'Υψωμα Ελλάδα

Πάλι θα χάσουμε. Το προαίσθημα της ήττας είναι το πρώτο που έρχεται πριν η ίδια η ήττα μπει θριαμβεύτρια στην αλωμένη πόλη. Δεν έχει σημασία που δεν κουβαλήσαμε όπλο και δεν ακούσαμε ήχο σφαίρας να περνάει δίπλα από το κεφάλι μας, εμείς πολεμήσαμε.

Δεν έχει καμία σημασία που δεν θα γραφούν ένδοξες ιστορίες για μας τους Έλληνες της πρώτης και δεύτερης 10ετίας του 21ου αιώνα. Δεν έχει σημασία που δεν έχουμε εμφανή ίχνη καταπόνησης στο κορμί μας, ούτε που δεν τραγουδούμε θούριους όλοι μαζί πριν την κάθε μάχη, εμείς πολεμήσαμε.

Ο ιστορικός του μέλλοντος θα μας προσπεράσει γράφοντας
απλά σε μια παράγραφο τα ποσοστά ανεργίας της χρονικής περιόδου, τα νούμερα του πληθωρισμού και ίσως τους αριθμούς των τυχαίων θυμάτων. Θα μάς περάσει στα γρήγορα για να πάει παρακάτω, αλλά εμείς πολεμήσαμε.

Είμαστε οι στρατιώτες που δεν φορέσαμε χακί αλλά διανύουμε ήδη τον 5ο χρόνο στο πεδίο της μάχης αντιστεκόμενοι απέναντι σε δύο εχθρικά στρατόπεδα που μάς κήρυξαν τον πόλεμο στα καλά καθούμενα. Δύο στρατόπεδα επανδρωμένα από ντόπιους και ξένους πολιτικούς εγκληματίες με ορδές υποστηρικτών να κάνουν εφόδους από το πρωί μέχρι το βράδυ, τόσο στην χώρα όσο και μέσα στα σπίτια μας. Δεν είχαμε την τύχη να μάς στηρίζει ούτε ηθικά μία άλλη χώρα σε τούτο τον πόλεμο. Μόνοι μας πολεμάμε.

Όλοι μάς χλευάζουν ότι είμαστε ένας λαός του καναπέ, που δεν θέλει να πάρει στα χέρια του την μοίρα της πατρίδας του. Μάς κουνάνε το δάκτυλο που δεν κάναμε ένοπλο αγώνα ενάντια στον εχθρό, που δεν μπουκάραμε στο κοινοβούλιο, που δεν βάλαμε βόμβες και δεν πήραμε κεφάλια. Οι αναλυτές του καναπέ προκαλούν χωρίς να πουν όμως ποιος είναι ο εχθρός. Έτσι στο χαμό να βγούμε με τα χασαπομάχαιρα στον δρόμο απλά για να κάνουν αυτοί χάζι στην αρένα των τηλεοράσεων. Τον εχθρό μόνο εμείς τον ξέρουμε γιατί εμείς πολεμάμε.

Κάθε μέρα τρέχουμε ανάμεσα σε ναρκοπέδια και φυλάμε τα νώτα μας όταν βρίσκουμε τρύπα να ξεκουραστούμε μη και μάς πιάσουν στον ύπνο οι φύλακες της Δημοκρατίας τους και μάς μπουζουριάσουν νωρίτερα από ό,τι θα περιμέναμε για χρέη που μάς φόρτωσαν καταδικάζοντάς μας για εσχάτη προδοσία. Κάθε μέρα μειώνουμε τα γραμμάρια ανθρώπινης χαράς για να βγει ο λογαριασμός στα φάρμακα ενώ δεν είναι λίγες οι φορές που όταν είναι να διανύσουμε μεγάλη απόσταση για ένα μεροκάματο -έξι μέσα στο αμάξι- το μάτι μας δεν είναι στον δρόμο αλλά στον δείκτη της βενζίνης που ανάβει λαμπάκι και δεν βγαίνει ο γαμημένος ανήφορος 20 χιλιομέτρων με τα πόδια  στις 5 το πρωί με παγωνιά. Είναι ο τρίτος χειμώνας που κάνουμε μπάνιο με παγωμένο νερό ενώ νομίζουμε ότι κοροϊδεύουμε τα παιδιά μας λέγοντας ότι τα δώρα δεν έχουν αξία, παρά μόνο η αγκαλιά. Τα δικά μας παιδιά μόνο αγκαλιά παίρνουν εδώ και 4 χρόνια, ενώ εμείς την ίδια στιγμή τραβάμε τα μάτια μας από ντροπή και τα κολλάμε στο πάτωμα.

Πριν μάς κατηγορήσουν οι άνετοι της ζωής ότι όπλο δεν πήραμε ας έρθουν μία φορά στις πολλοστές που έχουμε ζήσει όταν οι γέροι γονείς  ανοίγουν το πορτοφόλι να τσοντάρουν από την πετσοκομμένη σύνταξή τους για το απλήρωτο ρεύμα και το νερό. Είναι από τις πολλές στιγμές που λες ότι ο πόλεμος της αναξιοπρέπειας είναι ο πιο σκληρός από όλους. Σε αυτόν πολεμάμε.

Ό,τι κι αν κάνουμε κάθε μέρα προσέχουμε να μην χτυπήσουμε, να μη πονέσει το δόντι μας, μην πάθουμε κολικό, μην σπάσουμε χέρι γιατί ξέρουμε ότι για μας νοσοκομείο δεν έχει. Η ιδέα ότι μπορεί μία βαριά ασθένεια να σου χτυπήσει την πόρτα είναι αυτή που σού σπάει τον τσαμπουκά και όταν σου καρφωθεί στο κεφάλι είναι σαν να έχεις φάει σφαίρα από ακροβολισμένο καθίκι που σε έχει βάλει στο στόχαστρο. Σε τέτοιον πόλεμο πολεμάμε.

Ανάμεσα σε όλα αυτά, τα καθημερινά που ξεσκίζουν την καρδιά περισσότερο από ό,τι θα πετσόκοβε το κορμί μας μια νάρκη, είναι που κάθε βράδυ πριν κλείσουμε κατ' ανάγκη τα μάτια μας έρχεται και σε χαστουκίζει η ευθύνη για την πατρίδα. Ρίχνεις την κουβέρτα σαν αδιάβροχο πάνω στους ώμους και γυροφέρνεις στο παγωμένο σπίτι, σαν στρατιώτης σε παγωμένο βουνό καταδικάζοντας τον εαυτό σου που σήμερα εσύ έζησες αλλά χάθηκε ένα κομμάτι ακόμα Ελλάδας. Αυτός είναι ο δικός μας πόλεμος.

Έχουμε αρχίσει να μαθαίνουμε να αποχαιρετάμε αδελφούς και φίλους που σαν να είναι ακρωτηριασμένοι στρατιώτες αφήνουν το πεδίο της μάχης Ελλάδα να βρουν μεροκάματο στην άκρη της γης. Αυτοί είναι οι πιο άτυχοι από όλους μας διότι ξέρουν ότι δεν θα δουν το τέλος αλλά δεν θα ξαναδούν την Ελλάδα όπως την γνώριζαν. Η Ελλάδα θα πεθάνει μαζί με μας τους τελευταίους που ξέρουμε ότι δεν θα αντέξουμε να κρατάμε ακόμα για πολύ.

Η ήττα μας είναι σίγουρη. Το βλέπουμε στα πρόσωπα των θριαμβευτών πολιτικών άκαπνων σωτήρων, πληρωμένων προδοτών και αθάνατων γειτόνων που αλαλάζουν με την ψήφο στο χέρι σαν τις πουτάνες της Κατοχής του '40 την ώρα που έφθαναν οι αξιωματικοί των Ες Ες με σοκολάτες και ψωμί για να το γλεντήσουν.

Εμείς οι Έλληνες, των πρώτων δεκαετιών του 21ου αιώνα -μικροί, ήσυχοι και αόρατοι- την ήττα μας πολεμήσαμε. Και είμασταν άριστοι στρατιώτες.      

 Simple Man

Οι τρεις εικασίες

Στις αρχές του 1996, την επομένη των ευχαριστιών που απηύθυνε ο πρωθυπουργός της Ελλάδας Κ. Σημίτης από το βήμα της Βουλής προς τον πρόεδρο των ΗΠΑ Κλίντον, για την βοήθειά του στην αποκλιμάκωση της κρίσης στα Ίμια, πήγα σε ένα βιβλιοπωλείο και παρήγγειλα λεξικά και εγχειρίδια εκμάθησης της τουρκικής γλώσσας.
 Είχα μόλις τελειώσει την συστημική μου εκπαίδευση, σχολεία, πανεπιστήμια, στρατό και ήμουν άρτι παραδομένος από την πατρίδα ως πολίτης στην κοινωνία, με τις ελπίδες όλων να φανώ αντάξιος των εξόδων και των ετών εκπαίδευσής μου. Απογοητεύτηκαν όλοι παταγωδώς βεβαίως.
 Όταν με ρώτησε ο βιβλιοπώλης με μεγάλη έκπληξη τι τα θέλω τα τουρκικά βιβλία, αφού εκείνη την εποχή δεν υπήρχε 
περίπτωση καμία Έλληνας με σώας τας φρένας να μαθαίνει αυτή την βορβορώδη γλώσσα των εχθρών, πόσω μάλλον κάτοικος ακριτικού νησιού, διατύπωσα την 1η εικασία μου, ότι σε είκοσι (20) χρόνια η Χίος θα ανήκει στον Νομό Ιζμιρ και ότι θέλω να ξέρω την γλώσσα για να μπορώ τότε να συμπληρώνω καμιά αίτηση προς τον Δήμο και το Κράτος. Γέλασε βεβαίως ο βιβλιοπώλης και κούνησε τα χέρια του σαν να λέει τι μας λες τώρα ρε φίλε, δεν έδωσε όμως συνέχεια διότι εκτός των άλλων σήμαινε και έναν κάποιο σεβαστό τζίρο η παραγγελία μου αυτή. Κάθε μέρα ένας τέτοιος παλαβιάρης να μου έρχεται, δεν θέλω τίποτε άλλο, είμαι βέβαιος ότι σκέφτηκε, το έδειχνε το ύφος του.
Μία άλλη άμεση συνέπεια των ημερών εκείνων ήταν ότι λόγω που έτυχε να μετακομίζω, αποφάσισα να μην πάρω στο νέο σπίτι την τηλεόραση, να μην ξαναβάλω ουσιαστικά τηλεόραση στο σπίτι μου και έτσι ακριβώς έκανα, πράγμα που ισχύει ανελλιπώς μέχρι σήμερα.
Όταν το 2001 πτώχευσε η Αργεντινή η οποία είχε συνδέσει σε αναλογία ένα προς ένα το πέσο με το αμερικανικό δολάριο και δεν άντεξε βέβαια η ήδη παραπαίουσα από χρόνια οικονομία της, ήταν η εποχή κατά την οποίαν ετοιμαζόμασταν και εμείς ως κράτος να υιοθετήσουμε το ευρώ για εθνικό μας νόμισμα και να γίνουμε Ευρώπη, όπως πολύ χαρακτηριστικά είπε λίγο αργότερα πάλι ο Κ. Σημίτης, τα κουρεία θα γίνουν κομμωτήρια και τα καφενεία θα γίνουν καφετέριες, γινόμαστε Ευρώπη, τότε ακριβώς ήταν που υποστήριζα σε κάθε συζήτηση την 2η εικασία μου, ότι σε δέκα (10) χρόνια θα έχουμε γίνει Αργεντινή διότι δεν χρειάζεται να είσαι κανένας σπουδαγμένος στο χάρβαρντ οικονομολόγος για να δεις τις απόλυτες ομοιότητες των δύο περιπτώσεων, αρκεί η μαθηματική λογική την οποίαν μου είχε προσφέρει γενναιόδωρα το σύστημα ως γνώση, βοηθώντας με να το αποδομώ συνεχώς μέσα στο κεφάλι μου, μέχρι σημείου που σκέφτηκα τώρα τελευταία, την 3η εικασία μου, ότι μία των ημερών θα απαγορευτεί από το σύστημα να σπουδάζουν οι άνθρωποι την μαθηματική τέχνη (και τις τέχνες γενικότερα, μεσαίωνας ξανά) , διότι τους βοηθά να συνδυάζουν απόλυτα τον νου με την ψυχή, να συνθέτουν και να αναλύουν την ζωή, σε σημείο να κινδυνεύει το σύστημα απ’ αυτούς, αφού καθένας από μας αποτελεί το σύστημα και όποιος το αμφισβητεί προσωπικά και τραβάει άλλον δρόμο, το έχει αποδομήσει και νικήσει δια παντός.
Τότε ήταν τελείως θεοπάλαβο βεβαίως να υποστηρίζει κάποιος κάτι τέτοιο διότι η Ελλάδα βρισκόταν σε φρενήρη ανάπτυξη προς τους Ολυμπιακούς και τα Γιούρο 2004, ας μην τα ξαναθυμόμαστε αυτά όμως, όποιος πάντως μιλούσε για πτώχευση και για Αργεντινή, ήταν από προδότης της πατρίδας μέχρι τρελός για δέσιμο.
Από την 1η εικασία μου μέχρι την 2η πέρασαν πέντε χρόνια και μέχρι την 3η περίπου δεκαπέντε. Προς το παρόν έχει σχεδόν εκπληρωθεί η 2η εντός του χρονικού ορίζοντα που είχα τότε θέσει, άσχετα ότι με τερτίπια διάφορα, που λέγονται μνημόνια και λοιπά, δεν έγινε ακόμη εδώ ό,τι έλαβε χώρα στην Αργεντινή, η Ελλάδα είναι τελειωμένη έτσι κι αλλιώς και υπόδουλη μέχρι το 2060. Έχει δε ξεπουλήσει και ξεπουλάει ακόμη την δημόσια αλλά και την ιδιωτική περιουσία των πολιτών της, τα εδάφη και την κυριαρχία της δηλαδή, γεγονός που σημαίνει, σε συνδυασμό και με τον επικείμενο πόλεμο ή ψυχρό πόλεμο στην Ουκρανία, με την πλάκα της Ιστορίας που έστειλε έναν ακόμη Βενιζέλο εκεί ως υποστηρικτή των Τραπεζιτών αλλά και με τις παγκόσμιες εθνικές ανακατατάξεις που έρχονται και θα κομματιάσουν όσες χώρες έχουν ασθενείς οικονομίες, σύμφωνα με τα πρότυπα του σύγχρονου καπιταλισμού, όπως κάνουν με τις τράπεζες που τις χωρίζουν σε καλές και κακές, σε υγιείς και μη, τα καλά κομμάτια των οποίων χωρών θα ανήκουν στην Ευρώπη και τα κακά σε έναν αναπτυσσόμενο δορυφόρο της, όπου θα κυριαρχεί η φτώχεια και η ανέχεια, δεν έχω καμία αμφιβολία ότι θα εκπληρωθεί πολύ σύντομα και η 1η εικασία μου, ίσως και εντός του χρόνου που είχα θέσει τότε, έως το 2016 δηλαδή που κλείνει η 20ετία.
Για την 3η εικασία βλέπουμε, είμαστε σε “σωστό”, μεσαιωνικό δρόμο
Συμπέρασμα: Η πορεία είναι εύκολα προβλέψιμη και ο κάθε άνθρωπος μπορεί, αν κρατάει το μυαλό του καθαρό από το σύστημα, απέχοντας από τις σειρήνες του, την ενημέρωσή του, τον καταναλωτισμό του, να το αποδομήσει, να ζήσει στο περιθώριο αυτού και έξω απ’ αυτό, αγνοώντας το, μια φυσική υπέροχη ζωή όπως όλα τα πλάσματα και να αφήσει τα αναλώσιμα συστημικά γρανάζια του να φθείρουν μέρα με τη μέρα τις ζωές τους μέσα του.
ΥΓ 1
Υπάρχει κανείς που νομίζει ότι αν τεθεί κάποια στιγμή όρος για να παραμείνει η Ελλάδα στην Ευρώπη, θα πρέπει οι φτωχές της Περιφέρειες πχ Ηπείρου, Βορείου Αιγαίου, Θράκης, να πάνε κάπου αλλού, όπως στην λεγόμενη τότε Ευρώπη Β ζώνη ή και εκτός Ευρώπης εντελώς, θα πει κάποια “ελληνική κυβέρνηση” όχι;
ΥΓ 2
 Τελικά ήταν ΚΑΙ βλάκας. Ένας βλάκας σε Ποτάμι θα πνιγεί νομίζω, δεν υπάρχει άλλη επιλογή πορείας   

                                                                                                                                
 Γιάννης Μακριδάκης

Οι Ευρωπαίοι αρχιτέκτονες του εκφοβισμού και οι ντόπιοι εντολοδόχοι

Η επιχείρηση «εκφοβισμός» συνεχίζεται. Εκφοβισμός των πάντων και σε όλους τους τομείς.

Οι ευρωπαίοι αρχιτέκτονες της επιχείρησης δίνουν τον καλύτερό τους εαυτό ενώ οι ντόπιοι εντολοδόχοι ενεργούν με υπερβάλλοντα ζήλο, προσπαθώντας να εξασφαλίσουν μια θεσούλα στον συναινετικό ήλιο που αρχίζει σιγά-σιγά να ανατέλλει, αντικαθιστώντας τον γνωστό «πράσινο ήλιο» (παρόλο που ζούμε στην εποχή της πράσινης ανάπτυξης).

Η επιθετική φρασεολογία των ευρωπαίων εταίρων μας ανέβηκε ένα επίπεδο παραπάνω και πέρασε ευθέως στην άμεση απειλή(;) της αποπομπής από το ευρώ.

Το εννοούν ή απλώς θέλουν να πετσοκόψουν πάλι λαϊκά εισοδήματα και δικαιώματα;

Οι ντόπιοι εντολοδόχοι εκτελούν χωρίς δεύτερη κουβέντα τις επιθυμίες των ευρωπαίων αρχιτεκτόνων αισθανόμενοι τόσο σοσιαλιστές όσο ποτέ άλλοτε ενώ για όλους εμάς που τους ακούμε και τους ανεχόμαστε οι γλωσσολόγοι ψάχνουν να βρουν το επίθετο που μας ταιριάζει περισσότερο, αφού τα ήδη υπάρχοντα κρίνονται τουλάχιστον ανεπαρκή.

Η κοινωνία βρισκόμενη σε αναβρασμό και σύγχυση προσπαθεί να αρθρώσει λόγο και κυρίως να αντιδράσει ανάλογα, χωρίς ακόμη να καταφέρνει να συντονίσει τις τεράστιες δυνάμεις ανατροπής που διαθέτει.

Οι άνθρωποι ντυμένοι καθημερινά το άγχος και το θυμό τους εκτονώνονται σε λάθος στόχους και με άσκοπες ενέργειες. Τσακωμοί παντού και για το τίποτα.

Στο φούρνο της γειτονιάς για τη σειρά προτεραιότητας, στα γραφεία του ΟΑΕΔ για τα χαρτιά που λείπουν, στο λεωφορείο για τον αλλοδαπό που μας έπιασε τη θέση, στο σπίτι για τις απαιτήσεις των παιδιών, στη δουλειά για το στραβοκοίταγμα του συναδέλφου και στο καφενείο για το ποιος τελικά είπε τα περισσότερα ψέματα.

Αν υπήρχε τρόπος να μετρηθεί ο θυμός που έχει συσσωρευτεί σε όλους μας θα έδειχνε το μέγιστο, όπως το μέγιστο θα έδειχνε και μια δυνατή μέτρηση της ανοχής μας.

Λες και υπάρχει μια αόρατη και ανεξήγητη δύναμη που δεν μας αφήνει να δούμε, όχι την καταστροφή που έρχεται, αλλά , την καταστροφή που βιώνουμε. Την προσωπική μας καταστροφή, την καταστροφή του γείτονα, την καταστροφή ολόκληρης της κοινωνίας.

Η χώρα ξεπουλιέται, η ανεργία σε ύψη που τρομάζουν, η οικονομική κατάσταση των νοικοκυριών σε σημεία τραγικά, η δωρεάν παιδεία και υγεία ετοιμοθάνατες, και οι κυβερνώντες με έπαρση αντιστρόφως ανάλογη του πολιτικού τους ήθους, σπρώχνονται για το ποιος θα βγάλει λόγους και λογύδρια μπροστά στις λάγνες τηλεοπτικές κάμερες με σκοπό να μας πείσουν για τις αγνές τους προθέσεις.

«Γίνεται συζήτηση για τα 31 δισεκατομμύρια που δεν έχουν εισπραχθεί από το 2008 και είναι βεβαιωμένα στις Εφορείες. Λένε δεν μπορείτε να τα πάρετε γιατί έχουν χρεοκοπήσει. Μα αν από τα 31 το 10% συλλάβουμε, είναι 3,5 δισεκατομμύρια, αντιμετωπίζουμε το θέμα της παιδείας και το 5%.», δήλωνε σε προεκλογική της ομιλία η μετέπειτα υπουργός παιδείας χωρίς όμως ποτέ να μας εξηγήσει γιατί δεν έγινε πράξη το ολόσωστο σκεπτικό της.

Σχολεία, νοσοκομεία, πανεπιστήμια, δημόσια περιουσία, παραδίδονται χωρίς ντροπή, στις ορέξεις του μεγάλου πολυεθνικού και τραπεζικού κεφαλαίου, αλλά και μεμονωμένων ιδιωτών.

Οι τρόποι ιδιωτικοποίησης πάντα υπάρχουν, είναι απλοί και «εμφανίζονται» ως μονόδρομοι στη λύση των προβλημάτων.

Κυβερνητικός βουλευτής και πρώην συνεργάτης υπουργού εμφανίζονται, σύμφωνα με όσα είδαν το φως της δημοσιότητας, να εμπλέκονται στη νέα φάμπρικα-σκλαβοπάζαρο με τις ΜΚΟ και τις ενοικιάσεις εργαζομένων, χωρίς μάλιστα να θεωρούν την εμπλοκή τους ως ηθικά επιλήψιμη.

Οι υπουργοί δεν προλαβαίνουν, ο ένας μετά τον άλλον, να βρίζουν τους υπαλλήλους στο δημόσιο τομέα, τονίζοντας την ανάγκη για απολύσεις, σε πρώτη φάση, και για άρση της μονιμότητας, στη συνέχεια.

Οι περισσότεροι, βέβαια, από αυτούς είναι διαχειριστές της κυβερνητικής εξουσίας για πάρα πολλά χρόνια και άρα βασικοί υπαίτιοι τόσο για τη ρουσφετολογική διόγκωση του δημόσιου τομέα, όσο και για την άσχημη οικονομική κατάσταση των πολιτών. Όταν, δηλαδή, διόριζαν στο δημόσιο την εκλογική τους πελατεία θεωρούνταν ικανοί και παραγωγικοί και τώρα έγιναν αντιπαραγωγικοί;

Κατήργησαν με πρωτοφανή νεοσυντηρητική συναίνεση, χωρίς ίχνος ντροπής, το άσυλο στα πανεπιστήμια αλλά διατήρησαν άθικτη τη βουλευτική ασυλία.

Είναι σαν να μας λένε: εσείς απαγορεύεται να κλέβετε, εμείς επιτρέπεται.

Άραγε γιατί κατάργησαν το άσυλο στα πανεπιστήμια; Για να μπορούν να μπαίνουν σ’ αυτά όποτε θέλουν χωρίς να χρειάζεται να γκρεμίζουν τις πύλες τους;

Άραγε γιατί διατηρούν τη βουλευτική ασυλία; Για να μπορούν να νομοθετούν για τους πολίτες χωρίς να χρειάζεται οι ίδιοι να τηρούν τους νόμους;

«Δεν είμαστε μια ανεύθυνη Κυβέρνηση που παρακολουθεί τα πράγματα. Υπάρχει πράγματι ευθύνη. Θα ξαναδώσουμε στο άσυλο το αληθινό του περιεχόμενο, που είναι η περιφρούρηση του ελεύθερου και ανοιχτού Πανεπιστημίου» δήλωνε στη Βουλή η υπουργός παιδείας στις 11 Δεκεμβρίου του 2009, απαντώντας σε ερώτηση του ΛΑΟΣ (Περίεργο. Το ΛΑΟΣ να ζητά την κατάργηση του ασύλου;) σχετικά με το ενδεχόμενο κατάργησης του ασύλου. Πράγματι, η υπουργός παιδείας θα περάσει στην ιστορία ως εκείνη που ξαναέδωσε στο άσυλο το πραγματικό του περιεχόμενο, νομοθετώντας την κατάργησή του.

Πάντως, η εντύπωση που δημιουργείται είναι πως ο κόσμος προετοιμάζεται για κάτι σημαντικό που θα ανατρέψει τα σημερινά δεδομένα. Αναμένει μια κοινωνική έκρηξη χωρίς να μπορεί να προσδιορίσει την αφετηρία της και το χρονική στιγμή που θα εκδηλωθεί.

Το ότι κανείς δεν μπορεί να προβλέψει το πότε και το πώς θα εκδηλωθεί η κοινωνική έκρηξη αποτελεί μειονέκτημα μα ταυτόχρονα προκαλεί και φόβο στους κυβερνώντες.

Γι’ αυτό τους βλέπουμε ότι φροντίζουν όλοι να παίρνουν τα μέτρα τους.

Από τον Χρήστο Επαμ. Κυργιάκη

 

Περαστικά μας!

Διπλά και τριπλά αδικημένοι συνάνθρωποί μας έχουν την ατυχία να πάσχουν από πάθηση που χαρακτηρίζεται επίσημα ως σπάνια. Υποφέρουν, χωρίς όμως να μπορούν να ελπίζουν σε μεγάλη βοήθεια από τους γιατρούς. 

Διότι, επειδή ακριβώς πρόκειται για σπάνια πάθηση, η επιστημονική εμπειρία είναι φτωχή, άρα οι αντικειμενικές δυνατότητες για έρευνα και πρόοδο στην αντιμετώπιση πολύ περιορισμένες, συγκριτικά με τις πιο διαδεδομένες παθήσεις. Η σιχαμένη αντίληψη της εποχής μας που συναρτά την Υγεία με τους όρους της Αγοράς κλειδώνει αυτήν την παράλογη αδικία με σφραγίδα το ανέκφραστο και κυνικό πρόσωπο του κάθε απάνθρωπου νεοφιλελεύθερου.

Πολύ σωστά, λοιπόν, με αφορμή την Παγκόσμια Ημέρα Σπάνιων Παθήσεων, ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας ανέφερε στο μήνυμά του ότι «σε μια ώριμη ευρωπαϊκή δημοκρατία είναι αδιανόητη κάθε δυσκολία πρόσβασης στη διάγνωση και στην ιατροφαρμακευτική περίθαλψη», ζητώντας «να μην γίνεται η οικονομική δυσπραγία άλλοθι για αποκλεισμούς», επικαλούμενος μάλιστα «εθνική δέσμευση σε ένα αταξικό, ορθολογικό και ισχυρό σύστημα υγείας που δεν θα αφήνει κανέναν αβοήθητο».

Μερικά οικοδομικά τετράγωνα πιο πάνω από το Προεδρικό Μέγαρο και συγκεκριμμένα στο Κολωνάκι, τραβήχτηκε την ίδια ώρα με την έκδοση του προεδρικού μηνύματος η φωτογραφία που είδα εδώ και αναδημοσιεύω:

Αν ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας, όταν κάνει λόγο για εθνική δέσμευση σε ένα αταξικό, ορθολογικό και ισχυρό σύστημα υγείας που δεν θα αφήνει κανέναν αβοήθητο, εννοεί αυτό που απεικονίζει η φωτογραφία, δηλαδή να περνάς από το νοσοκομείο, να σου χώνουνε έναν καθετήρα και μετά να κόβεις το λαιμό σου, τότε όλη η Ελλάδα δεν πάσχει από μια σπάνια πάθηση απλώς, αλλά από τη σπανιότερη, τη μοναδική στην Ιστορία της Οικουμένης, τη θανατηφόρα και ραγδαία επιδεινούμενη πάθηση, στην οποία επιπλέον του να υποφέρεις από τα συμπτώματά της πρέπει να υφίστασαι κι εκείνους που σε δουλεύουν από πάνω.

Περαστικά μας!

 
sotosblog.com

 

Ρουσφέτια προσλήψεων σε καταιγίδα απολύσεων

        ΕΝ ΚΡΥΠΤΩ «ΔΙΑΒΟΥΛΕΥΣΗ» ΜΕΣΑ ΣΤΟ ΤΡΙΗΜΕΡΟ ΤΗΣ ΑΠΟΚΡΙΑΣ. 

Όργιο ρουσφετολογικών προσλήψεων και εκδικητικών απολύσεων στους δήμους ετοιμάζει η κυβέρνηση κατά παράβαση κάθε έννοιας δικαίου, δημοκρατίας και διαφάνειας. Αφήνει ελεύθερες τις προσλήψεις συμβασιούχων μέσα στις εκλογές του Μαΐου και ταυτόχρονα απολύει στις 22 Μαρτίου όσους βρίσκονται σήμερα σε διαθεσιμότητα (δημοτικούς αστυνομικούς, σχολικούς φύλακες, καθηγητές μέσης εκπαίδευσης κ.τ.λ.) και δεν έχουν βρει θέση στο Δημόσιο.

Την ιδια στιγμή, για να βγάλει σε διαθεσιμότητα 4.000 εργαζομένους στους δήμους και τις περιφέρειες φέρνοντας σε πέρας το πρόγραμμα κινητικότητας στην τοπική αυτοδιοίκηση, μετακινεί χρονικά το προστατευτικό δίμηνο απαγόρευσης των αλλαγών της υπηρεσιακής κατάστασης των υπαλλήλων, που ισχύει παγίως σε κάθε εκλογική αναμέτρηση, ορίζοντας ότι αυτό θα αρχίσει στις 18 Απριλίου και όχι στις 18 Μαρτίου.

Πρόκειται για μια ιδιαίτερης έμπνευσης προσπάθεια πολιτικής χειραγώγησης των πολιτών και καρατόμησης των δημοκρατικών κατακτήσεων με τριπλό χτύπημα μπαράζ των θεσμικών ελευθεριών πριν από τις εκλογές, που συνοδεύεται από την εν κρυπτώ διαβούλευση(;) του συγκεκριμένου νομοσχεδίου κατά το τριήμερο της Αποκριάς και της Καθαράς Δευτέρας.

Μισή

Είναι ενδεικτικό ότι το σχέδιο νόμου αναρτήθηκε στο opengov.gr στις 28 Φεβρουαρίου στις 3 μετά το μεσημέρι (δηλαδή μόλις ξεκίνησε το εορταστικό τριήμερο) και έμεινε ανοικτό μόλις μέχρι χθες 4 Μαρτίου ώρα μία μετά το μεσημέρι, δηλαδή μισή... ημέρα μετά την αργία της Καθαράς Δευτέρας. Απόδειξη ότι ελάχιστοι ενημερώθηκαν για τις συγκεκριμένες ρυθμίσεις και η έννοια της διαβούλευσης τόσο ως ουσία όσο και ως πράξη ήταν από την αρχή ναρκοθετημένη, είναι ότι σε σύνολο 80 άρθρων του νομοσχεδίου τα σχόλια ήταν μόνον 15...

Αναλυτικά το νομοσχέδιο με τον τίτλο «Επείγουσες ρυθμίσεις αρμοδιότητας υπουργείου Εσωτερικών» προβλέπει:

* Αφήνονται ελεύθερες οι προσλήψεις τόσο στους δήμους όσο και στις δημοτικές επιχειρήσεις (με στόχο να χειραγωγηθούν πολιτικά οι ψηφοφόροι).

Συγκεκριμένα, με άρθρο προβλέπεται ότι δεν θα ισχύσουν οι εκλογικοί περιορισμοί για τις προσλήψεις προσωπικού ιδιωτικού δικαίου ορισμένου χρόνου (συμβασιούχοι) καθώς η σύναψη συμβάσεων μίσθωσης έργου από τους ΟΤΑ και τα Νομικά τους Πρόσωπα. Το υπουργείο Εσωτερικών στην αιτιολογική του έκθεση υπογραμμίζει ότι υπάρχει άμεση ανάγκη στελέχωσης των ΟΤΑ και των ΝΠΙΔ της Αυτοδιοίκησης, ιδίως εν όψει των εποχικών και θερινών αναγκών αλλά και με σκοπό την απορρόφηση των κοινοτικών πόρων.

Μάλιστα η έκθεση εξειδικεύει ότι «πρόκειται ιδίως για συμβασιούχους με αντικείμενο τη φροντίδα των βρεφών και νηπίων, τη ναυαγοσωστική κάλυψη των ακτών, την πυρασφάλεια κ.τ.λ.».

* Η εκλογική απαγόρευση υπηρεσιακών μεταβολών για τους εργαζόμενους στους δήμους ξεκινά στις 18 Απριλίου και όχι στις 18 Μαρτίου.

Η κυβέρνηση έχει στόχο να προλάβει να ξεκινήσει και να ολοκληρώσει το πρόγραμμα κινητικότητας στην τοπική αυτοδιοίκηση προωθώντας όχι μόνο τις εθελοντικές, αλλά και τις υποχρεωτικές μετατάξεις. Το πρόγραμμα αυτό θα φέρει στις λίστες των 12.500 διαθέσιμων για το 2014, που αποτελεί μνημονιακή υποχρέωση της χώρας, τουλάχιστον 4.000 εργαζόμενους από δήμους και περιφέρειες. Το πρόγραμμα κινητικότητας βρίσκεται στον αέρα, καθώς η πλειονότητα των υπαλλήλων στους ΟΤΑ δεν έχει καταθέσει αιτήσεις, ενώ ταυτόχρονα και τα Νομικά Πρόσωπα των δήμων και οι εργαζόμενοι σε αυτά αρνούνται να απογραφούν υπό το φόβο της διαθεσιμότητας και της απόλυσης.

Ετσι οι εκλογικές απαγορεύσεις που ισχύουν παγίως δύο μήνες πριν και δύο μήνες μετά τις εκλογές, ειδικά για αυτές τις αυτοδιοικητικές εκλογές θα ισχύσουν από τις 18 Απριλίου (δηλαδή μόλις έναν μήνα πριν από τις κάλπες για δήμους και περιφέρειες) και όχι από τις 18 Μαρτίου (και όχι δύο μήνες πριν, όπως έπρεπε να γίνει κανονικά), μέχρι και την 1η Σεπτεμβρίου.

Παράλληλα, η κυβέρνηση κατέθεσε τροπολογία στη Βουλή, στο σχέδιο νόμου «Αναδιοργάνωση της Ελληνικής Αστυνομίας, του Πυροσβεστικού Σώματος και της Γενικής Γραμματείας Πολιτικής Προστασίας», με την οποία ορίζεται ότι δεν ισχύει η απαγόρευση λόγω εκλογών των υπηρεσιακών μεταβολών για όσους εργαζομένους έχουν τεθεί ήδη σε διαθεσιμότητα.

Ηδη ο υπεύθυνος τομέα Διοικητικής Μεταρρύθμισης του ΣΥΡΙΖΑ Αλέξης Μητρόπουλος ήταν ιδιαίτερα οξύς σε ανακοίνωση που εξέδωσε χθες, μιλώντας για «τροπολογία-δολοφόνο». Ο κ. Μητρόπουλος τονίζει ότι απολύονται όλοι οι υπάλληλοι που βρίσκονται σε διαθεσιμότητα στις 22 Μαρτίου και καλεί όλα τα κόμματα να καταψηφίσουν την τροπολογία.

Οπως επισημαίνει, αν ψηφιστεί η τροπολογία όλοι οι υπάλληλοι που μπήκαν σε διαθεσιμότητα στις 22 Ιουλίου 2013, δηλαδή σχολικοί φύλακες, δημοτικοί αστυνομικοί, καθηγητές μέσης εκπαίδευσης, καθαρίστριες, υπάλληλοι ασφαλιστικών φορέων, εφόσον δεν έχουν μεταφερθεί σε άλλη θέση του Δημοσίου θα απολυθούν στις 22 Μαρτίου χωρίς καμία άλλη διατύπωση.

Από την πλευρά της η Ενωτική Κίνηση Εργαζομένων Δημοτικής Αστυνομίας τονίζει ότι: «Δεν έχει ληφθεί υπόψη ότι ο περιορισμός στις υπηρεσιακές μεταβολές αφορά και στο υπό διαθεσιμότητα προσωπικό, καθώς η παρ. 1 του άρθρου 28 του ν.2190/1994 εξαιρεί από την απαγόρευση μόνον την έκδοση πράξεων διαθεσιμότητας και όχι τη μεταφορά θέσης/μετάταξη.

Με δεδομένο ότι δεν έχει ολοκληρωθεί η διαδικασία κινητικότητας δημοτικών αστυνομικών και σχολικών φυλάκων, η οποία αναμένεται να γίνει στο προ εκλογών διάστημα, θα πρέπει να δοθεί ιδιαίτερη προσοχή και να εξαιρεθούν πράξεις που αφορούν σε διαδικασία μετακίνησης-μεταφοράς προσωπικού που έχει τεθεί σε διαθεσιμότητα».


ΠΗΓΗ:
Της ΕΛΕΝΗΣ ΔΕΛΒΙΝΙΩΤΗ για την ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ

 

Μεγάλα τα κέρδη του κυκλώματος απάτης στην Κρήτη

Τη μεγαλύτερη εγκληματική οργάνωση στην Ελλάδα που είχε ζημιώσει το δημόσιο με 3.148.000 ευρώ και ιδιώτες επιχειρηματίες με 14.000.000 ευρώ, εξάρθρωσε η αστυνομία στην Κρήτη. Ανάμεσα στους έξι συλληφθέντες και δύο στελέχη της Ν.Δ., ένας δικηγόρος και ένας υπάλληλος της ΔΕΗ αποσπασμένος στο γραφείο βουλευτή του νομού Σερρών. Του Κώστα Θ. Βασιλάκη.

Ο δικηγόρος είχε προσληφθεί με έμμισθη σχέση πάγιας εντολής στη γενική γραμματεία Αποκεντρωμένης Διοίκησης Κρήτης από το Σεπτέμβριο του 2012, η οποία λύθηκε μετά τη γνωστοποίηση εμπλοκής του στο κύκλωμα, στο οποίο είχε την ευθύνη των νομικών ενεργειών. Ο υπάλληλος της ΔΕΗ είχε αναλάβει τις δημόσιες σχέσεις του κυκλώματος, αφού ήταν αποσπασμένος στο γραφείο του βουλευτή Σερρών, αλλά χωρίς να γνωρίζει καν που βρίσκονται οι Σέρρες.

Σύμφωνα με όσα ειπώθηκαν στη συνέντευξη τύπου του Γενικού Αστυνομικού Διευθυντή Κρήτης, Μανόλη Παραβολιδάκη, του Αστυνομικού Διευθυντή Ηρακλείου, ταξίαρχου Μιχάλη Καραμαλάκη και του Γιώργου Σκανδαλάκη ταξίαρχου υποδιευθυντή στην ΓΑΔΚ, οι ίδιοι έβαλαν στην τσέπη καθαρά 3.600.000 ευρώ χωρίς να συνυπολογιστούν 5 πολυτελή αυτοκίνητα που βρέθηκαν στην κατοχή τους, επιταγές των 2.300.000 ευρώ, ένα πολυτελέστατο σκάφος, 1.100.000 σε συναλλαγματικές, ένα πιστόλι, υπολογιστές και 50.500 ευρώ σε ρευστό.

Επίσης είχαν δύο οικοδομές, μία βίλα και ένα ακίνητο που δεν είχε ολοκληρωθεί η κατασκευή κατοικίας. Ήδη έχει δοθεί εντολή κατάσχεσης για τα ακίνητα και κινητά περιουσιακά τους στοιχεία. Η εγκληματική οργάνωση ξεκίνησε τη δράση της το 2006 και συνέχιζε μέχρι και σήμερα.

Διαβάστε επίσης:

• Συλλήψεις με πολιτικό άρωμα στην Κρήτη
• Κρήτη: Εξαρθρώθηκε κύκλωμα απάτης σε βάρος Δημοσίου και ιδιωτών

Η οργάνωση

Συντονιστής της εγκληματικής οργάνωσης αναφέρεται ένας 44χρονος από την περιοχή της Μεσαράς Ηρακλείου που φαινόταν ανεπάγγελτος, με τη γυναίκα του να φροντίζει τη διακίνηση των χρημάτων.

Ο υπάλληλος της ΔΕΗ, αποσπασμένος στο γραφείο του βουλευτή της ΝΔ, είχε όλο το χρόνο να κάνει τις δημόσιες σχέσεις περιφερόμενος σε τράπεζες και γραφεία, ενώ παράλληλα έπαιζε το ρόλο του εγγυητή σημειώνοντας ότι έχει «γερές πλάτες». Ο δικηγόρος νομιμοποιούσε όλες τις διαδικασίες. Έφτιαχνε τα «συμφωνητικά» προκειμένου να φαίνονται όλα… καθαρά, ενώ διεκπεραίωνε τις καταφανώς παράνομες εντολές.

Το ρόλο της νομιμοποίησης των παράνομων εσόδων είχε αναλάβει ο διευθυντής της ταχυμεταφορικής εταιρείας μαζί με τη σύζυγό του, καθώς και ο 46χρονος από τον Άγιο Νικόλαο. «Έσπαγαν» τα μεγάλα ποσά σε επιταγές ή καταθέσεις των 10- 15 χιλιάδων ευρώ, έκαναν καταθέσεις και σε ονόματα άλλων προσώπων που κατηγορούνται τώρα για συνέργεια στο κύκλωμα, ενώ «ξέπλεναν» ποσά και μέσω του χρηματιστηρίου.

Τέλος ο γεωπόνος ήταν εκείνος που αναλάμβανε την εξεύρεση των θυμάτων, στην πλειοψηφία τους παλιούς επιχειρηματίες οι οποίοι είχαν πέσει έξω, ήταν εξαθλιωμένοι, αλλά δεν είχαν προβλήματα με την εφορία και το σύστημα «Τειρεσίας» για να μπορούν να πάρουν δάνεια.

Η αστυνομία αναζητά ακόμη δύο αδέλφια που βρίσκονται στο Βέλγιο όπου έχουν στήσει τουριστικό πρακτορείο, εξαπατώντας με τη μέθοδο αναδοχής χρέους Έλληνες ξενοδόχους σε Κρήτη, Ρόδο, Κέρκυρα και Θεσσαλονίκη.

Μέθοδος δράσης

Τα μέλη του κυκλώματος κατόρθωναν να εντοπίσουν ανθρώπους που είχαν χάσει τα πάντα, καθώς και άλλους που βρισκόταν απελπισμένοι στα πρόθυρα της χρεοκοπίας. Είναι χαρακτηριστικό ότι βρήκαν τέτοιους ανθρώπους και σε συσσίτια κοινωνικών ομάδων και ενοριών.

Σύμφωνα με την έρευνα της αστυνομίας εξαγόραζαν ένα μέρος της επιχείρησης ή την εκμεταλλευόταν από κοινού. Όριζαν όμως ένα άτομο- το θύμα- να την εκπροσωπεί και να εμφανίζεται παντού. Το άτομο αυτό αναλάμβανε όλες τις υποχρεώσεις μαζί τα χρέη, ενώ η εγκληματική οργάνωση… είχε μόνο τις εισπράξεις. Έκοβαν ακάλυπτες επιταγές στο όνομα του ανθρώπου και έπαιρναν δάνεια από τράπεζες στο όνομα του θύματος από το οποίο είχαν πάρει όλα τα φορολογικά στοιχεία. Όταν ο «κόμπος έφτανε στο χτένι» τα μέλη της συμμορίας εξαφανιζόταν με τα χρήματα και το θύμα που είχε πιστέψει ότι θα… σωθεί βρισκόταν καταχρεωμένο και πίσω από τα κάγκελα της φυλακής.

Υπάρχει άνθρωπος από τον οποίο κατάφεραν να αποσπάσουν με εκβιασμούς και πιέσεις, ταυτότητα και ΑΦΜ και να στήσουν εν αγνοία του ακόμα και εταιρία εισαγωγής αυτοκινήτων. Όταν ανακάλυψε την ήταν αργά. Τα χρέη πολλά σε ιδιώτες και στο δημόσιο και η Δικαιοσύνη τον καταδίκασε σε 37 χρόνια φυλάκιση.

Αυτός ήταν ο ένας τρόπος δράσης. Υπήρχε όμως και άλλος. Υπήρχε η εικονική αναδοχή χρέους, δηλαδή εμφανιζόταν ένα από τα μέλη της οργάνωσης έτοιμο να αναλάβει τα χρέη μίας εταιρίας που πήγαινε ολοταχώς για πτώχευση. Έδινε λοιπόν μεταχρονολογημένες ακάλυπτες επιταγές εκδιδόμενες από άλλη δική τους εταιρεία. Αυτό όμως δεν το ήξερε το θύμα. Έτσι εκείνοι είχαν μερίδιο στα κέρδη αλλά τελικά καμία ευθύνη στα χρέη.

Χειροκροτήματα

Η ογκώδης δικογραφία μεταφέρθηκε μέσα σε κούτες στον εισαγγελέα Ηρακλείου αργά το απόγευμα, ενώ λίγη ώρα αργότερα οδηγήθηκαν στο δικαστικό μέγαρο και οι συλληφθέντες, με πρώτο το δικηγόρο, που έγινε δεκτός με χειροκροτήματα από συγγενείς και φίλους που τον περίμεναν. Για τους υπόλοιπους δεν υπήρξε τέτοια… υποδοχή.

Βαρύνονται με τις κακουργηματικές πράξεις, σύστασης εγκληματικής οργάνωσης, απάτης και νομιμοποίησης εσόδων από εγκληματικές πράξεις. Πήραν προθεσμία και θα απολογηθούν από την Παρασκευή στον ανακριτή, μέχρι τότε θα κρατούνται

http://tvxs.gr/

Οι τρεις πλουσιότεροι Έλληνες

Τρεις Έλληνες φιγουράρουν στη λίστα με τους πλουσιότερους του κόσμου που δημοσίευσε το FORBES. Ο Σπύρος Λάτσης, καταλαμβάνει την 506η θέση με 3,2 δισεκατομμύρια δολάρια, περίπου 100 εκατ. λιγότερα σε σχέση με το 2013. Πάντως, από τα στοιχεία του Forbes προκύπτει ότι σε σχέση με το 2008, ο Σπύρος Λάτσης έχει απολέσει το 70% της περιουσίας του, κυρίως λόγω της απώλειας της τράπεζας Eurobank. O Αριστοτέλης Μιστακίδης και ο Φίλιππος Νιάρχος κατατάσσονται και οι δύο στην θέση 687 με 2,5 δισεκατομμύρια ευρώ ο καθένας.

Οι πλούσιοι έγιναν πλουσιότεροι, καθώς οι δισεκατομμυριούχοι του πλανήτη έγιναν 1.645 ενώ προστέθηκαν 268 καινούργιοι μέσα σε μόλις έναν χρόνο. Ο πλούτος τους αθροίζεται στα 6,4 τρισεκατομμύρια δολάρια.

Το εξαιρετικά ανησυχητικό είναι η ταχύτητα με την οποία οι πλούσιοι γίνονται πλουσιότεροι. Οι δισεκατομμυριούχοι της γης, κατάφεραν να αυξήσουν την περιουσία τους κατά ένα ολόκληρο τρισεκατομμύριο δολάρια μέσα σε μόλις έναν χρόνο. Θέλετε και κάτι ποιο εντυπωσιακό; Υπάρχουν 31 δισεκατομμυριούχοι οι οποίοι δεν έχουν συμπληρώσει καν τα 40. Η νεότερη λέγεται PerennaKei η οποία έκλεψε τον τίτλο του νεώτερου δισεκατομμυριούχου από τον συνιδρυτή του Facebook Dustin Moskovitz. Οι 39 νεώτεροι δισεκατομμυριούχοι ελέγχουν από κοινού το διόλου ευκαταφρόνητο ποσό των 115,7 δισεκατομμυρίων δολαρίων. Φυσικά, κυριαρχεί ο MarkZuckerberg. Και ο μεγαλομέτοχος της WhatApp Jan Koum δεν πηγαίνει πίσω μετά την απόφαση της Facebookνα δαπανήσει 16 δισεκατομμύρια δολάρια για να εξαγοράσει τη συγκεκριμένη εταιρεία.

Αυτά με τα …νιάτα. Πάμε τώρα στους πρωταγωνιστές του 2014. Ύστερα από τέσσερα χρόνια, ο Bill Gates επιστρέφει στην πρώτη θέση αφήνοντας πίσω του τον πρωταθλητή των προηγούμενων ετών, τον μεξικανό Carlos Slim Helu. O mr Zara, Amancio Ortega, κατατάσσεται στην 3η θέση και ο Warren Buffett στην 4η θέση. Τα ποσά έχουν το δικό τους ενδιαφέρον:

Bill Gates: 76 δις. δολάρια

Carlos Slim Helu: 72 δις δολάρια

Amancio Ortega: 64 δις. δολάρια

Warren Buffet: 58,2 δις. δολάρια

Larry Ellison: 48 δις. δολάρια

Charles Koch: 40 δισεκατομμύρια δολάρια

David Koch: 40 δις. δολάρια

Sheldon Adelson 38 δις. δολάρια

Christy Walton: 36,7 δις. δολάρια

Jim Walton: 34,7 δις. δολάρια

Πηγή: tribune.gr

http://www.koutipandoras.gr/

Παγκόσμιος οικονομικός πόλεμος

Με το ξεκίνημα της παγκόσμιας οικονομικής κρίσης, μετά την κατάρρευση της Lehman Brothers, οι ΗΠΑ άρχισαν να κόβουν ζεστό χρήμα, με μια από τις αναπόφευκτες μακροπρόθεσμες συνέπειες, την υπερθέρμανση των αναδυόμενων οικονομιών.

Οι παρενέργειες, όμως, φαίνονται ακόμα μεγαλύτερες από τη στιγμή που η Αμερική, από τις αρχές του 2014, έσβησε τις μηχανές για το τύπωμα δολαρίων, δημιουργώντας νέους σεισμούς.

Με την Ελλάδα ουσιαστικά να συγκαταλέγεται κι αυτή πια, χρηματιστηριακά κι όχι μόνο, στις αναδυόμενες οικονομίες, όντας η μοναδική «δυτικοευρωπαϊκή» χώρα σε τέτοια κατάσταση, το ενδιαφέρον γίνεται ακόμα μεγαλύτερο. Με την έννοια ότι στις αναπτυσσόμενες αγορές γίνεται «το σώσε» το τελευταίο διάστημα. Κοινωνικές εκρήξεις, πολιτική αστάθεια, νομισματική κατεδάφιση, σείεται η Γη κάτω από τα πόδια τους…

Οι περισσότερες «βαριές φανέλες» της παγκόσμιας οικονομίας, αυτές των ανεπτυγμένων χωρών, είναι φεσωμένες μέχρι τον λαιμό, με το δημόσιο χρέος αρκετών εξ αυτών να πλησιάζει ή και να ξεπερνάει πια το 100% του ΑΕΠ. Ο μέσος όρος της ευρωζώνης εκτιμάται για το 2014 στο 94,8%, της Γαλλίας στο 94%, της Ιταλίας στο 131%, του Βελγίου στο 101%, των ΗΠΑ στο 93%, της Βρετανίας στο 98%, της Ιαπωνίας στο 239%! Ακόμα και η Γερμανία βρίσκεται πλέον στο 80%.

Αντίθετα, οι περισσότερες από τις αναδυόμενες αγορές δεν έχουν τα ίδια προβλήματα όσον αφορά το δημόσιο χρέος τους. Η εκτίμηση για την Αργεντινή το 2014 είναι στο 40,9% επί του ΑΕΠ, τη Βραζιλία στο 58%, τη Βενεζουέλα στο 36,5%, τη Ρωσία στο 9,3%, την Τουρκία στο 37,5%, τη Ν. Αφρική στο 42%, την Ουκρανία στο 37,4%, την Κίνα στο 51%, την Ταϊλάνδη στο 42% κ.λπ.

Οι πιο παρατηρητικοί θα διέκριναν ήδη κάτι: Ότι στις περισσότερες αναδυόμενες αγορές που ήδη αναφέραμε οι εξελίξεις είναι δραματικές. Κι αν σε κάτι ποντάρει η παγκόσμια οικονομία για να ανακάμψει, είναι ακριβώς αυτές οι χώρες. Από εκεί αναμένεται η ώθηση. Και πώς θα γινόταν διαφορετικά, όταν οι παραδοσιακές ατμομηχανές των δυνατών κρατών έχουν… φρακάρει εδώ και χρόνια, μη μπορώντας να ξεκολλήσουν από την ύφεση ή την αναιμική ανάπτυξη;

Πολλές, όμως, από τις αναδυόμενες οικονομίες, που υποτίθεται ότι θα τραβούσαν το κάρο της διεθνούς ανάκαμψης, παλεύουν για την επιβίωση σε λαβύρινθο εσωτερικής κρίσης, που τους κόβει την όποια φόρα και προοπτική στο συγκεκριμένο τάιμινγκ. Μερικά από τα πιο τρανταχτά παραδείγματα:

ΒΡΑΖΙΛΙΑ: Οι διαδηλώσεις κατά του πολυδάπανου Μουντιάλ και της κατάρρευσης του κοινωνικού κράτους δεν έχουν τελειωμό. Πρόσφατα μπήκαν στον χορό των κινητοποιήσεων και οι αγρότες. Οι συγκρούσεις με την αστυνομία, σκληρές. Με την κυβέρνηση να προσανατολίζεται στην απαγόρευση των διαδηλώσεων, κάτι που, αν γίνει, θα ξεσηκώσει περισσότερες αντιδράσεις. Οι σκέψεις, μάλιστα, είναι ο αποκλεισμός των κοινωνικών κινημάτων να συμπεριληφθεί στο νέο νομοσχέδιο κατά της τρομοκρατίας!

ΑΡΓΕΝΤΙΝΗ: Η χώρα βρίσκεται ξανά στο χείλος της κατάρρευσης. Στο διάστημα 2000-2011 υπήρξε αύξηση κατά 16,7% των λεγόμενων «γειτονιών της μιζέριας» στο Μπουένος Άιρες. Εκεί, απλώς επιβιώνουν κάτω από τραγικές συνθήκες περισσότερες από 500.000 οικογένειες. Η οικονομία έχει τεράστια προβλήματα, ο πληθωρισμός ξεφεύγει και πρόσφατα επέστρεψαν στον δρόμο οι διαδηλωτές με τις κατσαρόλες, ξυπνώντας τις πιο άγριες μνήμες από τη χρεοκοπία.

ΒΕΝΕΖΟΥΕΛΑ: Η πολιτική και οικονομική κρίση χτυπάει «κόκκινο» τις τελευταίες εβδομάδες. Αντικυβερνητικές διαδηλώσεις, οδοφράγματα, αστυνομική βία, νεκροί. Τα παιχνίδια του Μαδούρο με τη νομισματική ισοτιμία δεν έπιασαν, ο πληθωρισμός ξεπέρασε το 55%, στα βασικά αγαθά υπάρχουν μεγάλες ελλείψεις και όλα αυτά σε μια χώρα με πλούσια πετρελαϊκά αποθέματα. Υποτίθεται ότι θα έπρεπε να έχει τα προβλήματά της λυμένα. Υποτίθεται…

ΤΟΥΡΚΙΑ: Το τρένο της ανάπτυξης σταμάτησε και τα συσσωρευμένα προβλήματα άρχισαν να βγαίνουν από το χαλάκι. Ο Ερντογάν κατηγορείται για τεράστια οικονομικά σκάνδαλα και για τη δημιουργία αστυνομικού κράτους, την ίδια ώρα που η αντιπολίτευση ρίχνει κι άλλο λάδι στη φωτιά. Η οικονομία κλονίζεται, οι κοινωνικές εκρήξεις είναι αλλεπάλληλες από το περασμένο καλοκαίρι, ενώ μεγάλα εθνικά θέματα παραμένουν ανοιχτά και οι διεθνείς πιέσεις για επίλυσή τους είναι έντονες.

ΟΥΚΡΑΝΙΑ: Οι εξελίξεις μιλάνε από μόνες τους. Μια χώρα υπό κατάρρευση, διχασμό και μια ανάσα πλέον από το ΔΝΤ. Ευρώπη, Αμερική και Ρωσία παίζουνε παρτίδα σκάκι πάνω της και οι συνέπειες είναι στις οθόνες όλου του πλανήτη. Μπαρούτι, αίμα, κλίμα εμφυλίου… Στην κόψη του ξυραφιού!

ΤΑΪΛΑΝΔΗ: Από τις αντικυβερνητικές διαδηλώσεις υπήρξαν τρεις νεκροί την περασμένη εβδομάδα. Η κυβέρνηση απαντά με βία, κάνοντας λόγο για τρομοκρατικές ενέργειες, οι εκλογές δεν έβγαλαν αρκετό ατμό από τη χύτρα και οι διαδηλωτές θέλουν η κυβέρνηση να αντικατασταθεί από ένα μη εκλεγμένο «λαϊκό συμβούλιο». Κλυδωνισμοί, κοινωνική αναταραχή και πολιτική αστάθεια.

ΝΟΤΙΑ ΑΦΡΙΚΗ: Τα βίαια επεισόδια μεταξύ οπαδών του κυβερνώντος Εθνικού Αφρικανικού Κογκρέσου και του κόμματος της αξιωματικής αντιπολίτευσης είναι συχνά, με αιχμή του δόρατος την ανεργία. Μεγάλη αναστάτωση έχει προκληθεί και με τις απεργίες εργατών, των «σκλάβων της πλατίνας», στα μεταλλεία. Υπαρκτό το ενδεχόμενο για αύξηση στις διεθνείς τιμές του χρυσού και, κυρίως, της πλατίνας, αφού το 70% του μετάλλου παγκοσμίως παράγεται εκεί.
Με τους ρυθμούς ανάπτυξης στην Κίνα να επιβραδύνονται και τη Ρωσία να χάνει την επικοινωνιακή ευκαιρία του Σότσι, οι οιωνοί μόνο θετικοί δεν είναι.

Εκρηκτικό μείγμα
Αν σε όλα αυτά συνυπολογίσουμε και το πρόσφατο κραχ στις συναλλαγματικές ισοτιμίες Βραζιλίας, Αργεντινής, Ρωσίας και Τουρκίας, τότε καταλαβαίνουμε πως το μείγμα είναι πλέον εκρηκτικότερο από ποτέ. Και το συνολικό ωστικό κύμα, βέβαια, είναι αδύνατον να αφήσει ανεπηρέαστη οικονομικά, νομισματικά αλλά και γεωπολιτικά την Ευρώπη, όπως, φυσικά, και την Ελλάδα που βρίσκεται στην πιο δύσκολη θέση απ’ όλους, με τη χώρα να έχει μπει σε φάση… ανάκαμψης μόνο στα λόγια και στα όνειρα θερινής νυκτός κάποιων.

Οι όροι του διεθνούς παιχνιδιού αλλάζουν, ο ανταγωνισμός σκληραίνει, ενώ σε πολλές χώρες από πολύ έως αρκετά κοντινές στην Ελλάδα η κατάσταση είναι έκρυθμη, δυσκολεύοντας ακόμα περισσότερο τα πράγματα.

Οι φόβοι, εξάλλου, ότι τα απόνερα από τις πρόσφατες αρνητικές εξελίξεις στις αναδυόμενες αγορές θα λιμνάσουν στις ανεπτυγμένες οικονομίες είναι ήδη ορατός κι αναφέρεται πια από τους αναλυτές, που τρέμουν το ενδεχόμενο αναζωπύρωσης της παγκόσμιας ύφεσης, ενώ ξυπνούν μνήμες από την ασιατική κρίση του 1997. Το οικονομικό, πολιτικό και κοινωνικό περιβάλλον, μόνο ως σταθερά δεν λογίζονται πια στις ανερχόμενες αγορές. Με το ΔΝΤ πρόσφατα να χτυπάει κι αυτό καμπανάκι, ειδικά για Ινδία και Τουρκία.

Οι αναπτυσσόμενες χώρες, οι sprinters της παγκόσμιας οικονομίας της τελευταίας δεκαετίας, δείχνουν σοβαρά σημάδια επιβράδυνσης, κόπωσης ή και φρεναρίσματος. Η Κίνα έθεσε ως στόχο ανάπτυξης για το 2014 το 7,5%, η Ρωσία αλλά και η Βραζιλία γύρω στο 2%, αριθμοί που μπορεί να ακούγονται ικανοποιητικοί σε σχέση με τα «προβληματικά» πλούσια κράτη, όμως είναι οι χαμηλότεροι ρυθμοί ανάπτυξης εδώ και δέκα χρόνια γι’ αυτές τις οικονομίες, οι οποίες είχαν φτάσει να σκαρφαλώνουν από το 38% της παγκόσμιας παραγωγής στο 50%.

Ο μακροπρόθεσμος αντίκτυπος αυτής της επιβράδυνσης στην παγκόσμια οικονομία θα είναι σημαντικός. Πριν από μια δεκαετία το Κατά Κεφαλήν εισόδημα ενός Κινέζου ήταν στο 8% ενός Αμερικανού. Τώρα είναι στο 18%. Η οικονομική ανάπτυξη της Ρωσίας, εξάλλου, οφείλεται σε μεγάλο βαθμό στη διόγκωση της τιμής στην ενέργεια, λόγω της κινεζικής ανάπτυξης.

Η επιβράδυνση της οικονομικής ανάπτυξης σημαίνει πως οι αναδυόμενες οικονομίες δεν θα μπορούν πια να «επανορθώσουν» για την ισχνή ανάπτυξη στις πλούσιες χώρες. Αντίθετα, αρκετοί εκτιμούν ότι στο κοντινό μέλλον οι ΗΠΑ, με την όλο και αυξανόμενη παραγωγή σχιστολιθικού φυσικού αερίου, θα είναι σημαντικότερος μοχλός «κίνησης» από τα BRICs (Βραζιλία, Ρωσία, Ινδία, Κίνα).

Το 1990 οι αναδυόμενες οικονομίες «συγκέντρωναν» λιγότερο από το 1/3 του παγκόσμιου ΑΕΠ. Μεταξύ 2003 και 2011 το ποσοστό αυξανόταν με ετήσιο ρυθμό άνω του 1%. Το 2013, παρά τις συνέπειες της κρίσης, οι αναπτυσσόμενες χώρες δημιούργησαν περισσότερο από το μισό παγκόσμιο ΑΕΠ!

Από τα τέλη του 1990, το 73% των αναπτυσσόμενων κρατών κατάφερνε να ξεπερνά τις ΗΠΑ σε ρυθμούς ανάκαμψης και, μάλιστα, με μέσο όρο κατά 3,3% τον χρόνο.

Η φρενήρης ανάπτυξη των αναδυόμενων οικονομιών και ειδικότερα των BRICs επηρέασε διάφορους τομείς διεθνώς. Οι τιμές των εμπορευμάτων ακρίβυναν, ενώ το εργατικό κόστος καταποντίστηκε. Μία διαρκώς αυξανόμενη δεξαμενή εργατικού δυναμικού στις αναδυόμενες οικονομίες συνέβαλε στη μισθολογική στασιμότητα στις ανεπτυγμένες χώρες:

• Σύμφωνα με μελέτες, στις αναπτυγμένες οικονομίες προστέθηκαν περίπου 160 εκατομμύρια μη αγροτικές θέσεις εργασίας, το διάστημα 1980-2010. Στις αναδυόμενες, όμως, ο αριθμός αυτός άγγιξε τα 900 εκατομμύρια!

• Η αύξηση του εμπορίου συνοδεύτηκε από μια μεγιστοποίηση στη ζήτηση εμπορευμάτων. Οι τιμές σιδήρου, χαλκού και μολύβδου φούσκωσαν προς όφελος και των BRICs, αλλά και κάποιων χωρών της Αφρικής.

• Μεταξύ 1993 και 2007, επίσης, ο ετήσιος ρυθμός ανάπτυξης της Κίνας ήταν κατά μ.ο. 10,5%. Και της Ινδίας 6,5%, διπλάσιος των ΗΠΑ.

Προς το κραχ πορεύονται οι «αναδυόμενοι»

Μετά την οικονομική κρίση της δεκαετίας του 1990, πολλές αναδυόμενες οικονομίες άρχισαν να συσσωρεύουν αποθεματικά σε δολάρια, για να προστατευθούν σε ενδεχόμενο μεγάλης εκροής συναλλάγματος. Η δημιουργία αυτών των αποθεματικών βοήθησε τις χώρες να κρατήσουν τις συναλλαγματικές ισοτιμίες σε τιμές που καθιστούσαν τις εξαγωγές σχετικά φτηνές.

Η Κίνα, συγκεκριμένα, διέθετε το 2013 αποθεματικά 3,5 τρισεκατομμυρίων δολαρίων κι όλα μαζί τα BRICs περίπου 4,6 τρισεκατομμύρια. Αυτή η συσσώρευση αποθεματικών συνεισέφερε στον παγκόσμιο οικονομικό και τραπεζικό κορεσμό και στις χαμηλές τιμές επιτοκίων, που ενθάρρυναν τον μεγάλο δανεισμό στις ανεπτυγμένες χώρες. Έπαιξε ρόλο και στο παγκόσμιο τραπεζικό κραχ, δηλαδή.

Το 2007 η οικονομική ανάπτυξη της Κίνας σκαρφάλωσε στο ιλιγγιώδες 14,2%. Της Ινδίας στο 10,1%, της Ρωσίας στο 8,5% και της Βραζιλίας στο 6,1%. Το 2013 οι αριθμοί ήταν για την Κίνα στο 7,7% (με την πρόβλεψη για το 2014 στο 7,5%), για τη Ρωσία στο 1,4% (με πρόβλεψη για το 2014 στο 2,5%), για την Ινδία στο 4,9% και για τη Βραζιλία στο 2,4%.

Στασιμότητα
Τα στοιχεία δείχνουν ότι τα BRICs συνεισφέρουν πια λιγότερο στην παγκόσμια ανάπτυξη. Το 2008, για παράδειγμα, τους αναλογούσαν τα 2/3 της παγκόσμιας αύξησης του ΑΕΠ. Το 2012 είναι πια στο λιγότερο από το μισό, με το ΔΝΤ να προβλέπει ότι θα παραμείνει περίπου στα ίδια επίπεδα για τα επόμενα πέντε χρόνια.

Η Goldman Sachs δημιούργησε εσχάτως μια λίστα με τις καινούργιες «πρωταθλήτριες» των αναδυόμενων αγορών, δηλαδή Μπανγκλαντές, Αίγυπτο, Ινδονησία, Μεξικό, Νιγηρία, Πακιστάν, Ιράν, Φιλιππίνες, Τουρκία, Ν. Κορέα και Βιετνάμ. Όμως το πιθανότερο είναι αυτές οι χώρες να μην επηρεάσουν την παγκόσμια οικονομία στον ίδιο βαθμό με τα BRICs.

Καταρχάς πρόκειται για μικρότερες οικονομίες. Οι 11 αυτές χώρες έχουν πληθυσμό λίγο πάνω από 1,3 δισεκατομμύρια, τον μισό από τα BRICs. Έπειτα, η παγκόσμια οικονομία σήμερα είναι πολύ μεγαλύτερη από παλιότερα. Διπλάσια σε πραγματικές συνθήκες απ’ ό,τι το 1992, σύμφωνα με το ΔΝΤ. Κάτι που σημαίνει ότι οι αναδυόμενες οικονομίες, είτε τα BRICs είτε οι «11», θα πρέπει να καταφέρουν τεράστια – και μάλλον απίθανη – ανάπτυξη για να επιφέρουν παγκόσμια οικονομική ώθηση παρόμοια με αυτήν των δεκαετιών του 1990 και του 2000.

Άλλος ένας λόγος είναι ότι οι 11 χώρες είναι πλουσιότερες τώρα απ’ ό,τι ήταν τα BRICs στην αρχή της μεγάλης τους ανάπτυξης. Αυτό αποτελεί ανασταλτικό παράγοντα για το παγκόσμιο καπιταλιστικό οικονομικό σύστημα, που θεωρεί ότι όσο μεγαλύτερη είναι η οικονομική ψαλίδα μεταξύ του πληθυσμού μιας συγκεκριμένης χώρας και του πληθυσμού της κυρίαρχης τεχνολογικά χώρας, δηλαδή των ΗΠΑ, τόσο αυξάνονται αναλογικά τα περιθώρια ανάπτυξης για τον πιο αδύναμο.

Η άμυνα των πλουσίων
Οι πλούσιες χώρες, λοιπόν, φαίνεται να παίζουν… άμυνα πια, αφού οι συνθήκες δεν ευνοούν κάτι άλλο, απλώς κερδίζοντας χρόνο και επικεντρώνοντας κυρίως πλέον στο να διατηρήσουν τα κεκτημένα τους. Δηλαδή, την εξαγωγική τους ανταγωνιστικότητα.

Εν κατακλείδι, οι αγορές θεωρούν ότι οι πολυπληθείς αναδυόμενες χώρες με τους εξευτελιστικούς μισθούς είναι το «καλύτερο» καύσιμο στη μηχανή της ανάπτυξης! Η φτώχεια «τρέφει» την ανάπτυξη, δηλαδή. Η πείνα θεωρείται το εργαλείο της ανάκαμψης, όπως το εμπεδώσαμε πια για τα καλά το μάθημα και απ’ όσα βλέπουμε στην αναδυόμενη ή, μάλλον, καταδυόμενη Ελλάδα την τελευταία τετραετία.

Κι όπως έλεγε και ο φιλόσοφος και οικονομολόγος του 18ου αιώνα Μπερνάρ ντε Μαντεβίλ, «σε μια ελεύθερη χώρα όπου η δουλεία είναι απαγορευμένη, ο σίγουρος πλούτος χρειάζεται ένα πλήθος φτωχών εργαζομένων». Ο παγκόσμιος εργασιακός Μεσαίωνας είναι ξανά εδώ. Και βοήθειά μας!


Πηγή: RAMNOUSIA 

Το Χρυσόμαλλο τέρας ...

Στείλαμε το Χρυσόμαλλο Τέρας στην Ουκρανία να δώσει λύση για τα όσα συμβαίνουν με επίκεντρο την Ταυρίδα. Ως νέος Ορέστης έβαλε το μανδύα της 350 τ.μ φάρδος και έδωσε την καλύτερη λύση για το πρόβλημα της Ουκρανίας: «Η Ελλάδα μπορεί να βοηθήσει την Ουκρανία με την τεχνογνωσία της στα Οικονομικά». Τινάχθηκαν οι αγωγοί φυσικού αερίου στον αέρα από τα γέλια. Χωρίς να καταλάβει ότι έχει πει το ανέκδοτο του αιώνα πήρε ύφος σοβαρό και πήγε να καταθέσει στεφάνι στο τόπο που οι ακροδεξιοί έχυσαν το αίμα τους για μία νέα ναζιστική Ουκρανία με τη βοήθεια πάντα της ελληνικής προεδρίας στην ΕΕ.

Ξαφνικά θυμήθηκε την ναζιστική κυβέρνηση της Ουκρανίας και ο «αριστερός» Τσίπρας. Μέχρι προχθές σιωπούσε επιδεικτικά διότι το μέλημά του, ως Ευρωπαίος, δεν είναι το ίδιο το πρόβλημα αλλά πώς να εκμεταλλευθείς την αφορμή για να βγάζεις προεκλογικούς λόγους. «Ο κύριος Βενιζέλος συνομιλεί με την ναζιστική κυβέρνηση της Ουκρανίας». Η κυβέρνηση έγινε ναζιστική από την ώρα που μιλάει μαζί της ο πολιτικός του «αντίπαλος», μέχρι χθες σφύριζε αδιάφορα μη και χαλάσει την σχέση του με την ΕΕ και ποιος θα τον σπρώχνει μετά;

Βάλθηκαν όλοι οι Ουκρανολόγοι να μιλούν για τα χάλια της Ουκρανίας αλλά για τα χάλια της Ελλάδας ουδείς ομιλεί. Οι σημαίες σηκώνονται από όλα τα μέτωπα όταν ο πόλεμος είναι μακριά από τον δικό τους κώλο. Όταν ο πόλεμος καίει τον κώλο των συμπολιτών τους τότε αρχίζουν το γνωστό πιγκ-πογκ μέσω δελτίων τύπου και με τετριμμένους λόγους γραμμένους από κειμενογράφους της κακιάς ώρας.

Ο Βενιζέλος είναι φιλοναζιστής αποδεδειγμένα μετά τις επαφές του στην Ουκρανία και μετά την τιμή στους νεκρούς του Κιέβου, αλλά ποιος αντιπολιτευόμενος είπε κατάμουτρα ναζιστή τον ίδιο τον Βενιζέλο και την κυβέρνηση που στηρίζει; Κανείς, γιατί όταν είσαι μέσα σε ένα δήθεν συνταγματικό και δημοκρατικό τόξο τότε αυτές οι κουβέντες είναι ναρκοπέδιο. Ο αντιπρόεδρος της ελληνικής κυβέρνησης με το 3% που εκλογικού ποσοστού (μικρότερο από τους ναζιστές της Ουκρανίας) που κουβαλά καταστρέφει έναν ελληνικό λαό αποδεχόμενος όσα επιβάλλει η ναζιστική ΕΕ εκπροσωπώντας την πλέον ως αντιπρόεδρος της προεδρίας. Επειδή δεν έχει φωτογραφία του Χίτλερ στο γραφείο του και επειδή και δεν χαιρετά ναζιστικά αυτό τον κάνει λιγότερο ναζιστή; Δεν έχουν περάσει 10 ημέρες που πήρε την γνωμοδότηση από το Νομικό Συμβούλιο της Βουλής για τις γερμανικές επανορθώσεις και την έριξε στον κάλαθο των αχρήστων ως μη σωστά νομικά βασισμένη. Έβγαλε απόφαση ο χιτλερίσκος ότι όλοι είναι άχρηστοι στα νομικά εκτός από αυτόν που δεν έχει ποτέ ασκήσει το επάγγελμα του νομικού.

Όσο για την αντιπολίτευση τι φοβάται και δεν λέει τα πράγματα ως έχουν; Βέβαια αν πει την κυβέρνηση κατοχική τότε είναι υποχρεωμένη να παραδεχθεί ότι και αυτή είναι μια κατοχική αντιπολίτευση, διότι δεν μπορείς μέσα στον ναζιστικό ναό να μιλάει ο Γκέμπελς και εσύ, ως αριστερός, να περιμένεις να ανταπαντήσεις. Από την ώρα που συνομιλείς με ναζιστές είσαι ναζιστής και ο ίδιος, απλά δεν σε παίρνει να το παραδεχθείς διότι η μαμά Ε.Ε σε έχει εκεί για να κάνεις την δουλειά σου ως αντιδραστικός μη και φανεί όλος ο κώλος της ναζιστοκρατίας που έχει πέσει η Ελλάδα.

Κι ενώ δεξιοί, φασίστες, αριστεροί, δημοκράτες, κεντρώοι, ποταμίσιες πέστροφες και ελιές θρούμπες (ναζιστές όνομα και πράγμα όλοι) κανονίζουν πώς θα πάρουν θέση στο Ευρωπαϊκό Ναζιστικό Κοινοβούλιο, η Ελλάδα ως Ιφιγένεια θυσιάζεται για να φυσήξουν οι ούριοι άνεμοι της ανάπτυξης βλέποντας το χρυσόμαλλο τέρας να πηγαινοέρχεται ακονίζοντας όλο και πιο πολύ το λεπίδι που θα της πάρει τελειωτικά το κεφάλι.

Γιάννης Λαζάρου

 

O Βενιζέλος στην Ουκρανία – η ιστορία σαν φάρσα

 Σχεδόν έναν αιώνα μετά την εκστρατεία της Ουκρανίας η Αθήνα λειτουργεί και πάλι σαν νεροκουβαλητής της Δύσης με καταστροφικές συνέπειες για τα εθνικά συμφέροντα.

Ενενήντα πέντε χρόνια συμπληρώνονται φέτος από την αποτυχημένη εκστρατεία που διέταξε ο Ελευθέριος Βενιζέλος στην Ουκρανία, απέναντι στη νεαρή ρωσική επανάσταση.

Πιστεύοντας ότι η πρόσδεσή του στο άρμα του Αγγλικού και 
Γαλλικού ιμπεριαλισμού θα προσέφερε πλεονεκτήματα στις διαπραγματευτικές θέσεις της Ελλάδας και εκφράζοντας και τον δικό του ακραίο αντικομμουνισμό, ο Βενιζέλος έστειλε 23.351 Έλληνες στρατιώτες σε μια αποστολή αυτοκτονίας χωρίς στοιχειώδη εξοπλισμό και στρατηγικό σχεδιασμό.

Ο Ελληνικός στρατός κλήθηκε να στηρίξει ένα συνονθύλευμα από Ουκρανούς εθνικιστές, οπαδούς του Τσάρου, τοπικούς οπλαρχηγούς, στρατηγούς και πρίγκιπες με προσωπικές πολιτικές φιλοδοξίες. Στην πραγματικότητα απλώς λειτουργούσε σαν μισθοφορικό σώμα Γαλλικών τραπεζών, που ήθελαν να τιμωρήσουν την επαναστατική κυβέρνηση στη Μόσχα επειδή αρνούνταν να αποπληρώσει τα επαχθή δάνεια που είχε συνάψει η τσαρική Ρωσία.

Δεν χρειάζεται φυσικά να υπενθυμίσει κανείς ότι το Παρίσι δεν έδωσε τελικά στον Βενιζέλο κανένα διπλωματικό πλεονέκτημα στην Μικρά Ασία, όπως άφηνε να εννοηθεί.

Η σημαντικότερη, όμως, επίπτωση της εκστρατείας, είναι ότι μετέτρεψε τον τοπικό ελληνικό πληθυσμό σε απειλή στα μάτια των Ρώσων. Οι Έλληνες της Ουκρανίας δηλαδή πλήρωσαν τα αντίποινα για το γεγονός ότι ο Βενιζέλος θέλησε να λειτουργήσει σαν νεροκουβαλητής των γαλλικών τραπεζών.

Σχεδόν έναν αιώνα αργότερα ένας άλλος Βενιζέλος μετέβη στην Ουκρανία εκπροσωπώντας και πάλι τις επιδιώξεις δυτικών δυνάμεων, τραπεζικών κύκλων και του ΔΝΤ .

Φυσικά αυτή τη φορά δεν είχε απέναντί του μια επαναστατική κυβέρνηση αλλά τα αντίπαλα ιμπεριαλιστικά συμφέροντα της καπιταλιστικής Ρωσίας. Επίσης ο τοπικός, ελληνικός πληθυσμός δεν απειλείται από τη Ρωσία αλλά από τα ναζιστικά μορφώματα που υπέθαλψε η ΕΕ και οι ΗΠΑ, προκειμένου να επιταχύνουν την ανατροπή του Γιανουκόβιτς.

Για άλλη μια φορά δηλαδή οι Έλληνες της Ουκρανίας πληρώνουν την πολιτική των μεγάλων ευρωπαϊκών δυνάμεων.

Υπάρχει όμως και ένα ακόμη στοιχείο που συνδέει τον Βενιζέλο του σήμερα με το κλίμα του 1919: Ο παρανοϊκός μεγαλοϊδεατισμός.

Πως αλλιώς να εξηγήσει κανείς το γεγονός ότι ο πρόεδρος του κόμματος, που έδεσε την Ελλάδα στο μνημόνιο και κατάφερε να εκτοξεύσει το χρέος από το 115% του ΑΕΠ σχεδόν στο 180%, υποσχέθηκε στους Ουκρανούς να τους προσφέρει οικονομική τεχνογνωσία για την έξοδο από την κρίση;

Το ΠΑΣΟΚ είναι εδώ ενωμένο ΔΝΤ… Τώρα και στην Ουκρανία.

Άρης Χατζηστεφάνου            

 INFOWAR

Το πρωτογενές πλεόνασμα «πνίγει» τους Ελληνες

Των Κώστα Τσάβαλου, Μάριου Χριστοδούλου

→Η μνημονιακή πολιτική της τελευταίας τετραετίας ρίχνει συνεχώς το βιοτικό επίπεδο όλο και περισσότερων πολιτών. «Ανταγωνιζόμαστε» πλέον χώρες του πρώην ανατολικού μπλοκ

→Το 23,1% του πληθυσμού της χώρας ή 914.873 νοικοκυριά (2.535.700 άτομα) βρίσκονται πλέον κάτω από το όριο της σχετικής φτώχειας. Ακόμη μεγαλύτερο το ποσοστό όσων βρίσκονται σε κίνδυνο φτώχειας

Σε συνθήκες φτώχειας, εξαθλίωσης και κοινωνικού αποκλεισμού βυθίζονται σταθερά τα ελληνικά νοικοκυριά, λόγω της μνημονικής πολιτικής της τελευταίας τετραετίας. Στον βωμό του πρωτογενούς πλεονάσματος, το οποίο αποτελεί για την κυβέρνηση αυτοσκοπό με κάθε κοινωνικό κόστος, ολοένα και περισσότεροι Ελληνες δυσκολεύονται να εξασφαλίσουν τα προς το ζην, με αποτέλεσμα η χώρα μας να έχει κατρακυλήσει στις τελευταίες θέσεις όσον αφορά το βιοτικό επίπεδο και να «ανταγωνίζεται» πλέον τις χώρες του πρώην ανατολικού μπλοκ.

Η βαθιά ύφεση και η εκτόξευση της ανεργίας στο 28% ροκανίζουν το διαθέσιμο εισόδημα, ανοίγοντας διαρκώς την «ψαλίδα» της ανισότητας και του κοινωνικού αποκλεισμού, φαινόμενα τα οποία συνιστούν σοβαρό κίνδυνο για την κοινωνική συνοχή, εάν δεν ληφθούν εγκαίρως μέτρα στήριξης των αδύναμων εισοδηματικά κοινωνικών ομάδων.

Σημαντική επιδείνωση καταγράφεται στη διάρκεια της τρέχουσας κρίσης σε ζητήματα όπως ικανοποίηση βασικών αναγκών, συνθήκες στέγασης, επιβάρυνση από τις δαπάνες στέγασης, αδυναμία πληρωμής υφιστάμενων δανείων ή αγορών με δόσεις, δυσκολίες στην πληρωμή πάγιων λογαριασμών, χαμηλή-υποβαθμισμένη ποιότητα ζωής και αύξηση της υλικής στέρησης βασικών αγαθών και υπηρεσιών. Η διαρκής διολίσθηση των Ελλήνων πολιτών στη φτώχεια και την εξαθλίωση υπονομεύει και τον στόχο της ανάκαμψης, η οποία αποτελεί βασική ­προϋπόθεση για την επιτυχία του προγράμματος δημοσιονομικής προσαρμογής (μείωση του δημοσιονομικού ελλείμματος και αποκλιμάκωση του δημόσιου χρέους).

Τα στοιχεία της ΤτΕ
Αποκαλυπτικά για την… επέλαση της φτώχειας στην Ελλάδα είναι τα στοιχεία που αναφέρει η Τράπεζα της Ελλάδος στην ετήσια έκθεση του διοικητή. Το 23,1% του πληθυσμού της χώρας ή 914.873 νοικοκυριά με συνολικό αριθμό μελών 2.535.700 άτομα βρίσκονται πλέον κάτω από το χρηματικό όριο της σχετικής φτώχειας, ενώ ο δείκτης του κινδύνου σχετικής φτώχειας για την Ελλάδα είναι πλέον σημαντικά υψηλότερος από ό,τι σε όλες τις υπόλοιπες χώρες της Ε.Ε. (Ε.Ε. «28»: μέσος όρος 17,2%). Τα δύο τελευταία χρόνια η σχετική θέση της Ελλάδας χειροτέρευσε έναντι των έξι χωρών με τον υψηλότερο κίνδυνο (Βουλγαρία, Ισπανία, Κροατία, Λετονία, Λιθουανία και Ρουμανία).

Στην έρευνα του 2012 το χρηματικό όριο της σχετικής φτώχειας για ένα μονομελές νοικοκυριό ήταν 5.708 ευρώ (έναντι 6.591 και 7.178 ευρώ στην έρευνα του 2011 και του 2010, αντίστοιχα). Για τετραμελές νοικοκυριό με δύο ενήλικες και δύο παιδιά ηλικίας κάτω των 14 ετών ήταν 11.986 ευρώ (2011: 13.842 ευρώ, 2010: 15.073 ευρώ). Το μέσο ετήσιο διαθέσιμο εισόδημα του συνόλου των νοικοκυριών για την Ελλάδα, που αποτελεί τη βάση για να υπολογιστεί το χρηματικό όριο (γραμμή ή κατώφλι) της σχετικής φτώχειας, ανήλθε το 2011 σε 17.977 ευρώ και ήταν μειωμένο κατά 16,7% και 25,8%, έναντι του 2010 και του 2009, αντίστοιχα.

Ακόμη υψηλότερο σε σύγκριση με το σύνολο της Ε.Ε. είναι το ποσοστό του πληθυσμού της Ελλάδας που βρίσκεται είτε σε κίνδυνο φτώχειας είτε σε κατάσταση κοινωνικού αποκλεισμού, δηλαδή ζει με υλικές στερήσεις ή διαβιοί σε νοικοκυριά με χαμηλή ένταση εργασίας. Στην έρευνα για το 2012, το εν λόγω ποσοστό ανέρχεται σε 34,6%, αντιστοιχώντας σε 3.795.100 άτομα, και είναι υψηλότερο από ό,τι στις άλλες χώρες τις Ε.Ε. (Ε.Ε. «28»: 25,1%) με εξαίρεση τη Βουλγαρία (49,3%), τη Ρουμανία (41,7%) και τη Λετονία (36,6%).

Και άλλοι όμως δείκτες σχετικής φτώχειας οδηγούν σε παρόμοια συμπεράσματα όσον αφορά τις διαστάσεις του φαινομένου στη χώρα μας και τη σχετική θέση της Ελλάδας έναντι των άλλων χωρών της Ε.Ε.

Ούτε 4.000 ευρώ τον χρόνο
Το χάσμα ή βάθος της σχετικής φτώχειας, το οποίο μετρά την απόσταση του ορίου της φτώχειας (για το σύνολο του πληθυσμού) από τη διάμεσο του ισοδύναμου εισοδήματος των ατόμων που βρίσκονται κάτω από το όριο της φτώχειας, ως ποσοστό του ορίου της φτώχειας, υπολογίζεται σε 29,9% το 2012 στην Ελλάδα (Ε.Ε. «28»: 24,1%). Αυτό σημαίνει ότι 50% των φτωχών έχουν εισόδημα μικρότερο από το 70,1% της γραμμής φτώχειας, δηλαδή κάτω από 4.000 ευρώ ετησίως ανά άτομο. Επιπλέον, ο πληθυσμός που διαβιοί σε νοικοκυριά στα οποία δεν εργάζεται κανένα μέλος ή εργάζεται λιγότερο από 3 μήνες συνολικά τον χρόνο ανέρχεται σε 1.010.900 άτομα ή σε 16,1% του πληθυσμού ηλικίας 18-59 ετών, ενώ το 2011 και το 2010 ήταν 837.300 και 544.800 άτομα, αντίστοιχα.

Σε όρους ανισότητας η Ελλάδα βρίσκεται στις υψηλότερες θέσεις μεταξύ των χωρών της Ε.Ε. (Ελλάδα: 34,3%. Ε.Ε. «28»: 30,4%) με εξαίρεση την Ισπανία (35%), τη Λετονία (35,9%) και την Πορτογαλία (34,5%). Επιπλέον, το πλουσιότερο 20% των νοικοκυριών στη χώρα μας κατέχει 6,6 φορές μεγαλύτερο μερίδιο εισοδήματος από ό,τι το φτωχότερο 20%. Στις ομάδες υψηλού κινδύνου φτώχειας στην Ελλάδα κατά την περίοδο της τρέχουσας κρίσης είναι κυρίως οι άνεργοι, τα μονογονεϊκά νοικοκυριά με τουλάχιστον ένα εξαρτώμενο παιδί, τα πολυμελή νοικοκυριά με δύο ενήλικες και τρία ή περισσότερα εξαρτώμενα παιδιά, οι μη οικονομικά ενεργοί εκτός των συνταξιούχων, τα νοικοκυριά που διαμένουν σε ενοικιασμένη κατοικία, αλλά και τα παιδιά ηλικίας έως 17 ετών και κυρίως τα παιδιά των μεταναστών.






eleutheriellada
 

Ο μύθος της Αμυγδαλιάς και της άνοιξης

Ήταν κάποτε στη Θράκη, μια πανέμορφη πριγκίπισσα, η Φυλλίς, η οποία ερωτεύτηκε το γιο του Θησέα, τον Δημοφώντα. Οι δύο νέοι γνωρίστηκαν όταν το καράβι του νεαρού Αθηναίου Δημοφώντα επέστρεφε από την Τροία.

Παντρεύτηκαν αλλά μετά από λίγο καιρό ο νεαρός Αθηναίος νοστάλγησε την πατρίδα του και η ερωτευμένη πριγκίπισσα μην αντέχοντας να τον βλέπει στεναχωρημένο, τον άφησε να γυρίσει πίσω και αν την αγαπούσε πραγματικά θα ξαναγύριζε και τότε θα ήταν πραγματικά και ειλικρινά δικός της.

Έτσι κι έγινε, και η ερωτευμένη Φυλλίς έμεινε μόνη να περιμένει τον εκλεκτό της για χρόνια ώσπου μαράζωσε και πέθανε από τη θλίψη της.Όμως οι θεοί που ήξεραν την ιστορία της την μεταμόρφωσαν σε δέντρο για να μπορεί να περιμένει για περισσότερα χρόνια τον αγαπημένο της.Έτσι η ερωτευμένη γυναίκα δεν πέθανε αλλά έγινε το δέντρο, που έμελλε να γίνει σύμβολο της ελπίδας : η Αμυγδαλιά.

Έλεγαν λοιπόν ότι μετά από χρόνια και όταν ο Δημοφώντας επέστρεψε στη Θράκη βρήκε την αγαπημένη του και πιστή γυναίκα, όχι περιστοιχισμένη από μνηστήρες αλλά ένα ξερό δέντρο δίχως φύλλα στη μέση του παγωμένου τοπίου.Απελπισμένος και γεμάτος τύψεις αγκάλιασε τον κορμό της και τότε εκείνη πλημμύρισε ανθούς στη μέση του χειμώνα νικώντας το θάνατο.

Μια άλλη εκδοχή του μύθου για την αμυγδαλιά αναφέρει ότι η Φυλλίς έμεινε πίσω περιμένοντας τον, στον τόπο της τελετής του γάμου της. Τα χρόνια περνούσαν και ο Δημοφώντας δεν επέστρεφε. Απελπισμένη η βασιλοπούλα που τον έχασε για πάντα πήγε και κρεμάστηκε σ΄ ένα δέντρο. Το δέντρο κράτησε την ψυχή της κι από τότε δεν ξανά έβγαλε φύλλα ούτε άνθισε.

Κάποτε με τα χιόνια του Γενάρη γύρισε ο γιος του Θησέα. Σαν έμαθε τον τραγικό χαμό της αγαπημένης του πήγε, αγκάλιασε το δέντρο και αυτό άρχισε να βγάζει τρυφερά φύλλα και άνθη. Η ψυχή της βασιλοπούλας ένιωσε χαρά με το γυρισμό του Δημοφώντα μα δεν ξαναπήρε την ανθρώπινη μορφή της. Έμεινε δέντρο και κάθε χρόνο το Γενάρη, στολίζεται με κάτασπρα λουλούδια.

Έτσι η αμυγδαλιά, έγινε σύμβολο της ελπίδας, δείχνοντας ότι η αγάπη δεν μπορεί να νικηθεί από το θάνατο.

Λαογραφική ιστορία της αμυγδαλιάς
Η Αμυγδαλιά ήταν ένα νέο, πανέμορφο, ροδαλό κορίτσι. Η μητέρα της την αγαπούσε πολύ, φοβόταν όμως τις κρύες μέρες του χειμώνα να την αφήσει να βγει έξω για να μην κρυώσει. Γι' αυτό το χειμώνα την κλείδωνε στο δωμάτιό της. Μια μέρα όμως ο Βοριάς πέρασε έξω από το παράθυρό της, την είδε και την ερωτεύτηκε.

Πώς όμως θα ερωτεύονταν και αυτή το Βοριά; Τριγυρνούσε θλιμμένος έξω από το παράθυρό της. Ώσπου μια νύχτα σκέφτηκε να μεταμορφωθεί σε πρίγκηπα. Ο Βοριάς παρουσιάστηκε στην Αμυγδαλιά σαν όμορφος νεαρός άντρας και της ζήτησε αμέσως να παντρευτούν. Εκείνη μόλις τον αντίκρισε τον ερωτεύτηκε και δέχτηκε την πρότασή του. 

Μια μέρα λοιπόν, που έλειπε η μητέρα της από το παλάτι, βγήκε έξω τρέχοντας και αγκάλιασε το Βοριά. Δεν άντεξε την παγωνιά και απ' το κρύο του ξεψύχησε. Από τότε ντύνεται νυφούλα και δέχεται το άγγιγμα του αγαπημένου της Βοριά κάθε χειμώνα.

Η αμυγδαλιά ανθίζει νωρίτερα από όλα τα δέντρα, μέσα στον Ιανουάριο ή Φεβρουάριο.

Παλιότερα θεωρούσαν πως αν η αμυγδαλιά ανθίσει τον Ιανουάριο ο χειμώνας θα συνεχιστεί βαρύς και με χιόνι και κρύο.

mythagogia