Ο ματωμένος κρατισμός των νεοφιλελέδων

Του Γιώργου Ανανδρανιστάκη

Χάρηκαν μέχρι μυελού οστών οι νεοφιλελεύθεροι αντικρατιστές με την επιστράτευση των συνδικαλιστών της ΔΕΗ - στο Δημόσιο δεν υπάρχουν εργαζόμενοι, υπάρχουν μόνο συνδικαλιστές. Τις γουστάρουν πολύ οι νεοφιλελεύθεροι τις επιστρατεύσεις, όλες τις επιστρατεύσεις ανεξαιρέτως. Τις αντιλαμβάνονται ως επιθέσεις με βαρέα όπλα κατά των ζιζανίων που δεν αφήνουν το δέντρο της αγοράς να βγάλει φύλλα και καρπούς, τύφλα να 'χει το ντιντιτί, που το 'φερε ο Τρούμαν απ' την Αμερική. Εκτός από διασκεδαστικές, οι επιστρατεύσεις είναι και ωφέλιμες, να τελειώνουν οι δουλίτσες στο τσάκα- τσάκα, να πουληθεί η ΔΕΗ, να πάρει ο καθείς το μερτικό του. Το τερπνόν μετά του ωφελίμου.

Αν ήμουν νεοφιλελεύθερος αντικρατιστής, θα τις έτρεμα τις επιστρατεύσεις, θα έκανα ό,τι μπορούσα για να τις αποτρέψω. Οι επιστρατεύσεις είναι η υπέρτατη επίδειξη δύναμης του κράτους απέναντι στους πολίτες, η απόδειξη ότι δεν μπορείς να ξεφύγεις από πουθενά, θα σε βρούμε, μπαγασάκο, θα σε στριμώξουμε στη γωνία και θα σε λιώσουμε με τα δικαστήρια και τις αστυνομίες μας. Θα έπρεπε να του σηκώνεται η τρίχα του αντικρατιστή, κι όμως αυτή η άτιμη παραμένει νωχελικά ξαπλωμένη στο δέρμα, διότι ο νεοφιλελές, κυρίες μου και κύριοι, είναι κρατιστής μέχρι το μεδούλι, αρκεί το κράτος να κάνει σωστά τη δουλειά του.

Ο νεοφιλελεύθερος αντικρατιστής θέλει σιδερόφρακτη αστυνομία, για να δέρνει και να μπουζουριάζει τους ταραξίες, ιδίως εκείνους που εμποδίζουν τις επενδύσεις και τον τουρισμό. Θέλει πανίσχυρο στρατό, για να εισβάλλει στα άλλα κράτη και να επιβάλλει τη δημοκρατία, λαμβάνοντας ως αποζημίωση πετρελαιοπηγές, μεταλλεύματα και ό,τι άλλο προλάβει να αρπάξει. Θέλει το δικαστικό σύστημα δαιδαλώδες και απρόσωπο, σύστημα καφκικό, να βγάζει στο άψε σβήσε τις αποφάσεις που εξοντώνουν τα ζιζάνια και τον δάκο. Θέλει σούπερ μυστικές υπηρεσίες, με σούπερ κοριούς, για να ξέρει κάθε στιγμή πού βρίσκονται και τι λένε οι εχθροί του. Παρ' όλο που είναι φανατικός υπέρμαχος του ιδιωτικού, είναι έτοιμος να αποδεχτεί την πλέον κατάφωρη παραβίαση της ιδιωτικής ζωής, χάριν του κοινού καλού, που όλως τυχαίως ταυτίζεται με το καλό το δικό του.

Μα όλα τούτα, η σούπερ αστυνομία, ο σούπερ στρατός, τα σούπερ δικαστήρια, οι σούπερ κοριοί, στοιχίζουν ένα κάρο λεφτά. Πού θα τα βρει το κράτος τα λεφτά, αφού εσείς οι νεοφιλελεύθεροι είσαστε εναντίον των φόρων; Λάθος! Εμείς οι νεοφιλελεύθεροι είμαστε εναντίον των φόρων που εμποδίζουν την ανάπτυξη και την προκοπή, δηλαδή εναντίον των φόρων που πληρώνουμε εμείς. Οι υπόλοιποι επιβάλλεται να πληρώνουν φόρους, για να τρέφουν το σούπερ κράτος που θα τους καταστέλλει -σαν να ταΐζεις με το χέρι σου την τίγρη που πρόκειται οσονούπω να σε κατασπαράξει.

Ο νεοφιλελές αντικρατιστής θέλει το κράτος του να μοιάζει σαν το συκώτι του μόσχου: Να είναι μαύρο, να είναι άσχημο και να στάζει αίμα.

Avgi.gr