Ντοκουμέντο σοκ για Μιχαλολιάκο: Αν χρειαστεί θα λερώσουμε τα χέρια μας

Αρση βουλευτικής ασυλίας ώστε να ασκηθεί ποινική δίωξη ζητά για τον Ν. Μιχαλολιάκο ο εισαγγελέας του Αρείου Πάγου.

Να αρθεί η βουλευτική ασυλία Μιχαλολιάκου για να του ασκηθεί και νέα ποινική δίωξη ζητά ο Εισαγγελία του Αρείου Πάγου. 

Διαβίβασε τη σχετική δικογραφία στη Βουλή.

Ζητά την άρση της ασυλίας του υπόδικου για εγκληματική οργάνωση Γ.Γ. της Χρυσής Αυγής για να του ασκηθεί ποινική δίωξη για το αδίκημα της διέγερσης σε διάπραξη εγκλημάτων.

Εκστόμιζε απειλές σε συνομιλία του με χρυσαυγίτες, σε βάρος δημοσιογράφων και πολιτικών. 

Η δικογραφία αφορά ειδικότερα ηχογραφημένες συνομιλίες(3.9.2011) που είχε ο Ν. Μιχαλολιάκος, με άτομα του γραφείου της Χ.Α. στην Ανατολική Αττική. 

Στις επίμαχες συνομιλίες ακούγονται απειλητικές και απαξιωτικές αναφορές, αλλά και αναφορές με υπονοούμενα σε βάρος ανθρώπων των Μέσων Μαζικής Ενημέρωσης, αλλά και κατά άλλων προσώπων (πολιτικών, δημοσιογράφων, κ.λπ.), που έχουν προβεί σε σχόλια για τις ενέργειες της Χ.Α. για τις οποίες είναι σε εξέλιξη η μεγάλη δίκη στις φυλακές Κορυδαλλού.

Σύμφωνα με το σχετικό ηχητικό ντοκουμέντο που έχει η Δικαιοσύνη ο αρχηγός της Χ.Α. έλεγε, μεταξύ των άλλων, ότι «αν χρειαστεί θα λερώσουμε τα χέρια μας», «έχουμε σκοπό και στόχο, γιατί ένα μεγάλο μέρος του Ελληνικού λαού αυτή τη στιγμή είναι στο πλευρό μας, αλλιώς θα τους σπάγαμε τα κεφάλια. Το λέω και να το μεταφέρετε το μήνυμα», «να τρέπονται και να φοβούνται αυτοί γιατί υπάρχουν χρυσαυγίτες».

Πηγή

Τα ασφαλιστικά ταμεία βουλιάζουν κι εσύ περιμένεις να πάρεις σύνταξη;

Εδώ μας πουλάνε ψέμα! Ενώ η Ελλάδα είναι η πρώτη χώρα με «bonus» ευρωπαϊκό για τις μεταρρυθμίσεις που έχει εφαρμόσει και εφαρμόζει στα ασφαλιστικά ταμεία, την ίδια ώρα τα ταμεία βουλιάζουν! Μα πώς γίνεται;

Της Γεωργίας Λινάρδου

Ασφαλιστικά ταμεία υπάρχουν. Σε λίγο καιρό, όμως, θα μπορούν να δίνουν συντάξεις και επιδόματα; Θα μπορούν να στηρίζουν τους ασφαλισμένους, να παρέχουν επιδόματα στις ευπαθείς κοινωνικές ομάδες ή θα κόβουν κι «από τη μύγα ξύγκι» για να επιβιώσουν με κυρίαρχο σκοπό να περάσουν επιτυχώς την αξιολόγηση των δανειστών;

Σοβαρά ασθενής ενός μέχρι πρότινος εύρωστου ταμείου (ΕΤΑΠ ΜΜΕ) μου αποκάλυψε πριν λίγο καιρό: «Υπάρχουν ακόμη και εισηγήσεις οι οποίες γίνονται δεκτές σε συνεδριάσεις του Ταμείου για το πόσους “κύκλους” θεραπειών δικαιούται ένας καρκινοπαθής! Μα το διανοείσαι;»

Να απαντήσεις τι;

Ότι την ίδια ώρα που όλα τα υπόλοιπα Ταμεία τεμαχίζουν το μισθό ενός εργαζόμενου για ασφαλιστικές εισφορές, εκείνος στο τέλος κάνει αγώνα για να πάρει όχι μόνον τα επιδόματά του, το εφάπαξ, τη σύνταξή αλλά κυρίως τις εισφορές που ήδη έχει πληρώσει για την ιατροφαρμακευτική του περίθαλψη;

Από τη μια έχουμε κοντά στους τριακόσιους χιλιάδες εν αναμονή συνταξιούχους που περιμένουν μέχρι και τρία χρόνια για να πάρουν σύνταξη (ευνοϊκό σενάριο) κι από την άλλη έχουμε ασφαλιστικά ταμεία που βουλιάζουν -έτσι κι αλλιώς- με τους εν ενεργεία ασφαλισμένους.

Δηλαδή, οδεύουμε -εάν δεν έχουμε φτάσει ήδη- στο σημείο μηδέν της κοινωνικής ασφάλισης. Επομένως πως γίνεται να εφαρμοστούν στην πράξη οι «επιταγές» του νέου μνημονίου –τρίτου κατά σειρά- και για ποιες μεταρρυθμίσεις στο ασφαλιστικό, επιβραβεύεται ευρωπαϊκώς η χώρα μας;

Ας δούμε τι συμβαίνει με τον μεγαλύτερο ασφαλιστικό φορέα στην Ελλάδα που αυτή τη στιγμή είναι το ΙΚΑ:

Το προϋπολογιζόμενο έλλειμμα για το 2015 δείχνει 930 εκατ. Ευρώ. Το προβλεπόμενο έλλειμμα για την ίδια χρονιά, 980 εκατομμύρια ευρώ. Πως πάνε τα έσοδα; Μέχρι τον περασμένο Αύγουστο (οπότε και υπάρχουν επίσημα στοιχεία) ανέρχονταν σε 6.237 δις. Ευρώ. Η δαπάνη για την καταβολή συντάξεων, μηνιαίως, αγγίζει τα 880 εκατομμύρια ευρώ. Η μαύρη τρύπα του ΙΚΑ για τις εκκρεμούσες κύριες συντάξεις που φτάνουν τις 79.644 ευρώ και τις 65.000, πόσα αφαιρούν;

Για τον ΟΑΕΕ

Το προϋπολογιζόμενο έλλειμμα για το 2015 είναι 550 εκατομμύρια ευρώ, το προβλεπόμενο αγγίζει στα 539 εκατομμύρια ευρώ. Το 84% της ετήσιας χρηματοδότησης έχει ήδη απορροφηθεί και η ροή εσόδων άγγιζε μέχρι τον περασμένο Αύγουστο τα 1,2 δις., ευρώ. Αναφέρουμε πως η μηνιαία συνταξιοδοτική δαπάνη ανέρχεται στα 283 εκατομμύρια ευρώ κι επειδή ακριβώς μιλάμε για ταμείο εμπόρων να θυμίσουμε πως… έχει καταρρεύσει η αγορά λόγω οικονομικής κρίσης και μνημονίων.

Στον ΟΓΑ επικρατεί το χάος!

Μεγάλες απώλειες και επιβαρύνσεις περιμένουν του αγρότες. Δηλαδή, όσους έχουν απομείνει ή όσους αντέχουν ακόμη στα ασφαλιστικά και φορολογικά παιχνίδια. Μέχρι τον περασμένο Σεπτέμβριο οι συνταξιούχοι του ΟΓΑ ανέρχονται σε 678.640 και η ετήσια συνταξιοδοτική δαπάνη έφτανε τα 3.650 εκατ. Ευρώ.

ΕΤΑΑ και ΕΤΑΠ ΜΜΕ

Το ΕΤΑΑ (Ενιαίο Ταμείο Ανεξάρτητων Απασχολούμενων) αν και θεωρείται «εύρωστο ταμείο» έχει έλλειμμα δεκαετίας που ανέρχεται στα 10 εκατ. ευρώ. Σε ανάλογη κατάσταση και το ΕΤΑΠ ΜΜΕ.

Η εικόνα δεν αλλάζει για τα υπόλοιπα Ταμεία

Αρκεί κάποιος να παρατηρήσει τα στοιχεία του Γενικού Λογιστηρίου του Κράτους. Από τη μία μειώνονται τα έσοδα και από την άλλη η κρατική επιχορήγηση. Για ποια κοινωνική ασφάλιση, λοιπόν, μιλούν όταν οι ληξιπρόθεσμες οφειλές του Δημοσίου ξεπερνούσαν τα 4, 4 δις., ευρώ το πρώτο τρίμηνο του 2015;

Σ,σ. και σ’ όλα αυτά να προσθέσουμε ένα ακόμη στοιχείο: σε 3 δισ. ευρώ υπολογίζεται το χρέος του δημόσιου συστήματος υγείας!

Άρα για ποιο πράγμα ακριβώς μιλάμε;

  

Οι δικές μας και οι άλλες τράπεζες

γράφει η Παναγιώτα Μπλέτα (συγγραφέας)

Και μιλώντας για τράπεζες, ο Γερμανός υπουργός οικονομικών Βόλφγκανγκ Σόιμπλε, ανοίγει τον ασκό του Αιόλου και επιβάλλει αυτονομία των γερμανικών τραπεζών από την ΕΚΤ.

Πριν λίγες μέρες πέρασε από το γερμανικό κοινοβούλιο σχέδιο νόμου, που επιτρέπει στο υπουργείο Οικονομικών να καθορίζει τα σχέδια αναδιάρθρωσης τραπεζών, τη διαχείριση επιχειρηματικού ρίσκου και τη λήψη εσωτερικών αποφάσεων. Με τον νέο νόμο εξαιρούνται ουσιαστικά οι γερμανικές τράπεζες από τον έλεγχο της ΕΚΤ, η οποία δεν θα μπορεί πλέον να τις ελέγχει, όταν κρίνει ότι έχουν πρόβλημα φερεγγυότητας και να προχωρεί σε ανακεφαλαιοποίηση τους, όπως συμβαίνει στις υπόλοιπες χώρες στην ευρωζώνη.

Η σχετική διάταξη της ΕΚΤ περί «έγκαιρης παρέμβασης» που περιλαμβάνεται στην οδηγία για την Ανάκαμψη και Εξυγίανση των Τραπεζών που καλούνται να μεταφέρουν τα κράτη – μέλη στο εθνικό δίκαιό τους, παύει να έχει ισχύ λοιπόν για την Γερμανία, δημιουργώντας ένα καθεστώς ιδιαίτερης μεταχείρισης της γερμανικής οικονομίας, μέσα σε μια υποτίθεται ενωμένη Ευρώπη.

Και αν με ρωτήσετε εάν ο Σόιμπλε έχει δίκιο, θα σας απαντήσω σε πλήρη συνείδηση, ΝΑΙ.

Ως προς τι όμως;

Μα φυσικά ως προς το σκέλος της εθνικής  διαχείρισης των τραπεζών ενός κράτους και τον παρεμβατικό ρόλο της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας ή αλλιώς ΕΚΤ. Η οποία με βάση την σχετική κοινοτική οδηγία, έχει την εξουσία να διατάσσει αύξηση μετοχικού κεφαλαίου, να συγκαλεί συνέλευση μετόχων, ακόμη και να απολύει τη διοίκηση σε ορισμένες περιπτώσεις, κρατώντας την κυβέρνηση μια χώρας σε ομηρία.

Γιατί ας μην ξεχνάμε, ότι μπορεί οι κυβερνήσεις μιας χώρας να ψηφίζονται, υποτίθεται δημοκρατικά από τον λαό, αλλά η ψήφος ελέγχεται ουσιαστικά από το πορτοφόλι του κάθε ψηφοφόρου, που ελέγχεται από τις καταθέσεις του, τη  σύνταξη του, το μισθό του, στην τράπεζα και την διαχείρισή τους.

Και αυτό αποδείχτηκε περίτρανα με την λειτουργία των capital controls στις αρχές του περασμένου καλοκαιριού, όταν το σύστημα των τραπεζών κατέρρευσε λόγω του bank run ή αλλιώς της φυγάδευσης των καταθέσεων, κυρίως στο εξωτερικό. Λίγη πολιτική σπέκουλα εκ των έσω, ήταν αρκετή για να φοβίσει τους έλληνες πολίτες και να σηκώνουν μετά μανίας τις καταθέσεις τους από τις τράπεζες, με αποτέλεσμα να πέσει το σύστημα, όπως ακριβώς πέφτει ο κεντρικός διακόπτης της ηλεκτρικής ασφάλειας στα σπίτια μας. Και κατόπιν να έρθει ο ευρωσωτήρας, η Ευρωπαική Κεντρική Τράπεζα (ΕΚΤ) , να μας σώσει από το κακό , αφού πρώτα είχε τραβήξει η ίδια το δίχτυ ασφαλείας από τις ελληνικές τράπεζες, για να  μας επιβάλλει στη συνέχεια ένα πρόγραμμα, που ούτε ως υποζύγια δεν θα μπορούμε να φέρουμε εις πέρας. Έτσι δημιουργούνται τα πραξικοπήματα  σήμερα αγαπητοί φίλοι, με οικονομικές δράσεις.

Αυτό που συνέβηκε στην Ελλάδα, φέρνει στην επιφάνεια την παραχώρηση στοιχειωδών δημοκρατικών δικαιωμάτων των χωρών της ΕΕ στην ΕΚΤ, βάση της συγκεκριμένης οδηγίας,  που έγινε με απώτερο στόχο  την πολιτική χειραγώγηση τους, προκειμένου να εξυπηρετούνται συμφέροντα διεθνών ολιγοπωλίων.

Να θυμίσω, ότι  μετά τη ψήφιση του τρίτου μνημονίου,  η ποσοτική χαλάρωση της EKT,  να παρέχει πρόσθετη ρευστότητα ύψους 60 δισ. τον μήνα, δεν επέδρασε ευεργετικά στην Ελλάδα, καθώς  το Δημοσιονομικό Σύμφωνο, με το πλαφόν του 3% απαγόρευε επί της ουσίας αύξηση της ζήτησης και αναθέρμανση της οικονομίας, εφόσον τα χρήματα δεν επενδύονταν στην ελληνική αγορά.

Η οικονομική παρουσία στήριξης δηλαδή της ΕΚΤ, δεν δικαιολογεί το ρόλο της, όταν το ίδιο το σύστημα δεν επιτρέπει την ανάκαμψη της οικονομίας μιας χώρας. Πράγμα που σημαίνει ότι η παρουσία της επιβάλλεται για άλλους λόγους και σίγουρα όχι δημοκρατικούς. Όσο για την ιδεολογία της θωράκισης του ευρώ, αποτελεί απλά μια πολιτισμένη μεταμφίεση του οικονομικού επεκτατισμού.

Αλλά γιατί μια τόσο επιλεκτική μεταχείριση κύριε Σόιμπλε για την Γερμανία, τη στιγμή που μια τέτοια νομοθεσία θα μπορούσε να έχει υποστηριχθεί καθολικά  από της χώρες της ΕΕ και τα κοινοβούλια τους, απέναντι στην ΕΚΤ, βελτιώνοντας συνολικά τον θεσμό και τις δημοκρατικές συνθήκες που τον διέπουν;

Άρα γνωρίζεις από Δημοκρατία, απλά της εξασκείς αποσπασματικά…

Σύμφωνα με το Bloomberg βέβαια,  η νομική υπηρεσία της ΕΚΤ έχει εκδώσει από τις 2 Σεπτεμβρίου γνωμοδότηση σύμφωνα με την οποία η κεντρική τράπεζα μπορεί να αγνοήσει τον γερμανικό νόμο. «Η ΕΚΤ δεν δεσμεύεται από κυβερνητικούς κανονισμούς ή από παρόμοια μέτρα που ενδέχεται να επηρεάζουν την ανεξαρτησία της ή την ομαλή λειτουργία του Κοινού Μηχανισμού Εποπτείας» αναφέρει χαρακτηριστικά και εξετάζει το ενδεχόμενο να προσφύγει  στο Δικαστήριο της Ευρωπαϊκής Ένωσης, κατά της Γερμανίας με αφορμή τον νέο νόμο.

Μονομερής ενέργεια λοιπόν κύριε Σόιμπλε, το σχέδιο νόμου στην Γερμανική βουλή, που  καθιστά πρακτικά αδύνατη την παρέμβαση της ΕΚΤ στις γερμανικές τράπεζες, παρά μόνο όταν  θα βρίσκονται ήδη στα πρόθυμα της κατάρρευσης, παραβιάζοντας έτσι εντελώς την κοινοτική οδηγία.

Μετά από το μάθημα που έγινε στην Ελλάδα με τα capital controls, σπεύσατε αμέσως να απεγκλωβίσετε τις γερμανικές τράπεζες και κατ’ επέκταση τη χώρα σας, από την «προστασία» της ΕΚΤ. Προκειμένου να έχετε τον έλεγχο σε όποια παρόμοια συγκυρία , αφορμούμενη από διαφορετικούς λόγους, δεν έχει σημασία, παρουσιαζόταν στη χώρα σας και να μην συρθείτε όπως η Ελλάδα σε συνθηκολόγηση.

Well Done !!!

Μόνο που θα έπρεπε αυτά τα δικαιώματα να τα αναγνωρίζετε και σε άλλα κράτη , πέρα από το δικό σας…

Οι νέες ισορροπίες στον χώρο του ΣΥΡΙΖΑ

Σε πορεία ανασυγκρότησης εισέρχεται ο ΣΥΡΙΖΑ, καθώς η συνεδρίαση της Κεντρικής Επιτροπής του Σαββατοκύριακου καλείται όχι μόνο να εκλέξει νέο γραμματέα και να αντικαταστήσει τα αποχωρήσαντα μέλη της Πολιτικής Γραμματείας, αλλά να θέσει και τα θεμέλια της πορείας μέχρι το έκτακτο συνέδριο του κόμματος, που αποφασίστηκε να διεξαχθεί τον Φεβρουάριο.

Τα μέλη του οργάνου αναμένεται να συζητήσουν επί της πολιτικής εισήγησης για τοεκλογικό αποτέλεσμα και τις αναγκαίες προτεραιότητες του επόμενου διαστήματος, αλλά και να αναζητήσουν το στίγμα του ΣΥΡΙΖΑ.

Οι νέες ισορροπίες στον χώρο του ΣΥΡΙΖΑ βρίσκονται ακόμα υπό σχηματισμό, ενώ αμφίρροπες είναι και οι «συμμαχίες» που οικοδομούνται ανάμεσα στις εκατέρωθεν τάσεις.

Χαρακτηριστικό είναι το γεγονός ότι τα στελέχη των «53+», αν και έχουν συγκεντρώσει τα φώτα της δημοσιότητας ως πιθανοί «διαφωνούντες», αναζητούν ακόμα το πολιτικό στίγμα της παρέμβασής τους στις εσωκομματικές διεργασίες.

Στα δάχτυλα του ενός χεριού τα στελέχη που εμφανίζονται πρόθυμα να αναλάβουν τον ρόλο του γραμματέα

Γύρω από το πρόσωπο που θα αναλάβει το κρίσιμο πόστο του γραμματέαεξελίσσεται τις τελευταίες εβδομάδες στον ΣΥΡΙΖΑ μια «υπόγεια» και ήπια συζήτηση, δεδομένων των κυβερνητικών υποχρεώσεων του κόμματος αλλά και της εσωκομματικής συγκυρίας. 

Τα στελέχη που εμφανίζονται πρόθυμα να αναλάβουν τον ρόλο του γραμματέα μετριούνται στα δάχτυλα του ενός χεριού.

Ο Παναγιώτης Ρήγας, που προέρχεται από την «Πλατφόρμα 2010», εμφανίζεται έτοιμος να οδηγήσει το κόμμα στο έκτακτο συνέδριο, έχοντας ως προσόν τη μέχρι τώρα ευθύνη των οργανωτικών ζητημάτων του ΣΥΡΙΖΑ.

Για τη θέση του γραμματέα ακούστηκε και το όνομα του Νάσου Ηλιόπουλου, μέχρι τώρα μέλους της Πολιτικής Γραμματείας, τον οποίο στηρίζουν στελέχη προερχόμενα από τη «νεανική πτυχή» της «Ενωτικής Κίνησης». 

Το όνομα του Κώστα Πουλάκη έχει πέσει στο τραπέζι ως πιθανού γραμματέα, προκρινόμενο μάλιστα ως πρόσωπο στο οποίο μπορούν να συμφωνήσει μια ευρεία γκάμα στελεχών αλλά και ο ίδιος ο πρόεδρος.   

Πηγή

«Θολώνει» τα νερά για το χρέος ο Ντάισελμπλουμ

Η «μάχη» για το ελληνικό χρέος ξεκίνησε για τα καλά με το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο να επιμένει στις θέσεις του: Eίναι πρόθυμο να συνδράμει την Ελλάδα ωστόσο, απαραίτητη προϋπόθεση προκειμένου να εγκριθεί βοήθεια του ΔΝΤ είναι το πρόγραμμα προσαρμογής να στηρίζεται σε δύο σκέλη: αφενός στην υιοθέτηση και ψήφιση σημαντικών μεταρρυθμίσεων (συνταξιοδοτικό και τράπεζες) και αφετέρου σε πρωτοβουλίες που θα επαναφέρουν το ελληνικό δημόσιο χρέος σε τροχιά βιωσιμότητας.

Πλαφόν 15%

Τα παραπάνω επανέλαβε η επικεφαλής του Ταμείου, Κριστίν Λαγκάρντ, την Πέμπτη, μιλώντας στο Περού, στην ετήσια γενική συνέλευση του ΔΝΤ.

Λαμβάνοντας τα μηνύματα ο Γερούν Ντάισελμπλουμ, επιχείρησε να κάνει ένα βήμα προσέγγισης ωστόσο η πρότασή του απέχει από την πρόταση του Ταμείου.

Ο πρόεδρος του Eurogroup, μιλώντας στο Reuters, ανέφερε πως οι κυβερνήσεις της ευρωζώνης, οι μεγαλύτεροι πιστωτές της Ελλάδας, συμφωνούν πως μια ελάφρυνση χρέους για την Αθήνα θα πρέπει να επιτευχθεί μέσω του περιορισμού του κόστους για την εξυπηρέτησης του χρέους στο 15% του ΑΕΠ ετησίως.

Ωστόσο, οι συζητήσεις για το εάν η ελάφρυνση αυτή θα πρέπει να δοθεί εξ ολοκλήρου από την αρχή, σταδιακά με την πάροδο του χρόνου όσο τηρούνται κάποιες προϋποθέσεις ή ως συνδυασμός αυτών των δύο, θα ξεκινήσει αργότερα φέτος, αφού η Ελλάδα περάσει με επιτυχία την πρώτη αξιολόγηση από τους πιστωτές, είπε ο Ντάισελμπλουμ.

«Θόλωσε» τα νερά

Ο Ντάισελμπλουμ προχωρώντας το θέμα ένα βήμα παρακάτω, άφησε να εννοηθεί ότι μια συμφωνία για την εξ ολοκλήρου εμπροσθοβαρή ελάφρυνση του χρέους ίσως να μην είναι η καλύτερη λύση.

«Θα δούμε εάν θα υπάρξουν κάποιες πολύ υψηλές χρηματοδοτικές ανάγκες (peaks) τα επόμενα 30 χρόνια» δήλωσε ο Ντάισελμπλουμ.

«Η ανάλυση του Ευρωπαϊκού Μηχανισμού Σταθερότητας (ESM) έχει δείξει ότι οι πρώτες χρηματοδοτικές δυσκολίες ίσως προκύψουν σε 15 χρόνια. Άρα, εάν ισχύει αυτό, θα ήταν περίεργο να προσπαθήσουμε από τώρα να κάνουμε παρεμβάσεις - είναι πολύ μακριά» είπε ο επικεφαλής του Eurogroup, προσθέτοντας: «Αλλά θα δούμε, σε μεγάλο βαθμό εξαρτάται από τα σενάρια πάνω στα οποία εργαζόμαστε με το ΔΝΤ».

Να σημειώσουμε πως το ΔΝΤ ζητά το πλαφόν να μη ξεπερνά το 10% του ελληνικού ΑΕΠ.

«Απ’ ό,τι αντιλαμβάνομαι το ΔΝΤ πάντα εργάζεται στο πρότυπο του 15% αλλά εάν πουν ότι αυτό είναι πολύ υψηλό για την Ελλάδα, τότε είναι ένα από τα θέματα που θα πρέπει να συζητήσουμε μαζί τους» δηλώνει από την πλευρά του ο Γ. Ντάισελμπλουμ, επιχειρώντας να δείξει διαλλακτικός.

Ο ίδιος, συμπληρώνει ότι από πολιτικής άποψης είναι πολύ σημαντικό το ΔΝΤ να συμμετάσχει και στο τρίτο πρόγραμμα διάσωσης, ακόμα και αν δεν πρόκειται να δανείσει χρήματα, επιχειρώντας να διατηρήσει τις «γέφυρες» επικοινωνίας με το Ταμείο.

Παρέμβαση Ολάντ

Θα πρέπει να σημειώσουμε πως στα παζάρια» που γίνονται, σημαντική παρέμβαση υπέρ της Ελλάδας πραγματοποίησε την Τετάρτη ενώπιον του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου στο Στρασβούργο ο Φρανσουά Ολάντ, ανοίγοντας πρώτη φορά ευθέως τη συζήτηση για το ελληνικό χρέος κι υπενθυμίζοντας ότι αποτελεί μέρος της συνολικής συμφωνίας του Ιουλίου.

Κρατώντας σαφείς αποστάσεις από τις θέσεις του Βερολίνου, παρουσία της Άνγκελα Μέρκελ, ο Γάλλος πρόεδρος τόνισε ότι η Ευρώπη απαρνήθηκε τις ευθύνες της έναντι της Ελλάδας. Τώρα ελπίζω ν' αρχίσουμε να μιλάμε για το χρέος».

Παραδέχτηκε ότι «εγκαταλείψαμε την Ελλάδα, μια χώρα της οποίας ο πολιτισμός μάς φωτίζει ακόμη. Απαρνηθήκαμε τις ευθύνες μας έναντι της ελληνικής κυβέρνησης. Ελπίζω τώρα να αρχίσουμε να μιλάμε για το χρέος».

Πηγή

Με τη διαδικασία του επείγοντος τα προαπαιτούμενα

Με τη διαδικασία του επείγοντος και όχι του κατ’ επείγοντος έρχεται τη Δευτέρα (12/10) στη Βουλή το νομοσχέδιο με τα προαπαιτούμενα, σύμφωνα με κυβερνητικές πηγές.

Πιθανότερη ημερομηνία ψήφισης των μέτρων, η 17η Οκτωβρίου.

Μιλώντας στο ραδιοφωνικό σταθμό «Στο Κόκκινο 105,5» και στους δημοσιογράφους Νίκο Σβέρκο και Δημήτρη Κουκλουμπέρη, η κυβερνητική εκπρόσωπος, Όλγα Γεροβασίλη, ανέφερε πως το πολυνομοσχέδιο με τα προαπαιτούμενα θα έρθει σεπολλά άρθρα.  

Να σημειώσουμε πως ο Αλέξης Τσίπρας επιστρέφει την Παρασκευή (16/10) από τη διήμερη Σύνοδο Κορυφής που θα λάβει χώρα στις Βρυξέλλες και θα αφορά τη διαχείριση της προσφυγικής και μεταναστευτικής κρίσης.

Οι ενστάσεις

Ενστάσεις για το ενδεχόμενο το νομοσχέδιο με τα προαπαιτούμενα που θα έρθει στη Βουλή να περιέχει ένα μόνο άρθρο εξέφρασαν χθες δύο βουλευτές της κυβερνητικής πλειοψηφίας, ενώ η εκπρόσωπος της κυβέρνησης τόνισε ότι το «ένα νομοσχέδιο δεν σημαίνει ένα άρθρο».

Από την πλευρά του ΣΥΡΙΖΑ ο βουλευτής Κώστας Μπάρκας δήλωσε ότι δεν θα του άρεσε ένα τέτοιο ενδεχόμενο. «Μου αρέσει η συζήτηση και θα διεκδικήσουμε τη συζήτηση στη Βουλή», είπε στον ραδιοσταθμό «Παραπολιτικά», τονίζοντας παράλληλα ότι «υπάρχουν ισοδύναμα για τα σκληρά μέτρα τα οποία προβλέπει η συμφωνία».

Παρεμφερείς ενστάσεις εξέφρασε και ο Νίκος Νικολόπουλος, ο οποίος άφησε ανοιχτό το ενδεχόμενο αποχής από την ψηφοφορία του νομοσχεδίου με τα προαπαιτούμενα. Συγκεκριμένα δήλωσε: «Σας λέω λοιπόν από τώρα την είδηση: Η εισήγησή μου θα λέει “ένα άρθρο εσείς και μέσα όλα, κακά και καλά;”. Τοποθέτηση στη Βουλή για ένα προς ένα τα προαπαιτούμενα και ενδεχομένως ηχηρή απουσία, αφού δεν μπορώ να εκφραστώ».

Η κυβερνητική εκπρόσωπος, Ολγα Γεροβασίλη, πάντως, δήλωσε στον Real FM ότι «ένας νόμος, ένα νομοσχέδιο δεν σημαίνει ένα άρθρο κατ’ ανάγκην» και πρόσθεσε: «Ενας νόμος σημαίνει ένα νομοσχέδιο, δεν είμαι σε θέση να σας πω πόσα άρθρα και πώς θα είναι το νομοσχέδιο».

Σήμερα, Παρασκευή, ο Κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος του ΣΥΡΙΖΑ, Σωκράτης Φάμελος, τόνισε στην πρωινή ενημερωτική εκπομπή του ΣΚΑΪ πως «κατά πάσα πιθανότητα το νομοσχέδιο δεν θα έρθει σε ένα άρθρο». 

Πηγή

«Έξυπνη», εθελούσια κινητικότητα με κίνητρα στους εργαζομένους

γράφει ο Στέργιος Ζαμπάκας

Φανταστείτε ένα ηλεκτρονικό σύστημα, έναν ψηφιακό χάρτη, όπου συνδέονται ηλεκτρονικά όλες οι δημόσιες υπηρεσίες και, μέσω αυτού, υπάρχει καθημερινή και αυτόματη ενημέρωση για τις τυχόν ανάγκες κάποιου φορέα, με τους ενδιαφερόμενους υπαλλήλους, που διαθέτουν τα προσόντα, να μπορούν να εκδηλώσουν ενδιαφέρον για την κάλυψη της θέσης.

Πρόκειται για το ηλεκτρονικό σύστημα διαχείρισης ανθρώπινου δυναμικού που δημιουργεί το υπουργείο Διοικητικής Ανασυγκρότησης, με αποτέλεσμα τη δημιουργία μιας «έξυπνης κινητικότητας», στο πλαίσιο του αντίστοιχου μόνιμου μηχανισμού που καλείται να νομοθετήσει έως τον Δεκέμβριο.

Προϋπόθεση, η κατάρτιση οργανογραμμάτων για όλο το Δημόσιο: υπουργεία -έχουν ολοκληρωθεί-, εποπτευόμενοι φορείς, δήμοι, χώροι εκπαίδευσης, έως και ένοπλες δυνάμεις.

Βάσει αυτών θα εντοπιστούν τα κενά, σύμφωνα και με την άποψη του ΑΣΕΠ -ώστε να αποτραπεί η πιθανότητα δήλωσης περισσότερων των απαιτούμενων θέσεων- και των ενδιαφερόμενων φορέων, αλλά και ποιες ειδικότητες αντιστοιχούν σε αυτά.

Θα καλυφθούν μέσω της εθελοντικής κινητικότητας και, όπου χρειαστεί, με προκήρυξη διαγωνισμών προσλήψεων, όπως διευκρίνισε χθες, μιλώντας σε δημοσιογράφους ο αναπληρωτής υπουργός Εσωτερικών και Διοικητικής Ανασυγκρότησης, Χριστόφορος Βερναρδάκης.

Στον σχεδιασμό βρίσκονται 2.000 προσλήψεις, με το βάρος να δίνεται στους επιτυχόντες διαγωνισμών ΑΣΕΠ.

Τα κενά σε Παιδεία και Υγεία θα καλυφθούν με μετακινήσεις και διαδικασίες-εξπρές: την υπογραφή μόνο των συναρμόδιων υπουργείων. Επιπλέον, επίκεινται 4.500 προσλήψεις ιατρικού και νοσηλευτικού προσωπικού στην Υγεία εντός του 2015 και 15.000 προσλήψεις σε όλο το Δημόσιο το 2016.

Ταυτόχρονα, ο κ. Βερναρδάκης εξετάζει την απελευθέρωση των προσλήψεων στις επιχειρήσεις ανταποδοτικού χαρακτήρα. Πρόκειται για Νομικά Πρόσωπα Ιδιωτικού Δικαίου, όπως π.χ. οι πρώην ΔΕΚΟ, ο ΕΟΦ, η καθαριότητα στην Αυτοδιοίκηση, όπου κάθε οργανισμός θα μπορεί, με ένα ποσοστό-πλαφόν των εσόδων του, να προγραμματίζει μελλοντικές προσλήψεις.

Το νέο σύστημα κινητικότητας θα γίνει γνωστό μέσα στον Οκτώβριο με μια καινοτομία: θα τεθεί σε διαβούλευση το γενικό περίγραμμα όσων σκέφτεται να εφαρμόσει το υπουργείο, όχι όμως «στεγνές» διατάξεις.

Στόχος, να συγκεντρωθούν ιδέες και απορίες. Το νομοσχέδιο θα συνταχθεί και θα επανατεθεί σε διαβούλευση ολοκληρωμένο. Αναμόρφωση αναμένεται, σε επόμενο στάδιο, και στο opengov.gr.

Νωρίτερα, θα έχει γίνει γνωστό ολοκληρωμένο το νέο πλαίσιο αξιολόγησης. Ας δούμε αναλυτικότερα τι λέει ο κ. Βερναρδάκης γι' αυτές τις τομές στο Δημόσιο, στη συνέντευξη που εξασφάλισε η «Εφ.Συν.».

• Σε λίγες ημέρες θα δημοσιεύσετε το νομοσχέδιο για την αξιολόγηση υπαλλήλων. Μνημόνιο και αξιολόγηση, ξέρετε, παραπέμπουν σε προηγούμενες, προσχηματικές διαδικασίες και σε απολύσεις. Εχει επιτέλους ξεμπερδέψει το Δημόσιο από απαιτήσεις για «ποσοτικούς στόχους»;

Κατ’ αρχάς δεν θα συνδεθεί η αξιολόγηση με απολύσεις, ούτε διαθεσιμότητες. Ούτε θα είναι μια ατομοκεντρική αξιολόγηση. Θα είναι μια αξιολόγηση δομών, προσφερόμενου έργου, μέσα στην οποία και οι ατομικές αξιολογήσεις θα συμβάλουν, στο μέτρο που τους αναλογούν, στη γενική αξιολόγηση του έργου της δομής.

Η αξιολόγηση δεν θα είναι ούτε τιμωρητική ούτε εποπτική. Θα συμβάλει στην καλύτερη κατανομή των θέσεων εργασίας, στην καλύτερη περιγραφή της εργασίας του καθενός, ανάλογα με τα προσόντα του, τις ιδέες του, τις δεξιότητές του κ.ο.κ.

Για να τον κάνει καλύτερο ή να τον αξιοποιήσει σε μια θέση όπου μπορεί να είναι περισσότερο παραγωγικός. Αυτή είναι η λογική της αξιολόγησης.

Είναι μια αξιολόγηση που γίνεται από τα πάνω και προς τα κάτω, και από τα κάτω προς τα πάνω.

Δηλαδή, δεν αξιολογεί μόνο ο προϊστάμενος τους υφισταμένους, αλλά και οι υφιστάμενοι τον προϊστάμενο.

Εχει διαδικασίες αυτοαξιολόγησης, όπου ο κάθε φορέας περιγράφει τα μέσα που διαθέτει, τις δυνατότητες που έχει και μέσα σ’ αυτές εντάσσει και το στοχοδιάγραμμά του και τις συνθήκες στις οποίες εργάζεται.

Θα έχει μια αξιολόγηση των πολιτών, που προσπαθεί να δώσει έναν χαρακτήρα συμμετοχικό σ’ αυτόν που λαμβάνει τις υπηρεσίες της Δημόσιας Διοίκησης.

Αυτό όμως είναι ένα μεθοδολογικό-ερευνητικό εργαλείο, το οποίο θα μπαίνει και αυτό μέσα στη διαδικασία της αξιολόγησης και θα συναποτελεί κομμάτι της αξιολόγησης. Και επίσης η αξιολόγηση θα είναι διαδικασία δημοκρατική.

Θα στηρίζεται στην ολομέλεια του Τμήματος και της Διεύθυνσης της συγκεκριμένης δομής, μέσα από την οποία θα περιγράφονται οι στόχοι του φορέα, θα αυτοπροσδιορίζονται οι στόχοι της δομής, θα περιγράφεται τι κάνει ο καθένας. Θα εξομαλύνει διοικητικές ή εργασιακές διαφορές, εάν προκύπτουν.

• Το νέο πλαίσιο, λέτε, θα δώσει κίνητρα. Δηλαδή;

Θα είναι πάνω από όλα κίνητρο ότι θα δουλέψουν με μεγαλύτερη ασφάλεια και αποτελεσματικότητα. Δεύτερον, βεβαίως, θα συνυπολογίζεται η αξιολόγησή τους και η αξιολόγηση της προσφοράς τους, όταν θα χρειάζεται να αναλάβουν επιτελικές θέσεις. Θα είναι κριτήριο ανάληψης επιτελικών θέσεων.

Δεν μιλάω για οικονομικό κίνητρο, γιατί και τώρα υπάρχει ένα επιμίσθιο για τη θέση ευθύνης, αυτό δεν θα αλλάξει. Και κίνητρο είναι επίσης η δυνατότητα να λάβει θέσεις στην κορυφή της πυραμίδας, ανάλογα με τα προσόντα του και τις δεξιότητές του.

Κίνητρο, επίσης, θα είναι η συνεχής επιμόρφωση, βελτίωση, που θα δημιουργείται μέσα στις συνθήκες εργασίας του.

• Κατά κοινή ομολογία έχουμε έναν υποστελεχωμένο δημόσιο τομέα. Θα εφαρμόσετε ένα νέο πλαίσιο κινητικότητας, μια εσωτερική αγορά εργασίας; Πότε θα εφαρμοστεί, ποιες οι προτεραιότητες, πού θα έχουμε υποχρεωτικές μετατάξεις;

Υποχρεωτικές μετατάξεις δεν θα έχουμε· θα κοιτάξουμε να μην έχουμε. Είναι μια εθελούσια κινητικότητα και στηρίζεται σε έναν συνδυασμό που θα λαμβάνει υπόψη τις ανάγκες μιας υπηρεσίας και επίσης τις επιλογές του κάθε υπαλλήλου. Δεν μπορείς καταχρηστικά να μεταφέρεις κάποιον σε μια άλλη πόλη ή σε μια άλλη υπηρεσία.

Βεβαίως, κίνητρα για να πάει μπορείς να του δίνεις. Να του δημιουργήσεις ένα περιβάλλον εργασίας με κάποια κίνητρα, είτε κοινωνικά είτε εργασιακά, μπορείς να δημιουργήσεις.

Η κινητικότητα αυτή θα δημιουργήσει καλύτερο προγραμματισμό προσλήψεων, οπωσδήποτε. Εκεί που πράγματι δεν καλύπτονται από την εσωτερική κινητικότητα, θα πρέπει να προγραμματίσεις προσλήψεις, κάνοντας προκηρύξεις θέσεων και προσδιορίζοντας ακριβώς και την ειδικότητα και το πλάνο και το μέρος που θα δουλέψει, αυτός είναι ένας βασικός εξορθολογισμός. Θα δούμε τι καλύπτεται και τι όχι.

Υποχρεωτική κινητικότητα δεν είναι στις προθέσεις του υπουργείου, παρά μόνο σε περιπτώσεις φυσικής καταστροφής, πολέμου ή μεγάλης έκτακτης ανάγκης, όπου και τώρα ισχύει. Αλλά θα μας δώσει τη δυνατότητα μιας καλύτερης διάγνωσης του Δημοσίου, που σήμερα είναι υποστελεχωμένο.

Κινητικότητα υπάρχει και σήμερα. Και προς την επαρχία υπάρχει μεγάλη κινητικότητα, απλώς είναι πιο γραφειοκρατική. Θέλει πολλές υπογραφές. Διαρκεί μήνες.

• Αρα να αναμένουμε και απλοποίηση των διαδικασιών...

Μεγάλη απλοποίηση και μια καθημερινή κινητικότητα στη βάση των αναγκών. Και θα υπάρχει η δυνατότητα μέσω ενός έξυπνου συστήματος διαχείρισης του ανθρώπινου δυναμικού, για ένα ντόμινο μεταβολών, σε θέσεις απασχόλησης, υπηρεσίας ή σε πόλεις, ενδεχομένως, χωρίς όμως να δημιουργείται ανισορροπία στο γενικό σύστημα.

• Αρα, μπορούμε να βάλουμε και τον τίτλο της «έξυπνης κινητικότητας»...

Ακριβώς. Αυτό είναι. Ενα σύστημα που έχουμε μια βασική ενοποίηση στους κλάδους. Εχουμε μια καταγραφή επαγγελμάτων, ειδικοτήτων και δεδομένων κατάρτισης σε κάθε κλάδο. Εχουμε ένα οργανόγραμμα το οποίο απλώνεται συγκεκριμένα ανά ειδικότητα και περιγραφή εργασίας και είναι δεσμευτικό για τη λειτουργία του φορέα, για να μπορεί να λειτουργήσει όσο πιο παραγωγικά γίνεται.

Και από εκεί και πέρα έχουμε μια αναζήτηση των καλύψεων. Οπου δεν καλύπτεται, ζητάει τη συγκεκριμένη ειδικότητα, τη συγκεκριμένη περιοχή και τη συγκεκριμένη περιγραφή εργασίας. Δέχεται τα αιτήματα, τις προσλήψεις και προχωράει. Η, δημιουργεί αυτήν την έξυπνη κινητικότητα. Εγώ φεύγω, πάω στη θέση τη δική σου, εσύ μπορείς να πας στη θέση τη δική μου κ.ο.κ.

Προφανώς, πάντοτε με ένα σύστημα καταγραφής αναγκών και έναν κεντρικό «εγκέφαλο», ας πούμε, που κατά κάποιο τρόπο ενεργοποιεί τις διαδικασίες και έχει τον έλεγχο αυτού του online συστήματος.

• Ας κλείσουμε με τα μισθολογικά. Ποιες είναι οι πρωτοβουλίες σας, στον βαθμό που σας αναλογεί, στην αλλαγή του μισθολογίου; Τι θα γίνει με το βαθμολόγιο;

Το βαθμολόγιο θα απελευθερωθεί από το μισθολόγιο. Δηλαδή, θα μπορεί κανείς να έχει και βαθμολογική εξέλιξη χωρίς να συσχετίζεται με τη μισθολογική του εξέλιξη ή το αντίστροφο. Αφετέρου, βασικός στόχος είναι να εξορθολογικοποιηθεί το μισθολόγιο στο Δημόσιο.

Δεν είναι μόνο θέμα, βεβαίως, αυτού του υπουργείου (σ.σ. εμπλέκεται και το υπουργείο Οικονομικών). Οταν λέμε εξορθολογισμός, εννοούμε καταρχήν μια ενοποίηση ομοειδών μισθολογίων.

Μια μείωση των μισθολογικών ανισοτήτων για την ίδια δουλειά και για την ίδια εργασία στο Δημόσιο, που υπάρχουν πολύ μεγάλες τέτοιες ανισότητες.

Προφανώς, μέσα σε ένα πλαίσιο δημοσιονομικής στενότητας που υπάρχει, σήμερα, και που πρέπει να διαχειριστείς εντός ενός ασφυκτικού πλαισίου και όχι εντός ενός επεκτατικού πλαισίου, με την έννοια δηλαδή να μπορείς να δώσεις μεγάλες αυξήσεις κ.ο.κ.

Παρ’ όλα αυτά θα κοιτάξουμε πρώτον να μην υπάρχει μείωση στον βασικό μισθό του Δημοσίου, αυτό είναι σίγουρο, όπως επίσης είναι σίγουρο ότι για μεγάλη πλειοψηφία των δημοσίων υπαλλήλων είναι βέβαιο ότι θα δουν και μια μικρή αύξηση στους μισθούς, από το 2016.

Γενικά, η λογική θα είναι: εξορθολογισμός και μείωση των ανισοτήτων. Σε αυτές τις ράγες θα προσπαθήσουμε να κινηθούμε.

10 λόγοι που πρέπει να ανησυχούμε για την TTIP

γράφει Τάσος Σαραντής

Τη φωνή τους στο διεθνές κάλεσμα δράσης ενάντια στις εμπορικές συμφωνίες TTIP (Συμφωνία για το εμπόριο μεταξύ Ε.Ε.-ΗΠΑ), CETA (Συμφωνία για το εμπόριο μεταξύ Ε.Ε.-Καναδά), TiSA (Εμπορική Συμφωνία για την Ανταλλαγή Υπηρεσιών) και TPP (Διηπειρωτική Συμφωνία Εμπορίου) ενώνουν περισσότεροι από 50 φορείς στη χώρα μας, που καλούν σε συγκέντρωση διαμαρτυρίας στην Αθήνα το Σάββατο 10 Οκτωβρίου, στις 11.30 το πρωί, στην αρχή της οδού Ερμού στο Σύνταγμα.

Στις συγκεντρώσεις καλούν και ο ΣΥΡΙΖΑ και οι Οικολόγοι Πράσινοι. Ανάλογες συγκεντρώσεις θα πραγματοποιηθούν στη Θεσσαλονίκη και στο Ηράκλειο Κρήτης.

Την ίδια μέρα θα πραγματοποιηθούν δημόσιες δράσεις σε όλες τις πόλεις του κόσμου. Στην Ευρώπη το κίνημα κατά της υπογραφής αυτών των συμφωνιών έχει αυξηθεί μαζικά κατά τα τελευταία δύο χρόνια, συγκεντρώνοντας περισσότερες από 3,2 εκατομμύρια υπογραφές.

Η Διατλαντική Εταιρική Σχέση Εμπορίου και Επενδύσεων, γνωστή και ως TTIP, είναι μια συμφωνία ελεύθερου εμπορίου και επενδύσεων, κύριος στόχος της οποίας δεν είναι η μείωση των εμπορικών φραγμών μεταξύ ΗΠΑ και Ε.Ε., καθώς είναι ήδη εξαιρετικά χαμηλοί, αλλά η απάλειψη των λεγόμενων ρυθμιστικών φραγμών.

Πρόκειται για τους κανόνες και τις ρυθμίσεις που διέπουν την προστασία του περιβάλλοντος, τα εργασιακά δικαιώματα, τη διατροφική ασφάλεια, τα μεταλλαγμένα, τη χρήση τοξικών χημικών, την ευζωία των ζώων και ειδικά των παραγωγικών, την προστασία προσωπικών δεδομένων, τον χρηματοπιστωτικό τομέα κ.ά.

Η συμφωνία αποσκοπεί στην άρση των κανονιστικών ρυθμίσεων που αποτελούν εμπόδιο στην κερδοφορία των πολυεθνικών επιχειρήσεων και στη δημιουργία νέων παγκόσμιων προτύπων για το εμπόριο και τις επενδύσεις.

Μέσω της TTIP αίρονται διάφορα προστατευτικά μέτρα σε όλους τους τομείς της οικονομίας, από τα Προϊόντα Ονομασίας Προέλευσης στον αγροτικό τομέα και τον βαθμό της χημικής επεξεργασίας των τροφίμων μέχρι την απαγόρευση των γενετικά τροποποιημένων οργανισμών, προκειμένου οι πολυεθνικές των αγροεφοδίων και των τροφίμων να κυριαρχήσουν σε βάρος της τοπικής παραγωγής και οικονομίας.

Σημειώνεται ότι την περασμένη Δευτέρα (5/10), παρά τις παγκόσμιες επικρίσεις, οι ΗΠΑ, η Ιαπωνία και άλλες 10 χώρες του Ειρηνικού υπέγραψαν τη Συμφωνία Εμπορίου ΤTIP, που καλύπτει το 40% της παγκόσμιας οικονομίας.

Δέκα σημεία

Ακολουθούν 10 λόγοι για τους οποίους θα πρέπει να ανησυχούμε για την ΤΤΙΡ, όπως διατυπώνονται από τη βρετανική οργάνωση Παγκόσμια Δικαιοσύνη Τώρα (Global Justice Now):

1. Αποτελεί απειλή για τη δημοκρατία, καθώς, εάν συμφωνηθεί, η ΤΤΙΡ θα δώσει στις επιχειρήσεις τη δυνατότητα να μηνύουν τις κυβερνήσεις για πολιτικές αποφάσεις που θα μπορούσαν να βλάψουν τα μελλοντικά τους κέρδη, υπονομεύοντας τη δημοκρατική λήψη αποφάσεων που λαμβάνονται για το δημόσιο συμφέρον.

2. Αποτελεί απειλή για τις δημόσιες υπηρεσίες, καθώς θα δημιουργήσει νέες αγορές σε τομείς όπως η υγεία και η εκπαίδευση, κάτι που οδηγεί σε μεγαλύτερη απελευθέρωση και ιδιωτικοποίηση. Θα καταστεί επίσης πολύ δύσκολο να υπαχθούν υπηρεσίες, όπως η ενέργεια και το νερό, ξανά σε δημόσιο έλεγχο.

3. Απειλεί την ασφάλεια των τροφίμων, αφού, μέσω της εναρμόνισης των κανονισμών για την ασφάλεια των τροφίμων, τα πρότυπα ασφαλείας τροφίμων της Ε.Ε. θα πρέπει να υποβιβασθούν στα επίπεδα των ΗΠΑ. Με αυτόν τον τρόπο θα αρθούν οι περιορισμοί της Ε.Ε. για τους γενετικά τροποποιημένους οργανισμούς, ταφυτοφάρμακα και τις ορμόνες βοδινού κρέατος.

4. Αποτελεί απειλή για το περιβάλλον, καθώς θα υποβιβάσει τους περιβαλλοντικούς κανονισμούς της Ε.Ε. στα επίπεδα των ΗΠΑ, επιτρέποντας μια αμερικανικού ανάπτυξη τύπου fracking (γρήγορη αλλά δίχως να υπολογίζει τις επιμέρους συνέπειες) στην Ευρώπη.

5. Αποτελεί απειλή για το κλίμα, αφού ισχυροποιεί τα δικαιώματα των επενδυτών επιτρέποντας στις επιχειρήσεις να μηνύουν κυβερνήσεις όταν υιοθετούν νέες πολιτικές κατά των ορυκτών καυσίμων.

6. Απειλεί τα δικαιώματα των εργαζομένων, καθώς θα μπορούσαν να μειωθούν στα πρότυπα των ΗΠΑ. Οι επιχειρήσεις θα μπορούν να μετεγκατασταθούν σε Πολιτείες των ΗΠΑ και των χωρών της Ε.Ε. υιοθετώντας τα χαμηλότερα πρότυπα εργασίας.

7. Απειλεί την ιδιωτική ζωή, καθώς θα μπορούσε να χρησιμοποιηθεί για να επαναφέρει κεντρικά στοιχεία της Εμπορικής Συμφωνίας Κατά της Παραποίησης (ACTA), η οποία απορρίφθηκε από το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο έπειτα από διαμαρτυρίες πολιτών. Η TTIP θα μπορούσε να αναγκάσει τους παρόχους διαδικτύου να κατασκοπεύουν τους πελάτες τους.

8. Απειλεί τον οικονομικό έλεγχο, καθώς θα καταργήσει πολλούς από τους νέους δημοσιονομικούς κανονισμούς (όπως οι τραπεζικές εγγυήσεις) που έχουν εισαχθεί μετά το 2008 για να αποτρέψουν ακόμη ένα μελλοντικό οικονομικό κραχ.

9. Οι διαπραγματεύσεις για την TTIP είναι απόρρητες, με τα εταιρικά συμφέροντα να παίζουν πρωταγωνιστικό ρόλο σ’ αυτές, ενώ το κοινό δεν συμμετέχει με κανέναν τρόπο στις συζητήσεις. Τα περισσότερα από αυτά που γνωρίζουμε είναι από έγγραφα που διέρρευσαν.

10. Αποτελεί ένα επικίνδυνο προσχέδιο για τον υπόλοιπο κόσμο αν συμφωνηθεί. Οι χώρες στον παγκόσμιο Νότο θα βρεθούν σε καθεστώς τεράστιας πίεσης να εφαρμόσουν τα πρότυπα τύπου ΤΤΙΡ, μιας και αν δεν το κάνουν θα χάσουν μεγάλο μέρος της εμπορικής τους δραστηριότητας.

Ετσι, θα δούμε πολιτικές ελεύθερου εμπορίου να επιβάλλονται στις φτωχότερες χώρες, οι οποίες δεν είχαν καμία συμμετοχή στις διαπραγματεύσεις.

Βαρουφάκης στο Spiegel: Οι εργολάβοι είναι οι πραγματικοί ολιγάρχες στην Ελλάδα

O πρώην υπουργός Οικονομικών, Γιάννης Βαρουφάκης, παραχώρησε συνέντευξη στο Spiegel Online και μίλησε για την νέα κυβέρνηση στην Ελλάδα, την τρόικα, τις χώρες της ανατολικής Ευρώπης αλλά και το προσφυγικό.

Έστρεψε τα βέλη του κατά πλοιοκτητών και μεγαλοεργολάβων υποστηρίζοντας ότι κατέκλεψαν το δημόσιο, υπερκοστολόγισαν δρόμους και έγιναν πλούσιοι. Απαντώντας σε ερώτηση εάν ο Αλέξης Τσίπρας εξαντλήσει την τετραετία, ο κ. Βαρουφάκης, σημείωσε: «Ίσως, αλλά αυτό δεν είναι σημαντικό. Οι συμφωνίες με τους δανειστές δεν αφήνουν καμία ελευθερία στον Αλέξη. Ακόμα και το δημοτικό συμβούλιο της Δρέσδης έχει περισσότερη εξουσία. Το δικό της τόνο βάζει η κυβέρνηση μόνο στον αγώνα κατά των ολιγαρχιών - και αυτούς τους προστατεύει η Τρόικα».

Στην επισήμανση γιατί ως υπουργός δεν φορολόγησε περισσότερο τους πλοιοκτήτες ο κ. Βαρουφάκης απάντησε: «Οι περισσότεροι είναι Βρετανοί πολίτες και τα σπίτια τους στην Αθήνα ανήκουν σε εταιρείες Offshore. Οι πραγματικοί ολιγάρχες είναι όμως άλλοι: εργολάβοι, οι οποίοι με υπερκοστολογημένους δρόμους έγιναν πλούσιοι. Τραπεζίτες, οι οποίοι διοικούν ακόμα, παρόλο που οι τράπεζες τους έπρεπε να σωθούν από το κράτος. Ακόμα, ιδιοκτήτες σούπερ-μάρκετ, οι οποίοι με τη βοήθεια των καρτέλ επιβάλλουν υψηλές τιμές. Σε όλα αυτά θέλαμε να βάλουμε ένα τέλος. Όμως η Τρόικα ενδιαφέρεται μόνο για την αύξηση της φορολογίας και τις περικοπές των συντάξεων».

Ο Γιάνης Βαρουφάκης συνεχίζει: «Δεν υπάρχουν θεωρίες συνομωσίας κατά της Ελλάδας, τόσο σημαντικοί δεν είμαστε». Συμπληρώνει ότι υπάρχουν διαφωνίες μεταξύ της Γερμανίας και της Γαλλίας για το πώς θα σωθεί το ευρώ και πως οι προτάσεις τους ενόχλησαν «τα μεγάλα παιδιά».

Από τις προτάσεις τους όμως ενοχλήθηκαν και μικρές χώρες όπως η Λετονία ή η Σλοβακία επισημαίνει το Spiegel Online. Σύμφωνα με τον κ. Βαρουφάκη, είναι μεγάλη επιτυχία της Λετονίας, η οποία τόσο έχει επαινεθεί, οφείλεται στο ότι ένα μέρος του πληθυσμού μετανάστευσε, άρα μειώθηκε η ανεργία και στο γεγονός ότι οι τράπεζες της Λετονίας ξέπλυναν χρήματα της ρωσικής μαφίας. Όσο για την εργασία που εκεί προσφέρεται είναι πολύ κακής ποιότητας. «Εάν η Ευρώπη αυτό το θεωρεί επιτυχία έχει πρόβλημα» δηλώνει.

Ο Γιάνης Βαρουφάκης πιστεύει πως ζούμε την αρχή του τέλους της ΕΕ αλλά η κατάσταση είναι αναστρέψιμη. «Χρειαζόμαστε μεγαλύτερη δόση δημοκρατικότητας: το Eurogroup θα πρέπει να αντικατασταθεί από μια ομόσπονδη κυβέρνηση», είπε.

Ο πρώην υπουργός Οικονομικών τόνισε πως συνεχάρη προσωπικά την Καγκελάριο Μέρκελ για την απόφασή της να δεχθεί τους πρόσφυγες. Ακόμα, πιστεύει πως η προσφυγική κρίση θα ευνοήσει την άνοδο των εθνικιστών κυρίως στην ανατολική Ευρώπη. «Εκεί η λιτότητα και η ξενοφοβία συμβαδίζουν...Θέλουν να είναι τμήμα της Ευρώπης αλλά παράλληλα κλείνουν τα σύνορά τους. Δεν θέλουν να δεχθούν μαύρους, μουσουλμάνους, Έλληνες ή Πορτογάλους. Έτσι όμως δεν λειτουργεί η Ευρώπη», κατέληξε ο κ. Βαρουφάκης.

Και τώρα μόνη με τα μέτρα της…

γράφει ο Γιώργος Καρελιάς

Τις πρώτες πρωινές ώρες της 8ης Σεπτεμβρίου 2015 πήρε ψήφο εμπιστοσύνης η -πρώτη φορά μνημονιακή- δεύτερη κυβέρνηση της Αριστεράς (με ολίγη εθνικολαϊκή Δεξιά στη σύνθεσή της). Ήταν αναμενόμενο και η διαπίστωση φαίνεται κοινότοπη. Όμως, η καταγραφή και επισήμανσή της δεν στερείται σημασίας. Διότι έτσι κλείνει ένας κύκλος. Όλες οι ελληνικές πολιτικές δυνάμεις, που είναι ή ήταν κόμματα εξουσίας, διαχειρίστηκαν και διαχειρίζονται την κρίση των τελευταίων έξι χρόνων με τον ίδιο τρόπο. Πρώτα το σοσιαλδημοκρατικό Κέντρο, μετά η Δεξιά σε συνεργασία μαζί του και τώρα ένα τμήμα της Αριστεράς χρησιμοποιούν τα ίδια εργαλεία οικονομικής πολιτικής, επιβαλλόμενα έξωθεν.

Ο ΣΥΡΙΖΑ του κ. Τσίπρα και ο συνεταίρος του κ. Καμμένος αρνούνταν μέχρι πρότινος αυτήν την πραγματικότητα. Και τώρα, στη δεύτερη κυβερνητική θητεία τους, αφού δεν μπορούν να την αρνηθούν, την περιγράφουν διαφορετικά, τη φτιασιδώνουν. Ωστόσο, είναι υποχρεωμένοι να την αντιμετωπίσουν πλέον ως κυβέρνηση που παίρνει μέτρα (η πρώτη θητεία τους εξαντλήθηκε στις διαπραγματεύσεις με τους δανειστές, ενώ στο εσωτερικό αρκέστηκαν σε μικροδιευθετήσεις και πελατειακές ρυθμίσεις). Και αυτά τα μέτρα η νέα κυβέρνηση θα τα πάρει μόνη της και θα τα ψηφίσουν οι βουλευτές που τη στηρίζουν μόνοι τους. Και αυτή είναι η ειδοποιός διαφορά της νέας περιόδου από όσα συνέβησαν το καλοκαίρι.

Η πρωτοφανής συναίνεση που επικράτησε τότε, με την υπερψήφιση του τρίτου Μνημονίου από τρία κόμματα της αντιπολίτευσης (ΝΔ, ΠΑΣΟΚ και Ποτάμι), τελείωσε οριστικά. Η συναινετική τους στάση είτε αποδοκιμάστηκε είτε δεν επιδοκιμάστηκε όσο θα περίμεναν από το εκλογικό σώμα. Είναι, λοιπόν, υποχρεωμένα να την αλλάξουν. Ειδικά τα δύο μικρά κόμματα της αντιπολίτευσης  ΠΑΣΟΚ και Ποτάμι, προς τα οποία ο κ. Τσίπρας απηύθυνε ιδιαίτερη πρόσκληση συμπόρευσης στο πλαίσιο της «αντιδεξιάς και προοδευτικής» αντίληψης, δεν έχουν κανένα περιθώριο να αποδεχθούν τέτοια πρόσκληση. Διότι πολύ καλά αντιλαμβάνονται ότι θα τους καταστήσει φτωχούς συγγενείς του ΣΥΡΙΖΑ, που θέλει να καταλάβει ολοκληρωτικά τον χώρο του πολιτικού και εκλογικού Κέντρου. Πέραν, όμως, αυτών των υπολογισμών, το τέλος της συναίνεσης σημαίνει ότι ο κ. Τσίπρας πρέπει να διασφαλίσει ότι στο εξής τα δύσκολα νομοσχέδια θα ψηφίζονται από τους 155 βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ και των ΑΝΕΛ (oύτε η νεόκοπη Ένωση Κεντρώων του Λεβέντη έδωσε ψήφο εμπιστοσύνης). Βοήθεια δεν θα έχει.

Η κυβερνητική πλειοψηφία είναι μικρή μεν αριθμητικά, αλλά ισχυρή πολιτικά και γι' αυτό επαρκής. Η κυβέρνηση δεν αναμένεται να έχει κάποιο άμεσο πρόβλημα, όπως δεν είχαν και οι προηγούμενες τουλάχιστον στην αρχή της θητείας τους. Όμως, οι εμπειρίες των τελευταίων ετών διδάσκουν ότι τα προβλήματα εμφανίζονται στην πορεία. Ο κ. Τσίπρας κατήγαγε δύο απανωτές εκλογικές νίκες, αφού εξήγγειλε δύο εκ διαμέτρου αντίθετες πολιτικές. Τώρα, όμως, δεν θα κριθεί από εξαγγελίες, αλλά από την κυβερνητική πράξη. Τώρα πλέον «δεν υπάρχει άλλη πραγματικότητα από την πράξη», κατά την γνωστή ρήση του Ζαν Πολ Σαρτρ.

Στη ΝΔ αποφάσισαν: Στις 22 Νοεμβρίου ψηφίζουν για πρόεδρο

Μετά από μια μαραθώνια συνεδρίαση – την δεύτερη κατά σειρά – τα μέλη της Κεντρικής Εφορευτικής Επιτροπής της Νέας Δημοκρατίας, κατέληξαν στην ημερομηνία εκλογής πρόεδρου.

Σύμφωνα με πληροφορίες, η ημερομηνία είναι η Κυριακή 22 Νοεμβρίου, οπότε αν απαιτηθεί και δεύτερος γύρος, η τελική ψηφοφορία θα γίνει την επομένη Κυριακή, 29 Νοεμβρίου.

Η συνεδρίαση της ΚΕΦΑ της ΝΔ κράτησε πάνω από 5 ώρες και ολοκληρώθηκε λίγο μετά τις 22:00. Μετά από έντονο προβληματισμό ως προς τα χρονικά περιθώρια και διαβουλεύσεις με τους παρόντες εκπροσώπους των τεσσάρων υποψηφίων για την προεδρία της ΝΔ, κατέληξαν στις εν λόγω ημερομηνίες.

Ομόφωνα η απόφαση

«Με ομόφωνη απόφαση της Κεντρικής Εφορευτικής Επιτροπής της Νέας Δημοκρατίας αποφασίστηκε οι εκλογές για την ανάδειξη στο αξίωμα του Προέδρου της Νέας Δημοκρατίας να διεξαχθούν την Κυριακή 22 Νοεμβρίου και τυχόν επαναληπτική ψηφοφορία να γίνει την Κυριακή 29 Νοεμβρίου. Επίσης, αποφασίστηκε να συνεδριάσει εκ νέου η Κεντρική Εφορευτική Επιτροπή τη Δευτέρα 12 Οκτωβρίου και ώρα 15:00» αναφέρει η ανακοίνωση του γραφείου Τύπου της ΝΔ.

Ο χρόνος εκλογής προέδρου προέκυψε και από τις τεχνικές δυσκολίες, καθώς η εταιρεία που θα αναλάβει να οργανώσει την διαδικασία και να στήσει το λογισμικό, απαιτεί συγκεκριμένο διάστημα.

Προβληματισμός υπήρξε και για το κόστος της εκλογικής διαδικασίας, το οποίο υπολογίζεται στα 450.000 - 600.000 ευρώ, ενώ αναμένεται να στηθούν περίπου 1.200 – 1.300 κάλπες σε όλη την Ελλάδα.

Αναφορικά με το αντίτιμο που θα κληθούν να πληρώσουν όσοι προσέλθουν στις κάλπες, στο τραπέζι έχουν πέσει δύο προτάσεις: Η μια ζητά να ορισθεί υψηλό κόστος, της τάξης των 20 ευρώ, για να αποθαρρυνθούν οι «περαστικοί» Η άλλη, προτείνει χαμηλό αντίτιμο, της τάξης του 1 ή των 2 ευρώ και μάλιστα να εξαιρεθούν οι ευπαθείς ομάδες από αυτό,

Της 17μελούς επιτροπής προήδρευσε ο Ανδρέας Παπαμιμίκος. Τον Ευ. Μεϊμαράκη εκπροσώπησε ο Θεόδωρος Αμπατζόγλου, τον Κυριάκο Μητσοτάκη ο Τάσος Γαϊτάνης,  τον Απόστολο Τζιτζικώστα η βουλευτής Άννα Μισέλ Ασημακοπούλου και τον Αδωνι Γεωργιάδη ο Στέφανος Σταμούλης.

Πηγή 

Η πρώην βουλευτής και ο κυρ-Παναγιώτης

γράφει ο Πέτρος Κατσάκος

Ο κυρ-Παναγιώτης, δεν ανήκει στη γενιά του Διαδικτύου. Δεν έμαθε να μοιράζεται τις χαρές και τις λύπες του στο Ίντερνετ. Δεν είναι από αυτούς που κοινοποιούν τα προβλήματα και τα παράπονά τους μέσω blogs και sites. Δεν απαντά σε φίλους και εχθρούς με αναρτήσεις στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης και μάλλον δεν θα πήρε το μάτι του το δακρύβρεχτο σεντόνι μιας κυρίας που έφτυσε αίμα ώστε να τα φέρει βόλτα με τη βουλευτική της αποζημίωση τους προηγούμενους μήνες. Ο κυρ-Παναγιώτης ένα ταξί πήρε. Ένα ταξί για μια διαδρομή ώς το Γαλάτσι. Και κανενός το μάτι δεν θα τον έπαιρνε αν δεν ακολουθούσε η διήγηση του ταξιτζή στο facebook από αυτή την ξεχωριστή διαδρομή. Και από τη διήγηση του ταξιτζή μάθαμε πόσα παίρνει ο κυρ-Παναγιώτης ως συνταξιούχος αλλά και πόσα είναι πρόθυμος να μοιραστεί με τους ανέστιους του κόσμου ετούτου.

Δεν ζήτησε καθηγήτριες αγγλικών και γερμανικών στο σπίτι ο κυρ-Παναγιώτης. Ζήτησε να μάθει τη γλώσσα της συμπόνοιας και της ανθρωπιάς σε ένα εγκαταλελειμμένο κτίσμα που κάποτε φιλοξένησε την εθνική μας ολυμπιακή αλαζονεία. Γι' αυτό πήρε ένα ταξί και κατηφόρισε ώς το Γαλάτσι ο κυρ-Παναγιώτης. Για να αφήσει σε τέσσερις άγνωστες γυναίκες και μανάδες τα 400 ευρώ από τη σύνταξη της συζύγου του. Και όπως ο ίδιος αποκάλυψε στον οδηγό του ταξί, αυτός με την γυναίκα του θα βγάλουν τον μήνα με τα 600 ευρώ της δικής του σύνταξης.

Δύο παράλληλες ιστορίες. Ο κυρ-Παναγιώτης και η πρώην βουλευτής. Δύο πρόσωπα που ζουν και κινούνται σε παράλληλους κόσμους και αντιλαμβάνονται δύο παράλληλες πραγματικότητες. Παράλληλες ανάγκες και παράλληλες προτεραιότητες. Και το μόνο σημείο που οι ζωές τους τέμνονται είναι στη δημοσιοποίηση του αξιακού σύμπαντος των δύο πρωταγωνιστών. Εκεί όπου μια άμεση και μια έμμεση εξιστόρηση συναντιούνται μπροστά τα μάτια και τα αυτιά της κοινής γνώμης. Από τη μια η κυρία των 5.500 ευρώ με τις ανάγκες τις γκαρνταρόμπας της και από την άλλη ο ηλικιωμένος κύριος που στις ανάγκες των προσφύγων είδε τον ξεριζωμό των γονιών του από τη Σμύρνη. Η μία ένιωσε την ανάγκη να μοιραστεί το εκκαθαριστικό της μισθοδοσίας της με την κοινή γνώμη. Ο κυρ-Παναγιώτης το πολύ πολύ να τα βάζει με τις κυβερνήσεις στο καφενείο της γειτονιάς του και να κουνάει θυμωμένος το εκκαθαριστικό της ανέχειας στους φίλους του. Η πρώην βουλευτής ήθελε κάτι να πει. Ο κυρ-Παναγιώτης ήθελε κάτι να κάνει. Από την αυτοαναφορικότητα ώς τη σεμνότητα μια κούρσα ώς το Γαλάτσι δρόμος. Όσο απέχει ένας μισθός των 5.500 από μια σύνταξη των 600 + 400 ευρώ. Λαϊκισμός; Ίσως. Πραγματικότητα; Σίγουρα.