Οι φόροι αυξάνονται, τα έσοδα μειώνονται -Υποχώρησαν κατά 9,2 δισ. ευρώ από το 2009

ΠΑΡΑ ΤΑ ΜΕΤΡΑ 36,8 ΔΙΣ. ΕΥΡΩ

Παρά την «καταιγίδα» των μέτρων, στο πλαίσιο των μνημονίων, τα έσοδα του Δημοσίου μειώνονται.

Από το 2010, επιβλήθηκαν μέτρα αύξησης των εσόδων ύψους περίπου 37 δισ. ευρώ, όμως το αποτέλεσμα είναι απογοητευτικό, καθώς τα επίσημα στοιχεία της Κομισιόν δείχνουν ότι στο ίδιο διάστημα τα έσοδα του κράτους μειώθηκαν κατά 9,2 δισ. ευρώ, σύμφωνα με την «Καθημερινή».

Συνολικά, την περίοδο αυτή ψηφίστηκαν μέτρα ύψους 72,6 δισ. ευρώ μέσω περικοπών δαπανών, νέων φόρων και λοιπών μέτρων για την τόνωση των εσόδων. Ομως, είναι σαφές ότι τα φορολογικά μέτρα δεν αποδίδουν τα προσδοκώμενα οφέλη, σε αντίθεση με τη μείωση δαπανών.

Χαρακτηριστικό είναι πως, όπως αναφέρει το δημοσίευμα:

• Τα νέα μέτρα στο σκέλος των εσόδων που επιβλήθηκαν από το 2010 έως και φέτος ανέρχονται στα 36,8 δισ. ευρώ. Το αποτέλεσμα στον προϋπολογισμό ήταν το αντίστοιχο διάστημα να μειωθούν τα έσοδα κατά 9,2 δισ. ευρώ.

• Τα μέτρα περιστολής δαπανών το διάστημα 2010-2016 ήταν 35,8 δισ. ευρώ. Οι δαπάνες του προϋπολογισμού συρρικνώθηκαν την εν λόγω περίοδο κατά 33,1 δισ. ευρώ.

Από τη σύγκριση των στοιχείων αυτών προκύπτουν δύο βασικά συμπεράσματα:

1. Οταν οι κυβερνήσεις λάμβαναν μέτρα περικοπής δαπανών για να μειώσουν το έλλειμμα του προϋπολογισμού, το ποσοστό επιτυχίας των παρεμβάσεων ήταν στο 92%. Δηλαδή ήταν βέβαιη η αποτελεσματικότητα των μέτρων. Αντιθέτως, οι παρεμβάσεις στο σκέλος των εσόδων ουσιαστικά αφαιρούσαν εισόδημα από νοικοκυριά και επιχειρήσεις, το οποίο αποδεικνύεται ότι πήγαινε στην κάλυψη μιας «τρύπας δίχως πάτο».

2. Μέχρι και σήμερα δεν έχει μπορέσει να βάλει τέλος καμία κυβέρνηση στον φαύλο κύκλο της ύφεσης και της λιτότητας. Στο υπουργείο Οικονομικών ευελπιστούν ότι για πρώτη φορά το 2017 θα σπάσει αυτή η αλληλεπίδραση. Εκτιμούν ότι η οικονομία θα αναπτυχθεί με ρυθμό 2,7% και αυτό θα διασφαλίσει την υπεραπόδοση των φορολογικών εσόδων. Πάντως, και για το 2017 έχουν προβλεφθεί νέες παρεμβάσεις στο σκέλος των φόρων και ιδίως των έμμεσων, με αποτέλεσμα να επικρατεί προβληματισμός για το πόσο θα επηρεαστεί η ιδιωτική κατανάλωση.

Τα μέτρα που έχουν ληφθεί την τελευταία επταετία αντιστοιχούν περίπου στο 40% του σημερινού ΑΕΠ. Την ίδια ώρα, το ΑΕΠ έχει μειωθεί κατά περίπου 26% ή 61 δισ. ευρώ, συρρίκνωση στην οποία έχουν συμβάλει τόσο τα φορολογικά μέτρα όσο και οι περικοπές δαπανών.

Από τα στοιχεία της Κομισιόν προκύπτει ότι τα φορολογικά βάρη αυξήθηκαν την τελευταία επταετία από 30,8% του ΑΕΠ σε 37,6%, κάτι που θα συνεχιστεί και το επόμενο έτος. Συγκεκριμένα, τα βάρη για τους φορολογουμένους υπολογίζεται από την Κομισιόν να φθάσουν στο 37,5% του ΑΕΠ.

Το 2009 τα φορολογικά βάρη ανέρχονταν στα 73 δισ. ευρώ, με το ΑΕΠ όμως να βρίσκεται στα επίπεδα των 237,5 δισ. ευρώ. Σήμερα τα φορολογικά βάρη φθάνουν στα 65,7 δισ. ευρώ με συρρικνωμένο το ΑΕΠ κατά 26%.

Πηγή

Η εξήγηση του Λαλιώτη για τη συνάντηση με τον Σπίρτζη σε εστιατόριο

Τη δική του απάντηση για τη συνάντησή του με τον Χρήστο Σπίρτζη σε εστιατόριο έδωσε ο Κώστας Λαλιώτης.

Αφορμή στάθηκε το δημοσίευμα των «Νέων», περί μυστικής συμφωνίας ανάμεσα στο ΠΑΣΟΚ και τον ΣΥΡΙΖΑ, με τον Γιώργο Παπαχρήστο να γράφει στη στήλη του «Στίγμα» ότι «τον ''αρραβώνα'' ανάμεσα στον ΣΥΡΙΖΑ και το ΠΑΣΟΚ φαίνεται ότι τον ''προξένεψαν'' ο Κώστας Λαλιώτης και ο Χρήστος Σπίρτζης, ένα μεσημέρι σε ένα εστιατόριο…».

Στην ανακοίνωσή του, ο κ. Λαλιώτης αναφέρει ότι πρόκειται για τυχαία συνάντηση με τον κ. Σπίρτζη ένα μεσημέρι σε εστιατόριο, κατά την οποία δεν υπήρξε καμία ουσιαστική συζήτηση, παρασκήνιο «και πολύ περισσότερο κανένα ''προξενιό'' και κανένας ''αρραβώνας''».

Αναλυτικά η ανακοίνωση του κ. Λαλιώτη:

1. Το δημοσίευμα των ΝΕΩΝ μαζί με τις περιγραφές για δήθεν παρασκηνιακές επαφές για «αρραβώνα ανάμεσα στον ΣΥΡΙΖΑ και το ΠΑΣΟΚ» είναι ένα ευφάνταστο σενάριο. Όμως, αυτό το σενάριο είναι παραπλανητικό γιατί δεν έχει καμία απολύτως σχέση με την αλήθεια και την πραγματικότητα.

Το μόνο γεγονός είναι ότι ένα μεσημέρι, έτυχε να συνυπάρχουμε σε ένα εστιατόριο ο Χρήστος Σπίρτζης με την παρέα του και εγώ με την παρέα μου. Εκτός από μια σύντομη φιλοφρόνηση σε ανοιχτό χώρο και με την παρουσία άλλων προσώπων, δεν υπήρξε καμιά ουσιαστική συζήτηση, κανένα παρασκήνιο και πολύ περισσότερο κανένα «προξενιό» και κανένας «αρραβώνας».

2. Οι θέσεις μου είναι διαχρονικά γνωστές, διαφανείς και σαφέστατες. Η κατοχύρωση και ανάδειξη του ΠΑΣΟΚ, της Δημοκρατικής Συμπαράταξης, και της Κεντροαριστεράς ως Δημοκρατικού και Προοδευτικού Πόλου συνδέεται άρρηκτα και αδιαπραγμάτευτα με τον αυτόνομο λόγο του, την αυτοδύναμη στρατηγική του και τον καταλυτικό ρόλο του.

Αυτό προϋποθέτει, οριστικά και αμετάκλητα, σαφείς ιδεολογικές και πολιτικές οριοθετήσεις και προγραμματικές θέσεις και αντιπαραθέσεις, τόσο με τον ΣΥΡΙΖΑ όσο και με τη ΝΔ. Πιστεύω, ότι μόνο με αυτή τη στρατηγική και με αυτόν τον πολιτικό σχεδιασμό το ΠΑΣΟΚ, η Δημοκρατική Συμπαράταξη και η Κεντροαριστερά δεν θα μετατρέπονται σε δεκανίκι και ουρά είτε του ΣΥΡΙΖΑ, είτε της ΝΔ και θα μπορούν να έχουν δυναμική, προοπτική και ευοίωνο μέλλον.

ΥΓ. Φίλε Γιώργο, σε προσκαλώ ένα μεσημέρι, για φαγητό, στη γνωστή ταβέρνα με τη γνωστή σε σένα σύνθεση. Τυχαία, μπορείς να συναντήσεις και άλλες παρέες που κατά σύμπτωση μπορεί να είναι βουλευτές και υπουργοί από όλες τις παρατάξεις, δημοσιογράφοι από όλα τα μέσα ενημέρωσης, διανοούμενοι και καλλιτέχνες. Έτσι θα καταλάβεις για μια ακόμη φορά, ότι στη γνωστή και φιλόξενη ταβέρνα όλα είναι ανοιχτά και διάφανα και δεν υπάρχουν «παρασκήνια», «προξενιά», «αρραβώνες» και «γάμοι».

Πηγή 

Γιατί ο πολιτικός κόσμος δεν αντιδρά στις εκκλήσεις ενός κορυφαίου επιχειρηματία για «λιγότερη δημοκρατία»;

Άφησα να περάσουν μερικές μέρες για να δω αν το θέμα θα έχει συνέχεια. Αν κάποιο κόμμα θα τολμήσει να ψελλίσει κάτι, αν κάποιος αναγνωρίσιμος δημοσιογράφος θα επιχειρούσε να αναδείξει το θέμα. Τίποτα όμως δεν συνέβη.

To βράδυ της 2ης Νοεμβρίου, σε πλήθος ελληνικών site, κυκλοφόρησαν δηλώσεις του γνωστού επιχειρηματία Ιβάν Σαββίδη, ο οποίος τότε σχεδίαζε μια σημαντική επένδυση στη Σουρωτή. Ο ιδιοκτήτης του ΠΑΟΚ, ο οποίος ίσως σύντομα γίνει και καναλάρχης, δήλωσε:

Με αναγκάζεται να ασχοληθώ με την πολιτική. Το πρώτο πρόβλημα είναι η ελληνική γραφειοκρατία. Δεύτερον υπάρχει πολλή δημοκρατία στην Ελλάδα. Σε συνθήκες κρίσης πρέπει να υπάρχει λίγο λιγότερη δημοκρατία και καθόλου γραφειοκρατία. Το είπα και στη Βουλή. Εγώ φέρνω τα βάζω όλα σε ένα μέρος και μου λένε μετά από 3 μήνες ενώ όλα έχουν υπογραφεί πάρτα πίσω. Δε λέω αν ο κ. Παπαδόπουλος φταίει ή έχει δίκιο. Είναι μέρος ενός γραφειοκρατικού συστήματος. Δεν μπορούν οι πολιτικοί να ανήκουν στον εαυτό τους ο λαός θέλει να φάει σήμερα, τώρα.

Για του λόγου του αληθές, παραθέτω ενδεικτικά το σχετικό ρεπορτάζ του Iefimerida, αν και οι δηλώσεις υπάρχουν αυτούσιες κι αλλού.

Οι δηλώσεις Σαββίδη κινούνται στο ίδιο μήκος κύματος με τα διάφορα πρωτοσέλιδα που φιλοξενούν τα παράπονα του εμίρη του Κατάρ για τις επενδύσεις του στην Ελλάδα και δείχνουν ότι η Ελλάδα αποτελεί επενδυτικό προορισμό κυρίως για συμφέροντα που έχουν μάθει να επενδύσουν σε όχι και τόσο δυτικές οικονομίες.

Υπάρχουν άραγε πολιτικοί κύκλοι (ή και κυβερνητικοί παράγοντες) που υπόσχονται σε διάφορους επενδυτές «λιγότερη δημοκρατία»; Πώς βρίσκουν το θάρρος να διατυπώνουν δημόσια τέτοιες εκκλήσεις χωρίς να φοβούνται τη δημόσια κατακραυγή των δημοκρατικών κομμάτων;

Τρία λοιπόν τα βασικά ερωτήματα:

1. Δήλωσε σίγουρα κάτι τέτοιο ο κ. Σαββίδης; Το ρωτάω γιατί δεν γνωρίζει ελληνικά και τοποθετείται μέσω διερμηνέα. Αν έχει γίνει κάποιο λάθος στην απόδοση των δηλώσεων του, το θέμα προφανώς λήγει εδώ.

2. Κανένα πολιτικό κόμμα δεν προβληματίστηκε με αυτές τις δηλώσεις; Ούτε ένας από τους 300 βουλευτές; Μια δηλωσούλα; Ένα tweet; Με το φαινόμενο Trump τους βλέπω λαλίστατους και γενναίους, με τα δικά μας παρόμοιου τύπου ζητήματα γιατί δεν ασχολούνται;

3. Ένα γενικότερο ερώτημα που αφορά την εθνική μυθολογία μας κι όχι τον ίδιο τον κ. Σαββίδη. Αν ο Ιβάν Σαββίδης λεγόταν Τομ Σαββας, ήταν Ελληνοαμερικανός, ταυτισμένος με τα συμφέροντα ενός προέδρου των ΗΠΑ και μιλούσε μόνο στα αγγλικά, θα είχε την ίδια αποδοχή από την ελληνική κοινωνία και τα ελληνικά ΜΜΕ;

Προσοχή πάντως γιατί το «λιγότερη δημοκρατία» ενός (οποιουδήποτε) επιχειρηματία μπορεί να καταλήξει στη λαϊκή...σοφία του «δεν κοιτάμε τη φτώχεια μας, η δημοκρατία μας μάρανε» και θα συναντήσει το...παραδοσιακό «ένας Παπαδόπουλος μας χρειάζεται». Και μετά θα τρέχουμε...  

Πηγή

Στην Ελευσίνα μια φορά

Του Χάρη Θεοχάρη

Δευτέρα πρωί ξεκινώ για την Ελευσίνα. Μία από τις 5 ιερές πόλεις της αρχαιότητας αλλά  και  μια πόλη ιστορικά άρρηκτα συνδεδεμένη με την Ελληνική Εκβιομηχάνιση. Στην περιοχή ακόμη και σήμερα παρά την οικονομική κρίση  λειτουργούν πάνω από 3.000 επιχειρήσεις.

Μηχανικοί, σπουδαγμένοι στη Ζυρίχη  οι πρώτοι βιομήχανοι.

Μα πάνω από όλα οραματιστές.

Διέκριναν τα πλεονεκτήματα της περιοχής. Λιμάνι για να έρχονται οι πρώτες ύλες και να φεύγουν τα εμπορεύματα. Ελιές γεμάτη η περιοχή. Με την υπερπαραγωγή της σταφίδας στην Κόρινθο άφθονη και συνάμα φθηνή πρώτη ύλη.

Σαπούνι, κονιάκ, χρώματα, σφαίρες, πλοία. Ελαιουργική, Βότρυς, Ίρις, Πυρκάλ, Ναυπηγεία Ελευσίνας.

Εποχές ηρωικές αλλά και δύσκολες. Αγώνες, τα πρώτα σωματεία, απεργίες. 1925, 1929, 1936, Επιτάφιος του Ρίτσου.

«Άρμεγες με τα μάτια σου το φως της οικουμένης…»

Άνθρωποι και Βιομηχανίες πλέκονται σε μια ιστορία δυσκολιών, αγώνων, κακουχιών, ελπίδας και ανάπτυξης.

Αυτά που που λείπουν από την Ελλάδα του σήμερα.

Και όλη η ιστορία  συγκεντρωμένη στο μουσείο της πόλης  στο χώρο του παλιού Ελαιουργείου.

Αποτυπωμένη η ιστορία μιας πόλης  και μιας εποχής μέσα από την ιστορία  των εργοστασίων και των ανθρώπων που μόχθησαν μέσα σε αυτά.

Και σήμερα τι; Κούφια λόγια για ανάπτυξη και για δικαιοσύνη.

Ανεργία μεγάλη στην περιοχή. Μικρότερη σε σχέση με άλλες,  αλλά μεγάλη. Εργοστάσια με μηχανήματα να υπολειτουργούν, απλήρωτοι εργαζόμενοι που διατηρούν εν ζωή τα ναυπηγεία με εθελοντική εργασία, διορισμένες από την κυβέρνηση διοικήσεις που κάνουν ταξίδια για το θεαθήναι χωρίς να φέρνουν πελάτες. Σχολές μαθητείας του ΟΑΕΔ που δε βγάζουν τις ειδικότητες που χρειάζονται τα εργοστάσια αλλά αυτές που ξέρει ο καθηγητής για να μην τον ξεβολέψουν.

Ώρα 11 το πρωί. Ναυπηγεία Ελευσίνας. Χέρια ροζιασμένα, πρόσωπα κουρασμένα από το χρόνο αλλά και με την ελπίδα ότι στο τέλος θα βρεθεί λύση. 500 εργαζόμενοι απλήρωτοι για όλο το 2015 και εν μέρει και για το 2016, που όμως πηγαίνουν κανονικά στις δουλειές τους. Σε αδράνεια η μεγάλη δεξαμενή τα τελευταία 5 χρόνια. 50 εκατομμύρια τα διαφυγόντα κέρδη. Ευελπιστούν ότι σύντομα θα επισκευαστεί με χρηματοδότηση από την τράπεζα αποφέροντας  έσοδα 11 εκατομμύρια ευρώ το χρόνο.

Εργαζόμενοι που παραδέχονται πως χρειάζονται επενδύσεις. Που βοηθάνε τους εργοδότες όταν έχουν δίκιο. Εργατικό Κέντρο που στηρίζει τους εργαζόμενους που δεν έχουν συνδικάτο να τους προστατεύσει. Συνδικαλισμός που δε βλέπει ταξικούς εχθρούς αλλά μόνο έναν εχθρό: την καχυποψία και την έλλειψη κουλτούρας διαλόγου.

Επόμενος σταθμός τα Ελληνικά Αμυντικά Συστήματα. Τοπίο φθινοπωρινό. Κτίριο που νομίζεις ότι ο χρόνος σταμάτησε στις αρχές της δεκαετίας του 70. Κόμπος στο στομάχι. Εγκατάλειψη και παραίτηση.  Αρχές του 2015 η εταιρεία είχε 40 εκατομμύρια μετρητά και 130 εκατομμύρια σε παραγγελίες. Σήμερα οι παραγγελίες έχουν χαθεί, οι εργαζόμενοι είναι απλήρωτοι, οφείλονται 10 εκατομμύρια σε προμηθευτές.

Οι υποσχέσεις για αναδιάρθρωση και επιστροφή στη βιωσιμότητα κενά λόγια.

Και όμως αυτή η πόλη έχει μια νότα αισιοδοξίας. Γιατί δεν είναι όλα μαύρα τελικά.

Ένας δήμος – ένας δήμαρχος – που συμμάζεψε τα οικονομικά και θα μειώσει τα τέλη των δημοτών! Ναι στην περίοδο της κρίσης παρέχει δωρεάν σίτιση στους παιδικούς σταθμούς, δεν απορρίπτει αιτήσεις παιδιών και μειώνει και τα δημοτικά τέλη.

Και τελικά μας δείχνει και το δρόμο που πρέπει να ακολουθήσουμε.

Γιατί αυτός είναι ο δρόμος που πρέπει να ακολουθήσουμε. Τάξη, οργάνωση, νοικοκύρεμα. Όχι όμως ως αυτοσκοπός. Στην υπηρεσία των πολιτών και των επιχειρήσεων. Μείωση στο λίπος των εξόδων που περνάει στη μείωση των τελών και των φόρων. Όχι μείωση στην ποιότητα της υπηρεσίας όπως βλέπουμε στα νοσοκομεία των κ. Ξανθού και Πολλάκη

Όπου και να πάω αυτό το μήνυμα παίρνω. Ο κόσμος δεν αντέχει. Η χώρα θέλει χτίσιμο από την αρχή. Όχι γκρέμισμα, αυτό το έκαναν ήδη οι άλλοι. Τώρα θέλει χτίσιμο. Και σε κάθε πέτρα και σε κάθε τούβλο που βάζουμε, να έχουμε πάντα στο νου τη δικαιοσύνη.

Η ανεργία, η ανισότητα και η διαφθορά πρέπει να είναι στο κέντρο των στοχεύσεών μας. Δε μπορούμε να τις ανεχτούμε άλλο, δε μπορούμε να παραβλέψουμε πως δε θα λυθούν από τη μια μέρα στην άλλη.

Κυρίως πρέπει να δουλέψουμε απαλλαγμένοι από ιδεοληψίες: Καλοί επιχειρηματίες- κακοί συνδικαλιστές, Κακό δημόσιο- καλός ιδιώτης λένε οι "δεξιοί". Κακοί επιχειρηματίες- καλοί συνδικαλιστές, καλό δημόσιο- κακός ιδιώτης λένε οι "αριστεροί". Και όμως στα εργοστάσια της Ελευσίνας καταλαβαίνει κανείς ότι δεν υπάρχουν "καλοί" και "κακοί": Εκεί η εταιρεία υπό τον ιδιώτη επιχειρηματία είναι στα όρια της πτώχευσης. Και η εταιρεία όμως του Δημοσίου το ίδιο. Για παρόμοιους λόγους. Το κοινωνικό σύνολο όμως στηρίζει τη μονάδα όταν αυτή έχει ανάγκη.

Ο δρόμος της ανάπτυξης περνάει από την Ελευσίνα: Αλληλεγγύη, συνεννόηση, κοινοί δρόμοι. Σωστή υγιής επιχειρηματικότητα (ιδιωτική ή δημόσια δεν έχει σημασία). Δουλειά από όλους. Δουλειές για όλους. Τήρηση του νόμου από όλους.

Υπάρχει και αυτή η Ελλάδα: Μέγαρα,  Ελευσίνα, Ασπρόπυργος.

Φεύγοντας  κάποιος εργαζόμενος μου είπε “εσείς οι πολιτικοί νομίζετε ότι ο κόσμος τελειώνει στο Κολωνάκι”..

Η Δυτική Αττική αξίζει και τη ματιά μας και την προσοχή μας. Έχει πολλά να μας διδάξει-με τα θετικά και τα αρνητικά της- αν θέλουμε να ξαναχτίσουμε τη χώρα από την αρχή.

Τώρα που διαβάζετε αυτές τις γραμμές θα έχει ανακοινωθεί αν η Ελευσίνα ανακηρύχθηκε πολιτιστική πρωτεύουσα 2021. Το εύχομαι για την Ελευσίνα και για κάθε Ελευσίνα που αγωνίζεται, προσπαθεί, αισιοδοξεί… 

Ο ΣΥΡΙΖΑ στον καιρό της ήττας

Του Γιάννη Σιδέρη

Ο ΣΥΡΙΖΑ υπέστη στρατηγική ήττα στο θέμα των τηλεοπτικών αδειών. Αναγκάστηκε να υποχωρήσει ολοκληρωτικά, παρά τις σπασμωδικές  κινήσεις να πείσει ότι εξακολουθεί να ισχύει ο νόμος Παππά.

Το αναμφισβήτητο γεγονός είναι ότι ο υπουργός αναγκάστηκε να αποσύρει τα κομβικά σημεία των στοχεύσεών του. Ο αριθμός των αδειών, οι καναλάρχες που επιλέγηκαν, το «μαύρο» σε  πέντε μέρες στα μη αδειοδοτηθέντα, ο αριθμός των εργαζομένων, κλπ, περνούν υπό την δικαιοδοσία του αρμόδιου οργάνου που είναι το ΕΣΡ, το οποίο τεχνηέντως είχε καταργήσει. Η μόνη νίκη του, ουχί αμελητέα, είναι πως πλέον καθίσταται αναπόδραστος ο διαγωνισμός για την παροχή αδειών. Αυτό όντως το έθεσε η κυβέρνηση στην δημόσια ατζέντα. 

Ωστόσο αντί μιας μετριοπαθούς  στάσης, την οποία  θα πιστωνόταν από τους νουνεχείς πολίτες, που άλλα θεωρούν ότι είναι τα προβλήματα της χώρας, αντιμετώπισε την υποχώρησή του με τους συνήθεις ψευδείς  και ακατανόητους λεονταρισμούς: «ηττήθηκαν οι καναλάρχες», «ετέθη τέλος στην αεροπειρατία», «ο νόμος Παππά ισχύει», «η ΝΔ αποδέχτηκε ότι ο αριθμός των αδειών δεν μπορεί να είναι απεριόριστος» (αυτό τι σχέση έχει με τον ετσιθελικό περιορισμό σε  4 ;).

Παράλληλα κατηγόρησε την αντιπολίτευση ότι δεν δείχνει την απαραίτητη συναίνεση, τροφοδοτώντας τον σαρκασμό στους πολίτες που θυμούνται  ότι το «όχι σε όλα», ήταν η μόνιμη πολιτική στάση του, καθ΄ όλη την πορεία , από το 4 στο 36%. 

Ο ΣΥΡΙΖΑ βαλτώνει επικοινωνιακά μετά το δημοψήφισμα και τις εκλογές του Σεπτεμβρίου. Δεν είναι φυσικά πρόβλημα προσώπων που αποτελούν την επικοινωνιακή ομάδα, ή κυβερνητικών εκπροσώπων. Άλλωστε  τόσο η πρώην όσο και ο νυν, υπερέχουν μορφωτικώς και επικοινωνιακώς του μέσου όρου των στελεχών του ΣΥΡΙΖΑ.

Το πρόβλημα είναι σοβαρότερο, και ο ΣΥΡΙΖΑ δεν δείχνει να το έχει κατανοήσει: Έχει αλλάξει η εποχή και μαζί της η κοινωνία.

Για να περάσει μια ιδέα στο κοινωνικό σώμα πρέπει να υπάρχει εκείνη η «κρίσιμη μάζα» που θα την εγκολπωθεί και θα την αναμεταδώσει. Και αυτή πλέον δεν υπάρχει.

Κατά τη διάρκεια της αντιπολίτευσης και του πρώτου εξαμήνου της κυβέρνησης, ο ΣΥΡΙΖΑ κυριαρχούσε στα βοθροκάναλα του Πολάκη. Έθετε την ατζέντα της πολιτικής καθημερινότητας και των στρατηγικών στοχεύσεων, μετέφερε την οργή του κόσμου (την οποία φυσικά ανατροφοδοτούσε), κατήγγειλε με εκφράσεις μίσους οι οποίες δημιουργούσαν μια εκρηκτική ατμόσφαιρα και η οποία είχε εγκατασταθεί ως κανονικότητα, τροφοδοτούσε αυταπάτες (Τσίπρας), έκανε τα αδύνατα, τα οξύμωρα, τα φαντασιόπληκτα, να φαντάζουν εύκολα, δυνατά και πραγματοποιήσιμα.

Κάρβουνο έστελνε στα κανάλια, χρυσάφι εξέπεμπε, ή όπως μας είπε κάποιος, «Λαφαζάνη έστελνες… Ομπάμα έβγαινε».

(Παρεμπιπτόντως, δεν έχει εκτιμηθεί η προσφορά όσων έφυγαν με τον Λαφαζάνη στην επικοινωνιακή επικυριαρχία του ΣΥΡΙΖΑ. Ασχέτως των απόψεών τους, ήταν η τάση με συνεκτικό πολιτικό λόγο, είχαν απαντήσεις – τις δικές τους – στα όποια προβλήματα, και κυρίως είχαν έναν παλαιάς κοπής έστω, οραματικό λόγο).

Με την βίαιη ενηλικίωση και την στροφή στην πραγματικότητα, εξέλειπε ο παραμυθητικός λόγος. Τα στελέχη του βρέθηκαν σε άγνωστο τοπίο, έξω από τις συντεταγμένες της συνθηματολογικής πολιτικής τους κουλτούρας. Αντί να καταγγέλλουν και να διεκδικούν «αγωνιστικά», ήταν υποχρεωμένα να υπερασπιστούν αυτά που πριν  κατήγγειλαν, από θέση πλέον «γερμανοτσολιάδων».

Αυτό επέφερε πολιτικό αποσυντονισμό. Σε αυτό κυρίως οφείλονται, αφενός οι «ηρωικές ανακοινώσεις», που μοιάζουν σαν υπονομεύουν την καθημερινή πρακτική και τον πολίτη να εισπράττει ως ειρωνεία τις διθυραμβικές μεγαλοστομίες, αφετέρου τα αδιανόητα επιχειρήματα που εξακοντίζουν κατά καιρούς τα στελέχη του στα παράθυρα (παραδειγματικά: «το  ΕΚΑΣ ήταν παράνομο και έπρεπε να κοπεί», «Οι συντάξεις δεν κόπηκαν», «όσοι ψήφισαν ΝΑΙ στο δημοψήφισμα  ήθελαν να βγάλουν τη χώρα από ευρώ», ή στο σύνηθες – και εκ των προτέρων ηττημένο – «οι άλλοι καλύτεροι ήταν;»).

Πλέον στην επικοινωνία ο ΣΥΡΙΖΑ χρυσάφι πιάνει, κάρβουνο γίνεται. Και δεν φταίει η επικοινωνία, φταίει η πολιτική, την οποία ο ΣΥΡΙΖΑ νομίζει ότι θα ξεπεράσει με την επικοινωνία.   

Διαβάστε την ανακοίνωση που εξέδωσε η Δημοκρατική Συμπαράταξη σχετικά με το σημερινό δημοσίευμα της εφημερίδας "ΤΑ ΝΕΑ"

Στο παρασκήνιο όσων διαδραματίστηκαν πριν την ψηφοφορία των τροπολογιών του Ν.Παππά στη Βουλή, για τις τηλεοπτικές άδειες, και τη θετική στάση που τήρησε το ΠΑΣΟΚ, αναφέρεται το Σάββατο ο Γιώργος Παπαχρήστος μέσα από το Στίγμα στα Νέα Σαββατοκύριακο.

«Τον αρραβώνα ανάμεσα στον ΣΥΡΙΖΑ και το ΠΑΣΟΚ φαίνεται ότι τον 'προξένεψαν' ο Κώστας Λαλιώτης και ο Χρήστος Σπίρτζης ένα μεσημέρι στο εστιατόριο της Μίνας, στην περιοχή της Ακρόπολης. Προ δύο εβδομάδων περίπου. Ο Σπίρτζης έφερε την πρόταση Παππά για την αποκόλληση του ΠΑΣΟΚ από τη στρατηγική του Μητσοτάκη, ο Λαλιώτης ανέλαβε να τη μεταφέρει στην πρόεδρο Φώφη Γεννηματά κάποια στιγμή και προς επίρρωση της διαφαινόμενης συμφωνίας έγιναν και τηλεφωνικές συνεννοήσεις του Λαλιώτη με Νίκο Βούτση και Αλέκο Φλαμπουράρη, που εγγυήθηκαν την τήρηση της -όποιας- συμφωνίας και το deal έκλεισε» γράφει.

Ο Κώστας Λαλιώτης, από την πλευρά του, κάνει λόγο για «ευφάνταστο» και «παραπλανητικό», το οποίο «δεν έχει καμία απολύτως σχέση με την αλήθεια και την πραγματικότητα».

Σύμφωνα με τον Κ.Λαλιώτη, «το μόνο γεγονός είναι ότι ένα μεσημέρι, έτυχε να συνυπάρχουμε σε ένα εστιατόριο ο Χρήστος Σπίρτζης με την παρέα του και εγώ με την παρέα μου. Εκτός από μια σύντομη φιλοφρόνηση σε ανοιχτό χώρο και με την παρουσία άλλων προσώπων, δεν υπήρξε καμιά ουσιαστική συζήτηση, κανένα παρασκήνιο και πολύ περισσότερο κανένα 'προξενιό' και κανένας 'αρραβώνας'».

Προσθέτει, δε, ότι: «Οι θέσεις μου είναι διαχρονικά γνωστές, διαφανείς και σαφέστατες. Η κατοχύρωση και ανάδειξη του ΠΑΣΟΚ, της Δημοκρατικής Συμπαράταξης, και της Κεντροαριστεράς ως Δημοκρατικού και Προοδευτικού Πόλου συνδέεται άρρηκτα και αδιαπραγμάτευτα με τον αυτόνομο λόγο του, την αυτοδύναμη στρατηγική του και τον καταλυτικό ρόλο του.

» Αυτό προϋποθέτει, οριστικά και αμετάκλητα, σαφείς ιδεολογικές και πολιτικές οριοθετήσεις και προγραμματικές θέσεις και αντιπαραθέσεις, τόσο με τον ΣΥΡΙΖΑ όσο και με τη ΝΔ. Πιστεύω, ότι μόνο με αυτή τη στρατηγική και με αυτόν τον πολιτικό σχεδιασμό το ΠΑΣΟΚ, η Δημοκρατική Συμπαράταξη και η Κεντροαριστερά δεν θα μετατρέπονται σε δεκανίκι και ουρά είτε του ΣΥΡΙΖΑ, είτε της ΝΔ και θα μπορούν να έχουν δυναμική, προοπτική και ευοίωνο μέλλον».

Ο Κ.Λαλιώτης κλείνει τη δήλωσή του με ένα υστερόγραφο, στο οποίο σημειώνει: «Φίλε Γιώργο, σε προσκαλώ ένα μεσημέρι, για φαγητό, στη γνωστή ταβέρνα με τη γνωστή σε σένα σύνθεση. Τυχαία, μπορείς να συναντήσεις και άλλες παρέες που κατά σύμπτωση μπορεί να είναι βουλευτές και υπουργοί από όλες τις παρατάξεις, δημοσιογράφοι από όλα τα μέσα ενημέρωσης, διανοούμενοι και καλλιτέχνες. Έτσι θα καταλάβεις για μια ακόμη φορά, ότι στη γνωστή και φιλόξενη ταβέρνα όλα είναι ανοιχτά και διάφανα και δεν υπάρχουν 'παρασκήνια', 'προξενιά', 'αρραβώνες' και 'γάμοι'.

Ανακοίνωση εξέδωσε και το ΠΑΣΟΚ, αναφέροντας:

«Γνωρίζουμε και γνωρίζουν όλοι, ότι η στρατηγική επιλογή μας για αυτόνομη πορεία του ΠΑΣΟΚ και διακριτό ρόλο από τον ΣΥΡΙΖΑ και τη ΝΔ, έχει ενοχλήσει συγκεκριμένα συμφέροντα και τους πολιτικούς εντολοδόχους τους. Κατανοούμε επομένως ότι το σημερινό απολύτως ψευδές και καταφανώς ανυπόστατο δημοσίευμα στο 'στίγμα' γνωστού δημοσιογράφου, έρχεται καθ΄ υπαγόρευση τόσο των νέων αφεντικών του, όσο και των πολιτικών προσώπων και κύκλων που ξεβολεύονται με την κεντρική θέση μας και αντιπαρατίθενται ανοιχτά».

Στην ανακοίνωση επαναλαμβάνεται ότι η Δημοκρατική Συμπαράταξη δικαιώθηκε απόλυτα στο θέμα των τηλεοπτικών αδειών, όπου η στάση της ανάγκασε, σύμφωνα με την ανακοίνωση, «τον μεν ΣΥΡΙΖΑ να αποσύρει όλες τις αντισυνταγματικές και καθεστωτικές διατάξεις του νόμου Παππά, τη δε Νέα Δημοκρατία να αποδεχθεί συρόμενη τη θέση μας και να συμβάλλει στη συγκρότηση της ανεξάρτητης αρχής».

Το ΠΑΣΟΚ τονίζει ακόμη πως «ό,τι και να κάνουν, όσα σενάρια και αν εφεύρουν, όσο και αν μας επιτίθενται, εμείς θα συνεχίσουμε. Δεν γίναμε συμπλήρωμα του ΣΥΡΙΖΑ, δεν θα γίνουμε ούτε της Νέας Δημοκρατίας. Και επειδή το μήνυμα μας φθάνει στην κοινωνία, τους αφήνουμε να βράζουν στο ζουμί τους. Οι επιθέσεις τους πέφτουν στο κενό».

Η ανακοίνωση κλείνει με το εξής υστερόγραφο. «Είναι εντυπωσιακή η ευκολία με την οποία τα συμφέροντα που έσπευσαν το 2014 να προϋπαντήσουν τον ΣΥΡΙΖΑ, τώρα τον εγκαταλείπουν και σπεύδουν να προϋπαντήσουν την ΝΔ. Άξιος ο μισθός τους...».  

 Πηγή

Ποια είναι τα 6 μέτρα που ζητούν οι δανειστές - μεταξύ αυτών και απολύσεις στο δημόσιο - Διαψεύδει η Ο. Γεροβασίλη ..!

Απολύσεις δημοσίων υπαλλήλων, μόνιμου χαρακτήρα, απαιτούν οι δανειστές, ένα αίτημα που είναι στην κορυφή της λίστας έξι μέτρων, που βάζουν στο στόχαστρο τον τομέα του δημοσίου.

Το ζήτημα των απολύσεων των δημοσίων υπαλλήλων έπεσε στο τραπέζι κατά τις διαπραγματεύσεις, σύμφωνα με την «Αγορά». Το δημοσίευμα αναφέρει ότι με το «πακέτο» των 6 μέτρων, οι δανειστές βάζουν στο στόχαστρο το δημόσιο, υποστηρίζοντας ότι έμεινε αλώβητος στην κρίση, σε αντίθεση με τον ιδιωτικό τομέα που δέχθηκε πλήγματα.

Παράλληλα, μεταξύ άλλων, ζητούν να φύγουν με συνοπτικές διαδικασίες οι επίορκοι υπάλληλοι, να απομακρύνονται από την υπηρεσία τους όσοι αξιολογούνται αρνητικά για τρεις φορές και να μπει «λουκέτο» σε φορείς «φαντάσματα».

Πιο συγκεκριμένα, σύμφωνα με την εφημερίδα, οι δανειστές απαιτούν:

1. Να δεχθεί η κυβέρνηση να υπάρξουν μόνιμου χαρακτήρα απολύσεις δημοσίων υπαλλήλων.

2. Να γίνει άμεσο ξεκαθάρισμα με τους επίορκους και γενικότερα διεφθαρμένους δημοσίους υπαλλήλους ή με εκείνους που υπόκειται σε παραβάσεις.

3. Να επιλυθεί το ζήτημα με την «ανικανότητα» των υπαλλήλων.

4. Να εξαλειφθούν τα ειδικά μισθολόγια.

5. Να μην υπάρξει παρέκκλιση από τον λόγο του 1:5 για τις προσλήψεις και τις αποχωρήσεις στον δημόσιο τομέα.

6. Να μπει άμεσα λουκέτο σε φορείς - «φαντάσματα» του δημοσίου.

«Απολύτως ανυπόστατο και παραπλανητικό» χαρακτηρίζει το δημοσίευμα η υπουργός Διοικητικής Ανασυγκρότησης. Η Όλγα Γεροβασίλη διαψεύδει ότι τέθηκε στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων η μονιμότητα των δημοσίων υπαλλήλων, «παρά τα όσα ανυπόστατα διέρρεαν στον Τύπο, ακόμη και πριν την πρώτη αξιολόγηση».

Στα περί αιτήματος των δανειστών να μην υπάρξει παρέκκλιση από τον κανόνα 1 προς 5 (μία πρόσληψη για κάθε πέντε αποχωρήσεις), η κ. Γεροβασίλη θυμίζει ότι αυτή έχει διαμορφωθεί στο 1 προς 4 για το 2017 και στο 1 προς 3 για το 2018. 

Πηγή

ΟΑΕΔ: Ποια επιδόματα δικαιούσαι χωρίς να αποτελεί προϋπόθεση η απόλυση

Δύο κατηγορίες ανέργων μπορούν να λάβουν επίδομα ανεργίας από τον ΟΑΕΔ χωρίς να αποτελεί προϋπόθεση η απόλυση από τον εργοδότη.

Τα βοηθήματα αυτά προβλέπονται με διαφορετικές προϋποθέσεις από αυτές της τακτικής επιδότησης που επιτρέπουν σε μερίδα ανέργων να λάβουν ένα ποσό για συγκεκριμένο όμως διάστημα που κρίνεται μικρό αφού αυτή την στιγμή ο μέσος χρόνος για να βρει δουλειά ένας άνεργος ανέρχεται σε περίπου εννέα μήνες

Συγκεκριμένα τα επιδόματα αυτά που προβλέπει η νομοθεσία και χορηγεί ο ΟΑΕΔ αφορά δύο κατηγορίες ανέργων με την πρώτη να αφορά σε νέους από 20 έως 29 ετών και η δεύτερη να αφορά σε ανέργους που δεν πληρούν τα κριτήρια για το τακτικό επίδομα ανεργίας και παραμένουν εγγεγραμμένοι στα μητρώα του ΟΑΕΔ για περισσότερο από τρεις μήνες.

Ειδικό επίδομα, δικαιούνται οι ασφαλισμένοι, εφόσον δεν συγκεντρώνουν προϋποθέσεις για λάβουν επίδομα ανεργίας, παραμένουν άνεργοι επί τρεις μήνες, έχουν πραγματοποιήσει στην ασφάλιση ανεργίας εξήντα (60) τουλάχιστον ημέρες εργασίας στο έτος που προηγείται της έναρξης του τριμήνου και δεν δικαιούνται εποχικό επίδομα που δικαιούνται συγκεκριμένες κατηγορίες εποχικών εργαζομένων (οικοδόμοι, λατόμοι, ασβεστοποιοί, μουσικοί, τραγουδιστές κ.λ.π)

Να πραγματοποιήσει στην ασφάλιση ανεργίας εξήντα (60) τουλάχιστον ημέρες εργασίας στο έτος που προηγείται της έναρξης του τριμήνου

Να μην υπάγονται στις κατηγορίες του άρθρου 22 του Ν. 1836/89 (οικοδόμοι, λατόμοι, ασβεστοποιοί, μουσικοί, τραγουδιστές κ.λ.π)

Το ετήσιο καθαρό οικογενειακό εισόδημα του ασφαλισμένου να μην υπερβαίνει ένα συγκεκριμένο ποσό, (για το έτος 2016 το ποσό αυτό ανέρχεται στα 10.858,4 €) όπως αυτό αποδεικνύεται από έγγραφο της οικείας οικονομικής εφορίας. Το ποσό αυτό αυξάνεται κατά 293,47 € κάθε ημερολογιακό έτος.

Οι ενδιαφερόμενοι υποβάλλουν τις αιτήσεις και τα απαραίτητα δικαιολογητικά με τους εξής τρόπους:

αυτοπροσώπως στις αρμόδιες Υπηρεσίες του ΟΑΕΔ του τόπου κατοικίας τους ή της τελευταίας απασχόλησής τους, εφόσον η αίτηση υποβάλλεται ταυτόχρονα με την έκδοση του δελτίου ανεργίας.

ηλεκτρονικά, μέσω του e-services.

μέσω των ΚΕΠ

Ο ασφαλισμένος μπορεί να λάβει το ειδικό βοήθημα μέχρι και τρεις φορές μέσα στο αυτό ημερολογιακό έτος. Στην περίπτωση που συγκεντρώνει τις προϋποθέσεις για την καταβολή του ειδικού βοηθήματος περισσότερες από μια φορά στο αυτό ημερολογιακό έτος, δεν απαιτείται η προϋπόθεση των εξήντα ημερομισθίων που απαιτείται μόνο για την πρώτη καταβολή του βοηθήματος.

Επίσης ο ασφαλισμένος πρέπει να έχει τεθεί, σε όλο το καθοριζόμενο σ’ αυτές χρονικό διάστημα, στη διάθεση της αρμόδιας Υπηρεσίας Απασχόλησης του ΟΑΕΔ.

Το ύψος του βοηθήματος είναι ίσο προς 15 βασικά επιδόματα ανεργίας δηλαδή 216 ευρώ

Τα δικαιολογητικά που πρέπει να προσκομίσουν οι άνεργοι

1) Πρόσφατο Εκκαθαριστικό Εφορίας ή αντίγραφο φορολογικής δήλωσης .

2) Δελτίο ανεργίας σε ισχύ.

3) ΙΒΑΝ λογ/σμού ΕΤΕ στον οποίο ο ενδιαφερόμενος πρέπει να εμφανίζεται ως πρώτος δικαιούχος.

Το επίδομα καταβάλλεται στους νέους και νέες ηλικίας από 20 – 29 ετών, εφ’ όσον είναι άνεργοι και παραμείνουν γραμμένοι στα μητρώα ανέργων για ένα χρόνο.

Το επίδομα ανέρχεται σε 73,37 ΕΥΡΩ τον μήνα και καταβάλλεται για πέντε μήνες.

– Προϋπόθεση αποτελεί να έχουν συμπληρώσει το 20ο έτος της ηλικίας τους ή να έχουν αποκτήσει πτυχίο ή να έχουν απολυθεί από το στρατό.

– και επίσης μέσα σε τρεις μήνες από την συμπλήρωση του 20ου έτους της ηλικίας ή την απόκτηση πτυχίου ή την απόλυση από τον στρατό να έχουν κάνει αίτηση για την χορήγησή του.

Ποια είναι τα απαιτούμενα δικαιολογητικά:

1. Αστυνομική ταυτότητα.

2. Βεβαίωση σχολής (απόκτηση πτυχίου ή διακοπή σπουδών με γνωστοποίηση της ακριβούς ημερομηνίας).

3. Απολυτήριο στρατού (για όσους απολύθηκαν από τον Στρατό ή βεβαίωση στρατιωτικής αρχής ότι έχουν απαλλαγεί νόμιμα από τις στρατιωτικές τους υποχρεώσεις.

4. Υπεύθυνη δήλωση του Ν. 1599/86 στην οποία θα δηλώνει ότι :

Α) Δεν πραγματοποίησε περισσότερα από 80 ημερομίσθια σε συνεχή ή διαλείπουσα απασχόληση μετά την εγγραφή του στο ειδικό μητρώο ανέργων.

Β) Δεν ασκεί ελεύθερο ή άλλο επάγγελμα, ούτε εργάζεται σε επιχείρηση του πατέρα, της μητέρας ή της (του) συζύγου.

Γ) Δεν συνταξιοδοτείται και δεν έχει επιδοτηθεί για ανεργία

Δ) Δεν απασχολείται σε γεωργικές, δασικές ή κτηνοτροφικές εργασίες.

Στ) Εφόσον αναλάβει εργασία ή ασθενήσει ή συνταξιοδοτηθεί υποχρεούται να το γνωρίσει αμέσως στην αρμόδια Υπηρεσία.

5. ΙΒΑΝ λογ/σμού ΕΤΕ στον οποίο ο ενδιαφερόμενος πρέπει να εμφανίζεται ως πρώτος δικαιούχος. 

Πηγή

Ο υπουργός των Πράσινων Οικολόγων

Γιώργος Σταματόπουλος

Θυμάται, αλήθεια, κανείς τους Οικολόγους Πράσινους; Τους ποιους; Κι όμως, δύο στελέχη τους συμμετέχουν στο κυβερνητικό σχήμα, ο ένας μάλιστα έως τον πρόσφατο ανασχηματισμό ήταν αναπληρωτής υπουργός Περιβάλλοντος, το κατ' εξοχήν υποτίθεται υπουργείο των οικολόγων - τώρα μετακινήθηκε ως υφυπουργός στο υπουργείο Αγροτικής Ανάπτυξης και Τροφίμων· μπα;

Γιατί, αλήθεια, αποπέμφθηκε από το «υπουργείο της οικολογίας»; Δύο τινά, αφού θυμίσουμε ότι ο εν λόγω υπουργός (Γιάννης Τσιρώνης) είχε τη βασική ευθύνη της υλοποίησης των 22 σημείων της συμφωνίας για την εκλογική συνεργασία με τον ΣΥΡΙΖΑ.

Ή απέτυχε στο υπουργείο του ή ο πρωθυπουργός και το επιτελείο του -όπως σημειώνει σε επιστολή του ο Στέφανος Σταμέλλος, μέλος των Οικολόγων Πράσινων- ευθαρσώς αρνούνται τα 22 σημεία της συνάντησης. Αρα; Αλλά ας διαβάσουμε τον επιστολογράφο:

Οποιο να ισχύει από τα δύο, η λογική λέει ότι εξέλιπαν οι λόγοι της συμμετοχής των ΟΠ στο κυβερνητικό σχήμα, τη στιγμή που αφαιρέθηκε η ευθύνη στο κατεξοχήν υπουργείο, αυτό που τους αντιστοιχεί ως κόμμα της οικολογίας. Ενα υπουργείο, για το οποίο θα μπορούσε να πει κανείς ότι “οι οικολόγοι βάζουν πλάτη” για να μπορέσει η κυβέρνηση να ανταποκριθεί στις προγραμματικές της δεσμεύσεις.

»Τώρα έπεσαν οι μάσκες. Η παραμονή στην κυβέρνηση, για τον απλό πολίτη, για την κοινωνία, σημαίνει ξεκάθαρα πως αυτό που ενδιέφερε και ενδιαφέρει τη σημερινή ηγεσία των ΟΠ, είναι οι θέσεις και οι καρέκλες, οι προσωπικές φιλοδοξίες και το βόλεμα, μαζί με ό,τι άλλο συνεπάγεται αυτό οικονομικά· ότι στις επιλογές τους κυριαρχεί ο κυβερνητισμός και η νομή της εξουσίας στο πλαίσιο του συστήματος, το οποίο θέλουν, υποτίθεται, να αλλάξουν· πράγμα που “απέχει παρασάγγας” από τις αρχές και τις αξίες της πολιτικής οικολογίας

Τονίζει ακόμη ο εκ Λαμίας Στ. Σταμέλλος: «Η λογική επιβάλλει άμεσα την παραίτηση των δύο στελεχών είτε από την κυβέρνηση και το βουλευτικό αξίωμα είτε από τους Οικολόγους Πράσινους». Μάλιστα. Σταράτες κουβέντες. Εδώ σε θέλω κάβουρα...

Θα ήταν ευχάριστη έκπληξη εάν δινόταν μια απάντηση από τους κυβερνητικούς οικολόγους ή εάν προέβαιναν στην πράξη της παραίτησης είτε από 'δώ είτε από 'κεί. Θα ξεκαθάριζαν τη θέση τους απέναντι στους ψηφοφόρους τους αλλά και σε σύμπαντα τον ελληνικό λαό· στις αρχές και αξίες της πολιτικής οικολογίας, στον πολιτισμό, στους νέους ανθρώπους, στα νέα κινήματα και λοιπά.

Δεν το βλέπω εντούτοις· νομίζω ότι είναι πολύ γλυκιά η αίσθηση της εξουσίας - δύσκολο να αποχωριστεί κάποιος τη θαλπωρή της ατμόσφαιρας της εξουσιαστικής καρέκλας. Είναι όμως μείζον ηθικό (και πολιτικό) θέμα και όχι μόνο για τον χώρο της πολιτικής οικολογίας... 

Φοροδιαφυγή 16 δισ. το έτος στην Ελλάδα σύμφωνα με την ΕΥ

Στα 16 δισ. ευρώ φθάνει η φοροδιαφυγή στην Ελλάδα, σύμφωνα με τη μελέτη της ΕΥ (πρώην Ernst & Young) που εκπόνησε για λογαριασμό της διαΝΕΟσις. Σύμφωνα με την ανάλυση της ΕΥ, τα διαφυγόντα έσοδα από τη φοροδιαφυγή των φυσικών προσώπων εκτιμώνται σε 1,9%-4,7% του ΑΕΠ ετησίως, ενώ τα διαφυγόντα έσοδα από ΦΠΑ ανέρχονται σε 3,5% του ΑΕΠ. Σε αυτά πρέπει να προστεθούν τα διαφυγόντα έσοδα από τη φοροδιαφυγή και φοροαποφυγή των επιχειρήσεων, τα οποία υπολογίζονται γύρω στο 0,06%-0,15% του ΑΕΠ, καθώς και οι απώλειες από το λαθρεμπόριο ποτών, τσιγάρων και καυσίμων, το οποίο φθάνει περίπου σε 0,45% του ΑΕΠ. Οπως προκύπτει από τη μελέτη, στους βασικούς παράγοντες που τροφοδοτούν τη φοροδιαφυγή στην Ελλάδα είναι η πολυπλοκότητα του φορολογικού συστήματος και η συνεχιζόμενη αύξηση των φόρων, συμπεριλαμβανομένου του ΦΠΑ, αλλά και του φόρου εισοδήματος, τόσο των φυσικών όσο και των νομικών προσώπων, και η διαχρονική ανυπαρξία πολιτικής βούλησης για την αντιμετώπιση του φαινομένου. Σύμφωνα με την έρευνα, η αντιμετώπιση του φαινομένου της φοροδιαφυγής μπορεί να βασισθεί στους εξής άξονες:

• Μείωση των φορολογικών συντελεστών. Η Ελλάδα συγκαταλέγεται μεταξύ των χωρών του ΟΟΣΑ με τους υψηλότερους συντελεστές φορολόγησης της μισθωτής εργασίας και του εισοδήματος των νομικών προσώπων, σε συνδυασμό με εξαιρετικά υψηλούς συντελεστές ΦΠΑ.

• Εκτεταμένη χρήση του «πλαστικού χρήματος» και επέκταση της ηλεκτρονικής τιμολόγησης. Το 2014, η Ελλάδα βρισκόταν στην προτελευταία θέση μεταξύ των χωρών της Ε.Ε. των «28» ως προς τη χρήση πιστωτικών και χρεωστικών καρτών, με ποσοστό μόλις 6% επί του συνόλου των συναλλαγών. Το ποσοστό αυτό έχει αυξηθεί μετά την επιβολή των capital controls, αλλά παραμένει εξαιρετικά χαμηλό. Η επέκταση των ηλεκτρονικών συναλλαγών θα περιορίσει σημαντικά τη δυνατότητα φοροδιαφυγής.

• Οργάνωση και τεχνολογικός εκσυγχρονισμός των φορολογικών αρχών.

• Κατάρτιση και εκπαίδευση των υπαλλήλων της Φορολογικής Διοίκησης, με παράλληλη αύξηση των αποδοχών τους.

Πηγή

  

Η συγκλονιστική ιστορία πίσω από το «Dance me to the end of Love» (Video)

Ο Λέοναρντ Κοέν κυκλοφόρησε το 1984 το τραγούδι «Dance me to the end of Love», ένα πραγματικό αριστούργημα το οποίο έκτοτε έχει «ντύσει» χιλιάδες ερωτικές στιγμές της ανθρωπότητας και της Τέχνης.

Σε συνέντευξη του όμως ο θρυλικός Κοέν είχε αποκαλύψει την έμπνευση του πίσω από αυτό το τραγούδι, η οποία είναι πολύ πιο τραγική από ότι θα πίστευε κανείς.

Αναλυτικά είπε:

«Είναι περίεργο το πώς γράφονται τα τραγούδια γιατί κάθε τραγούδι προέρχεται από ένα «σπόρο» που σου δίνει κάποιος ή που σου δίνει ο κόσμος και αυτό είναι που κάνει τη διαδικασία σύνθεσης ενός τραγουδιού τόσο μυστηριακή. Το συγκεκριμένο τραγούδι προήλθε από πράγματα που άκουσα ή διάβασα για τα στρατόπεδα συγκέντρωσης του Β’ παγκοσμίου πολέμου. Σε κάποια από αυτά, ακριβώς δίπλα στα κρεματόρια, υπήρχε ένα κουαρτέτο μουσικών το οποίο εξαναγκαζόταν να παίζει κλασσική μουσική ενώ οι άνθρωποι δίπλα τους καιγόταν ζωντανοί. Οπότε ο στίχος «dance me to your beauty with a burning violin» εννοεί την ομορφιά του να είσαι παρόν στην ολοκλήρωση μιας ζωής, στο τέλος της ύπαρξης της. Βέβαια, η γλώσσα είναι ίδια με αυτή που θα χρησιμοποιούσε κάποιος για να «παραδοθεί» σε ένα αγαπημένο πρόσωπο. Οπότε, αφού η γλώσσα είναι η ίδια δε χρειάζεται να ξέρει κάποιος την πραγματική σημασία του τραγουδιού, αφού μπορεί εξίσου να χρησιμοποιηθεί για οποιονδήποτε παθιασμένο σκοπό».  

Πηγή

“Ασπίδα” του Μαξίμου στον Χουλιαράκη για αφίσα της ΑΔΕΔΥ

“Πράξη πολιτικής χυδαιότητας” χαρακτηρίζει ο κυβερνητικός εκπρόσωπος την επίμαχη αφίσα που στοχοποιεί τον Γιώργο Χουλιαράκη

Την έντονη αντίδραση της Κυβέρνησης προκάλεσε αφίσα της ΑΔΕΔΥ  στην οποία απεικονίζεται ο αναπληρωτής υπουργός Οικονομικών Γιώργος Χουλιαράκης και αναφέρει: «Καταζητείται ο αόρατος αναπληρωτής υπουργός Οικονομικών Γ. Χουλιαράκης. Ο γνήσιος εκφραστής και υπηρέτης των μνημονίων και της εξαθλίωσης των πολιτών».

Για πράξη πολιτικής χυδαιότητας έκανε λόγο ο κυβερνητικός εκπρόσωπος, Δημήτρης Τζανακόπουλος. Αναλυτικά η δήλωσή του:

«Η στοχοποίηση του Αναπληρωτή Υπουργού Οικονομικών, Γιώργου Χουλιαράκη, από την ηγεσία της ΑΔΕΔΥ, μέσα από την αφίσα την οποία διακινεί με το πρόσωπό του, συνιστά πράξη πολιτικής χυδαιότητας.

Κανείς υπουργός της σημερινής κυβέρνησης δεν λειτουργεί αυτόνομα, αλλά όλοι και όλες υπηρετούν το συλλογικό μας σχέδιο που έχει στόχο τη στήριξη του κόσμου της εργασίας, την ανάκαμψη της ελληνικής οικονομίας και το τέλος της επιτροπείας.

Η εξόχως προκλητική αυτή κίνηση επιλέχθηκε να γίνει απέναντι σε έναν υπουργό της σημερινής Κυβέρνησης, ενώ για χρόνια το πολιτικό προσωπικό των Κυβερνήσεων της καταστροφικής πενταετίας ουδέποτε στοχοποιήθηκε – και ορθώς – από τους επίσημους φορείς του συνδικαλιστικού κινήματος, με τέτοιο αγοραίο τρόπο.

Η πολιτική διαμαρτυρία και οι αγώνες των εργαζομένων είναι οξυγόνο για τη δημοκρατία.

Ο κανιβαλισμός και η ανθρωποφαγία είναι μέθοδοι άλλων χώρων, ξένων προς το συνδικαλιστικό και εργατικό κίνημα το οποίο κάποιοι υπονομεύουν με τέτοιες ενέργειες». 

Πηγή

Σαν σήμερα 11/11/1990 έφυγε από τη ζωή ο ποιητής της Ρωμιοσύνης Γιάννης Ρίτσος

Σπουδαίος και πολυγραφότατος έλληνας ποιητής, με διεθνή απήχηση, που ανήκει στη λεγόμενη «γενιά του ‘30. Ο «Επιτάφιος», η «Ρωμιοσύνη» και η «Σονάτα υπό το Σεληνόφως» είναι τρία από τα πιο γνωστά έργα του. Το 1975 προτάθηκε για το βραβείο Νόμπελ Λογοτεχνίας.

Ο Γιάννης Ρίτσος γεννήθηκε στη Μονεμβασιά την πρωτομαγιά του 1909. Ήταν το μικρότερο από τα τέσσερα παιδιά του μεγαλοκτηματία Ελευθέριου Ρίτσου και της Ελευθερίας Βουζουναρά. Τα τρία μεγαλύτερα αδέλφια του ήταν η Νίνα (1898-1970), ο Μίμης (1899-1921) και η Λούλα (1908- 1995).

Το 1919 αποφοίτησε από το Σχολαρχείο της Μονεμβασιάς και το 1921 γράφτηκε στο Γυμνάσιο του Γυθείου. Την ίδια χρονιά πέθαναν ο αδερφός του Μίμης και η μητέρα του Ελευθερία, και οι δύο από φυματίωση. Το 1924 δημοσίευσε τα πρώτα του ποιήματα στο περιοδικό «Διάπλαση των Παίδων» με το ψευδώνυμο «Ιδανικόν Όραμα».

Το 1925 ολοκλήρωσε τις γυμνασιακές του σπουδές στο Γύθειο και έφυγε με την αδερφή του Λούλα για την Αθήνα. Είχε προηγηθεί η οικονομική καταστροφή του πατέρα του κι έτσι ο ποιητής αναγκάστηκε να εργαστεί για τα προς το ζην, αρχικά ως δακτυλογράφος και στη συνέχεια ως αντιγραφέας στην Εθνική Τράπεζα. Το 1926 προσβλήθηκε και ο ίδιος από φυματίωση και επέστρεψε στη Μονεμβασιά ως το φθινόπωρο του ίδιου χρόνου, οπότε γράφτηκε στη Νομική Σχολή της Αθήνας, χωρίς να μπορέσει ποτέ να φοιτήσει. Συνέχισε να εργάζεται ως βοηθός βιβλιοθηκαρίου και γραφέας στο Δικηγορικό Σύλλογο της Αθήνας.

Τον Ιανουάριο του 1927 νοσηλεύτηκε στην κλινική Παπαδημητρίου και τον επόμενο μήνα στο σανατόριο «Σωτηρία», όπου έμεινε τελικά για τρία χρόνια. Στη «Σωτηρία» ο Ρίτσος γνωρίστηκε με τη Μαρία Πολυδούρη και με μαρξιστές και διανοούμενους της εποχής του, ενώ παράλληλα έγραψε κάποια ποιήματά του που δημοσιεύτηκαν στο φιλολογικό παράρτημα της Εγκυκλοπαίδειας «Πυρσός». Από το φθινόπωρο του 1930 και για ένα χρόνο έζησε στα Χανιά, αρχικά στο φθισιατρείο της Καψαλώνας και μετά από προσωπική του καταγγελία των άθλιων συνθηκών ζωής που επικρατούσαν εκεί σε τοπική εφημερίδα, μεταφέρθηκε μαζί με όλους τους τρόφιμους στο σανατόριο Άγιος Ιωάννης.

Τον Οκτώβριο του 1931 επέστρεψε στην Αθήνα κι ανέλαβε τη διεύθυνση του καλλιτεχνικού τμήματος της Εργατικής Λέσχης. Εκεί σκηνοθέτησε και συμμετείχε σε παραστάσεις. Η υγεία του βελτιώθηκε σταδιακά, το ίδιο και τα οικονομικά του με τη βοήθεια της αδερφής του Λούλας, που είχε στο μεταξύ παντρευτεί και φύγει για την Αμερική. Τον επόμενο χρόνο, ο πατέρας του μπήκε στο Ψυχιατρείο στο Δαφνί (όπου πέθανε το 1938) και πέντε χρόνια αργότερα τον ακολούθησε η Λούλα, η οποία πήρε εξιτήριο το 1939.

Το 1933 συνεργάστηκε με το αριστερό περιοδικό «Πρωτοπόροι» και για τέσσερα χρόνια ως ηθοποιός με τους θιάσους Ζωζώς Νταλμάς, Ριτσιάρδη, Παπαϊωάννου και Μακέδου. Το 1934 άρχισε να αρθρογραφεί από τις στήλες του Ριζοσπάστη κι εξέδωσε την πρώτη του συλλογή με τίτλο «Τρακτέρ» με το ψευδώνυμο Σοστίρ (αναγραμματισμό του επιθέτου του). Τον ίδιο χρόνο έγινε μέλος του ΚΚΕ, στο οποίο παρέμεινε πιστός μέχρι το θάνατό του. Το 1935 κυκλοφορεί τη δεύτερη ποιητική συλλογή του με τίτλο «Πυραμίδες» και προσλαμβάνεται ως επιμελητής κειμένων στις εκδόσεις «Γκοβόστη».

Στις 9 Μαΐου 1936 γίνονται στη Θεσσαλονίκη αιματηρές ταραχές, κατά τη διάρκεια της μεγάλης καπνεργατικής απεργίας. Την επομένη, ο Ρίτσος βλέπει στο «Ριζοσπάστη» τη φωτογραφία μιας μάνας να θρηνεί το νεκρό παιδί της και παίρνει αφορμή για να γράψει ένα από πιο δημοφιλή ποίηματά του, τον «Επιτάφιο», που εκδίδεται σε 10.000 αντίτυπα. Με τη δικτατορία Μεταξά (1936-1940) τα τελευταία 250 καίγονται στους στύλους του Ολυμπίου Διός.

Το 1937 νοσηλεύτηκε στο σανατόριο της Πάρνηθας και τον ίδιο χρόνο, συγκλονισμένος από την αρρώστια της πολυαγαπημένης του αδελφής Λούλας, γράφει την ποιητική σύνθεση «Το τραγούδι της αδελφής μου», ένα από τα ωραιότερα λυρικά της νεοελληνικής ποίησης. Ο Κωστής Παλαμάς, εντυπωσιασμένος από το ποίημα, έγραψε τους στίχους - εγκώμιο για τον Ρίτσο:

Γρήγορο αργοφλοίβισμα της γαλάζιας πλάσης

Να παραμερίσουμε για να περάσης.

Το 1938 κυκλοφορεί η «Εαρινή Συμφωνία» και προσλαμβάνεται στο Εθνικό Θέατρο. Δύο χρόνια αργότερα, εκδίδει την «Παλιά μαζούρκα σε ρυθμό βροχής» και προσλαμβάνεται ως χορευτής στη Λυρική Σκηνή.

Στη διάρκεια της Κατοχής, ο Ρίτσος έζησε κατάκοιτος, παρόλα αυτά συμμετείχε στη δραστηριότητα του μορφωτικού τμήματος του ΕΑΜ και αρνήθηκε να δεχτεί χρήματα από έρανο όταν κινδύνεψε η ζωή του από τις κακουχίες το 1942. Μετά την ήττα του ΕΛΑΣ στα «Δεκεμβριανά» ακολούθησε τις δυνάμεις του στη σύμπτυξη. Περνά από τη Λαμία, όπου συναντά τον Άρη Βελουχιώτη και φθάνει μέχρι την Κοζάνη, όπου ανεβάστηκε το θεατρικό του «Η Αθήνα στ’ άρματα». Το 1945 γράφει τη «Ρωμιοσύνη», ένα ακόμη δημοφιλές ποίημά του, που το μελοποίησε το 1966 ο Μίκης Θεοδωράκης.

Στη διάρκεια του Εμφυλίου Πολέμου εξορίστηκε λόγω της αριστερής δράσης του στο Κοντοπούλι της Λήμνου (1948), στη Μακρόνησο (1949) και στον Άγιο Ευστράτιο (1950-1951). Το 1952 επέστρεψε στην Αθήνα και πολιτεύτηκε στην ΕΔΑ. Το 1954 παντρεύτηκε την παιδίατρο Φηλίτσα Γεωργιάδου από τη Σάμο, με την οποία απέκτησε μία κόρη, την Έρη (1955). Το 1956 ταξίδεψε στη Σοβιετική Ένωση ως μέλος αντιπροσωπείας διανοουμένων και δημοσιογράφων και την ίδια χρονιά τιμήθηκε με το κρατικό βραβείο ποίησης για τη «Σονάτα του Σεληνόφωτος». Όταν το διάβασε ο σπουδαίος γάλλος ποιητής και συγγραφέας Λουί Αραγκόν (1897-1982) αισθάνθηκε «το βίαιο τράνταγμα μιας μεγαλοφυΐας» και αποφάνθηκε πως ο δημιουργός του είναι «ο μεγαλύτερος από τους ποιητές του καιρού μας που βρίσκονται στη ζωή».

Το 1960 ο Μίκης Θεοδωράκης μελοποίησε τον «Επιτάφιο» και σηματοδότησε την περίοδο της διάδοσης της μεγάλης ποίησης στο πλατύ κοινό. Το 1962 ο Ρίτσος επισκέφθηκε τη Ρουμανία και συναντήθηκε με το Ναζίμ Χικμέτ, του οποίου μετέφρασε ποίηματα στα ελληνικά. Κατόπιν πήγε στην Τσεχία και τη Σλοβακία, όπου ολοκλήρωσε την Ανθολογία Τσέχων και Σλοβάκων ποιητών, την Ουγγαρία και τη Λ. Δ. της Γερμανίας. Το 1964 συμμετείχε στις βουλευτικές εκλογές με την ΕΔΑ.

Όταν ξέσπασε το πραξικόπημα της 21ης Απριλίου 1967, οι φίλοι του τον ειδοποίησαν να κρυφτεί, εκείνος όμως δεν έφυγε από το σπίτι του. Τον συνέλαβαν και τον έκλεισαν στον Ιππόδρομο του Φαλήρου. Στα τέλη Απριλίου μεταφέρθηκε στη Γυάρο και αργότερα στο Παρθένι της Λέρου. Το 1968 νοσηλεύθηκε στον «Άγιο Σάββα» και στη συνέχεια τέθηκε σε κατ' οίκον περιορισμό στο σπίτι της γυναίκας του στο Καρλόβασι της Σάμου. Το 1970 επέστρεψε στην Αθήνα, μετά όμως από άρνησή του να συμβιβαστεί με το καθεστώς του Παπαδόπουλου εξορίστηκε εκ νέου στη Σάμο ως το τέλος του χρόνου που μπήκε για εγχείρηση στη Γενική Κλινική Αθηνών. Το 1973 συμμετείχε στα γεγονότα του Πολυτεχνείου.

Μετά την πτώση της δικτατορίας και τη μεταπολίτευση έζησε κυρίως στην Αθήνα, όπου συνέχισε να γράφει με πυρετώδεις ρυθμούς. Το 1975 αναγορεύτηκε σε επίτιμο διδάκτορα του Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης και τιμήθηκε με το μεγάλο γαλλικό βραβείο ποίησης «Αλφρέ ντε Βινί». Τον επόμενο χρόνο τιμήθηκε με το βραβείο «Λένιν» στη Μόσχα. Ακολούθησαν τα επόμενα χρόνια αναγορεύσεις του σε διάφορα ξένα πανεπιστήμια: Μπίρμιγχαμ (1978), Καρλ Μαρξ της Λειψίας (1984) και Φιλοσοφική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών (1987). Το 1986 του απονεμήθηκε το βραβείο «Ποιητής διεθνούς ειρήνης» του ΟΗΕ.

Ο Γιάννης Ρίτσος έφυγε από τη ζωή στις 11 Νοεμβρίου 1990, αφήνοντας πίσω του 50 ανέκδοτες ποιητικές συλλογές. Ενταφιάστηκε τρεις μέρες αργότερα στη γενέτειρά του Μονεμβασιά.

Το κύριο σώμα του έργου του συγκροτούν πάνω από 100 ποιητικές συλλογές, 9 πεζογραφήματα και 4 θεατρικά έργα. Οι μελέτες για ομοτέχνους του, οι πολυάριθμες μεταφράσεις και χρονογραφήματα, καθώς και άλλα δημοσιεύματα συμπληρώνουν την εικόνα του χαλκέντερου δημιουργού.  

Πηγή