Τζόζεφ Στίγκλιτς : «Τραμπ-ιανή» αβεβαιότητα

Ταραγμένα νερά στην εποχή μιας πρωτοφανούς αβεβαιότητας

Κάθε Ιανουάριο, προσπαθώ να κάνω μια πρόβλεψη για το επόμενο έτος. Οι οικονομικές προβλέψεις είναι αλήθεια εξαιρετικά δύσκολες όμως, παρά τα όσα έλεγε ο Χάρι Τρούμαν που ζητούσε μονόχειρες οικονομολόγους (οι οποίοι δεν θα ήταν σε θέση να πουν «από την άλλη πλευρά"), το ρεκόρ μου είναι αξιόπιστο.

Τα τελευταία χρόνια, έχω σωστά προβλέψει ότι, απουσία ισχυρότερων φορολογικών κινήτρων (τα οποία δεν αναμέναμε ούτε στην Ευρώπη ούτε στις Ηνωμένες Πολιτείες), η ανάκαμψη από την Μεγάλη Ύφεση του 2008 θα είναι αργή. Όταν κάνω αυτές τις προβλέψεις, στηρίζομαι περισσότερο στην ανάλυση των βασικών οικονομικών δυνάμεων παρά σε πολύπλοκα οικονομετρικά μοντέλα.

Για παράδειγμα, στις αρχές του 2016, έγινε σαφές ότι οι ελλείψεις της παγκόσμιας συνολικής ζήτησης που έχουν εκδηλωθεί τα τελευταία αρκετά χρόνια, ήταν απίθανο να αλλάξουν δραματικά. Έτσι, θεώρησα ότι όσοι προέβλεπαν ισχυρότερη ανάκαμψη κοίταζαν τον κόσμο μέσα από 'ροζ γυαλιά'. Οι οικονομικές εξελίξεις εκτυλίχθηκαν όπως τις περίμενα.

Δεν συνέβη το ίδιο με τα πολιτικά γεγονότα του 2016. Είχα γράψει εδώ και χρόνια ότι εκτός αν αντιμετωπιζόταν η αυξανόμενη ανισότητα - ειδικά στις ΗΠΑ, αλλά και σε πολλές χώρες σε όλο τον κόσμο - θα υπήρχαν πολιτικές συνέπειες. Αλλά η ανισότητα συνέχισε να επιδεινώνεται - με εντυπωσιακά στοιχεία που δείχνουν ότι το μέσο προσδόκιμο ζωής στις ΗΠΑ άρχισε να πέφτει.

Αυτά τα αποτελέσματα επιβεβαιώθηκαν και από μια περυσινή μελέτη, από την Αν Κέις και τον Άνγκους Ντίτον, η οποία έδειξε ότι το προσδόκιμο ζωής έπεφτε για μεγάλα τμήματα του πληθυσμού - συμπεριλαμβανομένων των λεγόμενων θυμωμένων ανδρών του Rust Belt, της Αμερικής

Κι ενώ τα εισοδήματα του κατώτερου 90% παραμένουν στάσιμα για σχεδόν ένα τρίτο του αιώνα (και μειώνονται για σημαντικό ποσοστό), τα δεδομένα από το πεδίο της υγείας απλώς επιβεβαίωσαν ότι τα πράγματα δεν πήγαιναν καλά για πολύ μεγάλα τμήματα της χώρας. Η Αμερική θα μπορούσε να βρίσκεται στο ένα άκρο αυτής της τάσης, όμως τα πράγματα δεν είναι πολύ καλύτερα αλλού.

Ωστόσο, παρόλο που ήταν σαφές ότι θα υπήρχαν πολιτικές συνέπειες, η μορφή και ο χρόνος εκδήλωσής τους ήταν πολύ λιγότερο προφανείς. Γιατί η αντίδραση στις ΗΠΑ εκδηλώθηκε μόνο όταν η οικονομία άρχισε να βελτιώνεται και όχι νωρίτερα; Και γιατί εκδηλώνεται με στροφή προς τα δεξιά; Εντέλει, οι Ρεπουμπλικανοί δεν ήταν που είχαν μπλοκάρει την βοήθεια σε όσους έχαναν τις θέσεις εργασίας τους ως αποτέλεσμα της παγκοσμιοποίησης, την οποία προωθούσαν επιμελώς. Οι Ρεπουμπλικανοί δεν ήταν που σε 26 πολιτείες, αρνήθηκαν να επιτρέψουν την επέκταση του Medicaid, στερώντας έτσι την ασφάλιση υγείας από εκείνους που βρίσκονται στον πάτο; Και γιατί αναδείχθηκε νικητής κάποιος ο οποίος έβγαζε το ψωμί του από την εκμετάλλευση των άλλων, παραδεχόμενος απροκάλυπτα ότι δεν πλήρωνε το μερίδιο των φόρων που του αναλογούσε και ανάγοντας την φοροαποφυγή σε σημείο υπερήφανης αναφοράς;

Ο Ντόναλντ Τραμπ έπιασε το πνεύμα της εποχής: τα πράγματα δεν πήγαιναν καλά και πολλοί ψηφοφόροι ήθελαν αλλαγή. Και τώρα θα την έχουν: δεν πρόκειται να είναι business as usual. Ωστόσο σπάνια έχει υπάρξει μεγαλύτερη αβεβαιότητα. Ποιες πολιτικές θα ακολουθήσει ο Τραμπ παραμένει άγνωστο, για να μην πούμε ποιες θα κριθούν επιτυχημένες ή ποιες θα είναι οι συνέπειες.

Ο Τραμπ μοιάζει προετοιμασμένος να κηρύξει εμπορικό πόλεμο. Όμως πώς θα απαντήσουν η Κίνα και το Μεξικό; Ο Τραμπ μπορεί κάλλιστα να καταλαβαίνει ότι αυτό που προτείνει παραβιάζει τους κανόνες του Παγκόσμιου Οργανισμού Εμπορίου, αλλά ξέρει επίσης ότι θα χρειαστεί πολύς χρόνος ώστε ο ΠΟΕ να αποφανθεί εναντίον του. Και μέχρι τότε, μπορεί το εμπορικό ισοζύγιο της Αμερικής να έχει εξισορροπηθεί.

Όμως αυτό είναι ένα παιχνίδι για δύο. Η Κίνα μπορεί να λάβει παρόμοια μέτρα, αν και η αντίδραση της μάλλον θα είναι πιο ελαφριά. Τι θα συμβεί αν ξεσπάσει ένας εμπορικός πόλεμος;

Ο Τραμπ μπορεί να θεωρεί ότι θα κερδίσει, εξάλλου η Κίνα εξαρτάται περισσότερο από τις εξαγωγές προς τις ΗΠΑ από ό, τι οι ΗΠΑ από τις εξαγωγές προς την Κίνα, κάτι που δίνει πλεονέκτημα στις Ηνωμένες Πολιτείες. Αλλά ένας εμπορικός πόλεμος δεν είναι παιχνίδι μηδενικού αθροίσματος. Οι ΗΠΑ θα χάσουν επίσης. Η Κίνα μπορεί να είναι πιο αποτελεσματική στοχεύοντας σε αντίποινα που θα προκαλέσουν πολιτικά προβλήματα. Και οι Κινέζοι μπορεί να είναι σε καλύτερη θέση να αντιδράσουν από ό, τι οι ΗΠΑ να ανταποκριθούν τον πόνο που η Κίνα ενδέχεται να προκαλέσει στους Αμερικανούς. Κανείς δεν μπορεί να υποθέσει ποιος θα υπομένει καλύτερα. Θα είναι οι ΗΠΑ, όπου οι απλοί πολίτες έχουν ήδη υποφέρει για τόσο πολύ καιρό, ή η Κίνα, η οποία, παρά τους δύσκολους καιρούς, έχει ανάπτυξη άνω του 6%;

Γενικότερα, η ατζέντα των Ρεπουμπλικανών του Τραμπ, με τις φορολογικές περικοπές ακόμα περισσότερο σταθμισμένες προς τους πλούσιους από ότι προϋποθέτει η κλασική συνταγή του κόμματος, βασίζεται στην ιδέα ότι η ευημερία κυλάει προς τα κάτω- μια συνέχιση των οικονομικών της προσφοράς της εποχής Ρέιγκαν, τα οποία στην πραγματικότητα ποτέ δεν δούλεψαν. H ρητορική που βγάζει φωτιές ή τα έξαλλα tweets στις 3 το πρωί, μπορεί να κατευνάζουν την οργή όσων άφησε πίσω η επανάσταση του Ρέιγκαν, τουλάχιστον για λίγο. Αλλά για πόσο καιρό; Και τι θα συμβεί στη συνέχεια;

Ο Τραμπ μπορεί και να θέλει να καταργήσει τους συνήθεις νόμους της οικονομίας, καθώς κινείται προς την δική του εκδοχή της«οικονομικής πολιτικής βουντού». Αλλά δεν μπορεί. Κι όμως, καθώς η μεγαλύτερη οικονομία του κόσμου ανοίγεται σε αχαρτογράφητα πολιτικά νερά από το 2017 και μετά, θα ήταν παράτολμο για έναν απλό θνητό να επιχειρήσει μια πρόβλεψη, εκτός από την δήλωση του προφανούς: είναι σχεδόν βέβαιο ότι τα νερά θα είναι ταραγμένα και πολλά - αν όχι τα περισσότερα – από τα πλοία που ανήκουν στις αυθεντίες θα βυθιστούν στην πορεία.

Πηγή: The Project Syndicate

Υπουργός Οικονομίας Δημήτρης Παπαδημητρίου : υπό διαπραγμάτευση το αφορολόγητο...

 «Όπως ξέρετε προσπαθούμε να κρατήσουμε αυτό που υπάρχει τώρα. Αν θα μπορέσουμε να το κρατήσουμε αυτό δεν το ξέρω», είπε ο υπουργός Οικονομίας.

  

Μπορεί η κυβέρνηση επισήμως να δηλώνει ότι δεν θα αποδεχθεί νέα μέτρα, αλλά αποτελεί κοινό μυστικό ότι η δεύτερη  αξιολόγηση δεν μπορεί να κλείσει χωρίς αυτά. Για το λόγο αυτό στο τραπέζι έχουν πέσει προτάσεις όπως η μείωση του αφορολόγητου, η νέα μείωση των συντάξεων και η μονιμοποίηση του «κόφτη».

Την Κυριακή για πρώτη φορά δημοσίως, υπουργός της κυβέρνησης παραδέχτηκε ότι το αφορολόγητο βρίσκεται υπό διαπραγμάτευση και ότι κινδυνεύει να μειωθεί ακόμη περισσότερο. 

Κατά την επίσκεψή του στο δημαρχείο Τρικάλων ο υπουργός Οικονομίας Δημήτρης Παπαδημητρίου δήλωσε χαρακτηριστικά:

«To αφορολόγητο και άλλα διαπραγματεύονται. Όπως ξέρετε, προσπαθούμε να κρατήσουμε αυτό που υπάρχει τώρα. Αν θα μπορέσουμε να το κρατήσουμε, αυτό δεν το ξέρω, αλλά θα είναι το καλύτερο που μπορούμε να κάνουμε.

Η αξιολόγηση πρέπει να κλείσει, γιατί μετά την αξιολόγηση έρχεται η ένταξη της χώρας στην Ποσοτική Χαλάρωση της ΕΚΤ και αυτό είναι πάρα πολύ κρίσιμο για τη ρευστότητα των επιχειρήσεων».

Οι δηλώσεις του υπουργού στο δημαρχείο Τρικάλων: 

Τσακαλώτος: Είμαστε διατεθειμένοι να περιγράψουμε κάποια μέτρα

«Κανένας από τους βασικούς παίκτες δεν κερδίζει από την αδράνεια και κανένας δεν θέλει να ξαναδεί την αναβίωση του 2015» αναφέρει από την πλευρά του ο υπουργός Οικονομικών Ευκλείδης Τσακαλώτος, σε συνέντευξή του στο «Έθνος της Κυριακής».

Ο κ. Τσακαλώτος επισημαίνει ότι «η ελληνική κυβέρνηση έχει ξεκαθαρίσει ότι δεν πρόκειται να νομοθετήσει τώρα μέτρα για το 2019 και μετά», προσθέτοντας ωστόσο ότι «είμαστε διατεθειμένοι να περιγράψουμε κάποιες κατηγορίες μέτρων, τα οποία κατά την άποψη των δανειστών ενδεχομένως να χρειαστούν μετά το τέλος του προγράμματος». Όπως εκτιμά πάντως, «αυτές οι κατηγορίες μέτρων είναι απίθανο να χρειαστούν».

Ετοιμάζεται η νέα επιστολή του υπουργού Οικονομικών

Ο κ. Τσακαλώτος βλέποντας ότι το αδιέξοδο των διαπραγματεύσεων θα οδηγήσει την χώρα σε νέες περιπέτειες, ετοιμάζεται να στείλει νέα επιστολή στους θεσμούς η οποία – σύμφωνα με πληροφορίες θα προτείνει σειρά μέτρων για την άρση του αδιεξόδου μεταξύ των οποίων θα είναι η μείωση του αφορολόγητου ορίου, η δέσμευση πρωτογενών πλεονασμάτων ύψους 2,5% και 1% που θα κατευθυνθεί στην ανάπτυξη και επέκταση του δημοσιονομικού κόφτη.

Αξίζει να σημειωθεί ότι ο υπουργός Οικονομικών κατά την πρώτη αξιολόγηση είχε δηλώσει ότι εάν μειωνόταν το αφορολόγητο κάτω από τις 9.000 ευρώ θα κατέθετε την παραίτησή του. Δεν προχώρησε όμως σε μία τέτοια ενέργεια παρά το γεγονός ότι δέχτηκε μικρή απόκλιση του αφορολόγητου κάτω από τις 9.000 ευρώ.

Το κακό, το χειρότερο σενάριο για την αξιολόγηση και οι εκλογές

Σύμφωνα με εκτιμήσεις κυβερνητικών στελεχών η κυβέρνηση βρίσκεται αντιμέτωπη με δύο σενάρια για την αξιολόγηση. Το κακό σενάριο είναι να γίνει αποδεκτή η πρόταση της κυβέρνησης χωρίς προσδιορισμό μέτρων για την επέκταση του κόφτη μετά το 2018 αν και κάτι τέτοιο δεν φαίνεται πιθανό αφού τόσο το Βερολίνο όσο και η Ουάσιγκτον ζητούν προσδιορισμό των μέτρων από τώρα.

Το χειρότερο σενάριο είναι να καταλήξουν οι δύο πλευρές σε μία συμφωνία που να περιλαμβάνει το 80% της πρότασης που έχουν καταθέσει ο Β. Σόιμπλε και το ΔΝΤ στην οποία θα περιγράφεται η μείωση του αφορολόγητου, τα πρωτογενή πλεονάσματα ύψους 3,5% για μία δεκαετία που αναμένεται να ενεργοποιήσουν τα μέτρα του δημοσιονομικού κόφτη στα οποία βρίσκονται πρώτα στην λίστα η μείωση συντάξεων και η μείωση του λειτουργικού κόστους του δημοσίου.

Σύμφωνα με τις πρώτες πληροφορίες η ελληνική κυβέρνηση δεν συζητά το θέμα της μείωσης των συντάξεων ως αυτοτελές μέτρο αν και περιλαμβάνονται στον δημοσιονομικό κόφτη. Η επιμονή των εταίρων στην περικοπή των συντάξεων αποτελεί για την Αθήνα το κρίσιμο σημείο από το οποίο θα εξαρτηθούν και οι εκλογές στην Ελλάδα. Εάν ο Β. Σόιμπλε και το ΔΝΤ πιέσουν αφόρητα την Αθήνα για τις συντάξεις τότε αυτό θα αποτελέσει «σημάδι» ότι θέλουν να ρίξουν την κυβέρνηση, υποστηρίζουν κυβερνητικά και κομματικά στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ, αφήνοντας για μία ακόμη φορά ορθάνοιχτο το παράθυρο των εκλογών εάν δεν επέλθει συμφωνία με τους δανειστές.

Εξάλλου το Μ. Μαξίμου δεν φαίνεται διατεθειμένο να επαναλάβει το σκηνικό των διαπραγματεύσεων του 2015, όπως αναφέρουν κυβερνητικές πηγές, οι οποίες τονίζουν ότι είναι πιθανότερο να αναζητήσει διέξοδο μέσω κάλπης και πόλωσης με την ΝΔ.

   

Πηγή 

ΑΣΕΠ: Προκήρυξη για 1.666 προσλήψεις και με απολυτήριο λικείου

Στις 31 Ιανουαρίου ολοκληρώνεται η υποβολή ηλεκτρονικών αιτήσεων συμμετοχής στο ΑΣΕΠ για 1.666 μόνιμες προσλήψεις σε νοσοκομεία και στον ΕΟΦ.

Οι υποψήφιοι πρέπει να συμπληρώσουν και να υποβάλουν ηλεκτρονική αίτηση συμμετοχής στο ΑΣΕΠ, αποκλειστικά μέσω του διαδικτυακού του τόπου (www.asep.gr), ακολουθώντας τις οδηγίες που παρέχονται στην σχετική προκήρυξη (7Κ/2016, Παράρτημα ΣΤ΄).

Το ΦΕΚ της προκήρυξης έχει καταχωριστεί στην ιστοσελίδα του ΑΣΕΠ και διατίθεται δωρεάν από το Εθνικό Τυπογραφείο (Καποδιστρίου 34, Αθήνα) και από το Γραφείο Εξυπηρέτησης Πολιτών του ΑΣΕΠ (Πουλίου 6, Αθήνα). Η υπογεγραμμένη εκτυπωμένη μορφή της ηλεκτρονικής αίτησης με τα απαιτούμενα κατά περίπτωση δικαιολογητικά υποβάλλονται στο ΑΣΕΠ ταχυδρομικά με συστημένη επιστολή στη διεύθυνση:

ΑΣΕΠ

Αίτηση για την Προκήρυξη 7Κ/2016

Τ.Θ. 14308

Αθήνα ΤΚ 11510

– Αναγράφοντας στο φάκελο την αντίστοιχη κατηγορία εκπαίδευσης (ΠΕ ή ΤΕ ή ΔΕ ή ΥΕ) θέσεις της οποίας διεκδικούν. Η προθεσμία αποστολής της υπογεγραμμένης εκτυπωμένης μορφής της ηλεκτρονικής αίτησης με τα απαιτούμενα, κατά περίπτωση, δικαιολογητικά, λήγει με την πάροδο της 6ης Φεβρουαρίου 2017, ημέρας Δευτέρας. Η προκήρυξη αφορά στην κάλυψη 1.661 θέσεων ιατρικού, νοσηλευτικού, επιστημονικού, παραϊατρικού και λοιπού βοηθητικού υγειονομικού προσωπικού, καθώς και 5 θέσεων στον Εθνικό Οργανισμό Φαρμάκων. Από αυτές, οι 124 θέσεις είναι Πανεπιστημιακής (ΠΕ), 700 θέσεις Τεχνολογικής (ΤΕ), 494 θέσεις Δευτεροβάθμιας (ΔΕ) και 348 θέσεις Υποχρεωτικής Εκπαίδευσης (ΥΕ).

Δείτε ΕΔΩ  τους Κλάδους και τις ειδικότητες ανάκατηγορία εκπαίδευσης   

Ο βρετανικός τύπος για τους 8 Τούρκους αξιωματικούς: Η τύχη τους θα δείξει αν υπάρχει δημοκρατία

Με την τύχη των 8 Τούρκων αξιωματικών, που διέφυγαν στην Ελλάδα μετά από την απόπειρα πραξικοπήματος στη γειτονική χώρα, ασχολούνται δημοσιεύματα του Observer και των Sunday Times.

«Η τύχη των 8 Τούρκων θα δείξει αν υπάρχει δημοκρατία», γράφει στο άρθρο του στον Observer ο Νικ Κοέν, επισημαίνοντας ότι αν γενέτειρα της δημοκρατίας Ελλάδα δεχθεί να τους εκδώσει, τότε το μέλλον της Ευρώπης διατρέχει κίνδυνο.

Το άρθρο του Νικ Κοέν στον Observer

«H τύχη των οκτώ Τούρκων αεροπόρων θα δείξει αν υπάρχει δημοκρατία

To μέλλον της Ευρώπης σε κίνδυνο, αν η γενέτειρα της δημοκρατίας δεχθεί να εκδώσει τους οκτώ "πραξικοπηματίες" στην Τουρκία

Του Nick Cohen

Τα δύσκολα διλήμματα για τις δημοκρατίες συσσωρεύονται με ταχύτητα που μας είναι δύσκολο να αφομοιώσουμε. Μετά τον Ψυχρό Πόλεμο, οι δυτικοί αναρωτήθηκαν πως μπορούν να αντισταθούν στους τυράννους. Πρέπει να παρέμβουμε για να σταματήσουμε τη γενοκτονία στη Βοσνία; Πρέπει να επιβάλουμε αντίποινα, ή μποϊκοτάζ, για να προστατεύσουμε τα δικαιώματα των Θιβετιανών; Η άνοδος της κομμουνιστικής Κίνας, της Ρωσίας του Πούτιν και της Τουρκίας του Ερντογάν άλλαξαν τους όρους της συζήτησης. Το ερώτημα δεν ήταν πια αν πρέπει να παρέμβουμε αλλά αν μπορούμε να παρέμβουμε, απέναντι σε δυνάμεις που έχουν τεράστιες αντιστάσεις στις πιέσεις.

Τώρα που η διακυβέρνηση του Τραμπ έφθασε ως τη Ουάσινγκτον, για να γεννηθεί, και διάφοροι αυταρχικοί ηγέτες ανέλαβαν δυναμικά την ηγεσία χωρών της ανατολικής Ευρώπης, η ερώτηση είναι ακόμη πιο θεμελιώδης: ποια είναι άραγε η διαφορά ανάμεσα στις χώρες που δηλώνουν δημοκρατικές, από τις δικτατορίες;

Η Ελλάδα, η γενέτειρα της δημοκρατίας, σπανίως περιλαμβάνεται στον κατάλογο χωρών που έχουν ξεπέσει  στον αυταρχισμό της διαφθοράς και της ψευτιάς. Το γεγονός ότι ο ΣΥΡΙΖΑ θεωρείται αριστερό, αντί για δεξιό, λαϊκίστικο καθεστώς, θεωρείται τρομερά σημαντικό για έναν τύπου ανθρώπου που νομίζει ότι ο Πολ Μέισον είναι διανοούμενος. Κι όμως, η ανάληψη της εξουσίας στην Ελλάδα από τον "Συνασπισμό της Ριζοσπαστικής Αριστεράς" δεν σταμάτησε τα σκάνδαλα της διαφθοράς. Ούτε και έφερε μια νέα εποχή ελευθερίας.

Αντίθετα, ο ΣΥΡΙΖΑ έδειξε ότι έννοιες όπως "αριστερά" και "δεξιά" δε μπορούν να εξηγήσουν τις ωμές πραγματικότητες της εξουσίας του 21ου αιώνα. Είναι πια σχεδόν αδιάφορες. Αν, για παράδειγμα, ο Ντόναλντ Τραμπ είναι δεξιός, γιατί τον φοβούνται τόσο οι υποστηρικτές της ελεύθερης αγοράς ή οι ρεπουμπλικάνοι που είναι προσηλωμένοι στην εθνική ασφάλεια; Και αν ο ΣΥΡΙΖΑ είναι αριστερός, γιατί βρίσκεται στην εξουσία με το υπερεθνικιστικό και θρησκευτικά σκοταδιστικό κόμμα των ΑΝΕΛ;

Όπως πάντα, έτσι και τώρα δεν πρέπει να αφήνουμε το βλέμμα μας να αποπροσανατολίζεται από τους περιορισμούς που δεσμεύουν τις εξουσίες και τη βια με την οποία τους πολεμούν. Τη βδομάδα που μας έρχεται είναι πιθανό το ελληνικό ανώτατο δικαστήριο, ο Άρειος Πάγος, υπό κυβερνητική πίεση, να εγκαταλείψει έναν από τους περιορισμούς που δεσμεύει τις ευρωπαϊκές κυβερνήσεις μετά την πτώση των τυραννιών του 20ου αιώνα. Ο Έλληνας συγγραφέας Απόστολος Δοξιάδης μου είπε ότι έχει αφιερωθεί στην υπεράσπιση μιας υπόθεσης που φτάνει στην ίδια την καρδιά του τι πιστεύει η Ευρώπη ότι είναι, και του σε τι κινδυνεύει να μεταμορφωθεί.

Να γιατί: στις 16 Ιουλίου 2016, τη βραδιά του αποτυχημένου  πραξικοπήματος κατά του Ρετζέπ Ερνογάν, τρία τουρκικά πληρώματα ελικοπτέρων διάσωσης διατάχθηκαν από τον διοικητή τους να παραλάβουν τραυματίες από μια "έκτακτη κατάσταση στο κέντρο της Κωνσταντινούπολης". Τα ελικόπτερά τους δέχθηκαν πυρά. Περισυνέλεξαν όσους μπορούσαν και γύρισαν στη βάση τους

Σύμφωνα με τα λεγόμενα τους, τα πληρώματα δεν είχαν προηγούμενη γνώση του πραξικοπήματος. Κατά την επιστροφή τους από την αποστολή, δεν μπορούσαν να επικοινωνήσουν με τους ανωτέρους τους. Όταν όμως είδαν τηλεοπτικές εικόνες του όχλου να λιντσάρει στρατιώτες, οκτώ από αυτούς αποφάσισαν να διαφύγουν, στην Ελλάδα. Ο λόγος που την επέλεξαν για άσυλο μπορεί σε λίγο να αποκτήσει μια πολύ πικρή γεύση: "Γιατί είναι Ευρώπη".

Για τους Τούρκους αξιωματικούς, και εκατομμύρια άλλους, η Ευρώπη δεν είναι απλώς μια ήπειρος, είναι μια ιδέα.  Ύστερα από την ήττα του φασισμού και του κομμουνισμού, και ειδικά στην περίπτωση της Ελλάδας την πτώση της χούντας των συνταγματαρχών, το 1974, η έννοια "Ευρώπη" συμβόλιζε το κράτος δικαίου και τα ανθρώπινα δικαιώματα. Εξ ορισμού, ήταν αντίθετη στα εργαλεία της εποχής των δικτατόρων: τις αυθαίρετες συλλήψεις, τις δίκες-παρωδία, τα βασανιστήρια και την ποινή του θανάτου.

Ο Ερντογάν έχει χρησιμοποιήσει το πραξικόπημα ως δικαιολογία, για να εκκαθαρίσει την Τουρκία από κάθε πιθανή εστία αντίστασης. Με αναφορά στην προηγούμενη λίστα: ο Ερντογάν συλλαμβάνει κούρδους πολιτικούς επειδή είναι κούρδοι. Παραπέμπει στο δικαστήριο δημοσιογράφους με ανυπόστατες κατηγορίες γιατί "διαδίδουν τρομοκρατική προπαγάνδα". Κανείς δεν εκπλήσσεται βέβαια όταν οι δικηγόροι κάνουν άκρως αληθοφανείς καταγγελίες βασανιστηρίων. Στο μεταξύ, η εθνικιστική δεξιά της Τουρκίας έχει αρχίσει την εκστρατεία για την επαναφορά της θανατικής καταδίκης.

Οι οκτώ Τούρκοι στρατιωτικοί συνελήφθησαν μετά την προσγείωσή τους. Αδιαφορώντας πλήρως για τους διεθνείς κανόνες και το κράτος δικαίου, ο Ερντογάν κόμπασε ότι ο αρχηγός του ΣΥΡΙΖΑ, ο ατυχής πρωθυπουργός Αλέξης Τσίπρας "με διαβεβαίωσε ότι οι αξιωματικοί θα εκδοθούν". Ο Τσίπρας δεν διέψευσε την έμμεση κατηγορία ότι ασκούσε επιρροή στην ελληνική Δικαιοσύνη.

Τα μόνα στοιχεία που έδωσε το τουρκικό κράτος κατά των αξιωματικών είναι οι αναπάντητες κλήσεις που έκαναν στον προϊστάμενό τους, που έκτοτε συνελήφθη κατηγορούμενος για τη συμμετοχή στο πραξικόπημα. Οι αξιωματικοί λένε ότι απλώς ήθελαν διαταγές απο τους ανωτέρους τους, μέσα στο γενικό χάος.

Σε μια ευνομούμενη δημοκρατία, τα δικαστήρια θα αγνοούσαν τον πρωθυπουργό. Τα πράγματα δεν είναι τόσο απλά στην Ελλάδα. Ο Δοξιάδης, που εκδηλώνει την αγανάκτηση ενός Έλληνα Ζολά, λέει: "Σε μια πραγματική δημοκρατία, η διάθεση υποταγής του κ. Τσίπρα στον Ερντογάν θα ήταν απλώς απεχθής. Αλλά στη σημερινή Ελλάδα είναι αιτία μεγάλης ανησυχίας". Η πρόεδρος του Αρείου Πάγου είναι διορισμένη από την κυβέρνηση. Σύντομα θα μάθουμε πόσο πραγματικά ανεξάρτητη είναι η ελληνική δικαιοσύνη.

Το να καταντήσει η Ελλάδα μια δημοκρατία-μπακλαβά ("μπακλαβαδία", κατά το "μπανανία") θα είναι από μόνο του κάτι το πολύ κακό. Όμως η ιστορία αυτής της κατάντιας αξίζει να επαναληφθεί ως προειδοποίηση, στο πολιτικό αντίστοιχο των σεξοτουριστών, που πρέπει να πάψει να εκσπερματώνει με φαντασιώσεις "σοσιαλιστικών" κυβερνήσεων σε άλλες χώρες. 

Αλλά η υπόθεση των οκτώ Τούρκων αεροπόρων είναι πολύ μεγαλύτερη από αυτό. Ολόκληρη η Ευρώπη αποπνέει τώρα κάτι το ελληνικό. Η ΕΕ έκανε συμφωνία με τον Ερντογάν για να κρατήσει μακριά της τους πρόσφυγες, των οποίων η παρουσία στους ευρωπαϊκούς δρόμους έχει προκαλέσει αντιδράσεις σε όλη την ήπειρο. Αν του μιλήσουμε αυστηρά, μπορεί να σκίσει τη συμφωνία. Αν ο Τραμπ τα βρει με τον Πούτιν, οι υπόλοιπες χώρες του ΝΑΤΟ μπορεί να αποφασίσουν ότι δε μπορούν να αντισταθούν μόνες τους στη Ρωσία. Κι όσο για μια απομονωμένη Βρετανία, οι ηγέτες της θα βρουν την κάθε δικαιολογία για να πουλήσουν όπλα στην κάθε δικτατορία, από το Ριγιάντ στο Πεκίνο. Κάθε εμπόριο είναι καλύτερο από το μη-εμπόριο.

Το μόνο επιχείρημα κατά του κατευνασμού είναι το ρεαλιστικό επιχείρημα ότι ο κατευνασμός δε λειτουργεί. Ο Ερντογάν έχει τρελαθεί. Τριγυρνάει μέσα στο παλάτι του, των 1000 δωματίων, και ουρλιάζει κατά των αντιπάλων του. Ο Πούτιν, αντίστοιχα, έχει ξεκαθαρίσει ότι η Δύση είναι ο εχθρός του. Ό,τι και να κάνουμε, δε θα αλλάξει γνώμη.

Ετσι τα έφερε η ιστορική συγκυρία, και το ελληνικό ανώτατο δικαστήριο πήρε το όνομα του Άρειου Πάγου της κλασικής Αθήνας, όπου γίνονταν στην αρχαιότητα οι δίκες. Ο Αισχύλος, στην "Ορέστεια", έστειλε εκεί τον Ορέστη για να βρει προστασία από τις Ερινύες. Η θεά Αθήνα του λέει:

    Ξένε, εσύ με τη σειρά σου τι έχεις να πεις;

    Πες από που είσαι, από που κατάγεσαι, τι σου έχει συμβεί;

    Και μετά, αν μπορείς, υπερασπίσου από τις κατηγόριες τους. 

Το αν θα μπορέσουν οι οκτώ αεροπόροι να βρουν το δίκιο τους και να υπερασπιστούν από τις κατηγορίες δεν είναι μόνο δικό τους θέμα. Είναι θέμα μιας ολόκληρης ηπείρου, που τη βασανίζουν οι δικές της Ερινύες».

Το άρθρο του Αλεξ Σπίλιους στους Sunday Times

«Οι «προδότες» φοβούνται ότι η έκδοση στην Τουρκία σημαίνει θάνατο

Του Alex Spillius

Οι οκτώ Τούρκοι στρατιωτικοί που διέφυγαν στην Ελλάδα μετά το αποτυχημένο πραξικόπημα του Ιουλίου δήλωσαν ότι αν ο Άρειος Πάγος, στην Αθήνα, αποφασίσει αύριο να τους εκδώσει, φοβούνται για τη ζωή τους. Οι οκτώ κρατούνται από τη στιγμή που έφθασαν στη βόρειο Ελλάδα με ελικόπτερο, μετά την απόπειρα αποκαθήλωσης του Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν.

Ο Τούρκος πρόεδρος τους έχει καταγγείλει ως «προδότες» ενώ ο Αλέξης Τσίπρας, ο Έλληνας πρωθυπουργός, δήλωσε «οι πραξικοπηματίες δεν είναι ευπρόσδεκτοι στην Ελλάδα». Παρά την απόφαση του Εφετείου να μην εκδοθούν, το θέμα έφτασε στον Άρειο Πάγο. Μιλώντας στους Sunday Times από το κρατητήριο όπου βρίσκονται, ένας από τους οκτώ, που αρνήθηκε να χρησιμοποιήσει το όνομά του, δήλωσε: «Είμαστε ιδιαίτερα ανήσυχοι για την απόφαση του Αρείου Πάγου. Υπάρχουν πάρα πολλές διπλωματικές πιέσεις». Ο Τούρκος στρατιωτικός δήλωσε ότι είναι «προφανές» ότι αυτός και οι άλλοι συνάδελφοι του θα βρίσκονται σε κίνδυνο αν εκδοθούν. «Ένας μάρτυρας στη δίκη στον Άρειο Πάγο είπε ότι δε θα φτάσουμε ζωντανοί ως τη φυλακή», είπε.

Η Ελλάδα φαίνεται ότι φοβάται τις αντιδράσεις της Τουρκίας, αν παράσχει προστασία στους οκτώ, ίσως με την αθέτηση της συμφωνίας που έκανε με την ΕΕ τη χρονιά που πέρασε, να εμποδίζει τους μετανάστες να διασχίζουν το Αιγαίο.

«Θα είναι νομικά και ηθικά απαράδεκτο αν η Ελλάδα υποκύψει στο αίτημα της Τουρκίας», είπε ο Απόστολος Δοξιάδης, ο Έλληνας συγγραφέας που υποστηρίζει το αίτημα των οκτώ στρατιωτικών. «Ο Ερντογάν έχει ήδη 43.000 ανθρώπους στα κρατητήρια από τον Ιούλιο, αλλά θέλει κι άλλους οκτώ. Είναι κοινό μυστικό ότι οι δικαστές πιθανώς να υφίστανται κυβερνητικές πιέσεις για την απόφαση», είπε.

Στη διάρκεια της διαδικασίας στον Άρειο Πάγο, οι εισαγγελείς, αντίθετα με τη συνήθη πρακτική, ζήτησαν από το δικαστήριο να μην εκδώσει τους οκτώ, υποστηρίζοντας ότι δε θα υπάρξει γι' αυτούς δίκαιη δίκη, ενώ υπάρχει πιθανότητα να βασανιστούν.

Η τουρκική βουλή αποφάσισε να γίνει δημοψήφισμα την άνοιξη, που θα δώσει αυξημένες αρμοδιότητες στον Ερντογάν, ο οποίος μπορεί να παραμείνει στην προεδρία ως το 2029.

Πηγή

Σαφάρι για τον εντοπισμό «κρυφών» εισοδημάτων για όσους χρωστούν στα ασφαλιστικά ταμεία

Με τα χρέη στα ταμεία που έχουν ενταχθεί στον ΕΦΚΑ να αγγίζουν το αστρονομικό ποσό των 30 δισ. ευρώ, το υπουργείο Εργασίας αρχίζει σαφάρι εντοπισμού κρυφών εισοδημάτων χιλιάδων χιλιάδων οφειλετών στα ασφαλιστικά ταμεία.

Μπροστά στον κίνδυνο κατάρρευσης των εσόδων του νεοσύστατου ταμείου το υπουργείο Εργασίας  σφίγγει τον κλοιό γύρω από τους μεγαλοοφειλέτες , χωρίς να αποκλείεται ο έλεγχος και σε αυτούς που έχουν χρέη κάτω των 5.000 ευρώ, αναζητώντας «κρυφά» εισοδήματα, ακόμη και αν προέρχονται από ενοίκια, μισθούς ή κληρονομιές.

Οπως αναφέρεται σε δημοσίευμα της Καθημερινής της Κυριακής η ηγεσία του υπουργείο Εργασίας σε συνεργασία με τον ΕΦΚΑ και το ΚΕΑΟ αναζητά λύσεις προκειμένου οι αρμόδιες υπηρεσίες ελέγχου να φτάσουν σε αυτούς που πραγματικά έχουν τη δυνατότητα να πληρώσουν και δεν το κάνουν, ενώ παράλληλα θα προσεγγίσουν τους υπόλοιπους με βάση τις πραγματικές τους δυνατότητες πληρωμής.

Μάλιστα, σύμφωνα με το ρεπορτάζ της εφημερίδας πρόκειται για έναν επιστημονικό τρόπο επεξεργασίας των στοιχείων που διαθέτει το ΚΕΑΟ έτσι ώστε εντός του 2017 να εφαρμοστούν επιστημονικές πολιτικές που θα επιφέρουν αύξηση των εισπράξεων.

Στο τέλος του 2016 οι οφειλέτες που είχαν καταγραφεί στο Μητρώο του Κέντρου Είσπραξης Ασφαλιστικών Εισφορών έφτασαν τους 315.000, αριθμός, που καταγράφεται ως ο υψηλότερος μέχρι σήμερα και που έχει δημιουργήσει ληξιπρόθεσμες οφειλές ύψους 17,5 δισ. ευρώ. Υπενθυμίζεται ότι μόνο στο τελευταίο τρίμηνο του έτους οι οφειλές αυξήθηκαν κατά 500.000 ευρώ και οι οφειλέτες αυξήθηκαν κατά 12.500 σε σχέση με το τρίτο τρίμηνο του 2016.

  

 Πηγή 

Οι Ελληνες εξαργυρώνουν τις λίρες τους για να τα βγάλουν πέρα

Τις χρυσές λίρες που έχουν στην άκρη για τις δύσκολες ώρες ρευστοποίησαν οι Ελληνες το 2016 για να τα βγάλουν πέρα.

Οπως προκύπτει από τα τελευταία στοιχεία της Τράπεζας της Ελλάδας για τις αγοραπωλήσιες λιρών το 2016- και τα οποία δημοσίευει η Καθημερινή της Κυριακής- υπερδιπλάσιο αριθμό χρυσών λιρών Αγγλίας ρευστοποίησαν οι Ελληνες το 2016, σε σχέση με αυτές που αγόρασαν, προκειμένου να αντεπεξέλθουν στις βαριές οικονομικές τους υποχρεώσεις (πληρωμή φόρων, ΕΝΦΙΑ, προκαταβολή ΦΠΑ κ.λπ.)

Συγκεκριμένα από τα τελευταία στοιχεία της Τραπέζης της Ελλάδος (ΤτΕ), που επεξεργάστηκε τις αγοραπωλησίες στη διάρκεια του 2016, προέκυψε ότι πέρυσι οι πολίτες εξαργύρωσαν συνολικά 56.972 χρυσές λίρες έναντι 27.080 που αγόρασαν.

Σύμφωνα με την Καθημερινή της Κυριακής το 2015, όποτε είχαμε και την επιβολή κεφαλαιακών ελέγχων (28 Ιουνίου), οι οποίοι συνεχίζονται έως σήμερα, παρατηρήθηκε η εξής εικόνα:

το τρίμηνο Απρίλιος-Ιούνιος, πριν από τα capital controls, ρευστοποιήθηκαν 15.811 λίρες και αγοράστηκαν 10.524,

Μετά την επιβολή των capital controls, το τρίμηνο Ιούλιος – Σεπτέμβριος 2015, εξαργυρώθηκαν 7.291 και αγοράστηκαν 10.827, προφανώς γιατί αρκετοί συμπολίτες μας είχαν διαθέσιμη ρευστότητα και επέλεξαν εκτός των άλλων (αγορές αυτοκινήτων, ηλεκτρικών και ηλεκτρονικών συσκευών) να αγοράσουν και χρυσές λίρες.

Από μια πρώτη μελέτη των στοιχείων της ΤτΕ, προκύπτει ότι από το ξεκίνημα της κρίσης, το 2009, είναι εμφανής η αντίδραση του κοινού τον Οκτώβριο του 2009 (εξαργυρώθηκαν 316.143 τεμάχια και αγοράσθηκαν 180.493 τεμάχια) κυρίως από τον φόβο του «άγνωστου» που έρχονταν.

Κάτι ανάλογο είχε παρατηρηθεί και παλαιότερα. Για παράδειγμα, η ανησυχία του κοινού για το μέλλον του ευρώ είχε οδηγήσει στον υπερδιπλασιασμό των πωλήσεων χρυσών λιρών τα πρώτα χρόνια του κοινού ευρωπαϊκού νομίσματος από την ΤτΕ.

Χαρακτηριστικά αναφέρεται ότι το 2002 είχαν ρευστοποιηθεί 162.075 χρυσές λίρες ενώ είχαν αγορασθεί 98.419, ενώ την χρονιά των Ολυμπιακών Αγώνων της Αθήνας το 2004, ρευστοποιήθηκαν 226.698 τεμάχια έναντι αγορών 73.084 τεμαχίων.

Πηγή 

Τρομάζει τους καταθέτες η αβεβαιότητα -Φεύγουν ξανά κεφάλαια στο εξωτερικό

Τον δρόμο προς το εξωτερικό ξαναπαίρνουν αποταμιεύσεις που είχαν επιστρέψει στο ελληνικό τραπεζικό σύστημα τους προηγούμενους μήνες εξαιτίας της αβεβαιότητας που προκαλείται από τις καθυστερήσεις στην ολοκλήρωση της αξιολόγησης.

Σύμφωνα με τραπεζικές πηγές τις οποίες επικαλείται το Βήμα της Κυριακής η καθυστέρηση στην αξιολόγηση «πάγωσε» τους αποταμιευτές, ανακόπτοντας την τάση ενίσχυσης της καταθετικής βάσης που είχε αρχίσει να διαμορφώνεται μετά το καλοκαίρι.

Μάλιστα, όπως χαρακτηριστικά επισημαίνουν « ο Ιανουάριος είναι δύο φορές χειρότερος από τον περσινό» με αποτέλεσμα είναι αμφίβολο αν θα επιτευχθεί ο φετινός για αύξηση κατά 10 δισ. ευρώ των υπολοίπων νοικοκυριών και επιχειρήσεων.

Τις τρεις πρώτες εβδομάδες του Ιανουαρίου έχει καταγραφελι αύξηση των αγορών αμοιβαίων κεφαλαίων εξωτερικού, κυρίως διαχείρισης διαθεσίμων από νοικοκυριά που είχαν τους προηγούμενους μήνες ρευστοποιήσει, δυνατότητα, η οποία παρέχεται από τα capital controls.

Οπως αναφέρει το Βήμα της Κυριακής η καθαρή εισροή από τα συγκεκριμένα επενδυτικά προϊόντα έχει υποχωρήσει στο 1/10 σε σχέση με το τελευταίο τρίμηνο του 2016, καταδεικνύοντας την εμπιστοσύνη των καταθετών στο εγχώριο σύστημα. Με αυτά τα δεδομένα και αν δεν αλλάξει κάτι έως το τέλος του μήνα εκτιμάται ότι ο Ιανουάριος θα κλείσει ε μείωση των καταθετικών υπολοίπων μεγαλύτερη του 1,5 δισ. ευρώ.

Πηγή

ISIS: Το νόθο τέκνο του δυτικού ιμπεριαλισμού

Του Δημήτρη Κούλαλη

Ήταν το 1988, όταν η ταινία του Πήτερ Μακ Ντόναλντ, «Ράμπο 3», βγήκε στις κινηματογραφικές αίθουσες. Πρωταγωνιστής ήταν ο γνωστός σκληροτράχηλος «πατριώτης» του Χόλυγουντ, Σιλβέστερ Σταλόνε. Το στόρι ήταν απλό. Ο συνταγματάρχης «Τράουτμαν» (Ρίτσαρντ Κρέννα)  έχει απαχθεί κατά τη διάρκεια αποστολής στο υπό σοβιετική κατοχή Αφγανιστάν. Ο «Ράμπο» αποφασίζει να  δράσει ώστε να σώσει το φίλο του και παράλληλα, βοηθώντας τους  μουτζαχεντίν, να δώσει ένα μάθημα στον κόκκινο ολοκληρωτισμό.

Είναι η εποχή που η κυβέρνηση του Ρέιγκαν βρίσκει στο πρόσωπο του «Ράμπο» έναν νέο μιλιταριστή ήρωα που θα ξεπλύνει την ντροπή του Βιετνάμ και θα αναχθεί σε σύμβολο της επικράτησης του φιλελευθερισμού έναντι του κομμουνισμού.

Είναι ακόμη, η εποχή που ο Λευκός Οίκος με την προεδρική Οδηγία: «Για τη διαχείριση της δημόσιας διπλωματίας σχετικά με ζητήματα εθνικής ασφαλείας» (αρ. 77/1983)*, προσπαθεί να χειραγωγήσει την κοινή γνώμη υπέρ των μουτζαχεντίν.

Ποιος ήταν ο αρχηγός των «μαχητών της ελπίδας», όπως τους χαρακτήριζε το περιοδικό Paris Match (1/5/81);

O μετέπειτα νούμερο ένα εχθρός των ΗΠΑ: Ο Οσάμα Μπιν Λάντεν.

Η αναλογία με το σήμερα είναι κάτι παραπάνω από προφανής…

***

Εδώ και ένα μήνα, ένας «περίεργος» θάνατος απασχολεί το ΝΑΤΟ. Ο λόγος, για την περίπτωση αυτοκτονίας του Ιβ Σαντελόν, του επικεφαλής των ερευνών του ΝΑΤΟ για τη διακίνηση μαύρου χρήματος σε ριζοσπαστικά- τρομοκρατικά δίκτυα παγκοσμίως.

Η έρευνα δεν έχει ακόμη περατωθεί και η οικογένεια του θανόντος υποστηρίζει πως δεν πρόκειται για αυτοκτονία.

Το μόνο βέβαιο είναι πάντως ότι αποτελεί ένα ακόμη σκοτεινό σημείο αυτού του διεθνούς γεωπολιτικού θρίλερ που εξελίσσεται με φόντο τη Συρία και την ευρύτερη Μ. Ανατολή.

Ωστόσο, δεν η πρώτη φορά που η υπόθεση  χρηματοδότησης ακραίων ισλαμιστικών ομάδων απασχολεί το δημόσιο διάλογο.

Ήδη από το 2014, η «Le Monde» έχει αποκαλύψει ότι η σχέση των δυτικών μυστικών υπηρεσιών, εν προκειμένω της Γαλλίας, με τους αντικαθεστωτικούς αντάρτες στη Συρία, αλλά και την ευρύτερη περιοχή ήταν αγαστή.

Σύμφωνα με την εφημερίδα, οι Γάλλοι εξόπλιζαν  τους αντικαθεστωτικούς από το 2013. Το πού κατέληγαν τα όπλα φαίνεται να το γνώριζαν, αν λάβουμε υπόψη τη δήλωση Γάλλου αξιωματούχου στη «Monde», ο οποίος είχε υποστηρίξει ότι ο εξοπλισμός που έστελναν δεν «θα μπορούσε να χρησιμοποιηθεί εναντίον της Γαλλίας».

Η Ιστορία τον διέψευσε πανηγυρικά…

Πληθώρα δημοσιευμάτων, όμως, και στις ΗΠΑ, αναδεικνύουν την εμπλοκή των Δυτικών ως τη γενεσιουργό αιτία της εμφάνισης του «ISIS» . Η  Ευρώπη, κυρίως, όμως οι ΗΠΑ , συνέβαλλαν καταλυτικά στην ανατροπή του Άσαντ και τη διασάλευση του πολιτικού status quo στη Μέση Ανατολή.

Αρκεί μόνο να αναφέρουμε ότι τα πρώτα όπλα που έφτασαν στα χέρια των μαχητών του «Ι.Κ», μετά την άτακτη υποχώρηση των Ιρακινών, πέρασαν απευθείας στη Συρία για να ενισχύσουν δυνάμεις τις οποίες η CIA σταμάτησε να χρηματοδοτεί – εξοπλίζει εσχάτως το 2014.

Ο στόχος της κυβέρνησης Ομπάμα ήταν διττός: Αφενός να «στραγγαλίσουν» τη διεθνή αγορά πετρελαίου, προκειμένου να ρίξουν τις τιμές, βάλλοντας έτσι τη Ρωσία, αφετέρου να εκμεταλλευτούν την «αστάθεια» που επέφερε η λεγόμενη Αραβική Άνοιξη για την εγκαθίδρυση φιλικότερων προς αυτήν καθεστώτων ενισχύοντας έτσι, ακόμη περισσότερο, την παρουσία της στην περιοχή .

Για την επίτευξη, όμως, αυτού του στόχου απαιτούνταν  η πλήρης υποστήριξη της Σαουδικής Αραβίας.

Δεν χρειάζεται πριαπική φαντασία για να αντιληφθεί κάποιος το  κέρδος από την εμπλοκή των Σαουδαράβων σ’ αυτήν την υπόθεση.

Τα εξηγούσε ο Ζenab Ahmed, συντάκτης της ιστοσελίδας “Souciant.com” , στο ανεξάρτητο δίκτυο The Real News Network:

«Νομίζω ότι ένα μέρος της απάντησης είναι αρκετά προφανές. Έχετε μια υπερδύναμη που χρειάζεται πραγματικά  συμμάχους στην περιοχή, οι οποίοι είναι πρόθυμοι να προωθήσουν τα συμφέροντά της, (…)να εξασφαλίσουν τη ροή του πετρελαίου -και-τη γεωπολιτική σταθερότητα μέσα και γύρω από τις χώρες πετρελαιοπαραγωγούς. Η Σαουδική Αραβία έχει ένα μερίδιο στην ενδυνάμωση ακροδεξιών ισλαμιστικών δυνάμεων. Ο  λόγος είναι επειδή προσπαθούν να ανατρέψουν τις φιλελεύθερες καθώς και τις πιο (δημοκρατικά) ριζοσπαστικές δυνάμεις, από το να αποκτήσουν εξουσία(…) στην Αίγυπτο, στην Υεμένη, στη Συρία· (…) σχηματίζοντας εναλλακτικές μορφές διακυβέρνησης, πέρα του μοναρχικού καθεστώτος. (…) Ως εκ τούτου, έχουν υπάρξει επιθετικές κινήσεις για να διαμορφώσουν τα γεγονότα επί του εδάφους, προκειμένου να εμποδίσουν κάτι τέτοιο να συμβεί, με μια ποικιλία των κινδύνων που παρουσιάζονται σε μοναρχίες, όπως αυτή της Σαουδικής Αραβίας».

Το φερόμενο ως «Ι.Κ», λοιπόν, χρηματοδοτείται και διοικείται από μια ελίτ, η οποία προωθεί τα δικά της συμφέροντα.

Το ρεπορτάζ της Wall Street Journal , μάλιστα, πριν μερικά χρόνια, σημείωνε ότι το «ISIS» έχει επαρκείς πόρους για να είναι αύταρκες, δεδομένου ότι μόνο από το πετρέλαιο κέρδιζε 2 εκ$/ ημέρα.

Όσο και αν τώρα, κάποιοι, ποιούν την νήσσαν, είναι εκείνοι που εξέθρεψαν το τέρας του «ΙSIS». Ενδεικτικά, είναι τα λόγια του απερχόμενου  Αντιπροέδρου των ΗΠΑ, Τζο Μπάιντεν,  προ τριετίας: «Η συνεχής αγωνία μου, (…) το μεγαλύτερο πρόβλημά μας, ήταν οι σύμμαχοί μας. (…) Οι Σαουδάραβες, τι κάνουν; (…) Έριξαν εκατομμύρια δολάρια, δεκάδες χιλιάδες όπλα σε όποιον  πολεμήσει εναντίον του Άσαντ, μερικοί εξ αυτών ήταν της Αλ- Νούσρα και της Αλ-Κάιντα και τα εξτρεμιστικά στοιχεία τους, οι τζιχαντιστές, που προέρχονται από άλλα μέρη του κόσμου».

Λέμε κάτι καινούριο; Όχι, δα. Είναι παγκοίνως γνωστό ότι 12 από τους 19 καμικάζι- αεροπειρατές  της 11ης Σεπτεμβρίου προέρχονταν από τη συγκεκριμένη χώρα.

Είναι επίσης γνωστό ότι η, κατά τα άλλα, προστάτρια  των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, Δύση, χαϊδεύει ένα καθεστώς όπου τα  βασανιστήρια αποτελούν ενδεδειγμένο τρόπο ανάκρισης και φυλάκισης.

Αλλά, πώς να μην κάνουν τα στραβά μάτια, όταν «τα όργανα του βασανισμού -χειροπέδες, αλυσίδες, ράβδοι για ηλεκτροσόκ- είναι όλα δυτικής προέλευσης (χειροπέδες της αγγλικής εταιρείας «Hiatts», της αμερικανικής «Smith & Wesson» κ.λπ.)»** ή, όταν, μόλις τον περασμένο Αύγουστο, το Στέιτ Ντιπάρτμεντ ενέκρινε την πώληση στρατιωτικού εξοπλισμού, συνολικής αξίας 1,15 δισεκατομμυρίου δολαρίων;

***

«Η Δύση»,  έγραφε o Kamel Daud στους «Νew York Times»***, «στον αγώνα ενάντια στην τρομοκρατία, διεξάγει πόλεμο στον ένα και σφίγγει το χέρι στον άλλο. (…)Η άρνηση της Δύσης σχετικά με τη Σαουδική Αραβία είναι εντυπωσιακή. Χαιρετά τη θεοκρατία ως σύμμαχο, ωστόσο παριστάνει ότι δεν βλέπει την ιδεολογική κυριαρχία της στην ισλαμική κουλτούρα. (…)Οι νεότερες γενιές ριζοσπαστών στον αραβικό κόσμο δεν γεννήθηκαν τζιχαντιστές. (…) Τo ΙSIS  έχει μητέρα: Την εισβολή στο Ιράκ. Υπάρχει όμως και πατέρας: Η Σαουδική Αραβία και το θρησκευτικό-βιομηχανικό της σύμπλεγμα. Μέχρι αυτό να γίνει κατανοητό,(…) τζιχαντιστές θα σκοτώνονται μόνο για να ξαναγεννιούνται σε μελλοντικές γενιές και στα ίδια βιβλία».

***

Τι κάνουμε, λοιπόν, για να χτυπήσουμε το κακό στη ρίζα του;

Την απάντηση μάς τη δίνει η αγαπημένη μας  Ευρωπαϊκή Ένωση: «Για να το αντιμετωπίσουμε ,θα πρέπει (…) να προωθήσουμε (…) τα ανθρώπινα δικαιώματα, τη δημοκρατία,  (…)την εκπαίδευση και την οικονομική ευημερία και να ενεργοποιηθούμε για την επίλυση συγκρούσεων. Επίσης, πρέπει να στοχεύουμε στην αντιμετώπιση των ανισοτήτων και των διακρίσεων εκεί όπου αυτές υπάρχουν».****.

Τα συμπεράσματα δικά σας… 

****  Τα σκίτσα είναι του Λατούφ 

Στο μικρό γαλατικό χωριό της Ελλάδας...

γράφει η Ιφιγένεια Κοντού

Όλη η Ευρώπη ασχολείται με την εκλογή νέου Προέδρου στο Ευρωκοινοβούλιο. Όλη; Όχι και όλη. Ένα μικρό χωριό στα νοτιοανατολικά, εξακολουθεί να... «αντιστέκεται». Όχι στον Ταγιάνι... [ποιον Ταγιάνι;].

Την εβδομάδα που πέρασε, η Ευρώπη άλλαξε Πρόεδρο. Την Τρίτη στο Ευρωκοινοβούλιο, δόθηκε μάχη σε τέσσερις γύρους, οι ευρωβουλευτές ψήφισαν με μυστική ψηφοφορία  για τον νέο Πρόεδρο του Ευρωκοινοβουλίου, παίχτηκαν πολιτικά παιχνίδια, δόθηκαν ανταλλάγματα, άλλαξαν ισορροπίες... Ο Αντόνιο Ταγιάνι, βουλευτής του Ευρωπαϊκού Λαϊκού Κόμματος, επικράτησε τελικά του [άλλου Ιταλού] αντιπάλου του: Τζιάνι Πιτέλα, υποψήφιου των Σοσιαλδημοκρατών.

Άλλη μία ιταλική υποψηφιότητα ήταν η Eleonora Forenza  από την Ευρωπαϊκή Ενωτική Αριστερά. [Είναι  τρελοί αυτοί οι Ρωμαίοι...]. Την εξάδα των υποψηφίων συμπλήρωναν  οι: Helga Stevens από το Βέλγιο [Ομάδα των Ευρωπαίων Συντηρητικών και Μεταρρυθμιστών],  Jean Lambert από το Ηνωμένο Βασίλειο [Πράσινοι/ Ευρωπαϊκή Ελεύθερη Συμμαχία],  Laurențiu Rebega από τη Ρουμανία [«Η Ευρώπη των Εθνών και της Ελευθερίας»].  Ο Guy Verhofstadt [Ομάδα της Συμμαχίας Φιλελευθέρων και Δημοκρατών για την Ευρώπη]  απέσυρε την υποψηφιότητά του λίγο πριν από την ψηφοφορία.

Όλα αυτά έγιναν στο Στρασβούργο [με λίγο χιόνι και πολύ κρύο]ενώ διάχυτη ήταν η συγκίνηση για την αποχώρηση του  Martin Schulz, με όλους όσοι τον έζησαν  ως Πρόεδρο, να συμφωνούν  ότι θα περάσει καιρός  μέχρι να πάψει να είναι αισθητή η απουσία του από την Προεδρία.

Την επομένη της εκλογής  νέου Προέδρου, εξελέγησαν και οι Αντιπρόεδροι και οι Κοσμήτορες και τη μεθεπομένη, το Ευρωκοινοβούλιο μπήκε ξανά στον ρυθμό  του.

Ποιος ήταν ο αντίκτυπος στην Ελλάδα, της εκλογής Ταγιάνι; [Ποιος ήρθε;]

Ο νέος Πρόεδρος  δείχνει κάποια αδιόρατη συμπάθεια για την Ελλάδα [μιλάει –λέει –αρχαία ελληνικά], εκφράζει καλές προθέσεις αλλά τι  περιθώρια του αφήνει  η θέση του να παίξει κάποιον [ευνοϊκό;] ρόλο για τα ελληνικά θέματα; [Ποιος ήρθε πάλι;]

Ποιος ασχολείται τώρα με τον νέο Πρόεδρο του Ευρωκοινοβουλίου, τις νέες ισορροπίες στην Ευρώπη, τις ζυμώσεις και τις εξελίξεις  που φέρνει η συντηρητική στροφή  όταν εδώ στη χώρα μας, η Τατιάνα  βγάζει... λαγούς και δηλώνει ότι τους κάνει στιφάδο;

Πρόκειται ξεκάθαρα για επιλεκτική και  ηθελημένη  πρεσβυωπία. Ηθελημένη  γιατί απλώς δεν θέλουμε να βλέπουμε και πολλά-πολλά από την Ευρώπη... Επιλεκτική γιατί αυτό ισχύει κυρίως για το Ευρωκοινοβούλιο. Είναι σαν ολόκληρη η  χώρα να φορά γυαλιά που της επιτρέπουν να βλέπει μόνο κοντά... Πιο μακριά, θολούρα.

Κι έτσι, επιμένουμε να ταμπουρωνόμαστε σαν τους [συμπαθέστατους μεν αλλά γραφικούς]  γαλάτες των Uderzo – Goscinny, στο δικό μας μικρό «χωριό»  θεωρώντας ίσως ότι θα τα καταφέρουμε σε κάθε μάχη γιατί  έχουμε τον δικό μας μαγικό ζωμό [;] που θα μας κάνει ανίκητους! Μόνο που μαγικός ζωμός δεν υπάρχει. Εκτός πια αν εννοούμε το φραπόγαλο.

Ελληνική τραγωδία: Πόσο ν’ αντέξει ένα έθνος;

Με αφορμή οδοιπορικό σε χωριά του νομού Ηλείας (Εφύρα, Ροβιάτα, Οινόη), το περιοδικό των Financial Times φιλοξενεί εκτενές άρθρο για την οικονομική κρίση στην Ελλάδα, οκτώ χρόνια μετά το ξέσπασμά της, «ζωγραφίζοντας» την κατάσταση με τα μελανότερα χρώματα και απορώντας πόσα ακόμα μπορούν να αντέξουν οι  Έλληνες.

«Κινδυνεύουμε», λέει στους FT ο Άγγελος Πετρόπουλος, αρτοποιός και δήμαρχος της Εφύρας. «Τα πάντα πάνε χειρότερα. Του χρόνου ακόμα περισσότερο. Οι γέροι θα πεθάνουν. Οι νέοι δεν θα μείνουν. Χρειαζόμαστε βοήθεια».

Αυτή η έκκληση ακούγεται όλο και περισσότερο σε όλη την Ελλάδα, μετά από οκτώ χρόνια οικονομικής καταστροφής, γράφει ο συντάκτης των FT. Σήμερα η χώρα έχει γίνει συνώνυμη των βίαιων οικονομικών, πολιτικών και κοινωνικών επιπτώσεων της κρίσης του 2008. Η οικονομία συρρικνώθηκε κατά σχεδόν ένα τρίτο τα χρόνια που ακολούθησαν και η κυβέρνηση είναι ουσιαστικά χρεοκοπημένη χωρίς εξωτερική βοήθεια: χρωστά περίπου 320 δισ. ευρώ, σχεδόν το διπλάσιο του ΑΕΠ της χώρας.

Οι επιπτώσεις αυτών των οικονομικών δυσκολιών γίνονται τώρα αισθητές σε όλη τη χώρα. Η ανεργία βρίσκεται στο 23%, και το 44% των ατόμων ηλικίας 15-24 ετών είναι άνεργα. Πάνω από το ένα τρίτο των Ελλήνων στερούνται τα βασικά, όπως θέρμανση ή τηλεφωνική σύνδεση.

Το 2015, το 15% του πληθυσμού ζούσε σε συνθήκες ακραίας φτώχειας, έναντι του 2% το 2009, σύμφωνα με πρόσφατη έκθεση της διαΝΕΟσις. «Υπάρχουν οικογένειες που δεν έχουν τίποτα να φάνε», λέει στους FT ο κ. Πετρόπουλος.

Όπως αναφέρεται στο άρθρο, το καλοκαίρι του 2015 η Ελλάδα έφτασε στο χείλος της οικονομικής καταστροφής, με την ΕΕ να προειδοποιεί πως αυτό μπορεί να θέσει σε κίνδυνο το μέλλον της Ευρώπης. Μετά από μήνες πολιτικών ακροβασιών από την ελληνική κυβέρνηση και τις ευρωπαϊκές αρχές, η Ελλάδα έλαβε πακέτο 86 δισ. ευρώ, το τρίτο πακέτο διάσωσης μέσα σε πέντε χρόνια.

Δεκαοκτώ μήνες μετά, η ελληνική κρίση έχει εξαφανιστεί από το μυαλό πολλών στην Ευρώπη και έχει αντικατασταθεί από δυσκολίες όπως το Brexit, το κύμα τρομοκρατικών επιθέσεων σε μεγάλες ευρωπαϊκές πόλεις και τις επερχόμενες εκλογές σε χώρες όπως η Γαλλία και η Γερμανία. Όμως στην Ελλάδα η κρίση μαίνεται.

Αν και η χώρα βρίσκεται αναμφίβολα σε καλύτερη κατάσταση οικονομικά απ’ ό,τι ήταν πριν από δύο χρόνια, ωστόσο η κοινωνική κρίση έχει ενταθεί. Ως αντάλλαγμα για τη διάσωση, οι αξιωματούχοι απαίτησαν περισσότερα μέτρα λιτότητας.

Οι δαπάνες στα νοσοκομεία, στα σχολεία και στο δίκτυο κοινωνικής προστασίας έχουν πετσοκοπεί, αφήνοντας όλο και περισσότερους από τους πιο ευάλωτους Έλληνες χωρίς στήριξη.

Οι Ευρωπαίοι αξιωματούχοι μπορεί να χαιρετίζουν τις ενδείξεις ότι η ελληνική οικονομία βελτιώνεται, όμως φαίνεται απίθανο να υπάρξει κάποιο σημαντικό σημείο καμπής. Με πολλούς τρόπους, πρόκειται απλά για μια ανάκαμψη στα χαρτιά, σχολιάζει ο συντάκτης των FT: η φτώχεια αυξάνεται και η ανεργία εξακολουθεί να είναι η υψηλότερη στην Ευρώπη.

Υπενθυμίζει την έκθεση του ΔΝΤ τον περασμένο Σεπτέμβριο, στην οποία το Ταμείο ανέφερε πως η Ελλάδα έχει κάνει τεράστιες θυσίες για να φτάσει εκεί που είναι, όμως τα σημαντικά επιτεύγματα στον εξορθολογισμό του προϋπολογισμού, στη μείωση του ελλείμματος και στη βελτίωση της ευελιξίας στην αγορά εργασίας, είχαν «μεγάλο τίμημα για την κοινωνία και δοκίμασαν τις αντοχές της».

Την ίδια ώρα, αυξάνονται οι αντιδράσεις των δυσαρεστημένων ψηφοφόρων, με το κυβερνών κόμμα να βρίσκεται σε «ελεύθερη πτώση» στις δημοσκοπήσεις.

Οι FT κάνουν λόγο για πολιτική αστάθεια, σημειώνοντας πως το ενδεχόμενο νέων εκλογών ή κατάρρευση των διαπραγματεύσεων για τη μελλοντική οικονομική βοήθεια γίνεται ακόμα πιο πιθανό.

Οι Financial Times κάνουν αναφορά στα ελληνικά χωριά, που σε περιόδους εθνικών δυσκολιών προσέφεραν ένα καταφύγιο, λέγοντας πως σήμερα αντιμετωπίζουν μεγάλες δυσκολίες, αφού ακόμα και μικρές περικοπές στους δημοτικούς προϋπολογισμούς αρκούν για να βάλουν τέλος σε ζωτικής σημασίας υπηρεσίες.

Πολλά σχολεία έχουν κλείσει, δρομολόγια λεωφορείων έχουν καταργηθεί, αναγκάζοντας τα χωριά να εκτελούν τις συγκοινωνίες τους με ταξί.

Οι σαρωτικοί νέοι φόροι έχουν ήδη δημιουργήσει πρόβλημα επιβίωσης των κοινοτήτων. Είναι σύνηθες από μια σύνταξη, που μπορεί να είναι και μόλις των 300 ευρώ μηνιαίως, να στηρίζεται μια ολόκληρη οικογένεια, γράφει ο συντάκτης του άρθρου, τονίζοντας πως οι πιέσεις εντείνονται, λόγω των περικοπών σε συντάξεις και μισθούς και τις αυξήσεις στον ΦΠΑ.

Νέοι άνθρωποι φεύγουν από τα χωριά σε αναζήτηση εργασίας σε μεγαλύτερες πόλεις, μειώνοντας τον αγροτικό πληθυσμό της χώρας κατά 2,5% μέσα σε οκτώ χρόνια, γράφουν οι FT, συμπληρώνοντας πως αυτοί που έμειναν στα χωριά μιλούν για εγκατάλειψη.

«Οι απαιτήσεις της τρόικας δεν έχουν επηρεάσει τους πλούσιους αλλά τους πιο φτωχούς», δηλώνει η Λίτσα Ανδριοπούλου, ιδιοκτήτρια παντοπωλείου της Εφύρας. «Οι ανθρώπινες σχέσεις έχουν αλλάξει. Ο κόσμος κλείνεται στα σπίτια του. Δεν βγαίνει. Αυτοί που είχαν επιχειρήσεις εδώ τις έκλεισαν».

Η Εκάβη Βαλλερά, γενική διευθύντρια της ανθρωπιστικής ΜΚΟ ΔΕΣΜΟΣ, αναφέρει πως «η κατάσταση επιδεινώνεται». «Αυτό που βλέπουμε είναι πως εκείνο που χρειάζεται περισσότερο τώρα είναι το φαγητό. Αυτό δείχνει πως τα προβλήματα αφορούν στα στοιχειώδη, όχι στην ποιότητα της ζωής».

Όπως τονίζουν οι FT, η φτώχεια της Ελλάδας δεν περιορίζεται στις ιστορικά φτωχότερες αγροτικές περιοχές, καθώς εκατοντάδες χιλιάδες ανθρώπων αντιμετωπίζουν δυσκολίες και στις μεγάλες πόλεις.

Στην Αθήνα, άνθρωποι κουλουριάζονται έξω από κοινωνικά ιατρεία, ενώ δεκάδες άστεγοι κοιμούνται στις εισόδους  κτιρίων γύρω από τους μεγαλύτερους δρόμους. Εννέα χιλιάδες άνθρωποι στην Αθήνα (σε πληθυσμό περίπου 665.000 ανθρώπων) είναι άστεγοι και το 71% εξ αυτών άρχισε να κοιμάται στους δρόμους τα τελευταία πέντε χρόνια, σύμφωνα με έρευνα που διενεργήθηκε με τη στήριξη του δημάρχου Αθηναίων. Ναρκομανείς και πόρνες βρίσκονται λίγα μέτρα από ξενοδοχεία στα οποία τουρίστες πληρώνουν 200 ευρώ το βράδυ για ένα δωμάτιο με θέα την Ακρόπολη.

Το πρόβλημα της Ελλάδας εντείνεται και από την προσφυγική κρίση, τονίζουν οι FT, καθώς περισσότεροι από ένα εκατομμύριο άνθρωποι έχουν φτάσει στην Ελλάδα τα τελευταία δύο χρόνια, δυσκολεύοντας ακόμα περισσότερο την κατάσταση στις παροχές του δημόσιου τομέα.

Πέραν του κόστους της διαχείρισης των προσφύγων/μεταναστών, η Αθήνα φοβάται πως η μαζική έλευση μεταναστών θα πλήξει τον κρίσιμης σημασίας τουριστικό τομέα της χώρας, αν και μέχρι στιγμής οι φόβοι αυτοί δεν επιβεβαιώνονται.

 Πάντως, δεν έχουν «αφεθεί» όλοι στη μοίρα. «Ναι, η κυβέρνηση δυσκολεύει όλο και περισσότερο τον κόσμο να βγάλει τα προς το ζειν, να έχει ένα κτήμα, να έχει μια επιχείρηση. Όμως πρέπει να προσπαθήσουμε. Δεν μπορούμε απλά να καθόμαστε και να περιμένουμε να έρθουν να μας σκοτώσουν», σχολιάζει ο Γιάννης Ρέτσης, από τη Ροβιάτα. «Πρέπει να είμαστε αισιόδοξοι. Αν είσαι στη θάλασσα, μέσα στα κύματα, πρέπει πάντα να λες ότι σύντομα θα δεις στεριά».  

Πηγή