Με χρέωση Σαμαρά

Του Κώστα Βαξεβάνη

Τους μεγάλους ηγέτες τους αναγνωρίζεις από τη διορατικότητά τους. Τους μικρούς, από την ευελιξία με την οποία αλλάζουν θέσεις. Ας πάμε λοιπόν στον ηγέτη Αντώνη Σαμαρά. Στις 27 Οκτωβρίου του 2011, σε μια ομιλία του αμέσως μετά την απόφαση για το κούρεμα του χρέους και τη νέα δανειακή σύμβαση (ήταν τότε που οι βουλευτές δεν μπορούσαν να βγουν ούτε στις παρελάσεις), δήλωσε για τις εξελίξεις και τη συμφωνία των Βρυξελλών:

«Τελικά, με το κούρεμα που αποφασίστηκε, το χρέος της χώρας μας το 2020 θα είναι όσο ήταν και το 2009, πριν μπούμε στο Μνημόνιο, δηλαδή 120% του ΑΕΠ! Αυτή η κυβέρνηση, όχι μόνο μας έφερε δύο χρόνια φορο-επιδρομών και λιτότητας, αλλά χωρίς ίχνος ντροπής τολμά και πανηγυρίζει πως, σε εννιά χρόνια από σήμερα, το 2020, θα μας έχει φτάσει και πάλι στο 2009 και μάλιστα υπό πολύ χειρότερες συνθήκες! Κι ενώ θα έχει εκποιηθεί μεγάλο μέρος της δημόσιας περιουσίας». 

Μέχρι τότε, Μέρκελ και Σαρκοζί δεν ήθελαν κανένα κούρεμα γιατί ήταν φορτωμένοι με ελληνικά ομόλογα. Έτσι, φρόντισαν να τα ξεφορτωθούν για να περάσουν στη συνέχεια στο κούρεμα με κουπ Βενιζέλου. Αλλά το θέμα δεν είναι τι έκανε η Μέρκελ, αλλά ο Σαμαράς. Ο πρόεδρος της ΝΔ είπε αυτό που ήταν μάλλον αυτονόητο. Η Ελλάδα είχε μπει στο μνημόνιο, επειδή το χρέος της το 2009 έφτανε στο 129,7% του ΑΕΠ. Αναρωτιόταν λοιπόν δικαίως ο Σαμαράς, γιατί τόσες φοροεπιδρομές και λιτότητα αφού το 2020 το χρέος θα είναι στα επίπεδα του 2009;

Το 2013, επί κυβερνήσεως Σαμαρά-Βενιζέλου, το δημόσιο χρέος είναι 174,9 % του ΑΕΠ και το έλλειμμα φτάνει στο 12,2 %. Δηλαδή, οι λόγοι για τους οποίους η Ελλάδα μπήκε στη μέγγενη της λιτότητας και οι κάτοικοί της ζουν μια βίαιη αλλαγή της ζωής του, όχι μόνο δεν εξαφανίστηκαν, αλλά το χρέος μεγάλωσε. Είναι ίσως η κατάλληλη στιγμή να αναρωτηθεί κάποιος τι είδους ηγέτης είναι ο Σαμαράς, ο οποίος αφού έβλεπε το τρένο να πλησιάζει, προσπάθησε στη συνέχεια ως πρωθυπουργός να πείσει πως είναι απλώς το φως στην άκρη του τούνελ;

Ας μείνουμε όμως στα πραγματικά γεγονότα και τους αριθμούς που τόσο αρέσουν στο κυβερνητικό επιτελείο, κυρίως όταν γίνονται φόροι. Όπως συμβαίνει σε όλο τον κόσμο, η λιτότητα όχι μόνο δεν έφερε ανάπτυξη αλλά ύφεση, ανεργία, αδυναμία της κοινωνίας και της οικονομίας να λειτουργήσουν. Ο φαύλος κύκλος συνεχίζεται. Η δημοσιονομική τακτοποίηση σε στυλ Μέρκελ δεν μας απάλλαξε από το χρέος, δεν ανέβασε κανένα θετικό δείκτη, δεν έφερε ανάπτυξη παρά μόνο στα βραδινά δελτία ειδήσεων που την εντοπίζουν την ώρα που τελειώνουν το μακιγιάζ οι παρουσιαστές και ανοίγουν οι κάμερες.
Πέρα από αυτούς καθεαυτούς τους δείκτες, οι όροι με τους οποίους δημιουργήθηκε το νέο μεγαλύτερο χρέος είναι ακόμη χειρότεροι. Η διαδικασία του κουρέματος έχει υπαχθεί στο αγγλικό Δίκαιο, τα περιουσιακά στοιχεία της χώρας έχουν υποθηκευτεί, και ως λύση στη συνεχή ισοπέδωση εμφανίζεται το ξεπούλημα όσο όσο, με το επιχείρημα πως έτσι θα σωθούμε. 

Πρακτικά, αφού δημιούργησαν την κρίση με τα χρόνια διακυβέρνησής τους, στη συνέχεια πήραν μέτρα που την έκαναν ακόμη χειρότερη και μετά χρησιμοποίησαν αυτή τη δραματική κατάσταση ως επιχείρημα πως κινδυνεύουμε και είμαστε σε αδιέξοδο. 

Αυτοί οι απλοί συλλογισμοί κοινής λογικής, χαρακτηρίζονται από τους «οικονομολόγους» της κυβερνητικής νομιμότητας ως μπακαλίστικη αντίληψη. Το επιχείρημα είναι πως οι δείκτες του χρέους θα αρχίσουν να υποχωρούν όσο μειώνεται το έλλειμμα στο μέλλον. Δηλαδή μακροχρόνια, σε ένα μέλλον που δεν προσδιορίζουν και που φαντάζομαι πως θα εμπεριέχει μερικές γενιές κατεστραμμένων ανθρώπων, το χρέος θα φτάσει στα ίσα του. Για μια ακόμη φορά οι δείκτες θα θριαμβεύσουν. Δεν θα υπάρχει τότε μόνιμη εργασία, όλοι θα είναι ανασφαλείς και ωρομίσθιοι, οι μισθοί θα είναι αφρικανικοί, την Υγεία και την Παιδεία θα την παρέχουν ιδιώτες σε λεφτάδες, αλλά ως κράτος θα έχουμε εναρμονιστεί με τον δείκτη του χεριού τους που διατάζει και τους οικονομικούς δείκτες. Απλώς ο Σαμαράς πρέπει να αποφασίσει, πότε δεν ήξερε από Πολιτική και Οικονομία, το 2011 ή σήμερα;

Πηγή

Σκίζει το Success Story!!! Πανάθεμα το…

Γράφει ο Δογένης ο κυνικός

Οι κόποι του κυρίου Σαμαρά επιτέλους δεν πήγαν χαμένοι!  Δυστυχώς όμως θα πρέπει να παραδεχθεί και ο ίδιος, όπως και εμείς, ότι δεν τα κατάφερε μόνος του.  Είχε και την αμέριστη βοήθεια του Αντιπροέδρου του κ. Ευάγγελου Βενιζέλου.  Και λέμε αντιπροέδρου γιατί αυτή τη στιγμή δεν ξέρουμε πιο κόμμα εκπροσωπεί…. Το ΠΑΣΟΚ, την Ελιά, την Δημοκρατική Παράταξη;  Μας έχει μπερδέψει…

Τρίτη παγκόσμια θέση για την κυβέρνηση του κ. Σαμαρά δεν είναι μικρό πράγμα.  Όπως και να το κάνουμε… Τι είπατε; Η 3η αυτή θέση είναι ανάμεσα στις 12 πιο μισητές κυβερνήσεις του κόσμου!!! Α, αυτό δεν μας είπατε… Τι άλλο δεν μας είπατε; Ότι η Ελληνική κυβέρνηση είναι μαζί με αυτές της Ισπανίας, Πορτογαλίας, Τζαμάικας, Κόστα Ρίκας, Ρουμανίας, Περού, Πακιστάν, Μολδαβίας, Τσεχίας, Βουλγαρίας, Βοσνίας Ερζεγοβίνης;  Οποία τιμή… Με την αφρόκρεμα… Σε άλλες έρευνες είμαστε με την Κολομβία, Μποτσουάνα και πάει λέγοντας!

Και ακόμη μεγαλύτερη «τιμή» για την κυβέρνηση των Σαμαρά-Βενιζέλου είναι ότι το ποσοστό των ανθρώπων που πιστεύουν ότι είναι διεφθαρμένη η κυβέρνηση ανέρχεται στο 91%!!!  Το δεύτερο μεγαλύτερο ποσοστό παγκοσμίως!!! Προφανώς το υπόλοιπο 9% που δεν πιστεύει ότι είναι διεφθαρμένη η κυβέρνηση είναι τα μέλη της κυβέρνησης, οι βουλευτές της, οι συγγενείς τους και οι ολιγάρχες… Οι πιο διεφθαρμένες κυβερνήσεις που είναι πάνω από την Ελλάδα είναι η ΚΕΝΥΑ και η ΤΑΝΖΑΝΙΑ με 93% και 95% αντιστοίχως!!! Άντε καμάρια μας άλλο ένα 2% και πάτε στην δεύτερη θέση, και με μόλις 4% καταλαμβάνετε την πρωτιά!!! Έστω και στην διαφθορά… Αφού είναι ανίκανοι οι κυβερνώντες να πιάσουν μια οποιαδήποτε θέση σε κάτι θετικό τι να κάνουμε!!! Αλλά τι είναι όλα αυτά τα ανωτέρω; Μηδέν…. Μπροστά στην κριτική του κ. Πρετεντέρη… για τον κ. πρωθυπουργό!!!

Τώρα πως γίνεται οι εγχώριοι ανεξάρτητοι δημοσκόποι σε όλες τις έρευνες τους να φέρουν μεν πρώτο τον ΣΥΡΙΖΑ αλλά σύμφωνα με το ΒΗΜΑ του κ. Ψυχάρη, ο λαός μας να θέλει πρωθυπουργό τον κ. Σαμαρά;  Πως αυτό;  Μα γιατί είναι ο καταλληλότερος για πρωθυπουργός σύμφωνα με την εν λόγω δημοσκόπηση!  Πόσες φορές έχουμε ακούσει αυτό το «παραμύθι»;  Ο καταλληλότερος…  Τι ωραία εφεύρεση για να σώσουν τους “δικούς” τους όταν πιάνουν πάτο… Όχι, ας μην σκεπτόμαστε έτσι… Μην είμαστε κακοήθεις… Απλά έτυχε οι εταιρείες με το ίδιο αποτέλεσμα όσον αφορά τον καταλληλότερο για πρωθυπουργό να ρωτήσουν το υπόλοιπο 9% από το 91% της ανωτέρω έρευνας!

Και τα «ωραία» για την χώρα μας και την κυβέρνηση Σαμαρά αλλά και των άλλων αναξίων που την έφεραν σε αυτή την θέση συνεχίζονται.  Η χώρα μας που βρίσκεται στον κατάλογο των χωρών με ΜΕΡΙΚΗ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ ΤΥΠΟΥ, στο ποσοστό αποδοχής της κυβέρνησης (Lowest and Highest Approval of Leadership in Partly Free Press Countries) από τον λαό, η συγκυβέρνηση λαμβάνει μόλις 15%!!! Τι να σχολιάσουμε εδώ; Ότι η χώρα μας συμπεριλαμβάνεται σε όλες τις λίστες στα κράτη με μερική ελευθερία του Τύπου;  Ότι η Ζάμπια, η Μπουργκίνα Φάσο, η Ταϊλάνδη, και η Σρι Λάνκα έχουν ποσοστά αποδοχής για τις κυβερνήσεις τους από τον κόσμο που κυμαίνονται από 63% μέχρι 82%!!!   Ότι η Ελλάδα είναι στον πάτο;

Ελπίζουμε ο κύριος Σαμαράς με το νέο αυτό χαστούκι, απανωτά πέφτουν τα άτιμα μετά από την αντίδραση των αγορών στα παιδικά σχέδια του για έξοδο από τα μνημόνια, για σκίσιμο των μνημονίων, να άρχισε να αντιλαμβάνεται γιατί έχει τελειώσει.  Τι πιο τραγικό σε καιρό κρίσης να θεωρεί ο λαός στην συντριπτική του πλειοψηφία διεφθαρμένη την κυβέρνηση που τον κυβερνά.  Ελπίζουμε να κατάλαβε επιτέλους γιατί έχασε το παιχνίδι… Γιατί του γύρισε την πλάτη ο νεοδημοκράτης ψηφοφόρος…  Γιατί έκανε τελικά την Νέα Δημοκρατία υποχείριο του ΠΑΣΟΚ… Του διεφθαρμένου ΠΑΣΟΚ… Του Βενιζέλειου ΠΑΣΟΚ… Γιατί πούλησε όλες τις ιδέες του κόμματος που ηγείται προκειμένου να αναλάβει την και να κρατηθεί στην πρωθυπουργία… Χειρότερη και από την Πολιτική Άνοιξη έγινε η Νέα Δημοκρατία…

Ο ΣΥΡΙΖΑ βαδίζει ολοταχώς για να αναλάβει την εξουσία.  Ας ευγνωμονεί την Νέα Δημοκρατία και ειδικά τον κ. Σαμαρά για αυτό… Η Χρυσή Αυγή είναι στην φυλακή, άρα τι μένει;  Αφού δεν εμφανίστηκε κάποιος άλλος «μπαμπούλας», κάποιο πιο ακραίο, ακόμη και από την Χρυσή Αυγή, κόμμα, για να πάρει την εξουσία, τι μένει;  Να την αναλάβει το άλλο «τρελό» κόμμα όπως είχε προβλέψει ότι θα συμβεί εδώ και 2 χρόνια ο κορυφαίος Αμερικανός επικοινωνιολόγος Τζο Τρίπ.  Θυμόσαστε τα δύο «ζόμπι» κόμματα και τα δύο «τρελά» που έλεγε ο κύριος Τριπ; Πόσο δίκαιο είχε… Και να σκεφθεί κανείς ότι δεν είναι και μέντιουμ ο Αμερικανός επικοινωνιολόγος. Απλά ξέρει να βλέπει καθαρά…

Τι να περιμένει άραγε ο κόσμος από τον ΣΥΡΙΖΑ;  Κατά βάθος δεν περιμένει να σκίσει τα μνημόνια… Δεν περιμένει να κάνει ρόδινη την ζωή στην Ελλάδα.  Περιμένει ΑΠΛΑ να «κυνηγήσει» τους ΟΛΙΓΑΡΧΕΣ… Αυτούς που έφαγαν το μεδούλι του δημόσιου πλούτου… Να κυνηγήσει τους ΜΕΓΑΛΟΥΣ ΦΟΡΟΦΥΓΑΔΕΣ… Έτσι θα επιτύχει… Γιατί με αυτόν τον τρόπο θα μπορέσει να αλλάξει το κλίμα και κυρίως να βελτιώσει τα οικονομικά στοιχεία της χώρας… Τόσο απλά είναι τα θέματα κύριε Σαμαρά… Και μιας και αρέσουν στον αρχηγό της ΝΔ τα παραδείγματα με τις χειροβομβίδες, έπαθε τελικά ο ίδιος αυτό που είχε πάθει ένας αγράμματος στον στρατό…  Του είπαν να πετάξει την χειροβομβίδα μετρώντας πρώτα μέχρι το δέκα.  Εκείνος για να μετρήσει χρησιμοποίησε όλα τα δάκτυλα του βάζοντας την χειροβομβίδα ανάμεσα στα πόδια του…  Την συνέχεια την ξέρετε…  Δεν την εξουδετερώσατε την χειροβομβίδα κύριε Σαμαρά …  Έσκασε, και που μάλιστα…

Πηγή

Αμφίπολη: Τα μυστήρια του τάφου - Είναι όντως το κεφάλι της Σφίγγας το τελευταίο εύρημα;

Ο τάφος της Αμφίπολης συνεχίζει να μας εκπλήσσει και τα ευρήματα, όπως αυτό που ανακαλύφθηκε χθες, προκαλούν παγκόσμιο θαυμασμό. Προκαλούν όμως και πολλά ερωτήματα ή γεννούν μυστήρια. Είναι όντως το κεφάλι της Σφίγγας αυτό που ανακαλύφθηκε από τις ανασκαφές χθες; Κάποιοι λένε πώς δεν ταιριάζει στην ανατολική Σφίγγα. Πώς και γιατί βρέθηκε εκεί που βρέθηκε; Απαντήσεις ακόμη δεν υπάρχουν, αλλά οι αρμόδιοι των ανασκαφών δεσμεύονται πώς θα δώσουν όταν έρθει η ώρα...

Το κεφάλι στη Σφίγγας που βρέθηκε λίγο πίσω απ' τη θύρα του τάφου αναπαριστά ένα πανέμορφο γυναικείο πρόσωπο. Η γυναικεία μορφή είναι όσο γλυκιά και όμορφη όσο είναι και εκείνη της Καρυάτιδας που βρέθηκε πίσω απ' τις Σφίγγες.

 

Κάπου εδώ ξεκινάει το πρώτο μυστήριο. Οι Σφίγγες έχουν συνήθως πρόσωπο βλοσυρό, συνήθως το βλέμμα και το πρόσωπό τους έχουν μια “παγωμάρα” που ταιριάζει στο ρόλο τους. Είναι φύλακες τάφων και ιερών, έχουν ανάλογο ύφος. Αυτή εδώ μοιάζει να έχει ένα πρόσωπο που χαμογελάει ελαφρά. Άλλοι μάλιστα "βλέπουν” απλά μια θλίψη. Με λίγα λόγια πρόσωπο Σφίγγας δεν θυμίζει.

 

Δεν έλειψαν και εκείνοι που ενέταξαν το πρόσωπο της Σφίγγας στο υπόλοιπο μυστήριο κάνοντας λόγο για ... “Τζοκόντα” και αναρωτιούνται γιατί ο αρχαίος κατασκευαστής επέλεξε να βάλει μια τόσο όμορφη κεφαλή με τόσο ωραία μαλλιά και λαιμό σε ένα κατά τα άλλα θηρίο που έχει το ρόλο φύλαξης και αποτροπής εισβολής στον τάφο;

 

Πέρα όμως από αυτά τα ερωτήματα υπάρχει και το πιο σημαντικό. Πώς και γιατί εντοπίστηκε το κεφάλη της Σφίγγας στον τρίτο θάλαμο του τάφου; Αν υποθέσει κανείς ότι το μνημείο μπήκε στο στόχαστρο βάνδαλων ή τυμβωρύχων γιατί το χέρι που έσπασε την κεφαλή μπήκε στον κόπο να τη μεταφέρει σχεδόν απείραχτη και να την τοποθετήσει ευλαβικά σχεδόν στο βάθος του μνημείου.
 

Εάν κάποιος έσπασε την κεφαλή, την αποκόλλησε βίαια από τη θέση της γιατί δεν υπάρχουν φθορές; Τα ερωτήματα πολλαπλασιάζονται.

Μήπως δεν ήταν ανθρώπινο χέρι αλλά φυσική η καταστροφή; Μια πλημμύρα ή ένας σεισμός και στη συνέχεια κάποιοι προσπάθησαν να σώσουν το υπόλοιπο μνημείο πακτώνοντάς το;

Ωστόσο δεν είναι αυτά τα μόνα ερωτήματα. Η ανασκαφή όπως περιγράφουν οι αρχαιολόγοι έχει προχωρήσει αρκετά. Έχει αφαιρεθεί μεγάλο μέρος των χωμάτων αλλά κανείς δεν έχει πει το παραμικρό για το τι είδαν μετά τη θύρα οι αρχαιολόγοι. Οι αρχαιολόγοι τηρούν σιγή ιχθύος ή μάλλον συμπεριφέρονται ως Σφίγγες.

Πηγή 

Η τρόικα επιθυμεί διακαώς την υπογραφή του Τσίπρα!

Είναι πλέον ξεκάθαρο ότι οι παράλογες απαιτήσεις των δανειστών έχουν ως στόχο να αποσπάσουν τη συγκατάθεση και του ΣΥΡΙΖΑ για τη σύναψη νέου δανείου και νέου μνημονίου – Το «παραμύθι» περί εθνικής συνεννόησης

«Η τρόικα δεν θα ησυχάσει, αν δεν υπάρξει και υπογραφή του Τσίπρα…». Αυτή είναι η κοινή ερμηνεία όλων των πολιτικών παρατηρητών και των οικονομικών αναλυτών που παρακολουθούν τις τελευταίες ημέρες την παράλογη στάση της τρόικας στα αιτήματα της ελληνικής κυβέρνησης.

Του Κώστα Τσιτούνα

Το θέμα το έχουμε αναδείξει πολλάκις από το Newsbomb. Δεν είναι κάτι καινούργιο. Γράφαμε για αυτό το σενάριο από το 2012 (ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΔΩ)!

Οι δανειστές για να προχωρήσουν σε νέο μνημόνιο και νέο δάνειο θέλουν τη συναίνεση και της αντιπολίτευσης και πιο συγκεκριμένα της Αξιωματικής. Ήδη με σχετικό και πλήρως αποκαλυπτικό ρεπορτάζ στις 8 Αυγούστου του 2014 γράφαμε:

«Διότι μην έχετε καμία απολύτως αμφιβολία ότι το Φθινόπωρο θα επανέλθουν πάλι τα σενάρια άτακτης χρεοκοπίας και αποκλεισμού της χώρας από της αγορές κ.λπ κ.λπ.

Το πρόβλημα είναι πως ο Αλέξης Τσίπρας (τουλάχιστον με τα σημερινά δεδομένα) δεν πρόκειται να προχωρήσει σε μια τέτοια ενέργεια, με αποτέλεσμα ο σημερινός κυβερνητικός σχηματισμός να μπορέσει να χρεώσει στον ΣΥΡΙΖΑ το πολιτικό κόστος για την οδήγηση της χώρας σε εκλογές.

Άλλωστε το πιο σημαντικό ζήτημα στο συγκεκριμένο timing είναι ποιος θα χρεωθεί την πρόκληση των εκλογών. Το πιο εύκολο για Σαμαρά και Βενιζέλο είναι να ισχυριστούν: ‘’Πάμε σε εκλογές διότι ο κ. Τσίπρας αρνείται να συναινέσει στη διάσωση της χώρας’’».

Διαβάστε ολόκληρο το ρεπορτάζ του Newsbomb με τίτλο: «Το σχέδιο του Μαξίμου για να «στριμώξει» τον ΣΥΡΙΖΑ»  το οποίο είναι ιδιαιτέρως αποκαλυπτικό για το πώς σκέπτονται Σαμαράς και Βενιζέλος. Το ρεπορτάζ επιβεβαιώνεται πλήρως μέχρι αυτή τη στιγμή.

Άλλωστε αυτή η πρακτική που ακολουθούν το ΔΝΤ και οι εταίροι μας στην Ευρωπαϊκή Ένωση είναι πλέον προβλέψιμη. Είναι κάτι που το έκαναν και στο παρελθόν και τους «βγήκε», όταν ζήτησαν την υπογραφή του… πρώην αντιμνημονιακού Αντώνη Σαμαρά. Για όσο χρόνο ο Σαμαράς αντιστεκόταν, οι δανειστές άρχισαν αμέσως τα σενάρια περί διάλυσης της χώρας, περί μη καταβολής των δόσεων και περί εξόδου της χώρας από το ευρώ.

Το «παιχνίδι» του εκβιασμού το γνωρίζουν πολύ καλά κι όπως όλα δείχνουν το έχουν ήδη βάλει σε εφαρμογή τις τελευταίες ημέρες. Μόνο που αυτή τη φορά έχουν βάλει στο «κάδρο» τον Αλέξη Τσίπρα. Αξίζει να θυμίσουμε ότι μέχρι πριν από λίγους μήνες οι ξένοι ηγέτες της Ε.Ε. δεν ήθελαν να βλέπουν τον κύριο Τσίπρα και απέφευγαν κάθε επαφή μαζί του.

Τώρα που κατάλαβαν ότι είναι παράγοντας πολιτικής σταθερότητας, τον αντιμετωπίζουν υπό άλλη οπτική γωνία και δεν διστάζουν να συνομιλήσουν μαζί του.

«Η τρόικα δεν θα ησυχάσει αν δεν αποσπάσει την υπογραφή του Τσίπρα» αυτό είναι το σενάριο που κυκλοφορεί ευρέως στα δημοσιογραφικά γραφεία και που το επιβεβαιώνουν και όλα τα «παπαγαλάκια» της συγκυβέρνησης, αφού το σχέδιο των τροϊκανών είναι σε πλήρη σύμπνοια με τις προθέσεις της συγκυβέρνησης και των μεγαλοεκδοτών που εδώ και χρόνια επηρεάζουν το πολιτικό γίγνεσθαι στη χώρα.

Δεν είναι τυχαίο ότι το εκδοτικό-οικονομικό κατεστημένο της Ελλάδας προωθεί μέσω των κύριων άρθρων του στις εφημερίδες που ελέγχει την περίφημη «ανάγκη εθνικής συνεννόησης μεταξύ κυβέρνησης και αντιπολίτευσης».

Το ίδιο «παιχνίδι» έπαιξαν όλοι αυτοί οι «Δημοσιογραφικοί Οργανισμοί» όταν το 2011 μέσω των εφημερίδων τους ζητούσαν από τον Αντώνη Σαμαρά να προσχωρήσει στις θέσεις του τότε πρωθυπουργού Γιώργου Παπανδρέου. Τα κόκκινα δάνεια και τα θαλασσοδάνεια που έχει στις πλάτες της η λεγόμενη «Ελίτ Εξουσίας» είναι πάρα πολλά και μόνο με «συστημικές» κυβερνήσεις μπορούν να ρυθμιστούν. Αυτή είναι η μόνη αλήθεια που κανείς δεν τολμά να αποκαλύψει.

Η εφαρμογή του σχεδίου «φέρτε τον Τσίπρα να υπογράψει» έχει αρχίσει να επιβεβαιώνεται και από στελέχη της κυβέρνησης. Ήδη ο Άδωνις Γεωργιάδης το αποκάλυψε σε δημόσια τοποθέτησή του:

«Θεωρώ απολύτως βέβαιο ότι πριν από το τέλος αυτού του έτους η τρόικα θα ζητήσει από τον κ. Τσίπρα να υπογράψει τη συμφωνία. Αν πει όχι, η χώρα θα βρεθεί στη δίνη των αγορών», ήταν η δήλωση του Άδωνι Γεωργιάδη που πρόσθεσε άλλο ένα σενάριο στα όσα κυκλοφορούν τις τελευταίες ημέρες λόγω διαπραγμάτευσης, νέας επικείμενης “μεταμνημονιακής” συμφωνίας για προληπτική γραμμή στήριξης, ψήφισης του Προϋπολογισμού και Προεδρικής εκλογής.

Ο Άδωνις δεν είναι ο μοναδικός που υπονόησε κάτι τέτοιο. Ας μην ξεχνάμε ότι τον περασμένο Ιανουάριο, μέσα στη Βουλή ο αντιπρόεδρος της κυβέρνησης Ευάγγελος Βενιζέλος είπε απευθυνόμενος στον Αλέξη Τσίπρα: «Να ετοιμαστείτε γιατί αυτό που θα ζητηθεί ως προϋπόθεση είναι η υπογραφή σας για την επόμενη εκταμίευση. Για να δείτε πόσα απίδια πιάνει ο σάκος».

Το μείζον ζήτημα είναι τι μήνυμα θα στείλει ο Αλέξης Τσίπρας στους «ευρωκράτες». Μέχρι που θα τραβήξει το σχοινί, διότι είναι αλήθεια ότι ενδεχομένως να μπούμε και σε «αχαρτογράφητες» περιοχές. Από την άλλη μεριά είναι αρκετοί αυτοί που υποστηρίζουν ότι «και τώρα που βρισκόμαστε σε χαρτογραφημένες περιοχές πάλι πνιγμένοι είμαστε…».

Το μόνο σίγουρο είναι ότι η ιστορία επαναλαμβάνεται κι όπως συνηθίζει να λέει και ο σημερινός αντιπρόεδρος της κυβέρνησης, Ευάγγελος Βενιζέλος «όταν η ιστορία επαναλαμβάνεται είναι συνήθως ένα κακόγουστο αστείο»…

Πηγή 

Ο κυνισμός της εξουσίας και η ηθική της Αριστεράς

«Στο παρελθόν μάς έλεγαν ότι αν πάρουμε νέα μέτρα, το πρώτο, δεύτερο, τρίτο μνημόνιο κ.λπ., η Ελλάδα θα σωθεί. Τώρα μας λένε ότι βγαίνουμε από τα μνημόνια, ότι τα βάσανα τελειώνουν. Πριν αλέκτορα φωνήσαι όμως οι θριαμβολογίες έγιναν αναγγελίες κηδείας, κολλημένες στην πόρτα του χρηματιστηρίου».

Του Κώστα Δουζίνα*

Μία διαφήμιση της Φολκσβάγκεν έχει μια κοπέλα να μαλώνει τον πατέρα της επειδή σπαταλάει πολύ νερό όταν ξυρίζεται και ηλεκτρικό όταν αφήνει τα φώτα ανοιχτά όλη τη νύχτα. Στη συνέχεια, αφού έχει καταθέσει τα οικολογικά της διαπιστευτήρια, τον συγχαίρει για την αγορά του διαφημιζόμενου αυτοκινήτου. Το μήνυμα είναι ότι αν οι άνθρωποι κάνουν οικονομία στο νερό και την ενέργεια, τότε δικαιούνται να αγοράσουν αυτό που πραγματικά καταστρέφει τον πλανήτη και την Αθήνα, το ιδιωτικό αυτοκίνητο. Ανάλογη είναι η πρακτική των «Στάρμπακς» που διαφημίζουν ότι μερικές δεκάρες από την τιμή του καπουτσίνο πηγαίνουν σε φιλανθρωπικό σκοπό. Ετσι και τον καφέ σου πίνεις και τη συνείδηση έχεις ήσυχη.

Η πρόσφατη αναγγελία της εξόδου της χώρας από το Μνημόνιο αποτελεί ένα άλλο παράδειγμα της ίδιας συμπεριφοράς. Στο παρελθόν μάς έλεγαν ότι αν πάρουμε νέα μέτρα, το πρώτο, δεύτερο, τρίτο μνημόνιο κ.λπ., η Ελλάδα θα σωθεί. Τώρα μας λένε ότι βγαίνουμε από τα μνημόνια, ότι τα βάσανα τελειώνουν. Πριν αλέκτορα φωνήσαι όμως οι θριαμβολογίες έγιναν αναγγελίες κηδείας, κολλημένες στην πόρτα του χρηματιστηρίου. Ακόμη κι αν η υπόσχεση εξόδου ήταν αληθινή, και όχι όπως φάνηκε κάτι σαν την έξοδο του Μεσολογγίου, η μείωση των μισθών και συντάξεων, η ανεργία και η φτώχεια θα παραμείνουν. Τα μνημόνια αποτελούν διαρκές και όχι στιγμιαίο έγκλημα.

Τα παραδείγματα αυτά και πολλά άλλα αποτελούν εκφράσεις του κυνισμού της κυρίαρχης ηθικής. Ο κυνισμός χρησιμοποιεί την ηθική υποκριτικά για να την υποσκάψει, αφού την αποδέχεται επιφανειακά και ταυτόχρονα την παραβιάζει. «Ξέρουμε ότι αυτά που σας λέμε είναι ψέματα κι αυτά που κάνουμε λάθος και άδικα, εντούτοις τα λέμε, τα κάνουμε και βρίσκουμε και κάποια δικαιολογία». Η αναγνώριση της σημασίας της ηθικής αιτιολόγησης κάνει τον κυνισμό μια ιδεολογία που προσπαθεί να προβλέψει και να απαντήσει εκ των προτέρων στις πιθανές κριτικές στην υποκρισία. Η υποκρισία βέβαια αποτελεί τον φόρο που το ψέμα και το άδικο πληρώνουν στην αλήθεια και την αρετή.

Ο ελληνικός ηθικός ορίζοντας είχε διαφθαρεί από τον κυνισμό της εξουσίας πριν από τα μνημόνια. Κυρίαρχο στοιχείο του εκσυγχρονιστικού αξιακού ορίζοντα αποτελούσε αυτό που μπορούμε να ονομάσουμε «εντολή απόλαυσης»: «κοίτα μόνο τον εαυτό σου», «look after number One», «κυνήγα την εύκολη και γρήγορη ικανοποίηση». Οι κυνικές συμπεριφορές είχαν μεταδοθεί στους πολίτες και αντικαθιστούσαν την ηθική του ήθους και της κοινότητας με τον ευδαιμονισμό και τον ωφελιμισμό. Η Καντιανή ηθική μεταβαλλόταν σε ηθικισμό, η ηθική της φιλίας και της παρέας σε πελατειακό νεποτισμό, η οικογενειακή αγάπη σε στυγνό υπολογισμό. Αλλά ακόμη και ο πιο σκληρός ωφελιμισμός χρειάζεται ηθικό επικάλυμμα. Και εδώ εισέρχεται ο κυνισμός. «Υπακούστε στον νόμο, πληρώστε τους φόρους, γίνετε υπάκουοι υπήκοοι και θα σωθούμε» μας έλεγαν. Αλλά την ίδια στιγμή, ατιμωρησία για την πολιτική και οικονομική ελίτ. Το «πράξε ως εάν ίσχυε ένας κανόνας» είναι η ηθική των ανήθικων, τού «ξέρεις ποιος είμαι εγώ, ρε;».

Ο κυνισμός των μνημονίων

Ο μνημονιακός κυνισμός αντλεί την ηθική του αρχή από την καπιταλιστική «πραγματικότητα» σε κρίση. Αναγνωρίζει ότι ορισμένες πλευρές του νεοφιλελευθερισμού λειτουργούν ενάντια στο κοινό καλό. Ετσι είχαμε τις μνημονιακές κυβερνήσεις να επιτίθενται στις χρηματαγορές και τις εταιρείες αξιολόγησης παρότι τις παρακαλούσαν ταυτόχρονα να δείξουν εύνοια προς τις πολιτικές τους. Ο χειρότερος κυνισμός εμφανίζεται όμως στις δηλώσεις των πολιτικών, των σχολιαστών και των «ειδικών», που γνωρίζουν (ή που θα έπρεπε να γνωρίζουν) ότι το χάσμα ανάμεσα στις υποσχέσεις για σωτηρία της πατρίδας και την πραγματικότητα είναι αγεφύρωτο. Συνεχίζουν απτόητοι, ωστόσο, αξιοποιώντας τη νεωτερική αρχή που λέει ότι ένα ψέμα που επαναλαμβάνεται συχνά γίνεται αλήθεια, και τη μετανεωτερική που λέει πως οτιδήποτε επαναλαμβάνεται συχνά καταντάει βαρετό και απωθεί τους ανθρώπους που παύουν να ασχολούνται μαζί του. Η κυνική αρχή είναι καθολικεύσιμη: αν ολόκληρη η κοινωνία, αν τα θύματα των μέτρων τα αποδεχτούν ως οικονομικά απαραίτητα ή ηθικά δικαιολογημένα, τότε η ηθική εναντίωση γίνεται ανήθικη και η πολιτική αντίσταση περιττή. Αυτό που καταγγέλλεται τακτικά από την κυβέρνηση ως «ανομία» είναι ακριβώς η διάλυση του κοινωνικού ήθους και η ηθική εξαθλίωση που επιφέρει ο γενικευμένος κυνισμός.

Την ίδια κυνική συμπεριφορά συναντάμε και σε σχέση με τη διαφθορά και τη διαπλοκή. Οι επανειλημμένες εξαγγελίες νέων μέτρων κατά της φοροδιαφυγής, η περιστασιακή δημοσιοποίηση κάποιων ονομάτων φοροφυγάδων, δίνουν την εντύπωση μιας ενορχηστρωμένης επίθεσης.

Αλλά καθώς στις βασικές μορφές διαφθοράς, τη δωροδοκία και τη διαπλοκή, εμπλέκεται το κράτος, ο πρωταρχικός στόχος θα έπρεπε να είναι οι πολιτικοί που κυβερνούν εδώ και σαράντα χρόνια.

Πρόκειται λοιπόν για έναν καπιταλιστικό κυνισμό, για την πιο εξόφθαλμη και ψευδεπίγραφη σύζευξη οικονομίας και ηθικής. Κι αν με ρωτήσετε τι σχέση έχουν τα δύο, η απάντηση είναι ότι ο καπιταλισμός πάντοτε προσπαθούσε να φορέσει ηθικά ρούχα, μια και η πρακτική του οδηγεί αδήριτα σε αύξηση των πιο αισχρών ανισοτήτων. Aπό το «αόρατο χέρι» του Adam Smith στον προτεσταντικό καπιταλισμό του Max Weber που μετατρέπει τον άκρατο εγωισμό σε υπηρεσία στο κοινό καλό, στο trickle down των Blair και Clinton (ο συνεχής πλουτισμός των πλουσίων δικαιολογείται από τις «σταγόνες» που πέφτουν στους αποκάτω) και την εθνική σωτηρία Σαμαρά και Βενιζέλου, η ηθικολογία ήταν πάντα σύντροφος της εκμετάλλευσης.

Αριστερά σημαίνει ηθική

Υποστηρίξαμε σε προηγούμενο άρθρο ότι το κοινωνικό ήθος και η ηθική των Ελλήνων έχουν υποστεί μεγαλύτερη επίθεση απ’ ό,τι το βιοτικό τους επίπεδο. Η ηθική καταστροφή είναι πιο μόνιμη από την οικονομική. Τα «μεσοπρόθεσμα» μέτρα μπορεί να αντιστραφούν στο μέλλον, τα μνημόνια να «σκιστούν» από μια κυβέρνηση της Αριστεράς. Αλλά η ηθική εξαθλίωση είναι μακροπρόθεσμη και δύσκολα αναστρέφεται. Εχουμε λοιπόν μεγάλη ευθύνη να ξανακτίσουμε τον ηθικό δεσμό και να προτείνουμε κοινωνικές πολιτικές σ’ αυτήν την κατεύθυνση.

Για τους αριστερούς, η ισότητα και η κοινωνική δικαιοσύνη αποτελούν τον κανονιστικό ορίζοντα της πολιτικής. Η προσωπική ηθική από την άλλη πλευρά τείνει προς τον αλτρουισμό και την αλληλοβοήθεια, τον σεβασμό της προσωπικότητας και αξιοπρέπειας του άλλου. Εδώ τοποθετούμε τη σημασία των αντιστάσεων, από τις πλατείες μέχρι τις Σκουριές και τις καθαρίστριες. Η ηθική της αντίστασης αποτελεί αδιαπραγμάτευτη δέσμευση σε καθολικές αξίες. Ας αναφέρουμε σύντομα τις αξίες που αντιστρατεύονται τον γενικευμένο κυνισμό που ξεκινά από το κεφάλι και εξαπλώνεται σ’ όλο το κοινωνικό σώμα.

Πρωταρχική ηθική αξία αποτελεί ο καθολικεύσιμος κανόνας που απορρίπτει και αντιστρέφει τον αποκλεισμό μεγάλων κατηγοριών ανθρώπων από το πολιτικό και κοινωνικό γίγνεσθαι και επιτάσσει τη σύγκρουση με αυτούς που τον επιβάλλουν. Η επίθεση στην ανθρωπιστική κρίση λοιπόν δεν αποτελεί φιλανθρωπικό έργο αλλά το πρώτο βήμα στην κατεύθυνση της κοινωνικής δικαιοσύνης.

Η ισότητα είναι η δεύτερη απόλυτη αξία. «Ολοι μετράμε ένα και κανένας περισσότερο από ένα» είναι το απλό της σύνθημα. Η ισότητα αποτελεί τον ορίζοντα της αριστερής πολιτικής. Ως ορίζοντας όσο τον πλησιάζουμε τόσο απομακρύνεται και βάζει νέους στόχους και καθήκοντα. Αυτό αποτελεί την καλύτερη εγγύηση ότι μια αριστερή κυβέρνηση δεν θα ενσωματωθεί από τις συστημικές δυνάμεις.

Τρίτον, η πολιτική ηθική επιτάσσει την υπεράσπιση μιας δημοκρατίας που θεμελιώνεται στο κοινό καλό. Αν η υποχρέωση εφαρμογής του ηθικού νόμου οδηγεί σε σύγκρουση, η προστασία των κοινών υλικών και πνευματικών πόρων οδηγεί σε ηγεμονική στρατηγική. Το ζητούμενο είναι ο συνασπισμός και η συνεργασία όσο περισσότερων τάξεων, ομάδων και συμφερόντων που αρχικά μπορεί να ήταν ανταγωνιστικά αλλά σταδιακά διαπιστώνουν ότι οι κυρίαρχες πολιτικές καταστρέφουν την οικονομία και ο κυνισμός της εξουσίας το κοινωνικό ήθος.

Η προσήλωση σε καθολικές ηθικές αξίες οδηγεί σε σύγκρουση και διαχωρισμό μεταξύ κυνισμού και ηθικής. Ετσι αλλάζει ο άνθρωπος από υπήκοο σε υποκείμενο και ενεργό πολίτη. Δεν υπάρχει καλύτερο εργαστήρι για τον έλεγχο και την αξιολόγηση της πολιτικής φιλοσοφίας από την πολιτική πράξη. Με παράδοξο αλλά κατανοητό τρόπο, η ελληνική αντίσταση και οι πλατείες δείχνουν πως τυπικά αντίθετες έννοιες μπορούν να συντεθούν, όταν τα θεμελιώδη αξιώματα είναι τα ίδια. Οταν η πολιτική προωθεί τη δημοκρατία, την ισότητα και τη δικαιοσύνη, δηλαδή την ιδέα του κομμουνισμού, οι επιμέρους διαφορές θα ξεκαθαρίσουν στην πράξη.

* Καθηγητής της Νομικής, αντιπρύτανης και διευθυντής του Ινστιτούτου Ανθρωπιστικών Ερευνών στο Κολέγιο Μπίρκμπεκ του Πανεπιστημίου του Λονδίνου

Πηγή

Αμφίπολη: Το θαύμα συνεχίζεται -Βρέθηκε το κεφάλι της Σφίγγας

Νέες μαγικές εικόνες από την ανασκαφή στην Αμφίπολη έρχονται στη δημοσιότητα για να μαγνητίσουν τους πάντες για ακόμη μια φορά. Σύμφωνα με την ανακοίνωση του υπουργείου Πολιτισμού και τις φωτογραφίες που δόθηκαν στη δημοσιότητα το νέο εκπληκτικό εύρημα είναι το κεφάλι της μίας από τις δύο Σφίγγες.

Πρόκειται για ένα γλυπτό εξαιρετικής τέχνης που αποδίδεται στον κορμό της ανατολικής Σφίγγας. Το κεφάλι στρέφεται προς της είσοδο, ενώ έχει κυματιστούς βοστρύχους, που φέρουν ίχνη κόκκινου χρώματος, οι οποίοι πέφτουν στον αριστερό ώμο της, ενώ συγκρατούνται από λεπτή ταινία.

Βρέθηκαν, επίσης, θραύσματα από τα φτερά των Σφιγγών.

Αναλυτικά η ανακοίνωση του υπουργείου Πολιτισμού:

Συνεχίζονται οι ανασκαφικές εργασίες από την ΚΗ Εφορεία Προϊστορικών και Κλασικών Αρχαιοτήτων, στον Τύμβο Καστά, Αμφίπολης. Το Σάββατο (18/10) και τη Δευτέρα (20/10) προχώρησε η ανασκαφή σε όλη την επιφάνεια στο εσωτερικό του τέταρτου χώρου (4,5Χ6μ.) και σε βάθος μέχρι 5,20 μ. από την κορυφή της θόλου.

Σήμερα, πραγματοποιήθηκε δοκιμαστική τομή (2Χ2μ.), στην είσοδο του τέταρτου χώρου, και σε βάθος 0,45μ. Μπροστά στην είσοδο, στον χώρο αυτό, αποκαλύφθηκαν δυο τμήματα, από το δυτικό θυρόφυλλο, τα οποία και συνανήκουν (φωτο 1,2). Το πρώτο έχει διαστάσεις 0,89Χ1,49Χ0,15 και το δεύτερο 0,89Χ1,30Χ0,15.

Επίσης, αποκαλύφθηκε το βόρειο τμήμα του μαρμάρινου κατωφλίου, το οποίο έχει συνολικά μήκος 2,15μ. πλάτος 1,6μ. και πάχος 0,25μ. (φωτο 3) Φέρει κυρτές βαθύνσεις, για την ένθεση των μεταλλικών τροχιών που διευκολύνουν την κίνηση των μαρμάρινων θυροφύλλων. Όπως προκύπτει από την συγκεκριμένη τομή, εδώ υπήρχε δάπεδο από πωρόλιθους, που έφεραν λευκό επίχρισμα. Εκατέρωθεν του κατωφλίου εντοπίστηκαν, κατά χώραν, οι πωρόλιθοι του δαπέδου.

Στην ανατολική πλευρά της τομής το δάπεδο φαίνεται ότι έχει υποστεί καθίζηση, ενώ δυτικότερα το δάπεδο είναι κατεστραμμένο και οι λίθοι του πεσμένοι στο εσωτερικό της τομής (φωτο 4).

Σε βάθος 0,15μ. από την επιφάνεια του κατωφλίου εντοπίστηκε και αποκαλύφθηκε το μαρμάρινο κεφάλι Σφίγγας. (φωτο 5,6,7,8) Είναι ακέραιο με ελάχιστη θραύση στη μύτη. Έχει ύψος 0,60 μ. Το κεφάλι ταυτίζεται και αποδίδεται στον κορμό της ανατολικής Σφίγγας, όπου ήταν ένθετο. Στρέφεται προς την είσοδο και φέρει πόλο. Στο κάτω μέρος του λαιμού σώζεται ακέραιη η διατομή της έδρασης στο σημείο ένθεσης στον κορμό της. Έχει κυματιστούς βοστρύχους, που φέρουν ίχνη κόκκινου χρώματος, οι οποίοι πέφτουν στον αριστερό ώμο της, ενώ συγκρατούνται από λεπτή ταινία. Πρόκειται για γλυπτό εξαιρετικής τέχνης. Βρέθηκαν, επίσης, θραύσματα από τα φτερά των Σφιγγών.

Τις επόμενες ημέρες έχει προγραμματιστεί η αφαίρεση πεσμένων πωρόλιθων από το εσωτερικό του τρίτου χώρου καθώς και των τμημάτων της θύρας τα οποία περιγράψαμε. Συγχρόνως, θα ενισχυθούν οι υποστυλώσεις προκειμένου να συνεχιστεί η ανασκαφική έρευνα στην υπόλοιπη έκταση του τρίτου χώρου.

Πηγή 

Σε απόγνωση ενοικιαστές και ιδιοκτήτες κατοικιών – Δραματική αύξηση των εξώσεων

Η οικονομική κρίση έχει ανατρέψει κάθε ισορροπία στις αγοραπωλησίες ακινήτων αλλά εξελίσσεται σε μάστιγα με χιλιάδες εξώσεις οικογενειών που δεν μπορούν να πληρώσουν ενοίκιο.

Η ιστορία που είδε το φως της δημοσιότητας στο Νέο Ηράκλειο, με την οικογένεια που εγκατέλειψε το σπίτι της για να εγκατασταθεί στο αυτοκίνητο λόγω αδυναμίας να πληρώσει το ενοίκιο, φυσικά δεν είναι η μοναδική περίπτωση. Χιλιάδες νοικοκυριά αδυνατούν να πληρώσουν το ενοίκιο, με αποτέλεσμα να έχουν αυξηθεί κατά 30% οι δικαστικές αποφάσεις για εξώσεις.

Σύμφωνα με στοιχεία του πανελληνίου Συλλόγου Προστασίας Ενοικιαστών, εκτός από την αύξηση κατά 30% στις δικαστικές αποφάσεις για εξώσεις, ακόμη ένα 30% των ενοικιαστών αναγκάζεται να εγκαταλείψει το σπίτι του οικειοθελώς, λόγω αδυναμίας να ανταποκριθεί στις υποχρεώσεις του.

Σύμφωνα με την εφημερίδα Ελευθεροτυπία, στην αρχή της κρίσης οι ενοικιαστές εγκατέλειπαν τα μεγάλα διαμερίσματα για πιο μικρά και πιο φθηνά, σήμερα το μεγαλύτερο ποσοστό των εξώσεων και των αποχωρήσεων συμβαίνει από αυτά τα μικρά διαμερίσματα.

Σύμφωνα με τα στοιχεία το 90% των ενοικιαστών δεν πληρώνουν το ενοίκιο εξαιτίας της ανεργίας ή της απλήρωτης εργασίας. Το πρόβλημα είναι έντονο και για τους ιδιοκτήτες ακινήτων, οι οποίοι πληρώνουν μεγάλους φόρους για την ιδιοκτησία τους, πολλές φορές βρίσκονται χρεωμένοι με απλήρωτους λογαριασμούς των ενοικιαστών και είναι δύσκολο να νοικιάσουν το διαμέρισμά τους.

Σύμφωνα με μεσίτες το 70% των ενοικιαστών σήμερα χρωστάει από 1 μέχρι 15 ενοίκια.

Σύμφωνα με την εφημερίδα οι εξώσεις δεν γίνονται μόνο σε υποβαθμισμένες περιοχές αλλά και σε περιοχές όπως η Αγία Παρασκευή, του Ζωγράφου, είναι χαρακτηριστική η περίπτωση, πρώην υπουργού της ΝΔ που ζούσε κοντά στο ξενοδοχείο Κάραβελ και εγκατέλειψε την κατοικία του μετά από δικαστική απόφαση για έξωση.

Πηγή: Ελευθεροτυπία
 

Οι... αντισυστημικοί και ο ΣΥΡΙΖΑ

Του Γιάννη Παντελάκη

Αναρωτιέμαι για τον επόμενο «αντισυστημικό» της χώρας που θα βγει να στηρίξει τον ΣΥΡΙΖΑ. Μετά τον Δ. Γιαννακόπουλο (γιο του μεγαλοφαρμακοβιομήχανου) και την κυρία Γιάννα Αγγελοπούλου, είναι θέμα χρόνου να εμφανιστεί κάποιος άλλος μεγαλοπαράγοντας να δηλώσει τη συμπάθειά του για τον ενδεχόμενο (με πολλές πιθανότητες) αυριανό νικητή των εκλογών. Δεν αποκλείω να προέρχεται από τον ΣΕΒ, από την Ένωση Εφοπλιστών ή από οπουδήποτε αλλού.

Ωστόσο, κατά την ταπεινή μου άποψη, αυτά δεν έχουν καμία ιδιαίτερη σημασία. Εκτός από τον αποκαλυπτικό χαρακτήρα αυτών των κινήσεων (που επιβεβαιώνουν τη διάθεση όλων αυτών να συνδέουν τις όποιες δραστηριότητές τους με την εκάστοτε εξουσία), δεν βρίσκω κανέναν σοβαρό λόγο ώστε ο ίδιος ο ΣΥΡΙΖΑ να δείχνει αμήχανος. Γιατί αυτό συνέβη: αρκετοί φίλοι και στελέχη του, εδειξαν μια εμφανή αμηχανία να διαχειριστούν τις... αντισυστημικές κορώνες της κ. Αγγελοπούλου.

Έως τώρα, αυτό που εμφανίζεται ως πρόβλημα (η προσέγγιση δηλαδή διαφόρων τέτοιων παραγόντων προς το συγκεκριμένο κόμμα), δεν είναι πρόβλημα. Θα αποκτήσει τέτοιον χαρακτήρα, αν το ίδιο το κόμμα το επιτρέψει. Αν, δηλαδή, ανοίξει τις πόρτες του σε τέτοιου είδους συμφέροντα για οποιονδήποτε λόγο. Νομίζω πως δεν έχει λόγο να το κάνει, εκτός αν επιθυμεί να διαιωνίσει ένα μεγάλο μέρος των αιτιών που οδήγησαν τη χώρα ως εδώ. Και τα δύο προαναφερόμενα ονόματα συνδέονται με τέτοιες αιτίες. Ας θυμηθούμε τον τρόπο που λειτουργούν οι εγχώριες φαρμακοβιομηχανίες, ας θυμηθούμε και τα ιλιγγιώδη ποσά που δαπανήθηκαν για να ζήσουμε τον υποτιθέμενο μύθο των Ολυμπιακών. Δεν τα λέω εγώ αυτά. Τα ίδια τα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ έχουν μιλήσει και για τα φάρμακα και για τις σπατάλες που έγιναν το 2004. Δεν βρίσκω σοβαρό λόγο, λοιπόν, ο ΣΥΡΙΖΑ να «υιοθετήσει» τέτοιου είδους λογικές.

Βέβαια, υπάρχει πάντα η άποψη ότι όταν σε παινεύουν οι εχθροί σου πρέπει ν' ανησυχείς. Και, θεωρητικά τουλάχιστον, αν όχι ως εχθροί, τουλάχιστον από ιδεολογικής και πολιτικής πλευράς, οι συγκεκριμένοι βρίσκονται απέναντι. Όχι απαραίτητα λόγω του αντισυστημικού χαρακτήρα του ΣΥΡΙΖΑ (για τον οποίο δεν είμαι και τόσο σίγουρος, κάτι που άλλωστε αυτονόητα είναι ασύνδετο μ' ένα κόμμα εξουσίας), αλλά επειδή σε όλα αυτά τα συμφέροντα (και φυσικά όχι μόνο σ' αυτά), βρίσκονται και οι αιτίες για τη σημερινή κρίση. Οικονομικά συμφέροντα και άμμετρες φιλοδοξίες, που προσέγγισαν τις κυβερνήσεις των προηγούμενων χρόνων και με τις οποίες συμπορεύτηκαν με αμοιβαίο όφελος. Όλα αυτά ο ΣΥΡΙΖΑ τα καταγγέλει χρόνια τώρα, ε;

Είναι στο χέρι του συγκεκριμένου κόμματος ν' αποδείξει ότι η άποψη αυτή δεν ισχύει. Αν και κάποια δείγματα, σε διαφορετικό επίπεδο, έχουμε ήδη δει και δεν βεβαιώνουν ότι πρέπει να είμαστε ιδιαίτερα αισιόδοξοι. Αναφερόμαι σε πρώην πολιτικούς, συνδικαλιστές και άλλα στελέχη του ΠΑΣΟΚ που συμμετείχαν στο πολύχρονο πάρτι και βρήκαν στρωμένα χαλιά να τους περιμένουν στην Κουμουνδούρου. Αναφέρομαι σε καιροσκόπους μιντιάρχες και δημοσιογράφους που κατά κάποιο τρόπο «υιοθετήθηκαν» από τον ΣΥΡΙΖΑ. Αναφέρομαι σε κάθε είδους προσκολυόμενους σε εξουσίες, οι οποίοι δεν βρήκαν κλειστές πόρτες από τον ΣΥΡΙΖΑ. Για να δούμε τι θα συμβεί και με τους... αντισυστημικούς!

ένα άρθρο των πρωταγωνιστών

Ο λούμπεν που έγινε cult

Ο Σπύρος Ζαγοραίος γεννήθηκε το ’28. Ιδιαίτερη περίπτωση ερμηνευτή. Τα τραγούδια του μύριζαν καπνό και αλκοόλ. Είχαν κάτι από καλοκαιρινή επαρχία. Μοιάζουν με εκείνες τις γυναίκες της δεκαετίας του ΄70 και του ΄80 που έριχναν καταχείμωνο μια ζακέτα στην πλάτη, φορούσαν τα τσόκαρα τους και πεταγότανε για λίγη ζάχαρη στο μπακάλη. Αυτές που τα καλοκαίρια νοτίζανε τις αυλές τους ξυπόλυτες και περιμένανε τους άντρες τους από την οικοδομή. Τα ξέρανε αυτά τα τραγούδια, τα έπαιζε το ραδιόφωνο, ακουγότανε από παράθυρα ανοιχτά σε εκείνη την Ελλάδα που άφηνε τα μποστάνια της και έχτιζε διαμερίσματα.

Οι ηρωίδες του Διαλεγμένου θα άκουγαν Ζαγοραίο. Έχει γράψει ένα σπουδαίο τραγούδι ο Κραουνάκης για την Στανίση. Την «Κυριακή». Μια Κυριακή απόγευμα είχα έναν άνθρωπο κι έπιανα μπράτσο, λέει, κι αυτός ερχότανε από κρεβάτι αλληνής... Άλλοι έρωτες, άλλα πάθη. Άλλοι άνθρωποι. Είχανε κατανόηση για τα φονικά του έρωτα και τους αισθηματίες που καπνίζανε  «μαύρο». Τραγούδια όπως το «Πάτα πάτα», ο «Παράδεισος», «Της Λαρίσης το ποτάμι» αλλά και το «Πάρτε κύριε λαχεία», ήταν κάποτε κανονικά. Μετά έγιναν λούμπεν, κι αργότερα cult. Είχαν ενορχηστρώσεις πανηγυριού και μια ωραία φτήνια κι η φωνή του Ζαγοραίου τα έφτιαχνε ακόμη πιο αμαρτωλά. Τα χορέψανε πολλοί Έλληνες σε μωσαϊκά κι αυτό τα κάνει πιο σημαντικά και τον Ζαγοραίο έναν μοναδικό στο είδος του λαϊκό τραγουδιστή με τη φιλοσοφία του Ζαμπέτα και την καθαρότητα του Μητσάκη. Στα 15 του έχασε το χέρι του αλλά το έκανε κι αυτό τραγούδι. «Ο Ανάπηρος». Ο «Ερωτιάρης» παραμένει στα κορυφαία του κι αφιερώνεται εξαιρετικά στους δύσπιστους.

Πηγή

Επιτήδειοι εργοδότες, εν μέσω κρίσης, ξεφτιλίζουν εργαζόμενες γυναίκες

Η κρίση «ισοπεδώνει» τους περισσότερους πολίτες της χώρας και δη τιςγυναίκες, τις οποίες επιτήδειοι εργοδότες αντιμετωπίζουν, πραγματικά, σαν να είναι το «αδύναμο φύλο». Τα συμπεράσματα του Συνηγόρου του Πολίτη (ΣτΠ) είναι ενδεικτικά. Οι γυναίκες είναι άκρως εκτεθειμένες σε μη αξιοπρεπείς συνθήκες απασχόλησης, κινδυνεύουν με απόλυση ιδίως κατά την περίοδο της εγκυμοσύνης και της χρήσης άδειας μητρότητας, ενώ πιέζονται να δεχτούν ευέλικτες σχέσεις εργασίας. Μόνο μέσα στο 2013, οι αναφορές που εξέτασε οΣτΠ για διακρίσεις λόγω φύλου στην εργασία και την απασχόληση εμφάνισαν αύξηση κατά 25%!

Τα στοιχεία αυτά προκύπτουν από την ομιλία της επικεφαλής του ΣτΠΚαλλιόπης Σπανού. Το θέμα της πρόσφατης ομιλίας της ήταν η «Ίση μεταχείριση ανδρών – γυναικών σε θέματα εργασίας και απασχόλησης».

Το nez.gr στηρίζοντας τις δυναμικές παρεμβάσεις του ΣτΠ παρουσιάζει όλη τηνομιλία της κυρίας Σπανού, την οποία αξίζει να αφιερώσετε λίγα λεπτά από το χρόνο σας για να διαβάσετε:

«Και ενώ η θεματολογία των αναφορών που αφορούν τον δημόσιο τομέα κυριαρχείται από ζητήματα διεκδίκησης ή αξιοποίησης αδειών από άνδρες και γυναίκες γονείς, η θεματολογία του ιδιωτικού τομέα συνδέεται με την επισφάλεια της γυναικείας απασχόλησης ιδιαίτερα σε συνδυασμό με καταστάσεις εγκυμοσύνης και μητρότητας, αλλά και τις ευέλικτες μορφές εργασίας (κυρίως εκ περιτροπής εργασία). Επίσης ενδιαφέρον είναι ότι ευνοϊκές ρυθμίσεις υπέρ των γυναικών όπως η δυνατότητά τους να συνταξιοδοτηθούν νωρίτερα αντιστρέφεται σε κάποιες περιπτώσεις και λειτουργεί εις βάρος τους. Χαρακτηριστική η παρακάτω αναφορά:

Από την εμπειρία μας στον Συνήγορο του Πολίτη είναι φανερό ότι η οικονομική κρίση χρησιμοποιείται ως μοχλός πίεσης από τους εργοδότες προς όσους ήδη εργάζονται ή αναζητούν εργασία. Η αναζήτηση εργασίας και η ανάγκη διατήρησής της φέρνουν τους τελευταίους, και ιδιαίτερα τις γυναίκες, σε περαιτέρω αδύναμη θέση. Οι γυναίκες μάλιστα είναι περισσότερο εκτεθειμένες σε μη αξιοπρεπείς συνθήκες απασχόλησης, κινδυνεύουν με απόλυση ιδίως κατά την περίοδο της εγκυμοσύνης και της χρήσης άδειας μητρότητας, ενώ πιέζονται να δεχτούν ευέλικτες σχέσεις εργασίας.

Πρόκειται για μια ανησυχητική τάση που προστίθεται στην κατάσταση που δημιουργεί ο σημαντικός περιορισμός προστασίας της εργασίας και η επιδείνωση των συνθηκών της. Σε ένα τέτοιο πλαίσιο ο Συνήγορος διαπιστώνει ότι οι εργαζόμενες συχνά προσπαθούν να διευθετήσουν μόνες τους το πρόβλημα που δημιουργεί η καταστρατήγηση του νόμου εκ μέρους του εργοδότη. Προκειμένου να μη χάσουν τη δουλειά τους δέχονται, κατ’ ουσίαν, την παραβίαση των εργασιακών τους δικαιωμάτων τους.

Ακόμη και όταν καταγγείλουν το γεγονός στον Συνήγορο ή στην Επιθεώρηση Εργασίας, στη συνέχεια εμφανίζονται ιδιαίτερα αμφίθυμες ως προς τις ενέργειες διαμεσολάβηση ή και αποσύρουν την καταγγελία, φοβούμενες την απόλυση.

Οι δυνατότητες εκπροσώπησης των συνδικαλιστικών οργανώσεων είναι κομβικής σημασίας για να μειωθεί ο σκοτεινός αριθμός των διακρίσεων, ειδικά σε περιπτώσεις όπου που κυριαρχεί ο φόβος του θύματος και δη των γυναικών εργαζομένων, να υποβάλουν και να υποστηρίξουν αποφασιστικά αναφορά κατά του εργοδότη. Ο Συνήγορος θεωρεί αποφασιστικό σύμμαχο τις συνδικαλιστικές ενώσεις των εργαζομένων στον κοινό στόχο της υπεράσπισης των εργασιακών δικαιωμάτων και προτείνει τη συστηματική ενημέρωση και από τη ΓΣΕΕ προς τα πρωτοβάθμια σωματεία των αρμοδιοτήτων του Συνηγόρου, τη διοργάνωση σχετικών ενημερωτικών εκδηλώσεων στην περιφέρεια, τη συστηματική διαβίβαση σχετικών αναφορών  από τις συνδικαλιστικές οργανώσεις αλλά και τη δημιουργία πιλοτικών περιπτώσεων προς επίλυση υπέρ της ίσης μεταχείρισης στην πράξη, με αξιοποίηση της διαμεσολάβησης του Συνηγόρου ως εξωδικαστικού μηχανισμού επίλυσης διαφορών. Ακριβώς δε σε αυτές τις συνθήκες οικονομικής κρίσης η σημασία της εξωδικαστικής διαμεσολάβησης του Συνηγόρου προσλαμβάνει ξεχωριστό βάρος, πολλώ δε μάλλον λόγω του συνεχώς αυξανόμενου αριθμού των εργαζομένων που αδυνατούν να προσφύγουν δικαστικά για οικονομικούς λόγους.

Ποιος προσφεύγει στον Συνήγορο του Πολίτη: Διαφυλικές διαφορές

Μια έρευνα που διεξήχθη για λογαριασμό του Συνηγόρου με τη χρηματοδότηση του ΕΣΠΑ στο πλαίσιο του επιχειρησιακού προγράμματος «Διοικητική Μεταρρύθμιση» εξέτασε τη δυνατότητα πρόσβασης των πολιτών σε Αρχές και Θεσμούς προστασίας των δικαιωμάτων τους. Ως προς το φύλο και την κοινωνικοοικονομική κατάσταση, η έρευνα έδειξε ότι τη δυνατότητα πρόσβασης σε μηχανισμούς προάσπισης των συμφερόντων τους αξιοποιούν αναλογικά περισσότερο, ανεξαρτήτως φύλου, άτομα ανώτερης μόρφωσης και επαγγελματικού status, στοιχεία που συγκροτούν στρώματα ανώτερης και μεσαίας κοινωνικής τάξης. Αυτοί είναι καλύτεροι γνώστες των δικαιωμάτων που μπορούν να ασκήσουν και των θεσμών και διαδικασιών που τους το επιτρέπουν

Αντίθετα, οι πλέον ευάλωτοι κοινωνικά και οικονομικά προσφεύγουν σπανιότερα σε θεσμούς προστασίας των δικαιωμάτων τους, και μεταξύ αυτών οι γυναίκες ακόμη πιο σπάνια. Πρόκειται για γυναίκες των χαμηλότερων κοινωνικών στρωμάτων οι οποίες υφίστανται το αποτέλεσμα της σώρευσης αιτίων ανισότητας, αφού είναι εκείνες που συχνά επιβαρύνονται περισσότερο και από άλλα προβλήματα (ανεργία, οικογενειακή κατάσταση κλπ.) και δεν έχουν την ευχέρεια να αξιοποιήσουν τις δυνατότητες που τους προσφέρονται για να προστατευθούν.

Σύγχρονες προκλήσεις εντός της κρίσης: Εστίαση στον ιδιωτικό τομέα

Είναι γνωστό ότι σε δύσκολες οικονομικές συνθήκες, οι γυναίκες γίνονται ευκολότερα αποδέκτες πολλαπλών διακρίσεων. Οι αναφορές που εξέτασε το 2013 ο Συνήγορος με την ειδική αρμοδιότητά του για την καταπολέμηση των διακρίσεων λόγω φύλου στην εργασία και την απασχόληση εμφάνισαν αύξηση κατά 25%, αν και σε απόλυτο αριθμό παραμένουν περιορισμένες (327 αναφορές). Ωστόσο αναμένεται αντίστοιχη αύξηση αυτή τη χρονιά.

Και ενώ η θεματολογία των αναφορών που αφορούν τον δημόσιο τομέα κυριαρχείται από ζητήματα διεκδίκησης ή αξιοποίησης αδειών από άνδρες και γυναίκες γονείς, η θεματολογία του ιδιωτικού τομέα συνδέεται με την επισφάλεια της γυναικείας απασχόλησης ιδιαίτερα σε συνδυασμό με καταστάσεις εγκυμοσύνης και μητρότητας, αλλά και τις ευέλικτες μορφές εργασίας (κυρίως εκ περιτροπής εργασία). Επίσης ενδιαφέρον είναι ότι ευνοϊκές ρυθμίσεις υπέρ των γυναικών όπως η δυνατότητά τους να συνταξιοδοτηθούν νωρίτερα αντιστρέφεται σε κάποιες περιπτώσεις και λειτουργεί εις βάρος τους.

Χαρακτηριστική η παρακάτω αναφορά:

Γυναίκα, υπάλληλος σε ιδιωτική εταιρεία από το 1976, κατήγγειλε στον Συνήγορο του Πολίτη ότι της κοινοποιήθηκε η καταγγελία της σύμβασης εργασίας της με την αιτιολογία ότι εντός του 2013 συμπλήρωσε το 55^ο έτος της ηλικίας της και συνεπώς είχε τις προϋποθέσεις συνταξιοδότησης ως μητέρα ανηλίκου. Στο πλαίσιο οµαδικών απολύσεων η εταιρεία, προχώρησε σε καταγγελίες συµβάσεων εργασίας µε κοινωνικά κριτήρια, αρχίζοντας από εκείνους τους εργαζόµενους για τους οποίους η απώλεια της εργασίας θα ήταν λιγότερο επαχθής. Έτσι επιλέχθηκε η συγκεκριµένη εργαζόµενη, επειδή είχε δικαίωµα να λάβει σύνταξη γήρατος βάσει ειδικών ευεργετικών διατάξεων. Ωστόσο, η ίδια δεν επιθυμούσε τη συνταξιοδότησή της. Μετά τη διερεύνηση της υπόθεσης ο Συνήγορος με πόρισμά του κατέληξε ότι η ενέργεια αυτή από την πλευρά της εργοδότριας εταιρείας συνιστά διάκριση λόγω φύλου. Συγκεκριμένα, κανείς άνδρας εργαζόμενος στην εταιρεία, της ίδιας ηλικίας και με τα ίδια κριτήρια (αριθμό ενσήμων, ανήλικο τέκνο), δεν βγήκε στη σύνταξη υποχρεωτικά..

Τα στερεότυπα είναι τόσο ισχυρά ώστε θεωρείται κριτήριο δικαιοσύνης έναντι των εργαζομένων να απολυθεί γυναίκα η οποία έχει την ευνοϊκή δυνατότητα συνταξιοδότησης, ανεξαρτήτως τού αν την επιθυμεί. Αυτό σημαίνει ότι η εργασία εξακολουθεί να θεωρείται μια συμπτωματική κατάσταση των γυναικών, οι οποίες κατά κύριο λόγο και προορισμό ασχολούνται με τα οικιακά. Έτσι τα στερεότυπα αναβιώνουν -για να μην πω ότι κυριαρχούν- σε συνθήκες κρίσης, είτε ομολογημένα είτε ανομολόγητα.

Επισφάλεια και ευελιξία στην εργασία εις βάρος των γυναικών

• Εκ περιτροπής απασχόληση

Ο Συνήγορος του Πολίτη έλαβε τα τελευταία χρόνια σημαντικό αριθμό καταγγελιών για επιβολή, με μονομερή απόφαση του εργοδότη, εκ περιτροπής απασχόλησης σε γυναίκες εγκύους ή που επέστρεφαν στην εργασία μετά από άδεια μητρότητας Η αιτιολογία ήταν πάντα ο περιορισμός της δραστηριότητας της επιχείρησης αλλά δεν είχαν τηρηθεί οι προϋποθέσεις του νόμου. Στην ειδική έκθεση που συνέταξε ο Συνήγορος καταγράφηκαν τα προβλήματα που παρατήρησε ως προς τη δικαιολογητική βάση και την τήρηση των προβλεπόμενων διαδικασιών για τη θέση σε εκ περιτροπής απασχόληση. Διαπίστωσε ότι ορισμένες επιχειρήσεις υιοθετούν καταχρηστικές πρακτικές που αντί να αξιοποιούν αυτή τη δυνατότητα ως περιθώριο ευελιξίας για την αντιμετώπιση πρόσκαιρων σοβαρών οικονομικών προβλημάτων, με διατήρηση των θέσεων εργασίας, την χρησιμοποιούν για να καταστρατηγήσουν διατάξεις της εργατικής νομοθεσίας που προστατεύουν τη μητρότητα και προωθούν την ίση μεταχείριση ανδρών και γυναικών στην εργασία.

• Απολύσεις

Σημαντικός αριθμός υποθέσεων που φτάνουν στον Συνήγορο του Πολίτη αφορά την απόλυση στη διάρκεια της περιόδου προστασίας εγκυμοσύνης και μητρότητας. Αυτό συμβαίνει άμεσα σε επιχειρήσεις που μόνο κατ’ επίφαση αλλάζουν χέρια ή αναστέλλουν τη δραστηριότητά τους ώστε να έχουν σοβαρό λόγο που δικαιολογεί απολύσεις. Αλλά επίσης συμβαίνει έμμεσα, όταν οι εργοδότες υιοθετούν απαράδεκτες συμπεριφορές ώστε να οδηγήσουν τις εργαζόμενες σε οικειοθελή παραίτηση. Η παρέμβαση του Συνηγόρου του Πολίτη και η ενημέρωση που παρέχει, οδηγούν συχνά τους εργοδότες να συμμορφώνονται στις υποχρεώσεις τους. Αποδεικνύεται από τις παρακάτω αναφορές:

Υπάλληλος γραφείου κατήγγειλε ότι, αμέσως μόλις επέστρεψε στην εργασία της μετά τη λήξη της άδειας μητρότητας, διαπίστωσε ότι είχε προσληφθεί άλλος στη θέση της. Επίσης, ο εργοδότης τής ανέθετε πλέον αποκλειστικά εξωτερικές εργασίες, ενώ έπαψε να της αναθέτει αρμοδιότητες σχετικές με το αντικείμενό της. Κατά την τριμερή συνάντηση στα γραφεία της Επιθεώρησης Εργασίας, ο εκπρόσωπος της επιχείρησης αναγνώρισε ότι ο νεοπροσληφθείς υπάλληλος απασχολείται στο αντικείμενο εργασίας της προσφεύγουσας πριν αποχωρήσει από την εταιρεία με άδεια μητρότητας. Αφού ενημερώθηκε σχετικά με τις διατάξεις περί βλαπτικής μεταβολής των όρων εργασίας, ο εκπρόσωπος της επιχείρησης δεσμεύθηκε ότι στο εξής η προσφεύγουσα θα παρέχει τις υπηρεσίες που παρείχε και πριν από την άδεια μητρότητας, και ότι δεν θα ασχολείται με υποδεέστερα καθήκοντα, δέσμευση που τηρήθηκε.

Παράδειγμα:

Βοηθός λογιστή κατήγγειλε στην Επιθεώρηση Εργασίας ότι ο εργοδότης την απέλυσε μόλις εκείνη επέστρεψε στην εργασία της από την εξάμηνη άδεια προστασίας μητρότητας, ενώ δεν είχε ακόμη παρέλθει το χρονικό διάστημα της προστασίας από απόλυση και χωρίς να αναφέρεται κάποιος «σπουδαίος λόγος». Στις δύο συναντήσεις που πραγματοποιήθηκαν στα γραφεία του οικείου τμήματος της Επιθεώρησης Εργασίας, ο εργοδότης ενημερώθηκε σχετικά με τις ρητές διατάξεις της εργατικής νομοθεσίας που παραβιάζονται με την καταγγελία της σύμβασης εργασίας. Κατόπιν τούτου ανακάλεσε την απόλυση και η σχέση εργασίας συνεχίστηκε κανονικά.

Ωστόσο υπάρχουν περιπτώσεις στις οποίες οι εργοδότες ενέμειναν στις θέσεις τους, με αποτέλεσμα να ενεργοποιηθεί η δυνατότητα εισήγησης για επιβολή προστίμων από τον Συνήγορο του Πολίτη.

Εκδοτική εταιρεία απέλυσε τρεις εργαζόμενες κατά το χρονικό διάστημα προστασίας από απόλυση λόγω μητρότητας, χωρίς να αναφέρει κάποιον «σπουδαίο λόγο». Ύστερα από συνεχείς αναβολές συζήτησης της υπόθεσης εκ μέρους του εργοδότη, ο Συνήγορος απευθύνθηκε εγγράφως στην εταιρεία, ενημερώνοντάς τη για την προστασία από απόλυση και επισημαίνοντας ότι δεν τήρησε τις τυπικές προϋποθέσεις που προβλέπονται για την καταγγελία της σύμβασης εργασίας στις περιπτώσεις αυτές. Παράλληλα, ζήτησε έγγραφες εξηγήσεις για τις καταγγελίες των συμβάσεων εργασίας χωρίς «σπουδαίο λόγο» και κάλεσε την εταιρεία να συνεχίσει να απασχολεί τις εργαζόμενες. Κατόπιν της παράλειψης απάντησης του εργοδότη, ο Συνήγορος εισηγήθηκε στο οικείο τμήμα Κοινωνικής Επιθεώρησης την επιβολή διοικητικού προστίμου.

Υπάρχουν αρκετές περιπτώσεις καταγγελιών από εργαζόμενες που επιστρέφουν στην εργασία τους έπειτα από την άδεια μητρότητας και βρίσκουν τις επιχειρήσεις στις οποίες εργάζονταν να μη λειτουργούν πλέον. Ωστόσο, οι επιχειρήσεις έχουν αλλάξει διεύθυνση ή επωνυμία, αλλά υφίστανται ακόμη. Προκειμένου να αποφανθεί για τέτοιου είδους υποθέσεις, ο Συνήγορος πρέπει, κατ’ αρχάς, να διαπιστώσει αν η επιχείρηση πράγματι υφίσταται, αντλώντας σχετικές πληροφορίες από τη Γενική Γραμματεία Πληροφοριακών Συστημάτων (ΓΓΠΣ) του Υπουργείου Οικονομικών. Για παράδειγμα:

Εργαζόμενη ως σερβιτόρα με σύμβαση εργασίας αορίστου χρόνου, επιστρέφοντας στην εργασία της έπειτα από άδεια μητρότητας, ενημερώθηκε ότι η επιχείρηση (καφετέρια) είχε πωληθεί σε άλλη εταιρεία. Σύμφωνα με τη νέα ιδιοκτήτρια της επιχείρησης, καταγγέλθηκαν όλες οι συμβάσεις εργασίας των εργαζομένων στην αρχική καφετέρια, πλην της σύμβασης της ενδιαφερομένης. Η καταγγέλλουσα όμως υποστήριξε ότι 3 από τους εργαζομένους της αρχικής εταιρείας επαναπροσλήφθηκαν στη νέα επιχείρηση, ενώ η ίδια ουδέποτε κλήθηκε να προσφέρει πραγματική εργασία. Στις συναντήσεις ενώπιον της Επιθεώρησης Εργασίας δεν εμφανίστηκε ο διευθύνων σύμβουλος της αρχικής εταιρείας. Όλα δε τα έγγραφα που απέστειλαν η Επιθεώρηση Εργασίας και ο Συνήγορος προς την αρχική εταιρεία στη διεύθυνση που είχε δηλωθεί ως έδρα επιστράφηκαν ως ‘άγνωστης διεύθυνσης’. Ο Συνήγορος διαπίστωσε ότι το αντικείμενο των εργασιών των δύο επιχειρήσεων είναι ακριβώς το ίδιο (καφετέριες) και ότι από πουθενά δεν προέκυπτε ότι η αρχική επιχείρηση διέκοψε τη λειτουργία της προτού να ξεκινήσει τις εργασίες της η δεύτερη.Ο ισχυρισμός της προσφεύγουσας ότι ορισμένοι από τους εργαζομένους της αρχικής εταιρείας συνέχισαν να εργάζονται στη νέα εργοδότρια δεν αντικρούστηκε. Ο Συνήγορος συμπέρανε ότι η αρχική επιχείρηση μεταβιβάστηκε στη διάδοχο, και κάλεσε την τελευταία να απασχολήσει πραγματικά την εργαζόμενη, αλλά η επιχείρηση δεν ανταποκρίθηκε. Κατόπιν σχετικής εισήγησης του Συνηγόρου το ΣΕΠΕ επέβαλε πρόστιμο. Επίσης, το σχετικό πόρισμα του Συνηγόρου στάλθηκε στα μέρη που ενεπλάκησαν στην υπόθεση και στην Επιθεώρηση Εργασίας, αλλά και στο ΣΔΟΕ, προκειμένου να διερευνηθεί η υπόθεση ως προς την αρχική εργοδότρια».

Πηγή

Στα ουράνια εκτινάχθηκε το δημόσιο χρέος το 2013 κατά 174,9% του ΑΕΠ-Θλιβερή πρωτιά στην Ευρωζώνη

Το 2013, το δημόσιο έλλειμμα της Ελλάδας διαμορφώθηκε στο 12,2% του ΑΕΠ και το χρέος εκτινάχθηκε στο 174,9% του ΑΕΠ, σύμφωνα με τη δεύτερη κοινοποίηση των στοιχείων της Eurostat για το έλλειμμα και το χρέος των κρατών-μελών της ΕΕ το 2013.

Συγκεκριμένα, σύμφωνα με τα στοιχεία της Eurostat, το έλλειμμα της Ελλάδος το 2013 διαμορφώθηκε στο 12,25 του ΑΕΠ, από -8,6% του ΑΕΠ το 2012 και -10,1% του ΑΕΠ το 2011. Σύμφωνα με τα ίδια στοιχεία, το ελληνικό χρέος διαμορφώθηκε το 2013 στο 174,9% AEΠ (319,13 δισ ευρώ), από 156,9% του ΑΕΠ το 2012 και 171,3% του ΑΕΠ το 2011.

Συνολικά στην ευρωζώνη το έλλειμμα διαμορφώθηκε στο -2,9% του ΑΕΠ (έναντι -3,6% του ΑΕΠ το 2012 και -4,1% του ΑΕΠ το 2011) και στην ΕΕ το έλλειμμα μειώθηκε στο -3,2% του ΑΕΠ (έναντι -4,2% του ΑΕΠ το 2012 και -4,5% του ΑΕΠ το 2011.

Σε ό,τι αφορά το χρέος, στην ευρωζώνη διαμορφώθηκε στο 90,9% του ΑΕΠ το 2013 και στην ΕΕ στο 85,4% του ΑΕΠ. Αναλυτικότερα, πλεόνασμα κατέγραψαν το Λουξεμβούργο (+0,6% του ΑΕΠ) και η Γερμανία (+0,1% του ΑΕΠ), ενώ τα χαμηλότερα ελλείμματα σημειώθηκαν στην Εσθονία (-0,5% του ΑΕΠ), στη Δανία (-0,7% του ΑΕΠ) και στη Λετονία (-0,9% του ΑΕΠ).

Όπως τονίζει η Eurostat,10 κράτη-μέλη παρουσίασαν δημόσιο έλλειμμα πάνω από το όριο του 3% του ΑΕΠ. Πρόκειται για τη Σλοβενία (-14,6%), την Ελλάδα (-12,2%), την Ισπανία (-6,8%), τη Μ. Βρετανία (-5,8%), την Ιρλανδία (-5,7%), την Κροατία (-5,2%), την Κύπρο και την Πορτογαλία (-4,9%), τη Γαλλία (-4,1%) και την Πολωνία (-4%).

Σε ό,τι αφορά το δημόσιο χρέος τα χαμηλότερα ποσοστά καταγράφηκαν το 2013 στην Εσθονία (10,1%), στη Βουλγαρία (18,3%), στο Λουξεμβούργο (23,6%), στη Ρουμανία (37,9%) και στη Λετονία (38,2%). Η Eurostat σημειώνει ότι 16 κράτη-μέλη εμφάνισαν χρέος πάνω από το όριο του 60% του ΑΕΠ με τα υψηλότερα ποσοστά να καταγράφονται στην Ελλάδα (174,9%), στην Πορτογαλία (128%), στην Ιταλία (127,9%), στην Ιρλανδία (123,3%), στο Βέλγιο (104,5%) και στην Κύπρο (102,2%).

Πηγή