Τα ονόματα που ακούγονται για τις θέσεις κλειδιά στη ΝΔ

Σε τροχιά ανασύνταξης βρίσκεται η Νέα Δημοκρατία με το νέο πρόεδρο Κυριάκο Μητσοτάκη να συμπληρώνει το οργανόγραμμα σε κόμμα και Κοινοβουλευτική ομάδα.

Σε τροχιά ανασύνταξης βρίσκεται η Νέα Δημοκρατία με τον πρόεδρό της να συμπληρώνει σιγά-σιγά τα κομμάτια του παζλ όσον αφορά την λειτουργία της Κοινοβουλευτικής Ομάδας και του κόμματος.

Ο Κυριάκος Μητσοτάκης προχωρεί με σταθερά βήματα, έχοντας και ως στρατηγικό σχέδιο την διεύρυνση του κόμματος προς το κέντρο,με την ενσωμάτωση στελεχών από το Ποτάμι, φιλελεύθερα σχήματα, αλλά και το εκσυγχρονιστικό ΠΑΣΟΚ, στην αναδιοργάνωση της αξιωματικής αντιπολίτευσης.

Οι επαφές που έχει είναι συνεχείς και σήμερα ήταν ιδιαίτερα σημειολογικές οι συναντήσεις που είχε μεταξύ άλλων με την αδελφή του, Ντόρα Μπακογιάννη, τον περιφερειάρχη Κεντρικής Μακεδονίας Απόστολο Τζιτζικώστα και τον Μάκη Βορίδη. Κατά τη διάρκεια των συναντήσεων συζητήθηκε η πορεία της Ν.Δ. από εδώ και πέρα, αλλά και το πλαίσιο συνεργασίας των στελεχών. 

Η συνάντηση με την Ντόρα

Η συνάντηση του Κυρ. Μητσοτάκη με την Ντ. Μπακογιάννη ήταν άκρως φορτισμένη συναισθηματικά, καθώς η αδελφή του νέου προέδρου της Ν.Δ. διεκδίκησε το 2009 την ηγεσία και πάντα τα τελευταία χρόνια ήταν το πρόσωπο που θεωρούνταν ως φαβορί για την ηγεσία ή για να αναλάβει ρόλο.

Το κλίμα λέγεται ότι ήταν καλό, μετά και την απόσταση που υπήρξε στις εσωκομματικές εκλογές και του είπε ότι θα τον βοηθήσει με κάθε τρόπο. Θέση δεν θα πάρει, όπως είναι λογικό, αλλά θα αποτελέσει τον καθοριστικό παράγοντα για να υπάρξει επικοινωνία και αποκατάσταση των σχέσεων με τους καραμανλικούς.

Τα σχέδια για τους αντιπροέδρους

Με τον Απ. Τζιτζικώστα συζήτησε επί μακρόν την επόμενη μέρα στη Ν.Δ. και δεν είναι ακόμα ξεκάθαρο, εάν ο 38χρονος περιφερειάρχης θα οριστεί αντιπρόεδρος. Για τη μια θέση αντιπροέδρου λέγεται ότι έχει «κλειδώσει» τελικά ο Άδωνις Γεωργιάδης, παρά την αρχική σκέψη για τη θέση του πρώτου κοινοβουλευτικού εκπροσώπου.

Στο θέμα των αντιπροέδρων, αρχικά ο Κυρ. Μητσοτάκης δεν ήταν της άποψης πως έπρεπε να τους ανακοινώσει τώρα, αλλά την περίοδο του συνεδρίου, αλλά αυτό άλλαξε και πλέον συζητάει ακόμα και να αυξηθούν οι θέσεις και αντί για δυο να οριστούν τρεις. Μάλιστα ένα από τα ονόματα που ακούγεται επίσης είναι και αυτό της Όλγας Κεφαλογιάννη.

Πάντως σε κάθε περίπτωση θα υπάρξουν δυο ή τρία πρόσωπα στις θέσεις των αντιπροέδρων, ενώ ανανέωση υπάρχει και στις δυο από τις τρεις θέσεις των κοινοβουλευτικών εκπροσώπων. Ο πρώτος θα είναι ο βουλευτής και πρώην υπουργός, Νίκος Δένδιας, δεύτερος θα είναι ο βουλευτής Καβάλας και πρώην υφυπουργός, Νίκος Παναγιωτόπουλος και τρίτη κοινοβουλευτική εκπρόσωπος θα είναι η βουλευτής Επικρατείας Νίκη Κεραμέως.

Στη θέση του γραμματέα της Κοινοβουλευτικής Ομάδας θα προταθεί –οι εκλογές θα γίνουν το μεσημέρι της Πέμπτης στην αίθουσα γερουσίας της Βουλής- ο βουλευτής Ηρακλείου Λευτέρης Αυγενάκης, ενώ ήδη ορίστηκαν οι Νίκος Παπαθανάσης (διευθυντής του κόμματος), Μιχάλης Μπεκίρης (διευθυντής του πολιτικού γραφείου) και Μακάριος Λαζαρίδης (διευθυντής του γραφείου τύπου).

Το νέο οργανόγραμμα του κόμματος

Κεντρικό ρόλο θα έχουν στο κόμμα ο Μιλτιάδης Βαρβιτσιώτης που θα αναλάβει να οργανώσει το συνέδριο της ΝΔ που θα γίνει αρχές Απριλίου, όπως φαίνεται και ο Κωστής Χατζηδάκης, ενώ πιθανότατα ο πρώην βουλευτής Νίκος Γεωργιάδης θα είναι ο γραμματέας Πολιτικού Σχεδιασμού και Προγράμματος.

Στο νέο οργανόγραμμα της Ν.Δ. ρόλο θα έχουν, εκτός από τουςΜάκη Βορίδη, βουλευτές όπως: Χρήστος Δήμας, Γιάννης Κεφαλογιάννης, κ.α. Επίσης, στη στενή ομάδα θα είναι και ο Χρήστος Σταϊκούρας που θα είναι επικεφαλής του τομέα Οικονομικών, ενώ θα συμμετέχει και στο άτυπο πολιτικό συμβούλιο. Μένει να φανεί εάν θα αξιοποιήσει και καθαρούς εκπροσώπους των καραμανλικών, όπως π.χ. τον βουλευτή Σερρών, Κώστα Καραμανλή του Αχιλλέα.  

Ακόμα δεν έχει κλειδώσει το όνομα του εκπροσώπου τύπου της Ν.Δ., καθώς ο Κυρ. Μητσοτάκης έχει στα χέρια του μια λίστα με τρία ονόματα, μεταξύ των οποίων και ο πρόεδρος της Νεολαίας του ΕΛΚ,Κώστας Κυρανάκης, αν και δεν φαίνεται ότι προκρίνεται. Στο νέο οργανόγραμμα θα τοποθετηθούν και στελέχη, όπως ο Νίκος Κωστόπουλος, αλλά και άλλοι με εμπειρία.

Πηγή

Οι Βρυξέλλες «παγώνουν» το σχέδιο για το Ασφαλιστικό -Που διαφωνούν

«Φιλόδοξο» σε γενικές γραμμές χαρακτήρισε σήμερα από τις Βρυξέλλες το σχέδιο της ελληνικής κυβέρνησης για τη μεταρρύθμιση του ασφαλιστικού συστήματος ανώτερος αξιωματούχος της ευρωζώνης.

Όπως διευκρίνισε, είναι πολύ νωρίς να εκφέρει κανείς μια ολοκληρωμένη άποψη, καθώς λείπουν συγκεκριμένα στοιχεία και ποσοτικοποιήσεις, ωστόσο στο βαθμό που το σχέδιο προβλέπει την αντιμετώπιση ορισμένων πάγιων προβλημάτων του ελληνικού ασφαλιστικού συστήματος, όπως είναι η μεγάλη «ποικιλία» ταμείων, αποτελεί ένα «μεγάλο βήμα μπροστά». 

Οι δανειστές ζητούν και νέα μέτρα 

Επιπλέον, ανέφερε ότι ίσως απαιτηθούν κάποια περαιτέρω μέτρα, ενώ εκτίμησε ότι οι διαβουλεύσεις θα είναι μακρές και δεν θα έχουν ολοκληρωθεί ούτε μέχρι το επόμενο Eurogroup στις αρχές του Φεβρουαρίου.

Αγνωστο πόσο θα διαρκέσει η πρώτη αξιολόγηση

Όσον αφορά την πρώτη αξιολόγηση, σύμφωνα με τον ίδιο παράγοντα της ευρωζώνης, αναμένεται να ξεκινήσει στις αρχές της επόμενης εβδομάδας, με την έλευση των κλιμακίων των θεσμών στην Αθήνα. Εκτός από το ασφαλιστικό παραμένουν ανοιχτά και άλλα σημαντικά ζητήματα όπως η αναδιάρθρωση της δημόσιας διοίκησης, το ταμείο ιδιωτικοποιήσεων, η οριστικοποίηση των δημοσιονομικών στόχων για το 2016, αλλά και η μεταρρύθμιση της αγοράς ηλεκτρικής ενέργειας και κάποιες εναπομείνασες μεταρρυθμίσεις στο χρηματοπιστωτικό τομέα. Σύμφωνα με τον εν λόγω αξιωματούχο, είναι δύσκολο να προβλέψει κανείς πόσο θα διαρκέσει η πρώτη αξιολόγηση, αλλά «πολιτικά» είναι σημαντικό για την Ελλάδα, να γίνει το γρηγορότερο δυνατό. Επιπλέον, υπογράμμισε ότι δεν υπάρχουν σημαντικές χρηματοδοτικές ανάγκες το αμέσως επόμενο διάστημα.

«Να κλείσει» το Ασφαλιστικό και μετά η συζήτηση για το χρέος

Oσον αφορά τα μέτρα για τη ρύθμιση του ελληνικού δημόσιου χρέους, ο ίδιος αξιωματούχος ανέφερε ότι για να υπάρξει αξιόπιστη εκτίμηση του μεγέθους του ελληνικού χρέους τα επόμενα χρόνια, θα πρέπει να έχουν προηγουμένως επιλυθεί ζητήματα όπως το ασφαλιστικό αλλά και να εκτιμηθούν οι επιπτώσεις που θα έχει στην παραγωγικότητα η αναμόρφωση της ελληνικής δημόσιας διοίκησης.

Συμμετοχή ΔΝΤ και η ρύθμιση του χρέους είναι συνδεδεμένες

Επίσης, επανέλαβε ότι η συμμετοχή του ΔΝΤ στο ελληνικό πρόγραμμα και η απόφαση για τη ρύθμιση του ελληνικού χρέους είναι συνδεδεμένες και τοποθετούνται χρονικά μετά την ολοκλήρωση της πρώτης αξιολόγησης και την επίτευξη συμφωνίας σε επίπεδο προσωπικού, η οποία θα αφορά όλους τους θεσμούς, συμπεριλαμβανομένου του ΔΝΤ.

Πηγή 

Εξωφρενική πρόταση βουλευτή του ΣΥΡΙΖΑ: Να μπουν δίδακτρα στα δημόσια σχολεία

Την επιβολή διδάκτρων στα δημόσια σχολεία, με παράλληλη διεύρυνση των ωραρίου λειτουργίας τους, προτείνει -μεταξύ άλλων- ως την ενδεδειγμένη λύση για να καταστεί το σχολείο ευέλικτο και αποτελεσματικό ο βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ Αλ. Τριανταφυλλίδης.

Μάλιστα, κοστολογεί την επιβάρυνση της μέσης οικογένειας στα 600 ευρώ τον χρόνο ανά μαθητή.

Σε άρθρο του στην «Αυγή», αναφέρει, μεταξύ άλλων, τα εξής: «Τα ωρολόγια προγράμματα του σχολείου διευρύνονται στις 40 διδακτικές ώρες (5 μέρες Χ 8 ώρες για τους μαθητές) και οι εκπαιδευτικοί που τα υλοποιούν, χωρίς καμία αύξηση του ωραρίου τους, θα έχουν πλεονάζουσες αποδοχές από τη συνδρομή του συλλόγου γονέων και κηδεμόνων μέσα από μια διαδικασία δίκαιης - αναλογικής επιβάρυνσης με βάση τη φορολογική τους δήλωση.

Για παράδειγμα, κάθε τμήμα των 25 μαθητών Χ 60 ευρώ τον μήνα κατά μέσο όρο (από 0 ευρώ για την άνεργη - άπορη οικογένεια μέχρι 120 ευρώ για την εύπορη οικογένεια) αποδίδει 15.000 ευρώ τον χρόνο. Επιβάρυνση για κάθε μαθητή /οικογένεια η μέση καταβολή των 60 ευρώ Χ 10 μήνες = 600 ευρώ τον χρόνο.

Οι δύο καθηγητές αριστείς που αναλαμβάνουν και διεκπεραιώνουν τις 40 ώρες λαμβάνουν το bonus των 600 ευρώ τον μήνα ο καθένας, ήτοι 6.000 ευρώ τον χρόνο. Τα εναπομείναντα 3.000 ευρώ αξιοποιούνται για τη φροντίδα υλικοτεχνικής υποδομής, εποπτικού υλικού, βιβλιογραφίας κ.λπ.

Κεντρικός στόχος είναι οι μαθητές να καλύπτουν όλες τις μαθησιακές τους ανάγκες, και όχι μόνο, μέσα στο σχολείο στη διάρκεια του πρωινού τους ωραρίου και να αποδεσμευτούν πλήρως από κάθε επιπλέον δράση που σχετίζεται με το σχολικό έργο και κοστίζει στους ίδιους και στην οικογένειά τους τόσο σε χρόνο όσο και σε χρήμα».

Πηγή 

Μία κυβέρνηση σαν τον Γκλέτσο

Η κυβέρνηση μπορούσε να αλλάξει το νομικό πλαίσιο και να σταματήσει το έργο στις Σκουριές. Οταν, όμως, αγνοεί τις αποφάσεις του ΣτΕ δείχνει σαν να θέλει να συνδιαλλαγεί με τους Καναδούς

Του Κώστα Γιαννακίδη

Η Eldorado Gold απειλεί με αποχώρηση από τις Σκουριές, αν η κυβέρνηση δεν σεβαστεί την απόφαση του Συμβουλίου της Επικρατείας υπέρ της συνέχισης του έργου. Πρόκειται για το ίδιο δικαστήριο που έβαλε τέλος στην εκτροπή του Αχελώου και έχει σταματήσει έργα «ακόμα και για την προστασία των κουνουπιών», όπως λέγεται χαρακτηριστικά. Ενέκρινε, όμως, το έργο, δεχόμενο τη μελέτη περιβαλλοντικών επιπτώσεων. Εργο που, ο Πάνος Σκουρλέτης, έθεσε προεκλογικά, σε καθεστώς αναστολής. Ηταν μία πράξη που δεν είχε αποτολμήσει να κάνει ούτε ο προκάτοχός του, ο Παναγιώτης Λαφαζάνης. Η απόφαση της κυβέρνησης είναι, φυσικά, πολιτική. Και αν έχει κάποιος τη νομιμότητα με το μέρος του, αυτός είναι η καναδική εταιρία. Αυτό, όποιος το ισχυρίζεται δημοσίως, πρέπει να σκύψει για να αποφύγει τις πέτρες και τη λάσπη.

Βέβαια το νόμιμο δεν είναι πάντα δίκαιο και ηθικό. Σωστό. Από την άλλη, όμως, συχνά η συμπεριφορά της κυβέρνησης διακρίνεται από ιδεοληψίες ή, για την ακρίβεια, όλοι γνωρίζουμε ότι το πολιτικό της ακροατήριο τάσσεται κατά της επένδυσης. Μπορούμε, λοιπόν, να συζητήσουμε αν μία κυβέρνηση δύναται να παραβιάζει τη νομιμότητα επικαλούμενη ιδεολογικά ερείσματα ή το συλλογικό συμφέρον; Να το κάνουμε, αλλά αυτή δεν είναι μία κουβέντα που γίνεται σε ένα κράτος του σκληρού ευρωπαϊκού πυρήνα. Στην περίπτωση των Σκουριών, η κυβέρνηση θυμίζει τον Γκλέτσο που σήκωνε τις μπάρες των διοδίων. Με μία διαφορά: ο Γκλέτσος είχε, όντως, κάτι να προτείνει. Εν τέλει εδώ εγείρεται και ένα άλλο θέμα. Ποιος είναι αρμόδιος για να αποφασίζει για την εκτέλεση ενός έργου; Η τοπική κοινωνία; Ο υπουργός; Το Συμβούλιο της Επικρατείας; Ακόμα και αν σκεφτείτε έστω για λίγο την απάντηση τότε επιβεβαιώνετε τις στρεβλώσεις που μας βασανίζουν σε αυτόν τον τόπο. Αλλωστε οι αυθαιρεσίες είναι αμφίδρομες. Δεν είναι μόνο οι κυβερνήσεις που γράφουν στα παλιά τους παπούτσια τις αποφάσεις του ΣτΕ. Ενίοτε το κάνουν και ιδιώτες που, ταυτοχρόνως, αποτελούν προνομιακούς συνομιλητές των κυβερνήσεων. Η Ελλάδα δεν είναι μία κανονική χώρα.

Για ποιο λόγο η κυβέρνηση δεν πήρε μία νομοθετική πρωτοβουλία προκειμένου να υπερασπιστεί τη θέση της; Μπορούσε να αλλάξει το θεσμικό πλαίσιο και να στείλει τους Καναδούς να τραβιούνται στης γης τα δικαστήρια. Δεν το έκανε.

Όταν έγινε γνωστή η απειλή των Καναδών, τα μέσα που στάθηκαν διαχρονικά απέναντι στην επένδυση, υιοθέτησαν αρχικά αμήχανη στάση. Μερικά δε, απέφυγαν να δημοσιεύσουν και την είδηση. Λογικό. Σε αυτές τις περιπτώσεις καλό είναι από τη μία να λειτουργεί η επένδυση και από την άλλη να συντηρείται ακμαίο το φρόνημα. Γρήγορα, όμως, η αμηχανία αντικαταστάθηκε από την αποφασιστική στάση της κυβέρνησης, όπως εκφράστηκε από τον Πάνο Σκουρλέτη και την Ολγα Γεροβασίλη. «Η κυβέρνηση δεν εκβιάζεται» ήταν το σχόλιο. Μα, η αποχώρηση των Καναδών δικαιώνει κατά κάποιον τρόπο την πολιτική θέση του ΣΥΡΙΖΑ. Όμως για ποιο λόγο η κυβέρνηση δεν πήρε μία νομοθετική πρωτοβουλία προκειμένου να υπερασπιστεί τη θέση της; Εντάξει, τα περιβαλλοντικά υπόκεινται σε κοινοτική νομοθεσία και δεν επιδέχονται παρεμβάσεις. Μπορούσε, όμως, να αλλάξει το θεσμικό πλαίσιο σε επιμέρους όρους και να στείλει τους Καναδούς να τραβιούνται στης γης τα δικαστήρια. Δεν το έκανε. Και ο τρόπος με τον οποίο χειρίζεται τώρα το θέμα δίνει λαβή σε σκέψεις. Η στασιμότητα σε καθεστώς έντασης ήταν μία κατάσταση βολική για την κυβέρνηση. Δεν χάνονται θέσεις εργασίας και οι ασκήσεις επαναστατικής γυμναστικής εκτελούνται με συνέπεια. Το κυριότερο: πάντα μένει χώρος και πλαίσιο για συμφωνίες και συμβιβασμούς ειδικού χαρακτήρα και ενδιαφέροντος. Τώρα, όμως; Τώρα η κυβέρνηση οφείλει να βάλει και τα δύο πόδια σε μία βάρκα. Πιο απλά, μπορεί να μην κάνει απολύτως τίποτα, απαλλάσσοντας τις Σκουριές από τους Καναδούς. Ναι, η κυβέρνηση δεν εκβιάζεται. Η κυβέρνηση βλέπει την πολιτική της να δικαιώνεται. Και δυστυχώς, για την ίδια, δεν μπορεί να επικαλεστεί τη νομιμότητα. Τι μπορεί να πει τώρα; Να ζητήσει από τους Καναδούς να σεβαστούν το περιβάλλον; Μα, το Συμβούλιο της Επικρατείας τους δικαιώνει! Η ίδια η κυβέρνηση έχει εκχωρήσει στους Καναδούς το δικαίωμα στην επίκληση της νομιμότητας. Τι μένει στο τέλος; Η απόλυτη απαξίωση. Ένα θέμα μείζονος ενδιαφέροντος πέφτει στην αρένα ενός ιδιόμορφου χουλιγκανισμού και γίνεται αντικείμενο συζήτησης με ιδεολογικούς όρους και στείρα συνθηματολογία. Και πού να έρθει η κουβέντα στην εκμετάλλευση υδρογονανθράκων από το νερά της θάλασσας που λάτρεψε ο ήλιος και ύμνησαν οι ποιητές.

Νεοφιλελεύθερος ΣΥΡΙΖΑ εναντίον φιλελεύθερου Μητσοτάκη

Eχει ήδη ξεκινήσει το σχέδιο αποδόμησης του νέου προέδρου της ΝΔ. Απλά είναι πολύ νωρίς ακόμα για να δούμε τα πρώτα δείγματα πολιτικής υστερίας στη δημόσια σφαίρα, δεδομένης της επικείμενης ψήφισης του Ασφαλιστικού. Ηδη, η απειλή τρόμαξε το επιτελείο του ΣΥΡΙΖΑ

Του Ανδρέα Ζαμπούκα

Μεγάλο μέρος του πολιτικού συστήματος αποδέχτηκε με ιδιαίτερη ικανοποίηση την εκλογή Μητσοτάκη στην ηγεσία της Νέας Δημοκρατίας. Κι αυτό από μόνο του αποτελεί έκπληξη. Θα περίμενε κανείς ότι η αναπάντεχη επικράτησή του θα στενοχωρούσε τους περισσότερους.

Διατηρώ την ελπίδα πως στο μέλλον θα ζήσουμε κι άλλες απρόσμενες εξελίξεις που θα μας ενισχύσουν την διάθεση για μεγάλες αλλαγές στην κοινωνία. Ας πούμε, περιμένουμε «χειρουργικές» κινήσεις στην ΝΔ, που θα εμπνεύσουν εμπιστοσύνη σε ευρύτερα κοινωνικά στρώματα. Θέλουμε ακόμα να δούμε διάθεση συνεργασίας με όλες τις φιλοευρωπαϊκές δυνάμεις, ανεξάρτητα αν οι ηγεσίες των κομμάτων τους πικραθούν…

Oλα αυτά όμως είναι θέματα που θα κληθεί ο ίδιος ο Κυριάκος Μητσοτάκης να αποδείξει στο μέλλον. Για την ώρα, αρκεί να κατανοήσουμε το μέγεθος των αντιθέσεων που προκαλεί η ανάδειξή του στον πιο καθοριστικό πολιτικό παράγοντα των εξελίξεων. Κι αυτό αφορά τα δύο μεγάλα πεδία που δημιουργούνται γύρω από τον βασικό πρωταγωνιστή.

Από τη μια είναι οι φίλοι, οι παλιοί εσωκομματικοί «εχθροί» που θέλουν τώρα να γίνουν φίλοι και πάρα πολλοί άλλοι από διάφορα κόμματα, οι οποίοι βλέπουν ότι ένα παρηκμασμένο μαγαζί κάνει ανακαίνιση και ετοιμάζεται για ένα λαμπερό «grand opening». Μαζί του επίσης είναι και πολύς κόσμος που έχει ανάγκη από την νέα ελπίδα και όσο περνάει ο καιρός θα την αναζητά περισσότερο.

Η απειλή τρόμαξε το επιτελείο του ΣΥΡΙΖΑ, γνωρίζοντας ότι ακόμα και κάποια μέλη της κοινοβουλευτικής του ομάδας αισθάνθηκαν μια «ανεπαίσθητη συμπάθεια» για τον Μητσοτάκη.

Από την άλλη, είναι όλοι αυτοί που τρέμουν στην ιδέα της επικράτησής του. Ηδη κατάλαβαν ότι τα μηνύματα από την κοινωνία είναι πολύ ανησυχητικά γι’ αυτούς. Και διαβλέπουν ότι μπορεί η ρωγμή του χρόνου να τους καταπιεί αν τελικά ο Μητσοτάκης κηρύξει τον πόλεμο στον κρατισμό. Γιατί, δεν αποκλείεται να ήρθε η ώρα και το πλήρωμα του χρόνου. Συνήθως έτσι γίνεται. Αναπάντεχα, εκεί που όλα καταρρέουν, εμφανίζεται μια συγκυρία συμπτώσεων και με έναν αρκούντως γενναίο διαχειριστή όλα αλλάζουν.

Γι’ αυτούς τους λόγους και ακόμα περισσότερους, έχει ήδη ξεκινήσει το σχέδιο αποδόμησης του νέου προέδρου της ΝΔ. Απλά είναι πολύ νωρίς ακόμα για να δούμε τα πρώτα δείγματα πολιτικής υστερίας στη δημόσια σφαίρα, δεδομένης της επικείμενης ψήφισης του Ασφαλιστικού. Ηδη, η απειλή τρόμαξε το επιτελείο του ΣΥΡΙΖΑ, γνωρίζοντας ότι ακόμα και κάποια μέλη της κοινοβουλευτικής του ομάδας αισθάνθηκαν μια «ανεπαίσθητη συμπάθεια» για τον Μητσοτάκη.

Πού θα στηριχθούν; Οπωσδήποτε, στη γνωστή «ρετσινιά» του «Νεοφιλελεύθερου» και σε πολλές άλλες αιτιάσεις, προσπαθώντας να αναζωπυρώσουν τα αντικαπιταλιστικά ένστικτα της ελληνικής κοινωνίας και ιδιαίτερα, των κρατιστών και των δημοσίων υπαλλήλων. Θα πετύχουν; Μα είναι κωμικό, σχεδόν γελοίο, από τη μια να προσάπτεις στον άλλον σκληρό καπιταλισμό και νεοφιλελεύθερες  πρακτικές και από τη άλλη να υπογράφεις κάθε μέρα και ένα «ξεπούλημα» της δημόσιας περιουσίας σε «ξένα και ντόπια αντιλαϊκά συμφέροντα»! Προκαλεί γέλιο να θέλεις να πείσεις «παιδικές χαρές» θυμωμένων ψηφοφόρων σου πως ο «νεοφιλελεύθερος μπαμπούλας» καιροφυλακτεί να τους κάνει κακό, όταν είσαι από πάνω τους και τους κλέβεις συνεχώς τα παιχνίδια!

Είμαι σχεδόν σίγουρος ότι επεξεργάζονται νέα σχέδια και σε εντελώς διαφορετικό φάσμα αντίδρασης. Κάτι που μέχρι τώρα δεν έχει διατυπωθεί και δεν έχει καεί μέσα στο ανακάτεμα της υπονόμευσης. Και πολύ φοβάμαι ότι επειδή ζήσαμε πολλά τα τελευταία χρόνια και ξόδεψαν όλοι τα περισσότερα όπλα τους, θα καταφύγουν κάποιοι σε προσωπικές επιθέσεις και σε «αυριανισμό». Ισως ακόμα και σε ασύντακτες προσπάθειες ευτελισμού της πολιτικής ζωής, με κάθε τίμημα.

Πέρα από εκεί όμως αν το ρεύμα της κοινωνίας είναι ισχυρό, αν ο λαός αισθάνεται πλέον ότι η αξιοπρέπεια βρίσκεται στις μεταρρυθμίσεις και όχι στις ανέξοδες κορώνες, τότε τίποτα δεν πρόκειται να ανακόψει την ιστορική πορεία προς την αλλαγή. Οσο βέβαια θα μαίνονται οι μάχες, έχουμε να δούμε πολλά. Και θυμίζω για άλλη μια φορά πως ο Κυριάκος δεν είναι παρά μόνο μια ελπίδα. Τίποτα παρά πάνω από μία σημαντική ελπίδα αυτή τη στιγμή…

Δικό τους είναι το πρόβλημα…

Του Γιάννη Παντελάκη

Τα κόμματα, μάλλον όλα πλην του ΚΚΕ κόμματα, ένοιωσαν την ανάγκη να επιτεθούν, να κολακέψουν και γενικότερα να κάνουν κριτική στη νέα ηγεσία της Νέας Δημοκρατίας. Ξαφνικά, δημιουργήθηκε πολύ φασαρία και σηκώθηκε άλλη τόση σκόνη. Να την περιγράψουμε με τίτλους: «Ο Μητσοτάκης αλλάζει ριζικά το πολιτικό σκηνικό», «Μας χωρίζει άβυσσος από τις απόψεις του κ. Μητσοτάκη», «Δεν αποκλείεται βουλευτές της Δημοκρατικής συμπαράταξης να πορευτούν με τον Μητσοτάκη», «Με τον Μητσοτάκη διαμορφώνεται ένας ακροδεξιός νεοφιλελευθερισμός» κ.α. Η εκλογή ενός αουτσάιντερ στη συντηρητική παράταξη ήταν αρκετή για να ξεδιπλωθεί μια βεντάλια πολλών αντιδράσεων. Αποκαλυπτικών όμως του κατακερματισμού του πολιτικού συστήματος, των πολιτικών εννοιών και της αμηχανίας πολλών σχηματισμών και προσώπων.

Το μόνο σίγουρο απ' όλα όσα προβλέπεται να συμβούν με την εκλογή Μητσοτάκη είναι πως αλλάζουν οι εσωτερικοί συσχετισμοί στη Νέα Δημοκρατία. Ήδη, αυτό άρχισε να συμβαίνει. Τα υπόλοιπα αποτελούν μόνο υποθετικές εκτιμήσεις, εικασίες και τίποτα περισσότερο. Οι μελλοντικές εξελίξεις δεν θα εξαρτηθούν άλλωστε μόνο από τον Μητσοτάκη, αλλά κυρίως από την ικανότητα των άλλων σχηματισμών ν' απαντήσουν σ' αυτήν τη φασαρία στη δημιουργία της οποίας οι ίδιοι συνέβαλλαν με τις αμήχανες αντιδράσεις τους.

Η πιο χαρακτηριστικό περίπτωση αντιφατικών αντιδράσεων γι' αυτήν την εκλογή ήρθε από το ΠΑΣΟΚ. Η πρόεδρός του έσπευσε να πει πως υπάρχει μια άβυσσος που χωρίζει το κόμμα της από τον νέο πρόεδρο της Ν.Δ. Ο βουλευτής του κόμματος Λ. Γρηγοράκος έκανε μια εκ διαμέτρου αντίθετη εκτίμηση, λέγοντας πως δεν αποκλείει βουλευτές της Δημοκρατικής Συμπαράταξης να πορευτούν με τον Μητσοτάκη. Υπάρχει περίπτωση να ισχύουν και οι δυο εκδοχές; Η απάντηση, όσο παράδοξο και αν ακούγεται, είναι πως ναι. Υπάρχουν στελέχη μέσα στο ΠΑΣΟΚ που βλέπουν αυτήν την άβυσσο, υπάρχουν άλλα που βλέπουν και συμπόρευση. Και εδώ ακριβώς είναι το πρόβλημα (τους).

Ότι ως τώρα δεν έχουν καταφέρει να εκφράσουν ένα διακριτό πολιτικό λόγο ο οποίος θα σηματοδοτεί την πολιτική τους ταυτότητα. Μια ταυτότητα η οποία σε μεγάλο βαθμό αλλοιώθηκε μετά τη συγκυβέρνηση με τη Νέα Δημοκρατία και τους όρους που αυτή υλοποιήθηκε. Και δεν αναζητήθηκε αυτή η ταυτότητα μετά τη συγκυβέρνηση αυτή. Το ΠΑΣΟΚ σχεδόν συρρικνώθηκε, από ένα διαχρονικό κόμμα εξουσίας μετατράπηκε σ' ένα μικρό κόμμα της Βουλής και δεν συζήτησε ποτέ για τα αίτια και τις ευθύνες. Αρκέστηκε να εκλέξει νέα ηγεσία, να κάνει ευκαιριακές συμμαχίες για να πετύχει μια καλύτερη επίδοση εισόδου στη Βουλή και να διεκδικεί ένα, μικρό πια, μερίδιο εξουσίας.

Τα κόμματα δεν (πρέπει να) υπάρχουν ως προϊόντα μιας ανάγκης έκφρασης κάποιων στελεχών με φιλοδοξίες. Έχουν λόγο ύπαρξης, μόνο αν έχουν ένα σαφές ιδεολογικό πρόσημο και εκφράζουν συλλογικές ανάγκες. Όταν αποκτήσουν αυτά τα χαρακτηριστικά -σε επίπεδο άσκησης πολιτικής και όχι μόνο επικοινωνιακών συνθημάτων- τότε θα πάψουν να νοιώθουν τόσο αμήχανα και να τρομάζουν τόσο εύκολα. Από τα ίδια εξαρτάται το μέλλον τους, όχι από τον αντίπαλο που κάθε φορά έχουν ν' αντιμετωπίσουν. Δικό τους είναι το πρόβλημα…

Φώφη Γεννηματά :«Η δεξιά δεν αλλάζει, όποιος κι αν είναι ο επικεφαλής»

Η Φώφη Γεννηματά επιμένει στη σκληρή στάση της έναντι της Νέας Δημοκρατίας του Κυριάκου Μητσοτάκη, παρά το κλίμα αμφισβήτησης που δημιουργήθηκε μετά τις δηλώσεις περί αβύσσου που χωρίζει το ΠΑΣΟΚ με το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης.

Μιλώντας στην ΕΡΤ, η πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ επισήμανε ότι «Η δεξιά δεν αλλάζει, παραμένει δεξιά όποιος κι αν είναι ο επικεφαλής», συμπληρώνοντας πως είναι ριζικές και διαχρονικές οι διαφορές των σοσιαλιστικών κομμάτων με τη δεξιά.

«Είναι τεράστιες οι διαφορές μας με τη Ν.Δ. - και παραμένουν», επανέλαβε η κ. Γεννηματά, χαρακτηρίζοντας ως δεξιό νεοφιλελεύθερο κόμμα τη Ν.Δ. του κ. Μητσοτάκη.

Όπως σημείωσε, η Ν.Δ. έχει εμμονή στην ελεύθερη αγορά που μπορεί να ρυθμίσει τα πάντα, τονίζοντας ότι δεν είναι κεντρώοι όσοι στήριξαν τον Κυριάκο Μητσοτάκη προκειμένου να γίνει ο νέος πρόεδρος του κόμματος. 

Παράλληλα, η κ. Γεννηματά άφησε αιχμές για την τακτική του προκατόχου της στο ΠΑΣΟΚ, Ευάγγελου Βενιζέλου: 

«Πληρώσαμε πολύ ακριβά τη συγκυβέρνηση... Ταυτιστήκαμε με τη δεξιά και αυτό μας στοίχισε», υποστήριξε η πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ. 

Δημήτρης Κουκλουμπέρης

Τσίπρας - Μητσοτάκης: (ενδό-) νεοφιλελεύθερη σύγκρουση και στο βάθος συνεργασία

γράφει ο Θέμης Τζήμας

Ο Κυριάκος Μητσοτάκης χρωστάει ευγνωμοσύνη στον Αλέξη Τσίπρα. Αν ο τελευταίος δεν είχε διακηρύξει με κάθε τρόπο ότι δεν υπάρχει άλλος δρόμος πέρα από αυτόν του εφαρμοσμένου νεοφιλελευθερισμού, δηλαδή των μνημονίων, ο Κυριάκος Μητσοτάκης και πολλοί άλλοι ιδεολογικά ή “τυχοδιωκτικά” νεοφιλελεύθεροι - Γιώργος Παπανδρέου, Λουκάς Παπαδήμος, Αντώνης Σαμαράς, Βενιζέλος, Στουρνάρας κλπ -  δε θα είχαν αναβαπτιστεί και δε θα είχαν ξεπλυθεί ποτέ.

Θα παρέμεναν μειοψηφικοί στους χώρους τους και θεωρούμενοι ως συνταγές αποτυχίας. Επιπλέον, αν ο πρωθυπουργός δεν είχε χρίσει την ακραία, λαϊκή δεξιά σταθερό σύμμαχό του, σχετικά πιο δύσκολα θα εκλεγόταν σήμερα, πρόεδρος στην αξιωματική αντιπολίτευση, με κεντρώο υποτίθεται προφίλ αλλά και με ξεκάθαρους συμμάχους από τον ακροδεξιό συρφετό της ΝΔ - χωρίς τα παραπάνω να σημαίνουν ότι και ο Ε. Μεϊμαράκης στην πράξη είναι διαφορετικός.

Από τη στιγμή όμως που ένας πρωθυπουργός ο οποίος εξελέγη στο όνομα της αριστεράς, ένθερμα υπηρετεί όσα ο ίδιος κατήγγειλε ως νεοφιλελεύθερο πραξικόπημα και όσους ονομάτιζε εκβιαστές, εξαπολύοντας επιπλέον ανηλεή πόλεμο μέσα από έναν ατελείωτο κιτρινισμό σε όποιον του ασκεί εξ αριστερών κριτική, ο νεοφιλελευθερισμός “φτιασιδώθηκε”, ευπρεπίστηκε και έπαψε να φαντάζει συνταγή αποτυχίας. Αντιθέτως θεωρήθηκε από τα μέλη της ΝΔ - και ίσως αποδειχτεί πρόσκαιρα μια εκλογικά ορθή πρόβλεψη - ότι ένας γνήσιος νεοφιλελεύθερος μπορεί να κερδίσει κάποιον που ασπάστηκε το νεοφιλελευθερισμό ορμώμενος από τυχοδιωκτικά κίνητρα.

Η απόπειρα και των δύο προέδρων θα είναι πλέον να στήσουν ένα σκηνικό σύγκρουσης, με το μεν επιτελείο Τσίπρα να προσπαθεί να αναστήσει το αντιδεξιό αίσθημα που καρπωνόταν το ΠΑΣΟΚ της δεκαετίας του '80, το δε επιτελείο Μητσοτάκη να προσπαθεί να εμφανιστεί ως προστάτης τμήματος της μικρομεσαίας επιχειρηματικότητας και ως εγγυητής της ευρωπαϊκής πορείας της χώρας. Πρόκειται για επικοινωνιακή φούσκα εκατέρωθεν, που θα καταρρεύσει σύντομα, παρότι ένα μέρος του εγχώριου συστήματος εξουσίας θα προσπαθήσει να τη συντηρήσει προκειμένου να κρατήσει τη ΝΔ ως συστημικό μαξιλάρι υποδοχής δυσαρέσκειας. Το μεν επιτελείο Τσίπρα λησμονεί ότι το αντιδεξιό αίσθημα που καρπώθηκε το ΠΑΣΟΚ για πολλά χρόνια, είχε συγκεκριμένη υλική και επακόλουθα ιδεολογική βάση, που χτίστηκε από τις κυβερνήσεις ΠΑΣΟΚ μέσα από μια ευρύτατη κοινωνική συμμαχία.

Αν ο Α. Παπανδρέου είχε αποδειχτεί δεξιότερος του Καραμανλή ή αν είχε προσχωρήσει στο νεοφιλελευθερισμό όπως έπραξε ο Αλέξης Τσίπρας, θα είχε εξαφανιστεί από το πολιτικό προσκήνιο μαζί με το ΠΑΣΟΚ μέσα σε ελάχιστα χρόνια. Ο Κυριάκος Μητσοτάκης από την άλλη, μετά από κάκιστες υπουργικές θητείες, οσμές σκανδάλων, όντας σάρκα από τη σάρκα της παρασιτικής ελίτ της χώρας και έχοντας άμεση συμμετοχή σε μνημονιακές κυβερνήσεις που ρήμαξαν τη μικρομεσαία επιχειρηματικότητα και τους ελεύθερους επαγγελματίες, παριστάνει το μεταρρυθμιστή επειδή απέλυε καθαρίστριες και επειδή έθετε σε διαθεσιμότητα δημοσίους υπαλλήλους με ποσόστωση.

Κυρίως όμως και οι δύο, όχι μόνο έχουν αποδεχτεί αλλά αποτελούν στα κόμματά τους, τους κατεξοχήν εκφραστές και εγγυητές υλοποίησης της ίδιας, μνημονιακής πολιτικής. Είναι το ίδιο εξαρτημένοι και αναλώσιμοι από το ντόπιο και ξένο σύστημα εξουσίας. Γι' αυτό και αν δεν καταρρεύσουν απότομα και γρήγορα, θα οδεύσουν πιθανότατα εν τέλει σε κάποια μορφή συνεργασίας στα δύσκολα, είτε πριν, είτε μετά από εκλογές. Άλλωστε, ο πρωθυπουργός επιδιώκει ήδη “παρά φύση” συναινέσεις, βάσει των όσων ο ίδιος προεκλογικά έλεγε.

Και οι επαγγελματίες “αντί- λαϊκιστές”, που όπου δουν συναίνεση γύρω τα συμφέροντα των δανειστών, των τραπεζιτών, των βιομηχάνων και των εργολάβων τρέχουν, δύσκολα θα μπορούν να αποκρούουν για πολύ τέτοιες δελεαστικές προτάσεις, ακόμα και αν επιδιώκουν αλλαγή φρουράς στη διαχείριση των μνημονίων. Θα δούμε εν κατακλείδι ανταγωνισμό Τσίπρα - Μητσοτάκη, αλλά θα είναι για τον καλύτερο διαχειριστή της ίδιας πολιτικής και στο -όχι πολύ μεγάλο- βάθος, συνεργασία για να μείνει σταθερά ο λαός κάτω από τις μνημονιακές πολιτικές.

Περί δεξιών «ριζοσπαστισμών»

γράφει ο Γιώργος Σταματόπουλος

Μου έδιναν συγχαρητήρια (με περιέπαιζαν, εννοείται) συνάδελφοι για την εκλογή Μητσοτάκη, επειδή πρόσφατα σημείωσα ότι είναι ο μόνος που μπορεί να γκρεμίσει τον καραμανλισμό: «Μπράβο, τον έβγαλες...» τέτοια. Αλλοι απορούσαν γι’ αυτή μου την εκτίμηση.

Απλώς συνομιλώ με φίλους που πρόσκεινται στη φιλελεύθερη παράταξη, για τους προσωπικούς του λόγους ο καθείς. Αυτοί μου μετέφεραν την υπόγεια σύγκρουση στο «ιδεολογικό» υπόστρωμα των περισσοτέρων να απαλλαγούν επιτέλους από νεποτισμούς και περιχαρακωμένες ιδέες και αντιλήψεις, γούστο και στυλ.

Με είχαν πείσει εδώ και καιρό, από τότε που οι δημοσκοπήσεις έφερναν τρίτο και καταϊδρωμένο τον υιό Μητσοτάκη. Τους εντυπωσίασε ότι πρώτος, καθαρά και ξάστερα, ανακοίνωσε την υποψηφιότητά του, χωρίς τυμπανοκρουσίες και ίντριγκες. Ηθελαν λοιπόν να περάσει στον δεύτερο γύρο, πράγμα που πέτυχαν. Αυτό ήταν το δύσκολο.

Μετά ήσαν βέβαιοι -αυτοί, όχι εγώ- για την επικράτησή του. Οι «ανώνυμοι» είναι φορείς των μεγάλων αλλαγών που συντελούνται στην πολιτική σκηνή, πιο αξιόπιστοι και από τους πιο κομπορρήμονες δημοσκόπους· άρα, υπέθετα, είναι πιο κοντά στην αλήθεια, κάτι που αποδείχτηκε, πανηγυρικά μάλιστα.

Στο ίδιο πολιτικό μοτίβο κινούμενοι θα αποδεχτούμε ότι ο νέος πρόεδρος της νεοφιλελεύθερης (πια) παράταξης φρόντισε να δείξει ένα δικό του αποκλειστικά «παρών», μακριά από συγγένειες και «τζάκια». Αρνήθηκε να «βοηθήσει» την αδελφή του όταν αυτή νόμιζε ότι έκανε επανάσταση στους πολιτικούς σχηματισμούς και καταψήφισε επιδεικτικά τον νέο Πρόεδρο της Δημοκρατίας, δείχνοντας ότι είναι ανεξάρτητος από καραμανλισμούς.

Απαλλαγμένος έτσι από τα δύο δεινά της παράταξής του πρόβαλε ένα θαρραλέο, ανεξάρτητο πολιτικό πρόσωπο, το οποίο έγινε αμέσως και ασμένως αποδεκτό από πολλούς ψηφοφόρους.

Στο πλαίσιο της αστικής, κοινοβουλευτικής δημοκρατίας μια τέτοια στάση θεωρείται ριζοσπαστική· και να που έσπασε παραδόσεις δεκαετιών. Είναι σημαντικό αυτό για τους μελλοντογράφους των πολιτικών ιστορικών στιγμών της χώρας, ασχέτως αν για πολλούς από μας όλα αυτά φαίνονται ασήμαντα.

Βεβαίως ο νέος πρόεδρος καλείται να αποδείξει τον καθημερινό ριζοσπαστισμό (απομάκρυνση ακροδεξιών στοιχείων, κοινωνική πολιτική, αξιοπρέπεια, υπερηφάνεια κ.λπ.), πράγμα που φαίνεται δύσκολο υπό μνημονιακές συνθήκες, τις οποίες άλλωστε είχε ανεχτεί και υπηρετήσει αγόγγυστα, δείχνοντας μάλιστα μεγάλο ζήλο.

Ξεφεύγοντας, βγαίνοντας μάλλον, απ’ αυτό το πλαίσιο και θέλοντας να αξιολογήσουμε τις εκλογές, ώδινεν όρος, κατά την παλιά λαϊκή έκφραση, και έτεκεν μυν. Η Ελλάδα είναι μια συνθηκολογημένη χώρα, ταπεινωμένη, διότι νικημένη.

Χρειάζεται μεγάλα αναστήματα, εννοώ μεγάλες ιδέες και τολμηρούς και άφοβους πολιτικούς. Κυρίως χρειάζεται να αφυπνιστεί η κοινωνία και να ενδυναμωθούν τα εναλλακτικά, συνεργατικά κινήματα· να εξαπλωθεί η κοινωνική οικονομία.

Οι προβλέψεις Σταθάκη: Μπορεί να κάνουμε και 2-3 εκλογές στην τριετία αλλά δεν τις χάνουμε με τίποτα

Τη βεβαιότητα ότι η κυβέρνηση είναι σταθερή και θα ολοκληρώσει την τετραετία, εξέφρασε ο υπουργός Οικονομίας Γιώργος Σταθάκης στην ομιλία του στο πρωτοχρονιάτικο δείπνο του Ελληνογερμανικού Επιμελητηρίου.

Οπως είπε χαρακτηριστικά ο υπουργός «δεν χάνουμε εκλογές με τίποτα, μπορούμε να πάμε και σε δύο και σε τρεις εκλογικές αναμετρήσεις, αλλά για τρία χρόνια δεν αμφισβητείται η σταθερότητα της κυβέρνησης».

Ο κ. Σταθάκης υπενθύμισε ακόμη ότι η οικονομία δείχνει δυναμισμό, στη μεταποίηση, στις εξαγωγές και στον τουρισμό και σημείωσε ότι η ύφεση το 2015, αναμένεται να κλείσει στο 0,7% ή 0,6%, άρα το 2016 θα είναι μία χρονιά με θετικό πρόσημο.

Στη συνέχεια ο υπουργός αναφέρθηκε στους βασικούς άξονες για την πορεία προς τη ανάπτυξη. Υπογράμμισε ότι η οικονομία βρέθηκε το δεύτερο εξάμηνο του 2015 σε ένα πολύ διαφορετικό περιβάλλον, με ένα πρόγραμμα που αναδιάρθρωσε το βραχυπρόθεσμο και μακροπρόθεσμο σχεδιασμό. «Επέτρεψε μια συμφωνία με χαμηλά πλεονάσματα και ένα πλαίσιο με σημεία-σταθμούς που θα διασφαλίσουν τη επιστροφή την ανάπτυξη» ανέφερε.

Το πρώτο σημείο, είναι η ολοκλήρωση της αξιολόγησης που προχωράει επιτυχώς. Η ένταξη των τραπεζών στο ευρωπαϊκό σύστημα ήταν επίσης μία επιτυχής διαδικασία και το τρίτο κομβικό σημείο είναι οι αποκρατικοποιήσεις και το ταμείο που θα αντικαταστήσει το ΤΑΙΠΕΔ. Στόχος είναι να προχωρήσουν οι εννέα αποκρατικοποιήσεις για τις οποίες υπάρχει ήδη σε εξέλιξη διαδικασία και η μεταφορά 23 επιχειρήσεων που θα μεταφερθούν στο νέο ταμείο, με μακροπρόθεσμο ορίζοντα και στόχο «να χτίσουμε την αξία της κρατικής περιουσίας».

Το τελευταίο κομβικό σημείο, κατά τον κ. Σταθάκη, είναι η επιστροφή στην ανάπτυξη όσο το δυνατόν νωρίτερα: «Ελπίζουμε να συμβεί αυτό το 2016 - και γύρω από αυτό υπάρχουν μέτρα, όπως η ολοκλήρωση μεταρρυθμίσεων φιλικών προς τις επιχειρήσεις, νέοι χρηματοδοτικοί πόροι κλπ.».

«Για την απορρόφηση των πόρων του ΕΣΠΑ 2007-2013 πετύχαμε πρωτιά σε όλη την Ευρώπη για το 2015», υπενθύμισε ο υπουργός και σημείωσε ότι αυτό δημιουργεί αισιοδοξία για την απορροφητικότητα του νέου ΕΣΠΑ 2014-2020. Υπενθύμισε ακόμη, ότι η οικονομία δείχνει δυναμισμό και στη μεταποίηση και στις εξαγωγές και στον τουρισμό, ενώ η ύφεση το 2015 αναμένεται να κλείσει στο 0,7% ή 0,6% άρα το 2016 θα είναι μία χρονιά με θετικό πρόσημο.

Για το νέο αναπτυξιακό νόμο, ο κ. Σταθάκης είπε ότι είναι πολύ διαφορετικός από τους προηγούμενους, με καινοτομίες στα χρηματοδοτικά εργαλεία αλλά και στους κλάδους που στηρίζει, ενώ για τις παραγωγικές ξένες επενδύσεις, είπε ότι θα προσφέρεται σταθερό περιβάλλον για επτά χρόνια, συμπεριλαμβανομένου και ενός σταθερού φορολογικού συστήματος.

Η απλοποίηση της γραφειοκρατίας συνιστά ακόμα ένα στοιχείο αλλαγής ενώ το νέο σύστημα ηλεκτρονικών συμβάσεων αποτελεί τομή που ολοκληρώνεται με ειδική μέριμνα για να συμμετέχουν στους διαγωνισμούς οι μικρομεσαίες επιχειρήσεις. Παράλληλα, συνεχίζεται και προσπάθεια για ένα φιλικότερο περιβάλλον για την επιχειρηματικότητα, ενώ χονδρεμπόριο, κατασκευές, μέσα ενημέρωσης, τομείς μεταποίησης είναι οι κλάδοι των οποίων το πλαίσιο θα αναμορφωθεί σε συνεργασία με τον ΟΟΣΑ, και παράλληλα θα γίνει επαναξιολόγηση των όσων μέτρων έχουν εφαρμοστεί στην οικονομία με τη συνεργασία του ΟΟΣΑ.

Η ίδρυση αναπτυξιακού ταμείου με την αναβάθμιση του ΕΤΕΑΝ αποτελεί αποφασιστικό βήμα για την καλύτερη τόνωση της χρηματοδότησης των μικρομεσαίων επιχειρήσεων, είπε ο υπουργός και συνέχισε: «Τελευταίος σταθμός είναι οι εξαγωγές. Εκεί είναι το μεγάλο στοίχημα της οικονομίας μας - και αυτό το φάσμα των δραστηριοτήτων μας θα αποτελέσει το τεστ για το μετασχηματισμό της οικονομίας μας».

Ο υπουργός έκλεισε την ομιλία του αναφέροντας ότι η χώρα μας είναι πόλος σταθερότητας στην περιοχή, και με τον τρόπο που αντιμετώπισε τα προβλήματα όπως το μεταναστευτικό, θυμίζοντας σε όλους τις υψηλές αξίες του ανθρωπισμού, η Ελλάδα θα παραμείνει παράγοντας σταθερότητας.

Στην υποστήριξη της Γερμανίας σε αυτή τη δύσκολη περίοδο για τη χώρα, αναφέρθηκε ο γερμανός πρέσβης στην Αθήνα Πέτερ Σόοφ:

«Αναζητούμε νέες ευκαιρίες ανάπτυξης, και για το 2016 προγραμματίζεται σειρά πρωτοβουλιών και δράσεων για τη στήριξη των ελληνικών εξαγωγών, την προσέλκυση επενδύσεων και την ανταλλαγή τεχνογνωσίας με τη Γερμανία» ανέφερε ο πρόεδρος του Ελληνογερμανικού Επιμελητηρίου Μιχάλης Μαΐλης, ο οποίος σημείωσε ότι η χρονιά ξεκινάει με μεγάλες προκλήσεις στη διεθνή οικονομία, οι οποίες σηματοδοτούν κινδύνους.

Η κρίση συνεχίζεται, τα προβλήματα επιδεινώνονται και η χώρα βρίσκεται σε σκληρή διαπραγμάτευση συνέχισε ο κ. Μαΐλης. Γι’ αυτό και πρέπει να γίνουν οι μεταρρυθμίσεις εδώ και τώρα - αλλά η μεγάλη φορολόγηση δημιουργεί αμφιβολίες και ανησυχία, ότι μπορεί να φέρουν τα μέτρα μεγαλύτερη ύφεση. Με αύξηση παραγωγής εξαγωγών και αύξηση του ΑΕΠ, θα υπάρξουν προϋποθέσεις για νέες θέσεις εργασίας και ανάπτυξης.

Μετά από μία γρήγορη και θετική ολοκλήρωση της αξιολόγησης, θα μπορούμε να προχωρήσουμε με αισιοδοξία» τόνισε ο κ. Μαΐλης.

Πηγή 

Χαμός στο ΠΑΣΟΚ. Υπό διαγραφή ο Γρηγοράκος. Οι "βενιζελικοί" δοκιμάζουν τις αντοχές της Γεννηματά...

Από τον Στάθη Παλαιολόγο

Αγριεύουν τα πράγματα στο ΠΑΣΟΚ. Ύστερα από την αποκάλυψη του Press-gr για το τηλεφώνημα Λοβέρδου στον Κ. Μητσοτάκη, την Α. Διαμαντοπούλου και τον Μ. Χρυσοχοΐδη και τις δηλώσεις του Λ. Γρηγοράκου, στη Χαριλάου Τρικούπη γίνεται χαμός.

Οι νέες δηλώσεις του κ. Γρηγοράκου μάλιστα ότι διαφωνεί με τα περί "αβύσσου" που είπε η κ. Γεννηματά, άνοιξαν τον ασκό του Αιόλου. Ο βουλευτής Λακωνίας κλήθηκε για εξηγήσεις από τον γραμματέα της Κοινοβουλευτικής Ομάδας Β. Κεγκέρογλου και οι πληροφορίες λένε ότι είναι ανοικτό και το θέμα διαγραφής του.

Το θέμα έχει ευρύτερη διάσταση καθώς ο κ. Γρηγοράκος εκφράζει τη "βενιζελική" άποψη στο ΠΑΣΟΚ και άρα η περίπτωση του βουλευτή Λακωνίας αποτελεί πρόκληση: Δοκιμάζονται οι αντοχές της κ. Γεννηματά. Είτε τον διαγράψει είτε όχι, οι συμπληγάδες είναι εν όψει...

«Μόνο στο Βέλγιο» τέτοιες offsore

Υπόλογο χορήγησης παράνομων φοροαπαλλαγών προς δεκάδες πολυεθνικές βρήκε το Βέλγιο η Ευρωπαϊκή Επιτροπή, απαιτώντας αλλαγή της σχετικής νομοθεσίας. Οι εν λόγω φοροαπαλλαγές που η βελγική κυβέρνηση προσέφερε γενναιόδωρα εδώ και μια δεκαετία προς 35 πολυεθνικές επιχειρήσεις είχαν ως αποτέλεσμα οι τελευταίες να κερδίσουν συνολικές εκπτώσεις 700 εκατ. ευρώ.

Η Επιτροπή δεν ανακοίνωσε τα ονόματα των πολυεθνικών που ωφελήθηκαν από το ευνοϊκό καθεστώς, όμως, σύμφωνα με δημοσιογραφικές πληροφορίες, σε αυτές περιλαμβάνονται η γνωστή καπνοβιομηχανία Βritish American Tobacco, ο βρετανικός πετρελαϊκός κολοσσός BP, ο γερμανικός όμιλος χημικών BASF, η σουηδική εταιρεία κατασκευής μηχανολογικού εξοπλισμού και εργαλείων Atlas Copco, η αμερικανική κατασκευάστρια ανταλλακτικών αυτοκινήτων Wabco και φυσικά η βελγική θυγατρική του παγκόσμιου κολοσσού μπίρας Αnheuser-Busch Inbev.

Αν και ο επίσημος φορολογικός συντελεστής για τις επιχειρήσεις στο Βέλγιο ανέρχεται στο 34%, η τελευταία κατάφερε χάρη στη φοροελάφρυνση που της πρόσφερε η κυβέρνηση να φορολογηθεί το 2013 μόλις με 4% για κέρδη 60 εκατ. ευρώ.

Η Anheuser-Bush Inbev όμως δεν γλίτωσε φόρους μόνο από αυτήν τη φοροαπαλλαγή, αλλά και από μια σειρά άλλων ευνοϊκών ρυθμίσεων που είχαν ως αποτέλεσμα η μητρική εταιρεία του ομίλου -έχει έδρα τη βελγική πόλη Λουβέν- να φορολογηθεί το 2014 με συντελεστή μόλις 1% για συνολικά κέρδη 1,93 δισ. δολαρίων.

Η Επιτροπή διεμήνυσε ότι η βελγική κυβέρνηση οφείλει να ανακτήσει τους απλήρωτους φόρους, τόσο από την Anheuser-Bush όσο και από τις υπόλοιπες εταιρείες, καθώς συνιστούν αθέμιτη επιδότηση προσφέροντας σε αυτές άνισο πλεονέκτημα έναντι των υπόλοιπων επιχειρήσεων που δραστηριοποιούνται στο Βέλγιο.

Η έρευνα στο Βέλγιο -που αποτελεί μέρος μιας ευρύτερης έρευνας της Κομισιόν- ξεκίνησε τον Φεβρουάριο του 2014, θέτοντας στο μικροσκόπιο τις συμφωνίες που απάλλασσαν πολυεθνικές επιχειρήσεις οι οποίες δραστηριοποιούνταν εκεί για τα επονομαζόμενα «πλεονάζοντα κέρδη» τους.

Το σχήμα υιοθετήθηκε από τη βελγική κυβέρνηση πριν από 10 χρόνια με τη δικαιολογία αποφυγής της διπλής φορολόγησης των πολυεθνικών.

Επί της ουσίας είχε στόχο την προσέλκυση επιχειρήσεων. Συγκρίνει τα πραγματικά κέρδη μιας πολυεθνικής εταιρείας που δραστηριοποιείται στο Βέλγιο με τον υποθετικό μέσο όρο των κερδών μιας αυτόνομης εταιρείας σε ανάλογη κατάσταση.

Η εικαζόμενη διαφορά που προκύπτει ονομάζεται «πλεονάζοντα κέρδη» και βάσει νομοθεσίας απαλλάσσονται της φορολόγησης.

Μέσω αυτής της εξωφρενικής μείωσης των φορολογήσιμων κερδών, η συνολική έκπτωση του φόρου που προκύπτει για τις πολυεθνικές φτάνει συνήθως το 50%-90%. Οι βελγικές αρχές «πουλούσαν» μάλιστα αυτήν τη «μηχανή» στους διεθνείς επιχειρηματικούς κύκλους και τα συνέδρια προκειμένου να προσελκύσουν επιχειρήσεις με το λογότυπο «Μόνο στο Βέλγιο».

«Το σχήμα δεν απαιτούσε καν από τις επιχειρήσεις να παρουσιάσουν κάποια ένδειξη ή έστω ρίσκο της διπλής φορολόγησης. Αντί να εμποδίζει τη διπλή φορολόγηση, στην πραγματικότητα πρόσφερε λευκή επιταγή για τη διπλή φοροαπαλλαγή», τόνισε χαρακτηριστικά στη χθεσινή ανακοίνωσή της η Επιτροπή.

Πάντως, την απόφαση της Επιτροπής επέκρινε -περίπου ως παραπλανητική- το European Network on Debt and Development, που μάχεται για τη φορολογική δικαιοσύνη στην Ε.Ε. Σε σχετική ανακοίνωσή του το Eurodad τόνισε ότι με την επικέντρωσή της σε ξεχωριστές περιπτώσεις (όπως αυτή του Βελγίου) αντί στην εξασφάλιση φορολογικής διαφάνειας πανευρωπαϊκά και στη θεμελιώδη αλλαγή του φορολογικού συστήματος, η Επιτροπή θεραπεύει τα συμπτώματα και όχι τα αίτια της εκτεταμένης φοροαποφυγής.

«Αντί για ατελείωτες έρευνες που γρατζουνούν την επιφάνεια του σκανδάλου της φοροαποφυγής, χρειαζόμαστε εταιρείες που να αναφέρουν δημοσίως πού πραγματοποιούν τα κέρδη τους και πού πληρώνουν τους φόρους τους, ενώ αντί για ασαφείς φορολογικούς κανόνες και μυστικές συμφωνίες αγάπης μεταξύ κυβερνήσεων και πολυεθνικών, χρειαζόμαστε ξεκάθαρους κανόνες οι οποίοι θα διασφαλίζουν ότι όλοι πληρώνουν το μερίδιο που τους αναλογεί».

Μπάμπης Μιχαήλ

Αναδιάταξη του πολιτικού σκηνικού

Τα πολιτικά αντανακλαστικά των κομμάτων του κεντρώου και σοσιαλδημοκρατικού χώρου αφυπνίζει η ανάδειξη του Κυριάκου Μητσοτάκη στην αρχηγία της Ν.Δ. Το ΠΑΣΟΚ, η ΔΗΜΑΡ και το Ποτάμι χαράσσουν τις γραμμές τους έναντι των νέων δεδομένων που δημιουργεί η αλλαγή σκυτάλης στην αξιωματική αντιπολίτευση, σε μια προσπάθεια να αντιμετωπίσουν τις πιέσεις που θα δεχτούν και να αποφύγουν πιθανές διαρροές και διεμβολισμό από την πολιτική ατζέντα του νέου τιμονιέρη της Συγγρού.

Σκληρή στάση απέναντι στον Κυριάκο Μητσοτάκη πρόκειται να τηρήσει το ΠΑΣΟΚ, προβάλλοντας τις πολιτικές και ιδεολογικές διαφορές που –κατά τη Χαριλάου Τρικούπη– είναι χαοτικές. Η χθεσινή πρώτη δημόσια τοποθέτηση της Φώφης Γεννηματά απηχεί το πνεύμα της τακτικής που έχει αποφασίσει να υιοθετήσει το κόμμα της ελάσσονος αντιπολίτευσης, καθώς, όπως δήλωσε χαρακτηριστικά, «με τις απόψεις του κ. Μητσοτάκη μάς χωρίζει άβυσσος».

Όμως, δε δείχνουν όλα τα στελέχη του ΠΑΣΟΚ να συμμερίζονται τη στάση της προέδρου του.

Ανοιχτό το ενδεχόμενο στελέχη ή ακόμα και εν ενέργεια βουλευτές της Δημοκρατικής Συμπαράταξης να πορευτούν με τη ΝΔ του Κυριάκου Μητσοτάκη άφησε, μιλώντας στον ΣΚΑΪ, ο βουλευτής Λεωνίδας Γρηγοράκος.

Ο κ. Γρηγοράκος χαρακτήρισε τον νέο αρχηγό της αξιωματικής αντιπολίτευσης ως πολύ καλό πολιτικό, ενώ εκτίμησε ότι η ΝΔ θα αναδειχθεί πρώτο κόμμα δημοσκοπικά.

Ο έμπειρος βουλευτής προειδοποίησε ότι αν η Δημοκρατική Συμπαράταξη δεν αλλάξει και δεν δώσει το στίγμα της, μελετά το ενδεχόμενο να μην κατέβει ως υποψήφιος στις επόμενες εκλογές.

Αντίδραση στις δηλώσεις

Μετά τις δηλώσεις, η Χαριλάου Τρικούπη κάλεσε τον βουλευτή Λακωνίας να δώσει εξηγήσεις. Σύμφωνα με πληροφορίες την εντολή έδωσε η πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ Φώφη Γεννηματά, στον γραμματέα της ΚΟ της Δημοκρατικής Συμπαράταξης Βασίλη Κεγκέρογλου.

Ο Βασ. Κεγκέρογλου συναντήθηκε με τον Λ. Γρηγοράκο, αποδίδοντας το σάλο που προκλήθηκε σε παρερμηνεία των δηλώσεών του, από τους δημοσιογράφους.  

Στις εξηγήσεις που έδωσε στον γραμματέα της Κοινοβουλευτικής Ομάδας, ο βουλευτής Λακωνίας υπογράμμισε πως δεν εννοούσε κάτι τέτοιο και πως οι δημοσιογράφοι παρερμήνευσαν τις δηλώσεις του. 

Μετά τη συνάντησή τους, ο κ. Κεγκέρογλου δήλωσε πως οι διαφορές είναι διακριτές μεταξύ των μεγάλων πολιτικών οικογενειών στην Ελλάδα και την Ευρώπη.

Πρόσθεσε, ότι σύσσωμη η Κοινοβουλευτική Ομάδα του ΠΑΣΟΚ θα αναδείξει τις διαφορές αυτές. 

Νέα στρατηγική

Με δεδομένα τα παραπάνω διαφαίνεται η χάραξη μια νέας στρατηγικής που θα υπερτονίζει τη διαφοροποίησή της με το φιλελευθερισμό. Αποστάσεις θα παρθούν και από την κυβερνητική πολιτική καθώς εξαιτίας των μνημονιακών δεσμεύσεων της χώρας καταλογίζεται στην κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝ.ΕΛΛ. στροφή από τις προγραμματικές τους δεσμεύσεις.

Αναταράξεις αναμένονται και στο Ποτάμι. Η εκλογή του κ. Μητσοτάκη δεν είναι αδιάφορη, έχει πολιτικό ενδιαφέρον, τόνισε στον ΣΚΑΪ ο βουλευτής του Ποταμιού Σπύρος Λυκούδης.

Δήλωσε ότι Το Ποτάμι είναι υποχρεωμένο πλέον να προσδιορίσει με ακρίβεια το δικό του πολιτικό στίγμα για να δει πως θα αντιμετωπίσει τις αναδιατάξεις στο πολιτικό σκηνικό. 

Σημείωσε ότι αν η παράταξη αποσαφηνίσει τα πολιτικά της χαρακτηριστικά, ο κόσμος δεν θα επηρεαστεί από την εκλογή του κ. Μητσοτάκη.

Πηγή

Ιστορική απόφαση του Εφετείου Θράκης – Καμία ιδιοκτησία της Μονής Βατοπεδίου στη Λίμνη Βιστωνίδα!

 Σε τελεσίδικη απόφαση έφτασε η πολύκροτη υπόθεση των διεκδικήσεων της Μονής Βατοπεδίου για τη Λίμνη Βιστωνίδα, μετά από 12 και πλέον χρόνια και έτσι κλείνει ένα τεράστιο κεφάλαιο του γνωστού σκανδάλου.

Σύμφωνα με το ρεπορτάζ του XanthiPress.gr από το Τριμελές Εφετείο Κομοτηνής εκδόθηκε η απόφαση σε δεύτερο βαθμό για την αγωγή της Μονής Βατοπεδίου που διεκδικούσε τις παραλίμνιες εκτάσεις της Βιστωνίδας, συνολικού εμβαδού 27.000 στρεμμάτων.  Εκδόθηκε με ημερομηνία 29-12-2015  η με αριθμό 197/2015 απόφαση, η οποία δέχθηκε την έφεση του Ελληνικού Δημοσίου, απέρριψε την έφεση της Μονής Βατοπεδίου και τις παρεμβάσεις του Οικουμενικού Πατριαρχείου, της Εκκλησίας της Ελλάδος, της Ιεράς Κοινότητας του Αγίου Όρους και της Ιερού Κοινού του Παναγίου Τάφου και απέρριψε στο σύνολό της  την αρχική αγωγή της Μονής Βατοπεδίου κατά του Ελληνικού Δημοσίου.

Με βαση την πρωτόδικη απόφαση του Πολυμελούς Πρωτοδικείου Ροδόπης, που εκδόθηκε με καθυστέρηση αρκετών ετών λόγων του σκανδάλου που είχε ξεσπάσει, η αγωγή της Μονής Βατοπεδίυ είχε γίνει δεκτή εν μέρει και μόνο για 3.000 από τα 27.000 στρέμματα που διεκδικούσε με βάση αυτοκρατορικά χρυσόβουλα ενώ με την τελεσίδικη απόφαση του Εφετείου, δικαιώνεται πλήρως το Δημόσιο που διατηρεί όλες τις εκτάσεις της Λίμνης.  Από την πλευρά του το Πατριαρχείο, ο Πανάγιος Τάφος και η Κοινότητα του Αγίου Όρους είχαν παρέμβει υπέρ της Μονής προκειμένου να μην διαταραχθεί το κύρος των χρυσοβούλων, μετά οποία κατέχουν άλλες εκτάσεις. Πρόεδρος της σύνθεσης του Εφετείου ήταν ο Χρήστος Τζανερίκος, εισηγήτρια η Μυρσίνη Παπαχίου και μέλος ο Μιχάλης Κακαμανούδης

Πως ξεκίνησε το σκάνδαλο της Μονής και οι «ιερές» ανταλλαγές.

Η υπόθεση σε πρώτο βαθμό είχε συζητηθεί 5.11.2003 και η απόφαση του Πολυμελούς Πρωτοδικείου Ροδόπης (87/2008) και  δεν δημοσιεύθηκε μετά τη διάσκεψη των δικαστών, καθώς υπήρξε ο γνωστός συμβιβασμός μεταξύ του Δημοσίου και της Μονής. Στη συνέχεια ακολούθησε παρέμβαση του τότε εισαγγελέα του Αρείου Πάγου Γιώργου Σανιδά και του τότε επιθεωρητή δικαστηρίων και αντιπροέδρου του Α.Π. Ιωάννη Παπανικολάου, με αποτέλεσμα να δημοσιευθεί η επίμαχη απόφαση με καθυστέρηση τεσσάρων ετών.

Η αρχική αυτή αγωγή ήταν η «ρίζα» του τεράστιου σκανδάλου της Μονής Βατοπεδίου καθώς, μετά τις αντιδράσεις κατοίκων και δικηγορικών συλλόγων Ξάνθης και Ροδόπης όταν ξέσπασε η υπόθεση το 2003, η Κυβέρνηση Καραμανλή ειχε προχωρήσει στις περιβόητες ανταλλαγές με άλλα ακίνητα-φιλέτα του Δημοσίου στην υπόλοιπη χώρα. ΄Εκτοτε, και μετά την αποκάλυψη, ακολούθησαν ραγδαίες πολιτικές εξελίξεις και διώξεις για πολιτικούς, μοναχούς, δικαστικούς και άλλους παράγοντες επί Πρωθυπουργίας Καραμανλή καθώς το σκάνδαλο ξεκίνησε από αυτή την απόφαση.

Κομβικής σημασίας για την τύχη των ανταλλαγών

Σε ποινικό επίπεδο η υπόθεση βρίσκεται στο Τριμελές Εφετείο Κακουργημάτων της Αθήνας ενώ για την τύχη των ανταλλαγών μετά από αυτή την απόφαση (κατά της οποίας αναμένεται να ασκηθεί αίτηση αναίρεσης στον Άρειο Πάγο) η υπόθεση περιπλέκεται έντονα. Θεωρείται κομβική καθώς τίθεται σε νέα βάση τη τύχη των ανταλλαγών που έγιναν στη βάση του συμβιβασμού του Δημοσίου με τη Μονή.

Γιάννης Σιδηρόπουλος

Ο «καταλληλότερος» Κυριάκος Μητσοτάκης

γράφει ο Δημήτρης Μηλάκας

Η κονιορτοποιημένη- από τα τρία μνημόνια, τις αλλεπάλληλες δανειακές συμβάσεις και την ασφυκτική Διεθνή Εποπτεία-  πολιτική σκηνή της χώρας καταναλώνει περισσότερες δυνάμεις και πρόσωπα απ όσα μπορεί να αναδείξει. Κατά κύριο λόγο, μετά την προσαρμογή του ΣΥΡΙΖΑ σε ένα ιδιότυπο «αριστερό» στα λόγια αλλά νεοφιλελεύθερο στην πράξη μόρφωμα, από την ελληνική πολιτική σκηνή φαίνεται να απουσιάζει η απαραίτητη συστημική εναλλακτική η οποία θα προτείνει και θα διεκδικήσει την εφαρμογή ενός σχεδίου διεξόδου από το την αιώνια ασφυξία που επιβάλουν οι δανειστές.  Αυτό το πολιτικό αδιέξοδο, επικυρώθηκε για μια ακόμη φορά με την εκλογή του- ακραιφνή νεοφιλελεύθερου «μεταρρυθμιστή» Κυριάκου Μητσοτάκη στην ηγεσία του κόμματος της αξιωματικής αντιπολίτευσης.

Από τις πρώτες μόλις στιγμές της νίκης του Μητσοτάκη, εγχώρια και ξένα «συστήματα» ανέλαβαν το έργο της αγιογράφησής του. Οι καλές σπουδές του, οι ισχυρές προσβάσεις του στο εξωτερικό, η οικογενειακή του καταγωγή και πάνω απ όλα, η ξεκάθαρη αφοσίωσή του στη νεοφιλελεύθερη λογική και φιλοσοφία των προγραμμάτων διακυβέρνησης της χώρας που εκπονούν οι δανειστές, προβάλλονται ως τα ισχυρά του προσόντα που θα τον αναδείξουν σε ηγέτη ικανό να εκθρονίσει τον Αλέξη Τσίπρα.

Όλη αυτή η επιμελής και μεθοδική προσπάθεια οικοδόμησης ενός αντίπαλου δέους απέναντι  στην προσωρινή και πρόσκαιρη ην μονοκρατορία Τσίπρα στην ελληνική πολιτική σκηνή, η οποία θα συνεχιστεί με ζήλο και αυξανόμενη ένταση, πέραν όλων των άλλων έχει ένα μη εμφανή αλλά κρίσιμο στόχο:

• Να αποσιωπηθεί ότι ο Κυριάκος Μητσοτάκης και η ΝΔ δεν έχουν να προτείνουν τίποτε διαφορετικό από αυτό που ήδη με συνέπεια και σχετική ευκολία προς το παρόν υλοποιεί κατά γράμμα ο Αλέξης Τσίπρας και η κυβέρνησή του. 

Καθ ότι λοιπόν, η «αριστερά» του Αλέξη Τσίπρα βαδίζει στο δρόμο που υποδεικνύουν οι δανειστές η δεξιά του Κυριάκου Μητσοτάκη θα επιχειρήσει να εμφανιστεί ως καταλληλότερη, ικανότερη και ταχύτερη να τρέξει αυτόν ακριβώς τον δρόμο. 

Κάπως έτσι, η ουσία της πολιτικής αντιπαράθεσης μεταφέρεται από το επίπεδο της αναζήτησης πολιτικών διεξόδων και επιλογών που θα διευκόλυναν  τη χώρα να αναζητήσει μια διέξοδο από το τέλμα στο οποίο βρίσκεται , σε μια μάχη «προσωπικοτήτων» και ικανοτήτων για την υλοποίηση μιας προαποφασισμένης από τους δανειστές πολιτικής.

Είναι προφανές, ότι το κόστος που συνεπάγεται η προσαρμογή του Τσίπρα θα εξανεμίσει αργά ή γρήγορα το πολιτικό του κεφάλαιο. Και τότε, θα εμφανιστεί ο «καταλληλότερος»  Κυριάκος Μητσοτάκης για να συνεχίσει το έργο που ξεκίνησε ο Γ. Παπανδρέου, συνέχισαν οι Σαμαράς- Βενιζέλος, και προχωρά αυτήν την στιγμή ο Αλέξης Τσίπρας, βλέποντας δίπλα του πια, έναν ακόμη καταλληλότερο να παραλάβει τη σκυτάλη. Τον Κυριάκο…

Aπίστευτο πρωτοσέλιδο στη Βουλγαρία: "Ευχαριστούμε την Ελλάδα για τις 250.000 θέσεις εργασίας..."

Μεγάλο θόρυβο προκάλεσε την περασμένη εβδομάδα το πρωτοσέλιδο, ειρωνικό ευχαριστήριο δημοσίευμα της μεγαλύτερης σε κυκλοφορία βουλγαρικής εφημερίδας «Sega» με τίτλο «Thanks Greece».

Ένα δημοσίευμα που ευχαριστούσε, όπως έγραφε, 60.000 ελληνικών επιχειρήσεων που έφυγαν λόγω των capital controls ως συνέπεια της διαπραγμάτευσης με τους δανειστές.

Οπως σημείωνε η βουλγαρική εφημερίδα και μεταφέρει το newmoney.gr, καθημερινά κατά μέσο όρο η Βόρεια Ελλάδα «έστελνε» 335 επιχειρήσεις στη Σόφια εξαιτίας του φόβου κατάρρευσης του ντόπιου τραπεζικού συστήματος δημιουργώντας διά της επαγωγικής μεθόδου χιλιάδες νέες θέσεις εργασίας. «Ευχαριστούμε για τη δημιουργία 250.000 νέων θέσεων εργασίας στη χώρα μας» αναφέρει χαρακτηριστικά το δημοσίευμα.

Η αλήθεια βέβαια είναι διαφορετική – αν και δεν απέχει πολύ απ” όσα οι Βούλγαροι για προφανείς προπαγανδιστικούς λόγους φουσκώνουν. Οπως αναφέρει στο «Newmoney.gr» ο πρόεδρος της Ελληνικής Συνομοσπονδία Εμπορίου και Επιχειρηματικότητας (ΕΣΕΕ), Βασίλης Κορκίδης, ο οποίος πρώτος είχε αναδείξει το θέμα προ μηνών, η αλήθεια είναι ότι έφυγαν συνολικά 60.000 ΑΦΜ προς τη Βουλγαρία και όχι αποκλειστικά επιχειρήσεις.

«Αυτό δεν μειώνει καθόλου το πρόβλημα και θα πρέπει να προβληματίσει την κυβέρνηση που ακόμα πανηγυρίζει το ότι δεν υπήρξε μεγάλος αντίκτυπος από τους κεφαλαιακούς ελέγχους», αναφέρει ο κ. Κορκίδης και συμπληρώνει ότι το πρόβλημα εντοπίζεται κυρίως σε αγροτικές επιχειρήσεις της Βόρειας Ελλάδας που μετέφεραν τη φορολογική τους έδρα στη Βουλγαρία, μεταποιητικές επιχειρήσεις αλλά και απλά φυσικά πρόσωπα που φοβήθηκαν τις εξελίξεις στο ελληνικό τραπεζικό σύστημα.

Πηγή