Reuters: "Επιχείρηση ασφυξία" από τους πιστωτές για την Ελλάδα

H  «επιχείρηση ασφυξία» είναι το νέο όπλο των πιστωτών κατά της Ελλάδας, όπως επιβεβαιώνει και το Reuters, δείχνοντας ως σαφή στόχο να συρθεί η Αθήνα στη λήψη επώδυνων μέτρων έως το τέλος Απριλίου.

Σύμφωνα με δημοσίευμα του πρακτορείου, αξιωματούχοι της ευρωζώνης ελπίζουν ότι η έλλειψη ρευστότητας θα αναγκάσει την κυβέρνηση του Αλέξη Τσίπρα να συμφωνήσει σε «μεταρρυθμιστικά σχέδια που έχει απορρίψει» πριν από το τέλος Απριλίου.

 

«Η χρηματοδοτική ασφυξία χρησιμοποιείται για να πιέσει τους Έλληνες να αρχίσουν πολύ γρήγορα συζητήσεις για την αξιολόγηση και να την ολοκληρώσουν όσο το δυνατόν γρηγορότερα, χωρίς να περιμένουν καν το τέλος Απριλίου» φέρεται να είπε στο Reuters αξιωματούχος της ευρωζώνης.

 

Το δημοσίευμα αναφέρει ότι πέραν της εκταμίευσης χρημάτων από τους πιστωτές η Ελλάδα δεν φαίνεται να έχει πλέον άλλες επιλογές για να καλύψει το χρηματοδοτικό κενό. Η μία λύση,  όπως σημειώνει, η μεταφορά 1,9 δισ. ευρώ από τα κέρδη των ελληνικών ομολόγων της ΕΚΤ, δεν θα είναι δυνατή μέχρι να κλείσει η αξιολόγηση της Ελλάδας.

 

Τα 11 δισ. ευρώ του ΤΧΣ είναι πλέον δεσμευμένα, ενώ η μόνη επιλογή για άμεση χρηματοδότηση είναι η έκδοση εντόκων ή βραχυπρόθεσμων ομολόγων τρίμηνης και εξάμηνης διάρκειας. Όμως, το όριο για την έκδοση εντόκων έχει τεθεί στα 15 δισ. ευρώ, ένα νούμερο που έχει ήδη πιάσει η ελληνική κυβέρνηση, και η ΕΚΤ αρνείται να το αυξήσει.

 

Παράγοντας με γνώση των τεκταινόμενων στην ΕΚΤ φέρεται δήλωσε στο Reuters πως μια αύξηση του ορίου των εντόκων είναι «εξαιρετικά απίθανη». Πάντως, ανώτατος Έλληνας τραπεζίτης υποστήριξε πως οι προσδοκίες στην Αθήνα είναι πως η ΕΚΤ θα κάνει πίσω και θα αφήσει κάποια περιθώρια για τα έντοκα.

 

Το  Reuters σημειώνει ακόμη ότι η Ελλάδα θα μπορούσε να εξοικονομήσει χρήματα καθυστερώντας πληρωμές σε προμηθευτές ή δανειζόμενη από κρατικούς φορείς, όπως τα ασφαλιστικά ταμεία, ωστόσο η ελληνική κυβέρνηση είναι πιθανόν να έχει ήδη εξαντλήσει μέρος αυτών, όπως αναφέρει μια πηγή που γνωρίζει το θέμα.

 

Σε κάθε περίπτωση το πρακτορείο επισημαίνει ότι οι επιλογές αυτές θα έδιναν μία ανάσα στην Αθήνα μόνο για μερικές εβδομάδες.

 

Μετά από την αποπληρωμή δανείου του ΔΝΤ το Μάρτιο, η Αθήνα θα πρέπει να πληρώσει τόκους ύψους 800 εκατ. τον Απρίλιο με σημαντικότερο σκόπελο την αποπληρωμή 8 δισ. στους επίσημους πιστωτές, εκ των οποίων τα 6,5 στην ΕΚΤ. «Στο τέλος δε θα έχουν άλλες επιλογές από το να υιοθετήσουν τα μέτρα και να κινηθούν γρήγορα», φέρεται να είπε ο αξιωματούχος της ευρωζώνης.

 πηγή

Βαρουφάκης: Έκτακτος φόρος στους έχοντες σε ώρα ανάγκης

Διαβεβαιώσεις για σταδιακή εφαρμογή και επέκταση φιλολαϊκών μέτρων έδωσε ο υπουργός Οικονομικών σε τηλεοπτική του συνέντευξη.

Την πρόθεση του να προβεί σε επιβολή έκτακτης φορολογίας, "αν χρειαστεί", εξέφρασε ο υπουργός Οικονομικών, Γιάνης Βαρουφάκης, μιλώντας στην τηλεόραση του ΣΚΑΪ. 

Αποσαφήνισε ότι αν θα συμβεί, θα είναι μια πράξη ανάγκης, αλλά όπως εξήγησε, σε μια τέτοια πιθανότητα, ο όποιος έκτακτος φόρος θα αφορά μόνο τους "έχοντες". 

Παράλληλα, σημείωσε ότι το αφορολόγητο των 12.000 ευρώ θα επανέρθει σταδιακά.

Ο ΥΠΟΙΚ απέκλεισε την αύξηση του ΦΠΑ στον τουρισμό καθώς και σε άλλα βασικά αγαθά. 

Όπως είπε χαρακτηριστικά, «δεν αλλάζει ο ΦΠΑ στο Αιγαίο, στην παραμεθόριο, στα φάρμακα, στα τρόφιμα και τα βιβλία». 

Συνέχισε λέγοντας ότι «κάπου θα υπάρξει μια εξομάλυνση στον ΦΠΑ» κάποιων προϊόντων, έτσι ώστε να υπάρξει μια σύγκλιση με την υποχρέωση της χώρας μας να αυξήσει κάποιους συντελεστές, σύμφωνα με την συμφωνία του Eurogroup. "Θα βρούμε ένα προϊόν που δεν θα θυμάμαι κανένας ότι έχει φορολογικό συντελεστή" ανέφερε χαρακτηριστικά.

Πηγή

Aνακάλυψε κρυμμένο θησαυρό ο Νικολούδης.. Τι είπε στους ΝΥΤ

Για 2,5 δισεκ. ευρώ που θα εισέλθουν μέχρι το καλοκαίρι στα δημόσια ταμεία από τον έλεγχο 3.500 υποθέσεων Ελλήνων που έχουν βγάλει τα χρήματά τους στο εξωτερικό κάνει λόγο με δηλώσεις του στους New York Times ο υπουργός Επικρατείας αρμόδιος για την πάταξη της διαφθοράς Παναγιώτης Νικολούδης.

Ο κ. Νικολούδης αναφέρει ότι υπάρχει σημαντικός αφορολόγητος πλούτος εκτός Ελλάδας, οπού συνολικά βρίσκονται 120 δισεκ. ευρώ.

Σύντομα, είπε ο υπουργός, θα ολοκληρωθούν οι έλεγχοι και για άλλες 22.000 υποθέσεις, ύψους αρκετών δισ. ευρώ, τα οποία και θα αναζητηθούν.

Ο υπουργός περιγράφει στην αμερικανική εφημερίδα παραδείγματα Ελλήνων που δηλώνουν «άνεργοι» ή ότι έχουν «πολύ χαμηλά εισοδήματα» και διαθέτουν καταθέσεις απο 300 χιλιάδες έως 1,5 δισεκ. ευρώ.

Ο υπουργός σημείωσε ότι ένας από τους τομείς, όπου υπάρχει διαφθορά και θέλει να στοχοποιήσει η κυβέρνηση, είναι ο τομέας της ενέργειας. Μόνο από το λαθρεμπόριο καυσίμων εκτιμάται πως χάνονται ετησίως φορολογικά έσοδα 3 δισ. ευρώ.

Λέγοντας πως δεν είναι θαυματοποιός, ο κ. Νικολούδης παραδέχεται πως θα ήταν συνετό να παραμείνει ρεαλιστής. Έδωσε, όμως, μία νότα αισιοδοξίας, δηλώνοντας: «Αν ο κόσμος δει ότι είμαι καθαρός και ότι ο πρωθυπουργός είναι καθαρός και πως αυτοί που δεν είναι καθαροί στο τέλος θα πάνε στη φυλακή, θέλω να ελπίζω πως αυτό θα εμπνεύσει μια αλλαγή στην ελληνική κοινωνία».

Στο ίδιο ρεπορτάζ ο πρώην γγ. Εσόδων Χάρης Θεοχάρης θυμάται πώς εξαφανίστηκε πρόστιμο ύψους 5 εκατ. ευρώ που είχε επιβληθεί σε πλούσιο Έλληνα. Αυτός προσέφυγε στη Δικαιοσύνη, όπου η υπόθεση, όπως είπε ο κ. Θεοχάρης, «θάφτηκε», καθώς ο δημόσιος κατήγορος δεν εμφανίστηκε στη δίκη...

Πηγή

Ας το κάνουμε όπως οι Γερμανοί...

Του Γιάννη Παντελάκη

H Ένωση Γερμανών δημοσιογράφων έκανε κάτι ενδεχομένως αυτονόητο για τη χώρα τους, αλλά όχι και για τη δική μας. Αντέδρασε στον λαϊκισμό μιας χυδαίας φυλλάδας, της Bild, η οποία με πρωτοσέλιδο τίτλο «Όχι άλλα δισεκατομμύρια στους άπληστους Έλληνες» καλούσε τους αναγνώστες και τους επισκέπτες του ειδησεογραφικό της portal υπέρ του «όχι» εν όψει της ψηφοφορίας που θα γίνει στο Γερμανικό κοινοβούλιο για την έγκριση ή όχι παράτασης του ελληνικού προγράμματος.

Το πιο ακραίο είναι ότι ζητάει από τους αναγνώστες της να βγάλουν selfie με το πρωτοσέλιδο της εφημερίδας για να ενισχύσει την καμπάνια της!

Αναρωτιέμαι για το πόσες φορές η δική μας ένωση, οποιαδήποτε ένωση εκπροσωπεί δημοσιογράφους στη χώρα μας, έκαναν κάτι τέτοιο όταν αναλόγου χυδαιότητας ελληνικά μέσα ενημέρωσης ακολουθούσαν τέτοιες τακτικές. Και όποτε το έκαναν, οι σχετικές παρεμβάσεις ήταν μικρές και αδύναμες. Και ας μην αναρωτηθούμε αν έχουν συμβεί τέτοια από ημεδαπά εντυπα, ηλεκτρονικά ή ραδιοτηλεοπτικά μέσα. Τα παραδείγματα άπειρα και όχι μόνο τα τελευταία χρόνια της κρίσης, αλλά και παλαιότερα. Από τα χρόνια εκείνα που ταυτίζαμε τα γειτονικά Σκόπια μ' ένα «κρατίδιο τουρκόγυφτων» μέχρι τα πρόσφατα, όπου βλέπαμε την σημερινή Γερμανία ως συνέχεια της ναζιστικής. Και όχι μόνο τα πολιτικά πρόσωπα που εξουσιάζουν στην χώρα αυτή, αλλά συλλήβδην τους Γερμανούς.

«Η καμπάνια με τις selfie του Bild.de ξεπερνά το όριο και θυμίζει πολιτική καμπάνια» τονίζει ο πρόεδρος της Ένωσης Γερμανών δημοσιογράφων, Michael Konken, αιτιολογώντας την ανακοίνωση αποδοκιμασίας της Bild. Πού να ηξερε πόσα όρια έχουμε ξεπεράσει εμείς και πόσες πολιτικές καμπάνιες έχουν κάνει ελληνικά μέσα ενημέρωσης. Από τότε που χάραζαν εξωτερική πολιτική με μποϊκοτάζ προϊόντων μέχρι πρωτοσέλιδα υβριστικά δημοσιεύματα για λαούς, οι ηγεσίες των οποίων δεν μας άρεσαν.

Ειδικά στα χρόνια της κρίσης, κάθε πληροφορία γύρω από αυτήν, τα αίτια, τις προτάσεις και τις λύσεις, έχουν πολύ μεγαλύτερη σημασία απ' ό,τι σε άλλες εποχές. Το διάχυτο αίσθημα καθε λογής (και όχι μόνο οικονομικής) ανασφάλειας που υπάρχει σ' ένα συντριπτικά μεγάλο κομμάτι της κοινωνίας, το κάνει όχι απλά ευάλωτο, αλλά και πρόθυμο να δεχτεί εύκολα καθε απόπειρα «πληροφόρησης» που θα του χαϊδεύει τ' αυτιά. Και παράλληλα, κάνει περισσότερο αποό αναγκαία την απόσταση των μέσων από τα γεγονότα και την μη μετατροπή τους σε φορείς οπαδικών, κομματικών ή απλά στενά ιδιοτελών επιχειρηματικών συμφερόντων.

Η αλήθεια είναι αναγκαία περισσότερο από κάθε άλλη εποχή. Και η μη χειραγώγηση από τα μέσα, το ίδιο. Η ελληνική κοινωνία, βαθειά διχασμένη, πολλές φορές για λάθος λόγους, έχει ανάγκη από ΜΜΕ που μπορεί να είναι μεταφορείς πολιτικών απόψεων και όχι διαστρεβλωτές της πραγματικότητας. Και αυτή την ανάγκη, θα πρέπει κάποια στιγμή και οι ελληνικές ενώσεις δημοσιογράφων να την υπερασπιστούν...

ένα άρθρο των πρωταγωνιστών

Μάρδας: Στις θυρίδες των τραπεζών είναι κρυμμένο το μαύρο χρήμα

Τα εκατομμύρια ευρώ που είναι αδήλωτα ενδεχομένως να υπάρχουν σε θυρίδες τραπεζών άφησε να εννοηθεί ο αναπληρωτής υπουργός Οικονομικών, Δημήτρης Μάρδας.

Μιλώντας στα Παραπολιτικά 90,1 και στο Νίκο Ευαγγελάτο ο κ.Μάρδας είπε ότι θα βρεθούν χρήματα από εκεί, από το «μαύρο χρήμα». Επίσης υποστήριξε ότι χρήματα θα βρεθούν από την πάταξη του λαθρεμπορίου και της φοροδιαφυγής αλλά και από καταθέσεις που έχουν βγει παράνομα στο εξωτερικό.

Δεν υπάρχει θέμα ρευστότητας

Αντίθετα με τα όσα έχει πει ο υπουργός Οικονομικών Γιάνης Βαρουφάκης ο κ.Μάρδας για το θέμα της ρευστότητας είπε δεν υπάρχει πρόβλημα. Μάλιστα τόνισε πως η χώρα θα καταφέρει να βρει τα χρήματα που χρειάζεται λέγοντας χαρακτηριστικά «έχουμε αρκετές πόρτες για να βρούμε τα λεφτά».

Είπε επίσης ότι στην Τράπεζα της Ελλάδας υπάρχουν χρήματα από φορείς του Δημοσίου που μπορεί να χρησιμοποιηθούν αλλά και από ομόλογα. Είπε πως τα χρήματα αυτά είχαν χρησιμοποιηθεί και από την προηγούμενη κυβέρνηση.

Πηγή 

Ανακάλεσε δυο άδειες στις Σκουριές ο Λαφαζάνης

Με την απόφαση ΔΜΕΒΟ/Α/Φ.10.1.6/172 214/375/26-2-2015, ο Υπουργός Παραγωγικής Ανασυγκρότησης Περιβάλλοντος και Ενέργειας, Παναγιώτης Λαφαζάνης, ανακαλεί την υπ’ αριθμόν 14379/3600/8-10-2014 θεώρηση της Αρχιτεκτονικής και της Ηλεκτρομηχανολογικής Μελέτης της «Μονάδας Εμπλουτισμού Σκουριών», προκειμένου να γίνει επανέλεγχος για το κατά πόσο οι υποβληθείσες μελέτες, πάνω στις οποίες βασίστηκε η θεώρηση, είναι σύμφωνες με τις κείμενες πολεοδομικές και περιβαλλοντικές διατάξεις.

Ο επανέλεγχος αυτός κρίθηκε επιβεβλημένος, μετά από έγγραφες καταγγελίες φορέων και έχει ως στόχο να προασπίσει με όσο το δυνατόν πιο αποτελεσματικό και ουσιαστικό τρόπο τη νομιμότητα και πρώτα απ’ όλα το περιβάλλον και το δημόσιο συμφέρον.

Δείτε εδώ την απόφαση του υπουργείο παραγωγικής ανασυγκρότησης.

Πηγή: Παρατηρητήριο Μεταλλευτικών Δραστηριοτήτων

Ανοίγει η ΕΡΤ αλλά με ποιους;

Πολύ θετικό ήταν, όπως μαθαίνουμε, το κλίμα στη συνάντηση του υπουργού Επικρατείας Νίκου Παππά, με τους εργαζόμενους της ΕΡΤ και αντικατοπρίζεται στην ανακοίνωση ότι θα κατατεθεί σχέδιο νόμου για την ίδρυση της ΕΡΤ Α.Ε την Πέμπτη 5 Μαρτίου.

Ακόμη και ορισμένοι «δύσπιστοι», λένε ότι ξαφνιάστηκαν ευχάριστα από την πρόθεση του υπουργού να ακούσει και τις πιο προωθημένες προτάσεις που περιλαμβάνονταν σε κείμενο των εργαζομένων της αυτοδιαχείρισης.

Δείτε την εκπομπή της Zona Rosa με το σχετικό αφιέρωμα.

Δεν είναι υπερβολή να πούμε ότι η μάχη των εργαζομένων και των αλληλέγγυων αποτελεί μια από τις μεγαλύτερες νίκες του εργατικού κινήματος στη σύγχρονη ευρωπαϊκή ιστορία. Ποιοι έδωσαν όμως πραγματικά αυτή τη μάχη; Σίγουρα όχι όλοι οι εργαζόμενοι. Υπήρξαν και αυτοί που αδιαφόρησαν ή που έφυγαν κατευθείαν για τη ΝΕΡΙΤ για να στελεχώσουν το μόρφωμα μιας ακροδεξιάς κυβέρνησης.

Από την άλλη υπήρξαν πολίτες που δαπάνησαν ατελείωτες εργατοώρες για να διατηρήσουν ζωντανό το σήμα των ραδιοφωνικών και τηλεοπτικών εκπομπών. Δεν αναφέρομαι φυσικά σε όσους απλώς εκφράσαμε την αλληλεγγύη μας απ’ έξω αλλά σε όσους «έλιωσαν» στη δουλειά από μέσα, με τη συνεχή απειλή των ΜΑΤ έξω από την πόρτα.

Κάποιοι από αυτούς μετατράπηκαν σε λίγες εβδομάδες από ερασιτέχνες σε επαγγελματίες παραγωγούς και παρουσιαστές, προσφέροντας ποιοτικές εκπομπές που δεν είχαμε ξαναδεί από τη δημιουργία της κρατικής ραδιοτηλεόρασης.

Το πως θα λύσει ο υπουργός το ζήτημα όσων πρόδωσαν την ΕΡΤ και τώρα ζητούν επαναπρόσληψη είναι δικό του θέμα αλλά και των εργαζομένων. Οφείλει όμως να μεριμνήσει πρώτα για αυτούς που δεν ήταν υπάλληλοι αλλά έγιναν οι αφανείς ήρωες της διάσωσης της ΕΡΤ. Όχι για ανθρωπιστικούς λόγους αλλά γιατί αποτελούν το πολυτιμότερο κεφάλαιο που δημιούργησε η αυτοδιαχειριζόμενη ΕΡΤ και γιατί γνωρίζουν καλύτερα από όλους μας πως μια κρατική ραδιοτηλεόραση μπορεί να γίνει δημόσια.

Σε διαφορετική περίπτωση η φράση «δεν θα υπάρξουν ρεβανσισμοί» μπορεί κάλλιστα να αποτελέσει ρεβανσισμό απέναντι τους

Άρης Χατζηστεφάνου

Πηγή

Δείχνουν τον Βενιζέλο για τη νόθευση της λίστας Λαγκάρντ!

Το μπαλάκι για τη νόθευση της επίμαχης λίστας έμμεσα πλην σαφώς η μάρτυς Σοφία Ρίτσου το πέταξε στην γραμματέα του Ευάγγελου Βενιζέλου Σοφία Μπέλπα.

Σύμφωνα με το protothema.gr, η δέυτερη μάρτυς που κατέθεσε, η κυρία Σοφία Ρίτσοτ, εξειδικευμένη σε θέματα ληξιπρόθεσμων οφειλών, ήταν στο γραφείο του τότε γενικού γραμματέα του υπ. Οικονομικών Πλασκωβίτη, αλλά εργαζόταν και ως επιτελικό στέλεχος του κυρίου Παπακωνσταντίνου σε θέματα που είχε ειδικευθεί. Μάλιστα, είχε διατελέσει και συνεργάτης τους τέως υπ. Οικονομικών Γιάννη Στουρνάρα.

Την γνώση της για την λίστα που στάλθηκε από τη Γαλλία, την είχε το 2012 από ακούσματα, όπως κατέθεσε, ενώ προσέθεσε ότι στο υπουργείο δεν γινόταν λόγος για την επίμαχη λίστα.

Ακόμη, η απάντηση σε ερώτηση του προέδρου του δικαστηρίου εάν συμμετείχε σε σύσκεψη υπό τον κύριο Παπαπκωνσταντίνου για την αξιοποίηση του περιεχομένου του επίμαχου cd, ήταν αρνητική.

Η μάρτυς, κατόπιν σχετικής ερώτησης του Εισαγγελέως ανέφερε ότι πληροφορήθηκε από δημοσιεύματα του Τύπου ότι την 1/10/2012, κάποιος«μπήκε» στο γνωστό στικάκι με τον κωδικό «Σοφία». Η κυρία Ρίτσου ξεκαθάρισε ότι δεν ήταν ο δικός της κωδικός, καθώς ο κωδικός που χρησιμοποιούσε ήταν το επώνυμό της.

Σύμφωνα με το επίμαχο δημοσίευμα, η «Σοφία» είναι γραμματέας του κυρίου Βενιζέλου.

Πηγή

Λιτότητα, μία όμορφη λέξη που ασχήμυνε

Είναι συχνό φαινόμενο στις μέρες μας να ακούμε ξαφνικά έναν όρο στα ελληνικά ή στα αγγλικά και εν συνεχεία να αναπαράγεται συνέχεια από τα media και τον απλό κόσμο. Μπορεί να πρόκειται για μία λέξη, ιδιωματισμό, ξενόφερτη ορολογία, αρκτικόλεξο, φράση ή ακόμα και για μία ατάκα. Τα παραδείγματα είναι άπειρα …από το «yolo» μέχρι το «Grexit»! Εκεί κάπου πριν το Grexit, συναντούμε και τη «λιτότητα».

Λιτότητα λοιπόν. Μία έννοια που εκπροσωπεί το απλό, το απέριττο. Σύμφωνα με τον Μπαμπινιώτη άλλωστε, «λιτός» είναι ο «δωρικός», ή «αυτός που χαρακτηρίζεται από την έλλειψη οποιασδήποτε πολυτέλειας, που περιλαμβάνει μόνο τα απολύτως απαραίτητα». Ένα επίθετο που χρησιμοποιούμε για την τέχνη, τον πολιτισμό ή ακόμα και την ίδια μας τη γλώσσα και την έκφραση.

Όταν όμως αυτή η λέξη χρησιμοποιείται στην οικονομία, αρχίζει και χάνει τη σημασία της. Προσπαθώντας οι πολιτικοί να παρουσιάσουν ένα νέο πρόγραμμα που σαφέστατα έχει σκοπό τη μείωση του δημοσιονομικού ελλείμματος, κατακρεουργούν την αυθεντική σημασία της υπέροχης αυτής λέξης. Το να έχει κάποιος λιτό λόγο, σημαίνει πως έχει κατανοητό λόγο χωρίς περίπλοκες και άχρηστες ενίοτε εκφράσεις. Το να έχει ένας χώρος λιτή διακόσμηση, σημαίνει πως δεν έχει πολλά στολίδια, πως εστιάζει στην απλότητα των βασικών αρχών της αισθητικής. Κατ’επέκταση λοιπόν, το να έχει ένα κράτος «λιτή» οικονομία θα έπρεπε να σημαίνει πως έχει οικονομία που αφαιρεί τις πολυτέλειες και που τουλάχιστον προσφέρει μία αξιοπρεπή διαβίωση. Η λιτότητα άλλωστε είναι συνυφασμένη με την αξιοπρέπεια.

Η πράξη όμως δείχνει να είναι κάθετα αντίθετη. Το πρόγραμμα λιτότητας που εφαρμόζεται στην Ελλάδα αλλά και σε όλα τα κράτη του πλανήτη που κυβερνώνται από επαγγελματίες πολιτικούς και σίγουρα όχι από φιλοσόφους όπως θα ήθελε ο Πλάτωνας στην «Πολιτεία» του, είναι ένα πλάνο καταστροφής της αξιοπρέπειας των πολιτών. Ένα πρόγραμμα αφαίμαξης του έθνους. Ένα πρόγραμμα οικονομικής και ηθικής ένδειας.

Ας είμαστε ακριβείς λοιπόν. Ας ακούμε τις αλήθειες όπως είναι και όχι όπως θέλουν να τις παρουσιάζουν οι έχοντες την εξουσία. Το πρόγραμμα που η Ελλάδα εφαρμόζει δεν είναι πρόγραμμα λιτότητας. Διότι αν ήταν πρόγραμμα λιτότητας, θα έπρεπε εδώ και χρόνια οι βουλευτές να αμείβονται με 1.500 ευρώ μηνιαίως, θα έπρεπε να υπάρχει αληθινά κλιμακωτή φορολόγηση για τις υπερβολικά επικερδείς επιχειρήσεις, θα έπρεπε όλοι οι άστεγοι να έχουν μία δημόσια στέγη και μία μερίδα φαγητό εξασφαλισμένη από το κράτος, θα έπρεπε όλοι οι ασθενείς να δέχονται τις πρώτες βοήθειες από το κράτος ακόμα κι αν απαιτούνται περικοπές από την υγεία, θα έπρεπε όλα τα Πανεπιστήμια και τα σχολεία να έχουν ανοιχτές τις βιβλιοθήκες τους και να έχουν θέρμανση στις αίθουσες ακόμα κι αν απαιτούνται περικοπές από την παιδεία, διότι όλα αυτά και αρκετά ακόμα θα συγκροτούσαν ένα πρόγραμμα για το έθνος που θα φρόντιζε για την αξιοπρέπειά του

Equalizer

Πηγή: Diablogi.gr

Βαρουφάκης: Οι Ευρωπαίοι ήθελαν τις ασάφειες - ΒΙΝΤΕΟ

Μεγάλη επιτυχία χαρακτήρισε τη συμφωνία που επιτεύχθηκε, ο υπουργός Οικονομικών, Γιάνης Βαρουφάκης, μέσω της τηλεοπτικής του συνέντευξης στον ΑΝΤ1.

Ο κ. Βαρουφάκης παραδέχθηκε ότι η συμφωνία είναι γεμάτη με ασάφειες, δηλώνοντας περήφανος γι' αυτές τις "δημιουργικές ασάφειες". Όπως είπε, και οι Ευρωπαίοι ήθελαν ασάφειες, για να περάσουν τη συμφωνία από τα κοινοβούλιά τους.

Μεταξύ άλλων, ο υπουργός Οικονομικών είπε ότι δεν θα αναφερθεί ποτέ σε νούμερο, σε ποσοτικό στόχο, αν δεν μπορεί να το πετύχει. Παράλληλα, ο κ. Βαρουφάκης διαβεβαίωσε ότι δεν θα αυξηθεί ο ΦΠΑ σε νησιά, φάρμακα, παραμεθόριες περιοχές, τρόφιμα, βιβλία και έντυπα, τονίζοντας ότι θα ψάξει να βρει κάποιον φορολογικό συντελεστή σε ένα άνευ σημασίας αγαθό.

Επιπλέον, ο κ. Βαρουφάκης τόνισε ότι το κείμενο της συμφωνίας γράφτηκε με στόχο το τέλος του μνημονίου, ενώ σημείωσε ότι τρόικα και θεσμοί δεν είναι το ίδιο. Υπογράμμισε, επίσης ότι δεν θα ξαναέρθουν στη χώρα ως συμμορία τεχνοκρατών, «οι οποίοι δεν είναι καν εξουσιοδοτημένοι να συζητούν την οικονομική βάση αυτών των προγραμμάτων». Ο υπουργός Οικονομικών χαρακτήρισε τα μνημόνια ως ένα απαράδεκτο συνονθύλευμα νομικών παρατυπιών και παρανομιών.

«Από χθες έχει ξεκινήσει η διαδικασία διαπραγμάτευσης για το χρηματοδοτικό κενό», τόνισε ο κ. Βαρουφάκης στον ΑΝΤ1. Εκτίμησε πως οι εταίροι δεν θα αφήσουν να υπονομευθεί η προσπάθεια η οποία έγινε για ένα πολύ μικρό ποσό που οφείλεται στο ΔΝΤ. Πρόσθεσε πως δεν θα αναφέρει περισσότερα, γιατί η διαπραγμάτευση για το πρόβλημα αυτής της πρόσθετης χρηματοδοτικής γέφυρας είναι σε εξέλιξη.

Ο υπουργός Οικονομικών αποκάλυψε ότι το πρώτο νομοσχέδιο που θα φέρει, θα είναι για την ανθρωπιστική κρίση. Προανήγγειλε τη δημιουργία μίας κάρτας πολίτη για τις συναλλαγές με το δημόσιο και είπε πως θα χρησιμοποιείται και στα σούπερ μάρκετ από οικογένειες που ζουν κάτω από το όριο της φτώχειας με πίστωση ενός ποσού ανά εβδομάδα από το δημόσιο.

Για το ασφαλιστικό, υπογράμμισε πως θα βάλει φρένο σε μέτρα, όπως η ρήτρα μηδενικού ελλείμματος για τις επικουρικές και, ιδίως, για τους ασθενέστερους. Τόνισε, πάντως πως το ασφαλιστικό δεν μπορεί να προχωρήσει και να επιβιώσει μακροπρόθεσμα χωρίς τομές. Μίλησε για προστασία των ασθενέστερων και χρηματοδότηση, συνδέοντας τη χρηματοδότηση του συστήματος με την αξιοποίηση της δημόσιας περιουσίας μέσω μίας αναπτυξιακής τράπεζας, όπως στο παρελθόν ήταν η ΕΤΒΑ.

Ο κ. Βαρουφάκης υποστήριξε πως, μέσω της επιστολής για παράταση της δανειακής συμφωνίας, εξασφαλίζεται και η διαπραγμάτευση για την αναδιάρθρωση του χρέους.

Ο υπουργός Οικονομικών είπε ότι, αν δεν κατέληγαν σε αυτή τη συμφωνία, τότε θα έπρεπε να αυξήσει το ΦΠΑ στα νησιά και να μειώσει συντάξεις, ενώ αποκάλυψε ότι, όταν ανέφερε πρώτη φορά στο Eurogroup την έκφραση ανθρωπιστική κρίση, τον καταδίκασαν ότι πολιτικοποιεί τη συζήτηση.

Μάλιστα, ο κ. Βαρουφάκης αποκάλυψε ότι Ευρωπαίοι υπουργοί Οικονομικών λένε "μπράβο" στην κυβέρνηση. «Έρχονται άλλοι υπουργοί Οικονομικών οι οποίοι μίλησαν εναντίον μας μέσα στο Eurogroup και στο περιθώριο έρχονται και σου λένε "μπράβο, είναι απίστευτο αυτό που κατάφερες"», ανέφερε χαρακτηριστικά.

Ο υπουργός Οικονομικών δήλωσε ότι μέσα στο Σαββατοκύριακο θα τελειώσει ο νόμος για τις ληξιπρόθεσμες οφειλές.

Αναφερόμενος στην κριτική που δέχθηκε για τη συμφωνία από τον Γιάννη Μηλιό, είπε πως στεναχωριέται, «γιατί αναπαράγεται από το εσωτερικό του ΣΥΡΙΖΑ το αφήγημα της ΝΔ». Σημείωσε, επίσης ότι στενοχωρήθηκε για την κριτική του Μανώλη Γλέζου, αλλά εκτίμησε ότι, εάν συναντηθεί και του εξηγήσει τη συμφωνία, θα πεισθεί.

Ακολουθούν περισσότερα και βίντεο

Πηγή

Κάποια διδάγματα από την αποτυχία της αναδιάρθρωσης του ελληνικού χρέους το 2012

Συνέντευξη του Ερίκ Τουσέν στην Maud Bailly

Το 2012 η Τρόικα προέβη σε μια αναδιάρθρωση του ελληνικού χρέους η οποία δεν αποδείχτηκε ευεργετική. Μπορείς να μας εξηγήσεις τους λόγους; (1)

Πράγματι. Τα συμφραζόμενα ήταν τα εξής: από τις αρχές του 2010, η Ελλάδα έγινε στόχος κερδοσκοπικών επιθέσεων από τις χρηματοπιστωτικές αγορές οι οποίες απαίτησαν εξαιρετικά υψηλά επιτόκια ως αντιστάθμισμα της αναγκαίας χρηματοδότησης για την αποπληρωμή του χρέους της χώρας. Η Ελλάδα βρέθηκε στα πρόθυρα της πτώχευσης καθώς αδυνατούσε να αναχρηματοδοτήσει το χρέος της συνάπτοντας δανειακές συμβάσεις με λογικά επιτόκια. Η Τρόικα παρενέβη με ένα σχέδιο δομικής αναπροσαρμογής υπό τη μορφή «Μνημονίων». Θα χορηγούσε νέες πιστώσεις στην Ελλάδα υπό τον όρο ότι αυτή θα αποπλήρωνε του πιστωτές της, δηλαδή, πριν από όλους, τις ιδιωτικές ευρωπαϊκές τράπεζες, και μάλιστα με συγκεκριμένη σειρά προτεραιότητας: τις γαλλικές, γερμανικές, ιταλικές, βελγικές τράπεζες... Οι πιστώσεις αυτές βέβαια συνοδεύτηκαν από μέτρα λιτότητας τα οποία είχαν βάναυσες ή και καταστροφικές συνέπεις σε ό,τι αφορά τόσο όρους διαβίωσης του πληθυσμού όσο και την ίδια την οικονομική δραστηριότητα της χώρας.

Το 2012, η Τρόικα πραγματοποίησε μια αναδιάρθρωση του ελληνικού χρέους η οποία αφορούσε αποκλειστικά τους ιδιώτες πιστωτές, δηλαδή τις ιδιωτικές τράπεζες των κρατών της ΕΕ οι οποίες, παρόλο που είχαν ήδη καταφέρει σε μεγάλο βαθμό να απεμπλακούν, εξακολουθούσαν εντούτοις να διακρατούν μέρος του ελληνικού χρέους, καθώς και άλλους ιδιώτες πιστωτές όπως τα ασφαλιστικά ταμεία των ελλήνων εργαζομένων. Η αναδιάρθρωση αυτή απέφερε μια μείωση του ελληνικού χρέους της τάξης του 50 με 60% έναντι των ιδιωτών πιστωτών. Ωστόσο, η Τρόικα, που είχε δανείσει χρήματα στην Ελλάδα από το 2010, οργάνωσε την εν λόγω αναδιάρθρωση αρνούμενη να απομειώσει το χρέος που διακρατούσε η ίδια. Η κίνηση αυτή παρουσιάστηκε σαν μια μεγάλη επιτυχία από τα κυρίαρχα ΜΜΕ, τις δυτικές κυβερνήσεις, την ελληνική κυβέρνηση, το ΔΝΤ και την Ευρωπαϊκή Επιτροπή. Προσπάθησαν να πείσουν τη διεθνή κοινή γνώμη και τον ελληνικό λαό πως οι ιδιώτες πιστωτές είχαν καταβάλει πολύ σημαντικές προσπάθειες έχοντας λάβει υπόψη τους τη δραματική κατάσταση στην οποία είχε περιέλθει η χώρα. Στην πραγματικότητα, η κίνηση αυτή δεν είχε κανένα απολύτως ευεργετικό αποτέλεσμα για τη χώρα εν γένει, και ακόμα λιγότερο για τον πληθυσμό της. Μετά από μια πρόσκαιρη μείωση του χρέους από τα μέσα του 2012 μέχρι τις αρχές του 2013, το χρέος εκτινάχθηκε σε επίπεδα υψηλότερα εκείνων του 2010-2011. Οι όροι που επέβαλε η Τρόικα προκάλεσαν μια πραγματική καθίζηση της οικονομικής δραστηριότητας της χώρας, ενώ το ΑΕΠ συρρικνώθηκε περισσότερο από 25% κατά το διάστημα 2010-αρχές του 2014. Αυτό όμως που επιδεινώθηκε δραματικά ήταν οι όροι διαβίωσης του πληθυσμού: παραβίαση οικονομικών, κοινωνικών και συλλογικών δικαιωμάτων, υποχώρηση του συστήματος των συντάξεων, δραστική μείωση των παρεχόμενων υπηρεσιών δημόσιας υγείας και εκπαίδευσης, μαζικές απολύσεις, απώλεια αγοραστικής δύναμης... Να προσθέσουμε επίσης ότι ένας από τους όρους για την ελάφρυνση του χρέους ήταν η αλλαγή του εφαρμοστέου δικαίου και της αρμόδιας δικαιοδοσίας σε περίπτωση διαφορών με τους πιστωτές. Εν ολίγοις, μπορούμε να πούμε ότι η συγκεκριμένη αναδιάρθρωση του ελληνικού χρέους ερχόταν σε ευθεία αντίθεση με τα συμφέροντα του πληθυσμού και της ίδιας της χώρας.

Τι σε κάνει να συγκρίνεις αυτή την αναδιάρθρωση του ελληνικού χρέους με το σχέδιο Μπράντι που ενεργοποιήθηκε στις χώρες του Νότου μετά την κρίση χρέους του 1982;

Το σχέδιο Μπράντι2 εφαρμόστηκε στα τέλη της δεκαετίας του 1980 και αφορούσε γύρω στις είκοσι χρεωμένες χώρες του Νότου. Ήταν ένα σχέδιο αναδιάρθρωσης χρεών με μια ανταλλαγή τραπεζικών πιστώσεων έναντι εγγυημένων ομολόγων της Τράπεζας των ΗΠΑ και με τον όρο ότι οι πιστώτριες τράπεζες θα απομείωναν το συνολικό ποσό των χρεολυσίων και θα έριχναν χρήμα στην αγορά. Ο όγκος του χρέους μειώθηκε κατά 30% σε ορισμένες περιπτώσεις, και οι νέοι τίτλοι, τα ομόλογα Μπράντι, εγγυήθηκαν ένα σταθερό επιτόκιο περίπου 6%, ιδιαίτερα ευνοϊκό για τις τράπεζες. Έτσι, το πρόβλημα λύθηκε για τις τράπεζες και απλά μετακυλίστηκε χρονικά για τους οφειλέτες.

Στις αναδιαρθρώσεις χρεών που έγιναν στην Ελλάδα, την Ιρλανδία, την Πορτογαλία και την Κύπρο ξαναβρίσκουμε τα βασικά συστατικά του σχεδίου Μπράντι:

1. Ένα από τα κοινά χαρακτηριστικά ανάμεσα στο σχέδιο Μπράντι και στα Μνημόνια που επιβλήθηκαν στην περιφέρεια της ΕΕ, είναι ότι οι δημόσιες αρχές των μεγάλων δυνάμεων παίρνουν τη θέση των ιδιωτικών τραπεζών ως βασικοί πιστωτές. Ο στόχος τέτοιων σχεδίων είναι να επιτρέπουν στις ιδιωτικές τράπεζες να αποσυρθούν χωρίς να καταγράψουν ζημιές και την ίδια στιγμή να τις αντικαθιστούν τόσο από τις δημόσιες αρχές των μεγάλων πιστωτριών δυνάμεων όσο και από πολυεθνικούς θεσμούς όπως το ΔΝΤ. Αυτό ακριβώς συνέβη στο πλαίσιο του σχεδίου Μπράντι. Στην Ευρώπη, οι οργανισμοί που αντικατέστησαν προοδευτικά και μαζικά τις ιδιωτικές τράπεζες και τους λοιπούς ιδιώτες πιστωτές είναι η Ευρωπαϊκή Επιτροπή, ο Ευρωπαϊκός Μηχανισμός Σταθερότητας, η ΕΚΤ και το ΔΝΤ.

2. Οι εν λόγω διαδικασίες συνοδεύονται πάγια από όρους και προϋποθέσεις που επιβάλλουν την εφαρμογή εξαιρετικά σκληρών μέτρων λιτότητας και νεοφιλελεύθερων πολιτικών.

3. Ένα ακόμα κοινό γνώρισμα είναι η πλήρης αποτυχία των αναδιαρθρώσεων χρέους για τις οφειλέτριες χώρες. Ακόμα και νεοφιλελεύθεροι οικονομολόγοι όπως ο Κένεθ Ρόγκοφ ή η Κάρμεν Ράινχαρτ3 παραδέχονται ότι το σχέδιο Μπράντι δεν ήταν διόλου ευεργετικό για τις χώρες αυτές: οι απομειώσεις χρέους ήταν τελικά πολύ μικρότερες από ό,τι είχε εξαγγελθεί, ενώ μακροπρόθεσμα το συνολικό ποσό του χρέους αυξήθηκε και τα ποσά αποπληρωμών παρέμειναν υψηλά. Το ίδιο μπορούμε να διαπιστώσουμε σήμερα και σε ό,τι αφορά την Ελλάδα, την Κύπρο, την Πορτογαλία και την Ιρλανδία.

Εν ολίγοις, αν η αναδιάρθρωση του χρέους δεν αποτελεί λύση, ποιον τρόπο προτείνεις ώστε τα κράτη να λύσουν το πρόβλημα του χρέους;

Τα κράτη πρέπει να προβούν σε μονομερείς πράξεις κυριαρχίας:

1. πραγματοποιώντας έναν συνολικό λογιστικό έλεγχο του χρέους με ενεργή συμμετοχή των πολιτών, 2. αναστέλλοντας την αποπληρωμή του χρέους, 3. αρνούμενα να πληρώσουν το παράνομο ή έκνομο μέρος του χρέους, 4. επιβάλλοντας μια μείωση του υπολοίπου. Η μείωση του υπολοίπου αυτού που απομένει μετά την ακύρωση του παράνομου ή έκνομου χρέους  μπορεί να συγγενεύει με μια αναδιάρθρωση, αλλά σε καμία περίπτωση δεν θα μπορούσε από μόνη της να αποτελέσει μια επαρκή απάντηση.

Τι συμβαίνει όταν μια κυβέρνηση ξεκινά τις διαπραγματεύσεις με τους πιστωτές της για την επίτευξη μιας αναδιάρθρωσης χωρίς να έχει προβεί σε αναστολή πληρωμών του χρέους;

Χωρίς πρότερη αναστολή πληρωμών, χωρίς λογιστικό έλεγχο και δημοσιοποίηση των συμπερασμάτων του, οι πιστωτές βρίσκονται σε θέση ισχύος. Και δεν πρέπει σε καμία περίπτωση να υποτιμάται η ικανότητα χειραγώγησης που τους διακρίνει και που μπορεί να οδηγήσει τις κυβερνήσεις σε απαράδεκτους συμβιβασμούς. Αυτό που μπορεί πραγματικά ανατρέψει το συσχετισμό δυνάμεων με τους πιστωτές είναι η αναστολή πληρωμών του χρέους ως μονομερής πράξη κυριαρχίας. Επιπλέον, μια τέτοια αναστολή αναγκάζει τους πιστωτές να βγάλουν τη μάσκα, να αποκαλυφθούν. Στην πραγματικότητα, όσο δεν υπάρχει αναστολή πληρωμών, οι κάτοχοι τίτλων χρέους μπορούν να ενεργούν με κεκαλυμμένο και αδιαφανή τρόπο, γιατί οι τίτλοι δεν είναι ονομαστικοί. Επομένως, μόνο ανατρέποντας αυτόν το συσχετισμό δυνάμεων τα κράτη δημιουργούν τις απαραίτητες συνθήκες για να επιβάλουν μέτρα τα οποία θεμελιώνουν τη νομιμότητά τους τόσο στο διεθνές όσο και στο εθνικό δίκαιο. Στην περίπτωση των πιστωτών της Ελλάδας, της Πορτογαλίας, της Ιρλανδίας και της Κύπρου, ο βασικός πιστωτής, που είναι η Τρόικα, θα αναγκαστεί να καθίσει στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων.

Σε αυτή την περίπτωση, μια κυβέρνηση θα μπορούσε να ξεκινήσει μια διαπραγμάτευση για να αποδείξει στην κοινή γνώμη ότι οι πιστωτές της υιοθετούν μια απαράδεκτη στάση και ότι δεν της μένει άλλη δυνατότητα από το να προκρίνει μια μονομερή ενέργεια;

Ναι, αλλά κάτι τέτοιο ενέχει κινδύνους. Δεν αποκλείεται οι πιστωτές να ακολουθήσουν μια παρελκυστική τακτική στις διαπραγματεύσεις, να καταφέρουν να δημιουργήσουν σύγχυση στο λαό παρουσιάζοντας την κυβέρνηση σαν αδιάλλακτη και να κερδίσουν έτσι το μέγιστο δυνατό χρόνο τη στιγμή που η χώρα έχει ανάγκη από μια επείγουσα λύση και δεν μπορεί να επιτρέψει το άδειασμα των ταμείων της για την αποπληρωμή του χρέους. Η επιλογή της κατάλληλης στιγμής για την κήρυξη αναστολής πληρωμών χρέους εξαρτάται από τις ειδικές συνθήκες που επικρατούν σε κάθε χώρα: από το επίπεδο της συλλογικής συνείδησης, από το αν βρίσκεται σε κατάσταση εκτάκτου ανάγκης ή όχι, από το αν υφίσταται ή όχι εκβιασμούς από τους πιστωτές της καθώς και από το είδος των εκβιασμών, από την γενική οικονομική κατάσταση της χώρας... Σε ορισμένες περιπτώσεις, ο λογιστικός έλεγχος μπορεί να προηγείται της αναστολής πληρωμών. Σε άλλες περιπτώσεις, οι δυο ενέργειες πρέπει να γίνουν ταυτόχρονα.

1 Το κείμενο αποτελεί μέρος μιας μακράς συνέντευξης που δημοσιεύτηκε στις 19 Ιανουαρίου 2015. Βλ.http://cadtm.org/Restructuration-audit-suspension

2 Το «σχέδιο Μπράντι» φέρει το όνομα του εμπνευστή του και υπουργού οικονομικών των ΗΠΑ μεταξύ 1988 και 1993, Νίκολας Μπράντι.

Βλ.http://www.treasury.gov/about/history/pages/nfbrady.aspx

3 Ο Κένεθ Ρόγκοφ διατέλεσε επικεφαλής οικονομολόγος του ΔΝΤ, ενώ η πανεπιστημιακός Κάρμεν Ράινχαρτ είναι σύμβουλος του ΔΝΤ και της Παγκόσμιας τράπεζας.

* Ο Ερίκ Τουσέν είναι Βέλγος πολιτικός επιστήμονας και ιστορικός, διδάκτορας του Πανεπιστημίου του Παρισιού VIII και του Πανεπιστημίου της Λιέγης, όπου και διδάσκει. Είναι πρόεδρος της Επιτροπής για τη Διαγραφή του Χρέους των Χωρών του Τρίτου Κόσμου (Comite pour l'annulation de la dette du Tiers Monde, CADTM). Είναι επίσης μέλος της Προεδρικής Επιτροπής Λογιστικού Ελέγχου του Χρέους (CAIC) στον Ισημερινό, του Διεθνούς Συμβουλίου του Παγκόσμιου Κοινωνικού Φόρουμ από την ίδρυσή του το 2001, της επιστημονικής επιτροπής της Attac Γαλλίας, του επιστημονικού δικτύου της Attac Βελγίου, καθώς και της Διεθνούς Επιτροπής της Τετάρτης Διεθνούς (Post-Reunification).

Μετάφραση: Πάνος Αγγελόπουλος

Πηγή: www.contra-xreos.gr via http://tvxs.gr/

Ιταλία: Άνοιξε ο δρόμος, να επιλέγουμε ελεύθερα μεταρρυθμίσεις, χωρίς τρόικα

Ο Ιταλός υφυπουργός αρμόδιος για τις υποθέσεις της Ευρωπαϊκής Ένωσης Σάντρο Γκότζι δήλωσε, μιλώντας σε ιταλική εφημερίδα, δήλωσε πως θα πρέπει οι χώρες να δρουν απαλλαγμένες από την τρόικα και να αποφασίζουν μόνες τους για τις μεταρρυθμίσεις που θα εφαρμόζουν ώστε να υλοποιούν τους στόχους της νομισματικής ένωσης.

«Βοήθειες και μεταρρυθμίσεις, αλλά χωρίς την τρόικα», είναι ο τίτλος της συνέντευξης του Σάντρο Γκότζι.

«Η συμφωνία που επετεύχθη με την Ελλάδα, μετά από μια περίοδο σοβαρών λαθών που οφείλονται πρώτα απ’ όλα σε όποιον κυβέρνησε τη χώρα και στη συνέχεια και στη μέθοδο της τρόικας, είναι ένα μήνυμα προς μια συγκεκριμένη κατεύθυνση. Οδεύουμε προς την κατεύθυνση, δηλαδή, της αρχής βάσει της οποίας αν μια χώρα θέλει να είναι μέλος της νομισματικής ένωσης και συμμερίζεται τους στόχους, είναι ελεύθερη να διαλέξει την πορεία με την οποία να τους πετύχει», ανέφερε.

Σχετικά με τις διαπραγματεύσεις των προηγούμενων ημερών, ο Σάντρο Γκότζι σημείωσε: «Θεωρώ ότι στις διαπραγματεύσεις όλοι έβαλαν τον πήχη πολύ υψηλά. Και συχνά, όταν είναι ο πήχης τόσο ψηλά, κανείς πρέπει να περάσει, τελικά, από κάτω. Η διαπραγμάτευση, απ’ ό,τι διαρρέει, φαίνεται πως ήταν σκληρή, αλλά νομίζω πως οδήγησε σε μια ρεαλιστική και θετική λύση για όλους».

Σύμφωνα με τον Ιταλό πολιτικό «αλλάζει η όλη προσέγγιση. Δεν πρόκειται, πλέον, για την τρόικα, η οποία δίνει οδηγίες που δεν μπορούν να συζητηθούν - μια ιδέα που βασίσθηκε σε λογική εκτάκτου ανάγκης και η οποία παρήγαγε πολλά λάθη. Τώρα ακούμε τη χώρα που αντιμετωπίζει κάποιες δυσκολίες και συναποφασίζουμε. Είναι ένα βήμα προόδου. Δεν μπορούμε να αφήσουμε τα πάντα στα χέρια των τεχνικού χαρακτήρα διαπραγματεύσεων. Προκύπτει με σαφήνεια ότι στην περίπτωση της Ελλάδας υπήρξαν υπερβολές, μέτρα τα οποία δεν ήταν βιώσιμα».

«Η Ευρώπη εγκαταλείπει τον μυθολογικό μονόκερο της λιτότητας»

Η Ευρώπη εγκαταλείπει τον μυθολογικό μονόκερο της λιτότητας χάρη στην Ελλάδα, υποστηρίζει ο Ιταλός οικονομολόγος Τζούλιο Σαπέλι, σε σημερινή του ανάλυση στην εφημερίδα Il Messaggero. «Οι Γερμανοί, και στη διαπραγμάτευση αυτή, δεν δίστασαν να φορέσουν αμέσως το προσωπείο του μονόκερου και να στείλουν αμέσως το τελεσίγραφο: ισχύουν οι συμφωνίες με την τρόικα», αναφέρει ο Σαπέλι, εκτιμώντας πως «το παλιό αυτό προσωπείο αποσυντίθεται, ο κύκλος ζωής του έχει τελειώσει». 

Σύμφωνα με τον Ιταλό οικονομολόγο και κοινωνιολόγο, αυτό αποδεικνύεται από το ότι «παρά την εκροή καταθέσεων από τις ελληνικές τράπεζες η Ευρώπη, το ΔΝΤ και το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο αναγκάσθηκαν να δώσουν στην Ελλάδα άλλους τέσσερις μήνες για να επεξεργασθεί ένα σχέδιο διάσωσης. Η δε ελληνική κυβέρνηση ανακοινώνει ένα σχέδιο μεταρρυθμίσεων που δεν είναι εκείνες που ευχόταν ο εκπρόσωπος του Γερμανού υπουργού Οικονομικών, Βόλφγκανγκ Σόιμπλε».

Η ελληνική κυβέρνηση έχει στο νου της «κάθε άλλο παρά ένα σχέδιο αιματηρών θυσιών και περικοπών, όπως θα ήθελε ο μονόκερος», αναφέρει χαρακτηριστικά ο Τζούλιο Σαπέλι. Επισημαίνει, μάλιστα, ότι έχει σημασία το πολιτικό περιεχόμενο της δράσης αυτής, που φέρνει μια «ουσιαστική αλλαγή στις σχέσεις ανάμεσα σε οικονομικό και πολιτικό κύκλο στην Ευρώπη» διότι «μέχρι την ελληνική εξέγερση, γιατί γι’ αυτό πρόκειται, ο πολιτικός κύκλος δεν υπήρχε, είχε παγώσει από τον οικονομικό και από τη στήριξη της γερμανικής τεχνοκρατικής ολιγαρχίας».

Πηγή

H ιστορική ευκαιρία της κυβέρνησης

Συμπληρώνεται αισίως ένας μήνας από την εκλογή στην εξουσία του ΣΥΡΙΖΑ, ενός για πρώτη φορά αριστερού κόμματος που κατάφερε να σπάσει το μαρτυρικό δίπολο της μεταπολίτευσης. Ένας μήνας που μοιάζει ελάχιστος μπροστά στις πολιτικές εξελίξεις που έτρεξαν από την ανάληψη της εξουσίας, γεμάτος από Eurogroup, συνόδους κορυφής, αντιπαραθέσεις, εκβιασμούς, σε ένα πρωτόγνωρο σκηνικό που εξελίσσεται μπροστά στα μάτια του Έλληνα (και του Ευρωπαίου) πολίτη.

Γινόμαστε ουσιαστικά μάρτυρες πρωτοφανών καταστάσεων, για πρώτη φορά από την έναρξη της περίφημης κρίσης μια κυβέρνηση τόλμησε να προβάλλει αντίσταση στους ευρωπαίους «εταίρους», να ταρακουνήσει τους ευρωπαϊκούς λαούς να στρέψει τον ελληνικό λαό υπέρ της, κάτι που μοιάζει ανήκουστο με βάση την πολιτική παρακμή των τελευταίων ετών. Ας μην γελιόμαστε, δεν είναι λίγα αυτά τα πράγματα για μία κυβέρνηση του ενός μήνα, δεν είναι καθόλου αμελητέο ότι η σημερινή κυβέρνηση διαπραγματεύτηκε εντός ενός μηνός όσο καμία άλλη δεν τόλμησε να κάνει σε ολόκληρα χρόνια.

Σαφώς θετικό λοιπόν το πρόσημο της μέχρι τώρα πορείας, όμως ο δρόμος μοιάζει ανηφορικός και δύσβατος, αυτές τις μέρες μετά την συμφωνία στο Eurogroup φαίνεται να ελλοχεύει ένας κίνδυνος, ο κίνδυνος των εκ των έσω διαφωνιών. Είναι αυτονόητο ότι σε ένα δημοκρατικό κόμμα καθένας οφείλει να έχει το δικαίωμα του λόγου και της εκφοράς των απόψεών του, χρειάζεται όμως μεγάλη προσοχή. Η προσοχή έγκειται στο γεγονός ότι όλοι οφείλουν να αναγνωρίσουν το ιστορικό βάρος των στιγμών, μπροστά μας ξεπροβάλλει η ιστορική ευκαιρία για αλλαγή στα ως τώρα πολιτικά δρώμενα του τόπου, μίας πρώτης τάξεως ευκαιρία για την ελληνική αριστερά που τόσα και τόσα δεινά πέρασε στο παρελθόν να βγει μπροστά ως πρωταγωνίστρια ιστορικών αλλαγών σε μία κρισιμότατη καμπή.

Είναι ανάγκη να πετύχει αυτή η κυβέρνηση και είναι εκτός των άλλων ανάγκη και του πολιτεύματος, η δημοκρατία δέχεται συνεχώς χτυπήματα ενώ απειλείται άμεσα εντός των συνόρων. Μία ενδεχόμενη αποτυχία της παρούσας συγκυβέρνησης θα έφερνε στο προσκήνιο όχι το συνονθύλευμα δεξιών και ακροδεξιών του Σαμαρά (άσχετα αν ο ίδιος βλακωδώς πιστεύει σε αυτό το σενάριο), αλλά τους νεοναζιστές με τις σκούρες μπλούζες και ιδεολογίες. Είναι τώρα η ώρα η αριστερά να προχωρήσει ενωμένη, να εκμεταλλευτεί την ευκαιρία και την τεράστια λαϊκή αποδοχή και να γυρίσει την σελίδα οριστικά και αμετάκλητα, τέλος είναι επίσης ώρα για κάθε δημοκρατικό πολίτη να ταχθεί δίπλα στην κυβέρνηση αναγνωρίζοντας ότι επιτυχία δικιά της θα σημαίνει και επιτυχία της χώρας.

Νίκος Νικολαΐδης για την Εφημερίδα των Συντακτών

Ε, μη μας παίρνει κι «από κάτω»!

ΑΡΤΕΜΗΣ ΨΑΡΟΜΗΛΙΓΚΟΣ

Ξεκινάμε από ένα σημείο στο οποίο όλοι συμφωνούμε: Η κριτική είναι νόμιμη (και πως θα γινόταν αλλιώς; Πέρασαν οι παλιές «καλές εποχές»), θεμιτή, απαραίτητη και αξιοποιήσιμη.

Ενστάσεις έχω κι εγώ (ΕΡΤ, πλειστηριασμοί, επαναπροσλήψεις, άμεση αντιμετώπιση ανθρωπιστικής κρίσης, γελοιογραφία), όμως…

…’Όμως τα θετικά κατά τη γνώμη μου είναι πολύ περισσότερα. Σπάσαμε τον τσαμπουκά της Τρόικας (Εμείς διατάσσουμε – εσείς εκτελείτε) και βγάλαμε το κεφάλι μας από τη γκιλοτίνα της άμεσης χρεοκοπίας χωρίς να υποκύψουμε στην«τελευταία αξιολόγηση», πράγμα το οποίο δεν συζητούσε καν το Βερολίνο πριν από 10 μέρες. Το Βερολίνο το οποίο μιλούσε εξ΄ ονόματος μιας βουβής Ευρώπης χωρίς καν να τη ρωτά. Όχι, πλέον.

Πάψαμε να τσακωνόμαστε με τον θυρωρό του «εργοστασίου» και …αντιμιλάμε στον «εργοστασιάρχη». Ανακατέψαμε την Ευρώπη και ακούστηκε διεθνώς τι μας έκαναν τόσα χρόνια. Τα ρήγματα είναι ευδιάκριτα μεταξύ Βερολίνου – Κομισιόν, μεταξύ Ολάντ – Μέρκελ, μεταξύ Ραχόι – Ρέντσι ακόμη και μεταξύ Μέρκελ – Σόιμπλε. Ενδοϊμπεριαλιστικά, αλλά υπαρκτά. Άρα εκμεταλλεύσιμα.

Από τη μια τσέπη στην άλλη

Ο – σχεδόν – μηδενισμός των πρωτογενών πλεονασμάτων σημαίνει πως οι δανειστές (πλην ΔΝΤ) θα βγάζουν τα λεφτά από τη μία τσέπη και θα τα βάζουν στην άλλη για να καλύπτουν τα ομόλογα μας που «σκάνε» στις συγκεκριμένες ημερομηνίες. Κι εμείς δεν θα παράγουμε νέα ελλείμματα. Διασταλτικά θα μπορούσε να θεωρηθεί μια άλλη μορφή του «διηνεκούς». Μέχρι τουλάχιστον να τεθεί – αναπόδραστα και εν τοις πράγμασι – το πρόβλημα του χρέους πανευρωπαϊκά, και όχι μόνο για την Ελλάδα, σε ευνοϊκότερες συνθήκες (π.χ. εκλογές στην Ισπανία).

Το έγγραφο που υπέβαλε ο Βαρουφάκης στο Eurogroup και εγκρίθηκε περιέχει μόνο ποιοτικά χαρακτηριστικά και όχι ποσοτικά στοιχεία. Αν ήταν μάθημα θα το λέγαμε «Έκθεση» και όχι «Μαθηματικά». Αυτό βγάζει τη θηλιά και αφήνει σχετική ελευθερία κινήσεων. Κι έχουμε ακόμη πολύ δρόμο μπροστά μας.

Χθες αδύνατο, σήμερα πιθανό, αύριο σίγουρο

Οι αλλαγές στις διεθνείς σχέσεις δεν γίνονται από τη μια μέρα στην άλλη. Τραβήξτε ένα βιβλίο Διπλωματικής Ιστορίας από τη βιβλιοθήκη σας. Ψάξτε τις μεταπτώσεις, τις διαρκείς αλλαγές συμμαχιών τους 3 τελευταίους αιώνες στην Ευρώπη. Κι αν δεν θέλετε να μπλεχτείτε με Γαλλίες, Πρωσίες, Αυστρίες και Ρωσίες θυμηθείτε την αρχική στάση της Βρετανίας απέναντι στο «Ανατολικό Ζήτημα», δηλαδή τον διαμελισμό της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας: «Αποκλείεται». Αλλά λίγο αργότερα συνέπραξε πλήρως σε αυτήν. Ή ανακαλέστε στη μνήμη σας την περίπτωση της Κρήτης. Πώς για να φτάσει στην ένωση της με την Ελλάδα (η Αθήνα μάλιστα την απέκρουσε!) πέρασε από την «προστασία της Υψηλής Πύλης», τις «Δυνάμεις» και την «Αρμοστεία».

Τη διαπραγμάτευση τη χαρακτήρισαν, όχι άδικα, μια κλασική περίπτωση εφαρμογής της «Θεωρίας τω Παιγνίων». Καλώς η κακώς οι κυβερνήσεις αποφάσισαν να κρατήσουν εν ζωή την Ευρωζώνη νερώνοντας το γερμανικό κρασί της. Το ζητούμενο είναι η Ελλάδα να βρει τη θέση της στο ζεύγος των «άριστων στρατηγικών» το οποίο στη Θεωρία των Παιγνίων ονομάζεται σημείο …«σέλλα».

Η εξίσωση των ηλιθίων

Βενιζελέϊκες εξισώσεις του τύπου «Τρόικα εμείς – Τρόικα κι εσείς», ή Σαμαρέικες απλουστεύσεις του στιλ «email ο Χαρδούβελης – email και ο Βαρουφάκης» είναι ανάξιες απαντήσεως από όσους μάθαμε έστω και λίγη Διαλεκτική και κάμποση Λογική. Σε λίγο θα πουν «τηλέφωνα χρησιμοποιούμε εμείς – τηλέφωνα κι εσείς», «αυτοκίνητα εμείς – αυτοκίνητα κι εσείς», Άρα είσαστε σαν τα μούτρα μας.

Υποχρεούμαστε λοιπόν να εξηγήσουμε σε όσους δεν μπορούν να διακρίνουν τη διαφορά. Πως σημασία δεν έχει η μορφή, δηλαδή το mail, αλλά το περιεχόμενοτου. Πως άλλο να κάνεις υπουργικές επικύψεις στον τελευταίο Μαζούχ κι άλλο τραβολογάς τον Σόιμπλε σε εξοντωτικές ολονυχτίες ή να κρατάς τη Μέρκελ μια ώρα στο τηλέφωνο τα μεσάνυχτα ή να εξηγείς απευθείας στον Ολάντ μέχρι να αποσπάσεις αυτά που επιδιώκεις από τους …«Θεσμούς».

Όσοι μπήκαν στην Αριστερά δεν μπήκαν για να πλουτίσουν από αυτό. Για ιδέεςμπήκαν και είναι λογικό να εκφράζουν τις ενστάσεις, τις αμφιβολίες και τις αντιρρήσεις τους. Αν ανήκαν στο «απέναντι στρατόπεδο» θα σιωπούσαν για χάρη ενός πόστου ή μιας «ανταπόδοσης». Εμείς όχι, και καλά κάνουμε.

Πέρα από αυτό που είναι υγιές υπάρχει και μια παθογένεια: Ο Αριστερόςναρκισσισμός της «ελάχιστης διαφωνίας». Υποκύπτουμε συχνά στον πειρασμό να προβάλουμε τη μοναδικότητα της «απόλυτης συνέπειας» μας. Αντανάκλαση μιας Μεσσιανικής αντίληψης που έχει βαθιές ρίζες στον Μαρξισμό. Μια απόλυτη «κοινωνική σωτηριολογία». Θυμάμαι ακόμη τη ρήση ενός παλιού σεβαστού Αριστερού, υποψήφιου δήμαρχου Αθήνας, ο οποίος στην ερώτηση «Τι θα κάνετε για αυτούς που μένουν στα υπόγεια;», απάντησε ως εξής: «Στη δική μας Αθήνα δεν θα υπάρχουν άνθρωποι που θα ζουν σε υπόγεια».

Άμποτε.

Πηγή