Κοντιάδης και Λιάκος κόλλησαν στον τοίχο τον Στέφανο Κασσελάκη...

 

γράφει ο Δημήτρης Κανελλόπουλος

 

Παρακολούθησα με προσοχή (και γέλαγα) την παρουσίαση στην ΕΣΗΕΑ του βιβλίου του Ξενοφώντα Κοντιάδη, «Φαινόμενο Κασσελάκη. Το μεσσιανικό προσωπείο της μεταδημοκρατίας» (Εκδόσεις Καστανιώτη). Στη συζήτηση συμμετείχαν ο ίδιος ο Στέφανος Κασσελάκης, ο Αντώνης Λιάκος, ιστορικός, ομότιμος καθηγητής Πανεπιστημίου Αθηνών, και ο συγγραφέας του βιβλίου Ξενοφώντας Κοντιάδης, καθηγητής Παντείου Πανεπιστημίου.

 

Και γέλαγα όχι τόσο για τις πομπώδεις μεγαλοστομίες τους για «persona», «μεταπολιτική», «μεσσιανισμούς» κ.ά. ούτε για το στόμφο με τον οποίον τις έλεγαν. Γέλαγα γιατί σκεφτόμουν όλους εκείνους που μας είχαν ζαλίσει εδώ και εβδομάδες για το επιθετικό βιβλίο του κ. Κοντιάδη εναντίον του Στέφανου Κασσελάκη και τα... γκατς του νέου αρχηγού του ΣΥΡΙΖΑ να συμμετάσχει στην παρουσίαση. Δείτε 10-20 λεπτά από την παρουσίαση όπως υπάρχει στο YouTube και θα καταλάβετε όχι για το φιλικό τόνο του βιβλίου, αλλά και για το αγαπησιάρικο κλίμα της παρουσίασης. Ο Στέφανος με τον Ξενοφώντα (μου) και τον Αντώνη. Θα μου πείτε, τι περίμενες, να έπαιζαν ξύλο; Σωστοί. Αφήστε, βέβαια, που μιλάγανε για το φαινόμενο Κασσελάκη, καλώντας το ίδιο το φαινόμενο!

 

Κορυφαία στιγμή της βραδιάς εκεί που ο Αντώνης Λιάκος αποκάλυψε για το πού άκουσε πρώτη φορά για τον Κασσελάκη: σε ένα beach bar, πίνοντας φρέντο.

 

Όσο για τον Στέφανο Κασσελάκη, επανέλαβε κάτι που ανέφερε και το πρωί στον «105.5 Στο Κόκκινο»: «Δεν είμαι σχολιαστής, είμαι αρχηγός της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης». Για να το λέει και να το επαναλαμβάνει προφανώς το έχει εμπεδώσει. Να του το αναγνωρίσουμε, λοιπόν. Είπε μάλιστα ότι δεν ήταν μόνο στην Κεντρική Επιτροπή σκληρός, ήταν και στη ναυτιλία παλιότερα. Ως εφοπλιστής. Του το αναγνωρίζω και αυτό. Είπε επίσης ότι «η πολιτική δεν είναι δουλειά αλλά λειτούργημα». Θεωρώ πως θα συμφώνησε η Θεοδώρα Τζάκρη που βρισκόταν στο ακροατήριο.

 

Το καλύτερο είναι που δεν είχαμε καν αποφώνηση στη συζήτηση-παρουσίαση! Πέταξε ξαφνικά ο Στέφανος Κασσελάκης ένα «πρέπει να φύγω, ευχαριστώ πολύ» και σηκώθηκε κι έφυγε! Αφήνοντας τους άλλους δύο συνομιλητές του σύξυλους. Πρόλαβαν να τον χαιρετήσουν; Δεν είδα...