- Ρε συ, χανόμαστε! - Ε! και λοιπόν;

Η Κυβέρνηση, που έχει λόγους να παραμένει στην εξουσία, αποφάσισε μετά τα εκλογικά αποτελέσματα ανασχηματισμό. Για τις εντυπώσεις φυσικά. Ώσπου να ξεθυμάνουν αυτές, κάποιος χρόνος παραμονής της σ` αυτή εξασφαλίζεται. Και αυτό είναι το κύριο που επιδιώκει, την παραμονή της. 

Κι ενώ πλειοψηφία δεν έχει παρά μόνο κοινοβουλευτική, που απέχει παρασάγγες, 20 ποσοστιαίες μονάδες, από την ψηφική, κρατιέται με κάθε τρόπο στη θέση του «κυβερνάν». Για να επιμένουν βέβαια οι άνθρωποί της να παραμένουν με νύχια και με δόντια στην εξουσία, θα πρέπει κατ` αρχήν να έχουνε ισχυρό λόγο να τους το επιβάλλει και να μπορούν κατά δεύτερο με νομικές αλχημείες να τον εκπληρώνουν, τη μειοψηφία δηλαδή του 30% να την κάνουνε κοινοβουλευτική πλειοψηφία, 151 έδρες. Ας αντιβαίνει αυτό στο Σύνταγμα, που θέλει πηγή κάθε εξουσίας το λαό και στην Κυβέρνηση την πλειοψηφία του.


Του Αλέκου Τζιόλα


Πάντα υπάρχει τρόπος και στη Δημοκρατία, αν είναι ισχυρή προσωπική ανάγκη, να παραβιάζεται το Σύνταγμα με εκλογικούς νόμους της αλχημείας. Αν είναι βέβαια ανάγκη να επιβληθεί δικτατορία, τότε το Σύνταγμα παραβιάζεται με ερπύστριες.

Στην εκλογική μας τραμπάλα(ανάρτηση 21.04.2012) λέγαμε ότι οι δημοκρατικές μας κυβερνήσεις με ένα ποσοστό 35% των ψήφων μπορούν χάρη σε νομικές αλχημείες να έχουνε κοινοβουλευτική πλειοψηφία. Τότε δεν ήταν ακόμη ψηφισμένος ο χονδροειδής νόμος του Παυλόπουλου που χαρίζει στο πρώτο κόμμα 50 έδρες, ώστε και κάτω από το 35% να έχει αυτό 151 έδρες. Τώρα που ισχύει μπορεί και με 30% ένα κόμμα ή δύο να σχηματίσουνε κοινοβουλευτική πλειοψηφία και να αποτελέσουν Κυβέρνηση. Κι έτσι έχουμε αυτό το ευρύ χάσμα μεταξύ ψηφικής και κοινοβουλευτικής πλειοψηφίας και στραγγαλισμό βέβαια της αρχής της πλειοψηφίας και της αρχής της δεδηλωμένης, που απαιτεί η Δημοκρατία να ισχύουν.

Έγινε λοιπόν ο ανασχηματισμός για το λόγο που είπαμε και στη βάση φυσικά της πολιτικής εμβέλειας του Πρωθυπουργού, που δεν πάει πέρα από την άκρα δεξιά. Παίρνει τον έναν και τον βάζει στη θέση του άλλου με εσπευσμένη όμως δημόσια δήλωση, μη τυχόν και τον δυσαρεστήσει για πολύ, ότι τον άλλο θα τον ξαναχρησιμοποιήσει από Σεπτέμβρη στη θέση του πρώτου. Υπουργοποιεί και τον ανεξάρτητο πανεπιστημιακό Λομβέρδο. Άρα η εμβέλεια του Πρωθυπουργού δεν είναι τόσο περιορισμένη, όσο έλεγα, θα μου πει κάποιος. Πήρε και άνθρωπο από άλλο φάσμα. Ρευστό, θα του πω εγώ, οπότε σαν ρευστό μπορεί κάποιες φορές να είναι και ταυτόσημο με εκείνο της αμοιβαίας αλλαγής.

Ο πανεπιστημιακός μας δάσκαλος ξεκίνησε την πολιτική του σταδιοδρομία θητεύοντας ως νεολαίος στην Αριστερά. Είδε μεγαλώνοντας ότι η πολιτική στο Πασόκ εξακολουθεί να έχει ψωμί, πήγε στις τάξεις του και αλληλοϋπηρετήθηκαν χρόνια. Όταν τέθηκε θέμα είχε σκοπεύσει να διεκδικήσει και την αρχηγία στο κόμμα, μετάνιωσε όμως και την άφησε στον «ομόκλινό» του ιδεολογικά το φίλο του Βενιζέλο. Ως Υπουργός πάντως διαφορετικών Υπουργείων αφού υπηρέτησε τα μνημόνια, του `ρθε κάποια στιγμή μια κρίση που τα υπηρετούσε, γιατί έβλεπε ότι σβήνει πολιτικά, και παίρνει δρόμο από το κόμμα. Είχε παύσει εξάλλου να είναι Υπουργός. Δηλώνει ανεξάρτητος. Μετά αποφασίζει να φτιάξει κόμμα δικό του. Δεν τον ακολουθεί κανείς. Μάζεψε πέντε προσωπικότητες σαν αυτές που νιώθουν αδικημένες και περιφέρονται εδώ κι εκεί μπας και τους δει κανένας πολιτικός γυρολόγος και αναγνωρίσει την αξία τους. Το έφτιαξε.

Αφού είδε πως δεν προχωρούσε – και πώς να προχωρήσει; - πηγαίνει δεν πηγαίνει, πώς να το ξέρουμε τόσο κινητός που είναι; - στην Ελιά που βγήκε από το Πασόκ, αντικαθιστώντας το μάλιστα, για να έχει ξανά ερωτοτροπίες με κόμμα εξουσίας, για να τον δει ο Σαμαράς ότι λιγουρεύεται εξουσία, ο οποίος Σαμαράς έχει και μεγάλη ανάγκη τους ανεξάρτητους βουλευτές, οπότε, ας είναι ρευστός, τον πιάνει ταχυδακτυλουργικά– έχει και τέτοιες ικανότητες ο Πρωθυπουργός μας- και αυτή την ασταθή «αξία» την επανυπουργοποιεί. Τον τοποθέτησε μάλιστα στο Υπουργείο Παιδείας, για να μη λείπουν τα πρότυπα από τις νέες γενιές.

Καταλαβαίνεται γιατί έλεγα στο προηγούμενο κείμενό μου ότι «αν δεν πίστευα στη δημοκρατία ούτε ήμουνα αριστερός, και μου ζητούσατε να επιλέξω ανάμεσα σε Βενιζέλο – παίρνω έναν τυχαίο εκπρόσωπο του διεφθαρμένου πολιτικού μας συστήματος – και τη Χρυσή Αυγή, είστε σίγουροι ότι θα προτιμούσα το Βενιζέλο;». Το Λομβέρδο βάλτε εσείς τώρα, που είναι επίσης άλλος «τυχαίος εκπρόσωπος του διεφθαρμένου πολιτικού μας συστήματος».

Για να κάνει βέβαια ο Πρωθυπουργός τέτοιου είδους επιλογές κατά τον ανασχηματισμό, φαίνεται πως και η ηθική του δε θα έχει πολύ έρμα. Και πώς να το έχει, αφού ο ίδιος την έχει υποσκάψει χρόνια πριν.
Ρίχνει την Κυβέρνηση Μητσοτάκη, γιατί δεν ακολουθούσε, λέει, εθνικό δρόμο, και θέλοντας να ανακηρύξει τον εαυτό του εθνοπατέρα, φτιάχνει δικό του κόμμα, από το οποίο του `μεινε μόνο η καδραρισμένη χαρμόσυνη και διθυραμβική δήλωση του Ελύτη, μιας άλλης πνευματικής προσωπικότητας με πολύ βαρύ ηθικό φορτίο! Κατόπιν ο Καραμανλής ο νεότερος τον χρειάζεται, για να ενισχύσει τη θέση του στο κόμμα, αλλά και το κόμμα, και τον παίρνει στη ΝΔ τοποθετώντας τον στη θέση Υπουργού Πολιτισμού, για να διορίσει ο Πρωθυπουργός μας ως Υπουργός τότε μόνο από την εκλογική του περιφέρεια τη Μεσσηνία υπαλλήλους στο Μουσείο της Ακρόπολης, ενώ τελευταία τελευταία ως Πρωθυπουργός πια απολύει την καθηγήτρια που συλλαμβάνει το γιο του να κλέβει σε διαγώνισμα.
Και για να γίνει τέλος Πρωθυπουργός, έπρεπε να αναποδογυρίσει τον εαυτό του και από αντιμνημονιακός να δείξει μνημονιακός. Και αυτό έγινε, για να εξασφαλίσει το χρίσμα του Πρωθυπουργού από τους εταίρους μας.

Αλλά και τι να κάνει ο κακομοίρης; Εγώ τον καταλαβαίνω. Να τα βάλει με τον εαυτό του; Αφού γι` αυτό τον αναποδογύρισε και τοποθετήθηκε Πρωθυπουργός, για να τον προσέχει, και θα τον προσέχει περισσότερο από τη θέση του αυτή, τη στιγμή μάλιστα που τα πολιτικά του πεπραγμένα επισύρουν βαρύτατες ποινικές κυρώσεις κι αν φύγει από αυτή τη θέση, θα επέλθουν. Και αυτό δεν ισχύει μόνο για το πρόσωπό του, αλλά για όλους τους συγκυβερνώντες συνεργούς του. Γι` αυτό και μένουν αγκιστρωμένοι στην εξουσία, ακόμη και αντισυνταγματικά.

Και ο εγγυητής του Συντάγματος τι κάνει; Γιατί δεν επεμβαίνει; Επειδή και αυτός είναι δικός τους. Τον βρήκανε μοναδικό «αδιάφθορο» μέσα στο πλήθος των «διεφθαρμένων» του Πασόκ και τον επιλέξανε. (Οι χαρακτηρισμοί είναι του Καραμανλή που τον επέλεξε). Οπότε: Έχει λόγους η Κυβέρνηση να κλείσει εσπευσμένα και πρόωρα τη Βουλή, γιατί της ήρθε φάκελος που την καίει; Κλείνει τη Βουλή και ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας υπογράφει λέγοντας ό, τι του έχουνε πει.

Και ο λαός τι κάνει θα μου πείτε, τι θέση παίρνει απέναντι σε όλα αυτά; Δεν αντιδρά; Αφού χανόμαστε.

Ε! και λοιπόν; Απαντά ο λαός που ούτε για τη δική του επιβίωση δε δείχνει να νοιάζεται πια. Συντηρείται μόνο από τα κόπρανά του. Όσο θα συντηρείται. Ποια είναι αυτά μη ρωτάτε. Ο λόγος έγινε.


Αλέκος Τζιόλας για το tvxs.gr