«Όταν έμαθα ότι βγαίνω σε διαθεσιμότητα...»

Ένας χρόνος από τη μέρα που σχεδόν 2.000 καθηγητές βγήκαν σε διαθεσιμότητα όταν η κυβέρνηση κατάργησε του τομείς υγείας-πρόνοιας και εφαρμοσμένων τεχνών στην δημόσια τεχνική και επαγγελματική εκπαίδευση. Στην ίδια θέση βρέθηκαν και 2.234 σχολικοί φύλακες.

Από τότε οι «διαθέσιμοι», που μαζί με τους εργαζόμενους στην ΕΡΤ ήταν οι πρώτοι που «εγκαινίασαν» τις απολύσεις στο δημόσιο τομέα βρίσκονται σε κινητοποιήσεις διεκδικώντας την επαναφορά τους στη δουλειά.  Συνελεύσεις, διαδηλώσεις αλλά και το κέντρο αγώνα που λειτουργεί στην Τσιμισκή στο ύψος της Αριστοτέλους αποτελούν τη καθημερινότητά τους.

«Δεν είναι αριθμοί. Είναι άνθρωποι»

«Ήταν Τρίτη, μέρα θερινής υπηρεσίας στο σχολείο. Ήμουν στο σχολείο μέχρι το μεσημέρι μ’ ένα συνάδελφο πληροφορικής. Για πολλούς μήνες οι συνάδελφοι σε αυτό το τομέα ήταν στο στόχαστρο του Υπουργείου και τον παρηγορούσα», περιγράφει η Χρύσα Παπάζογλου που εργαζόταν στον τομέα νοσηλευτικής στο εσπερινό ΕΠΑΛ Σταυρούπολης.

«Λίγο αφότου επέστρεψα στο σπίτι, το απόγευμα, μαθαίνω από το ΣΚΑΪ ότι καταργούνται οι ειδικότητες στους τομείς υγείας- πρόνοιας και εφαρμοσμένων τεχνών και φυσικά απολύονται οι καθηγητές που υπηρετούν σε αυτούς», λέει για την ημέρα που η ζωή της και των συναδέλφων της άλλαξε ξαφνικά.

«Μέχρι εκείνη τη στιγμή υπήρχαν μόνο σενάρια για το πλεονάζον προσωπικό σε ειδικότητες. Βέβαια το προσωπικό γίνεται πλεονάζον με τεχνητό τρόπο, όταν αλλάζουν το ωρολόγιο πρόγραμμα και αφαιρούν ώρες διδασκαλίας»,  προσθέτει.

«Μόλις το έμαθα κάλεσα στο τηλέφωνο συναδέλφους από τη Θεσσαλονίκη και άλλες πόλεις της χώρας. Ήταν έκπληξη. Δεν μπορούσαμε να το πιστέψουμε», λέει.

Την ρωτάω πως ένιωσε τις πρώτες ώρες. «Έκπληξη, σοκ, άρνηση», λέει και προσθέτει «Λέγαμε ότι δεν μπορεί να συμβαίνει αυτό».

Όπως λέει η Χρύσα την επόμενη κιόλας ημέρα συναντήθηκαν στις διευθύνσεις εκπαίδευσης και προσπάθησαν να οργανωθούν.

«Μετά το βίαιο γεγονός στις 22 Ιουλίου του 2013 ακολούθησαν πολλά βίαια γεγονότα στη διαχείριση της κατάστασης», αναφέρει.

«Όλο το χρόνο κάνουμε προσπάθειες για συναντήσεις με τους αρμόδιους Υπουργούς.  Έγινε και η μεγάλη απεργία της ΟΛΜΕ όπου πιέσαμε την κυβέρνηση. Υπήρξαν κάποιες συναντήσεις αλλά μέχρι στιγμής έχουν απορροφηθεί με μετακινήσεις 170 συνάδελφοι που είχαν δεύτερο πτυχίο στη πρωτοβάθμια εκπαίδευση».

«Όλο αυτό το διάστημα γίνονται αναφορές στα ΜΜΕ ότι έχουμε μεταταχθεί, γεγονός που δεν ισχύει», υποστηρίζει και προσθέτει πως βασικός τους στόχος είναι η επιστροφή των ειδικοτήτων στην δημόσια επαγγελματική εκπαίδευση.

Υπενθυμίζεται πως με τη λήξη του οκταμήνου της διαθεσιμότητας η κυβέρνηση αποφάσισε την παράτασή της, στην οποία εντάχθηκαν όσοι έχουν κάνει αίτηση για μετάταξη σε θέσεις που έχει προκηρύξει το αρμόδιο Υπουργείο.

«Είμαστε σε ομηρεία»,  μας λέει καθώς οι  «διαθέσιμοι» πληρώνονται με το 75% του μισθού τους αλλά δεν μπορούν να κάνουν άλλη δουλειά και είναι αναγκασμένοι να περιμένουν τις εξελίξεις.

Ταυτόχρονα το θέμα αφορά και  τα παιδιά που χάνουν τη δυνατότητα να επιλέξουν τις καταργηθείσες ειδικότητες. Φέτος οι καθηγητές εκτιμούν ότι θα φανεί πιο έντονα η αλλαγή και η υποβάθμιση της δημόσιας επαγγελματικής εκπαίδευση.

«Πολλοί δεν το γνωρίζουν άλλα πέρυσι με μεγάλες δυσκολίες και κενά κατάφεραν οι μαθητές να τελειώσουν αυτές τις ειδικότητες. Δόθηκαν απολυτήρια για ευνόητους λόγους σε παιδιά ενώ δεν είχαν διδαχθεί τα μαθήματα» λέει η Χρύσα.

Κλείνοντας τη κουβέντα μας τη ρωτάω για πoιο λόγο θεωρεί ότι η κυβέρνηση έθεσε εκείνη και τους συναδέλφους της  σε διαθεσιμότητα.

«Η στόχευση του Υπουργείου είναι η ισοπέδωση των εργασιακών δικαιωμάτων και η ικανοποίηση των δεσμεύσεων στη τρόικα», λέει.

«Ήθελαν απλά να απολύσουν δημόσιους υπαλλήλους για να τρομοκρατήσουν τους υπόλοιπους ώστε να δεχθούν με μεγαλύτερη ευκολία εκπτώσεις στα δικαιώματά τους», καταλήγει.

Κατερίνα Μπακιρτζή

http://alterthess.gr/

Το παράλογο του πολέμου & η μεταμφίεση των αυτοκρατοριών

Γράφει ο Γ. Κουτσαντώνης

Εκατό χρόνια έχουν περάσει από τον πρώτο παγκόσμιο πόλεμο του 1914 και η ανθρωπότητα για μια ακόμη φορά βρίσκεται μέσα σε έναν εξωφρενικά παράλογο κύκλο βίας, αμφισημίας, αδιαφορίας και απόλυτου κυνισμού. 

Οι παράγοντες που οδήγησαν στον πρώτο παγκόσμιο πόλεμο παραμένουν και σήμερα σχεδόν αμετάβλητοι. Όπως και τότε έτσι και τώρα ο πόλεμος χρησιμοποιείται ως μέσο άσκησης πολιτικής σαν την υποτιθέμενη ύστατη «προσπάθεια» μετά την αποτυχία της πολιτικής και της διπλωματίας. 

Ο πρώτος παγκόσμιος πόλεμος οδήγησε στην κατάρρευση τεσσάρων αυτοκρατοριών της Πρωσικής, της Ρωσικής, της Οθωμανικής και Αυστροουγγρικής. Το αποτέλεσμά ήταν εκατομμύρια νεκροί, χρεοκοπία, δημιουργία προτεκτοράτων και συνολική οικονομική κατάρρευση που τελικά οδήγησε στην άνοδο του Χίτλερ κατά συνέπεια στον δεύτερο παγκόσμιο πόλεμο με τις ίδιες ακριβώς τρομακτικές επιπτώσεις για την ανθρωπότητα. Ακολούθησε ο πολυετής ψυχρός πόλεμος όπου οι πολεμικοί εξοπλισμοί έγιναν κρατικό δόγμα και η κατασκοπεία άνθισε ανεξέλεγκτα.

Στα τελευταία εκατό χρόνια ιστορίας, το κόστος σε παγκόσμιο επίπεδο για την ανάπτυξη και εξέλιξη των κρατικών πολεμικών μηχανών είναι ασύλληπτο και τερατώδες. Όπως ασύλληπτο είναι το κόστος της αναδόμησης μετά το τέλος του πολέμου.

Συγκριτικά για την αποτροπή ενός ενδεχόμενου μελλοντικού πολέμου σε παγκόσμιο επίπεδο, δηλαδή για την καταπολέμηση της φτώχειας και της ανισότητας, δαπανήθηκαν μόνο ψίχουλα. 

Οι ηγέτες μας αρκέστηκαν στην δημιουργία του Διεθνούς Συμβουλίου Ασφαλείας και του ΟΗΕ που στην ουσία σήμερα έχουν το ρόλο ενός αόρατου θεσμοφύλακα, ηθικολόγου και ουσιαστικά εξωτερικού παρατηρητή.

Ακριβώς όπως πριν από έναν αιώνα, φιλόδοξοι, ανήθικοι και αδαείς ηγέτες με την παρότρυνση των βιομηχανιών όπλων και άλλων πολυεθνικών συμφερόντων και με στόχο πάντα τους φυσικούς πόρους του πλανήτη αποφασίσουν να πάνε σε πόλεμο ξοδεύοντας τρισεκατομμύρια. Ποσά που θα μπορούσαν να λύσουν τεράστια οικονομικά, κοινωνικά και περιβαλλοντικά προβλήματα. 

Είναι σαν να επαναλαμβάνουν τα ίδια λάθη. Πρώτα να πυροβολούν και μετά να σκέφτονται (κυρίως κατά την καταγραφή των απωλειών και την εκτίμηση του οικονομικού κόστους). 

Σε αυτό το σκηνικό παράνοιας πρέπει κανείς προσθέσει το ρόλο των ΗΠΑ οι οποίες αφού προηγουμένως έχουν διχάσει τα κράτη στόχους (δημιουργώντας αναταραχές και εμφύλιους πολέμους στο όνομα της Δημοκρατίας) έχουν ως βασική τους στρατηγική την αποστολή στρατευμάτων, βομβαρδιστικών, αεροπλανοφόρων και μη επανδρωμένων αεροσκαφών σε οποιαδήποτε περιοχή του κόσμου η οποία θα μπορούσε να αποτελέσει απειλή για την πρόσβασή των ΗΠΑ στο πετρέλαιο. Από το Σαχέλ στην Δυτική Αφρική, τη Λιβύη, τη Σομαλία, την Υεμένη, τη Συρία, το Ιράκ, το Αφγανιστάν... Παράλληλα οι ΗΠΑ παραβιάζουν συνεχώς το διεθνές δίκαιο όταν χρησιμοποιούν την πολεμική τους δύναμη χωρίς καμία κύρωση από τον ΟΗΕ, στέλνουν τις μυστικές υπηρεσίες τους σε κυρίαρχες χώρες χωρίς την έγκρισή τους ενώ κατασκοπεύουν τις λεγόμενες «φιλικές χώρες» μαζί με τις «εχθρικές». Η Ρωσία από την πλευρά της μετά από μια περίοδο «ησυχίας» που μπορεί από πολλούς να θεωρηθεί ως περίοδος προετοιμασίας έρχεται να εμπλακεί στον πόλεμο της Ουκρανίας και τις εντάσεις στη Γεωργία. Αεροπλάνα με αθώους πολίτες καταρρίπτονται και κανείς δεν είναι σε θέση να εξακριβώσει που αρχίζει η αλήθεια και που το ψέμα, ενώ ο κυνισμός των αναπτυξιακών ενεργειακών θεμάτων στην Ευρώπη προβάλλεται πλέον αδιάντροπα και απροκάλυπτα.

Αν κανείς συγκρίνει το σύγχρονο αυτό σκηνικό με τον πρώτο παγκόσμιο πόλεμο θα δει τις ίδιες αυτές αυτοκρατορίες μεταμφιεσμένες σε μικρότερα κράτη, αλλά πάντα με τους ίδιους στόχους και πάνω απ’ όλα με την ίδια στρατηγική, δηλαδή την βία του πολέμου.

Από τη Λιβύη, το Ισραήλ σε πορεία εξόντωσης της Παλαιστίνης, το Ιράκ, τη Συρία μέχρι τα Βαλκάνια με τη Βοσνία-Ερζεγοβίνη και τη Σερβία. 

Και από την Ουκρανία, τη Γεωργία, τη Μολδαβία αλλά και τις μεγάλες εντάσεις στην ανατολική Ασία κυρίως μεταξύ Κίνας και Ιαπωνίας.

Ο πλανήτης ακούει ιαχές πολέμου παντού και η πολιτική φαντάζει αδύναμη και καταρρακωμένη.

Τόσο έχουν εκφυλιστεί οι «εκπρόσωποί» της που φαίνεται τα ψέματα, ο κυνισμός, η ιδιοτέλεια και η αθλιότητα να μην έχουν τέλος και η ιστορία να επαναλαμβάνεται όχι δυο φορές όπως έλεγε ο Μαρξ
(την πρώτη ως τραγωδία και την δεύτερη ως φάρσα) αλλά πολλές και πάντα ως τραγωδία.

Καθώς ο πόλεμος δεν είναι παρά η ξεκάθαρη αποτυχία της ίδιας της πολιτικής και όχι η συνέχειά της, σήμερα υπάρχουν πιο ισχυρά, πιο πολλά και πιο μαζικά όπλα.

Με τη μόνη διαφορά ότι, αυτή η σκηνή στο θεάτρου του παγκόσμιου παραλόγου, υπάρχει ο κίνδυνος να κλείσει μια για πάντα κατασπαράσσοντας τόσους τραγωδούς και θεατές που η καταγραφή του κόστους θα ήταν αδύνατη...

Η δεξίωση που μας λείπει

Του Κώστα Γιαννακίδη

Η σοβαροφάνεια είναι ο θανάσιμος εχθρός της σοβαρότητας. Όταν δε, συμμαχεί με τη γελοιότητα, το αποτέλεσμα αποτυπώνεται σαν ένας λεκές από μουστάρδα σε λευκό πουκάμισο. Και, τι κρίμα, αυτός ο λεκές, θα μπορούσε να γεννηθεί πάνω σε ύφασμα Armani, δίπλα σε μεταξωτή γραβάτα. Μητέρα του, μια σταγόνα μουστάρδας που ξέφυγε από λουκάνικο, λίγο πριν συνθλιβεί σε λαίμαργο στόμα, στον κήπο του Προεδρικού Μεγάρου. Ναι, στη δεξίωση για την αποκατάσταση της Δημοκρατίας. Αλλά η δεξίωση καταργήθηκε πριν από μερικά χρόνια. Θεωρήθηκε προκλητική έναντι των περιστάσεων, ένα χάχανο μέσα στο πένθος της κρίσης. Και όμως, λίγο πριν ο Κάρολος Παπούλιας τερματίσει τον μακρύ πολιτικό του βίο όφειλε την ύστατη προσφορά προς τον τόπο. Η δεξίωση έπρεπε να επανακάμψει στο πολιτικό και κοσμικό ημερολόγιο του Ιουλίου. Και επειδή ο Παπούλιας δεν το τόλμησε, ας κληροδοτήσει την υποχρέωση στον διάδοχό του. 

Πλήρης επαναφορά. Με το ίδιο πρωτόκολλο και ακριβώς το ίδιο μενού. Με τους δίσκους να γίνονται πλήκτρα σε ένα τεράστιο πιάνο που παίζει τη μελωδία της ευτυχίας. Τις γαρίδες να φτιάχνουν λόφους και τα φιλέτα νησιά ολόκληρα. Καταρράκτες από κρασιά να λούζουν τα λαρύγγια και καμαρωτοί σερβιτόροι (μην ήταν τσολιάδες;) να προσφέρουν καναπεδάκια με λαχταριστό σολομό θαμμένο στο χαβιάρι. Και εκεί, στο βάθος του κήπου, στο φερ φορζέ του Κωνσταντάρα από το «Η Αλίκη στο Ναυτικό», ο Πρόεδρος και οι πολιτικοί αρχηγοί να συζητούν σαν συμπέθεροι σε ένα γάμο που έγινε από συμφέρον ή ανεπιθύμητη εγκυμοσύνη. Απαραίτητη προϋπόθεση είναι να υπάρχει ζωντανή τηλεοπτική κάλυψη. Μιλάμε για υπερπαραγωγή τώρα. Και οι κάμερες, που βλέπουν τα σκαλιά του Προεδρικού Μεγάρου, να δείχνουν έναν προς έναν τους καλεσμένους καθώς θα κατεβαίνουν στον κήπο. Έναν προς έναν. Με ένδυμα επίσημο οι κύριοι, με εντυπωσιακά φορέματα και χτενίσματα οι κυρίες. Όπως γινόταν πάντα. Οι πολιτικοί αρχηγοί, οι υπουργοί και οι βουλευτές -εν ανάγκη ας βγάλουν έξω χρυσαυγίτες που θα ήθελαν να παραστούν. Μαυρισμένοι, από τη Μύκονο, επιχειρηματίες με τις κυρίες τους, δημοσιογράφοι, ιεράρχες, διοικητές οργανισμών και συνδικαλιστές. Η ηγεσία του τόπου.

Δυστυχώς δεν θα το δούμε ποτέ. Κλείστε, όμως, τα μάτια και φανταστείτε το. Δείτε όλους τους πρωταγωνιστές των τελευταίων χρόνων να κατεβαίνουν, με τα καλά τους, τα σκαλιά του Προεδρικού Μεγάρου. Αν παρεμβάλλεται η Ζωζώ Σαπουντζάκη, αγνοήστε την. Εστιάστε σε αυτούς που πρέπει. Δείτε τους να χαμογελούν, ανταλλάσσοντας χειραψίες γύρω από τον μπουφέ. Το θέαμα είναι εθνικά επωφελέστερο των συμβολισμών που εκπέμπει η στρατιωτική παρέλαση. Πατριδογνωσία δραματοποιημένη, με ζωντανούς πρωταγωνιστές. Και αν τα πανιά της φαντασίας θέλουν ένα φύσημα για να φουσκώσουν, παρακολουθήστε το εκτενές ρεπορτάζ της δεξίωσης του 1994, προ εικοσαετίας. Περιγράφει ο Τέρενς Κουίκ που, τι κρίμα, τότε είχε το δελτίο, σήμερα δεν έχει δεξίωση.  

  http://www.protagon.gr/

Ζωές που χάνονται...

Του Γιάννη Παντελάκη

Η Ελλάδα, σύμφωνα με επίσημα στοιχεία της Στατιστικής υπηρεσίας, είχε το 2013 τουλάχιστον 3.795.100 ανθρώπους να αντιμετωπίζουν τον εφιάλτη της φτώχειας. Τα στοιχεία δεν λένε πάντα την αλήθεια. Οι φτωχοί είναι περισσότεροι. Όλοι αυτοί οι άνθρωποι βρίσκονται απέναντι σ' ένα κράτος που δεν έχει μεριμνήσει για τα στοιχειώδη, για μια αξιοπρεπή διαβίωση.

Δεν υπήρχε ποτέ κοινωνικό κράτος στη χώρα, δεν υπήρχε ποτέ ένα στοιχειώδες δίχτυ ασφαλείας για τους αδύναμους. Αυτό που υπήρχε, ήταν μια επιλεκτική επιδοματική πολιτική μικροκομματικού χαρακτήρα, η οποία εκδηλωνόταν σε προεκλογικές κυρίως περιόδους. Με αυτά τα δραματικά δεδομένα, οι πιθανότητες να χάσει κάποιος τη ζωή του ή να υποστεί σοβαρές βλάβες η υγεία του, είναι πολλές, πάρα πολλές. Η φτώχεια, σου στερεί την δυνατότητα να προστατευτείς.

Όταν συμβαίνει μια είδηση που συνδέει ένα τραγικό γεγονός με τις επιπτώσεις της κρίσης, εμφανίζονται πολλοί «πολιτικά ορθοί», που ισχυρίζονται πως αυτό αποτελεί λαϊκισμό. Φαντάζομαι το ίδιο θα έχουν να πουν και τώρα. Αναφέρομαι στην 56χρονη που ζούσε με μηχανική υποστήριξη και έχασε τη ζωή της, όταν η ΔΕΗ έκοψε το ηλεκτρικό ρεύμα, λόγω απλήρωτων λογαριασμών. Οι «πολιτικά ορθοί» θα ισχυριστούν πως η ίδια ή η οικογένειά της, δεν είχαν ζητήσει να ενταχθούν στις ευάλωτες ομάδες στις οποίες η ΔΕΗ δεν κόβει το ρεύμα. Το ίδιο ισχυρίστηκε και η ΔΕΗ. Τα παιδιά της 56χρονης, είπαν πως η τοπική ΔΕΗ το γνώριζε από το 2007. Πιστεύω την εκδοχή των παιδιών της. Δεν έχω πολλές ενδείξεις ότι δημόσιες ή ιδιωτικές επιχειρήσεις ενδιαφέρονται για τους αδύναμους πελάτες τους. Και δεν υπάρχει και κάποιος να τις υποχρεώσει να το κάνουν.

Ας αφήσουμε, όμως, στην άκρη τη δική μου γνώμη ή κάποιων άλλων και ας αναλογιστούμε πόσο δύσκολο είναι για κάποιον φτωχό -και επιπλέον με ειδικά προβλήματα- άνθρωπο να επιβιώσει στις ημέρες της κρίσης. Σε συνεχείς ανακοινώσεις τους, τις οποίες τα περισσότερα μέσα ενημέρωσης αγνοούν, οι άνθρωποι με αναπηρίες επισημαίνουν τις απίστευτες δυσκολίες που συναντούν καθημερινά. Πολύμηνες καθυστερήσεις για την πιστοποίηση μιας αναπηρίας, γνωματεύσεις μόνιμων αναπηριών με ημερομηνία λήξης (προφανώς κάποιοι πιστεύουν στα θαύματα), περικοπές επιδομάτων κ.ο.κ. 

Όλα αυτά σημαίνουν πως μια ανθρώπινη ζωή χάνεται εύκολα. Και αν δεν πρόκειται για μια κραυγαλέα περίπτωση, όπως αυτής στα Χανιά, τις περισσότερες περιπτώσεις δεν τις μαθαίνουμε. Γιατί πολλές ζωές χάνονται στα σιωπηλά. Χωρίς καμιά φασαρία. 

ένα άρθρο των πρωταγωνιστών

Γιατί οι εκλογές είναι αναπόφευκτες

Του Μάκη Ανδρονόπουλου

Η εκτίμηση των γερμανικών ΜΜΕ πως «οι Έλληνες ανατρέπουν την κυβέρνηση Σαμαρά μη πληρώνοντας την εφορία», καθώς τον Ιούνιο σημειώθηκε ρεκόρ αύξησης των ληξιπρόθεσμων οφειλών στα 67,25 δισ. ευρώ, αποτελεί μια μπούρδα και μισή αν όχι μια επικίνδυνη προβοκάτσια. Πράγματι, μέσα στο 2014 οι ληξιπρόθεσμες οφειλές αυξήθηκαν κατά 6,22 δισ. ευρώ, όχι όμως εξ αιτίας της «αιμομικτικής σχέσης της κυβέρνησης με τους ντόπιους ολιγάρχες», ούτε επειδή «το δημόσιο είναι χυδαίο», όπως ισχυρίζονται οι γερμανικές εφημερίδες.

Η αύξηση των ληξιπρόθεσμων οφειλών είναι αποτέλεσμα ενός σχιζοφρενικού, εξωπραγματικού και ακραία ταξικού οικονομικού προγράμματος σταθεροποίησης το οποίο καταρρέει. Οι πολίτες δεν πληρώνουν επειδή δεν έχουν. Και αυτά πριν έρθει ο φόρος εισοδήματος και πριν από το νέο φόρο ακινήτων. Ο φετινός προϋπολογισμός θα είναι ο τελευταίος προϋπολογισμός γραφείου… Από εκεί και πέρα, φυσικά, στις επόμενες εκλογές οι πολίτες θα καταψηφίσουν την κυβέρνηση της καταστροφής…

Το πρόγραμμα διάσωσης αποδείχθηκε πρόγραμμα καθυπόταξης και ληστείας της χώρας. Το αποδεικνύει η πρωτοφανής ύφεση σε καιρό ειρήνης, η εκθεμελίωση του παραγωγικού ιστού και φυσικά, η διαχείριση της γενεσιουργού αιτίας της ελληνικής κρίσης, δηλαδή του χρέους. Η χώρα μας μπήκε στα μνημόνια με κρατικό χρέος 120% του ΑΕΠ το Μάιο του 2010, τώρα -παρά το PSI- βρίσκεται στο 170% και οι δανειστές ελπίζουν να το καταστήσουν βιώσιμο (;) το 2022 στο 120% του ΑΕΠ! Η αποτυχία δεν κρύβεται, όπως άλλωστε και η κοινωνική και παραγωγική καταστροφή που έχει συντελεστεί.

Το Βερολίνο βλέποντας τώρα ότι επέρχεται δημοσιονομικό και ασφαλιστικό κραχ, προετοιμάζει το έδαφος για να ρίξει στην ελληνική πλευρά το φταίξιμο της παταγώδους αποτυχίας της πολιτικής λιτότητας και να δημιουργήσει τις συνθήκες για το 3ο πακέτο διάσωσης, το οποίο το Bloomberg θεωρεί αναπόφευκτο, αφού το ΔΝΤ προβλέπει ότι η Ελλάδα θα έχει έλλειμμα χρηματοδότησης 12,6 δισ. ευρώ το 2015, χρονιά που πρέπει να πληρώσουμε 22 δισ. ευρώ τοκοχρεολύσια! Βέβαια, το 3ο πακέτο πάει μαζί με τη νέα αναδιάρθρωση του χρέους, η οποία είναι προγραμματισμένη για Νοέμβριο, υπό τον όρο ότι θα έχει διασφαλισθεί η «πολιτική σταθερότητα». Αστεία πράγματα.

Γι΄ αυτό και ο νέος πρόεδρος της Κομισιόν Ζαν Κλοντ Γιούνκερ, γνωρίζοντας το αδιέξοδο της πολιτικής λιτότητας που έχει επιβάλει το Βερολίνο, θα εξαντλήσει όλα τα «περιθώρια ευελιξίας» στο πλαίσιο του Δημοσιονομικού Συμφώνου και παράλληλα, θα επιδιώξει ένα πολιτικό ευπρεπισμό του αυταρχισμού της τρόικας,  ίσως –όπως γράφεται- με μια «μελέτη κοινωνικών επιπτώσεων» των μέτρων που επιβάλει.

Αρνητική πολιτική συναστρία  

Μπορεί ο Ανάδρομος Ερμής να πέρασε, αλλά η σύγκληση πολλών αρνητικών καταστάσεων δείχνει πως τον Νοέμβριο θα έχουμε μια έντονα αρνητική πολιτική συναστρία. Η εκτέλεση του προϋπολογισμού εξαρτάται από τα 11 δισ. ευρώ που καλείται να εισπράξει το κράτος από τους πολίτες μέσα σε έξι μήνες και τα οποία οι περισσότεροι δεν έχουν να δώσουν. Τον Νοέμβριο θα έχει φανεί η φοροδοτική αδυναμία των πολιτών.

Στο μεταξύ, οι τράπεζες θα χρειαστούν νέα ένεση μετά τον Οκτώβριο που θα γίνουν τα τεστ αντοχής της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας. Γι΄ αυτό και έχουν εξαπολύσει κυνηγητό των δανεισμένων και προσπαθούν να κάνουν ρυθμίσεις στους μεγάλους (πχ. Κουρεύουν 300 εκατ. και επιβάλουν συγχώνευση ΔΟΛ-Πήγασου-Mega). Ασκήσεις νέας διαπλοκής. Δεν λύνεται όμως έτσι το πρόβλημα. Από τα επιχειρηματικά δάνεια, σύμφωνα με νέα εκτίμηση της Τράπεζας της Ελλάδος, το 20% δεν επιδέχεται αναδιάρθρωσης, δηλαδή δεν είναι εισπρακτέα περί τα 20 με 23 δισ. ευρώ. Οι υπόλοιπες κρατιούνται με 1 εκατ. απλήρωτους υπαλλήλους. Η μόνη ρευστότητα που διαθέτει η οικονομία είναι οι μισθοί και οι συντάξεις και τα λεφτά των ΔΕΚΟ. Τις τράπεζες τις στραγγίζει το κράτος με τα έντοκα…

Συνεπώς, από τον Νοέμβριο και μετά οι καταστάσεις θα είναι εξαιρετικά δύσκολες.  Άντε, υπό αυτές τις συνθήκες να ψηφίσεις προϋπολογισμό με εγγυημένα μόνο 360 ευρώ ανά σύνταξη…

Η στρατηγική Σαμαρά

Αυτά σημαίνουν ότι αν έχει κάποια διέξοδο η κυβέρνηση πρέπει να κινηθεί πριν σκάσει η δημοσιονομική φούσκα στα χέρια της. Άλλωστε ο Σαμαράς ξέρει ότι για τους δανειστές «πολιτική σταθερότητα» είναι να κάνουν το κούρεμα και να δώσουν το 3ο πακέτο αφού προηγουμένως έχει εκλεγεί ο νέος πρόεδρος Δημοκρατίας. Συνεπώς, deal  δεν μπορεί να υπάρξει πριν από αυτό, με ότι ρίσκα συνεπάγεται γι΄ αυτούς. Άρα, ο Σαμαράς πιεζόμενος από τον τοίχο της οικονομικής πραγματικότητας που πέφτει επάνω του, πιεζόμενος τις 600 υποχρεώσεις -κατά Χαρδούβελη- προς την τρόικα, αλλά και από ένα ΠΑΣΟΚ που ψάχνει να βρει σανίδα σωτηρίας σε φαντασιώσεις (είναι και το βέτο του ΓΑΠ), και φυσικά, επειδή δεν έχει τους 180, θα υποχρεωθεί να πάει σε εκλογές, τις οποίες –αν τις αποφασίσει τις επόμενες βδομάδες- θα τις ανακοινώσει από το βήμα της ΔΕΘ.

Το πρόσχημα είναι απλό: δώστε σε μένα που οι δημοσκοπήσεις με βγάζουν καλύτερο για πρωθυπουργό, να διαπραγματευτώ  την επιμήκυνση του χρέους. Μόλις το πετύχουμε αυτό, οι αγορές θα αλλάξουν ριζικά στάση απέναντί μας, γιατί θα έχει εκλείψει και το ρίσκο του χρέους και το πολιτικό. Οπότε, θα πλημμυρίσουμε στις επενδύσεις.

Στόχος του, με αυτή την αφήγηση, να πάρει 5% από την εκλογική πελατεία των ανεξάρτητων βουλευτών εντάσσοντας όσους μπορεί από αυτούς στα ψηφοδέλτιά του, ένα 3% από τους συντηρητικούς ψηφοφόρους του ΠΑΣΟΚ και άλλο 2% από τη Χρυσή Αυγή. Δηλαδή, να πάει από το 22,7% των ευρωεκλογών στο 33% που είναι η ιστορική δύναμη της ΝΔ. Βέβαια, αυτά είναι φαντασιώσεις, όπως οι προϋπολογισμοί γραφείου, όπως το πρόγραμμα διάσωσης που έγινε πρόγραμμα υποταγής… Η καταψήφιση της κυβέρνησης θα είναι ανάλογη με εκείνη του ΠΑΣΟΚ. 

http://www.koutipandoras.gr/

Τότε που η χούντα διαλύθηκε λόγω της προδοσίας της Κύπρου

Του Γιώργου Δελαστίκ

Σαράντα χρόνια πριν. Τετάρτη, 24 Ιουλίου 1974. Η αμερικανοκίνητη επτάχρονη δικτατορία των συνταγματαρχών έχει καταρρεύσει, αφού έχει ολοκληρώσει το έργο της: έχει φέρει τους Τούρκους κατακτητές στην Κύπρο από το Σάββατο, 20 Ιουλίου 1974! Οι δικτάτορες κοιτάζουν τώρα να σώσουν το τομάρι τους ώστε να μη βρεθούν μπροστά στο εκτελεστικό απόσπασμα καταδικασμένοι από επί εσχάτη προδοσία. Φέρνουν από το Παρίσι άρον άρον τον «αυτοεξόριστο» λόγω της ταπεινωτικής ήττας του στις βουλευτικές εκλογές του 1963 Κωνσταντίνο Καραμανλή, ο οποίος ουδέποτε καταδίκασε τη χούντα κατά τη διάρκεια της εφτάχρονης δικτατορίας. Ούτε καν μετά τη σφαγή του Πολυτεχνείου! Πριν ξημερώσει, η χούντα τον έχει ορκίσει πρωθυπουργό. Στις 4.30 το απόγευμα της 24ης Ιουλίου 1974 ορκίζεται το πρώτο κλιμάκιο της κυβέρνησης Καραμανλή. Υπουργός Άμυνας είναι ο ακροδεξιός έμπιστος της χούντας Ευάγγελος Αβέρωφ, ο τότε αποκαλούμενος «γεφυροποιός», επειδή προσπαθούσε να συμφιλιώσει τον προδικτατορικό πολιτικό κόσμο με τους δικτάτορες. Υπουργός Δημόσιας Τάξης αναλαμβάνει ο Σόλων Γκίκας, ακόμη πιο ακροδεξιός, ο οποίος καταγγέλλεται από παντού ως εμφορούμενος από φασιστικές ιδέες. Ο Καραμανλής όντως διασώζει τους δικτάτορες. Ελάχιστοι φυλακίζονται. Ταυτόχρονα όμως ο Καραμανλής αίρεται στο ύψος της νέας εποχής, χωρίς φυσικά ποτέ να πάψει να είναι ένας δεξιός πολιτικός.

Στις 14 Αυγούστου 1974, όταν αρχίζει ο Αττίλας-2 των Τούρκων στην Κύπρο, ο Κ.Καραμανλής βγάζει την Ελλάδα από το στρατιωτικό σκέλος του ΝΑΤΟ, φροντίζοντας βεβαίως να την ξαναβάλει στο στρατιωτικό ΝΑΤΟ στις 20 Οκτωβρίου του 1980, έναν χρόνο πριν αναλάβει την εξουσία το ΠΑΣΟΚ. Στις 23 Σεπτεμβρίου 1974 ο Καραμανλής νομιμοποιεί το ΚΚΕ, μετά από 27 συνεχή χρόνια παρανομίας. Στις 8 Δεκεμβρίου, μέσω δημοψηφίσματος, συντελεί τα μέγιστα στην κατάργηση της μοναρχίας, απομακρύνοντας επιτέλους αυτή την πολιτική «κόπρο του Αυγείου», που συνιστά το παλάτι ως κέντρο διαρκών αντιδημοκρατικών συνωμοσιών. Ακολουθεί μια τέτοια πολιτική που μετά από μερικούς μήνες η τότε φασίζουσα διοίκηση του Συνδέσμου Ελλήνων Βιομηχάνων τον κατηγορεί για... «σοσιαλμανία»!

Τα πρώτα δείγματα της πολιτικής του (αποχώρηση από το στρατιωτικό ΝΑΤΟ, νομιμοποίηση ΚΚΕ) ανταμείβονται από τον ελληνικό λαό στις εκλογές της 17ης Νοεμβρίου 1974. Η ΝΔ, το νεοϊδρυθέν κόμμα του Κ. Καραμανλή, που αντικαθιστά την κακόφημη προδικτατορική ΕΡΕ της Δεξιάς, βοηθούντος και του φόβου αφού οι χουντικοί πραξικοπηματίες ήταν ακόμα όλοι ελεύθεροι και αλώνιζαν, πήρε το μεγαλύτερο ποσοστό που έχει πάρει ποτέ η Δεξιά στη χώρα μας, 54,37%!

Το συντηρητικό δεξιότερο κομμάτι του Κέντρου πήρε με την ΕΚ-ΝΔ 20,42%, ενώ αποκαρδιωτικά εντελώς ήταν τα αποτελέσματα τόσο για το ΠΑΣΟΚ με το 13,58% που πήρε όσο και για την Ενωμένη Αριστερά, η οποία σημείωσε με 9,45% το χειρότερο αποτέλεσμα των μέχρι τότε μετεμφυλιακών εκλογικών επιδόσεών της. Η ριζοσπαστικοποίηση του Ανδρέα Παπανδρέου τον οδήγησε σε πλήρη ρήξη με το παραδοσιακό Κέντρο, πράγμα που αποτυπώθηκε στην ίδρυση του ΠΑΣΟΚ. «Το στρατιωτικό καθεστώς της χούντας που επιβλήθηκε με το πραξικόπημα της 21ης Απριλίου 1967 δεν ήταν παρά μια ιδιαίτερα στυγνή μορφή αποικιοποίησης της Ελλάδας από το αμερικανικό Πεντάγωνο και το ΝΑΤΟ, με τη συνεργασία του εξαρτημένου δυτικοευρωπαϊκού και ντόπιου μεταπρατικού κεφαλαίου» αναφέρεται χαρακτηριστικά στη Διακήρυξη της 3ης Σεπτέμβρη, την ιδρυτική διακήρυξη του ΠΑΣΟΚ, όπου καταγγέλλεται επίσης χωρίς περιστροφές η «ιμπεριαλιστική κατοχή της πατρίδας μας». Καμία σχέση με το Κέντρο δεν έχουν οι θέσεις αυτές.

Καταπέλτης ήταν επίσης ο Ανδρέας Παπανδρέου, μιλώντας στη Βουλή στις 13 Δεκεμβρίου 1974. «Η δικτατορία των επτά ετών ήταν αμερικανική και διερωτώμαι γιατί μέχρι τώρα δεν το είπε κανείς στη Βουλή. Βεβαίως μεθοδεύτηκε από Έλληνες πράκτορες, επειδή είχε υπάρξει ύστερα από τον εμφύλιο διείσδυση στις τάξεις των Ενόπλων Δυνάμεων και των δημοσίων υπηρεσιών και του πολιτικού κόσμου. Αλλά η δικτατορία όχι μόνον ενεκρίθη, αλλά κατασκευάστηκε και μεθοδεύτηκε από το αμερικανικό Πεντάγωνο, τη CIA και το ΝΑΤΟ» είτε υπογραμμίσει χωρίς υπεκφυγές και μισόλογα. «Εκείνο που απαιτείται είναι το θάρρος να το πούμε επίσημα από αυτό το σώμα στον ελληνικό λαό» είχε προσθέσει απευθυνόμενος στους βουλευτές.

από το «Έθνος»

Χαρίζουν τον μοναδικό σταθμό φυσικού αερίου της ανατολικής Μεσογείου

Του Μάριου Αραβαντινού

Τέσσερις ημέρες πριν από τα περασμένα Χριστούγεννα ο πρωθυπουργός, παρουσία του υπουργού και υφυπουργού Περιβάλλοντος Γιάννη Μανιάτη και Ασημάκη Παπαγεωργίου, συναντήθηκε με τους επικεφαλής της πετρελαϊκής εταιρίας Socar και συμφώνησαν για την πώληση σε αυτήν του 66% της ΔΕΣΦΑ (Διαχειριστής Εθνικού Συστήματος Φυσικού Αερίου) Α.Ε. έναντι του ευτελούς τιμήματος των 400 εκατ. ευρώ. Η κίνηση παρουσιάστηκε ως ακόμη ένα βήμα ανάπτυξης και πανηγυρίστηκε ανάλογα, παρά το γεγονός ότι η πραγματική αξία της εταιρίας ξεπερνούσε κατά πολύ το ποσό για το οποίο πωλήθηκε και συγκεκριμένα άγγιζε τουλάχιστον το ένα δισ. ενώ είχε και δάνεια ύψους 262 εκατ. ευρώ με την εγγύηση του ελληνικού δημοσίου.

Την ημέρα εκείνη ο αζέρος πρόεδρος της Socar Ροβνάγκ Αμπντουλάγιεφ δήλωνε πανευτυχής από την επικείμενη συμφωνία: «Δεν είναι μόνο ο TAP, η ΔΕΣΦΑ αλλά και μελλοντικά επερχόμενα έργα». Ο Αμπντουλάγιεφ είχε δίκιο. Κι αυτό γιατί μισό χρόνο μετά, κι ενώ ακόμη η πώληση της ΔΕΣΦΑ στους Αζέρους δεν έχει εγκριθεί από την Ευρωπαϊκή Επιτροπή, η κυβέρνηση αποφασίζει με μια τροπολογία της την οποία ως συνήθως ενέταξε σε άσχετο νομοσχέδιο να παραχωρήσει στη ΔΕΣΦΑ, δηλαδή στους Αζέρους, τον μοναδικό σταθμό Υγροποιημένου Φυσικού Αερίου της ανατολικής Μεσογείου ο οποίος βρίσκεται στη νήσο Ρεβυθούσα, απέναντι από τα Μέγαρα και μάλιστα χωρίς αντάλλαγμα με το πρόσχημα της αναβάθμισης. Πρόκειται για σταθμό ο οποίος όπως εκτιμούν κορυφαίοι επιστήμονες θα μπορούσε να αποφέρει τεράστια κέρδη στον ελληνικό κράτος, ενώ σύμφωνα με τη υπεύθυνη του τομέα Ενέργειας των ΑΝΕΛ Ραχήλ Μακρή θα μπορούσε να αποτελέσει το κέντρο της προσπάθειας εκμετάλλευσης των κοιτασμάτων υδρογονανθράκων στη χώρα μας.

Όπως εξηγεί σε άρθρο του ο γεωστρατηγικός αναλυτής Νίκος Λυγερός, ο σταθμός της Ρεβυθούσας είναι ένας από τους 13 αντίστοιχους σταθμούς που λειτουργούν στη Μεσόγειο και την Ευρώπη, ενώ τα τελευταία δέκα χρόνια έχει παραλάβει πάνω από 300 φορτία που φτάνουν με δεξαμενόπλοια και αποθηκεύονται σε δύο δεξαμενές συνολικής χωρητικότητας 130.000 κ.μ. υγροποιημένου φυσικού αερίου. Στη συνέχεια, αναφέρει ο κ. Λυγερός, μεταφέρεται σε ειδικές εγκαταστάσεις, όπου μετατρέπεται σε αέριο για να τροφοδοτήσει το εθνικό σύστημα μεταφοράς φυσικού αερίου.

Ξεπουλούν (και) τη Ρεβυθούσα χωρίς αντίτιμο!

Η τροπολογία για παραχώρηση της Ρεβυθούσας στην ήδη πουλημένη ΔΕΣΦΑ συμπεριελήφθη στο νομοσχέδιο περί «Απλούστευσης της Αδειοδότησης για την Άσκηση Οικονομικής Δραστηριότητας» το οποίο ψηφίστηκε από τους βουλευτές της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ. Ο σκοπός της παραχώρησης, σύμφωνα με την αιτιολογική έκθεση δεν είναι άλλος από την εκτέλεση έργων απαραίτητων, όπως τονίζεται, για τη λειτουργία της ΔΕΣΦΑ.

Αυτό που πρακτικά επιδιώκει η κυβέρνηση είναι να κατασκευαστεί στο σημείο όπου σήμερα βρίσκονται δύο δεξαμενές και μια τρίτη η οποία θα έχει διπλή χωρητικότητα και θα κοστίσει περισσότερο από 156 εκατ. ευρώ, ποσό που θα πληρωθεί από την Ευρωπαϊκή Τράπεζα Επενδύσεων, από το Πρόγραμμα Δημοσίων Επενδύσεων και από τη ΔΕΣΦΑ. Για να γίνει όμως αυτό αποφασίστηκε σκανδαλωδώς να παραχωρηθεί η μονάδα χωρίς κανένα αντάλλαγμα, εκτός αν αλλάξει η μετοχική σύνθεση της ΔΕΣΦΑ, μέτοχοι της οποίας μέχρι σήμερα είναι το Δημόσιο και νομικά πρόσωπα των οποίων οι μετοχές ανήκουν σε αυτό.

Το αντάλλαγμα σύμφωνα με την ψηφισθείσα τροπολογία θα οριστεί από τον υπουργό Οικονομικών, όταν η μετοχική σύνθεση της ΔΕΣΦΑ αλλάξει, δηλαδή όταν η Κομισιόν εγκρίνει την πώλησή της στους Αζέρους, πράγμα το οποίο θα συμβεί, σύμφωνα με εκτιμήσεις κυβερνητικών στελεχών, μέχρι το προσεχές φθινόπωρο. Η κυβέρνηση εν ολίγοις αποφάσισε την παραχώρηση μιας τεράστιας μονάδας Υγροποιημένου Φυσικού Αερίου, σε μια εταιρία την οποία έχει ήδη πωλήσει έναντι εξευτελιστικού αντιτίμου, χωρίς να ορίζει τιμή και με την δέσμευση ότι μόλις η ΔΕΣΦΑ περάσει επίσημα στα χέρια της πετρελαϊκής Socar, ο υπουργός Οικονομικών θα κρίνει και θα αποφασίσει το αντάλλαγμα που θα ζητήσει η Ελλάδα, η οποία όμως δεν φημίζεται για τις επωφελείς συμφωνίες που κάνει.

Η ίδια τροπολογία την οποία υπογράφουν από κοινού οι υπουργοί Ανάπτυξης, Οικονομικών και Περιβάλλοντος, προβλέπει επίσης ότι «η έκδοση της έγκρισης δόμησης και της άδειας δόμησης των απαιτούμενων έργων θα γίνει κατά παρέκκλιση των κείμενων διατάξεων ως προς την απαιτούμενη απόσταση από τον αιγιαλό την παραλία, προκειμένου να διευκολυνθεί η εκτέλεση των έργων». 

Ερώτηση προς του αρμόδιους υπουργούς

Για το θέμα της σκανδαλώδους παραχώρησης του σταθμού της Ρεβυθούσας στη ΔΕΣΦΑ κατέθεσε ερώτηση πριν από τρεις ημέρες η Ραχήλ Μακρή από κοινού με τον έτερο βουλευτή των ΑΝΕΛ Κώστα Δαμοβολίτη, ο οποίος τυγχάνει και μαθητής του καθηγητή Νίκου Λυγερού (δείτε την ερώτηση ΕΔΩ). Οι δύο βουλευτές καλούν τους υπουργούς Ανάπτυξης, Οικονομικών και Περιβάλλοντος να απαντήσουν σε μείζονα ερωτήματα αναφορικά με την υπόθεση, μεταξύ των οποίων αν υφίσταται οικονομοτεχνική μελέτη βάση της οποίας πραγματοποιείται η παραχώρηση της Ρεβυθούσας, ποια είναι τα άμεσα και μελλοντικά αντισταθμιστικά οφέλη, αν έχει καθοριστεί συγκεκριμένο αντίτιμο το οποίο θα υποχρεωθούν να καταβάλλουν οι Αζέροι όταν η ΔΕΣΦΑ και μαζί της η μονάδα της Ρεβυθούσας, θα περάσουν επίσημα στα χέρια τους, ποια διαδικασία ακολουθήθηκε για τον ορισμό του αντιτίμου κ.α.

«Τα δώρα της συγκυβέρνησης δεν έχουν όρια. Προσπαθούν να πουλήσουν την ΔΕΣΦΑ στους Αζέρους και να πείσουν ότι η θυσία της κομβικής σημασίας για την εθνική οικονομία δημόσιας επιχείρησης θα έχει αποτελέσματα που πουθενά δεν προσδιορίζονται. Επιπλέον παραχωρούν ως δώρο τον μοναδικό σταθμό Υγροποιημένου Φυσικού Αερίου της ανατολικής Μεσογείου στους αγοραστές της ΔΕΣΦΑ. Η κυβέρνηση που επιλέγει την ασάφεια του προσδιορισμού του τιμήματος που η ιδιωτική ΔΕΣΦΑ οφείλει στον ιδιοκτήτη της Ρεβυθούσας, τον ελληνικό λαό, σπεύδει να εκδώσει έγκριση δόμησης κατά παρέκκλιση των κείμενων διατάξεων και κατά παρέκκλιση του δημοσίου συμφέροντος νομοθετεί χωρίς οικονομοτεχνικές μελέτες και μέριμνα για συνθήκες εκτάκτων αναγκών. Η υπόθεση της Ρεβυθούσας είναι εθνική και δεν μπορεί να περάσει στα ψιλά  γράμματα μιας τροπολογίας. Η εκμετάλλευση του ορυκτού πλούτου και οι κομβικές δημόσιες επιχειρήσεις δεν μπορούν να παραχωρούνται σαν την προς θυσία Ιφιγένεια», αναφέρει σε δήλωσή της για το θέμα η κ. Μακρή.

Στο ίδιο μήκος κύματος και οι επισημάνσεις του Νίκου Λυγερού, ο οποίος σημειώνει σε άρθρο του στην προσωπική τουιστοσελίδα: «υπενθυμίζουμε ότι η Ρεβυθούσα είναι ο μοναδικός σταθμός αεριοποίησης στην ανατολική Μεσόγειο που ανήκει στην Ευρωπαϊκή Ένωση και ότι η αναβάθμισή του είναι πάρα πολύ σημαντική για την ενεργειακή μας ασφάλεια. Μόνο που αναρωτιόμαστε», συνεχίζει ο καθηγητής, «γιατί να γίνει αν είναι να τον πουλήσουμε στους Αζέρους; Και ποιο μπορεί να είναι το αντάλλαγμα όταν τέτοιος σταθμός είναι μοναδικός στην περιοχή, αφού λειτουργεί μονόπλευρα προς όφελός μας;».

Δείτε την ψηφισθείσα τροπολογία που πλέον αποτελεί άρθρο νόμου

http://www.koutipandoras.gr/

Tο ΔΝΤ των φτωχών

Όταν το 2001 ο διευθύνων σύμβουλος της Goldman Sachs Τζιμ Ο’νιλ, χρησιμοποίησε για πρώτη φορά το ακρωνύμιο BRIC, για να περιγράψει τις αναδυόμενες οικονομίες της Βραζιλίας, της Ρωσίας, της Ινδίας και της Κίνας, δεν μπορούσε μάλλον να φανταστεί ότι σε λιγότερο από δυο δεκαετίες η πρόβλεψή του για μετατόπιση της οικονομικής κυριαρχίας του πλανήτη προς τις συγκεκριμένες χώρες θα άρχιζε να παίρνει σάρκα και οστά. Από το 2010, όμως, όταν οι ηγέτες αυτών των χωρών πραγματοποίησαν την πρώτη τους διεθνή διάσκεψη (προσκαλώντας μάλιστα και τη Νότια Αφρική) η προφητεία του Αμερικανού τραπεζίτη άρχισε να τρομάζει τους ιθύνοντες της αμερικανικής και της ευρωπαϊκής οικονομίας. Τα χαμόγελα πάγωσαν οριστικά όταν συνειδητοποίησαν ότι οι «μεγάλοι φτωχοί» του παγκόσμιου οικονομικού συστήματος είναι θεωρητικά σε θέση να δημιουργήσουν το δικό τους διεθνές νομισματικό ταμείο και μια νέα παγκόσμια τράπεζα, με την οποία θα αμφισβητήσουν την αρχιτεκτονική του παγκόσμιου οικονομικού συστήματος, όπως αυτή καθορίστηκε από τους νικητές του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου. «Θα έχει πολύ μεγάλη σημασία αν ανακοινώσουν μια τράπεζα των BRICS» έλεγε ο νονός του εγχειρήματος, Τζιμ Ο’νιλ, συμπληρώνοντας ότι «αν μη τι άλλο θα αποδείξουν ότι μπορούν να λειτουργήσουν σαν μια ενιαία πολιτική ομάδα».

Το σχέδιο, που συζητούνταν εδώ και αρκετά χρόνια, άρχισε να κάνει τα πρώτα του δειλά βήματα κατά τη διάρκεια της ετήσιας διάσκεψης των ηγετών των BRICS που φέτος πραγματοποιήθηκε στην πόλη Ντουρμπάν της Νότιας Αφρικής. Η πρώτη κίνηση ήταν η ιδέα δημιουργίας μια τράπεζας ανάπτυξης, η οποία θα λειτουργεί στο πρότυπο της παγκόσμιας τράπεζας με μια μικρή αλλά καθοριστική διαφορά: Από τις μέχρι στιγμής διαρροές προκύπτει ότι τα αναπτυξιακά δάνεια που θα χορηγεί η τράπεζα δεν θα κατευθύνονται στο εσωτερικό των BRICS αλλά σε έργα υποδομής σε άλλες περιοχές του πλανήτη. Η κίνα, λόγου χάρη, θα μπορεί να χρησιμοποιεί τα σχετικά κεφάλαια για να ενισχύσει την οικονομική της διείσδυση στην Αφρική – αμφισβητώντας την οικονομική αλλά και γεωπολιτική κυριαρχία της Ουάσινγκτον και του Παρισιού στην περιοχή.

Μέχρι σήμερα τα δάνεια της Παγκόσμιας Τράπεζας χορηγούνταν με την ανομολόγητη συμφωνία ότι τα αναπτυξιακά έργα θα πραγματοποιούνταν από πολυεθνικές που είχαν την έδρα τους στις ΗΠΑ και στην Ευρώπη. Υπό αυτή την έννοια αποτελούσαν μια συνέχεια του σχεδίου Μάρσαλ, που εξασφάλισε την πρωτοκαθεδρία των αμερικανικών κατασκευαστικών στην ανοικοδόμηση της κατεστραμμένης από τον πόλεμο Ευρώπης. Η δημιουργία μιας νέας παγκόσμιας τράπεζας όμως υπόσχεται να προσφέρει έργα δισεκατομμυρίων δολαρίων σε κατασκευαστικές και άλλες εταιρείες που μέχρι σήμερα έμεναν εν πολλοίς αποκλεισμένες από ολόκληρες περιοχές του πλανήτη. Μια τέτοια ανατροπή όμως στους οικονομικούς όρους του παιχνιδιού μπορεί θεωρητικά να μετουσιωθεί πολύ σύντομα και σε γεωπολιτική κυριαρχία στις χώρες που θα πραγματοποιούνται τα νέα έργα υποδομής από τα BRICS.

Παράλληλα με τη δημιουργία μιας νέας παγκόσμιας τράπεζας αποφασίστηκε ήδη και η δημιουργία ενός κοινού αποθεματικού ταμείου συναλλάγματος, το οποίο τα κράτη μέλη θα μπορούν να χρησιμοποιούν κατά τη διάρκεια νομισματικών κρίσεων για να εξισορροπούν το ισοζύγιο πληρωμών τους. Το ταμείο θα ξεκινήσει με αποθεματικό 100 δισεκατομμυρίων δολαρίων, το οποίο αναμένεται να αυξηθεί τα αμέσως επόμενα χρόνια. Αν και το ποσό αυτό απέχει αισθητά από τα 369.52 δισεκατομμύρια δολάρια, που έχει στη διάθεσή του το ΔΝΤ, μπορεί να αποδειχθεί περισσότερο από επαρκές δεδομένου ότι αναλογεί σε πέντε χώρες ενώ το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο καλύπτει τις «ανάγκες» 188 χωρών.

Η δυνατότητα των πέντε αναπτυσσόμενων χωρών να έχουν πρόσβαση σε ένα τέτοιο αποθεματικό μπορεί να αποτελέσει ένα πανίσχυρο όπλο σε έναν επερχόμενο οικονομικό πόλεμο. Το υπουργείο οικονομικών της Βραζιλίας έχει ήδη προειδοποιήσει για μια νομισματική σύγκρουση, η οποία θα μπορούσε να ξεσπάσει ανά πάσα στιγμή αν οι κεντρικές τράπεζες των ΗΠΑ και της ΕΕ συνεχίσουν την πολιτική των σχεδόν μηδενικών επιτοκίων η οποία προκαλεί σημαντικές στρεβλώσεις στην αξία των νομισμάτων χωρών όπως η Βραζιλία και η Τουρκία. Στην προσπάθειά τους να κρατήσουν χαμηλά την αξία των νομισμάτων τους, προκειμένου να διασώσουν τον εξαγωγικό τους τομέα, αρκετές οικονομίες αναπτυσσόμενων χωρών εισέρχονται σε πορεία σύγκρουσης με την ακολουθούμενη πολιτική στις σημερινές μητροπόλεις του καπιταλιστικού συστήματος. Η ύπαρξη του κοινού ταμείου θα δίνει τη δυνατότητα στις συγκεκριμένες οικονομίες όχι μόνο να επιβιώνουν από τη μαζική φυγή κεφαλαίου που μπορεί να προκαλεί η χαλαρή νομισματική πολιτική των ΗΠΑ αλλά και να συντηρούνται σε περιπτώσεις σημαντικών υποτιμήσεων των εθνικών τους νομισμάτων. Υπό μια έννοια δηλαδή το ταμείο θα προσφέρει όλα όσα θα έπρεπε να παρέχει και η ΕΚΤ στις χώρες μέλη της ευρωζώνης εάν δεν είχε μετατραπεί σε ένα εργαλείο για την επιβολή της οικονομικής κυριαρχίας του Βερολίνου.

Ισχύς εν τη ενώσει

Αθροιστικά τα BRICS, τα οποία εκπροσωπούν περίπου το 43% του παγκόσμιου πληθυσμού, κατέχουν ήδη συναλλαγματικά αποθέματα ύψους 4.4 δισεκατομμυρίων δολαρίων. Παρά την ολοένα αυξανόμενη οικονομική τους δύναμη όμως, παρακολουθούν εδώ και δεκαετίες την Ουάσινγκτον και την ΕΕ να μοιράζονται μεταξύ τους την ηγεσία του ΔΝΤ και της Παγκόσμιας Τράπεζας, όπως ακριβώς προέβλεπε η άτυπη συμφωνία του 1944 – σε μια εποχή δηλαδή που οι οικονομίες τις ΗΠΑ και της Ευρώπης είχαν την απόλυτη κυριαρχία στο στρατόπεδο των καπιταλιστικών χωρών. Συγκεκριμένα οι ΗΠΑ αρνούνται πεισματικά από το 2010 να υπογράψουν συμφωνία η οποία θα δώσει μεγαλύτερο δικαίωμα λόγου στις αναπτυσσόμενες οικονομίες εντός του ΔΝΤ ενώ παράλληλα επέβαλαν ως πρόεδρο της Παγκόσμιας Τράπεζας τον Αμερικανό, Τζιμ Γιονγκ Κιμ, αγνοώντας τις προτάσεις των ηγετών των BRICKS που έριχναν το βάρος τους στις υποψηφιότητες της Νιγηρίας και της Κολομβίας.

Εβδομήντα χρόνια κυριαρχίας

Το διεθνές νομισματικό ταμείο, ήδη από τα πρώτα χρόνια της ίδρυσης του, λειτούργησε σαν ένας δείκτης της παγκόσμιας κυριαρχίας των ΗΠΑ. Γεννημένο στις στάχτες του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου από τις συνθήκες του Μπρέτον Γούντς ανέλαβε αρχικά να εξασφαλίζει τη νομισματική σταθερότητα, πάνω στην οποία στηριζόταν η κυριαρχία του δολαρίου ως παγκόσμιου νομίσματος της νέας οικονομικής αρχιτεκτονικής του πλανήτη. Από τη δεκαετία του ’70, με την κατάρρευση των συμφωνιών του Μπρέτον Γουντς και την κυριαρχία στο εσωτερικό του της νεοφιλελεύθερης σχολής του Σικάγου, το ΔΝΤ αρχίζει να λειτουργεί σαν χωροφύλακας των μεγάλων τραπεζών της Δύσης και κυρίως των ΗΠΑ απέναντι στις υπερχρεωμένες χώρες του Τρίτου Κόσμου. Η κυριαρχία της Ουάσινγκτον στο εσωτερικό του ήταν πάντα δεδομένη, σχεδόν όσο αναμφισβήτητη ήταν και η πρωτοκαθεδρία των ΗΠΑ στο εσωτερικό της βορειοατλαντικής συμμαχίας. Σε γενικές γραμμές πάντως και παρά τις επιμέρους οικονομικές διαφορές με τη Γηραιά Ήπειρο, το ΔΝΤ εξυπηρετούσε ταυτόχρονα και τα συμφέροντα ευρωπαϊκών τραπεζών, όπως αποδείχθηκε άλλωστε και από την απόφαση του Βερολίνου να καλέσει το Ταμείο να λάβει δράση και στο εσωτερικό της ΕΕ.

Καθώς λοιπόν συμπληρώνονται επτά δεκαετίες από τις συμφωνίες του Μπρέτον Γουντς, που γέννησαν το ΔΝΤ και την Παγκόσμια Τράπεζα στη σκιά του δευτέρου παγκοσμίου πολέμου οι εξελίξεις ίσως σηματοδοτούν την απαρχή μιας νέας σύγκρουσης, η οποία δεν θα πραγματοποιηθεί με συμβατικά και πυρηνικά όπλα αλλά με… νομισματικά.

Άρης Χατζηστεφάνου
ΕΠΙΚΑΙΡΑ Απρίλιος 2014

Γιατί υπάρχουν 2,2 δισεκατομμύρια φτωχοί στον κόσμο;

Το 1/3 της ανθρωπότητας, δηλαδή πάνω από 2,2 δισεκατομμύρια άνθρωποι είναι ήδη φτωχοί ή θα φτωχύνουν. Οικονομικές κρίσεις, φυσικές καταστροφές και αναποτελεσματικές πολιτικές κινδυνεύουν να αυξήσουν τον ήδη ανησυχητικό αριθμό των φτωχών στον πλανήτη.

Το πρόγραμμα των Ηνωμένων Εθνών για την Ανάπτυξη (PNUD) στην έκθεσή του για το 2014 που δόθηκε στη δημοσιότητα την Πέμπτη 24 Ιουλίου, αναφέρει ως κύριες αιτίες φτώχειας την τιμή των τροφίμων και τις εμπόλεμες ζώνες.

Μερικά νούμερα που δίνει η έκθεση:

1,2 δισεκατομμύρια άνθρωποι ζουν με 1,25 δολάρια, ή λιγότερα, την ημέρα
1,5 δισεκατομμύρια άνθρωποι σε 91 χώρες του πλανήτη ζουν σε φτώχεια που αφορά την υγεία, την εκπαίδευση και το επίπεδο ζωής τους.
800 εκατομμύρια άνθρωποι βρίσκονται στο κατώφλι της φτώχειας

Το PNUD επιμένει ότι ο φαύλος κύκλος της φτώχειας, που είναι συνώνυμο της ανεργίας, συνοδεύεται από αύξηση της εγκληματικότητας, της βίας, της κατανάλωσης ναρκωτικών και των αυτοκτονιών.

Οι 85 πλουσιότεροι

Και την ίδια ώρα που οι φτωχοί πληθαίνουν ή εξαθλιώνονται καθημερινά, η έκθεση αποκαλύπτει ότι 85 άνθρωποι στον πλανήτη κρατούν στα χέρια τους τόσο πλούτο όσο 3,5 δισεκατομμύρια φτωχοί.

http://www.iefimerida.gr/ 

Μπλόκο στις μεταβιβάσεις ακινήτων -Πρώτα πληρώνεις φόρο και μετά πουλάς

Αλλάζουν όλα στις μεταβιβάσεις ακινήτων με το υπουργείο Οικονομικών να βάζει φρένο σε πωλήσεις κληρονομιές και γονικές παροχές. Θα πρέπει τα ακίνητα να είναι καθαρά από φόρους την τελευταία πενταετία ώστε ο ιδιοκτήτης τους να εξασφαλίσει πιστοποιητικό ΕΝΦΙΑ, με οποίο θα αποδεικνύεται ότι έχει πληρώσει τους φόρους και στη συνέχεια να μπορέσει να προχωρήσει σε όποια διαδικασία μεταβίβασης επιθυμεί.

Απαράβατος όρος για να προχωρήσουν οι μεταβιβάσεις ακινήτων είναι να έχουν καταβληθεί από τους ιδιοκτήτες τους οι φόροι ακινήτων των τελευταίων πέντε ετών, κάτι που θα αποδεικνύεται με το πιστοποιητικό ΕΝΦΙΑ. Το υποχρεωτικό έγγραφο θα χορηγείται από τις εφορίες αφού έχει ελεγχθεί ο Ενιαίος Φόρος Ιδιοκτησίας Ακινήτων, το ΕΕΤΗΔΕ και ο ΦΑΠ κατά την τελευταία πενταετία πριν από τη μεταβίβαση.

Σύμφωνα με την εγκύκλιο του υπουργείου Οικονομικών, οι συμβολαιογράφοι θα πρέπει να μνημονεύουν στα συμβόλαια και να επισυνάπτουν το πιστοποιητικό, αλλιώς θα είναι «αυτοδικαίως άκυρη κάθε υποσχετική ή εκποιητική δικαιοπραξία με την οποία συστήνονται, μεταβάλλονται, αλλοιώνονται ή μεταβιβάζονται από οποιαδήποτε αιτία δικαιώματα επί ακινήτου ή παρέχεται δικαίωμα προσημείωσης ή υποθήκης σε αυτό». Επίσης, οι φύλακες μετεγγραφών και οι προϊστάμενοι των κτηματολογικών γραφείων υποχρεούνται να αρνηθούν τη μετεγγραφή ή την καταχώριση στα κτηματολογικά βιβλία συμβολαιογραφικού εγγράφου, αν δεν μνημονεύεται και δεν επισυνάπτεται πιστοποιητικό ΕΝΦΙΑ.

«Είναι αυτοδικαίως άκυρη κάθε υποσχετική ή εκποιητική δικαιοπραξία με την οποία συστήνονται, μεταβάλλονται, αλλοιώνονται ή μεταβιβάζονται από οποιαδήποτε αιτία δικαιώματα επί ακινήτου ή παρέχεται δικαίωμα προσημείωσης ή υποθήκης σε αυτό, αν δεν μνημονεύεται και δεν επισυνάπτεται από τον συμβολαιογράφο στο συμβόλαιο που συντάσσει, πιστοποιητικό ΕΝΦΙΑ για το συγκεκριμένο ακίνητο με τις ειδικότερες προϋποθέσεις που ο νόμος ορίζει. Το αυτό ισχύει και για τη σύνταξη κατακυρωτικής έκθεσης επί εκούσιου πλειστηριασμού» αναφέρεται σε εγκύκλιο του υπουργείου Οικονομικών.

Το ακίνητο δεν μπορεί να εγγραφεί στο κτηματολόγιο

Μάλιστα επισημαίνεται ότι οι φύλακες μετεγγραφών και οι προϊστάμενοι των κτηματολογικών γραφείων υποχρεούνται να αρνηθούν τη μετεγγραφή ή την καταχώριση στα κτηματολογικά βιβλία συμβολαιογραφικού εγγράφου, αν δεν μνημονεύεται και δεν επισυνάπτεται πιστοποιητικό ΕΝΦΙΑ. Το αυτό ισχύει και για τη μετεγγραφή ή καταχώριση της κατακυρωτικής έκθεσης επί εκούσιου πλειστηριασμού, καθώς και για τη μετεγγραφή ή καταχώριση της αποδοχής κληρονομιάς. Παράλληλα τονίζεται ότι είναι απαράδεκτη η συζήτηση ενώπιον δικαστηρίου εμπράγματης αγωγής επί ακινήτου, πλην της μονομερούς εγγραφής υποθήκης ή προσημείωσης υποθήκης ή της άρσης κατάσχεσης, αν δεν προσκομισθεί από τον υπόχρεο σε ΕΝΦΙΑ, το σχετικό πιστοποιητικό.

Το πιστοποιητικό εξόφλησης εκδίδεται μέσω του taxisnet με τον προσωπικό κωδικό κάθε φορολογούμενου, ενώ για φέτος δίδεται πιστοποιητικό για τα έτη από το 2010 ως το 2013.

  http://www.iefimerida.gr/ 

Στην Κρήτη τα παλικάρια παραιτούνται κύριε Μητσοτάκη…

Του Χρήστου Γιαννούλη

Τα κρητικόπουλα της Γλυφάδας και της Αραβαντινού κατά πως φαίνεται μάλλον παίζουν την κολοκυθιά για να μην απολέσουν αυτό που κατέκτησαν μετά από πολύτιμες συμφωνίες που λείαναν έχθρα και προαιώνιο μίσος με τον κακό οιωνό του Μπαμπά και τον αντίπαλο της αδερφής Ντόρας.

Τα παλικάρια λοιπόν στην Κρήτη παραιτούνται κύριε Κυριάκο Μητσοτάκη όταν η πολιτική τους αξιοπρέπεια μπαίνει στην μέση της διελκυστίνδας που θα έπρεπε να σας προσβάλει ως πολιτικό πρόσωπα ακόμη και αν δεν σας αφορούσε προσωπικά.

Σήμερα στην συνάντηση Βενιζέλου Σαμαρά (καθόλου τυχαία η σειρά) το καπρίτσιο σας και η απέλπιδα προσπάθεια των πλήρως συνενόχων σας μέχρι την ήττα των ευρωεκλογών, είναι μία ακόμη συναλλαγή. Μία ακόμη συναλλαγή που δεν περιέχει σε καμία περίπτωση της ιδέα του εθνικού συμφέροντος και της πατριωτικής σωτηρίας όπως περιγράφετε την δοσιλογική σας προσήλωση στην τρόικα, αλλά τα φτηνά παιχνίδια που,  από βρέφος αρχικά, έφηβος στην συνέχεια, κληρονόμος τώρα, σπουδάσατε στο περιβάλλον του πατέρα σας. Παιχνίδια εξουσίας, συναλλαγές ευκαιρίας, στρατηγικοί σχεδιασμοί με ορίζοντα πολιτικού μέλλοντος. Την φαυλότητα γενικά που συνοδεύει το γονίδιο της πολιτικής σας παρουσίας στην κεντρική πολιτική σκηνή. Γιατί μη μου πείτε ότι με κάνα δύο συνεντεύξεις διαφορετικής προσέγγισης από την Ντόρα και κάνα δύο νιαουρίσματα αντιμητσοτακικής ρητορείας, απογαλακτιστήκατε εκ της σχολής Μητσοτάκη στην Πολιτική;

Όταν λοιπόν πάρετε αυτό που θέλετε και βρίσκετε στο πίσω μέρος του μυαλού σας, προφητεύω ότι θα προβάλετε κάποια βλακώδη δικαιολογία για την αποδοχή των συμβιβαστικών λύσεων που θα εφεύρουν οι τιτάνες της πολιτικής σκέψης που συνπρωθυπουργεύουν σε αυτή την χώρα.  Θα συμβιβαστείτε κακήν κακώς με τους κακούς συναδέλφους σας στο ΠΑΣΟΚ και όπως συμβαίνει συχνά τα τελευταία χρόνια που προσπαθείτε χωρίς κανένα δισταγμό να παραμείνετε γαντζωμένοι στην εξουσία, θα μετασχηματίσετε το άσπρο μαύρο. Στέλνοντας αδιάβαστους χιλιάδες ανθρώπους στον καιάδα της μεταρρύθμισης. Θα γεμίσετε τον τόπο έρευνες και ρεπορτάζ για τους χυδαίους και αργυρώνητους δημοσίους υπαλλήλους (ίσως αρκετοί από αυτούς να είναι και βαφτιστήρια δικά σας ή του πατέρα σας). Στην βραδινή σύσκεψη με τους συνεργάτες σας θα αποτιμήσετε ποιος κέρδισε περισσότερα σημεία, εσείς ή ο Σαμαράς; Θα μιλήσετε και με πέντε έξι δημοσιογράφους για να σας δώσουν το κλίμα, θα επιδιώξετε δύο τρείς εμφανίσεις, μία μεγάλη συνέντευξη σε εφημερίδα και το ματσάκι θα έχει τελειώσει.

Ούτε καν περνάει από το μυαλό σας ότι εντιμότητα και πολιτική έχουν συγκεκριμένους κώδικες συμπεριφοράς και αντιμετώπισης. (γιατί μήπως το είχατε στο μυαλό σας όταν ψωνίζατε φτηνά από την SIEMENS;) 

Όταν λοιπόν κύριε Μητσοτάκη, ένας υπουργός δεν μπορεί να κάνει αυτό που πιστεύει, ακόμη και αν είναι τραγικά παράλογο, παραιτείται και δεν μπαίνει υπό κηδεμονία. Κηδεμονία που του στερεί κάθε δικαιολογία για να υποστηρίζει όπως πολλοί συνάδελφοι του ότι εγώ τα έλεγα αλλά δεν με άκουσαν ή δεν κατάλαβα, δεν διάβασα, δεν μου εξήγησαν. Παραιτείται και κρατάει την άποψη του ή παραιτείται και αναγνωρίζει ότι ανοίγει το δρόμο σε κάποιον που συμπορεύεται με την σωστή πρόταση.

Δεν λουφάζει και πολύ περισσότερο δεν εξαντλεί την παλικαροσύνη του στις πρωινές εκπομπές του ΣΚΑΪ.

Και επειδή αυτή την φορά τα παιχνίδια σας έχουν να κάνουν με ζωές χιλιάδων ανθρώπων και όχι με την βεντέτα Μητσοτάκη Σαμαρά, δεξιών και φιλελεύθερων.
Ποιοι και τι νομίζετε ότι είστε τέλος πάντων, που μπορεί να παίζεται με τις ζωές χιλιάδων ανθρώπων;  Ποιος ιστορικό του μέλλοντος ή ποια πολιτική δικαιοσύνη πιστεύετε ότι μπορεί να σας χαρίσει και λίγη από την προσοχή της, για τα καραγκιοζιλίκια που πρωταγωνιστείτε;

Εκτός από επικίνδυνοι, αρχίζετε να γίνεστε και προκλητικά αστείοι. Βοήθησαν βέβαια και οι επιλογές των δύο συμπρωθυπουργών για να ενισχυθεί το κωμικό στοιχείο σε αυτή την κυβέρνηση.

Αλλά κάποια στιγμή… έστω κάποια ελάχιστα δευτερόλεπτα θυμηθείτε ότι παίζετε με ζωές και όχι με αριθμούς.

http://tvxs.gr/

Η Σοφία Βούλτεψη διαβάζει τ' άστρα

Του Γιώργου Ανανδρανιστάκη

«Ο ΣΥΡΙΖΑ δεν πρόκειται να κερδίσει ποτέ εθνικές εκλογές!», έκραζε η Σοφία Βούλτεψη από το παράθυρο του ΣΚΑΪ κι εγώ ο φαντασιόπληκτος κοίταζα το κάτω μέρος της οθόνης, όντας βέβαιος ότι από στιγμή σε στιγμή θα ξεπροβάλει τοκρόουλ με το 090: «Μαντεία, αστρολογία, διάβασμα καφέ, οστράκων και αυγών, προβλέψεις ερωτικές, οικογενειακές και επαγγελματικού προσανατολισμού, χρέωση 3,10 ευρώ το λεπτό. Αν η κλήση σας υπερβεί τα πέντε λεπτά, σας στέλνουμε ταχυδρομικώς σκόνη από αναπαραγωγικούς αδένες ιαγουάρου, να τη ρίξετε στο λάδι, να πείτε τρεις φορές το 'Πάτερ Ημών' και να επιστρέψει ο σκορδόπιστος στο σπίτι αυθωρεί».

Δεν είναι μόνο το φιζίκ της κυβερνητικής εκπροσώπου που παραπέμπει σε μεταμεσονύχτιες καφετζούδες, είναι κυρίως η ποιότητα των προβλέψεών της. Ο ΣΥΡΙΖΑ κέρδισε με τέσσερις μονάδες διαφορά τις ευρωεκλογές, προηγείται με τρεις μονάδες στις δημοσκοπήσεις για τις εθνικές, έχει απέναντί του μια κυβέρνηση που τους επόμενους μήνες θα στείλει στους πολίτες δώδεκα ραβασάκια με φόρους, θα κόψει τις συντάξεις και θα βγάλει στο σφυρί τις παραλίες και τα δάση. Ε, όταν μετά από όλα αυτά ξεστομίζεις το «δεν θα κερδίσει ποτέ», μάλλον επικοινωνείς με υπέρτερες δυνάμεις που σου παρέχουν αποκλειστικές πληροφορίες για το μέλλον.

Η κυρία Βούλτεψη επικοινωνεί με το υπερπέραν και μάλιστα με εξέχουσες προσωπικότητες που βρίσκονται εκείθεν, τον Ιωάννη Μεταξά, τον Γεώργιο Παπαδόπουλο, τον Δημήτρη Ιωαννίδη. Δεν υπονοώ ότι η εκπρόσωπος είναι φιλοχουντική ή ότι η κυβέρνηση που εκπροσωπεί είναι χούντα. Λέω ευθέως ότι αυτό το «ποτέ!» αποπνέει ολοκληρωτισμό, μοιάζει σαν τον τελευταίο σπασμό ενός καθεστώτος που είναι έτοιμο να πράξει -ενδεχομένως και να διαπράξει- τα πάντα προκειμένου να μην πέσει η εξουσία στα χέρια του εχθρού.

Ο εχθρός δεν είναι όποιος κι όποιος, δεν πρόκειται για τη συνήθη εναλλαγή στην εξουσία, όπου έφευγε ο Σημίτης, ερχόταν ο Καραμανλής, έφευγε ο Καραμανλής , ερχόταν ο ΓΑΠ, έφευγε ο ΓΑΠ, ερχόταν ο Σαμαράς κι ο μόνος που δεν έφευγε ποτέ ήταν ο Βενιζέλος. Ο εχθρός είναι ο ΣΥΡΙΖΑ, που κατά τη Βούλτεψη διαθέτει ένοπλη συνιστώσα-, γιατί άραγε δεν στέλνουν τον Κικίλια να βρει τα όπλα;- και επιδιώκει συστηματικά την πολιτική ανωμαλία εις βάρος των συμφερόντων της χώρας. Προδότες και τρομοκράτες, τέτοιοι είναι αυτοί που έχουν το θράσος να διεκδικούν την εξουσία! Κουβέντες βαριές, βγαλμένες από τις εποχές των συμμοριτών και των μιασμάτων, αποφορά μετεμφυλιακού κράτους και παρακράτους από το δέρμα μιας κυβέρνησης που δεν είναι χούντα, αλλά δεν μοιάζει και πολύ με δημοκρατία.

Ο Καζαντζάκης έλεγε ότι «το ποτέ και το πάντα είναι μόνο για τον θεό». Η Βούλτεψη δεν δίνει εντύπωση ανθρώπου που έχει διαβάσει Καζαντζάκη, πολύ δε περισσότερο δεν δίνει την εντύπωση όντος με ένθεα πνοή, αν και κάποιοι ειδικοί μελετητές ισχυρίζονται ότι, από καιρού εις καιρόν, η κεφαλή της περιβάλλεται από κάτι που μοιάζει με φωτοστέφανο. Μάλλον όμως πρόκειται περί εξάχνωσης των εγκεφαλικών κυττάρων...

avgi.gr