Αναζητείται ο νεος εχθρός...

Του Γιάννη Παντελάκη

Ανεξάρτητα από την έκβαση που θα έχει η υπόθεση των τηλεοπτικών αδειών, η κυβέρνηση πρέπει σύντομα ν ανακαλύψει τον νέο εχθρό.  Αυτόν τον οποίο θα χρησιμοποιεί για να μετατοπίζει το ενδιαφέρον της κοινής γνώμης και να αποπροσανατολίζει, θα δαιμονοποιεί σε υπερθετικό βαθμό και θα περιγράφει περίπου ως τον αποκλειστικά υπεύθυνο για όσα αρνητικά μας συμβαίνουν. Ο σχετικός ρόλος των καναλαρχών, εξαντλήθηκε. Είτε πάρουν άδεια, είτε όχι, το νέο τηλεοπτικό τοπίο θ' αποτελεί ευθύνη της σημερινής κυβέρνησης. Δεν μπορεί να χρησιμοποιούνται άλλο.

Οι καναλάρχες, είχαν χαρακτηριστεί ως περίπου το απόλυτο κακό. Και υπήρχε εν μέρει βάση γι αυτό, λειτουργούσαν για 27 χρόνια και με ευθύνη των κυβερνήσεων μ' έναν αυθαίρετο τρόπο. Με αυτούς δεν θ αλλάξει τίποτα. Ενδεχομένως να κάνουν την ίδια δουλειά, πληρώνοντας ένα ποσό στο κράτος. Ούτε στην πληροφόρηση και γενικότερα στο παρεχόμενο τηλεοπτικό προϊόν θα αλλάξει κάτι. Απλά η κυβέρνηση θα βρει περισσότερους συμμάχους στο νέο τοπίο.

Η χρησιμοποίηση των καναλαρχών, φτάνει στο τέλος. Άλλωστε, ο ρόλος για τον οποίο τους χρησιμοποίησε η κυβέρνηση είχε μεγάλη διάρκεια. Ξεκίνησε από τα χρόνια που ο ΣΥΡΙΖΑ βρισκόταν στην αντιπολίτευση. Από τότε που από την μια συναλλασσόταν με αρκετούς από αυτούς (Ψυχάρης, Μπόμπολας κ.α.), από την άλλη έκανε παράλληλα επιθέσεις  στην διαπλοκή!

Ο νέος εχθρός, πρέπει να έχει ανάλογα χαρακτηριστικά. Να είναι ισχυρός και να έχει δαιμονοποιηθεί για ένα μεγάλο κομμάτι της κοινωνίας. Με δεδομένες τις καλές σχέσεις που έχει αναπτύξει η κυβέρνηση μ' ένα μεγάλο κομμάτι των ισχυρών αυτής της χώρας, η αναζήτηση νέου εχθρού είναι δύσκολη.

Είναι όμως παράλληλα και αναγκαία. Πρέπει να υπενθυμίζεται συχνά η παρουσία του όταν βγαίνουν για παράδειγμα κάποια στοιχεία (όπως αυτά της ΕΛΣΤΑΤ χθες), που δείχνουν ότι περίπου 4 εκατ. άνθρωποι στη χώρα βρίσκονται σε κίνδυνο φτώχειας ή στερούνται τα στοιχειώδη υλικά αγαθά. Πρέπει να επιτίθεται η κυβέρνηση στον εχθρό, όταν αποκαλύπτεται ότι ο ένας στους δυο συνταξιούχους ζει κάτω από τα όρια της φτώχειας. Πρέπει να γίνεται η επίκληση του εχθρού, όταν μαθαίνουμε για τεράστια ποσοστά εργαζόμενων που αμείβονται με 100 έως 400 ευρώ τον μήνα.

Είναι φανερό ότι οι κυβερνητικές προσπάθειες για την ανακάλυψη του νέου εχθρού είναι έντονες. Μετά την λίστα Λαγκάρντ, ακούμε για αποκαλυπτικά στοιχεία που προκύπτουν από την λίστα Μπόγιαρνς. Μακάρι να υπάρξουν, αλλά μάλλον αυτά δεν θα είναι αρκετά για να χορτάσουν ένα μεγάλο κομμάτι της κοινωνίας που βρίσκεται στα όρια της εξαθλίωσης...