Στο μικρό γαλατικό χωριό της Ελλάδας...

γράφει η Ιφιγένεια Κοντού

Όλη η Ευρώπη ασχολείται με την εκλογή νέου Προέδρου στο Ευρωκοινοβούλιο. Όλη; Όχι και όλη. Ένα μικρό χωριό στα νοτιοανατολικά, εξακολουθεί να... «αντιστέκεται». Όχι στον Ταγιάνι... [ποιον Ταγιάνι;].

Την εβδομάδα που πέρασε, η Ευρώπη άλλαξε Πρόεδρο. Την Τρίτη στο Ευρωκοινοβούλιο, δόθηκε μάχη σε τέσσερις γύρους, οι ευρωβουλευτές ψήφισαν με μυστική ψηφοφορία  για τον νέο Πρόεδρο του Ευρωκοινοβουλίου, παίχτηκαν πολιτικά παιχνίδια, δόθηκαν ανταλλάγματα, άλλαξαν ισορροπίες... Ο Αντόνιο Ταγιάνι, βουλευτής του Ευρωπαϊκού Λαϊκού Κόμματος, επικράτησε τελικά του [άλλου Ιταλού] αντιπάλου του: Τζιάνι Πιτέλα, υποψήφιου των Σοσιαλδημοκρατών.

Άλλη μία ιταλική υποψηφιότητα ήταν η Eleonora Forenza  από την Ευρωπαϊκή Ενωτική Αριστερά. [Είναι  τρελοί αυτοί οι Ρωμαίοι...]. Την εξάδα των υποψηφίων συμπλήρωναν  οι: Helga Stevens από το Βέλγιο [Ομάδα των Ευρωπαίων Συντηρητικών και Μεταρρυθμιστών],  Jean Lambert από το Ηνωμένο Βασίλειο [Πράσινοι/ Ευρωπαϊκή Ελεύθερη Συμμαχία],  Laurențiu Rebega από τη Ρουμανία [«Η Ευρώπη των Εθνών και της Ελευθερίας»].  Ο Guy Verhofstadt [Ομάδα της Συμμαχίας Φιλελευθέρων και Δημοκρατών για την Ευρώπη]  απέσυρε την υποψηφιότητά του λίγο πριν από την ψηφοφορία.

Όλα αυτά έγιναν στο Στρασβούργο [με λίγο χιόνι και πολύ κρύο]ενώ διάχυτη ήταν η συγκίνηση για την αποχώρηση του  Martin Schulz, με όλους όσοι τον έζησαν  ως Πρόεδρο, να συμφωνούν  ότι θα περάσει καιρός  μέχρι να πάψει να είναι αισθητή η απουσία του από την Προεδρία.

Την επομένη της εκλογής  νέου Προέδρου, εξελέγησαν και οι Αντιπρόεδροι και οι Κοσμήτορες και τη μεθεπομένη, το Ευρωκοινοβούλιο μπήκε ξανά στον ρυθμό  του.

Ποιος ήταν ο αντίκτυπος στην Ελλάδα, της εκλογής Ταγιάνι; [Ποιος ήρθε;]

Ο νέος Πρόεδρος  δείχνει κάποια αδιόρατη συμπάθεια για την Ελλάδα [μιλάει –λέει –αρχαία ελληνικά], εκφράζει καλές προθέσεις αλλά τι  περιθώρια του αφήνει  η θέση του να παίξει κάποιον [ευνοϊκό;] ρόλο για τα ελληνικά θέματα; [Ποιος ήρθε πάλι;]

Ποιος ασχολείται τώρα με τον νέο Πρόεδρο του Ευρωκοινοβουλίου, τις νέες ισορροπίες στην Ευρώπη, τις ζυμώσεις και τις εξελίξεις  που φέρνει η συντηρητική στροφή  όταν εδώ στη χώρα μας, η Τατιάνα  βγάζει... λαγούς και δηλώνει ότι τους κάνει στιφάδο;

Πρόκειται ξεκάθαρα για επιλεκτική και  ηθελημένη  πρεσβυωπία. Ηθελημένη  γιατί απλώς δεν θέλουμε να βλέπουμε και πολλά-πολλά από την Ευρώπη... Επιλεκτική γιατί αυτό ισχύει κυρίως για το Ευρωκοινοβούλιο. Είναι σαν ολόκληρη η  χώρα να φορά γυαλιά που της επιτρέπουν να βλέπει μόνο κοντά... Πιο μακριά, θολούρα.

Κι έτσι, επιμένουμε να ταμπουρωνόμαστε σαν τους [συμπαθέστατους μεν αλλά γραφικούς]  γαλάτες των Uderzo – Goscinny, στο δικό μας μικρό «χωριό»  θεωρώντας ίσως ότι θα τα καταφέρουμε σε κάθε μάχη γιατί  έχουμε τον δικό μας μαγικό ζωμό [;] που θα μας κάνει ανίκητους! Μόνο που μαγικός ζωμός δεν υπάρχει. Εκτός πια αν εννοούμε το φραπόγαλο.