Κοιτώντας τα να λες

γράφει η Λέττα Καλαμαρά

Σαν να μην πέρασε μία μέρα από την αποφράδα νύχτα της 30ής Ιανουαρίου 1996 και την ανάδειξη της κυρίαρχης μεταπολιτευτικής ιδεολογίας της δωροδοκίας, που τόσο γλαφυρά σηματοδότησε ο έγκλειστος στις φυλακές Κορυδαλλού μετέπειτα Υπουργός Άμυνας Άκης Τζοχατζόπουλος στις 4 εποχές των Παρισίων. Ο Τούρκος Αρχηγός Στρατού και επικεφαλής των δυνάμεων που διέπραξαν το επαίσχυντο και αποτυχέν πραξικόπημα της 15ης ιουλίου 2016 βγήκε θαλάσσιο σεργιάνι, στην εποχή της τσιπούρας που τρέφει τα ευρωπαϊκά σαλόνια εις την Λωζάνη.

Άντε να αρχίσουν τώρα και οι πολιτικές πολεμικές δηλώσεις εκατέρωθεν, άντε να αρχίσουν και οι χοροί με τα χρώματα του πολέμου, άντε να κλάψουν και άλλες μάνες ηρώων που χάθηκαν χωρίς να ξέρουν αν πολεμάνε, όπως στην Κύπρο το '74 και στα Ίμια το '96. Το παραμύθι της πολεμικής σύγκρουσης των δύο συμμάχων Ελλάδας και Τουρκίας που έχουν να πολεμήσουν από το 1922, αποτέλεσε το καλύτερο νανούρισμα των δύο χωρών. Η φίλη και σύμμαχος Τουρκία το κατάλαβε πρώτη και με το δόγμα του πρώην υπουργού Εξωτερικών της Νταβούτογλου στράφηκε γρήγορα σε άλλο αφήγημα, ομολογουμένως υπερβολικά φιλόδοξο. Η Ελλάδα επέλεξε αυτοκαταστροφικά το γερμανικό άρμα και τα τηλέφωνα Siemens.

Στην Ελλάδα λοιπόν το ανύπαρκτο πολεμικό σενάριο διάλυσης της Ατλαντικής συμμαχίας και της Ευρώπης ασφαλώς με έναν τρίτο Βαλκανικό Πόλεμο, που πρόσφατα ενόψει και του αναμενόμενου και ουδέποτε αφιχθέντος θηλυκού Πλανητάρχη αναζωπύρωσε τον βαλκανικό εθνικισμό, έδωσε το απόλυτο άλλοθι για το πάρτι των εξοπλισμών, όπου ανέδειξε ιστορικές πολιτικές και στρατιωτικές μορφές ειδήμονες στους εξοπλισμούς και τα αντισταθμιστικά πάσης φύσεως οφέλη. Μία παρέλαση διακομματικών πολιτικών και κρατικών λειτουργών της καλό-λαδωμένης κρατικής μηχανής, από τα σπλάχνα της κοινωνίας μας, διέλευσε άπαξ από το Υπουργείο Άμυνας και εξαφανίστηκε μετά να αρμενίζει στα κότερα και τις πολυτελείς βίλες της Μυκόνου. Με τις δικές του αξίες που μέχρι σήμερα επιμένουν και διεκδικούν τη λάμψη τους, με συραφή προδιαγραφών και δωρεών, γαλουχήθηκε ο ένδοξος ελληνικός στρατός μας υποβαλλόμενος σε ένα υπαρξιακό γονιδιακό σοκ ανάμεσα στην τόλμη και την αρετή, την μπάζα και τα αστέρια.

Λεπτομέρειες με ονόματα όταν θα γραφτεί η ιστορία μας θα καταδείξουν τα εγκλήματα εις βάρος των αρχέγονων αξίων της Ελλάδας, μία παγκόσμια απειλή για τις εθισμένες ελίτ εξουσίας. Όπως εν κατακλείδι ανέφερε και ο Αρχιεπίσκοπος έχουμε παρακμάσει και πρέπει να ξεφύγουμε απ' αυτό χωρίς βέβαια να μας πει πώς τόσο καιρό, 7 χρόνια προδοτικών Μνημονίων εις βάρος του λαού, δεν το είχε καταλάβει.

  

Ο σεβαστός κ.Ακάρ καλό είναι να αφήσει τις τσιπούρες στην ησυχία τους, μέρες που είναι, να αναπαραχθούν και να κοιτάξει στα ενδότερα του εκεί που προφανώς έχει πολλά να κάνει και δεν είναι της παρούσης να αναλυθούν. Δεν είναι καιρός για να καθορίζουν το πολιτικό σκηνικό οι στρατιωτικοί ούτε να  χρησιμοποιούν το στρατό οι πολιτικοί για να τον ευτελίζουν.

Το γύρω-γύρω όλοι και στη μέση ο Μανώλης που μόλις έκατσε στην καρέκλα του, δεν φτάνει για να διαλυθεί η Ευρώπη, η Ελλάδα και η Κυριακή μας, όπως τόσο εμμονικά η ενημέρωση μας κοινωνεί για να λάβει το αντίδωρό της, να μην χαθεί και αυτής το βήμα και τα νέα της...