Το κατά Σάλλαν οικονομικό ευαγγέλιο

 Μεταξύ άλλων προτείνει μείωση φορολογικών συντελεστών επιχειρήσεων κατά 2% ετησίως – Θα υπάρξει συμφωνία με την τρόικα, δεν με ανησυχεί ο ΣΥΡΙΖΑ, λέει ο πρόεδρος της χρεοκοπημένης Πειραιώς.

Την αισιοδοξία του ότι θα υπάρξει συμφωνία ανάμεσα στην κυβέρνηση και την τρόικα εξέφρασε ο πρόεδρος του Ομίλου της Τράπεζας Πειραιώς κ. Μιχάλης Σάλλας, από το βήμα του 12ου συνεδρίου "ΑΡΙΣΤΟΤΕΛΗΣ", στη Θεσσαλονίκη.
 Παράλληλα τόνισε ότι δεν προβληματίζεται από μια ενδεχόμενη άνοδο του ΣΥΡΙΖΑ στην εξουσία, αρκεί να εξασφαλιστεί ότι σέβεται την κοινοβουλευτική δημοκρατία και ότι δέχεται πως η αγορά υποστηρίζει την ανάπτυξη, την εξέλιξη και την τεχνολογία.

Όπως μεταδίδει το ΑΠΕ-ΜΠΕ, το νέο σχέδιο προτείνεται να περιλαμβάνει -μεταξύ άλλων- φορολογική μεταρρύθμιση μεγάλης κλίμακας (πχ, με ρήτρες τουλάχιστον 15ετίας και μείωση των φορολογικών συντελεστών των επιχειρήσεων κατά 2% ετησίως), την εξυγίανση της δημόσιας διοίκησης (πχ, με υπαγωγή των ΚΕΠ σε ανεξάρτητη αρχή και αναβάθμισή τους) και τον εκσυχρονισμό του συστήματος απονομής δικαιοσύνης (πχ, με τη δημιουργία ειδικών δικαστηρίων για την εξέταση οικονομικών και φορολογικών υποθέσεων, με τη θέσπιση χρόνου εκδίκασης και με υψηλά παράβολα για τους ενάγοντες ώστε να αποφεύγονται οι άνευ σοβαρού λόγου δικαστικές προσφυγές).

Μιλώντας από το βήμα του συνεδρίου, που διοργανώνει το τμήμα Μακεδονίας της Ελληνικής Εταιρείας Διοίκησης Επιχειρήσεων (ΕΕΔΕ), ο κ.Σάλλας πρόσθεσε ότι παραμένουν τα μεγάλα εμπόδια στον δρόμο της ανάπτυξης της ελληνικής οικονομία, όπως το υψηλό δημόσιο χρέος, η περιορισμένη ρευστότητα κι η πολιτική αβεβαιότητα, με αποτέλεσμα -μεταξύ άλλων- να αποθαρρύνεται την όποια προσπάθεια για προσέλκυση ιδιωτικών επενδύσεων.

Απαντώντας σε ερώτημα δημοσιογράφου, σχετικά με το αν η άνοδος του ΣΥΡΙΖΑ στην εξουσία μπορεί να λειτουργήσει ως φόβητρο για τις ξένες αγορές, ο κ.Σάλλας δήλωσε: "Η χώρα έχει δημοκρατία. ΄Έχει υιοθετήσει τον πρώτο πυλώνα της Ευρώπης, που είναι η κοινοβουλευτική δημοκρατία. Άρα λοιπόν, είναι ανοιχτή η πόρτα σε αυτούς που πιστεύουν στην κοινοβουλευτική δημοκρατία. Ο δεύτερος μεγάλος πυλώνας είναι η αγορά, για την υποστήριξη της ανάπτυξης, της εξέλιξης και της τεχνολογίας. Επομένως εγώ δεν ανησυχώ για τίποτα στην περίπτωση που υπάρχουν υιοθετημένες και εφαρμοζόμενες οι βασικές ευρωπαϊκές αρχές", υπογράμμισε.

Σε σχέση με το πλαίσιο ρύθμισης των κόκκινων δανείων των επιχειρήσεων και αν αυτό χρειάζεται βελτιώσεις, ο κ.Σάλλας επισήμανε ότι ο νόμος που έχει ψηφιστεί ¨διευκολύνει πάρα πολύ στο να επιλυθούν δεκάδες χιλιάδες προβλημάτων μικρομεσαίων επιχειρήσεων¨.

Για τις ληξιπρόθεσμες οφειλές των ιδιωτών σημείωσε: "Νομίζω ότι γίνονται σημαντικά βήματα και από τις τράπεζες, ανεξάρτητα από το αν θα υπάρξει νομοθετική ρύθμιση ή όχι".

Από το thepressproject.gr

Συμβόλαιο θανάτου

"Ναι σε όλα", χωρίς προσχήματα και αστερίσκους, είναι η απάντηση που έδωσαν χθες Σαμαράς και Βενιζέλος προς την τρόικα για να αποφύγουν τον αιφνίδιο θάνατο της κυβέρνησής τους και να φθάσουν, όπως - όπως, στις εκλογές με αφορμή την ανάδειξη νέου Προέδρου της Δημοκρατίας. Ναι σε όλα τα μέτρα που περιλαμβάνονται στην "αξιολόγηση" (ασφαλιστικό, εργασιακά, απολύσεις, μισθοί στο Δημόσιο), ναι στο νέο Μνημόνιο που θα συνοδεύει την "πιστωτική γραμμή" για το 2015 και πιθανώς το 2016, ναι και στην κάλυψη του δημοσιονομικού κενού 2,5 - 3 δισ. με νέα μέτρα.

• Συνυπογράφουν κυβέρνηση - τρόικα

Και όλα αυτά θα γίνουν κατά τον πάγιο τρόπο για να έχουν απόδοση: την επιβάρυνση των εργαζομένων, των συνταξιούχων και, γενικότερα, των πολιτών, μέσω της φορολογίας (αύξηση συντελεστών ΦΠΑ).

* Εκτελούν τους συνταξιούχους με: περικοπή κατώτατων συντάξεων κατά 30%, αύξηση του ορίου ηλικίας για συνταξιοδότηση στα 62 για όλους και αύξηση του συντελεστή (16%) ΦΠΑ στα φάρμακα, που θα συμπαρασύρει και τις τιμές

* Νέες περικοπές στους μισθούς του Δημοσίου και παρεμβάσεις στους συντελεστές ΦΠΑ για να κλείσει το δημοσιονομικό κενό των 2,5 - 3 δισ.

Από την ΑΥΓΗ

Ο Βορίδης τσιτάρει τον Γκράμσι

Του Γιώργου Ανανδρανιστάκη

Έχουν ξαμοληθεί τα στελέχη της Ν.Δ. στα βουνά και τα λαγκάδια για τα τεσσαρακοστά γενέθλια του κόμματος και το γέλιο ρέει άφθονο σε δρόμους και καλντερίμια. Δεν γελάμε μόνο, μαθαίνουμε κιόλας, ας είναι καλά οι άνθρωποι. Από τον Ιορδάνη Τζιαμτζή μάθαμε ότι το ΠΑΣΟΚ είναι ασκέρι κλεφτών και απατεώνων, αλλά τι να κάνουμε εμείς οι δεξιοί, κυβερνάμε μαζί τους για το καλό της πατρίδας. Από τον Αχιλλέα Καραμανλή μάθαμε ότι η γενιά του Πολυτεχνείου δεν στάθηκε στο ύψος τον περιστάσεων, σε αντίθεση με τον ίδιο τον Αχιλλέα που ήταν ένας εξαιρετικά επιτυχημένος «αδελφός εθνάρχη». Κι από τον Μάκη Βορίδη ότι η Ελλάδα κυβερνάται από κομμουνιστές και ακροαριστερούς καλλιτέχνες, με προεξάρχοντα τον Λάκη Λαζόπουλο.

Πήγανε οι νεοδημοκράτες της Πρέβεζας να τους μιλήσει ο Βορίδης για τα σαραντάχρονα της Ν.Δ., για τον εθνάρχη, για τον αδελφό του εθνάρχη, για τον ανιψιό του εθνάρχη, για το δάκρυ του εθνάρχη κι αυτός τους μίλησε για τον Γκράμσι. «Ποιος είναι, ρε πατριώτ', αυτός ου Γκραμσ'ς; Κανένας Αλβανός θα είναι, αλλά μην ανησυχείς, πατριώτ', ου Μακ'ς θα πετάξει στη θάλασσα». Για τον Γκράμσι τους μίλησε ου Μακ'ς, για τους μηχανισμούς της ιδεολογικής ηγεμονίας της Αριστεράς, που κυβερνάει εδώ και δεκαετίες αυτόν τον τόπο από τους δρόμους και τα πεζοδρόμια.

Και όμως, η Αριστερά κυβερνάει. Κυβερνάει διά των δημοσιογράφων, δια των πανεπιστημιακών, διά των συνδικαλιστών, κυρίως όμως κυβερνάει διά των καλλιτεχνών. «Ποιος είναι ο καλλιτέχνης με τη μεγαλύτερη επιρροή σήμερα στην Ελλάδα;", ρώτησε το κοινό του ο Βορίδης. «Ο κ. Λαζόπουλος», απάντησε ο ίδιος. «Στρατευμένος άνθρωπος στην ιδεολογία της άκρας Αριστεράς, αλλά όμως με τεράστια επιρροή. Αν αρχίσω να σας μετράω κομμουνιστές ζωγράφους, κομμουνιστές ηθοποιούς, κομμουνιστές ποιητές, κομμουνιστές τραγουδιστές -αυτούς που τραγουδάμε εμείς-, βλέπετε τον τρόπο που συγκροτείται η ιδεολογική ηγεμονία. Αυτοί παράγουν επιρροή. Παράγουν νομιμοποίηση».

Προσέξτε την ορολογία που χρησιμοποιεί ο Βορίδης. Οι καλλιτέχνες είναι συλλήβδην κομμουνιστές και ακροαριστεροί, ακόμη και ο Λαζόπουλος είναι ακροαριστερός, ακόμη και οι τραγουδιστές που ακούνε οι νεοδημοκράτες. Πρόκειται για τα επίθετα που εκτόξευε η απριλιανή χούντα κάθε φορά που επρόκειτο να συλλάβει, να βασανίσει, να εκτοπίσει τους αντιφρονούντες. Η ορολογία του Παπαδόπουλου ξαναζεί, ρέει, σαράντα χρόνια μετά, σαν γάργαρο νεράκι από το στόμα του προέδρου της νεολαίας της ΕΠΕΝ, ο Βορίδης αποτίει φόρο τιμής στον πολιτικό μέντορά του, αντιμετωπίζοντας τους καλλιτέχνες ως μιάσματα και την τέχνη ως ιδεολογικό δούρειο ίππο.

Είναι τιμή και καμάρι για τους καλλιτέχνες να τους απεχθάνεται και να τους φοβάται ο Βορίδης, είναι τιμή και καμάρι το έργο τους να είναι το ιδεολογικό αντίβαρο στο καθεστώς του Σαμαρά. Λυπάμαι μόνο τους νεοδημοκράτες της Πρεβέζης που τραγουδάνε εν αγνοία τους τραγουδιστές- κομμουνιστές, κινδυνεύοντας με καθολική μόλυνση της στοματικής κοιλότητας.

Από την Αυγή

(Ψωμί) - Παιδεία - Ελευθερία. Για όποιον τα δικαιούται, χωρίς αστερίσκους. And justice for all

Η πολιτεία δίνει το δικαίωμα στον υπόδικο για ενα κάρο βαριά εγκλήματα Ρωμανό να συμμετέχει στις πανελλήνιες εξετάσεις. Αυτός στρώνεται, διαβάζει, περνάει. Και να οι προσκλήσεις από τον Παπούλια για βράβευση στο προεδρικό μέγαρο (την αρνείται). Και να τα χρηματικά έπαθλα (δεν το παίρνει) και να ο Αθανασίου στον Αυλώνα για τα συγχαρίκια (δεν τον συναντά).

Ο Αθανασίου παρά τη χυλόπιτα δηλώνει:

"Η πολιτεία δεν κάνει διακρίσεις στα θέματα σπουδών. Είναι αξιέπαινος που ακολούθησε τις συμβουλές των δασκάλων του και εργάστηκε σκληρά για να πετύχει την εισαγωγή του σε σχολή της τριτοβάθμιας εκπαίδευσης."

Το παιδί αυτό δικάζεται, εν τω μεταξύ. Έχει την τύχη να πέσει σε έδρα καταρτισμένων και *ανθρώπων* δικαστών, που δικάζουν την υπόθεση που έχει εισαχθεί μπροστά τους και όχι τον θρύλο που της έχουν φορτώσει (η αστυνομία και) τα μμε. Το κατηγορητήριο διαιρείται σε πραγματικό κομμάτι, για το οποίο τρώνε ξεγυρισμένες καμπάνες και σε μυθικό κομμάτι, το οποίο καταπίπτει και αθωώνονται.

Ελαφρύτερος από μεγάλο μέρος εξ αυτών για τα οποία κατηγορείτο όταν του επιτράπηκε να δώσει πανελληνιες, ο ρωμανός ζητάει εκπαιδευτική άδεια ωστε να φοιτήσει στη σχολη του και να συμμετέχει στις εξετάσεις του. Ζητάει να του χορηγηθεί με οποιο τρόπο κρίνει πρόσφορο η ελληνική πολιτεία. Η πολιτεία, όμως, που "δεν κάνει διακρίσεις σε θέματα σπουδών" έχει ψηφίσει λίγο νωρίτερα, τον ιούλιο, τον νέο σωφρονιστικό κώδικα που αποκλείει τις εκπαιδευτικές άδειες σε κρατούμενους σε ιδρύματα τύπου γ και, ταυτόχρονα, έχει εισαγάγει μία περιπλοκη διάταξη με πολλές αρμοδιότητες στους εισαγγελείς, για το ποιός κρατειται σε ίδρυμα τύπου γ. Έτσι, το αίτημά του απορρίπτεται. Είναι φοιτητής χωρίς δικαίωμα φοίτησης και συμμετοχής στις εξετάσεις. Είναι, δηλαδή, φοιτητής του ελληνικού καραγκιοζοθέατρου που λέγεται ελληνικό κράτος.

Ο Ρωμανός ξεκινάει απεργία πείνας. Σημερα, καμιά εικοσαριά μέρες αργότερα, νοσηλεύεται σε κρίσιμη κατάσταση και η συγχαίρουσα την επιτυχία του στις εξετάσεις πολιτεία, νίπτει τας χείρας της και δεν βρίσκει τρόπο να εξασφαλίσει στον φοιτητή της, φοίτηση. Τι τη θέλει την εκπαίδευση, δεν του φτάνουν τα συγχαρητήρια από τον Παπούλια;

Με το που βγαίνουν οι ανακοινώσεις για το κρίσιμο σημείο της ζωής του, ανοίγουν και οι βόθροι των στενόψυχων ημιαγράμματων που θεωρούν τα ανθρώπινα δικαιώματα, ακόμα και τα βασικά, έπαθλο για συγκεκριμένες κατηγορίες πολιτών και πάντως όχι για όσους κρατούνται σε γ κατηγορίας ιδρύματα. Οι fans του γκουαντάναμο ξερνάν εμετούς στα πόδια μας και επιδημία από τη χολερα της αγραμματοσύνης και της σκατοψυχιάς τους απειλεί τους "τοίχους μας".

Θέλουν "να ψοφήσει" (καλός τρομοκράτης ο νεκρός τρομοκράτης, βλεπετε, και ας αθωωθηκε για το κομμάτι της συμμετοχής σε τρομοκρατικη ομάδα), αλλως και όλως επικουρικώς τον θέλουν κλεισμένο σε μια τρύπα στο βάθος της γης από όπου δεν θα ξαναμάθουμε ποτέ τα νέα του.

Θεωρούν απίστευτο θράσος την απαίτησή του για παιδεία και δεν βρίσκουν καθόλου αντιφατική την πολιτεία που μετ επαίνων τον δέχεται στην τριτοβάθμια εκπαίδευση και στη συνέχεια in praxis του αποκλείει τη φοίτηση στην τριτοβάθμια εκπαίδευση.

Επίσης θέλουν όποιος τολμά να μη θεωρεί εξωφρενικό το αίτημά του για παιδεία να απαντά σε χρόνο κάτω από 10'' το ερωτημα "πώς έλεγαν τα θύματα της μαρφίν" και, ταυτόχρονα, με κάτι λογικα ακροβατικα της κομανέτσι πηδάν από το ένα θέμα στο άλλο και καταλήγουν ότι, αφού σκοτώθηκαν 3 άνθρωποι στη μαρφίν (από άσχετους) ο Ρωμανός δε δικαιούται να ομιλεί, να σπουδάζει, να υπάρχει. Δε δικαιούται να δικαιούται, γενικώς.

Από όλα αυτά τα απαίσια, μία πτυχή της ιστορίας είναι, νομίζω, πραγματικά η πιο σημαντικη: πόσο ανασφαλής είναι η ελληνική πολιτεία για την παιδεία της. Μόνος του ο ξεστρατημένος ζητάει το καλύτερο μέσο σωφρονισμού: εκπαίδευση! Και η πολιτεία του την αρνείται γιατί, κατ ουσία, δεν πιστεύει ότι η παιδεία της είναι μέσο σωφρονισμού.

Δεν πιστεύει ότι ο κρατούμενος σπουδάζοντας θα βγει κοινωνικός άνθρωπος και όχι σκαστός καταζητούμενος. Δεν παίρνει το ρίσκο "να ανοίξει ενα σχολείο-να κλείσει μια φυλακή" γιατι ξέρει ότι με την εκπαίδευση που διαθέτει καμία φυλακή δε θα *κλείσει*. Ούτε και τη νοιάζει, άλλωστε, ο σωφρονισμός των κρατουμένων. Όπως είχε πει ο τ. αρχιφυλακας στον κορυδαλλό (αραβαντινός) "σωφρονισμός; Ποιός σωφρονισμός! Κοροιδευόμαστε". Η φυλάκιση είναι, λοιπόν, πιο ξεκάθαρα από ποτέ, σκέτη τιμωρία. Και αρκετή εκδίκηση. "Όπου ανοίγει μια φυλακή -τυπου γ- κλείνει ένα σχολείο". Αυτη είναι η επιλογή της πολιτείας. Και με το νόμο.

Κατακλείδα: Μετά από μία πλήρη στροφη 180 μοιρών και σαράντα χρόνων γύρω από τον άξονά μας, βρίσκουμε ξανα μπροστά μας μια πολιτεία που καλύπτει με αυταρχισμό και ταμπούρωμα πίσω από "τις νέες διατάξεις"και "τα κενά του νόμου", τους φόβους, τις αδυναμίες, την ανεπάρκεια και τις εμμονές της. Με αφορμή πότε τους εγκλωβισμένους σύριους, πότε τον Ρωμανό και πότε (ω ναι) τους προσωρινά κρατούμενους χρυσαυγίτες, τα παλιά αιτήματα επιστρέφουν αναγκαστικά στα δημοκρατικά χείλη, βίαια επικαιροποιημένα:

(Ψωμί) - Παιδεία - Ελευθερία. Για όποιον τα δικαιούται, χωρίς αστερίσκους. And justice for all.

Aπό τον τοίχο facebook της Filothei Varsami

Ανθρωποφάγοι βεβαίως, αλλά ανθρωπιστές.

Ουδείς άλλος λαός εκ των PIGS (εκ των «γουρουνιών») έχει υποστεί τέτοια λεηλασία όσον ο ελληνικός.

Και οι Ιρλανδοί και οι Ισπανοί και οι Πορτογάλοι υπέστησαν περικοπές δημοσίων δαπανών, μειώσεις μισθών – συντάξεων και αύξηση της φορολογίας, αλλά όχι στον βαθμό δήωσης που τα υπέστησαν οι Ελληνες. Ούτε οι πόροι, ούτε οι υποδομές, ούτε η δημόσια περιουσία, ούτε ο ενεργειακός πλούτος ξεπουλήθηκαν σ’ αυτές τις χώρες στον βαθμό που η Ελλάδα ξεγυμνώθηκε. Καμμιά απ’ αυτές τις χώρες δεν έχασε το Σύνταγμά της, καμμιάς ο λαός δεν κατηγορήθηκε για «τεμπελιά», «διαφθορά» και... «λαϊκισμό».

Οι χώρες αυτές ονομάστηκαν PIGS, «γουρούνια» με όλη την άνεση που εκφράζει τον ρατσισμό της η αστική τάξη (και οι δημοσιογραφικοί της τσόγλανοι), θιασώτες κατά τα άλλα και προσκυνητές της πολιτικής ορθότητας.

Τρίχες! Όλα αυτά, πολιτική ορθότης, πολυπολιτισμοί, μεταμοντερνισμός, είναι για κατανάλωση απ’ την υπόδουλη πλεμπάγια, όπως είναι για την καταστολή (αλλά και για την ομογενοποίηση της σκέψης) οι νόμοι για τα εγκλήματα γνώμης, η προληπτική θεσμική βία, η παρένδυση των εννοιών και των λέξεων, η ιδεολογική τρομοκρατία και η εφιαλτική προπαγάνδα.

Στην πραγματικότητα η αστική τάξη διεθνώς, τα αφεντικά δηλαδή και οι μεγαλομέτοχοι των πολυεθνικών και των τραπεζών, τα θηρία του πραγματικούκαι εικονικού χρήματος, είναι περισσότερο ρατσιστές, περισσότερο βίαιοι και περισσότερο αυταρχικοί παρά ποτέ.

Ο ταξικός ρατσισμός που οδηγεί τους εργαζόμενους στον πάτο της κόλασης στη μια χώρα μετά την άλλη ανθεί και...ακμάζει. Ο ρατσισμός κατά των «κατώτερων» εθνών επίσης. Υπάρχει μεγαλύτερη βία απ’ αυτήν που ασκείταιεναντίον του μισθού και του μεροκάματου; Και μάλιστα βία θεσμική καινόμιμη! Τι άλλη βία μπορεί να κάνει μπάχαλο τη ζωή των ανθρώπων σε μαζικήκλίμακα; ποια άλλη βία διαβρώνει περισσότερο τις κοινωνίες και τη δομή τους; Πόσο διαφορετικοί είναι οι «ανθρωπιστικοί πόλεμοι» από τις ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις που έγραφαν τους στόχους τους στη σημαία τους; Αλλά και οι αστικέςδημοκρατίες, πόσο δημοκρατίες είναι πλέον; Είναι δημοκρατίες των τόκων, αλλά όχι των ανθρώπων, είναι υποχείρια μιας «ελεύθερης αγοράς» που παράγεισκλάβους και τρέφεται απ’ αυτούς, είναι ένα σύστημα που εκφασίζεται με γοργούς ρυθμούς.

Στο πλαίσιο αυτής της διαδικασίας η Ελλάδα σπαράσσεται. Με πιο βίαιο τρόπο απ’ τα υπόλοιπα PIGS. Για την ώρα μεγάλο μέρος του λαού της (όπως πλέον και στην Ισπανία) μετατοπίζεται προς τα Αριστερά, αλλά όχι ακόμα προς την εξέγερση. Οι Ελληνες φαίνεται να εναποθέτουν τις ελπίδες τους στον ΣΥΡΙΖΑ και να προσδοκούν σε μια «θεσμική εξέγερση». Σε μιαν αντίσταση. Που, αν την δουν να συμβαίνει, φαίνονται έτοιμοι να την υποστηρίξουν.

Την ίδια στιγμή η Τρόικα δείχνει στην κυβέρνηση των υποτελών της το πιο αποκρουστικό της πρόσωπο. Το πιο ανθρωποφαγικό. Δεν την αφήνει να πάρει ανάσα. Δεν της δίνει ούτε μια «χάντρα» ούτε ένα «καθρεφτάκι», θέλει νατελειώσει τη δουλειά. Να κλείσει την Ελλάδα στο σφαγείο και να την τρώει για πολλά χρόνια – κανένα σοκ, κυρίες και κύριοι, για ανθρωποφαγία μιλάμε. Πλην των 500 Ελλήνων υπερπλούσιων που έγιναν 565 και αύξησαν τα κέρδη τους, εν μέσω κρίσης, κατά 17% φθάνοντας τα 70 δις δολάρια περιουσίες, οι υπόλοιποι αλέθονται απ’ την ανεργία, τη φορολογία, την υπερχρέωση και την εκποίηση πόρων, υποδομών και προοπτικών.

Αυτή η διαδικασία που εμβολιάζει την ελληνική κοινωνία, ιδίως τους νέους με την κακιά χολέρα της αμισθί εργασίας (δεν υπάρχει μεγαλύτεροέγκλημα), που έχει οδηγήσει σε αυτοκτονίες, ενδημική θλίψη και απελπισία, μετανάστευση, παράλυση και γενικό εξευτελισμό, ολοκληρώνεται τώρα. Για αυτό και η Τρόικα εμφανίζεται πιο στυγνή, ανυποχώρητη και εκβιαστική παρά ποτέ. Στην απελπισία της η κυβέρνηση σκούζει για συναίνεση. Κάθε συναίνεση σ’ αυτό το έγκλημα είναι συνενοχή. Οπως συνενοχή είναι και η «καταγγελία» του εγκλήματος εκ του ασφαλούς, εξ αποστάσεως και με την «καθαρότητα» που διέθετε ο Πόντιος Πιλάτος όταν έπλενε τα χέρια του.

Βρισκόμαστε στην τελική φάση του δράματος (που θα αλυσοδέσει το μέλλον), όχι μόνον λόγω των νέων (εξοντωτικών) μέτρων που ζητάει η Τρόικα, αλλά κυρίως λόγω της θεσμικής κατοχύρωσης που απαιτεί για αυτά (και όσα άλλα ακολουθήσουν). Διότι η Τρόικα ζητά για τις νέες συμφωνίες 180 ψήφους!

Και αυτοί οι 180 ψήφοι υπέρ του νέου εφαρμοστικού πλαισίου (του Μνημονίου, της παράτασής του ή της μετονομασίας του) είναι πολύ πιο καυτοίαπ’ τους 180 ψήφους για την εκλογή Προέδρου της Δημοκρατίας. Με αυτήν την αυξημένη πλειοψηφία (που άλλωστε προβλέπει το Σύνταγμα για συμφωνίες – συνθήκες – οι οποίες αλλάζουν το διεθνές στάτους της χώρας) η Τρόικα επιδιώκει δύο πράγματα: α) να «δέσει» την επόμενη κυβέρνηση και β) να νομιμοποιήσειπρωθύστερα το (τα) Μνημόνιο (α). 

Διότι το πρώτο Μνημόνιο υπερψηφίστηκε στη Βουλή από την τότε δεδηλωμένη πλειοψηφία κι όχι από την αύξουσα των δύο τρίτων ή 180 βουλευτών, καθώς το (ξεσχισμένο και κουρελιασμένο) Σύνταγμα της Ελληνικής Δημοκρατίας λαμβάνει πρόνοιαν να συμβαίνει, ώστε να μη μπορεί μια πλειοψηφία συγκυριακή να βγάλει τα μάτια της χώρας.

Στην πραγματικότητα το πρώτο Μνημόνιο είναι παράνομο κι αυτοί που το δέχθηκαν και το εφαρμόζουν υπόλογοι για την παραβίαση του Συντάγματοςστον έσχατο βαθμό. Βεβαίως η τύχη τους για την Τρόικα, ποσώς! Εκείνο που ενδιαφέρει τους Επικυρίαρχους είναι η πρωθύστερη έστω νομιμοποίηση όσων μας έχουν κάνει – αναλόγων άλλωστε και άξιων για PIGS, για γουρούνια. «Τεμπέλικα» και «διεφθαρμένα» γουρούνια. Που τα πάνε πρόβατα επί σφαγήν σ’ αυτό το ατελείωτο συμπόσιο των ανθρωποφάγων.

Οι μέρες αυτές είναι κρίσιμες. Οι ηλίθιοι των Βρυξελλών και του Βερολίνου (διότι είναι άπληστοι και αφιλοσόφητοι) θα φτάσουν τα πράγματα ως τα άκρα. Θέλουν όχι μόνον να «τελειώσουν τη δουλειά» αλλά (τελειώνοντας την) να περάσουν το μήνυμα στα PIGS, ότι η μετατόπιση προς την Αριστερά είναι ανώφελη. Το επιδιώκουν αυτό διότι η ύπαρξη του ΣΥΡΙΖΑ λειτουργεί – στα άλλα κράτη της Ευρώπης (όχι μόνον στα PIGS αλλά και σε άλλες χώρες, ακόμα και στην Αγγλία) ως καταλύτης αναστοχασμού, ανασύστασης και επαναπροσδιορισμού πολλών κομμάτων, κινημάτων και συνδικάτων.

Απ’ την έκβαση της σύγκρουσης κεφαλαίου – εργασίας στην Ελλάδα, θα κριθεί εν πολλοίς η πορεία των λαών προς τη θεσμική εξέγερση που εκφράζει η Αριστερά (ρεφορμιστική ή επαναστατική αναλόγως των εξελίξεων) ή την υποδούλωση για μακρόν (και ίσως οριστικό) διάστημα. Ενας κόσμος από κοπριά φυσικά και δεν είναι ανθρώπινος, εκτός και αν οι άνθρωποι τον συνηθίσουν. Γίνεται όμως ποτέ συνήθεια μια ζωή στο σφαγείο; Είναι σαν να λες ότι οι ανθρωποφάγοι με τα παπιόν είναι ανθρώπινοι...

Tags: Ο ΣΤΑΘΗΣ, ΣΤΑΘΗΣ

Από το enikos.gr

Οι κυβερνήσεις φεύγουνε μα τα μνημόνια μένουν...

Συντάκτης: 

Παντελής Βαλασόπουλος

Μηνύματα με πολλούς αποδέκτες στην Ελλάδα στέλνει το Βερολίνο, λίγες ώρες μετά τον τερματισμό των διαπραγματεύσεων στο Παρίσι, τονίζοντας πως πρέπει οπωσδήποτε να ολοκληρωθεί η αξιολόγηση της χώρας από την τρόικα προτού γίνουν οποιεσδήποτε άλλες συζητήσεις, ενώ παράλληλα υπογραμμίζεται ότι όσα απαιτούνται τώρα από την ελληνική κυβέρνηση, θα ζητηθούν και στο μέλλον από όποιες τυχόν άλλες πολιτικές δυνάμεις αναλάβουν τα ηνία της χώρας.

Οπως δήλωσε σε σχετικές ερωτήσεις που της υποβλήθηκαν η εκπρόσωπος του Γερμανού υπουργού Οικονομικών, Μαριάνε Κοτέ, «το Eurogroup έχει επανειλημμένα δηλώσει ότι είναι έτοιμο να τηρήσει τις δεσμεύσεις του και να βοηθήσει και στη συνέχεια την Ελλάδα. Τώρα όμως το θέμα είναι να κλείσει η τρέχουσα αξιολόγηση. Αυτή είναι και η προϋπόθεση για όλες τις περαιτέρω συζητήσεις. (…) Οι διαπραγματεύσεις δεν έχουν ακόμη ολοκληρωθεί. Οι διαπραγματεύσεις διεξάγονται μεταξύ της τρόικας και της Ελλάδας και όχι μεταξύ της Γερμανίας και της Ελλάδας. Οταν η αξιολόγηση αυτή ολοκληρωθεί, οι Ευρωπαίοι υπουργοί Οικονομικών θα ασχοληθούν και με το ποια θα είναι η συνέχεια. Ο στόχος δεν έχει μεταβληθεί, το πρόγραμμα πρέπει να ολοκληρωθεί όπως έχει συμφωνηθεί».

Αυτή είναι η επίσημη στάση της γερμανικής πρωτεύουσας μέχρι και χθες το απόγευμα. Ωστόσο, ανεπίσημα, διπλωματικές πηγές στο Βερολίνο υποστηρίζουν ότι η γερμανική κυβέρνηση είναι αποφασισμένη να τηρήσει σκληρή στάση, στηρίζοντας την τρόικα και το ΔΝΤ ως προϋπόθεση για να συνεχίσει να στηρίζει και την Ελλάδα στο μέλλον. Το Βερολίνο, λένε, δεν θα πει «όχι» σε παράταση του προγράμματος, ενώ συνεχίζει να πιστεύει ότι μια μελλοντική συμφωνία για ενισχυμένη επιτήρηση της Ελλάδας –και μετά τη λήξη του προγράμματος– θα βοηθήσει τη χώρα για μια ομαλή έξοδο στις αγορές, δίχως αναταράξεις. Ετσι, στη γερμανική πρωτεύουσα δείχνουν αποφασισμένοι να τηρήσουν σκληρή στάση, δίχως υποχωρήσεις, ανεξάρτητα από το εάν αυτό προκαλέσει πολιτικές εξελίξεις στην Ελλάδα ή όχι.

Και αυτό, γιατί πιστεύουν ότι καμία από τις κυρίαρχες πολιτικές δυνάμεις στη χώρα μας δεν θα διακινδυνεύσει να χαθούν οι μέχρι τώρα θυσίες του ελληνικού λαού. Δηλαδή, ξεκαθαρίζουν ότι όσα απαιτούνται τώρα από τη σημερινή ελληνική κυβέρνηση, θα απαιτηθούν –χωρίς παρεκκλίσεις– και στο μέλλον από οποιεσδήποτε άλλες τυχόν πολιτικές δυνάμεις αναλάβουν τα ηνία της χώρας.

Από την Εφημερίδα των Συντακτών

Πώς μπορείτε να δείτε τους κωδικούς πρόσβασης πίσω από τις τελίτσες

Καμιά φορά μπορεί να συμβεί να ξεχάσετε τον κωδικό πρόσβασης ή τους κωδικούς (passwords) που χρησιμοποιείτε. Βέβαια γνωρίζετε ότι υπάρχουν αποθηκευμένοι στο πρόγραμμα περιήγησης σας. Το αποτέλεσμα φυσικά, σας είναι γνωστό. Πριν κάνετε login στη σελίδα που σας ενδιαφέρει ο κωδικός σας δεν διακρίνεται γιατί υπάρχει κάτω από τις τελίτσες που εμφανίζονται. Στον Firefox όλοι οι κωδικοί πρόσβασης υπάρχουν στην διαδρομή Εργαλεία/ Επιλογές/ Καρτέλα «Ασφάλεια» / Αποθηκευμένοι Κωδικοί». Στο Google  Chrome τα πράγματα είναι ακόμα πιο εύκολα, απλά πηγαίνετε στη διεύθυνση chrome://settings/passwords.Αν είστε από αυτούς που χρησιμοποιούν ακόμα Interent Explorer μπορείτε να δείτε τους κωδικούς πρόσβασης που χρησιμοποιείτε με την δωρεάν εφαρμογή IE PassView.

Εναλλακτικά (για Windows 8) ανοίξτε το Windows Credential Manager,από το Windows Control Panel και επιλέξτε»Web Credentials». Click στο βελάκι από κάθε website για να δείτε τις πληροφορίες που συμπεριλαμβάνουν και τα passwords σε τελίτσες. Για να δείτε το password, click στο «Show.» Θα σας ζητηθεί ο κωδικός του χρήστη των Windows.

Από το ΚΟΥΤΙ ΤΗΣ ΠΑΝΔΩΡΑΣ

Οργισμένος Άδωνις με την τρόικα - δεν ψηφίζει τον ΦΠΑ για τα βιβλία!

Συντάκτης: Λάκης Μπέλλος

 Από όλους τους Έλληνες τα μέτρα χτυπάνε πιο πολύ τον Άδωνι Γεωργιάδη. Γιατί είναι τηλεβιβλιοπώλης και αυξάνεται η τιμή των βιβλίων. Έκοψε και την καλημέρα ακόμη με τους τροϊκανούς. 

Άσε που είναι ο πρώτος που δεν θα ψηφίσει τα μέτρα ( λέμε καμιά μπιπ να περνάει η ώρα).

Το είδαμε και αυτό. Μετά από συνάντηση, κρίσιμη εννοείται, με τον Σαμαρά ο Βενιζέλος δεν έκανε δηλώσεις!

Το Σάββατο γινόταν της πουτάνας με τις αυξήσεις και ο Πρετεντέρης  μας έλεγε λέει ότι «σήμερα τα πράγματα είναι πιο ήσυχα». Ησυχία - τάξις - ασφάλεια που έλεγαν σε μια άλλη εποχή. 

Στο Μέγκα η παρουσιάστρια ρωτάει τη ρεπόρτερ «τι στάση θα κρατήσει η κυβέρνηση στην τρόικα;». «Στα τέσσερα» ήταν η σωστή απάντηση, αλλά απάντησε λάθος.

Στον Μεσαίωνα τα βιβλία τα έκαιγαν, στα Μνημόνια τα ακριβαίνουν.

Η αύξηση του κατώτατου ΦΠΑ πλήττει πιο πολύ τη νησιώτικη Ελλάδα. Η μνημονιακή κυβέρνηση θα πετύχει κι αυτό. Να κάνουν διαδήλωση στην Αθήνα ακόμα και οι Μυκονιάααααααατες. 

Στα φάρμακα θα εφαρμοσθεί ό,τι και για την εστίαση. Αν πάρεις το φάρμακο όρθιος και το καταπιείς μέσα  στο φαρμακείο ο Φ.Π.Α. θα είναι μικρότερος. Αν το πιεις στο σπίτι ασφαλώς θα είναι μεγαλύτερος.

* Διαβάστε στην έντυπη έκδοση της «Εφημερίδας των Συντακτών - Σαββατοκύριακό» το ολοσέλιδο «Πάμε Λουκέτο» με θέματα:

• Όλη η τολμηρή συνομιλία στο φέισμπουκ της Ξουλίδου.
• Αντί να δώσουν μπιπ, έδωσαν στην τρόικα ΦΠΑ.
• Στο «Παρίσι 12» η συμφωνία με τρόικα
• Τρόικα: κόβονται όλες οι συντάξεις, να γίνει τηλεπαιχνίδι από τον Ζουγανέλη «Θέλεις να γίνεις συνταξιούχος;»

Από την Εφημερίδα των  Συντακτών

ΗΠΑ: «Αράπης είναι! Ρίχτε του στο ψαχνό κι ας είναι παιδί!».

Του Γιώργου Δελαστίκ

Ξέσπασαν για μια ακόμη φορά οι μαύροι των ΗΠΑ εναντίον του ρατσισμού που μαίνεται στη χώρα τους. Με αφορμή την προκλητική απόφαση δικαστηρίου στο Φέργκιουσον της πολιτείας του Μιζούρι να μην παραπέμψει καν σε δίκη τον λευκό αστυνομικό Ντάρεν Ουίλσον που σκότωσε τον 18χρονο άοπλο μαύρο έφηβο

Μάικλ Μπράουν τον Αύγουστο, ξέσπασαν βίαιες ταραχές στο Φέργκιουσον και διαδηλώσεις σε 170 και πλέον πόλεις των ΗΠΑ. Από την Ουάσιγκτον, τη Νέα Υόρκη και το Σικάγο ως το Λος Αντζελες και το Σιάτλ στη Δυτική Ακτή της αχανούς χώρας. Για μια ακόμη φορά έγινε σαφές ότι αν κάποιος είναι αστυνομικός στις ΗΠΑ, δρα στη βάση του δόγματος... «Αράπης είναι, ρίχτου στο ψαχνό κι ας είναι και παιδί! Ετσι κι αλλιώς μπλεξίματα με τη Δικαιοσύνη να έχεις αποκλείεται!». Την περασμένη εβδομάδα, άλλωστε, αστυνομικός δολοφόνησε... 12χρονο (ναι, δωδεκάχρονο!) παιδί, μαύρο φυσικά κι αυτό, επειδή κρατούσε ένα ψεύτικο πιστόλι που πετούσε μπίλιες πλαστικές και έπαιζε με αυτό σε ένα πάρκο! 

Οταν ένας Αμερικανός αστυνομικός σκοτώνει ένα 12χρονο παιδί, οι πιθανότητες είναι εξαιρετικά περισσότερες ότι το κάνει για να διασκεδάσει αφαιρώντας τη ζωή ενός «αράπη» παρά επειδή... «φοβήθηκε». Η Γαλλίδα υπουργός Δικαιοσύνης Κριστιάν Τομπιρά σχολίασε ως εξής το γεγονός: «Τι ηλικία είχε ο Μάικλ Μπράουν; 18 ετών. Ο Τρέιβορ Μάρτιν; 17 (σ.σ.: πρόκειται για έναν μαύρο έφηβο που δολοφονήθηκε από πυρά αστυνομικών στο Σάνφορντ της Φλόριντα το 2012, άοπλος κι αυτός). Ο Ταμίρ Ράις; 12. Τι ηλικία θα έχει ο επόμενος - 12... μηνών;». Στο Φέργκιουσον το 67% του τοπικού πληθυσμού της πόλης είναι μαύροι και μόνο το 29% είναι λευκοί.

Παρ' όλα αυτά, όμως, ο δήμαρχος της πόλης είναι φυσικά λευκός. Λευκός βεβαίως είναι και ο αρχηγός της αστυνομίας στην πόλη. Μαύρος είναι ένα και μόνο ένα από τα μέλη του δημοτικού συμβουλίου του Φέργκιουσον. Αλλά και από τους 53 αστυνομικούς που έχει η πόλη, οι 50 είναι λευκοί και μόνο 3 είναι μαύροι. Αλλωστε και από τους 12 ενόρκους που αποφάσισαν για την υπόθεση της δολοφονίας του 18χρονου Μάικλ Μπράουν, οι 9 ήταν λευκοί. Αυτά τα στοιχεία, επαναλαμβάνουμε, αφορούν μια πόλη όπου το 67% των κατοίκων της είναι μαύροι! Ολες οι αρχές όμως βρίσκονται στα χέρια των λευκών! Ολες οι θέσεις εξουσίας. Το πρόβλημα του ρατσισμού εναντίον των μαύρων αφορά όλες τις ΗΠΑ και όχι φυσικά μόνο το Φέργκιουσον ή το Μιζούρι. Πριν από έναν μήνα στο αμερικανικό περιοδικό «Τάιμ» είχε δώσει συνέντευξη ο μαύρος δικηγόρος Μπράιαν Στίβενσον, ο οποίος είναι και ο ιδρυτής της Πρωτοβουλίας για Ιση Δικαιοσύνη, μιας αντιρατσιστικής νομικής οργάνωσης που προσπαθεί να σώσει μαύρους καταδίκους από τα νύχια της αμερικανικής Δικαιοσύνης.

Σε πανεθνικό επίπεδο στις ΗΠΑ, λοιπόν, όπως είπε ο Στίβενσον, το 18% αυτών που συλλαμβάνονται με κατηγορίες κατοχής ναρκωτικών είναι μαύροι έφηβοι και παιδιά. Από το 18% των συλλήψεων όμως το ποσοστό των παιδιών που καταδικάζονται και είναι μαύρα πηδάει απότομα στο... 36% και απογειώνεται στο 55% το ποσοστό των μαύρων νεαρών που φυλακίζονται! Συλλήψεις 18%, καταδίκες 36%, φυλακίσεις 55%!!! Τα νούμερα είναι εκπληκτικά και ταυτόχρονα αποκαλυπτικά. Ενας στους 3 μαύρους άντρες κάτω των 30 χρόνων στις ΗΠΑ βρίσκεται φυλακή, είναι υπό αστυνομική επιτήρηση ή είναι ελεύθερος με περιοριστικούς όρους! Υπάρχουν όμως και ακόμη χειρότερες καταστάσεις στις ΗΠΑ. «Εχουμε 14 (σ.σ.: από τις 50) πολιτείες που δεν έχουν ελάχιστη ηλικία για να δικάσουν ένα παιδί ως ενήλικο. Εχω εκπροσωπήσει 10χρονα παιδιά που δικάζονταν σαν ενήλικοι!» λέει ο Στίβενσον. «Τα βάζουν σε φυλακές για ενηλίκους! Γίνονται στόχος για κακομεταχείριση, βιασμό και επιθέσεις... Εχουμε 10.000 παιδιά σε φυλακές για ενηλίκους!» προσθέτει και έχει απόλυτο δίκιο. Ως και ο γερουσιαστής των Ρεπουμπλικανών από το Κεντάκι Πολ Ραντ, ο μοναδικός προεδρικός υποψήφιος στις εκλογές του 2016 για τον διάδοχο του Ομπάμα που τόλμησε να ταξιδέψει στο Φέργκιουσον στα μέσα του Οκτώβρη, έκανε μια άκρως αποκαλυπτική δήλωση: «Αν σας έλεγα ότι 1 από τους 3 Αφροαμερικανούς απαγορεύεται από τον νόμο να ψηφίσει, μπορεί να νομίσετε ότι μιλούσα για την εποχή των φυλετικών διακρίσεων!».

Το στοιχείο είναι συγκλονιστικό. Ενας στους τρεις μαύρους πολίτες των ΗΠΑ απαγορεύεται να ψηφίσει, έχει στερηθεί δηλαδή τα πολιτικά του δικαιώματα, εξαιτίας καταδικαστικών αποφάσεων δικαστηρίων εναντίον του! Ενας στους τρεις μαύρους των ΗΠΑ απαγορεύεται να ψηφίσει! Ενας στους τρεις μαύρους κάτω των 30 χρόνων βρίσκεται στη φυλακή ή είναι ελεύθερος με περιοριστικούς όρους και υπό αστυνομική επιτήρηση! «Μαυράκια» έως και 10 χρόνων κλείνονται σε ορισμένες αμερικανικές πολιτείες σε φυλακές ενηλίκων και όχι σε αναμορφωτήρια! Κι έπειτα μας λένε ότι δεν υπάρχει ρατσισμός στις ΗΠΑ γιατί τους μαύρους τους λένε τώρα... «έγχρωμους» ή «Αφροαμερικανούς» και όχι νέγρους!

Πηγή: ethnos.gr

Η νέα αποικιοκρατία

Σε άλλες παλαιότερες εποχές «αντιβασιλείς», έπαρχοι και αξιωματούχοι έφταναν από την μητρόπολη για να διοικήσουν τους πρωτόγονους ιθαγενείς, να δώσουν τα φώτα τους και να ρουφήξουν τον πλούτο τους. Σήμερα, όπως αρχίζει πια να γίνεται ξεκάθαρο από το ελληνικό παράδειγμα εποπτείας, η αποικιοκρατική διοίκηση γίνεται κατά κύριο λόγο από το πρόθυμο εγχώριο πολιτικό προσωπικό.

Αυτοί οι πρόθυμοι τοποθέτησαν  τη χώρα στη μέγγενη των Μνημονίων και των Δανειακών Συμβάσεων φρόντισαν να εντάξουν στο εσωτερικό δίκαιο της χώρας τις απαιτήσεις των δανειστών και από το 2010 μέχρι και τώρα διοικούν ως τοποτηρητές ξένων συμφερόντων μετατρέποντας τη χώρα σε αποικία χρέους, όπου:
·        Δημιουργήθηκε μια τεράστια δεξαμενή φτηνού εργατικού δυναμικού
·        Υποτιμήθηκαν γενικότερα οι αξίες που θα επιτρέψουν στα εγχώρια και ξένα κοράκια να αρπάξουν τζάμπα ότι έχει αξία και προοπτική κέρδους
·        Απελευθερώθηκε η ασυδοσία του αφεντικού που μπορεί να κάνει νόμιμα τις δουλειές του τζάμπα
·        Δημιουργήθηκε ο μηχανισμός αφαίμαξης του δημόσιου και ιδιωτικού πλούτου για την εξυπηρέτηση του χρέους
Στην  ελληνική αποικία (χρέους) η εκλεγμένη κυβέρνηση έχει το ρόλο της μαριονέτας και υπάρχει μόνο και μόνο για να νομιμοποιεί και να εφαρμόζει τις αποφάσεις των δανειστών:
·        Πόσο, σε ποιον και τι θα ξεπουληθεί
·        Πόσος από τον παραγόμενο πλούτο θα επιστραφεί στους δανειστές
·        Σε ποιο ποσοστό και σε ποιο βαθμό θα πεταχτεί στο περιθώριο η ελληνική κοινωνία με την εξαφάνιση των κοινωνικών δαπανών.
Η βασικότερη ωστόσο δουλειά και το κύριο καθήκον της εκλεγμένης ελληνικής κυβέρνησης είναι η φροντίδα για τη συντήρηση και διαιώνιση  του καθεστώτος αποικίας χρέους για τη χώρα.
Στο πλαίσιο αυτού του καθήκοντος ακούμε τους σημερινούς αλλά και τους επίδοξους επόμενους ιθύνοντες να ορκίζονται πίστη στη βιωσιμότητα και την εξυπηρέτηση του ελληνικού χρέους, ακριβώς την ίδια στιγμή που με καμία αριθμητική και υπολογισμό κάτι τέτοιο δεν είναι δυνατόν. Ακόμη κι αν εξαθλιωθεί το σύνολο του ελληνικού λαού για τον επόμενο αιώνα..
Αυτή η αναγνώριση—από το απερχόμενο αλλά και το επερχόμενο- πολιτικό προσωπικό της δυνατότητας εξυπηρέτησης ενός χρέους που κανένας μαθηματικός υπολογισμός δεν το κάνει βιώσιμο, είναι η αποδοχή  του καθεστώτος της αποικίας χρέους για τη χώρα.

 

Από topontiki.gr

Ο βασιλιάς είναι τσιτσίδι…

Του Νίκου Μπογιόπουλου

Στο πλαίσιο αυτού του πολιτικού συστήματος, που επί της δικής του κυριαρχίας η μίζα, ηαρπαχτή, η λοβιτούρα και η «λαδιά» έχουν μετατραπεί καθημερινά σχεδόν στο αλατοπίπερο του δημόσιου πολιτικού λόγου, τώρα προστίθενται και καταγγελίες για επιχείρηση εξαγοράς βουλευτών ενόψει της εκλογής Προέδρου της Δημοκρατίας…

    Κάποιοι παραφράζοντας τον Γκράμσι μιλούν για την «εποχή των τεράτων». Ο Ιταλός κομμουνιστής ηγέτης και διανοητής ήταν πολύ πιο γήινος στις διατυπώσεις του: «Η κρίση – έλεγε - συνίσταται ακριβώς στο γεγονός ότι το παλιό πεθαίνει και το καινούργιο δεν μπορεί να γεννηθεί· και σε αυτό το μεσοδιάστημα συμβαίνουν τα πιο ποικίλα παθολογικά φαινόμενα…».

    Το θέμα είναι ότι αυτές οι ωδίνες κρατούν πολύ. Τούτο με τη σειρά του έχει ένα κακό και ένα καλό. Το κακό είναι ότι αυξάνεται ο κίνδυνος του μιθριδατισμού καθώς επιμηκύνεται επικίνδυνα ο χρόνος της συμβίωσής μας με την κόπρο του Αυγείου, ότι παραμένουμε επί μακρόν εγκλωβισμένοι σε ένα «σταύλο» που κάθε τρεις και λίγο ξεχειλίζει. Το καλό είναι ότι η χρονική αυτή επιμήκυνση μας έχει κάνει όλους αρκετά έμπειρους.

    Υπ’ αυτή την έννοια, και με δεδομένη τη μακρά συμβίωση με ένα πολιτικό καθεστώς που έχει την απόλυτη ευθύνη για το γεγονός ότι η διαπλοκή, ο παρασιτισμός, η διαφθορά, ο εκφυλισμόςκαι τελικά η σαπίλα, έχουν εγκατασταθεί  περίπου σαν επίσημοι πολιτικοί όροι, τονίζουμε και επαναλαμβάνουμε:

    Πρώτο: Δεν ξέρουμε αν υπάρχουν βουλευτές που «τα πιάνουν» για να ψηφίζουν Προέδρους της Δημοκρατίας, για να ψηφίζουν νόμους, για να ρίχνουν ή για να ανεβάζουν κυβερνήσεις. Δεν ξέρουμε επίσης αν κάποιοι «τα δίνουν» για να γίνονται τέτοιες δουλειές. Εκείνο που γνωρίζουμε είναι οι καταγγέλλοντες φέρουν το βάρος της απόδειξης των καταγγελιών τους και ότι οι αρμόδιες αρχές έχουν την ευθύνη και την υποχρέωση να φέρουν σε πέρας την εις βάθος, την πραγματική και όχι προσχηματική διερεύνηση των καταγγελιών.  

    Δεύτερο: Ξέρουμε ότι σε αυτή τη χώρα παλιά υπήρξαν «Τσιριμώκοι». Παλιά υπήρξαν«αποστάτες». Παλιά υπήρξαν «Γαρουφαλιάδες». Παλιά υπήρξαν και καταγγελίες για«συνομωσία», για «προδοσία» και για «συνασπισμό οικονομικών συμφερόντων». Αυτά έλεγε ο κ.Μητσοτάκης ότι έριξαν την κυβέρνησή του το 1993. Εκτοτε, βέβαια, πέρασαν τα χρόνια και τώρα πια ο κ.Μητσοτάκης γίνεται αποδέκτης των φιλοφρονήσεων του κ.Σαμαρά στα γενέθλια της ΝΔ και ο κ.Σαμαράς γίνεται αποδέκτης του χειροκροτήματος του κ.Μητσοτάκη.

    Τρίτο: Ξέρουμε ότι η ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ που αναζητούν 180 βουλευτές για να εκλέξουν Πρόεδρο Δημοκρατίας και να παραμείνουν στην κυβέρνηση δυο ακόμα χρόνια, δεν διαθέτουν την αποδοχή ούτε του 30% του εκλογικού σώματος (αδιάψευστος μάρτυρας οι πρόσφατες ευρωεκλογές). Επομένως δεν διαθέτουν καμία λαϊκή νομιμοποίηση να χρησιμοποιήσουν το κοινοβούλιο στην κατεύθυνση που επιδιώκουν.

    Τέταρτο: Ξέρουμε ότι όποτε δεν υπήρξε αντιστοίχηση της λαϊκής επιθυμίας με την ασκούμενη πολιτική, εκείνοι που θέλησαν να επιβάλλουν την διαιώνιση της αποδοκιμασμένης πολιτικής τους ενάντια στη λαϊκή θέληση, έφεραν και την κύρια ευθύνη για τις σκιές και τις ομιχλώδεις καταστάσεις στα πολιτικά πράγματα.

    Πέμπτο: Υπάρχει ομίχλη όσον αφορά την αναζήτηση 180 ψήφων για την εκλογή Προέδρου; Τι να σας πούμε και εμείς… Δεν ξέρουμε. Εκείνο που ξέρουμε, πάντως, είναι ότι όταν και όποτε υπήρξε ομίχλη στην πολιτική, τότε είναι ιστορικά αποδεδειγμένο ότι πίσω από την πολιτική ομίχλη, ενίοτε, κρυβόταν  δυσώδες παρασκήνιο, «αντίτιμα», παροχές, και αντιπαροχές…      

    Έκτο: Ξέρουμε ότι όλο και συχνότερα εκείνο που ακούγεται στις πολιτικές συζητήσεις στα σπίτια των φτωχοποιημένων Ελλήνων όταν κάθονται γύρω από την σόμπα υγραερίου (πού λεφτά για πετρέλαιο θέρμανσης), είναι και αυτό: «Εδώ “φάτσα κάρτα” είναι που με Πράξεις Νομοθετικού Περιεχομένου -επικυρωμένες από την Προεδρία της Δημοκρατίας- στερούν μισθούς και συντάξεις, στερούν το δικαίωμα στο φαί και στη δουλειά, στερούν από τη θέρμανση μέχρι τη στέγαση, απαγορεύουν το δικαίωμα στη διεκδίκηση αποκαλώντας “δημοκρατική” εκείνη τη δημοκρατία που τα όριά της είναι τόσο στενά κατασκευασμένα ώστε να προασπίζουν την ελευθερία και τα δικαιώματα του δυνατού, του ισχυρού. Εδώ “φάτσα κάρτα” είναι που παρέχουν στους πολιτικούς δυνάστες του λαού όλες τις δυνατές ελευθερίες και όλες τις αντίστοιχες σχετικές θεσμικές πρόνοιες για την καταδυνάστευση του λαού. Στην εκλογή του Προέδρου της Δημοκρατίας θα κολλούσαν;».

    Τα παραπάνω να συνιστούν, άραγε, «λαϊκισμό» ή μήπως απόσταγμα λαϊκής σοφίας; Τι να σας πούμε και εμείς… Εν κατακλείδι:

    α) Ζούμε στη χώρα που ο Τσουκάτος, ο «στρατηγός» του Σημίτη και του ΠΑΣΟΚ, ομολόγησε ότι υπήρξε διακίνηση πολιτικής μίζας από τα ταμεία της «Ζήμενς».

    β) Ζούμε στη χώρα του Χρηματιστηρίου και των «δομημένων ομολόγων»,των «εθνικών εργολάβων» και των «κουμπάρων», των «Βατοπεδίων» και των «αναψυκτηρίων», τωνεξοπλιστικών και των υποβρυχίων που γέρνουν, της «λίστας Λαγκάρντ», των «οφ σόρ»εταιρειών και των πλαστών πινακίδων…

    γ) Ζούμε σε μια χώρα που – μόλις πριν ένα μήνα – με πρόσχημα τον έλεγχο στα οικονομικά των κομμάτων,επιτρέπεται και επίσημα πλέον η χρηματοδότηση κομμάτων και βουλευτών από επιχειρήσεις ενώ θεσπίζονται μάλιστα και… εκπτώσεις από το φορολογητέο εισόδημα του χρηματοδότη – επιχειρηματία για να χρηματοδοτεί κόμματα και βουλευτές!Και αυτό αποκαλείται «διαφάνεια» και «χτύπημα της διαπλοκής»! 

    δ) Ζούμε σε μια χώρα με ένα πολιτικό σύστημα που από την εποχή με τις ράγες του τραμ μέχρι τον Κοσκωτά κι από τα «έκανε ένα δωράκι στον εαυτό του»μέχρι το «ό,τι είναι νόμιμο είναι και ηθικό» υποδύεται τον διώκτη της διαφθοράς και τον ιεροκήρυκα της κάθαρσης.

    Ζούμε, δηλαδή και εν τέλει, σε μια χώρα που δεν ξέρουμε αν έχουν βάση οι καταγγελίες για χρηματισμό και εξαγορά βουλευτών. Εκείνο, όμως, που ξέρουμε είναι ότι ο βασιλιάς κυκλοφοράει στους δρόμους τσιτσίδι…

Από το enikos.gr

Και χρυσάφι να πιάσουν... χώμα θα γίνεται

Μια ολόκληρη χώρα σέρνεται πίσω από τις εξελίξεις, ανίκανη –αν όχι να επηρεάσει το αποτέλεσμα –έστω να διαμορφώσει την ατζέντα των διαπραγματεύσεων και μαζί της σέρνεται ένας ολόκληρος λαός που βλέπει την αξιοπρέπειά του να εξευτελίζεται στη μέγγενη μιας συμφωνημένης «συντεταγμένης» χρεοκοπίας.

Του Κώστα Τσιτούνα

Στην πολιτική υπάρχουν κάποια δυσδιάκριτα όρια που όταν τα περάσεις, δεν έχει γυρισμό.

Ο κυβερνητικός συνασπισμός της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ διαπραγματεύεται με τους δανειστές περίπου δύο χρόνια για να επιστρέψουμε πάλι στην αποφράδα ημέρα της συνόδου των G20 στις Κάννες.

Την ημέρα που ο Παπανδρέου προέβη στο «απονενοημένο πολιτικό διάβημα» του δημοψηφίσματος με τις τραγικές συνέπειες που όλοι γνωρίζουμε.

Σαμαράς και Βενιζέλος γυρίζουν τη χώρα επί δύο χρόνια στο ίδιο «καρουσέλ», μη έχοντας καταφέρει το βασικό ζητούμενο της διαπραγμάτευσης: Την έξοδο της χώρας από την κηδεμονία του μηχανισμού στήριξης.

Η Ελλάδα είναι η πρώτη - και η μοναδική προς το παρόν -χώρα της Ευρώπης και της Ευρωζώνης που έχει απολέσει την οικονομική της αυτοτέλεια. Το δικαίωμα να αποφασίζει μόνη της για την τήρηση των δημοσιονομικών μεγεθών.

Σαμαράς και Βενιζέλος δεν έκαναν τίποτα άλλο παρά να μεταθέτουν το πρόβλημα της διαπραγμάτευσης και να κερδίζουν πίστωση χρόνου ελπίζοντας ότι κάποια στιγμή θα αλλάξουν οι συνθήκες σε επίπεδο Eurogroup... Zούσαν δηλαδή με την ψευδαίσθηση ότι το πρόβλημα με τους δανειστές θα λυθεί σε πολιτικό επίπεδο με μια παρέμβαση της Μέρκελ ή του Γιούνκερ. 

Ζούσαν με την προσμονή ότι θα αλλάξει η Ευρώπη και θα σωθούμε...

Σε αυτή την ψευδαίσθηση έβαλαν περίπου για δύο χρόνια και ολόκληρο τον ελληνικό λαό. Μόνο που δυστυχώς γι' αυτούς η πολιτική δεν στηρίζεται στις ελπίδες... ούτε στη συνεχή υποχωρητικότητα. Οι μεγάλες ανατροπές στην ιστορία δεν έγιναν με τα «Ναι», έγιναν με τα «Όχι»! Μέση οδός δεν υπάρχει κι αυτό είναι θέσφατο.

Eκ του αποτελέσματος αποδεικνύεται ότι ο φόβος είναι κακός σύμβουλος και οι... ασκήσεις θάρρους μόνο σε βάλτο μπορούν να οδηγήσουν. Εννοείται βέβαια ότι μεταξύ του «ψευτοτσαμπουκά» και της υποτακτικότητας υπάρχει χάος. Όμως με μαθηματική ακρίβεια ό, τι αρχίζει με φόβο, συνήθως καταλήγει σε αποτυχία.

Μια ολόκληρη χώρα σέρνεται πίσω από τις εξελίξεις, ανίκανη –αν όχι να επηρεάσει το αποτέλεσμα –έστω να διαμορφώσει την ατζέντα των διαπραγματεύσεων και μαζί της σέρνεται ένας ολόκληρος λαός που βλέπει την αξιοπρέπειά του να εξευτελίζεται στη μέγγενη μιας συμφωνημένης «συντεταγμένης» χρεοκοπίας.

Η ελληνική κυβέρνηση στην προσπάθειά της να κερδίσει την εμπιστοσύνη των δανειστών, έχασε το λαό. Στην προσπάθειά της να κερδίσει το λαό, έχασε την εμπιστοσύνη των δανειστών.

Τώρα πια και χρυσάφι να πιάσουν... χώμα θα γίνει.

Από το newsbomb.gr/

 

Σοβαροί κίνδυνοι από το στέγνωμα ρούχων μέσα στο σπίτι

Μήπως ανήκετε κι εσείς σε αυτούς που βρίσκουν καλή ιδέα να στεγνώνουν τα ρούχα τους, το χειμώνα, μέσα στο σπίτι; Αν ναι, μάλλον θα πρέπει να σταματήσετε, καθώς μία ομάδα Βρετανών ερευνητών προειδοποιεί ότι η μέθοδος αυτή κρύβει σοβαρότατους κινδύνους για την υγεία μας.

Μάλιστα, ο κίνδυνος είναι ακόμη μεγαλύτερος για τα άτομα με σοβαρή μορφή άσθματος και αποδυναμωμένο ανοσοποιητικό.

Συγκεκριμένα, όπως επισημαίνει ο Ντέιβιντ Ντέννινγκ, καθηγητής στο Εθνικό Κέντρο Ασπεργίλλωσης στο Μάντσεστερ της Μ. Βρετανίας, τα ρούχα όταν στεγνώνουν πάνω σε θερμαντικά σώματα αυξάνουν τα επίπεδα υγρασίας στον χώρο κατά 30%, δημιουργώντας το ιδανικό περιβάλλον για την ανάπτυξη μούχλας.

«Μια μπουγάδα βρεγμένων ρούχων περιέχει σχεδόν δύο λίτρα νερό, το οποίο εκλύεται στην ατμόσφαιρα κατά το στέγνωμα. Οι περισσότεροι εξ ημών, είτε έχουμε ανοσία στους μύκητες που αναπτύσσονται σε συνθήκες υγρασίας, είτε το ανοσοποιητικό μας σύστημα είναι ικανό να καταπολεμήσει τις λοιμώξεις», εξηγεί ο Δρ Ντέννινγκ.

Ιδιαίτερη ανησυχία εκφράζουν οι ερευνητές σχετικά με το μύκητα της ασπεργίλλωσης, ο οποίος ενοχοποιείται για λοιμώξεις στους πνεύμονες.

«Στους πάσχοντες από άσθμα ο μύκητας της ασπεργίλλωσης μπορεί να προκαλέσει βήχα και συριγμό, ενώ σε άτομα με αποδυναμωμένο ανοσοποιητικό σύστημα, όπως οι καρκινοπαθείς που υποβάλλονται σε χημειοθεραπεία, οι πάσχοντες από AIDS και τα άτομα που έχουν αυτό-άνοσα νοσήματα, κινδυνεύουν περισσότερο να εκδηλώσουν ασπεργίλλωση», διευκρινίζει.

Τι πρέπει να κάνουμε...

Σύμφωνα με τον Δρ Ντέννινγκ θα πρέπει να προσπαθούμε να:

- Στεγνώνουμε τα ρούχα σε ανοιχτό χώρο η σε ειδικό στεγνωτήριο

- Αν δεν έχουμε εναλλακτική, φροντίζουμε, όταν το στέγνωμα γίνεται μέσα στο σπίτι, να μην πρόκειται για την κρεβατοκάμαρα ή το σαλόνι

- Σε κάθε περίπτωση έχουμε ανοιχτά παράθυρα

Τι είναι η ασπεργίλλωση

Εκδηλώνεται σε όσους έχουν εισπνεύσει σπόρια του μύκητα της ασπεργίλλωσης.

Η ασπεργίλλωση προσβάλλει κυρίως ανοσοκατεσταλμένα άτομα, άτομα με κοκκιοκυτταροπενία, οξεία λευχαιμία, ή λέμφωμα. Χτυπά συνήθως τους πνεύμονες (90%), αλλά δεν αποκλείεται να επεκταθεί σε άλλα όργανα.

Ποια είναι τα συμπτώματα

Οι ασθενείς εμφανίζουν βήχα, πλευρωδυνία, πυρετό, δύσπνοια και ταχύπνοια.

Αξίζει να σημειωθεί ότι μελέτη που έγινε από την Αρχιτεκτονική Σχολή «Mackintosh» της Γλασκώβης διαπίστωσε ότι η πλειοψηφία των σπιτιών έχει υψηλά επίπεδα υγρασίας. Το ένα τρίτο αποδίδεται στο

Πηγή