Άκου Θείο...

Αντί προλόγου, μια διευκρίνιση: Είναι μάλλον εύκολο να απαντήσει κανείς στον Γιώργο Τράγκαδημοσιογραφικά. Ειδικά το UNFOLLOW, ένα περιοδικό που βασίζει τα θέματά του στο ρεπορτάζ, ανοίγει θέματα που για άλλους είναι ταμπού, μιλάει σταθερά και με στοιχεία εναντίον της εγχώριας πλουτοκρατίας και αντιπολιτεύεται με στοιχεία, γιατί πιστεύει στο ρόλο της δημοσιογραφίας. Αντίθετα ο «θείος» (όπως αρέσκεται να αυτοαποκαλείται, αλλά και να τον αποκαλούν), κάπου ανάμεσα σε πρόσκαιρες συμμαχίες και σε διασπορά φόβων ότι έρχονται οι Τούρκοι να μας πάρουν τα σπίτια και οι Πακιστανοί να μας κολλήσουν Έμπολα (ή το αντίστροφο, δεν έχει σημασία…), κάνει κάθε μέρα PR στα ερτζιανά, διανθισμένο συνήθως με άναρθρες κραυγές.

Του Λευτέρη Χαραλαμπόπουλου

Το δύσκολο είναι να παρακολουθήσει κανείς τις πολιτικές του μεταμορφώσεις. Διότι σε αυτή την περίπτωση, θα πρέπει πρώτα να αφουγκραστεί προς ποια ακριβώς κατεύθυνση φυσάει τη δεδομένη στιγμή ο άνεμος. Άλλοτε αντιμνημονιακός, άλλοτε αντι-αντιμνημονιακός, ο Τράγκας δεν πιάνεται, είναι ένα δημοσιογραφικό χέλι. Με τόση γλίτσα πάνω του που ξεγλιστράει από όπου κι αν πας να τον πιάσεις. Μοιάζει να είναι με όλους και με κανέναν, γιατί πρωτίστως είναι με τον εαυτό του! Το μόνο που έχει μείνει αταλάντευτο στην πενηντάχρονη (κατά δήλωσή του) σχέση του Τράγκα με το επάγγελμά του, είναι η πυξίδα που δείχνει προς το προσωπικό του συμφέρον. Τι να κάνουμε; Έτσι αντιλαμβάνονται τη «δημοσιογραφία» οι εργολάβοι της ενημέρωσης…

Άκου, θείο…

Την ώρα που σε φαντάζομαι καθισμένο στο Σούνιο να περιμένεις την τουρκική απόβαση, για την οποία εσχάτως μας λες ότι ευθύνεται ο «μικρός» (ο Τσίπρας δηλαδή), μου δίνεις την αφορμή να γράψω κάτι που το λέω καιρό σε συζητήσεις με φίλους (θυμάσαι τι είναι οι φίλοι ε; οι κανονικοί, όχι οι «δημοσιογραφικοί» που τους αλλάζεις σαν τα πουκάμισα), αλλά δεν το είχα γράψει ως τώρα.

Για την οικονομική κρίση, θείο, που την ακολούθησε η ακόμα βαθύτερη κοινωνική κρίση του Μνημονίου, δεν υπάρχουν μόνο φυσικοί αυτουργοί, υπάρχουν και ηθικοί. Ναι, ευθύνονται οι πολιτικοί που έφεραν τη χώρα ως εδώ. Πρώτοι από όλους, όμως, ευθύνονται οι δημοσιογράφοι σαν κι εσένα που ούτε το άρθρο του Συντάγματος περί ελευθεροτυπίας σεβάστηκαν ποτέ, ούτε τους κανόνες δεοντολογίας της ΕΣΗΕΑ. Φταίνε ασφαλώς και η δικαιοσύνη και οι πολιτικοί και οι μεγαλοεπιχειρηματίες, αλλά τεράστιο μερίδιο ευθύνης έχουν κι αυτοί που –ενώ ήξεραν– σταθερά έκρυβαν από τον πολίτη την πραγματική κατάσταση της χώρας, με δημοσιογραφικές παλινωδίες του τύπου «σήμερα με αυτούς, αύριο είναι μια άλλη μέρα, βλέπουμε…». Φταίνε αυτοί που, ενώ έλεγαν ότι είναι δημοσιογράφοι, αντί να ελέγχουν την εξουσία, χρησιμοποιούσαν τις πληροφορίες τους για να συμμετέχουν στο φαγοπότι. Με δυο λόγια: Φταις κι εσύ, θείο!

Μην απορείτε με τις κομανέτσιες κωλοτούμπες του θείου – αυτός ακριβώς είναι ο Γιώργος Τράγκας. Ακόμη και η εκπομπή από την οποία αναφέρθηκε στο UNFOLLOW και σε μένα προσωπικά ήταν μια συνεχής παλινδρόμηση. Είμαστε «καλό περιοδικό», αλλά είμαστε και «Συριζαίοι» – πώς γίνεται ένα δημοσιογραφικό περιοδικό να είναι καλό, αν -όπως ισχυρίζεται ο Γ. Τράγκας- παίρνει γραμμή από κάποιο κόμμα; Δεν του άρεσε το κείμενο, αλλά τελικά του φάνηκε και λίγο και ήθελε να γράψουμε καμιά εικοσαριά σελίδες. «Παίρνουμε γραμμή» από τον εξ απορρήτων του Τσίπρα, τον Παππά, αλλά και «έλα Λευτεράκη να τα πούμε στο γραφείο».

Θα σε στενοχωρήσω, θείο, αλλά ΣΥΡΙΖΑ δεν είμαι. Έτσι κι αλλιώς ούτε αυτοί -αλλά ούτε και κανένας άλλος- θα με θέλανε. Ξέρεις γιατί, ρε θείο; Γιατί πάντα πίστευα και πιστεύω ότι η δημοσιογραφία δεν είναι ούτε δημόσιες σχέσεις, ούτε πολιτικές στρατεύσεις. Δημοσιογραφία είναι αυτό που σου υπαγορεύει το ρεπορτάζ. Και ρεπορτάζ είναι να βρίσκεις την αλήθεια και μετά να τη γράφεις. Ολόκληρη, όχι μισή. Να γράφεις αυτά που κάποιος δεν θέλει να γραφτούν –όχι να τα χρησιμοποιείς για ρεκλάμα.

Επειδή όμως αποπειράθηκες να απαντήσεις και σε ελάχιστες από τις πληροφορίες του άρθρου, εδώ είμαστε να σου διευκρινίσουμε τις απορίες σου:

Αισθάνθηκες ότι σε αδικούμε, θείο, γιατί γράψαμε ότι σηκώνεις το τηλέφωνο και παίρνεις όποιον θες. Απάντησες,μάλιστα, από τη συχνότητα του REAL ότι «έτσι κάνουν οι δημοσιογράφοι». Έτσι κάνουν οι δημοσιογράφοι, θείο, αλλά εμείς δεν γράψαμε αυτό. Γράψαμε ότι: «Ο Γ. Τράγκας, όπως λένε άνθρωποι που κατά καιρούς έχουν βρεθεί στο πλευρό του, με χαρακτηριστική άνεση μπορεί να σηκώσει το τηλέφωνο και να συνομιλήσει με τονΒαρδινογιάννη, τον Σάλλα, τον Μπόμπολα, τον Μελισσανίδη, τον Μυτιληναίο , τον Κόκκαλη και πλήθος άλλων ισχυρών επιχειρηματικών παραγόντων, οι οποίοι στην παρούσα φάση τάσσονται στο πλευρό τουΣαμαρά». Και όχι, θείο, δεν παίρνεις τον Μπόμπολα ή τον Μελισσανίδη ή τον Βαρδινογιάννη ή τον Σάλλα  ή τον Μυτιληναίο για… ρεπορτάζ. Όταν παίρνεις στο τηλέφωνο τέτοιους επιχειρηματίες δεν αναζητείς πληροφορίες, αλλά χορηγούς. «Ρεκλάμα», όπως τη λες χαρακτηριστικά..

Άκου θείο: Γράφουμε για το «κωλόσπιτο» (έτσι το έχεις αποκαλέσει ο ίδιος) για να σου υπενθυμίσουμε ότι αυτό ήταν ο λόγος που έγινες δημοσιογραφική Κομανέτσι. Σε έστειλαν στη δικαιοσύνη και τον Σεπτέμβριο ξεκίνησες αντάρτικο κατά –υποτίθεται– συριζαίων δικαστών που «δεν πρέπει να δικάζουν όταν έχουν καταγγείλει δημοσίως επιχειρηματίες». Και φώναζες ότι το δικαστήριο δεν σου αναγνώρισε ούτε τον έντιμο πρότερο βίο σου…

Είπες, θείο, ότι συναντηθήκαμε και σου έδωσα συγχαρητήρια για τον αντιμνημονιακό σου αγώνα. Ναι, σου έδωσα, γιατί έτυχε εκείνη την εποχή να φοράς τον αντιμνημονιακό μανδύα που βόλευε καλύτερα τις προσωπικές σου επιδιώξεις. Μήπως όμως έπρεπε να πεις ολόκληρη την ιστορία; Δεν τη θυμάσαι; Δεν πειράζει, θείο, εδώ είμαστε να σου θυμίσουμε:

Πρώτον: Ξέχασες να πεις ότι εσύ με φώναξες στο γραφείο σου μετά το ρεπορτάζ του UNFOLLOW για το λαθρεμπόριο και μόλις είχα δημοσιοποιήσει τις απειλές που δέχτηκα από τον Δ. Μελισσανίδη. Ήξερα πολύ καλά ότι εκείνη τη μέρα, σε εκείνο το γραφείο, δεν μιλούσα σε σένα, αλλά στον ίδιο τον Μελισσανίδη. Και η ρεκλάμα στο επόμενο τεύχος του περιοδικού σου, αλλά και το ρεπορτάζ για τις επιχειρήσεις του Τίγρη και το θέμα του UNFOLLOW για το λαθρεμπόριο μόνο έκπληξη δεν μου προκάλεσε. Το ήξερα, θείο, όταν επέλεξα να έρθω, ήθελα όμως να θυμίσω και σε σένα και σε αυτόν ότι δεν έχω να φοβηθώ τίποτα. Ούτε διαπραγματεύομαι.

Δεύτερον: Με κάλεσες, επίσης, όπως φάνηκε από την κουβέντα, γιατί έψαχνες άκρη στον ΣΥΡΙΖΑ και θεωρούσες ότι μπορούσες να τη βρεις από εμένα. Καλά εσύ, ο άνθρωπος που μας έκανε μάθημα δημοσιογραφικής δεοντολογίας και διασταύρωσης των πληροφοριών, δεν μπορούσες να πάρεις ένα τηλέφωνο τον Παππά για να δεις αν παίρνουμε γραμμή από την Κουμουνδούρου; Το ’χες ξεχάσει τότε ήδη το μάθημα δημοσιογραφίας πουπαρέδωσες από ραδιοφώνου, θείο;

Πάμε παρακάτω, θείο: Ναι, προφανώς και δεν είμαι καλός δημοσιογράφος και το διαπιστώνω αυτό εκ των υστέρων. Διότι στο κείμενο του τελευταίου τεύχους του UNFOLLOW, που αναφέρεται σε σένα, δεν έγραψα τίποτα για το σκάνδαλο της Vodafone, τον Κορωνιά και την αυτοκτονία του υπαλλήλου. Διότι τότε για να κλείσουν στόματα στα μίντια η εν λόγω εταιρεία πλημμύρισε τη δημοσιογραφική πιάτσα με διαφημίσεις. Καλοπληρωμένες διαφημίσεις. Τις αγαπημένες σου ρεκλάμες, θείο, που είχαν κατακλύσει και τη Χώρα αλλά και το Αlter όπου έβγαινες κάθε βράδυ για να ξεπλύνεις τον Κορωνιά.

Γράψαμε κι άλλα, θείο, τα οποία δεν τόλμησες καν να διαψεύσεις. Γράψαμε για τις δυσανάλογες -σε σχέση με την κυκλοφορία της- κρατικές επιδοτήσεις που λάμβανε η εφημερίδα Χώρα, γράψαμε για το ξέπλυμα της Χρυσής Αυγής, γράψαμε για τη λίστα Λαγκάρντ. Αλλά καταλαβαίνουμε, θείο, πού να απαντήσεις σε όλα με γεμάτο το στόμα; Όταν τρώνε, δεν μιλάνε…

Σύμφωνα με τον διάσημο ανθρωπιστή ψυχολόγο Abraham Maslow, οι πράξεις των ανθρώπων ωθούνται από την προσπάθεια να ικανοποιηθούν συγκεκριμένες ανάγκες. Κι αυτές τις χωρίζει σε πέντε κατηγορίες: φυσιολογικές/βιολογικές, ανάγκες ασφάλειας, κοινωνικές ανάγκες, ανάγκες αυτοεκτίμησης και ανάγκες αυτοπραγμάτωσης. Εσύ, θείο, έμεινες στην πρώτη παράγραφο της πρώτης ανάγκης. Και τόσα χρόνια στο κουρμπέτι, μασάς, μασάς, μασάς.

Και κάτι ακόμα, θείο: μη σκας που γράφουμε αλήθειες για σένα, που αναφερόμαστε στο σπίτι, στις δημοσιογραφικές σου παλινωδίες και σε άλλα ζητήματα που σε αφορούν. Το πολύ πολύ να ξεσκάσεις στο άλλο… «κωλόσπιτο» που διατηρείς στη Νίκαια της Γαλλίας και να παίξεις και στο αγαπημένο σου Καζίνο στο Μόντε Κάρλο, στο οποίο υπερηφανεύεσαι ότι είσαι θαμώνας.

Ξέρεις, θείο, τι μου μαθαν στα παλιά σοβαρά δημοσιογραφικά μαγαζιά που δούλεψα; Ότι «οι δημοσιογράφοι και οι χωροφύλακες δεν πιάνονται φίλοι». Κι αυτό εσύ το επιβεβαιώνεις εις διπλούν! Ένα πράγμα θα “θελα να μου απαντήσεις: τι ψυχή θα παραδώσεις;

ΥΓ1: Ελπίζουμε το μέγεθος του κειμένου να σε ικανοποίησε. Δεν είναι 20 σελίδες, όπως μας παρήγγειλες, αλλά επιφυλασσόμαστε, θείο…

ΥΓ2: Ύστερα από την πρόσφατη εντυπωσιακή στροφή σου κατά του ΣΥΡΙΖΑ, ελπίζουμε να ανοίξουν και πάλι οι κάνουλες του Μυτιληναίου, προσωπικού φίλου του Αντώνη Σαμαρά. Να φτιάξεις και το εφημεριδάκι σου με τα λεφτά του Βαγγέλη, που σου ’χε κόψει το Μαξίμου όταν ήσουν αντιμνημονιακός, έτσι; Μην πάει χαμένη τόση κωλοτούμπα θείο, αμαρτία είναι…

Πηγή

Το πάρτι συνεχίζεται

Της Λώρης Κέζα

Υπάρχει κόσμος που αερολογεί για να δημιουργήσει εντυπώσεις. Υπάρχει κόσμος που ανακυκλώνει φήμες έχοντας επίγνωση ότι πρόκειται για φαντασιοκοπήματα. Υπάρχει κόσμος που καταγγέλλει καταστάσεις γενικώς και αορίστως.

Ο Λέανδρος Ρακιντζής δεν είναι ένας από αυτούς. Ο γενικός επιθεωρητής Δημόσιας Διοίκησης αντί για φρου φρου τοποθετεί τα πράγματα στη σωστή τους διάσταση. Παρουσιάζει τεκμήρια τα οποία αποδεικνύουν ότι στην πολιτική σήμερα δεν έχει αλλάξει τίποτε. Τα πάντα ρυθμίζονται ευνοϊκά υπέρ των παρατρεχάμενων της εξουσίας.

Ο Ρακιντζής έστειλε στη Βουλή έγγραφο με δεκατέσσερις συγκεκριμένες νομοθετικές παρεμβάσεις που απαλλάσσουν δημόσιους λειτουργούς από ποινικές και αστικές ευθύνες_ αναδρομικά αλλά και σε παρόντα και μέλλοντα χρόνο. Πρόκειται για διαφορετικές υποθέσεις: από μισθολογικές υπερβάσεις ως τη λειτουργία ταβερνών στο δάσος εντούτοις υπάρχει κοινός τόπος. Τα λεφτά, τα λεφτά, τα λεφτά. Αυτά καθοδηγούν τα πάντα.

Οι παρεμβάσεις έγιναν όλες επί κυβέρνησης Σαμαρά με σκοπό να δικαιολογήσουν τα αδικαιολόγητα. Να δούμε αναλυτικά μια από τις υποθέσεις, την πρώτη στη λίστα.

Στον Οργανισμό Σχολικών Κτηρίων το 2009 δαπανήθηκαν σε μισθούς 30 εκατομμύρια ευρώ περισσότερα από τα προβλεπόμενα. Οι υπερβάσεις επιβεβαιώθηκαν από το Νομικό Συμβούλιο του Κράτους. Παρένθεση: για την κατασκευή σύγχρονου βιοκλιματικού σχολείου απαιτούνται περί τα 3,7 εκατ..

Πιάνουμε τη συγκεκριμένη ιστορία εντελώς ενδεικτικά, για να πούμε κάποιες λεπτομέρειες που δεν υπάρχουν στο έγγραφο. Δεν μπορούν να υπάρχουν τέτοιες λεπτομέρειες. Ας επιχειρήσουμε μια χαρτογράφηση. Υπάρχει γραφείο πρωθυπουργού και διευθυντής γραφείου πρωθυπουργού.

Επί Καραμανλή ήταν διευθυντής ο πανίσχυρος Γιάννης Αγγέλου, ο οποίος όταν «ήλθε στα πράγματα» δεν ξέχασε την οικογένειά του. Ο αδελφός του Αγγέλου είχε σύζυγο, την οποία διόρισε αντιπρόεδρο στον Εθνικό Οργανισμό Φαρμάκων. Εκείνη είχε έναν αδελφό, τον Παναγιώτη Παταργιά, ο οποίος διορίστηκε πρόεδρος στον Οργανισμό Σχολικών Κτηρίων.   

Το σύστημα λειτούργησε κατά τα ειωθότα. Ο πρόεδρος του ΟΣΚ προσέλαβε στο τσάκα τσάκα 200 άτομα. Φυσικά χωρίς διαγωνισμό ΑΣΕΠ. Να μην είμαστε αφελείς. Τον διόρισαν εκεί για να διορίσει κι αυτός με τη σειρά του άλλους εκεί.

Προκειμένου να μην γίνει κάποιο μπέρδεμα κι εμφανιστούν άσχετοι, έβαλε μια διορία πέντε ημερών για την υποβολή αιτήσεων πρόσληψης. Το ένα χέρι νίβει το άλλο. Ενίοτε όμως προκύπτουν αναποδιές. Ετσι όταν το Νομικό Συμβούλιο επιβεβαίωσε τις υπερβάσεις, το Γενικό Λογιστήριο του Κράτους ζήτησε την επιστροφή των χρημάτων. Παραλείπουμε την πληροφορία ότι τα μπόνους που έδινε ο Παταργιάς στο εαυτό του ήταν αξιοπρόσεκτα.

Εδώ λοιπόν εμφανίζονται οι άλλοι παίκτες τους συστήματος, με τον ρόλο του βουλευτή. Ο βουλευτής κάθε φορά που κάποιος επιτίθεται στο σύστημα, αναλαμβάνει καθήκοντα. Πάει το θέμα στη Βουλή. Η πιο κλασική μέθοδος είναι να προσθέσει μια τροπολογία κάτω από άσχετο νομοσχέδιο που ψηφίζεται.

Εν προκειμένω ο νόμος που χαρίζει τα χρήματα στον ΟΣΚ είχε αντικείμενο «Συνταξιοδοτικές ρυθμίσεις, ενιαίο μισθολόγιο - βαθμολόγιο, εργασιακή εφεδρεία και άλλες διατάξεις εφαρμογής του μεσοπρόθεσμου πλαισίου δημοσιονομικής στρατηγικής 2012-2015». Στο τέλος, στο άρθρο 39 διαβάζει κανείς «Ρυθμίσεις του υπουργείου». Εκεί πάντα μπαίνουν οι φωτογραφικές αποφάσεις. Διακομματικά. Δηλαδή μην παραξενευτεί κανείς που υπογράφει ο Μιλτιάδης Παπαϊωάννου. Είπαμε. Το ένα χέρι νίβει το άλλο.

Το ζήτημα λοιπόν ρυθμίστηκε με λίγες αράδες. Τις παραθέτουμε «Δαπάνες που δημιουργήθηκαν μέχρι την έναρξη ισχύος του παρόντος νόμου σε εκτέλεση όρων των επιχειρησιακών συμβάσεων εργασίας ή αποφάσεων του Διοικητικού Συμβουλίου της Ανώνυμης Εταιρείας Οργανισμός Σχολικών Κτιρίων Ανώνυμη Εταιρεία (ΟΣΚ ΑΕ), για πληρωμές σε πρόσωπα απασχολούμενα στην άνω ανώνυμη εταιρεία και σε βάρος του προϋπολογισμού της και αφορούν τακτικές αποδοχές και αποζημιώσεις κάθε είδους, επιδόματα και εφάπαξ παροχές ένεκα συνταξιοδότησης, θεωρούνται ότι διενεργήθηκαν νόμιμα».

Το λοιπόν. Ολα όσα αναφέρει ο Λέανδρος Ρακιντζής είναι τέτοιες ιστορίες. Μπορούμε, έτσι για το γούστο να αφηγούμαστε μια την ημέρα. Ας κρατήσουμε το ουσιαστικό: το πάρτι συνεχίζεται. Η συγκυβέρνηση δεν είναι καν το πρόσχημα.

Πηγή

GUARDIAN: Όταν ο Τσίπρας απαντάει στον Φίσερ

Εγκωμιαστικό για τον ΣΥΡΙΖΑ και τον Αλ. Τσίπρα είναι το άρθρο του Guardian, στο πλαίσιο αφιερώματος στην άνοδο της αριστεράς σε Ελλάδα, Ισπανία και Σλοβενία. "Αν γίνουν πρόωρες εκλογές τον Φεβρουάριο, είναι σχεδόν αδιαμφισβήτητο ότι ο ΣΥΡΙΖΑ θα σχηματίσει κυβέρνηση" γράφει ο αρθρογράφος αναφερόμενος στο προβάδισμα 11% έναντι της Ν.Δ.

Το άρθρο με τίτλο "Τα νέα αριστερά κόμματα της Ευρώπης μπορεί να κάνουν πραγματικότητα το όνειρο του 1968", ξεκινά με αναφορά σε μια σκηνή από την ταινία του Κ. Γαβρά "Το κεφάλαιο".

"Υπάρχει μια όμορφη σκηνή στην τελευταία ταινία του Κώστα Γαβρά, «Το Κεφάλαιο». Σε ένα οικογενειακό δείπνο, ο διευθύνων σύμβουλος μιας μεγάλης γαλλικής τράπεζας καυγαδίζει με τον θείο του, έναν αριστερό του 1968, ο οποίος κατηγορεί τον ανιψιό του ότι χρεώνει τους Ευρωπαίους πολίτες και καταστρέφει χώρες. Ο νεαρός τραπεζίτης απαντά «Μα θα έπρεπε να χαίρεσαι». «Γιατί;» ρωτάει σαστισμένος ο θείος. «Διότι εκπληρώνω τα παιδικά σου όνειρα». «Τα παιδικά μου όνειρα;» «Εσείς οι αριστεροί θέλατε διεθνισμό, και τον έχουμε. Το χρήμα δεν γνωρίζει σύνορα»", αναφέρεται.

Αμέσως μετά, ο αρθρογράφος σχολιάζει πως ο χρηματοοικονομικός κλάδος μπορεί σύντομα να έρθει αντιμέτωπος με ορισμένα όρια, όπως δείχνουν οι τελευταίες δημοσκοπήσεις από την Ισπανία, την Ελλάδα και τη Σλοβενία.

Αναφερόμενος στην Ελλάδα, επισημαίνει το προβάδισμα 11% του ΣΥΡΙΖΑ έναντι της Νέας Δημοκρατίας και προβλέπει ότι στο ενδεχόμενο πρόωρων εκλογών τον Φεβρουάριο "είναι σχεδόν αδιαμφισβήτητο ότι ο ΣΥΡΙΖΑ θα μπορέσει τελικά να σχηματίσει κυβέρνηση".

"Αν οι προβλέψεις ότι ο ΣΥΡΙΖΑ θα είναι η πρώτη αληθινή αριστερή κυβέρνηση στην Ευρώπη επιβεβαιωθούν την επόμενη χρονιά, ένα τεστ της επιτυχίας του μπορεί να είναι η επανάληψη της σκηνής από το Κεφάλαιο, με μία συζήτηση μεταξύ του Fischer κα του Τσίπρα", γράφει ο συντάκτης και διευκρινίζει:

"Όταν ο αριστερός του '68 κατηγορήσει τον Έλληνα ηγέτη για 'εκτροπή άλλων χωρών σε επικίνδυνους αριστερούς δρόμους' θα μπορούσαμε να φανταστούμε τον Τσίπρα, να απαντάει 'Μα πρέπει να είσαι χαρούμενος'. Όταν ο μπερδεμένος Fischer ρωτήσει 'Γιατί;' ο Τσίπρας απλά θα απαντούσε 'Επειδή εκπληρώνω τα παιδικά σου όνειρα'."

Ιδιαίτερη αναφορά κάνει ο Guardian στην εκτόξευση του αριστερό Podemos που προηγείται, πλέον, στην Ισπανία. "Το νεότερο από τα νέα αριστερά κόμματα στην Ευρώπη δεν υπήρχε καν πριν από εννέα μήνες, αν όμως διενεργούνταν σήμερα γενικές εκλογές, θα λάμβανε το 27% των ψήφων" υπογραμμίζει.

Αναφορά γίνεται και στην Ενωμένη Αριστερά της Σλοβενίας (Združena levica) που είναι το τρίτο δημοφιλέστερο κόμμα.

Σύμφωνα με τον αρθρογράφο του Guardian, παρότι η άνοδος των αριστερών κομμάτων δημιουργεί ελπίδες για μια αναγκαία αλλαγή στην πολιτική της Ε.Ε., υπάρχουν δύο σοβαρές προκλήσεις που θα αντιμετωπίσουν.

Το δημοσίευμα ορίζει ως πρώτη πρόκληση το ζήτημα της οργάνωσης, υποστηρίζοντας ότι τα τρία αριστερά κόμματα ξεπήδησαν από κινήματα διαμαρτυρίας, αλλά η αυξανόμενη δημοφιλία τους οφείλεται κυρίως στους χαρισματικούς τους ηγέτες. Τον Αλέξη Τσίπρα (ΣΥΡΙΖΑ), τον Pablo Iglesias (Podemos) και τον Luka Mesec (Združena levica).

"Η πρόκληση που τώρα αντιμετωπίζουν είναι να γεφυρώσουν το κενό μεταξύ του οριζόντιου («άμεση δημοκρατία») και του κάθετου (κομματική πολιτική)" γράφει ο Guardian.

Σημειώνει, δε, ότι τα νέα κόμματα της Αριστεράς έρχονται αντιμέτωπα με την ακόλουθη αντίφαση: αν και γνωρίζουν πολύ καλά ότι το κοινωνικό κράτος ήταν το αποτέλεσμα του ιστορικού συμβιβασμού μεταξύ της εργατικής τάξης και του κεφαλαίου, είναι αναγκασμένα να αγωνιστούν για το κοινωνικό κράτος, διότι είναι η τελευταία «ασπίδα» για το σύστημα Υγείας, την Παιδεία, τις συντάξεις και την κοινωνική ασφάλιση.

"Το ερώτημα είναι πώς να αποφευχθούν τα λάθη των Πρασίνων και πώς να διατηρηθεί το κοινωνικό κράτος χωρίς να πέσουν στην παγίδα της ενίσχυσης του καπιταλισμού", υποστηρίζει ο συντάκτης του άρθρου.

Πηγή

Σαρωτικές αλλαγές στις εφορίες -Αλλάζουν οι προϊστάμενοι των ΔΟΥ

Περιθώριο έως τις 17 Νοεμβρίου 2014 δίνει η Γενική Γραμματεία Δημοσίων Εσόδων στους υπαλλήλους εφοριών προκειμένου να υποβάλουν υποψηφιότητες για τις θέσεις προϊσταμένων στις Δημόσιες Οικονομικές Υπηρεσίες.

Για να αιτηθεί κάποιος για τη θέση προϊσταμένου εφορίας θα πρέπει να έχει τα εξής απαιτούμενα προσόντα:

• να έχει ασκήσει καθήκοντα προϊσταμένου διεύθυνσης για τρία έτη τουλάχιστον,
• να έχει τουλάχιστον δέκα έτη συνολικής πραγματικής δημόσιας υπηρεσίας,
• να έχει ασκήσει συνολικά τουλάχιστον για τρία έτη καθήκοντα προϊσταμένου τμήματος ή να έχει τουλάχιστον δώδεκα έτη συνολική πραγματική δημόσια υπηρεσία,
• να έχει ασκήσει τουλάχιστον ένα έτος συνολικά καθήκοντα προϊσταμένου τμήματος ή αντίστοιχου επιπέδου οργανικής μονάδας ή αυτοτελούς γραφείου.

Έτσι, έως τις 17 Νοεμβρίου οι ενδιαφερόμενοι θα πρέπει να υποβάλουν αίτηση υποψηφιότητας, η οποία θα συνοδεύεται υποχρεωτικά από βιογραφικό σημείωμα. Η απόφαση της κ. Σαββαϊδου ξεκαθαρίζει πως δεδομένου ότι ο χρόνος υπηρεσίας, ο οποίος διανύθηκε σε θέση προϊσταμένου οργανικής μονάδας με νόμιμη αναπλήρωση, λογίζεται ως χρόνος υπηρεσίας σε θέση προϊσταμένου οργανικής μονάδας, οι υποψήφιοι θα πρέπει να προσκομίζουν μαζί με το βιογραφικό τους σημείωμα αποφάσεις ή διαταγές που να αποδεικνύουν τον χρόνο υπηρεσίας.

Πηγή 

Στην Ελλάδα τα πιο φτωχά παιδιά του αναπτυγμένου κόσμου

Μετά την πρωτιά στην ανεργία των νέων με ποσοστό που φτάνει το 60% η Ελλάδα του Success Story έσπασε άλλο ένα ρεκόρ συγκεντρώνοντας το μεγαλύτερο ποσοστό φτωχών παιδιών.

Σύμφωνα με στοιχεία της Unicef τέσσερα στα δέκα ελληνόπουλα ζουν κάτω από το όριο της φτώχειας γεγονός που μας κατατάσσει στην πρώτη θέση μεταξύ των αναπτυγμένων χωρών του πλανήτη.

Τα μηνύματα για την εξαθλίωση των παιδιών στην Ελλάδα έφταναν εδώ και χρόνια από καθηγητές που ανέφεραν περιστατικά λιποθυμίας μαθητών από την πείνα. Συγκεκριμένα μέσα ενημέρωσης όμως, που ανήκουν στις οικονομικά ισχυρότερες οικογένειες της χώρας, πραγματοποιούσαν συνεχείς επιθέσεις εναντίον τους προκειμένου να αποκρύψουν την πραγματικότητα.

Χαρακτηριστική ήταν η αρθρογραφία του Πάσχου Μανδραβέλη στην Καθημερινή και οι συχνές παρεμβάσεις στελεχών του ΠΑΣΟΚ όπως ο Θανάσης Χειμωνάς που έκανε λόγο για «μελοδραματικά ψεματάκια, όπως τα παιδάκια που λιποθυμούν από ασιτία επειδή οι γονείς τους δεν έχουν να τους πάρουν κόρνφλεϊκς».

Δυστυχώς τα στοιχεία της UNICEF διαψεύδουν και τις πιο «δυνατές πένες» αυτής της χώρας

Πηγή

Μη ντρέπεστε... λέγονται Eurobank, Λάτσης και Wind

Του Κώστα Εφήμερου

Σήμερα η παγκόσμια δημοσιογραφία συγκλονίζεται από μια σημαντική διαρροή. Η Διεθνής Σύμπραξη Ερευνητών Δημοσιογράφων (ICIJ) έδωσε στη δημοσιότητα μέρος των 28.000 εγγράφων που αποδεικνύουν τη συστηματική φοροαποφυγή δισεκατομμυρίων ευρώ των μεγαλύτερων εταιρειών του κόσμου. Ανάμεσα του βρίσκεται (προς το παρόν) η EFG Eurobank (της οικογένειας Λάτση) και η Wind... αλλά αυτό δεν θα το διαβάσετε σχεδόν πουθενά.

Εδώ και καιρό συζητάμε για την ποιότητα της ελληνικής δημοσιογραφίας αλλά η κατάσταση που παρουσιάσαμε σήμερα, Τετάρτη 6 Νοεμβρίου, κάποια στιγμή θα μελετάται ως case study για το πως μοιάζει ο πάτος της.

Υπάρχει ήδη ένα άρθρο  που εξηγεί με κάποια στοιχεία την υπόθεση LuxLeaks (εδώ link  για το άρθρο από το διεθνές TPP) αλλά έτσι και αλλιώς η συντακτική ομάδα του TPP ετοιμάζει ένα ουσιαστικό αφιέρωμα που αξίζει να διαβάσετε. Μέχρι τότε όμως διαβάστε αυτό:

Το σκάνδαλο σε μια παράγραφο

Αυτό που αποκαλύπτει σήμερα το ICIJ μέσω των συνεργαζόμενων με αυτό ΜΜΕ ανά τον κόσμο (δυστυχώς το TPP δεν έχει το status των ΝΕΩΝ, τα οποία ανέλαβαν τη διερεύνηση του ελληνικού τμήματος) είναι μια τεράστια υπόθεση φοροαποφυγής, στην οποία ενέχονται εκτός από πολυεθνικές και ισχυρά πολιτικά συμφέροντα. Πρόκειται για ένα νόμιμο σύστημα σύμφωνα με το οποίο οι εταιρείες μπορούν να πετυχαίνουν ξεχωριστές συμφωνίες με κράτη προκειμένου να έχουν ειδική φορολόγηση. Το ICIJ σήμερα αποκάλυψε ότι οι αρχές του Λουξεμβούργου μέσω ελεγκτικών εταιριών έκαναν συμφωνίες με μερικές από τις μεγαλύτερες εταιρείες στον κόσμο προκειμένου να μεταφέρεται στο Δουκάτο η φορολόγηση των κερδών των εταιριών, νόμιμα, απλά... και εντελώς ανήθικα, αφού ουσιαστικά οι μεγάλες εταιρείες με αυτό τον τρόπο δεν φορολογούνται στις χώρες που δραστηριοποιούνται.

Πόσο μεγάλο είναι το σκάνδαλο 

Σύμφωνα με τους ερευνητές του ICIJ το σκάνδαλο είναι τεράστιο αφού τα ποσά για τα οποία μιλάμε είναι σχεδόν 2 φορές όσο το Ακαθάριστο Εθνικό Προϊόν της Ελλάδας, ενώ η φοροαποφυγή υπολογίζεται σε μερικά δισεκατομμύρια ευρώ.

Ποιες εταιρείες αφορά το σκάνδαλο στην Ελλάδα

Μέχρι στιγμής από τη δημοσίευση των εγγράφων έχουν αποκαλυφθεί οι συναλλαγές 5 εταιρειών ενώ έχει προγραμματιστεί η δημοσίευση για άλλες 4 (7,10,12 και 30 Νοεμβρίου). Οι εταιρείες που εμπλέκονται είναι:

1. Badcock & Brown
2. EFG Group
3. Macquarie Group
4. Olayan Investments Company Establishment
5. Weather Investments

Η EFG Group είναι ένα διεθνές ιδιωτικό τραπεζικό ίδρυμα με έδρα τη Ζυρίχη που ελέγχεται από την οικογένεια Λάτση ενώ η Weather Investments έχει τον έλεγχο της Wind Hellas. Η Olayan ήταν υποψήφια στις ελληνικές ιδιωτικοποιήσεις ενώ έχει ποσοστό και στην Chipita. Είχε πάρει μέρος στο διαγωνισμό για τον Αστέρα Βουλιαγμένης με συνεργάτη τον Κωνσταντακόπουλο αλλά δεν επιλέχθηκε τελικά. Η Badcock & Brown έχει επενδύσει στην Ελλάδα σε αιολικά πάρκα.

Είναι δηλαδή σαφές ότι μιλάμε για εταιρείες με τεράστιο κύκλο εργασιών που παίζουν στα υψηλότερα κλιμάκια της οικονομίας της χώρας.

Ποιες άλλες εταιρείες έχουν αποκαλυφθεί παγκόσμια

Μέχρι στιγμής από τα συνεργαζόμενα με το ινστιτούτο ICIJ μέσα έχει αποκαλυφθεί ότι:
 

• Οι Pepsi, IKEA, AIG, Coach, Deutsche Bank, Abbott Laboratiories και περίπου ακόμα 340 εταιρίες έχουν κάνει κρυφές συμφωνίες με τις αρχές του Λουξεμβούργου που τους επιτρέπουν να φοροαποφεύγουν στις χώρες όπου δραστηριοποιούνται.
• Η PriceWaterHouseCoopers έχει βοηθήσει πολυεθνικές εταιρείες να ολοκληρώσουν τουλάχιστον 548 συμφωνίες με τις αρχές του Λουξεμβούργου από το 2002 μέχρι το 2010. Αυτό το κρυφό σύστημα έχει βοηθήσει τις εταιρείες μέσω ενός πολύπλοκου φορολογικού συστήματος να γλιτώσουν δισεκατομμύρια φόρων. Οι οικονομικές αρχές του Λουξεμβούργου έκλειναν γραπτές συμφωνίες με τις επιχειρήσεις.
• Πολλές από τις κρυφές συμφωνίες εκμεταλλεύονται διεθνείς συμφωνίες μεταξύ κρατών που επιτρέπουν τα ειδικά φορολογικά καθεστώτα, όπως αυτό που ισχύει για το Λουξεμβούργο.

Που πήγε η είδηση, οεο;

Στην Ελλάδα υπάρχουν δύο ακόμα ουρές του σκανδάλου, καθόλου αμελητέες. Την πρώτη και σημαντικότερη θα μας επιτρέψετε να την κρατήσουμε για λίγο ακόμα μέχρι να δημοσιεύσουμε τις αμέσως επόμενες ημέρες το μεγάλο μας αφιέρωμα. Η δεύτερη λέγεται ελληνική δημοσιογραφία... ή μάλλον η έλλειψή της.

Την αποκάλυψη έκαναν τα ΝΕΑ. Στην ένθετη φωτογραφία αριστερά μπορείτε να δείτε τον τρόπο με τον οποίο επέλεξε η εφημερίδα του κυρίου Ψυχάρη να δημοσιεύσει αυτή την παγκόσμια αποκλειστική είδηση (είναι το κουτάκι πάνω αριστερά). Δεν θα βρείτε φυσικά ονόματα εταιριών. Ωστόσο να δώσουμε έναν πόντο στην εφημερίδα που πήρε μέρος στην έρευνα και τελικά έπαιξε το θέμα. Ας πάμε όμως παρακάτω και ας επιλέξουμε το εντελώς ανακριβές σύστημα της Alexa για να δούμε πως έπαιξαν το θέμα στις πρώτες τους σελίδες οι 10 πρώτες ιστοσελίδες* της χώρας μας:

1. Το Zougla.gr έχει την είδηση των Luxemburg Leaks και ρεπορτάζ 900 λέξεων αλλά αναφέρει μόνο τις εταιρείες που δεν δραστηριοποιούνται στην Ελλάδα. Καμία αναφορά σε Eurobank, Λάτση ή Wind.

2. Το Protothema.gr δεν έχει καμία αναφορά στο σκάνδαλο. Έχει όμως διαφήμιση της Wind.

3. Το Newsit.gr δεν έχει επίσης καμία αναφορά στο LuxLeaks. Έχει επίσης διαφήμιση της Wind.

4. Το tro-ma-ktiko.blogspot.gr δεν έχει επίσης καμία αναφορά. Περιέργως όμως έχει μια τεράστια διαφήμιση της Eurobank (Να υποθέσουμε δηλαδή ότι δεν είναι ανώνυμο το blog και μπορεί να κόβει τιμολόγια;)

5. Το κραταιό και έγκυρο in.gr... Επίσης ούτε μια λέξη στη πρώτη το σελίδα για το LuxLeaks. Διαφήμιση Wind: Παρούσα!

6. News247.gr... καμία αναφορά, καμία διαφήμιση (πως θα τη βγάλει την HuffPost;)

7. Το NewsBomb.gr επίσης δεν έχει καμία απολύτως αναφορά και επίσης σχεδόν καμία διαφήμιση (όλοι σαν το TPP έχουν καταντήσει).

8. To iefimerida.gr δεν έχει καμία αναφορά στο θέμα και έχει διαφήμιση Wind και Eurobank στις δύο πρώτες θέσεις.

9. To NewsBeast.gr επίσης χωρίς καμία αναφορά και επίσης με διαφημίσεις Wind και Eurobank.

10. Capital.gr δεν έχει καμία απολύτως αναφορά στο σκάνδαλο και έχει διαφήμιση Eurobank.

 Χωρίς κανένα ακόμα σχόλιο.

* Υ.Γ.1: Μπορεί να συμβαίνει μόνο ένα από τα δύο: Ή οι Έλληνες είναι τρελοί και άλλα site διαβάζουν από αυτά που λένε ότι διαβάζουν, ή οι Έλληνες επιχειρηματίες που δραστηριοποιούνται στο internet αγοράζουν αφειδώς ψεύτικη επισκεψιμότητα. Η απάντηση σε λίγες ημέρες.

Υ.Γ.2: Κρατήστε την παραπάνω λίστα και επισκεφτείτε τα site που σας ανέφερα παραπάνω και φαίνεται ότι δεν έχουν διαφήμιση της μίας ή της άλλης εταιρίας. Προσωπικά πιστεύω ότι στις επόμενες 2-3 ημέρες οι Eurobank και Wind θα αυξήσουν «απότομα» την διαφημιστική τους δαπάνη.

Υ.Γ.3: Με την κατάσταση στα media όπως περιγράφεται παραπάνω εξαρτάται από εσάς να διαδοθεί η είδηση. Είναι η σειρά σας δηλαδή, που λέγαμε και μικροί...

Πηγή

Τέλος Εποχής

Κάθε φορά που τελειώνει μια Εποχή τα σημάδια είναι τα ίδια.

Ανικανοποίητοι, πλήρεις απωθημένων, κομπλεξικοί εκφραστές της, οι οποίοι νιώθουν ότι δεν έχουν πολύ χρόνο για να επιτύχουν την πολυπόθητή τους αναγνώριση και να κατευνάσουν κάπως την λιμασμένη ματαιοδοξία τους, δρουν σε δύο επίπεδα ταυτοχρόνως:

Κάποιοι αυτοδιαφημίζονται και αλληλογλύφονται επί σκηνών, στηλών εφημερίδων και τηλεοπτικών παραθύρων, παρουσιαζόμενοι ως φιλόσοφοι, ευέλπιδες ή έμπειροι πολιτικοί, ωραίοι, σωτήρες, εγγυητές της σταθερότητας και μοναδικοί φορείς της ελπίδας για το μέλλον ενώ την ίδια στιγμή δεν είναι τίποτε παραπάνω από μπάζα πια, αδρανή υλικά, ψυχικά και πνευματικά που οδεύουν ολοταχώς προς την αδρανοποίηση και της ύλης τους σφραγίζοντας την αλλαγή αυτή της Εποχής τους.

Κάποιοι άλλοι, της ιδίας συνομοταξίας και την ίδια απολύτως χρονική και ποιοτική περίοδο του βίου τους διανύοντες, επιδίδονται με μανία στο κυνήγι και στην κατασυκοφάντηση των νέων ανθρώπων, της νέας γενιάς, δηλαδή της νέας Εποχής, που νομοτελειακά έρχεται να αντικαταστήσει την δική τους και νιώθουν την καυτή της ανάσα απειλητική να τους ακουμπά στην πλάτη, που, αν και σάπια, όπως όλο το σύστημα εντός τους και γύρω τους, διαθέτει ακόμη κάποιους νευρώνες και διεγείρεται, κυρίως εξ ενστίκτου αυτοσυντήρησης, το οποίο λειτουργεί ως την τελευταία ώρα βεβαίως και μάλιστα όσο πλησιάζει αυτή, τόσο αυτό  εκφράζεται πιο βίαια, πιο κυνικά, πιο ηλιθιωδώς επικίνδυνα.

Τα στερνά τιμούν τα πρώτα, λέει η λαϊκή σοφία εννοώντας φυσικά ότι ο άνθρωπος όσο γερνάει και οδεύει προς την απόσυρση από τον ενεργό βίο, τότε δείχνει το ποιόν του  Η στερνή του συμπεριφορά θα τιμήσει ή όχι τα προηγούμενα χρόνια του. Το αν και κατά πόσο θα ανοίγει δρόμους, θα σέβεται και θα ενθαρρύνει τους νέους, το αν και κατά πόσο δεν θα φέρεται κομπλεξικά απέναντί τους, το αν και κατά πόσο θα έχει συνείδηση της θέσης και της πορείας του, δεν θα αυτοχρίζεται, αυτοδιαφημίζεται, αυτοπροβάλλεται και τελικά αυτογελοιποιείται.

Τον τελευταίο αυτόν καιρό βλέπουμε σε πλήρη έξαρση τα φαινόμενα αυτά, την πολύ έντονη δράση δηλαδή γηραιών και προς απόσυρση ανθρώπων που μας πετούν κατάμουτρα τον ανικανοποίητο εγωισμό τους, την υπέρμετρη ματαιοδοξία τους, την κυνικότητα της προθανάτιας αίσθησης που τους κατατρώει και συνειδητοποιούν ότι δεν ισχύει η βεβαιότητά με την οποίαν ζούσαν τόσα χρόνια, ότι αυτοί οι ίδιοι είναι το παν και ότι μετά από το τέλος τους το προσωπικό, τελειώνει και ο κόσμος.

Φορτσάρουν με τεντωμένα τα ράμφη τους και εκφράζουν απόλυτα ολόκληρη τη σαπίλα που πεθαίνει επιτέλους.

Γιάννης Μακριδάκης

Τουλάχιστον τον έδιωξε

Του Γιάννη Παντελάκη
Ενημέρωση: Ο Σαμαράς ζήτησε και έλαβε την παραίτηση του υφυπουργού του θεωρώντας ότι μία συγγνώμη δεν αρκεί. «Η κυβέρνηση έκανε αυτό που πρέπει» σχολίασε η Λιάνα Κανέλλη.

Έχουμε έναν υπουργό Παιδείας (Λοβέρδος), ο οποίος δεν ειδοποιήθηκε για να παραστεί στη δοξολογία της 28ης Οκτωβρίου, διέταξε Ένορκη Διοικητική Εξέταση γι αυτό, πέρασαν κάποιες ημέρες και τελικά έβγαλε το συμπέρασμα ότι για το όλο ζήτημα ευθύνεται ο ίδιος! Όλα αυτά τα γραφικά, και τραγελαφικά παράλληλα, τα δημοσιοποίησε ο ίδιος δίνοντας μάλιστα κάποιες νότες... γενναιότητας! Ότι ανέλαβε δηλαδή ο ίδιος την ευθύνη για το... κορυφαίο αυτό θέμα.

Είχαμε  έναν υφυπουργό Παιδείας (Στύλιος), για τον οποίο όχι απλά μόλις μαθαίνουμε τ' όνομα και την ιδιότητά του, αλλά το μαθαίνουμε μ' έναν άκρως αρνητικό τρόπο. Ο συγκεκριμένος (πρώην πια) υφυπουργός, σε μια φραστική διαμάχη με τη Λιάνα Κανέλλη, είπε περίπου πως της χρειάζεται ένας Κασιδιάρης! Εννοούσε τα χαστούκια του νεοναζιστή βουλευτή προς τη βουλευτή του ΚΚΕ...

Αυτοί οι δύο, ήταν στην ηγεσία του υπουργείου Παιδείας της χώρας, μιας παιδείας που αντιμετωπίζει άπειρα προβλήματα και τα οποία οι συγκεκριμένοι υποτίθεται πως έχουν αναλάβει να τα διαχειριστούν και να τα λύσουν. Όλα αυτά, συμβαίνουν σε μια χρονική περίοδο που ένα μεγάλο κομμάτι της παιδείας βρίσκεται σε αναταραχή, μαθητές σε κινητοποιήσεις, φοιτητές το ίδιο. Θέματα, τα οποία η ηγεσία του υπουργείου (και η δικαιοσύνη) επιχειρεί να αντιμετωπίσει με εκβιασμούς, διώξεις και εισαγγελικές έρευνες απέναντι σε 15χρονα παιδιά.

Σε μια χώρα που το κορυφαίο ζήτημα, αυτό της Παιδείας, βρίσκεται στα χέρια Λοβέρδων και Στύλιων, μάλλον δεν υπάρχει σωτηρία....

* Νωρίτερα, το πρωί της Πέμπτης, είχε προηγηθεί... show στη Βουλή. Σε συζήτηση επίκαιρης ερώτησης, ο κ. Στύλιος αναφερόμενος στην κυρία Κανέλλη είπε τα παρακάτω, προκαλώντας και την αντίδραση του κ. Δριβελέγκα, ο οποίος ήταν στο προεδρείο της Βουλής. Αργότερα, Ο κ. Στύλιος απολογήθηκε λέγοντας: «Οι εντάσεις δημιουργούν λεκτικές υπερβολές, προφανώς δεν ήθελα να θίξω την κ. Κανέλλη, ήταν λάθος μου η αναφορά στον Ηλία Κασιδιάρη, τις συμπεριφορές του οποίου καταδικάζω».

Πηγή

Η ουσία των αμερικανικών εκλογών

Του Γιάννη Βαρουφάκη

Η σαρωτική νίκη των Ρεπουμπλικανών θεμελιώθηκε στην οργή της πλειοψηφίας των λευκών της πολύπαθης αμερικανικής εργατικής τάξης, ιδίως όσων στερούνται τριτοβάθμιας εκπαίδευσης και στοιχειώδους κοινωνικής μέριμνας. Αυτή η κοινωνική ομάδα ψήφισε μαζικά εναντίον των Δημοκρατικών και έδωσε στους Ρεπουμπλικάνους τη νίκη.

Πρόκειται για κοινωνική ομάδα που, τις τελευταίες δεκαετίες, έχει χάσει την ιδιωτική της ιατροφαρμακευτική περίθαλψη (καθώς οι εργοδότες δεν έχουν πλέον νομική υποχρέωση να τους την προσφέρουν), έχουν δει τους μισθούς τους να καθηλώνονται στο ίδιο τραγικό επίπεδο τριάντα χρόνια τώρα, έχουν χάσει μεγάλο μέρος των συντάξεών τους (καθώς με την κρίση του 2008 τα ταμεία τους έχασαν μεγάλο μέρος των επενδυμένων εισφορών), έχουν χάσει το σπίτι τους (καθώς τα στεγαστικά τους δάνεια κοκκίνησαν και τα εγκατέλειψαν) αναγκαζόμενοι να μένουν σε κακές κατοικίες στο νοίκι, κ.ο.κ.

Οι λευκοί ανειδίκευτοι εργαζόμενοι είναι, για αυτούς τους λόγους, έξαλλοι με την εξουσία, την οποία στο φαντασιακό τους εκπροσωπεί ο Πρόεδρος, η κυβέρνηση, οι απόφοιτοι του Χάρβαρντ και του Γέιλ, και γενικά το κράτος. Αυτό που δεν εξηγούν είναι τον λόγο για τον οποίο στρέφονται υπέρ Ρεπουμπλικανών υποψηφίων που, και αυτοί, στα ίδια πανεπιστήμια έχουν πάει με τους Δημοκρατικούς αντιπάλους τους, από την ίδια ανώτατη κοινωνικο-οικονομική τάξη προέρχονται, στα ίδια club ανήκουν. Ο λόγος είναι απλός:

Οι λευκοί εργαζόμενοι των ΗΠΑ έχουν χάσει κάθε ελπίδα. «Είμαστε χρεοκοπημένοι», λένε όταν τους ρωτάς. Αποδέχονται πλέον μοιρολατρικά ότι δεν θα δουν τους μισθούς τους να ανεβαίνουν ξανά, ότι κανονικό συμβόλαιο έργου, με ιατροφαρμακευτική περίθαλψη και μια αξιοπρεπή σύνταξη στα 65, δεν θα τους προσφέρει κανείς. Αντί όμως να ρωτούν γιατί έχουν χάσει αυτά τα βασικά συστατικά μιας αξιοπρεπούς διαβίωσης, τα οποία η αμερικανική εργατική τάξη λάμβανε ως δεδομένα προηγουμένως, αναρωτιούνται πώς, γιατί και με ποιο δικαίωμα οι εργαζόμενοι στις δημόσιες υπηρεσίες (στην εφορία, στους δήμους, στο ταχυδρομείο κ.λπ.) εξακολουθούν να απολαμβάνουν όλη αυτήν τη μέριμνα (περίθαλψη, συντάξεις κ.λπ).

Και τότε είναι που έρχονται οι Ρεπουμπλικανοί υποψήφιοι με τις υποσχέσεις τους για μείωση του κράτους, για κατάργηση των «προνομίων» των δημοσίων υπαλλήλων, για αποδόμηση σε ό,τι έμεινε από το κράτος πρόνοιας που είχε στήσει αρχικά ο Ρούσβελτ και κατόπιν ο Λίντον Τζόνσον, για «επιστροφή» στην εξατομίκευση του ατόμου. Οι απογοητευμένοι λευκοί εργαζόμενοι (και άνεργοι) δεν μασάνε κουτόχορτο βέβαια. Καταλαβαίνουν ότι κι αυτοί οι υποψήφιοι (του Ρεπουμπλικανικού Κόμματος) είναι το ίδιο συνάφι με τους Δημοκρατικούς – ότι κυλάνε στον πλούτο και στην χλυδή λόγω ενός διεφθαρμένου συστήματος όπου το ανώτατο 0,1% εκμαιεύει από την υπόλοιπη κοινωνία ένα χυδαία τεράστιο ποσοστό του εθνικού πλούτου – ότι πρεσβεύουν λιγότερο κράτος για να πληρώνουν λιγότερους φόρους από τις τεράστιες περιουσίες τους.

Όμως τους ψηφίζουν επειδή το Ρεπουμπλικανικό μήνυμα εναντίον του κράτους, εναντίον των δημοσίων υπαλλήλων, τους ικανοποιεί το πικρό συναίσθημα ότι, τώρα που η δική τους αγελάδα ψόφησε, τουλάχιστον να ψοφήσει και εκείνη του γείτονα ο οποίος έχει καταφέρει να κρατήσει την (πολύ άσχημα πληρωμένη) θέση του στο δημόσιο, διατηρώντας όμως κάποια βασικά «αγαθά» που ο κοινός λευκός, ανειδίκευτος εργαζόμενος έχει χάσει από παλιά – και που δεν ελπίζει να αποκτήσει ποτέ ξανά.

Αυτή είναι η ουσία των εκλογών: Όταν η ελπίδα χάνεται, εκείνος που την δημιούργησε (ο κ. Ομπάμα) μαυρίζεται από θυμωμένους-ξεχασμένους-αδύναμους πολίτες που σκέφτονται ότι το μόνο που μπορεί να πετύχει η ψήφος τους είναι τη διάδοση της δικής τους δυστυχίας παντού.

ένα άρθρο των πρωταγωνιστών

Πόσα ψέματα θα πουν ακόμη;

Του Σταύρου Χριστακόπουλου

Το ψέμα έχει κοντά ποδάρια. Το κυβερνητικό ψέ­μα πολλών μηνών καταρρέει μέσα σε ελάχιστα ει­κοσιτετράωρα.

Τη Δευτέρα ο Χαρδούβελης λέει στον Πρετεντέρη ότι η Ελλάδα συζητάει νέο μνημόνιο με συμ­μετοχή του ΔΝΤ, ενώ ο Σαμαράς προσπαθεί να... κρύψει τη συμμετοχή του Ταμείου στο νέο πρό­γραμμα. Λέει ότι φοροελαφρύνσεις θα δούμε μό­νο με ανάπτυξη 3,5%, ενώ ο Σαμαράς «πουλάει» φοροελαφρύνσεις. Υπενθυμίζει ότι η Ελλάδα θα βρίσκεται υπό εποπτεία μέχρι να αποπληρώσει το 75% του χρέους, ενώ η κυβέρνηση πουλάει έξοδο από το μνημόνιο.

Χθες Τεταρτη, όμως, βγαίνει η είδηση ότι ο Γερούν Ντάισελμπλουμ, επικεφαλής του Eurogroup, έχει συντάξει έγγραφο για τη σημερινή συνεδρί­ασή του, στο οποίο κάνει λόγο περί συζήτησης για «συνέχιση του τρέχοντος προγράμματος του ΕΡ5Ρ» για έξι μήνες.

Πανικός στο ΥΠΟΙΚ και ο Χαρδούβελης ανακοινώ­νει ότι μίλησε με τον Ντάισελμπλουμ, ο οποίος διαψεύδει ότι υπάρχει τέτοιο έγγραφο. Λίγο αργό­τερα δηλώνει στο Reuters «Η Ελλάδα αναμένει μια ενδιάμεση περίοδο έξι έως δώδεκα μηνών πε­ριορισμένης εποπτείας από Ε.Ε. και ΔΝΤ, μετά τη λήξη του ισχύοντος προγράμματος στήριξης στο τέλος του έτους, χωρίς την τρέχουσα "μικρο-διαχείριση” από τους δανειστές».

Λίγο νωρίτερα ο Γιούνκερ έχει ανακοινώσει ότι παρατείνεται για έξι μήνες, έως τον Ιούνιο του 2015, η θητεία της Task Force της Κομισιόν, η οποία θα έληγε μαζί με τη λήξη του μνημονίου στο τέλος του 2014. Συνεπώς, και επισήμως, η μνημονιακή επιτήρηση συνεχίζεται τουλάχι­στον για μισό ακόμη χρόνο και, σε περίπτωση που γίνουν εκλογές τον Μάρτιο, θα ισχύει κα­νονικότατα και μόλις αναλάβει η επόμενη κυ­βέρνηση.

Χθες επίσης δημοσιεύεται ρεπορτάζ στο Euro2day, σύμφωνα με το οποίο, παρά τις περί του αντιθέτου θέσεις της κυβέρνησης Σαμαρά, οι δανειστές κλίνουν προς την επιλογή μιας πιστωτικής γραμμής, με συμπλήρωμα νέο δάνειο, το οποίο θα δοθεί με ενισχυμένες εξασφαλίσεις (διετές μνημόνιο) και με επίσημη συμμετοχή του ΔΝΤ. Με άλλα λόγια, το μνημόνιο συνεχίζε­ται κανονικά μέχρι να υπογραφτεί το επόμενο. Πόσα χοντροκομμένα ψέματα θα μας πουν ακό­μη για να πειστούμε για το αντίθετο;

Επί της ουσίας, οι δανειστές, με τις βουλευτικές εκλογές τον Μάρτιο πολύ πιθανές, αποφάσισαν να δεσμεύσουν προκαταβολικά και την κυβέρ­νηση και τον ΣΥΡΙΖΑ και να ξεμπερδεύουν. Θυ­μίζοντας σε πολλούς μια παλιά ατάκα: «Αν οι εκλογές μπορούσαν να αλλάξουν τα πράγματα, θα ήταν παράνομες»...

Πηγή

Palmos Analysis: Με 10,4% προηγείται ο ΣΥΡΙΖΑ - Εκτός βουλής η ΔΗΜΑΡ

Διευρύνθηκε τον Νοέμβριο το δημοσκοπικό προβάδισμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης, σύμφωνα με την νέα έρευνα της Palmos Analysis που πραγματοποιήθηκε το διάστημα 31 Οκτωβρίου - 3 Νοεμβρίου.

Στην ερώτηση: «Εάν είχαμε σήμερα εθνικές (βουλευτικές) εκλογές, ποιο από τα παρακάτω κόμματα θα ψηφίζατε;», οι συμμετέχοντες έδωσαν στα κόμματα τα εξής ποσοστά:

ΣΥΡΙΖΑ 29,4%
Νέα Δημοκρατία 19%
Χρυσή Αυγή 6,5%
Ποτάμι 5,4%
ΚΚΕ 4,3%
ΠΑΣΟΚ 4,1%
Ανεξάρτητοι Ελληνες 3%
Οικολόγοι Πράσινοι 1,4%
ΛΑΟΣ 1,2%
Δημιουργία Ξανά 1,2%
ΔΗΜΑΡ 0,5%
Αλλο 4%

Οι αναποφάσιστοι και όσοι δήλωσαν ότι θα απέχουν φτάνουν το 20,9%:

Δεν έχω αποφασίσει 9,7%
Δεν θα ψηφίσω 4,8%
Λευκό/Ακυρο 3,8%
ΔΞ/ΔΑ 1,6%

Στην παράσταση νίκης ο ΣΥΡΙΖΑ συγκεντρώνει 63% έναντι 25% της ΝΔ, αλλά ο Αντώνης Σαμαράς συνεχίζει να προηγείται του Αλέξη Τσίπρα στην καταλληλότητα για πρωθυπουργός, με 37% έναντι 30%.

Η απόλυτη πλειοψηφία (54%) θεωρεί ότι πρέπει να εξαντληθεί η τετραετία της κυβέρνησης Σαμαρά, αν και το 46% εκτιμά ότι ούτε αυτή ούτε μία κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ είναι κατάλληλη για να βγάλει την Ελλάδα από τα Μνημόνια.

Πηγή

Γιατί ο Ερντογάν προκαλεί στην Κύπρο;

Του Κώστα Βαξεβάνη

Μοιάζει με κλισέ αλλά είναι αλήθεια. Όταν η Τουρκία αντιμετωπίζει εσωτερικά προβλήματα, μεταφέρει την κρίση στο πεδίο της εξωτερικής πολιτικής. Αυτό δεν συμβαίνει μόνο με την Τουρκία, αλλά συμβαίνει αρκετά συχνά στην Τουρκία. Επιπλέον η πολιτική της Υψηλής Πύλης, όπως εφαρμόζεται και από τον Ερντογάν, έχει ως δόγμα της, πως όταν τα πράγματα γίνονται δύσκολα, οφείλει να εκφράζεται επιθετικά προκειμένου να γίνουν δύσκολα και για τους άλλους, ή στη χειρότερη περίπτωση, να μπορέσει να διαπραγματευτεί  προκειμένου να άρει την επιθετικότητα.

Οι βόλτες των Τούρκων στην Ελλάδα και την κυπριακή ΑΟΖ, είναι προτιμότερο από το να προκαλούν εθνικιστική υστερία και αναποτελεσματική τουρκοφαγική επιθετικότητα καφενείου, να ερμηνευτεί. Ο Ερντογάν επιλέγει αυτή την τακτική για τρεις λόγους

1. Είναι ένας αυταρχικός ηγέτης που εκφράζει την επιθετικότητά του σε κάθε κατεύθυνση. Στον πρώην σύμμαχό του Άσαντ της Συρίας, σε δημοσιογράφους, σε πολιτικούς αντιπάλους, στον ίδιο τον λαό του. Η εικόνα του αποφασιστικού ηγέτη που είναι έτοιμος να χτυπηθεί με κάθε εχθρό του τουρκικού εθνικισμού, προσπαθεί να εξασφαλίσει το γόητρο του Σουλτάνου που έχει πληγεί.

2. Ο Ερντογάν είναι ταυτισμένος με τους φανατικούς του ISIS. Η κατάσταση που έχει δημιουργηθεί είναι πολύπλοκη. Οι Αμερικάνοι αφού δημιούργησαν με τις επεμβάσεις τους στη Μέση Ανατολή αστάθεια και όχι Δημοκρατία και σταθερότητα, αναγκάζονται σήμερα να υποστηρίξουν αυτούς που κάποτε ονόμαζαν τρομοκράτες, τους Κούρδους, για να αντιμετωπίσουν την προέλαση των ισλαμιστών. Η συμμαχία αυτή Κούρδων-Αμερικάνων μοιραία θα οδηγήσει στο μέλλον στην υποστήριξη των Κούρδων στην περιοχή. Αυτό αποτελεί μια απειλή για την Τουρκία. Η διακυβέρνηση της χώρας από τον Ερντογάν κάνει ακόμη πιο δύσκολη την κατάσταση, αφού δεν κινείται με γνώμονα τη νίκη των Τούρκων επί των Κούρδων, αλλά την υποστήριξη πλέον των πιο ακραίων ισλαμιστών. Ο Ερνογάν θέλει ένα νέο τύπου ισλαμικό κράτος με κέντρο τον ίδιο και την Τουρκία. Οι εξελίξεις όμως από την Αίγυπτο ως τη Συρία τον αφήνουν εκτεθειμένο και τον τοποθετούν μάλιστα σε σύγκρουση με τους συμμάχους Αμερικάνους. Έτσι ο Ερντογάν δημιουργεί μια νέα εστία αστάθειας, ίσως και θερμό επεισόδιο, με σκοπό να φανεί διαλλακτικός στη συνέχεια αν οι Αμερικάνοι δεχθούν και τους δικούς του όρους στα άλλα μέτωπα. Θα υποχωρήσει στο Κυπριακό αν οι πρώην σύμμαχοι υποχωρήσουν στο Κουρδικό. Η τακτική όμως αυτή είναι καθαρός εμπειρισμός ο οποίος μάλλον δεν θα αποδώσει. Ήδη στα αμερικανικά ΜΜΕ ο Ερντογάν εμφανίζεται ως ένας εμμονικός σουλτάνος που εμποδίζει τη Δημοκρατία.

3. Η ελληνική εξωτερική πολιτική, πλήρους υποχωρητικότητας και εναρμόνισης με τον ξένο παίκτη, δίνει τη δυνατότητα στον Ερντογάν να χρησιμοποιήσει την Ελλάδα για να πιέσει τρίτους. Η Ελλάδα δεν έχει δική της στρατηγική στα εθνικά θέματα ιδιαίτερα επί ημερών Βενιζέλου. Το διάστημα που ο Βενιζέλος είναι υπουργός Εξωτερικών, πρόλαβε να αναγνωρίσει την κυβέρνηση με τους φασίστες στην Ουκρανία, το καθεστώς στην Αίγυπτο και μάλιστα με επίσκεψη, να ζητήσει τον βομβαρδισμό της Συρίας όταν δεν το έκανε ούτε ο Ομπάμα και να δει λύση στο Σκοπιανό προτάσσοντας τη θέση για την οποία ο Σαμαράς λέει ότι έριξε το 1993 την κυβέρνηση Μητσοτάκη. Είναι μάλλον προφανές πως ο Βενιζέλος, εναρμονιζόμενος με τις διαθέσεις εταίρων και ετέρων, προσπαθεί να εξασφαλίσει την εύνοιά τους και να διασωθεί πολιτικά επιβαλλόμενος απ’ έξω ως «απαραίτητος». Για όποιον λόγο και να το κάνει, η χώρα εμφανίζει κενό εθνικής στρατηγικής και ξεκάθαρων θέσεων. Έτσι ο Ερντογάν ξέρει πως οι πιέσεις προς την Ελλάδα, είναι ένα εργαλείο για να διαπραγματεύεται με όσους τον πιέζουν, αφού η Ελλάδα δεν πρόκειται να οριοθετήσει η ίδια τι επιτρέπει και τι απαγορεύει.

Απ’ ό,τι φαίνεται η βασιλεία του σουλτάνου Ερντογάν θα λήξει άδοξα πολύ γρήγορα ίσως, αλλά αυτό δεν μπορεί να αποκλείσει περιπέτειες για την Ελλάδα όσο και για την Τουρκία.

Πηγή

H οικογένεια Ρόθτσιλντ έβαλε χέρι στον ορυκτό πλούτο της Ελλάδος

Η εταιρεία S&B της οικογένειας Κυριακόπουλου απορροφήθηκε από τη μεγαλύτερη εταιρεία ορυκτών του κόσμου, τον γαλλικό όμιλο Imerys. Με την ολοκλήρωση της συμφωνίας, η οποία αναμένεται να φτάσει τα 525 εκατ. ευρώ, η οικογένεια Κυριακόπουλου παίρνει σε μετρητά 311 εκατομμύρια ευρώ και μετοχές της γαλλικής εταιρείας αξίας 214 εκατομμυρίων ευρώ, που σημαίνει πως θα έχει ποσοστό 4,5% στην γαλλική εταιρεία, ενώ ο Οδυσσέας Κυριακόπουλος θα κατέχει θέση μέλους του διοικητικού συμβουλίου της Imerys.

Μιλώντας στην «Καθημερινή», ο κ. Κυριακόπουλος εμφανίστηκε καθησυχαστικός για το μέλλον των Ελλήνων εργαζομένων, ενώ τόνισε ότι οι δραστηριότητες στην Ελλάδα θα συνεχισθούν κανονικά, διευκρινίζοντας ότι η απορρόφηση δεν αφορά τον κλάδο με τους βωξίτες.

Ο γαλλικός κολοσσός στον κλάδο των ορυκτών ανακοίνωσε τη συμφωνία αργά χθες το απόγευμα στη γαλλική Επιτροπή Κεφαλαιαγοράς, αφού η μετοχή ανήκει στους τίτλους της υψηλής κεφαλαιοποίησης που συνθέτουν τον δείκτη Cac 40. Η κεφαλαιοποίηση της Imerys στο γαλλικό χρηματιστήριο είναι περίπου 4 δισ. ευρώ.

Η S&B σε αριθμούς

• Στην Ελλάδα έχει περίπου 600 εργαζόμενους
• Λειτουργούν στη χώρα μας 11 ορυχεία, 6 εργοστάσια και 2 κέντρα διανομής
• Κάνει πωλήσεις σε 34 χώρες σε όλο τον κόσμο

Ποια είναι η Imerys

Η Imerys ιδρύθηκε το 1880 και για πολλά χρόνια ήταν γνωστή ως Imetal. Η εταιρεία συστάθηκε από την οικογένεια Ρόθτσιλντ, συνδυάζοντας μερικές από τις πολλές θυγατρικές τους στα μέταλλα και τις βιομηχανίες εξόρυξης. Αρχική δραστηριότητα του ομίλου ήταν η εξόρυξη και μετατροπή του νικελίου. Η αρχική του ονομασία ήταν Société Penarroya-Le Nickel (SLN). Στη δεκαετία του 1970, ο όμιλος επέκτεινε τις δραστηριότητές του.

Από το 1990 και μετά, η Imetal εστίασε την ανάπτυξή της σε βιομηχανικά ορυκτά, μέσω και της εξαγοράς επιχειρήσεων. Αργότερα αναπτύχθηκε μέσω εξαγορών στους κλάδους πυρίμαχων υλικών, αργίλους, κεραμικά σώματα και τεχνικά κεραμικά. Η Imetal μετονομάζεται σε Imerys στις 22 Σεπτεμβρίου 1999.

Ο γαλλικός όμιλος έχει παρουσία σε περισσότερες από 50 χώρες με περισσότερες από 250 βιομηχανικές τοποθεσίες. Παράλληλα λειτουργεί πάνω από 120 ορυχεία και εξάγει 30 διαφορετικά ορυκτά ή οικογένειες των ορυκτών. Η εταιρεία πέτυχε πωλήσεις ύψους σχεδόν 3,9 δισ. ευρώ το 2012.

Χρησιμοποιώντας τα ορυκτά που εξορύσσει η Imerys προσφέρει λύσεις για χρήση από βιομηχανικούς πελάτες για τα προϊόντα τους ή τη μέθοδο παραγωγής. Τα ορυκτά έχουν πολλές εφαρμογές στην καθημερινή ζωή, συμπεριλαμβανομένης της κατασκευής, προϊόντα υγιεινής, χαρτί, χρώματα, πλαστικά, κεραμικά, τηλεπικοινωνίες και διήθηση ποτών. Με έδρα στο Παρίσι, απασχολεί πάνω από 16.000 ανθρώπου

Πηγή 

Στύλιος σε Κανέλλη: θέλετε Κασιδιάρη [Βίντεο]

Απίστευτη επίθεση κατά της βουλευτού του ΚΚΕ Λιάνας Κανέλλη από τον υφυπουργό Παιδείας Γιώργο Στύλιο στη Βουλή.

Το κυβερνητικό στέλεχος άφησε εμβρόντητους τους ελάχιστους βουλευτές που ήταν στην αίθουσα, αλλά κυρίως τη Λιάνα Κανέλλη που αργότερα, λόγω έντασης, ξέσπασε σε λυγμούς,όταν απευθυνόμενος προς τη βουλευτή του ΚΚΕ, δήλωσε «Θέλετε Κασιδιάρη. Θέλετε να με κάνετε Κασιδιάρη, αλλά δε θα το καταφέρετε. Έχω δώσει εξετάσεις και στο κόμμα και στην κοινωνία».

Η κυρία Κανέλλη όρθια από τα βουλευτικά έδρανα και σε έξαλλη κατάσταση άρχισε να φωνάζει «σαν δεν ντρέπεστε», ενώ και ο αντιπρόεδρος της Βουλής Γιάννης Δρεβελέγκας, εμφανώς ξαφνιασμένος, προσπάθησε να νουθετήσει τον υφυπουργό λέγοντας του, ότι δεν είναι εκφράσεις αυτές που χρησιμοποιεί.

Εκείνος πάντως δε φάνηκε να αντιλαμβάνεται το βάρος των όσων είχε εκστομίσει. Επανήλθε και απευθυνόμενος προς την κυρία Κανέλλη που συνέχισε να φωνάζει, την ενημέρωσε ότι δεν θα την ακολουθήσει στην ένταση, στην υπερβολή και στα μεγάλα λόγια. «Εργάζομαι καθημερινά για την ελληνική νεολαία» κατέληξε ο κ. Στύλιος.

Το επεισόδιο πήρε ευρύτερες διαστάσεις λίγα λεπτά αργότερα, καθώς υπήρξε παρέμβαση του ίδιου του Προέδρου της Βουλής. Ο Ευάγγελος Μειμαράκης ενημέρωσε τους δημοσιογράφους, ότι αν ήταν ανοικτή η Ολομέλεια θα ζητούσε ο ίδιος συγνώμη για τα όσα είπε ο κ. Στύλιος. «Βέβαια ακόμη και έτσι οφείλουμε να ζητήσουμε συγνώμη από την κυρία Κανέλλη. Θα το κάνω στην διάσκεψη των Προέδρων» είπε ο κ. Μειμαράκης.

Το επεισόδιο ξεκίνησε κατά τη συζήτηση επίκαιρης ερώτησης της βουλευτού προς το υπουργείο Παιδείας σχετικά με τον παιδικό υποσιτισμό στα σχολεία.

Η κυρία Κανέλλη κατηγόρησε την πολιτική ηγεσία του υπουργείου Παιδείας ότι ξόδεψε τρία εκατομμύρια ευρώ για τη διαφήμιση του προγράμματος για την υγιεινή διατροφή στα σχολεία αντί να δημιουργήσει δομές, ώστε να παρέχεται ένα γεύμα δωρεάν στους μαθητές.

Ο κ. Στύλιος υπερασπίστηκε την καμπάνια για την υγιεινή διατροφή και στο σημείο αυτό η βουλευτής του ΚΚΕ δήλωσε σκωπτικά «Μου ακουστήκατε σαν την Μαρία Αντουανέτα».

«Εγώ κυρία Κανέλλη πήγα σε δημοτικό σχολείο στην Άρτα σε ένα ορεινό χωριό. Δεν μεγάλωσα εκεί που μεγαλώσατε εσείς» απάντησε ο υφυπουργός, προκαλώντας την αντίδραση της βουλευτού που σηκώθηκε από την θέση της ενημερώνοντας τον υφυπουργό, ότι θα αποχωρήσει, διότι εκείνος θέτει το θέμα σεταξική διάσταση.

Ακολούθησε η χυδαία επίθεση του υφυπουργού κατά της βουλευτού.

Προσπάθεια Στύλιου να ανασκευάσει

Μετά τον σάλο που ξέσπασε, ο κ. Στύλιος χαρακτήρισε «λεκτικές υπερβολές» τις απειλές του κατά της κ. Κανέλλη.

«Οι εντάσεις μπορούν να δημιουργήσουν λεκτικές υπερβολές. Δεν ήθελα να θίξω την κυρία Κανέλλη. Ζητώ συγνώμη. Καταδικάζω τις συμπεριφορές και τις πρακτικές του κυρίου Κασιδιάρη», δήλωσε στο περιστύλιο.

Ωστόσο οι απόπειρα του υφυπουργού να ανασκευάσει δεν έπεισε τον πρωθυπουργό, που αντέδρασε ζητώντας την παραίτησή του κ.Στύλιου.

Πηγή