«Εκλογές, εκλογές», φωνάζει ο τσοπάνος στους δανειστές

Ο πρωθυπουργός ανέφερε τη λέξη εκλογές στην ομιλία του προς τους βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ και ήταν πολλοί εκείνοι που έσπευσαν να ερμηνεύσουν ότι  κ Τσίπρας απειλεί με κάλπες. Ίσως δεν κατάλαβαν σε ποιόν απευθυνόταν ή ξεχνούν το παραμύθι με τον τσοπάνο, το λύκο και τα πρόβατα.

Για να δούμε την απάντηση καθαρά ας διαβάσουμε τι ακριβώς είπε ο Α. Τσίπρας, μιλώντας για την οικονομία. Είπε επί λέξει:

«Σε ένα ενδεχόμενο αποτυχίας των διαπραγματεύσεων και της δεύτερης αξιολόγησης, που ενδεχομένως να οδηγούσε και σε εκλογές, όπως διακαώς ζητά η ΝΔ, ένα τέτοιο ενδεχόμενο θα αποτελούσε την τέλεια καταστροφή για την οικονομία.»

Όμως, ακόμα και η ανάγνωση δεν βοηθάει αν δεν προστεθεί εδώ ότι τη φράση «που ενδεχομένως να οδηγούσε σε εκλογές» την είπε στα γρήγορα, σαν να μην ήθελε να σταθεί επάνω της, όπως κάνει στα θέματα για εσωτερική κατανάλωση, αλλά να την κάνει ακουστή στους αποδέκτες της. Και συνέχισε:

«Σε μια τέτοια περίπτωση θα χάναμε οριστικά το τρένο της ποσοτικής χαλάρωσης, αλλά και της εξόδου της οικονομίας στις αγορές, της έγκαιρης εξόδου, δηλαδή πριν από τη λήξη του προγράμματος. Και σ αυτό το ενδεχόμενο ποιά θα ήταν η μοναδική επιλογή για όποιον και αν ήταν στην κυβέρνηση; Μα, προφανώς, όταν λήγει το πρόγραμμα- τα ζήσαμε- και δεν υπάρχει δυνατότητα πρόσβασης στα αγορές για να δανειστείς να ζητήσεις νέο δάνειο. Να λοιπόν το 4ο Μνημόνιο. Αυτό είναι το σχέδιο του κ Μητσοτάκη.»

Τα ερωτήματα, λοιπόν είναι: Ο κ Τσίπρας απειλεί με εκλογές για να φοβίσει το λαό και να συσπειρώσει το κόμμα και τους οπαδούς, για να αποδράσει σε περίπτωση αποτυχίας με τους δανειστές ή πιστεύει σε μια επανάληψη του 2015; Τίποτε από τα τρία.

Ο Α. Τσίπρας δεν απευθύνεται στο εσωτερικό της χώρας. Απευθύνεται αποκλειστικά στούς δανειστές.

Τα πραγματικά περιστατικά είναι απλά.

Πρώτον, κανένας πρωθυπουργός δεν απειλεί με εκλογές όταν ακόμα και οι δημοσκοπήσεις των φιλικών του ΜΜΕ δείχνουν το κόμμα του να έρχεται δεύτερο ελλείψει τρίτου, και την αξιωματική αντιπολίτευση να προηγείται μακράν.

Δεύτερον, ακόμα και  ίδιος παραδέχτηκε στη συγκεκριμένη ομιλία ότι ο κόσμος είναι απογοητευμένος με την πολιτική της κυβέρνησής του και κάλεσε τους βουλευτές να υποστηρίξουν αυτή την πολιτική -που καταγγέλλει το ίδιο του το κόμμα!- στην κοινωνία.

Τρίτον, ο κ Τσίπρας ξέρει ότι ο κόσμος τον έχει ψηφίσει για να περάσει όσο πιο ανώδυνα γίνεται την κρίση, όχι για να υποστεί αυτό που ζει με αυτή την κυβέρνηση. Επομένως, ξέρει ότι είναι πιθανό ο λαός να πάει πάλι στον ηλεκτρολόγο για να φτιάξει τις λάμπες, ακόμα κι αν τις πληρώσει ακριβά, αντί να ξαναεμπιστευτεί τον υδραυλικό γι αυτή τη δουλειά.

Τέταρτον, δεν μπορεί κανείς να πάει σε εκλογές χωρίς να μπορεί να υπερασπιστεί το κυβερνητικό του πρόγραμμα. Και ο ΣΥΡΙΖΑ δεν μπορεί να υπερασπιστεί ένα πρόγραμμα, που δεν διαφέρει σχεδόν σε τίποτε από εκείνο που ξεκίνησε ο Γιωργάκης Παπανδρέου και επανέλαβαν οι μετέπειτα κυβερνήσεις.

Πέμπτον, και κυριότερο, για όσους υποστηρίζουν ότι ο πρωθυπουργός έχει κατά νου και το σενάριο της απόδρασης από την εξουσία. Τέτοια σκέψη δεν υπάρχει ούτε στο μυαλό του πρωθυπουργού, ούτε του στενού του περιβάλλοντος, ούτε των δύο τρίτων του κόμματος, ούτε, φυσικά στο μυαλό του συνεταίρου του κ Καμένου. Και ο λόγος είναι απλός.

Ο ΣΥΡΙΖΑ και ο πρωθυπουργός ζουν τη φαντασία ότι είναι η συνέχεια και η δικαίωση της αριστεράς της κατοχής και του εμφύλιου, ότι είναι η εξουσία που στερήθηκε από το ΕΑΜ και τον ΕΛΑΣ και ότι είναι η πρώτη αριστερή κυβέρνηση εδώ και 75 χρόνια στη χώρα και στη Νότια και Δυτική Ευρώπη. Τόσο τρανά!

Σ αυτό το φαντασιακό, κάθε σκέψη για εγκατάλειψη της εξουσίας, «που κερδήθηκε επιτέλους αναίμακτα μετά από 75 χρόνια», δεν χωράει ούτε όταν σύντροφοι της κίνησης των «53» στον ΣΥΡΙΖΑ κατεβάζουν τοποθέτηση για σταμάτημα της νοοτροπίας «εξουσία πάση θυσία».

Όχι απλώς δεν υπάρχει σκέψη για εγκατάλειψη της εξουσίας- και ενδεχόμενες εκλογές θα ενείχαν το ρίσκο αυτό μετά από ήττα- αλλά όσοι ξέρουν δεν θα εκπλαγούν καθόλου αν στο τέλος της τετραετίας (εφ όσον  φτάσει η κυβέρνηση μέχρι εκεί) οι ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ κάνουν τα πάντα, χρησιμοποιώντας κάθε τερτίπι σε συνταγματικό και νομικό επίπεδο για να ετεροχρονίσουν τις εκλογές.

Μ αυτά τα δεδομένα, που είναι facts και όχι θεωρία, η απάντηση στο ερώτημα «γιατί αναφέρθηκε σε εκλογές ο πρωθυπουργός» έχει μια σαφή απάντηση: Τους δανειστές απειλούσε με εκλογές. Και οι λόγοι είναι απλοί:

Ο κ Τσίπρας ξέρει πολύ καλά ότι είναι το αγαπημένο παιδί της τρόικας, νυν κουαρτέτου. Κανείς άλλος δεν θα μπορούσε να περάσει από τη Βουλή όλα όσα διαλύουν την ελληνική κοινωνία, χωρίς να ανοίξει ρουθούνι, όπως το κάνουν και θα το κάνουν ο ίδιος και ο συνεταίρος του.

Επισείοντας το χαρτί των εκλογών ο κ Τσίπρας προειδοποιεί τους δανειστές ότι χωρίς αυτόν κάθε αλλαγή που εντέλλονται εκείνοι θα καρκινοβατεί είτε από την κωλυσιεργία μιας κυβέρνησης, όπως του Σαμαρά, είτε από το πετροβόλημα του ΣΥΡΙΖΑ, που θα επιστρέψει στους δρόμους.

Επιπλέον, ο κ Τσίπρας ξέρει ότι οι δανειστές θέλουν να απαλλαγούν από τον μπελά που λέγεται «διαρκώς δανειζόμενη Ελλάδα». Επειδή ήδη ξέρουν ότι δεν θα πάρουν ποτέ πίσω ολόκληρα τα ποσά που έχουν «δανείσει». Δεν έχουν καμιά διάθεση να φεσωθούν και άλλα.

Σκοπός του δανειστή είναι είτε να σε έχει αιχμάλωτο είτε να σε βοηθήσει να ορθοποδήσεις. Δεν είναι να είναι μονίμως με το χέρι στην τσέπη να σε δανείζει, γιατί τότε η ομηρία σου ή η σωτηρία σου κοστίζουν περισσότερο από τα οφέλη του. Οι τοκογλύφοι τα ξέρουν πολύ καλά αυτά.

Η Ελλάδα ήδη κοστίζει περισσότερο από όσο ωφελεί είτε ως αιχμάλωτη τοκογλύφων είτε ως υποβοηθούμενη από δανειστές.

Επομένως, όχι τυχαία ο κ Τσίπρας την ομιλία του προς τους βουλευτές κρούει στους δανειστές τον κώδωνα του κινδύνου για νέα δανεικά, λέγοντας:

«Σε μια τέτοια περίπτωση (αν αποτύχει η αξιολόγηση) θα χάναμε οριστικά το τρένο της ποσοτικής χαλάρωσης, αλλά και της εξόδου της οικονομίας στις αγορές της έγκαιρης εξόδου, δηλαδή πριν από τη λήξη του προγράμματος. Και σ αυτό το ενδεχόμενο ποιά θα ήταν η μοναδική επιλογή για όποιον και αν ήταν στην κυβέρνηση; Μα, προφανώς, όταν λήγει το πρόγραμμα- τα ζήσαμε- και δεν υπάρχει δυνατότητα πρόσβασης στα αγορές για να δανειστείς να ζητήσεις νέο δάνειο. Να λοιπόν το 4ο Μνημόνιο».

Ο πρωθυπουργός, λοιπόν, με τη σχετικά χαμηλόφωνη επίκληση του ενδεχομένου εκλογών απειλεί την ΕΕ, το ΔΝΤ και τη Γερμανία κυρίως, ότι κινδυνεύουν να μην έχουν πια απέναντί τους το καλό παιδί της Ελλάδας αν δεν ολοκληρώσουν γρήγορα τις διαπραγματεύσεις και δεν δώσουν την αξιολόγηση, έτσι ώστε να μπορεί κι αυτός να πανηγυρίζει στο λαό ότι κάτι κέρδισε.

Μέχρι εδώ έχουμε δει το θέμα από την πλευρά των δηλώσεων του πρωθυπουργού. Λείπει το κυριότερο. Και το κυριότερο είναι μήπως ξέρουν οι δανειστές την ιστορία με τον τσοπάνο, που φώναζε «λύκος στα πρόβατα» χωρίς να υπάρχει λύκος.

Επειδή, αυτά που αναλύουμε εμείς τα ξέρουν κι εκείνοι. Κι έχουν αντιμετωπίσει τη ρωμεϊκη κουτοπονηριά πολύ καλά τα τελευταία 6 χρόνια με τις κοροϊδίες των κυβερνήσεων, που ούτε αντίσταση έκαναν, αλλά και τα επαχθέστερα μέτρα τα επέβαλαν με καθυστέρηση και γι αυτό βαρύτερα.

Και όταν ό μη γένοιτο, εμφανιστεί ο λύκος της κατάρρευσης θα τρίβουν τα χέρια τους μερικοί σαν τον Σόϊμπλε, τους κεφαλαιούχους, το ΔΝΤ και τα κοράκια, που θα μπορούν να αγοράσουν τη χώρα τζάμπα, με τα ευρώ τους και τη δραχμή μας. Έτσι θα βγάλουν στο πολλαπλάσιο και τη χασούρα από τα δανεικά.

Και τότε είναι που ο λύκος θα φάει και τον τσοπάνο, αλλά θα φάει και τα πρόβατα.

Γ. Παπαδόπουλος-Τετράδης