Πότε θα πεθάνει ο βασιλιάς δολάριο;

Οι εξελίξεις στην Ουκρανία και η προσέγγιση Ρωσίας -Κίνας πυροδοτούν νέα διαμάχη για τη βιωσιμότητα του δολαρίου ως παγκόσμιου νομίσματος

«Όλα τελειώνουνε κι όλα περνάνε, ιδέες βασίλισσες κακογερνάνε» έλεγε κάποτε ο Κώστας Βάρναλης. Και αν η πρόβλεψή του ισχύει και για τους βασιλιάδες, εκτός από τις βασίλισσες, αρκετοί οικονομολόγοι και διεθνείς αναλυτές προβλέπουν ότι ένας από τους «κακογερασμένους» μονάρχες που παίρνουν το δρόμο της απόσυρσης είναι και το δολάριο ως παγκόσμιο νόμισμα.

Οι ιστορικοί, που έχουν τη δυνατότητα να βλέπουν τις εξελίξεις σε βάθος αιώνων δεν έχουν την παραμικρή αμφιβολία για την μελλοντική συντριβή του εθνικού νομίσματος των ΗΠΑ. Το Βυζάντιο διατηρούσε κάποτε το προνόμιο να εκδίδει το «παγκόσμιο νόμισμα» με την βεβαιότητα που το κάνει σήμερα και η αμερικανική κεντρική τράπεζα, σύντομα όμως είδε την οικονομική παντοκρατορία του να αντικαθίσταται από τα δουκάτα της Βενετίας και αργότερα από τα ασημένια νομίσματα της Ισπανίας.

Στα τέλη του 19ου αιώνα, όταν το 60% του παγκόσμιου εμπορείου πραγματοποιούνταν σε βρετανικές λίρες, οι κεντρικοί τραπεζίτες ορκίζονταν στο στέμμα ότι δεν υπήρχε τίποτα που θα μπορούσε να απειλήσει τη νομισματική κυριαρχία του Λονδίνου. Ακριβώς έναν αιώνα (και δυο παγκόσμιους πολέμους) αργότερα η λίρα θύμιζε ένα σωρό από στάχτες σε σχέση με το παλαιό μεγαλείο της. Το πρόβλημα είναι ότι αυτό που μπορούν να προβλέψουν με βεβαιότητα οι ιστορικοί για το μέλλον του δολαρίου, δεν μπορούν να το κάνουν τόσο εύκολα οι δημοσιογράφοι και οι οικονομολόγοι που καλούνται να «μαντέψουν» τι συμβεί όχι σε βάθος αιώνων αλλά μερικών χρόνων.

Ρώσικη ρου(β)λέτα

Από την πρώτη στιγμή που η Ουάσινγκτον επέβαλε οικονομικό αποκλεισμό στη Μόσχα, για τη στάση της στην Ουκρανία, τα ρωσικά μέσα ενημέρωσης άρχισαν να διαρρέουν ότι υψηλόβαθμα στελέχη της Gazprom και στενοί συνεργάτες του Πούτιν εισηγούνται την αντικατάσταση του δολαρίου ως μέσου συναλλαγών στην αγορά ενέργειας.

Αρχικά οι σχετικές πληροφορίες αντιμετωπίστηκαν σαν ένα ακόμη επεισόδιο στον πόλεμο της προπαγάνδας και δεν ήταν λίγοι αυτοί που μιλούσαν για το ποντίκι-ρούβλι που βρυχάται απέναντι στον βασιλιά δολάριο. Ύστερα όμως από την κολοσσιαία ενεργειακή συμφωνία στην οποία κατέληξε η Μόσχα με το Πεκίνο, αυτό που αρχικά φάνταζε σαν μπλόφα της ρωσικής διπλωματίας άρχισε να προκαλεί έντονη ανησυχία στην απέναντι πλευρά του Ατλαντικού.

Μπορεί η συγκεκριμένη συμφωνία να μην περιείχε ρήτρες για την αντικατάσταση του δολαρίου από το ρωσικό ρούβλι ή το κινεζικό ρενμιντί (γουάν), λίγες ημέρες αργότερα όμως ο διευθύνων σύμβουλο της Gazporm, Αντρέι Γκρουγκλόφ, δήλωσε μέσω του Bloomberg ότι το σενάριο αντικατάστασης του δολαρίου στις διμερείς συναλλαγές της Κίνας και της Ρωσίας είναι ακόμη στο τραπέζι.

Η συζήτηση πέρασε γρήγορα και σε επίπεδο των κεντρικών τραπεζών καθώς εκπρόσωποι των δυο πλευρών συζήτησαν σενάρια αλλαγής των συναλλαγματικών τους αποθεμάτων και έκδοσης και αγοράς ομολόγων στα εθνικά νομίσματα.

Παρόλα αυτά, όσοι οικονομολόγοι προέβλεψαν τις τελευταίες δεκαετίες το τέλος του βασιλιά δολαρίου και την αντικατάστασή του από το ευρώ ή από κάποιο «καλάθι νομισμάτων», δηλαδή από ένα σύστημα που θα στηρίζεται στη μέση αξία των ισχυρότερων νομισμάτων του πλανήτη, είτε αναγκάστηκαν να μεταθέσουν τις προβλέψεις τους για το μέλλον ή απλώς να ζητήσουν ταπεινά συγγνώμη.

Η Ουάσινγκτον έπαιξε καθοριστικό ρόλο στην αποτυχία αυτών των προβλέψεων παρεμβαίνοντας, ακόμη και στρατιωτικά, όταν ξένες πετρελαιοπαραγωγές δυνάμεις εξέφραζαν «φωναχτά» την ιδέα τους να αντικαταστήσουν το εθνικό νόμισμα των ΗΠΑ στις συναλλαγές. Ο Σαντάμ Χουσεϊν βρέθηκε να κρέμεται σε ένα σκοινί στη Βαγδάτη, το άψυχο σώμα του Καντάφι σέρνονταν αιμόφυρτο στους δρόμους της Λιβύης ενώ όσοι άλλοι ηγέτες είχαν τολμήσει να ψελλίσουν παρόμοιες ιδέες (από τον Αχμεντινετζάντ στο Ιράν μέχρι τον Ούγκο Τσάβες στη Βενεζουέλα) αντικαταστάθηκαν από προέδρους και πρωθυπουργούς που είτε δεν θέλουν είτε αισθάνονται ότι δεν μπορούν να αμφισβητήσουν την παντοκρατορία του δολαρίου.

Παρόλα αυτά το ισχυρό χαρτί της Ουάσινγκτον, δηλαδή η στρατιωτική και γεωπολιτική υπεροχή, με την οποία επιχειρεί να διατηρήσει τη νομισματική της κυριαρχία, ενδέχεται να μετατραπεί και σε αχίλλειο πτέρνα του δολαρίου. Δεν είναι λίγες οι ευρωπαϊκές κυβερνήσεις, με πρώτη αυτή της Γαλλίας, που δέχονται καθημερινά παράπονα από τράπεζες όπως η BNP για τις οικονομικές κυρώσεις που επιβάλλει κατά διαστήματα η Ουάσινγκτον σε βασικούς εμπορικούς εταίρους της ΕΕ όπως η Ρωσία και το Ιράν. Συγκεκριμένα η BNP κινδυνεύει να χάσει 10 δισεκατομμύρια δολάρια κατηγορούμενη για οικονομικές δοσοληψίες με ιρανικές εταιρείες, τις οποίες ο πρόεδρος Ομπάμα τοποθέτησε σε μαύρη λίστα χωρίς καν να ζητήσει τη γνώμη της ευρωπαϊκής ένωσης.

Ο μόνος λόγος για τον οποίο η Ουάσινγκτον μπορεί να επιβάλλει τη θέλησή της στη συγκεκριμένη περίπτωση είναι ότι η κεντρική της τράπεζα εκδίδει το νόμισμα των διεθνών συναλλαγών το οποίο στηρίζει και με στρατιωτικά μέσα. Διαισθανόμενη τη δυσφορία αρκετών παικτών της παγκόσμιας οικονομικής σκακιέρας η Κίνα χαλάρωσε το τελευταίο διάστημα τους περιορισμούς στη χρήση του εθνικού της νομίσματος ώστε να μπορεί να χρησιμοποιηθεί ευκολότερα σαν αποθεματικό από άλλες τράπεζες. Το αποτέλεσμα ήταν ότι σύντομα του γουάν ξεπέρασε το ευρώ ως το δεύτερο πιο διαδεδομένο νόμισμα διεθνών συναλλαγών μετά το δολάριο.

Ο μεγάλος Ευρωπαίος ασθενής

Ανεξαρτήτως της έκβασης που θα έχουν οι συνομιλίες για την αντικατάσταση του δολαρίου ως μέσου συναλλαγών στην αγορά ενέργειας, εύκολα μπορεί να προβλέψει κανείς ποιος θα είναι ο μεγάλος χαμένος σε περίπτωση προώθησης των σχεδίων σινο-ρωσικής συνεργασίας: Η Ευρωπαϊκή Ένωση.

Το ευρώ, που μέχρι πρόσφατα παρουσιάζονταν ως ο αδιαφιλονίκητος «δελφίνος για την αντικατάσταση του δολαρίου, περιθωριοποιείται όχι μόνο λόγω τω δομικών αδυναμιών του αλλά και γιατί οι Βρυξέλλες φαίνεται ότι ποντάρισαν σε λάθος «άλογο» αποδεχόμενες τις αμερικανικές κυρώσεις απέναντι στη Ρωσία. Σε σχετικά πρόσφατη ανάλυσή του ο σύμβουλος του Πούτιν, Σεργκέι Γκλαζίεφ, υποστήριζε ότι ενδεχόμενη κλιμάκωση του ρωσικού αποκλεισμού θα στοιχίσει στην ΕΕ τουλάχιστον ένα τρισεκατομμύριο δολάρια καθώς οι ρωσικές εταιρείες δεν θα είναι σε θέση να εξυπηρετήσουν τα χρέη τους σε ευρωπαϊκές τράπεζες (μια πρόβλεψη που αποτελεί παράλληλα και απειλή από τη Μόσχα) ενώ η Ευρώπη θα πρέπει να ξεχάσει την Gazprom για την ενεργειακή της τροφοδοσία και να στηριχθεί στο πολύ ακριβότερο υγροποιημένο φυσικό αέριο των ΗΠΑ.

Ο Γκλαζίεφ προέβλεπε επίσης ότι μια τέτοια εξέλιξη θα προσδέσει ακόμη περισσότερο την ΕΕ στην Διατλαντική Συμφωνία Εμπορίου και Επενδύσεων (TTIP) «μετατρέποντας την Ευρώπη σε οικονομική αποικία των ΗΠΑ». Αν και οι προβλέψεις του συμβούλου του Πόυτιν μπορεί να χαρακτηριστούν από ορισμένους σαν ένα συνονθύλευμα απειλών και ευσεβών πόθων σε καμία περίπτωση δεν μπορεί κανείς να τις αγνοήσει.

Ο βασιλιάς δολάριο μπορεί να αντέξει τις πιέσεις ή μπορεί να καταποντιστεί υπό το βάρος των ιστορικών εξελίξεων. Το ερώτημα είναι αν ο βασιλιάς ευρώ, λόγω των δομικών αδυναμιών του αλλά και άστοχων πολιτικών επιλογών κινδυνεύει, να μετατραπεί σε βασιλιά καρνάβαλο στον εντεινόμενο νομισματικό πόλεμο.

Άρης Χατζηστεφάνου
ΕΠΙΚΑΙΡΑ Ιούλιος 2014

http://info-war.gr/

Ο ταλαντούχος οικονομικός σύμβουλος της Eurobank!

Του Γιάννη Βαρουφάκη

«Όλοι πρέπει να κρινόμαστε από το έργο μας και την αποτελεσματικότητά μας».

• Αυτή δεν είναι η βασική αρχή της αξιολόγησης που με ενθουσιασμό προωθούν οι θιασώτες των μεταρρυθμίσεων στην χώρα μας;
• Η αρχή αυτή δεν πρέπει να ισχύει για τους άρτι διορισθέντες υπουργούς, ιδίως για τους «τεχνοκράτες» που χειρίζονται τα πιο λεπτά και καίρια ζητήματα - όπως π.χ την διαπραγμάτευση για το δημόσιο χρέος;

Στον πρόσφατο ανασχηματισμό υπουργός οικονομικών ανέλαβε ο κ. Γκίκας Χαρδούβελης. Από όλες του τις ιδιότητες επιτρέψτε μου να εστιάσω σε δύο: 

(Α) Εκείνη του Οικονομικού Σύμβουλου, και επικεφαλής του τμήματος Οικονομικών Μελετών, της τράπεζας Εurobank, την οποία κατείχε συνεχώς από το 2000 έως το 2014 - μια μακρά περίοδο που καλύπτει όλες της φάσεις της ελληνικής τραγωδίας: από την είσοδο μας στην Ευρωζώνη έως και την τετραετή εθνική μας μνημονιακή περιπέτεια. 

(Β) Του συμβούλου του κ. Παπαδήμου κατά την διάρκεια της πρωθυπουργίας του τελευταίου, τότε που σχεδιαζόταν το ΡSI και, δη, η ανακεφαλαιοποίηση της Εurobank, και των υπόλοιπων τραπεζών.

Στο άρθρο που ακολουθεί δεν θα ασχοληθώ καθόλου με την ακολουθία των μακροοικονομικών αστοχιών του κ. Χαρδούβελη σε όλη αυτή την περίοδο.

Δεν θα αναφερθώ στην ένταξη του στην περί τον κ. Σημίτη ομάδα των οικονομολόγων που, το 2000, θεωρούσαν ότι η Ευρωζώνη είχε δομηθεί σωστά, που μας μιλούσαν για την επερχόμενη «σύγκλιση», που αρνούνταν ότι το 2008 θα σηματοδοτούσε Κρίση του Ευρώ, που το 2ο1ο υποστήριζαν ότι το Μνημόνιο Νο.1 ήταν μια καλή συμφωνία, που προέβλεπαν ανάπτυξη από τις αρχές του... 2012, που επιχειρηματολογούσαν ότι η αναδιάρθρωση του χρέους ήταν και ανεπιθύμητη και αχρείαστη, που το 2012 εκθείαζαν την... αναδιάρθρωση του χρέους (ισχυριζόμενοι ότι το χρέος κατέστη βιώσιμο) κ.ο.κ.
Όχι, σήμερα θα εστιάσω αποκλειστικά στην τράπεζα την οποία συμβούλευε έως την προηγούμενη εβδομάδα από την σημαντική, και αδρά αμειβόμενη, θέση του επικεφαλής του τμήματος Οικονομικών Μελετών που στόχο είχε να συμβουλεύει το ΔΣ της Εurobank ώστε τα μέλη του, και ο Διευθύνων Σύμβουλος, να αποφεύγουν τις κακοτοπιές.

Πόσο καλά έκανε την δουλειά αυτή ο σημερινός υπουργός οικονομικών, την οποία του εμπιστεύτηκε η διοίκηση της Εurobank; Αυτό που είναι γνωστό τοις πάσι είναι ότι η Εurobank όχι μόνο πτώχευσε αλλά και ότι, από τις τέσσερις «συστημικές» τράπεζες, η πτώχευση της ήταν η πιο ηχηρή, η εντυπωσιακότερη και η «βαθύτερη».

Ερώτημα: Ο κ. Χαρδούβελης, ως επικεφαλής του τμήματος Οικονομικών Μελετών, είχε προειδοποιήσει την διοίκηση της Εurobank ότι όδευαν ολοταχώς προς τα βράχια; Από τα δημοσιευμένα κείμενα του, κάτι τέτοιο δεν προκύπτει. Το αντίθετο μάλιστα: Διέπονταν από υπεραισιόδοξες προβλέψεις τόσο για την πορεία της τράπεζας όσο και για τον τραπεζικό κλάδο συνολικά. 

Βέβαια, μπορεί κάποιος να πει, με μια δόση λογικής, ότι ο Οικονομικός Σύμβουλος μιας μεγάλης τράπεζας που κινδυνεύει με πτώχευση, δεν δικαιούται να πει την αλήθεια δημοσίως, καθώς κάτι τέτοιο θα έσπερνε τον πανικό και θα έφερνε την άμεση κατάρρευση της τράπεζας. Σωστά.
Σε αυτή την περίπτωση, θα περίμενε κανείς από τον κ. Χαρδούβελη να έχει στείλει, εμπιστευτικά, το ένα προειδοποιητικό μήνυμα μετά το άλλο, στο ΔΣ και τον διευθύνοντα σύμβουλο της Εurobank - προειδοποιώντας τους για το Μνημόνιο 1, για το κούρεμα (ΡSΙ) του 2012, για την «επαναγορά χρέους» που ακολούθησε, για το πραγματικό μέγεθος της ύφεσης (και των μη εξυπηρετούμενων δανείων) που θα έπληττε την τράπεζα κλπ.
Το έκανε αυτό; Τώρα που ο κ. Χαρδούβελης έχει προαχθεί σε υπουργό οικονομικών της χώρας, καλό θα ήταν να απαντούσε σε αυτό το καίριο ερώτημα. Δεν είπαμε ότι όλοι πρέπει να αξιολογούμαστε; Μπορεί ο νέος υπουργός οικονομικών της χώρας, σε μια τόσο κρίσιμη καμπή για την Ελλάδα, να αποτελεί εξαίρεση; Όσο περιμένουμε για απαντήσεις, από τον κ. Χαρδούβελη ή την Εurobank, ας ρίξουμε μια ματιά σε αυτά που γνωρίζουμε για την Εurobank, την οποία ο κ. Χαρδούβελης συμβούλευε έως τόσο πρόσφατα:

Το 2013, το ελληνικό κράτος, μέσω του Ελληνικού Ταμείου Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας, επένδυσε €5,8 δις στην Εurobank, καταβάλλοντος €1,54 για κάθε μετοχή και αποκτώντας έτσι το 95% της τράπεζας.
Επιπλέον, το κράτος αγόρασε επιπλέον προνομιούχες μετοχές αξίας €1,25 δισ. Το κράτος παρέδωσε την Ρostbank στην Εurobank αφού πρώτα ξόδεψε €4,ο6 δις ώστε να καλύψει το «κενό χρηματοδότησης» της Ρostbank αλλά και ακόμη «55ο εκ. για την ανακεφαλαιοποίησή της.

• Βοήθησε την Εurobank να απορροφήσει την διεφθαρμένη, πτωχευμένη Ρroton Bank δωρίζοντας στην Εurobank €760 εκ. για να καλύψει το «κενό χρηματοδότησης» της Ρroton, και επί πλέον €550 εκ. νέων κεφαλαίων.
• Δώρισε €/76ο εκ. στην Εurobank για την κάλυψη του «κενού χρηματοδότησης» της Αspis, απορροφώντας την.

Συνολικά, όσο ο κ. Χαρδούβελης τελούσε Οικονομικός Σύμβουλος της Εurobank, δηλαδή κορυφαίο στέλεχος, το χρεοκοπημένο ελληνικό κράτος παρέδωσε στη Εurobank το συνολικό ποσό των €13,3 δις το οποίο μεταφράζεται στο 7,3% του ΑΕΠ. Γιατί; Επειδή η Εurobank πτώχευσε και το ελληνικό δημόσιο αναγκάστηκε να την διασώσει. Θα περίμενε, όμως, κανείς ότι, έχοντας κάνει μια τέτοια τεράστια επένδυση, από το υστέρημα των πολιτών, το κράτος θα προσπαθούσε να διασφαλίσει την περιουσία του. Αντί για αυτό, μερικούς μήνες αργότερα, εκδόθηκαν νέες μετοχές της Εurobank. Όμως δεν επιτράπηκε στο κράτος να συμμετάσχει (μέσω του Ελληνικού Ταμείου Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας) στην έκδοση των νέων μετοχών. 
Επιτράπηκε στους ιδιώτες να αγοράσουν αυτές τις νέες μετοχές με έκπτωση 8ο% (πληρώνοντας το εξευτελιστικό ποσό των 31 λεπτών ανά μετοχή, ενώ το κράτος είχε ξοδέψει €1,54 ανά μετοχή) εντός λίγων μόνων μηνών.

Η τιμή αυτή δεν ήταν μόνο πολύ χαμηλότερη από την τιμή που είχε καταβάλει το κράτος λίγους μήνες πριν, αλλά ήταν και χαμηλότερη από την αξία της μετοχής στο Χρηματιστήριο Αθηνών κατά τη στιγμή της έκδοσης των νέων μετοχών. Για να καλύψει τα νώτα της, η κυβέρνηση νομοθέτησε την εσαεί ασυλία για τα μέλη του ΔΣ του Ελληνικού Ταμείου Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας από την κατηγορία ότι ενήργησε εναντίον των συμφερόντων του δημοσίου απέχοντας από την συγκεκριμένη έκδοση νέων μετοχών.

Ως αποτέλεσμα της νέας έκδοσης μετοχών, οι ιδιώτες επενδυτές (συμπεριλαμβανομένων αρκετών hedge funds) πλήρωσαν €2,86 δις και απέκτησαν το 65% μίας τράπεζας για την οποία το ελληνικό κράτος είχε μόλις ξοδέψει €13,3 δις. Έτσι η συμμετοχή του κράτους στην Εurobank μειώθηκε στο 35% του μετοχικού κεφαλαίου, μειώνοντας την αξία των μετοχών του δημοσίου σε μόλις €2 δις. 

Περιληπτικά, το κράτος διέσωσε την Εurobank με κόστος τουλάχιστον €13,3 δις για να λάβει το 95% της τράπεζας αλλά, λίγους μήνες αργότερα, παρέδωσε τα κλειδιά της τράπεζας σε ιδιώτες θυσιάζοντας το 65% που κατείχε μειώνοντας την περιουσία του στην Εurobank στα €2 δις.

Δύο ερωτήματα προκύπτουν, όσον αφορά τον νέο υπουργό οικονομικών και, έως πρότινος, στέλεχος και Οικονομικό Σύμβουλο της Εurobank: Aπό το σημερινό του μετερίζι, του υπουργού οικονομικών, πως βλέπει την «άνεση» με την οποία το πτωχευμένο δημόσιο χάρισε στους ιδιώτες €11,3 δις μέσα σε μερικές εβδομάδες; 

Ως στέλεχος της Εurobank, φαντάζομαι ότι η συμβουλή του στο ΔΣ της θα ήταν: «Είμασταν τυχεροί που το κράτος δεν μας απέλυσε, δεδομένου ότι η τράπεζα μας πτώχευσε υπό την δική μας διοίκηση, και διέσωσε την τράπεζα. Και είμαστε διπλά τυχεροί τώρα που μας χάρισε την μερίδα του λέοντος των χρημάτων της διάσωσης, απεμπολώντας την θέση του ως κύριος μέτοχος.»

Ως υπουργός οικονομικών, όμως, τι σκέφτεται; Είτε θεωρεί πως το ξεπούλημα των περιουσιακών στοιχείων της τράπεζας δεν αποτελεί πρόβλημα, οπότε δεν δικαιούται να είναι υπουργός οικονομικών, υπεύθυνος για το δημόσιο συμφέρον. Είτε θεωρεί ότι η μη συμμετοχή του δημοσίου στην πρόσφατη αύξηση μετοχικού κεφαλαίου ήταν απαράδεκτη, από την σκοπιά του δημόσιου συμφέροντος, οπότε πρέπει να παραδεχθεί ότι, ως Οικονομικός Σύμβουλος της Εurobank, έπραττε εναντίον των συμφερόντων του κράτους που σήμερα υποτίθεται ότι υπηρετεί. Τέλος, καλό θα ήταν να απαντήσει και σε ένα τελευταίο ερώτημα ο κ. Χαρδούβελης:

Πως συγκεράζεται, στην σφαίρα της ηθικής αλλά και της νομιμότητας, το να ήταν σύμβουλος του πρωθυπουργού Παπαδήμου όταν σχεδιαζόταν η ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών και, την ίδια ακριβώς περίοδο, να είναι σύμβουλος μιας από τις τράπεζες που επωφελήθηκε σκανδαλωδώς από αυτή την ανακεφαλαιοποίηση; 

Από όσο ξέρω, σε όλες τις σοβαρές χώρες του κόσμου, μια τέτοια «σύγκρουση συμφερόντων» θα οδηγούσε τραπεζικό στέλεχος στο ακροατήριο δικαστηρίου, αντί για την θέση του... υπουργού οικονομικών. 

 http://www.hotdoc.gr/
 

Τα πρόστιμα του παραλόγου στην Κρήτη

Του Κώστα Βασιλάκη
Ιστορίες παραλογισμού μπορεί κάποιος να διηγηθεί πολλές, ειδικά όταν αναφέρεται στη λειτουργία του δημοσίου, το οποίο έχει βιασθεί από την κομματοκρατία των κυβερνήσεων της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ. Αυτό όμως που συμβαίνει στην Κρήτη τον τελευταίο καιρό ξεπερνά κάθε λογική, προσβάλλει σε μείζονα βαθμό τους πολίτες και παίζει με την αξιοπρέπειά τους.

Είναι γνωστό ότι ο Βόρειος Οδικός Άξονας Κρήτης (ΒΟΑΚ) είναι από τους πλέον επικίνδυνους δρόμους στη χώρα, με δεκάδες νεκρούς από τροχαία δυστυχήματα κάθε χρόνο και εκατοντάδες τραυματίες. Το ενδιαφέρον της πολιτείας για την αναβάθμιση του ΒΟΑΚ είναι μικρό και μόνο κατά διαστήματα και σε συγκεκριμένα σημεία γίνονται έργα διαπλάτυνσης και κατασκευής προστατευτικού διαχωριστικού διαζώματος.

Το μεγαλύτερο σε μήκος κομμάτι του δρόμου που έχει αναβαθμιστεί είναι στο Ηράκλειο, από τα Ληνοπεράματα μέχρι τον κόμβο Γουβών, ενώ έχουν ξεκινήσει οι εργασίες για την επέκταση μέχρι τον κόμβο Χερσονήσου.

Σε αυτά τα 50 περίπου χιλιόμετρα έχει δημιουργηθεί ένας σύγχρονος αυτοκινητόδρομος, όπου ελλοχεύει πλέον κίνδυνος ατυχήματος για άλλους λόγους, που έχουν να κάνουν με την βλακεία που επικρατεί σε αυτή τη χώρα. Ο δρόμος μπορεί να φτιάχτηκε άλλα δεν άλλαξαν τα όρια ταχύτητας, έτσι σε κάποια σημεία ο νομοταγής πολίτης πρέπει να αναπτύσσει ταχύτητα μέχρι 40 ή 50 χιλιόμετρα, ενώ  κάπου άλλου του κάνουν τη… χάρη να πηγαίνει με 60 ή 70.

Πριν λίγο καιρό τοποθετήθηκαν κάμερες που καταγράφουν την ταχύτητα και η τροχαία άρχισε να στέλνει τα πρώτα ραβασάκια με πρόστιμα των 350 και 500 ευρώ και αφαίρεση διπλώματος. Στις αντιδράσεις των πολιτών η αστυνομία απαντά ότι το αρμόδιο υπουργείο πρέπει να αλλάξει τα όρια της ταχύτητας, αλλά δεν το έχει πράξει και αυτοί κάνουν τη… δουλειά τους στέλνοντας δεκάδες κλήσεις για παραβίαση του ορίου ταχύτητας σε ένα κλειστό οδικό άξονα. Άλλα μάλλον μας δουλεύουν.  

Μια ομάδα πολιτών του Ηρακλείου έκαναν με τα οχήματά τους τη συγκεκριμένη διαδρομή τηρώντας τα όρια ταχύτητας, καταγράφοντας τραγελαφικές στιγμές από τις αντιδράσεις άλλων οδηγών.

Το κομμάτι του σύγχρονου οδικού άξονα έχει γίνει πλέον εξαιρετικά επικίνδυνο αφού οι οδηγοί πηγαίνουν σιγά, άλλοι που δε γνωρίζουν ακόμη το μέγεθος του παραλογισμού αντιδρούν, και δεν είναι μακριά ο καιρός που θα θρηνήσουμε θύματα. Μέχρι τότε το αρμόδιο υπουργείο δεν πρόκειται να κάνει τίποτα και η αστυνομία λειτουργώντας με καθαρά εισπρακτική πρακτική, θα χρεώνει υπέρογκα πρόστιμα άνευ λόγου. Διότι εάν υπήρχε λογική φυσικά και δεν θα καταγράφονταν παράβαση για 80 και 90 χιλιόμετρα ταχύτητα σε δρόμο με διαχωριστικό και τρεις λωρίδες κυκλοφορίας ανά κατεύθυνση.

Οι πολίτες

Χαρακτηριστική είναι η επιστολή πολίτη στο candianews όπου περιγράφει πως βρέθηκε με πρόστιμο 350 ευρώ και αφαίρεση διπλώματος.

«Είμαι ένας από τους 1,3 εκατομμύρια ανέργους που ζουν σε αυτή χώρα. Έχω σπουδάσει Μηχανολόγος -Μηχανικός. Είμαι 31 χρόνων, πάνω στη πιο παραγωγική ηλικία του ανθρώπου. Άρχισα να δουλεύω το 2008 και με απέλυσαν το 2012. Όταν απολύθηκα ο μισθός μου ήταν τόσο χαμηλός, που όταν άρχισα να παίρνω το επίδομα ανεργίας μου έμεναν περισσότερα χρήματα να ξοδέψω κάθε μήνα, αν υπολογίσουμε και τα έξοδα μετακίνησης και την φορολογία.

Από τότε κάνω δουλειές του ποδαριού για να ζήσω αξιοπρεπώς. Ποτέ δεν χρησιμοποίησα κάποιο μέσον για να βρω εργασία, ούτε καν στο στρατό. Προσπαθώ ό,τι κάνω να το κάνω με την αξία μου. Μέχρι στιγμής τα καταφέρνω, αλλά με πολύ κόπο σε σχέση με την ανταμοιβή μου.

Αποφάσισα να γράψω αυτο το άρθρο για να εκφράσω την απογοήτευση μου για τον τρόπο που λειτουργεί αυτή η χώρα. Αφορμή είναι μια κλήση της τροχαίας για υπερβολική ταχύτητα (94χλμ/ώρα) επιστρέφοντας από το μεροκάματο στις 5 τα ξημερώματα. Το πρόστιμο ανέρχεται στα 350€ και το όριο ταχύτητας στο συγκεκριμένο σημείο ήταν 60 χλμ/ώρα. Επίσης μου αφαιρούν το δίπλωμα για δυο μήνες. Είναι πραγματικά αστείο αυτο που συμβαίνει στον ΒΟΑΚ με τα ραντάρ ταχύτητας. Πιστεύω ότι είναι περισσότερο επικίνδυνο, στο συγκεκριμένο σημείο, να κινείται κάποιος με ταχύτητα μικρότερη των 60χλμ/ώρα παρά να την υπερβαίνει, διότι κινδυνεύει από τους γύρω του. Αν τα ραντάρ έχουν τοποθετηθεί όπως λένε για την ασφάλεια μας, τότε οι υπεύθυνοι έχουν αποτύχει εντελώς. Η γνώμη μου είναι ότι έχουν τοποθετηθεί καθαρά για εισπρακτικούς σκοπούς.

Αν θέλουν οι υπεύθυνοι να βελτιώσουν όπως λένε την οδική ασφάλεια τότε πρέπει να ξεκινήσουν από την παιδεία. Να βάλουν τους αστυνομικούς να αφήσουν τις καφετέριες και τις άδειες τις οποίες πληρώνουμε εμείς και να πηγαίνουν στα σχολεία να διδάσκουν οδική ασφάλεια. Πρέπει να καταλάβουν ποιες είναι οι ευθύνες που έχουν σε αυτή την κοινωνία. Υπάρχουν τόσοι άνθρωποι πολύ πιο ικανοί από αυτούς που έχουν καταλάβει αυτές τις θέσεις και αυτοί οι άνθρωποι είναι άνεργοι ή έχουν βγει στο εξωτερικό γιατί αυτή η χώρα τους καταστρέφει».

http://tvxs.gr/

«Ε! και λοιπόν;»

Του Αλέκου Τζιόλα

Κανένας λαός δε θέλει την αυτοκτονία του. Το άτομο μπορεί. Οι λαοί όμως ποτέ, κι ας δείχνουν κάποιες συμπεριφορές τους, όπως είναι της αδιαφορίας ή της αποχής από την πολιτική, μια τέτοια διάθεση. Έχει δυστυχώς την εντύπωση ο λαός πως ένας τρόπος τιμωρίας των πολιτικών του είναι να τους γυρίζει την πλάτη. Και σε πρώτη ματιά είναι, καθώς τους δείχνει την περιφρόνησή του.

Είναι όμως ηθική τιμωρία και όχι πρακτική, για να τους αγγίζει. Και γι` αυτό αρνητική. Είναι όπως η μούντζα, που κανείς πολιτικός δεν υπολογίζει, γιατί δεν εμπεριέχει εμπράγματη τιμωρία. Κι εκτός αυτού η τιμώρησή τους με αδιαφορία ή με αποχή είναι περισσότερο τιμωρία προς τον εαυτό του επώδυνη μάλιστα παρά προς τους πολιτικούς του εκφραστές. Εκείνοι, μουτζωμένοι ή μη, θα συνεχίσουν ν` ασκούν εξουσία απρόσκοπτα κιόλας. Εξάλλου η αποχή τους δίνει ποσοστά. Μην το ξεχνάμε.

Κανένας λαός επίσης δεν είναι από μόνος του αυτοδιάθετος (ο όρος όχι με τη νομική έννοια του Διεθνούς Δικαίου αλλά την ψυχολογική και τη «γεννητική», θα έλεγα, με την έννοια της γέννησης και ενοποιημένης εκδήλωσης της διάθεσής του). Όχι πως δεν έχει διαθέσεις. Οι καταστάσεις που ζει τους τις γεννούν συνέχεια. Κάθε ερέθισμα που δέχεται του δημιουργεί μια διάθεση, δυνητική έστω. Πρέπει όμως πρώτα η διάθεσή του να εκδηλωθεί και να συμπέσει με των αλλωνών τις διαθέσεις, ώστε να είναι κοινή, για να μιλάμε για διάθεση κάποιου συνόλου και όχι ατόμου. Τότε, όταν εκδηλωθεί κοινή διάθεση, που απαιτεί προγενέστερα πάντα την ενοποίησή της, αποκτά η κοινωνία ή ο λαός την ιδιότητα του αυτοδιάθετου, την οποία μετά το Διεθνές Δίκαιο θα του την αναγνωρίσει ως δικαίωμα. 

Τη δυνατότητα να εκδηλώσει τη διάθεσή του, στο πολιτικό πεδίο, του την προσφέρουν οι πολιτικοί, που του την «εκλύουν» εκφράζοντάς την και τη φέρουν σε σύμπτωση με των άλλων. Στον αρχαίο Δήμο αυτό τον πολιτικό ρόλο τον παίζανε εκτός από τους αρχηγούς παρατάξεων και οι ρήτορες. Όταν πάντως ενοποιούνταν οι διαθέσεις μέσα από τους εκφραστές και ενοποιητές τους συγχρόνως, είχαμε κατόπιν επικυρωμένη την κοινή τους εκδήλωση με ψήφο. Αυτοί οι εκφραστές και ενοποιητές των διαθέσεών του, οι πομποί πολιτικών ερεθισμάτων γενικά, αποτελούσαν τους μικρούς ή μεγάλους ταγούς του.

Στις σημερινές δημοκρατίες τα κόμματα είναι αυτά που παίζουν τον ανάλογο ρόλο, έστω κι αν είναι ως συνήθως - και κακώς – αρχηγικά και οι αρχηγοί έχουνε τον πρώτο λόγο. Η ιδεολογία τους, η αντιστοίχησή τους η ταξική προς την κοινωνία, είτε αυτή ομολογείται είτε όχι, τα προγράμματά τους και η πολιτική πρόταση που αρθρώνουν τα καθιστούν αποκλειστικά στην πολιτική έκφραση των διαθέσεων της κοινωνίας. Τα ΜΜΕ φυσικά είναι τα μεγάφωνά τους. Άρα, αν εκφράζονται οι εν δυνάμει πολλές φορές διαθέσεις του λαού κι αν ενοποιούνται, ώστε να αποκτήσουν το χαρακτήρα των κοινών διαθέσεων, έχουν αυτά την ευθύνη, και αν συνεπώς ένας λαός εκδηλώνει τάσεις σαν αυτές που είπαμε αυτοκαταστροφικές, η ευθύνη είναι πάλι των κομμάτων, κυρίως εκείνων που τον έφεραν σ` αυτή την κατάσταση, αλλά και εκείνων που όχι τόσο επειδή δεν μπόρεσαν να τον αποτρέψουν από μια τέτοια πορεία, αλλά προπάντων γιατί δεν μπορούν να τον πείσουν για τη διέξοδο που του προτείνουν.

Βέβαια ούτε ο λαός απαλλάσσεται από ευθύνη για την πορεία που ακολούθησε, καθώς έμμεσα, δείχνοντας με τον ψήφο του υποστηριχτική διάθεση και αναθέτοντάς τους τη διακυβέρνησή του, ο ίδιος έβαλε τον εαυτό του σ` αυτή την πορεία. Αλλά και ο κάποιος δισταγμός που εξακολουθεί να δείχνει στην απάρνησή τους, ενώ βλέπει πού τον οδηγήσανε, του προσθέτει ευθύνη. Ακόμα και η συνηθισμένη του επίρριψη όλων των ευθυνών στα κόμματα, για να απαλλάσσει μόνος του τον εαυτό του από ευθύνες, τον ενοχοποιεί επί πλέον. Γενικά πάντως είναι χαρακτηριστικό περισσότερο του λαού παρά του ατόμου να εκδηλώνει άρνηση αναγνώρισης των ευθυνών του. Η κατάκτηση της συλλογικής αυτογνωσίας είναι πολύ πιο σύνθετη και δυσχερής υπόθεση απ` ό, τι της ατομικής, όπως και η συλλογική συνειδητότητα. 

Στην παρούσα στιγμή η ΝΔ εκτός από «μικρό κόμμα» είναι και σκορποχώρι. Πλειοψηφία δεν έχει, παραπαίει κάθε στιγμή και με ταχύ ρυθμό συνεχίζει να μας καταστρέφει. Κι ενώ της λείπουν όλα τα ερείσματα, εθνικά, ηθικά, νομικά, κοινωνικά, παρόλα αυτά κυβερνά τη χώρα. Αντισυνταγματικά θα μου πείτε, αλλά και χωρίς εκδηλωμένη διάθεση ανατροπής της από το λαό θα σας πω εγώ. Δε νομίζω σε άλλες εποχές, αν ο Πρωθυπουργός απέλυε εκπαιδευτικό που έπιασε το γιο του να κλέβει, θα παρέμενε Πρωθυπουργός μόνο και μόνο επειδή δεν έχει τσίπα. Ο λαός υπάρχει, υποτίθεται, για να επιβάλλει τις υπαγορεύσεις της, όταν λείπει. Εδώ η ευθύνη του που δεν αντιδρά είναι μέγιστη. Άρα δεν παραμένουν στην εξουσία, επειδή είναι μάγοι, αλλά επειδή όντας εντεταλμένοι είναι και αδίστακτοι, αλλά και «ικανοί». Μόλο που η «ικανότητά» τους αυτή είναι εντελώς εξωγενής.

Το «Ε! Και λοιπόν;» που λέγαμε την προηγούμενη φορά δείχνει βέβαια το σταθερό στίγμα της κοινωνίας μας απέναντι στα συλλογικά πράγματα, δεν είναι όμως και χωρίς εξήγηση ούτε χωρίς αναγωγή σε ευθύνες κομμάτων της αντιπολίτευσης που αδυνατούν να την κινητοποιήσουν, να την ξεσηκώσουν ή απλώς να της ανοίξουν τα μάτια, για να δει την καταστροφή και να αναζητήσει δρόμους σωτηρίας. Και το γεγονός ότι τους αναζητεί σε ετερόκλητες και «άγονες» και επικινδυνότατες κατευθύνσεις μπορεί και αυτό να επιφορτίζει με βαριές ευθύνες τα κόμματα της Αριστεράς. Μιλάμε για Αριστερά, γιατί μόνο αυτή θα μπορούσε να προτείνει πραγματική διέξοδο, αφού το θέμα είναι πέρα για πέρα ιδεολογικό και ταξικό. Η Δεξιά το μόνο που θα μπορούσε φύσει και θέσει να κάνει – και το έκανε - ήτανε να τον οδηγήσει στο αδιέξοδο που τον οδήγησε. Γι` αυτό η ευθύνη, λέμε, βαραίνει κυρίως την Αριστερά και ειδικότερα τον ΣΥΡΙΖΑ, που φάνηκε ότι θα μπορούσε να παίξει τον ταξικό του ρόλο.

Ο ΣΥΡΙΖΑ ωστόσο αδυνατεί να εμπνεύσει και να ξεσηκώσει το λαό. Με την αδυναμία του όμως αυτή στηρίζει την αιωρούμενη Κυβέρνηση. Και αδυνατεί, επειδή και ο ίδιος είναι αιωρούμενος. Και όντας αμφότεροι, Κυβέρνηση και ΣΥΡΙΖΑ, στον αέρα, αλληλοστηρίζονται, καθώς η άνωσή τους (από το λαό) είναι επισφαλής κι αν δε συντελείται η πτώση τους, είναι γιατί ο ένας υποβαστάζει τον άλλο, όταν πάει να πέσει. Το ζήτημα όμως είναι να έχεις αυθυπαρξία ως πολιτική έκφραση, γερό λαϊκό υποβάσταγμα, και όχι να υπάρχεις αποφατικά, μέσω της στήριξης κάποιου άλλου ομοιοπαθούς σου. 

Γιατί, θα μου πείτε, αιωρείται ο ΣΥΡΙΖΑ; Γιατί πρωταρχικά τον χαρακτηρίζει ιδεολογική απροσδιοριστία ανέκαθεν, είτε ως ΚΚΕεσ. - δέστε την εξέλιξη των Κύρκων - είτε ως Συνασπισμό, είτε ως ΣΥΡΙΖΑ με συνιστώσες ή χωρίς τάχα. Η σημερινή του ιδεολογική απροσδιοριστία φαίνεται στην πολυγλωσσία του και στις παλινωδίες του. Σταθερά προβάλλει τον εαυτό του ως αριστερό, ψάχνει όμως για απομιμήσεις ηγετισμού Ανδρεϊκού τύπου ή Παπανδρεϊκού γενικά. Καταγγέλλει το διεφθαρμένο πολιτικό σύστημα, το ασπάζεται όμως «κουβελικά» κιόλας, μπας και του φέρει ψήφους ο ασπασμός του, αφού βλέπει δυο χρόνια τώρα παρά την απαίτηση των συνθηκών δεν ανεβαίνουν τα ποσοστά του. Βέβαια είναι πιο δύσκολο να απαγκιστρώσεις το λαό απ` ό, τι να τον αγκιστρώσεις. Όμως πρέπει να γίνει απαγκίστρωση, όχι μεταφορά της αγκίστρωσης(εννοούμε με όλα τα συμπαρομαρτούντα, αγκιστρωτές, αγκίστρι, σχέση αγκιστρωμένου και αγκιστρωτή) στο δικό μας χώρο, εκτός αν θέλουμε να εξομοιώσουμε τους δύο χώρους. Τόσο δύσκολο είναι να ξεχωρίσεις τον αγκιστρωμένο από τον αγκιστρωτή, θύμα από το θύτη, τον οπαδό και ψηφοφόρο του Πασόκ από τους ψαράδες του που τον αγκιστρώσανε; Κι ενώ υπάρχει απόφαση Συνεδρίου, πώς ακυρώνεται αυτή με απόφαση ενός άλλου κατώτερου οργάνου; Ποια σχέση με Δημοκρατία έχουν όλα αυτά;

 Αλλά προπάντων: Πώς αφήνεται το πεδίο καταπολέμησης των διεφθαρμένων πολιτικών μας αποκλειστικά «στα χέρια» της Χρυσής Αυγής, που έχει μάλιστα δύο μεγάλα πλεονεκτήματα; Δε φέρει καμιά ευθύνη για την εκκόλαψη των διεφθαρμένων ή τη δημιουργία τους, αφού δεν υπήρχε, ενώ εμείς υπήρχαμε. Δεύτερον η «τσοπανάρική» της συμπεριφορά θέλγει τα πλήθη που θέλουν την τιμωρία των διεφθαρμένων και δεν τη βλέπουν. Αδυνατούν εξάλλου να τη δουν. Ποιος κάθεται να σκεφθεί τι λένε τα δικονομικά της κας Κωνσταντοπούλου – και είναι προς τιμή της και του κόμματός της το έργο που εκπονήσανε - και πότε θα κυοφορήσουνε τιμωρίες; Στο τσοπανάρικο νταηλίκι της Χρυσής Αυγής βλέπουν την άμεση σάρκωση της θείας νέμεσης που επιζητούν. Βέβαια το να ονομάζουμε τσοπανάρικη τη συμπεριφορά της Χρυσής Αυγής είναι ευφημισμός καθ` υπερβολή, το ξέρω. Όπλα και μαχαίρια χρησιμοποιούν οι άνθρωποι, για να «αντιμετωπίσουν» όχι τους διεφθαρμένους πολιτικούς, αλλά  τους πολιτικούς τους αντιπάλους και γι` αυτό κατατάσσονται στον κόσμο του πολιτικού γκαγκστερισμού. Για να καταλήγουμε: Μετά από τέτοιες ενέργειες του ΣΥΡΙΖΑ φταίνε μόνον οι άλλοι για την αύξηση των ποσοστών της Χρυσής Αυγής; Εμείς όχι;

Ο ΣΥΡΙΖΑ λοιπόν μπροστά στην αδυναμία να χαράξει πολιτική δεν ανεβάζει τα ποσοστά του. Μπροστά στην ίδια όμως αδυναμία ο λαός μας τρώει τις σάρκες του. Ή με άλλα λόγια συντηρείται από τα κόπρανά του. 

aletziolas.blogspot.gr

Σε τηλεπαιχνίδι οι δικαιούχοι του κοινωνικού μερίσματος

Οι τελευταίες λεπτομέρειες καθώς και η επιλογή του παρουσιαστή μένουν για την ανακοίνωση του νέου τηλεοπτικού σόου που θα μας κρατάει συντροφιά τον δύσκολο χειμώνα που έρχεται. Το σόου θα λέγεται “Δώσε κι εμένα Μπάρμπα” και θα συμμετέχουν σε κάθε επεισόδιο γύρω στους εκατό διαγωνιζόμενοι-δικαιούχοι. Στο τέλος θα μείνει μόνο ένας.

Το πολυαναμενόμενο τηλεπαιχνίδι που θα φιλοξενηθεί στη συχνότητα του Μέγκα, θα δώσει την ευκαιρία σε απορριφθέντες δικαιούχους του κοινωνικού μερίσματος να διεκδικήσουν ένα κοινωνικό μέρισμα, διαγωνιζόμενοι με άλλους υποψηφίους. 

Το κανάλι επιλέχθηκε για το τηλεπαιχνίδι, επειδή έχει καταφέρει να εξασφαλίσει για τον εαυτό του το μεγαλύτερο κοινωνικό μέρισμα, ειδικά μέσα στην οικονομική κρίση. Από το 2009 μέχρι και σήμερα έχει πάρει από τις τράπεζες δάνεια που ξεπερνούν τα 150 εκατομμύρια ευρώ, ποσό ρεκόρ που θα πάρει χρόνια σε κάποιο άλλο κανάλι να καταρρίψει.

Οι διαγωνιζόμενοι, θα κληθούν να απαντήσουν σε ερωτήσεις ανά κατηγορίες. Μερικές από αυτές θα είναι “ο κακός συνδικαλισμός”, “καλώς ήρθες Ανάπτυξη”, “πολιτική σταθερότητα” και “αγάπα τον τραπεζίτη σου”. Ακόμα, θα διαγωνιστούν στον τηλεκύβο και στον χορό.

Οι δέκα καλύτεροι θα περνάνε στον επόμενο γύρο, όπου θα διαγωνίζονται στην υποκριτική. Συγκεκριμένα, θα ντύνονται ζητιάνοι και θα ζητάνε την ελεημοσύνη του κοινού με έναν μονόλογο στην κάμερα. Ο μονόλογος δεν θα πρέπει να διαρκεί πάνω από ένα λεπτό και αμέσως μετά, το κοινό θα ψηφίζει με την γνωστή και αγαπημένη διαδικασία ψηφοφορίας της Eurovision.

Έτσι, το κοινό θα επιλέγει τον διαγωνιζόμενο που θα προκρίνεται στον τελικό, και θα διεκδικεί το κοινωνικό μέρισμα.

Στον τελικό, ο διαγωνιζόμενος θα πρέπει να απαριθμήσει τουλάχιστον πέντε μεγαλοεπιχειρηματίες που δεν σχετίζονται με κάποιο πρόσωπο της λίστας Λαγκάρντ ή δεν έχουν τύχει κάποιου ειδικού νόμου για παραγραφή χρεών ή αδικημάτων από την κυβέρνηση Σαμαρά.

Στα ονόματα των παρουσιαστων παίζει της Τζένης Μπαλατσινού που πλέον είναι και χωρισμένη και άνεργη, τη Μιχάλη Stavento και του Γιάννη Πρετεντέρη, ενώ φήμες λένε πως έχει ήδη συμφωνήσει η Βάνα Μπάρμπα.

Στο τέλος της σαιζόν και με τη συμμετοχή όλων των νικητών, θα διοργανωθεί μεγάλη συναυλία υπό τον τίτλο “The Voice: Μια χώρα, εκατομμύρια φωνές, καμία αντίδραση”, όπου θα συμμετάσχει η Πάολα, ο Παντελής Παντελίδης και η Καλομοίρα και τα ποτά θα είναι κερασμένα.

 
Ρεμπελίσκος

 

Πεθαίνοντας σαν το σκυλί στον δρόμο

Δημήτρης Μηλάκας

Το μοντέλο που επιβάλλεται στη χώρα διά μνημο­νίων, δανειακών συμβάσεων, πράξεων νομοθετικού περιεχομένου και νομοσχεδίων τα οποία περνούν νύ­χτα από τη Βουλή έχει όνομα: Ακραίος νεοφιλελευθε­ρισμός.

Πρόκειται για το μοντέλο εκείνο που προπα­γανδίζει ότι η αγορά θα βρει τον τρόπο να ρυθμίσει τα πράγματα έτσι ώστε να εξασφαλιστεί το γενικό καλό και το κοινό συμφέρον.

Από τα λόγια στην πράξη ωστόσο η απόσταση είναι τεράστια. Και σε τελική ανάλυση αυτό που μένει και αντιλαμβάνεται ο κόσμος είναι τα ζόρια της καθημε- ρινότητάς του. Ας πάρουμε δύο παραδείγματα. Ένα που ήδη συμβαίνει και ένα που σύντομα θα συμβεί.

Παράδειγμα πρώτο: Στο έλεος του... Θε­ού βρίσκονται αρκετοί καρκινοπαθείς. Για την ακρί­βεια, όσοι δεν έχουν τα απαραίτητα χρήματα για να κάνουν ιδιωτικά τις απαραίτητες και πανάκριβες θε­ραπείες που απαιτούνται για να αντιμετωπίσουν αυ­τή τη δύσκολη ασθένεια. Η... αγορά με τις οδηγίες της τρόικας και τις αποφάσεις υπουργών Υγείας κατά την τελευταία τετραετία κατόρθωσε να υπονομεύσει τις δημόσιες δομές. Στο Αρεταίειο, για παράδειγμα, έμεινε μόλις ένας εργαζόμενος, ο οποίος μάλιστα δεν είναι εξειδικευμένος.

Παράδειγμα δεύτερο, από το πολύ κοντινό μας μέλλον: Η κυβέρνηση προχωρώντας στο ξεπούλη­μα της ΔΕΗ, μας υπόσχεται φθηνότερη ενέργεια ως αποτέλεσμα του υγιούς ανταγωνισμού. Θα θέλαμε να πιστέψουμε, ωστόσο κοιτώντας τριγύρω (Εκθεση Διεθνούς Υπηρεσίας Ενέργειας, Νίκος Γεωργακάκης, «Αυγή», 6/7/2014) διαπιστώνουμε ότι:

♦    Στο Βέλγιο, η πολιτική της «απελευθέρωσης» της ενέργειας οδήγησε σε αυξήσεις της τιμής του ρεύ­ματος την περίοδο 2000-2012 κατά 43,4%
♦    Στην Τσεχία η... απελευθέρωση εκτίναξε την τιμή κα­τά 93,5%;
♦    Στη Δανία στο 51,5%
♦    Στη Φινλανδία στο 85,8%
♦    Στη Γερμανία στο 77,6%
♦    Στην Ουγγαρία στο 157,6%
♦    Στην Πορτογαλία στο 65%
♦    Στην Ισπανία στο 62,5%
♦    Στη Σουηδία στο 91,9%

Το συμπέρασμα θεωρούμε ότι είναι προφανές, αλ­λά ας το διατυπώσουμε για όσους αφελείς τρέφουν προσδοκίες από έναν νεοφιλελεύθερο παράδεισο στον οποίο μας οδηγούν με τη στιβαρή τους καθο­δήγηση οι μεγάλοι τιμονιέρηδες Σαμαράς και Βενι- ζέλος: Σ' αυτόν τον κόσμο που μας οδηγούν, όποιος δεν έχει χρήματα είναι καταδικασμένος να πεθαίνει σαν σκυλί στον δρόμο. Στην κυριολεξία...

Ο Βενιζέλος… τέλος!

Αυτή η εβδομάδα είναι ίσως η πιο σημαντική βδομάδα στην πολιτική καριέρα του Ευάγγελου Βενιζέλου.

Πιο δύσκολη ακόμη και από εκείνη του Σεπτέμβρη του 2007 όταν ενεργώντας υπό το κράτος της παρόρμησης αλλά και των κακών συμβούλων του είχε πάει στο Ζάππειο για να αμφισβητήσει τον Γιώργο Παπανδρέου και να δηλώσει παρών στις εξελίξεις.

Αυτήν την βδομάδα σύμφωνα με ασφαλείς πληροφορίες τα περισσότερα στελέχη και βουλευτές  του ΠΑΣΟΚ θα του ζητήσουν να είναι… απών, από τις εξελίξεις.

Η πρώτη μάχη είναι στο σημερινό Πολιτικό Συμβούλιο όπου τα μέλη θα του εκφράσουν την πεποίθηση ότι ο δρόμος που έχει επιλέξει και δρομολογεί ο ίδιος χωρίς καμία συνεννόηση και με προσωπική εμπάθεια οδηγεί σε αδιέξοδο.

Οι προσωπικές του παλλινωδίες και οι κάκιστοι χειρισμοί του στα εθνικά θέματα θα είναι μόνο η αρχή.

Εκεί που θα επικεντρώσουν όλοι είναι στην επόμενη ημέρα και τα προσωπικά παιχνίδια που παίζει με την Ελιά.

Η συντριπτική πλειοψηφία των στελεχών του καταλογίζει ότι με τους χειρισμούς του  έχει διαμορφώσει στην κοινή γνώμη ένα κακό κόμμα, το ΠΑΣΟΚ, που συνεργάζεται με την κακιά και αντιλαϊκή Νέα Δημοκρατία, που επωμίζεται όλο το δυσβάστακτο βάρος της σκληρής λιτότητας  και των κακών συνεννοήσεων της κυβέρνησης, και ένα καλό κόμμα, την Ελιά, που απέχει από τις αντιλαϊκές εποχές και λειτουργεί ως εκλογική εφεδρεία για τον ίδιο προσωπικά.

Για αυτό θα του ζητήσουν να ξεκαθαρίσει τώρα τι σχέδια έχει για το ΠΑΣΟΚ.

Όχι για την κεντροαριστερά, για το ΠΑΣΟΚ.

Όμως δεν θα κριθούν όλα στο Πολιτικό Συμβούλιο.  Το Πολιτικό Συμβούλιο θα είναι μόνο η αρχή.

Στην συνέχεια θα υπάρχουν δημόσιες τοποθετήσεις κορυφαίων στελεχών που θα θέτουν ανοικτά και με επιτακτικό τρόπο, θέμα ηγεσίας του ΠΑΣΟΚ.

Με συνολική κορύφωση του δράματος στην Κεντρική Επιτροπή του Σαββάτου.

Ιδιαίτερο ρόλο θα παίξουν τα κορυφαία στελέχη που απείχαν το προηγούμενα δύο χρόνια από τα φώτα της δημοσιότητας.

Σύμφωνα με τον σχεδιασμό που υπάρχει αυτήν την στιγμή, και εκτός απροόπτου ο Γιώργος Παπανδρέου δεν αναμένεται να κινηθεί ακόμη δημοσίως.

Πάντως όλοι προϊδεάζουν για την βδομάδα που θα είναι η αρχή του τέλους του Βενιζέλου.

Η πλειοψηφία των στελεχών μέσα στο ΠΑΣΟΚ θεωρούν, και το λένε ανοικτά στις συζητήσεις τους, κι αυτήν την εβδομάδα θα εκδηλωθεί και δημοσίως,  ότι το μεγαλύτερο πρόβλημα του ΠΑΣΟΚ είναι ο ίδιος ο αρχηγός του.

Δεν είναι τυχαίο ότι κορυφαία στελέχη του ΠΑΣΟΚ κάνουν πλέον ανοικτές συζητήσεις με τα στελέχη της ΔΗΜΑΡ για την επόμενη ημέρα και αυτό που εισπράττουν από τις συζητήσεις είναι ότι και αυτοί θεωρούν ότι το μεγαλύτερο πρόβλημα για μία ευρύτερη συνεννόηση μέσα στην κεντροαριστερά είναι η αυταρχική και ηγεμονική στάση που έχει ο Βαγγέλης Βενιζέλος.

«Αυτός που θα παίξει καταλυτικό ρόλο στην επίσπευση ή όχι του ξηλώματος, είναι ο κακός εαυτός του… Βενιζέλου» σημείωνε στο tribune.gr κορυφαίο στέλεχος  που θα μετέχει στην συνεδρίαση της Κεντρικής Επιτροπής.

«Αν χάσει την ψυχραιμία του, θα χάσει και την θέση του γρήγορα» συμπλήρωνε με νόημα.

Το θέμα της έλλειψης  ψυχραιμίας του Ευάγγελου Βενιζέλου πάντως ανησυχεί και τα λιγοστά στελέχη που έχουν μείνει κοντά του.

Δεν είναι λίγες οι φορές το τελευταίο διάστημα που ο Ευάγγελος Βενιζέλος έχει εκμυστηρευτεί με τον δικό του χαρακτηριστικό τρόπο:»κάνω κάτι κακό, με βαράνε. Κάνω κάτι καλό, με ξαναβαράνε».

Δεν είναι τυχαίο ότι ακόμη και η πρόσφατη κίνηση των έξι (Κωνσταντινόπουλου, Χριστοφιλοπούλου, Καψή κα) πολύ κοντινών του συνεργατών, τελικό στόχο είχε τον Βενιζέλο, αφού μπορεί να μην το είπαν και τόσο καθαρά στο κείμενο που δημοσιοποίησαν αλλά στο κοινό τραπέζι που βρέθηκαν μερικές ημέρες πριν το μενού περιελάμβανε τα πρόσωπα που θα αντικαταστήσουν τον Ευάγγελο Βενιζέλο.

Όπως και σε όλες τις κατ΄ιδίαν συζητήσεις των στελεχών του ΠΑΣΟΚ.

Όπως χαρακτηριστικά είπε στο tribune.gr πρώην υπουργός «Ο Βενιζέλος σχεδιάζει το μέλλον του μέσα από την ανασυγκρότηση της κεντροαριστεράς και το… όλον ΠΑΣΟΚ σχεδιάζει την επόμενη ημέρα χωρίς τον Βενιζέλο».

http://www.tribune.gr/

ΟΡΙΣΤΙΚΟ! Δεν εκλέγουν Πρόεδρο της Δημοκρατίας και πάμε για εκλογές!

Ξεκάθαρο μήνυμα ότι αυτή η Βουλή δεν έχει τους 180 ψήφους που αναζητούν απελπισμένα ο Σαμαράς και ο Βενιζέλος για να εκλέξουν Πρόεδρο της Δημοκρατίας και να παραμείνουν γαντζωμένοι στις καρέκλες τους αποτελεί η συγκέντρωση των 120 υπογραφών βουλευτών που τάσσονται υπέρ της διεξαγωγής δημοψηφίσματος για την πώληση της μικρής ΔΕΗ.

Μετά και το κείμενο που –όπως αποκάλυψε Το ΧΩΝΙ- συντάσσουν αυτή την ώρα οι Ανεξάρτητοι Δημοκρατικοί Βουλευτές και τάσσονται υπέρ του δημοψηφίσματος και τις ανάλογες κινήσεις που έχουν προαναγγελθεί από ΣΥΡΙΖΑ, ΑΝΕΛ, ΚΚΕ και ΔΗΜΑΡ, συμπληρώνεται ο απαραίτητος αριθμός των 120 υπογραφών, ακόμη και αν δεν προσμετρήσει κανείς τις υπογραφές της Χρυσής Αυγής. Ηδη, το κείμενο των Ανεξάρτητων Δημοκρατικών έχουν υπογράψει περισσότεροι από 11 βουλευτές. Συγκεκριμένα, την πρόταση για τη διεξαγωγή του δημοψηφίσματος προσυπογράφουν οι βουλευτέςΒασίλης Καπερνάρος, Γιώργος Νταβρής, Γιάννης Κουράκος, Κώστας Γιοβανόπουλος, Χρυσούλα Γιαταγάνα, Θόδωρος Παραστατίδης, Γιώργος Κασαπίδης, Πάρις Μουτσινάς, Θεοδώρα Τζάκρη, Μάρκος Μπόλαρης και Νίκος Σταυρογιάννης, ενώ έχουν επιφυλαχθεί να προσθέσουν τις υπογραφές τους εντός των επόμενων ωρών και άλλοι βουλευτές της ομάδας των Ανεξάρτητων Δημοκρατικών.

Επομένως η κυβέρνηση υποχρεώνεται πια να πάει σε δημοψήφισμα. Επειδή όμως το δημοψήφισμα είναι δημοκρατική διαδικασία και κάτι τέτοια... σπορ δεν τα συνηθίζει η κυβέρνηση, σκέφτονται ήδη στο Μαξίμου κόλπα και ιστορίες για... αγρίους, με στόχο να αποφύγουν την ήδη δεδομένη πολιτική ήττα.

Τα σενάρια είναι δύο. Το ένα να καθυστερήσουν την ολομέλεια για Σεπτέμβριο, οπότε και να μην προχωρήσει ως τότε η πώληση της μικρής ΔΕΗ. Το δεύτερο όμως είναι το... καλύτερο, το αντιπροσωπευτικότερο για αυτούς που έχουν μετατρέψει τη Βουλή σε... διάκοσμο της διακυβέρνησής τους. Θέλουν να κάνουν την απόλυτη εκτροπή θεωρώντας ότι οι προτάσεις για δημοψήφισμα των κομμάτων είναι διαφορετικές και δεν συμψηφίζονται, παρότι γι' αυτό υπάρχει προηγούμενο. Το είπε πριν από λίγο και η κυρία Βούλτεψη. «Αυτές οι απόψεις περί δημοψηφίσματος που έχουν διατυπωθεί, είναι βέβαιο ότι δεν αθροίζονται μεταξύ τους. Οπότε κάθε περαιτέρω συζήτηση δεν έχει κανένα ουσιαστικό νόημα».

Το ουσιαστικό είναι ότι στέλνεται πλέον ξεκάθαρα το μήνυμα ότι αυτή η βουλή δεν εκλέγει πρόεδρο και επέστρεψαν δριμύτερα τα... φίδια (ή, μήπως, οι κροκόδειλοι που είναι και της... μόδας;) που εδώ και καιρό έχουν ζώσει Σαμαρά και Βενιζέλο γιατί είναι κάτι παραπάνω από εμφανές ότι αναγκαστικά θα πάμε σε εκλογές. Επομένως μόνο μία απόφαση έχει πια να πάρει μελλοντικά η κυβέρνησή τους. Την ακριβή ημερομηνία των εκλογών...

http://www.toxwni.gr/

Φάντασμα το CAPE RAY, αλλά το προδίδουν τα συνοδευτικά του

Το CAPE RAY, το πλοίο μέσα στο οποίο γίνεται η υδρόλυση των χημικών της Συρίας, είναι αυτή τη στιγμή ένα πλοίο-φάντασμα. Το Πολεμικό Ναυτικό των ΗΠΑ, που χειρίζεται την υδρόλυση, δεν έκανε γνωστή τη θέση του και το ίδιο το πλοίο έχει απενεργοποιήσει όλα τα μέσα εντοπισμού και επικοινωνίας. Η τελευταία γνωστή του τοποθεσία ήταν  πριν από 5 ημέρες, στις 3 Ιουλίου, ενώ πραγματοποιούσε τον περίπλου της Αφρικής, με προορισμό τη Μεσόγειο, μέσω Γιβραλτάρ.

Ωστόσο, όπως προκύπτει από την ανάλυση του στίγματος που πραγματοποίησε το koutipandoras.gr, την θέση του CAPE RAY μάλλον “προδίδει” ένα από τα συνοδευτικά πλοία που θα το ακολουθούν καθόλη τη διάρκεια της υδρόλυσης, το SN FEDERICA. Το πλοίο βρίσκεται σταθμευμένο περίπου 100 χιλιόμετρα δυτικά της Κισσάμου, ενώ η ταχύτητά του είναι σταθερά 0,6 με 1 κόμβο. Το SN FEDERICA, μάλιστα, δεν έχει δηλώσει καν λιμάνι προορισμού, ενώ βρίσκεται στο σημείο από τις 5 Ιουλίου. Η καταγραφή πλεύσης μαρτυρεί ότι για αρκετές ημέρες το πλοίο είναι με σβηστές τις μηχανές και κυριολεκτικά παρασέρνεται από τα κύματα. Δεδομένου ότι πρόκειται για τάνκερ, είναι πολύ πιθανό να πρόκειται για πλοίο ανεφοδιασμού του CAPE RAY.

Εκτός του SN FEDERICA, στην περιοχή έπλευσε το TRITON LEADER, το οποίο πραγματοποίησε πολύωρη στάση, όπως φαίνεται από την πορεία του, περίπου 20 χιλιόμετρα μακριά από το SN FEDERICA. Οι κινήσεις του TRITON LEADER μαρτυρούν πως πιθανότατα είναι και αυτό συνοδευτικό πλοίο, το οποίο ολοκλήρωσε τον ανεφοδιασμό και επιστρέφει σε λιμάνι, είτε πως του απαγορεύτηκε ο διάπλους από το σημείο που βρίσκεται το SN FEDERICA και πραγματοποίησε αναγκαστική στάση και αλλαγή πορείας. Αυτή τη στιγμή, το TRITON LEADER βρίσκεται ανάμεσα από Λέσβο και Σκύρο, με προορισμό την Τουρκία.

Κλειστές οι επικοινωνίες του CAPE RAY

Ο ακριβής εντοπισμός του CAPE RAY είναι εν δυνάμει αδύνατος, καθώς το πλοίο έχει διακόψει κάθε μέσο επικοινωνίας, σε αντίθεση με τα δύο συνοδευτικά, όπως φαίνεται στην φωτό. Η διακοπή ακόμα και του ασυρμάτου είναι παράνομη και εγείρει πολλά ερωτηματικά σχετικά με την ασφάλεια αλλά και την πρόοδο της υδρόλυσης.

Και η Γερμανία με πλοίο-φάντασμα

Όπως μετέδωσε το γερμανικό ARD, η Γερμανία απομάκρυνε τη φρεγάτα AUGSBURG, που είχε συνοδεύσει το CAPE RAY μέχρι το σημείο υδρόλυσης και βρίσκεται αυτή τη στιγμή κοντά στο Γιβραλτάρ. Σύμφωνα με αποκλειστικές πληροφορίες του koutipandoras.gr, η φρεγάτα πραγματοποίησε στάση στην Κατάνια, όπου και πραγματοποιήθηκε μετεπιβίβαση προσωπικού από το AUGSBURG στο SCHLESWIG HOLSTEIN, το οποίο επέστρεψε δυτικά της Κρήτης, στο σημείο υδρόλυσης. Το SCHLESWIG HOLSTEIN πιστεύεται πως είναι το σημειωμένο παρακάτω με ενιαίο κόκκινο περίγραμμα, ωστόσο δεν κατέστη δυνατή η αναγνώρισή του, καθώς κατά τη διάρκεια του ρεπορτάζ έπαψε να εκπέμπει στίγμα και εξαφανίστηκε από τον χάρτη. Αντιθέτως, η φρεγάτα RHOEN ακολουθεί ίδια πορεία με το AUGSBURG, ενώ πριν είχε λάβει μέρος σε ευρωπαϊκή άσκηση. Αυτή τη στιγμή, έπειτα από διασταύρωση πηγών, πιστεύεται πως το παρόν σήμα του SCHLESWIG HOLSTEIN, που φαίνεται να βρίσκεται στη βόρεια Γερμανία, είναι παραπλανητικό.

Από την Κατάνια απέπλευσε πριν από λίγες ώρες και το αμερικανικό στρατιωτικό τάνκερ OILER-195, το οποίο κατευθύνεται προς την περιοχή του SN FEDERICA. Σύμφωνα με την καταγεγραμμένη πορεία του, λίγο έξω από τη Σικελία πραγματοποίησε κύκλους γύρω από τον εαυτό του για αρκετή ώρα, κίνηση που μαρτυρά επιβίβαση προσωπικού ή υλικών.

​Στην περιοχή εμφανίστηκε ακόμη ένα αγνώστου ταυτότητας πλοίο, μάλλον καταδρομικό, με σημαία  Αντίγουας Μπαρμπούντας, το οποίο έπλεε με 85 κόμβους περιμετρικά της Κρήτης. Και αυτό το πλοίο έπαψε να εκπέμπει το στίγμα του κατά τη διάρκεια της έρευνας, ενώ ο αριθμός αναγνώρισης IMO του πλέον δεν εμφανίζει κανένα αποτέλεσμα.

​http://www.koutipandoras.gr/

Ανασφάλιστοι οι εργαζόμενοι για όσο δεν πληρώνονται οι εισφορές!

Βόμβα από εγκύκλιο του ΙΚΑ. Ανασφάλιστοι οι εργαζόμενοι όταν οι εργοδότες δεν καταβάλλουν εισφορές. Πότε αποκτούν «ασφαλιστική ικανότητα». Το αλαλούμ με το νόμο και η περιπέτεια των εργαζομένων που δεν τους έχουν κολλήσει ένσημα.

Ανασφάλιστοι είναι για το ΙΚΑ εργαζόμενοι των οποίων οι εργοδότες δεν έχουν πληρώσει τις ασφαλιστικές εισφορές, παρότι τις έχουν δηλώσει στην Αναλυτική Περιοδική Δήλωση (ΑΠΔ) που υποχρεούνται να καταβάλλουν στο ταμείο. 

Σε πολλά υποκαταστήματα το θέμα έχει λάβει μεγάλες διαστάσεις, με τους ασφαλισμένους να διαπιστώνουν πως παρότι εργάζονται, και επομένως ασφαλίζονται κανονικά, δεν διαθέτουν «ασφαλιστική ικανότητα». Δεν τους έχουν δηλαδή κολλήσει τα ένσημα για συγκεκριμένο χρονικό διάστημα.

Το πρόβλημα προέκυψε μετά από νομοθετική διάταξη του υπουργείου Εργασίας που προβλέπει ότι η ασφαλιστική ικανότητα του εργαζόμενου ενημερώνεται μετά τον έλεγχο των δηλωθέντων με τα πραγματικά καταβληθέντα από τους εργοδότες ποσά.

Η λογική της διάταξης στηρίχθηκε στη διαπίστωση ότι εκατομμύρια ευρώ διέφευγαν (και εξακολουθούν να διαφεύγουν) από το ΙΚΑ επειδή εργοδότες δήλωναν στις ΑΠΔ ότι πλήρωναν εισφορές χωρίς ποτέ να καταβάλουν τα ποσά. Και βεβαίως χωρίς ποτέ να διενεργηθεί έλεγχος από το ΙΚΑ για το εάν αυτά τα ποσά καταβλήθηκαν.

Σύμφωνα με τη νέα νομοθεσία (άρθρα 17 και 18 του Νόμου 4075/2012) «η ασφαλιστική ιστορία των απασχολουμένων της υποβληθείσας Αναλυτικής Περιοδικής Δήλωσης ενημερώνεται μόνο μετά από Έλεγχο Δηλωθέντων – Καταβληθέντων και εφόσον έχουν καταβληθεί οι αντίστοιχες ασφαλιστικές εισφορές στο σύνολό τους, ή μετά την έκδοση σε βάρος του υπόχρεου εργοδότη Πράξεως Επιβολής Εισφορών για το οφειλόμενο ποσό και την επίδοση σε αυτόν».

Βάσει των παραπάνω, διαπιστώθηκε ότι ασφαλισμένοι βρέθηκαν με «μη οριστικοποιημένες εγγραφές»στον λογαριασμό τους, με αποτέλεσμα να μην έχουν ασφαλιστική ικανότητα. Στην πράξη, δεν εμφανίζονταν ασφαλισμένοι, καθώς ο εργοδότης δεν είχε καταβάλει τις απαιτούμενες εισφορές στο ΙΚΑ, ή το ΙΚΑ δεν είχε ακολουθήσει τις διαδικασίες που προβλέπονται. Δεν είχε εκδώσει σε βάρος του εργοδότη Πράξη Επιβολής Εισφορών, ή απλώς δεν του την είχε επιδώσει.

Το θέμα αποκαλύπτεται με τον πλέον επίσημο τρόπο. Από ένα γενικό έγγραφο του ΙΚΑ, με το οποίο δίνονται διευκρινίσεις και οδηγίες προς τους διευθυντές όλων των υποκαταστημάτων του ταμείου. Αυτό που αποκαλύπτεται είναι ότι «διαπιστώθηκε πως αρκετές υπηρεσίες του ιδρύματος έχουν γίνει αποδέκτες παραπόνων ασφαλισμένων για μη οριστικοποιημένες εγγραφές στον λογαριασμό ασφαλισμένου, με αποτέλεσμα να μην έχουν ασφαλιστική ικανότητα». Διαπιστώνεται επίσης ότι χιλιάδες ασφαλισμένοι γίνονται όμηροι της αδυναμίας του ΙΚΑ να ελέγξει τα έσοδά του και της αδυναμίας των εργοδοτών να πληρώσουν εισφορές, ή πολλές φορές της προσπάθειας κάποιων να εξαπατήσουν το ταμείο.

Το ΙΚΑ προχώρησε στην έκδοση ενός εξαιρετικά επείγοντος γενικού εγγράφου, στο οποίο ξεκαθαρίζεται ότι ο έλεγχος Δηλωθέντων – Καταβληθέντων γίνεται Κεντρικά, μέσω του Ολοκληρωμένου Πληροφοριακού Συστήματος του ΙΚΑ, σε μηνιαία βάση τόσο για τους εργοδότες κοινών επιχειρήσεων όσο και για τους εργοδότες οικοδομοτεχνικών έργων.

Βέβαια, όπως επισημαίνουν εργαζόμενοι στο ΙΚΑ, ο κεντρικός έλεγχος έχει μείνει πολύ πίσω, με αποτέλεσμα το πρόβλημα να παίρνει καθημερινά και μεγαλύτερες διαστάσεις.
Στο έγγραφο εφιστάται η προσοχή, μεταξύ άλλων, στην ανάγκη της καταχώρισης μέσω του ολοκληρωμένου πληροφορικού συστήματος του ΙΚΑ ημερομηνίας επίδοσης της Πράξης Επίδοσης Εισφορών προς τον εργοδότη που δεν έχει πληρώσει, καθώς μόνο τότε και μετά από έλεγχο ροής του συστήματος θα ενημερώνεται η ασφαλιστική ιστορία των εργαζομένων που συμπεριλαμβάνονται στην ΑΠΔ.

Όπως επισημαίνει το ΙΚΑ, όταν εμφανίζονται μη οριστικοποιημένες εγγραφές σε Απόσπασμα Ατομικού Λογαριασμού σημαίνει ότι ο εργοδότης έχει συμπεριλάβει τον απασχολούμενο στην Υποβληθείσα ΑΠΔ, αλλά

> Δεν έχει διενεργηθεί Έλεγχος Δηλωθέντων – Καταβληθέντων από το αρμόδιο υποκατάστημα ελέγχου της έδρας του εργοδότη ή
> Έχει διενεργηθεί Έλεγχος Δηλωθέντων – Καταβληθέντων, έχει συνταχθεί Πράξη Επιβολής Εισφορών, καθώς ο εργοδότης δεν κατέβαλε τις εισφορές, η οποία όμως δεν έχει επιδοθεί ή
> Έχει γίνει Έλεγχος Δηλωθέντων Καταβληθέντων, συντάχθηκε Πράξη Επιβολής Εισφορών, έχει επιδοθεί και αναμένεται ο έλεγχος ροής του συστήματος για την ενημέρωση της ασφαλιστικής ιστορίας.

Δείτε την σχετική εγκύκλιο στην online τράπεζα

Πηγή: www.euro2day.gr

«Άντε γαμήσου εργατιά»

Του Άρη Χατζηστεφάνου
Στείλαμε στην ευρωβουλή έναν ποδοσφαιριστή, ένα μοντέλο και τρεις φασίστες. Μετατρέψαμε ολόκληρους δήμους σε αρένες νονών της νύχτας, υπακούοντας στις εντολές ποδοσφαιρικών ομάδων και της εκκλησίας. Πήραμε ένα παρουσιαστή, με μυστηριώδη χρηματοδότηση και στήριξη από τους μεγαλύτερους εργολάβους και εκδότες, ο οποίος ξέπλενε για χρόνια τις αμαρτίες του υπουργείου δημόσιας τάξης (και όχι μόνο), και τον κάναμε πολιτικό του 6% – ενώ μας ορκιζόταν, σε κάθε ευκαιρία, ότι δεν έχει ούτε πρόγραμμα ούτε όραμα για το μέλλον.

Καταξιώσαμε τους ναζιστές σαν τρίτη πολιτική δύναμη στη χώρα. Δώσαμε ψήφο ανοχής στον πλέον ακροδεξιό πρωθυπουργό που έχει γνωρίσει η χώρα ενώ διασώσαμε από βέβαιη πανωλεθρία τα δυο κόμματα που επανέφεραν το εργασιακό καθεστώς του 19ου αιώνα θυσιάζοντας το 25% του ΑΕΠ και το 35% της αγοραστικής δύναμης του μέσου νοικοκυριού.

Για να μην έχουμε αυταπάτες, ένας στους δυο Έλληνες ψήφισε είτε για τη συνέχιση του μαρτυρίου του, είτε για τη μετατροπή της χώρας σε μια ακροδεξιά ή φασιστική κόλαση.
Ζώα! Ε ζώα.

Έχουν περάσει αρκετές ημέρες από το «μήνυμα της κάλπης» και ακόμη και οι πλέον ένθερμοι ψηφοφόροι της Αριστεράς δεν μπορούν να κρύψουν μια πικρή επίγευση από την ετυμηγορία του κυρίαρχου λαού. Άνθρωποι που πέρασαν τα καλύτερα χρόνια της ζωής τους μελετώντας την μαρξιστική έννοια της ψευδούς συνείδησης και τη διαδικασία παραπλάνησης του προλεταριάτου από τους μηχανισμούς προπαγάνδας του συστήματος προτιμούν τώρα να ρίξουν δυο φάσκελα στην άλλη μισή Ελλάδα.

Η Ελλάδα δεν αποτελεί φυσικά εξαίρεση ανάμεσα στα έθνη που επιλέγουν τις αλυσίδες και την ησυχία απέναντι στην ελευθερία τους. Στις ΗΠΑ οι φαρμακοβιομηχανίες, δαπανώντας εκατοντάδες εκατομμύρια δολάρια, έπεισαν ένα τεράστιο μέρος του πληθυσμού ότι δεν έπρεπε να δεχθεί σε καμία περίπτωση τη δωρεάν, καθολική ιατροφαρμακευτική περίθαλψη που είχε υποσχεθεί προεκλογικά ο πρόεδρος Ομπάμα – στην πρώτη και τελευταία κίνηση με την οποία αμφισβητούσε ορισμένα επιχειρηματικά συμφέροντα στη χώρα του.

Χιλιάδες Αιγύπτιοι, που συμμετείχαν στη μεγαλειώδη επανάσταση της πλατείας Ταχρίρ, υποδέχτηκαν με πανηγυρισμούς την ανατροπή της πρώτης δημοκρατικά εκλεγμένης κυβέρνησης από τη στρατιωτική χούντα. Και όσο πιο πίσω πας με τόσο περισσότερο αίμα ξεπλένεται η «ηλιθιότητα» των λαών – από τον ελληνικό μεγαλοϊδεατισμό της μικρασιατικής εκστρατείας μέχρι την «αυτοκτονία» του Γερμανικού έθνους, που ανέθεσε στον Χίτλερ να διασώσει την κερδοφορία της βαριάς βιομηχανίας, ο κατάλογος είναι μακρύς.

Κι’ όμως το πέρασμα από τη λογική του «εχθρού λαού» στην καταδίκη του «ηλίθιου λαού» αποτελεί την μεγαλύτερη απάτη αλλά και προδοσία στην οποία μπορεί να πέσει κανείς. Αν ο Τσε Γκεβάρα, ο υποδιοικητής Μάρκος ή ο Άρης Βελουχιώτης έπαιρναν ένα τσούρμο αμόρφωτους, θρησκόληπτους, σωβινιστές και τους έπειθαν ότι πρέπει να πολεμήσουν για ορισμένα από τα ανώτερα ιδανικά που έπλασε ο νους του ανθρώπου, στην Ελλάδα πώς δεν βρέθηκε σήμερα ένας να συνεπάρει την καλύτερα μορφωμένη γενιά που έβγαλε αυτός ο τόπος από δημιουργίας του σύγχρονου ελληνικού κράτους; Η πεποίθηση ορισμένων εξ ημών ότι έχουμε τις καλύτερες ιδέες αλλά το «λάθος λαό» για να τις εφαρμόσει δεν είναι απλώς ελιτίστικη, είναι βαθιά προδοτική.

Σημαίνει μήπως αυτό ότι αφού αναγνωρίσουμε τις ευθύνες μας ως αριστερά, γιατί αφήσαμε ένα κομμάτι του πληθυσμού να κυλήσει στο φασισμό, θα πρέπει να ανεχτούμε τους φασίστες; Όχι. Και οι ναζιστές στρατιώτες ή οι ταγματασφαλίτες της κατοχής, που έκαιγαν χωριά, βίαζαν γυναικόπαιδα και εκτελούσαν αγωνιστές δεν γεννήθηκαν φασίστες – ήταν θύματα των συνθηκών. Κάποιος όμως έπρεπε να τους σταματήσει. Ακόμη και αν αυτό σήμαινε ότι θα παρέβλεπε για λίγο τις νηφάλιες σκέψεις περί ψευδούς συνείδησης και θα τους κρέμαγε στο πλησιέστερο δέντρο.

 http://info-war.gr/