Μηνυτήρια αναφορά της ΤτΕ στην Τράπεζα Αττικής

Η Τράπεζα της Ελλάδος (ΤτΕ) κατέθεσε μηνυτήρια αναφορά κατά της Τράπεζας Αττικής. Σύμφωνα με στοιχεία που προκύπτουν μετά από έλεγχο, υπήρχε συστηματική χορήγηση δανείων κάτω του κόστους με μηδενική ή μερική εξασφάλιση της.  

Όπως αποκαλύπτει το «Βήμα της Κυριακής» (κυκλοφορεί στις 25 Φεβρουαρίου), από τον έλεγχο προκύπτει ότι υπήρξε συστηματική χορήγηση δανείων κάτω του κόστους, με μηδενική ή μερική εξασφάλιση, έκδοση μακροπρόθεσμων ομολογιακών δανείων για την εξυπηρέτηση βραχυπρόθεσμων χορηγήσεων που είχαν δοθεί για κεφάλαιο κίνησης και χρηματοδότηση «ημετέρων» για να συμμετάσχουν στην αύξηση κεφαλαίου προκειμένου να μη χαθεί ο έλεγχος της τράπεζας.

Σύμφωνα με τις πληροφορίες, οι εταιρείες Καλογρίτσα πήραν 39 δάνεια το 2015, ενώ αναφορά γίνεται και στα αδικαιολόγητα χαμηλά επιτόκια, κάτω του κόστους, με τα οποία η Attica Bank δάνειζε την εταιρεία του κ. Καλογρίτσα. 

thepressproject.gr    

Σε σύγχυση η ελληνική κοινή γνώμη για το τι πραγματικά συμβαίνει στο μέτωπο των διαπραγματεύσεων.

Η ελληνική κοινή γνώμη βρίσκεται για άλλη μια φορά μπροστά σε δύο παράλληλους κόσμους για το τι πραγματικά συμβαίνει στο μέτωπο των διαπραγματεύσεων.

Δύο διαφορετικές αφηγήσεις παρουσιάζουν η κυβέρνηση και οι δανειστές γύρω από τη β' αξιολόγηση, με την ελληνική κοινή γνώμη να βρίσκεται για άλλη μια φορά μπροστά σε δύο παράλληλους κόσμους για το τι πραγματικά συμβαίνει στο μέτωπο των διαπραγματεύσεων.

Πέπλο μυστηρίου καλύπτει και την πρόσφατη απόφαση του Eurogroup για την επιστροφή των Θεσμών στην Αθήνα, καθώς ουδείς -πλην της κυβέρνησης- γνωρίζει με βεβαιότητα τι ακριβώς συμφωνήθηκε και ποιές παραχωρήσεις έγιναν, προκειμένου οι επικεφαλής του κουαρτέτου να εκδώσουν τα αεροπορικά τους εισιτήρια για την ελληνική πρωτεύουσα.

Η μεν κυβέρνηση σε πανηγυρικούς τόνους υποστηρίζει -δια στόματος του πρωθυπουργού- ότι η ...λιτότητα τελείωσε και ότι το Eurogroup ήταν «εξαιρετική επιτυχία», οι δε δανειστές εμφανίζονται να ζητούν επιτακτικότερα μέτρα, π.χ. στο αφορολόγητο και στις συντάξεις, ακόμη και από το 2018, παραπέμποντας για το τέλος του προγράμματος τα μεσοπρόθεσμα μέτρα για το χρέος.

Την Παρασκευή ο πρωθυπουργός στη Βουλή επέμεινε στο πλαίσιο ότι για κάθε ευρώ χαμένο θα υπάρχει και ένα ευρώ κερδισμένο και ότι δεν θα υπάρξουν νέες επιβαρύνσεις, χωρίς ωστόσο να διευκρινίσει πώς θα λειτουργήσουν τα λεγόμενα αντισταθμιστικά μέτρα.

Η στάση των δανειστών

Από την άλλη πλευρά, οι διεθνείς πιστωτές της χώρας ξεκαθαρίζουν ότι δεν υπάρχει πολιτική συμφωνία. Όπως είπε ο πρόεδρος του Eurogroup Γερούν Ντάισελμπλουμ τη Δευτέρα, «πρέπει να γίνει πολλή δουλειά ακόμη». Σε ερώτηση μάλιστα αν η συμφωνία του Eurogroup σημαίνει και το τέλος της λιτότητας στην Ελλάδα, ο κ. Ντάισελμπλουμ είπε ότι ως υπουργός Οικονομικών δεν μπορεί να εγγυηθεί το τέλος της λιτότητας.

Σημειώνεται ότι παρόλο που ο Αλέξης Τσίπρας μίλησε για ορόσημο της 20ης Μαρτίου, ο επικεφαλής του Eurogroup έχει πει πως χρόνος υπάρχει αρκετός, δεδομένου ότι η Ελλάδα δεν αντιμετωπίζει προβλήματα ρευστότητας έως το καλοκαίρι.

Εκτός αυτού, η εκπρόσωπος του γερμανικού υπουργείου Οικονομικών έθεσε την Τετάρτη θέμα μείωσης συντάξεων όχι ως προληπτικό μέτρο από το 2019 αλλά ήδη από το 2018, λέγοντας: «Το συνταξιοδοτικό είναι μία από τις μεταρρυθμίσεις που περιλαμβάνεται στο τρέχον πρόγραμμα, άρα πρέπει να εκπληρωθεί στο τρέχον πρόγραμμα».

Το ελληνικό ζήτημα βρέθηκε την Τετάρτη στο τραπέζι των συζητήσεων μεταξύ της γερμανίδας καγκελαρίου Άνγκελα Μέρκελ και της διευθύντριας του ΔΝΤ Κριστίν Λαγκάρντ. Χωρίς να έχει γίνει γνωστό το περιεχόμενο των συνομιλιών και χωρίς να κάνουν δηλώσεις, δημοσιεύματα όπως της γερμανικής Handelsblatt, αναφέρουν ότι οι δύο γυναίκες συμφώνησαν πως «τώρα θα πρέπει να ενταθεί η πίεση στον Αλέξη Τσίπρα ώστε να εκπληρώσει όλους τους όρους».

Μόνο όταν η Αθήνα έχει τελειώσει με τις μεταρρυθμίσεις και έχει ολοκληρωθεί η δεύτερη αξιολόγηση του ελληνικού προγράμματος θα συγκεκριμενοποιηθούν οι χειρισμοί που αφορούν το χρέος, γράφει η εφημερίδα.

Αργά το απόγευμα της Παρασκευής, το Βερολίνο επαναδιατύπωσε πάντως τη θέση ότι τα μεσοπρόθεσμα μέτρα για το ελληνικό χρέος θα εξεταστούν το 2018 και αφού θα έχει εφαρμοστεί πλήρως το ελληνικό πρόγραμμα.

Ο ρόλος του ΔΝΤ

Αίσθηση προκάλεσε επίσης και η δήλωση της Κριστίν Λαγκάρντ στο γερμανικό κρατικό κανάλι ARD ότι «δεν είμαστε σε καλό δρόμο» με την Ελλάδα, προειδοποιώντας ότι χρειάζονται και άλλες μεταρρυθμίσεις στην φορολογία, στο ασφαλιστικό, στην αγορά εργασίας και στις τράπεζες.

Άλλωστε το ίδιο το Ταμείο μετά το Eurogroup της Δευτέρας εμφανίστηκε ιδιαίτερα επιφυλακτικό λέγοντας σε ανακοίνωσή του ότι απαιτείται περισσότερη πρόοδος στην προσπάθεια γεφύρωσης των διαφορών σε άλλα σημαντικά ζητήματα, ενώ τονίζεται ότι είναι πολύ νωρίς ακόμη για να γίνει κάποιος σχολιασμός σχετικώς με τις προοπτικές να υπάρξει συμφωνία σε τεχνικό επίπεδο κατά την διάρκεια της αποστολής των τεχνικών κλιμακίων.

Στο μεταξύ, την θέση ότι η οικονομική κρίση της Ελλάδας είναι κατά κύριο λόγο πρόβλημα της Ευρώπης εξέφρασε ο  νέος υπουργός Οικονομικών των ΗΠΑ Steven Mnuchin. «Συνομιλούμε με τους Ευρωπαίους εταίρους μας και το ΔΝΤ αναφορικά με αυτό, αλλά προφανώς τον πρώτο λόγο έχουν οι Ευρωπαίοι εταίροι μας», δήλωσε ο υπουργός Οικονομικών των ΗΠΑ.

Όπως σχολιάζουν οι συντάκτες της WSJ, οι δηλώσεις του σε συνδυασμό με τη συνομιλία που είχε με τη γενική διευθύντρια του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου Christine Lagarde την Τρίτη, υποδηλώνουν ότι η νέα αμερικανική κυβέρνηση θα ενθαρρύνει το Ταμείο να διατηρήσει τη σκληρή γραμμή του αναφορικά με την Ελλάδα, κρατώντας το εκτός του τρίτου προγράμματος στήριξης για το ορατό μέλλον.

Η στάση της νέας κυβέρνησης στις ΗΠΑ στο ΔΝΤ ενδέχεται να επηρεάσει το ελληνικό πρόγραμμα, οδηγώντας το σε αδιέξοδο, εάν τα νούμερα δεν βγαίνουν.  

thetoc.gr 

Μ. Γλέζος: «Βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ μου εξομολογήθηκε "θέλουμε ψυχιατρείο"»

Ο Μανώλης Γλέζος έχει πολλαπλώς «απολογηθεί» για την στήριξη που παρείχε και στον ΣΥΡΙΖΑ και προσωπικά στον Αλέξη Τσίπρα και το φέρει βαρέως.

Με κείμενό του στη ιστοσελίδα της Κίνησης Ενεργών Πολιτών αποκαλύπτει την αντιπαράθεση που είχε με φίλο του στέλεχος του ΣΥΡΙΖΑ αλλά και την εξομολόγηση που του έκανε βουλευτής στο διάδρομο της Βουλής.   

 Περιγράφει στο κείμενό του ο Μανώλης Γλέζος 

« Συναντήθηκα πρόσφατα με ένα στέλεχος του ΣΥΡΙΖΑ, μας συνδέει μακροχρόνια φιλία, η οποία παρά τις διαφορές απόψεων δεν πρόκειται ούτε να διαταραχθεί, ούτε να διαλυθεί.

Είχαμε, λοιπόν, μια έντονη αντιπαράθεση απόψεων, η οποία με κατέπληξε.

Ο βασικός άξονας των απόψεών του φίλου μου ήταν ότι "ο συσχετισμός των δυνάμεων" δεν επιτρέπει στον ΣΥΡΙΖΑ να πραγματοποιήσει τους στόχους του.

Το ερώτημα που προκύπτει, αμέσως, είναι τότε γιατί δεν το δηλοποιεί ο ΣΥΡΙΖΑ στον Ελληνικό Λαό, παρά τον κοροϊδεύει;

Τι σχέση όμως έχει ο "συσχετισμός των δυνάμεων" με την διατήρηση του Καλλικράτη και του Καποδίστρια" που καταργούν το άρθρο 102&2 του Συντάγματος, το οποίο κατοχυρώνει τα δικαιώματα της Αυτοδιοίκησης;

Ο φίλος μου μάλιστα, έφτασε στο σημείο να πει ό,τι και η αποχώρηση από το ΝΑΤΟ είναι λάθος.

Συνεπώς ο ΣΥΡΙΖΑ έχει υποχρέωση να ξεκαθαρίσει τους σκοπούς του.

Εκτός και εάν ισχύει αυτό που φωναχτά σε διάδρομο του Ελληνικού Κοινοβουλίου, μου εξομολογήθηκε ένας βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ στο ερώτημά μου γιατί ο ΣΥΡΙΖΑ ακολουθεί αυτή τη πολιτική: " Χρειαζόμαστε Ψυχιατρείο"

 thetoc.gr.    

Ο πρόεδρος που -κυριολεκτικά- δεν βρήκε την ψήφο του

Ο Φώτης o Κουβέλης παραδέχτηκε ότι τον Ιανουάριο του 2015, όταν δηλαδή ήταν ακόμα πρόεδρος της ΔΗΜΑΡ, ψήφισε τον ΣΥΡΙΖΑ. Τι άλλο πρέπει να κάνει Αλέξη;

Του Πάνου Παπαδόπουλου

Το επόμενο που θα χρειαστεί να κάνει ο Φώτης Κουβέλης για να δείξει πόσο αγαπά τον ΣΥΡΙΖΑ είναι να αρχίσει να στέλνει SMS με καρδούλες και φατσούλες στον Αλέξη Τσίπρα. Αν και δεν βάζω και στοίχημα ότι δεν το κάνει ήδη.

Για όσους δεν θυμούνται ο Φώτης ο Κουβέλης είναι εκείνος ο πολιτικός που το 2010 είχε φύγει από τον ΣΥΡΙΖΑ καταγγέλλοντας «παραλυτικές ισορροπίες», «κρίση πολιτικών αξιών και πολιτικών σχέσεων», «σκηνικό παρακμής που το παρατηρεί όλη η ελληνική κοινωνία» για να δημιουργήσει τη ΔΗΜΑΡ, στην ηγεσία της οποίας έμεινε ως το καλοκαίρι του 2015.

Επειτα, με τα παράσημα της «Αριστεράς της Ευθύνης» χαμένα κάπου στον δρόμο για το Προεδρικό, ο Φώτης ο Κουβέλης ακολούθησε τη γνωστή δορυφορική πορεία γύρω από την κυβέρνηση: πρόθυμος να της δικαιολογήσει τα πάντα και πάντα έτοιμος να ανταποκριθεί σε ένα κάλεσμα του Αλ. Τσίπρα να συνδράμει στο κυβερνητικό έργο. Ενα κάλεσμα που όμως δεν έχει έρθει ακόμα. Ετσι ακόμα και αν δεν υπάρχουν μηνύματα με καρδούλες και φατσούλες υπάρχει πάντα ο καλός λόγος του Φώτη του Κουβέλη.

Το φθινόπωρο λίγο πριν από το Συνέδριο του ΣΥΡΙΖΑ διαλαλούσε σε συνέντευξή του πως η οικονομία αναπτύσσεται. Εμφανιζόταν βέβαιος ότι η Αριστερά θα αλλάξει την Ευρώπη. Πιστοποιούσε (και ως νομικός) ότι η διαδικασία για την χορήγηση των τηλεοπτικών αδειών ήταν η καλύτερη δυνατή. Και δεν είχε καμία αμφιβολία ότι η Τράπεζα Αττικής τώρα είναι που εξυγιαίνεται και έχει θετικές προοπτικές.

Πέρασαν όμως οι μήνες. Εγινε και ο ανασχηματισμός και ούτε ένα γράμμα, ούτε ένα τηλεφώνημα, έστω μια φατσούλα σε SMS.

Και έτσι ο Φώτης ο Κουβέλης είπε να επανέλθει. Το μεσημέρι της Πέμπτης, μίλησε στο ραδιόφωνο του Action. «Η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ είναι καλύτερη από την κυβέρνηση Σαμαρά-Βενιζέλου», είπε ο Φώτης ο Κουβέλης. Και αμφισβήτησε βέβαια ότι η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ χρέωσε την ελληνική οικονομία 86 δισ. ευρώ.

Το έπαιξε βέβαια και λίγο δύσκολος. Στην ερώτηση αν θα κατέβει στις εκλογές απάντησε: «Δεν θα μελλοντολογήσω και δεν θα πω τίποτα από αυτά που δεν έχω σχεδιάσει. Δεν είμαι ενταγμένος στο ΣΥΡΙΖΑ, επιλέγω να λέω την πολιτική μου άποψη με τη σαφήνεια και ειλικρίνεια που διεκδικώ να έχω στον πολιτικό μου λόγο».

Ακολούθησε άλλη μία: με ποιο κόμμα από αυτό που έχουμε μπροστά μας θα μπορούσε να είναι υποψήφιος ο Φώτης Κουβέλης;

«Το μόνο που θα σας πω είναι ότι στις προηγούμενες και στις προ-προηγούμενες εψήφισα ΣΥΡΙΖΑ. Στο δημοψήφισμα εψήφισα “όχι”. Και θα ψηφίσω ΣΥΡΙΖΑ».

Τι άλλο δηλαδή να κάνει ο Φώτης ο Κουβέλης; Είπε ότι και τον Ιανουάριο του 2015, όταν δηλαδή ήταν ακόμη πρόεδρος της ΔΗΜΑΡ, δεν ψήφισε το κόμμα του –που τελικά πήρε 0,48%– αλλά ψήφισε ενθουσιασμένος τον Αλέξη. Μετά από αυτό ο τελευταίος οφείλει πια να ανταποκριθεί. Αλλιώς ο 68χρονος Φώτης Κουβέλης κινδυνεύει να μείνει στην Ιστορία ως ο πολιτικός που όντως δεν βρήκε ούτε την ψήφο του.

Υ.Γ: Από το γραφείο του Φώτη Κουβέλη ανακοινώθηκε το εξής: «Στις εκλογές του Ιανουαρίου του 2015 η Δημοκρατική Αριστερά, με επικεφαλής τον τότε πρόεδρό της Φώτη Κουβέλη, μετείχε με δικό της ψηφοδέλτιο σε ολόκληρη την Ελλάδα  και έδωσε τη μάχη με όλες της τις δυνάμεις. Κατά συνέπεια μόνο σε παρανόηση, σε παραδρομή ή προσπάθεια δημιουργίας εντυπώσεων οφείλεται αυτό που επιχειρούν κάποιοι να αποδώσουν στον Φώτη Κουβέλη, ότι σε συνέντευξη του σε ραδιόφωνο  δήλωσε ότι δήθεν ψήφισε ΣΥΡΙΖΑ  στις εκλογές του Ιανουαρίου του 2015».

Παρανόηση; Μα, οι προηγούμενες εκλογές ήταν τον Σεπτέμβριο. Και οι προ-προηγούμενες, τον Ιανουάριο. Ποιον διαψεύδει ο κ. Κουβέλης, αν όχι τον εαυτό του;

Ακούστε το ηχητικό, η δήλωση του είναι στο 1’10”.   

protagon.gr

Εσύ θα δάνειζες λεφτά στην Ελλάδα;

Πιστεύει κανείς ότι μπορεί η χώρα να βγει του χρόνου στις αγορές και να πουλήσει χρέος σε καλές τιμές; Και τι θα δείξει στους επενδυτές; Το σταθερό πολιτικό περιβάλλον; Το ελκυστικό επενδυτικό τοπίο; Το χρέος που απομειώθηκε;

Του Κώστα Γιαννακίδη

Ενα από τα απλοϊκά και συνάμα αποτελεσματικά τεστ για την εικόνα ενός πολιτικού είναι να ρωτήσεις τον εαυτό σου αν θα του εμπιστευόσουν τα χρήματά σου. Αν είχες ένα κοπάδι πρόβατα, θα του τα έδινες για να τα βοσκήσει;

Επίσης πολύ συχνά καλείσαι να βάλεις τον εαυτό σου στη θέση ενός τρίτου που βλέπει τα πράγματα από μία απόσταση, ενώ καλείται να λάβει και αποφάσεις. Στις ταβέρνες ακούγεται το «εσύ ρε παιδί μου, θα ερχόσουν να κάνεις μία επένδυση στην Ελλάδα;» Και έτσι ο έτερος συνομιλητής καταλαβαίνει αμέσως για ποιο λόγο δεν βλέπει γύρω του γερανούς και επενδυτές.

Υπάρχει και ακόμα ένα, αρκετά πιο πιεστικό και άμεσο ερώτημα που είναι πιθανό να θέσετε στον εαυτό σας ή στους φίλους σας: «εσύ θα δάνειζες λεφτά στην Ελλάδα;» Μην το σνομπάρετε, στην πραγματικότητα είναι το βαθύ υπαρξιακό μας ερώτημα. Υποτίθεται ότι η χώρα σκοπεύει να βγει στις αγορές την άνοιξη του 2018, όταν και θα τελειώσει το υπάρχον πρόγραμμα. «Ούτε για πλάκα» σχολιάζει παράγοντας που παρακολουθεί τις διεθνείς χρηματαγορές. «Για να βγεις στις αγορές, πέρα από θετικές εξελίξεις για το χρέος, πρέπει η εικόνα της χώρας να εκπέμπει δυναμισμό και προοπτικές ανάπτυξης. Κυρίως να έχει ανακτήσει έναν υψηλό δείκτη εμπιστοσύνης, αφού θα απευθυνθεί σε κεφάλαια που υπέστησαν το κούρεμα του PSI».

Το πρόβλημα μας είναι πως δεν έχουμε να «πουλήσουμε» τίποτα στις αγορές ώστε τα ομόλογά μας να μην κάνουν μόνο για ταπετσαρία ή, τέλος πάντων, να μην επιβαρύνονται με απαγορευτικά επιτόκια. Και αυτή τη στιγμή το καπέλο μας δεν έχει λαγό. Ειλικρινά τώρα, πιστεύει κανείς στην κυβέρνηση ή στην κοινωνία ότι μπορεί η χώρα να βγει του χρόνου στις αγορές και να πουλήσει χρέος σε καλές τιμές; Και τι θα δείξει στους επενδυτές; Το σταθερό πολιτικό περιβάλλον; Το ελκυστικό επενδυτικό τοπίο; Το χρέος που απομειώθηκε και είναι αδιαμφισβήτητα βιώσιμο; Φανταστείτε ότι έτσι όπως έχουν τα πράγματα, θα βγούμε εμείς να σπρώξουμε ομόλογα και από δίπλα το ΔΝΤ θα ψιθυρίζει στους ενδιαφερόμενους ότι το χρέος δεν είναι βιώσιμο. Δουλευόμαστε, έτσι;

Ας ξεχάσουμε το τραγικό και χαμένο 2015. Ας ζυγίσουμε με αυτά τα σταθμά τον ένα χρόνο που χάθηκε για την ολοκλήρωση αυτής της αξιολόγησης -αν τελικά ολοκληρωθεί. Είναι χρόνος που αφαιρέθηκε από τη σταθεροποίηση της οικονομίας και από μία δημιουργική συζήτηση για τη μείωση του χρέους. Χρόνος που θα μπορούσε να αξιοποιηθεί στην εμφύτευση αναπτυξιακών ερεισμάτων πάνω σε υφεσιακό έδαφος. Τελικά ξοδεύτηκε σε παλινωδίες, προσωπικά και μικροπολιτικά παιχνίδια για ακόμα περισσότερες πτήσεις με το κυβερνητικό τζετ.

Μήνες πριν την, υποτιθέμενη, έξοδο στις αγορές, η χώρα σέρνεται σε περιβάλλον πολιτικής και οικονομικής αστάθειας χωρίς να έχει απαντήσεις στις κρίσιμες ερωτήσεις που θα της κάνουν. Επτά χρόνια κρίσης και δεν καταφέραμε να αποκτήσουμε τη δική μας τεκμηριωμένη άποψη για την υπέρβαση της. Εντάξει, ήταν μία πρωτόγνωρη εμπειρία, μία κρίση που δεν επιτρέπει αναπροσαρμογή της νομισματικής ισοτιμίας για την τόνωση της ανταγωνιστικότητας. Ομως εμείς δεν καταφέραμε καν να φανταστούμε τη χώρα έξω από την κρίση. Σπαταλήσαμε χρόνο, πόρους, εθνικό και ανθρώπινο κεφάλαιο χωρίς ποτέ να αντιτάξουμε κάτι πειστικό στην υφεσιακή συνταγή των δανειστών μας. Και τα δύο τελευταία χρόνια έφυγαν σαν νερό μέσα από τα χέρια, σπαταλήθηκαν από την ιδεοληψία, τους ερασιτεχνισμούς και τον καιροσκοπισμό της παρέας που κέρδισε μία χώρα.

 protagon.gr

Νέο σκάνδαλο με γερμανικές μίζες στα εξοπλιστικά

Κατηγορίες σε βάρος πέντε πρώην μάνατζερ εξοπλιστικών εταιρειών σχετικά με δωροδοκίες αξιωματούχων στην Ελλάδα απήγγειλε η εισαγγελία της Βρέμης.

Σύμφωνα με την Frankfurter Allgemeine Zeitung, τέσσερις Γερμανοί και ένας Έλληνας, πρώην συνεργάτες της γερμανικής εξοπλιστική εταιρείας Rheinmetall Defense Electronics, κατέβαλαν μεταξύ 1998 και 2011 χρήματα σε έλληνες αξιωματούχους προκειμένου να εξασφαλίσουν την παραγγελία για παράδοση του συστήματος αντιαεροπορικής άμυνας Asrad.

Επιπλέον μέσω της δωροδοκίας αυτής προωθήθηκε και η πώληση συστημάτων ελέγχου πυρός για τα άρματα μάχης Leopard 2, τα οποία παρέδωσε η γερμανική εταιρεία Krauss-Maffei-Wegman.

Όπως γράφει η εφημερίδα η εισαγγελία θεωρεί την υπόθεση ιδιαίτερα σημαντική, καθώς φαίνεται πως το ποσό της δωροδοκίας αγγίζει τα 3,3 εκατ. ευρώ.    

 tvxs.gr

TNI: 29,8 δισ. ευρώ η ζημιά της Ελλάδας από τη διάσωση των ευρωπαϊκών τραπεζών

Σύμφωνα με έρευνα του Transnational Institute (TNI), με έδρα το Αμστερνταμ, οι τέσσερις μεγάλες εταιρείες ορκωτών ελεγκτών PricewaterhouseCoopes, Ernst & Young, Deloitte  και KPMG είναι οι μεγάλοι κερδισμένοι από τη διάσωση των ευρωπαϊκών τραπεζών.

Χαμένες είναι οι ίδιες οι χώρες, οι οποίες τους ανέθεσαν την σωτηρία τους και δη με παρότρυνση της EE: η Ελλάδα είχε ζημιές 29,8 δισ. ευρώ, δηλαδή το 10% του συνολικού δημοσίου χρέους της,  η Ισπανία 45,5 και η Ιρλανδία 46,6 δισ. ευρώ.

Από την έρευνα, με τίτλο "The Bail Out Business" ("Η επιχείρηση διάσωσης"), προκύπτει ότι οι τέσσερις αυτές εταιρείες αποτελούν ένα ολιγοπώλιο στην Ευρωπαϊκή Ενωση, των οποίων το μερίδιο ανέρχεται στο 60% της αγοράς. Σε χώρες μάλιστα οι οποίες βρίσκονται σε κρίση όπως λ.χ. η Ισπανία και η Ιταλία, το μερίδιό τους ανέρχεται σε 80%.

Οι ορκωτοί ελεγκτές, κάτω από τα μάτια των οποίων κατέρρεαν οι τράπεζες, κέρδισαν τα περασμένα χρόνια εκατοντάδες εκατομμυρίων ευρώ από τα Stresstests και τις υπηρεσίες παροχής συμβουλών στις χώρες μέλη της ΕΕ, για το πως να σώσουν τις τράπεζές τους. Οι ευρωπαϊκές χώρες ξόδεψαν για τον σκοπό αυτό «με τη συγκατάθεση  και την παρότρυνση των ευρωπαϊκών θεσμών 747 δισ. Ευρώ» μεταξύ 2008 και 2015, σύμφωνα με την εν λόγω έρευνα. Σε αυτό το ποσόν πρέπει να προστεθούν και σχεδόν 1,2 τρισεκατομμύρια ευρώ για εγγυήσεις, όπως υπολόγισε η κριτικά ιστάμενη προς τους μεγάλους επιχειρηματικούς ομίλους δεξαμενή σκέψης του Άμστερνταμ. Διευκρινίζεται δε πως νέες σωτηρίες, όπως αυτή της  ιταλικής τράπεζας Monte dei Paschi δεν έχουν ακόμα συνυπολογισθεί...

Από το σύνολο των ανωτέρω ποσών τα 213 δισ. ευρώ έχουν οριστικά χαθεί, γράφουν οι συντάκτες της έρευνας, οι οποίο αξιολόγησαν τα επίσημα στοιχεία της Ευρωπαϊκής Στατιστικής Υπηρεσίας Eurostat. Το ποσόν αυτό αντιστοιχεί στο σύνολο του ΑΕΠ της Φινλανδίας  και του Λουξεμβούργου ή τις ετήσιες δαπάνες για την υγεία της Ισπανίας, της Αυστρίας, της Σουηδίας, της Ελλάδας και της Πολωνίας μαζί.  Το Ινστιτούτο "ΤΝΙ" επισημαίνει περαιτέρω  και το γεγονός ότι οι σωτηρίες των τραπεζών χρηματοδοτήθηκαν κυρίως μέσω νέων κρατικών χρεών, για τα οποία καταβάλλονται ετησίως και τόκοι.

Μεγαλύτερες είναι οι ζημιές για την Ιρλανδία, οι οποίες ανέρχονται σε 46,6 δισ. ευρώ  και αποτελούν σχεδόν το 1/4 του δημοσίου χρέους της. Στη χώρα αυτή το κόστος εκτοξεύτηκε κυριολεκτικά λόγω της εξαγοράς τραπεζών. Λίγο πιο πίσω βρίσκεται η Ισπανία με ζημιές 45,5 δισ. ευρώ, ενώ η  Ελλάδα είχε ζημιές ...μόλις 29,8 δισ. ευρώ , ποσόν το οποίο αντιστοιχεί στο 10% του συνολικού δημοσίου χρέους της...

Εκεί όμως όπου υπάρχουν χαμένοι υπάρχουν και οι κερδισμένοι. Ο Sol Trumbo Vila και ο Matthijs Peters, οι οποίοι διεξήγαγαν την έρευνα τονίζουν ότι οι τέσσερις μεγάλες εταιρείες ορκωτών ελεγκτών είναι οι μεγάλοι κερδισμένοι των διασώσεων των τραπεζών. Επιπλέον, θα πρέπει να αναφερθεί ότι οι εταιρείες αυτές έκαναν και από πριν καλές δουλειές με τις τράπεζες, αλλά σπάνια διαπίστωναν τα προβλήματα κατά τους λογιστικούς ελέγχους.

Η μια εξ αυτών, η  Deloitte, για παράδειγμα επιβεβαίωσε στην περίπτωση του -μετέπειτα κρατικοποιηθέντος- ισπανικού χρηματοπιστωτικού ομίλου Bankia,  κέρδη ύψους 300 εκατομμυρίων ευρώ για το έτος 2011. Αργότερα, διαπιστώθηκε μια τρύπα σχεδόν 24 δισ. ευρώ! Αντί της Deloitte τώρα τον έλεγχο στην τράπεζα τον διενεργεί η Ernst & Young, δηλαδή η εταιρεία η οποία ήλεγξε την "Anglo Irish Bank", της οποίας η κατάρρευση οδήγησε την Ιρλανδία στην ομπρέλα σωτηρίας / στον μηχανισμό διάσωσης.

Οι τέσσερις μεγάλες εταιρείες ορκωτών ελεγκτών μαζί με άλλες μικρότερες εταιρείες παροχής υπηρεσιών επεξεργάστηκαν επιπλέον και τα κρατικά πακέτα σωτηρίας των χωρών που βρίσκονται σε κρίση και παρά τα λάθη τους «διατήρησαν τον κυρίαρχο ρόλο τους την αγορά», υπογραμμίζει η έρευνα του Transnational Institute (TNI).

Πηγή:  Transnational Institute (TNI), Neues Deutschland, ΑΠΕ  

Ο σκηνοθέτης και ο «δράκος» του

Του Γιώργου Σταματόπουλου

Αρχές της δεκαετίας του ‘90 ήταν που επισκέφθηκα τον Γιώργο Βότση στο εξοχικό του, κάπου στη κεντροβορειοανατολική Εύβοια - άπλετο το φως και μουσική η αύρα των κυμάτων του Αιγαίου. Δεν πρόλαβα να βγω ολόκληρος από το αυτοκίνητο και μια φωνή με ξάφνιασε.

Μου ζητούσε να κάνω μια περιστροφή και μετά να ανεβώ στη βεράντα. Νόμισα ότι μου έκαναν πλάκα και συνέχισα να πηγαίνω προς το μέρος τους. Μια μορφή με κατάλευκα μαλλιά ήρθε στην άκρη της βεράντας και μου είπε το ίδιο («περιστροφή»). Αναγνώρισα τον Νίκο Κούνδουρο και αμέσως υπάκουσα χαμογελώντας.

Δεν πρόλαβα να καθίσω και να πιω ένα ποτήρι νερό. «Με αναγνωρίζεις;» μου λέει. «Βεβαίως και σας ξέρω καλά, κύριε Κούνδουρε» απαντώ ξεροκαταπίνοντας. «Ασε τα κυριλίκια και άκουσέ με. Θέλεις να παίξεις σε μια ταινία που ετοιμάζω;».

Κόκαλο εγώ - νόμιζα ότι αστειευόταν. Επέμενε. Ημουν σε πολύ δύσκολη θέση, γιατί κατάλαβα ότι έπρεπε να απαντήσω· σοβαρά! «Και να ήθελα -τολμώ να ψελλίσω- δεν μπορώ, εργάζομαι σε εφημερίδα («Ελευθεροτυπία»), δεν έχω χρόνο». Ευγενικά απτόητος: «Να μη σε νοιάζει. Θα πάρω εγώ τον Φυντανίδη (τον διευθυντή) να του πω να σου δώσει έξι μήνες άδεια».

Συνέχισε να με «πιέζει» και στο σπίτι του κινηματογραφιστή Νίκου Καβουκίδη, που ήταν δίπλα. Ευτυχώς αρχίσαμε να πίνουμε τις ρακές μας και ξεχάστηκε το «θέμα». Συναντηθήκαμε χρόνια αργότερα στο Αγρίνιο· συμπαρουσιάζαμε το βιβλίο ενός εκλεκτού ντόπιου συγγραφέα, του Αριστείδη Μπαρχαμπά.

Είχε αρχίσει η στραβομάρα μου (πρεσβυωπία) και είχα ξεχάσει τα γυαλάκια μου. «Να τα παίρνεις με το κιλό» με συμβούλευσε.

Απίστευτα όμορφος και μεγαλόθυμος άνθρωπος. Ευγενής, αυστηρός, ειλικρινής, επιθετικά τρυφερός, ατίθασος, αριστοκρατικά αντιεξουσιαστής - και δοτικός όπου χρειαζόταν. Δεν μου είπε τίποτε για την πριν από χρόνια άρνησή μου.

Μου άρεσε να λέω την ιστοριούλα στα παιδιά μου και τους φίλους μου. Βέβαια δεν απέφευγα το κάζο τους από τούτη τη μικρή μου εμπειρία με τα πλατό του κινηματογράφου. Η πρώτη ταινία που είδα ήταν οι «Μικρές Αφροδίτες» (ένα μικρό ερωτικό και αισθησιακό αριστούργημα) - και πολύ αργότερα η «Μαγική Πόλη» και ο «Δράκος» (αυτή η υπέροχη ταινία, με έναν εκπληκτικό Ντίνο Ηλιόπουλο).

Αρχοντικός, οξύθυμος, ανατρεπτικός, απρόβλεπτος· μόνο καλό έκανε στον ελληνικό κινηματογράφο και στον τόπο. Είχε τον τρόπο του, ήταν ιδιαίτερος - αλλά θα μιλήσουν άλλοι για τον χαρακτήρα και το έργο του. Μιλούσα με τη σύντροφό του (Σωτηρία) στο τηλέφωνο πού και πού· μετά το κλείσιμο της «Ελευθεροτυπίας» χαθήκαμε - υποχρεώσεις, αρρώστιες, τα γνωστά...

Το κυριότερο; Αντιεμπορικός, με βαθιά πίστη στο λαϊκό αίσθημα. «Καλό του ταξίδι», τι άλλο;  

efsyn.gr 

Όχι κ. Τσακαλώτο. Θα χάσουν όλοι!

Όποιος πολίτης, αξιωματούχος, δανειστής, Έλληνας ή ξένος κάτοικος πιστεύει ότι η χώρα θα βγει από την περιπέτεια που έχει μπλέξει με τους διεθνείς πιστωτές και τις ελληνικές κυβερνήσεις κάνει ένα τεράστιο λάθος. Δεν έχει υπολογίσει τη βούληση και την ικανότητα. Οι δηλώσεις του Ευ. Τσακαλώτου, του Έλληνα κυβερνητικού εκπροσώπου, της Κριστίν Λαγκάρντ και της Άγγελα Μέρκελ είναι αποκαλυπτικές αυτής της αλήθειας.

Ο κυβερνητικός εκπρόσωπος και ο υπουργός των Οικονομικών ήταν σαφείς: Κάποιοι θα χάσουν από τη συμφωνία και τα νέα μέτρα, και κάποιοι θα κερδίσουν, είπαν. Και το μισό το έκαναν συγκεκριμένο. Θα κερδίσουν οι πιο αδύναμοι. Δεν μας είπαν ποιοι θα χάσουν.

Από την πλευρά τους οι δύο κυρίες ήταν περισσότερο από σαφείς: Οι Έλληνες πρέπει να πληρώσουν περισσότερα και να πληρώνονται λιγότερα! Αυτό σημαίνει στην πράξη η μείωση του αφορολόγητου, η μείωση των συντάξεων και η μείωση των μισθών με τις ευέλικτες μορφές εργασίας. Για αρχή.

Κάθε εχέφρων που προσθέτει τις δύο αυτές τοποθετήσεις καταλήγει σε ένα και μόνο συμπέρασμα: Οι Έλληνες θα γίνουν πιο φτωχοί. Όλοι; Σχεδόν όλοι!

Θα γίνουν πιο φτωχοί γιατί αυτός είναι ο στόχος των δανειστών:

Να υποχρεώσουν του Έλληνες να καλύπτουν τις καθημερινές τους ανάγκες με τον ελάχιστο δυνατό ξένο δανεισμό. Άρα, με έλλειμμα μέχρι 4% στον προϋπολογισμό αντί για 14%. Τι σημαίνει αυτό; Κόψιμο συντάξεων, κόψιμο παροχών υγείας, παιδείας, ασφάλισης, δημόσιων έργων, δημόσιων υπηρεσιών και εργαζόμενων, αμοιβών εργαζόμενων και οποιουδήποτε άλλου στοιχείου μπαίνει στον προϋπολογισμό.

Να υποτιμήσουν τις αξίες (αμοιβές, κινητά και ακίνητα, κόστη) στη χώρα για να γίνει ανταγωνιστική, αφού δεν μπορούν να υποτιμήσουν το νόμισμά της. Γιατί να γίνει ανταγωνιστική; Για να παράξει πλούτο από τις εξαγωγές και την παροχή υπηρεσιών σαν τον τουρισμό και από το έργο νέων επενδύσεων που θα βρουν ελκυστική μια φτηνή χώρα.

Ελκυστική, γιατί οι επενδυτές θα καταλάβουν τις επιχειρηματικές θέσεις που είτε το ελληνικό κράτος άφησε αναξιοποίητες με κακοδιοίκηση και κακοδιαχείριση, όπως τη ΔΕΗ, τα αεροδρόμια, τα λιμάνια, το νερό, τα τραίνα, την ενέργεια, είτε οι ελληνικές επιχειρήσεις δεν θα αντέξουν τον ανταγωνισμό και θα τις εγκαταλείψουν.

Να περιορίσουν δραστικά τον προστατευτισμό επαγγελμάτων. Για να αυξήσουν τον αριθμό των επαγγελματιών και να ρίξουν έτσι το κόστος των υπηρεσιών και των έργων. Αλλά και για να φέρουν έτσι δικές τους επιχειρήσεις να κερδίσουν σε ένα έδαφος που μέχρι σήμερα οι Έλληνες ήταν προνομιούχοι.

Να μηδενίσουν την παρουσία ελληνόκτητων τραπεζών και χρηματοπιστωτικών ιδρυμάτων, ώστε το χρήμα να κινείται με αποκλειστικά δικά τους κριτήρια και όρους. Όποιος κόβει και κινεί το χρήμα βάζει και τους όρους του παιχνιδιού. Ήδη, οι 4 μεγάλες τράπεζες στη χώρα έπαψαν να διοικούνται από «ελληνικά» πακέτα μετοχών. Διοικούνται και θα διοικούνται στην ουσία από τους πιστωτές.

Αυτά είναι τα βασικά προαπαιτούμενα των ξένων δανειστών με δύο και μοναδικούς στόχους: Να εξασφαλίσουν ότι θα πληρωθούν τα δάνεια της Ελλάδας και να κερδίσουν επιπλέον χρήματα από την εκμετάλλευση της χώρας. Απλά και ξεκάθαρα. Για την Ελλάδα ενδιαφέρονται μόνο όσοι Έλληνες την πονάνε. Κανείς άλλος. Και δεν φαίνεται να είναι πολλοί.

Μεσαία τάξη και αδύναμοι

Απέναντι σ' αυτή την πραγματικότητα η ελληνική κυβέρνηση αντιτάσσει δύο δραστηριότητες και ένα σχέδιο:

Πρώτη δραστηριότητα: Υπογράφει την υποτίμηση κάθε αξίας, από μισθούς, συντάξεις, δημόσια έργα, ακίνητα, δημόσια περιουσία, υγεία, παιδεία, ασφάλιση, ενέργεια και πλουτοπαραγωγικές πηγές με κάθε μνημόνιο.

Δεύτερη δραστηριότητα: Εκχωρεί ή πουλάει πλούτο της χώρας στους δανειστές για να τον διαχειρίζονται και να κερδίζουν.

Σχεδιάζει, έναντι όλων αυτών των απωλειών, να ενισχύσει τα πιο αδύναμα στρώματα της κοινωνίας.

Επειδή έχουν ξοδευτεί τόνοι μελάνης και λέιζερ για τις δύο πρώτες δραστηριότητες, θα σταθώ στην προγραμματισμένη τρίτη. Στο σχεδιασμό.

Είναι φανερό ότι η ρήση του Μάο «αντί να ταΐσεις το λαό μάθε του καλύτερα πώς να ψαρεύει» δεν είναι γνωστή ή δεν έχει πέραση στην κυβέρνηση. Ίσως γιατί οι σύντροφοι της ανανεωτικής και της ορθόδοξης αριστεράς είχαν μια ιδεολογική σύγκρουση με τη μαοϊκή.

Ο «μεγάλος τιμονιέρης», όμως, δεν την έβγαλε από το κεφάλι του τη ρήση. Είναι πολύ παλιότερή του, βγαλμένη από τη σοφία ενός πανάρχαιου λαού, που τα έχει δει σχεδόν όλα.

Η ελληνική κυβέρνηση προφανώς αγνοεί ακόμα και τον Marx αν και ο κ. Τσακαλώτος είναι αδικαιολόγητος που έχει ξεχάσει και τον Adam Smith, όπως είναι φανερό.

Η θεωρία και η πράξη έχουν αποδείξει ότι εκείνος που παράγει τον πλούτο στον καπιταλισμό είναι η μεσαία τάξη και εσχάτως τα χρηματοπιστωτικά σκουπίδια που παίζουν με τις μεγάλες καταθέσεις, τα ομόλογα, τα διάφορα «προϊόντα» τζόγου, τις εισπράξεις από το λαθρεμπόριο όπλων, ναρκωτικών, πετρελαίου. Αλλά, στον καπιταλισμό ζούμε και η κυβέρνηση αποφάσισε να κυβερνήσει με καπιταλισμό. Θα μπορούσε να αντιπολιτεύεται σαν το ΚΚΕ ή να βγει στο αντάρτικο!

Όταν η μεσαία τάξη υποφέρει, υποφέρουν ακόμα περισσότερο οι αδύναμοι. Επειδή οι αδύναμοι ζουν από τον πλούτο που παράγει η μεσαία τάξη. Όσο πιο πολύ πλούτο παράγει η μεσαία τάξη τόσο πιο πολύ παράγουν και καρπούνται οι αδύναμοι και τόσο πιο πολύ κλείνει η ψαλίδα μεταξύ αδύναμων και μεσαίων. Δεν είναι τυχαίο ότι η Ελλάδα ήταν το 2009 μια χώρα σχεδόν ισοταξική. Πάνω από το 90% του πληθυσμού ήταν μικροαστοί. Η πραγματική ανεργία ήταν στα χαμηλότερα ευρωπαϊκά επίπεδα.

Από το 2010 και μετά, που άρχισε η φτωχοποίηση της μεσαίας τάξης με τις περικοπές στις αποδοχές, τον στραγγαλισμό των επιχειρήσεων και την υπερφορολόγηση, άρχισε και η δραματική αύξηση των αδύναμων στη χώρα. Μικροαστοί νοικοκυραίοι οδηγούνται όχι σε προλεταριοποίηση, αλλά σε καταστάσεις λούμπεν, εκτός εργασίας! Δεν παράγουν τίποτε παρά δυστυχία.

Από πίσω τους άλλοι μικροαστοί, πιο ανθεκτικοί μέχρι στιγμής, μετατρέπονται σε φτηνό εργατικό δυναμικό κυρίως σε μη παραγωγικούς τομείς παροχής υπηρεσιών (καφετέριες, σουβλάκια, χαντράδικα, μικρομάγαζα, φαγάδικα). Δεν προσθέτουν τίποτε στον πλούτο της χώρας. Κερδίζουν ίσα τα προς το ζην. Δεν παράγουν. Απλώς καταναλώνουν τα ελάχιστά τους.

Από πίσω τους περίπου 1,5 εκατομμύριο συνταξιούχοι, που το 90% ζει- δε ζει πια με όσα παίρνει και θα φυτοζωεί σε δύο χρόνια. Ούτε αυτοί παράγουν. Καταναλώνουν τα λίγα τους.

Και από πίσω από όλους αυτούς ακολουθεί ασθμαίνοντας ο μεγάλος όγκος του πληθυσμού, που έχει χάσει το 50% του πλούτου του από την υποτίμηση της εργατικής του δύναμης και της αξίας της περιουσίας του. Αυτή είναι η απομείνασα μεσαία τάξη που κάτι παράγει ακόμα με την εργασία της και προσθέτει αυτό το παραγόμενο έργο στον πλούτο της χώρας, από το οποίο ζει και ο υπόλοιπος πληθυσμός.

Η αναδιανομή του πλούτου

Κάποιοι θα κερδίσουν και κάποιοι θα χάσουν, είπε ο κ. Τσακαλώτος και προανήγγειλε την αναδιανομή από τους έχοντες (τους μικρομεσαίους δηλαδή) στους πιο αδύναμους!

Το ιδανικό θα ήταν να είχε τόσα λεφτά ο κ. Τσακαλώτος που να μπορούσε να ενισχύσει τους αδύναμους τόσο ώστε να τους επαναφέρει στην παραγωγική λειτουργία. Ή να είχε τόσο περίσσευμα ώστε να μπορούσε να τους ενισχύσει από ένα δημόσιο ταμείο που κάποιο πλούτο παρήγαγε. Δεν έχει τίποτε από τα δύο.

Αν θέλει, όμως, να καταστρέψει κάποιος τη χώρα και τους κατοίκους της δεν έχει παρά να φτωχύνει ακόμα περισσότερο τη μεσαία τάξη και να μετατρέψει άλλο ένα κομμάτι της σε αδύναμους, παίρνοντας απ αυτήν για να δώσει ψίχουλα σε λίγους από τους αδύναμους. Γιατί ψίχουλα θα δώσει, έχοντας προξενήσει μεγαλύτερη ζημιά σε άλλα κομμάτια του πληθυσμού και στους ίδιους τους αδύναμους.

Με το σύστημα που ευαγγελίζεται ο κ. Τσακαλώτος και η κυβέρνηση κάνεις τους φτωχούς φτωχότερους, χωρίς να ωφελείς κανέναν. Αντίθετα, αυξάνεις τον αριθμό των ανέργων και των φτηνών εργατών, βορρά στα χέρια όσων επιχειρηματιών εκμεταλλεύονται τη συγκυρία, όχι απαραίτητα για να συμβάλουν στον πλούτο της χώρας, συχνά φοροδιαφεύγοντας, χωρίς να ενισχύουν καν τα ασφαλιστικά ταμεία.

Επειδή, η σύγχρονη κοινωνία χτίζεται από εξειδικευμένους εργαζόμενους κυρίως και ελάχιστα από ανειδίκευτο φτηνό εργατικό δυναμικό. Σαν αυτό που καταντούν τους πολίτες οι κυβερνητικές πολιτικές και αρκετοί αετονύχηδες.

Η λύση, λοιπόν, αν υπάρχει λύση στον παραλογισμό των απαιτούμενων από εξ ίσου ανόητους δανειστές, είναι να ενισχύσεις όσες δυνάμεις είναι παραγωγικές, ενώ ταυτόχρονα θα φροντίζεις να επιδοτείς εκείνους που κινδυνεύουν από την ανέχεια. Μέχρι να μπορέσεις να παράξεις αληθινό πλούτο και πλεονάσματα. Όχι στάσιμα και φτωχοποιητικά οθωμανικά χαρατσώματα.

Αλλά, γι αυτό πρέπει να βάλεις μπροστά μια παραγωγική μηχανή, μ ένα παραγωγικό μοντέλο. Αντ' αυτού η κυβέρνηση ονειρεύεται αντιπαραγωγικές αναδιανομές και πραγματοποιεί αντιπαραγωγικές αθρόες ρουσφετολογικές προσλήψεις στο δημόσιο, θυσιάζοντας 30.000 θέσεις εργασίας τον Ιανουάριο στον ιδιωτικό τομέα!

Γιατί, αν ο κ. Τσακαλώτος και η κυβέρνηση πιστεύουν και βάλουν σε εφαρμογή σχέδιο αναδιανομής πλούτου από την εναπομείνασα μικρομεσαία τάξη στη χειμαζόμενη ασθενέστερη, σε σύντομο χρονικό διάστημα η ασθενέστερη θα πεθάνει της πείνας και η μικρομεσαίοι θα ζητιανεύουν, όπως οι Ρουμάνοι τη δεκαετία του ’90.

Αλλά, δεν είναι μόνο η ελληνική κυβέρνηση που αποτελείται από αδαείς και εμμονικούς. Είναι και οι δανειστές από την πρώτη μέρα. Κατ αρχήν με τη φασιστικής νοοτροπίας τιμωρητική(!), ομολογημένη σαν τέτοια από τους ίδιους, γερμανική επιβολή να αλλάξει ένας λαός και μια χώρα νοοτροπία αιώνων μέσα σε τρία χρόνια, λες και έφταιγε ο λαός που τον κατάκλυζαν οι τράπεζες στα δάνεια χωρίς εγγυήσεις επί 6 χρόνια και χωρίς ίχνος προστασίας από τις κυβερνήσεις του!!

Μετά, με την άσχετη προσέγγιση σε ένα λαό και μια οικονομία που, κατά ομολογία του ίδιου του ΔΝΤ, δεν ταίριαζε με τα βιβλία, λες και οι οικονομίες και οι λαοί είναι ρομπότ κατά προσταγή! Μετά και κατ εξακολούθηση στη επιμονή να δίνουν βάρος μόνο σε ό,τι θα τους εξασφαλίσει την αποπληρωμή των δανείων και την εισβολή στον χειμαζόμενο ελληνικό πλούτο.

Βρήκαν και τα κάνουν. Γιατί οι ελληνικές κυβερνήσεις τους άνοιξαν την πόρτα με τις πολιτικές τους πριν το 2009 και τους έβαλαν μέσα και τους κρατάνε έκτοτε εδώ να κυβερνάνε. Επειδή η χώρα έχει μια ιστορία γεμάτη Εφιάλτες και Κερκόπορτες. Ζούμε τώρα τους δικούς μας.

Γ. Παπαδόπουλος – Τετράδης  - liberal.gr

Από τις αυταπάτες ως το λάθος να ρίξουν τους προηγούμενους...

Του Γιάννη Παντελάκη

Μίλησαν για αυταπάτες (Τσίπρας), χαρακτήρισαν στρατηγικό λάθος την πτώση της κυβέρνησης Σαμαρά (Κούλογλου), παραδέχτηκαν ότι έκαναν λάθη (Μαντάς), πως κάνουν ο,τι και οι προηγούμενοι (Μπαλάφας), ότι σε πολλά ζητήματα δεν έχουν πολλές διαφορές από τη Ν.Δ. (Σεβαστάκης), πως αν δεν υπήρχε το μνημόνιο, έπρεπε να το είχαν εφεύρει (Σιμορέλης), ότι πρέπει να ζητήσουν συγνώμη από Σημίτη - Γιαννίτση για το ασφαλιστικό (Αθανασίου), ότι δεν επιβεβαιώθηκε καμία εκτίμησή τους για την αξιολόγηση (Φίλης). Το παζλ συμπληρώνεται.

Μέσα από δηλώσεις (ομολογίας, συγνώμης, παραδοχής) υπουργών και βουλευτών του ΣΥΡΙΖΑ που έχουν γίνει κατά καιρούς τα χρόνια που βρίσκονται στην εξουσία, συμπληρώνεται ένα παζλ που αποτυπώνει μ' έναν ιδιαίτερα χαρακτηριστικό τρόπο τη στρατηγική με την οποία αναρριχήθηκαν στην εξουσία, και παραμένουν σ' αυτήν. Μια στρατηγική που αρχικά δεν είχε συγκεκριμένες στοχεύσεις, προτεραιότητες και σχέδιο αλλά συνοψιζόταν στη φράση που ακούμε κάθε Δεκέμβριο κατά την ψήφιση του προϋπολογισμού "Ναι σε όλα". Υιοθετούσαν οτιδήποτε θα ικανοποιούσε ομάδες ψηφοφόρων που θα τους στήριζαν και θα τους έστελναν στην εξουσία. Με μια πλειοδοσία υποσχέσεων ανέβαζαν τα ποσοστά τους μέχρι το βράδυ της 25ης Ιανουαρίου του 2015 που κέρδισαν την εξουσία.

Από τότε και ως σήμερα, οι συνεχείς -και σε κάποιο βαθμό αναγκαίες- κυβιστήσεις τους σε συνδυασμό με τις κατά καιρούς παραδοχές και ομολογίες για μια σειρά από λάθη που έκαναν, μας οδήγησαν στη σημερινή κατάσταση. Ενδιάμεσα ωστόσο, είχαν σπαταλήσει μια μεγάλη δυναμική, είχαν συκοφαντήσει ιδέες, είχαν ακυρώσει προοπτικές, είχαν ενισχύσει την δημαγωγία και τον λαϊκισμό. Η ζημιά, είχε και έχει γίνει.

Η άποψη που εξέφρασε ο Κούλογλου, ότι δηλαδή ήταν στρατηγικό λάθος η πτώση της προηγούμενης κυβέρνησης η οποία θα έκλεινε τότε την αξιολόγηση, δεν είναι προσωπική. Την συμμερίζονται πολλά στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ που βλέπουν πως αν συνέβαινε αυτό, θα κέρδισαν την εξουσία μ' έναν πιο καθαρό τοπίο και περισσότερες δυνατότητας δράσης. Ήταν η βουλιμία για την εξουσία ωστόσο που δεν τους επέτρεπε να το δουν. Με αποτέλεσμα να επιδιώκουν να την κερδίσουν με κάθε τρόπο.

Και να υπόσχονται κατάργηση του ΕΝΦΙΑ και να παραδέχονται λίγο καιρό μετά πως κακώς δόθηκαν αυτές οι υποσχέσεις (Δημαράς), να κεφαλαιοποιούν το μεταναστευτικό για αποκόμιση ψήφων και λίγους μήνες μετά να παραδέχονται πως ήταν λάθος που έκλεισαν την Αμυγδαλέζα (Σαντορινιός), να ζητάνε συγνώμη για τον τρόπο που έκαναν αντιπολίτευση για το θέμα (Μουζάλας), να παραδέχονται ότι έκαναν λάθος που δεν ψήφισαν το μέρισμα επί ημερών της προηγούμενης κυβέρνησης (Κουρουμπλής) κ.ο.κ. 

Handelsblatt: Έτοιμη για ελάφρυνση του ελληνικού χρέους η Μέρκελ υπό όρους

Έτοιμη να δεχτεί την υπό όρους ελάφρυνση του ελληνικού χρέους εμφανίζεται η Γερμανίδα καγκελάριος Άνγκελα Μέρκελ μετά την συνάντησή της με την Κριστίν Λαγκάρντ, όπως αναφέρει η γερμανική εφημερίδα Handelsblatt.

Η εφημερίδα, που επικαλείται πηγές που γνωρίζουν το περιεχόμενο της συζήτησης της καγκελαρίου με την διευθύντρια του ΔΝΤ, φέρεται να διαθέτει πληροφορίες σύμφωνα με τις οποίες η γερμανίδα καγκελάριος έδειξε στη γενική διευθύντρια του ΔΝΤ ότι είναι έτοιμη να αποδεχθεί τις ζητούμενες από το Ταμείο ελαφρύνσεις στο ελληνικό χρέος.

Όπως σημειώνει το σχετικό ρεπορτάζ, «ουσιαστικά οι υπουργοί Οικονομικών της ευρωζώνης είχαν ήδη συμφωνήσει τον περασμένο Μάιο ότι μετά το τέλος του προγράμματος βοήθειας το καλοκαίρι του 2018 θα προβούν σε νέα ελάφρυνση (σ.σ. των όρων) των δανείων βοήθειας εφόσον είναι απαραίτητο».

Αυτό θα εξακολουθήσει να ισχύει, υπογραμμίζει η εφημερίδα, για να προσθέσει ότι «ωστόσο η καγκελάριος φαίνεται πρόθυμη να εκπληρώσει μια επιθυμία του ΔΝΤ: Τα πιθανά μέτρα για το χρέος πρόκειται να συγκεκριμενοποιηθούν κιόλας σύντομα, ακόμη κι αν εφαρμοστούν μόλις το καλοκαίρι του 2018 και ως εκ τούτου μετά τις γερμανικές ομοσπονδιακές εκλογές».

Την ίδια ώρα, το ρεπορτάζ της εφημερίδας αναφέρει ότι οι ισχυρές κυρίες συμφώνησαν να «εντείνουν τις πιέσεις στον Αλέξη Τσίπρα» ενώ παράλληλα καθόρισαν και τη σειρά των βημάτων.

Όπως φέρονται να συμφώνησαν, «πρώτα πρέπει η Ελλάδα να εκπληρώσει τις δεσμεύσεις της για μεταρρυθμίσεις».

«Η κυβέρνηση στην Αθήνα σε καμία περίπτωση δεν έχει εκπληρώσει όλους τους υπεσχημένους όρους. Και θα πρέπει επιπρόσθετα να ψηφίσει διαρθρωτικές μεταρρυθμίσεις, οι οποίες θα τεθούν σε ισχύ το 2019 και 2020» αναφέρει το δημοσίευμα.

Επισημαίνεται δε, ότι το εύρος των μεταρρυθμίσεων -για παράδειγμα σε ό,τι αφορά τους φόρους και τις συντάξεις- παραμένει ακόμη επίμαχο μεταξύ των δανειστών και της Ελλάδας.

«Τώρα θα πρέπει να ενταθεί η πίεση στον Αλέξη Τσίπρα ώστε να εκπληρώσει όλους τους όρους. Σε αυτό συμφώνησαν η Μέρκελ και η Λαγκάρντ».

Μόνο όταν η Αθήνα έχει τελειώσει με τις μεταρρυθμίσεις και έχει ολοκληρωθεί η δεύτερη αξιολόγηση του ελληνικού προγράμματος θα συγκεκριμενοποιηθούν οι χειρισμοί που αφορούν το χρέος, γράφει η εφημερίδα του Ντύσελντορφ, αναφέροντας ότι η καγκελάριος και η επικεφαλής του ΔΝΤ φέρονται να έχουν συζητήσει ήδη πιθανά μέτρα για το χρέος.

Σύμφωνα με πληροφορίες της Handelsblatt, η γερμανική κυβέρνηση «μπορεί να φανταστεί μια επιμήκυνση του χρόνου αποπληρωμής των δανείων σε έναν ορισμένο βαθμό. Επιφυλάξεις υπάρχουν σε ό,τι αφορά τη μείωση των επιτοκίων. Κατά την άποψη του Βερολίνου δεν είναι δυνατό να περιοριστεί το ύψος των επιτοκίων. Διότι αυτό ενδέχεται να οδηγήσει σε ένα είδος μεταφοράς κεφαλαίων των κρατών της ευρωζώνης προς την Ελλάδα».

ethnos.gr

Με πληροφορίες από την Deutsche Welle 

Κυνικός Γιούνκερ: Οταν υπάρχει Μνημόνιο, δεν ισχύει το κοινοτικό Δίκαιο

«Τα μέτρα που συμφωνούνται στο πλαίσιο ενός Μνημονίου δεν είναι υποχρεωτικό να είναι συμβατά με το κοινοτικό κεκτημένο».

Την κυνική αυτή απάντησε έδωσε μέσω επιστολής του ο πρόεδρος της Ευρωπαϊκής Επιτροπής Ζαν Κλοντ Γιούνκερ, στο αίτημα δύο μελών του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου, που ζητούν την αποκατάσταση των συλλογικών συμβάσεων στην Ελλάδα.

Συγκεκριμένα, σύμφωνα με την απαντητική επιστολή του προέδρου της Ευρωπαϊκής Επιτροπής προς τις ευρωβουλευτίνες της Σοσιαλιστικής Ομάδας, Μαρία Χοάο Ροντρίγκιες (Πορτογαλία) και Γιούτα Στέινρουκ (Γερμανία) ο Ζαν Κλοντ Γιούνκερ επισημαίνει, μεταξύ άλλων, τα εξής:

Υπενθυμίζει ότι στο Μνημόνιο για το Πρόγραμμα Στήριξης και Σταθερότητας που συμφωνήθηκε το καλοκαίρι του 2015, η Ελλάδα όντως συμφώνησε να ευθυγραμμίσει τις συλλογικές διαπραγματεύσεις, τις συλλογικές απολύσεις και τα πλαίσια των βιομηχανικών δράσεων με τις βέλτιστες ευρωπαϊκές πρακτικές.

Για να διευκολυνθεί αυτός ο στόχος, η Επιτροπή πρότεινε, και όλες οι πλευρές το δέχτηκαν, αυτές οι μεταρρυθμίσεις να βασιστούν σε μια διαδικασία ευρείας διαβούλευσης που θα περιλαμβάνει μια ομάδα ανεξάρτητων εμπειρογνωμόνων και τις απόψεις διεθνών οργανισμών, εκ των οποίων ο Διεθνής Οργανισμός Εργασίας (ILO). Οι κοινωνικοί εταίροι στην Ελλάδα, επίσης διαβουλεύθηκαν σε αυτήν τη διαδικασία. Η Ομάδα εμπειρογνωμόνων κατέθεσε την έκθεσή της το Σεπτέμβριο του 2016 και οι συζητήσεις βρίσκονται σε εξέλιξη μεταξύ της ελληνικής κυβέρνησης και των εκπροσώπων των θεσμών ως προς το ποιες προτάσεις θα πρέπει να ληφθούν υπόψη.

Επιπλέον, ο Γιουνκερ στην επιστολή του υπογραμμίζει ότι κατά τη διάρκεια της εφαρμογής του Μνημονίου, η Ευρωπαϊκή Επιτροπή έδρασε με πλήρη συμμόρφωση με τις Ευρωπαϊκές Συνθήκες, συμπεριλαμβανομένων των πτυχών που αφορούν τον σεβασμό στο δικαίωμα των εργοδοτών και των εργαζομένων να διαπραγματεύονται και να καταλήγουν σε συλλογικές συμφωνίες, αλλά συγχρόνως αναζήτησε ενεργά τις απόψεις των δύο πλευρών της βιομηχανίας μέσα από αφοσιωμένες διμερείς συναντήσεις.

Ωστόσο, ο Γιούνκερ στην επιστολή του σημειώνει ότι το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο έχει επιβεβαιώσει πως τα Μνημόνια είναι δράσεις του Ευρωπαϊκού Μηχανισμού Σταθερότητας, οι οποίες βρίσκονται εκτός της έννομης τάξης της ΕΕ. Επομένως, συμπληρώνει, όταν υιοθετούνται εθνικά μέτρα που έχουν συμφωνηθεί στο πλαίσιο του Μνημονίου, η Ελλάδα δεν εφαρμόζει την ευρωπαϊκή νομοθεσία και ως εκ τούτου ο Χάρτης των Θεμελιωδών Δικαιωμάτων δεν ισχύει ως έχει στα ελληνικά μέτρα.

Προφανώς, καταλήγει στην επιστολή του ο Γιούνκερ, η Επιτροπή γνωρίζει πολύ καλά το καθήκον της και είναι δεσμευμένη με τις κοινές αξίες και αρχές που ενσωματώνονται στις Ευρωπαϊκές Συνθήκες και στο Χάρτη Θεμελιωδών Δικαιωμάτων ειδικότερα.

«Στόχος μας είναι να διασφαλίσουμε ότι ως μέρος των προτάσεων της ελληνικής κυβέρνησης για τις μεταρρυθμίσεις στην αγορά εργασίας, οι συλλογικές διαπραγματεύσεις θα αναδυθούν ως ένα ισχυρό και αποτελεσματικό εργαλείο που θα βοηθήσει την Ελλάδα να προωθήσει έξυπνα τη βιώσιμη ανάπτυξη, τις ποιοτικές θέσεις απασχόλησης, την κοινή ευημερία και την κοινωνική συνοχή».

Πηγή: ΑΜΠΕ