Ο Τραμπ στα χνάρια του Αλέξη…

Τι είναι ο Τραμπ; Σύμφωνα με όλες του τις δηλώσεις ένας επικίνδυνος εθνικιστής, που υπερασπίζεται τον απομονωτισμό! Λίγο αλληλοσυγκρουόμενα πράγματα. Και τι είναι σε σχέση με την Ελλάδα; Ένας απολύτως απρόβλεπτος παράγοντας, που στα λόγια την έχει παραδώσει στη Γερμανία, αλλά ίσως δεν του έχουν πει οι (και ελληνοαμερικάνοι) σύμβουλοί του ότι η χώρα συνορεύει με τον αγαπημένο του Έρντοαν και είναι αγκυροβόλιο του αμερικάνικου και του ρωσικού στόλου!

Η τελευταία δήλωση του νέου αμερικανού προέδρου για την Ελλάδα αφορούσε στο χρέος της:

«Εμείς δεν έχουμε καμιά δουλειά με την Ελλάδα. Ας αφήσουμε τη Γερμανία να ασχοληθεί με το θέμα αυτό, που άλλωστε το γνωρίζει καλύτερα. Ή ακόμα και τον Βλάντιμιρ Πούτιν και τη Ρωσία. Αυτοί μπορούν να χειριστούν την κατάσταση», είχε πει.

Μπορεί να βγάλει κανείς συμπεράσματα από τις δηλώσεις Τραμπ; Όσο μπορεί και από τις δηλώσεις Τσίπρα! Και δεν αστειεύομαι.

Οι δύο πολιτικοί έχουν ένα τουλάχιστον πολύ έντονο κοινό χαρακτηριστικό: Αμολάνε (αυτή είναι η ακριβής λέξη) στον αέρα ό,τι τους κατέβει στο κεφάλι από αυτά που πιστεύουν στον κόσμο που ζούσαν, χωρίς να έχουν καμιά έγκυρη πληροφόρηση και χωρίς να έχουν υπολογίσει ΤΗΝ ΠΡΑΞΗ.

Όταν ο Τραμπ λέει ότι θα κάνει πάλι την Αμερική μεγάλη δεν λαϊκίζει. Όποιος έχει γυρίσει τη χώρα την τελευταία δεκαετία θα διαπιστώσει ότι η κατάσταση της πλειοψηφίας του πληθυσμού είναι κακή. Υπάρχει ευημερία σχεδόν αποκλειστικά στις μεγάλες πόλεις και τη βλέπει κανείς μόνο στα κέντρα των πόλεων. Στις γειτονιές έξω από το κέντρο οι κάτοικοι ζουν σε γκέτο ή σε φτωχογειτονιές και η ίδια εικόνα μιας μεσαίας τάξης σε ένδεια κυριαρχεί σ' όλη την ύπαιθρο με ελάχιστες εξαιρέσεις.

Σύμφωνα με τα πιο πρόσφατα στοιχεία του Προγράμματος Διατροφικής Βοήθειας ο αριθμός των αμερικανικών νοικοκυριών που ζει χάρη σε κουπόνια συσσιτίων έσπασε κάθε προηγούμενο ρεκόρ, φθάνοντας τα 23.116.441 (με το κάθε νοικοκυριό να εισπράττει κατά μέσο όρο μηνιαίως το ισόποσο των 274,3 δολ. ή 208 ευρώ). Αυτό εξηγεί βεβαίως και τα πανηγύρια της Wall Street, αφού αποδεικνύει ότι η μεταβίβαση πλούτου από τις κατώτερες και μεσαίες εισοδηματικά τάξεις στο 1-5% των πλουσίων συνεχίζεται ανεμπόδιστα, ακόμη κι αν απειλεί την ίδια την ύπαρξη μεγάλου μέρους του πληθυσμού που παλεύει να κρατηθεί στο όριο της επιβίωσης.

Γι' αυτά μιλάει ο Τράμπ, που είναι ο μόνος από τους πολιτικούς εκτός από τον Σάντερς, που λέει αυτό που συμβαίνει: Ότι οι πολιτικοί στην Ουάσινγκτον και τις άλλες Πολιτείες, σε αγαστή συνεργασία με τραπεζίτες και μεγάλους επιχειρηματίες έχουν φέρει την πλειοψηφία του αμερικανικού λαού στα πρόθυρα της φτώχειας. Τον εαυτό του τον αφήνει απ' έξω; Αυτός είναι άλλο. Θα τους σώσει!

Όλα αυτά μπορεί να ακούγονται εξωπραγματικά στους Έλληνες που νομίζουν ότι οι Αμερικάνοι κολυμπάνε στο δολάριο, αλλά δεν έχουν παρά να δουν το αποτέλεσμα. Ότι ένας γραφικός μεγαλοκατασκευαστής, τρόφιμος της trash TV, γύριζε την Αμερική και φώναζε αυτά που ζούσαν οι Αμερικάνοι και όχι τις στρογγυλοποιημένες κουβέντες των πολιτικών. Γι' αυτό κέρδισε. Γιατί στα εκατομμύρια των Αμερικάνων που ζουν με το κεφαλάκι στον πάγκο του χασάπη, αυτό το «να ξανακάνουμε την Αμερική μεγάλη πάλι» ακούγεται σαν η νεκρανάσταση του διάσημου και χαμένου εδώ και χρόνια Αμερικάνικου Ονείρου.

Τα πιο πολλά απ' όσα απειλεί να κάνει ο Τραμπ για να ξανακάνει την Αμερική μεγάλη είναι επιπολαιότητες. Θυμίζουν Αλέξη. Από τη μία θα αποδεσμεύσει τις ΗΠΑ από τις υποχρεώσεις της στο διεθνές εμπόριο, στην κλιματική αλλαγή, στα ανθρώπινα δικαιώματα, στο ΝΑΤΟ, στις κοστοβόρες παρεμβάσεις στη Μ. Ανατολή, αλλά, από την άλλη θα χρειαστεί τις διεθνείς αγορές για να πουλήσει τα δύσχρηστα πια αμερικάνικα προϊόντα, θα χρειαστεί να πληρώσει τις ρήτρες για τα fees στις ρυπαίνουσες βιομηχανίες και τα ποσοστά στη μεταφορά ρύπων, θα συνεχίσει να κάνει ετήσιες εκθέσεις για τα ανθρώπινα δικαιώματα σε όλες τις χώρες μόλις του πουν οι σύμβουλοί του ότι είναι μεγάλο μέσο πολιτικής πίεσης προς την παγκόσμια κοινότητα, θα συνεχίσει να πληρώνει στο ΝΑΤΟ μόλις του πουν ότι είναι το μακρύ χέρι των ΗΠΑ για να τρομοκρατούν τον κόσμο και να κυβερνούν, θα συνεχίσει τις παρεμβάσεις στη Μέση Ανατολή γιατί πώς αλλιώς θα εξαφανίσει από προσώπου γης τον ισλαμικό εξτρεμισμό που υποσχέθηκε!

Ο κατάλογος δεν έχει τέλος με όσα τέτοια ανεδαφικά έχει πει. Αλλά, μια ένδειξη του πόσο εύκολα τα παίρνει πίσω είναι και οι ρεβεράντζες που έκανε στα γραφεία της CIA μια μόλις μέρα αφού ορκίστηκε και δύο μόλις μέρες αφού την είχε κατηγορήσει για ανικανότητα και είχε ακούσει από τον διευθυντή της τα εξ αμάξης!

Είναι χαρακτηριστικό των μεγάλων φαφλατάδων να κάνουν ακριβώς τα αντίθετα από αυτά που λένε. Έτσι, κανείς δεν ξέρει τι από όσα έχει πει ο Τράμπ θα τα κάνει πράξη. Επιπλέον και γιατί η Ουάσινγκτον δεν είναι Αθήνα. Ακολουθεί μια πολιτική εξυπηρέτησης των συμφερόντων των ΗΠΑ σε επίπεδο ισχύος και επικράτησης σε παγκόσμιο επίπεδο με πλήθος καταρτισμένων ειδικών, συμβούλων, lobbies, υπηρεσιών, εξειδικευμένων επιστημόνων και πάει λέγοντας. Δεν διορίζουν Καρανίκες εκεί.

Όλες οι δηλώσεις Τραμπ, λοιπόν, εξαρτώνται από όλη αυτή τη στρατιά, που πληρώνεται για να παραμένει η Αμερική υπερδύναμη, είτε με πλούσιο πληθυσμό είτε με φτωχότερο. Και στην ικανότητά της να τον μαζέψει και να τον βάλει στα καλούπια της πάγιας πολιτικής. Θα τα καταφέρει; Μέχρι ένα σημείο ναι. Ποιο σημείο; Άγνωστο. Επομένως…

Επομένως, αν η ελληνική κυβέρνηση θα εξακολουθεί να παραμένει υπό την προστασία των ΗΠΑ, που την έσωσαν ήδη από ένα grexit το καλοκαίρι του 2015, παραμένει ερωτηματικό. Γιατί κάποιος από τους συμβούλους του Τραμπ θα του σφυρίξει ότι εκτός από το ΝΑΤΟ υπάρχει και το ΔΝΤ, μέσω του οποίου οι ΗΠΑ ασκούν πολιτική πιέσεων και ισχύος σε παγκόσμιο επίπεδο και μάλιστα οικονομικής.

Ίσως τότε ο νέος αμερικανός πρόεδρος σκεφτεί ότι εκτός από την καθιέρωση ημέρας πατριωτισμού, εκτός από τον εξανδραποδισμό όλων των μεξικανών μεταναστών, εκτός από το τείχος των ΗΠΑ, εκτός από τους τρεις πυλώνες ασφαλείας που θα στηριχτεί (στρατό, αστυνομία, Θεό) και εκτός από το δόγμα «αγόραζε αμερικανικά προϊόντα και προσλάμβανε Αμερικανούς», ο αμερικανικός καπιταλισμός έχει εφεύρει πολύ πιο προχωρημένους διεθνείς Οργανισμούς πίεσης και επιβολής!

Ο Τραμπ είναι επικίνδυνος για την παγκόσμια ασφάλεια (αν υπάρχει τέτοια) έτσι κι αλλιώς. Και γιατί εκτός από τις κοντά στην Κου Κλουξ Κλαν πρωτόγονες και πεζοδρομιακές πεποιθήσεις του έρχεται με διάθεση ρήξης. Που θα επεκταθεί και στις σχέσεις του με τη Ρωσία οπωσδήποτε.

Η ανθρωπότητα δεν έχει ελπίδα έτσι κι αλλιώς αν δεν ξυπνήσουν οι λαοί και δεν καταλάβουν τι παιχνίδια παίζονται στην πλάτη τους, ενώ εκείνοι χειροκροτάνε ηγέτες!

Αλλά, θα έχει μία παραπάνω αν ο Τραμπ συνεχίσει στα χνάρια του Αλέξη. Και από πομπώδης λαϊκιστής γίνει και κωλοτούμπας.

Γ. Παπαδόπουλος – Τετράδης