Πώς ο κορωνοϊός εκτίναξε τις καταθέσεις στις τράπεζες

Η κρίση του κορωνοϊού έχει οδηγήσει στο φαινομενικά παράδοξο φαινόμενο της μεγάλης αύξησης των τραπεζικών καταθέσεων σε μία περίοδο μειωμένης οικονομικής δραστηριότητας.

Τα τελευταία στοιχεία έδειξαν εκτίναξη των ιδιωτικών καταθέσεων στην Ελλάδα και γενικότερα την Ευρωζώνη μετά τον Μάρτιο, όταν ελήφθησαν τα πρώτα μέτρα για τον περιορισμό της εξάπλωσης της COVID-19. Σύμφωνα με στοιχεία της Τράπεζας της Ελλάδος και της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας, οι ιδιωτικές καταθέσεις αυξήθηκαν τον Ιούλιο στην Ελλάδα και την Ευρωζώνη με ρυθμούς 9,5% και 10,3%, αντίστοιχα, που είναι οι υψηλότεροι που έχουν καταγραφεί για περισσότερο από μία δεκαετία.

Η εξέλιξη αυτή έχει την εξήγησή της στα μέτρα για τη στήριξη της οικονομίας που έλαβαν οι κυβερνήσεις στην Ελλάδα και αλλού στην Ευρωζώνη καθώς και στα μέτρα της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας για την ενίσχυση της ρευστότητας.

Σε ένα σημαντικό βαθμό οφείλεται και στη μείωση της κατανάλωσης των νοικοκυριών, καθώς τμήματα της οικονομίας – από τα καφέ και τα εστιατόρια έως τα ξενοδοχεία – ήταν κλειστά στη διάρκεια της καραντίνας, ενώ και οι επιχειρήσεις ανέβαλαν, όπως συμβαίνει σε τέτοιες περιπτώσεις, την υλοποίηση επενδυτικών σχεδίων τους μέχρι να ξεκαθαρίσει η κατάσταση. Σε σημαντικό ποσοστό, τα νοικοκυριά και οι επιχειρήσεις ενίσχυσαν τη ρευστότητά τους μέσω της αύξησης των καταθέσεων όψεως που έχουν στις τράπεζες, οι οποίες μπορούν να αναληφθούν άμεσα. Οι αυξημένες καταθέσεις μπορεί να αποτελούν ένα στήριγμα για τις επιχειρήσεις και τα νοικοκυριά για να ανταποκριθούν σε υποχρεώσεις τους έναντι του δημοσίου και των τραπεζών που ανεστάλησαν στη διάρκεια της πανδημίας ή να εκπληρώνουν την ανάγκη τους για να αισθάνονται αυτά μεγαλύτερη ασφάλεια. Μπορεί επίσης να χρηματοδοτήσουν μία αύξηση της κατανάλωσης ή των επενδύσεων τους. Στον βαθμό που θα συμβεί το τελευταίο, αναμένεται να ενισχυθεί και η ανάκαμψη της οικονομίας που σημειώνεται μετά την άρση της καραντίνας τόσο στην Ελλάδα όσο και στην Ευρωζώνη.

Τα στοιχεία δείχνουν ότι οι καταθέσεις των νοικοκυριών και των επιχειρήσεων αυξήθηκαν στην Ελλάδα περίπου ομοιόμορφα σε απόλυτα ποσά σε σύγκριση με ένα χρόνο πριν, αλλά ποσοστιαία η αύξηση ήταν μεγαλύτερη για τις επιχειρήσεις που έχουν σημαντικά μικρότερο μερίδιο στη συνολική πίτα των ιδιωτικών καταθέσεων. Oι καταθέσεις των νοικοκυριών αυξήθηκαν τον Ιούλιο με ετήσιο ρυθμό 6%, ενώ στην Ευρωζώνη το αντίστοιχο ποσοστό αύξησης ήταν ελαφρά υψηλότερο (7,4%). Τα μέτρα για τη στήριξη της απασχόλησης και των εισοδημάτων που έλαβε η κυβέρνηση συνέβαλαν στην εξέλιξη αυτή, όπως και τα μέτρα για την αναστολή υποχρεώσεων στην εφορία, τα ταμεία και τις τράπεζες. Τα νοικοκυριά αύξησαν τον Ιούλιο τις καταθέσεις όψεως και ταμιευτηρίου κατά 511 και 579 εκατ. ευρώ, αντίστοιχα, ενώ μείωσαν τις καταθέσεις προθεσμίας τους, οι οποίες προσφέρουν, έστω και χαμηλό, επιτόκιο, κατά 421 εκατ. ευρώ. Αντίστοιχη ήταν η εξέλιξη και στην Ευρωζώνη, όπου τα νοικοκυριά αύξησαν τις καταθέσεις όψεως και ταμιευτηρίου κατά 50 και 9 δισ. ευρώ, αντίστοιχα, ενώ μείωσαν τις καταθέσεις προθεσμίας κατά 6 δισ. ευρώ.

Οι καταθέσεις των ελληνικών επιχειρήσεων αυξήθηκαν με ετήσιο ρυθμό 28,7% τον Ιούλιο. Η ενίσχυση αυτή αντανακλά, εκτός από τα μέτρα για την αναστολή υποχρεώσεων του έναντι του δημοσίου και των τραπεζών και τα μέτρα για την ενίσχυσή της ρευστότητάς τους, όπως είναι η επιστρεπτέα προκαταβολή και τα δάνεια με εγγύηση του δημοσίου. Τα δάνεια προς τις επιχειρήσεις αυξάνονται σταθερά τους τελευταίους μήνες, με τον ρυθμό να φθάνει το 6,5% σε ετήσια βάση τον Ιούλιο, σύμφωνα με στοιχεία της ΤτΕ. Οι επιχειρήσεις αύξησαν τον Ιούλιο τόσο τις καταθέσεις όψεως (κατά περίπου 1,4 δισ. ευρώ) όσο και τις καταθέσεις προθεσμίας κατά 1,1 δισ. ευρώ. Αντίστοιχα, στην Ευρωζώνη οι επιχειρήσεις αύξησαν τις καταθέσεις όψεως και τις καταθέσεις προθεσμίας κατά 21,4% και 27,2%, αντίστοιχα.

Άλλα λέω, άλλα κάνω κι άλλα εννοώ…

γράφει ο Γιώργος Καρελιάς

Εντάξει, όλα τα(κυβερνητικά) κόμματα, όταν είναι στην αντιπολίτευση, λαϊκίζουν και  συμπεριφέρονται τυχοδιωκτικά, έχοντας ως μοναδικό στόχο την πάση θυσία κατάληψη της εξουσίας. Τα ίδια αυτά κόμματα αλλάζουν άρδην τακτική όταν γίνονται κυβέρνηση, προσαρμοζόμενα στις αδήριτες ανάγκες της πραγματικότητας. Η προσαρμογή αυτή μπορεί να είναι, συνήθως αλλά όχι πάντα, θετική. Όμως, το αποτύπωμα που αφήνει στο θέμα της αξιοπιστίας είναι αρνητικό.

 Αυτήν την εικόνα εκπέμπει, περισσότερο από κάθε άλλη του πρόσφατου παρελθόντος, η ΝΔ του Κυριάκου Μητσοτάκη. Με όσα έγιναν τελευταία, νομίζω ότι την κατάστασή της αποδίδει αυτός ο στίχος από το γνωστό άσμα: « Άλλα λέω, άλλα κάνω κι άλλα εννοώ».

 Και δεν εννοούμε την, πασίγνωστη πλέον, κωλοτούμπα τους στο «μακεδονικό». Πώς, δηλαδή, από τις ακραίες κραυγές περί «μειοδοσίας» και τις ηπιότερες περί «επιζήμιας» Συμφωνίας των Πρεσπών, φτάσαμε σήμερα στην αναγνώριση της  χρησιμότητάς της και στην εφαρμογή της-ορθώς, ορθότατα, για να μην υπάρχει παρανόηση. Κατά τούτο ήταν πολύ εύστοχη η φράση του Αλέξη Τσίπρα για «χλαμύδες στις Πρέσπες, πυτζάμες στο Αιγαίο».

 Αλλά ας το αφήσουμε αυτό και ας πάμε σε κάτι πιο επίκαιρο. Ο νυν πρωθυπουργός, αναφερόμενος στην εξαγγελία για επέκταση της αιγιαλίτιδας ζώνης μας στο Ιόνιο στα 12 μίλια, προέβη σε μια απαράδεκτη επίδειξη μεγαλοστομίας: «Μεγαλώνει η Ελλάδα». Φυσικά, δεν θα μεγαλώσει η Ελλάδα, επειδή τα έξι μίλια θα γίνουν 12. Κάποιος θα μπορούσε να πει, επικαλούμενος τη συμφωνία με την Ιταλία, ότι οι μόνοι κερδισμένοι είναι οι Ιταλοί ψαράδες, που θα ψαρεύουν-και με νομιμοποιητική βούλα πλέον- μεταξύ των (ελληνικών) έξι και 12 μιλίων. Αυτό είναι χαριτωμένο, αλλά μικρής σημασίας. Μπορούμε να αναγνωρίσουμε ότι αυτή η επέκταση αντιμετωπίζει- εν τινι μέτρω και υπό τον όρο ότι θα γίνει το ίδιο και αλλού- το πρόβλημα που έχουμε με την Τουρκία στο Αιγαίο.

  Αλλωστε, πριν από δύο χρόνια, όταν ο πρώην υπουργός Εξωτερικών(επί ΣΥΡΙΖΑ) Νίκος Κοτζιάς είχε εξαγγείλει αυτήν την επέκταση στο Ιόνιο, σχεδόν όλα τα πρωτοκλασάτα στελέχη της ΝΔ τον είχαν κατακεραυνώσει. Διαβάστε και ακούστε εδώ τι έλεγαν τότε Κουμουτσάκος, Γεωργιάδης, Κικίλιας, Συρίγος, Πλεύρης, οι οποίοι σήμερα έχουν μουγγαθεί. Τι άλλο να κάνουν, θα μου πείτε; Περιμένουμε να δούμε αν θα …καταψηφίσουν την επέκταση, όταν φτάσει στη Βουλή(λέμε και κανένα αστείο…).

 Ανεξάρτητα από τα αστεία, πάντως, είναι τόσο κραυγαλέα η αλλαγή θέσης και τόσο ηχηρή η αναξιοπιστία, που την επισημαίνουν ακόμα και μεγαλοστελέχη της αντιπολίτευσης(εν ευρεία εννοία), τα οποία δεν διάκεινται καθόλου εχθρικά προς την παρούσα κυβέρνηση. Διαβάστε εδώ την καίρια κριτική του Ευάγγελου Βενιζέλου. Μόνο τα φιλικά προς την κυβέρνηση μέσα ενημέρωσης έχουν πάθει αφωνία και πρέπει να ψάξεις με το κλεφτοφάναρο στα ενδότερα των εφημερίδων και των ιστοσελίδων για να εντοπίσεις αυτές τις επισημάνσεις και κάποια ψήγματα κριτικής.

 Όσοι δεν επενδύουμε στον λαϊκισμό και στον τυχοδιωκτισμό φυσικά δεν ενθαρρύνουμε την αλόγιστη πολεμική προς την ΝΔ του  Μητσοτάκη για όσα έλεγε στο παρελθόν ως αντιπολίτευση, εφόσον οι σημερινές αποφάσεις της κινούνται, κατά βάση, προς την σωστή κατεύθυνση. Και, κατά τούτο, πρέπει να αποδώσουμε τα εύσημα προς τον ΣΥΡΙΖΑ και τον Αλέξη Τσίπρα, η αντιπολίτευση του οποίου, τουλάχιστον στα καίρια θέματα εξωτερικής πολιτικής, είναι μετρημένη και υπεύθυνη. Ακόμα και το «παρών» στην συμφωνία με την Αίγυπτο είναι πολύ πιο ήπια αντιπολίτευση από το «όχι» της ΝΔ στη Συμφωνία των Πρεσπών. Και καλά θα κάνουν οι αβανταδόροι της κυβέρνησης, αντί να καταφεύγουν σε φτηνούς εξυπνακισμούς γι’ αυτό το «παρών, να βρουν και δυο λόγια κριτικής για τις ανακολουθίες, τις αστοχίες και τις ασάφειες της κυβερνητικής πολιτικής. Μόνο έτσι υπάρχει ελπίδα να βελτιωθεί. Όταν το κάνουν πολιτικά στελέχη όπως ο, φιλικός τους άλλωστε, Βενιζέλος, είναι κατάντια να κλείνουν τα μάτια μέσα ενημέρωσης και δημοσιογράφοι.

 Προσωπικά θα προτιμούσα η αντιπολίτευση να επισημάνει αυτές τις κυβερνητικές παλινωδίες και τους πιθανούς κινδύνους και να υπερψηφίσει-όπως έκανε το Κίνημα Αλλαγής- και τις δύο  συμφωνίες, εφόσον τα οφέλη μπορεί να είναι περισσότερα από τις πιθανές ζημίες. Ομως και το «παρών» του ΣΥΡΙΖΑ, αν ληφθεί υπόψη- θετικά και όχι με αλαζονεία- από την κυβέρνηση, μπορεί να συμβάλει στη διαμόρφωση μιας πιο συνεκτικής «εθνικής στρατηγικής».

 Αυτό που δεν πρέπει σε καμία περίπτωση να συμβεί είναι να παγιδευτεί η κυβέρνηση στην αυταρέσκεια και στην αλαζονεία του « όλα καλά τα κάνω». Διότι οι συμφωνίες με την Αίγυπτο και την Ιταλία και τα 12 μίλια στο Ιόνιο μπορεί να είναι σωστά ή υποχρεωτικά βήματα, αλλά δεν μας έλυσαν κανένα πρόβλημα. Στα ανατολικά είναι τα αγγούρια κι εκεί δεν σηκώνει ούτε μαγκιές ούτε πανηγυρισμούς. Μόνο αποφασιστικότητα και υπευθυνότητα.

 Οσο για το…δόγμα  «άλλα λέω, άλλα κάνω κι άλλα εννοώ», το οποίο έχει αποθεώσει η κυβερνώσα ΝΔ, σε σχέση με το πρόσφατο αντιπολιτευτικό της παρελθόν, ας έχει υπόψη του ο κ. Μητσοτάκης ότι δεν μπορεί να το εφαρμόζει συνεχώς χωρίς κόστος. Ούτε θα «νικά» διαρκώς, επειδή η αντιπολίτευση δεν έχει βρει ακόμα τα πατήματά της. Η φθορά θα ‘ρθει αργά ή γρήγορα.

  Και τότε θα θυμηθεί αυτό που έχει πει ο Ναπολέων Βοναπάρτης: «Στη νίκη αξίζουμε τη σαμπάνια, στην ήττα την χρειαζόμαστε»!

    

Θετικός σε κορονοϊό στα Τρίκαλα ο αρχιμανδρίτης που δήλωνε ότι «από τη Θεία Κοινωνία δεν υπάρχει κίνδυνος μετάδοσης»!

Θετικός στον covid-19 διαγνώστηκε ο πρωτοσύγκελος της μητρόπολης Τρίκκης και Σταγών αρχιμανδρίτης Αλέξιος Κανίνας, o οποίος τελικά διαψεύστηκε με τον πιο ταπεινωτικό τρόπο σε σχέση με πρόσφατες δηλώσεις του για το εάν η νόσος μεταδίδεται με τη Θεία Κοινωνία...

Ο πρωτοσύγκελος που υπεβλήθη σε τεστ μαζί με τον μητροπολίτη Τρίκκης Χρυσόστομο, μετά από το επιβεβαιωμένο κρούσμα που υπήρξε σε κληρικό της μητρόπολης, βρέθηκε θετικός στον κορονοϊό, ενώ ο μητροπολίτης Τρίκκης αρνητικός.

Ήδη ο αρχιμανδρίτης Αλέξιος Κανίνας βρίσκεται σε κατ’ οίκον περιορισμό με δική του πρωτοβουλία καθότι τα συμπτώματα που παρουσίασε είναι ήπια, ενώ ζήτησε από όλους τους πιστούς να τηρούν σχολαστικά τα μέτρα και τις οδηγίες της πολιτείας.

Το οξύμωρο είναι ότι ο εν λόγω αρχιμανδρίτης είχε προβεί στο πρόσφατο παρελθόν σε δηλώσεις στις οποίες υποστήριζε με περισσό πάθος ότι «από τη Θεία Κοινωνία δεν υπάρχει κίνδυνος μετάδοσης». Όσο για τα επιχειρήματά του; Αποστομωτική ήταν η απάντησή του σε σχετική συνέντευξη σε τοπικό ραδιοφωνικό σταθμό: «Δεν υπάρχουν επιστημονικές εξηγήσεις πάνω σ’ αυτά τα πνευματικά θέματα. Είναι θέμα πίστης. Για εμάς για όσους πιστεύουμε αυτό είναι ποτήριο και γεύση αθανασίας. Και δυστυχώς αυτοί που αντιδρούν τώρα είναι άνθρωποι που δεν έχουν μεταλάβει ποτέ στη ζωή τους».

Με πληροφορίες από trikalavoice.gr, trikala365.gr  

Ο Άγιος Μωυσής ο Αιθίοπας και το θαύμα του Μαγιορκίνη

γράφει ο Στέλιος Κούλογλου

Ο Άγιος Μωυσής ο Αιθίοπας που μόλις γιορτάσαμε, ανήμερα 28 Αυγούστου, είναι ένας μεγάλος και τρανός άγιος, που έχει κάνει πολλά θαύματα. Ο Μωυσής κατάφερε τους τελευταίους μήνες να οδηγήσει μια ολόκληρη χώρα μέσα από δύσκολα μονοπάτια. Πρόσφατα παραδείγματος χάριν, κάνοντας θόρυβο στο Καστελόριζο, αντιμετώπισε αποτελεσματικά την τουρκική επιθετικότητα.

Μεγάλωσε μάλιστα και την Ελλάδα επεκτείνοντας την αιγιαλίτιδα ζώνη στα 12 μίλια στο Ιόνιο. Είναι αλήθεια ότι πριν από δύο χρόνια οι δικοί του έλεγαν ότι αυτό αποτελεί εθνική προδοσία, αλλά ο Μωυσής, με ένα θαύμα, κατάφερε όλα αυτά να τα ξεχάσουν τα ΜΜΕ. Είναι αλήθεια ότι στοίχισε 20 εκατ. ευρώ, αλλά ποιος είπε ότι τα θαύματα είναι δωρεάν;

 Όπως διαβάζω στη βιογραφία του στη Wikipedia, ο Άγιος Μωυσής «ήταν σκλάβος κάποιου κτηματία αλλά κατάφερε να ξεφύγει». Δεν ξέρω αν εννοεί ότι ήταν σκλάβος του πατέρα του ή της Siemens, αλλά στη συνέχεια η βιογραφία πέφτει μέσα: «Σύντομα βρέθηκε με μια συμμορία κακοποιών, και καθώς ήταν μεγαλόσωμος και δυνατός έγινε αρχηγός τους».

Τα θαύματα του Μωυσή στην Ελλάδα είναι καθημερινά. Μόλις εχθές κατάφερε να δει οράματα ο κυβερνητικός εκπρόσωπος κ. Πέτσας, που δήλωσε ότι βλέπει «περιορισμό της πανδημίας». Παλιότερα είχε κάνει το θαύμα του Μούτζη του Νεοκτή και των Σκόιλ ελικίκου, που οι άπιστοι αποκάλεσαν σκάνδαλο. Τις προάλλες η σπάνια περίπτωση πιστής που έχει διορίσει επικεφαλής στο Παιδείας, έκανε το λεγόμενο «θαύμα του μέσου όρου», προσθέτοντας και διαιρώντας τον αριθμό των μαθητών ανά την Ελλάδα, με αποτέλεσμα να έχουμε  αριθμό μαθητών ανά τάξη που θα ζήλευαν και οι πλουσιότερες χώρες του κόσμου.

Οσοι  αμφισβητούν ότι ο Μωυσής είναι θεόσταλτος, επικαλούνται τη διάδοση του κοροναϊού στις εκκλησίες. Τα πολλά κρούσματα στην Καρδίτσα, παραδείγματος χάριν, ξεκίνησαν από τον παπά και τους ψάλτες μιας εκκλησίας. Στη Μυτιλήνη που βρίσκεται σε κατάσταση έκτακτης ανάγκης και  μερική καραντίνα, ο ιός μεταφέρθηκε, σύμφωνα με την Εφημερίδα των Συντακτών, «σε ιερέα και από εκεί και πέρα ο ιός χτύπησε τον ψάλτη, τον νεωκόρο, τους επιτρόπους και ποιος ξέρει πόσους ακόμα... Στο μεταξύ, διεγνώσθη και δεύτερος ιερέας αλλά και τρίτος στη συνέχεια, ο οποίος με τη σειρά του μετέδωσε τον ιό σε πιστούς, μεταξύ αυτών και σε μια οικογένεια που τον είχε καλέσει για αγιασμό. Αποτέλεσμα, να νοσήσει όλη η οικογένεια.. ».

Αυτά όμως τα θλιβερά περιστατικά αποδεικνύουν απλώς ότι στις εκκλησίες, που κανονικά δεν κολλάει, υπάρχουν και αμαρτωλοί. Για αυτό ο Μωυσής δεν έκλεισε τις εκκλησίες ούτε επέβαλλε μάσκες στους ιερείς: το έκανε επίτηδες για να τους δοκιμάσει.

Είναι τόσο μεγάλες οι θαυματουργές ιδιότητες του Μωυσή, ώστε ακόμη και τους επιστήμονες έχει μετατρέψει σε κομπογιαννίτες και τους τελευταίους σε επιστήμονες. Σε όλη την Ευρώπη έχουν πάρει ειδικά μέτρα για το άνοιγμα των σχολείων. Στην Ιταλία, λόχου χάριν, η  κυβέρνηση έχει παραγγείλει μονοθέσια θρανία, με ρόδες για να τηρούν τα παιδιά τις αποστάσεις ασφαλείας, έβαλε όριο 15 παιδιά ανά τάξη, δημιούργησε 4.000 νέα τμήματα και έκανε προσλήψεις 50.000 έκτακτων εκπαιδευτικών. Στη Δανία το όριο είναι 10-12 μαθητές. Στο Βέλγιο άνοιξαν νέες αίθουσες διδασκαλίας και διδάσκονται κατά ομάδες. Στη Γερμανία κάνουν μαζικά τεστ.

Στην Ελλάδα δεν έγινε τίποτα από αυτά. Xάρις στις θαυματουργές ιδιότητες του Μωυσέως, ο συνεργαζόμενος με το υπουργείο Υγείας καθηγητής επιδημιολογίας, Γκίκας Μαγιορκίνης, κατατρόπωσε πανηγυρικά τις πρόσφατες οδηγίες του ΠΟΥ και της UNICEF για το άνοιγμα των σχολείων και τον αριθμό των μαθητών:  δήλωσε ότι αριθμός των μαθητών δεν έχει σημασία, καθώς «τα μοντέλα δείχνουν ότι δεν υπάρχει δραματική αλλαγή στην μετάδοση σταγονιδίων, αν υπάρχει μικρότερος αριθμός μαθητών» Τι να κολλήσουν 5 από τους 10 στη Δανία ή 13 από τους 26 στην Ελλάδα, δεν αλλάζει και τίποτα. Είναι αυτό που λένε: τι να φας μια πιστολιά, τι να φας μια κανονιά.

Μάλιστα προχωρώντας στην πλήρη ανασκευή των διεθνών επιστημονικών ψευτό-δεδομένων, χάρις βεβαίως στις θαυματουργές ιδιότητες του Μωυσή, πρόσθεσε ότι «αν αυξηθούν οι τάξεις»,  όπως δηλαδή κάνουν οι  Κουτόφραγκοι στο εξωτερικό, «μπορεί να αυξηθούν οι εστίες μόλυνσης με την αύξηση του αριθμού των εκπαιδευτικών»! Όσο λιγότερους εκπαιδευτικούς έχουμε τόσο καλύτερα δηλαδή.  Εμπρός για μονοθέσια Γυμνάσια και Λύκεια με ένα καθηγητή σε όλη την Ελλάδα. Αμ πως, που έλεγε κι ο Χατζηχρήστος.

Άγιε Μωυσή,  η Παναγία να σε φυλάει, βοήθα να μη γίνουν τα παιδιά που μπήκαν χθες στα Πανεπιστήμια σαν τους άσχετους ξένους επιστήμονες αλλά σαν τον παραπάνω φωτισμένο καθηγητή και τους άλλους της επιστημονικής ομάδας του υπουργείου που τον ακούν αμιλήτοι. 'Η μέχρι τώρα μας παραμύθιαζαν με το κράτημα αποστάσεων, τους περιορισμούς στον αριθμό των επιβατών στα πλοία και τα λεωφορεία, τις θέσεις στο σινεμά, στα εστιατόρια και όλα τα σχετικά; (σοβαρά τώρα: πως να μην ανθίσουν οι θεωρίες συνωμοσίας όταν δίνονται τόσο αντιφατικές οδηγίες, αυτό δεν απασχολεί κανένα υπεύθυνο;)

Τέλος, μέρα που είναι,  να μάθουμε και το τέλος του Άγιου Μωυσή του Αιθίοπα, σύμφωνα πάντα με την wikipedia: «Τελικά βασανίστηκε από βαρβάρους επιδρομείς και παρέδωσε το πνεύμα του στον Κύριο». Βάλτε αντί για επιδρομείς τη λέξη εκλογείς, και είστε μέσα!

Το Μαξίμου σε ρόλο αρχισυντάκτη της DW

γράφει ο Γιώργος Πετρόπουλος

Επαναλαμβανόμενες απόπειρες «εξωραϊσμού» ρεπορτάζ και ανταποκρίσεων, ώστε να εξαφανιστεί κάθε ίχνος κριτικής στην κυβέρνηση της Ν.Δ. και τον Κυριάκο Μητσοτάκη.

Διαθέσεις γενίκευσης του «συνδρόμου της λίστας Πέτσα», με την οποία επιχειρήθηκε μέσω της χρηματοδότησης για την πανδημία η ποδηγέτηση των μέσων ενημέρωσης της χώρας, φαίνεται ότι διακατέχουν την κυβέρνηση του Κυριάκου Μητσοτάκη.

Οι μόνες διαφορές είναι ότι αυτή τη φορά η υπόθεση δεν σχετίζεται με κάποια καμπάνια διαφημιστικής-χρηματοδοτικής ενίσχυσης του Τύπου και επίσης δεν αφορά κάποιο εγχώριο ΜΜΕ αλλά έναν διεθνούς κύρους μιντιακό οργανισμό, όπως η γερμανική «Ντόιτσε Βέλε» (DW) και πιο συγκεκριμένα το ελληνικό της παράρτημα.

Ειδικότερα και σύμφωνα με τα στοιχεία και τις μαρτυρίες που έχει στη διάθεσή της η «Εφ.Συν.», το Γραφείο Τύπου του πρωθυπουργού επιδίδεται με τρόπο συστηματικό, άκρως ενοχλητικό και εντελώς αντιδεοντολογικό σε μια απόπειρα ευθυγράμμισης των ρεπορτάζ και των ανταποκρίσεων της DW από τη Γερμανία με τις επιθυμίες και τις επιδιώξεις του μεγάρου Μαξίμου.

Τον ρόλο αυτό του κυβερνητικού λογοκριτή, με απώτερο σκοπό τον σωφρονισμό της ελληνικής σύνταξης της DW, φέρεται να έχει αναλάβει ο δημοσιογράφος Αργύρης Παπαστάθης, αναπληρωτής διευθυντής του Γραφείου Τύπου του πρωθυπουργού με αρμοδιότητα τα ξένα ΜΜΕ.

Παρέμβαση με κάθε τρόπο

Οπως καταγγέλλεται από πηγές με άριστη γνώση των επίμαχων περιστατικών, ο κ. Παπαστάθης, είτε από υπερβάλλοντα ζήλο είτε κατόπιν άνωθεν εντολής, έχει κατ’ επανάληψη επιχειρήσει να κατευθύνει ή να «εξωραΐσει» τα ρεπορτάζ από τη Γερμανία που αφορούν την κυβέρνηση της Ν.Δ. Και μάλιστα, με βάση τις ίδιες πληροφορίες, αυτό έχει συμβεί με κάθε πιθανή μέθοδο άσκησης πίεσης, με e-mail, tweet, ακόμη και με νυχτερινά τηλεφωνήματα στους δημοσιογράφους του μέσου.

Ως πιο χαρακτηριστικά «κρούσματα» της «έκρηξης οργής» του στενού συνεργάτη του Κυριάκου Μητσοτάκη αναφέρονται, πρώτον, η ανταπόκριση του απεσταλμένου της DW στον Εβρο για τον χειρισμό της κρίσης με τους πρόσφυγες στα ελληνοτουρκικά σύνορα τον Μάρτιο.

Δεύτερον, η επισκόπηση Τύπου της DW, επειδή συμπεριέλαβε άρθρο εφημερίδας που αμφισβητούσε τη διαχείριση της πανδημίας του κορονοϊού από την ελληνική κυβέρνηση, τρίτον, ένα ρεπορτάζ του ανταποκριτή του ίδιου μέσου στη Θεσσαλονίκη (σε συνεργασία με Τούρκο συνάδελφο από την άλλη πλευρά των συνόρων) για τις παράνομες επαναπροωθήσεις προσφύγων.

Και τέταρτον, οι τηλεοπτικές συνδέσεις της ελληνικής υπηρεσίας της «Ντόιτσε Βέλε» με τον ΣΚΑΪ, με τις οποίες καταδεικνυόταν η δυσφορία του Βερολίνου για τη συμφωνία Ελλάδας – Αιγύπτου, που ανακοινώθηκε λίγο πριν από τις διερευνητικές επαφές για διάλογο μεταξύ Αθήνας και Αγκυρας που προωθούσε η γερμανική πλευρά.

Σε όλες τις παραπάνω περιπτώσεις, οι οποίες χαρακτηρίζονται από τους αποδέκτες ως πρωτόγνωρες και παραπέμπουν σε αντιλήψεις Ουγγαρίας για την ελευθερία έκφρασης δημοσιογράφων και ΜΜΕ, ο απώτερος σκοπός του αξιωματούχου του Μαξίμου ήταν να παρουσιαστεί μόνο η θετική σκοπιά των κυβερνητικών ενεργειών και να αποσιωπηθεί κάθε πτυχή τεκμηριωμένης κριτικής, στη λογική ότι όποιος δεν ταυτίζεται με την κυβέρνηση της Ν.Δ. είναι είτε φιλότουρκος είτε ΣΥΡΙΖΑ!

Επιπλέον, ο κ. Παπαστάθης φέρεται να καταλόγισε αλαζονεία στους εκπροσώπους της DW, σε μια από τις ανεπιτυχείς προσπάθειές του να τους πείσει για την «ορθή» παρουσίαση των γεγονότων, έστω κι αν επρόκειτο να παρεκκλίνουν από τις αρχές της δημοσιογραφικής δεοντολογίας. Προέχουν η προστασία και η «αγιοποίηση» του ηγέτη…     

Μας έφαγε ο αλγόριθμος

γράφει ο Μάριος Διονέλλης

Επιμένει η κυβέρνηση ότι το άνοιγμα του τουρισμού δεν ευθύνεται για την αύξηση των κρουσμάτων. Προσπαθεί ο κ. Χαρδαλιάς να μας πείσει πως τα εισερχόμενα κρούσματα είναι ελάχιστα. Στα μαθηματικά και στη στατιστική, όμως, οι άριστοι εκτίθενται ανεπανόρθωτα.

Τα εισερχόμενα κρούσματα είναι λίγα επειδή είναι λίγα τα τεστ που κάνουμε στις πύλες εισόδου – μόλις σε έναν στους δέκα τουρίστες· οι άλλοι εννέα κυκλοφόρησαν και κυκλοφορούν στη χώρα χωρίς να ελεγχθούν ποτέ. Και αυτός ο ένας στους δέκα, όμως, ελέγχθηκε με βάση έναν αμφίβολο αλγόριθμο, ο οποίος μας προσφέρθηκε, λέει, δωρεάν από ομογενείς επιστήμονες και τον εφαρμόσαμε σε μια ολόκληρη χώρα χωρίς καν να έχει δοκιμαστεί σε μια πιο μικρή γεωγραφική ενότητα.

Πολύ περισσότερο, χωρίς καν να έχει γίνει κάποια σχετική επιστημονική δημοσίευση, χωρίς καν να δίνονται επαρκείς πληροφορίες για το πώς ακριβώς λειτουργεί. Χωρίς καν να έχει κριθεί η αξιοπιστία του από την ίδια την επιστημονική κοινότητα. Σύμφωνα με πληροφορίες, η πρώτη δημοσίευση θα γίνει τον Σεπτέμβριο, μετά δηλαδή το μαζικό κύμα τουρισμού στην Ελλάδα, η οποία προφανώς χρησιμοποιήθηκε ως πειραματόζωο.

Σήμερα δικαιώνονται όσοι φώναζαν ότι το άνοιγμα των συνόρων έπρεπε να γίνει μόνο με υποχρεωτικό τεστ. Για όλους τους τουρίστες, με δικά τους έξοδα και στη χώρα τους, πριν μπουν στο αεροπλάνο. Αλλά ας όψεται η TUI, κ. Θεοχάρη.    

Η Άγκυρα εξέδωσε νέα Navtex για ασκήσεις με πραγματικά πυρά

Τούρκος αντιπρόεδρος: «Αν η Αθήνα προσπαθήσει να επεκτείνει τα χωρικά της ύδατα, δεν είναι αιτία πολέμου;»

Δυναμιτίζει ακόμα περισσότερο το κλίμα το καθεστώς Ερντογάν. Με νέα NAVTEX η Άγκυρα ενημερώνει ότι θα πραγματοποιηθούν στρατιωτικά γυμνάσια με τη χρήση πραγματικών πυρών στην Ανατολική Μεσόγειο από τις 29 Αυγούστου έως τις 11 Σεπτεμβρίου.

Όπως μεταδίδει η ΕΡΤ, αυτή η NAVTEX αφορά άσκηση με πραγματικά πυρά, στην περιοχή ανατολικά της Κρήτης και δυτικά της Κύπρου. Την ίδια στιγμή Τούρκοι αξιωματούχοι ενισχύουν την ένταση με ευθείες αναφορές σε πόλεμο.

«Αν η Αθήνα προσπαθήσει να επεκτείνει τα χωρικά της ύδατα, δεν είναι αιτία πολέμου;», αναρωτιέται σε ανάρτησή του ο Τούρκος αντιπρόεδρος Φουάτ Οκτάι.

«Είναι υποκριτικό εκ μέρους της ΕΕ να καλεί σε διάλογο και την ίδια στιγμή να κάνει άλλα σχέδια σχετικά με τις δραστηριότητες της Τουρκίας εντός της δικής μας υφαλοκρηπίδας στην Ανατολική Μεσόγειο», υποστηρίζει ο ίδιος.

«Γνωρίζουμε πολύ καλά τα ζητήματα της ειρήνης και της διπλωματικής γλώσσας, αλλά δεν θα διστάσουμε να κάνουμε ό,τι αναγκαίο εάν πρόκειται να προστατεύσουμε τα δικαιώματα και τα συμφέροντα της Τουρκίας. Η Γαλλία και η Ελλάδα είναι μεταξύ εκείνων που το γνωρίζουν αυτό καλύτερα από όλους», συνεχίζει ο Φουάτ Οκτάι.

Από την πλευρά του, ο εκπρόσωπος του Τούρκου προέδρου, Ιμπραχίμ Καλίν, σημειώνει: «Η Τουρκία είναι απόλυτα αποφασισμένη να προστατεύσει τα δικαιώματα και συμφέροντά της στη ξηρά, αέρα και θάλασσα. Όπως δήλωσε ο Πρόεδρός μας, «Δεν επιβουλευόμαστε τα δικαιώματα και τα δίκαια κανενός, αλλά δεν επιτρέπουμε σε κανέναν να αρπάξει τα δικαιώματά μας». 

πηγή

  

Καταγγελία: Διεύθυνση εμπορικού κέντρου «κουκουλώνει» τα κρούσματα κορωνοϊού σε εργασιακούς χώρους.!

Παρέμβαση στο εκπτωτικό χωριό στα Σπάτα, ύστερα από πολλές τηλεφωνικές καταγγελίες των ίδιων των εργαζομένων για πολλά κρούσματα κορωνοϊού, πραγματοποίησαν η Επιτροπή Υγιεινής και Ασφάλειας του Εργατικού Κέντρο Λαυρίου – Ανατολικής Αττικής μαζί με τον Σύλλογο Εμποροϋπαλλήλων Αθήνας.

Η αντιπροσωπεία επιδίωξε συνάντηση με τη διεύθυνση του εκπτωτικού χωριού για να ενημερωθεί για τα συνεχόμενα κρούσματα σε διάφορα καταστήματα του χώρου και για το τί μέτρα προτίθεται να πάρει η διεύθυνση για την ασφάλεια των εργαζομένων και για να μην εξαπλωθεί ο ιός.

Κάτι τέτοιο όμως δεν έγινε δυνατό, όπως καταγγέλλει το Εργατικό Κέντρο Λαυρίου – Αν. Αττικής «καθώς η διεύθυνση του εμπορικού κέντρου συνεχίζοντας την τακτική του κουκουλώματος των κρουσμάτων σε μια σειρά εργασιακούς χώρους, για μην πειραχθούν τα κέρδη των εργοδοτών και θέτοντας σε κίνδυνο την υγεία εργαζομένων και πελατών δεν δέχθηκε να συναντηθεί με τους εκπρόσωπους των Συνδικάτων κάνοντας λόγο ότι δεν έχει σαφή εικόνα αν υπάρχουν κρούσματα κ.λπ.».

Οι εκπρόσωποι των συνδικαλιστικών οργάνων συνομίλησαν με τους εργαζόμενους που αγωνιούν για την υγεία τους οι οποίοι, σημειώνει το ΕΚ, «επιβεβαίωσαν, όχι μόνο τις υπάρχουσες καταγγελίες, αλλά και νέα κρούσματα σε άλλα καταστήματα». Κάλεσαν τους εργαζόμενους «να μην ανεχθούν άλλο η εργοδοσία να παίζει με την ίδια τους την ζωή και να έρθουν σε επαφή με το Σωματείο τους ώστε οργανωμένα να απαιτήσουν να παρθούν μέτρα προστασίας και για τους ίδιους αλλά και τους επισκέπτες του εμπορικού κέντρου, ώστε να προστατευτεί η δημόσια Υγεία».

Το Εργατικό Κέντρο Λαυρίου – Ανατολικής Αττικής και ο Σύλλογος Εμποροϋπαλλήλων Αθήνας θα πραγματοποιήσουν νέα μαζική παρέμβαση τις επόμενες μέρες στο εκπτωτικό χωριό στα Σπάτα και θα απαιτήσουν από την εργοδοσία να παρθούν όλα τα απαραίτητα μέτρα για την ασφάλεια και την προστασία των εργαζομένων όπως:

Δωρεάν επαναλαμβανόμενα τεστ σε όλους τους εργαζόμενους.

Άμεση ενημέρωση όλων των εργαζόμενων σε κάθε κατάστημα που υπάρχει επιβεβαιωμένο κρούσμα.

Δωρεάν και με ευθύνη της εργοδοσίας, μέτρα ατομικής προστασίας.

Τακτική απολύμανση όλων των χώρων, των εμπορικών καταστημάτων, των αποθηκών και των γραφείων.

Καμιά δυσμενής αλλαγή στους όρους εργασίας των εργαζόμενων.

Καμία απόλυση.

Ενίσχυση με προσωπικό των ΜΜΜ και αύξηση των δρομολογίων για να αποφεύγεται ο συγχρωτισμός.

Ενίσχυση του δημόσιου συστήματος Υγείας, των νοσοκομείων, της Πρωτοβάθμιας Υγείας. 

πηγή

Η κατακραυγή κατά «Φαληρέα» και το τηλεφώνημα για …«συγγνώμη» στον Κατρούγκαλο

Απίστευτη «χολέρα», με τη μορφή …χιούμορ, για τον πρώην υπουργό Εξωτερικών, γιατί απλώς είναι …ΣΥΡΙΖΑ!

γράφει ο Βασίλης Σκουρής

Τη γενική κατακραυγή στο διαδίκτυο έχει προκαλέσει το δημοσίευμα του Στέφανου Κασιμάτη στη στήλη του «ΦΑΛΗΡΕΥΣ» στην Καθημερινή, με το οποίο επιχειρεί να «κάνει» (χολερικό) χιούμορ, με φωτογραφία του Γιώργου Κατρούγκαλου, τη στιγμή που ο πρώην υπουργός Εξωτερικών βρίσκεται στο βήμα της Βουλής!

«Ω, οι μπούκλες! Πού πήγαν οι ασημένιοι βόστρυχοι; Αυτοί που κάποτε (μόλις πριν από έναν χρόνο) σκίαζαν το πλατύ μέτωπο του Κατρούγκαλου! Νομίζω, μπουλντόζα πρέπει να οδηγούσε ο πανδαμάτωρ όταν πέρασε ίσως ήταν και λίγο μεθυσμένος. Ας καταγραφεί, παρακαλώ, η θλιβερή απώλεια ως ακόμη ένα από τα εγκλήματα της Δεξιάς…», σημειώνει στη λεζάντα ο γνωστός δημοσιογράφος.

Ο πρώην υπουργός Εξωτερικών, ωστόσο, όπως είναι γνωστό σε πολλούς, έχει πρόβλημα υγείας, το καλοκαίρι μάλιστα πέρασε κάποιες εβδομάδες στο νοσοκομείο! Ακόμα και αν ο συνάδελφος δεν το γνώριζε, η φωτογραφία δείχνει πολλά.

Και εν πάση περιπτώσει, ακόμα και αν και το τι έδειχνε η φωτογραφία διέφυγε από τον «Φαληρέα», το θέμα είναι τι αφήνει ο χρόνος στον καθένα; Αυτή είναι η «αριστεία’ που επικαλείται;

Ο Στέφανος Κασιμάτης, σύμφωνα με πληροφορίες μας, τηλεφώνησε στον Γιώργο Κατρούγκαλο και του ζήτησε …συγγνώμη, ενώ δήλωσε ότι θα επανορθώσει στην στήλη του την αμέσως επόμενη ημέρα. Δεν θα πούμε ότι από τότε που βγήκε η συγγνώμη χάθηκε το φιλότιμο.

Θα ρωτήσουμε απλώς, εάν ο Κατρούγκαλος δεν ήταν ΣΥΡΙΖΑ, αλλά της πλευράς του Κυριάκου, θα έκανε το ίδιο σχόλιο; Μπορεί δημοσιογράφοι να βγάζουν …χολέρα, στο όνομα της αριστείας; (Θα μου πείτε και ίσως να έχετε δίκιο, βεβαίως! Από τη στιγμή που ο καθένας αυτό-τοποθετείται στο …στρατόπεδο των αρίστων, δεν μπορεί απέναντί του να βρίσκονται οι …μειονεκτικοί! Αυτή η αντίληψη οδήγησε να κάνεις πλάκα με τον άλλο, μη υπολογίζοντας την περιπέτεια της υγείας του!)

ΥΓ1: Μην δυσαρεστηθεί ο Στέφανος από την άποψη που δημοσιεύουμε. Κάποτε, νομίζω από τις στήλες του «Έθνους», όπου τότε εργαζόμουν, τον είχα υπερασπιστεί από κακόβουλες επιθέσεις που δεχόταν. Και καλό είναι να θυμόμαστε όλοι μας: Μην κάνουμε στους άλλους, αυτό που δεν θέλουμε να μας κάνουν. Μπορεί αυτό να μην είναι μέρος της …αριστείας, αλλά πιστέψτε με είναι μέρος της προσωπικότητάς μας και της αξιοπρέπειάς μας. Είναι το σωστό!

ΥΓ2: Τα παθήματα πρέπει να μας γίνονται μαθήματα: Δεν είναι η πρώτη φορά που ο «Φαληρεύς» επιτίθεται με ανοίκειο τρόπο, με λόγο που προσβάλει τη δημοσιογραφία. Ας θυμηθούμε το δημοσίευμα (29 Μαρτίου 2017) για την Τασία Χριστοδουλοπούλου: «Γιαγιά έγινε, όπως διαβάζω, η Τασία Χριστοδουλοπούλου και, φυσικά, ο τοκετός έγινε σε ιδιωτικό μαιευτήριο διότι, ως γνωστόν, αριστεροί είμαστε και όχι κορόιδα. Συγχαρητήρια, να τους ζήσει, να το χαίρονται κ.λπ. Όμως η χαρμόσυνη είδηση υπονοεί κάτι που κάνει το αίμα (το δικό μου) να παγώνει: για να γίνει γιαγιά η Τασία, σημαίνει ότι είναι και μητέρα. Ομολογώ ότι δεν το είχα ποτέ φαντασθεί...»!

ΥΓ3: Εμείς οι δημοσιογράφοι, πρέπει να σταματήσουμε να πριονίζουμε το κλαδί πάνω στο οποίο καθόμαστε –και δεν είναι ηθικοπλαστικό αυτό, αλλά όρος ύπαρξης!

Έδωσαν ακατάλληλες μάσκες στο προσωπικό στο Νοσοκομείο Αλεξανδρούπολης.!

Ακατάλληλες μάσκες υψηλής προστασία FFP2 κατηγορείται ότι έστειλε το υπουργείο Υγείας στο Πανεπιστημιακό Γενικό Νοσοκομείο Αλεξανδρούπολης (ΠΓΝΑ), και πιθανόν και σε άλλα νοσοκομεία της χώρας, από το Σωματείο Υπαλλήλων Κρατικών Νοσοκομείων  Έβρου. Σύμφωνα με τη σχετική ανακοίνωση, οι μάσκες κρίθηκαν ως μη κατάλληλες από την Επιτροπή Λοιμώξεων του ΠΓΝΑ και σύμφωνα με το ΣΥΚΝΕ «δεν προσφέρουν καμία ατομική προστασία στο ιατρικό και νοσηλευτικό προσωπικό και ορθώς κρίθηκαν ως ακατάλληλες από την Επιτροπή Λοιμώξεων του νοσοκομείου μας, η οποία και ενημέρωσε εγγράφως τη διοίκηση, την ΥΠΕ και το υπουργείο Υγείας ότι οι εν λόγω μάσκες ‘είναι για άλλη χρήση’ σύμφωνα με τις προδιαγραφές τους, γεγονός που οδήγησε στην άμεση απόσυρσή τους».

Το ΣΥΚΝΕ καλεί το υπουργείο Υγείας «να αποσύρει ως οφείλει άμεσα από όλα τα νοσοκομεία της χώρας αυτού του τύπου τις μάσκες υψηλής προστασίας με τον χαρακτηρισμό ως ακατάλληλες» και μαζί με την 4η ΥΠΠΕ «να προσφέρουν σε όλα τα νοσοκομεία αναφοράς (άρα και στο ΠΓΝΑ) όλα τα κατάλληλα μέσα ατομικής προστασίας ώστε να υπάρξει πλήρης ασφάλεια και προστασία στους εργαζόμενους για να μπορέσουν να ανταποκριθούν με απόλυτη επιτυχία στις απαιτήσεις του δεύτερου κύματος Covid-19 που συνεχίζει να μαστίζει εντονότατα τη χώρα μας».

 πηγή

Μάνος Κατράκης: Πάντρευε στα μάτια ήλιο και βροχή

Του Κώστα Γεωργουσόπουλου

Περιόδευε στην επαρχία με την Ευγενία Γκραντέ, διασκευή από το μυθιστόρημα του Μπαλζάκ. Έπαιζε βέβαια τον Γκραντέ, την εντελέστερη πύκνωση του Γάλλου αστού. Καχύποπτος, σκληρός, αφύσικος και παθολογικός φιλάργυρος. Ο Μπαλζάκ λέει κάπου στο κείμενο πως κάθε φορά που ο Γκραντέ ανέβαινε από το υπόγειο όπου φύλασσε τα φλουριά του τα μάτια του είχαν μιαν απόχρωση χρυσαφιά. Ο Κατράκης ήξερε πως αυτή η παρατήρηση δεν μπορεί να περάσει στο θέατρο, γι’ αυτό μετατόπισε το υποκριτικό σήμα στα χέρια.

Τα χέρια του είχαν ιδεολογία· αεικίνητα, γαμψά, αρπακτικά. Ψαχούλευαν συνεχώς τα έπιπλα για να βεβαιωθούν πως είναι εκεί, δικά του. Τα χέρια τού Κατράκη αφηγούνταν την ιστορία της ανθρωπότητας μέσα από την ιστορία του ανθρώπινου χεριού· από εργαλείο επιβίωσης και άμυνας, είχαν γίνει όργανο αρπαγής, επίθεσης, κτήσης και εκμετάλλευσης. Ήταν στιγμές όμως στην παράσταση που αυτά τα χέρια γινόντουσαν τρυφηλά, αρρωστιάρικα. Ήταν όταν γύριζε από το υπόγειο με το χρυσάφι. Ένιωθες πως η αφή τους είχε κάτι το ιδιαίτερο. μια τεχνητή ευαισθησία, μια κεκτημένη συνήθεια στο μέτρημα. Όπως τα χέρια των ασκητών μετρώντας τις χάντρες του κομπολογιού μετρούν το χρόνο με την προσευχή, ο Κατράκης-Γκραντέ μετρούσε το χρόνο με το χρυσάφι.

Όταν αυτά τα χέρια αγκάλιαζαν αποκτούσαν, κατακτούσαν, έλιωναν. Κι όταν ακόμα έδιναν είχες την εντύπωση πως έπαιρναν, πως άρπαζαν. (…)

Στην Ελλάδα οι "νεοφιλελεύθεροι" χρηματοδοτούνται από το κράτος. Εμείς... από εσάς ! Στήριξε την ανεξαρτησία του tvxs.gr, κάνοντας κλικ εδώ.

Στον Οθέλο τα πόδια του πραγμάτωσαν μια σοφή σύνθεση των δύο παραπάνω σημάτων. Ξεκομμένα από τα οικεία χώματα τα πόδια τού Μαύρου προσπαθούσαν να στεριώσουν σε ξένη γη. Συνεχώς τρίκλιζε και παραπατούσε γιατί, γυμνασμένος στις αμμουδιές της πατρίδας, έχανε την επαφή στα χαλιά και στα πλακόστρωτα της Βενετιάς. Έπρεπε να προσέξετε τις καμπύλες του πέλματός του· ψαχούλευαν το έδαφος όπως η τίγρη στο κλουβί. Διστακτικά και περήφανα. Αμήχανα και «βασιλικά». (…)

Το πέμπτο σήμα του Κατράκη μού δόθηκε στον Δον Κιχώτη. Ήταν τα μάτια του. Πυρετικά και θλιμμένα. Πονετικά και ταυτόχρονα αγέρωχα, πονηρά και αφοπλιστικά αθώα. Κολασμένα και παρθενικά. Αδηφάγα και θεονήστικα. Τι ψυχή ήταν αυτή που μπορούσε συνάμα να παντρεύει στα μάτια ήλιο και βροχή; Που μπορούσε να αστράφτει και να συννεφιάζει; Τα μάτια του Κατράκη-Δον Κιχώτη κλαίγαν μαζί και γελούσαν, θρηνούσαν τη θλιβερή πραγματικότητα ενός κόσμου χωρίς όραμα και πίστη και υμνούσαν την ανατολή ενός κόσμου που ανέβαινε· γεμάτος όνειρο, πίστη, αθωότητα και αγάπη. Έβλεπες πως αυτά τα μάτια δεν ατένιζαν μιαν ουτοπία αλλά το μέλλον μιας ελπίδας. Στη διασκευή που έπαιζε στο Εθνικό Θέατρο έμεινα με την εντύπωση πως κατόρθωσε το αδύνατο. Στη σκηνή του θανάτου, λίγο πριν κλείσει τα μάτια, πιστεύω πως διέκρινα το ένα μάτι του να θλίβεται για την κατάντια τού πεζού κόσμου, αλλά μαζί να θλίβεται που τον άφηνε, και το άλλο μάτι του να λάμπει για την προσδοκία ενός μέλλοντος κόσμου που ήταν ταυτόχρονα ποιητικός και πραγματικός. (…)

Το τελευταίο, ήταν η φωνή του. Έγραψα κι αλλού γι’ αυτό το θαύμα και τόνισα την αίσθηση της συνέχειας της γλώσσας που μετέφερε. Ο Κατράκης με τη φωνή του κατάργησε την τυπογραφία. Ξανάκανε τη γλώσσα μουσική τής αγοράς λαού, έδωσε στη γλώσσα, που οι περιπέτειες της αστικοποίησης και της κατανάλωσης την έκαναν εργαλείο συναλλαγής, τη διάσταση της ψυχικής επικοινωνίας που είχε πάντα στη συνείδηση του λαού μας. Την ουσίωσε. Την πήρε από τα μάτια των αναγνωστών και την ακούμπησε στα αυτιά των ανθρώπων. Από το λίχνο της μοναχικής παρηγοριάς μετέφερε τη νεοελληνική ποίηση στην Εκκλησία του Δήμου. Η φωνή του, ένα φυσικό προϊόν που έγινε, με το συναίσθημα, την εμπειρία και την καλλιέργεια, πολιτισμικό φαινόμενο, αποκατέστησε τη σχέση των ποιητών με τους φυσικούς τους αποδέκτες, το λαό. (…)

Ο συνθετικός του υποκριτικός κώδικας θα μας μείνει όπως τον πρότεινε στο Ντα. Πήρε ένα ποιητικό διαμαντάκι ηθογραφικό και του έδωσε παγκοσμιότητα.

Εκεί τα στοιχεία που απαρίθμησα δέθηκαν σε διαλεκτική σχέση. Έγραψα τότε πως ο τρόπος με τον οποίο εισήλθε ο Κατράκης στη σκηνή, ο τρόπος που πρόβαλε στον ορίζοντα του ποιητικού χώρου, ήταν το άπαντο της υποκριτικής τέχνης. Το σώμα-σήμα έδωσε εξαίφνης το στίγμα του. Ο λόγος εγένετο Σαρξ. Γεννήθηκε ένας άνθρωπος πλήρης, αθάνατος, γιατί το ποιητικό γεγονός γίνεται από φθαρτά υλικά αλλά τα υπερβαίνει.

Μίλησαν πολλοί για το ταλέντο του Κατράκη και άφησαν μια υπόνοια μεταφυσικής σ’ αυτή την εκτίμηση. Επειδή δεν πιστεύω στη μαγεία, νομίζω πως το υποκριτικό φαινόμενο του Κατράκη είναι προϊόν μιας αντιφατικής, δηλαδή πολύ ανθρώπινης ζωής, προϊόν μιας πλούσιας εμπειρίας. Οι αγώνες του, τα βάσανά του, οι έρωτές του, τα πάθη του, ο αξεδίψαστος βίος του, ήταν η μοναδική του προίκα.

Μικρός ήθελε να γίνει ναυτικός. Η μάνα του τον εμπόδισε. Κι όμως ταξίδεψε πολύ με ούριο άνεμο μέσα στο καράβι της τέχνης και της ζωής και εκόμισε μέγα πλούτος και μας τον χάρισε αφειδώλευτα.

Τώρα που άραξε στο στερνό λιμάνι, τώρα που έκλεισαν για πάντα τα μάτια του, το ένα θλιμμένο, το άλλο γελούμενο, εμείς θα συνεχίζουμε το ταξίδι μέσα στα θαυμάσια πλούτη που μας κληροδότησε.  (από το περιοδικό ΑΤΑΚΑ)

Η ζωή του

Ο Μάνος Κατράκης, κορυφαίος πρωταγωνιστής του θεάτρου και θιασάρχης, γεννήθηκε στις 14 Αυγούστου του 1909 στο Καστέλι Κισσάμου των Χανίων Κρήτης. Ήταν το μικρότερο από τα πέντε παιδιά του εμπόρου Χαράλαμπου Κατράκη και της Ειρήνης.

Το 1919 η οικογένειά του μετακόμισε στην Αθήνα, όπου ο Μάνος. Έκανε το ντεμπούτο του σε ηλικία μόλις 18 ετών, με το θίασο Οι Νέοι στο έργο Για την αγάπη της. Το μπρίο και η δυναμικότητά του ενθουσίασαν τον σκηνοθέτη Κώστα Λελούδα κι έτσι ένα χρόνο αργότερα, το 1928, έπαιξε στην πρώτη βουβή ταινία Το λάβαρο του '21.

Την ίδια περίοδο εντάχθηκε στο Θίασο της Ελευθέρας Σκηνής της Μαρίκας Κοτοπούλη, του Σπύρου Μελά και του Μήτσου Μυράτ, παίζοντας σε έργα όπως Η λύρα του γερο-Νικόλα, Οι άθλιοι και Στέλλα Βιολάντη. Το 1930 συνεργάστηκε με το Λαϊκό Θέατρο του Β. Ρώτα και το 1932 προσλήφθηκε στο νεοϊδρυθέν Εθνικό Θέατρο, όπου ερμήνευσε μεταξύ άλλων τον Κορυφαίο στον Αγαμέμνονα και τον Κρητικό στη Βαβυλωνία.

Το 1934 συνεργάστηκε με τον Β. Αργυρόπουλο και το 1935 ξανά με τη Μ. Κοτοπούλη, για να επιστρέψει, την ίδια χρονιά στο Εθνικό Θέατρο. Το 1943 ανέλαβε Πρόεδρος του Σωματείου Ελλήνων Ηθοποιών και από τη θέση αυτή συνέβαλε τα μέγιστα στην ίδρυση του Κρατικού Θεάτρου Θεσσαλονίκης όπου και έπαιξε μέχρι το 1946, οπότε επέστρεψε στο Εθνικό. Εκδιώχθηκε, όμως, ένα χρόνο αργότερα, λόγω των αριστερών πεποιθήσεών του. Αρνούμενος να υπογράψει «δήλωση μετανοίας», εξορίστηκε στην Ικαρία, στη Μακρόνησο και τον Αϊ-Στράτη.

Επέστρεψε στην Αθήνα το 1952, διοργανώνοντας «ποιητικές απογευματινές» στο θέατρο Μουσούρη. Ξανανέβηκε στη σκηνή με το θίασο της Κατερίνας Ανδρεάδη, λίγο αργότερα με τον θίασο του Αδαμάντιου Λεμού και αμέσως μετά με τον Θυμελικό Θίασο του Λίνου Καρζή (Προμηθεύς Δεσμώτης). Στη συνέχεια και μέχρι το 1955 εμφανίστηκε με την Κυβέλη και αμέσως μετά συγκρότησε δικό του θίασο με την Ασπασία Παπαθανασίου (Ευγενία Γκραντέ, Βαθιές είναι οι ρίζες, Το κορίτσι με το κορδελάκι κ.ά).

Το 1955 ίδρυσε το Ελληνικό Λαϊκό Θέατρο και εγκαταστάθηκε στον υπαίθριο χώρο του Πεδίου του Άρεως, τον οποίο εγκαινίασε με τον Αγαπητικό της Βοσκοπούλας. Σ' αυτό το θέατρο, με μεγάλη συμμετοχή κοινού και καλλιτεχνική επιτυχία, συνέχισε ως το 1967, υποστηρίζοντας συστηματικά το ελληνικό έργο (Ο μονοσάνδαλος, Το κορίτσι με το κορδελάκι, Η Αντιγόνη της Κατοχής, Ο Πατούχας και διασκευές από έργα του Καζαντζάκη, όπως Ο Χριστός ξανασταυρώνεται και Ο Καπετάν Μιχάλης). Σποραδικά ανέβασε και κλασικό ρεπερτόριο (Ιούλιος Καίσαρ, Φουέντε Οβεχούνα). Τους χειμώνες, το ΕΛΘ φιλοξενείτο σε διάφορα θέατρα ή περιόδευε στην επαρχία, την Κύπρο και την Κωνσταντινούπολη.

Καθώς το 1968 του έγινε έξωση από το Πεδίο του Άρεως, ο Κατράκης συνέχισε την πρωταγωνιστική του πορεία, πότε με το θίασό του, πότε με άλλους πρωταγωνιστές. Το 1972 επέστρεψε στο Εθνικό Θέατρο και πρωταγωνίστησε στον Οθέλλο και τον Δον Κιχώτη, και στην Επίδαυρο στον Οιδίποδα Τύραννο (1973) και στον Προμηθέα Δεσμώτη(1974).

Αργότερα, συνεργάστηκε με την Αλίκη Βουγιουκλάκη, το ΚΘΒΕ, για να επανιδρύσει το 1977 το ΕΛΘ, ανεβάζοντας έργα Αρμπούζοφ (Φθινοπωρινή ιστορία με την Έλλη Λαμπέτη), Γκόρκι (Οι Τελευταίοι), Μπρεχτ (Συντροφιά με τον Μπρεχτ, με τη Μελίνα Μερκούρη), Λέοναρντ (Ντα), Μασάρι (Ταμπού) και τη Λειτουργία κάτω από την Ακρόπολητου Νικηφόρο​υ Βρεττάκου. Η τελευταία του εμφάνιση έγινε το 1984 στο Ηρώδειο, με το μουσικό έργο του Θόδωρου Αντωνίου Προμήθεια.

Συνεργάστηκε με πολύ σημαντικούς καλλιτέχνες (Δ. Ροντήρη, Π. Κατσέλη, Τ. Μουζενίδη, Μ. Βολανάκη, Σπ. Ευαγγελάτο, Μ. Θεοδωράκη, Σπ. Βασιλείου, Α. Κατσέλη, Τ. Καρούσο, Ελ. Χατζηαργύρη, Αν. Βαλάκου) και συμμετείχε σε εκατοντάδες εκδηλώσεις, όπου με την ανεπανάληπτη φωνή του δικαίωνε το νεοελληνικό ποιητικό λόγο. Οι αναγνώσεις του σε κείμενα νεοελληνικής λογοτεχνίας παρέμειναν κλασικές.

Ο Κατράκης έπαιξε και σε πολλές ταινίες στον κινηματογράφο. Αξιόλογες είναι οι ερμηνείες του στο Μαρίνο Κοντάρα του Γιώργου Τζαβέλα (1948), στη Συνοικία το όνειρο του Αλέκου Αλεξανδράκη (1961) στην Ηλέκτρα του Μιχάλη Κακογιάννη (1962), στο Ένας Ντελικανής του Μανόλη Σκουλούδη (1963). Βραβεύτηκε στο Διεθνές Φεστιβάλ του Σαν Φρανσίσκο, για την ερμηνεία του στον ρόλο του Κρέοντα στην Αντιγόνη του Γ. Τζαβέλλα, και στο Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης για τη συμμετοχή του στο Συνοικία το όνειρο. Εκπληκτική ήταν η θεατρική ερμηνεία του στο Ντα.

Λίγο μετά την ολοκλήρωση των γυρισμάτων της τελευταίας ταινίας Ταξίδι στα Κύθηρα, με σκηνοθέτη το Θόδωρο Αγγελόπουλο, άφησε την τελευταία του πνοή, στις 2 Σεπτεμβρίου του 1984, χτυπημένος από καρκίνο των πνευμόνων.

Ο Οδυσσέας Ελύτης στο μνημόσυνο των 2 χρόνων από το θάνατο του Μάνου Κατράκη, δήλωσε:

Η ωχρή μορφή του Μάνου Κατράκη, χαραγμένη με επιμονή και με κόπο πάνω στο μέταλλο της νεοελληνικής πραγματικότητας, εξακολουθεί να αντιστέκεται στις αλλοιώσεις του χρόνου και να ακτινοβολεί όλο ήθος. Η καθαρότητα της φωνής του. Δεν έχω ακούσει ποτέ πιο ωραία ελληνικά. Οι λέξεις βγαίνουν από τα χείλη του λαμπερές και στρογγυλές, μ’ ένα περίγραμμα φωτεινό, όπως τα βότσαλα κάποιου παρθένου γιαλού. Σαν ποιητής θέλω, για τη μεγάλη προσφορά που έκανε ο έξοχος αυτός καλλιτέχνης σ’ όλο το μάκρος της ζωής του προς το ζωντανό νεοελληνικό λόγο, να του πω ένα μεγάλο ευχαριστώ.

Ελευθεροτυπία, 30.08.1986

Πηγή: artinews