Πεθαίνοντας σαν το σκυλί στον δρόμο

Δημήτρης Μηλάκας

Το μοντέλο που επιβάλλεται στη χώρα διά μνημο­νίων, δανειακών συμβάσεων, πράξεων νομοθετικού περιεχομένου και νομοσχεδίων τα οποία περνούν νύ­χτα από τη Βουλή έχει όνομα: Ακραίος νεοφιλελευθε­ρισμός.

Πρόκειται για το μοντέλο εκείνο που προπα­γανδίζει ότι η αγορά θα βρει τον τρόπο να ρυθμίσει τα πράγματα έτσι ώστε να εξασφαλιστεί το γενικό καλό και το κοινό συμφέρον.

Από τα λόγια στην πράξη ωστόσο η απόσταση είναι τεράστια. Και σε τελική ανάλυση αυτό που μένει και αντιλαμβάνεται ο κόσμος είναι τα ζόρια της καθημε- ρινότητάς του. Ας πάρουμε δύο παραδείγματα. Ένα που ήδη συμβαίνει και ένα που σύντομα θα συμβεί.

Παράδειγμα πρώτο: Στο έλεος του... Θε­ού βρίσκονται αρκετοί καρκινοπαθείς. Για την ακρί­βεια, όσοι δεν έχουν τα απαραίτητα χρήματα για να κάνουν ιδιωτικά τις απαραίτητες και πανάκριβες θε­ραπείες που απαιτούνται για να αντιμετωπίσουν αυ­τή τη δύσκολη ασθένεια. Η... αγορά με τις οδηγίες της τρόικας και τις αποφάσεις υπουργών Υγείας κατά την τελευταία τετραετία κατόρθωσε να υπονομεύσει τις δημόσιες δομές. Στο Αρεταίειο, για παράδειγμα, έμεινε μόλις ένας εργαζόμενος, ο οποίος μάλιστα δεν είναι εξειδικευμένος.

Παράδειγμα δεύτερο, από το πολύ κοντινό μας μέλλον: Η κυβέρνηση προχωρώντας στο ξεπούλη­μα της ΔΕΗ, μας υπόσχεται φθηνότερη ενέργεια ως αποτέλεσμα του υγιούς ανταγωνισμού. Θα θέλαμε να πιστέψουμε, ωστόσο κοιτώντας τριγύρω (Εκθεση Διεθνούς Υπηρεσίας Ενέργειας, Νίκος Γεωργακάκης, «Αυγή», 6/7/2014) διαπιστώνουμε ότι:

♦    Στο Βέλγιο, η πολιτική της «απελευθέρωσης» της ενέργειας οδήγησε σε αυξήσεις της τιμής του ρεύ­ματος την περίοδο 2000-2012 κατά 43,4%
♦    Στην Τσεχία η... απελευθέρωση εκτίναξε την τιμή κα­τά 93,5%;
♦    Στη Δανία στο 51,5%
♦    Στη Φινλανδία στο 85,8%
♦    Στη Γερμανία στο 77,6%
♦    Στην Ουγγαρία στο 157,6%
♦    Στην Πορτογαλία στο 65%
♦    Στην Ισπανία στο 62,5%
♦    Στη Σουηδία στο 91,9%

Το συμπέρασμα θεωρούμε ότι είναι προφανές, αλ­λά ας το διατυπώσουμε για όσους αφελείς τρέφουν προσδοκίες από έναν νεοφιλελεύθερο παράδεισο στον οποίο μας οδηγούν με τη στιβαρή τους καθο­δήγηση οι μεγάλοι τιμονιέρηδες Σαμαράς και Βενι- ζέλος: Σ' αυτόν τον κόσμο που μας οδηγούν, όποιος δεν έχει χρήματα είναι καταδικασμένος να πεθαίνει σαν σκυλί στον δρόμο. Στην κυριολεξία...