Χάνει και το ηθικό πλεονέκτημα ;

Του Γιάννη Σιδέρη

Θυμό (42%) αγωνία (25%) και φόβος (16%), είναι τα κυρίαρχα συναισθήματα των πολιτών, με την ελπίδα να υπερέχει στο 12% εξ αυτών, σύμφωνα με έρευνα της εταιρίας PRORATA για την εφημερίδα των Συντακτών.

Ο ΣΥΡΙΖΑ έχει πλέον πολιτική και κυβερνητική ηλικία, έχει δώσει δείγματα γραφής, και ως εκ τούτου ο αρχηγός του  δεν προβάλει στην συνείδηση του κόσμου ως ο άσπιλος ηγέτης με την ρομφαία της καθαρτήριας δράσης. Στην έρευνα φθαρμένο τον θεωρεί το 30% του δείγματος, έναντι 23% του Μητσοτάκη, και  βέβαια το απαραίτητο 25% και τους δύο το ίδιο. Είναι εντυπωσιακό ότι σε σχέση με τον κ. Μητσοτάκη (αρχηγό ενός κόμματος του παλιού πολιτικού σκηνικού» που λέει ο πρωθυπουργός), ο κ. Τσίπρας παρουσιάζεται λιγότερο έντιμος, λιγότερο αποτελεσματικός, και περισσότερο φθαρμένος!

Δεν είναι αναφορά υπέρ Μητσοτάκη η αναφορά στην έρευνα. Ο αρχηγός της ΝΔ θα απασχολήσει κριτικά την στήλη όταν και εάν γίνει πρωθυπουργός της χώρας. Απλώς η σύγκριση που καταγράφει η έρευνα, προβάλει το εντυπωσιακό γεγονός της ταχύρρυθμης, σαρωτικής, συνολικής  φθοράς του κυβερνώντος κόμματος, μέσα σε ένα χρόνο από την περηφανή νίκη του στις εκλογές του Σεπτέμβρη του 15.

Ο καιρός των ανώδυνων υποσχέσεων, των «ρωμαλέων αντιστάσεων», της σφοδρής καταγγελίας του παρελθόντος, του «ηθικού πλεονεκτήματος», παρέσχε πλούσιο πολιτικό κεφάλαιο  στην κυβερνώσα παράταξη. Ωστόσο το κεφάλαιο αυτό ξοδεύτηκε άσκοπα και άτσαλα, μέσα από την ανικανότητα,την ιδεοληψία, την ανοργανωσιά, την έλλειψη προγράμματος, την ανυπαρξία στόχων, την αδυναμία διοίκησης, την ανερμάτιστη  πολυλογία, και κυρίως το εύκολο ψέμα. Ακόμη και τώρα, την στιγμή που πετσοκόβονται συντάξεις, που ο βασικός μισθός κατεβαίνει τα 500 ευρώ, η κυβέρνηση προσπαθεί να πείσει   ότι όλα πάνε πρίμα, ότι αντιστέκεται, ότι πάνω από το πτώμα της θα περάσουν τα μέτρα των ευρωπαίων δανειστών και του ΔΝΤ.

Η κυβέρνηση ασθμαίνουσα σωρεύει αποτυχίες. Οι δυο τελευταίες ήταν:  η διακοπή της διάσκεψης του Συμβουλίου της Επικρατείας επί της συνταγματικότητας του νόμου  για τις τηλεοπτικές άδειες. (Ουδείς επείσθη ότι δεν έχει παρέμβει, αφής στιγμής ο πρωθυπουργός είχε  περίπου προαναγγείλει το αποτέλεσμα -  υπάρχουν βέβαια και αστάθμητοι παράγοντες, και ένας τέτοιος ήταν χθες η αντίδραση των δικαστών). Το δεύτερο ήταν η γενεσιουργός αιτία της τελευταίας αποτυχίας, δηλ. η κατάργηση των καναλιών.

Απεδύθη σε έναν άστοχο αγώνα με τεράστιο πολιτικό κόστος και κέρδισε (αν κέρδισε) μια πύρρειο νίκη.  Δεν κατανόησε ότι η δαιμονοποίηση των καναλιών ήταν μια μειοψηφική ιδεολογική άποψη, μακράν των ενδιαφερόντων του λαού. Είχε εκκολαφθεί στους κόλπους του, στον σκληρό πυρήνα του 4%, και όσων πολιτικών δυνάμεων και ομάδων ευρίσκονταν αριστερότερα αυτού.  Η μεγάλη μάζα μια χαρά παρακολουθούσε τα κανάλια, αποδεχόμενη ή όχι την ποιότητά τους, και  χρέωσε στην κυβέρνηση προσπάθεια  ελέγχου της ενημέρωσης, με τον κακό χαμό που έγινε  

        

Στο μόνο που θα μπορούσε να επενδύσει η κυβέρνηση είναι το προσφιλές της: Η συνέχιση της αέναης καταγγελιολογίας για το κακό παρελθόν και τους κομματικούς φορείς που το διαχειρίστηκαν.  Επιπροσθέτως, στην συγκυρία, η έρευνα για τα δάνεια στα ΜΜΕ και στα δύο μεγάλα κόμματα, θα αποτελούσαν τη χρυσή ευκαιρία να πάρει την ρεβάνς από την κυβερνητική αποτυχία  και να προσπαθήσει να  πείσει ότι αποτελεί την φωτεινή πλευρά του φεγγαριού. Η συζήτηση που θα λάβει χώρα στη Βουλή θα βοηθούσε ως προς αυτό.

Γράφουμε «θα» και όχι ότι θα το κατορθώσει,  γιατί πλέον ο λαός ζει τα επίχειρα της διακυβέρνησης του. Ο ΣΥΡΙΖΑ αναφέρεται  στο βρώμικο παρελθόν, μόνο που οι συνθήκες ζωής ήταν  καλύτερες τότε απ ό,τι είναι τώρα.

Αφού η κοινή γνώμη έχει αποκρυσταλλώσει τη άποψη ότι ο κ. Τσίπρας είναι πιο φθαρμένος από τον κ. Μητσοτάκη, πλέον και το αποδοτικό παιχνίδι της καταγγελίας έχει χαθεί. Μόνο το έργο θα μπορούσε να πείσει  αλλά αυτό αποτελεί είδος εν ανεπαρκεία.