Γιατί όχι και ο Στρέφης;

 

γράφει ο Πέτρος Μανταίος

 

Αυτό αναρωτήθηκα την Πέμπτη, 23/11, όταν διάβασα σε «πολιτικό παρασκήνιο» της «Συντακτών» ότι η κλεισμένη με λαμαρίνες, λόγω έργων μετρό, πλατεία Εξαρχείων, «αποτελεί ανοιχτό χώρο συγκέντρωσης μαθητών γειτονικών σχολείων σε περίπτωση σεισμού», αναφέρουν Εξαρχειώτες, «επικαλούμενοι έγγραφες ενημερώσεις διευθυντών» των σχολείων. Οπότε, «ως νέοι ανοιχτοί χώροι συγκέντρωσης έχουν οριστεί τα προαύλια» των σχολείων, επίσης «το αυτοδιαχειριζόμενο πάρκο Ναυαρίνου», «χώρος που δεν αναγνωρίζει το κράτος επισήμως».

 

«Γιατί όχι και ο Στρέφης;» αναρωτήθηκα. Και γνωρίζοντας τι συμβαίνει με την «ανάπλαση» του ιστορικού λόφου-έμβλημα των Εξαρχείων (έχω γράψει και σχετικά), τον ανηφόρισα την Παρασκευή -μετά από πολλά χρόνια, ομολογώ, αν και πιστός περιπατητής της Αθήνας- να δω τι τρέχει κατά κει, με τα έργα «ανάπλασης», την αστυνομική φρουρά (δημοτικά έργα που γίνονται, για το καλό των δημοτών, φρουρούμενα· τι να πεις!) και αν ο Στρέφης μπορεί και αυτός να συμπεριληφθεί στους χώρους συγκέντρωσης μαθητών σε περίπτωση σεισμού.

 

Δεν μπορεί! Ετσι όπως είναι σήμερα, δυσπρόσιτος και με ανασκαμμένα τα μονοπάτια του για την «ανάπλαση», η οποία είναι ένα δίκτυο πυρόσβεσης, με κρουνούς. Δεν είδα και τίποτ’ άλλο, δεν διαφωνώ, αλλά δεν νομίζω αυτή να είναι η προτεραιότητα λόφου από χρόνια παρατημένου· αν ήξερα και τον εργολάβο του δικτύου πυρόσβεσης και τους όρους του διαγωνισμού, αν έγινε διαγωνισμός, ίσως άλλαζα γνώμη.

 

Από κει και πέρα, θαυμάσιος λόφος, που με αγάπη και φροντίδα μπορεί να γίνει κόσμημα μες στο κέντρο της πόλης, με θέα πανοραμική σε όλο το λεκανοπέδιο… μία κυρία με το σκυλάκι της, δύο νεαροί και μία νεαρά που ρέμβαζαν με θέα τον Σαρωνικό και την Ακρόπολη από ξεχωριστά σημεία, εγώ που φωτογράφιζα τρεις μοναχικές καρέκλες στην κορυφή. Και βέβαια… αστυνομική φρουρά, πεζοί αστυνομικοί κοντά στο θεατράκι, δικυκλιστές (ΔΙΑΣ) πλάι στο γηπεδάκι του μπάσκετ. Πλατεία περίφρακτη, λόφος απλησίαστος, μια χαρά περνάμε, λέω…