Άλλο ένα Πολυτεχνείο πέρασε...

Όλα σχεδόν τα τελευταία χρόνια η επιστροφή τμήματος της πορείας για το Πολυτεχνείο συνοδεύεται από επεισόδια μεταξύ αναρχικών και ΜΑΤ.

Είναι μια περίπου προκαθορισμένη αναμέτρηση που προφανώς θεωρείται επιβεβλημένη έστω αυτή τη συγκεκριμένη ημέρα της παλιάς εξέγερσης.

Σίγουρα έπαιξε μεγάλο ρόλο σ' αυτό και η σταδιακή μετατροπή της επετείου σε πανηγύρι, που συνοδευόταν από τις τηλεοπτικές παρουσιάσεις όσων πολύ όψιμα εμφανίζονταν εκεί και κατέθεταν στεφάνι στο χώρο.

Η «συνταγή» η οποία εφαρμόστηκε τελευταία ώστε να μην υπάρχουν καταστροφές στο ίδρυμα ήταν να κλείνει το Πολυτεχνείο μόλις ξεκινάει η πορεία, ώστε αργότερα να μην δημιουργείται εκεί το γνωστό καταφύγιο.

Φυσικά η «εφευρετικότητα» των νεαρών αντεξουσιαστών συχνά αποδείχτηκε αποτελεσματικότερη από το κλείσιμο του ΕΜΠ και βρισκόταν τελικά τρόπος να προσεγγιστεί ο χώρος.

Συνήθως τα επεισόδια τα προηγούμενα χρόνια είχαν αφετηρία είτε κάποια απρόκλητη επίθεση των ΜΑΤ στην πορεία, είτε κάποιο διατυπωμένο αίτημα που τύχαινε να συμπίπτει με τις ημέρες του Πολυτεχνείου, είτε πολλά χρόνια πριν τις ορδές «αγανακτισμένων» πολιτών που πολιορκούσαν το κτίριο μαζί με τα ΜΑΤ και ο κόσμος έμπαινε εκεί για να ξεφύγει.

Σε όσες περιπτώσεις είχε καταφέρει να εισχωρήσει κόσμος την επίμαχη βραδιά στο χώρο του ΕΜΠ και να ξεκινήσει ο πόλεμος με τα ΜΑΤ επαναλαμβανόταν το ίδιο σκηνικό:

Η αστυνομία να ζητάει εισαγγελική παραγγελία για να επέμβει, ο εισαγγελέας να δίνει εντολή για επέμβαση αν διαπράττονται αδικήματα και τέλος η Σύγκλητος σωστά να κατανοεί ότι δεν πρέπει να αφήσει να γίνει επέμβαση μια και οι συνέπειες θα ήταν χειρότερες και πιο επικίνδυνες. Παρόμοιο ήταν και το χθεσινό σκηνικό με τη διαφορά ότι προηγήθηκε κατάληψη στο Γκίνη που διευκόλυνε τελικά τη δυνατότητα ανταλλαγής «πολεμικού» υλικού από μέσα προς τα έξω και ανάποδα.

Διευκολύνθηκαν επίσης και τα ΜΜΕ των 8 να αποφύγουν να παρουσιάσουν -ως συνήθως- την μεγάλη πορεία και να παραμείνουν στα πλάνα με τις καρέκλες, τις μολότοφ και τα δακρυγόνα.

Αλλη μία ωραία ατμόσφαιρα που ίσως και να έχει την εξήγηση της αλλά που τελικά υποβάθμισε τον πραγματικό πόλεμο με ξύλο, εμπρησμούς και τραυματισμούς που διεξάγεται σκόπιμα και όχι τυχαία στα νησιά όπου «φιλοξενούνται» εξαθλιωμένοι οι πρόσφυγες και οι μετανάστες.

Άντα ψαρρά