεται πολιτικά ισχυρή και προγραμματικά οραματική προοδευτική αντιπολίτευση, που όχι μόνο θα αμφισβητεί την ηγεμονία της Νέας Δημοκρατίας, αλλά θα δημιουργεί τις προϋποθέσεις για την ανατροπή της. Αυτό απαιτεί τη διαμόρφωση ενός σύγχρονου πολιτικού περιεχομένου πάνω στα μεγάλα ερωτήματα της εποχής μας: την κλιματική κρίση που επικαθορίζει συνολικά μία νέα ιστορική περίοδο, την ενδυνάμωση της εργασίας στις νέες προκλήσεις, το παραγωγικό μοντέλο της χώρας, τις κοινωνικές ανισότητες, τις σύγχρονες έμφυλες και φεμινιστικές διεκδικήσεις, το περιεχόμενο και τους θεσμούς της Δημοκρατίας. Τα σύγχρονα αιτήματα που συνομιλούν με τον στρατηγικό στόχο για σοσιαλισμό με δημοκρατία και ελευθερία. Ο πολιτικός χρόνος είναι πυκνός και απαιτεί τολμηρά βήματα. Οι παλιές συνταγές έχουν δείξει τα όριά τους.

 

Δική μας φιλοδοξία είναι να συμβάλλουμε στη δημιουργία ενός αριστερού και προοδευτικού χώρου που θα διαμορφώσει τις απαντήσεις και το πολιτικό σχέδιο που θα ανταποκρίνεται στις αναζητήσεις και στις προσδοκίες των πολιτών. Όχι μόνοι και μόνες μας. Όχι με τη λογική της τεχνητής συγκόλλησης παλιών ή νέων θραυσμάτων. Αλλά μέσα από την πολιτική και οργανωτική δουλειά από τα κάτω, από την ανασύνθεση των προοδευτικών δυνάμεων, από την διαμόρφωση ενός σύγχρονού πολιτικού και κοινωνικού ρεύματος με τους αριστερούς και προοδευτικούς πολίτες, με τα σύγχρονα κοινωνικά κινήματα, με τις δυνάμεις της πολιτικής οικολογίας, με τους ανθρώπους που δίνουν τη μάχη ενάντια στους αποκλεισμούς, στις διακρίσεις, στις δυσκολίες και στον εκφασισμό της καθημερινής ζωής.

 

Μπορούμε να νικήσουμε. Το 2024 σφραγίζεται από το ορόσημο των 50 ετών της Τρίτης Ελληνικής Δημοκρατίας. Έχει έρθει η ώρα για μια επανεκκίνηση της Δημοκρατίας. Μια νέα πορεία για τη χώρα που θα στηρίζεται στα μεγάλα κεκτημένα της Μεταπολίτευσης, αλλά την ίδια στιγμή θα προωθεί αποφασιστικές τομές και προοδευτικές πολιτικές που δίνουν υπόσταση στο σύγχρονο περιεχόμενο της Δημοκρατίας: μια κοινωνία ισότητας, ελευθερίας και δικαιοσύνης. Μια κοινωνία ασφάλειας, συμπερίληψης και καλύτερης ζωής. 

πηγή

 

Ποιες αλλαγές φέρνει το νέο φορολογικό νομοσχέδιο για τη βραχυχρόνια μίσθωση (Airbnb)..

 

Στις αλλαγές που θα επιφέρει στον τρόπο λειτουργίας της βραχυχρόνιας μίσθωσης το φορολογικό νομοσχέδιο που προτίθεται να φέρει η κυβέρνηση προς ψήφιση το προσεχές διάστημα,  αναφέρθηκε ο υφυπουργός Εθνικής Οικονομίας και Οικονομικών, κ. Χάρης Θεοχάρης, στο πλαίσιο της παρέμβασής του στην 24η Prodexpo.

 

Στόχος της κυβέρνησης είναι να υπάρξει εξορθολογισμός και εξισορρόπηση. Όπως υπογράμμισε ο κ. Θεοχάρης «εξορθολογίζεται ο ορισμός της βραχυχρόνιας μίσθωσης, καθώς τίθεται το όριο των 60 ημερών, καθίσταται υποχρεωτική η έναρξη επιχειρηματικής  δραστηριότητας για φυσικά πρόσωπα που διαθέτουν τρία ή περισσότερα προς εκμίσθωση ακίνητα, επιβάλλεται ΦΠΑ και τέλος παρεπιδημούντων, καθώς και τέλος κλιματικής ανθεκτικότητας».

 

Παράλληλα, διευκρίνισε ότι οι ιδιώτες που διαθέτουν μέχρι δύο ακίνητα για βραχυχρόνια μίσθωση, εξακολουθούν να υπάγονται στο προηγούμενο καθεστώς.

 

Ο κ. Θεοχάρης χαρακτήρισε ήπιους τους περιορισμούς που τίθενται καθώς, όπως επισήμανε, σκοπός της κυβέρνησης είναι η εξισορρόπηση στην αγορά ακινήτων, η αντιμετώπιση του αθέμιτου ανταγωνισμού για τον τουριστικό κλάδο, καθώς και η αντιμετώπιση της στεγαστικής κρίσης.

 

«Δεν θέλουμε να κλείσουμε την αγορά της βραχυχρόνιας μίσθωσης, καθώς απορρέουν από αυτή οφέλη για την οικονομία, αλλά να εξισορροπήσουμε την αγορά», τόνισε χαρακτηριστικά ο κ. Θεοχάρης.

 

Τα μέτρα για τα Airbnb

Από τις αρχές Ιανουαρίου η κυβέρνηση δρομολογεί την επιβολή ΦΠΑ στα έσοδα από βραχυχρόνια μίσθωση για όσους εκμεταλλεύονται 3 ή περισσότερα ακίνητα.

 

Σύμφωνα με τα νέα δεδομένα στην Ελλάδα, από τον Ιανουάριο του 2024, τα εισοδήματα από τις βραχυχρόνιες μισθώσεις, από τρία ή περισσότερα ακίνητα, θα υπόκεινται σε ΦΠΑ 13% και στα τέλη, τα οποία ισχύουν για ξενοδοχεία και ενοικιαζόμενα δωμάτια.

 

Η καταβολή του ΦΠΑ θα υποχρεώσει τους ιδιοκτήτες ακινήτων που αποκτούν εισοδήματα από βραχυχρόνια μίσθωση σε τουλάχιστον 3 ακίνητα, να ανοίξουν βιβλία στην εφορία, να προχωρήσουν στη σύσταση εταιρείας, να προσλάβουν λογιστή για την υποβολή των δηλώσεων ΦΠΑ, να καταχωρούν έσοδα- έξοδα στο myDATA, να αποδίδουν ΦΠΑ και τα υπόλοιπα τέλη που καταβάλλουν σήμερα τα ξενοδοχεία και τα ενοικιαζόμενα δωμάτια όπως το τέλος διαμονής.

 

Σημειώνεται ότι ο ΦΠΑ στο τουριστικό πακέτο ανέρχεται σήμερα στο στο 6% ενώ το τέλος διαμονής για ξενοδοχεία και τουριστικά καταλύματα κυμαίνεται σε 0,50 έως 4 ευρώ ανάλογα με το είδος της εγκατάστασης.

 

ot.gr

Η ΚΟ των 11 που αποχώρησαν από το ΣΥΡΙΖΑ με Χαρίτση πρόεδρο και Τσακαλώτο - Ηλιόπουλο κοινοβουλευτικούς εκπροσώπους

 

Τη συγκρότηση κοινοβουλευτικής ομάδας αποφάσισαν στη συνεδρίασή τους οι 11 ανεξάρτητοι βουλευτές που αποχώρησαν από τον ΣΥΡΙΖΑ-Προοδευτική Συμμαχία. Επικεφαλής της ομάδας θα είναι ο Αλέξης Χαρίτσης και κοινοβουλευτικοί εκπρόσωποι οι Ευκλείδης Τσακαλώτος και Νάσος Ηλιόπουλος.

 

 

Επίσης αποφασίστηκε ότι γραμματέας της νέας κοινοβουλευτικής ομάδας θα είναι η Πέτη Πέρκα.

 

Μέλη της νέας κοινοβουλευτικής ομάδας στη Βουλή είναι οι ανεξάρτητοι βουλευτές: Σία Αναγνωστόπουλου, Έφη Αχτσιόγλου, Χουσεΐν Ζεϊμπέκ, Νάσος Ηλιόπουλος, Πέτη Πέρκα, Δημήτρης Τζανακόπουλος, Μερόπη Τζούφη, Ευκλείδης Τσακαλώτο, Οζγκιούρ Φερχάτ, Θεανώ Φωτίου, Αλέξης Χαρίτσης.

Οι έντεκα βουλευτές συνεχίζουν τη συνεδρίασή τους, ενώ έγινε γνωστό ότι το όνομα της κοινοβουλευτικής ομάδας θα το ανακοινώσουν την ερχόμενη Δευτέρα.

 

Επίσης, αποφασίστηκε ότι θα προχωρήσουν σε δημόσιες εκδηλώσεις, ώστε, εν όψει και της συζήτησης του προϋπολογισμού του 2024, να παρουσιάσουν ένα συνεκτικό σχέδιο για μια προοδευτική, οικολογική, αριστερή εναλλακτική πρόταση για την Ελλάδα.  

πηγή

Αποχωρούν Κώστας Μάρκος και 15 μέλη ΝΕ Ανατολικής Αττικής από τον ΣΥΡΙΖΑ

 

Νέες αποχωρήσεις από το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης. Σήμερα, με επιστολή του, ο πρώην βουλευτής Αχαΐας Κώστας Μάρκος γνωστοποίησε την απόφασή του να φύγει από τον ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ.

 

«Έχω βιώσει στη διαδρομή αυτή 3 πολιτικές διασπάσεις, πάντα στενάχωρες, και τώρα βιώνω την τέταρτη. Τώρα οι συνθήκες μου επιβάλουν, σεβόμενος αυτή την προσωπική διαδρομή και ταυτόχρονα την αγωνία μου για το μέλλον της Αριστεράς να αποχωρήσω, μαζί με εκατοντάδες άλλους, από τον νέο ΣΥΡΙΖΑ. Αντιλαμβάνομαι ότι υπάρχουν και διαφορετικές απόψεις συντρόφων που βαδίσαμε την ίδια περπατησιά. Σεβαστές. Δεν αισθάνομαι με αυτούς ψυχική αποστασιοποίηση, αλλά μόνο πολιτική διαφοροποίηση», αναφέρει μεταξύ άλλων ο πρώην βουλευτής.

 

Ακόμα, με συλλογικό κείμενο αποχωρούν και 15 μέλη ΝΕ Ανατολικής Αττικής, ξεκαθαρίζοντας πως ο ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ «εμφανίζει ένα μοντέλο νέου τύπου ξεκάθαρα αρχηγοκεντρικού κόμματος, μακριά από τις ιδρυτικές και καταστατικές του αρχές ενώ ταυτόχρονα απομακρύνθηκε από την αριστερή ατζέντα και το ηθικό πλεονέκτημα που το χαρακτήριζε».

Η ανακοίνωση του Κώστα Μάρκου, πρώην βουλευτή Αχαΐας

Το προσωπικό μου πολιτικό «ταξίδι της μακριάς μέρας  μέσα στη νύχτα» συνεχίζεται. Ξεκίνησε πριν  48 χρόνια με τον Ρήγα Φεραίο, συνεχίστηκε στο ΚΚΕεσωτερικού, μετά στο ΚΚΕεσ (Ανανεωτική Αριστερά), μετά στον ΣΥΝΑΣΠΙΣΜΟ και κατέληξε στον ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ.

 

Δεν μετανιώνω για κανένα από τους σταθμούς αυτούς. Πιστεύω ότι κατέθεσα το λιθαράκι μου στους κοινωνικούς αγώνες και παράλληλα είχα μοναδικές εμπειρίες. Έχω βιώσει στη διαδρομή αυτή 3 πολιτικές διασπάσεις, πάντα στενάχωρες, και τώρα βιώνω την τέταρτη. Τώρα οι συνθήκες μου επιβάλουν, σεβόμενος αυτή την προσωπική διαδρομή και ταυτόχρονα την αγωνία μου για το μέλλον της Αριστεράς να αποχωρήσω, μαζί με εκατοντάδες άλλους, από τον νέο ΣΥΡΙΖΑ.

 

Αντιλαμβάνομαι ότι υπάρχουν και διαφορετικές απόψεις συντρόφων που βαδίσαμε την ίδια περπατησιά. Σεβαστές. Δεν αισθάνομαι με αυτούς ψυχική αποστασιοποίηση, αλλά μόνο πολιτική διαφοροποίηση. Ευελπιστώ ότι οι πορείες μας θα διασταυρωθούν στο κοινό μετερίζι που είναι η αντιμετώπιση της Δεξιάς και της δεξιάς πολιτικής. Παρακολουθώ με ενδιαφέρον το νέο εγχείρημα που είναι στα σκαριά. Δεν θα ιδιωτεύσω γιατί, όπως όλοι μας, «το χρωστάμε στους νεκρούς και στους αγέννητους».

 

Αποχώρηση μελών Ν.Ε. Ανατολικής Αττικής

Οι δραματικές εξελίξεις στο κόμμα, μας οδήγησαν στην κατάθεση της άποψής μας η  οποία αποτυπώνεται στο παρόν κείμενο.

 

Η νέα μορφή του ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ εμφανίζει ένα μοντέλο νέου τύπου ξεκάθαρα αρχηγοκεντρικού κόμματος, μακριά από τις ιδρυτικές και καταστατικές του αρχές ενώ ταυτόχρονα απομακρύνθηκε από την αριστερή ατζέντα και το ηθικό πλεονέκτημα που το χαρακτήριζε.

 

Κατά το πρόσφατο διάστημα πρωτόγνωρα και ακραία φαινόμενα δηλητηρίασαν τις σχέσεις μεταξύ των μελών του. Λασπολογία, μάχη χαρακωμάτων για τη φυσιογνωμία του κόμματος και όχι για το πρόσωπο του νέου προέδρου, μας οδήγησαν σε έναν μη αναστρέψιμο πολιτικό εκφυλισμό. Θέματα που ενδεχομένως θα έλυνε (;) το Συνέδριο π.χ. αίτια εκλογικής ήττας, αποσιωπήθηκαν και κατέληξαν στο βωμό της επικαιρότητας που απαιτούσε η εμφάνιση ενός νέου Μεσσία.

 

Διαπιστώνουμε πως μια μερίδα του κόμματος δεν κατάλαβε ή δεν ήθελε να καταλάβει τα εκλογικά αποτελέσματα. Γι΄ αυτό και δεν τα συζήτησε. Αντί να σταματήσουμε το στρουθοκαμηλισμό οδηγηθήκαμε στη μετάλλαξη, υιοθετώντας εκούσια ή ακούσια την Βορίδειο ατζέντα για εξαφάνιση της Αριστεράς.

 

Η σκόπιμη και ενορχηστρωμένη στοχοποίηση των τάσεων και των επιθέσεων στα πρόσωπα που τις εκπροσωπούσαν, γινόταν σε καθημερινή βάση από συγκεκριμένη ομάδα τάσης και μάλιστα, της πιο σκληρής... Τελευταία παρατηρείται η απόπειρα ακύρωσης από ένα εντός του κόμματος "αντί Σύριζα" μετώπου, του κυβερνητικού έργου του ΣΥΡΙΖΑ με συνέπεια την αποδόμηση του πρώην προέδρου, Αλέξη Τσίπρα.

 

Νομαρχιακή Επιτροπή και Οργανώσεις Μελών

Η αγωνιστικότητα των στελεχών της Ν.Ε. περιορίστηκε με ζέση στην εκλογή νέας ηγεσίας της Ν.Ε. , από τότε ούτε έχουμε δει κι ακούσει- ούτε έχουμε κληθεί σε συνεδρίαση. Ο νέος συντονιστής που ανέλαβε, μόνο την ενότητα δεν εξασφαλίζει αν κρίνουμε από προηγούμενες συμπεριφορές του.

 

Επιπρόσθετα η επιλογή πολλών μελών Συντονιστικών των ΟΜ, με οργανώσεις εν υπνώσει- χωρίς ολομέλειες και εξωστρεφείς κοινωνικές δράσεις, με δαιμονοποίηση και λογοκρισία της αντίθετης άποψης, εξαντλήθηκε στην αλλαγή συσχετισμών, σε αποκλεισμούς, απόπειρες δολοφονίας χαρακτήρων μελών, στην προβολή των κομματαρχών και των κολλητών τους, καταπατώντας το Καταστατικό, φτάνοντας σε χρήση ατομικών στοιχείων μελών από πρόσφατα αποκτημένους "φίλους" συντηρητικής έως και ακραίας προέλευσης που με κάποιο τρόπο έφτασαν στα χέρια τους.

 

Στη δε κατάρτιση των ψηφοδελτίων, η επιλογή των υποψηφίων έγινε, με μοναδικό γνώμονα να είναι αρεστοί στην πλειοψηφία. Δεν έλειψαν οι διχαστικές και υβριστικές αναφορές –συχνά δημόσια- με κορυφαία παραδείγματα τη διαδικασία εκλογής του νέου προέδρου με τα "μέλη μιας χρήσης" ή "μέλη του 2ευρου" κατ' άλλους, μόνο και μόνο για να εξασφαλιστούν οι επιδιωκόμενες πλειοψηφίες. Η περίφημη διεύρυνση χωρίς όρους και κριτήρια ποτέ δεν "κοίταξε" αριστερά, ούτε απευθύνθηκε ως όφειλε σε κοινωνικούς παράγοντες ή συλλογικότητες, αλλά σε "στιγμιαία μέλη", ενίοτε με ιδιοτελείς σκοπούς.

 

Στο όνομα μιας καταγγελόμενης πλην αμφιλεγόμενης εσωστρέφειας, όπως αποδείχτηκε, το πιο εξωστρεφές κινηματικό κομμάτι απενεργοποιήθηκε ή παθητικοποιήθηκε όπως έδειξε και το αποτέλεσμα των εθνικών εκλογών στην Ανατολική Αττική που ήταν από τα χειρότερα πανελλαδικά. Για ανάληψη ευθυνών ή αυτοκριτική ούτε λόγος...

 

Χαρακτηριστικά, οι παρεμβάσεις ή καλύτερα οι επεμβάσεις, στις αυτοδιοικητικές εκλογές με την ενίσχυση δεξιών και ακροδεξιών σχημάτων οδήγησαν σε καταστροφικά αποτελέσματα. Όσοι δε, συμμετείχαν στα λεγόμενα νικηφόρα σχήματα όχι μόνο δεν κατάφεραν να εκλεγούν αλλά κατέλαβαν τις τελευταίες θέσεις.

 

Η Αριστερά με τις ιδέες της και τη στάση ζωής του καθενός και της καθεμιάς, δεν τελειώνει. Κανείς δεν θα μας "τελειώσει". Παραμένουμε ενεργοί και αποφασισμένοι στο όραμα της ανανεωτικής οικολογικής και ριζοσπαστικής ιδέας και πώς μπορεί να γίνει πράξη στην κοινωνία.

 

Εμείς, που υπογράφουμε το παρακάτω κείμενο, μέλη της Νομαρχιακής Επιτροπής Ανατολικής Αττικής, δηλώνουμε την αποχώρησή μας από το παρόν όργανο, από κάθε θέση ευθύνης που μας είχε ανατεθεί ή είχαμε εκλεγεί αλλά και από το ΣΥΡΙΖΑ – ΠΣ για λόγους πολιτικής και προσωπικής αξιοπρέπειας

Η απόφασή μας αυτή αποτελεί απότοκο των συνθηκών που επικρατούν στο κόμμα μας και προέκυψε έπειτα από βαθιά σκέψη και οδύνη.

 

Αποχωρούμε με το κεφάλι ψηλά, και με αίσθημα ευθύνης απέναντι στα χιλιάδες μέλη και ψηφοφόρους του κόμματος, που οραματίστηκαν μια καλύτερη κοινωνία.

Θα εξακολουθήσουμε ωστόσο να υπηρετούμε αταλάντευτα, με συνέπεια και αποφασιστικότητα το όραμά μας, για μια κοινωνία δίκαιη, χωρίς βία, χωρίς εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο, για ένα σοσιαλισμό με ελευθερία και δημοκρατία.

 

Σύντροφοι είναι σίγουρο ότι θα ανταμώσουμε και πάλι στους αγώνες, τα κινήματα και τις συλλογικότητες της Ριζοσπαστικής Αριστεράς που αναπότρεπτα θα γεννηθούν.

 

Τα μέλη της Ν.Ε. Ανατολικής Αττικής

ΑΜΟΡΓΙΑΝΟΥ ΜΑΡΙΑ (ΟΜ ΠΑΛΛΗΝΗΣ)

ΔΕΣΥΠΡΗΣ ΚΥΡΙΑΚΟΣ (ΟΜ ΠΑΙΑΝΙΑΣ)

ΘΕΟΧΑΡΗ ΚΑΙΤΗ (ΟΜ ΠΑΛΛΗΝΗΣ, ΜΕΛΟΣ ΚΕ ΣΥΡΙΖΑ, ΑΝΑΠΛ. ΣΥΝΤΟΝΙΣΤΡΙΑ

ΤΜΗΜΑΤΟΣ ΑΝΑΠΗΡΙΚΗΣ ΠΟΛΙΤΙΚΗΣ)

ΚΟΤΣΑΛΗΣ ΓΙΩΡΓΟΣ (ΟΜ ΒΒΒ)

ΚΥΜΙΓΚΕΛΗ ΑΘΑΝΑΣΙΑ (ΟΜ ΚΟΡΩΠΙΟΥ)

ΜΩΡΟΓΛΟΥ ΑΝΤΩΝΗΣ (ΟΜ ΛΑΥΡΙΟΥ)

ΡΕΡΡΑΣ ΑΘΑΝΑΣΙΟΣ (ΟΜ ΛΑΥΡΙΟΥ)

ΡΟΔΑΚΗΣ ΠΑΝΟΣ (ΟΜ ΜΕΝΙΔΙΟΥ, ΜΕΛΟΣ ΚΕ ΣΥΡΙΖΑ ΠΣ)

ΣΤΕΡΓΙΟΥ ΗΒΗ (ΟΜ ΜΕΝΙΔΙΟΥ, ΜΕΛΟΣ ΣΥΝΤΟΝΙΣΤΙΚΟΥ ΤΜΗΜΑΤΟΣ ΦΕΜΙΝΙΣΤΙΚΗΣ

ΠΟΛΙΤΙΚΗΣ ΦΥΛΟΥ)

ΣΕΦΕΡΙΑΔΗ ΕΛΙΣΑΒΕΤ (ΣΥΝΤΟΝΙΣΤΡΙΑ ΟΜ ΣΑΡΩΝΙΚΟΥ)

ΤΣΑΤΣΑΚΗ ΔΕΣΠΟΙΝΑ (ΟΜ ΑΡΤΕΜΙΔΑΣ)

ΤΑ μέλη Εξελεγκτικής Επιτροπής της Ν.Ε. Ανατολικής Αττικής

ΓΙΑΝΝΑΚΗΣ ΔΗΜΗΤΡΗΣ (ΟΜ ΜΕΝΙΔΙΟΥ)

ΚΟΥΤΣΗ ΑΜΑΛΙΑ (ΟΜ ΜΕΝΙΔΙΟΥ

 

«Ακόμα και αν υπάρχει κίνδυνος να χαθούν ζωές»

 

γράφει ο Παντελής Μπουκάλας

 

Ιούνιος του 2022. Η πανελλαδική έρευνα σε δείγμα 1.001 Ελλήνων που διενήργησε το «Σημείο», «μια ανεξάρτητη πρωτοβουλία πολιτών που ανησυχούν από την άνοδο του ακροδεξιού φαινομένου», κατά τον αυτοπροσδιορισμό του, εμπεριείχε και την εξής ερώτηση: «Για να αποτρέψουμε την είσοδο μεταναστών και προσφύγων στη χώρα είναι σωστό να κάνουμε επαναπροωθήσεις στη θάλασσα ακόμα και αν υπάρχει κίνδυνος να χαθούν ζωές. Συμφωνείτε ή διαφωνείτε;». Το αθροιστικό ποσοστό των απαντήσεων «Συμφωνώ» και «Μάλλον συμφωνώ» κάθε άλλο παρηγορητικό ήταν: 15,9% + 13,5% = 29,4%. Απέναντι σε όσους αποδέχονται τα πους-μπακ βρίσκονται όσοι αντιτίθενται στη λογική τους, λογική βίαιης ξενηλασίας: το 49,1% τού «Διαφωνώ» και το 16,3% τού «Μάλλον διαφωνώ». Σύνολο: 65,4%.

 

Χονδρικώς, ο ένας στους τρεις Ελληνες –που δεν μπορεί παρά να διαθέτει και αυτός «φιλόξενα γονίδια», όπως τόσες φορές μάς έχουν διαβεβαιώσει οι πολιτικοί αστέρες του εθνολαϊκισμού– τάσσεται αναφανδόν ή, έστω, με κάποιες επιφυλάξεις υπέρ της επαναπροώθησης μεταναστών και προσφύγων «ακόμα και αν υπάρχει κίνδυνος να χαθούν ανθρώπινες ζωές». Σαν ν’ ακούς, ανενδοίαστο, ένα αμοραλιστικό «να πάνε να πνιγούν». Κι αυτοί και τα κουτσούβελά τους. Που τα γεννάνε κουνεληδόν, για να μας καταπλημμυρίσουν. Και να φέρουν εις πέρας το σχέδιο της «μεγάλης αντικατάστασης» που τους ανέθεσαν σκοτεινά κέντρα, ισλαμοσιωνιστικά, τι άλλο; Τι δηλαδή, δεν είχε όλο το δίκιο δικό της η κ. Αννα Διαμαντοπούλου που ομολόγησε τον φόβο της για τη «σκουρόχρωμη Ευρώπη» του μέλλοντος; Δεν ξέρει αυτή, κοτζάμ επίτροπος της Ευρωπαϊκής Ενωσης μια φορά κι έναν καιρό;

 

Δεκαέξι μήνες μετά τα εξαιρετικώς στενάχωρα ευρήματα του «Σημείου», νέα έρευνα, στις 17-20 Οκτωβρίου 2023. Αυτή τη φορά από το Eteron, Ινστιτούτο για την Ερευνα και την Κοινωνική Αλλαγή. Ιδια η ερευνητική μέθοδος, τριπλάσιο το δείγμα: 3.058 άντρες και γυναίκες άνω των 17 ετών. Το ερώτημα-γνώμονας πανομοιότυπο: «Για να αποτρέψουμε την είσοδο μεταναστών και προσφύγων στη χώρα είναι σωστό να κάνουμε επαναπροωθήσεις στη θάλασσα ακόμα και αν υπάρχει κίνδυνος να χαθούν ζωές. Συμφωνείτε ή διαφωνείτε;». Οι απαντήσεις: «Συμφωνώ» (15,2%) + «Μάλλον συμφωνώ» (14,6%) = 29,8%. Και οι απέναντι: «Διαφωνώ» (43%) + «Μάλλον διαφωνώ» (18,9%) = 62,0%. Με μια βιαστική ματιά, ίσως συμπεραίναμε ότι τα ποσοστά παρέμειναν ίδια. Από το 29,4% των «επαναπροωθητών» τον Ιούνιο του 2022 στο 29,8% του Οκτωβρίου του 2023 δεν είναι ούτε μισή μονάδα διαφορά. Δεν συντρέχει λοιπόν λόγος για ηθικούς πανικούς και μελοδραματικούς τόνους, που άλλωστε ούτε συγκινούν κανέναν από τους αρμοδίως αμέριμνους της ποικίλης ηγεσίας ούτε παρακινούν πολλούς της «βάσης» να το ξανασκεφτούν. Κι όμως. Κάποια αλλαγή σημειώθηκε, όχι ασήμαντη. Από το 49,1% των «κάθετων» αρνητών των πους-μπακ πέσαμε στο 43%. Νά λοιπόν που κάποιοι –έξι στους εκατό– το ξανασκέφτηκαν. Και μετακινήθηκαν. Η μετατόπισή τους αποτυπώθηκε στην αύξηση του ποσοστού αφενός της κατηγορίας των «Μάλλον διαφωνώ», από 16,3% σε 18,9%, αφετέρου της μακάριας κάστας των ΔΓ/ΔΑ, «Δεν γνωρίζω / Δεν απαντώ»: από 5,2% σε 8,2%. Φοβάμαι ότι από το «Μάλλον διαφωνώ» έως το «Μάλλον συμφωνώ» ο δρόμος δεν είναι μακρύς, το δε ΔΓ/ΔΑ γειτονεύει επικίνδυνα με το ΔΜΝ. Με το «Δεν με νοιάζει» δηλαδή.

 

Ο ένας στους τρεις Ελληνες τάσσεται υπέρ της επαναπροώθησης μεταναστών και προσφύγων στη θάλασσα. Ενα αμοραλιστικό «να πάνε να πνιγούν».

 

Για ανθρώπους μιλάμε όμως. Οχι για αριθμούς και ποσοστά. Για ανθρώπους δικούς μας, της διπλανής πόρτας. Για καλούς χριστιανούς κατά τα λοιπά, που αποφασίζουν (με βαριά καρδιά ή ελαφριά δεν έχει ιδιαίτερη σημασία, η τελική στάση μετράει) ότι κάποιοι άλλοι άνθρωποι, φυγάδες, κυνηγημένοι, απελπισμένοι, ή και τυχοδιώκτες, ούτε κι αυτό έχει σημασία εδώ, μπορούν «να πάνε να πνιγούν». Ή μάλλον κρίνουν ότι μπορούμε εμείς οι ίδιοι να τους πνίξουμε, πάνω στην προσπάθεια της «επαναπροώθησης». Εισβολείς δεν λέμε πως είναι; Ε, λοιπόν, εφόσον είναι εισβολείς και μας απειλούν, έχουμε δικαίωμα αυτοάμυνας. Για να υπερασπίσουμε τα σύνορά μας, την κοινωνία, τη θρησκεία, τον πολιτισμό μας.

 

Στη Βουλή

Αυτό το σχεδόν 30%, σταθεροποιημένο πια, υπερβαίνει κατά πολύ το ποσοστό που προκύπτει αν προσθέσουμε τα ποσοστά των ακροδεξιών κομμάτων της Βουλής. Το 4,68% των Σπαρτιατών, το 4,44% της Ελληνικής Λύσης και το 3,69% της Νίκης φτάνουν το 12,81%. Ακόμα κι αν προσθέσουμε, κατ’ εκτίμηση, ένα φαιό 5%, κυρίως χρυσαυγίτικο, που δεν ψήφισε, και πάλι περισσεύουν πολλές εκατοστιαίες μονάδες οπαδών τής πιθανόν θανατηφόρας επαναπροώθησης που ψηφίζουν κάποιο κόμμα του δημοκρατικού τόξου. Οντως. Τα ευρήματα της έρευνας του Οκτωβρίου είναι αποκαλυπτικά: το 43,4% των ψηφοφόρων της Ν.Δ. (περίπου ο ένας στους δύο) συμφωνεί ή μάλλον συμφωνεί με τη βίαιη αποτροπή, «ακόμα και αν υπάρχει κίνδυνος να χαθούν ζωές». Να παραξενευτούμε; Οι ακροδεξιοί του κόμματος αυτού, με την καθοδηγητική τους παρουσία, πολιτεύονται χρόνια τώρα βάσει του δόγματος «να τους κάνουμε τη ζωή κόλαση» – των μεταναστών και των προσφύγων τη ζωή. Οπότε…

 

Μόνο οι οπαδοί των Σπαρτιατών (72,0%) και της Λύσης (64,7%) εμφανίζονται περισσότερο αποφασισμένοι να υπερασπίσουν την εθνική μας ακεραιότητα θυσιάζοντας τη ζωή – όχι, όχι τη δική τους, αλλά των άλλων, των ξένων, των «λαθραίων». Είδατε η «ελληνοψυχία»; Εκπληξη, αλλά μικρή, πολύ μικρή, προκαλούν τα ποσοστά της Πλεύσης Ελευθερίας (26,7%) και του ΠΑΣΟΚ – ΚΙΝΑΛ (22,8%). Εκπληξη επίσης, θετική αυτή τη φορά, το 36,7% της Νίκης. Και αρνητική το ότι απωθητές-βιαιολάτρες υπάρχουν ακόμα και στα κόμματα της Αριστεράς, έστω κι αν πρόκειται για το 7,5% των ψηφοφόρων του χιλιομπερδεμένου ΣΥΡΙΖΑ και για το 7,2% των ψηφοφόρων του ΚΚΕ.

 

Τι μεσολάβησε ανάμεσα στις δύο έρευνες; Οι διπλές εθνικές εκλογές και οι αυτοδιοικητικές. Στις απανωτές προεκλογικές εκστρατείες χρησιμοποιήθηκαν κατά κόρον όλα τα κλισέ περί «απειλούμενης εθνικής ασφάλειας», «οργανωμένης εισβολής» κτλ. Η δε κάλπη επιβράβευσε τους κήρυκες της «αποτροπής» (το πους-μπακ σε ευγενικά ελληνικά), ακόμα κι αν δεν διέθεταν το επίσημο κομματικό χρίσμα. Οπως συνέβη λ.χ. με τον κ. Κώστα Μουτζούρη, που επανεξελέγη περιφερειάρχης Βορείου Αιγαίου.

 

Μεσολάβησε όμως και κάτι άλλο, τραγικό: το ναυάγιο στα ανοιχτά της Πύλου, τη νύχτα της 14ης Ιουλίου 2023, με 82 νεκρούς και εκατοντάδες αγνοουμένους. «Σκουρόχρωμους». Οχι, ούτε κι αυτό δεν γλύκανε την ψυχή μας. «Λογικό». Εμείς εδώ δεν κάνουμε πους-μπακ. Το λέει το κράτος. Στη δε Πύλο, η δράση του Λιμενικού μας υπήρξε ανεπίληπτη. Κι αυτό το κράτος το λέει.

Μαζική έξοδος μελών του ΣΥΡΙΖΑ από οργανώσεις της Αττικής

 

Δίχως τέλος είναι οι αποχωρήσεις από τον ΣΥΡΙΖΑ, καθώς σήμερα 85 μέλη του Βόρειου Τομέα Αττικής και συγκεκριμένα των οργανώσεων Αγίας Παρασκευής, Ηρακλείου Αττικής και Νέου Ψυχικού-Φιλοθέης-Ψυχικού, έθεσαν εαυτούς εκτός κόμματος.

 

Με κοινή δήλωσή τους, μεταξύ άλλων καταγγέλλουν την ηγετική ομάδα ότι το κόμμα «που υπήρξε πολιτική έκφραση της πληθυντικής Αριστεράς», οδηγείται «με ταχύτητα σε ζητήματα πολιτικών επιλογών, δημοκρατικής λειτουργίας, ύφους και ήθους, σε ένα ασπόνδυλο, θολό, λαϊκίστικο και αρχηγικό μόρφωμα».

 

«Διαψεύδονται καθημερινά ολοένα και περισσότερο οι ελπίδες όχι μόνο των αριστερών, αλλά πολλών προοδευτικών και δημοκρατικών πολιτών» σημειώνουν τα 85 μέλη.

 

Ολόκληρη η δήλωση αποχώρησης των 85 μελών της Αττικής:

 

Μετά από χρόνια προσφοράς και ενεργής συμβολής στους αγώνες του κόμματός μας, οδηγούμαστε με αισθήματα ευθύνης, λύπης και αγωνίας, σε αποχώρηση από τον ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ.

 

Αυτή η οδυνηρή απόφαση δεν ήταν για εμάς καθόλου εύκολη. Γίνεται όμως επιβεβλημένη από το κλίμα τοξικότητας που έχει επικρατήσει και τις γρήγορα επιδεινούμενες εσωκομματικές εξελίξεις.

 

Δυστυχώς η σημερινή ηγετική ομάδα του ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ τον οδηγεί με ταχύτητα σε ζητήματα πολιτικών επιλογών, δημοκρατικής λειτουργίας, ύφους και ήθους, σε ένα ασπόνδυλο, θολό, λαϊκίστικο και αρχηγικό μόρφωμα, που δεν έχει καμία σχέση με τον ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ που όλοι γνωρίσαμε και για τον οποίον αγωνιστήκαμε.

 

Ο ΣΥΡΙΖΑ που στηρίξαμε για χρόνια σε δύσκολους καιρούς, που υπήρξε πολιτική έκφραση της πληθυντικής Αριστεράς και παρά τις αδυναμίες και τα λάθη, που κυβέρνησε τη χώρα και την έβγαλε από τα μνημόνια με τη κοινωνία όρθια, δεν υπάρχει πιά.

 

Διαψεύδονται καθημερινά ολοένα και περισσότερο τις ελπίδες όχι μόνο των αριστερών, αλλά πολλών προοδευτικών και δημοκρατικών πολιτών.

 

Με την αποχώρησή μας κλείνει ένας κύκλος.

 

Τίποτε όμως δεν σταματάει εδώ.

 

Παραμένουμε παρόντες και παρούσες στους συλλογικούς αγώνες της κοινωνίας, έτοιμες και έτοιμοι να αποτελέσουμε μέρος της συλλογικής προσπάθειας για την ανασυγκρότηση των δυνάμεων της σύγχρονης ευρωπαϊκής Αριστεράς και του ευρύτερου προοδευτικού χώρου.

 

Για να δημιουργηθεί ένα αποτελεσματικό αντίβαρο στην παντοδυναμία της Ν.Δ. και για τη διαμόρφωση μιας νέας αριστερής και προοδευτικής πλειοψηφίας, ικανής να κυβερνήσει την χώρα υπέρ της κοινωνικής προόδου, της δημοκρατίας και των συμφερόντων των πολλών.

 

Μέλη Οργάνωσης Αγίας Παρασκευής:

 

 

ΑΡΒΑΝΙΤΑΚΗ ΚΑΙΤΗ – ΜΕΛΟΣ ΣΥΝΤΟΝΙΣΤΙΚΟΥ ΝΟΜΑΡ/ΚΗΣ ΕΠΙΤΡΟΠΗΣ ΒΟΡΕΙΑΣ ΑΘΗΝΑΣ

ΖΕΡΒΟΥ ΦΩΤΕΙΝΗ

ΖΕΡΒΟΥ ΠΑΝΑΓΙΩΤΑ

ΚΑΠΑΡΟΣ ΛΕΩΝΙΔΑΣ

ΚΟΥΒΑΡΔΑΣ ΔΗΜΗΤΡΗΣ

ΛΕΚΚΑΣ ΝΙΚΟΛΑΟΣ

ΛΕΚΚΑ ΝΙΚΗ

ΜΥΓΔΑΝΗΣ ΔΗΜΗΤΡΗΣ – ΑΝΑΠΛΗΡΩΤΗΣ ΣΥΝΤΟΝΙΣΤΗΣ

ΠΕΝΤΑΡΑΚΗΣ ΓΙΩΡΓΟΣ

ΣΤΕΦΟΠΟΥΛΟΣ ΣΤΑΥΡΟΣ

ΧΡΥΣΟΧΟΟΥ ΟΛΓΑ

Μέλη Οργάνωσης Ηρακλείου Αττικής

 

ΑΠΟΣΤΟΛΙΔΟΥ ΑΝΑΤΟΛΗ

ΒΕΛΕΤΖΑ ΦΩΤΕΙΝΗ

ΖΩΓΡΑΦΟΣ ΙΩΑΝΝΗΣ

ΖΩΓΡΑΦΟΥ ΜΑΡΙΑ

ΔΙΑΚΟΓΙΑΝΝΗΣ ΑΛΕΞΙΟΣ – ΔΙΟΝΥΣΙΟΣ

ΔΙΑΚΟΓΙΑΝΝΗ ΒΑΣΙΛΙΚΗ

ΔΙΑΚΟΓΙΑΝΝΗΣ ΘΕΜΙΣΤΟΚΛΗΣ

ΔΙΑΚΟΓΙΑΝΝΗ ΙΩΑΝΝΑ – ΜΕΛΟΣ ΣΥΝΤΟΝΙΣΤΙΚΟΥ ΝΟΜΑΡ/ΚΗΣ ΕΠΙΤΡΟΠΗΣ ΒΟΡΕΙΑΣ ΑΘΗΝΑΣ

ΔΙΑΚΟΓΙΑΝΝΗΣ ΙΩΑΝΝΗΣ

ΔΙΑΚΟΓΙΑΝΝΗ ΠΕΛΑΓΙΑ

ΚΟΝΤΟΜΙΧΑΛΗΣ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ

ΜΑΚΑΡΗ ΕΛΕΝΗ

ΜΑΚΑΡΗ ΜΑΡΙΑ

ΜΑΚΑΡΗ ΟΛΓΑ

ΜΑΚΑΡΗΣ ΣΠΥΡΙΔΩΝ

ΜΑΝΙΟΥ ΟΛΓΑ

ΜΠΟΥΚΗΣ ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ

ΤΣΙΒΑΚΟΥΔΗΣ ΑΡΤΕΜΗΣ

Μέλη Οργάνωσης Νέου Ψυχικού- Φιλοθέης – Ψυχικού:

 

ΑΠΟΣΤΟΛΑΚΗ ΜΑΡΙΑ – ΔΗΜΟΤΙΚΗ ΣΥΜΒΟΥΛΟΣ ΦΙΛΟΘΕΗΣ / ΨΥΧΙΚΟΥ

ΒΑΣΙΛΕΙΑΔΗ ΑΝΑΣΤΑΣΙΑ

ΒΕΛΙΣΣΑΡΙΟΣ ΑΛΕΚΟΣ

ΒΛΑΒΙΑΝΟΣ ΜΙΧΑΛΗΣ

ΒΛΑΒΙΑΝΟΣ ΝΙΚΟΣ

ΖΑΧΑΡΗ ΔΗΜΗΤΡΑ

ΖΗΣΙΜΟΠΟΥΛΟΣ ΜΑΡΙΟΣ

ΚΑΝΟΝΗ ΡΕΝΑ

ΚΑΡΑΓΚΟΥΝΗΣ ΚΙΜΩΝ

ΚΑΡΑΓΚΟΥΝΗ ΣΟΦΙΑ

ΚΑΡΑΓΙΩΡΓΟΣ ΠΑΝΟΣ

ΚΑΡΒΟΥΝΗΣ ΧΑΡΑΛΑΜΠΟΣ

ΚΑΡΒΟΥΝΗ ΚΑΙΤΗ

ΚΑΤΣΙΜΠΑΡΔΗΣ ΜΙΧΑΛΗΣ

ΚΑΨΑΣΚΗ ΚΑΤΕΡΙΝΑ

ΚΕΛΑΝΤΩΝΑΚΗΣ ΑΡΗΣ

ΚΕΛΑΝΤΩΝΑΚΗΣ ΓΙΩΡΓΟΣ

ΚΕΛΑΝΤΩΝΑΚΗ ΜΑΡΙΛΕΝΑ

ΚΕΧΡΙΜΠΑΡΗ ΑΓΓΕΛΙΚΗ

ΚΟΛΟΚΑΘΗΣ ΔΗΜΗΤΡΗΣ

ΚΟΝΤΑΡΑ ΡΟΖΥ

ΚΟΥΛΟΥΦΑΚΟΥ ΧΡΥΣΑ

ΚΟΥΣΕΡΗ ΓΕΩΡΓΙΑ

ΚΩΣΤΟΥΛΑΣ ΓΙΩΡΓΟΣ

ΜΑΡΚΕΤΗ-ΒΡΕΤΤΟΥ ΜΑΡΩ – ΑΝΑΠΛΗΡΩΤΡΙΑ ΣΥΝΤΟΝΙΣΤΙΚΟΥ Ο.Μ.

ΜΑΤΘΑΙΟΥ EΛΕΝΗ – ΜΕΛΟΣ ΣΥΝΤΟΝΙΣΤΙΚΟΥ Ο.Μ.

ΜΑΤΘΑΙΟΥ EIΡΗΝΗ

ΜΠΑΡΔΑ ΑΝΑΣΤΑΣΙΑ

ΜΕΝΕΜΕΝΟΓΛΟΥ ΒΑΓΓΕΛΗΣ

ΜΗΛΙΩΝΗΣ ΧΡΗΣΤΟΣ

ΜΟΥΓΚΑΣΗΣ ΚΩΣΤΑΣ ΣΥΝΤΟΝΙΣΤΗΣ Ο.Μ.

ΜΟΥΡΤΟΣ ΘΑΝΑΣΗΣ

ΝΑΚΟΠΟΥΛΟΣ ΧΡΟΝΗΣ

ΠΑΝΤΑΖΗΣ ΝΙΚΟΣ

ΠΑΝΤΑΖΗ ΦΡΟΣΩ

ΠΑΠΑΒΑΣΙΛΕΙΟΥ ΚΩΣΤΑΣ

ΠΑΠΑΖΑΧΑΡΙΟΥ ΚΩΣΤΑΣ

ΠΑΠΑΝΑΣΤΑΣΙΟΥ ΓΙΑΝΝΗΣ

ΠΑΠΟΥΤΣΗΣ ΑΝΤΩΝΗΣ

ΠΕΤΡΟΥΛΑΚΗΣ ΣΤΕΛΙΟΣ

 

ΠΟΛΙΤΙΚΟΣ ΚΩΣΤΑΣ

ΠΟΡΙΩΤΟΥ ΜΑΙΡΗ

ΣΕΡΙΑΤΟΣ ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ

ΣΕΡΙΑΤΟΥ ΜΑΡΙΑ

ΣΚΑΡΑΜΑΓΚΑΣ ΒΑΣΙΛΗΣ

ΣΚΑΡΑΜΑΓΚΑ ΜΑΝΤΩ

ΣΜΥΡΝΑΚΗΣ ΓΙΑΝΝΗΣ

ΣΟΥΜΠΑΣΑΚΗ ΝΑΝΤΙΑ – ΜΕΛΟΣ ΣΥΝΤΟΝΙΣΤΙΚΟΥ ΝΟΜΑΡ/ΚΗΣ Β. Α.

ΣΟΥΜΠΑΣΑΚΗΣ ΜΑΝΟΣ

ΣΠΥΡΟΠΟΥΛΟΣ ΓΙΑΝΝΗΣ

ΣΤΑΥΡΟΠΟΥΛΟΣ ΣΤΑΥΡΟΣ

ΣΤΑΥΡΟΠΟΥΛΟΥ ΛΕΝΑ

ΣΥΜΕΩΝΙΔΟΥ ΧΑΡΙΣ

ΤΣΑΓΚΛΑΣ ΔΙΟΝΥΣΗΣ – ΜΕΛΟΣ ΣΥΝΤΟΝΙΣΤΙΚΟΥ Ο.Μ.

ΦΛΕΓΚΑΣ ΓΙΑΝΝΗΣ

ΧΑΤΖΑΚΗΣ ΓΙΑΝΝΗΣ

πηγή

 

Σαμαράς – Βορίδης: Η σούπερ δεξιά άμυνα του Μητσοτάκη…

 

Ο Μητσοτάκης παίζει αριστοτεχνικά το πολιτικό παιχνίδι. Από τη μια, εμφανίζεται με «κεντρώο» και «προοδευτικό» προσωπείο, κάνοντας επιλογές που άλλοτε θα ήταν αδιανόητες για το κόμμα του. Από την άλλη, έχει στους κόλπους του στελέχη που παίζουν τη σούπερ δεξιά άμυνα.

 

 γράφει ο Γιώργος Καρελιάς

 

«Πονοκέφαλος Βορίδη για τον Μητσοτάκη» και «φωτιά βάζει ο Σαμαράς στον Μητσοτάκη», είναι δύο από τους πιο πολυφορεμένους τίτλους ειδήσεων και σχολίων των τελευταίων ημερών. Αφορμή η δήλωση του υπουργού Επικρατείας ότι δεν θα ψηφίσει το γάμο των ομόφυλων ζευγαριών και η δημόσια διαφωνία του πρώην πρωθυπουργού με την επίσκεψη Ερντογάν, αλλά και με το γάμο των ομοφύλων.

 

Κανονικά τέτοιες δηλώσεις από έναν υπουργό και ένα πρώην πρωθυπουργό θα έπρεπε να πονοκεφαλιάζουν όντως τον νυν πρωθυπουργό. Μάλιστα, σε μια κανονική κυβέρνηση, υπουργός που δηλώνει ότι δεν θα ψηφίσει κυβερνητικό νομοσχέδιο παραιτείται ή αποπέμπεται από τον πρωθυπουργό. Προσοχή, δεν μιλάμε για βουλευτή, που μπορεί να έχει το δικαίωμα (αρνητικής) ψήφου σε ένα νομοσχέδιο. Μιλάμε για μέλος του υπουργικού συμβουλίου, που αντιστρατεύεται μια βασική επιλογή της κυβέρνησής του.

 

Τι συμβαίνει, όμως, στην πραγματικότητα; Ούτε ο Βορίδης ούτε ο Σαμαράς αποτελούν κάποιο πρόβλημα για τον Κυριάκο Μητσοτάκη. Το αντίθετο, η στάση τους τον βολεύει. Για δύο λόγους.

 

 

Πρώτα επί του συγκεκριμένου: η αντίθεση του Βορίδη και του Σαμαρά δεν εμποδίζει την ψήφιση του γάμου των ομοφύλων, αφού θα τον ψηφίσει σχεδόν όλη η αντιπολίτευση. Άρα κάνουν «αντίσταση» εκ του ασφαλούς. Επιπλέον, η αντίθεση του Σαμαρά στην επίσκεψη Ερντογάν είναι απλώς ακαδημαϊκή, δεν την εμποδίζει.

 

Δεύτερον, σε γενικότερο πολιτικό επίπεδο, Βορίδης και Σαμαράς, εξυπηρετούν απολύτως τον κ. Μητσοτάκη. Διότι αποτελούν τη δεξιά συνείδησή του, όταν εκείνος(θέλει να) καλλιεργεί και την «κεντρώα». Μεγάλο κομμάτι του εκλογικού σώματος της ΝΔ, ίσως το μεγαλύτερο, είναι δεξιάς έως σούπερ δεξιάς προέλευσης και αντίληψης. Δεν συμφωνεί με το γάμο των ομοφύλων και γι’ αυτό χρειάζονται, σαν άλλοθι, ο Βορίδης και Σαμαράς να παριστάνουν τη δεξιά συνείδησή τους. Επιπλέον, η «αντιτουρκική» στάση του Σαμαρά αποτελεί το άλλοθι της «πατριωτικής» πτέρυγας της ΝΔ και ισοφαρίζει τρόπο τινά τα «ανοίγματα» Μητσοτάκη προς την άλλη πλευρά του Αιγαίου.

 

 

 

Ο Μητσοτάκης παίζει αριστοτεχνικά το πολιτικό παιχνίδι. Από τη μια, εμφανίζεται με «κεντρώο» και «προοδευτικό» προσωπείο, κάνοντας επιλογές που άλλοτε θα ήταν αδιανόητες για το κόμμα του, όπως ο γάμος των ομοφύλων. Από την άλλη, έχει στους κόλπους του, αλλά και μέσα στην κυβέρνηση, πρόσωπα που παίζουν τη σούπερ δεξιά άμυνα.

 

Έτσι πετυχαίνει «με ένα σμπάρο δυο τρυγόνια», ένα δεξί κι ένα «κεντρώο». Και, επί του παρόντος, δεν κινδυνεύει να πάθει ό,τι παθαίνει όποιος «πατάει σε δύο βάρκες»…