Την καταδίκη τεσσάρων μεγαλοβιομηχάνων πρότεινε ο εισαγγελέας για τη ρύπανση του Ασωπού

Του Θοδωρή Παναγιωτίδη

Οργή, τρόμο και έντονα ερωτηματικά προκαλεί η πολυετής ρύπανση του Ασωπού με τοξικά και βιομηχανικά απόβλητα. Σε προηγούμενα δημοσιεύματα, το HOT DOC προχώρησε σε αποκαλύψεις σχετικά με τα πορίσματα των ειδικών επιστημόνων και των επιθεωρητών περιβάλλοντος που αφορούσαν την ανεξέλεγκτη ρύπανση του Ασωπού από τις βιομηχανίες της περιοχής που επί σειρά ετών επιβαρύνουν την ατμόσφαιρα, την γη και τον υδροφόρο ορίζοντα με τοξικά, βιομηχανικά απόβλητα που περιέχουν βαρέα μέταλλα και τιμές παγκοσμίου ρεκόρ (με δεύτερη στο παρελθόν την Ινδία) στο άκρως καρκινογόνο εξασθενές χρώμιο και το οποίο αποδεδειγμένα σκορπά τον θάνατο στους κατοίκους της περιοχής.

Η έρευνα του τεύχους 54 της δημοσιογραφικής ομάδας του HOT DOC  παρουσιάστηκε μάλιστα και στη δίκη που έγινε στην Θήβα με κατηγορούμενους 15 βιομηχανίες και μηνυτές τους κατοίκους των Οινοφύτων και του Ωρωπού. Όπως πληροφορηθήκαμε, η μόνη …ένσταση επί όσων αναφέρονταν στο δημοσίευμα, από πλευράς των συνηγόρων υπεράσπισης ήταν ότι αναφερόμασταν σε αναβολές που είχαν γίνει σε δικασίμους ενώ έπρεπε να τις αποκαλούμε συνεδριάσεις…

Επί των στοιχείων βέβαια ουδεμία αντίρρηση ειπώθηκε, ενώ κλήθηκε η έδρα από τους συνηγόρους υπεράσπισης να μην επηρεάζεται από δημοσιεύματα… Βεβαίως, τα δημοσιεύματα αυτά δεν ήταν κάτι λιγότερο από παράθεση αποδείξεων, ντοκουμέντων και γεγονότων, όπως αυτά έχουν στοιχειοθετηθεί από τις αρμόδιες Αρχές και τους ειδικούς επιθεωρητές περιβάλλοντος, αλλά και από την Ιατρική Αθηνών για τους τραγικούς αριθμούς θνησιμότητας, εξαιτίας άμεσα συνυφασμένων με το εξασθενές χρώμιο καρκίνων και παιδικής νοσηρότητας, που εμφανίζει η περιοχή.

Για την ιστορία, βιομήχανος της περιοχής που αντιμετωπίζει όπως και οι υπόλοιποι συγκατηγορούμενοί του βαρύτατες κατηγορίες για υποβάθμιση περιβάλλοντος και πρόκληση βαρέων σωματικών βλαβών ακόμα και θανάτων, είχε πρόσφατα προχωρήσει στη δωρεά ενός πανάκριβου πιάνου στο δημοτικό σχολείο των Οινοφύτων. Η απάντηση που έλαβε τότε από τον σύλλογο Γονέων και Κηδεμόνων ήταν πως αν συνεχιστεί η δραστηριότητα των βιομηχάνων με τον τρόπο που γίνεται τα τελευταία 40 χρόνια, στο τέλος δεν θα μείνουν παιδιά στο χωριό …για να παίζουν πιάνο…

Η έρευνα του HOT DOC και το χρονικό του Ασωπού

Η ιστορία του Ασωπού ξεκινάει από την περίοδο της Χούντας, όπου με νόμο του 1969 έδωσε στην βιομηχανική ζώνη Οινοφύτων που δημιούργησε την άδεια να απορρίπτονται χημικά-τοξικά απόβλητα των βιομηχανιών στον ποταμό Ασωπό.

Βεβαίως μέχρι και σήμερα ουδέποτε ελέγχθηκαν σοβαρά οι βιομηχανίες εάν τηρούν τον νόμο ή ουδέποτε μέχρι τώρα τους …επιβλήθηκε. Από την Ασωπία Βοιωτίας μέχρι και τον Ωρωπό εκτείνεται (από υδρολογικές έρευνες που έχουν γίνει) μία ενιαία υπόγεια λίμνη μεγέθους σχεδόν Ευβοϊκού Κόλπου, η όποια  από την ΕΤΒΑ τα τέλη ΄60 αρχές ΄70 είχε χαρακτηριστεί ως στρατηγικό απόθεμα πόσιμου νερού για την υδροδότηση της Αττικής.

Η περιοχή ολόκληρη από την Θήβα μέχρι και τον Ωρωπό βρίθει γεωτρήσεων και για υδροδότηση κατοικιών και για υδροδότηση βιομηχανιών αλλά και για άρδευση των καλλιεργειών. Τραγική λεπτομέρεια: Το πλήθος των προϊόντων της περιοχής αφορούν καρότα, πατάτες και κρεμμύδια που ως βολβοί αποτελούν το πλέον επικίνδυνο προϊόν για απορροφητικότητα βαρέων μετάλλων και άρα εξασθενούς χρωμίου με κύριο προϊόν επικινδυνότητας και δυνατότητας σε απορροφητικότητα βαρέων μετάλλων το καρότο (στις ΗΠΑ χρησιμοποιούν τις καλλιέργειες καρότου για την αποκάθαρση γαιών από βαρέα μέταλλα και στη συνέχεια απορρίπτουν το προϊόν), ενώ τα αποτελέσματα σχετικής μελέτης του Πανεπιστημίου Αθηνών για τα προϊόντα αυτά που δέχονται τις τιμές βαρέων μετάλλων με τον τρόπο που τα δέχονται τα προϊόντα της περιοχής είναι αποκαρδιωτικά.

Ο ιερέας των Οινοφύτων πατήρ Γιάννης Οικονομίδης έχει κάνει μία μελέτη θνησιμότητας από τα αρχεία ταφής του χωριού του και σε συνδυασμό με μελέτη της παιδικής νοσηρότητας στην περιοχή αλλά και της μελέτης θνησιμότητας που τελέστηκε υπό την αιγίδα της Ιατρικής Σχολής Αθηνών και της καθηγήτριας Αθηνάς Λινού αποδεικνύεται η εκτίναξη κρουσμάτων καρκίνου και παιδικών ασθενειών που βρίσκονται σε άμεση συνάρτηση και γενεσιουργό αιτία με το εξασθενές χρώμιο και τα άλλα επικίνδυνα βαρέα μέταλλα που έχουν τρεις τρόπους να διεισδύουν στο ανθρώπινο σώμα και να προκαλούν σοβαρούς και αμετάβλητους κυτταρικούς εκφυλισμούς. Ο πρώτος τρόπος είναι μέσω της αναπνευστικής οδού, ο άλλος μέσω της πόσης και ο τρίτος με την επιδερμική επαφή κατά το πλύσιμο, άρα δεν υπάρχει τρόπος προφύλαξης από το κοινό παρά μόνο μέσω καθολικής και σοβαρής αντιμετώπισης του προβλήματος στη ρίζα του.

Το εξασθενές χρώμιο επιτίθεται κατευθείαν στο DNA του θύματος και ενσωματώνεται σε αυτό και δημιουργεί έναν νέο κρίκο εκφυλισμένων κυττάρων στην γενετική άλυσο που σαν άμεσο αποτέλεσμα έχει την πρόκληση τερατογενέσεων και καρκίνων με συνηθέστερες μορφές αυτές της λευχαιμίας, του καρκίνου στομάχου, ύπατος, παγκρέατος, πνεύμονα, νεφροπαθειών κλπ. που αποτελούν κατά τραγική «σύμπτωση» και τις κύριες αιτίες θανάτου στην ευρύτερη περιοχή.

Ενδεικτικά, τα τελευταία χρόνια της εκτίναξης της βιομηχανικής δραστηριότητας στην περιοχή, οι θάνατοι από καρκίνο έχουν αυξηθεί κατά 500% και μάλιστα για μορφές καρκίνου που ενώ υπό κανονικές συνθήκες εμφανίζουν μία συχνότητα του ενός ανθρώπου κάθε 10.000, στην περιοχή να αντιστοιχεί στο απίστευτό 1-5!

Σύμφωνα με την μελέτη του Πατέρα Ιωάννη από τα αρχεία ταφής των Οινοφύτων προέκυψε μία αύξηση της τάξεως του 40% έως και το 2005, ενώ σύμφωνα με την μελέτη Λινού στους 474 θανάτους της δεκαετίας 1999-2009, πολύ πάνω από το 90% η αιτία θανάτου ήταν καρκίνος και μάλιστα σε μορφές καρκίνου που είχαν άμεση σχέση με το εξασθενές χρώμιο.

Στην περιοχή των Οινοφύτων που αποτελεί ίσως και την μεγαλύτερη βιομηχανική περιοχή της χώρας μέχρι και τα όρια της Θήβας, εδράζονται περίπου1.000 βιομηχανίες με περίπου 100-150 από αυτές να είναι υπεύθυνες για το πρόβλημα και αφορά κατά προτεραιότητα και βαθμό τοξίνωσης του υδροφόρου ορίζοντα από βιομηχανίες εκείνες που δραστηριοποιούνται στον τομέα του μετάλλου, χάλυβα, αλουμινίου κλπ. τις εταιρείες που παράγουν χρώματα, χρωστικές κλπ. και τα μεγάλα τυπογραφεία που χρησιμοποιούν μελάνια.

Μετά τις διαδοχικές αποκαλύψεις για το «toxic river» του Ασωπού, οι κάτοικοι των Ωρωπού και των Οινοφύτων στράφηκαν με όλα τα στοιχεία που είχαν στη διάθεσή τους στην Επιτροπή Περιβάλλοντος του Ευρωκοινοβουλίου η οποία εξέτασε διεξοδικά τα στοιχεία και κατέληξε σε καταδίκη του ελληνικού δημοσίου ως προς την τακτική του γύρω από το ζήτημα του Ασωπού, διαβεβαίωσε πως το θέμα προχωράει και στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο, ενώ ταυτόχρονα ηΕπιτροπή Κοινωνικών Δικαιωμάτων του Συμβουλίου της Ευρώπης καταδίκασε την χώρα μας για παραβάσεις σε βάρος του στοιχειώδους δικαιώματος των πολιτών της στην …υγεία το 2013. Μέχρι και σήμερα εκκρεμεί η συμμόρφωση της χώρας μας...

Πλέον, οι κάτοικοι των Οινοφύτων συνδέθηκαν με το δίκτυο το Μόρνου για πόσιμο νερό και του Ωρωπού με την γεώτρηση της Μαυροσουβάλας, ωστόσο η ρύπανση που δέχονται από τους υπόλοιπους παράγοντες παραμένει σε υψηλά επίπεδα. Μάλιστα, κάτοικοι της περιοχής καταγγέλλουν και μία περίεργη συμπεριφορά από την ΕΥΔΑΠ που αφήνει να ρέουν τόνοι καθαρού νερού στον Ασωπό, σε μία λογική αραίωσης της ρύπανσης που έχει υποστεί ο ποταμός και άρα των τιμών που εμφανίζει, όταν αυτό το νερό θα μπορούσε να παρέχεται για παράδειγμα στις καλλιέργειες αντί να …ξεπλένει τις αμαρτίες των βιομηχάνων.

200.000 κάτοικοι έναντι 15 Βιομηχάνων και όμως ο αγώνας άνισος

Με δεδομένη την ύπαρξη εξασθενούς χρωμίου και άλλων επικίνδυνων για την υγεία βαρέων μετάλλων στα ύδατα της περιοχής και την ανεξέλεγκτη και ασταμάτητη τοξίνωση και ρύπανση των υδάτων από τις βιομηχανίες της περιοχής, η Ομοσπονδία κατέθεσε μηνυτήρια αναφορά το 2009 με αφορμή το πόρισμα των επιθεωρητών περιβάλλοντος του 2007, για να εξευρεθούν και να τιμωρηθούν όσοι βιομήχανοι είναι υπεύθυνοι για τη ρύπανση και τους θανάτους και τις αρρώστιες που αυτή προκάλεσε και συνεχίζει να προκαλεί.

Η εκδίκαση της υπόθεσης άρχισε τον Οκτώβριο του 2012, ανεβλήθη επανειλημμένα, συνέχισε το 2013 και είναι προγραμματισμένα να εκδικαστεί εκ νέου στις 4 Ιουνίου 2014. Για να αντιληφθεί κανείς το μέγεθος της καθυστέρησης …είναι η 19η φορά…

Το κατηγορητήριο περιελάμβανε 15 βιομήχανους. Συγκεκριμένα, πρόκειται για τις εταιρείες: EUROPA PROFIL ΑΛΟΥΜΙΝΙΟ Α.Β.Ε., ALUMINCO A.E., I.C.R. ΙΩΑΝΝΟΥ ΑΒΕΕ, ΠΡΟΤΑΛ ΑΒΕΕ, ΓΑΛΒΑΝΙΣΤΗΡΙΑ ΕΛΛΑΔΑΣ ΑΒΕΕ, BERLING ABEE, VIOMETALE ΑΒΕΕ, ΕΛΒΑΛ Α.Ε., Μ.Ι. ΜΑΪΛΗΣ ΑΕΒΕ, ΒΑΦΙΚΗ Α.Ε., ΝΙΚΟΛΑΟΣ ΠΕΤΡ. ΣΤΕΡΓΙΟΥ, PROFILCO AE, ΜΑΣΤΕΡΣΟΛ, ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΑΕΡΟΠΟΡΙΚΗ ΒΙΟΜΗΧΑΝΙΑ (ΕΑΒ) Α.Ε., BLK ΒΙΟΜ. ΑΛΟΥΜΙΝΙΟΥ Α.Ε.

Το «μπέρδεμα» των αγωγών

Σύμφωνα πάντα με το σχετικό δημοσίευμα του HOT DOC, στις αρχές του 2010 οι επιθεωρητές περιβάλλοντος, οι οποίοι αποδεκατίστηκαν από την Πολιτεία και έφτασαν να είναι μόλις 20 για ολόκληρη την Επικράτεια,  προχώρησαν σε αιφνιδιαστικούς δειγματοληπτικούς ελέγχους των αποβλήτων της ΕΑΒ. Η ΕΑΒ, σύμφωνα με πληροφορίες, διαθέτει δύο αγωγούς επεξεργασίας αποβλήτων, ο ένας είναι βιομηχανικών αποβλήτων και ο άλλος λυμάτων του προσωπικού. Στην πρώτη περίπτωση τα απόβλητα διαχέονται σε μία στέρνα όπου με την παροχή νερού αραιώνονται σε μεγάλο βαθμό και όταν αυτή η δεξαμενή υπερχειλίζει, αδειάζει στον Ασωπό.

Όμως αυτή την φορά οι επιθεωρητές αποφάσισαν να πραγματοποιήσουν δειγματοληπτικό έλεγχο στον αγωγό μέσω του οποίου μεταφέρονταν τα «ανθρώπινα» λύματα και εκεί έκπληκτοι ανακάλυψαν πολύ υψηλές τιμές σε εξασθενές χρώμιο που σε καμία περίπτωση, σύμφωνα με τους ειδικούς, δεν θα μπορούσαν να προέρχονταν από άνθρωπο παρά μόνο από βιομηχανική χρήση. Οι ειδικοί λοιπόν κατέληξαν σύντομα στο συμπέρασμα πως θέλοντας η επιχείρηση να δείξει λιγότερη χρήση νερού για βιομηχανικούς σκοπούς έριξε μέρος των αποβλήτων της στον αγωγό των ανθρωπίνων λυμάτων.

Οι δικαιολογίες της διοίκησης, σύμφωνα πάντα με τους ειδικούς, ήταν τόσο εξωφρενικές όσο και εξωπραγματικές αφού προσπαθούσαν να δικαιολογήσουν τα αδικαιολόγητα, επικαλούμενοι λίγο ή πολύ ότι ο κάθε εργαζόμενος κατανάλωνε 500 λίτρα νερού ημερησίως! Αυτή ήταν η δικαιολογία για τον όγκο των υδάτων που έβγαιναν από τον αγωγό αυτό, γιατί σε ό,τι αφορά το εξασθενές χρώμιο ούτε λόγος…

Όπως και να έχει, οι επιθεωρητές κατέληξαν στο συμπέρασμα πως η ΕΑΒ μολύνει την περιοχή και παρά τις πιέσεις που δέχτηκαν από το Υπουργείο Άμυνας επί του διδύμου Βενιζέλου-Μπεγλίτη προχώρησαν τελικά στην επιβολή προστίμου.

Μάλιστα, σύμφωνα με πληροφορίες του HOT DOC, το ΣτΕ κάλεσε τους επιθεωρητές περιβάλλοντος και για να αποφύγουν μία απόφαση «λουκέτου» της ΕΑΒ που θα καταδίκαζε την εθνική αμυντική βιομηχανία και θα εξέθετε σε σοβαρούς κινδύνους την Πολεμική Αεροπορία και άρα την εθνική ασφάλεια, συμφώνησαν να υποβάλουν μία έκθεση με μέτρα που έπρεπε να λάβει η ΕΑΒ και να της επιβληθεί πρόστιμο.

Τα μέτρα σε έναν βαθμό ελήφθησαν αλλά λόγω του ότι ουδείς είχε την πολιτική βούληση να επανελεγχθούν οι αγωγοί από τότε κανείς δεν μπορεί να είναι σίγουρος και για το εάν η βιομηχανία επιμένει να ρυπαίνει.

Ο «κρυφός» αγωγός και τα θαμμένο «μυστικό»  

Στα τέλη του 2010 οι επιθεωρητές περιβάλλοντος προχώρησαν σε δειγματοληπτικούς ελέγχους στον Αγωγό ομβρίων Μαΐλη (ονομάζεται έτσι γιατί διέρχεται από το οικόπεδο Μαΐλη). Στην εκβολή του αγωγού στον ποταμό Ασωπό βρέθηκαν εξαιρετικά υψηλές τιμές εξασθενούς χρωμίου. Αρχικά έγινε έρευνα στην Βιομηχανία Μαΐλη, όμως δεν μπορούσε να δικαιολογηθεί η παρουσία του εξασθενούς χρωμίου, αφού η επιχείρηση χρησιμοποιούσε μόλυβδο και όχι χρώμιο.

Οι επιθεωρητές ακολούθησαν την διαδρομή του αγωγού και κατέληξαν στην PEPSICO όπου οι τιμές του εξασθενούς χρωμίου εμφανίζονταν ακόμα πιο αυξημένες. Η παρουσία του συγκεκριμένου χημικού ευρήματος ωστόσο δεν μπορούσε να δικαιολογηθεί από τα απόβλητα της εν λόγω βιομηχανίας αφού πρόκειται για βαρέα μέταλλα.

Κατά τη διάρκεια της έρευνας των επιθεωρητών, ανακάλυψαν έναν δεύτερο αγωγό και ακολουθώντας την πορεία του έφτασαν ουσιαστικά έξω από την περίφραξη της χαλυβουργικής ΕΛΒΑΛ. Τότε οι επιθεωρητές αποφάσισαν σε συνεργασία με το ΙΓΜΕ να ανοίξουν γεωτρήσεις σε διπλανό σημείο με την βιομηχανία που συνόρευε με την εταιρεία ΑΡΜΟΣ, η οποία κατασκεύαζε τσιμεντοσωλήνες και η οποία, επίσης σύμφωνα με τους ειδικούς, δεν μπορούσε να δικαιολογήσει την παρουσία τόσο υψηλών τιμών εξασθενούς χρωμίου, που θα μπορούσε να προέρχεται μόνο από απόβλητα μεταλλευμάτων. Οι γεωτρήσεις στο σημείο εξήγαγαν εξωφρενικά και άνευ προηγουμένου ευρήματα της τάξεως των 5.500-6.000 μικρογραμμαρίων εξασθενούς χρωμίου το λίτρο.

Από εκεί και μετά ξεκίνησε ένας τεράστιος αγώνας των επιθεωρητών περιβάλλοντος οι οποίοι πλήρωναν από την τσέπη τους, τους ελέγχους αυτούς με εξαίρεση ένα ελάχιστο κονδύλι 1.200 ευρώ για το ΙΓΜΕ που συμμετείχε των ερευνών και με την βοήθεια της αντιπεριφέρειας Βοιωτίας. Σε κάποιες μετρήσεις που ακολούθησαν, εντός του γηπέδου της ΕΛΒΑΛ πλέον εμφανίστηκαν χαμηλές τιμές, κάνοντας έτσι τους ειδικούς να πιστεύουν ότι από την εταιρεία έριχναν νερό για να αραιώσουν τις υφιστάμενες τιμές.

Από την εταιρεία προσλήφθηκαν Γερμανοί ειδικοί όμως εκείνοι έβγαλαν χαμηλές  τιμές όπως και το ΙΓΜΕ, εντός τουλάχιστον του γηπέδου της ΕΛΒΑΛ, ωστόσο αμφισβητούσαν την διαδικασία που ακολούθησαν οι δεύτεροι.  Όταν ζητήθηκε από τους επιθεωρητές να εγκριθεί ένα κονδύλι της τάξης των 19.000 ευρώ για δοθεί στο ΙΓΜΕ για περαιτέρω ελέγχους και γεωτρήσεις περιμετρικά των εγκαταστάσεων της ΕΛΒΑΛ, ώστε να εντοπιστεί η εστία της ρύπανσης, η απάντηση δεν δόθηκε ποτέ και στο τέλος ήταν αρνητική με την δικαιολογία της κατάτμησης του έργου.

Αξίζει να σημειωθεί ότι σύμφωνα πάντα με πληροφορίες του HOT DOC το έργο αυτό υπό κανονικές συνθήκες θα κοστολογούταν 400.000-500.000 ευρώ, όμως στην συγκεκριμένη περίπτωση το ΙΓΜΕ δέχτηκε να χρησιμοποιήσει ό,τι υλικά είχε στη διάθεση του και να χρησιμοποιηθεί ακόμα και γεωτρύπανο φίλου του φίλου και πάει λέγοντας για να πέσει το κόστος σε σημείο τέτοιο που θα μπορούσε το Κράτος να δεχθεί να χρηματοδοτήσει.

Σαν μάννα εξ ουρανού για τους επιθεωρητές περιβάλλοντος ήρθε πρόσφατα το πρόγραμμα «Life» της Περιφέρειας Στερεάς Ελλάδος που είχε αναλάβει να διεκπεραιώσει το Εθνικό Μετσόβιο Πολυτεχνείο και το οποίο είχε λάβει χρηματοδότηση. Οι περαιτέρω έλεγχοι στην περιοχή των Οινοφύτων και του Ασωπού και οι περαιτέρω γεωτρήσεις που χρειάζονταν, κατέστη δυνατόν να ενταχθούν στο πρόγραμμα και τα αποτελέσματα για το συγκεκριμένο σημείο έγραψαν ιστορία, αφού για πρώτη φορά στα χρονικά της ανθρωπότητας και της παγκόσμιας πραγματικότητας εντοπίστηκαν σε δύο γεωτρήσεις περιμετρικά της ΕΛΒΑΛ και με την ονομασία ΙΝΟ 5 και ΙΝΟ 6 πάνω από 10.000 μικρογραμμάρια εξασθενούς χρωμίου το λίτρο τιμή χωρίς προηγούμενο με αμέσως επόμενη μία παλιότερη μέτρηση στην Ινδία…

Μεταξύ άλλων βρέθηκαν πολύ υψηλές τιμές και σε άλλα επικίνδυνα βαρέα μέταλλα όπως Νικέλιο, Κάδμιο, Αντιμώνιο και οργανοχλωριομένες ενώσεις, οι οποίες μάλιστα θεωρούνται ακόμα πιο επικίνδυνες και ύποπτες για πρόκληση καρκινογενέσεων.

Το πόρισμα του ΕΜΠ όπως και του ΙΓΜΕ ήταν καταπέλτης, ενώ εκτίμηση των ειδικών είναι πως στο σημείο για να εμφανίζονται τέτοιου μεγέθους τιμές πιθανόν είτε κοντά να βρίσκονται θαμμένα στερεά απόβλητα, είτε να υπάρχει αγωγός απευθείας από εγκαταστάσεις που αποβάλλονται υγρά βιομηχανικά, τοξικά απόβλητα, είτε να υφίσταται συνδυασμός και των δύο παραγόντων.

Από την πλευρά της ΕΛΒΑΛ, εκπρόσωπος της εταιρείας ανέφερε στο HOT DOC, πως πιθανότερο είναι να πρόκειται για θαμμένα στερεά απόβλητα κάπου κοντά, αρνούνται κατηγορηματικά όμως την πιθανότητα τα απόβλητα αυτά να είναι της εταιρείας, να είναι θαμμένα εντός του οικοπέδου τους και επισημαίνουν πως έχουν δαπανήσει 50 εκατ. ευρώ για το αγωγό τους που βγάζει υγρά απόβλητα στον Ασωπό ώστε να εξουδετερώνει σε μεγάλο βαθμό την τοξικότητά τους και τα αντίστοιχα μέτρα τα έχουν πάρει για όλες τις μορφές αποβλήτων τους (αέρα, υγρά, στερεά). Επίσης, από την εταιρεία δηλώνουν συνεργάσιμοι και θορυβημένοι το ίδιο όπως και οι διπλανές εταιρείες και ανυπομονούν το ίδιο και εκείνοι να ανακαλυφθεί η εστία της ρύπανσης.

Όπως έχει αναφερθεί και στο τεύχος 54 του HOT DOC, δεν μένει λοιπόν παρά το Κράτος να βγάλει από την …αγωνία τους πάντες και να κάνει ό,τι είναι απαραίτητο ώστε να ανακαλυφθεί τόσο η εστία της ρύπανσης όσο και ο ρυπαντής.

Οι εξελίξεις στο δικαστήριο ανοίγουν τον δρόμο της τελικής δικαίωσης των κατοίκων

Στο δικαστήριο ολοκληρώθηκε ο κύκλος των αγορεύσεων και στις 9 Ιουλίου αναμένεται η τελική απόφαση. Ο εισαγγελέας πρότεινε να εξαιρεθεί ένας βιομήχανος από το κατηγορητήριο, λόγω του ότι έχει αποβιώσει και έτσι το κατηγορητήριο να μειωθεί στους 14 βιομήχανους και συν τοις άλλοις πρότεινε την απαλλαγή 10 εξ αυτών και την ενοχή 4 εξ αυτών, όπου σύμφωνα με πληροφορίες είναι οι βιομηχανίες ΕΛΒΑΛ, ΜΑΪΛΗΣ, ICR ΙΩΑΝΝΟΥ και ALOUMINCO.

Αν και βιομηχανίες όπως η ΕΑΒ, είναι μεταξύ εκείνων που προτάθηκε από τον εισαγγελέα να απαλλαγούν, τουλάχιστον φαίνεται πως ίσως για πρώτη φορά γίνεται ένα μεγάλο βήμα για την δικαίωση των κατοίκων που αποδεκατίζονται από μία εγκληματική δραστηριότητα που τελείται στην ευρύτερη περιοχή επί σειρά ετών.

Σύμφωνα με αποκλειστικές πληροφορίες του koutipandoras.gr αναμένεται μάλιστα τις επόμενες ημέρες η γεωτρήσεις στις οποίες βρέθηκαν εξωφρενικά νούμερα εξασθενούς χρωμίου ανάμεσα στον περιβάλλοντα χώρο τριών βιομηχανιών της περιοχής να επαναληφθούν και να βρεθεί το κονδύλι που χρειάζεται για να γίνουν ανασκαφές που θα εντοπίσουν τυχόν θαμμένα τοξικά απόβλητα τα οποία ρυπαίνουν τον υδροφόρο ορίζοντα.

Η αντίδραση των κατοίκων

Με αφορμή τις τελευταίες εξελίξεις, η Ομοσπονδία Συλλόγων Ωρωπού εξέδωσε την ακόλουθη ανακοίνωση: «Μετά από 8 μήνες και 22 δικάσιμες ημέρες αποπερατώθηκε η ακροαματική διαδικασία στο Τριμελές Πλημμελειοδικείο της Θήβας με 15 εργοστασιάρχες που κατηγορούνται από τους επιθεωρητές περιβάλλοντος και μετά από μηνυτήρια αναφορά της Ομοσπονδίας Συλλόγων Ωρωπού, για επικίνδυνη ρύπανση με το άκρως τοξικό και καρκινογόνο εξασθενές χρώμιο, των επιφανειακών υδάτων, του υδροφόρου ορίζοντα και του Ασωπού ποταμού, με τις γνωστές συνέπειες και στην υγεία των κατοίκων και στην οικονομία της περιοχής από Οινόφυτα μέχρι Ωρωπό. Η απόφαση ανακοινώθηκε από το δικαστήριο, ότι θα εκδοθεί την Τετάρτη 9 Ιουλίου 2014 στις 12 το μεσημέρι.

Αυτή η απόφαση, εάν έχει αξιολογηθεί, σύμφωνα με το κατηγορητήριο, θα ανοίξει επιτέλους τον δρόμο για την απορρύπανση του Ασωπού ποταμού, ενός περιβαλλοντικού εγκλήματος που συνεχίζεται και υποθάλπεται από το έτος 1969!

Για τον λόγο αυτό είναι απαραίτητη η παρουσία όλων και των μελών της Ομοσπονδίας και των κατοίκων στην αίθουσα του Τριμελούς Πλημμελειοδικείου της Θήβας, όπου αναμένεται με ιδιαίτερο ενδιαφέρον η έκδοση της απόφασης. Η μεταφορά θα γίνει με πούλμαν της Ομοσπονδίας από τα γραφεία της, με αναχώρηση στις 10:30 το πρωί».

 http://www.koutipandoras.gr/

Όταν πουλάνε το νερό: Μία ιστορία από το Βερολίνο για τη Θεσσαλονίκη

Σε κάθε περίπτωση το δημοψήφισμα που έγινε για το νερό στην Θεσσαλονίκη αποτέλεσε μια πρωτόγνωρη διαδικασία για τα ελληνικά δεδομένα. Πάνω από 218.000 Θεσσαλονικείς συμμετείχαν σε μια διαδικασία άσκηση για τη δημοκρατία ενώ πάνω από 2.000 εθελοντές συμμετείχαν στη διοργάνωση, στη διαδικασία της ψηφοφορίας και τη καταμέτρηση. 

Ταυτόχρονα πολύτιμη ήταν και η συμβολή της διεθνούς εμπειρίας με την αποστολή δεκάδων παρατηρητών από την Ευρώπη. Το αποτέλεσμα αδιαμφισβήτητο. Πάνω από το 98% των πολιτών διατράνωσαν την αντίθεση τους στη παράδοση του νερού στους ιδιώτες.

Σήμερα το μέτωπο ενάντια στην ιδιωτικοποίηση του νερού, που απέκτησε νέα πνοή με τη δημιουργία του Συντονιστικού πολιτών και φορέων «SOSτε το νερό», μόλις δύο χρόνια πριν μετά από πρωτοβουλία του Σωματείου Εργαζομένων, βρίσκεται σε κρίσιμη καμπή. Η πλατιά συμμαχία πολιτών και Δήμων που δημιουργήθηκε με αιχμή το δημοψήφισμα φαίνεται να «σπάει» όταν προσπαθεί να απαντήσει στο ερώτημα «μετά το δημοψήφισμα τι;».

Ήδη οι διαφορετικές προσεγγίσεις για τη διαχείριση του νερού, ταυτόχρονα με τη πρόθεση Δήμων του πολεοδομικού συγκροτήματος της Θεσσαλονίκης να εμπλακούν στο παιχνίδι της απόκτησης των μετοχών της ΕΥΑΘ δημιουργεί ισχυρούς τριγμούς. Ειδικά μετά και τις τελευταίες εξελίξεις (με την απόφαση του ΣτΕ για την ΕΥΔΑΠ) εμφανής είναι η διάθεση της κυβέρνησης και του ΤΑΙΠΕΔ να βρεθεί εναλλακτικός τρόπος να προχωρήσει η ιδιωτικοποίηση, όπως η πώληση ενός μειοψηφικού πακέτου μετοχών σε ιδιώτη επενδυτή με την ταυτόχρονη απευθείας ανάθεση του μάνατζμεντ της εταιρείας. 

Είναι γνωστό πως κάποιοι Δήμοι δεν απορρίπτουν το σχέδιο της ιδιωτικοποίησης καθώς αναζητούν τρόπους να αποκτήσουν μετοχές της ΕΥΑΘ Α.Ε.. Το γεγονός αυτό σε συνδυασμό με την αδυναμία των σημερινών διοικήσεων τους να το διαχειριστούν, άποψη που έχει ως κύριο εκφραστή της τον Δήμαρχο Θεσσαλονίκης, Γιάννη Μπουτάρη, προκαλεί εύλογα ερωτήματα.
Μάλιστα ο Γιάννης Μπουτάρης επανειλημμένα έχει εκφράσει την άποψη πως το μάνατζμεντ της ΕΥΑΘ πρέπει να δοθεί σε «ιδιωτικά χέρια» και να λειτουργεί με ιδιωτικοοικονομικά κριτήρια σε ένα ανταγωνιστικό περιβάλλον.

Τι σημαίνει αυτό; Σημαίνει πως ακόμη και με δημοτική ιδιοκτησία η πρόθεση είναι η παραχώρηση της διαχείρισης σε ιδιωτικές εταιρείες που φυσικά και θα ταυτίζονται με τους «βαρόνους του νερού» που διεκδικούν σήμερα την ΕΥΑΘ. Πρόκειται για μία πολιτική που θυμίζει το «Θατσερικό» μοντέλο όταν δημόσιες επιχειρήσεις, περνούσαν στην ιδιοκτησία των Δήμων οι οποίοι παρέδιδαν τη διαχείριση σε ιδιωτικές εταιρείες. Χαρακτηριστικό παράδειγμα αποτυχίας του μοντέλου ο βρετανικός «ΟΑΕΔ» , τον οποίο αναγκάστηκε ο «σοσιαλιστής» Γκόρντον Μπράουν να επαναφέρει στο δημόσιο.  

Ταυτόχρονα βέβαια ας μη ξεχνάμε πως ήδη η λειτουργία του διυλιστηρίου του Αλιάκμονα από το οποίο υδροδοτείται η Θεσσαλονίκη καθώς και ο σταθμός επεξεργασίας λυμάτων στη Σίνδο βρίσκονται στα χέρια ιδιωτών και συγκεκριμένα του Άκτορα, συμφερόντων του επιχειρηματία Μπόμπολα. 

Τι γίνεται όμως όταν τα προτεινόμενα μοντέλα δεν κινούνται σε επίπεδο φαντασίας αλλά αντίθετα έχουν δοκιμαστεί;

Ενδεικτικό και άκρως κατατοπιστικά είναι ένα άρθρο του Philipp Terhorst στην ιστοσελίδα tni.org για τη πορεία της κατοχής και διαχείρισης του νερού στο Βερολίνο αλλά και τις αντιστάσεις του κινήματος.

Το 1994 ένας μεγάλος συνασπισμός στη Γερουσία του Βερολίνου μεταξύ των Χριστιανοδημοκρατών (CDU) και του Σοσιαλδημοκρατικού Κόμματος (SPD) πήρε τη πρωτοβουλία και οδήγησε στην εφαρμογή του μοντέλου των ΣΔΙΤ στη διαχείριση του νερού. Δημόσιο και ιδιωτικές εταιρείες συνέπραξαν μέσω μιας δημόσιας εταιρείας η οποία όμως ενέπιπτε στο πλαίσιο του ιδιωτικού δικαίου. 

Πέντε χρόνια αργότερα, ένας άλλος μεγάλος συνασπισμός υπό τον ίδιο δήμαρχο, Eberhard Diepgen (CDU), προχώρησε ακόμη παραπέρα και πώλησε το 49,9 τοις εκατό της εν λόγω εταιρείας σε ίσα μερίδια στις εταιρείες RWE Aqua Ltd και Vivendi Environment (αργότερα μετονομάστηκε σε Veolia) με μια διαδικασία που έχει επικριθεί ως αντιδημοκρατική και μυστικοπαθής.

Το μοντέλο σύμπραξης δημόσιου και ιδιωτικού τομέα (ΣΔΙΤ), ήταν μια εξαιρετικά πολύπλοκη δομή συγκρότησης που έδινε τεράστια κέρδη και φορολογικά πλεονεκτήματα στις ιδιωτικές εταιρείες. Παρά το μειοψηφικό τους πακέτο μετοχών, οι ιδιωτικές εταιρείες ήλεγχαν τη διαχείριση και είχαν εγγυημένα υψηλά κέρδη, μέσω μυστικών συμβάσεων οι οποίες δεν προέβλεπαν τη δυνατότητα ακύρωσης ή επαναδιαπραγμάτευσης από πλευράς δημοσίου για 30 έτη.

Συνέπεια όλων αυτών μια ραγδαία αύξηση στην τιμή του νερού, η μαζική μείωση των θέσεων εργασίας, καθώς και η σημαντική μείωση των επενδύσεων που επηρέασαν την τοπική βιομηχανία και κατέληξαν σε «υπόεπενδύσεις» στον τομέα των υποδομών. 

«Από μια δημοκρατική και κοινωνική προοπτική, η εμπορευματοποίηση και η μερική ιδιωτικοποίηση ήταν μια καταστροφή… Από την πλευρά των ιδιωτών μετόχων της RWE και της Veolia, ήταν μια κερδοφόρα επιχείρηση», αναφέρει χαρακτηριστικά το άρθρο.

Μετά τις συνέπειες μιας πολιτικής με γνώμονα το κέρδος στον τομέα του νερού αναδείχθηκε ένα μαζικό κίνημα των Βερολινέζων εμπνευσμένο από τους αγώνες για το νερό στη Βολιβία και στη Βενεζουέλα.

Το 2013 διεξήγαγε το πρώτο δημοψήφισμα με το οποίο 666.235 άνθρωποι ψήφισαν υπέρ της πρότασης «οι Βερολινέζοι θέλουν πίσω το νερό τους». Μετά από αυτή τη νίκη του κινήματος και τη πολιτική πίεση, η κυβέρνηση ξεκίνησε διαδικασίες επαναδημοτικοποίησης του νερού. Η αρμόδια κοινοβουλευτική επιτροπή για τις συμβάσεις του νερού που συστάθηκε υποστήριξε ότι η μόνη επιλογή ήταν μια ακριβή εξαγορά.
Από τη πλευρά του το κίνημα των πολιτών πρότεινε μια «νομική πρόκληση»: τη μονομερή ακύρωση της σύμβασης. Η πρόταση βασιζόταν στο ότι η εγγύηση των κερδών στις ιδιωτικές εταιρείες είχε αντισυνταγματικό χαρακτήρα. Η Γερουσία του Βερολίνου όμως διαπραγματεύτηκε μια αναμφισβήτητα ακριβή επαναγορά των μετοχών των δύο εταιρειών που εμπλέκονταν στην ύδρευση, των μετοχών της RWE για € 618 εκατομμύρια το 2012 και των μετοχών της Veolia για € 590 εκατομμύρια το 2013.

Παρά όμως την θεωρητικά «ευνοϊκή» αλλαγή ιδιοκτησίας, καμιά αναδιοργάνωση στο τρόπο λειτουργίας και χρήσης δεν παρατηρήθηκε ενώ ταυτόχρονα το αίτημα για «δημοκρατία στο νερό» έμεινε στον αέρα. Μάλιστα η δημοτική εταιρεία που είχε δημιουργηθεί για τη διαχείριση του νερού συνέχισε να λειτουργεί με κερδοσκοπική λογική και ιδιωτικοοικονομικά κριτήρια ενώ η ακριβή εξαγορά που χρηματοδοτήθηκε με δάνειο 30 ετών προσέθεσε ένας μεγάλο χρέος το οποίο η Γερουσία αποφάσισε να μετακυλήσει στα τιμολόγια και στους εργαζόμενους, πληρώνοντας τις πολιτικές επιλογές των προηγούμενων ετών.

Είναι χαρακτηριστικό μάλιστα πως η αρμόδια υπηρεσία εξέδωσε επικριτική γνωμοδότηση για τα τιμολόγια με το σκεπτικό πως είναι πολύ υψηλά και ζήτησε μείωση τιμών 15%. Όπως εκτιμά το άρθρο προκειμένου να αποφευχθούν νομικές προσφυγές η διοίκηση της δημοτικής εταιρείας αποφάσισε απρόθυμα να μειώσει τα τιμολόγια του νερού κατά 6% το 2015. 
Ταυτόχρονα λόγω των οικονομικών προβλημάτων που δημιούργησε το χρέος η Γερουσία αποφάσισε μείωση των θέσεων εργασίας έως και 10% και περαιτέρω μείωση των επενδύσεων σε έργα υποδομής ενώ θα συνεχίσει να λαμβάνει τα κέρδη από την εταιρεία του νερού.


Πηγή:
Κατερίνα Μπακιρτζή - alterthess.gr



 

Η Κλεψύδρα

Υπάρχουν στιγμές που αισθάνομαι να με κατακλύζει ένας ατελείωτος κυνισμός. Στιγμές που δε πιστεύω τίποτα... Δε περίμενω τίποτα και από κανέναν... Δεν ελπίζω τίποτα... Μα, σε αντίθεση με τον Καζαντζάκη, δεν αισθάνομαι ελεύθερος. Γιατί ξέρω πως, λίγη ώρα μετά, πάλι θα αρχίσω να ελπίζω... και να κάνω σχέδια... και να έχω προσδοκίες. Γιατί έτσι είμαι, σε τελική ανάλυση.

Μα τις στιγμές εκείνες, τις στιγμές του ατελείωτου κυνισμού, τις ώρες που ο δείκτης του προσωπικού μου ρολογιού έχει φτάσει στο Μηδέν... Τις ώρες εκείνες θέλω να γελάσω στα μούτρα κάθε ρομαντικού της γης. Να γελάσω και να του πω πόσο γελοίος ακούγεται στ' αυτιά μου. Με τα χαζά του όνειρα και τις νεανικές του επιθυμίες. Και θέλω να φτύσω κατάμουτρα κάθε χαμογελαστή μάσκα που επαναλαμβάνει "καλημέρα σε όλο τον κόσμο, η ζωή είναι όμορφη, αγαπηθείτε, ερωτευτείτε, αλλάξτε τον κόσμο, πιστέψτε το και θα γίνουν τα όνειρα σας πραγματικότητα!".

Θέλω να πετάξω αυτή τη μάσκα στη φωτιά και να δω τις φλόγες να χορεύουν πάνω της.

Ή ενδεχομένως, να επαναλάμβανα τα λόγια του Μπουκόφσκι...

- Τι σε ωθεί να γράψεις ένα ποίημα;

- Εσένα τι σε ωθεί να τραβήξεις ένα χέσιμο;

Η κλεψύδρα έχει δύο μέρη. Πάνω βρίσκεται ο ρομαντισμός. Κάτω ο κυνισμός. Όσο αδειάζει το ένα, γεμίζει το άλλο. 

Το φοβερό όμως ξέρετε ποιό είναι; 

Πως το ένα χωρίς το άλλο δεν υπάρχει. Αυτό είναι το φοβερό.

Και όταν ο δείκτης φύγει απ' το Μηδέν... Κάτι που πάντα γίνεται, αργά ή γρήγορα... Τότε αρχίζεις πάλι να χτίζεις κάστρα με τη φαντασία σου - τα ίδια κάστρα που είδες να διαλύονται, ξανά και ξανά, τα κάστρα που σε κάποια φάση σκόρπισες με αγανάκτηση κάτω. Τότε αρχίζεις να αισιοδοξείς ξανά, να θεωρείς πως, ναι, μπορούν τα πράγματα ν' αλλάξουν. Έγινε στο παρελθόν - μπορεί να συμβεί ξανά. Και τα όνειρα τα γαμημένα, σα διαρρήκτες, τρυπώνουν πάλι μες στο νου σου. 

Και συ ακολουθείς. Εσύ, ο κυνικός, τρέχοντας πίσω απ' τα όνειρα σου.

Και χτίζεις πάλι κάστρα και τα μάτια σου πετούν αστέρια.

Και η μάσκα του κυνισμού πέφτει. Και η κλεψύδρα γυρνά απ' την ανάποδη... Και πάμε πάλι απ' την αρχή.

tofonikokouneli.blogspot.gr

- Ρε συ, χανόμαστε! - Ε! και λοιπόν;

Η Κυβέρνηση, που έχει λόγους να παραμένει στην εξουσία, αποφάσισε μετά τα εκλογικά αποτελέσματα ανασχηματισμό. Για τις εντυπώσεις φυσικά. Ώσπου να ξεθυμάνουν αυτές, κάποιος χρόνος παραμονής της σ` αυτή εξασφαλίζεται. Και αυτό είναι το κύριο που επιδιώκει, την παραμονή της. 

Κι ενώ πλειοψηφία δεν έχει παρά μόνο κοινοβουλευτική, που απέχει παρασάγγες, 20 ποσοστιαίες μονάδες, από την ψηφική, κρατιέται με κάθε τρόπο στη θέση του «κυβερνάν». Για να επιμένουν βέβαια οι άνθρωποί της να παραμένουν με νύχια και με δόντια στην εξουσία, θα πρέπει κατ` αρχήν να έχουνε ισχυρό λόγο να τους το επιβάλλει και να μπορούν κατά δεύτερο με νομικές αλχημείες να τον εκπληρώνουν, τη μειοψηφία δηλαδή του 30% να την κάνουνε κοινοβουλευτική πλειοψηφία, 151 έδρες. Ας αντιβαίνει αυτό στο Σύνταγμα, που θέλει πηγή κάθε εξουσίας το λαό και στην Κυβέρνηση την πλειοψηφία του.


Του Αλέκου Τζιόλα


Πάντα υπάρχει τρόπος και στη Δημοκρατία, αν είναι ισχυρή προσωπική ανάγκη, να παραβιάζεται το Σύνταγμα με εκλογικούς νόμους της αλχημείας. Αν είναι βέβαια ανάγκη να επιβληθεί δικτατορία, τότε το Σύνταγμα παραβιάζεται με ερπύστριες.

Στην εκλογική μας τραμπάλα(ανάρτηση 21.04.2012) λέγαμε ότι οι δημοκρατικές μας κυβερνήσεις με ένα ποσοστό 35% των ψήφων μπορούν χάρη σε νομικές αλχημείες να έχουνε κοινοβουλευτική πλειοψηφία. Τότε δεν ήταν ακόμη ψηφισμένος ο χονδροειδής νόμος του Παυλόπουλου που χαρίζει στο πρώτο κόμμα 50 έδρες, ώστε και κάτω από το 35% να έχει αυτό 151 έδρες. Τώρα που ισχύει μπορεί και με 30% ένα κόμμα ή δύο να σχηματίσουνε κοινοβουλευτική πλειοψηφία και να αποτελέσουν Κυβέρνηση. Κι έτσι έχουμε αυτό το ευρύ χάσμα μεταξύ ψηφικής και κοινοβουλευτικής πλειοψηφίας και στραγγαλισμό βέβαια της αρχής της πλειοψηφίας και της αρχής της δεδηλωμένης, που απαιτεί η Δημοκρατία να ισχύουν.

Έγινε λοιπόν ο ανασχηματισμός για το λόγο που είπαμε και στη βάση φυσικά της πολιτικής εμβέλειας του Πρωθυπουργού, που δεν πάει πέρα από την άκρα δεξιά. Παίρνει τον έναν και τον βάζει στη θέση του άλλου με εσπευσμένη όμως δημόσια δήλωση, μη τυχόν και τον δυσαρεστήσει για πολύ, ότι τον άλλο θα τον ξαναχρησιμοποιήσει από Σεπτέμβρη στη θέση του πρώτου. Υπουργοποιεί και τον ανεξάρτητο πανεπιστημιακό Λομβέρδο. Άρα η εμβέλεια του Πρωθυπουργού δεν είναι τόσο περιορισμένη, όσο έλεγα, θα μου πει κάποιος. Πήρε και άνθρωπο από άλλο φάσμα. Ρευστό, θα του πω εγώ, οπότε σαν ρευστό μπορεί κάποιες φορές να είναι και ταυτόσημο με εκείνο της αμοιβαίας αλλαγής.

Ο πανεπιστημιακός μας δάσκαλος ξεκίνησε την πολιτική του σταδιοδρομία θητεύοντας ως νεολαίος στην Αριστερά. Είδε μεγαλώνοντας ότι η πολιτική στο Πασόκ εξακολουθεί να έχει ψωμί, πήγε στις τάξεις του και αλληλοϋπηρετήθηκαν χρόνια. Όταν τέθηκε θέμα είχε σκοπεύσει να διεκδικήσει και την αρχηγία στο κόμμα, μετάνιωσε όμως και την άφησε στον «ομόκλινό» του ιδεολογικά το φίλο του Βενιζέλο. Ως Υπουργός πάντως διαφορετικών Υπουργείων αφού υπηρέτησε τα μνημόνια, του `ρθε κάποια στιγμή μια κρίση που τα υπηρετούσε, γιατί έβλεπε ότι σβήνει πολιτικά, και παίρνει δρόμο από το κόμμα. Είχε παύσει εξάλλου να είναι Υπουργός. Δηλώνει ανεξάρτητος. Μετά αποφασίζει να φτιάξει κόμμα δικό του. Δεν τον ακολουθεί κανείς. Μάζεψε πέντε προσωπικότητες σαν αυτές που νιώθουν αδικημένες και περιφέρονται εδώ κι εκεί μπας και τους δει κανένας πολιτικός γυρολόγος και αναγνωρίσει την αξία τους. Το έφτιαξε.

Αφού είδε πως δεν προχωρούσε – και πώς να προχωρήσει; - πηγαίνει δεν πηγαίνει, πώς να το ξέρουμε τόσο κινητός που είναι; - στην Ελιά που βγήκε από το Πασόκ, αντικαθιστώντας το μάλιστα, για να έχει ξανά ερωτοτροπίες με κόμμα εξουσίας, για να τον δει ο Σαμαράς ότι λιγουρεύεται εξουσία, ο οποίος Σαμαράς έχει και μεγάλη ανάγκη τους ανεξάρτητους βουλευτές, οπότε, ας είναι ρευστός, τον πιάνει ταχυδακτυλουργικά– έχει και τέτοιες ικανότητες ο Πρωθυπουργός μας- και αυτή την ασταθή «αξία» την επανυπουργοποιεί. Τον τοποθέτησε μάλιστα στο Υπουργείο Παιδείας, για να μη λείπουν τα πρότυπα από τις νέες γενιές.

Καταλαβαίνεται γιατί έλεγα στο προηγούμενο κείμενό μου ότι «αν δεν πίστευα στη δημοκρατία ούτε ήμουνα αριστερός, και μου ζητούσατε να επιλέξω ανάμεσα σε Βενιζέλο – παίρνω έναν τυχαίο εκπρόσωπο του διεφθαρμένου πολιτικού μας συστήματος – και τη Χρυσή Αυγή, είστε σίγουροι ότι θα προτιμούσα το Βενιζέλο;». Το Λομβέρδο βάλτε εσείς τώρα, που είναι επίσης άλλος «τυχαίος εκπρόσωπος του διεφθαρμένου πολιτικού μας συστήματος».

Για να κάνει βέβαια ο Πρωθυπουργός τέτοιου είδους επιλογές κατά τον ανασχηματισμό, φαίνεται πως και η ηθική του δε θα έχει πολύ έρμα. Και πώς να το έχει, αφού ο ίδιος την έχει υποσκάψει χρόνια πριν.
Ρίχνει την Κυβέρνηση Μητσοτάκη, γιατί δεν ακολουθούσε, λέει, εθνικό δρόμο, και θέλοντας να ανακηρύξει τον εαυτό του εθνοπατέρα, φτιάχνει δικό του κόμμα, από το οποίο του `μεινε μόνο η καδραρισμένη χαρμόσυνη και διθυραμβική δήλωση του Ελύτη, μιας άλλης πνευματικής προσωπικότητας με πολύ βαρύ ηθικό φορτίο! Κατόπιν ο Καραμανλής ο νεότερος τον χρειάζεται, για να ενισχύσει τη θέση του στο κόμμα, αλλά και το κόμμα, και τον παίρνει στη ΝΔ τοποθετώντας τον στη θέση Υπουργού Πολιτισμού, για να διορίσει ο Πρωθυπουργός μας ως Υπουργός τότε μόνο από την εκλογική του περιφέρεια τη Μεσσηνία υπαλλήλους στο Μουσείο της Ακρόπολης, ενώ τελευταία τελευταία ως Πρωθυπουργός πια απολύει την καθηγήτρια που συλλαμβάνει το γιο του να κλέβει σε διαγώνισμα.
Και για να γίνει τέλος Πρωθυπουργός, έπρεπε να αναποδογυρίσει τον εαυτό του και από αντιμνημονιακός να δείξει μνημονιακός. Και αυτό έγινε, για να εξασφαλίσει το χρίσμα του Πρωθυπουργού από τους εταίρους μας.

Αλλά και τι να κάνει ο κακομοίρης; Εγώ τον καταλαβαίνω. Να τα βάλει με τον εαυτό του; Αφού γι` αυτό τον αναποδογύρισε και τοποθετήθηκε Πρωθυπουργός, για να τον προσέχει, και θα τον προσέχει περισσότερο από τη θέση του αυτή, τη στιγμή μάλιστα που τα πολιτικά του πεπραγμένα επισύρουν βαρύτατες ποινικές κυρώσεις κι αν φύγει από αυτή τη θέση, θα επέλθουν. Και αυτό δεν ισχύει μόνο για το πρόσωπό του, αλλά για όλους τους συγκυβερνώντες συνεργούς του. Γι` αυτό και μένουν αγκιστρωμένοι στην εξουσία, ακόμη και αντισυνταγματικά.

Και ο εγγυητής του Συντάγματος τι κάνει; Γιατί δεν επεμβαίνει; Επειδή και αυτός είναι δικός τους. Τον βρήκανε μοναδικό «αδιάφθορο» μέσα στο πλήθος των «διεφθαρμένων» του Πασόκ και τον επιλέξανε. (Οι χαρακτηρισμοί είναι του Καραμανλή που τον επέλεξε). Οπότε: Έχει λόγους η Κυβέρνηση να κλείσει εσπευσμένα και πρόωρα τη Βουλή, γιατί της ήρθε φάκελος που την καίει; Κλείνει τη Βουλή και ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας υπογράφει λέγοντας ό, τι του έχουνε πει.

Και ο λαός τι κάνει θα μου πείτε, τι θέση παίρνει απέναντι σε όλα αυτά; Δεν αντιδρά; Αφού χανόμαστε.

Ε! και λοιπόν; Απαντά ο λαός που ούτε για τη δική του επιβίωση δε δείχνει να νοιάζεται πια. Συντηρείται μόνο από τα κόπρανά του. Όσο θα συντηρείται. Ποια είναι αυτά μη ρωτάτε. Ο λόγος έγινε.


Αλέκος Τζιόλας για το tvxs.gr

 

Η Αλήθεια για τον Αποκλεισμό της Εθνικής

Ειλικρινά νομίζετε ότι ο άδοξος αποκλεισμός της εθνικής Ελλάδας στο Μουντιάλ της Βραζιλίας ήταν κάτι τυχαίο; Θεωρείτε πως το παιχνίδι εναντίον της Κόστα Ρίκα ήταν απλά και μόνο ένα αθλητικό γεγονός, ένα παιχνίδι, βρε αδερφέ, και τίποτα παραπάνω;

Το imf-fuck-off έχει το ρεπορτάζ και στις γραμμές που ακολουθούν θα αποκαλύψει την αλήθεια. Θα σας πει όλα όσα θα πει κάποιος ακροδεξιός καθυστέρακας τηλεπλασιέ μετά απο 10-20-30 χρόνια, κάποιος που στη συνέχεια θα γίνει βουλευτής, δήμαρχος και υπουργός εξαιτίας της αθάνατης βλακείας που κυκλοφορεί στην ελληνική επικράτεια. Κάποιος που θα ανακαλύψει άλλη μία ξεχασμένη προφητεία ενός καλοσυνάτου γέροντα, κάποιος που θα συσχετίσει το ποδόσφαιρο με την πολιτική, το Ισλάμ, τους ελοχίμ, τον πόλεμο του Βιετνάμ και τις χαρακτές ξιδάτες ελιές Καλαμάτας. 

Εδώ έχουμε να κάνουμε με μία κλασική περίπτωση συνωμοσίας εναντίον της Ελλάδας, της θρησκείας και της ορθόδοξης χριστιανικής πίστης. Το σχέδιο ήταν ιδιαίτερα οργανωμένο και μόνο ένα έμπειρο ελληνικό μάτι μπορεί να το καταλάβει. Είναι κοινό μυστικό πως η απίστευτη ποδοσφαιρική εμφάνιση της εθνικής απέναντι στην Ακτή Ελεφαντοστού τρόμαξε τα μεγαθήρια του παγκοσμίου ποδοσφαίρου, αλλά και ολόκληρη τηδιεφθαρμένη FIFA. Η μοναδική ελληνική ψυχή (δηλαδή το πέτσινο πέναλτι που έδωσε ένας ξεφτιλισμένος διαιτητής στο 92') ήταν έτοιμη να καλπάσει προς την κατάκτηση του τροπαίου. 

Η σχεδόν σίγουρη κατάκτηση του τροπαίου σε συνδυασμό με το πρωτοφανές οικονομικό success story που πέτυχε η κυβέρνηση θα έδινε φτερά στο έθνος και θα μας οδηγούσε σε συνεχόμενες εποποιίες, π.χ. να πάρουμε την Πόλη, να ψηφίζουμε ΝΔ και ΠΑΣΟΚ για άλλα 46 χρόνια, να στείλουμε στην Ευρωβουλή (και) τον Καραγκούνη και να δεχτούμε να πάνε οι μισθοί στα 150 ευρώ το μήνα για να σωθούν τα εγγόνια του Λάτση. Για αυτό η FIFA "κανόνισε" με τον Σάντος να παίξει η ταλαντούχα εθνική τόσο συντηρητικά στην παράταση (γιατί στα υπόλοιπα ματς η Ελλάδα ήταν πιο επιθετική και από την Βραζιλία του 1970), έτσι ώστε να πάει το παιχνίδι στα πέναλτυ. 

Το βαθύ τουρκικό κράτος διέγνωσε τον κίνδυνο και χαρτζιλίκωσε την ΕΠΟ με ένα πολύ σεβαστό ποσό. Ξέρουμε ότι οι Έλληνες, είναι γενναίοι, περήφανοι, ήρωες και παλικάρια, αλλά, δυστυχώς, όσοι μένουν εκτός Ελλάδας ξέρουν ότι οι Έλληνες πουλάνε και τη μάνα τους για 100 ευρώ. Αποτέλεσμα; Μπήκε σαν αλλαγή ο Τούρκος πράκτορας Γκέκας που, όλως τυχαίως, έχασε το κρίσιμο πέναλτυ. Για να ρίξουν λίγη στάχτη στα μάτια του δαιμόνιου ελληνικού λαού, οι Εβραίοι σιωνιστές που ελέγχουν το παγκόσμιο ποδόσφαιρο είπαν στον ανθέλληνα διαιτητή να αποβάλει τον Σάντος από τον πάγκο για να φανεί ότι η ομάδα έχασε την ψυχολογία της. 

Κάπως έτσι, η Ελλάδα έμεινε εκτός Μουντιάλ και οι Έλληνες πρέπει να συνεχίσουν να πληρώνουν χαράτσια, φόρους, λογαριασμούς και ότι άλλο χρειαστεί. Γιατί η Ελλάδα ποτέ δεν πεθαίνει, οι ήρωες πολεμούν σαν Έλληνες, ο Θεός είναι Έλληνας, αλλά σε περίπτωση που το ξεχάσατε έχουμε 2014 και αυτές τις μαλακίες δεν τις πιστεύουνε πια ούτε στη Ζουαζιλάνδη. 

ΥΓ: Δήμος Βοσινάκης, Βήτα όπως Βλακεία, σελίδα 115 

"Μέσα στο μυαλό του ελληνοχριστιανού απουσιάζει η λογική και επικρατεί το συναίσθημα, οπότε είναι πανεύκολο να κάνει την εμφάνιση της η βλακεία, που σέρνει από πίσω της ένα κάρο από υπερφίαλες προτάσεις. Για παράδειγμα, πως μπορεί κανείς να ορίσει την «ελληνική ψυχή»; Δεν μπορεί. Πότε ακριβώς εμφανίζεται; Δεν έχει σταθερό ωράριο, αλλά όλο και κάποιο βράδυ της Τετάρτης μπορείς να την πετύχεις, συνήθως μετά από μία επιβλητική νίκη ελληνικής ποδοσφαιρικής ομάδας στην κορυφαία διασυλλογική διοργάνωση και σίγουρα μία φορά το χρόνο πάνω στη σκηνή της Eurovizion. Ανάλογες πομπώδεις εκφράσεις περί ψυχής απουσιάζουν όταν κερδίζουν οι γερμανικές, οι ισπανικές, οι ιταλικές και οι αγγλικές ομάδες. Μήπως αυτές δεν έχουν ψυχή; Πιθανότατα έχουν, αλλά άντε προσπάθησε να εξηγήσεις στον ελληνοχριστιανό ότι εκτός από ορθόδοξη πίστη, ελληνική ψυχή και απανωτά γιουρούσια, χρειάζεται σχέδιο, οργάνωση, ικανότητα και προσπάθεια, σε όλους τους τομείς της καθημερινότητας. Μάταιος κόπος".

 Imf fuck off

 

12 + 1 λόγοι: γιατί η ανθρωπιστική και κοινωνική κρίση στην Ελλάδα έφτασε στο απροχώρητο

1. Επειδή συνεχίζεται το αίσχος των στρατοπέδων συγκέντρωσης, των απάνθρωπων κρατητηρίων όπου βρίσκονται εγκλωβισμένοι, σαπίζοντας από ασθένειες, απελπισία και αδικία, χωρίς να κατηγορούνται για τίποτε, δεκάδες χιλιάδες μετανάστες.

2. Επειδή αυτή η κατάσταση διαστρεβλώνει την ίδια την αρχή της δικαιοσύνης, καταργώντας το τεκμήριο της αθωότητας, καθιστώντας την προφυλάκιση ως ένα de facto καθεστώς για κάθε «ανεπιθύμητο», έστω και αν δεν του έχει αποταθεί καμία κατηγορία, και μάλιστα καθεστώς κράτησης πολύ πέραν του λογικά απαραίτητου χρόνου που απαιτείται για την έκδοση των απαραίτητων εγγράφων για την απέλαση του, αν είναι μετανάστης, ή την δίκη του, αν θεωρείται «ύποπτος φυγής». 

3. Επειδή οι άνθρωποι στα στρατόπεδα συγκέντρωσης ανά την Ελληνική επικράτεια παρακρατούνται λοιπόν παράνομα από την Ελληνική γραφειοκρατία και τους μισθοφόρους ανθρωποφύλακες της ντόπιας Ναζιστικής χούντας επειδή παράγουν κέρδος, αφού ανά κεφαλή η συντήρηση τους κοστολογείται από την Ευρωπαϊκή ένωση σε εκατοντάδες εκατομμύρια ευρώ. 

4. Επειδή εκτός από απάνθρωπη αυτή η άθλια κατάσταση του μεταναστευτικού δράματος στην Ελλάδα, αντί να αντιμετωπίζεται από τις αρχές και την κοινωνία γενικότερα ως η σημαντικότερη ανθρωπιστική κρίση στην χώρα από την εποχή του Β’ Παγκοσμίου, αντίθετα, και εξωφρενικά προκλητικά, γίνεται πεδίο αισχροκέρδειας και εκμετάλλευσης από κρατικές και παρακρατικές μαφίες. 

5. Επειδή αυτές οι κρατικές, παρακρατικές ή/και ιδιωτικές μαφίες χρηματοδοτούνται από τα θηριώδη Ευρωπαϊκά κονδύλια που εισπράττει η Ελληνική κυβέρνηση, η οποία δεν δίνει λογαριασμό σε κανέναν για το πως διαχειρίζεται αυτά τα εκατομμύρια, τα οποία συνεχίζουν να πιστώνονται οι πολίτες εν ονόματι των φυλακισμένων-μεταναστών. Επί της ουσίας, οι μαφίες αυτές, με την ανοχή ή/και την συνέργεια της κυβέρνησης, εκμεταλλεύονται το δράμα των μεταναστών, τους οποίους κρατούν φυλακισμένους ως επικερδείς ομήρους, διεκδικώντας λύτρα από την Ευρώπη, αντί να τους στέλνουν σπίτια τους, όπως πρέπει και να γίνει σύμφωνα με τον νόμο στην χειρότερη των περιπτώσεων.

6. Επειδή η καλύτερη περίπτωση υποτίθεται δεν υπάρχει, δηλαδή δόλια πλασάρεται από τα Μ.Μ.Ε. ως αδύνατον το να απορροφηθούν και να προσαρμοστούν οι μετανάστες στην Ελληνική κοινωνία και αγορά εργασίας, αλλά μπορούν να υπάρχουν ως άλλοθι για την ύπαρξη κονδυλίων. Βέβαια, ούτε οι ίδιοι οι κρατούμενοι μετανάστες δεν θέλουν να σκέφτονται την περίπτωση της ένταξης τους στην Ελληνική αγορά εργασίας, θέλοντας οι περισσότεροι από αυτούς να φύγουν από την χώρα, εφ’ όσον είναι πλέον δεδομένο ότι η Ελλάδα έχει μεταμορφωθεί σε ένα απέραντο σκλαβοπάζαρο, όπου η καλπάζουσα ανεργία, των ποσοστών της τάξης του 30% σύμφωνα μόνο με τα επίσημα στοιχεία του ΟΑΕΔ, έχει οδηγήσει τους μισθούς σε προσβλητικά επίπεδα, ενώ τα ασφαλιστικά και συνταξιοδοτικά δικαιώματα έχουν εξανεμισθεί. 

7. Επειδή αυτή η ακραία φτωχοποίηση αφορά τους ιθαγενείς Έλληνες, και πάλι μόνο τους εγγεγραμμένους στον ΟΑΕΔ, οπότε μπορεί κανείς να συμπεράνει πόσο δυσχερέστερη μπορεί να είναι για τους μετανάστες αυτή η κατάσταση, δεδομένου του ακραίου ρατσισμού και της προκατάληψης που μαστίζουν τις κοινωνικά και πολιτικά αναλφάβητες μάζες που αποτελούν την πλειοψηφία του γηγενούς πληθυσμού στην Ελλάδα. 

8. Επειδή οι Έλληνες, στην πλειοψηφία τους, έχουν καταντήσει τόσο χοντρόπετσοι και ρατσιστές ώστε να μην συγκινούνται κατ’ ελάχιστο από το δράμα των μεταναστών στα στρατόπεδα συγκέντρωσης. 

Οσονούπω όμως θα τους αφορά πολύ πιο άμεσα το θέμα της ανάπτυξης στρατιωτικοποιημένων φυλακών ανά την Ελληνική επικράτεια, ειδικά τώρα που το παρακράτος πειραματίστηκε στην καμπούρα των μεταναστών και απέδειξε ως πετυχημένο το πιλοτικό πρόγραμμα της «φυλακής ως κερδοσκοπική επιχείρηση». 

Και απέδειξε η κυβέρνηση ότι οι φυλακές μπορεί να είναι κάλλιστα η μορφή της ανάπτυξης που υπόσχονταν για την χώρα λανσάροντας στους «επενδυτές» την ιδέα ενός σωφρονιστικού ιδρύματος χτισμένου με λεφτά του δημοσίου, του οποίου όμως η διαχείριση θα λειτουργεί κατ’ ανάθεση σε ιδιώτες, δηλαδή θα παραχωρείται η κερδοφόρα εκμετάλλευση του, «κατόπιν διαφανών διαγωνισμών» στα γνωστά κυκλώματα «εργολάβων», «κατασκευαστών», «υπηρεσιών σίτισης», «εταιριών ασφάλειας» και δεν συμμαζεύεται. Τα γνωστά και πάλι, χρήση δημοσίων κεφαλαίων για ιδιωτικές σπέκουλες ημετέρων. 

Σε αυτό το σημείο να σημειώσω πως φαντάζομαι ότι λόγω θερινού αποκαρώματος και ποδοσφαιρικής παραζάλης ελάχιστοι Έλληνες είναι ενήμεροι για την συνεχιζόμενη απεργία πείνας 4.500 κρατούμενων σε διάφορες φυλακές της χώρας. 

Οι Έλληνες και αλλοδαποί συγκρατούμενοι τους, ενωμένοι, διαμαρτύρονται κυρίως για την ανέγερση των φυλακών υψίστης ασφαλείας τύπου Γ, στις οποίες οι συνθήκες κράτησης είναι ακόμα πιο άθλιες και απάνθρωπες από τις ήδη απαράδεκτες τωρινές, κατά τις οποίες σημερινές συνθήκες στερούνται τα βασικά της επιβίωσης τους, όπως νερό, τροφή και φάρμακα αλλά και υφίστανται απάνθρωπη μεταχείριση όπως ομαδικές τιμωρίες για παραπτώματα ενός και άλλους βασανισμούς. 

9. Επειδή οι επερχόμενες φυλακές υψίστης ασφαλείας «τύπου Γ», δηλαδή τα νέα Γκουαντάναμο όπου θα φυλακίζεται όποιος αποφέρει με την κράτηση του κάποιο κέρδος στο καθεστώς, ανατέθηκαν στην εταιρία δημοσίου συμφέροντος «Θέμις Κατασκευαστική», η οποία ελέγχεται ήδη από τη Δικαιοσύνη για το υπέρογκο κόστος έξι φυλακών της χώρας. 

Για να καταλάβετε το μέγεθος του προβλήματος που εκπροσωπεί η «Θέμις Κατασκευαστική» σκεφθείτε ότι ο νομικός προϊστάμενος της εταιρίας αυτής, ένας κος. ονόματι Δημήτρης Σκαρίπας, κατηγορείται με κακούργημα περί «καταχραστών του Δημοσίου», ενώ του έχει απαγορευτεί η έξοδος από την χώρα από τον προηγούμενο Ιούνιο. Ο δε κος. Βασίλης Χανδακάς, πρόεδρος της «Θέμις Κατασκευαστική», αγόρασε ένα αυτοκίνητο μάρκας Audi Quatro Turbo, αξίας 8.500 ευρώ, για λογαριασμό του γραμματέα του υπουργείου Δικαιοσύνης, κο. Νίκο Κανελλόπουλο, ο οποίος αν και τυγχάνει φίλος του κου. Χανδακά, μάλλον αυτή του η σχέση δεν συγκρούεται καθόλου με το δημόσιο συμφέρον που εκπροσωπεί καθώς εποπτεύει την υπόθεση για την οποία εξετάζεται από την δικαιοσύνη η «Θέμις», της οποίας, επαναλαμβάνω, προεδρεύει ο φίλος του και συν-λάτρης των πολλών κυβικών. 

Δηλαδή, με χρήματα μιας ανώνυμης εταιρίας δημοσίου συμφέροντος, χρήματα των Ελλήνων φορολογούμενων, ο γραμματέας του υπουργείου Δικαιοσύνης οδηγεί αυτοκίνητο μεγαλύτερου κυβισμού και από του ίδιου του πρωθυπουργού, και μάλιστα, αυτό τό αυτοκίνητο το οδηγεί εξυπηρετούμενος από εκείνους τους οποίους υποτίθεται ότι ελέγχει για ύποπτη διαχείριση δημοσίου χρήματος. Τα συμπεράσματα δικά σας. 

Τέτοιου είδους τακτικών, συνείδησης και ηθικού φυράματος κυκλώματα λοιπόν, το λιγότερο επικίνδυνα δηλαδή, έχουν αναλάβει την κατασκευή των νέων φυλακών υψίστης ασφαλείας στην Ελλάδα, εισάγοντας έτσι στην χώρα την απαραίτητη υποδομή για να χτιστεί η βαριά βιομηχανία των ιδιωτικών ιδρυμάτων που χτίζονται με δημόσιο χρήμα προκειμένου να φυλακίζουν εκείνους που φορολογούνται σκληρά συμβάλλοντας έτσι στην ανέγερση των κελιών μέσα στα οποία θα εγκλειστούν αν δεν είναι αρκετά τυχεροί ή συνεργάσιμοι με το καθεστώς. 

Υπό το άλλοθι της νομιμότητας και της ανάπτυξης δημιουργείται δηλαδή ένας φαύλος κύκλος δίωξης και ομηρείας των πολιτών και εξασφαλίζεται, με χρήμα των ίδιων αυτών πολιτών, η χρηματοδότηση ιδιωτών, και φυσικά φίλα προσκείμενων προς το απάνθρωπο καθεστώς, «εργολάβων» και «επενδυτών». 

Η με υστερόβουλα κριτήρια ποινικοποίηση της ζωής σε όλο και περισσότερες εκφάνσεις της, και η παράλληλη αγορά που αναπτύσσεται από τις αποφάσεις της αναγκαστικά υπερδραστηριοποιημένης δικαιοσύνης, η οποία με την σειρά της απαιτεί όλο και περισσότερα κελιά για έναν ραγδαία αυξανόμενο αριθμό καταδίκων, είναι μια ουροβόρος συστημική διαστροφή που ανθεί εδώ και καιρό στις Ηνωμένες Πολιτείες. 

Αυτή η διαστρέβλωση και εμπορευματοποίηση της δικαιοσύνης λειτουργεί βασισμένη σε ένα αυτοτροφοδοτούμενο σύστημα μεταξύ συνεργαζόμενων δικαστηρίων και ιδιωτικών συμφερόντων που θησαυρίζουν από την κατασκευή και την συντήρηση όλο και περισσότερων φυλακών. Όλα αυτά φυσικά με το ψηφοθηρικό προσωπείο της πάταξης του εγκλήματος. 

Στην Αμερική, όπου η βιομηχανία ιδιωτικών φυλακών ανθεί και απολαμβάνει το μεγαλύτερο στον κόσμο ποσοστό κρατουμένων επί του γενικού πληθυσμού, έχουν ήδη καταδικαστεί για χρηματισμό διάφοροι δικαστές, οι οποίοι δωροδοκούνταν από εταιρίες διαχείρισης σωφρονιστικών ιδρυμάτων ώστε οι αποφάσεις τους να παράγουν ικανό αριθμό κατηγορούμενων, ασχέτως της απόδειξης ενοχής των κατηγορούμενων, προφυλακίζοντας δηλαδή άδικα, έτσι ούτως ώστε οι ιδιωτικές φυλακές που έχουν σύμβαση με το δημόσιο να είναι επαρκώς γεμάτες και άρα κερδοφόρες. 

Δεν χρειάζεται να διευκρινίσει κανείς ποιος πληρώνει αυτές τις εταιρίες για την συντήρηση των φυλακών και των κρατουμένων – το δημόσιο φυσικά, αυτό το ίδιο το κακό δημόσιο που διώκουν ανελέητα οι νεοφιλελεύθεροι, όποτε δεν μπορούν δηλαδή να το εκποιήσουν ή να το αφαιμάξουν. Επίσης αυτονόητο είναι ποια τμήματα του πληθυσμού εκπροσωπούνται κατά κύριο λόγο στις φυλακές – προλετάριοι, φυλετικές μειονότητες, έγχρωμοι, άνθρωποι που δεν είναι ψυχικά υγιείς αλλά δεν είναι ασφαλισμένοι ώστε να νοσηλευτούν. Οικονομικά εύρωστοι λευκοί εγκληματίες, τα μέλη του λεγόμενου «white collar crime», σπανίως καταλήγουν στην φυλακή, αφού έχουν την άνεση να εκπροσωπηθούν στα δικαστήρια από τους «κατάλληλους» δικηγόρους. 

10. Επειδή η πολιτική κατάσταση που επιτρέπει αυτά τα φαινόμενα στην Ελλάδα όχι μόνο δεν λέει να αλλάξει, αλλά ούτε καν εννοεί να μετακινηθεί στο ελάχιστο από εκείνες τις δομές εξουσίας και τα πρόσωπα που είναι υπεύθυνα όχι μόνο γι’ αυτές τις ανθρωπιστικές κρίσεις και σκοτεινές εξελίξεις, αλλά και για την κατάρρευση της οικονομίας, της αγοράς εργασίας και των ασφαλιστικών ταμείων.

Σταθερά, και μόνο με εσωτερικές ανακατατάξεις, κυβερνάει η ίδια ακριβώς κάστα ανθρώπων, δημιουργώντας και επιβάλλοντας κλίμα από τα ίδια τηλεοπτικά κανάλια και κατ’ εντολή των ίδιων επιχειρηματιών και εργολάβων, όσα σκάνδαλα και χρέη και αν έχουν συσσωρεύσει αυτοί, όσο βρόμικο κύκλωμα και αν αποτελούν στην συνείδηση του λαού, ο οποίος σχιζοφρενικά και αυτοκαταστροφικά επιμένει να στηρίζει αυτόν τον συρφετό είτε με την ψήφο του ή την απάθεια του. 

Κανένας δεν φαίνεται να ενοχλείται έστω και κατ’ ελάχιστο από μια πενταετία ξεπουλήματος της γης και των υποδομών, ένα στρατιωτικής έκτασης σχέδιο εκποίησης της δημόσιας περιουσίας στο οποίο έχουν επιδοθεί εκείνοι που κυβερνάνε την Ελλάδα με τον τρόπο εκείνο που θα διατηρήσει την ευμένεια των δανειστών τους. Και είναι δανειστές αυτών των κυβερνώντων και όχι της χώρας συνολικά οι Ευρωπαίοι «εταίροι» και οι υπόλοιποι ψευδο-ευεργέτες τοκογλύφοι, επειδή τα χρήματα που δανείζουν με υπέρογκους τόκους και με εξαθλιωτικούς όρους δεν φτάνουν ποτέ στον Ελληνικό λαό, αλλά ακολουθούν τις διαδρομές συγγενών, φίλων και διαπλεκόμενων της κυβέρνησης, όπως αυτές χαρτογραφήθηκαν από την Λίστα Λαγκάρντ. 

11. Επειδή η αδράνεια της εξέλιξης της πολιτικής κατάστασης στην Ελλάδα δεν είναι μόνο ένα σύμπτωμα σήψης της συγκεκριμένης διεφθαρμένης ηγεσίας, ούτε αποκλειστικά μια τεχνητή τροχοπέδη που προκαλείται από την άρνηση της ολιγαρχικής πλουτοκρατίας να επιτρέψει τις διαδικασίες που θα άλλαζαν τις ισορροπίες δυνάμεων, διακινδυνεύοντας τα κατεστημένα συμφέροντα δεκαετιών. 

Η πολιτική και κοινωνική καθήλωση της Ελληνικής κοινωνίας στα ίδια πρόσωπα και πράγματα αντανακλά μια γενικότερη αντιπάθεια προς την έννοια της αλλαγής, έναν συντηρητισμό που ριζοσπαστικοποιείται όλο και πιο αντιδραστικά, εκφράζοντας το γερασμένο σκεπτομορφικό του όλο και πιο ηλικιωμένου πληθυσμού, ο οποίος παραμένει προσκολλημένος σε φθαρμένα πρόσωπα, ετοιμόρροπους θεσμούς και αρτηριοσκληρωτικές αντιλήψεις. 

Ακόμα χειρότερα, αυτή η καθήλωση στις ίδιες παραμέτρους δεν χαρακτηρίζει μόνο την ολοένα και αυξανόμενη δεξαμενή ψηφοφόρων τρίτης ηλικίας, αλλά και την νέα γενιά, η οποία αδυνατεί να αυτονομηθεί οικονομικά και συνειδησιακά, και έτσι δεν μπορεί και να εκφράσει νεωτερικό λόγο, αφού εξαρτάται επιβιωσιακά από τους γονείς και τους παππούδες σχεδόν εφ’ όρου ζωής πλέον, ή σίγουρα στα πιο δημιουργικά χρόνια, αν σκεφτεί κανείς ότι η ανεργία για τους νέους κάτω των 25 ετών αγγίζει το 60%. 

Ακριβώς όπως κάθε άλλος οργανισμός που αρνείται να περάσει στο επόμενο στάδιο εξέλιξης, έτσι και η Ελληνική κοινωνία βρίσκεται σε άμεσο κίνδυνο, αν όχι εξαφάνισης της, τότε διά της βίας μετάλλαξης της και υποκατάστασης της από ένα αποικιακό παρακράτος, συντηρούμενο από τους είλωτες που μοχθούν για την ευημερία των εγκληματιών που το διοικούν.

12. Επειδή η βιομηχανία της συντήρησης και της καθήλωσης στην Ελλάδα έχει φτάσει σε επίπεδο παροξυσμού, προσπαθώντας διά της βίας να επιβάλλει ως τετελεσμένο γεγονός ένα καθεστώς του είδους που σφετερίζεται οτιδήποτε, και ειδικότερα το τρίπτυχο «πατρίς-θρησκεία-οικογένεια», προκειμένου να κατασκευάσει άλλοθι για την εγκληματική του δραστηριότητα. 

Οι πάσης φύσης εθνικιστικές εμμονές παρουσιάζονται ως δημαγωγικά άλλοθι για εγκληματίες του κοινού ποινικού δικαίου. 

Σε κυβερνητικά πόστα φιγουράρουν καρικατούρες ανθρώπων που παριστάνουν τους πολιτικούς ενώ δεν είναι τίποτε άλλο από αποβράσματα με παρελθόν σε Ναζιστικές εγκληματικές οργανώσεις ή ακραία διεφθαρμένοι και διαπλεκόμενοι απατεώνες με δεκαετίες σκανδάλων να τους ακολουθούν σαν άσχημη μυρωδιά όπου και αν εμφανίζονται. 

Μεσαιωνικές κατάρες ακούγονται διαρκώς από ιερείς της Εκκλησίας που κατακεραυνώνουν κάθε είδους διαφορετικότητα ενώ ταυτόχρονα σιωπούν για τα ανθρωπιστικά εγκλήματα που διαπράττει η άρχουσα τάξη, με την οποία φυσικά η ίδια Εκκλησία διατηρεί άριστες σχέσεις αμοιβαίου συμφέροντος. 

Και όμως – και όμως, όλοι αυτοί οι εν πολλοίς εγκληματίες παραμένουν ακλόνητοι, δεν τους αγγίζει κανείς και τίποτε, αιώνια προσκολλημένοι στα τηλεπαράθυρα, στα έδρανα της Βουλής, στα αξιώματα τους, θαρρείς υπεράνω νόμου, διαιωνίζοντας το νοσηρό κλίμα που καθιστά ως κανονικότητα τις περιπτώσεις σαν την προαναφερθείσα «Θέμις Κατασκευαστική», η οποία δεν είναι τίποτε άλλο από μια λεπτομέρεια, αφού όλο και περισσότεροι «επιχειρηματικοί παράγοντες» σκιώδους υπόληψης και αμφιλεγόμενου παρελθόντος, το λιγότερο, βρίσκουν τον δρόμο μέχρι την κορυφή της πολιτικής εξουσίας, διεκδικώντας την επικυριαρχία και εκμετάλλευση ολόκληρων συνοικιών, όπως ο Μαρινάκης στον Πειραιά, ή ο Μελισσανίδης στην Δραπετσώνα.

13. Επειδή όσα άρθρα σαν και αυτό και να γραφτούν τίποτε δεν αλλάζει.

 
Παναγιώτης Χατζηστεφάνου για το Κουτί της Πανδώρας

 

Ο ιλουστρασιόν ρατσισμός της Σώτης και της Athens Voice

Του Γιώργου Ανανδρανιστάκη

«Η πολυπολιτισμικότητα είναι το αντίθετο της κοινωνικής συνοχής: τονίζει τα δικαιώματα των εθνικών μειονοτήτων εις βάρος της πλειοψηφίας των πολιτών και, μακροπρόθεσμα, εξυπηρετεί στρατηγικά συμφέροντα ξένων χωρών (Τουρκίας, Σαουδικής Αραβίας, Μπαχρέιν). Μέσω της πολυπολιτισμικότητας δημιουργούνται θύλακες που, σε περίπτωση κρίσης, δεν θα ακολουθήσουν τα συμφέροντα του κύριου κορμού της κοινωνίας αλλά τα συμφέροντα των χωρών της καταγωγής τους». «Σε όλες τις δυτικές χώρες, ορισμένες μειονότητες εμφανίζουν υψηλότερα ποσοστά ανεργίας και εγκληματικότητας. Αλλά το φαινόμενο δεν πρέπει να αποδίδεται, όπως συμβαίνει, στον υποτιθέμενο ρατσισμό και στις διακρίσεις: συνήθως, η υψηλή ανεργία και η εγκληματικότητα οφείλονται στα ίδια τα πολιτισμικά χαρακτηριστικά των μειονοτήτων τα οποία διατηρούνται πεισματικά μέσω της πολυπολιτισμικότητας».

Ποιος γράφει όλα τούτα τα φοβερά και τρομερά; Μήπως η Σοφία Βούλτεψη, που αποκάλεσε «άοπλους εισβολείς» τους πνιγμένους του Φαρμακονησίου; Μήπως ο Τάκης Μπαλτάκος του ένδοξου βυζαντινισμού μας; Μήπως ο Χρήστος Παππάς με το ναζιστικό φέσι; Ούτε η Βούλτεψη είναι, ούτε ο Μπαλτάκος, ούτε ο Παππάς. Πρόκειται για πόνημα της Σώτης Τριανταφύλλου με τίτλο «Η πλάνη της πολυπολιτισμικότητας», που δημοσιεύτηκε στην Athens Voice στις 25 Ιουνίου του 2014.

Η Σώτη Τριανταφύλλου επιτίθεται σφοδρότατα στις χώρες της Δύσης (σ.σ. δεν είναι όποια και όποια η Συγγραφέας, η εμβέλεια της τέχνης της είναι τέτοια που της επιτρέπει να συνομιλεί με τη Δύση με την άνεση που άλλοι συνομιλούν με την Παναγία), επειδή ανέχονται την πολυπολιτισμικότητα. Η Σώτη μαλώνει τη Δύση με επιχειρήματα που τα συναντάς μόνο στα φασιστικά σάιτ και στους ακροδεξιούς ιεροκήρυκες του μεσονυχτίου, μόνο εκεί θα μπορούσες να ακούσεις ότι «η πολυπολιτισμικότητα είναι μια τερατωδία: ενθαρρύνει τις εθνοτικές ομάδες να προσκολλώνται σε συνήθειες, πρακτικές και γλώσσες της παλιάς πατρίδας»

Ποιες είναι όμως οι συνήθειες και οι πρακτικές της παλιάς πατρίδας; Η Τριανταφύλλου παίρνει τις αποτρόπαιες πράξεις των εξτρεμιστικών θρησκευτικών και πολιτικών ομάδων του τόπου καταγωγής και τις βάζει με το ζόρι στις βαλίτσες των μεταναστών, παρόλο που οι δύστυχοι δεν έχουν καν βαλίτσες. Πρόκειται για τον κατά Σώτη «πολιτιστικό σχετικισμό», που «αναιρεί τους θεσμούς του κράτους δικαίου και μπορεί να επιτρέψει βρεφοκτονίες, βασανιστήρια, καταπίεση γυναικών, μισογυνία, κλειτοριδεκτομή, λιθοβολισμούς, καύση χηρών, τιμωρίες μοιχαλίδων, μίσος εναντίον ομοφυλοφίλων, αντισημιτισμό, συμμορίες, θανατικές ποινές».

Αυτά κάνουν στις χώρες τους οι αραπάδες, όλοι οι αραπάδες ανεξαιρέτως, και θέλουν ντε και καλά να τα φέρουν και στις δικές μας τις χώρες, τις πολιτισμένες. Ευτυχώς που υπάρχει η λευκόδερμη, θα μπορούσες να την πεις και άρια, Σώτη, που τα λέει χύμα στους ηγέτες: «Η πολυπολιτισμικότητα, ως κυρίαρχο ρεύμα, θεωρείται σήμερα συνιστώσα όλων σχεδόν των κομματικών ιδεολογιών του πολιτικού mainstream: έτσι, τα κόμματα αποσπούν στήριξη και ψήφους, πλην όμως βραχυπρόθεσμα. Πράγματι, μεγαλύτερα πλήθη φαίνεται να μεταφράζονται σε περισσότερες ψήφους - πλην όμως, για μια ακόμη φορά, τα φαινόμενα απατούν: μεγαλύτερα πλήθη σημαίνουν λιγότερες ψήφους· ο όχλος δεν συμμετέχει σε δημοκρατικούς θεσμούς και διαδικασίες· κατεβαίνει στους δρόμους, εμπλέκεται σε τρομοκρατικές ενέργειες, επιτίθεται εναντίον του ίδιου του τού εαυτού». Η Σώτη αντιμετωπίζει τους ανθρώπους ως αυτοάνοσα νοσήματα.

Τι να κάνουμε, λοιπόν, για να αποφύγουμε εμείς οι δυτικοί τον θανάσιμο κίνδυνο; Θα κάνουμε ό, τι κάνουν όλα τα καθώς πρέπει καθεστώτα: Θα ελέγξουμε τις γεννήσεις! «Η δημογραφική ανισορροπία», συνεχίσει ακάθεκτη η Τριανταφύλλου, «το γεγονός ότι σε χώρες παραδοσιακά «λευκές», «χριστιανικές» και εκκοσμικευμένες οι μετανάστες εμφανίζουν υψηλότερη γεννητικότητα η οποία προστίθεται στις μεταναστευτικές εισροές, δημιουργεί κοινωνική και οικονομική αποδιάρθρωση, εκφοβισμό και απομονωτισμό από την πλευρά των πολιτών των χωρών υποδοχής. Χρειάζεται πολιτική πληθυσμού: η εξέλιξη του πληθυσμού έχει αφεθεί στην τύχη όπως έχει αφεθεί στην τύχη το ίδιο το ευρωπαϊκό και γενικότερα δυτικό ιδεώδες». Να τους βάλουμε με το ζόρι προφυλακτικό κι αν χρειαστεί, να προχωρήσουμε και σε πιο ριζικές λύσεις.

Το ωραίο είναι ότι η Σώτη Τριανταφύλλου τα γράφει αυτά επειδή φοβάται ότι «αν δεν διορθωθούν οι πρακτικές της πολυπολιτισμικότητας, υπάρχει κίνδυνος κοινωνικών εκρήξεων και μετατόπισης των πολιτών σε ανοιχτά ρατσιστικές θέσεις». Εδώ που τα λέμε, όταν ο άλλος, ο μουσαφίρης, είναι βρεφοκτόνος και τρομοκράτης, γίνεσαι κι εσύ ο νοικοκύρης ρατσιστής, είναι θέμα στοιχειώδους αυτοπροστασίας, ρωτήστε και τους 500.000 που ψήφισαν την Χρυσή Αυγή. Ρατσιστικό παραλήρημα ως αντίδοτο του φασισμού: το λένε και ομοιοπαθητική του πνεύματος.

Η Σώτη Τριανταφύλλου έχει διαβεί οριστικώς τον Ρουβίκωνα του φανατισμού, οπότε τα λεγόμενά της έχουν χάσει πλέον το κύρος και τη σοβαρότητά τους, αν είχαν ποτέ κύρος και σοβαρότητα. Το επικίνδυνο εν προκειμένω είναι ότι το ρατσιστικό πόνημα δημοσιεύεται στην δωρεάν διανεμόμενη Athens Voice, που μπορεί να την πάρει κανένας έφηβος για να μάθει-όπως γράφει στο εξώφυλλο- τον τρόπο με τον οποίο «η τέλεια τυρόπιτα γίνεται ακόμη καλύτερη», να πέσει πάνω στη Σώτη και να πει: «ρε συ, λες να έχει δίκιο αυτή, φαίνεται και μορφωμένη, ξέρει και τη λέξη 'ακροσφαλής'».

Παρεμπιπτόντως, την τέλεια τυρόπιτα τη φτιάχνει αυτός που δίνει στη Voice βαρβάτη διαφήμιση, για να έχει αράδα σελίδες και να δημοσιεύει τα φασίζοντα άρθρα της Σώτης Τριανταφύλλου.

Πηγή: avgi.gr

Κατήργησαν τους Οικονομικούς Επιθεωρητές-Απαλλάσσουν Βατοπέδι και επίορκους …ημετέρους

Του Θοδωρή Παναγιωτίδη

Μία απίστευτη απόφαση της ελληνικής κυβέρνησης, ένα από τα τελευταία νομοθετήματα του Γιάννη Στουρνάρα τίθεται σε εφαρμογή και καταργείται η Διεύθυνση Οικονομικής Επιθεώρησης μετά από σχεδόν 160 χρόνια λειτουργίας! Πλήθος ερωτηματικών προκαλεί η κατάργηση από την Τρίτη το πρωί της ανεξάρτητης αρχής της Οικονομικής Επιθεώρησης, ενός άκρως αποτελεσματικού και έμπειρου ελεγκτικού μηχανισμού του Κράτους που είχε επιφορτιστεί κυρίως με τον έλεγχο των υπηρεσιών του υπουργείου Οικονομικών, αλλά και τον έλεγχο επίορκων δημοσίων υπαλλήλων όλων των βαθμίδων και τοπικών αρχόντων για διασπάθιση του δημοσίου χρήματος, όπως και επιχειρήσεων που επιμένουν να μην αποδίδουν φόρους στο κράτος, λαθρεμπόρων κλπ.

Το μέγα ερωτηματικό είναι ότι όλο αυτό γίνεται δίχως καμία δικαιολογία όπως επισημαίνουν οι ίδιοι οι οικονομικοί επιθεωρητές, μετά από απόφαση που αρχικά λήφθηκε πέρυσι τον Απρίλιο στο κυβερνητικό συμβούλιο μεταρρύθμισης, κατέβηκε και ψηφίστηκε από τον πρώην υπουργό Οικονομικών τον περασμένο Μάρτιο και θέτει ως τελευταία ημέρα λειτουργίας της Υπηρεσίας την 30η Ιουνίου 2014, με τον κατακερματισμό και την παράλληλη μεταφορά των αρμοδιοτήτων της Διεύθυνσης στον ίδιο τον υπουργό, στην Γενική Γραμματεία Εσόδων και στο Γενικό Λογιστήριο του Κράτους, με την εξίσου παράλληλη μετακίνηση των 203 οικονομικών επιθεωρητών που στελεχώνουν της υπηρεσίες ολόκληρης της Επικράτειας.

Αφού λοιπόν ουδέν το δημοσιονομικό όφελος αυτής της απόφασης είναι εύλογο οι οικονομικοί επιθεωρητές να αναρωτιούνται γιατί καταργείται η Υπηρεσία τους, αν όχι για να αποτραπούν οι έλεγχοι, αφού οι υποθέσεις τεράστιας σημασίας για τα συμφέροντα του Δημοσίου που ερευνούν και παραμένουν ανοιχτές θα φύγουν από τα έμπειρα χέρια των ανακριτικών υπαλλήλων της διεύθυνσης και θα καταλήξουν στα χέρια απλών εφοριακών και υπαλλήλων του υπουργείου με ό,τι αυτό μπορεί να συνεπάγεται ενώ καταργείται και ο έλεγχος σε εφορίες και τελωνεία!

Για να γίνει πιο κατανοητό το μέγεθος της …κυβερνητικής απόφασης, θα μείνουν στα συρτάρια, σύμφωνα με πληροφορίες του Koutipandoras.gr., υποθέσεις όπως το Βατοπέδι, περιπτώσεις επίορκων δημάρχων ακόμα και η υπόθεση του πρώην Νομάρχη Θεσσαλονίκης Παναγιώτη Ψωμιάδη, συν το πλήθος των επιχειρηματιών που θα πίνουν στην υγεία του συνταξιούχου και του μισθωτού την μη απόδοση ΦΠΑ στο κράτος σε πολλές εκ των περιπτώσεων για σειρά ετών.

Με λίγα λόγια κάνουν ό,τι έκαναν και με τον ΣΔΟΕ που μόλις άρχισε να παράγει έργο, τον έσπασαν σε δύο κομμάτια και έδωσαν τον προληπτικό έλεγχο στον πρώην Γ.Γ. Εσόδων κ. Χ. Θεοχάρη, όπου όπως αναφέρουν οι επιθεωρητές μόνο ελέγχους δεν έκανε…

Για να καταλάβει κανείς ποιες υποθέσεις έχουν βγάλει οι οικονομικοί επιθεωρητές, προστατεύοντας το δημόσιο συμφέρον και χρήμα, μερικές από αυτές ήταν οι υποθέσεις διασπάθισης του δημοσίου χρήματος από τους Δήμους Θεσσαλονίκης,  Μυκόνου, Ιθάκης, Νεάπολεως Λασιθίου, Παγγαίου, Καλαμαριάς, Ημαθίας, του Παντείου Πανεπιστημίου, του Πολυτεχνείου Κρήτης, πλήθος υποθέσεων λαθρεμπορίου καυσίμων, τσιγάρων κλπ.

Περίπου τα 2,5 δις. είναι τα βεβαιωμένα πρόστιμα των οικονομικών επιθεωρητών σε βάρος φυσικών προσώπων και 700 εκατ. ευρώ σε βάρος των νομικών προσώπων και παρόλα αυτά η κυβέρνηση αποφασίζει την …«αναδιάρθρωση» τους… Όπως μάλιστα δηλώνει στο koutipandoras.gr η Πρόεδρος του Πανελλήνιου Συλλόγου Οικονομικών Επιθεωρητών Αντωνία Κασσωτάκη, «πρόκειται για την κατάργηση του κεντρικού ελεγκτικού μηχανισμού του κράτους» και άρα τίθεται σοβαρά το ερώτημα εάν επιθυμεί τελικά το κράτος να διαθέτει …ελεγκτικό μηχανισμό. Μάλιστα, η κυρία Κασσωτάκη απορεί, πώς καταργούν την σημασία της ύπαρξης του μηχανισμού, όταν την έχουν αναγνωρίσει στο έπακρο στο πρόσωπο του Γάλλου επικεφαλής της αντίστοιχης υπηρεσίας, ο οποίος συμμετείχε στην διαδικασία επιλογής της νέα Γ.Γ. Εσόδων και δεν συμμετείχε ο Έλληνας ομόλογός του, που απλά …καταργήθηκε η εργασία του…

Οι οικονομικοί επιθεωρητές βρέθηκαν σήμερα στο υπουργείο Οικονομικών και ζήτησαν 6μηνη παράταση για να φέρουν τουλάχιστον σε πέρας το έργο τους και η Υπηρεσία τους ζήτησε τρίμηνη, αλλά όπως οι ίδιοι αναφέρουν η εισήγηση Μαυραγάνη ήταν αρνητική.

http://www.koutipandoras.gr/

Λίγος πλουραλισμός παραπάνω δεν βλάπτει...

Του Δημήρη Χρήστου

Είσαι ένα κόμμα του Δημοκρατικού Σοσιαλισμού. Συμφωνούν όλοι; Διότι, όταν κάποτε έγραψα, αγανακτισμένος από τις κακοφωνίες, αν ισχύει η ρήση Πουλαντζά, πως ο σοσιαλισμός ή θα είναι δημοκρατικός ή δεν θα υπάρχει, ανώτερο στέλεχος του ΣΥΡΙΖΑ απάντησε ότι αυτό είναι μάθημα κατ' επιλογή! Ένα δημοκρατικό κόμμα, για να φτάσει στον στόχο του, πρέπει να συγκεντρώσει στις εκλογές την πλειοψηφία των πολιτών. Αν δεν τη συγκεντρώνει, πρέπει να κάνει συνεργασίες για να σχηματίσει κυβέρνηση χωρίς να ακυρώνεται ο στρατηγικός στόχος. Διαφορετικά, αν κρίνεις πως δεν μπορείς να συνεργαστείς με κανέναν, παραδίδεις την εντολή και περιμένεις, όπως και το ΚΚΕ, κάποτε να ισιώσει ο γιαλός! Αν οι πολίτες αντέχουν να περιμένουν, κανένα πρόβλημα. Αν δεν αντέχουν;

• Η πολιτική στα επίπεδα της άσκησης εξουσίας δεν είναι εργαστήριο χημείας, όπου, αν ο καθηγητής και οι βοηθοί του κάνουν λάθος στο πείραμα, θα κινδυνέψει μόνον η δική τους ζωή

ΜΕ ΛΙΓΑ λόγια ο δρόμος για τον σκοπό είναι περίπλοκος και δύσκολος και απαιτεί διπλωματία, εξαιρετικές ικανότητες και εμπειρία, ειδικές γνώσεις, διεργασίες με εγχώριες και διεθνείς δυνάμεις. Η πολιτική στα επίπεδα της άσκησης εξουσίας δεν είναι εργαστήριο χημείας, όπου, αν ο καθηγητής και οι βοηθοί του κάνουν λάθος στο πείραμα, θα κινδυνέψει μόνον η δική τους ζωή. Εδώ μιλάμε για τον αφανισμό μια ολόκληρης χώρας. Λυπάμαι ειλικρινά που τόσο συχνά αναφέρομαι στα αυτονόητα της πολιτικής. Δυστυχώς αυτά τα αυτονόητα παραμένουν ακόμα ζητούμενα.

ΣΥΝΕΧΙΖΟΥΜΕ με το κείμενο που κατάθεσαν στην Κ.Ε. τα 53 στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ. Επέλεξα ορισμένα σημεία για να συμβάλω και εγώ στον πλουραλιστικό προβληματισμό. Αναφέρουν: "Η επόμενη μέρα ξεκινά με ένα σημαντικό κεκτημένο: την κομβικής σημασίας νίκη στην Αττική, τη μεγάλη επιτυχία στα Ιόνια, το νικηφόρο αποτέλεσμα σε πόλεις και συνοικίες με ισχυρή συμβολική και πολιτική αξία για την Αριστερά και τον παρ' ολίγο θρίαμβο της Ανοιχτής Πόλης στην Αθήνα μετά από μια εκστρατεία - πρότυπο.Στην Αττική και την Αθήνα η ψήφος εξέφρασε με τη μεγαλύτερη διαύγεια τις ταξικές αντιθέσεις".

ΕΙΝΑΙ σωστό η ομάδα που κουμαντάρισε την εκστρατεία του Γαβριήλ Σακελλαρίδη και υπογράφει το κείμενο να χαρακτηρίζει η ίδια τη δουλειά της εκστρατεία πρότυπο; Μάλιστα, ανάμεσα στις υπογραφές είδα πρόσωπα από την επαρχία, πρόσωπα που δεν μετείχαν της εκστρατείας ώστε να έχουν ασφαλή εικόνα να υπογράφουν αβασάνιστα τον ορισμό "πρότυπο". Από πού τεκμηριώνεται ότι στην Αττική και στην Αθήνα η ψήφος εξέφρασε με τη μεγαλύτερηδιαύγεια τις ταξικές αντιθέσεις; Ένας παλαιός δεξιός στις πεποιθήσεις συνάδελφος, που ψήφισε δαγκωτό Σακελλαρίδη θεωρώντας τον Καμίνη τον χειρότερο δήμαρχο στην ιστορία της πόλης και τους δύο υποψήφιους της Ν.Δ. ντροπή για την παράταξη, ποια ταξική ψήφο εξέφρασε; Όταν στη γειτονιά μου οι περισσότερες ψήφοι που... μάζεψα έγιναν για την απελπιστική κατάσταση των σκουπιδιών, ποια ταξική αντίθεση περιέχουν; Γιατί στα πιο φτωχά διαμερίσματα της πόλης ήρθε πρώτη η Χρυσή Αυγή; Τι θα γινόταν αν η Ν.Δ. δεν ήταν διασπασμένη; Το 20% του πρώτου γύρου ήταν κατά 7% μικρότερο του ποσοστού των ευρωεκλογών.

ΣΕ ΑΛΛΟ σημείο αναφέρεται: "Παραγνωρίσαμε ότι οι αυθεντικές κοινωνικές εκπροσωπήσεις δεν "φυτεύονται αλλά οικοδομούνται σε βάθος χρόνου".

Σε ποιο βάθος χρόνου οικοδομήθηκε η υποψηφιότητα του συμπαθέστατου Σακελλαρίδη; Από στέλεχος των οικονομικών επιτελείων, φυτεύτηκε σαν υποψήφιος δήμαρχος. Όταν μάλιστα κατά τη διάρκεια της προεκλογικής εκστρατείας ρώτησα τον ίδιο τον Γαβριήλ Σακελλαρίδη αν γνωρίζει πόσοι είναι οι δημοτικοί φόροι, πόση είναι η φοροαποφυγή και φοροδιαφυγή, ώστε, αν αντιμετωπιστεί αποτελεσματικά, να μπορεί να εξαγγείλει μειώσεις δημοτικών τελών αυτή τη δύσκολη εποχή, μου απάντησε με ειλικρίνεια πως δεν γνωρίζει. Που σημαίνει ότι κανείς από το επιτελείο δεν έκρινε σκόπιμο να μάθει.

ΠΑΡΑΚΑΤΩ διαβάζουμε; "Είναι απαραίτητο λοιπόν να πείσουμε ότι ο ΣΥΡΙΖΑ μπορεί να κυβερνήσει με επιτυχία γιατί διαθέτει απολύτως σαφές πρόγραμμα, ριζοσπαστικό και ταυτόχρονα ρεαλιστικό". Ο ΣΥΡΙΖΑ δεν διαθέτει -ακόμα- απολύτως σαφές πρόγραμμα και κατά συνέπεια ούτε ο ριζοσπαστισμός μπορεί να κριθεί ούτε η ρεαλιστικότητά του. Μα, ακόμα και αν αυτά σύντομα διευκρινιστούν, το επόμενο ερώτημα είναι αν ο ΣΥΡΙΖΑ διαθέτει τις δυνάμεις και τα ικανά στελέχη να το υλοποιήσουν. Άλλωστε άκαμπτο πρόγραμμα σε διαρκώς μεταβαλλόμενες συνθήκες δεν υπάρχει.

ΤΕΛΕΙΩΝΟΥΜΕ με ένα ακόμα, περίεργο απόσπασμα: "...για τους 'τεχνικούς' της εξουσίας, είτε στην εκδοχή τοπικών παραγόντων είτε σε εκείνη των ανώτερων διαμεσολαβητών ισχύος, από την αποκοπή του γραφείου του προέδρου (!) ώς τους απίθανους συμβούλους (του προέδρου) και την εκ μέρους τους ωμή περιφρόνηση (!) των αξιών της Αριστεράς, όπως καταγράφηκε στις περιπτώσεις Καρυπίδη και Σαμπιχά." Εδώ οργίζομαι. Ο πρόεδρος του κόμματος έχει το δικαίωμα και την ευθύνη των επιλογών του. Οι περιπτώσεις Καρυπίδη και Σαμπιχά και ο απαξιωτικός τρόπος αναφοράς (που ειδικά για τη Σαμπιχά θυμίζει σταλινικές μεθόδους με καταδίκη χωρίς δίκη και απολογία) πρέπει επιτέλους να διευκρινιστούν. Θυμίζω δε, ότι ο λαός της Δυτικής Μακεδονίας χωρίς την υποστήριξη του ΣΥΡΙΖΑ εξέλεξε περιφερειάρχη τον Καρυπίδη με 59%, ο δε μουσουλμάνος αντικαταστάτης της Σαμπιχά στο ευρωψηφοδέλτιο τερμάτισε τελευταίος. Στη Θράκη έγιναν τέρατα και σημεία, με αποτέλεσμα ο "ασυμβίβαστος και ριζοσπαστικός" ΣΥΡΙΖΑ να λάβει στις ευρωεκλογές στη μεν Ξάνθη 17,11% από 38,56% το 2012, στη δε Ροδόπη 10,8% από 20% το 2012. Πάσα απάντηση δεκτή, αλλά και από τους 53 μαζί.

dchristou52@gmail.com

http://www.avgi.gr/