Το Νόμπελ της ντροπής, Νο.2

Του Γιάννη Βαρουφάκη

Τέτοια εποχή, πριν τρία χρόνια, έκανε την εμφάνισή του, εδώ στο protagon, το πρώτο άρθρο με τον σημερινό τίτλο: Το «Νόμπελ» της Ντροπής. (1) Η εισαγωγική παράγραφος έλεγε τα εξής, τα οποία αναπαράγω καθώς ισχύουν απολύτως και ως προς το φετινό «Νόμπελ» Οικονομικών το οποίο μόλις απενεμήθη:

«Φανταστείτε ότι μια επιδημία βαριάς φυματίωσης έχει ξεσπάσει σε όλο τον κόσμο. Τώρα σκεφτείτε τι θα γινόταν αν, την ίδια χρονιά που τα θύματά της πολλαπλασιάζονται, η επιτροπή Νόμπελ αποφάσιζε να απονείμει το βραβείο ιατρικής σε τρεις επιδημιολόγους που όχι μόνο αγνοούσαν τη φυματίωση σε όλη τους την καριέρα, αλλά και που συστηματικά απέκλειαν την πιθανότητα να επιστρέψει η φυματίωση ως επιδημία. Φαντάζομαι να συμφωνείτε ότι ένα τέτοιο Νόμπελ, εν μέσω κρίσης, θα εξόργιζε όλους. Κι όμως, μια τέτοια ανακοίνωση έγινε την περασμένη εβδομάδα αλλά κατακραυγή καμία.»

Οι φετινοί νικητές του πολύκροτου βραβείου είναι οι κύριοι Eugene Fama και Lars Peter Hansen, του Πανεπιστημίου (και της λεγόμενης Σχολής) του Σικάγο, και ο Robert Shiller του Πανεπιστημίου του Yale. Το ότι ο κ. Fama (και σε μικρότερο βαθμό ο κ. Hansen) κρίθηκε κατάλληλος για αυτή τη μέγιστη τιμητική διάκριση ενισχύει τα μέγιστα το συμπέρασμα του άρθρου εκείνου που πρωτοεμφανίστηκε σε τούτες εδώ τις σελίδες τον Οκτώβριο του 2010:

«Ίσως ποτέ στην ιστορία του ανθρώπινου πνεύματος δεν έχει οικοδομηθεί ένας τέτοιος ιδεολογικός και θεωρητικός θρίαμβος στη βάση μιας τεράστιας αλυσίδας θεωρητικών αποτυχιών, όπως αυτές των σύγχρονων οικονομολόγων. Δεδομένου ότι το Νόμπελ ακόμα συμβολίζει την επιστημονική συμβολή στην επίλυση (και όχι στην ενίσχυση και πολλαπλασιασμό) βασικών προβλημάτων της ανθρωπότητας, μία λύση υπάρχει: η άμεση κατάργηση του Νόμπελ Οικονομικών.»

Πράγματι, η επιλογή του κ. Fama αποτελεί μέγιστη πρόκληση απέναντι τόσο στα θύματα του Κραχ του 2008 (και της Κρίσης που ακολούθησε, και η οποία τυραννά και την Ελλάδα σήμερα) όσο και απέναντι σε κάθε λογικά σκεπτόμενο άνθρωπο. Κι αυτό επειδή ο κ. Fama ήταν ο άνθρωπος που έδωσε στη Wall Street, και στους λοιπούς τραπεζίτες, τη θεωρητική και «επιστημονική» νομιμοποίηση (κάλυψη δηλαδή) να προβούν στα έκτροπα που οδήγησαν στο Κραχ. Με τις έξυπνες θεωρητικές του διατυπώσεις δημιούργησε την ψευδαίσθηση ότι οι αγορές πάντα και παντού δίνουν τις «σωστές» τιμές στους χάρτινους τίτλους. Με άλλα λόγια, απέκλεισε το ενδεχόμενο οι αγορές να δημιουργήσουν φούσκες των οποίων το σκάσιμο να προκαλέσει μια κρίση. Με απλά λόγια, ήταν ο θεωρητικός που εξόπλισε το χέρι της Wall Street με το όπλο που σκότωσε τα όνειρα μιας γενιάς. Χτες, εν την σοφία της, η Τράπεζα της Σουηδίας απεφάνθη ότι ο κύριος αυτός πρέπει να τιμηθεί με «Νόμπελ». Τι να πει κανείς...

Ως απόδειξη ότι η εν λόγω επιτροπή αποτελείται από εκλέκτορες που δεν είναι μόνο ανόητοι αλλά είναι και δειλοί, δεν τόλμησαν να δώσουν το βραβείο μόνο στον κ. Fama και στον συνάδελφό του από το Σικάγο ο οποίος κινείτο λίγο πολύ εντός της «γραμμής» Fama (τον κ. Hansen). Φοβούμενοι την εύλογη κατακραυγή, προσέθεσαν και τρίτο νικητή στο φετινό βραβείο: τον εξαιρετικό καθηγητή του Yale Robert Shiller – έναν άνθρωπο ο οποίος μέρα-νύχτα πασχίζει (και καταφέρνει) να αποδείξει, με στατιστικά και θεωρητικά εργαλεία, πόσο επικίνδυνη είναι η θεωρία του... κ. Fama. (Ο Shiller έγινε γνωστός φέρνοντας στο φως τη συχνότητα με την οποία η θεωρία του κ. Fama ανατρέπεται από την πραγματικότητα.)

Θα πει κάποιος: Γιατί δεν επικροτείς το γεγονός ότι η επιτροπή έδειξε αμεροληψία, βραβεύοντας και τον κ. Fama και τον κ. Shiller; Επειδή, αγαπητέ αναγνώστη, εδώ δεν πρόκειται για δύο επιστήμονες με μια εύλογη, δημιουργική και ενδιαφέρουσα διαφωνία. Εδώ έχουμε μια περίπτωση ανάλογη με την υποθετική απονομή του Νόμπελ Φυσικής τόσο στον Γαλιλαίο όσο και στον Ιεροεξεταστή που τον καταδίκασε.

Κλείνοντας, για όσους ενδιαφέρονται για την ουσία της «Θεωρία των Αποτελεσματικών Αγορών» για την οποία εισέπραξε το «Νόμπελ» ο κ. Fama, ακολουθεί η παρουσίαση των τριών αλληλένδετων τοξικών θεωριών οι οποίες, προ του 2008, νομιμοποίησαν θεωρητικά το ξεχαρβάλωμα όλων των κανόνων που, έως το 1998, έθεταν όρια στην ασυδοσία των τραπεζιτών. Οι τρεις αυτές τοξικές θεωρίες είναι: Η «Θεωρία Ορθολογικών Προσδοκιών», η Θεωρία των Αποτελεσματικών Αγορών» του κ. Fama και, τέλος, η «Θεωρία των Πραγματικών Οικονομικών Κύκλων».

ΠΑΡΑΡΤΗΜΑ: Τρεις τοξικές θεωρίες (2)

Θεωρία 1η: Η Υπόθεση Ορθολογικών Προσδοκιών - ΥΠΟ (3)

Έστω μια θεωρία Θ που αφορά τους κανόνες που διέπουν τις δικές μας πράξεις και τις πράξεις των ανταγωνιστών μας. Η ΥΠΟ λέει το εξής απλό: Απορρίπτουμε τη Θ εφόσον η ακρίβειά της βασίζεται στην υπόθεση ότι κάποιοι από εμάς θα συμπεριφέρονται αντίθετα από τους κανόνες που, σύμφωνα με τη Θ, διέπουν (ή θα έπρεπε να διέπουν) τις πράξεις μας! Με άλλα, πιο απλά, λόγια, απορρίπτονται όλες οι θεωρίες που υποτιμούν τη δυνατότητα κάποιων ανθρώπων (των οποίων τη συμπεριφορά εξηγούν) να τις κατανοούν και να τις εκμεταλλεύονται για ίδιον όφελος.

Επειδή αυτό ακούγεται πολύ περίπλοκο, ένα παράδειγμα είναι αναγκαίο: Ας πάρουμε τη θεωρία Θ που εξηγεί πώς μπλοφάρουν οι καλοί παίκτες στην πόκα (ή σε οποιοδήποτε χαρτοπαίγνιο ή, γιατί όχι, στο Χρηματιστήριο). Προσέξτε γιατί η Θ αναγκαστικά πρέπει να υποθέτει ότι οι περισσότεροι παίκτες δεν γνωρίζουν τη Θ: Έστω ότι σε μια παρτίδα πόκας η Θ μου λέει ότι πρέπει να μπλοφάρω. Για να είναι σοφή αυτή η συμβουλή, δεν πρέπει να γνωρίζει ο αντίπαλός μου ότι αυτό με συμβούλεψε η Θ (καθώς αν το γνώριζε θα ήξερε ότι ετοιμάζομαι να μπλοφάρω και έτσι η μπλόφα μου θα αποτύγχανε). Πώς δεν θα το ξέρει; Ο μόνος τρόπος είναι να είμαι εγώ αρκετά έξυπνος να γνωρίζω τη Θ αλλά ο αντίπαλός μου να μην την ξέρει. Άρα, η Θ μου είναι χρήσιμη (δηλαδή είναι «καλή» θεωρία) μόνο εφόσον δεν τη γνωρίζει ο αντίπαλός μου. Συμπερασματικά, είτε η Θ μου είναι χρήσιμη, όταν οι αντίπαλοί μου δεν τη γνωρίζουν, είτε είναι άχρηστη, όταν όλοι τη γνωρίζουν.  

Σε αυτό το σημείο παρεμβαίνει η ΥΠΟ λέγοντας το εξής: Καμία τέτοια θεωρία Θ δεν μπορεί να εξηγεί τις πράξεις μας για πολύ καιρό καθώς βασίζεται στην υπόθεση ότι μια μεγάλη μερίδα ατόμων θα συμπεριφέρεται με τρόπο που θα μετάνιωναν αν ήξεραν τη Θ. Στον βαθμό που οι συμμετέχοντες που τη γνωρίζουν κερδίζουν εις βάρος εκείνων που δεν τη γνωρίζουν, όλοι έχουν κίνητρο να τη μάθουν. Όμως όταν όλοι την κατανοήσουν, παύει να μπορεί να δίνει συμβουλές για το πότε πρέπει να μπλοφάρεις. Αχρηστεύεται. Η ΥΠΟ λοιπόν σπεύδει σε αυτό το συμπέρασμα λέγοντας ότι θεωρία του πότε πρέπει να μπλοφάρεις στην πόκα δεν μπορεί να υπάρξει. Ή, τουλάχιστον, ότι δεν μπορεί να είναι χρήσιμη για πολύ καιρό. Αργά ή γρήγορα οι «παίκτες» θα την αχρηστεύσουν... κατανοώντας την.

Ως εδώ καλά. Γιατί κατατάσσω την ΥΠΟ στην κατηγορία των τοξικών θεωριών; Για να ισχύει η ΥΠΟ, τότε τα ανθρώπινα λάθη (όταν κάνουν προβλέψεις για κάποια οικονομική μεταβλητή, όπως, για παράδειγμα, ο πληθωρισμός, οι τιμές των δημητριακών, η τιμή ενός παραγώγου ή μιας μετοχής) πρέπει πάντα να είναι τυχαία, δηλαδή είναι αδύνατον να τυποποιηθούν, να συσχετιστούν ή να θεωρητικοποιηθούν. Αρκούν μερικά δευτερόλεπτα σκέψης για να αντιληφθεί κανείς ότι σύμφωνα με την ΥΠΟ δεν πρέπει να αναμένεται ποτέ Ύφεση και, πολλώ δε μάλλον, Κρίση.

Θεωρία 2η: Η Υπόθεση των Αποτελεσματικών Αγορών ΥΑΑ (4)

Πρόκειται για την υπόθεση του Eugene Fama ότι κανείς δεν μπορεί συστηματικά να κερδίζει παίζοντας στις αγορές μαντεύοντας καλύτερα από... τις αγορές. Όπως κανείς δεν μπορεί να ελπίζει ότι αν στρίψει ένα νόμισμα θα μπορεί να προβλέπει συστηματικά αν θα προκύπτει κορώνα ή γράμματα, έτσι και στις αγορές συστηματικά κέρδη πάνω από τη μέση απόδοση των αγορών δεν νοούνται, σύμφωνα πάντα με την ΥΑΑ.

Ποιο είναι το σκεπτικό της ΥΑΑ; Το εξής: Θεωρείται δεδομένο ότι όλες οι γνωστές πληροφορίες (που έχουν κατ' ιδίαν οι διαφορετικοί «παίκτες») έχουν ήδη παίξει τον ρόλο τους στη διαμόρφωση των τρεχουσών τιμών - έχουν, ουσιαστικά, αποκαλυφθεί ήδη! Αυτό δεν σημαίνει ότι όλοι οι «παίκτες» επιλέγουν σωστά. Κάποιοι υπερ-τιμούν τις μετοχές ή τους τίτλους που αγοράζουν ενώ άλλοι τις υπο-τιμούν. Όμως, ακόμα και όταν όλοι σφάλουν, η αγορά έχει «δίκιο» κατά μέσον όρο και έτσι κανείς δεν μπορεί συστηματικά να κερδίζει πάνω από τον μέσο όρο απόδοσης σε αυτή την αγορά. Μια υπόθεση για την οποία μόνο ο Πάνγλωσσος (του Βολταίρου) θα ήταν περήφανος, καθώς υποθέτει την καλύτερη (και αποτελεσματικότερη) όλων των πιθανών αγορών!

Ο συνδυασμός των δύο παραπάνω θεωρητικών υποθέσεων (ΥΟΠ και ΥΑΑ) αποτέλεσε για δεκαετίες τη ραχοκοκαλιά των τοξικών θεωριών. Για ποιον λόγο; Επειδή οι υφέσεις είναι, εξ ορισμού, συστηματικά φαινόμενα στη διάρκεια των οποίων οι αποκλίσεις από το φυσιολογικό (π.χ. οι πτωχεύσεις νοικοκυριών και επιχειρήσεων) δεν είναι τυχαίες αλλά αλληλένδετες και συσχετισμένες. Όσο αιφνιδιαστικά και αν ενσκήπτουν, εκτυλίσσονται με έναν συγκεκριμένο τρόπο και η κάθε μια από τις φάσεις τους συσχετίζεται με ό,τι προηγήθηκε. Όσοι πίστεψαν προ του 2008 ότι η οικονομία της αγοράς σέβεται τον συνδυασμό ΥΟΠ και ΥΑΑ πείθονταν ότι δεν μπορεί ποτέ να προκύψει Ύφεση ή Κρίση. Αυτή η πεποίθηση ήταν που έκανε τους «παίκτες» του χρηματοπιστωτικού τομέα, τους μεγαλοτραπεζίτες, τους πολιτικούς, τους κεντρικούς τραπεζίτες κοκ να πράττουν χωρίς ειρμό και περιορισμό, πεπεισμένοι πως, ό,τι και να κάνουν, όλα καλά θα πάνε. Αυτή η πεποίθηση, με άλλα λόγια, αυτές οι τοξικές θεωρίες συνεισέφεραν τα μέγιστα στην Κρίση. Και τι νομίζετε ότι έκαναν όταν ξάφνου ξέσπασε η Κρίση που οι θεωρίες τους είχαν αποκλείσει ως αδύνατες; Απλά στρέφονταν στην τρίτη τοξική θεωρία:

Θεωρία 3η: Θεωρία Πραγματικών Οικονομικών Κύκλων - ΘΠΙΚ (5)

Με αφετηρία τις πρώτες δύο εκ των τοξικών θεωριών (βλ. ΥΟΠ και ΥΑΑ πιο πάνω) η ΘΠΟΚ παρουσιάζει τον καπιταλισμό ως μια εύρυθμη Γαία. Αν αφεθεί μόνος του, θα πετύχει αυτόματα μια κατάσταση αρμονίας του «οικοσυστήματός» του δίχως ποτέ να δημιουργεί Κρίσεις (όπως το 2008). Ωστόσο, ενδέχεται να δεχτεί «εξωγενή» σοκ, εξωτερικές επιθέσεις όπως, π.χ. η Γαία που πλήττεται από μετεωρίτες. Πώς αντιδρά ο πλανήτης σε αυτές τις «επιθέσεις»; Σταδιακά αλλά σίγουρα. Στην αρχή μπορεί (αν ο μετεωρίτης είναι μεγάλος) να αλλάξει ακόμα και το κλίμα, να εξαπλωθούν οι πάγοι (έτσι όπως έγινε στην Εποχή των Παγετώνων). Όμως κάποια στιγμή η Γαία αντιδρά ενδογενώς και προσαρμόζεται απορροφώντας τα εξωγενή σοκ. Κάπως έτσι αντιμετωπίζει η ΘΠΟΚ τις οικονομικές Κρίσεις.

Ξεκινώντας με τις υποθέσεις ΥΑΑ-ΥΟΠ, θεωρεί ότι οι κρίσεις έρχονται απέξω, εκτός της λειτουργίας του καπιταλιστικού συστήματος. Π.χ. προκαλούνται από τον παρεμβατισμό των κυβερνήσεων, από μια ανυπάκουη Κεντρική Τράπεζα, από τα ειδεχθή συνδικάτα, τους Άραβες πετρελαιοπαραγωγούς, τους ξένους, κ.λπ. Για την Κρίση, με άλλα λόγια, φταίνε παράγοντες εξωγενείς προς τις αγορές. Κι όπως η Γαία καταφέρνει να απορροφήσει τα εξωγενή σοκ, έτσι και οι κοινωνίες της αγοράς, εφόσον τις αφήσουν οι «εξωγενείς» παράγοντες (π.χ. το κράτος) στην ησυχία τους, ξέρουν πώς να τα απορροφήσουν και να προσαρμοστούν. Μπορεί να απαιτηθεί κάποιο χρονικό διάστημα μέχρι να απορροφηθούν τα κύματα του σοκ και ενδέχεται να υπάρξουν πολλά θύματα, όμως ο καλύτερος τρόπος αντιμετώπισης μιας Κρίσης είναι να αφεθεί ο καπιταλισμός να αντεπεξέλθει μόνος του, χωρίς να υποστεί νέα σοκ από ιδιοτελείς κρατικούς αξιωματούχους και τους συνοδοιπόρους τους (οι οποίοι ισχυρίζονται υποκριτικά ότι προασπίζονται το δημόσιο συμφέρον προκειμένου να προωθήσουν τη δική τους ατζέντα).

Αυτή είναι η τρίτη των τριών τοξικών θεωριών που κυριαρχούσαν στην οικονομική επιστήμη προ του 2008. Οι πρώτες δύο συνεισέφεραν στη σημερινή Κρίση, πείθοντας ότι είναι... αδύνατη, ενώ η τρίτη έρχεται να συμπληρώσει το κακό επιχειρηματολογώντας ότι, τώρα που προέκυψε αυτό που δεν μπορούσε να έχει προβλέψει, καλό είναι να συνεχίσουμε να κάνουμε αυτό που κάναμε πριν προκύψει η Κρίση με μεγαλύτερη ένταση: Απορύθμιση των αγορών, ιδιωτικοποίηση, αύξηση των ανισοτήτων κ.λπ. κ.λπ.

(1) Τα εισαγωγικά που περικλείουν το «Νόμπελ» οφείλονται στο ότι το Νόμπελ Οικονομικών δεν είναι πραγματικό Νόμπελ, όπως εκείνο της Φυσικής, της Λογοτεχνίας κ.λπ. Δημιουργήθηκε από την Κεντρική Τράπεζα της Σουηδίας και ονομάζεται «Βραβείο Οικονομικών της Τράπεζας της Σουηδίας προς τιμή του Alfred Nobel». Η επιτυχία της Τράπεζας της Σουηδίας ήταν να πείσει την επιτροπή των πραγματικών Νόμπελ να γίνεται η ανακοίνωση και η απονομή του δικού της βραβείου οικονομικών την ίδια εποχή και στο ίδιο κτήριο.

(2) Οι παρουσιάσεις των τριών αυτών θεωριών πρωτοεμφανίστηκαν στο παράρτημα του 1ο Κεφαλαίου του βιβλίου μου «Ο παγκόσμιος Μινώταυρος»

(3) Rational Expectations Hypothesis

(4) Efficient Markets Hypothesis

(5) Real Business Cycle Theory

http://www.protagon.gr/

ένα άρθρο των πρωταγωνιστών

Τι τραγούδι να σου πω;

Γιάννης Κυφωνίδης 

Για πολλούς ανθρώπους στον χώρο της δουλειάς μου αισθάνομαι χαρά που τους γνώρισα, που συνεργάστηκα μαζί τους. Ελάχιστοι όμως είναι αυτοί που η γνωριμία μαζί τους είναι μία ευλογία. Σίγουρα ένας από αυτούς ήταν (είναι) ο Φίλιππος Συρίγος. Άνθρωπος αψύς, δύσκολος, αλλά ταυτόχρονα πατρικός, προστατευτικός αν θεωρούσε ότι έκανες καλά τη δουλειά σου. Είχε αυταρχικά το δικαίωμα να σε μπινελικώσει ως συνεργάτη, αν θεωρούσε ότι κάπου είσαι φάουλ, αλλά οι απέξω δεν το είχαν. Αν κάποιος το έκανε, τον έπαιρνε και τον σήκωνε. Η φωνή του σταματούσε τα πάντα. Ήξερε αυτός να κρατήσει τα μπόσικα, συνήθως καθόλου ευγενικά, αλλά σιχαινόταν τους αυτόκλητους κατήγορους κάποιου εκ των συνεργατών του.

Μέχρι το 2008 που αρχίσαμε να συνεργαζόμαστε στο συνδρομητικό κανάλι, η εικόνα του με δυσκόλευε να σχηματοποιήσω άποψη γι’ αυτόν. Τραχύς, ξεροκέφαλος, απότομος, αλλά και άνθρωπος που δεν φοβόταν τίποτα και κανέναν. Όλοι μας στις παρέες λέμε τη γνώμη μας για ορισμένα θέματα και είμαστε καυστικοί, αλλά η διαφορά είναι ότι ο Φίλιππος την έγραφε. Μας έκανε κοινωνούς της άποψής του και λέγαμε: «Χαρά στο κουράγιο του». Έλεγε και έγραφε δημόσια όσα δεν είχαμε το σθένος να πούμε εμείς οι υπόλοιποι. Παρά λίγο μάλιστα να το πληρώσει αυτό όταν τον μαχαίρωσαν πριν από λίγα χρόνια. Κι όμως, δεν πτοήθηκε, συνέχισε. Και τον έβλεπα στο γραφείο και αρχίσαμε να μιλάμε για δουλειά, να βρίσκουμε κώδικες επικοινωνίας (απαραίτητα τα μπινελίκια). Κι όσο πιο πολύ τα έβρισκε μαζί σου, τόσο πιο πολύ απότομος ήταν. Την ίδια στιγμή όμως συμβουλευτικός, επικοινωνιακός σε πολλά πεδία, συζητήσιμος μέχρι εκεί που δεν παίρνει, αλλά δογματικός στις αρχές του.

Άνθρωπος με λόγο και γραπτό που είχε γωνίες, απεχθανόταν το σιδέρωμα ακόμα και στις διαπροσωπικές επαφές του. Ό,τι ήθελε το έλεγε ξερά, ορθά, κοφτά. Τόσο απλά, όσο και το αντίο του.

Αντίο, Φίλιππε…

http://www.protagon.gr

Στο ναδίρ οι σχέσεις της Ελλάδας με τη γειτονική Αλβανία

Του Γ. Δελαστίκ

Στο χειρότερο σημείο τους εδώ και περίπου είκοσι χρόνια εξακολουθούν να παραμένουν οι ελληνοαλβανικές σχέσεις, όπως απέδειξε για πολλοστή φορά η ολιγόωρη επίσκεψη του υπουργού Εξωτερικών Ευάγγελου Βενιζέλου στα Τίρανα προχθές. Η ανάληψη της πρωθυπουργίας από τις αρχές του περασμένου μήνα από τον σοσιαλιστή ηγέτη Εντι Ράμα μάλλον χειροτέρεψε παρά βελτίωσε τις κακές και επί Σαλί Μπερίσα σχέσεις των δύο χωρών.

Αλλωστε το Σοσιαλιστικό Κόμμα Αλβανίας με αρχηγό τον Εντι Ράμα, το οποίο τότε βρισκόταν στην αντιπολίτευση, είναι αυτό που το 2009 είχε κάνει προσφυγή στο Συνταγματικό Δικαστήριο των Τιράνων ζητώντας να ακυρωθεί η συμφωνία Ελλάδας - Αλβανίας τον Απρίλιο του 2009, η οποία οριοθετούσε τις Αποκλειστικές Οικονομικές Ζώνες (ΑΟΖ) των δύο γειτονικών κρατών.

Οι Αλβανοί σοσιαλιστές υποστήριζαν ότι οι ελληνικές βραχονησίδες βορείως της Κέρκυρας δεν έχουν υφαλοκρηπίδα και κατά συνέπεια κακώς παραχωρήθηκε στην Ελλάδα περισσότερη ΑΟΖ από αυτήν που πραγματικά δικαιούται. Τον Ιανουάριο του 2010 το αλβανικό Συνταγματικό Δικαστήριο όντως ακύρωσε τη συμφωνία Ελλάδας-Αλβανίας για τον καθορισμό των ΑΟΖ των δύο κρατών. «Δεν τίθεται θέμα πώς θα διαβάσει κάποιος την απόφαση του Συνταγματικού Δικαστηρίου.

Η απόφαση αυτή είναι ξεκάθαρη» δήλωσε τη Δευτέρα ο Αλβανός υπουργός Εξωτερικών Ντίτμιρ Μπουσάτι, ο οποίος συναντήθηκε με τον Ευ. Βενιζέλο, θέτοντας έτσι ουσιαστικά ζήτημα επαναδιαπραγμάτευσης της συμφωνίας Ελλάδας-Αλβανίας όχι από μηδενική βάση, αλλά με δεδομένο πλέον ότι οι ελληνικές βραχονησίδες βορείως της Κέρκυρας δεν έχουν υφαλοκρηπίδα για την αλβανική πλευρά, αφού έτσι έχει αποφασίσει το αλβανικό Συνταγματικό Δικαστήριο! Υπό το πρίσμα αυτό, είναι εξαιρετικά δύσκολη -για να μην πούμε εκ των προτέρων αδύνατη- η επίτευξη νέας συμφωνίας Ελλάδας - Αλβανίας για τις ΑΟΖ πάνω σε αυτήν τη βάση.

Αντιθέτως, η αλβανική κυβέρνηση φάνηκε επιθετική στο «τσάμικο», όπως προκύπτει από τις δηλώσεις του Αλβανού υπουργού Εξωτερικών. «Αποτελεί ουσιαστικό στοιχείο του διπλωματικού μας φακέλου με την Ελλάδα» υπογράμμισε, προσθέτοντας ότι «κατά τη δική μας άποψη είναι η στιγμή να δούμε κατάματα την πραγματικότητα, να ξεπεράσουμε ένα προς ένα τα ιστορικά εμπόδια που μας άφησε το παρελθόν».

Ο Αλβανός υπουργός ζήτησε επίσης να καταργήσει η Ελλάδα τον νόμο περί εμπόλεμης κατάστασης με την Αλβανία και «να αναγνωρίσει το δικαίωμα της ιδιοκτησίας σύμφωνα με το διεθνές δίκαιο». Απαντώντας ο Ευ. Βενιζέλος δήλωσε ότι «την ειρηνική κατάσταση μεταξύ των δύο χωρών την έχει επισήμως διακηρύξει το ελληνικό υπουργικό συμβούλιο το 1987». Αυτό είναι αλήθεια, αλλά δεν ισοδυναμεί με αυτό που ζητούν οι Αλβανοί. Δεν πέρασε ποτέ από την ελληνική Βουλή αυτή η απόφαση του υπουργικού συμβουλίου της κυβέρνησης του Ανδρέα Παπανδρέου για να γίνει νόμος του ελληνικού κράτους η άρση του εμπολέμου με την Αλβανία, ούτε υπογράφτηκε φυσικά κάποια ελληνοαλβανική συμφωνία αποκατάστασης ειρηνικών σχέσεων των δύο γειτονικών κρατών.

Οι πολιτικές εξελίξεις και στις δύο χώρες δεν το επέτρεψαν. Η κυβέρνηση του Ανδρέα Παπανδρέου κατέρρευσε αφού ηττήθηκε στις εκλογές του Ιουνίου του 1989 και αντικαταστάθηκε από τον Μάρτιο του 1990 από τη δεξιά κυβέρνηση του Κωνσταντίνου Μητσοτάκη. Παράλληλα άρχισε και η κατάρρευση του αλβανικού καθεστώτος του «υπαρκτού σοσιαλισμού» του Ραμίζ Αλία, η οποία ολοκληρώθηκε στις αρχές του 1992, με τις εκλογές του Μαρτίου που εκδίωξαν τους πρώην κομμουνιστές από την εξουσία, παρόλο που είχαν κερδίσει τις σχετικά ελεύθερες για τα αλβανικά δεδομένα βουλευτικές εκλογές του 1991.

Το άνοιγμα των συνόρων Ελλάδας - Αλβανίας και τα προβλήματα που γεννήθηκαν στις σχέσεις των δύο χωρών οδήγησαν σε απροθυμία των ελληνικών κυβερνήσεων της τελευταίας εικοσαετίας να επωμιστούν το πολιτικό βάρος της απόφασης για άρση του εμπολέμου. Αναφορικά με το θέμα της ιδιοκτησίας, σίγουρα η απάντηση του Ευ. Βενιζέλου δεν ενθουσίασε τους Αλβανούς και βεβαίως δεν υποδηλώνει φιλικές σχέσεις μεταξύ των δύο κρατών: «Από το 1986, όποιος έχει κάτι να προστατεύσει στην ελληνική επικράτεια και στην ελληνική έννομη τάξη, έχει το δικαίωμα της προσφυγής στο Διεθνές Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων του Στρασβούργου.

Αρα έχουμε ένα ασφαλέστατο πλαίσιο συνεργασίας που διέπεται από διμερείς και πολυμερείς συμβάσεις» δήλωσε. Αν αναλογιστεί κανείς ότι η προσφυγή -και μάλιστα η ατομική- σε διεθνή δικαστήρια χαρακτηρίζει πρωτίστως τις σχέσεις κρατών που έχουν εχθρικές σχέσεις μεταξύ τους, σε καμιά περίπτωση δεν μπορεί κανείς να μιλήσει για «ασφαλέστατο πλαίσιο συνεργασίας». Αυτή δεν είναι σε καμία περίπτωση συνεργασία, ας είμαστε ειλικρινείς.

*Δημοσιεύθηκε στο ΕΘΝΟΣ στις 16-10-2013

Σχέσεις αιμομιξίας

Του Κώστα Βαξεβάνη

Ένα από τα τεχνάσματα της προπαγάνδας ή έστω της επικοινωνίας (για να μην αφήνουμε εκτός δουλειάς μερικές χιλιάδες απασχολούμενους με αυτό το είδος της τέχνης) είναι να λες μιαν αλήθεια και αφού γίνεις πιστευτός, να χτίζεις πάνω της μερικά ψέματα. Απευθύνεσαι στην απλή λογική, στο κοινά αντιληπτό, για να κάνεις αποδεκτά πράγματα που δεν είναι ούτε λογικά, ούτε αληθινά. Ο πιο αποδοτικός τρόπος συνήθως είναι να ξεκινάς από μια αλήθεια, τις περισσότερες φορές αυταπόδεικτη, να καταλήγεις σε μια άλλη, και μεταξύ των δύο αληθειών να βάζεις όσα ψέματα είναι αναγκαία. Να κάνεις όσα “πηδήματα” λογικής θέλεις. Έτσι το ψέμα κρύβεται καλά μέσα σε αλήθειες που δεν μπορούν να αμφισβητηθούν και έτσι το σύνολο γίνεται αντιληπτό ως μια ενιαία και αναμφισβήτητη αλήθεια.

Η μέθοδος αυτή χρησιμοποιείται συχνά στην διαφήμιση. Λένε για παράδειγμα πως τα ανθρώπινα μαλλιά αποτελούνται από κερατίνη. Λένε επίσης πως το τάδε σαμπουάν, περιέχει κερατίνη. Μεταξύ αυτών των δύο αληθειών, αληθοποιούν το ψέμα. Πως δηλαδή το σαμπουάν με κερατίνη κάνει καλό στα μαλλιά επειδή και αυτά περιέχουν κερατίνη. Είναι σαν να λέμε πως αφού ο άνθρωπος αποτελείται κατά 70% από νερό, αν ζει βυθισμένος σε μια μπανιέρα, αυτό θα είναι ευεργετικό.

Στη δημοσιογραφία η οποία έχει τη λειτουργία της προπαγάνδας, το σύστημα λειτουργεί διαφορετικά. Μεταξύ των αληθειών, δεν προστίθενται ψέματα, αλλά αφαιρούνται αλήθειες. Έτσι το κρυφό αντικείμενο της αντικειμενικότητας, θεωρητικά δεν παύει να είναι η αλήθεια, αλλά κλαδεμένη και κορφολογημένη, φτιάχνει μια ωραία διακοσμητική αντικειμενικότητα, ή αν θέλετε μια αλήθεια άλλοθι.

Τις τελευταίες μέρες, ο ελληνικός Τύπος επιδίδεται με μεγάλη μαεστρία σε αυτή την φιλοτέχνηση της γυψαρισμένης αλήθειας. Δεν αναφέρομαι στα θέματα όπου η “γνώμη” των αναλυτών προσπαθεί να αντιστρέψει την πραγματικότητα, αλλά σε περιπτώσεις καθαρού ρεπορτάζ, όπου τα γεγονότα έχουν μαθηματική ισχύ.
Η περίπτωση του Αναστάσιου Πάλλη που καταζητείται από τις Αρχές για ξέπλυμα μαύρου χρήματος, μια απαγωγή και ερευνάται για σχέση με όπλα και την Χρυσή Αυγή, δεν χωράει ερμηνείες. Ένας πρώην λοχίας, ο οποίος αφού υποδύθηκε διάφορους ψευδείς ρόλους, από αυτόν του δικηγόρου έως και του εφοπλιστή, κατέληξε μέτοχος της μεγαλύτερης εφημερίδας της Ελλάδας, της εφημερίδας Πρώτο Θέμα. Σε όλη του την καριέρα που τώρα αποτελεί αντικείμενο εισαγγελικής έρευνας, υπήρξε παράδειγμα για το πώς λειτουργεί το σύστημα της διαπλοκής. Μέχρι και ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας Κάρολος Παπούλιας, έχει φωτογραφηθεί μαζί τους στο Μουσείο Όπλων που τώρα ξαφνικά ερευνάται ως κέντρο μεταφοράς όπλων, Η Εκκλησία τον αγαπούσε, οι πολιτικοί έκαναν κουμπαριές μαζί του, και οι ανεξάρτητοι εκδότες του είχαν παραχωρήσει την διαχείριση της “ανεξαρτησίας” τους.

Τίποτα από όλα αυτά δεν υπάρχει στα ελληνικά ΜΜΕ. Ο Πάλλης, είναι ένας επιχειρηματίας που έκανε πολλά κακά πράγματα. Αλλά ως εκεί. Ούτε μέτοχος στο Πρώτο Θέμα, ούτε παρακαθήμενος πολιτικών, ούτε ομοτράπεζος επιχειρηματιών. Όλες οι σημαντικές αλήθειες του ρεπορτάζ, πετιούνται ως επουσιώδεις λεπτομέρειες. Και προσέξτε. Αυτό δεν το κάνουν μόνο αυτοί στων οποίων την εφημερίδα φαίνεται να αγόρασε μετοχές, το Πρώτο Θέμα δηλαδή, αλλά ούτε οι αντίπαλοί τους. Όσοι εκδότες κονταροχτυπιούνται με το Πρώτο Θέμα κάθε Κυριακή για τις κυκλοφορίες, ανταλλάσσοντας μάλιστα και σκληρά σχόλια, δεν λένε κουβέντα για ένα θέμα που είναι και ξεκάθαρο και εύκολο να χρησιμοποιηθεί.

Είναι η απόδειξη πως το σύστημα διαπλοκής, όσο και να παραδίδεται στις αντιπαλότητές του, δεν πρόκειται να προδώσει ποτέ τη σχέση αιμομιξίας και συνενοχής. Βάζει τις κόκκινες γραμμές του όπως θα έλεγε και ο Κουβέλης. Πέρα από αυτές δεν κινδυνεύει ο μισητός αντίπαλος, αλλά το ίδιο το σύστημα. Έτσι την Κυριακή θα προτιμήσουν η μάχη να δοθεί στο πεδίο αλήθειας του ελληνικού Τύπου. Στο ποιός δηλαδή έχει το καλύτερο DVD.

http://www.koutipandoras.gr/

Ο Καβάφης όπως μας βολεύει, της Ναταλί Χατζηαντωνίου

Βαθύς, μεταφυσικός, παγκόσμιος, φιλοσοφικός, ερωτικός, πολιτικός, είναι μερικοί μόνον από τους χαρακτηρισμούς που έχουν αποδοθεί στον Καβάφη. Ολοι τον αφορούν. Γι' αυτό είναι τόσο δύσκολη ακόμη και η μελοποίησή του: παρ' ότι η μουσική είναι ίσως το καταλληλότερο «εργαλείο» για την προσέγγιση ενός ποιήματος, το εγχείρημα γίνεται επικίνδυνο όταν αφορά ένα έργο τόσο πολυσήμαντο και πολυ-συναισθηματικό όσο το καβαφικό.

Ακόμη πιο επικίνδυνο είναι φοβάμαι, να επιχειρεί να απομονώσει κάποιος έναν καβαφικό στίχο, καταλήγοντας σε καταστροφικά ή και... «διαστροφικά» αποτελέσματα. Πάρτε για παράδειγμα τα καβαφικά ποιητικά θραύσματα που κατά πρωτοβουλία του Αρχείου Καβάφη του Ιδρύματος Ωνάση βρέθηκαν να ταξιδεύουν στην Αθήνα σε αφίσες τοποθετημένες σε μέσα μαζικής μεταφοράς, ώστε με τη διαμεσολάβηση της κάπως ποπ εικαστικής άποψης να κάνουν τους «στίχους οικείους και προσιτούς». Το αποτέλεσμα κάνει αντίθετα κάποιους, απομονωμένους από το σύμπαν τους, στίχους, πολιτικά ορθούς. Χαρακτηριστικό τέτοιο παράδειγμα είναι ό,τι επιλέγεται από το αριστουργηματικό ποίημα «Εν μεγάλη Ελληνική αποικία 200 π.Χ.»: «Και τέλος πάντων να τραβούμε εμπρός» συμβουλεύει η αφίσα στα οπίσθια ενός λεωφορείου. Κι όμως, αν διαβάσει κάποιος ολόκληρο το ποίημα θα αντιληφθεί ότι εδώ ο Καβάφης δεν υψώνει το δάχτυλο, αλλά σαρκάζει.

Αν αυτή η περίπτωση είναι, όμως, απλώς ατυχής, η απομόνωση από το ίδιο ποίημα ενός άλλου στίχου, «είναι επικίνδυνον πράγμα η βία», διαστρέφει και παραβιάζει πλήρως το καβαφικό νόημα. Η «βία» εν προκειμένω είναι η βιασύνη: «(...) Να μη βιαζόμεθα· είν' επικίνδυνον πράγμα η βία. Τα πρόωρα μέτρα φέρνουν μεταμέλεια», γράφει ο Καβάφης.

Κι ενώ απομονωμένος ο στίχος γίνεται ένα «μοδάτο» ιδεολογικό σύνθημα, ο Καβάφης σ' αυτό το ποίημα άλλο στηλιτεύει και ειρωνεύεται πικρά. Δεν χρειάζεται να παραθέσουμε παρά το ίδιο το ποίημα:

«Οτι τα πράγματα δεν βαίνουν κατ' ευχήν στην αποικία / δεν μέν' η ελαχίστη αμφιβολία, / και μ' όλο πού οπωσούν τραβούμ' εμπρός, ίσως, καθώς νομίζουν ουκ ολίγοι, να έφθασε ο καιρός / να φέρουμε Πολιτικό Αναμορφωτή.

Ομως το πρόσκομμα κ' η δυσκολία / είναι που κάμνουνε μια ιστορία / μεγάλη κάθε πράγμα οι Αναμορφωταί / αυτοί. (Ευτύχημα θα ήταν αν ποτέ / δεν τους χρειάζονταν κανείς). Για κάθε τι, / για το παραμικρό ρωτούνε κ' εξετάζουν, κ' ευθύς στον νου τους ριζικές μεταρρυθμίσεις βάζουν, / με την απαίτησι να εκτελεσθούν άνευ αναβολής.

Εχουνε και μια κλίσι στες θυσίες.
Παραιτηθείτε από την κτήσιν σας εκείνη·
η κατοχή σας είν' επισφαλής:
η τέτοιες κτήσεις ακριβώς βλάπτουν τες Αποικίες (...)».

Συμπέρασμα; Το θραύσμα που έχει επιλεγεί από το ανατριχιαστικά επίκαιρο ποίημα διαστρέφει την ίδια την ποιητική πρόθεση κι ακόμη χειρότερα ανάγει τον Καβάφη σε πολιτικό αναμορφωτή. Αλλά είναι τόσο σπουδαίος ο Καβάφης που ακόμη και τέτοια εγχειρήματα τα προβλέπει όταν π.χ. γράφει: «Κι όταν, με το καλό, τελειώσουνε την εργασία, / κι ορίσαντες και περικόψαντες το παν λεπτομερώς, / απέλθουν, παίρνοντας και την δικαία μισθοδοσία, / να δούμε τι απομένει πια, μετά / τόση δεινότητα χειρουργική».

Πηγή: Ελευθεροτυπία

Έχω μπερδευτεί. Τι είναι βία;

Η βία γεννά βία, αλλά
η βία είναι η μαμή της Ιστορίας, ωστόσο
η μόνη νόμιμη βία είναι η κρατική βία, όμως όλοι
καταδικάζουν τη βία από όπου κι αν προέρχεται, ενώ
σε γνωρίζω από την όψη που με βία μετράει τη γη.

Του Ρεμπελίσκου

Βία το γιαούρτι, βία και το μαχαίρι,
βία η διαδήλωση, βία και το γυρισμένο κλομπ στο χέρι.

Βία οι ναζί που βγαίνουν έξω για να σφάξουν,
βία και οι χαζοί που με φωνές προσπαθούν κάτι να αλλάξουν.

Μόνο η ανεργία δεν είναι βία κι η ανασφάλεια,
το σπίτι που παίρνει η τράπεζα και το φαγητό που δεν φτάνει,
το κυνηγητό με τους ελεγκτές και την εφορία.

Βία δεν είναι η μια στιγμή ηρεμίας που χάθηκε,
μαζί με τις ζωές που δεν άντεξαν και βούτηξαν στο κενό.

Βία δεν είναι η φωτιά στα όνειρα και τα πτυχία,
δεν είναι η μετανάστευση και η κατάθλιψη.

Με Βία δεν γίνεται Ζωή. Αυτή η Ζωή όμως δεν είναι Βία;

Ρεμπελίσκος via http://tvxs.gr/

Bloomberg: Οι πιο «σπάταλοι» στον κόσμο; Όχι αυτοί που νομίζετε

Οι Δανοί είναι οι πιο χρεωμένοι στον κόσμο και παρόλ’ αυτά ετοιμάζονται να δανειστούν ακόμη περισσότερο καθώς η αγορά ακινήτων τους, διογκώνεται, σύμφωνα με δημοσίευμα του Bloomberg. Όπως σημειώνεται χαρακτηριστικά, «οι συζητήσεις για την ευρωπαϊκή οικονομία συχνά οδηγούν σε στερεότυπα περί ολιγαρκούς Βορρά και απρόσεκτου Νότου», όμως «στην πραγματικότητα πολλά από τα στερεότυπα ισχύουν αντίστροφα» και εν τέλει δεν ισχύουν καθόλου.

«Μπορεί να έχετε την εντύπωση πως είναι η νότια Ευρώπη που θάβει τα παιδιά της κάτω από ένα βουνό χρέους. Και οι Αμερικάνοι που δεν μπορούν να θυμηθούν τι σημαίνει να ζεις από τους δικούς σου πόρους», αλλά τα πράγματα είναι διαφορετικά, αναφέρει ο Mark Gimein σε άρθρο του στο Bloomberg.

Σύμφωνα με την Frances Schwartzkopff, ρεπόρτερ  του Bloomberg στην Κοπεγχάγη, οι Δανοί έχτισαν αυτό το χρέος εν μέσω μιας φούσκας ακινήτων, την οποία ακολούθησε η κατάρρευση. Έτσι, τώρα πια πολλοί χρωστούν περισσότερα χρήματα από όσα αξίζουν τα σπίτια τους. Όμως, είναι διατεθειμένοι να ξανακάνουν τα ίδια. Η δανέζική «μνήμη δεν κρατάει απ’ άπειρον», παρατηρεί ένας οικονομολόγοςστο άρθρο της Schwartkopff. Και άπειρο εδώ μάλλον σημαίνει «>5 χρόνια», σχολιάζει Gimein στο δικό του άρθρο.

Το παραπάνω διάγραμμα στηρίχθηκε σε στοιχεία από την Eurostat για το χρέος των νοικοκυριών στην Ευρώπη (με την προσθήκη των ΗΠΑ για λόγους σύγκρισης). Η Δανία βρίσκεται στην κορυφή, με χρέος ύψους 267% επί του εισοδήματος. Δηλαδή, οι Δανοί έχουν περίπου το διπλάσιο χρέος, σε ό,τι αφορά το εισόδημά τους, σε σχέση με τους Ισπανούς και τέσσερις φορές μεγαλύτερο σε σχέση με τους Ιταλούς.«Τώρα δείτε αυτή τη λίστα. Από τις πρώτες έξι χώρες, μόνο η Ιρλανδία ταιριάζει στο στερεότυπο», τονίζει ο Gimein.

Σημειώνεται ότι αυτοί οι αριθμοί αφορούν το ιδιωτικό χρέος και όχι το εθνικό (δημόσιο) χρέος. Στο δημόσιο χρέος εμπλέκονται σειρά ετών πολύπλοκων (και συχνά λανθασμένων) κυβερνητικών αποφάσεων. Όμως και αυτό, επισημαίνει στο άρθρο του ο Gimein, δεν συμβαδίζει με αυτό που θα περιμέναμε –το δημόσιο χρέος της Ισπανίας είναι ελάχιστα υψηλότερο από εκείνο της Γερμανίας (ενώ τα υψηλότερα ποσοστά δημόσιου χρέους τα έχει η Ιαπωνία). Τα στοιχεία αυτά αφορούν τα οικογενειακά χρέη (ή χρέη νοικοκυριών). Και συνδέονται άμεσα με το ερώτημα εάν οι λαοί κάποιων χωρών είναι ή όχι περισσότερο απερίσκεπτοι με τα χρήματά τους.

Είναι σημαντικό να γίνουν γνωστά αυτά τα αριθμητικά στοιχεία διότι το χρέος αναπόφευκτα προβάλλεται ως ένα ηθικό ζήτημα, και είτε η συζήτηση αφορά τη διάσωση των ιδιοκτητών κατοικιών στις ΗΠΑ είτε τις ευρωπαϊκές οικονομίες, τείνει να παρασύρει σε αξιολογήσεις περί χαρακτήρα. Η ιδέα ότι οι χώρες με παραπαίουσες οικονομίες είναι γεμάτες από τεμπέληδες και ανεύθυνους προκαλεί συζητήσεις περί ευρωπαϊκών σχέσεων και σίγουρα πολιτικές συζητήσεις στη Γερμανία, την οικονομία βαρέων βαρών της Ευρώπης.

Η αρχή του άρθρου, αναφέρει ο Gimein, ακούστηκε σίγουρα αμείλικτη για τους Δανούς (έκανε λόγο για «σκανδαλώδη συμπεριφορά των σπάταλων Δανών»). Όμως, εξηγεί ο συντάκτης, όπως και όλα τα στερεότυπα -για την Ισπανία ή την Ελλάδα- δεν είναι δίκαιο. Υπάρχουν λόγοι για τους οποίους οι Σκανδιναβοί δανείζονται περισσότερο. Τα επιτόκια είναι χαμηλά, και έτσι μπορούν να αντέξουν ευκολότερα οικονομικά. Επίσης, οι Σκανδιναβοί δεν νιώθουν ότι πρέπει να αποταμιεύσουν σε τόσο μεγάλο βαθμό, γιατί δεν το έχουν τόσο ανάγκη. Έχουν ένα εξαιρετικά σχεδιασμένο κοινωνικό δίχτυ προστασία και σημαντικές παρακρατήσεις για τις συντάξεις τους. Το εθνικό Ταμείο συντάξεων της Δανίας προσφέρει συνεχόμενα άριστες αποδόσεις.

Πάρα ταύτα, το να βλέπουμε αυτά τα επίπεδα χρέους παρατασσόμενα το ένα δίπλα στο άλλο, παρατηρεί ο δημοσιογράφος του Bloomberg, μπορεί να θέσει υπό αμφισβήτηση τα εθνικά μας στερεότυπα. Η πραγματικότητα είναι ότι ο χαρακτήρας είναι σπάνια το κεντρικό θέμα. Το παραπάνω διάγραμμα είναι ένα εξαιρετικό παράδειγμα: Πολίτες κρατών με καλά ανεπτυγμένα τραπεζικά συστήματα συχνά έχουν μεγάλο χρέος ενώ πολίτες κρατών χωρίς ισχυρά τραπεζικά συστήματα, όπως η Ιταλία ή η Σλοβακία, έχουν λιγότερα χρέη, και συχνά με πολύ υψηλότερα επιτόκια δανεισμού.

Προς στιγμή, τα χειρότερα για την κρίση χρέους στην Ισπανία και την Ιταλία φαίνεται να έχουν περάσει, ενώ στη Δανία οι τράπεζες βρίσκονται σε μπελάδες.

Έτσι γυρίζει ο τροχός των Οικονομικών, καταλήγει ο Gimein: Ο χαρακτήρας είναι παντού ο ίδιος. Οι θεσμοί είναι που αποτυγχάνουν. Αυτό είναι ενδεχομένως ένα χρήσιμο αξίωμα για να θυμόμαστε, ειδικά για εκείνους που νομίζουν ότι η διεθνής βοήθεια είναι καλό να συνοδεύεται από χαιρεκακία.

^{Πηγή: Bloomberg
Απόδοση: Κατρίν Αλαμάνου - Tvxs}

Απλήρωτοι και… δαρμένοι

Απρόκλητη επίθεση των ΜΑΤ στους εργαζόμενους των Ναυπηγείων Σκαραμαγκά που διαμαρτύρονταν έξω από το υπουργείο Ανάπτυξης, με πέντε τραυματίες

Του Μάνου Τσαλδάρ

Τουλάχιστον πέντε εργαζόμενοι των Ναυπηγείων Σκαραμαγκά τραυματίστηκαν χθες το πρωί κατά την επίθεση που εξαπέλυσαν τα ΜΑΤ εναντίον τους, ενώ περίπου τριακόσιοι από αυτούς ήταν συγκεντρωμένοι έξω από το υπουργείο Ανάπτυξης. Ανάμεσα σε αυτούς ήταν και ο γ.γ. του συλλόγου «Τρίαινα» Βαγγέλης Μπαλογιάννης.

Οι εργαζόμενοι είχαν συγκεντρωθεί από νωρίς στην πλατεία Ομονοίας και γύρω στις 10.00 το πρωί βρίσκονταν έξω από το υπουργείο, καθώς το προεδρείο του σωματείου είχε προγραμματισμένη συνάντηση με τον Κωστή Χατζηδάκη. Ενώ λοιπόν περίμεναν την εννιαμελή επιτροπή που είχε ανέβει στο γραφείο του υπουργού, οι αστυνομικές δυνάμεις με πρόσχημα ότι οι συγκεντρωμένοι παρεμπόδιζαν την κυκλοφορία επέδραμαν εναντίον τους κάνοντας χρήση των κλομπ τους. Αποτέλεσμα, όπως καταγγέλλουν οι εργαζόμενοι, ήταν να υποστούν κατάγματα περισσότερα από πέντε άτομα τα οποία και μεταφέρθηκαν σε νοσοκομεία.

Η επίθεση, όπως αναφέρουν οι εργαζόμενοι στην ανακοίνωσή τους, με την οποία και την καταδικάζουν, ήταν απρόκλητη, αναίτια και βάναυση, καθώς οι συγκεντρωμένοι είχαν αφήσει τουλάχιστον μία λωρίδα κυκλοφορίας ώστε να περνούν τα αυτοκίνητα. Στο ίδιο πνεύμα κινήθηκαν και οι ανακοινώσεις της ΓΣΕΕ και του Εργατικού Κέντρου Πειραιά που καταδίκασαν την τακτική της κυβέρνησης «να εφαρμόσει τον δικό της “νόμο και τάξη”» και να περιορίσει τις διαδηλώσεις και τις συγκεντρώσεις. Στην ανακοίνωσή της δε, η Συνομοσπονδία τονίζει ότι «τέτοιου είδους ενέργειες το μόνο που επιτυγχάνουν είναι να πλήττουν τη δημοκρατία και να εντείνουν τα αδιέξοδα».

Στο μεταξύ στη συνάντηση ο υπουργός Ανάπτυξης ανέφερε στους εκπροσώπους των εργαζομένων ότι θα υπάρχει συνολική ρύθμιση του θέματος στο τέλος του μήνα και ότι εντός της εβδομάδας θα εκταμιευθούν τα χρήματα για το έκτακτο εποχικό επίδομα για τους περίπου 1.000 εργαζόμενους των ναυπηγείων, ύψους 2.000 ευρώ για τον καθένα. Οι εργαζόμενοι των ναυπηγείων είναι απλήρωτοι εδώ και 18 μήνες.

m.tsaldaris@efsyn.gr

http://www.efsyn.gr/

Η παρέμβαση των δειπνοσοφιστών...

ΤΟΥ ΔΗΜΗΤΡΗ ΧΡΗΣΤΟΥ

• Έριξα μια ματιά στις 58 υπογραφές. Σχεδόν στο σύνολό τους οι υπογράφοντες, από όπου κι αν κατάγονται, ήταν οπαδοί του Σημιτικού εκσυγχρονισμού. Δηλαδή της πλέον καταστροφικής περιόδου οικονομικά, πολιτικά, ηθικά για τη χώρα πριν τα Μνημόνια

Το πολιτικό κενό που θεωρητικά υπάρχει ανάμεσα στο καρτέλ Ν.Δ. - ΠΑΣΟΚ και τον ΣΥΡΙΖΑ ανέλαβαν να καλύψουν με το κείμενό τους οι 58 προσωπικότητες από τον χώρο της πολιτικής, της τέχνης αλλά και από τον ακαδημαϊκό χώρο. Η κίνηση αυτή, όπως διευκρινίζουν στο κείμενο που έδωσαν στη δημοσιότητα, αποσκοπεί σε κοινή κάθοδο των δυνάμεων της Κεντροαριστεράς στις ευρωεκλογές κάτω από την ομπρέλα του Ευρωπαϊκού Σοσιαλιστικού Κόμματος. Στο ερώτημα "γιατί τώρα", διευκρινίζουν ότι: "Υπάρχουν στιγμές στην πορεία ενός έθνους που οι ιστορικές πολιτικές παρατάξεις είναι υποχρεωμένες να επαναθεμελιωθούν, να ορίσουν ξανά την παρουσία τους στην πολιτική ζωή του τόπου. Αλλιώς παρακμάζουν και εξαφανίζονται".

ΚΑΙ ΚΑΘΩΣ η παρακμή έχει αρχίσει εδώ και καιρό για το ΠΑΣΟΚ και τη ΔΗΜ.ΑΡ. όπου και απευθύνονται, αυτή η κίνηση θεωρείται ως ύστατη προσπάθεια ανακοπής της ανερχόμενης Αριστεράς όπως αυτή εκφράζεται και επεκτείνεται από τον ΣΥΡΙΖΑ. Το λένε ξεκάθαρα: Όρος για την εκπλήρωση της πρότασης είναι η σύγκλιση και η συνεργασία όλων εκείνων των συλλογικών μορφών και των πολιτών που δεν αναγνωρίζονται ούτε στη Δεξιά, ούτε στη νεοκομμουνιστική-εθνολαϊκιστική Αριστερά! Εκτιμούν μάλιστα πως εποχή των Μνημονίων φαίνεται να φτάνει στο τέλος της!

ΠΑΡΟΥΣΙΑΖΟΝΤΑΙ και αισιόδοξοι, αναφέροντας ότι: "Μετά από μια καταστροφή, η Ελλάδα ξανααποκτά τη δυνατότητα και τα μέσα να σχεδιάσει το μέλλον της. Να ορίσει ρεαλιστικά τη μελλοντική θέση που θέλει να καταλάβει στον παγκόσμιο ανταγωνισμό και να κινηθεί δυναμικά για να την κατακτήσει. Η Εθνική Ανασυγκρότηση είναι το ζητούμενο της νέας φάσης στην οποία έχουμε ήδη μπει. Και είναι ένα πρόβλημα πολιτικό, παραγωγικό και πολιτισμικό".

ΕΡΙΞΑ μια ματιά στις 58 υπογραφές. Σχεδόν στο σύνολό τους οι υπογράφοντες, από όπου κι αν κατάγονται, ήταν οπαδοί του Σημιτικού εκσυγχρονισμού. Δηλαδή της πλέον καταστροφικής περιόδου οικονομικά, πολιτικά, ηθικά για τη χώρα πριν τα Μνημόνια. Υποστηρικτές και της κυβέρνησης Παπαδήμου οι περισσότεροι... δραπετεύουν από τις συνέπειες που είχαν τα Μνημόνια στην ελληνική κοινωνία και κρύβονται πίσω από το δάχτυλό τους, σε ό,τι αφορά την αποκαλυφθείσα από όλους τους διεθνείς οργανισμούς εκτίμηση και τις επίσημες τοποθετήσεις των Γερμανών ηγεμόνων πως το Μνημόνιο δεν έγινε για να σωθεί η Ελλάδα, αλλά το ευρωπαϊκό τραπεζικό σύστημα. Υποτιμούν σε βαθμό εγκληματικής αφέλειας τις δυνάμεις που κινούν τα νήματα και δεν έχουν σκοπό να αφήσουν αυτή τη χώρα να αποφασίσει μόνη της για το μέλλον της.

ΚΑΝΟΥΝ πως δεν βλέπουν (παρά τη μόρφωσή τους) τη στρατηγική επιλογή των δανειστών που δεν χρειάζονται εθνική παιδεία, ερευνητικά κέντρα, σύστημα υγείας και εγχώριες παραγωγικές μονάδες υψηλής προστιθέμενης αξίας. Κάνουν πως δεν βλέπουν τον καλπάζοντα σκοταδισμό που απειλεί όλη την Ευρώπη. Κάνουν πως δεν βλέπουν τα σχέδια αφελληνισμού με την αρπαγή των εθνικών περιουσιακών στοιχείων και τη δραματική μείωση του πληθυσμού της χώρας.

ΔΕΝ διαφωνώ με τις προθέσεις τους, έτσι όπως γενικά τις διατυπώνουν. Πλην όμως, επειδή η ιστορική εμπειρία από πρωτοβουλίες δειπνοσοφιστών είναι πλούσια σε λόγια, αλλά πάμφτωχη σε έργα, φοβάμαι ότι έχουν μεσάνυχτα (και αξεπέραστες δεσμεύσεις) για το πώς γίνεται αυτό που λένε ότι χρειάζεται η χώρα. Πώς γίνεται, για παράδειγμα, να δημιουργούμε 100.000 θέσεις εργασίας τον χρόνο επί 10 συνεχή έτη; Προσωπικά με προσβάλλει βαρύτατα ο χαρακτηρισμός νεοκομμουνιστής και εθνολαϊκιστής που αποδίδουν ισοπεδωτικά στον ΣΥΡΙΖΑ. Προσβάλλει όσους έχουν μπει στον πόλεμο από την αρχή του για να μην υποδουλωθεί η πατρίδα μας, εργαζόμενοι σκληρά για νέες ιδέες και συγκεκριμένα προγράμματα εθνικής ανάπτυξης. Είναι ανήθικο να σνομπάρονται εκείνοι που αγωνίζονται και προέβλεψαν σωστά αυτό που έγινε, ενώ αυτοί, ακόμα και σήμερα, δεν τολμούν να κάνουν αυτοκριτική για το αποτέλεσμα και τις στοχεύσεις των Μνημονίων.

ΕΡΧΟΝΤΑΙ λοιπόν με μεγάλη καθυστέρηση να προλάβουν τις εξελίξεις. Έχοντας καταφύγει στην ασφάλεια της ουδετερότητας του "Καΐρου", περιμένουν από τις μεγάλες δυνάμεις να στηρίξουν την πρωτοβουλία τους ως εναλλακτική λύση μετά την παταγώδη αποτυχία των Σαμαρά - Βενιζέλου. Πάντως, αν όσα περί εθνικής ανάπτυξης αναφέρουν τα πιστεύουν, ας κοπιάσουν να βοηθήσουν. Τους περιμένουμε.

dchristou52@gmail.com

http://www.avgi.gr/

Από τους Ρέηντζερς ως τον Σάκη Ιωαννίδη: Τι κάνουν οι νέοι της Νέας Δημοκρατίας όταν δεν καταδικάζουν τη βία.. ΔΕΙΤΕ ΤΟ ΒΙΝΤΕΟ

                                 "Για να πιάσουμε κουμμούνια να τα κάνουμε σαπούνια..."

Φοιτητικές εκλογές 2009, λίγους μήνες μετά τη δολοφονία του Αλέξανδρου Γρηγορόπουλου. Όλη η φύση της καταδίκης της βίας από τη ΔΑΠ-ΝΔΦΚ συμπυκνωμένη σε αυτήν ακριβώς την εικόνα:....

ΔΑΠίτες εν εξάλλω, σπάζουν έδρανα και εξαπολύουν απειλές: θα σας κάνουμε σαπούνια. Όλο το προηγούμενο διάστημα το είχαν περάσει τρομοκρατώντας τους φοιτητές "για τα πανεπιστήμια που γίνονται άνδρα βίας και για το άσυλο που πρέπει να καταργηθεί".

Αυτό, δηλαδή, που κάνει η Νέα Δημοκρατία με το παρελθόν της: κρύβεται πίσω από το δάχτυλό της. Είναι παραπάνω από σαφές, από την ίδρυση της ΟΝΝΕΔ μέχρι σήμερα, πως η βία, μια βία πολύ συγκεκριμένη ως προς τους αποδέκτες της, ήταν μέσο επιβολής της οργάνωσης, αλλά δρούσε και συσπειρωτικά για τα μέλη της. Αυτή η κουλτούρα μεταφέρθηκε μέχρι σήμερα, μέχρι τον πολύ πρόσφατο πρώην πρόεδρο της ΔΑΠ-ΝΔΦΚ και νυν πρόεδρο της ΟΝΝΕΔ, Σάκη Ιωαννίδη. Αλλά ας πάρουμε την ιστορία απ' την αρχή.


Κένταυροι και Ρέηντζερς: Οι ομάδες κρούσης της ΟΝΝΕΔ

Οι “Κένταυροι” και οι “Rangers” ήταν έμπνευση του Αβέρωφ (προέδρου τότε της Ν.Δ.) και είχαν αρχηγούς τους τον Μιχαλολιάκο (νυν δήμαρχο Πειραιά) και τον Μανωλάκο (φαρμακοποιό, πολιτευτή και χουντοβασιλικό). Ήτανε ομάδες γυμνασμένων ΟΝΝΕΔιτών που κατέβηκαν σε πανσπουδαστικά συνέδρια (αρχικά) και μετά σε σχολές για να ενισχύσουν τη ΔΑΠ, όταν αποτελούσε οικτρή μειοψηφία. Δεν ήταν φοιτητές, τουλάχιστον όχι όλοι.

Τραμπούκιζαν, χτυπούσαν, τρομοκρατούσαν, έσπαγαν βιτρίνες και όλα αυτά είναι καταγεγραμμένα στις εφημερίδες της εποχής. Παρακάτω ένα απόκομμα που αναφέρεται στον Αντώνη Σαμαρά:

Αποκορύφωμα της "δράσης" των ταγμάτων εφόδου της ΟΝΝΕΔ ήταν, ως γνωστόν, η δολοφονία του Τεμπονέρα το 1991.

Στην Πάτρα οι τραμπούκοι της ΟΝΝΕΔ είχαν εμφανιστεί ήδη πριν από τη δολοφονία του Νίκου Τεμπονέρα. έσπαζαν προεκλογικά περίπτερα και τραμπούκιζαν πολίτες ήδη από το 1987 (με πρόεδρο της ΟΝΝΕΔ τον Γιώργο Βουλγαράκη που παρέλαβε τη σκυτάλη από τον Βαγγέλη Μεϊμαράκη).
Το 1991, οπότε και η δολοφονία του Τεμπονέρα από την ομάδα κρούσης με επικεφαλής τον αρχηγό της ΟΝΝΕΔ Πάτρας, Ιωάννη Καλαμπόκα, πρόεδρος της ΟΝΝΕΔ ήταν ο Σταμάτης Μαύρος, πρώην υποψήφιος βουλευτής Κυκλάδων με τη ΝΔ.
Δύο χρόνια μετά τη δολοφονία του Νίκου Τεμπονέρα, οι ΟΝΝΕΔίτες όχι μόνο δεν καταδίκαζαν, αλλά... τιμούσαν τον Γιάννη Καλαμπόκα. Συγκεκριμένα, οργάνωσαν εκδήλωση συμπαράστασης στον δολοφόνο του Νίκου Τεμπονέρα παρουσία του συνηγόρου του Καλαμπόκα, Μιχάλη Αρβανίτη, τον σημερινό βουλευτή της Χρυσής Αυγής! Μάλιστα, είχε αποσταλεί σχετικό δελτίο Τύπου το οποίο αναλυτικά ανέφερε:

Από τον Γιώργο Παπανικολάου ως τον Σάκη Ιωαννίδη

Το 2004 εκλέγεται πρόεδρος της ΟΝΝΕΔ ο Γιώργος Παπανικολάου. Η ΝΔ είναι η κυβέρνηση, η ΔΑΠ-ΝΔΦΚ είναι καθεστώς στις σχολές. Από την προεδρία του κ. Παπανικολάου έχουμε να θυμόμαστε τους ΔΑΠίτες στις συνελεύσεις κατά το κίνημα του άρθρου 16 (2006-2007), τις απειλές, τους τραμπουκισμούς, το "σπάσιμο" των καταλήψεων με την αρωγή κάποιων που, σύμφωνα με τους αυτόπτες μάρτυρες, ήταν συχνά έμμισθοι μπράβοι. Περισσότερο, όμως, από τον κ. Παπανικολάου θυμόμαστε τα ανοιγμένα κεφάλια άλλων ΟΝΝΕΔιτών και ΔΑΠιτών, όταν έπειτα από την ανάδειξή του στο Ευρωκοινοβούλιο, αρνιόταν να παραδώσει τη θέση του προέδρου της ΟΝΝΕΔ. 'Ετσι, το 2009 στις εκλογές για την ανάδειξη προέδρου της ΔΑΠ Αθήνας, στελέχη της ΔΑΠ τον κατηγορούν μάλιστα ότι έστησε τις κάλπες εν κρυπτώ προκειμένου να εκλέξει για τη γραμματεία της ΔΑΠ Αθήνας δικά του στελέχη. Οι εκλογές μετατρέπονται σε πεδίο μάχης, η κάλπη αλλάζει δωμάτια, ο τότε γραμματέας της ΝΔ Λ. Ζαγορίτης αφήνει να εννοηθεί ότι εγκρίνει τις επιλογές του Παπανικολάου. Ώσπου το 2010 αναλαμβάνει πρόεδρος ο Ανδρέας Παπαμιμίκος, σημερινός γραμματέας της ΝΔ.

Έπειτα από ένα πυκνό διάστημα καταγγελιών για βία, νοθεία, εκβιασμούς, ο κ. Παπαμιμίκος βγήκε πρόεδρος της ΟΝΝΕΔ σε ένα συνέδριο - υπόδειγμα πολιτικού πολιτισμού και ψυχραιμίας...

Διάσημη είναι η προσυνεδριακή επίθεση που δέχτηκαν στελέχη του Κ. Χατζή στο Πάντειο Πανεπιστήμιο από το... πρωτοπαλίκαρο του κ. Παπαμιμίκου και τωρινό πρόεδρο της ΟΝΝΕΔ, Σάκη Ιωαννίδη. Η επίθεση πέραν του τραμπουκισμού συνοδεύτηκε από προσωπικές απειλές και λάσπη. Και αυτό είναι μόνο ένα ελάχιστο δείγμα των δράσεων του κ. Παπαμιμίκου, ο οποίος έχει εμπλακεί σε ουκ ολίγα σκάνδαλα από το 2004 (βλ. Ανδρέας Παπαμιμίκος: Ποιος πραγματικά είναι ο νέος γραμματέας της ΝΔ; )

Και ερχόμαστε στον Σάκη Ιωαννίδη, πρωτοπαλίκαρο του Παπαμιμίκου, όπως αναφέραμε και παραπάνω, πρόεδρο της ΔΑΠ-ΝΔΦΚ και φοιτητή στο Πάντειο Πανεπιστήμιο. Στο Πάντειο, όπου επί προεδρίας του εμφανίζονταν γυμνασμένοι από τα ΤΕΦΑΑ ΔΑΠίτες για να σπάσουν τις Γενικές Συνελέυσεις του Συλλόγου (μάλιστα, όποτε κάποιος τολμούσε να τονίζει πως οι... τετραώροφοι εκείνοι κύριοι ήταν μέλη άλλου συλλόγου, δεχόταν απειλές). Στο Πάντειο, μάλιστα, στις φοιτητικές εκλογές του 2012, μέλος της ΔΑΠ Παντείου είχε επιτεθεί σε μέλος της Αριστερής Ενότητας, αρπάζοντάς την από τα μαλλιά, επειδή... τόλμησε να διαμαρτυρηθεί για τη νοθεία που έκανε η κυβερνητική παράταξη.

Ένα ακόμα χαρακτηριστικό παράδειγμα του τρόπου με τον οποίο "καταδικάζουν τη βία" τα μέλη της φοιτητικής παράταξης της Νέας Δημοκρατίας, είναι οι περσινές φοιτητικές εκλογές στο Πολιτικό Τμήμα της Νομικής. Αφού οι υπεύθυνοι της ΔΑΠ έχουν "παγώσει" τη διαδικασία για ώρες, ανησυχούν πως θα πέσουν σε ψήφους και... φλερτάρουν με την κάλπη, η οποία, ωστόσο, δε μετακινείται από το χώρο της καταμέτρησης. Τότε εμφανίστηκαν περί τα δέκα παντελώς άγνωστα άτομα, "φουσκωτοί" και, σύμφωνα με όσα λένε μέλη του συλλόγου, πιθανά οπλισμένοι. Οι ίδιοι δήλωσαν ΔΑΠίτες. Φυσικά, έγινε στο Πολιτικό ό,τι γίνεται σε τόσα άλλα Τμήματα, οι μπράβοι της ΔΑΠ κατέληξαν να χτυπάν μέλη του φοιτητικού Συλλόγου...Και, τέλος, ένα μικρό παράδειγμα καταδίκης της βίας...

http://www.newsalamina.net/

Χαρούπι: Η σοκολάτα της "Γερμανικής κατοχής" επιστρέφει στην Κρήτη..

Της Στέλλας Τερζάκη
Χαρούπι για χαρούπι δεν έχει μείνει στην Κρήτη αφού τα τελευταία 3 χρόνια οι Κρητικοί
έχουν πλέον συνειδητοποιήσει πως η "σοκολάτα της Κρήτης" όπως αποκαλούσαν τον... καρπό οι παλιοί, τείνει να μετατραπεί σε έναν μέχρι πρότινος καλά κρυμμένο θησαυρό της Κρητικής γης.


Ειδικά φέτος η ζήτηση ξεπέρασε κάθε προηγούμενο με αποτέλεσμα αύτη την στιγμή το κρητικό χαρούπι να παρουσιάζει έλλειψη και κάποιες από τις τοπικές επιχειρήσεις που το χρησιμοποιούν ως πρώτη ύλη για διάφορα προϊόντα αναγκάζονται να προμηθεύονται ποσότητες και από την υπόλοιπη Ελλάδα.
 
Κάνουν "θραύση" τα χαρούπια
Μιλώντας στην εκπομπή "Κρήτη Σήμερα" της Κρήτη TV o Ρεθυμνιώτης επιχειρηματίας Ηλίας Μανούσακας που διαθέτει μονάδα επεξεργασίας και μεταποίησης χαρουπιών, παράγοντας παράλληλα μία ευρεία πλέον γκάμα προϊόντων από το χαρούπι,από μακαρόνια και μπισκότα, μέχρι τύπου "μερέντα" και "βαλσάμικη σάλτσα" εξήγησε πως χρόνο με το χρόνο όλο και περισσότεροι Κρητικοί στρέφουν το ενδιαφέρον της σε αυτή την παραδοσιακή καλλιέργεια που τις τελευταίες δεκαετίες είχε εγκαταλειφθεί.


Χαρακτηριστικό είναι πως λίγα χρόνια πριν μόλις 2 με 3 φούρνοι στην Κρήτη παρήγαγαν προϊόντα από χαρούπι, όπως ψωμί, κουλουράκια και παξιμάδια και μάλιστα με εισαγόμενο χαρουπάλευρο ενώ σε αύτη την φάση όπως εκτίμησε δεν αποκλείεται να έχουν εκτοξευτεί στους 300 φούρνους και με πρώτη ύλη 100% κρητική.


Αυξάνονται οι νέοι καλλιεργητές χαρουπιάς
Οι παλιές και κάποτε ξεχασμένες χαρουπιές στα χωριά της Κρήτης τραβούν πλέον σαν μαγνήτη τους επίδοξους πωλητές του προϊόντος με αποτέλεσμα οι καρποί όχι απλά να μαζεύονται αλλά κυριολεκτικά να εξαφανίζονται.


Την ίδια ώρα όλο και περισσότεροι είναι και εκείνοι που επιλέγουν να καλλιεργήσουν χαρουπιές αφού θεωρείται μία καλλιέργεια ιδανική για την κρητική γη και παράλληλα δεν απαιτεί μεγάλη προσωπική εργασία και μεγάλα έξοδα.


Είναι ενδεικτικό πως το χαρούπι πωλείται κατά μέσο όρο από 23 έως 30 λεπτά ανά κιλό, ενώ ένα δέντρο μπορεί να δώσει έως 300 κιλά.





Πηγή : Νέα Κρήτη

Ψαλίδι 33% στο επίδομα παιδιών λόγω τεκμηρίων

«Παγίδα» για χιλιάδες δικαιούχους των νέων επιδομάτων τέκνων με χαμηλό εισόδημα λειτούργησαν τα τεκμήρια διαβίωσης της Εφορίας

Ως «παγίδα» για χιλιάδες δικαιούχους των νέων επιδομάτων τέκνων με χαμηλό εισόδημα λειτούργησαν τα τεκμήρια διαβίωσης της Εφορίας. Πρόκειται για πολίτες οι οποίοι δήλωσαν για το 2012 οικογενειακά εισοδήματα κάτω από τα επίπεδα των 6.000-7.000 ευρώ, αλλά λόγω τεκμηρίων διαβίωσης τους υπολογίστηκε εισόδημα (τεκμαρτό) 9 έως 12.000 ευρώ, με αποτέλεσμα να ανέβουν κλίμακα και τα επιδόματα να είναι μειωμένα κατά 33%.

 

Έπεσαν στα 26,66 ευρώ το μήνα

 

Σύμφωνα με το money-money.gr το αποτέλεσμα ήταν οι υπηρεσίες του ΟΓΑ να λάβουν υπόψη τους τα πολύ πιο υψηλά τεκμαρτά – αλλά μη πραγματικά - εισοδήματα και να προσδιορίσουν τα ποσά των επιδομάτων που έπρεπε να τούς καταβάλουν, όχι με βάση την πρώτη κλίμακα χαμηλού εισοδήματος στην οποία αντιστοιχεί το 100% του προβλεπόμενου επιδόματος των 40 ευρώ το μήνα για κάθε παιδί, αλλά με βάση την δεύτερη εισοδηματική κλίμακα στην οποία αντιστοιχούν τα 2/3 του επιδόματος, δηλαδή τα 26,66 ευρώ.

 

Έτσι χιλιάδες οικογενειάρχες που το 2012 ήταν άνεργοι ή εργαζόμενοι με πολύ χαμηλά εισοδήματα, αν και κανονικά θα έπρεπε να ενισχυθούν με ολόκληρο το μηνιαίο ποσό των 40 ευρώ το μήνα για κάθε παιδί, έλαβαν τελικά τα 2/3 του ποσού αυτού για κάθε παιδί, καθώς εμφανίστηκαν με βάση τα τεκμήρια διαβίωσης ως έχοντες εισοδήματα πολύ πιο υψηλά στα οποία αντιστοιχούν ποσά επιδομάτων τέκνων μειωμένα κατά 33%!

 

Η «παγίδα» αυτή έγινε αντιληπτή σε χιλιάδες οικογενειάρχες με πολύ χαμηλά εισοδήματα, όταν έλαβαν τα νέα επιδόματα μέσω των τραπεζικών τους λογαριασμών. Τότε διαπίστωσαν ότι τα ποσά των επιδομάτων που τους καταβλήθηκαν δεν ήταν τα 40 ευρώ το μήνα για κάθε παιδί, τα οποία περίμεναν αλλά ανέρχονταν σε 26,66 ευρώ το μήνα για κάθε παιδί.

 

Τι προβλέπει ο νόμος

 

1) Το 100% του επιδόματος των 40 ευρώ το μήνα για κάθε παιδί δικαιούται:

 

- κάθε οικογενειάρχης με 1 παιδί και ετήσιο εισόδημα μέχρι 9.000 ευρώ

 

- κάθε οικογενειάρχης με 2 παιδιά και ετήσιο εισόδημα μέχρι 10.000 ευρώ

 

- κάθε οικογενειάρχης με 3 παιδιά και ετήσιο εισόδημα μέχρι 11.000 ευρώ

 

- κάθε οικογενειάρχης με 4 παιδιά και ετήσιο εισόδημα μέχρι 12.000 ευρώ

 

2) Τα 2/3 του επιδόματος των 40 ευρώ, δηλαδή 26,66 ευρώ το μήνα για κάθε παιδί δικαιούται:

 

- κάθε οικογενειάρχης με 1 παιδί και ετήσιο εισόδημα από 9.000,01 μέχρι 18.000 ευρώ

 

- κάθε οικογενειάρχης με 2 παιδιά και ετήσιο εισόδημα από 10.000,01 μέχρι 20.000 ευρώ

 

- κάθε οικογενειάρχης με 3 παιδιά και ετήσιο εισόδημα από 11.000,01 μέχρι 22.000 ευρώ

 

- κάθε οικογενειάρχης με 4 παιδιά και ετήσιο εισόδημα από 12.000,01 μέχρι 24.000 ευρώ

 

Ως «ετήσιο εισόδημα» ελήφθη υπόψη από τις υπηρεσίες του ΟΓΑ το συνολικό οικογενειακό εισόδημα κάθε δικαιούχου για το έτος 2012. Σε κάθε περίπτωση που το εισόδημα του 2012 προσδιορίστηκε από τις υπηρεσίες του υπουργείου Οικονομικών με βάση τα τεκμήρια διαβίωσης σε επίπεδο υψηλότερο του δηλωθέντος, ο ΟΓΑ έλαβε υπόψη του το υψηλότερο του δηλωθέντος τεκμαρτό εισόδημα.

 

Ως εκ τούτου:

 

- Οικογενειάρχης με 1 παιδί που δήλωσε ετήσιο εισόδημα 4.000 ευρώ αλλά τα τεκμήρια διαβίωσης του προσδιόρισαν ετήσιο εισόδημα 10.000 ευρώ αντί να λάβει το επίδομα των 40 ευρώ το μήνα το οποίο αντιστοιχεί στο εισόδημα των 4.000 ευρώ έλαβε το μειωμένο στα 2/3 ποσό των 26,66 ευρώ το μήνα, το οποίο αντιστοιχεί στο τεκμαρτό εισόδημα των 10.000 ευρώ. Συνολικά, ο συγκεκριμένος οικογενειάρχης ενώ με βάση το πραγματικό του εισόδημα δικαιούται για όλο το 2012 ποσό επιδομάτων συνολικού ύψους 480 ευρώ (40 ευρώ το μήνα για κάθε παιδί Χ 1 παιδί Χ 12 μήνες = 480 ευρώ), θα λάβει τελικά 320 ευρώ (26,66 ευρώ το μήνα για κάθε παιδί Χ 1 παιδί Χ 12 μήνες = 320 ευρώ). Χάνει δηλαδή 160 ευρώ το χρόνο εξαιτίας των τεκμηρίων!

 

- Οικογενειάρχης με 2 παιδιά που δήλωσε ετήσιο εισόδημα 6.000 ευρώ αλλά τα τεκμήρια διαβίωσης του προσδιόρισαν ετήσιο εισόδημα 11.000 ευρώ αντί να λάβει το επίδομα των 40 ευρώ το μήνα για κάθε παιδί το οποίο αντιστοιχεί στο εισόδημα των 6.000 ευρώ έλαβε το μειωμένο στα 2/3 ποσό των 26,66 ευρώ το μήνα για κάθε παιδί, το οποίο αντιστοιχεί στο τεκμαρτό εισόδημα των 11.000 ευρώ. Συνολικά, ο συγκεκριμένος οικογενειάρχης ενώ με βάση τα πραγματικό του εισόδημα δικαιούται για όλο το 2012 ποσό επιδομάτων συνολικού ύψους 960 ευρώ (40 ευρώ το μήνα για κάθε παιδί Χ 2 παιδιά Χ 12 μήνες = 960 ευρώ), θα λάβει τελικά 640 ευρώ (26,66 ευρώ το μήνα για κάθε παιδί Χ 2 παιδιά Χ 12 μήνες = 640 ευρώ). Χάνει δηλαδή 320 ευρώ εξαιτίας των τεκμηρίων!

 

Τα ειδικά επιδόματα τριτέκνων και πολυτέκνων

 

Σημειώνεται ότι, σύμφωνα με ανακοίνωση που εξέδωσε ο ΟΓΑ, την Πέμπτη 10 Οκτωβρίου καταβλήθηκαν για πρώτη φορά σε 234.588 δικαιούχους τα νέα επιδόματα στήριξης τέκνων και τα ειδικά επιδόματα τριτέκνων και πολυτέκνων. Οι φορολογούμενοι αυτοί εισέπραξαν ειδικότερα:

 

α) Τα ¾ του συνολικού ετήσιου ποσού των επιδομάτων στήριξης τέκνων. Τα επιδόματα αυτά κυμαίνονται από 13,33 έως 40 ευρώ το μήνα για κάθε παιδί. Τα ποσά που εισέπραξαν οι συγκεκριμένοι δικαιούχοι αντιστοιχούν στους 9 πρώτους μήνες του 2013, δηλαδή στο διάστημα Ιανουαρίου-Σεπτεμβρίου του τρέχοντος έτους. Για παράδειγμα:

 

* Φορολογούμενος με 1 παιδί, του οποίου το ετήσιο – πραγματικό ή τεκμαρτό – εισόδημα έτους 2012 ήταν χαμηλότερο των 9.000 ευρώ έλαβε για τους 9 πρώτους μήνες του 2013 συνολικό ποσό ύψους 360 ευρώ (40 ευρώ για κάθε παιδί ανά μήνα Χ 1 παιδί Χ 9 μήνες = 360 ευρώ).

 

* Οικογενειάρχης με 1 παιδί, του οποίου το ετήσιο – πραγματικό ή τεκμαρτό – εισόδημα έτους 2012 ήταν μεγαλύτερο των 9.000 ευρώ και μέχρι 18.000 ευρώ έλαβε για τους 9 πρώτους μήνες του 2013 συνολικό ποσό ύψους 240 ευρώ (τα 2/3 των 40 ευρώ για κάθε παιδί ανά μήνα, δηλαδή 26,66 ευρώ για κάθε παιδί ανά μήνα Χ 1 παιδί Χ 9 μήνες = 240 ευρώ).

 

* Φορολογούμενος με 2 παιδιά, του οποίου το ετήσιο – πραγματικό ή τεκμαρτό – εισόδημα έτους 2012 ήταν χαμηλότερο των 10.000 ευρώ έλαβε για τους 9 πρώτους μήνες του 2013 συνολικό ποσό ύψους 720 ευρώ (40 ευρώ για κάθε παιδί ανά μήνα Χ 2 παιδιά Χ 9 μήνες = 720 ευρώ).

 

* Οικογενειάρχης με 2 παιδιά, του οποίου το ετήσιο - πραγματικό ή τεκμαρτό – εισόδημα έτους 2012 ήταν μεγαλύτερο των 10.000 ευρώ και μέχρι 20.000 ευρώ έλαβε για τους 9 πρώτους μήνες του 2013 συνολικό ποσό ύψους 480 ευρώ (τα 2/3 των 40 ευρώ για κάθε παιδί ανά μήνα, δηλαδή 26,66 ευρώ για κάθε παιδί ανά μήνα Χ 2 παιδιά Χ 9 μήνες = 480 ευρώ).

 

β) Όσοι από τους παραπάνω φορολογούμενους είναι γονείς τριών ή περισσότερων εξαρτώμενων τέκνων έλαβαν επιπλέον και τα 2/3 του συνολικού ετήσιου ποσού των ειδικών επιδομάτων τριτέκνων και πολυτέκνων οικογενειών, τα οποία δικαιούνται βάσει του ν. 4141/2013.

 

Τα ειδικά αυτά επιδόματα ανέρχονται σε 500 ευρώ το χρόνο για κάθε παιδί, συνεπώς οι τρίτεκνοι και οι πολύτεκνοι δικαιούχοι έλαβαν επιπλέον τα 2/3 των 500 ευρώ για κάθε παιδί τους. Ειδικότερα, οι τρίτεκνοι έλαβαν τα 2/3 του ποσού των 1.500 ευρώ, δηλαδή 1.000 ευρώ, ενώ οι τετράτεκνοι εισέπραξαν τα 2/3 του ποσού των 2.000 ευρώ, δηλαδή 1.333,33 ευρώ.

 http://www.forologikanea.gr/

Οι 58 καμπαλέρος της κεντροαριστεράς…

Τη δημιουργία μιας νέας κεντροαριστεράς, υπό νέα ηγεσία, για κοινή κάθοδο σεευρωεκλογές και δημοτικές εκλογές ζητούν 58 προσωπικότητες, με κείμενο που υπογράφουν για την ανασυγκρότηση της κεντροαριστεράς.

Αν κάποιος διαβάσει τα ονόματα και μόνο αντιλαμβάνεται ότι πρόκειται για πρόσωπα γνωστά και μη εξαιρετέα στον πολιτικό και κοινωνικό βίο της χώρας.  Άνθρωποι που συνδέθηκαν με το εκσυγχρονιστικό μπλοκ Σημίτη και την εν γένει δεξιόστροφη πορεία του ΠΑΣΟΚ μέχρι την τελική του διάλυση υπό την ηγεσία Βενιζέλου. Άνθρωποι που ποτέ δεν αποστασιοποιήθηκαν από τη συστημική θεώρηση των πραγμάτων αλλά με τη στάση τους υπηρέτησαν τον κρατισμό, την εξουσιολαγνεία και το παιχνίδι ισορροπιών.

Για ποια κεντροαριστερά μιλάτε κύριοι? Γι αυτήν που πρώτοι εσείς προδώσετε, ευτελίσατε και εν τέλει στείλατε στο χρονοντούλαπο της ιστορίας με τις πράξεις και παραλείψεις σας από κάθε μετερίζι? Πολιτικοί και πνευματικοί άνθρωποι του συμβιβασμένου συμφέροντος και του εξισορροπιστικού παιχνιδιού, του life style, αποκομμένοι από την πραγματική ζωή και την κοινωνία. Τρόφιμοι των τηλεοπτικών καναλιών και της εξουσίας που εξέθρεψαν και τους εξέθρεψε.

Ο Βενιζέλος πολύ θα ήθελε να πετύχει ένα εγχείρημα τύπου ΕΛΙΑΣ μπας και διασωθεί πολιτικά ο ίδιος. Αλλά δεν θα πετύχει όπως δεν πέτυχε και στην Ιταλία. Με παλιά φθαρμένα υλικά δεν ξαναζεσταίνεις το ίδιο φαΐ ακολουθώντας την ίδια αποτυχημένη συνταγή όπως αποδείχθηκε στην πράξη. Τις συνιστώσες της ελληνικής ΕΛΙΑΣ τις έφαγε ο δάκος…

Η χώρα γυρνάει σελίδα. Οι 58 καμπαλέρος έπρεπε να είχαν ορθώσει ανάστημα το 2010 πριν ο Παπανδρέου μας οδηγήσει στο λιμανάκι του ΔΝΤ αντί να σιωπούν, να κρύβονται ή να παριστάνουν τους πολιτικούς γυρολόγους ενώ η χώρα υπέφερε.  Να  είχαν τότε βγει να μιλήσουν,  να αντισταθούν, να συνθέσουν.. Μάταια όμως. Είναι αργά για κροκοδείλια δάκρυα για την κεντροαριστερά που  εσείς προδόσατε.

 http://paratiritiskritis.wordpress.com/

Η ανατροπή της Ανατροπής

Του Κώστα Εφήμερου

Λίγοι από αυτούς που αξίζουν έχουν καταφέρει να επιβιώσουν στην Ανατροπή του Γιάννη Πρετεντέρη και ακόμα λιγότεροι έχουν ξεχωρίσει με την παρουσία τους.

Ο Γιώργος Κατρούγκαλος με την ευγένεια και την κατάρτισή του εξέθεσε τον «δημοσιογράφο», εξαφάνισε τον Πάγκαλο, έφερε σε δύσκολη θέση την Ρεπούση, ανέδειξε την ανεπάρκεια της Σώτης και γελοιοποίησε τον Μιχελάκη. (δείτε το video εδώ)

Και όλα αυτά γιατί αρνήθηκε να απαντήσει χωρίς επιχειρήματα στην επίμονη γελοία ερώτηση πως θα αποφασίσει η κοινωνία.

Γιάννη η κοινωνία έχει αποφασίσει. Βγες μια βόλτα στην Αθήνα να δεις.

Ο Γιάννης δεν θέλει να συζητήσει για το τι έγινε στον 19ο αιώνα και για το τι έγινε στη Λαμία. Θέλει να φέρει έναν ακαδημαϊκό και να παίξουν πλακωτό. Άμα είναι να αρχίσουμε τώρα τα επιχειρήματα…

Ο Πάγκαλος πιστεύει ότι ο Κατρούγκαλος έχει κάνει την παιδεία σκουπίδι. Αν ήταν υπουργός έστω και για μια ημέρα θα τα είχε αλλάξει όλα. Δυστυχώς την περίοδο που αποθεμελιωνόταν η κοινωνία δεν πήρε πρέφα γιατί έτρωγε με κάτι άλλους.

Ο κύριος Ιωακείμ ήταν όμηρος για 6 ολόκληρες ώρες. Δεν θεωρεί συμβολική την κίνηση των φοιτητών. Κατουριόταν καθ’ όλη την διάρκεια της ομηρίας του.

Η Σώτη Τρυανταφύλλου κάνει μόνο χαρακτηρισμούς. Ο Κατρούγκαλος λέει επιδεικνύει απαράδεκτη ελαφρότητα. Χωρίς σχόλιο

Ο Μιχελάκης κουνάει το δάχτυλό του. Ο εκπρόσωπος της θεσμικής νόμιμης βίας που δεν έκανε τίποτα όταν καταγγέλθηκαν βασανισμοί μεταναστών στη ΓΑΔΑ (Ο Δένδιας θα έκανε μήνυση στο Guardian αλλά επειδή το ψάξαμε, τους τη χάρισε) ζητάει από τον Κατρούγκαλο να απολογηθεί για λογαριασμό του ΣΥΡΙΖΑ που θα πρέπει να απολογηθεί για την βία που ασκεί κάθε άλλος εκτός των νομιμοποιημένων βασανιστών.

Και ο Κατρούγκαλος παραμένει χαμογελαστός και σκορπάει επιχειρήματα. Δεν είναι ίδια λέει η βία της δολοφονίας του Φύσσα με τα γιαούρτια του Πάγκαλου και του Πρετεντέρη. Δεν είναι οι αστυνομικοί μπουζούκια επειδή είναι όργανα. Δεν πρέπει να μπουν στη φυλακή όσοι αντιστέκονται. Όταν η κοινωνία θέλει να συνενοηθεί τα καταφέρνει και χωρίς τις νουθεσίες του Πρετεντέρη.

Δεν παίζει το ρόλο του στο παιχνίδι της πόλωσης που στήνεται στο «μεγάλο κανάλι».

Ο κύριος Κατρούγκαλος πήγε στην Ανατροπή μια εβδομάδα μετά τον Πουλικάκο. Αν συνεχίσει έτσι ο Γιάννης θα αναγκαστεί να καλεί στην εκπομπή του μόνο έναν ακροδεξιό για να είναι σίγουρος.

Υ.Γ. Η ΝΔ εξέδωσε ανακοίνωση για την συμμετοχή του Κατρούγκαλου στην εκπομπή του Πρετεντέρη. Αλήθεια! Την παραθέτω παρακάτω. Τα σχόλια δικά σας…

«Ο ΣΥΡΙΖΑ αποδέχεται και διακινεί τη θεωρία της καλής και κακής βίας, αναφέρεται σε ανακοίνωση του γραφείου Τύπου της ΝΔ με αφορμή δηλώσεις του συνταγματολόγου και μέλους της «επιτροπής σοφών» του ΣΥΡΙΖΑ για το κράτος, Γιώργου Κατρούγκαλου στο Mega.

Σε παρέμβασή του στην χθεσινή εκπομπή «Ανατροπή» ο κ. Κατρούγκαλος αναφέρθηκε στις απόψεις περί εξίσωσης της φασιστικής βίας με τις διαδηλώσεις και τις καταλήψεις, επισημαίνοντας ότι είναι πιο επικίνδυνη και καταδικαστέα η βία στην περίπτωση της δολοφονίας του Π. Φύσσα από ένα γιαούρτωμα πολιτικού ή τα επεισόδια σε μία πορεία.

« Η χθεσινή παρέμβαση του κ. Κατρούγκαλου και τα όσα υποστήριξε για τη βία οδηγούν στο συμπέρασμα ότι ο ΣΥΡΙΖΑ αποδέχεται και διακινεί τη θεωρία της καλής και κακής βίας. Μια θεωρία που τροφοδοτεί την εξτρεμιστική βία, διχάζει την κοινωνία και οδηγεί στο χάος» αναφέρεται στην ανακοίνωση.

Σύμφωνα με τη ΝΔ, ο κ. Κατρούγκαλος έφτασε στο σημείο να δικαιολογεί προπηλακισμούς, καταλήψεις δημοσίων κτηρίων και ομηρίες καθηγητών.

«Καλούμε τον κ. Τσίπρα, εδώ και τώρα, να αποδοκιμάσει ευθέως τις δηλώσεις αυτές και να ξεκαθαρίσει τη θέση του»

Ν.Δ.

http://www.thepressproject.gr/