Ο υπουργός των Πράσινων Οικολόγων

Γιώργος Σταματόπουλος

Θυμάται, αλήθεια, κανείς τους Οικολόγους Πράσινους; Τους ποιους; Κι όμως, δύο στελέχη τους συμμετέχουν στο κυβερνητικό σχήμα, ο ένας μάλιστα έως τον πρόσφατο ανασχηματισμό ήταν αναπληρωτής υπουργός Περιβάλλοντος, το κατ' εξοχήν υποτίθεται υπουργείο των οικολόγων - τώρα μετακινήθηκε ως υφυπουργός στο υπουργείο Αγροτικής Ανάπτυξης και Τροφίμων· μπα;

Γιατί, αλήθεια, αποπέμφθηκε από το «υπουργείο της οικολογίας»; Δύο τινά, αφού θυμίσουμε ότι ο εν λόγω υπουργός (Γιάννης Τσιρώνης) είχε τη βασική ευθύνη της υλοποίησης των 22 σημείων της συμφωνίας για την εκλογική συνεργασία με τον ΣΥΡΙΖΑ.

Ή απέτυχε στο υπουργείο του ή ο πρωθυπουργός και το επιτελείο του -όπως σημειώνει σε επιστολή του ο Στέφανος Σταμέλλος, μέλος των Οικολόγων Πράσινων- ευθαρσώς αρνούνται τα 22 σημεία της συνάντησης. Αρα; Αλλά ας διαβάσουμε τον επιστολογράφο:

Οποιο να ισχύει από τα δύο, η λογική λέει ότι εξέλιπαν οι λόγοι της συμμετοχής των ΟΠ στο κυβερνητικό σχήμα, τη στιγμή που αφαιρέθηκε η ευθύνη στο κατεξοχήν υπουργείο, αυτό που τους αντιστοιχεί ως κόμμα της οικολογίας. Ενα υπουργείο, για το οποίο θα μπορούσε να πει κανείς ότι “οι οικολόγοι βάζουν πλάτη” για να μπορέσει η κυβέρνηση να ανταποκριθεί στις προγραμματικές της δεσμεύσεις.

»Τώρα έπεσαν οι μάσκες. Η παραμονή στην κυβέρνηση, για τον απλό πολίτη, για την κοινωνία, σημαίνει ξεκάθαρα πως αυτό που ενδιέφερε και ενδιαφέρει τη σημερινή ηγεσία των ΟΠ, είναι οι θέσεις και οι καρέκλες, οι προσωπικές φιλοδοξίες και το βόλεμα, μαζί με ό,τι άλλο συνεπάγεται αυτό οικονομικά· ότι στις επιλογές τους κυριαρχεί ο κυβερνητισμός και η νομή της εξουσίας στο πλαίσιο του συστήματος, το οποίο θέλουν, υποτίθεται, να αλλάξουν· πράγμα που “απέχει παρασάγγας” από τις αρχές και τις αξίες της πολιτικής οικολογίας

Τονίζει ακόμη ο εκ Λαμίας Στ. Σταμέλλος: «Η λογική επιβάλλει άμεσα την παραίτηση των δύο στελεχών είτε από την κυβέρνηση και το βουλευτικό αξίωμα είτε από τους Οικολόγους Πράσινους». Μάλιστα. Σταράτες κουβέντες. Εδώ σε θέλω κάβουρα...

Θα ήταν ευχάριστη έκπληξη εάν δινόταν μια απάντηση από τους κυβερνητικούς οικολόγους ή εάν προέβαιναν στην πράξη της παραίτησης είτε από 'δώ είτε από 'κεί. Θα ξεκαθάριζαν τη θέση τους απέναντι στους ψηφοφόρους τους αλλά και σε σύμπαντα τον ελληνικό λαό· στις αρχές και αξίες της πολιτικής οικολογίας, στον πολιτισμό, στους νέους ανθρώπους, στα νέα κινήματα και λοιπά.

Δεν το βλέπω εντούτοις· νομίζω ότι είναι πολύ γλυκιά η αίσθηση της εξουσίας - δύσκολο να αποχωριστεί κάποιος τη θαλπωρή της ατμόσφαιρας της εξουσιαστικής καρέκλας. Είναι όμως μείζον ηθικό (και πολιτικό) θέμα και όχι μόνο για τον χώρο της πολιτικής οικολογίας...