Καλλιεργήστε γιατί χανόμαστε! Ανεκτίμητα προϊόντα της ελληνικής γης βγαίνουν από την αφάνεια

Ένα σωρό αγροτικά προϊόντα της ελληνικής γης βγαίνουν από την αφάνεια, καλλιεργούνται, προωθούνται και αρχίζουν να αποφέρουν αποτελέσματα.

* Ο κρόκος Κοζάνης, το χρυσάφι της ελληνικής γης όπως αποκαλείται, συγκαταλέγεται στα πιο προσφιλή και πολύτιμα μπαχαρικά των αρχαίων πολιτισμών, για το άρωμα, το χρώμα, τις φαρμακευτικές και αφροδισιακές του ιδιότητες. Ο Συνεταιρισμός Κροκοπαραγωγών Κοζάνης ιδρύθηκε το 1971, απαρτίζεται από 1.500 μέλη και έχει το αποκλειστικό δικαίωμα συλλογής, συσκευασίας και διακίνησης του κρόκου. Η ίδρυση του Συνεταιρισμού δημιούργησε ένα φορέα που έχει τη συνολική ευθύνη της συγκέντρωσης, επεξεργασίας, τυποποίησης και διάθεσης του προϊόντος, έτσι ώστε να διασφαλίζεται η ποιότητά του και να αποφεύγεται η νοθεία που γινόταν στο παρελθόν, από τους εμπορομεσίτες, με αποτέλεσμα την υποβάθμιση και την αρνητική εικόνα του προϊόντος. Καταναλώτριες χώρες θεωρούνται οι Ισπανία, Ιταλία, Γαλλία, ΗΠΑ, Ελβετία, Αγγλία, Γερμανία, Σκανδιναβικές και Κάτω Χώρες, Σαουδική Αραβία, Κουβέιτ, Βραζιλία, Αργεντινή, Ιαπωνία.

* Το σπαράγγι είναι μια από τις πλέον δυναμικές καλλιέργειες για τη χώρα μας.

Είναι ένα καθαρά εξαγώγιμο αγροτικό προϊόν, αφού το 95% της ελληνικής παραγωγής αποστέλλεται στο εξωτερικό. Τα κυριότερα κέντρα παραγωγής στη χώρα μας βρίσκονται στα Γιαννιτσά, την Καβάλα, την Ημαθία, την Εδεσσα, την Ορεστιάδα, την Αιτωλοακαρνανία και την Ξάνθη.

* Μαστίχα Χίου: Η Ενωση Μαστιχοπαραγωγών είναι αναγκαστικός συνεταιρισμός που ιδρύθηκε το 1938 με τον ιδρυτικό νόμο 1390 και είναι φορέας αποκλειστικής διαχείρισης της φυσικής μαστίχας στην Ελλάδα και το εξωτερικό. Αποτελεί τη συλλογική έκφραση 20 πρωτοβάθμιων συνεταιρισμών των 24 Μαστιχοχωρίων που βρίσκονται στη νότια Χίο. Σήμερα η Ενωση Μαστιχοπαραγωγών αριθμεί περίπου 5.000 μέλη και είναι ένας από τους μεγαλύτερους σε μέγεθος οργανισμούς της περιφέρειας Βορείου Αιγαίου. Αν και στην τελευταία μεγάλη πυρκαγιά στη Χίο καταστράφηκαν πάρα πολλά μαστιχόδενδρα, η εμπορική δραστηριότητα της Ένωσης είναι κυρίως εξαγωγική, αφού το 60% της ετήσιας παραγωγής της μαστίχας Χίου προωθείται στις αγορές του εξωτερικού -Ευρώπη, Μ. Ανατολή, Αμερική, Αφρική, Αυστραλία, Ασία- ενώ τα σημαντικότερα προϊόντα (μαστίχα, μαστιχέλαιο, τσίκλα Elma) της ΕΜΧ είναι προϊόντα Προστατευόμενης Ονομασίας Προέλευσης (ΠΟΠ).

* Ροδιά:Στην καλλιέργεια ροδιάς στρέφονται οι αγρότες στην Κεντρική Μακεδονία και όχι μόνο, αναζητώντας εναλλακτική λύση μετά την αναγκαστική εγκατάλειψη παραδοσιακών καλλιεργειών -και λόγω ΚΑΠ- όπως αυτή του καπνού. Στη Γουμένισσα Κιλκίς π.χ. , πρώην καπνοπαραγωγοί συνέστησαν την ομάδα παραγωγών ροδιού «Το Ρόδι» και καλλιεργούν σε περισσότερα από 500 στρέμματα ροδιές, που αναμένεται να αυξηθούν. Η καλλιέργεια ροδιών έχει εξαπλωθεί σε νομούς της Β. Ελλάδας, όπως ο νομός Πέλλας. Αναμένεται όμως αύξηση της καλλιέργειας στο μέλλον γιατί το ενδιαφέρον του κόσμου είναι μεγαλύτερο (θεωρείται ότι κάνει καλό στο καρδιαγγειακό σύστημα), εφόσον αντιμετωπιστούν τα προβλήματα που παρατηρούνται στη διάθεση ασφαλούς πολλαπλασιαστικού υλικού.

* Στέβια: Μεταξύ των τριών μόνο χωρών που χορηγήθηκε επίσημη άδεια για την

 καλλιέργεια της στέβιας, που εκτιμάται ότι μπορεί να αντικαταστήσει την καπνοκαλλιέργεια, συγκαταλέγεται η Ελλάδα. Η στέβια είναι ένα μικρό βότανο που φυτρώνει στη βορειοδυτική Παραγουάη και αποτελεί παραδοσιακό γλυκαντικό των αυτοχθόνων Γουαρανών. Είναι 300 φορές πιο γλυκιά από τη ζάχαρη, χωρίς καθόλου θερμίδες, ενώ μέχρι στιγμής δεν υπάρχουν ενδείξεις για ανεπιθύμητες δράσεις στον ανθρώπινο οργανισμό. Αντιθέτως, έρευνες του Πανεπιστημίου της Ασουνσιόν στην Παραγουάη έχουν δείξει ότι η στέβια διαθέτει αντιοξειδωτικές, αντιφλεγμονώδεις και αντιβακτηριδιακές ιδιότητες. Ενα ακόμα πλεονέκτημα είναι ότι η κρυσταλλική γλυκιά ουσία της στέβια είναι σταθερή σε θερμοκρασία έως και 200 βαθμών Κελσίου, ιδιότητα που επιτρέπει τη χρήση της στη μαγειρική, σε αντίθεση με τη συνθετική ασπαρτάμη.

* Κοινή μηδική (Medicago sativa): είναι πολυετές ψυχανθές φυτό (5-6 έτη) που

κατάγεται από τη νοτιοδυτική Ασία και συγκεκριμένα από την περιοχή Ιράν, Ιράκ και Τουρκμενιστάν. Στην Ελλάδα και στον ευρύτερο ευρωπαϊκό χώρο εισήχθη κατά τους Ελληνοπερσικούς πολέμους, τον 5ο αιώνα π.Χ. Η μηδική είναι το σπουδαιότερο χορτοδοτικό φυτό σε παγκόσμια κλίμακα, γεγονός που οφείλεται στην υψηλή θρεπτική του αξία. Το χόρτο της μηδικής είναι πλούσιο σε πρωτεΐνες, υδατάνθρακες, ανόργανα άλατα και βιταμίνες. Χρησιμοποιείται ως χονδροειδής ζωοτροφή στα σιτηρέσια βοοειδών, αιγοπροβάτων, χοίρων και πουλερικών, με τον περιορισμό ότι μπορεί να προκαλέσει τυμπανισμό στα μηρυκαστικά εφόσον καταναλωθεί χλωρή. Τα τελευταία χρόνια, εξαπλώνεται διαρκώς η βιολογική καλλιέργεια της μηδικής, προς κάλυψη των αναγκών των βιολογικά εκτρεφόμενων ζώων, ο αριθμός των οποίων συνεχώς αυξάνεται.

* Τρούφα: Μια εναλλακτική επιλογή καλλιέργειας, με μικρές απαιτήσεις στις δαπάνες έναρξης και φροντίδας αλλά με υποσχέσεις για μεγάλες αποδόσεις. Πρόκειται για το σπάνιο μανιτάρι με το όνομα «τρούφα», το οποίο αναπτύσσεται υπόγεια (7-15 εκ. από την επιφάνεια), στο ριζικό σύστημα ορισμένων δέντρων ή θάμνων, όπως: φουντουκιά, φλαμουριά, πεύκο, καστανιά, ελιά, πλατύφυλλη ή χνουδωτή βελανιδιά, αμυγδαλιά κ.ά. Στα δέντρα αυτά γίνεται μπόλιασμα της ρίζας με τον μύκητα. Σήμερα, το κόστος εγκατάστασης φυτείας ανά στρέμμα κυμαίνεται από 1.000 έως 1.500 ευρώ (προβλέπεται και επιδότηση από τα σχέδια βελτίωσης), ενώ οι αποδόσεις -ύστερα από μια 5ετία- μπορούν να φτάσουν τα 1.500 ευρώ το στρέμμα.

* Φασκόμηλο: Στη Θεσσαλία, στη Ροδόπη αλλά και στο Άγιο Όρος αρχίζει να καλλιεργείται με πολύ καλές αποδόσεις το αρωματικό φυτό με τις ευεργετικές ιδιότητες. Η Salvia officinalis και η Salvia triloba, όπως είναι μερικές από τις επιστημονικές ονομασίες του φασκόμηλου, ήταν γνωστές από την αρχαιότητα, και ο Ιπποκράτης τις χρησιμοποιούσε για θεραπευτικούς σκοπούς. Σήμερα, πάντως, η χρήση της διευρύνθηκε κι εκτός από αφέψημα συναντάται στη φαρμακολογία και στην αρωματοθεραπεία, ενώ ευρεία είναι η χρήση της στην οδοντιατρική, καθώς έχει αποδειχτεί ότι καταπολεμά την οδοντική πλάκα.

* Αγριοαγκινάρες: προτείνεται για λόγους περιβαλλοντικούς, οικονομικούς και

ενεργειακούς. Μπορεί να καλλιεργηθεί σε άγονες και ξηρές περιοχές που είναι ακατάλληλες για άλλες καλλιέργειες, γιατί δεν χρειάζεται νερό και λιπάσματα και καθόλου φυτοφάρμακα. Με την καλλιέργεια αυτή έχουμε και αποκατάσταση των εδαφών διότι δεν χρησιμοποιούμε χημικά πρόσθετα. Η αγριοαγκινάρα, μπορεί να εξελιχθεί στο «ελληνικό ντίζελ», δίνοντας τη δυνατότητα στους αγρότες να βρουν μια αποδοτική καλλιέργεια και στους καταναλωτές ένα φθηνό καύσιμο.

* Κτηνοτροφικό ρεβίθι: «Το κουκί και το ρεβίθι» από το δημοφιλές παραμύθι έρχονται στην επικαιρότητα - αυτή τη φορά μέσω της εκστρατείας της Greenpeace για τα κτηνοτροφικά ψυχανθή (κουκί, ρεβίθι, μπιζέλι και λούπινο). Στόχος της καμπάνιας είναι η προώθηση της καλλιέργειας των εν λόγω οσπρίων στη χώρα μας και η αξιοποίησή τους ως πρώτη ύλη για ζωοτροφές. Μέχρι σήμερα τα ζώα της ελληνικής επικράτειας τρέφονται βασικά με εισαγόμενη σόγια. “…Με λίγα λόγια, τα ελληνικά ζωικά προϊόντα, γάλα, γιαούρτι, κρέας και αυγά, αποδεικνύεται ότι μόνο... «ελληνικά και αγνά» δεν είναι, αφού στην παραγωγική διαδικασία μεσολαβεί η εισαγόμενη ζωοτροφή, που πρόκειται ως επί το πλείστον (90%) για μεταλλαγμένη σόγια. Μόνο το 2011 εισαγάγαμε 400.000 τόνους μεταλλαγμένης σόγια, κυρίως από τις ΗΠΑ.” Τα κτηνοτροφικά ψυχανθή  και ιδίως το κτηνοτροφικό ρεβίθι, μπορούν άριστα να αντικαταστήσουν τη σόγια, καθώς η θρεπτική τους αξία είναι παρόμοια τόσο ως προς το ενεργειακό τους περιεχόμενο όσο και ως προς το προφίλ των αμινοξέων τους.

( http://www.topikopoiisi.com/902rhothetarhoalpha/28).

* Κρητικό ραδίκι. Ανήκει στη μεγάλη οικογένεια των άγριων ραδικιών. Στην

επιστημονική του ονομασία, το σταμναγκάθι λέγεται Cichorium Spinosum και όσον αφορά τη λεκτική συνύπαρξη της στάμνας με το αγκάθι, λέγεται ότι ευθύνεται μια παλιά συνήθεια των Κρητικών να καλύπτουν με αυτά τα χόρτα τα στόμια των σταμνών με το νερό για να εμποδίζονται τα μαμούνια και τα έντομα να μπαίνουν στο πόσιμο νερό τους. Το χόρτο έχει μια υπέροχη πικράδα μαζί με μια ελαφριά γλυκύτητα, που δεν μοιάζει με κανενός άλλου και είναι σήμα κατατεθέν της κρητικής κουζίνας.

*Αγουρέλαιο: η μονοκαλλιέργεια της ελιάς είναι γεγονός στη χώρα, παράγεται πολύ λάδι. Τελευταία μάλιστα λόγω και της οικονομικής ανέχειας στις πόλεις, οι οικογένειες που είχαν κάποια παρατημένα ελαιοπερίβολα στα χωριά, έχουν αρχίσει να ξαναμαζεύουν τις ελιές για το λάδι τους. Έτσι οι κατ επάγγελμα ελαιοπαραγωγοί πουλάνε πολύ φθηνά το λάδι τους στους συσκευαστές, οι οποίοι-όσοι το εξάγουν-καρπώνονται το μεγαλύτερο μέρος της χρηματικής αξίας αυτού του προϊόντος, που η διατροφική του αξία είναι ανεκτίμητη. Έχει αποδειχθεί από το φαρμακευτικό τμήμα του Πανεπιστημίου Αθηνών, ότι ειδικά το αγουρέλαιο έχει πολύ σημαντικές αντιοξειδωτικές αντιφλεγμονώδεις ουσίες και είναι φάρμακο, ιδίως αν είναι άθερμο (αν εξάγεται στα ελαιοτριβεία σε χαμηλή θερμοκρασία μέχρι και 27 βαθμών Κελσίου) και χωρίς χημικά πρόσθετα(http://www.topikopoiisi.com/omicroniotakappaomicron-gammaepsilonomegarho...).

Ο ελαιόκαρπος συλλέγεται άγουρος και νωρίς, από τα μέσα Οκτώβρη μέχρι τέλη  Νοέμβρη συνήθως και ανάλογα με την περιοχή, πριν ωριμάσει πλήρως και ρυτιδωθεί, διατηρώντας  το πράσινο χρώμα του. Καλύτερη ποιότητα εξασφαλίζεται αν οι άγουρες ελιές μαζεύονται με τα χέρια και όχι με ραβδισμό (ή «πεσιά»), για να μη πληγώνονται και οξειδώνονται. Το όφελος φυσικά έχει να κάνει και με τις τιμές, καθώς το «πρωτόλαδο» πωλείται σε τιμή καλύτερη από ό,τι και το έξτρα παρθένο. Επίσης πέρα από την τιμή ο παραγωγός δεν χάνει εισόδημα από το να του πέσουν οι ελιές κάτω λόγω άσχημου καιρού και αέρα, καθώς τις μαζεύει αρκετά νωρίς το φθινόπωρο. Ακόμη μη ραβδίζοντας ή ραβδίζοντας νωρίς, το δέντρο επανέρχεται πιο γρήγορα, αφού έχει περίπου 6 μήνες ξεκούραση μέχρι την εποχή της καρπόδεσης τον Μάιο. Έτσι μπορεί να δώσει και πάλι μια καλή παραγωγή την επόμενη χρονιά.

Άλλα ξεχωριστά τοπικά προϊόντα που εξακολουθεί να παράγει η ελληνική γη, αλλά τείνουν να τα παρατήσουν οι αγρότες  είναι: η κορινθιακή σταφίδα, ξερά σύκα Μεσσηνίας, Λακωνίας, Εύβοιας και Αττικής, τοματάκι της Σαντορίνης, κουμ-κουάτ της Κέρκυρας, πατάτες Νάξου, πεπόνι της Μυτιλήνης, καρπούζια της Μεσσηνίας, μανταρίνι Καλύμνου, νεροκρέμμυδο Ζακύνθου, η οινοποιήσιμη ποικιλία βαρτζαμί της Λευκάδας, φράουλες της Ηλείας, κάστανα της Λακωνίας και της Αρκαδίας, όσπρια της Δυτικής Μακεδονίας και του Έβρου, πατάτες των Σερρών, της Δράμας του Αμυνταίου και της Πελοποννήσου, οπωροκηπευτικά των Μεγάρων, ακτινίδια της Πιερίας, φάβα της Σαντορίνης, αχλάδια της Λέσβου.

Αφήσαμε για το τέλος την Κλωστική Κάναβη, που μπορεί να γίνει μέσο για την αναζωογόνηση της αγροτικής μας οικογεωργίας. Πέρα από το επίμαχο συνθετικό «κάνναβη», η κλωστική (βιομηχανική) δεν έχει κανένα άλλο κοινό με την Ινδική κάνναβη. Σύμφωνα με τον κανονισμό Ε.Ο.Κ. 619/71 (αρθρο 3, παράγραφος

 ***************************

1) κλωστική κάνναβη θεωρούνται οι ποικιλίες της Cannabis Sativa (Hemp) με

περιεκτικότητα σε THC (Δ9 τετρανδροκανναβινόλη) κάτω από 0,2%. Πρόκειται για φυτό που καλλιεργείται παγκοσμίως [1], καθώς είναι ποικιλία με διεθνώς αναγνωρισμένες οικολογικές ιδιότητες [2] και το σύνολο του υπέργειου μέρους του είναι πλήρως αξιοποιήσιμο και μπορεί να παράγει περισσότερα από 25.000 προϊόντα όπως ίνες για υφαντά, χαρτί, οικοδομικά υλικά, χρώματα – βερνίκια- βαφές, είδη κοσμητικής, φαγητό και συμπληρώματα διατροφής, ενέργεια, βελτιωτικά εδάφους, κα. Μάλιστα, το Εθνικό Ίδρυμα Αγροτικής Έρευνας (ΕΘΙΑΓΕ) και το Εργαστήριο Γεωργίας του Γεωπονικού Πανεπιστημίου Αθηνών σε μελέτη με τίτλο «Σχέδιο καλλιέργειας κλωστικής κάνναβης και κλωστικού λιναριού στην Ελλάδα» (2000) σημειώνει συμπερασματικά: «Η κλωστική κάνναβη είναι δυνατόν να αποτελέσει μια αξιόπιστη εναλλακτική πρόταση για αναδιάρθρωση των καλλιεργειών και η μεταποίηση της σημαντικό παράγοντα πράσινης ανάπτυξης».

Επομένως είναι προφανές ότι για να υπάρξει ουσιαστική δυνατότητα  καλλιέργειας του φυτού, που θα μπορούσε να οδηγήσει και σε εξαγωγές αλλά και στην δημιουργία ενός καινούριου παραγωγικού, εμπορικού και μεταποιητικού κλάδου, χρειάζεται να επιτραπούν όχι μόνο τα προϊόντα αλλά και το ίδιο το φυτό. Αυτό θα πρέπει να είναι ένα αίτημα των αγροτών προς την όποια νέα κυβέρνηση προκύψει από τις εκλογές και όχι μόνο η απαλλαγή τους από την εξαντλητική φορολογία που θα προκύψει από την εφαρμογή του 3ου μνημονίου.

Τελειώνουμε με μια παρατήρηση, όσον αφορά στα ελληνικά προϊόντα που πρέπει να προωθηθούν σαν ανταγωνιστικά στη παγκόσμια αγορά, που είναι και η κύρια λογική σε σχέση με την «αναδιάρθρωση» των καλλιεργειών που προτείνει σχεδόν όλο το πολιτικό σύστημα προεκλογικά. Η λογική αυτή των ανταγωνιστικών προϊόντων οδήγησε την ελληνική γεωργία στο να γίνει αντιπαραγωγική και να εισάγουμε πια τα περισσότερα προϊόντα διατροφής-συνεισφέροντας και στη διόγκωση του χρέους, αφού το ετήσιο ισοζύγιο των γεωργικών προϊόντων είναι βαθειά αρνητικό όλα τα τελευταία χρόνια - και να χάσουμε την αυτάρκεια στα περισσότερα από αυτά. Η αναδιάρθρωση που πρέπει να γίνει από τους έλληνες αγρότες-στα πλαίσια και της επερχόμενης διατροφικής κρίσης-δεν είναι η στροφή σε εξεζητημένα ανταγωνιστικά προϊόντα, αλλά σε καλλιέργειες που θα εξασφαλίσουν την διατροφική ασφάλεια του πληθυσμού και την αυτάρκεια για τις τοπικές κοινωνίες. Και λόγω αύξησης της ζήτησης των προϊόντων διατροφής στη Ν.Α.Ασία, και λόγω μειωμένης παραγωγής-βλέπε κλιματικές αλλαγές- αλλά και λόγω κερδοσκοπικών παιχνιδιών όσον αφορά στις τιμές τους, η κρίση διατροφής θα ενταθεί τα επόμενα χρόνια. Σκεφτόμενοι παγκόσμια λοιπόν θα πρέπει να δράσουμε τοπικά, ώστε να αποκαταστήσουμε -τουλάχιστον τοπικά- τις παγκόσμιες ανισορροπίες, από τη στιγμή που δεν έχουμε δυνατότητες αρκετές για δράσουμε σε παγκόσμιο επίπεδο.

Γιώργος Κολέμπας

H εξέγερση ζει ανάμεσά μας

γράφει ο Γιώργος Σταματόπουλος

Με τη συνδρομή των νέων ιστορικών της χώρας, που διαβάζουν την Ιστορία με άλλα μάτια, αντικειμενικά όπως αναιδώς ισχυρίζονται, το Πολυτεχνείο αποκτά πλέον τη συμβολική και ιστορική του αίγλη, ανάλογη αυτής της Εθνικής Αντίστασης.

Δεν το ήθελαν αυτό οι καημένοι οι νέοι ιστορικοί· ήθελαν να τινάξουν από πάνω του την αχλύν του θρύλου και του μύθου, να το υποβαθμίσουν, να το υποτιμήσουν, να το λοιδορήσουν.

Κατάφεραν μεν να πείσουν πολλούς της γενιάς του lifestyle ακόμη και να τους φανατίσουν, έδωσαν όμως ταυτόχρονα την ευκαιρία σε αρκετούς από τους πρωταγωνιστές να μιλήσουν με ειλικρίνεια και να αναδείξουν τα πραγματικά γεγονότα.

Το Πολυτεχνείο πλέον στέκεται με αξιοπρέπεια απέναντι στην Ιστορία και την πολιτική-εξεγερσιακή γραμματεία· αληθινό και ολοζώντανο.

Δεν γνωρίζω αν αυτοί οι νέοι ιστορικοί με τη συνδρομή πάντα των πρόθυμων δημοσιογράφων νομίζουν ότι έχουν επιτύχει αυτό που ήθελαν· η κοινωνία, όμως, αποδεικνύει το αντίθετο, διότι κατάλαβε ότι πολλά θαυμαστά συνέβησαν τις μέρες εκείνες (και τις προηγούμενες και τις επόμενες).

Τέτοια που κάνουν τους γονείς αλλά και τα παιδιά να νιώθουν χαρά και περηφάνια για την ύπαρξή του.

Απορώ αν όλοι οι δύσπιστοι και όσοι τους ακολούθησαν (και τους ακολουθούν) έχουν διαβάσει λίγο τον Αριστοτέλη· θα συνειδητοποιούσαν, φαντάζομαι, ότι είναι θύματα της ετερογονίας των σκοπών.

Γι’ αλλού ξεκίνησαν και αλλού βρέθηκαν, οι φτωχοί.

Πλησιάζει μισός αιώνας από την εξέγερση και το Πολυτεχνείο δεν λέει να ξεθωριάσει· βρίσκεται σε υψηλό σημείο στο καθημερινό μας λεξιλόγιο και στη γενικότερη ελληνική γραμματεία: στην ποίηση, το δοκίμιο, τη φιλοσοφία, στις γιορτές και τη συλλογική μνήμη, απαλλαγμένο από υπερβολές και συκοφαντίες, από μυθεύματα και αρνήσεις.

Αυτό είναι που δεν υπολόγισαν οι αρνητές του. Οτι περνώντας ο καιρός το Πολυτεχνείο αποκαθαίρεται και ζωντανεύει.

Μπορεί μεν το σύνθημα «ΕΑΜ - ΕΛΑΣ - Πολυτεχνείο» να είναι μικρής ιστορικής σημασίας (δεν συγκρίνεται η μεγαλειώδης Εθνική Αντίσταση με τη φοιτητική εξέγερση), σε συμβολικό όμως επίπεδο είναι ισοδύναμο· μάλιστα το Πολυτεχνείο ως πιο κοντά στη βιολογική μνήμη θα έλεγα ότι είναι πιο λυσιτελές σε ό,τι αφορά την αντίσταση του καταπιεσμένου και την εξέγερση κατά της τυραννίας.

Ολοι όσοι προσπάθησαν να στιγματίσουν την τεράστια σημασία του Πολυτεχνείου στη νεότερη πολιτική ζωή της χώρας, αλλά και στην αλλοεθνή, κατασκευάζοντας τον μύθο ότι η «γενιά του Πολυτεχνείου» ευθύνεται (!) για τα κακά, στραβά και ανάποδα της χώρας, ότι εξαργύρωσαν τάχα τη συμμετοχή τους με θώκους εξουσίας και άλλα ιλαρά, απλώς είναι αστείοι και ανεύθυνοι.

Προπαντός δεν έχουν ιστορική συνείδηση (και ματιά).

Στην προσπάθειά τους δε να μολύνουν με τον φανατισμό τους την Ιστορία καταφέρνουν απλώς να πάψει η αγιοποίηση του Πολυτεχνείου.

Αλλά αυτό, ούτως ή άλλως, έπρεπε να επέλθει από μόνο του, διότι δεν έχει σχέση με την αλήθεια (την όποια αλήθεια) της Ιστορίας.

Η εξέγερση θα είναι πάντα επίκαιρη· το νόημά της δεν χάνεται τουλάχιστον για εκείνους που βλέπουν την υποταγή και τον εφησυχασμό σαν αποτροπαϊκά σύμβολα, που δεν παραδίδονται αμαχητί όπως μερικοί μερικοί, ψευδοαριστεροί και παρατρεχάμενοι.

Οι πρώτοι, ευτυχώς, είναι πολλοί· οι δεύτεροι δεν παραδίδουν, απλώς, τα όπλα της εξουσίας.

Ας μην εφησυχάζουν· η εξέγερση βρίσκεται (ζει) πάντα ανάμεσά μας.

Δημοκρατία με ψιλά γράμματα

γράφει ο Λευτέρης Κουγιουμτζής

«Το τρομοκρατικό χτύπημα στο Παρίσι είναι χτύπημα αποτρόπαιο και ύπουλο για όλους τους λαούς της Ευρώπης. Η ασφάλεια των πολιτών είναι προϋπόθεση της Δημοκρατίας. Και η φύλαξη των συνόρων είναι πλέον όρος ύπαρξης για τις δημοκρατικές κοινωνίες».

Τόσες φορές τη διάβασα τη δήλωση του Αντώνη Σαμαρά για την τρομοκρατική επίθεση στο Παρίσι, που σχεδόν την αποστήθισα. Μέσα στις τρεις αράδες της συμπυκνώνει όλο τον ζόφο των καιρών.

«Αποτρόπαιο και ύπουλο» το χτύπημα, μόνο όμως «για τους λαούς της Ευρώπης».

Οι υπόλοιποι δεν ενδιαφέρουν, δεν αξίζουν καν ούτε μιας λιτής αναφοράς. Πέρα από τα σύνορά της, γαία πυρί μιχθήτω.

Η λογική της Ευρώπης ως κλειστού κλαμπ που διαφυλάττει την επίπλαστη ευδαιμονία της αγνοώντας τον γεωγραφικό της περίγυρο και το παγκόσμιο στερέωμα ή, ακόμα χειρότερα, που την οικοδομεί σε βάρος του.

Η Ευρώπη της εσωστρέφειας, που εδράζει τάχα την ισχύ της στον οικονομικό επεκτατισμό. Καταδικασμένη μια τέτοια Ευρώπη να την καταβροχθίσει ο παγκόσμιος καιάδας.

Οσο δεν εξάγει ανθρωπισμό, όσο δεν αναδεικνύει την αξία της ανθρώπινης ζωής και του πνεύματος, όσο βυθίζεται στον υλισμό και περιχαρακώνεται μέσα σε κάστρα και οχυρά για να προστατευτεί απ’ τα θεριά που είτε εξέθρεψε είτε ανέχτηκε στην πίσω της παγκόσμια αυλή, τόσο θα φυλλορροεί και θα αιμορραγεί, μέχρι τον επιθανάτιο ρόγχο της.

Εξωστρέφεια ιδανικών χρειάζεται η Ευρώπη. Ο ουμανισμός, η κατανόηση και η ανεκτικότητα, η μόνη της πραγματική ισχύς· δίχως αυτά, κανένα λόγο ύπαρξης δεν έχει.

«Η ασφάλεια των πολιτών», συνεχίζει ο συντάκτης, «προϋπόθεση της Δημοκρατίας».

Σε δημοκρατία με αστερίσκους, προϋποθέσεις, υποσημειώσεις, όρους και δυσανάγνωστα ψιλά γράμματα, όχι απλά δεν αρμόζει δέλτα κεφαλαίο, αλλά και τα υπόλοιπα γράμματα χάνουν την αξία τους.

Δεν ορίζεται δημοκρατία με προϋποθέσεις, η δημοκρατία είναι προϋπόθεση των πάντων· ή τουλάχιστον ο αγώνας για την πλήρωση της ουτοπίας της.

Ασφάλεια χωρίς δημοκρατία δεν νοείται, κι ούτε πολίτες υπάρχουν παρά μονάχα υπήκοοι.

Η δημοκρατία θέλει ρίσκο, αγώνα, έκθεση, συμμετοχή, ευθύνη και επαγρύπνηση κι όχι βολή, νωθρότητα και ραθυμία, ούτε προστάτες και άνωθεν εγγυητές.

Μα τι εξαίσια ευκαιρία δίνει ο τρόμος για να μπουν προϋποθέσεις στο ανυπότακτο πολίτευμα!

«Η φύλαξη των συνόρων», τέλος, «όρος ύπαρξης για τις δημοκρατικές κοινωνίες».

Η φύλαξη· όχι ο έλεγχος και η εφαρμογή αποδεκτών και απαραίτητων κανόνων στη διέλευση. Που σημαίνει πάλι φόβος και εσωστρέφεια.

Ο φόβος του πλησίον, του παραπέρα, του διαφορετικού και του αγνώστου, ως όρος ύπαρξης για τη δημοκρατία! Υπαρξη εκπορευόμενη από τον φόβο. Οπως στα άγρια θηρία που ξεσκίζουν τις σάρκες τους και κατατρώγονται αναμεταξύ τους και που με την πρώτη ευκαιρία κατασπαράσσουν τον πιο αδύναμο, κινούμενα ενστικτωδώς μονάχα από φόβο.

Κι αυτός είναι ο δρόμος του συντάκτη, για να οικοδομήσουμε μιαν άλλη Ευρώπη.

Ας μείνει ήσυχος ο κύριος Σαμαράς· αυτή την «άλλη» Ευρώπη που οραματίζεται, την έχουμε ήδη κατακτήσει.

Οι Anonymous χάκαραν 5.500 λογαριασμούς Twitter του Ι.Κ.

Πάνω από 5.500 λογαριασμούς στον ιστότοπο κοινωνικής δικτύωσης Twitter που συνδέονται με την οργάνωση Ισλαμικό Κράτος χάκαραν οι Anonymous, η οργάνωση διαδικτυακής πειρατείας.

Με μήνυμά της, η οργάνωση που έχει κηρύξει πόλεμο κατά των τζιχαντιστών μετά τις τρομοκρατικές επιθέσεις στο Παρίσι, επιβεβαίωσε σήμερα ότι χάκαρε τους λογαριασμούς.

«Χακάραμε περισσότερους από 5.500 λογαριασμούς του Ισλαμικού Κράτους» γράφει το μήνυμα, ωστόσο δεν διευκρινίστηκε ο τρόπος των κυβερνοεπιθέσεων.

Μάλιστα οι Anonymous δημοσίευσαν τον σχετικό κατάλογο σε ένα φόρουμ με την ετικέτα #daeshbags, που παραπέμπει στην αγγλική υβριστική λέξη «douchebag», που σημαίνει σκουπίδι.

Λίγο αργότερα, βέβαια, αναρτήθηκε ένα μήνυμα μέσω της εφαρμογής ανταλλαγής μηνυμάτων Telegram, με το οποίο γινόταν έκκληση στους υποστηρικτές του Ισλαμικού Κράτους να προστατεύσουν τους λογαριασμούς τους.

«Οι χάκερ Anonymous απειλούν (…) ότι θα εξαπολύσουν μια ευρεία επιχείρηση εναντίον του Ισλαμικού Κράτους (ηλίθιοι)» έγραφε.

Πηγή

Η Ώρα του Αγρότη: Πανελλαδικό συλλαλητήριο αγροτών στο Σύνταγμα

Στην πλατεία Συντάγματος θα πραγματοποιηθεί την Τετάρτη το Πανελλαδικό συλλαλητήριο αγροτών και κτηνοτρόφων οι οποίοι διαμαρτύρονται για τον τρόπο φορολόγησής τους αλλά και τις αλλαγές που επίκεινται στο ασφαλιστικό.

Το συλλαλητήριο θα πραγματοποιηθεί στις 11:00 π.μ. στην πρωτεύουσα και αντιπροσωπεία των αγροτών πρόκειται να επιδώσει ψήφισμα στο υπουργείο Οικονομικών αλλά και στη Βουλή.

Ο συντονιστής της Πρωτουβουλίας Αγροτών Θοδωρής Παπακωνσταντίνου ανέφερε στο ΑΠΕ ότι: «Μόνο από την κεντρική και δυτική Μακεδονία κατεβαίνουμε με περισσότερα από 40 λεωφορεία. Ακόμη το παρόν θα δώσουν στο συλλαλητήριο αγρότες και από την Ήπειρο, τη Θεσπρωτία, την Πελοπόννησο και την Κρήτη».

Στο συλλαλητήριο των αγροτών θα λάβουν μέρος και η Πανελλαδική Ομοσπονδία Παραγωγών Αγροτικών Προϊόντων Λαϊκών Αγορών, η προσυγκέντρωση των οποίων θα γίνει στις 9:00 στην Πλατεία Βάθης έξω από το κτίριο του υπουργείου Αγροτικής Ανάπτυξης.

Επίσης στη συγκέντρωση θα συμμετέχει και η Πανελλήνια Ομοσπονδία Πωλητών Λαϊκών Αγορών, τα μέλη της οποίας θα συγκεντρωθούν στις 10:00 π.μ. στην Πλατεία Κάνιγγος.

Πηγή

Γιατί πετάγαμε την αγροτική μας παραγωγή στις χωματερές

του Κοσμά Μαρινάκη*

Το τελευταίο διάστημα η συζήτηση για την δραματική κατάσταση στην πρωτογενή παραγωγή στην Ελλάδα έχει περάσει στο επίκεντρο του πολιτικού διαλόγου. Δεν είναι λίγοι αυτοί που κατηγορούν την Ευρωπαϊκή Ένωση για τον μαρασμό της ελληνικής γεωργίας. 

Οι παρακάτω απλές ερωτήσεις-απαντήσεις κάνουν σαφές το πώς ακριβώς έγιναν τα πράγματα.

1. Είναι αλήθεια πως πετάγαμε φρέσκα φρούτα στις χωματερές;
Δυστυχώς ναι. Όχι πολλά χρόνια πριν, η χώρα μας είχε σημαντική αγροτική παραγωγή. Σε κάποια προϊόντα παραγάγαμε πλεονασματικές ποσότητες με αποτέλεσμα τις αποτροπιαστικές εικόνες να θάβονται χιλιάδες τόνοι εξαιρετικής ποιότητας φρούτων στις χωματερές. Αυτό όμως συμβαίνει σε πολλές περιπτώσεις και όχι μόνο στη χώρα μας.

2. Μα τα φρούτα αυτά δεν έφτασαν ποτέ στις αγορές, πως γίνεται να αποτελούν πλεονάσματα;
Οι ποσότητες αυτές δεν ήταν πλεονασματικές υπό την έννοια ότι περίσσεψαν από κάποια αγορά. Ο όρος «πλεονασματικός» χρησιμοποιείται πολλές φορές στην οικονομική ανάλυση για να εκφράσει ποσότητες που αν διοχετευτούν στις αγορές θα προκαλέσουν δυσάρεστες συνέπειες.

3. Γιατί όμως έπρεπε να τα πετάμε;
Όντως ακούγεται φρικτό. Από οικονομικής σκοπιάς όμως οι αγορές γεωργικών προϊόντων έχουν ιδιαίτερα γνωρίσματα σε σχέση με τις αγορές των υπόλοιπων αγαθών. Για να κατανοήσουμε το «γιατί» πρέπει πρώτα να καταλάβουμε τις ιδιάζουσες συνθήκες ζήτησης και προσφοράς των αγροτικών προϊόντων.

4. Τι κάνει τα αγροτικά προϊόντα να έχουν διαφορετική ζήτηση από τα υπόλοιπα;
Η ζήτηση των αγροτικών προϊόντων παρουσιάζει μια σημαντική ιδιαιτερότητα: η ζητούμενη ποσότητα αγροτικών προϊόντων δεν ανταποκρίνεται ιδιαίτερα στις αλλαγές των τιμών. Αυτό σημαίνει πως, αν για παράδειγμα, μια οικογένεια αγοράζει συνήθως 5 κιλά πορτοκάλια την εβδομάδα με τιμή 1 ευρώ το κιλό, η οικογένεια αυτή δεν θα αυξήσει σημαντικά την ποσότητα που καταναλώνει αν η τιμή πέσει στα 0.2 ευρώ. Μπορεί στη νέα τιμή να αγοράζει λίγο παραπάνω, ας πούμε 6 κιλά, αλλά κανείς δεν περιμένει πως επειδή υποπενταπλασιάστηκε η τιμή, θα πενταπλασιαστεί η ζητούμενη ποσότητα. Το φαινόμενο αυτό εντοπίζεται και σε άλλα προϊόντα αλλά στις αγροτικές αγορές το συναντάμε πολύ εντονότερο.
Έχει ιδιαίτερη σημασία να καταλάβουμε το αποτέλεσμα αυτής της ιδιόμορφης ζήτησης στην πρόσοδο του παραγωγού. Στην τιμή του 1 ευρώ, η συνολική δαπάνη μας για πορτοκάλια ήταν 5 ευρώ, ενώ με την τιμή στο 0.20 η συνολική δαπάνη είναι 1.2 ευρώ. Από την πτώση της τιμής, λοιπόν, ο παραγωγός θα απολέσει μεγάλο μέρος της προσόδου του.
Από αυτό καταλαβαίνουμε πως στην αγροτική πολιτική είναι ζωτικό για τον παραγωγό να συγκρατούνται οι τιμές πάνω από κάποιο βιώσιμο επίπεδο, ειδικά αφού τα κόστη της παραγωγής είναι σταθερά και ανεξάρτητα από την τιμή που θα διαμορφωθεί στην αγορά όταν τα προϊόντα θα έχουν ήδη παραχθεί.

5. Και η προσφορά αυτών των προϊόντων είναι ιδιόμορφη;
Για τα περισσότερα βιομηχανικά προϊόντα, η παραγωγή κάθε περιόδου μπορεί να ρυθμιστεί ανάλογα με τις προσδοκίες του παραγωγού για τις μελλοντικές συνθήκες της αγοράς. Στον αγροτικό τομέα όμως, και ιδιαίτερα στην παραγωγή φρούτων που προέρχονται από μακρόβια δέντρα, αυτό δεν μπορεί να συμβεί. Μια πορτοκαλιά, λόγου χάρη, χρειάζεται 4 με 6 χρόνια προτού φτάσει σε ηλικία καρποφορίας, ενώ πολλά από τα πορτοκάλια που φτάνουν στο πιάτο μας προέρχονται από δέντρα που έχουν καλλιεργηθεί πριν από δεκαετίες.
Αν ο παραγωγός χρειαστεί να αυξήσει την ποσότητα παραγωγής ίσως να απαιτηθούν χρόνια. Αν πάλι πρέπει να την μειώσει προσωρινά, δεν μπορεί απλά να… «κατεβάσει τον διακόπτη λειτουργίας» του δέντρου.

6. Πως επηρεάζονται οι τιμές από την αλληλεπίδραση της προσφοράς και της ζήτησης;
Όπως είπαμε και παραπάνω το σημαντικότερο στοιχείο στις αγροτικές αγορές είναι η διατήρηση των τιμών.
Στα μη αγροτικά προϊόντα αυτό επιτυγχάνεται σχετικά εύκολα και με αυτόματο τρόπο από την ίδια την αγορά.
Στην γεωργική παραγωγή όμως δεν γίνεται. Για παράδειγμα, ένας παραγωγός μπορεί να περιμένει μια κακή χρονιά για τις πωλήσεις –ας πούμε λόγω ενός εμπάργκο ή κάποιας κρίσης. Ταυτόχρονα, είναι δυνατόν η φετινή σοδιά του να είναι εξαιρετικά πλούσια λόγω ευνοϊκού καιρού. Σε αυτή την περίπτωση, η περιορισμένη ζήτηση σε συνδυασμό με την μεγάλη προσφορά θα οδηγήσει την τιμή σε πτώση και συνεπώς, όπως είδαμε και παραπάνω, ο παραγωγός μπορεί να καταλήξει με μεγάλη ζημία.

7. Και πως λύνεται αυτό το πρόβλημα;
Είναι αναγκαία η ρυθμιστική παρέμβαση του κράτους μέσω της αγροτικής πολιτικής. Ακόμη και οι πιο «φιλελεύθερες» κυβερνήσεις ανά τον κόσμο αναγνωρίζουν την ανάγκη ρύθμισης των πρωτογενών αγορών. Κύριος σκοπός της αγροτικής πολιτικής είναι να διασφαλίζεται η βιωσιμότητα του κλάδου συγκρατώντας τις τιμές σε προκαθορισμένα όρια. Η Ευρωπαϊκή αγροτική πολιτική έχει πάει ένα βήμα παρακάτω.

8. Άρα (και) η αγροτική μας πολιτική υπαγορεύεται από την Ευρώπη;
Η αγροτική πολιτική ήταν η πρώτη πολιτική που υπαγορεύτηκε από την Ένωση. Για την ακρίβεια, η ύπαρξη αγροτικής πολιτικής, κοινής για όλη την Ευρώπη, ήταν ένας από τους βασικούς λόγους που ιδρύθηκε η Ευρωπαϊκή Ένωση.
Από το 1962 οι Ευρωπαίοι ηγέτες αντελήφθησαν ότι το να έχουν μια ενιαία πολιτική θα ήταν σαφώς προτιμότερο από το να έχει κάθε κράτος-μέλος τη δική του. Εφάρμοσαν λοιπόν την ΚΑΠ, την Κοινή Αγροτική Πολιτική (CAP), η οποία ισχύει ακόμη και σήμερα.

9. Γιατί αυτή η πολιτική έπρεπε να είναι «κοινή»;
Βασικός στόχος της ΚΑΠ ήταν ο συντονισμός της παραγωγής, ώστε να κρατούνται οι τιμές σταθερές, όχι μόνο σε εθνικό αλλά και σε ευρωπαϊκό επίπεδο. Μην ξεχνάτε πως η στήριξη των τιμών είναι το ζητούμενο σε κάθε αγροτική πολιτική και με το ελεύθερο εμπόριο, ενδοευρωπαϊκές διαφορές πολιτικής θα δημιουργούσαν αθέμιτο ανταγωνισμό μεταξύ των κρατών-μελών.

10. Και πως καταλήξαμε να πετάμε τα φρούτα μας στις χωματερές;
Για να σταθεροποιηθούν οι αγροτικές αγορές απαιτούνταν ο δραστικός έλεγχος τυχόν πλεονασμάτωνπου θα δημιουργούσαν πτωτικές πιέσεις στις τιμές. Για να γίνει αυτό τα πλεονάσματα δεν θα έπρεπε να φτάσουν ποτέ στις αγορές.
Υπάρχουν πολλοί τρόποι περιορισμού των πλεονασμάτων. Οι ευκολότεροι και συνηθέστεροι είναι οι εξής δύο:
– καταστροφή των πλεονασματικών ποσοτήτων,
– επιδοτήσεις για αποχή από την παραγωγή.
Και οι δύο μέθοδοι είναι δυστυχώς θλιβερές και, πράγματι, δεν είναι δυνατόν να ακούγεται σωστό να πετάμε φαγητό την ώρα που υπάρχουν συμπολίτες που πεινούν.

11. Ωραία, αφού αυτό υποτίθεται ήταν καλό για τον παραγωγό, πως φτάσαμε στο μαρασμό της ελληνικής γεωργίας;
Για να είμαστε ξεκάθαροι, ο αγροτικός τομέας δεν μπορεί να επιβιώσει πουθενά στον πλανήτη χωρίς αγροτική πολιτική. Αγροτική πολιτική έπρεπε να υπάρξει.
Η ΚΑΠ ήρθε να λύσει προβλήματα αλλά, ως επεμβατική μέθοδος, ήταν επόμενο να δημιουργήσει παράπλευρες απώλειες. Στην περίπτωση της Ελλάδας, οι παρενέργειες ήταν χειρότερες από την ασθένεια.

12. Μα, θέλει πολύ μυαλό να καταλάβει κανείς πως αν σε πληρώνουν να μην παράγεις, κάποτε θα καταστραφεί η παραγωγική σου δυνατότητα;
Η ΚΑΠ δεν έλεγε στους αγρότες να μην παράγουν τίποτε. Τους έλεγε να μην παράγουν συγκεκριμένα προϊόντα που ήταν πλεονασματικά.
Το λάθος έγινε στο ότι Η ΚΑΠ εφαρμόστηκε στην Ελλάδα, από τους δικούς μας πολιτικούς, με τρόπο που δημιουργούσε παραπλανητικά κίνητρα στους Έλληνες αγρότες. Ως εκ τούτου, ήταν αναμενόμενο τα αποτελέσματά της να είναι καταστροφικά για τη γεωργία μας.

13. Ποια ήταν τα παραπλανητικά κίνητρα;
Πολλές από τις πολιτικές της ΚΑΠ οδήγησαν στα αντίθετα αποτελέσματα λόγω του αρχέγονου διαρθρωτικού προβλήματος της ελληνικής οικονομίας: της αδράνειας του ελεγκτικού μηχανισμού.
Όταν, για παράδειγμα, οι παραγωγοί έπαιρναν επιδοτήσεις «ανά τόνο» για να μειώσουν την παραγωγή ροδάκινων, αυτοί ξερίζωναν άλλες σοδιές που δεν ήταν πλεονασματικές, με σκοπό να καλλιεργήσουν ακόμη περισσότερα ροδάκινα (!), το πέταγμα των οποίων στις χωματερές επιδοτούνταν. Ως εκ τούτου, σήμερα, εισάγουμε ακόμη και… κουνουπίδια.

14. Πως θα μπορούσε το πέταγμα των φρούτων να φέρει ανάπτυξη στη γεωργία;
Η καταστροφή πλεονασματικών παραγωγών δεν προβλεπόταν, και δεν έπρεπε, να συνεχιστεί μακροχρόνια.
Το σκεπτικό της ΚΑΠ ήταν πως οι επιδοτήσεις για μείωση της παραγωγής θα εφαρμοζόταν προσωρινά για να κρατήσει το αγροτικό εισόδημα σε βιώσιμο επίπεδο μέχρι ο κλάδος να κάνει ένα εκ των δύο:
– Να ανοίξει άλλες αγορές ώστε να μεγαλώσει η ζήτηση και οι επιπλέον ποσότητες να απορροφηθούν.
– Να μπορέσει να προσανατολιστεί σε άλλες, ελλειμματικές παραγωγές.

15. Τι άλλες αγορές θα μπορούσαν να ανοίξουν; Εξαγωγές;

Δεν είναι μόνο οι εξαγωγές των πρωτογενών προϊόντων καθεαυτών. Τα αγροτικά προϊόντα μπορούν και να μεταποιηθούν. Αντί για φρούτα μπορούν να εξαχθούν κομπόστες, χυμοί, εκχύλισμα, έλαια, αρώματα, φυτικά πρόσθετα, φυσικά καλλυντικά, αποξηραμένοι καρποί κι ένα σωρό άλλα αγροτικά παραπροϊόντα. Κάτι τέτοιο θα μπορούσε να δημιουργήσει μεγαλύτερα κέρδη από ότι τα νωπά φρούτα για τον ιδιωτικό τομέα, θέσεις εργασίας για την οικονομία και να βελτιώσει το εμπορικό ισοζύγιο της χώρας.
Ο έλεγχος των πλεονασμάτων πετώντας τα στις χωματερές έδινε τον απαραίτητο χρόνο για να δημιουργηθούν οι κατάλληλες υποδομές εκμετάλλευσης της αγροτικής μας παραγωγής.

16. Γιατί, λοιπόν, δεν το κάναμε αυτό;
Οι ελληνικές αναπτυξιακές πολιτικές στη μεταποίηση δεν ήταν ποτέ αποτελεσματικές. Η Ελλάδα διέθετεποιοτική πρώτη ύλη καθώς επίσης και τον σπανιότερο παραγωγικό συντελεστή για να παράγει ανώτερης ποιότητας προϊόντα: το εργατικό δυναμικό υψηλού επιπέδου. Για να σχηματιστεί όμως βιομηχανία αιχμής που θα απορροφήσει την πρωτογενή παραγωγή, απαιτείται στήριξη από την πολιτεία. Όλοι ξέρουμε τον τρόπο με τον οποίο αυτή η στήριξη δόθηκε και που πήγε.

17. Γιατί δεν εξάγουμε τα προϊόντα μας τουλάχιστον νωπά, δεν είναι καλύτερο από να τα πετάμε;
Η βασικότερη προϋπόθεση για εξαγωγές είναι η ανάπτυξη ενός δικτύου -ενός πολύπλοκου σχεδιασμού, δηλαδή, για το πώς το εξαγόμενο προϊόν θα διοχετεύεται στα σημεία πώλησης στο εξωτερικό. Η εξαγωγή δεν συνίσταται μόνο στην αποστολή του εμπορεύματος. Μιλάμε για διαπραγματεύσεις, logistics, εφοδιαστικές αλυσίδες, αποθήκευση, lobbying, διαφήμιση, προστασία προέλευσης και πολλές άλλες παραμέτρους.
Ένα εξαγωγικό δίκτυο δεν μπορεί να δημιουργηθεί από μόνο μια εταιρεία ή για ένα μόνο προϊόν. Απαιτείκεντρικό σχεδιασμό και συνεπώς πάλι η πολιτεία θα πρέπει να το βοηθήσει. Όπως αντιλαμβάνεστε, στην περίπτωση της χώρας μας ο Έλληνας εξαγωγέας «παλεύει» μόνος του.

18. Ναι αλλά εξάγουμε κάποια προϊόντα…
Εξάγουμε όντως κάποια προϊόντα. Όμως μη έχοντας δικό μας δίκτυο, τα ελληνικά προϊόντα κορυφαίας ποιότητας αφήνουν περισσότερα κέρδη στους διεθνείς μεσάζοντες, τα δίκτυα των οποίων χρησιμοποιούμε, παρά στους ντόπιους παραγωγούς.
Χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι το ελαιόλαδο. Τα ράφια των σούπερ μάρκετ της Αμερικής και της Ευρώπης είναι γεμάτα από μικρά πολυτελή μπουκαλάκια ιταλικού ελαιόλαδου, που όμως παράγεται από ελληνικές ελιές. Από τα 6-8 δολάρια που πωλούνται τα 250 ml «ιταλικού» επώνυμου ελαιόλαδου είναι ζήτημα να φτάνουν μερικά σεντς στον Έλληνα εξαγωγέα ελιάς. Τα υπόλοιπα κέρδη μένουν στο ιταλικό δίκτυο προώθησης των εξαγωγών.

19. Τελικά, ποιος κατέστρεψε την ελληνική γεωργία;
Όχι η ΚΑΠ. Την κατέστρεψε το ότι η ελληνική πολιτεία δεν στάθηκε ποτέ δίπλα στον αγρότη. Ότι ποτέ δεν έκανε έλεγχο που πάνε οι επιδοτήσεις και τα δάνεια. Ότι ποτέ δεν εφάρμοσε ένα οργανωμένο σχέδιο αναδιοργάνωσης κι εκσυγχρονισμού του πρωτογενούς τομέα.
Η εικοσαετία 1980-2000 ήταν η εποχή που «έπεσαν» τα περισσότερα χρήματα από ποτέ στην ελληνική γεωργία. Δυστυχώς δεν έπιασαν τόπο γιατί οι εκάστοτε κυβερνήσεις τα έδωσαν στα λάθος χέρια, για τους λάθος σκοπούς.

20. Κι αυτά που λέγονται πως η ΕΕ κατέστρεψε την ελληνική αγροτική παραγωγή σκοπίμως;
Δεν μπορώ να δω πως κάτι τέτοιο είναι δυνατόν να ευσταθεί. Τα προϊόντα που πετάχτηκαν είχαν κατ’ ουσία πρώτα αγοραστεί από την ΕΕ στις κανονικές τους τιμές. Οι επιδοτήσεις για να μην γίνουν συγκεκριμένες παραγωγές δεν απαγόρευαν άλλες πιο ανταγωνιστικές. Επιπρόσθετες επιδοτήσεις για την ανάπτυξη υποδομών όντως δόθηκαν από την ΕΕ. Αν τα κεφάλαια αυτά είχαν αξιοποιηθεί σωστά, η Ελλάδα θα ήταν σήμερα ανάμεσα στις πιο ανεπτυγμένες αγροτικά χώρες του κόσμου. Πάνω απ’ όλα, θα είχε «πραγματική οικονομία» και δεν θα πουλούσε μόνο «ήλιο και θάλασσα». Δεν αξιοποιήθηκαν όμως.

21. Η Ευρώπη δηλαδή δεν είχε κανένα μερίδιο στην καταστροφή;
Η ΚΑΠ ως επεμβατική πολιτική είχε σοβαρά ελαττώματα. Αυτό αποδεικνύεται και από το ότι τα τελευταία 50 χρόνια μεταρρυθμιζόταν σοβαρά ανά πενταετία κατά μέσο όρο.
Στην πραγματικότητα, όμως, αυτή η πολιτική ποτέ δεν εφαρμόστηκε πλήρως από την ελληνική πολιτεία. Σε άλλες χώρες η πολιτική αυτή πέτυχε με το παραπάνω.

22. Γιατί εκεί πέτυχε;
Γιατί σε αυτές τις χώρες η αγροτική παραγωγή είχε οργανωθεί -με τη βοήθεια της πολιτείας πρωτίστως- σε μεγάλες παραγωγικές μονάδες, όπου οι επικεφαλής είχαν οικονομική κατάρτιση και μπορούσαν να στρέψουν τα χρήματα σε επενδύσεις.

Στις ΗΠΑ για παράδειγμα, οι συνεταιρισμοί (που στην Ελλάδα ακόμη αναπτύσσονται) θεωρούνται απαρχαιωμένη μορφή οργάνωσης της παραγωγής. Στις ανεπτυγμένες γεωργικά οικονομίες οι αγρότες έχουν συστήσει ανώνυμες εταιρίες στις οποίες έχουν εκχωρήσει τη γη τους με αντάλλαγμα μετοχές. Αυτό τους έχει δώσει τη δυνατότητα να απασχολούν επαγγελματίες υψηλού επιστημονικού επιπέδου σε όλα τα πόστα (γεωπόνους, τεχνολόγους, οικονομολόγους, μάνατζερ), να καταμερίζουν την εργασία, να έχουν πρόσβαση σε μοντέρνες μεθόδους χρηματοδότησης, να κάνουν διαφήμιση και να έχουν επιρροή. Τους επιτρέπει επίσης να ασφαλίζουν τις παραγωγές τους, να εισπράττουν μέρισμα από τα κέρδη αλλά και μισθό και ασφάλιση από την προσωπική τους εργασία.

23. Και στην Ελλάδα γιατί δεν βρέθηκαν κάποιοι να κάνουν το ίδιο;
Κατ’ αρχήν να ξεκαθαρίσουμε πως δεν μιλάμε για μεγάλες εταιρίες που θα έρθουν να εξαγοράσουν τα πάντα στον αγροτικό τομέα. Λέμε να οργανωθούν οι ίδιοι οι αγρότες σε εταιρίες. Δυστυχώς, όσες φορές επιχειρήθηκε αυτό, έγιναν πασιφανείς προσπάθειες να υπάρξει κομματικός προσανατολισμός.

24. Οι Έλληνες αγρότες δεν έχουν ευθύνη για τη σημερινή κατάσταση;
Οι περισσότεροι από τους Έλληνες αγρότες δεν έμαθαν ποτέ το πραγματικό σκεπτικό της ΚΑΠ.
Ως εκ τούτου, πολλοί παραγωγοί έπαιρναν χρήματα που δεν ήξεραν από πού προέρχονταν και για ποιά χρήση προορίζονταν. Άλλοι πάλι που κι αυτοί έπαιρναν, ήξεραν καλά το πώς και το γιατί, αλλά… δεν ήταν παραγωγοί.

*Ο Κοσμάς Μαρινάκης είναι επίκουρος καθηγητής οικονομικής στο Οικονομικό Πανεπιστήμιο Μόσχας (Higher School of Economics).

 

«Σκληρός» Άσαντ: Αν θέλει πληροφορίες η Γαλλία, ας συνεργαστεί μαζί μου

Η Συρία θα μοιραστεί πληροφορίες που συγκεντρώνουν οι μυστικές υπηρεσίες της με την Γαλλία, αλλά μόνο αν το Παρίσι αλλάξει την πολιτική του στην περιοχή, δήλωσε ο Σύρος πρόεδρος Μπασάρ αλ Άσαντ σε συνέντευξη του στο γαλλικό περιοδικό Valeurs Actuelles.

«Εάν η γαλλική κυβέρνηση δεν επιδείξει σοβαρότητα στην μάχη της ενάντια στην τρομοκρατία, δεν θα χάσουμε το χρόνο μας συνεργαζόμενοι με μια χώρα, μια κυβέρνηση ή έναν θεσμό που υποστηρίζει την τρομοκρατία», δήλωσε στη συνέντευξη, που παραχώρησε μία ημέρα μετά τις επιθέσεις της Παρασκευής στο Παρίσι.

«Θα πρέπει πρώτα να αλλάξουν την πολιτική ώστε να βασίζεται σε ένα κριτήριο: Να γίνουν μέρος μιας συμμαχίας χωρών η οποία μάχεται και μόνο ενάντια στην τρομοκρατία και όχι να υποστηρίζουν τρομοκράτες», σημείωσε.

Ο Άσαντ επανέλαβε πως είναι έτοιμος να λάβει μέρος σε μια διεθνή συμμαχία ενάντια στην τρομοκρατία, ενώ εξάλλου υπενθύμισε εναπόκειται στο συριακό λαό να αποφασίσει το μέλλον του στις κάλπες.

Η συμμαχία με Κατάρ ή Σαουδική Αραβία

«Αυτό που συμβαίνει είναι τρομερό. Η Γαλλία δεν μπορεί να καταπολεμήσει την τρομοκρατία, καθώς θα συμμαχήσουν Κατάρ ή τη Σαουδική Αραβία» είπε μεταξύ άλλων, Άσαντ.

Η Συρία είναι το τελευταίο κοσμικό κράτος στην περιοχή

«Το ζήτημα της αποχώρησης μου [από την εξουσία] δεν μπορεί να τεθεί σε διεθνή διαβούλευση εξαρτάται αποκλειστικά από τη βούληση του λαού και της Συρίας και του κοινοβούλιου. Εκείνοι που θέλουν να καταστρέψουν τη Συρία, θέλουν να καταστρέψουν το τελευταίο κοσμικό κράτος στην περιοχή. Το κοσμικό κράτος είναι η ταυτότητά μας. Είναι ουσιώδες για την Εγγύς Ανατολή».

«Η Δύση είναι τυφλή ως προς το τι συμβαίνει στην Τουρκία. Οι Τούρκοι υποστηριζόμενοι από τη Daech στέλνουν στη Δύση εκατομμύρια μεταναστών. Οφείλετε να αναρωτηθείτε για τις υστερόβουλες κινήσεις του Ερντογάν. Όταν κοιτάζω την κατάσταση που επικρατεί συμπεραίνω ότι ο Πούτιν είναι ο μόνος υπερασπιστής του χριστιανικού πολιτισμού, στην οποία μπορούμε να στηριχθούμε». 

Πηγή

Συναγερμός στο Αννόβερο: Ετοίμαζαν βομβιστικές επιθέσεις σε τρία σημεία!

Σε κατάσταση πανικού βρίσκονται άπαντες στο Αννόβερο της Γερμανίας καθώς μετά την ματαίωση του ποδοσφαιρικού φιλικού αγώνα Γερμανία - Ολλανδία, εκκενώθηκε και συναυλιακός χώρος!

Το γήπεδο της πόλης εκκενώθηκε καθώς βρέθηκε βαλίτσα στην οποία υπήρχε η υποψία ότι υπάρχει βόμβα, καθώς έφτασε τέτοια πληροφορία στις Αρχές. Μάλιστα, σταμάτησε και η λειτουργία των τρένων προς το γήπεδο και έτσι οι πολίτες έφευγαν με τα πόδια.

Επίσης, σύμφωνα με πληροφορίες, κοντά στο γήπεδο βρέθηκε και φορτηγάκι το οποίο ήταν... καμουφλαρισμένο ως ασθενοφόρο και είχε εκρηκτικά.

Την ίδια ώρα η ίδια απειλή για βόμβα και στον συναυλιακό χώρο TUI Arena (χωρητικότητας 14.000 θέσεων) που θα έπαιζε συγκρότημα («Sohne Mannheims») και επίσης εκκενώθηκε, σύμφωνα με το γερμανικό πρακτορείο ειδήσεων, το οποίο επικαλείται τον αρχηγό της αστυνομίας στο Αννόβερο.

Η αστυνομία και ο επικεφαλής της τόνισε ότι «υπάρχει σοβαρή απειλή για την πόλη», ενώ πρόσθεσε ότι στο γήπεδο εντοπίστηκε συσκευή προορισμένη για να εκραγεί. Στο γήπεδο επρόκειτο να βρίσκεται και η Γερμανίδα Καγκελάριος Ανγκελα Μέρκελ η οποία ειδοποιήθηκε να μην προσέλθει, λόγω της απειλής. Μαζί της θα ήταν πολλά μέλη του γερμανικού υπουργικού συμβουλίου, όπως και δύο Ολλανδοί υπουργοί. Οι παίκτες των δύο ομάδων μεταφέρθηκαν σε ασφαλείς τοποθεσίες, χωρίς να αποκαλυφθούν ποιες είναι.

Αργά το βράδυ το CNN μετέδωσε ότι υπήρχε ύποπτη συσκευή και στον σιδηροδρομικό σταθμό της πόλης.

Πληροφορίες από τη Γαλλία

Σύμφωνα με την Bild, η αστυνομία αποφάσισε τη ματαίωση του ποδοσφαιρικού αγώνα μετά από πληροφορίες που έλαβε από τις γαλλικές μυστικές υπηρεσίες.

Υπήρχαν πληροφορίες περίπου 30 ώρες πριν από τη διεξαγωγή της αναμέτρησης ότι μία ομάδα γνωστή ως «Βορειοαφρικανοί» σχεδίαζαν επίθεση στον αγώνα, χρησιμοποιώντας αυτόματα όπλα και γιλέκα με εκρηκτικά στις εισόδους του σταδίου, αναφέρει η γερμανική εφημερίδα.

Απόφαση ενώ η Μέρκελ ήταν στον αέρα

Η απόφαση για τη ματαίωση της ποδοσφαιρικής αναμέτρησης λήφθηκε κατά τη διάρκεια πτήσης με την Ανγκελα Μέρκελ, ανέφερε ο υπουργός Εσωτερικών της Γερμανίας, Τόμας Ντε Μεζιέρ, ο οποίος ανακοίνωσε ότι αμέσως η Καγκελάριος επέστρεψε στο Βερολίνο.

«Επρόκειτο για μια πολύ δύσκολη απόφαση, η οποία ελήφθη έπειτα από πολλές πληροφορίες που λάβαμε για μια πιθανή επίθεση, οι οποίες πριν από τον αγώνα πύκνωσαν πολύ», εξήγησε, δηλώνοντας παράλληλα ότι δεν μπορεί να δώσει λεπτομέρειες για την υπόθεση, για λόγους ασφαλείας. «Είναι μία λυπηρή ημέρα για τη Γερμανία. Αυτός ο αγώνες υποτίθεται ότι θα έδειχνε την ενότητα απέναντι στην τρομοκρατία», πρόσθεσε.

Κατά την ίδια συνέντευξη Τύπου, ο υπουργός Εσωτερικών του κρατιδίου της Κάτω Σαξονίας Μπόρις Πιστόριους διευκρίνισε ότι ως τώρα δεν έχουν βρεθεί εκρηκτικά και δεν έχουν γίνει συλλήψεις, ενώ πρόσθεσε ότι δεν επιβεβαιώνεται για την ώρα ότι βρέθηκε ασθενοφόρο με εκρηκτικά κοντά στο στάδιο.

Αστυνομία προς τους πολίτες: Μείνετε στο σπίτι

Η σοβαρότητα της απειλής φαίνεται και στο γεγονός ότι η αστυνομία, μέσω του αρχηγού της, ζήτησε από τους πολίτες του Αννόβερο να μείνουν στο σπίτι τους. «Δεν ξέρετε τι είναι πιθανό να σχεδιάζει ο δράστης. Μην είστε σε ομάδες. Βρείτε ασφάλεια», είπε καλώντας τον κόσμο να μην βγει από το σπίτι.

Πηγή 

Ο Αμπουταλέμπ...

Του Γιάννη Παντελάκη

«Πρέπει το ΙSIS να εξαλειφθεί εντελώς. Οι βάρβαρες αυτές ενέργειες δεν μπορούν να μένουν ατιμώρητες». Μοιάζει με μια δήλωση σαν πολλές άλλες που ακολούθησαν το μακελειό της περασμένης Παρασκευής στο Παρίσι. Η διαφορά αυτού που την έκανε συγκριτικά με τους «πολλούς άλλους» είναι σημαντική. Προέρχεται από έναν μουσουλμάνο αξιωματούχο μεγάλης ευρωπαϊκής πόλης. Λέγεται Αχμέντ Αμπουταλέμπ και είναι δήμαρχος του Ρότερνταμ.

Παλαιότερα, το 2007, ο Αμπουταλέμπ, είχε διοριστεί υφυπουργός Κοινωνικών Υποθέσεων στην Ολλανδία.

Και τότε, αλλά και το 2008 που εξελέγη δήμαρχος, συνάντησε πολλές αντιδράσεις από ακραίους στην Ολλανδία. Ο Μαροκινός στην καταγωγή Αμπουταλέμπ, ωστόσο, φρόντισε να ακυρώσει πολλές από τις ενστάσεις τους, όταν μετά την επίθεση και τις δολοφονίες στο σατιρικό περιοδικό Charlie Hebdo τον περασμένο Ιανουάριο ήταν από τους πρώτους που το καταδίκασαν με τέτοια σφοδρότητα: «Πρόκειται για απερίγραπτη μορφή βαρβαρότητας και πισωγυρίσματος, αν δεν σας αρέσουν οι άνθρωποι που κάνουν σατιρικά κόμικς σε εφημερίδες, θα το θέσω έτσι... Να πάτε να γ....τε»! Και κάλεσε τους μουσουλμάνους να καταδικάσουν αυτού του είδους τις ενέργειες.

Ο Αμπουταλέμπ που κάλεσε προχθές τους μουσουλμάνους ν' απορρίψουν κάθε μορφής βίας, έχει κληθεί πρόσφατα από τον Λευκό Οίκο και τη γενική συνέλευση του ΟΗΕ να μιλήσει για το φαινόμενο αύξησης της δύναμης του ISIS. Και η περίπτωσή του αποτελεί το καλύτερο παράδειγμα απάντησης σε όλους εκείνους που, με αφορμή το μακελειό στο Παρίσι, επανέφεραν αρνητικά τις απόψεις τους για την πολυπολιτισμικότητα. Και δεν αναφέρομαι στους ακροδεξιούς που φοβούνται «την απώλεια της εθνικής ταυτότητάς τους». Αλλά αυτούς που έχουν εντελώς διαφορετικές πολιτικές αναφορές, αλλά συναντιούνται στην ίδια διαπίστωση. Αυτή που λέει απλοϊκά πως η Ευρώπη δεν μπορεί να συνυπάρξει με τους μουσουλμάνους ή γενικότερα με το διαφορετικό.

Ποια είναι αυτή η πολυπολιτισμικότητα άραγε που τους ενοχλεί τόσο; Μιλάμε για την ισότιμη σύμπραξη κοινωνικών ομάδων με διαφορετικά εθνικά, εθνοτικά και πολιτισμικά στοιχεία, ένα μωσαϊκό δηλαδή από διαφορετικές κουλτούρες. Είναι κάτι ξένο για την Ευρώπη αυτό; Όχι, συμβαίνει χρόνια τώρα και παρά τις κατά καιρούς ενστάσεις που μπορεί να έχει προκαλέσει σε επιμέρους θέματα αυτή η συνύπαρξη, δύσκολα κάποιος μπορεί να ισχυριστεί ότι έχει αποτύχει. Στη Γαλλία, τη χώρα που θρηνεί τις ημέρες αυτές, ζουν εδώ και χρόνια 4,7 εκατ. μουσουλμάνοι, αποτελώντας το 7,5% του πληθυσμού της. Αυτοί που δεν μετριούνται στα δάχτυλα του ενός χεριού και έδρασαν το βράδυ της περασμένης Παρασκευής δεν ήταν καν στην πλειονότητά τους κάποιοι από αυτά τα 4,7 εκατ.

Η αλήθεια είναι πως εκατομμύρια μουσουλμάνοι διαφορετική καταγωγής ζουν χρόνια στην Ευρώπη, μ' έναν αρμονικό τρόπο, παρά τις επιμέρους εξαιρέσεις που μπορεί να σκεφτεί κάποιος. Και οι οποίες εξαιρέσεις δεν είναι ούτε μεγαλύτερες, ούτε πιο έντονες από αυτές που μπορούν να εμφανισθούν από άλλες κατηγορίες ανθρώπων. Ακόμα και εκείνων που γεννήθηκαν εκεί, οι ίδιοι και οι πρόγονοί τους.

Αυτό που συνέβη με τους ισλαμοφασίστες του ISIS δεν μπορεί να ενοχοποιεί ολόκληρες πληθυσμιακές ομάδες που ασπάζονται μια διαφορετική θρησκεία από εκείνη που υπάρχει στις νέες πατρίδες τους. Άλλωστε, αν συμβεί αυτό, θα έχουν πετύχει έναν από τους στόχους τους οι ισλαμοφασίστες. Ν' αναδείξουν έντονες και μεγάλες διακρίσεις μεταξύ των διαφορετικών θρησκειών, να ισχυριστούν πως δεν είναι νοητή η συνύπαρξη και εν τέλει να συστρατευτούν με τους ίδιους όσοι πιστεύουν στον Αλλάχ. Και αν συνέβαινε αυτό, θα ήταν μια αποτυχία της ίδιας της Ευρώπης και τα κυρίαρχα χαρακτηριστικά αλλά και συγκριτικά της πλεονεκτήματα. Την ανεκτικότητα, την πολυφυλετικότητα, την πολυπολιτισμικότητα.

Αυτό που χρειάζεται δεν είναι η στοχοποίηση πληθυσμών με διαφορετικά χαρακτηριστικά, αλλά η ίδια μεταχείριση και προς τις δυο κατευθύνσεις. Ένταξης στο νομικό πλαίσιο που ισχύει για όλους και οι ίδιες ευκαιρίες που δίνονται σε όλους. Τίποτα περισσότερο, τίποτα λιγότερο. Ούτε συμψηφισμοί, ούτε αναφορές σε αιτίες άσχετες με το πρόβλημα. Αν η Ευρώπη αρχίσει να ορθώνει νέα τείχη (ιδέα που κερδίζει πρόσφορο έδαφος), θα έχει χάσει τα χαρακτηριστικά που τη διακρίνουν και για τα οποία δόθηκαν μεγάλοι αγώνες για να τ' αποκτήσει... Το παράδειγμα του Αμπουταλέμπ δείχνει τον δρόμο που πρέπει να συνεχίσει ν ακολουθεί...