Αναρτήσεις
Του Γιώργου Ανανδρανιστάκη
«Η πολυπολιτισμικότητα είναι το αντίθετο της κοινωνικής συνοχής: τονίζει τα δικαιώματα των εθνικών μειονοτήτων εις βάρος της πλειοψηφίας των πολιτών και, μακροπρόθεσμα, εξυπηρετεί στρατηγικά συμφέροντα ξένων χωρών (Τουρκίας, Σαουδικής Αραβίας, Μπαχρέιν). Μέσω της πολυπολιτισμικότητας δημιουργούνται θύλακες που, σε περίπτωση κρίσης, δεν θα ακολουθήσουν τα συμφέροντα του κύριου κορμού της κοινωνίας αλλά τα συμφέροντα των χωρών της καταγωγής τους». «Σε όλες τις δυτικές χώρες, ορισμένες μειονότητες εμφανίζουν υψηλότερα ποσοστά ανεργίας και εγκληματικότητας. Αλλά το φαινόμενο δεν πρέπει να αποδίδεται, όπως συμβαίνει, στον υποτιθέμενο ρατσισμό και στις διακρίσεις: συνήθως, η υψηλή ανεργία και η εγκληματικότητα οφείλονται στα ίδια τα πολιτισμικά χαρακτηριστικά των μειονοτήτων τα οποία διατηρούνται πεισματικά μέσω της πολυπολιτισμικότητας».
Ποιος γράφει όλα τούτα τα φοβερά και τρομερά; Μήπως η Σοφία Βούλτεψη, που αποκάλεσε «άοπλους εισβολείς» τους πνιγμένους του Φαρμακονησίου; Μήπως ο Τάκης Μπαλτάκος του ένδοξου βυζαντινισμού μας; Μήπως ο Χρήστος Παππάς με το ναζιστικό φέσι; Ούτε η Βούλτεψη είναι, ούτε ο Μπαλτάκος, ούτε ο Παππάς. Πρόκειται για πόνημα της Σώτης Τριανταφύλλου με τίτλο «Η πλάνη της πολυπολιτισμικότητας», που δημοσιεύτηκε στην Athens Voice στις 25 Ιουνίου του 2014.
Η Σώτη Τριανταφύλλου επιτίθεται σφοδρότατα στις χώρες της Δύσης (σ.σ. δεν είναι όποια και όποια η Συγγραφέας, η εμβέλεια της τέχνης της είναι τέτοια που της επιτρέπει να συνομιλεί με τη Δύση με την άνεση που άλλοι συνομιλούν με την Παναγία), επειδή ανέχονται την πολυπολιτισμικότητα. Η Σώτη μαλώνει τη Δύση με επιχειρήματα που τα συναντάς μόνο στα φασιστικά σάιτ και στους ακροδεξιούς ιεροκήρυκες του μεσονυχτίου, μόνο εκεί θα μπορούσες να ακούσεις ότι «η πολυπολιτισμικότητα είναι μια τερατωδία: ενθαρρύνει τις εθνοτικές ομάδες να προσκολλώνται σε συνήθειες, πρακτικές και γλώσσες της παλιάς πατρίδας»
Ποιες είναι όμως οι συνήθειες και οι πρακτικές της παλιάς πατρίδας; Η Τριανταφύλλου παίρνει τις αποτρόπαιες πράξεις των εξτρεμιστικών θρησκευτικών και πολιτικών ομάδων του τόπου καταγωγής και τις βάζει με το ζόρι στις βαλίτσες των μεταναστών, παρόλο που οι δύστυχοι δεν έχουν καν βαλίτσες. Πρόκειται για τον κατά Σώτη «πολιτιστικό σχετικισμό», που «αναιρεί τους θεσμούς του κράτους δικαίου και μπορεί να επιτρέψει βρεφοκτονίες, βασανιστήρια, καταπίεση γυναικών, μισογυνία, κλειτοριδεκτομή, λιθοβολισμούς, καύση χηρών, τιμωρίες μοιχαλίδων, μίσος εναντίον ομοφυλοφίλων, αντισημιτισμό, συμμορίες, θανατικές ποινές».
Αυτά κάνουν στις χώρες τους οι αραπάδες, όλοι οι αραπάδες ανεξαιρέτως, και θέλουν ντε και καλά να τα φέρουν και στις δικές μας τις χώρες, τις πολιτισμένες. Ευτυχώς που υπάρχει η λευκόδερμη, θα μπορούσες να την πεις και άρια, Σώτη, που τα λέει χύμα στους ηγέτες: «Η πολυπολιτισμικότητα, ως κυρίαρχο ρεύμα, θεωρείται σήμερα συνιστώσα όλων σχεδόν των κομματικών ιδεολογιών του πολιτικού mainstream: έτσι, τα κόμματα αποσπούν στήριξη και ψήφους, πλην όμως βραχυπρόθεσμα. Πράγματι, μεγαλύτερα πλήθη φαίνεται να μεταφράζονται σε περισσότερες ψήφους - πλην όμως, για μια ακόμη φορά, τα φαινόμενα απατούν: μεγαλύτερα πλήθη σημαίνουν λιγότερες ψήφους· ο όχλος δεν συμμετέχει σε δημοκρατικούς θεσμούς και διαδικασίες· κατεβαίνει στους δρόμους, εμπλέκεται σε τρομοκρατικές ενέργειες, επιτίθεται εναντίον του ίδιου του τού εαυτού». Η Σώτη αντιμετωπίζει τους ανθρώπους ως αυτοάνοσα νοσήματα.
Τι να κάνουμε, λοιπόν, για να αποφύγουμε εμείς οι δυτικοί τον θανάσιμο κίνδυνο; Θα κάνουμε ό, τι κάνουν όλα τα καθώς πρέπει καθεστώτα: Θα ελέγξουμε τις γεννήσεις! «Η δημογραφική ανισορροπία», συνεχίσει ακάθεκτη η Τριανταφύλλου, «το γεγονός ότι σε χώρες παραδοσιακά «λευκές», «χριστιανικές» και εκκοσμικευμένες οι μετανάστες εμφανίζουν υψηλότερη γεννητικότητα η οποία προστίθεται στις μεταναστευτικές εισροές, δημιουργεί κοινωνική και οικονομική αποδιάρθρωση, εκφοβισμό και απομονωτισμό από την πλευρά των πολιτών των χωρών υποδοχής. Χρειάζεται πολιτική πληθυσμού: η εξέλιξη του πληθυσμού έχει αφεθεί στην τύχη όπως έχει αφεθεί στην τύχη το ίδιο το ευρωπαϊκό και γενικότερα δυτικό ιδεώδες». Να τους βάλουμε με το ζόρι προφυλακτικό κι αν χρειαστεί, να προχωρήσουμε και σε πιο ριζικές λύσεις.
Το ωραίο είναι ότι η Σώτη Τριανταφύλλου τα γράφει αυτά επειδή φοβάται ότι «αν δεν διορθωθούν οι πρακτικές της πολυπολιτισμικότητας, υπάρχει κίνδυνος κοινωνικών εκρήξεων και μετατόπισης των πολιτών σε ανοιχτά ρατσιστικές θέσεις». Εδώ που τα λέμε, όταν ο άλλος, ο μουσαφίρης, είναι βρεφοκτόνος και τρομοκράτης, γίνεσαι κι εσύ ο νοικοκύρης ρατσιστής, είναι θέμα στοιχειώδους αυτοπροστασίας, ρωτήστε και τους 500.000 που ψήφισαν την Χρυσή Αυγή. Ρατσιστικό παραλήρημα ως αντίδοτο του φασισμού: το λένε και ομοιοπαθητική του πνεύματος.
Η Σώτη Τριανταφύλλου έχει διαβεί οριστικώς τον Ρουβίκωνα του φανατισμού, οπότε τα λεγόμενά της έχουν χάσει πλέον το κύρος και τη σοβαρότητά τους, αν είχαν ποτέ κύρος και σοβαρότητα. Το επικίνδυνο εν προκειμένω είναι ότι το ρατσιστικό πόνημα δημοσιεύεται στην δωρεάν διανεμόμενη Athens Voice, που μπορεί να την πάρει κανένας έφηβος για να μάθει-όπως γράφει στο εξώφυλλο- τον τρόπο με τον οποίο «η τέλεια τυρόπιτα γίνεται ακόμη καλύτερη», να πέσει πάνω στη Σώτη και να πει: «ρε συ, λες να έχει δίκιο αυτή, φαίνεται και μορφωμένη, ξέρει και τη λέξη 'ακροσφαλής'».
Παρεμπιπτόντως, την τέλεια τυρόπιτα τη φτιάχνει αυτός που δίνει στη Voice βαρβάτη διαφήμιση, για να έχει αράδα σελίδες και να δημοσιεύει τα φασίζοντα άρθρα της Σώτης Τριανταφύλλου.
Πηγή: avgi.gr
0 comments :
Δημοσίευση σχολίου