«Ακόμα και αν υπάρχει κίνδυνος να χαθούν ζωές»

 

γράφει ο Παντελής Μπουκάλας

 

Ιούνιος του 2022. Η πανελλαδική έρευνα σε δείγμα 1.001 Ελλήνων που διενήργησε το «Σημείο», «μια ανεξάρτητη πρωτοβουλία πολιτών που ανησυχούν από την άνοδο του ακροδεξιού φαινομένου», κατά τον αυτοπροσδιορισμό του, εμπεριείχε και την εξής ερώτηση: «Για να αποτρέψουμε την είσοδο μεταναστών και προσφύγων στη χώρα είναι σωστό να κάνουμε επαναπροωθήσεις στη θάλασσα ακόμα και αν υπάρχει κίνδυνος να χαθούν ζωές. Συμφωνείτε ή διαφωνείτε;». Το αθροιστικό ποσοστό των απαντήσεων «Συμφωνώ» και «Μάλλον συμφωνώ» κάθε άλλο παρηγορητικό ήταν: 15,9% + 13,5% = 29,4%. Απέναντι σε όσους αποδέχονται τα πους-μπακ βρίσκονται όσοι αντιτίθενται στη λογική τους, λογική βίαιης ξενηλασίας: το 49,1% τού «Διαφωνώ» και το 16,3% τού «Μάλλον διαφωνώ». Σύνολο: 65,4%.

 

Χονδρικώς, ο ένας στους τρεις Ελληνες –που δεν μπορεί παρά να διαθέτει και αυτός «φιλόξενα γονίδια», όπως τόσες φορές μάς έχουν διαβεβαιώσει οι πολιτικοί αστέρες του εθνολαϊκισμού– τάσσεται αναφανδόν ή, έστω, με κάποιες επιφυλάξεις υπέρ της επαναπροώθησης μεταναστών και προσφύγων «ακόμα και αν υπάρχει κίνδυνος να χαθούν ανθρώπινες ζωές». Σαν ν’ ακούς, ανενδοίαστο, ένα αμοραλιστικό «να πάνε να πνιγούν». Κι αυτοί και τα κουτσούβελά τους. Που τα γεννάνε κουνεληδόν, για να μας καταπλημμυρίσουν. Και να φέρουν εις πέρας το σχέδιο της «μεγάλης αντικατάστασης» που τους ανέθεσαν σκοτεινά κέντρα, ισλαμοσιωνιστικά, τι άλλο; Τι δηλαδή, δεν είχε όλο το δίκιο δικό της η κ. Αννα Διαμαντοπούλου που ομολόγησε τον φόβο της για τη «σκουρόχρωμη Ευρώπη» του μέλλοντος; Δεν ξέρει αυτή, κοτζάμ επίτροπος της Ευρωπαϊκής Ενωσης μια φορά κι έναν καιρό;

 

Δεκαέξι μήνες μετά τα εξαιρετικώς στενάχωρα ευρήματα του «Σημείου», νέα έρευνα, στις 17-20 Οκτωβρίου 2023. Αυτή τη φορά από το Eteron, Ινστιτούτο για την Ερευνα και την Κοινωνική Αλλαγή. Ιδια η ερευνητική μέθοδος, τριπλάσιο το δείγμα: 3.058 άντρες και γυναίκες άνω των 17 ετών. Το ερώτημα-γνώμονας πανομοιότυπο: «Για να αποτρέψουμε την είσοδο μεταναστών και προσφύγων στη χώρα είναι σωστό να κάνουμε επαναπροωθήσεις στη θάλασσα ακόμα και αν υπάρχει κίνδυνος να χαθούν ζωές. Συμφωνείτε ή διαφωνείτε;». Οι απαντήσεις: «Συμφωνώ» (15,2%) + «Μάλλον συμφωνώ» (14,6%) = 29,8%. Και οι απέναντι: «Διαφωνώ» (43%) + «Μάλλον διαφωνώ» (18,9%) = 62,0%. Με μια βιαστική ματιά, ίσως συμπεραίναμε ότι τα ποσοστά παρέμειναν ίδια. Από το 29,4% των «επαναπροωθητών» τον Ιούνιο του 2022 στο 29,8% του Οκτωβρίου του 2023 δεν είναι ούτε μισή μονάδα διαφορά. Δεν συντρέχει λοιπόν λόγος για ηθικούς πανικούς και μελοδραματικούς τόνους, που άλλωστε ούτε συγκινούν κανέναν από τους αρμοδίως αμέριμνους της ποικίλης ηγεσίας ούτε παρακινούν πολλούς της «βάσης» να το ξανασκεφτούν. Κι όμως. Κάποια αλλαγή σημειώθηκε, όχι ασήμαντη. Από το 49,1% των «κάθετων» αρνητών των πους-μπακ πέσαμε στο 43%. Νά λοιπόν που κάποιοι –έξι στους εκατό– το ξανασκέφτηκαν. Και μετακινήθηκαν. Η μετατόπισή τους αποτυπώθηκε στην αύξηση του ποσοστού αφενός της κατηγορίας των «Μάλλον διαφωνώ», από 16,3% σε 18,9%, αφετέρου της μακάριας κάστας των ΔΓ/ΔΑ, «Δεν γνωρίζω / Δεν απαντώ»: από 5,2% σε 8,2%. Φοβάμαι ότι από το «Μάλλον διαφωνώ» έως το «Μάλλον συμφωνώ» ο δρόμος δεν είναι μακρύς, το δε ΔΓ/ΔΑ γειτονεύει επικίνδυνα με το ΔΜΝ. Με το «Δεν με νοιάζει» δηλαδή.

 

Ο ένας στους τρεις Ελληνες τάσσεται υπέρ της επαναπροώθησης μεταναστών και προσφύγων στη θάλασσα. Ενα αμοραλιστικό «να πάνε να πνιγούν».

 

Για ανθρώπους μιλάμε όμως. Οχι για αριθμούς και ποσοστά. Για ανθρώπους δικούς μας, της διπλανής πόρτας. Για καλούς χριστιανούς κατά τα λοιπά, που αποφασίζουν (με βαριά καρδιά ή ελαφριά δεν έχει ιδιαίτερη σημασία, η τελική στάση μετράει) ότι κάποιοι άλλοι άνθρωποι, φυγάδες, κυνηγημένοι, απελπισμένοι, ή και τυχοδιώκτες, ούτε κι αυτό έχει σημασία εδώ, μπορούν «να πάνε να πνιγούν». Ή μάλλον κρίνουν ότι μπορούμε εμείς οι ίδιοι να τους πνίξουμε, πάνω στην προσπάθεια της «επαναπροώθησης». Εισβολείς δεν λέμε πως είναι; Ε, λοιπόν, εφόσον είναι εισβολείς και μας απειλούν, έχουμε δικαίωμα αυτοάμυνας. Για να υπερασπίσουμε τα σύνορά μας, την κοινωνία, τη θρησκεία, τον πολιτισμό μας.

 

Στη Βουλή

Αυτό το σχεδόν 30%, σταθεροποιημένο πια, υπερβαίνει κατά πολύ το ποσοστό που προκύπτει αν προσθέσουμε τα ποσοστά των ακροδεξιών κομμάτων της Βουλής. Το 4,68% των Σπαρτιατών, το 4,44% της Ελληνικής Λύσης και το 3,69% της Νίκης φτάνουν το 12,81%. Ακόμα κι αν προσθέσουμε, κατ’ εκτίμηση, ένα φαιό 5%, κυρίως χρυσαυγίτικο, που δεν ψήφισε, και πάλι περισσεύουν πολλές εκατοστιαίες μονάδες οπαδών τής πιθανόν θανατηφόρας επαναπροώθησης που ψηφίζουν κάποιο κόμμα του δημοκρατικού τόξου. Οντως. Τα ευρήματα της έρευνας του Οκτωβρίου είναι αποκαλυπτικά: το 43,4% των ψηφοφόρων της Ν.Δ. (περίπου ο ένας στους δύο) συμφωνεί ή μάλλον συμφωνεί με τη βίαιη αποτροπή, «ακόμα και αν υπάρχει κίνδυνος να χαθούν ζωές». Να παραξενευτούμε; Οι ακροδεξιοί του κόμματος αυτού, με την καθοδηγητική τους παρουσία, πολιτεύονται χρόνια τώρα βάσει του δόγματος «να τους κάνουμε τη ζωή κόλαση» – των μεταναστών και των προσφύγων τη ζωή. Οπότε…

 

Μόνο οι οπαδοί των Σπαρτιατών (72,0%) και της Λύσης (64,7%) εμφανίζονται περισσότερο αποφασισμένοι να υπερασπίσουν την εθνική μας ακεραιότητα θυσιάζοντας τη ζωή – όχι, όχι τη δική τους, αλλά των άλλων, των ξένων, των «λαθραίων». Είδατε η «ελληνοψυχία»; Εκπληξη, αλλά μικρή, πολύ μικρή, προκαλούν τα ποσοστά της Πλεύσης Ελευθερίας (26,7%) και του ΠΑΣΟΚ – ΚΙΝΑΛ (22,8%). Εκπληξη επίσης, θετική αυτή τη φορά, το 36,7% της Νίκης. Και αρνητική το ότι απωθητές-βιαιολάτρες υπάρχουν ακόμα και στα κόμματα της Αριστεράς, έστω κι αν πρόκειται για το 7,5% των ψηφοφόρων του χιλιομπερδεμένου ΣΥΡΙΖΑ και για το 7,2% των ψηφοφόρων του ΚΚΕ.

 

Τι μεσολάβησε ανάμεσα στις δύο έρευνες; Οι διπλές εθνικές εκλογές και οι αυτοδιοικητικές. Στις απανωτές προεκλογικές εκστρατείες χρησιμοποιήθηκαν κατά κόρον όλα τα κλισέ περί «απειλούμενης εθνικής ασφάλειας», «οργανωμένης εισβολής» κτλ. Η δε κάλπη επιβράβευσε τους κήρυκες της «αποτροπής» (το πους-μπακ σε ευγενικά ελληνικά), ακόμα κι αν δεν διέθεταν το επίσημο κομματικό χρίσμα. Οπως συνέβη λ.χ. με τον κ. Κώστα Μουτζούρη, που επανεξελέγη περιφερειάρχης Βορείου Αιγαίου.

 

Μεσολάβησε όμως και κάτι άλλο, τραγικό: το ναυάγιο στα ανοιχτά της Πύλου, τη νύχτα της 14ης Ιουλίου 2023, με 82 νεκρούς και εκατοντάδες αγνοουμένους. «Σκουρόχρωμους». Οχι, ούτε κι αυτό δεν γλύκανε την ψυχή μας. «Λογικό». Εμείς εδώ δεν κάνουμε πους-μπακ. Το λέει το κράτος. Στη δε Πύλο, η δράση του Λιμενικού μας υπήρξε ανεπίληπτη. Κι αυτό το κράτος το λέει.