Αμεινίας ο Παλληνεύς: 12 + 1 λόγοι: γιατί η ανθρωπιστική και κοινωνική κρίση στην Ελλάδα έφτασε στο απροχώρητο

1. Επειδή συνεχίζεται το αίσχος των στρατοπέδων συγκέντρωσης, των απάνθρωπων κρατητηρίων όπου βρίσκονται εγκλωβισμένοι, σαπίζοντας από ασθένειες, απελπισία και αδικία, χωρίς να κατηγορούνται για τίποτε, δεκάδες χιλιάδες μετανάστες.

2. Επειδή αυτή η κατάσταση διαστρεβλώνει την ίδια την αρχή της δικαιοσύνης, καταργώντας το τεκμήριο της αθωότητας, καθιστώντας την προφυλάκιση ως ένα de facto καθεστώς για κάθε «ανεπιθύμητο», έστω και αν δεν του έχει αποταθεί καμία κατηγορία, και μάλιστα καθεστώς κράτησης πολύ πέραν του λογικά απαραίτητου χρόνου που απαιτείται για την έκδοση των απαραίτητων εγγράφων για την απέλαση του, αν είναι μετανάστης, ή την δίκη του, αν θεωρείται «ύποπτος φυγής».

3. Επειδή οι άνθρωποι στα στρατόπεδα συγκέντρωσης ανά την Ελληνική επικράτεια παρακρατούνται λοιπόν παράνομα από την Ελληνική γραφειοκρατία και τους μισθοφόρους ανθρωποφύλακες της ντόπιας Ναζιστικής χούντας επειδή παράγουν κέρδος, αφού ανά κεφαλή η συντήρηση τους κοστολογείται από την Ευρωπαϊκή ένωση σε εκατοντάδες εκατομμύρια ευρώ.

4. Επειδή εκτός από απάνθρωπη αυτή η άθλια κατάσταση του μεταναστευτικού δράματος στην Ελλάδα, αντί να αντιμετωπίζεται από τις αρχές και την κοινωνία γενικότερα ως η σημαντικότερη ανθρωπιστική κρίση στην χώρα από την εποχή του Β’ Παγκοσμίου, αντίθετα, και εξωφρενικά προκλητικά, γίνεται πεδίο αισχροκέρδειας και εκμετάλλευσης από κρατικές και παρακρατικές μαφίες.

5. Επειδή αυτές οι κρατικές, παρακρατικές ή/και ιδιωτικές μαφίες χρηματοδοτούνται από τα θηριώδη Ευρωπαϊκά κονδύλια που εισπράττει η Ελληνική κυβέρνηση, η οποία δεν δίνει λογαριασμό σε κανέναν για το πως διαχειρίζεται αυτά τα εκατομμύρια, τα οποία συνεχίζουν να πιστώνονται οι πολίτες εν ονόματι των φυλακισμένων-μεταναστών. Επί της ουσίας, οι μαφίες αυτές, με την ανοχή ή/και την συνέργεια της κυβέρνησης, εκμεταλλεύονται το δράμα των μεταναστών, τους οποίους κρατούν φυλακισμένους ως επικερδείς ομήρους, διεκδικώντας λύτρα από την Ευρώπη, αντί να τους στέλνουν σπίτια τους, όπως πρέπει και να γίνει σύμφωνα με τον νόμο στην χειρότερη των περιπτώσεων.

6. Επειδή η καλύτερη περίπτωση υποτίθεται δεν υπάρχει, δηλαδή δόλια πλασάρεται από τα Μ.Μ.Ε. ως αδύνατον το να απορροφηθούν και να προσαρμοστούν οι μετανάστες στην Ελληνική κοινωνία και αγορά εργασίας, αλλά μπορούν να υπάρχουν ως άλλοθι για την ύπαρξη κονδυλίων. Βέβαια, ούτε οι ίδιοι οι κρατούμενοι μετανάστες δεν θέλουν να σκέφτονται την περίπτωση της ένταξης τους στην Ελληνική αγορά εργασίας, θέλοντας οι περισσότεροι από αυτούς να φύγουν από την χώρα, εφ’ όσον είναι πλέον δεδομένο ότι η Ελλάδα έχει μεταμορφωθεί σε ένα απέραντο σκλαβοπάζαρο, όπου η καλπάζουσα ανεργία, των ποσοστών της τάξης του 30% σύμφωνα μόνο με τα επίσημα στοιχεία του ΟΑΕΔ, έχει οδηγήσει τους μισθούς σε προσβλητικά επίπεδα, ενώ τα ασφαλιστικά και συνταξιοδοτικά δικαιώματα έχουν εξανεμισθεί.

7. Επειδή αυτή η ακραία φτωχοποίηση αφορά τους ιθαγενείς Έλληνες, και πάλι μόνο τους εγγεγραμμένους στον ΟΑΕΔ, οπότε μπορεί κανείς να συμπεράνει πόσο δυσχερέστερη μπορεί να είναι για τους μετανάστες αυτή η κατάσταση, δεδομένου του ακραίου ρατσισμού και της προκατάληψης που μαστίζουν τις κοινωνικά και πολιτικά αναλφάβητες μάζες που αποτελούν την πλειοψηφία του γηγενούς πληθυσμού στην Ελλάδα.

8. Επειδή οι Έλληνες, στην πλειοψηφία τους, έχουν καταντήσει τόσο χοντρόπετσοι και ρατσιστές ώστε να μην συγκινούνται κατ’ ελάχιστο από το δράμα των μεταναστών στα στρατόπεδα συγκέντρωσης.

Οσονούπω όμως θα τους αφορά πολύ πιο άμεσα το θέμα της ανάπτυξης στρατιωτικοποιημένων φυλακών ανά την Ελληνική επικράτεια, ειδικά τώρα που το παρακράτος πειραματίστηκε στην καμπούρα των μεταναστών και απέδειξε ως πετυχημένο το πιλοτικό πρόγραμμα της «φυλακής ως κερδοσκοπική επιχείρηση».

Και απέδειξε η κυβέρνηση ότι οι φυλακές μπορεί να είναι κάλλιστα η μορφή της ανάπτυξης που υπόσχονταν για την χώρα λανσάροντας στους «επενδυτές» την ιδέα ενός σωφρονιστικού ιδρύματος χτισμένου με λεφτά του δημοσίου, του οποίου όμως η διαχείριση θα λειτουργεί κατ’ ανάθεση σε ιδιώτες, δηλαδή θα παραχωρείται η κερδοφόρα εκμετάλλευση του, «κατόπιν διαφανών διαγωνισμών» στα γνωστά κυκλώματα «εργολάβων», «κατασκευαστών», «υπηρεσιών σίτισης», «εταιριών ασφάλειας» και δεν συμμαζεύεται. Τα γνωστά και πάλι, χρήση δημοσίων κεφαλαίων για ιδιωτικές σπέκουλες ημετέρων.

Σε αυτό το σημείο να σημειώσω πως φαντάζομαι ότι λόγω θερινού αποκαρώματος και ποδοσφαιρικής παραζάλης ελάχιστοι Έλληνες είναι ενήμεροι για την συνεχιζόμενη απεργία πείνας 4.500 κρατούμενων σε διάφορες φυλακές της χώρας.

Οι Έλληνες και αλλοδαποί συγκρατούμενοι τους, ενωμένοι, διαμαρτύρονται κυρίως για την ανέγερση των φυλακών υψίστης ασφαλείας τύπου Γ, στις οποίες οι συνθήκες κράτησης είναι ακόμα πιο άθλιες και απάνθρωπες από τις ήδη απαράδεκτες τωρινές, κατά τις οποίες σημερινές συνθήκες στερούνται τα βασικά της επιβίωσης τους, όπως νερό, τροφή και φάρμακα αλλά και υφίστανται απάνθρωπη μεταχείριση όπως ομαδικές τιμωρίες για παραπτώματα ενός και άλλους βασανισμούς.

9. Επειδή οι επερχόμενες φυλακές υψίστης ασφαλείας «τύπου Γ», δηλαδή τα νέα Γκουαντάναμο όπου θα φυλακίζεται όποιος αποφέρει με την κράτηση του κάποιο κέρδος στο καθεστώς, ανατέθηκαν στην εταιρία δημοσίου συμφέροντος «Θέμις Κατασκευαστική», η οποία ελέγχεται ήδη από τη Δικαιοσύνη για το υπέρογκο κόστος έξι φυλακών της χώρας.

Για να καταλάβετε το μέγεθος του προβλήματος που εκπροσωπεί η «Θέμις Κατασκευαστική» σκεφθείτε ότι ο νομικός προϊστάμενος της εταιρίας αυτής, ένας κος. ονόματι Δημήτρης Σκαρίπας, κατηγορείται με κακούργημα περί «καταχραστών του Δημοσίου», ενώ του έχει απαγορευτεί η έξοδος από την χώρα από τον προηγούμενο Ιούνιο. Ο δε κος. Βασίλης Χανδακάς, πρόεδρος της «Θέμις Κατασκευαστική», αγόρασε ένα αυτοκίνητο μάρκας Audi Quatro Turbo, αξίας 8.500 ευρώ, για λογαριασμό του γραμματέα του υπουργείου Δικαιοσύνης, κο. Νίκο Κανελλόπουλο, ο οποίος αν και τυγχάνει φίλος του κου. Χανδακά, μάλλον αυτή του η σχέση δεν συγκρούεται καθόλου με το δημόσιο συμφέρον που εκπροσωπεί καθώς εποπτεύει την υπόθεση για την οποία εξετάζεται από την δικαιοσύνη η «Θέμις», της οποίας, επαναλαμβάνω, προεδρεύει ο φίλος του και συν-λάτρης των πολλών κυβικών.

Δηλαδή, με χρήματα μιας ανώνυμης εταιρίας δημοσίου συμφέροντος, χρήματα των Ελλήνων φορολογούμενων, ο γραμματέας του υπουργείου Δικαιοσύνης οδηγεί αυτοκίνητο μεγαλύτερου κυβισμού και από του ίδιου του πρωθυπουργού, και μάλιστα, αυτό τό αυτοκίνητο το οδηγεί εξυπηρετούμενος από εκείνους τους οποίους υποτίθεται ότι ελέγχει για ύποπτη διαχείριση δημοσίου χρήματος. Τα συμπεράσματα δικά σας.

Τέτοιου είδους τακτικών, συνείδησης και ηθικού φυράματος κυκλώματα λοιπόν, το λιγότερο επικίνδυνα δηλαδή, έχουν αναλάβει την κατασκευή των νέων φυλακών υψίστης ασφαλείας στην Ελλάδα, εισάγοντας έτσι στην χώρα την απαραίτητη υποδομή για να χτιστεί η βαριά βιομηχανία των ιδιωτικών ιδρυμάτων που χτίζονται με δημόσιο χρήμα προκειμένου να φυλακίζουν εκείνους που φορολογούνται σκληρά συμβάλλοντας έτσι στην ανέγερση των κελιών μέσα στα οποία θα εγκλειστούν αν δεν είναι αρκετά τυχεροί ή συνεργάσιμοι με το καθεστώς.

Υπό το άλλοθι της νομιμότητας και της ανάπτυξης δημιουργείται δηλαδή ένας φαύλος κύκλος δίωξης και ομηρείας των πολιτών και εξασφαλίζεται, με χρήμα των ίδιων αυτών πολιτών, η χρηματοδότηση ιδιωτών, και φυσικά φίλα προσκείμενων προς το απάνθρωπο καθεστώς, «εργολάβων» και «επενδυτών».

Η με υστερόβουλα κριτήρια ποινικοποίηση της ζωής σε όλο και περισσότερες εκφάνσεις της, και η παράλληλη αγορά που αναπτύσσεται από τις αποφάσεις της αναγκαστικά υπερδραστηριοποιημένης δικαιοσύνης, η οποία με την σειρά της απαιτεί όλο και περισσότερα κελιά για έναν ραγδαία αυξανόμενο αριθμό καταδίκων, είναι μια ουροβόρος συστημική διαστροφή που ανθεί εδώ και καιρό στις Ηνωμένες Πολιτείες.

Αυτή η διαστρέβλωση και εμπορευματοποίηση της δικαιοσύνης λειτουργεί βασισμένη σε ένα αυτοτροφοδοτούμενο σύστημα μεταξύ συνεργαζόμενων δικαστηρίων και ιδιωτικών συμφερόντων που θησαυρίζουν από την κατασκευή και την συντήρηση όλο και περισσότερων φυλακών. Όλα αυτά φυσικά με το ψηφοθηρικό προσωπείο της πάταξης του εγκλήματος.

Στην Αμερική, όπου η βιομηχανία ιδιωτικών φυλακών ανθεί και απολαμβάνει το μεγαλύτερο στον κόσμο ποσοστό κρατουμένων επί του γενικού πληθυσμού, έχουν ήδη καταδικαστεί για χρηματισμό διάφοροι δικαστές, οι οποίοι δωροδοκούνταν από εταιρίες διαχείρισης σωφρονιστικών ιδρυμάτων ώστε οι αποφάσεις τους να παράγουν ικανό αριθμό κατηγορούμενων, ασχέτως της απόδειξης ενοχής των κατηγορούμενων, προφυλακίζοντας δηλαδή άδικα, έτσι ούτως ώστε οι ιδιωτικές φυλακές που έχουν σύμβαση με το δημόσιο να είναι επαρκώς γεμάτες και άρα κερδοφόρες.

Δεν χρειάζεται να διευκρινίσει κανείς ποιος πληρώνει αυτές τις εταιρίες για την συντήρηση των φυλακών και των κρατουμένων – το δημόσιο φυσικά, αυτό το ίδιο το κακό δημόσιο που διώκουν ανελέητα οι νεοφιλελεύθεροι, όποτε δεν μπορούν δηλαδή να το εκποιήσουν ή να το αφαιμάξουν. Επίσης αυτονόητο είναι ποια τμήματα του πληθυσμού εκπροσωπούνται κατά κύριο λόγο στις φυλακές – προλετάριοι, φυλετικές μειονότητες, έγχρωμοι, άνθρωποι που δεν είναι ψυχικά υγιείς αλλά δεν είναι ασφαλισμένοι ώστε να νοσηλευτούν. Οικονομικά εύρωστοι λευκοί εγκληματίες, τα μέλη του λεγόμενου «white collar crime», σπανίως καταλήγουν στην φυλακή, αφού έχουν την άνεση να εκπροσωπηθούν στα δικαστήρια από τους «κατάλληλους» δικηγόρους.

10. Επειδή η πολιτική κατάσταση που επιτρέπει αυτά τα φαινόμενα στην Ελλάδα όχι μόνο δεν λέει να αλλάξει, αλλά ούτε καν εννοεί να μετακινηθεί στο ελάχιστο από εκείνες τις δομές εξουσίας και τα πρόσωπα που είναι υπεύθυνα όχι μόνο γι’ αυτές τις ανθρωπιστικές κρίσεις και σκοτεινές εξελίξεις, αλλά και για την κατάρρευση της οικονομίας, της αγοράς εργασίας και των ασφαλιστικών ταμείων.

Σταθερά, και μόνο με εσωτερικές ανακατατάξεις, κυβερνάει η ίδια ακριβώς κάστα ανθρώπων, δημιουργώντας και επιβάλλοντας κλίμα από τα ίδια τηλεοπτικά κανάλια και κατ’ εντολή των ίδιων επιχειρηματιών και εργολάβων, όσα σκάνδαλα και χρέη και αν έχουν συσσωρεύσει αυτοί, όσο βρόμικο κύκλωμα και αν αποτελούν στην συνείδηση του λαού, ο οποίος σχιζοφρενικά και αυτοκαταστροφικά επιμένει να στηρίζει αυτόν τον συρφετό είτε με την ψήφο του ή την απάθεια του.

Κανένας δεν φαίνεται να ενοχλείται έστω και κατ’ ελάχιστο από μια πενταετία ξεπουλήματος της γης και των υποδομών, ένα στρατιωτικής έκτασης σχέδιο εκποίησης της δημόσιας περιουσίας στο οποίο έχουν επιδοθεί εκείνοι που κυβερνάνε την Ελλάδα με τον τρόπο εκείνο που θα διατηρήσει την ευμένεια των δανειστών τους. Και είναι δανειστές αυτών των κυβερνώντων και όχι της χώρας συνολικά οι Ευρωπαίοι «εταίροι» και οι υπόλοιποι ψευδο-ευεργέτες τοκογλύφοι, επειδή τα χρήματα που δανείζουν με υπέρογκους τόκους και με εξαθλιωτικούς όρους δεν φτάνουν ποτέ στον Ελληνικό λαό, αλλά ακολουθούν τις διαδρομές συγγενών, φίλων και διαπλεκόμενων της κυβέρνησης, όπως αυτές χαρτογραφήθηκαν από την Λίστα Λαγκάρντ.

11. Επειδή η αδράνεια της εξέλιξης της πολιτικής κατάστασης στην Ελλάδα δεν είναι μόνο ένα σύμπτωμα σήψης της συγκεκριμένης διεφθαρμένης ηγεσίας, ούτε αποκλειστικά μια τεχνητή τροχοπέδη που προκαλείται από την άρνηση της ολιγαρχικής πλουτοκρατίας να επιτρέψει τις διαδικασίες που θα άλλαζαν τις ισορροπίες δυνάμεων, διακινδυνεύοντας τα κατεστημένα συμφέροντα δεκαετιών.

Η πολιτική και κοινωνική καθήλωση της Ελληνικής κοινωνίας στα ίδια πρόσωπα και πράγματα αντανακλά μια γενικότερη αντιπάθεια προς την έννοια της αλλαγής, έναν συντηρητισμό που ριζοσπαστικοποιείται όλο και πιο αντιδραστικά, εκφράζοντας το γερασμένο σκεπτομορφικό του όλο και πιο ηλικιωμένου πληθυσμού, ο οποίος παραμένει προσκολλημένος σε φθαρμένα πρόσωπα, ετοιμόρροπους θεσμούς και αρτηριοσκληρωτικές αντιλήψεις.

Ακόμα χειρότερα, αυτή η καθήλωση στις ίδιες παραμέτρους δεν χαρακτηρίζει μόνο την ολοένα και αυξανόμενη δεξαμενή ψηφοφόρων τρίτης ηλικίας, αλλά και την νέα γενιά, η οποία αδυνατεί να αυτονομηθεί οικονομικά και συνειδησιακά, και έτσι δεν μπορεί και να εκφράσει νεωτερικό λόγο, αφού εξαρτάται επιβιωσιακά από τους γονείς και τους παππούδες σχεδόν εφ’ όρου ζωής πλέον, ή σίγουρα στα πιο δημιουργικά χρόνια, αν σκεφτεί κανείς ότι η ανεργία για τους νέους κάτω των 25 ετών αγγίζει το 60%.

Ακριβώς όπως κάθε άλλος οργανισμός που αρνείται να περάσει στο επόμενο στάδιο εξέλιξης, έτσι και η Ελληνική κοινωνία βρίσκεται σε άμεσο κίνδυνο, αν όχι εξαφάνισης της, τότε διά της βίας μετάλλαξης της και υποκατάστασης της από ένα αποικιακό παρακράτος, συντηρούμενο από τους είλωτες που μοχθούν για την ευημερία των εγκληματιών που το διοικούν.

12. Επειδή η βιομηχανία της συντήρησης και της καθήλωσης στην Ελλάδα έχει φτάσει σε επίπεδο παροξυσμού, προσπαθώντας διά της βίας να επιβάλλει ως τετελεσμένο γεγονός ένα καθεστώς του είδους που σφετερίζεται οτιδήποτε, και ειδικότερα το τρίπτυχο «πατρίς-θρησκεία-οικογένεια», προκειμένου να κατασκευάσει άλλοθι για την εγκληματική του δραστηριότητα.

Οι πάσης φύσης εθνικιστικές εμμονές παρουσιάζονται ως δημαγωγικά άλλοθι για εγκληματίες του κοινού ποινικού δικαίου.

Σε κυβερνητικά πόστα φιγουράρουν καρικατούρες ανθρώπων που παριστάνουν τους πολιτικούς ενώ δεν είναι τίποτε άλλο από αποβράσματα με παρελθόν σε Ναζιστικές εγκληματικές οργανώσεις ή ακραία διεφθαρμένοι και διαπλεκόμενοι απατεώνες με δεκαετίες σκανδάλων να τους ακολουθούν σαν άσχημη μυρωδιά όπου και αν εμφανίζονται.

Μεσαιωνικές κατάρες ακούγονται διαρκώς από ιερείς της Εκκλησίας που κατακεραυνώνουν κάθε είδους διαφορετικότητα ενώ ταυτόχρονα σιωπούν για τα ανθρωπιστικά εγκλήματα που διαπράττει η άρχουσα τάξη, με την οποία φυσικά η ίδια Εκκλησία διατηρεί άριστες σχέσεις αμοιβαίου συμφέροντος.

Και όμως – και όμως, όλοι αυτοί οι εν πολλοίς εγκληματίες παραμένουν ακλόνητοι, δεν τους αγγίζει κανείς και τίποτε, αιώνια προσκολλημένοι στα τηλεπαράθυρα, στα έδρανα της Βουλής, στα αξιώματα τους, θαρρείς υπεράνω νόμου, διαιωνίζοντας το νοσηρό κλίμα που καθιστά ως κανονικότητα τις περιπτώσεις σαν την προαναφερθείσα «Θέμις Κατασκευαστική», η οποία δεν είναι τίποτε άλλο από μια λεπτομέρεια, αφού όλο και περισσότεροι «επιχειρηματικοί παράγοντες» σκιώδους υπόληψης και αμφιλεγόμενου παρελθόντος, το λιγότερο, βρίσκουν τον δρόμο μέχρι την κορυφή της πολιτικής εξουσίας, διεκδικώντας την επικυριαρχία και εκμετάλλευση ολόκληρων συνοικιών, όπως ο Μαρινάκης στον Πειραιά, ή ο Μελισσανίδης στην Δραπετσώνα.