Ανταρσίες «αγωνιστών», με το βλέμμα στην επόμενη μέρα

Του Γιάννη Σιδέρη

Όσο η κυβερνητική πολιτική καταρρακώνει τις οικονομικές προοπτικές της χώρας, όσο ο βουβός θυμός των πολιτών θα αυξάνεται, όσο το πρώην λαμπερό άστρο του Αλέξη Τσίπρα θα ξεθωριάζει, όσο τα δημοσκοπικά χαρακτηριστικά θα δείχνουν ότι η κατιούσα είναι μη αναστρέψιμη, τόσο  θα αναμοχλεύεται η κρούστα της  σιωπηρής συναίνεσης και θα ακούγονται φωνές άρνησης, «αντίστασης» και οι  προτροπές για μια άλλη πολιτική, που υποτίθεται θα επανέφερε τον ΣΥΡΙΖΑ  στις πρωταρχικές, «αριστερές» -  και πρωτόλειες - ιδεολογικές του αρχές.

Χθες πλήρεις συντροφικής  αλληλεγγύης οι γνωστοί «53+», τάχθηκαν με κείμενό τους αλληλέγγυοι στον   σύντροφο Σκουρλέτη, για την γενναία αντίστασή του  και την επιτυχία του όσον αφορά στη διατήρηση του Δημόσιου Ελέγχου των Δικτύων Μεταφοράς Ηλεκτρικής Ενέργειας (ΑΔΜΗΕ). Παράλληλα τονίζουν ότι πρέπει να δώσουν όλοι μαζί τις μάχες στις ιδιωτικοποιήσεις στον ενεργειακό τομέα.

Όλοι αυτοί, όπως και ο σύντροφος Σκουρλέτης, ομού μετά των άλλων συντρόφων τους, και του σύντροφου πρωθυπουργού, είναι αυτοί που ψήφισαν «καταναγκαστικώς» το τρίτο μνημόνιο, στο οποίο προβλέπονται όλα αυτά στα οποία τώρα δήθεν «αντιστέκονται». Σε εισαγωγικά η λέξη καθώς αυτοί που πραγματικά αντιστάθηκαν, που δεν θέλησαν να λερώσουν τα χέρια τους, υπογράφοντας και εφαρμόζοντας αντιλαϊκές πολιτικές - αφού έτσι τις θεωρούσαν - πήραν των ομματιών τους και αποχώρησαν.

Οι Λαφαζανικοί στη ΛΑΕ, η Ζωή στην Πλεύση Ελευθερίας, ο Γαβριήλ  Σακελλαρίδης σπίτι του, η Βασιλική Κατριβάνου  στις οργανώσεις γειτονιάς. Άφησαν αξιώματα, λάμψη, αναγνωρισιμότητα, καλούς μισθούς, οφίτσια, υπαλλήλους, αστυνομικούς, αυτοκίνητα, κλπ,  που παρέχει στους εκλεκτούς του λαού, η Πολιτεία.

Δεν κρίνονται εδώ για την ορθότητα, τη λογική ή την βιωσιμότητα των απόψεών τους. Κρίνονται - και επιβραβεύονται - για την συνέπεια λόγων και έργων, που από μόνη της αποτελεί την πρώτιστη πολιτική αξία.

Σαφώς στην πολιτική υπάρχουν αναντιστοιχίες, λάθη, διαψεύσεις, ήττες, σκοπιμότητες, συμβιβασμοί, υποταγές και υπομονές. Σαφώς υπάρχουν πράγματα που γίνονται και δεν λέγονται και εκείνα που λέγονται και δεν γίνονται, όπως είχε πει ο πρώτος Καραμανλής. Ωστόσο το όριό ανοχής τους σταματά εκεί που προκαλείται η κοινή λογική, ιδιαίτερα όταν αυτή συγκρίνει την συνάφεια λόγων και έργων.

  

Ο κ. Σκουρλέτης αναφέρεται παραδειγματικά από την  στήλη επειδή είναι πρόσφατη η ημιανταρσία του στο συνέδριο και  την Κ.Ε. Επίσης οι «53» επειδή χθες χτύπησαν με αφορμή τον υπουργό.  Ο κ. Σκουρλέτης κρατά αριστερή αντίσταση, είναι διατεθειμένος να χάσει το υπουργείο αλλά όχι και τον βουλευτικό θώκο, αφού όπως δήλωσε προτιμά να μείνει απλός βουλευτής «κοντά στο λαό». Εύκολη και βολική αντίσταση..

Εξ ίσου οι «53», σε προγενέστερο  κείμενό τους, την Άνοιξη,  είχαν δηλώσει στεντορείως, ότι  προτιμούν να πέσουν από την τρόικα εξωτερικού και την τρόικα εσωτερικού (!), παρά να τους ρίξει ο λαός. Ωστόσο παρότι αντέταξαν - λεκτικώς πάντα - τα στήθη τους στις επεμβατικές δυνάμεις της  τρόικας εξωτερικού και τους ντόπιους συνεργάτες τους Κουίσλινγκ (κατά την άποψή τους) της τρόικας εσωτερικού, μέσα σε πλήρη πόνο, όπως και ο γνωστός ευσυγκίνητος υπουργός, μια χαρά ψήφισαν τους εφαρμοστικούς νόμους, και άντεξαν π.χ. να βλέπουν να κόβονται ΕΚΑΣ, επικουρικές, κλπ, και  να φτωχαίνει το λαϊκό βαλάντιο.

Παράλληλα ο αριστερός κ. Τσακαλώτος, τον οποίο  η δημοσιογραφική αξιολόγηση έχει αναδείξει ως άτυπο ηγέτη τους, δεν διαχώρισε την θέση του από το κείμενο. Είναι ο ίδιος, που όταν ο κ Σκουρλέτης είχε πει στην ομιλία του στο συνέδριο,  «το πρόγραμμα δεν βγαίνει, καθώς είναι «ένα πρόγραμμα ξένο με εμάς, ακραίο νεοφιλελεύθερο, δεν το υιοθετούμε», είχε ανέβει στο βήμα και του είχε απαντήσει: «Όλοι μαζί συμφωνήσαμε και όλοι μαζί θα εφαρμόσουμε, μαζί τα κάναμε».

Γωνιά για το χειμώνα

Εκείνο που συμβαίνει είναι απλό: Ομάδες και ελεύθεροι πελταστές, όσο διαπιστώνουν ότι η επόμενη ημέρα δεν θα είναι ιδιαίτερα φωτεινή για το κυβερνών κόμμα, φροντίζουν να πιάσουν τα ταμπούρια.

Ο ΣΥΡΙΖΑ και τα μέλη του αυτοπροσδιορίζονται ως αριστεροί,(οι ψηφοφόροι ως επί το πλείστον, πασόκοι είναι), και γνωρίζουν ότι η επόμενη μέρα, ένας ηττημένος και  συρρικνωμένος ΣΥΡΙΖΑ, θα χωράει λιγότερους. Σε αυτή τη βάση θέλουν να καταγραφούν ως η αριστερή συνείδηση του κόμματος  για να υπάρξουν και να ηγηθούν.

Πάντως οι συνεπείς αριστερές συνειδήσεις έφυγαν νωρίς…