Αναρτήσεις
Μέχρι ποιο σημείο εξευτελισμού της κοινοβουλευτικής διαδικασίας είναι διατεθειμένη να φτάσει η κυβέρνηση Σαμαρά-Βενιζέλου; Κατάργησε σε πολύ σοβαρά θέματα τη Βουλή και νομοθετεί καταχρηστικά με πράξεις νομοθετικού περιεχομένου· φέρνει σωρό νομοθετήματα εκατοντάδων σελίδων για να ψηφιστούν με ένα άρθρο από βουλευτές που ούτε προλαβαίνουν να τα φυλλομετρήσουν· κλείνει την ολομέλεια και θέτει σε λειτουργία τα ελεγχόμενα θερινά τμήματα, για να οδηγήσει σε παραγραφή εγκλήματα υπουργών· αναβάλλει χωρίς κανένα πρόσχημα επί μήνες αιτήματα της αξιωματικής αντιπολίτευσης για προ ημερησίας διάταξης συζητήσεις στη Βουλή· φέρνει στα θερινά τμήματα χωρίς καμία δικαιολογία κρίσιμα νομοσχέδια που απαιτούν συζήτηση σε ολομέλεια· κάνει ό,τι μπορεί για να καταργήσει το δικαίωμα των βουλευτών να ζητήσουν δημοψήφισμα· έρχεται σε σύγκρουση ακόμα και με τον πρόεδρο της Βουλής, που είναι στέλεχος της ΝΔ, προκειμένου να μη συγκληθεί η ολομέλεια, όπως ορίζει το άρθρο 44 του συντάγματος για τα δημοψηφίσματα· αφαιρεί και προσθέτει –αναλόγως– τις προτάσεις για δημοψήφισμα με θέμα τη «μικρή ΔΕΗ» όπως της κατέβει· δεν τολμάει να ζητήσει τη γνωμοδότηση του Επιστημονικού Συμβουλίου της Βουλής, όπως υποδεικνύει ο πρόεδρός της· παραπέμπει σε τμήμα της Βουλής να αποφασίσει για το αν θα συγκληθεί η ολομέλεια, δηλαδή για ένα θέμα που μόνο η ολομέλεια μπορεί να αποφανθεί…
Ο πάτος του αυταρχισμού
Και όλα αυτά γιατί; Μόνο και μόνο γιατί δεν θέλει να γίνει οποιαδήποτε συζήτηση για τη «μικρή ΔΕΗ» στην ολομέλεια της Βουλής, επειδή θεωρεί ότι αυτό θα καταγραφόταν σαν τακτική ήττα της. Γιατί μάλλον δεν θα έπρεπε να φοβάται ότι θα ληφθεί απόφαση για δημοψήφισμα, αφού μια τέτοια απόφαση απαιτεί 180 ψήφους.
Είναι ικανοί να καταρρακώσουν σε τέτοιο βαθμό με μια τέτοια δικαιολογία, κάθε έννοια κοινοβουλευτικής νομιμότητας; Φαίνεται πως την κυβέρνηση Σαμαρά – Βενιζέλου δεν την αγγίζουν κάτι τέτοια ερωτήματα. Έφτασαν στο σημείο να αναθέσουν στο δεξί χέρι του Σαμαρά να αναλάβει το θεάρεστο έργο να υπογραφεί από τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας μες στη νύχτα ο νέος νόμος για τη «μικρή ΔΕΗ», ώστε να μην μπορεί να τεθεί θέμα δημοψηφίσματος! Είναι οι ίδιοι άνθρωποι που χαρακτηρίζουν «υπονόμευση των θεσμών» την άρνηση της αξιωματικής αντιπολίτευσης να ψηφίσει νέο πρόεδρο πριν γίνουν βουλευτικές εκλογές.
Ο πάτος της κατάργησης κάθε κοινοβουλευτικής νομιμότητας ήταν πάντοτε η κατάληξη της λογικής του αυταρχισμού. Όσοι τον επιλέγουν, συνήθως δεν μπορούν να κάνουν πίσω. Δεν μπορούν να ακούσουν τη φωνή της απλής λογικής, τη φωνή του κ. Πρ. Παυλόπουλου, όχι μόνο έγκυρου συνταγματολόγου, αλλά και ηγετικού στελέχους της ΝΔ, που διακηρύσσει ότι οι προτάσεις για δημοψήφισμα συναθροίζονται και ότι δεν μπορεί ένα θερινό τμήμα να μιλήσει για λογαριασμό της ολομέλειας της Βουλής, αν θα συγκληθεί ή όχι: ένας μόνο όρος τίθεται από το σύνταγμα, η συγκέντρωση 120 βουλευτών. Δεν μπορούν να ακούσουν τον δικό τους πρώην πρόεδρο της Βουλής, κ. Απ. Κακλαμάνη, που κι αυτός κινείται στο ίδιο μήκος κύματος.
Άλλες εποχές…
Αυτή η εικόνα του εξευτελισμού τής κοινοβουλευτικής διαδικασίας, με πλήρη αδιαφορία για τα αποτελέσματα που μπορεί να έχει, θυμίζει άλλες εποχές, όταν το κοινοβούλιο μεταμορφωνόταν σε παρασκευαστήριο τεχνητών και συχνά εκβιασμένων πλειοψηφιών, προκειμένου να αποφευχθεί η προσφυγή στη λαϊκή ετυμηγορία. Τέτοια παρασυνταγματικά και παρακοινοβουλευτικά μαγειρεία, έχουμε να δούμε από την εποχή των Ιουλιανών.
Τότε, τουλάχιστον, κρίνονταν πολύ σημαντικά ζητήματα, όπως ο αποφασιστικός λόγος του παλατιού και των παράκεντρων εξουσίας στην επιλογή της κυβέρνησης, κρίνονταν η δυνατότητα του εκλογικού σώματος να αποφασίζει για λογαριασμό του. Μήπως θέλουν να επαναφέρουν στο προσκήνιο παρόμοια διλήμματα στη σημερινή συγκυρία;
Εκτός αν η διάλυση του κυβερνητικού στρατοπέδου μπροστά στο ενδεχόμενο μιας εκλογικής κατάρρευσης είναι τόσο σοβαρή, που φοβούνται ότι τα πάντα θα μπορούσαν να προκύψουν σαν αποτέλεσμα μιας συζήτησης και ψηφοφορίας στην ολομέλεια. Αν, όμως, έτσι έχουν τα πράγματα, οι άνθρωποι αυτοί είναι διπλά επικίνδυνοι: όχι μόνο επειδή εφαρμόζουν μια καταστροφική για την οικονομία, την κοινωνία και τη δημοκρατία πολιτική, αλλά και επειδή δεν θα είναι σε θέση να αντιτάξουν την παραμικρή αντίσταση στις πιέσεις εξωτερικών και εσωτερικών παραγόντων για διαιώνιση και επίταση της «κατάστασης ανάγκης».
Χ. Γεωργούλας
http://www.epohi.gr/
0 comments :
Δημοσίευση σχολίου