Σε τροχιά σύγκρουσης - Η Τουρκία είναι αποφασισμένη να διεκδικήσει εμπράκτως τις απαιτήσεις της

Γράφει ο Δημήτρης Μηλάκας

Ύστερα από κάθε σύγκρουση ή πόλεμο αναζητούνται και αναλύονται οι αφορμές και οι αιτίες που οδήγησαν στη «συνέχιση της πολιτικής με άλλα μέσα». Εκ των υστέρων και κατόπιν εορτής όλα όσα οδήγησαν στη σύγκρουση εμφανίζονται τόσο σαφή και ξεκάθαρα ώστε δημιουργείται η εύλογη απορία για ποιους λόγους δεν επισημάνθηκαν εγκαίρως ώστε να αποτραπεί η καταστροφή ή μια ολέθρια διπλωματική ήττα, καθώς πολλές φορές (δες Ίμια) οι πόλεμοι χάνονται χωρίς να πέσει ούτε μια ντουφεκιά...

Για την κατάσταση που επικρατεί στα ελληνοτουρκικά σήμερα δεν φαίνεται να υπάρχουν διαφωνίες και διαφορετικές εκτιμήσεις. Όλοι, πολιτικές δυνάμεις και ελληνική κοινωνία, βλέπουν ότι Ελλάδα και Τουρκία βρίσκονται σε τροχιά σύγκρουσης. Εκεί που υπάρχουν διαφωνίες και διαφορετικές προσεγγίσεις είναι στο γιατί η κατάσταση έχει φτάσει σ’ αυτό το σημείο και κυρίως στο πώς αντιμετωπίζεται.

Αυτές ακριβώς οι διαφωνίες περιγράφουν και την απουσία μιας συγκροτημένης εθνικής στρατηγικής, την οποία θα έπρεπε να υπηρετούν οι πολιτικές δυνάμεις και να είναι σαφής και αποδεκτή από την ελληνική κοινωνία.

Από την άλλη πλευρά, στην Τουρκία, βλέπει κανείς ξεκάθαρο το «όραμα» και το σχέδιο της χώρας το οποίο προωθεί η κυβέρνηση και υιοθετείται και υποστηρίζεται από τη συντριπτική πλειονότητα των πολιτικών δυνάμεων και την τουρκική κοινωνία. Αυτό είναι ίσως το μεγαλύτερο πλεονέκτημα σήμερα της Άγκυρας έναντι της Αθήνας:

● Η Τουρκία γνωρίζει επακριβώς τι θέλει και έχει φροντίσει να διαθέτει τα μέσα για να υποστηρίξει τις απαιτήσεις της στο Αιγαίο και την Ανατολική Μεσόγειο.

● Από την άλλη πλευρά στην Ελλάδα κυβέρνηση, αντιπολίτευση και κοινωνία μοιάζουν μόλις να ξύπνησαν από το όνειρο μια ισχυρής χώρας, που μάλιστα διαθέτει ισχυρή ομπρέλα προστασίας, την οποία κρατούν υποτίθεται Αμερικανοί και άλλοι σύμμαχοι, καθώς και οι Ευρωπαίοι εταίροι της.

Αποδεχτήκαμε τον τσαμπουκά

Από αυτήν την ψευδαίσθηση ασφάλειας και υποτιθέμενης προστασίας βγήκε με οδυνηρό τρόπο η ελληνική κυβέρνηση μόλις πριν από λίγες μέρες, μετά την εμφάνιση των τουρκικών απαιτήσεων νότια της Κρήτης. Με τη συμφωνία Τουρκίας - Λιβύης για τον καθορισμό των μεταξύ τους θαλάσσιων συνόρων η Τουρκία ξεδίπλωσε και εμφάνισε στο σύνολό τους τις απαιτήσεις της κατά της Ελλάδας, οι οποίες ξεκινούν από το βόρειο Αιγαίο, φτάνουν στα Δωδεκάνησα, το Καστελόριζο και καταλήγουν νοτιοανατολικά της Κρήτης.

Το βασικό «επιχείρημα» της Τουρκίας είναι ότι τα νησιά, ακόμη και τα κατοικημένα, σ’ αυτήν τη γωνιά του πλανήτη δεν έχουν δικαιώματα σε ΑΟΖ. Σύμφωνα με την επιχειρηματολογία της Άγκυρας, η οποία οικοδομείται μεθοδικά εδώ και δεκαετίες και στηρίζεται στη στρατιωτική ισχύ που αναπτύσσει, το Αιγαίο είναι ειδική περίπτωση και τα νησιά που βρίσκονται κοντά στις τουρκικές ακτές απλώς επικάθονται στην τουρκική υφαλοκρηπίδα.

Η Τουρκία υποστηρίζει αυτήν την άποψη με ένταση από τη δεκαετία του 1980, έχοντας μάλιστα ξεκαθαρίσει ότι θα είναι αιτία πολέμου να ασκήσει η Ελλάδα το νόμιμο δικαίωμά της να επεκτείνει τα χωρικά της ύδατα στα 12 ναυτικά μίλια. Παρά την ενεργή απειλή πολέμου, οι ελληνικές κυβερνήσεις συνέχισαν να συνομιλούν με την Τουρκία, να υποστηρίζουν την ευρωπαϊκή της πορεία, να ενισχύουν την ελληνοτουρκική οικονομική συνεργασία, δίνοντας με αυτόν τον τρόπο την εντύπωση ότι αποδέχονται ως βάσιμη την τουρκική επιχειρηματολογία...

Τα τελευταία χρόνια η Τουρκία, ενόσω η Ελλάδα συνταράσσεται από την οικονομική κρίση, εμφανίζεται στο προσκήνιο να διεκδικεί ρόλο μεγάλης περιφερειακής δύναμης. Αποδεικνύοντας ότι έχει το σθένος και τις δυνάμεις για να υποστηρίξει αυτόν τον ρόλο (και τα συμφέροντά της) η Τουρκία του Ταγίπ Ερντογάν δεν δίστασε να έρθει σε σύγκρουση με τις ΗΠΑ.

Στην Αθήνα η διάρρηξη των αμερικανοτουρκικών σχέσεων εξελήφθη ως «ιστορική ευκαιρία», την οποία αξιοποίησαν οι ελληνικές κυβερνήσεις για να μετατρέψουν τη χώρα σε απέραντη αμερικανική βάση και προτεκτοράτο των ΗΠΑ.

Υπό την αμερικανική καθοδήγηση οι ελληνικές κυβερνήσεις την τελευταία δεκαετία μπήκαν στο μεγάλο παιχνίδι της ανατολικής Μεσογείου δημιουργώντας «τριμερείς» – ο... θεός να τις κάνει – συμμαχίες με Κύπρο - Ισραήλ και Κύπρο - Αίγυπτο.

Έχει ενδιαφέρον το ότι, παρά την πατροναρισμένη από τους Αμερικανούς προσπάθεια δημιουργίας ενός πυρήνα ισχύος στην ανατολική Μεσόγειο με τη δημιουργία των «τριμερών συμμαχιών», ούτε η Ελλάδα κατάφερε (τόλμησε) να οριοθετήσει την ΑΟΖ της στην περιοχή της ανατολικής Μεσογείου ούτε κανείς εμπόδισε την Τουρκία να εμφανιστεί με ερευνητικά και γεωτρύπανα στην κυπριακή ΑΟΖ...

Κι εμείς στη μέση...

Αν, λοιπόν, προκύπτει κάποιο συμπέρασμα για τα αποτελέσματα των ελληνικών διπλωματικών προσπαθειών των τελευταίων ετών στην περιοχή, αυτό είναι ότι η Ελλάδα, ως αμερικανικό προτεκτοράτο, αξιοποιείται από την Ουάσιγκτον ως μοχλός πίεσης προς την Τουρκία και πληρώνει τις συνέπειες με εντάσεις στις ελληνοτουρκικές σχέσεις. Προφανώς δεν είναι τυχαίο το ότι η ραγδαία επιδείνωση των ελληνοτουρκικών σχέσεων συμπίπτει με την ένταση που χαρακτηρίζει τις αμερικανοτουρκικές σχέσεις αυτήν την εποχή, ειδικά μετά το αποτυχημένο πραξικόπημα εναντίον του Ερντογάν.

Αυτό που θέλουν οι Αμερικανοί είναι η απεξάρτηση της Ευρώπης από το ρωσικό φυσικό αέριο ή, για την ακρίβεια, να ελέγχουν αυτοί την ενεργειακή τροφοδοσία των Ευρωπαίων. Υπ’ αυτήν την έννοια η μεταφορά προς τις ευρωπαϊκές αγορές των ενεργειακών κοιτασμάτων της Μεσογείου είναι κρίσιμη παράμετρος. Όσο λοιπόν η Τουρκία αρνείται να κινηθεί πειθήνια εντός των αμερικανικών - δυτικών δομών, τόσο προβάλλεται το σενάριο της δημιουργίας του εναλλακτικού δρόμου μεταφοράς των κοιτασμάτων μέσα από έναν υποθαλάσσιο αγωγό (East Med), που θα διατρέχει τη Μεσόγειο και θα καταλήγει στην Ιταλία.

Είναι προφανές ότι αυτό το τιτάνιο από μηχανολογικής και οικονομικής πλευράς έργο προβάλλεται ως εναλλακτική των κατά πολύ φθηνότερων αγωγών που θα μπορούσαν να δημιουργηθούν για να συμπληρώσουν το υπάρχον δίκτυο αγωγών στο τουρκικό έδαφος. Η Τουρκία, ωστόσο, αυτήν την περίοδο δεν είναι δεδομένη για τη Δύση και τους Αμερικανούς...

Κάπως έτσι, λοιπόν, την ίδια στιγμή που η Αθήνα ανακοινώνει ότι στις 2 Ιανουαρίου θα πέσουν οι υπογραφές για το ξεκίνημα των διαδικασιών δημιουργίας του East Med, ο Πρόεδρος της Τουρκίας διαπιστώνει ότι «δεν θα μας αφήσουν ακτή για να μπούμε στη θάλασσα ούτε και παραλία να ρίξουμε παραγάδι» και υπογραμμίζει, με φόντο δύο νέα τουρκικά υποβρύχια που καθελκύονται, ότι «εκείνοι που εποφθαλμιούν τα δικαιώματα της Τουρκίας με σχέδια που ετοίμασαν οι ίδιοι για τα νησιά και τις βραχονησίδες στο Αιγαίο πρέπει να ξέρουν ότι ο δρόμος δεν είναι ανοιχτός».

  

Πώς να είσαι καλός στην εποχή της κακίας

Εν όψει των ημερών ίσως είναι ευκαιρία να θάψουμε για λίγο τον Σκρουτζ που ελλοχεύει μέσα μας. Σε ένα τοξικό σύμπαν όπου η αγένεια και η ασχημοσύνη είναι το σύνηθες, στείλε μια χριστουγεννιάτικη κάρτα, πες μια ρημάδα «καλημέρα», μην είσαι ο καθημερινός ελεεινός εαυτός σου 

γράφει η Λένα Παπαδημητρίου   

Ξυπνάς το πρωί μπινελικώνοντας χαμηλόφωνα τη μεσοτοιχία και τον γείτονα που έχει βάλει πάλι στη διαπασών το ραδιόφωνο. Ρίχνεις μια ματιά στο Facebook, εντοπίζεις όλα εκείνα που σε διαολίζουν στην ειδησεογραφία, στέλνεις ένα δηλητηριώδες tweet για να κάνεις αισθητή την παρουσία σου. Nτύνεσαι νευρικά, αρπάζεις ένα καφέ, ρίχνεις στα μούτρα την πόρτα του ασανσέρ στην κυρία του πέμπτου, προσπερνάς με μια διακριτική αγκωνιά κάποιον που περπατάει σαν χελώνα μπροστά σου, μπαίνεις στο αυτοκίνητο, ο μπροστινός σε έχει κλείσει και θα δυσκολευτείς να βγεις, έχεις κουραστεί με τη βλακεία και την ασυδοσία αυτού του κόσμου. Στο γραφείο σήμερα θα την «πεις» σίγουρα στον τύπο που δεν σου απάντησε εγκαίρως στο mail. Στην ουρά για την πληρωμή του κινητού θα «φας» τη σειρά κάποιου, αυτό το έλατο τι κακόγουστο που είναι, πόσο βαριέσαι τα εορταστικά οικογενειακά καλέσματα, κάνεις «μπάλα» μια χριστουγεννιάτικη κάρτα (από αυτές τις μαζικές, εταιρικές) και ρίχνεις σουτάκια στον κάλαθο των αχρήστων. 

Δεν το έχεις καταλάβει αλλά έχεις σιγά σιγά μεταμορφωθεί σε έναν Eμπενίζερ Σκρουτζ (σημειωτέον ότι o Στίβεν Νάιτ του «Peaky Blinders» διασκεύασε για την τηλεόραση την χιλιοτραγουδισμένη «Χριστουγεννιάτικη Ιστορία» του Ντίκενς με Σκρουτζ τον Γκάι Πιρς). Είσαι σχεδόν περήφανος που σε αυτή την πανδημία αγένειας, κακομουτσουνιάς και διαπροσωπικής ασχημοσύνης, βάζεις τo δικό σου λιθαράκι. Γιατί τον «καλό τον λένε και μαλάκα».

Και όμως σε πείσμα όλων, ένα μαζικό «ρεύμα καλοσύνης» προσπαθεί τα τελευταία χρόνια να σπάσει αυτό τον φαύλο κύκλο επιβεβλημένης κακότητας (ναρκισσισμού, πόλωσης, ξενοφοβίας, ανισότητας κτλ). Ο κόσμος έχει τέλος πάντων ανάγκη από ένα αντίδοτο. Εδώ και καιρό, μεγάλοι ειδησεογραφικοί οργανισμοί διαγιγνώσκουν την ανάγκη για «καλές ειδήσεις». Η «καλοσύνη» εμπεριέχεται σε πολλές από αυτές. Ενδεικτικά ο βρετανικός ΤheGuardian απευθύνθηκε φέτος στους αναγνώστες του: «Ποιο είναι το πιο ευγενικό πράγμα που έχετε δει; Στείλτε μας τα δικά σας παραδείγματα τυχαίων πράξεων γεναιοδωρίας και συμπόνοιας». 

Μόλις πρόσφατα δε εγκαινιάστηκε στο UCLA το Bedari Kindness Institute, ένα think tank (που αναλαμβάνει την έρευνα και την διάχυση μιας έννοιας τόσο ρευστής, όσο η καλοσύνη (και οι συγγενείς της: η ευγένεια, η γενναιοδωρία, η ανοχή κτλ). Το χρηματοδοτεί ένας ιδιόρρυθμος εκατομμυριούχος, ο Μάθιου Χάρις (στις συνεντεύξεις του καταθέτει ότι έχει διατελέσει σκληρός με τον εαυτό του και με τους άλλους) 

Το Ινστιτούτο Καλοσύνης δεν (φαίνεται να) σερβίρει μία ακόμη new age μπαλαφάρα ή ένα καλά συσκευασμένο μήνυμα κάποιου τμήματος μάρκετινγκ (όπως τα δακρύβρεχτα διαφημιστικά σποτ των ημερών, που θέλουν βιαίως να ξυπνήσουν τον Αγιο Βασίλη μέσα μας). Εδώ μιλάμε για στέρεη, ακαδημαϊκή έρευνα που έρχεται να τεκμηριώσει αυτό που είναι προφανές σε οποιονδήποτε βρίσκεται την τελευταία δεκαετία online: ο σύγχρονος τρόπος ζωής μας έχει καταστήσει (ακόμα πιο) κακούς, αγενείς, άκοσμους. Οπως λέει στο αμερικανικό Αtlantic ο διευθυντής του ινστιτούτου και εξελικτικός ανθρωπολόγος Ντάνιελ Φέσλερ: «To Ιντερνετ είναι σε μεγάλο βαθμό ένας βόθρος. Διότι, αν υπάρχει ένα πράγμα που γνωρίζουμε είναι ότι η ανωνυμία προσκαλεί την αντικοινωνικότητα». Με απλά λόγια, είναι πολύ πιο εύκολο να είσαι ένα τοξικό παχύδερμο όταν κρύβεσαι πίσω από ένα ανώνυμο σχόλιο στο Τwitter. 

Το ενδιαφέρον επίσης είναι ότι η «καλοσύνη» είναι μεταδοτική. Στο πλαίσιο μιας έρευνας, ο Φέσλερ και οι συνεργάτες του έδειξαν σε μια ομάδα εθελοντών ένα βίντεο (ομολογουμένως, λίαν μελό) με πρωταγωνιστή κάποιον που βοηθούσε τους γείτονές του. Σε μια άλλη ομάδα προβλήθηκε ένα βίντεο με κάποιον που έκανε απλά παρκούρ. Σε όλους τους εθελοντές δόθηκαν από 5 δολάρια για τη συμμετοχή τους. 

Τους δόθηκε όμως και ένας φάκελος, στον οποίο τους ζητήθηκε (χωρίς κανείς να τους βλέπει) να βάλουν προαιρετικά κάτι για ένα φιλανθρωπικό ίδρυμα. Το αποτέλεσμα εξέπληξε. Αυτοί που είχαν δει το «θετικό» βίντεο, έβαλαν στο φάκελο πάνω από πέντε δολάρια! 

Στην Ελλάδα της κρίσης αυτό έγινε εμφανές μέσα από το παλιρροϊκό κύμα αλληλεγγύης των τελευταίων ετών (και ας συνυπήρχε με ένα αντίστοιχο κύμα κυνισμού, υπερπόλωσης και μη ανοχής). Δείτε πχ τι γίνεται αυτές τις μέρες με τα ντυμένα μπουφάν δέντρα στην Εδεσσα (στο πλαίσιο της κοινωνικής δράσης «Κανείς μόνος στο κρύο» του Συλλόγου Καλλιτεχνών «Heart in the city» σε συνεργασία με τον δήμο της πόλης, από αύριο μέχρι και τις 27 Δεκεμβρίου). Θυμίζω επίσης το βίντεο στην Αυστραλία με την ηλικιωμένη γυναίκα που βγάζει το μπλουζάκι της για να σώσει από τη φωτιά το μωρό κοάλα, ίσως από τις πιο «θετικά» δυνατές εικόνες της χρονιάς που φεύγει (και ας μην τα καταφέρε τελικά ο πολυεγκαυματίας μικρός Λούις). Ο κόσμος δείχνει να έχει ανάγκη από έναν θετικό «ιό», ένα αντίδοτο στο οικοσύστημα ελεεινότητας μέσα στον οποίο έχει μάθει να ζει. 

Σημειωτέον ότι στο Kindness Institute ερευνάται, μεταξύ άλλων, η «καλοσύνη» ως θεραπευτική παρέμβαση για τη βελτίωση της ψυχικής και σωματικής υγείας. Δεν έχει σημασία αν θα επιλέξεις να πας πέντε σακούλες με ρούχα στον «Ονήσιμο» (τον Σύλλογο Συμπαραστάσεως Κρατουμένων), αν θα πεις ένα ζεστό «καλημέρα» στον συνάδελφο στη δουλειά που σου τη «σπάει» ή αν θα κάνεις λίγη παρέα σε κάποιον που έχει ανάγκη, οι μικρές «πράξεις καλοσύνης» (υποθέτω ακόμα και οι ενοχικές) είναι, σύμφωνα με τους ειδικούς, το απόλυτο αντίδοτο στο άγχος και την κατάθλιψη. 

Προτείνω ένα μικρό πείραμα. Δοκιμάστε να κάνετε ένα Top Ten με τις διάφορες χοντράδες, προσβολές, ασχημοσύνες που έχετε υποστεί από αγνώστους. Θα διαπιστώσετε ότι δεν θα ξέρετε τι να πρωτοδιαλέξετε. Δοκιμάστε να κάνετε και ένα αντίστοιχο TopTen με «θετικές πράξεις». Πιστέψτε με, θα δυσκολευτείτε. Καταθέτω μία δική μου προ δύο ετών. Μπαίνω στο ταξί, εν εξάλλω με κάτι στη δουλειά. Ο οδηγός με ρωτάει: «Τι μουσική θα θέλατε να ακούσετε;». «Τι εννοείτε;». «Πείτε μου ποιό τραγούδι θα θέλατε να ακούσετε;». Ημουν μεταξύ Ντέιβιντ Μπόουι και Ακη Πάνου. Προτίμησα τον πρώτο. Στο δεκάλεπτο της διαδρομής, η τοξίνη εξανεμίστηκε από τη μουσική, το αεράκι που μπήκε από το παράθυρο και την αναπάντεχη καλοσύνη ενός ξένου.     

Oλος ο χρόνος είναι η εφηβεία

Γράφει ο Γιώργος Σταματόπουλος

Αμα είναι νοτιάς ο άνεμος είναι καλά· άμα όμως είναι νοτιοδυτικός και βρέχει κι έχει αντάρα, τότε κινδυνεύουν όλοι: σπίτια, άνθρωποι, ζωντανά -τους παίρνει και τους σηκώνει. Πώς να μην έχουν δίκιο οι παλιοί βοσκοί;

Ας βρέχει, ας χιονίζει, χειμώνα να μην κάνει λένε οι σοφοί της ζωής. Μην τύχεις σε τέτοιο καταρρακιό, χάνεις τη σταθερότητά σου -και τις βεβαιότητές σου, όποιες κι αν είναι. Και τι δεν συμβαίνει. Δέντρα ξεριζώνονται, τσίγκοι φτερουγίζουν, σκεπές ξεκαρφώνονται -πού βρίσκουν άραγε καταφύγιο τα πετούμενα;

Το καφενείο ξενυχτάει αλλά οι καλοί νοικοκυραίοι φεύγουν νωρίς· έχουν να πάνε να σπείρουν το πρωί. Μικρά ξέραμε ότι η σπορά γίνεται αρχές Νοέμβρη· ναι, αλλά εφέτος δεν έβρεξε καθόλου -πώς το υνί να οργώσει τη γη; Και πρέπει να ξέρεις -μου λένε- ότι έχουν αλλάξει οι εποχές, έχει ανακατευτεί το κλίμα [το κλήμα μην πάθει τίποτα].

Αμα τα ξύλα είναι βρεγμένα δεν κάνεις προκοπή, όλο καπνούς βγάζουν και είναι και βραδυφλεγή...

Χάνεις και τη συνομιλία με τις φλόγες. Ε, αφού τα ξύλα δεν έχουν καλή άρθρωση, τι να σου κάνει κι η φωτιά. Η μαγεία όμως της εστίας δεν απομακρύνεται -φωσφορίζει!

Οσο και να φυσάει, ο καπνός ταξιδεύει στην καμινάδα -δεν επιστρέφει, δεν μας πνίγει. Αυτό σημαίνει να φτιάξει το τζάκι καλός μάστορας. Σημασία έχει οι θερμαινόμενοι να κατέχουν την τέχνη του πίειν, να συμμετέχουν στη δημιουργία έργου τέχνης, όπως είναι η παρέα. Οντως, έργο τέχνης είναι η παρέα, που απαιτεί, όπως είναι φυσικό, πολλούς δημιουργούς [όχι απλούς τεχνίτες].

Μυστηριώδεις, άμα τε και αποκαλυπτικές συνάφειες, ανάμεσα στην ύλη και το πνεύμα, τη λανθάνουσα μουσική και την ευαισθησία, το χιούμορ και τον γλυκύ πόνο που προτείνουν [και γίνεται αποδεκτό] οι απουσίες αγαπημένων προσώπων. Στα βάθη τού είναι αντηχεί ο γνώριμος ήχος της φωνής που δεν θα ξανακουστεί στη γήινη ατμόσφαιρα.

Αρώματα και χρώματα της γενέθλιας γης -παλιές φωτογραφίες ζωντανεύουν, κινούνται, περπατούν οι άνθρωποι που έχουν τυπωμένους επάνω τους. Γλώσσες μητρικές και γλώσσες συμβατικές εισχωρούν στον περίγυρο -ο άνεμος σφυρίζει όσο περνά η ώρα, ο χρόνος λοιδορείται. Αναζητώντας τον καινούργιο χρόνο.

Παίζει σημαντικό ρόλο ο τόπος στον οποίο μαθαίνει κανείς να συνομιλεί με τους δυνατούς αέρηδες, τη γη, τη φωτιά. Παίρνει άλλες διαστάσεις η μορφή του τόπου -άλλοτε φαίνεται μικρός και άλλοτε άπειρος, αλλά έτσι συμβαίνει με κάθε έργο τέχνης [ο γενέθλιος τόπος είναι ακόμη ένα έργο τέχνης, εάν έχεις καλή σχέση μαζί του].

Μόνο αυτός μπορεί να πλησιάσει την παγκόσμια ενότητα -δεν γίνεται αλλιώς, ας φωνασκούν οι τάχα κοσμοπολίτες. Αυτός ο λώρος δεν κόβεται ποτέ. Αυτό το ξέρουν καλά [όχι όλοι] οι μετανάστες και οι πρόσφυγες, οι ξεριζωμένοι του κόσμου τούτου.

Ευεργετικό είναι και το κρύο -σε ωθεί να αντιστέκεσαι, να γνωρίσεις το σώμα σου και τις αντοχές του. Κρύο ελληνικό, εάν ήμασταν σε θέση να συνεννοηθούμε. Θυμάμαι πάντα καλά έναν αφορισμό του Προυστ: «Η εφηβεία είναι η μόνη εποχή που κάτι διδάχτηκες».

Αυτό νομίζω είναι το νόημα των εορτών: να θυμηθείς πότε έγινες αυτό που είσαι. Ολος ο χρόνος είναι η εφηβεία -μετά απλώς διεκπεραιώνουμε την παρουσία μας σε τούτα τα χώματα.

Αχ αυτή η μαγική αύρα των εορτών...

Γράφει ο Πέτρος Μανταίος

Το πρόσεξα την περασμένη εβδομάδα. Ισως ήταν και η πρώτη φορά που το παρατηρούσα και κάποιο ρόλο πρέπει να έπαιξε, για να το προσέξω, η συχνότητα της επανάληψης: τέσσερις άνθρωποι -δύο άντρες, δύο γυναίκες. Γνωστοί όλοι τους, εξ όψεως και από τις καλημέρες που αλλάζουμε, καιρό τώρα, τα πρωινά του Υμηττού· να το πω έτσι, και υπογραμμισμένο, μιας και, μετά από τόσα χρόνια, δεκαετίες, έχουν πια τα περπατήματά μου στον Υμηττό γίνει... τίτλος.

Την περασμένη εβδομάδα λοιπόν, την Πέμπτη συγκεκριμένα, είχαν και οι τέσσερις, διακριτική μεν, επιθυμία δε, να το πάνε το πράγμα και λίγο παραπέρα· πέρα από τα συνηθισμένα της κάθε μέρας: «καλημέρα!» και «πώς είστε;» και «βροχερός ο καιρός σήμερα...».

Σαν να θέλανε, αυτό που λέμε «και λίγη κουβεντούλα παραπάνω»· φέρ’ ειπείν: από πού έρχομαι (πού μένω δηλαδή: ενεός ή στο Παγκράτι; που τα κάνω και τα δύο...) ή, αν θα πάω κάπου για τις γιορτές ή θα τις περάσω στην Αθήνα... και άλλα. Δεν έχουν σημασία οι λεπτομέρειες.

Σημασία έχει ότι οι άνθρωποι ήθελαν μια γνωριμία πέραν της καλημέρας. Αναγνωρίζεις έναν άνθρωπο που τον καλημερίζεις κάθε μέρα, στη βόλτα ή στο λεωφορείο... Τον γνωρίζεις; Ε, νομίζω ότι την περασμένη εβδομάδα κατάλαβα πως αυτή είναι η κρυφή μαγεία, η μυστική αύρα που αποπνέουν οι μεγάλες γιορτές: Να θέλεις να ανοιχτείς στον άλλον. Να τον γνωρίσεις. Δεν κρατάει πολύ, αλλά είναι καλό και δυνατό. Σαν τα υπόγεια ρεύματα...

Ξέρετε, τα μεγαλύτερα υποθαλάσσια κύματα στον κόσμο εντοπίζονται στον πορθμό Λουζόν∙ στενή λωρίδα θάλασσας που χωρίζει τις Φιλιππίνες από την Ταϊβάν και συνδέει τον Ειρηνικό με τη Θάλασσα της Νότιας Κίνας. Δεν τα βλέπει κανείς, αλλά φτάνουν σε ύψος και ουρανοξύστη! Καλές Γιορτές!

Πληθαίνουν οι καταγγελίες στο Συνήγορο του Καταναλωτή για τις υπερβολικές χρεώσεις από πενταψήφια νούμερα.!

Εκτινάχθηκαν οι αναφορές-καταγγελίες στον Συνήγορο του Καταναλωτή για χρεώσεις από πενταψήφια νούμερα (ποσοστό αύξησης 70,83% μέχρι το Νοέμβριο 2019 σε σχέση με το 2018).

Ο Συνήγορος του Καταναλωτή ζητάει να αυξηθεί η ασφάλεια στις συναλλαγές τέτοιου είδους, ενώ εκτιμά ότι υπάρχει ευθύνη των παρόχων υπηρεσιών Ηλεκτρονικών Επικοινωνιών για την τήρηση.. των προβλεπόμενων διαδικασιών εγγραφής των πελατών τους σε Υπηρεσίες Πολυμεσικής Πληροφόρησης (ΥΠΠ), δεδομένου ότι οι πάροχοι εισπράττουν μέρος του καταβαλλόμενου, για τις υπηρεσίες αυτές, τιμήματος.

Αυτό έγινε γνωστό κατά την πρόσφατη ετήσια συνάντηση της Ανεξάρτητης Αρχής «Συνήγορος του Καταναλωτή» με εκπροσώπους της Ευρωπαϊκής Επιτροπής για θέματα Υπηρεσιών Ηλεκτρονικών Επικοινωνιών.

Στις 18 Δεκεμβρίου 2019 πραγματοποιήθηκε στα γραφεία της Ευρωπαϊκής Επιτροπής στην Αθήνα η καθιερωμένη ετήσια συνάντηση εκπροσώπων του Συνηγόρου του Καταναλωτή με στελέχη της αρμόδιας για τις Ηλεκτρονικές Επικοινωνίες Διεύθυνσης της Ευρωπαϊκής Επιτροπής (DG CNECT), προκειμένου να τεθούν τα βασικά ζητήματα που απασχόλησαν τους καταναλωτές υπηρεσιών Ηλεκτρονικών Επικοινωνιών στη χώρα μας, το 2019, βάσει των αναφορών - καταγγελιών που υποβλήθηκαν στην Αρχή.

Στη συνάντηση συμμετείχαν από πλευράς Συνηγόρου του Καταναλωτή, οι ειδικές επιστήμονες-νομικοί, Μαρία Αρχοντάκη και Μάρθα Πετράκη.

Οι εκπρόσωποι της Αρχής επισήμαναν την κατακόρυφη αύξηση των αναφορών-καταγγελιών (ποσοστό αύξησης 70,83% μέχρι το Νοέμβριο 2019 σε σχέση με το 2018) για τις Υπηρεσίες Πολυμεσικής Πληροφόρησης (ΥΠΠ), τα γνωστά πενταψήφια. Τονίστηκε από τις εκπροσώπους της Αρχής η ανάγκη αυστηροποίησης του νομοθετικού πλαισίου, η πιστή εφαρμογή του και η επιβολή κυρώσεων στους παραβάτες περιλαμβανομένης της αφαιρέσεως της άδειας λειτουργίας.

Προτάθηκε από την Αρχή οι χρεώσεις για ΥΠΠ να μη εξοφλούνται μέσω των λογαριασμών κινητής τηλεφωνίας, αλλά με τους κλασικούς τρόπους πληρωμής στο ηλεκτρονικό εμπόριο (πχ τραπεζική κάρτα), αφού άλλωστε η αγορά των υπηρεσιών αυτών αποτελεί μορφή ηλεκτρονικού εμπορίου.

Ο Συνήγορος του Καταναλωτή θεωρεί ότι έτσι θα αυξηθεί η ασφάλεια στις συναλλαγές αυτού του είδους και θα εξαλειφθούν οι χρεώσεις για υπηρεσίες στις οποίες οι καταναλωτές δεν ενεγράφησαν ευσυνείδητα. Ειδικά μάλιστα μετά την εφαρμογή της Οδηγίας 2015/2366/Ε.Ε., αυξήθηκε το επίπεδο ασφαλείας στις ηλεκτρονικές πληρωμές. Σημειώνεται ότι από το πεδίο εφαρμογής της ανωτέρω οδηγίας εξαιρέθηκαν, εσφαλμένως κατά την άποψη της Αρχής, οι ΥΠΠ.

Ο Συνήγορος του Καταναλωτή, παράλληλα, ανέδειξε τη σημασία της ευθύνης των παρόχων υπηρεσιών Ηλεκτρονικών Επικοινωνιών για την τήρηση των προβλεπόμενων διαδικασιών εγγραφής των πελατών τους σε ΥΠΠ, δεδομένου ότι οι πάροχοι εισπράττουν μέρος του καταβαλλόμενου, για τις υπηρεσίες αυτές, τιμήματος...

Υπάρχουν άνθρωποι που ζουν μονάχοι...

Τα Χριστούγεννα πλησιάζουν, η πόλη στολίζεται με λαμπιόνια και οι δρόμοι γεμίζουν από ανθρώπους τους οποίους τους περιβάλλει ένα τεράστιο χαμόγελο ευτυχίας, γιατί;

Γιατί έχουν δίπλα τους τα αγαπημένα τους πρόσωπα και θα περάσουν μία ακόμη χρονιά μαζί.

Πίσω όμως από τα πολυπόθητα Χριστούγεννα κρύβεται και μία δόση δυστυχίας, πολλή ή λίγη δεν ξέρω, γνωρίζω πάντως πως υπάρχει. Είναι εκείνοι οι άνθρωποι που ζουν μονάχοι είτε από επιλογή, είτε γιατί έτσι τα έφερε η ζωή. Άνθρωποι που έμειναν άνεργοι και βρήκαν καταφύγιο στους παγωμένους δρόμους με μόνη τους παρέα τα αδέσποτα και τον εαυτό τους. Γονείς που έχασαν τα παιδιά τους, τα Χριστούγεννα τους φαίνονται μία γλυκιά ανάμνηση του παρελθόντος και τώρα τίποτε άλλο παρά ξύσιμο της πληγής.

Φοιτητές που δεν έχουν χρήματα να γυρίσουν πίσω στους γονείς τους, περνάνε μόνοι τους τις γιορτές γιατί και οι φίλοι τους γύρισαν στον τόπο καταγωγής τους.

Αλλά είναι και εκείνα τα πλάσματα που δεν κατάφεραν να αγαπηθούν και να κρατήσουν ανθρώπους κοντά τους, κάποιοι από αυτούς έζησαν κάποτε έναν μεγάλο έρωτα, όμως τέλειωσε,όπως άλλωστε τελειώνουν όλα τα όμορφα πράγματα στη ζωή. Άλλοι συνήθισαν αυτό τον τρόπο ζωής, άλλοι πάλι όχι. Το μόνο σίγουρο είναι πως είναι δύσκολο πράγμα η μοναξιά, οδηγεί στην τρέλα και στην παράνοια.

Αν κοιτάξουμε δίπλα μας θα συνειδητοποιήσουμε πως γνωρίζουμε και εμείς πολλούς τέτοιους ανθρώπους, στην δουλειά, στο σχολείο, στην πολυκατοικία... Είναι αυτοί που κάθονται μόνοι στο μπαρ, στην ίδια θέση, καπνίζουν και πίνουν το ίδιο ποτό κάθε βράδυ. Τους βλέπεις να περπατάνε τη νύχτα στους δρόμους κοιτώντας χαμηλά, πολλές φορές παραμιλώντας, κοιμούνται αργά, παρέα με την τηλεόραση, όχι γιατί έχουν κάτι σημαντικό να δουν αλλά επειδή θέλουν να αισθάνονται συντροφιά.

Είναι κοινωνικοί, όμως δεν έχουν ουσιαστικούς φίλους.

Αυτούς λοιπόν τους ανθρώπους αξίζει να τους αγαπάμε λίγο περισσότερο, όχι από οίκτο αλλά επειδή το αξίζουν και το έχουν ανάγκη!

CatherineNikol

Κυρ αστυνόμε, μη βαράς

Γράφει η Κυριακή Μπεϊόγλου

«Τα σίδερα, βρε τα σίδερα, τα σίδερα τους φόρεσαν

τα σίδερα τους φόρεσαν και στη στενή τούς πάνε

κι αν δε βρεθούν τα λάχανα, το ξύλο που θα φάνε».

Που να 'ξερε ο Βαγγέλης Παπάζογλου, όταν έγραφε το 1934 το «Κάτω στα Λεμονάδικα», πως το 2019 θα τραγουδιόταν από μικρούς και μεγάλους και θα γινόταν σύνθημα. Βέβαια τα Λεμονάδικα αντικαταστάθηκαν με τα Εξάρχεια και αντί για «λάχανα» ψάχνουν για προκηρύξεις αναρχίας και μολότοφ. Η βία όμως βία. Να θυμίσουμε πως στα Λεμονάδικα, με την άφιξη των προσφύγων το 1922, επετράπη να δημιουργηθεί επί της πλατείας αυτοσχέδιος καταυλισμός από παράγκες, ώστε να στεγαστούν οι πρόσφυγες, τουλάχιστον προσωρινά. Τα χρόνια ήταν τρομερά δύσκολα, φτώχεια καταραμένη.

Καθένας προσπαθούσε να επιβιώσει με κάθε τρόπο, έτσι αυξήθηκαν οι πορτοφολάδες, το εμπόριο ναρκωτικών και οι ληστείες. Ενας από τους βασικούς στόχους των πορτοφολάδων που λυμαίνονταν την περιοχή ήταν οι λαχαναγορίτες και οι εμπορομανάβηδες. Είχαν το «λάχανο», το χρήμα, ζεστό στην «παντόφλα», στο πορτοφόλι δηλαδή, το έβλεπαν οι φτωχοί και το λιγουρεύονταν.

Τους πιάνανε οι αστυνόμοι και τους τσακίζανε τα κόκαλα. Ο πόνος τους και η κατάντια τους, ο εξευτελισμός τους από την αστυνομία, εκφράστηκαν τότε από τους ρεμπέτες της εποχής. Κι αυτοί στο ίδιο καζάνι της μεγάλης φτώχειας έβραζαν. Οι αστοί των Αθηνών έβλεπαν τις φτωχογειτονιές σαν «γραφικοτέρα αθλιότης». Κι όταν οι πρόσφυγες πλησίασαν και την Αθήνα, στον Ασύρματο δυτικά του Φιλοπάππου, έγραφε το 1931 ο Δ.Σ. Δεβάρης στην εφημερίδα «Ελεύθερον Βήμα»: «Με τρίας δραχμάς και εντός δέκα λεπτών από το Δημοτικό Θέατρο, βγαίνετε από την Αθήνα, από την Ελλάδα, από την Ευρώπη». Επίσης ήταν οι «συνήθεις ύποπτοι» για όποια παρανομία συνέβαινε.

Και φυσικά τότε δεν υπήρχε Συνήγορος του Πολίτη. Πόσο μάλλον του πολίτη δεύτερης και τρίτης κατηγορίας. Εμαθα πως το Αρχηγείο της Ελληνικής Αστυνομίας απέστειλε στον Εθνικό μηχανισμό διερεύνησης περιστατικών αυθαιρεσίας του Συνηγόρου του Πολίτη βίντεο και αναφορές, που αναπαράγονται στο διαδίκτυο, σχετικά με περιστατικά «αστυνομικής βίας» κατά τη διάρκεια των εκδηλώσεων και των πορειών στη μνήμη του Αλ. Γρηγορόπουλου, με την παράκληση να διερευνηθούν κατά προτεραιότητα.

Είδαμε εικόνες και βίντεο στο διαδίκτυο και φρίξαμε. Δηλαδή ολόκληρο αρχηγείο δεν είχε γνώση αυτών των εξευτελιστικών πρακτικών των υπαλλήλων του; Πάντως, όσο να πεις είναι μια πρόοδος.

Αρκεί να το εννοούν. Θα δείξει. Αυτές τις μέρες πάντως το «Κυρ αστυνόμε, μη βαράς» ακούγεται ως σύνθημα όχι μόνο των διαδηλωτών, αλλά και όλων των προοδευτικών ανθρώπων που είναι ενάντια στη βία της αστυνομικής εξουσίας. Και αυτό είναι μεγάλη πρόοδος και στην ελληνική κοινωνία.

   

Αναδίπλωση της Κυβέρνησης -Τι αλλάζει με το κοινωνικό μέρισμα

Σε αναδίπλωση προέβη η κυβέρνηση, έπειτα από την κατάσταση αλαλούμ που επικράτησε σχετικά με το κοινωνικό μέρισμα και τις ενστάσεις που διατύπωσαν οι υποψήφιοι δικαιούχοι.

Χαρακτηριστικό είναι το γεγονός ότι διατυπώθηκαν παράπονα και από γονείς με παιδιά ΑμεΑ, των οποίων οι αιτήσεις απορρίφθηκαν από το σύστημα, μολονότι πληρούν τα κριτήρια που έχουν τεθεί.

Μοιραία, η ΑΑΔΕ (Ανεξάρτητη Αρχή Δημοσίων Εσόδων) προχώρησε στη διόρθωση λαθών και παραλείψεων, αυξάνοντας έτσι τον αριθμό των δικαιούχων σε περίπου 307.000. Υπενθυμίζεται ότι μέχρι σήμερα έχουν εγκριθεί 255.674 αιτήσεις.

Σύμφωνα με το υπουργείο Οικονομικών και κατόπιν εξέτασης των αιτήσεων που απορρίφθηκαν, αναρτήθηκε πρόσθετο αρχείο δικαιούχων στην ιστοσελίδα του κοινωνικού μερίσματος στο οποίο περιλαμβάνονται:

Δικαιούχοι που είχαν υποβάλει εκπρόθεσμα φορολογική δήλωση για κάποιο από τα προηγούμενα 7 έτη.

Δικαιούχοι οι οποίοι στις φορολογικές τους δηλώσεις δεν είχαν δηλώσει το ΑΦΜ των εξαρτώμενων μελών.

Το υπουργείο καλεί τους παραπάνω δικαιούχους να υποβάλουν εκ νέου αίτηση. 

πηγή

Ανακοίνωση της ΠΑΕ ΠΑΟΚ για Μαρινάκη :Μιλάει αυτός που έχει απαγόρευση ενασχόλησης με το ποδόσφαιρο

Αμεση ήταν η απάντηση της ΠΑΕ ΠΑΟΚ στη δήλωση του Βαγγέλη Μαρινάκη, που μεταξύ άλλων έκανε επίθεση και στον ιδιοκτήτη και πρόεδρο της ΠΑΕ Ιβάν Σαββίδη, μετά την γκέλα του Ολυμπιακού στον Βόλο. Ο Δικέφαλος του Βορρά με ανακοίνωση που εξέδωσε υπενθυμίζει ότι ο ιδιοκτήτης της ΠΑΕ Ολυμπιακός τελεί υπό «απαγόρευση ενασχόλησης με το ποδόσφαιρο και είναι κακουργηματικά διωκόμενος για αλλοίωση αποτελεσμάτων», ενώ κάνει λόγο για «παραλήρημα» ενός ανθρώπου «που προφανώς βρίσκεται υπό την επήρεια... συναισθηματικής φόρτισης».

Παράλληλα, από τον ΠΑΟΚ σημειώνουν ότι ο Μαρινάκης είναι «ο τελευταίος που δικαιούται να μιλά για αλητεία, βρωμιά και "περιττώματα"» και ότι ουσιαστικά επιθυμεί την «επιστροφή στην κανονικότητα της παράγκας, που χάριζε κάλπικους τίτλους στην ομάδα του για δύο δεκαετίες». Τέλος, τονίζεται ότι «εξαιτίας της ασυλίας που απολαμβάνει από όλες τις αρμόδιες αρχές και της πλήρους ασυδοσίας που αυτές του χαρίζουν, κάποιος πρέπει να ανακόπτει τα τοξικά του παραληρήματα».

Αναλυτικά η ανακοίνωση της ΠΑΕ ΠΑΟΚ:

 «Οι πρόσφατες αναφορές του κ. Μαρινάκη σε "ποδοσφαιρικά περιττώματα", φέρνει στο μυαλό κάθε υγιούς σκεπτόμενου φιλάθλου, τη ρήση "εξ ιδίων κρίνει τα αλλότρια". Από τη βιασύνη του να κατασκευάσει το, παραδοσιακό πλέον, άλλοθι προκειμένου να καλύψει τις χτυπητές αδυναμίες της ομάδας του, κάθε φορά που οι αντίπαλοι τον αντιμετωπίζουν στα ίσια, λησμόνησε πως του έχει επιβληθεί απαγόρευση ενασχόλησης με το ποδόσφαιρο και είναι κακουργηματικά διωκόμενος για αλλοίωση αποτελεσμάτων, μεταξύ άλλων ποινικών αδικημάτων.

Συνεπώς, είναι ο τελευταίος που δικαιούται να μιλά για αλητεία, βρωμιά και "περιττώματα". Ξέχασε κάτι ακόμα στο παραλήρημά του, να ενημερώσει την κοινή γνώμη γι’ αυτά που πρέπει να αλλάξουν, ώστε να μη μας απαλλάξει από την παρουσία του αυτός και η ομάδα του. Είμαστε βέβαιοι πως απαραίτητη προϋπόθεση είναι η επιστροφή στην κανονικότητα της παράγκας, που χάριζε κάλπικους τίτλους στην ομάδα του για 2 δεκαετίες. ΥΓ: Απολογούμαστε ειλικρινά στους Έλληνες φιλάθλους που απαντάμε σε έναν άνθρωπο που προφανώς βρίσκεται υπό την επήρεια…. συναισθηματικής φόρτισης. Εξαιτίας όμως της ασυλίας που απολαμβάνει από όλες τις αρμόδιες αρχές και της πλήρους ασυδοσίας που αυτές του χαρίζουν, κάποιος πρέπει να ανακόπτει τα τοξικά του παραληρήματα».   

Πηγή

Χάρισαν την ποινή στον Πρύτανη που καταδικάστηκε για την υπεξαίρεση 8 εκατ. ευρώ στο Πάντειο

Η υπεξαίρεση οκτώ εκατομμυρίων ευρώ από τα ταμεία του Παντείου Πανεπιστημίου ήταν ένα από τα μεγαλύτερα σκάνδαλα που ταρακούνησαν συθέμελα την πανεπιστημιακή κοινότητα.

Χρήματα που προορίζονταν για ερευνητικά προγράμματα για τα έτη 1992-1998, «επενδύθηκαν» τελικά σε τζακούζι, τζάκια, πολυτελή είδη, ακόμη και σε μια κόκκινη φεράρι, με επιταγή που κόπηκε στο λογαριασμό της Επιτροπής Ερευνών του Παντείου.  Τον Ιούνιο του 2012 οδηγήθηκαν στη φυλακή τρεις πανεπιστημιακοί και άλλοι έξι κατηγορούμενοι. Μεταξύ αυτών και ο Πρύτανης του Παντείου Πανεπιστήμιου Δημήτρης Κώνστας, ο οποίος καταδικάστηκε σε κάθειρξη 14 ετών για υπεξαίρεση, ψευδή βεβαίωση και απάτη.

Ο Πρύτανης, ο οποίος δήλωνε αθώος, αποφυλακίστηκε τον Ιούλιο του 2013, έπειτα από μόλις 14 μήνες κράτησης, καθώς ανεστάλη η ποινή του για λόγους υγείας. Πριν από μερικές ημέρες ο κύκλος της υπόθεσης έκλεισε οριστικά για τον Δ. Κώνστα, αφού το υπόλοιπο της ποινής, δηλαδή περίπου 13 χρόνια κάθειρξης, χαρίστηκαν και μάλιστα με Προεδρικό Διάταγμα.

Το pagenews αποκαλύπτει το ΦΕΚ που δημοσιεύθηκε στις 25 Νοεμβρίου με το οποίο δίνεται χάρη στο υπόλοιπο της ποινής που έχει καταδικαστεί ο Πρύτανης του Παντείου, με Προεδρικό Διάταγμα και έπειτα από πρόταση του υπουργού Δικαιοσύνης Κωνσταντίνου Τσιάρα. «Με προεδρικό διάταγμα που εκδόθηκε στην Αθήνα στις 13.11.2019 σύμφωνα με τις διατάξεις του άρθρου 47 παρ. 1 του Συντάγματος, ύστερα από πρόταση του Υπουργού Δικαιοσύνης και γνωμοδότηση του Συμβουλίου Χαρίτων, χαρίζεται το υπόλοιπο της ποινής του ΚΩΝΣΤΑ Δημητρίου του Κων/νου, που του επεβλήθη με την υπ’ αριθ.: 2006/25.6.2012 απόφαση του Α΄ Πενταμελούς Εφετείου Αθηνών με την οποία είχε καταδικασθεί σε συνολική ποινή καθείρξεως δεκατεσσάρων (14) ετών για τις πράξεις της υπεξαίρεσης, της ψευδούς βεβαίωσης και της απάτης» σημειώνεται στο ΦΕΚ, το οποίο υπογράφει ο υπουργός Δικαιοσύνης.

  

Αξίζει να σημειωθεί, ότι το Συμβούλιο της Επικρατείας, τον Ιούνιο του 2018, επέβαλλε στον πρώην Πρύτανη του Πανεπιστημίου Δημήτρη Κώνστα, καθώς και στον συγκατηγορούμενό του καθηγητή Παναγιώτη Γετίμη, την πειθαρχική ποινή της οριστικής παύσης από τα καθήκοντά τους, καθώς οι πράξεις για τις οποίες καταδικάστηκαν «στοιχειοθετούν βαρεία παράβαση των υπηρεσιακών τους καθηκόντων και καταδεικνύουν διαγωγή απάδουσα στην αξιοπρέπεια πανεπιστημιακού λειτουργού». Η απόφαση απαγγέλθηκε σε δημόσια συνεδρίαση του ΣτΕ το Σεπτέμβριο του ίδιου έτους και δημοσιεύθηκε στην Εφημερίδα της Κυβέρνησης τον Ιούνιο του 2019.   

Πηγή

Μεγάλες επιβαρύνσεις στα ακίνητα φέρνουν οι νέες αντικειμενικές αξίες

Μεγάλη θα είναι επιβάρυνση για τους πολίτες από την επερχόμενη αύξηση, κατά μέσο όρο 20%, των τιμών των ακινήτων στα επίπεδα των αγοραίων, σε συνδυασμό με την ένταξη 3.500 περιοχών στο σύστημα αντικειμενικού προσδιορισμού της αξίας τους.

Αναλυτικότερα, σύμφωνα με την Εφημεριδα των Συντακτών, το κύμα των επιβαρύνσεων από την αύξηση των αντικειμενικών με τις αγοραίες τιμές έχει ως εξής:

1. ΤΕΚΜΗΡΙΑ: Η αύξηση της αντικειμενικής συνεπάγεται αυτόματα μεγαλύτερο τεκμαρτό εισόδημα από το πρώτο κιόλας τετραγωνικό μέτρο, καθώς όσο αυξάνει η αντικειμενική τόσο αυξάνει και το τεκμήριο της ιδιοκατοίκησης. Να σημειωθεί ότι στην παγίδα των τεκμηρίων πέφτουν κάθε χρόνο χιλιάδες φορολογούμενοι, οι οποίοι καλούνται να πληρώσουν πολύ μεγαλύτερο φόρο από αυτόν που αντιστοιχεί στο εισόδημα που δηλώνουν. Ενα από τα πιο βασικά τεκμήρια είναι αυτό της ιδιοκατοίκησης, που προκύπτει από το εμβαδόν και την αξία του ακινήτου στο οποίο διαμένει ο φορολογούμενος. Και τούτο ακόμη κι αν πρόκειται για ιδιόκτητη, μισθωμένη, παραχωρηθείσα, κύρια ή δευτερεύουσα κατοικία.

2. ΛΟΓΑΡΙΑΣΜΟΙ ΡΕΥΜΑΤΟΣ: Αυξήσεις σε όλα τα τιμολόγια του ηλεκτρικού ρεύματος πρόκειται να επιφέρει το Τέλος Ακίνητης Περιουσίας που υπολογίζεται βάσει αντικειμενικών τιμών (τιμή ζώνης).

3. ΕΝΦΙΑ: Χιλιάδες εκτιμάται ότι θα είναι οι ιδιοκτήτες ακινήτων που θα πληρώσουν μεγαλύτερο ΕΝΦΙΑ το 2020, παρά την εξαγγελθείσα μεσοσταθμική μείωση του φόρου κατά 8% τον επόμενο χρόνο – μείωση η οποία θα καπελωθεί από τη μεγάλη αύξηση στις αντικειμενικές τιμές. Μόνο λίγες δεν είναι οι περιοχές σε ολόκληρη τη χώρα, τουριστικές και μη, όπου η ψαλίδα μεταξύ των τιμών που εφαρμόζει η Εφορία και των εμπορικών παραμένει μεγάλη, ακόμα και μετά την πρώτη αναπροσαρμογή των αξιών τον Ιούνιο του 2018. Το δεύτερο κύμα αναπροσαρμογής των τιμών θα οδηγήσει σε μετάβαση πολλών ακινήτων από τα χαμηλά σε πιο υψηλά κλιμάκια του ΕΝΦΙΑ, όπου εφαρμόζονται πολύ μεγαλύτεροι συντελεστές φόρου. Ετσι η… κεραμίδα για τους ιδιοκτήτες θα είναι μεγαλύτερη.

Aυτές τις γιορτές κάντε δώρο μια συνδρομή και δώστε μας δύναμη. Χαρίστε πρόσβαση στο 24ores.gr και στηρίξτε την ανεξάρτητη δημοσιογραφία

4. ΣΥΜΠΛΗΡΩΜΑΤΙΚΟΣ ΕΝΦΙΑ: Μεγαλύτερα θα είναι τα βάρη του 2020 για τους ιδιοκτήτες που πληρώνουν συμπληρωματικό ΕΝΦΙΑ αλλά και γι’ αυτούς που πατάνε πάνω στην κόκκινη γραμμή του σημερινού αφορολογήτου των 250.000 ευρώ και αναμένεται με τις νέες αξίες να την προσπεράσουν. Πέρυσι υπήρξε σενάριο αύξησης του ορίου κατά 50.000 ευρώ, που δεν επαληθεύτηκε.

5. ΠΡΩΤΗ ΚΑΤΟΙΚΙΑ: Η αύξηση της αξίας θα οδηγήσει χιλιάδες υποψήφιους ιδιοκτήτες σε φόρο μεταβίβασης 3% επί της αντικειμενικής αξίας, καθώς η απαλλαγή ισχύει βάσει αξίας (200.000 ευρώ για άγαμο ή 250.000 για έγγαμο) και όχι επιφάνειας. Συνεπώς, θα πρέπει να αυξηθούν τα αφορολόγητα όρια προκειμένου να διατηρηθεί η απαλλαγή, ειδικά για τις οικογένειες.

6. ΕΞΟΔΑ ΜΕΤΑΒΙΒΑΣΗΣ: Υπέρογκα γίνονται τα έξοδα μεταβίβασης – συμβολαιογράφος, δικηγορικά, Υποθηκοφυλακείο, Κτηματολόγιο,

τέλος υπέρ Ταμείου Νομικών, τέλος μεταγραφής υπέρ Ταμείου Νομικών, δημοτικός φόρος, που επιβαρύνει τις μεταβιβάσεις ακινήτων και υπολογίζεται με ποσοστό επί του φόρου μεταβίβασης, κ.ά.

7. ΓΟΝΙΚΕΣ ΠΑΡΟΧΕΣ, ΔΩΡΕΕΣ, ΚΛΗΡΟΝΟΜΙΕΣ: Οι επιβαρύνσεις θεωρούνται δεδομένες, αν δεν υπάρξει αναπροσαρμογή των σημερινών αφορολόγητων ορίων των 150.000 ευρώ.

8. ΑΓΟΡΑ - ΕΝΟΙΚΙΑΣΗ: Αυξητικές πιέσεις στις εμπορικές τιμές των ακινήτων αναμένεται να ασκήσουν οι νέες αξίες, ενώ θα επηρεαστούν επίσης τα ενοίκια των κατοικιών και της επαγγελματικής στέγης. Ολα αυτά, βέβαια, θα εξαρτηθούν από το επίπεδο της προσφοράς και της ζήτησης που θα υπάρξει στην αγορά για αγοραπωλησίες και ενοικίαση ακινήτων. 

Πηγή

To κόκκινο ακορντεόν παίζει δεξιά

 Γράφει  ο Περικλής Κοροβέσης

Ενα ωραίο μελαχρινό παλικάρι, με ένα κόκκινο ακορντεόν, ήταν ανάρπαστο στα πανηγύρια. Επιπλέον τραγουδούσε υπέροχα. Είχε βέβαια δάσκαλο τον Ικαρο Μπράβο, αυτόν που έβγαλε μια διασημότητα: τον Χρήστο Νικολόπουλο. Ηταν συγχωριανοί και ο τελευταίος έβαλε σε ένα τραγούδι του το «παιδί με το κόκκινο ακορντεόν» ως «ένδειξη αγάπης και φιλίας», όπως έλεγαν παλιά. Το παιδί αυτό δούλευε από τα εφτά του χρόνια στα χωράφια.

Στα δεκατρία του οδηγούσε καρότσα και μετέφερε σαράντα ανθρώπους για να τους πάει στη δουλειά. Στα δεκαοκτώ του αγόρασε φορτηγό, διαθέτοντας επαγγελματικό δίπλωμα. Γνήσιο τέκνο προσφύγων, 50% Πόντιος και 50% Μικρασιάτης. Και ως φορτηγατζής ήταν και λίγο καβγατζής. Το έχει το επάγγελμα αυτό. Και μια φορά είχε δαρεί ανηλεώς από μεθυσμένους συναδέλφους του.

Οπως συμβαίνει και στα παραμύθια, όποιος δουλεύει σκληρά ανταμείβεται. Ετσι, άφησε στην άκρη το ακορντεόν για να ασχοληθεί με κάτι υψηλότερο: τον εκδημοκρατισμό αυτής της χώρας μέσα από τις γραμμές του ΠΑΣΟΚ. Και έγινε ένα από τα πρωτοκλασάτα στελέχη του, βουλευτής και αργότερα υφυπουργός, για να καταλήξει μονίμως υπουργός. Πρόκειται για τον Μ. Χρυσοχοΐδη, σημερινό υπουργό της Ν.Δ.

Τα βιογραφικά αυτά στοιχεία είναι από μια προσωπική του εξομολόγηση στη δημοσιογράφο Σάσα Σταμάτη, που δημοσιεύτηκε στα «Παραπολιτικά» (19/6/17). Την εποχή δηλαδή που ο κ. Χρυσοχοΐδης πάλευε με όλες του τις δυνάμεις για την επιτυχία της Δημοκρατικής Συμπαράταξης, αγώνας που όπως φάνηκε ήταν νικηφόρος και κατέκτησε το υπουργείο Προστασίας του Πολίτη. Τώρα αν αυτό είναι άλλου κόμματος, στην υπάρχουσα πολιτική αυτό δεν παίζει και τόσο μεγάλο ρόλο.

Το βιογραφικό του κ. υπουργού δεν είμαστε σε θέση να το ελέγξουμε. (Αν και η αυτοβιογραφία είναι ένα μυθιστόρημα που δεν τολμάει να πει το όνομά του, σύμφωνα με τον Ρολάντ Μπαρτ.) Εν τούτοις δείχνει έναν άνθρωπο που έχει ζήσει τη ζωή των «αποκάτω» ή τουλάχιστον τη διεκδικεί και υπερηφανεύεται γι’ αυτό.

Εμείς όπως τον ξέρουμε από το δημόσιο πρόσωπό του, έδειχνε ευγενής και πράος. Στενοί συνεργάτες του διαβεβαίωναν για την προσήλωσή του στα ανθρώπινα δικαιώματα. Και όταν ανέλαβε το υπουργείο Δημόσιας Τάξης δημιούργησε την εντύπωση πως θα προχωρούσε αποφασιστικά στον εκδημοκρατισμό της Αστυνομίας.

Μάλιστα σε μια συνέντευξή του στην «Ελευθεροτυπία» είχε πει πως το πόνημά μου «Ανθρωποφύλακες» θα διδάσκεται στις σχολές της Αστυνομίας. Το ίδιο είχαν πει και ο Αντρέας Παπανδρέου -το είχε διαβάσει πριν τυπωθεί-, η Φλέμινγκ, η Μελίνα και ο Τρίτσης. Δεν νομίζω πως κανείς από όλους αυτούς τους πολιτικούς μού είπε ψέματα ή είχαν κάποιο λόγο να με κολακέψουν. Απλά υπερέβαλαν τις δυνάμεις τους.

Η Αστυνομία ήταν πιο ισχυρός και μόνιμος θεσμός από τα πρόσκαιρα πολιτικά τους αξιώματα. Εστω και πρωθυπουργικά. Και το βιβλίο παρέμεινε για πενήντα χρόνια στη θέση του. Σε κάποια γωνιά στην άκρη ενός ραφιού βιβλιοπωλείου, από όπου το προμηθεύεται όποιος επιθυμεί. Εδώ να λύσουμε μια παρεξήγηση.

Πολλοί μιλούν για χουντική Αστυνομία. Τέτοιο πράγμα δεν υπήρξε ποτέ. Ηταν η κανονική Αστυνομία που προϋπήρξε της χούντας και συνέχισε και μετά τη χούντα για να φτάσει αισίως ώς τις μέρες μας. Οπως και οι άλλοι κρατικοί θεσμοί, υπουργεία, κρατικοί οργανισμοί κ.λπ. Ανάλογα με το εκάστοτε καθεστώς εξέπεμπαν στο μήκος κύματός του. Προχουντικά, χουντικά, μεταπολιτευτικά κύματα. Διαλέγετε και παίρνετε. Είναι θέμα πού ρυθμίζουμε τον δέκτη μας.

Και αυτή την απερίγραπτη βία που είδαμε τον τελευταίο καιρό πρέπει να την εκλάβουμε ως την επίσημη αστυνομική πολιτική, όπως εμμέσως παραδέχτηκε ο πάλαι ποτέ υπέρμαχος των ανθρωπίνων δικαιωμάτων κ. Χρυσοχοΐδης. Δεν τρέχει τίποτα. Ολα κανονικά. Δεν χρειάζεται καμία ΕΔΕ. Εξάλλου τα ίδια έκαναν και οι προηγούμενοι.

Δηλαδή η νεοφιλελεύθερη πολιτική δεν συνδιαλέγεται. Καταστέλλει κάθε αντίδραση με τη βία. Το είδαμε στη Γαλλία με τα «κίτρινα γιλέκα». 13 νεκροί, εκατοντάδες τραυματίες και ανάπηροι. Χιλιάδες συλλήψεις. Το βλέπουμε τώρα στη Χιλή. Το πραξικόπημα του Πινοσέτ δεν έγινε για να αποτραπεί κανένας κομμουνιστικός κίνδυνος ή άλλη κοινωνική αναταραχή.

Ηταν για να επιβληθεί ο νεοφιλελευθερισμός, να δοκιμαστεί, πριν γίνει παγκόσμιο-οικουμενικό πολιτικό-οικονομικό σύστημα. Ακόμα σήμερα ισχύει το Σύνταγμα του Πινοσέτ, όπως βέβαια και ο νεοφιλελευθερισμός και η λιτότητα. Γι’ αυτό και η εξέγερση. Η αύξηση των εισιτηρίων ήταν η αφορμή και όχι η αιτία.

Σήμερα κλείνει τις εργασίες του στο Πανεπιστήμιο Αθηνών ένα διεθνές συνέδριο με προσωπικότητες από όλο τον κόσμο, για τα βασανιστήρια. Αφορμή ήταν η καταδίκη της χούντας, εδώ και πενήντα χρόνια, για τα βασανιστήρια στην Ελλάδα.

Διοργανωτές είναι τα πολιτιστικά ινστιτούτα των χωρών που είχαν προσφύγει στο Συμβούλιο της Ευρώπης το 1969 (Δανία, Σουηδία, Νορβηγία, Ολλανδία) και το Ιδρυμα Μαραγκοπούλου. Είναι τυχαίο άραγε πως καμιά τέτοια πρωτοβουλία δεν πάρθηκε όλα αυτά τα χρόνια από κάποιον ελληνικό θεσμό; Και αυτό σημαίνει συνενοχή και αποδοχή των βασανιστηρίων. Το βλέπουμε στις οθόνες μας.

Η συνταγή της ευτυχίας

Γράφει η Αρχοντία Κάτσουρα

Ετριψε τη μέση της με θερμαντική αλοιφή και κάθισε στον καναπέ. Ισια η πλάτη, σωστή στάση σώματος. Ηταν πολύ κουρασμένη, αλλά και χαρούμενη.

Δεύτερο συνεχόμενο απόγευμα μετά τη δουλειά είχε πέσει με τα μούτρα στη ζαχαροπλαστική. Γιορτές έρχονταν, ήθελε να κάνει γλυκά. Μπορούσε να τα αγοράσει, έτσι έλεγε κάθε χρόνο. Την επόμενη φορά θα πάω στον φούρνο ή στο ζαχαροπλαστείο. Και για άλλη μία χρονιά δεν το έκανε.

Πρωί πρωί του Σαββάτου πήγε στο σουπερμάρκετ: βούτυρο αγελάδος, ζάχαρη, απλή και άχνη, βανίλιες, αμύγδαλα ωμά ανάλατα, κανέλα τριμμένη και γαρίφαλο, μαγειρική σόδα και μπέικιν πάουντερ. Αλεύρι είχε πολύ, μέλι της είχαν φέρει, ελαιόλαδο καλό είχαν από τη μικρή οικογενειακή παραγωγή. Είκοσι δέντρα όλα κι όλα, αλλά το θαύμα τους το έκαναν.

Ζυμώματα, ψησίματα, μελώματα, αχνίσματα, ώρες ατελείωτες μέσα στην κουζίνα. Θόλωσαν και τα τζάμια από τη ζέστη του φούρνου κι εκείνη στην καρδιά του Δεκεμβρίου δούλευε ξεμανίκωτη και κατακόκκινη από τον κάματο.

Ασε τα πλυσίματα μετά: μίξερ, ταψιά, κατσαρόλια, τρίφτες και λεμονοστίφτες... Στο άλλο δωμάτιο έπαιζε η τηλεόραση. Ούτε που καταλάβαινε τι άκουγε. Πήγε και την έκλεισε. Δεν ήθελε να ακούει, δεν ήθελε να βλέπει. Είχε απαυδήσει από τις ειδήσεις της «κανονικότητας» και της «βίαιης αναγκαστικότητας». Κοίταξε λίγο το δεντράκι της, που αναβόσβηνε πολύχρωμο και παιδικό.

Δεν ήταν από τα τέλεια δέντρα που ακολουθούν τις «τάσεις» της διακόσμησης, δεν έμοιαζε με άλλο. Το στόλισε μαζί με τις ανιψιές της, που ήρθαν να «βοηθήσουν». Εκείνη τους το είχε ζητήσει. Πρώτη φορά μετά από καιρό, πρώτη φορά μετά τις απώλειες, το δέντρο στα κλαδιά του φιλοξενούσε τις χαρούμενες κραυγές των παιδιών, τα οποία ενθουσιάζονταν με τα κρεμαστά παιχνίδια που κοιμούνταν δύο χρόνια μέσα στις κούτες.

Η μυρωδιά του φούρνου την ξύπνησε: παραλίγο να κάψει το τελευταίο ταψί μελομακάρονα. Ισα που πρόλαβε. Τα έβγαλε γρήγορα γρήγορα και τα περιέχυσε με σιρόπι.

Μετά, στον καναπέ, με μοναδικό φως από ένα μικρό λαμπατέρ και τα λαμπάκια του δέντρου, έτριβε τα χέρια και τα πόδια της που πονούσαν.

Ηθελε να ακούσει κάτι ταιριαστό για την εποχή, κάτι που να δίνει ξανά νόημα στη γιορτή. Θυμήθηκε τη χριστουγεννιάτικη ιστορία* του Χάρη και του Πάνου Κατσιμίχα, η οποία μιλούσε για τη λυπημένη και αμίλητη πολιτεία που ποτέ δεν γελούσε. Εως ότου την επισκέφθηκαν οι καλικάντζαροι.

Εκλεισε τα μάτια και έβαλε το παλιό δισκάκι. Αγαπημένο της σημείο, η ώρα που ο γεροκαλικάντζαρος, «ο Μανδρακούλος με τ’ όνομα», δίνει το σύνθημα για τον χορό τη νύχτα των Χριστουγέννων. Τον χορό και το γλέντι που οι αγέλαστοι κάτοικοι αρνούνται ότι έκαναν. Αλλά και το ρέιβ πάρτι των υποχθόνιων επισκεπτών που ήρθαν στον πάνω κόσμο καβάλα στις άσπρες χήνες τους την παραμονή. Είχαν κουραστεί, βλέπεις, τόσα χρόνια να πριονίζουν το δέντρο της Γης, να κάνουν αταξίες, και είπαν να δώσουν λίγο «άρωμα» στον κόσμο των συμφεροντολόγων ανθρώπων.

Πόσο χαρούμενο της φαινόταν εκείνο το τραγουδάκι των καλικάντζαρων, που σιγοτραγουδούσε την άλλη μέρα στο αυτοκίνητο: «Ρουμ, παπαρούμ, παπαρούμ, παπαρούνα,/τη στίβουμε και κάνουμε μαντζούνα/ και ύστερα τη βάζουμε να βράζει/δεκαοχτώ μερόνυχτα σε σιγανή φωτιά».

Κι εκεί που πάρκαρε, πριν πάρει τον ηλεκτρικό για τη δουλειά, ξαφνικά την έπιασε νευρικό γέλιο. Φαντάσου να την άκουγε κανείς να τραγουδάει αυτό το τραγούδι στον δρόμο… Και να ήταν από τους εκπροσώπους της «κανονικότητας» και της «αναγκαστικότητας».

Το λιγότερο θα την κοίταγε στραβά. Ούτε που ήθελε να φανταστεί ποιο θα ήταν το περισσότερο… Και άντε να τους εξηγήσεις ότι πρόκειται για τραγούδι από παιδικό παραμύθι.

Αλλά παρ’ όλα αυτά, συνέχισε να σιγοτραγουδάει. Είχε βρει τη συνταγή της ευτυχίας μέσα στο κλίμα της Αγέλαστης Πολιτείας: μυρωδιές από μπαχαρικά, μικρά παιδιά να στολίζουν δέντρα και το τραγούδι των καλικάντζαρων: «Ρουμ, παπαρούμ, παπαρούμ, παπαρούνα,/τη στίβουμε και κάνουμε μαντζούνα».

*«Η Αγέλαστη Πολιτεία και οι καλικάντζαροι», 1995, βιβλίο και CD εκδόσεις Καστανιώτης.