17 Νοέμβρη 1973: Οι νεκροί του Πολυτεχνείου

Πολλά έχουν γραφτεί και ακόμη περισσότερα έχουν ειπωθεί, για το Πολυτεχνείο και τους νεκρούς εκείνης της ημέρας.

Ωστόσο, σύμφωνα με το Εθνικό Ιδρυμα Ερευνών, οι νεκροί κατά την εξέγερση του Πολυτεχνείου, ήταν 24.

Ως νεκροί του Πολυτεχνείου αναφέρονται τα θύματα από τα χτυπήματα και τους πυροβολισμούς των σωμάτων ασφαλείας, κατά τη διάρκεια της εξέγερσης του Πολυτεχνείου, τον Νοέμβριο του 1973.

Η πρώτη επίσημη καταγραφή τον Οκτώβριο του 1974, από τον εισαγγελέα Δημήτρη Τσεβά, εντόπισε 18 επίσημους ή πλήρως βεβαιωθέντες νεκρούς και 16 άγνωστους «βασίμως προκύπτοντες».

Ένα χρόνο αργότερα ο αντιεισαγγελέας εφετών Ιωάννης Ζαγκίνης έκανε λόγο για 23 νεκρούς, ενώ κατά τη διάρκεια της δίκης που ακολούθησε προστέθηκε ακόμη ένας.

Παράλληλα, σε αυτόν τον κατάλογο, δεν περιλαμβάνονται, όσοι συλληφθέντες κακοποιήθηκαν από την ασφάλεια.

Ο κατάλογος των νεκρών του Πολυτεχνείου σύμφωνα με την έρευνα του Εθνικού Ιδρύματος Ερευνών.

1. Σπυρίδων Κοντομάρης του Αναστασίου, 57 ετών, δικηγόρος (πρώην βουλευτής Κέρκυρας της Ένωσης Κέντρου), κάτοικος Αγίου Μελετίου, Αθήνα. Στις 16.11.1973, γύρω στις 20.30-21.00, ενώ βρισκόταν στη διασταύρωση οδών Γεωργίου Σταύρου & Σταδίου, προσβλήθηκε από δακρυγόνα αέρια που έριχνε η Αστυνομία κατά των διαδηλωτών, με αποτέλεσμα να υποστεί έμφραγμα του μυοκαρδίου. Μεταφέρθηκε στο Σταθμό Πρώτων Βοηθειών του Ε.Ε.Σ., όπου διαπιστώθηκε ο θάνατος του.

2. Διομήδης Κομνηνός του Ιωάννη, 17 ετών, μαθητής, κάτοικος Λευκάδος 7, Αθήνα. Στις 16.11.1973, μεταξύ 21.30 και 21.45, ενώ βρισκόταν μαζί με άλλους διαδηλωτές στη διασταύρωση των οδών Αβέρωφ & Μάρνη, τραυματίστηκε θανάσιμα στην καρδιά από πυρά που έριξαν εναντίον του άνδρες της φρουράς του Υπουργείου Δημοσίας Τάξεως. Μεταφέρθηκε στο Σταθμό Πρώτων Βοηθειών του Ε.Ε.Σ. και από εκεί, νεκρός πλέον, στο Ρυθμιστικό Κέντρο Αθηνών (όπως λεγόταν τότε το Γενικό Κρατικό Νοσοκομείο).

3. Σωκράτης Μιχαήλ, 57 ετών, εμπειρογνώμων ασφαλιστικής εταιρείας, κάτοικος Περιστερίου Αττικής. Στις 16.11.1973, μεταξύ 21.00 και 22.30, ενώ βρισκόταν μεταξύ των οδών Μπουμπουλίνας και Σόλωνος, προσβλήθηκε από δακρυγόνα αέρια που έριχνε η Αστυνομία κατά των διαδηλωτών, με αποτέλεσμα να υποστεί απόφραξη της αριστεράς στεφανιαίας. Μεταφέρθηκε ημιθανής στο Σταθμό Πρώτων Βοηθειών του Ε.Ε.Σ. (F Σεπτεμβρίου), όπου και πέθανε.

4. Toril Margrethe Engeland του Per Reidar, 22 ετών, φοιτήτρια από το Molde της Νορβηγίας. Στις 16.11.1973, γύρω στις 23.30, τραυματίστηκε θανάσιμα στο στήθος από πυρά της φρουράς του Υπουργείου Δημοσίας Τάξεως. Μεταφέρθηκε από διαδηλωτές στο ξενοδοχείο «Ακροπόλ» και αργότερα, νεκρή ήδη, στο Σταθμό Πρώτων Βοηθειών του Ι.Κ.Α. Ανακριβώς είχε αναφερθεί αρχικά από την Αστυνομία ως «Αιγυπτία Τουρίλ Τεκλέτ» και η παρεξήγηση αυτή επιβιώνει ακόμη σε κάποιους «καταλόγους νεκρών».

5. Βασίλειος Φάμελλος του Παναγιώτη, 26 ετών, ιδιωτικός υπάλληλος, από τον Πύργο Ηλείας, κάτοικος Κάσου 1, Κυψέλη, Αθήνα. Στις 16.11.1973, γύρω στις 23.30, τραυματίστηκε θανάσιμα στο κεφάλι από πυρά της φρουράς του Υπουργείου Δημοσίας Τάξεως. Μεταφέρθηκε από διαδηλωτές στο Σταθμό Πρώτων Βοηθειών του Ε.Ε.Σ. και από εκεί, νεκρός πλέον, στο Ρυθμιστικό Κέντρο Αθηνών.

6. Γεώργιος Σαμούρης του Ανδρέα, 22 ετών, φοιτητής Παντείου, από την Πάτρα, κάτοικος πλατείας Κουντουριώτου 7, Κουκάκι. Στις 16.11.1973 γύρω στις 24.00, ενώ βρισκόταν στην ευρύτερη περιοχή του Πολυτεχνείου (Καλλιδρομίου και Ζωσιμάδων), τραυματίστηκε θανάσιμα στον τράχηλο από πυρά της αστυνομίας. Μεταφέρθηκε στο πρόχειρο ιατρείο του Πολυτεχνείου, όπου απεβίωσε. Από εκεί μεταφέρθηκε στο Σταθμό Πρώτων Βοηθειών του Ι.Κ.Α. Ανακριβώς είχε αναφερθεί αρχικά από την Αστυνομία ως «Χαμουρλής».

7. Δημήτριος Κυριακόπουλος του Αντωνίου, 35 ετών, οικοδόμος, από τα Καλάβρυτα, κάτοικος Περιστερίου Αττικής. Κατά τις βράδυνες ώρες της 16.11.1973 ενώ βρισκόταν στην περιοχή του Πολυτεχνείου, προσβλήθηκε από δακρυγόνα αέρια και στη συνέχεια κτυπήθηκε από αστυνομικούς με συμπαγείς ράβδους, συνεπεία των οποίων πέθανε, από οξεία ρήξη αορτής, τρεις ημέρες αργότερα, στις 19.11.1973, ενώ μεταφερόταν στο Σταθμό Πρώτων Βοηθειών του Ε.Ε.Σ.

8. Σπύρος Μαρίνος του Διονυσίου, επονομαζόμενος Γεωργαράς, 31 ετών, ιδιωτικός υπάλληλος, από την Εξωχώρα Ζακύνθου. Κατά τις βράδυνες ώρες της 16.11.1973, ενώ βρισκόταν στην περιοχή του Πολυτεχνείου, κτυπήθηκε από αστυνομικούς με συμπαγείς ράβδους, και υπέστη κρανιοεγκεφαλικές κακώσεις. Μεταφέρθηκε στο Θεραπευτήριο Πεντέλης, όπου πέθανε τη Δευτέρα, 19.11.1973, από οξύ αγγειακό εγκεφαλικό επεισόδιο. Τάφηκε στην ιδιαίτερη πατρίδα του, όπου στις 9.9.1974, έγινε τελετή στη μνήμη του.

9. Νικόλαος Μαρκούλης του Πέτρου, 24 ετών, εργάτης, από το Παρθένι Θεσσαλονίκης, κάτοικος Χρηστομάνου 67, Σεπόλια, Αθήνα, εργάτης. Κατά τις πρωινές ώρες της 17.11.1973, ενώ βάδιζε στην πλατεία Βάθης, τραυματίστηκε στην κοιλιά από ριπή στρατιωτικής περιπόλου. Μεταφέρθηκε στο Ρυθμιστικό Κέντρο Αθηνών, όπου πέθανε τη Δευτέρα 19.11.1973.

10. Αικατερίνη Αργυροπούλου σύζυγος Αγγελή, 76 ετών, κάτοικος Κέννεντυ και Καλύμνου, Άγιοι Ανάργυροι Αττικής. Στις 10.00 της 17.11.1973, ενώ βρισκόταν στην αυλή του σπιτιού της, τραυματίστηκε στην πλάτη από σφαίρα. Διακομίστηκε στην κλινική «Παμμακάριστος» (Κάτω Πατήσια), όπου νοσηλεύτηκε επί ένα μήνα και κατόπιν μεταφέρθηκε στο σπίτι της, όπου πέθανε συνεπεία του τραύματος της μετά από ένα εξάμηνο (Μάιος 1974).

11. Στυλιανός Καραγεώργης του Αγαμέμνονος, 19 ετών, οικοδόμος, κάτοικος Μιαούλη 38, Νέο Ηράκλειο Αττικής. Στις 10.15 το πρωί της 17.11.1973, ενώ βρισκόταν μαζί με άλλους διαδηλωτές στην οδό Πατησίων, μεταξύ των κινηματογράφων «ΑΕΛΑΩ» και «ΕΑΛΗΝΙΣ», τραυματίστηκε από ριπή πολυβόλου που έριξε εναντίον τους περίπολος πεζοναυτών που επέβαινε ενός τεθωρακισμένου οχήματος. Μεταφέρθηκε στο Κ.Α.Τ., όπου πέθανε μετά από 12 μέρες, στις 30.11.1973.

12. Μάρκος Καραμανής του Δημητρίου, 23 ετών, ηλεκτρολόγος, από τον Πειραιά, κάτοικος Χίου 35, Αιγάλεω. Στις 10.30 περίπου το πρωί της 17.11.1973, ενώ βρισκόταν στην ταράτσα πολυκατοικίας επί της πλατείας Αιγύπτου 1, τραυματίστηκε θανάσιμα στο κεφάλι από πυρά της στρατιωτικής φρουράς που ενέδρευε στην ταράτσα του Ο.Τ.Ε. (αυτουργός ο ανθυπολοχαγός Ιωάννης Αυμπέρης, 573ου Τάγματος Πεζικού). Μεταφέρθηκε στην κλινική «Παντάνασσα» (πλατεία Βικτωρίας), όπου διαπιστώθηκε ο θάνατος του.

13. Αλέξανδρος Σπαρτίδης του Ευστρατίου, 16 ετών, μαθητής, από τον Πειραιά, κάτοικος Αγίας Λαύρας 80, Αθήνα. Στις 10.30 με 11.00 περίπου το πρωί της 17.11.1973, ενώ βάδιζε στη διασταύρωση των οδών Πατησίων και Κότσικα, τραυματίστηκε θανάσιμα στην κοιλιά από πυρά της στρατιωτικής φρουράς που ενέδρευε στην ταράτσα του Ο.Τ.Ε. (αυτουργός ο ανθυπολοχαγός Ιωάννης Δυμπέρης, 573ου Τάγματος Πεζικού). Με διαμπερές τραύμα μεταφέρθηκε στο Κ.Α.Τ., όπου τον βρήκε νεκρό ο πατέρας του.

14. Δημήτριος Παπαϊωάννου, 60 ετών, διευθυντής ταμείου αλευροβιομηχάνων, κάτοικος Αριστομένους 105, Αθήνα. Γύρω στις 11.30 της 17.11.1973, ενώ βρισκόταν στην πλατεία Ομονοίας, προσβλήθηκε από δακρυγόνα αέρια που έριχνε η Αστυνομία. Μεταφέρθηκε στο Σταθμό Πρώτων Βοηθειών του Ε.Ε.Σ., όπου διαπιστώθηκε ο θάνατος του, συνεπεία εμφράγματος.

15. Γεώργιος Γεριτσίδης του Αλεξάνδρου, 47 ετών, εφοριακός υπάλληλος, κάτοικος Ελπίδος 29, Νέο Ηράκλειο Αττικής. Στις 12.00 της 17.11.1973, ενώ βρισκόταν μέσα στο αυτοκίνητο του στα Νέα Λιόσια, τραυματίστηκε θανάσιμα στο κεφάλι από πυρά που διέσχισαν τον ουρανό του αυτοκινήτου. Μεταφέρθηκε στο Ρυθμιστικό Κέντρο Αθηνών, όπου πέθανε αυθημερόν.

16. Βασιλική Μπεκιάρη του Φωτίου, 17 ετών, εργαζόμενη μαθήτρια, από τα Αμπελάκια Βάλτου Αιτωλοακαρνανίας, κάτοικος Μεταγένους 8, Νέος Κόσμος. Στις 12.00 το μεσημέρι της 17.11.1973, ενώ βρισκόταν στην ταράτσα του σπιτιού της, τραυματίστηκε θανάσιμα στον αυχένα από πυρά. Μεταφέρθηκε στο Ρυθμιστικό Κέντρο Αθηνών και στη συνέχεια στον «Ευαγγελισμό», όπου πέθανε αυθημερόν.

17. Δημήτρης Θεοδώρας του Θεοφάνους, 5 1/2 ετών, κάτοικος Ανακρέοντος 2, Ζωγράφου. Στις 13.00, της 17.11.1973, ενώ διέσχιζε με τη μητέρα του τη διασταύρωση της οδού Ορεινής Ταξιαρχίας με τη λεωφόρο Παπάγου στου Ζωγράφου, τραυματίστηκε θανάσιμα στο κεφάλι από πυρά στρατιωτικής περιπόλου με επικεφαλής αξιωματικό (πιθανόν ο ίλαρχος Σπυρίδων Σταθάκης του Κ.Ε.Τ/Θ), που βρισκόταν ακροβολισμένη στο λόφο του Αγίου Θεράποντος. Εξέπνευσε ακαριαία και όταν μεταφέρθηκε στο Νοσοκομείο των Παίδων, απλώς διαπιστώθηκε ο θάνατος του.

18. Αλέξανδρος Βασίλειος (Μπασρί) Καράκας, 43 ετών, Αφγανός τουρκικής υπηκοότητας, ταχυδακτυλουργός, κάτοικος Μύρων 10, Άγιος Παντελεήμονας, Αθήνα. Στις 13.00, της 17.11.1973, ενώ βάδιζε με τον 13χρονο γιο του στη διασταύρωση των οδών Χέϋδεν και Αχαρνών, τραυματίστηκε θανάσιμα στην κοιλιά από ριπή μυδραλίου τεθωρακισμένου στρατιωτικού οχήματος. Μεταφέρθηκε απευθείας στο νεκροτομείο, όπου διαπιστώθηκε ο θάνατος του.

19. Αλέξανδρος Παπαθανασίου του Σπυρίδωνος, 59 ετών, συνταξιούχος εφοριακός, από το Κεράσοβο Αιτωλοακαρνανίας, κάτοικος Νάξου 116, Αθήνα. Στις 13.30 της 18.11.1973, ενώ βάδιζε με τις ανήλικες κόρες του στη διασταύρωση των οδών Δροσοπούλου και Κύθνου, απέναντι από το ΙΣΤ” Αστυνομικό Τμήμα, βρέθηκε εν μέσω πυρών, προερχομένων από τους αστυνομικούς του Τμήματος, με αποτέλεσμα να πάθει συγκοπή. Μεταφέρθηκε στο Σταθμό Πρώτων Βοηθειών, όπου διαπιστώθηκε ο θάνατος του.

20. Ανδρέας Κούμπος του Στέργιου 63 ετών, βιοτέχνης, από την Καρδίτσα, κάτοικος Αμαλιάδος 12, Κολωνός. Γύρω στις 11.00 με 12.00 της 18.11.1973, ενώ βάδιζε στη διασταύρωση των οδών Γ” Σεπτεμβρίου και Καποδιστρίου, τραυματίστηκε στη λεκάνη από πυρά μυδραλίου τεθωρακισμένου στρατιωτικού οχήματος. Μεταφέρθηκε στο Σταθμό Πρώτων Βοηθειών του Ε.Ε.Σ., κατόπιν στο Ρυθμιστικό Κέντρο Αθηνών και τέλος στο Κ.Α.Τ., όπου και πέθανε στις 30.1.1974.

21. Μιχαήλ Μυρογιάννης του Δημητρίου, 20 ετών, ηλεκτρολόγος, από τη Μυτιλήνη, κάτοικος Ασημάκη Φωτήλα 8, Αθήνα. Στις 12.00 το μεσημέρι της 18.11.1973, ενώ βάδιζε στη διασταύρωση των οδών Πατησίων και Στουρνάρη, τραυματίστηκε θανάσιμα στο κεφάλι από πυρά περιστρόφου αξιωματικού του Στρατού (αυτουργός ο συνταγματάρχης Νικόλαος Ντερτιλής). Μεταφέρθηκε στο Σταθμό Πρώτων Βοηθειών του Ε.Ε.Σ. σε κωματώδη κατάσταση και κατόπιν στο Ρυθμιστικό Κέντρο Αθηνών, όπου πέθανε αυθημερόν.

22. Κυριάκος Παντελεάκης του Δημητρίου, 44 ετών, δικηγόρος, από την Κροκέα Λακωνίας, κάτοικος Φερρών 5, Αθήνα. Στις 12.00 με 12.30 το μεσημέρι της 18.11.1973, ενώ βάδιζε στη διασταύρωση των οδών Πατησίων και Γλάδστωνος, τραυματίστηκε θανάσιμα από πυρά διερχομένου άρματος μάχης. Μεταφέρθηκε στο Ρυθμιστικό Κέντρο Αθηνών, όπου και πέθανε στις 27.12.1973.

23. Ευστάθιος Κολινιάτης, 47 ετών, από τον Πειραιά, κάτοικος Νικοπόλεως 4, Καματερό Αττικής. Κτυπήθηκε στις 18.11.1973 από αστυνομικούς με συμπαγείς ράβδους, και υπέστη κρανιοεγκεφαλικές κακώσεις, συνεπεία των οποίων πέθανε στις 21.11.1973.

24. Ιωάννης Μικρώνης του Αγγέλου, 22 ετών, φοιτητής στο τμήμα Ηλεκτρολόγων Μηχανικών του Πανεπιστημίου Πατρών, από την Άνω Αλισσό Αχαΐας. Συμμετείχε στην κατάληψη του Πανεπιστημίου Πατρών. Κτυπήθηκε μετά τα γεγονότα, υπό συνθήκες που παραμένουν ακόμη αδιευκρίνιστες. Συνεπεία της κακοποίησης του υπέστη ρήξη του ήπατος, εξαιτίας της οποίας πέθανε στις 17.12.1973 στο Λαϊκό Νοσοκομείο Αθηνών, όπου νοσηλευόταν. Σύμφωνα με ορισμένες ενδείξεις, ο τραυματισμός του συνέβη στην Πάτρα, άλλες όμως πληροφορίες τον τοποθετούν στην Αθήνα. Η περίπτωση του παραμένει υπό έρευνα.

Πηγή

Η επικοινωνία (που) σκεπάζει την ουσία

Γιώργος Σταματόπουλος

Παίρνουν και δίνουν τα σημειολογικά από την επίσκεψη του πλανητάρχη στη χώρα μας. Μπερδεύονται οι γραβάτες, ο τρόπος που κάθονται οι δύο αρχηγοί, το βαδίζειν, τα προσωπεία, τα πρόσωπα κ.ο.κ.

Ετσι την κατάντησαν την πολιτική· ποιος είναι πιο ωραίος, πιο άνετος, πιο ανθρώπινος (!), πιο στυλίστας, πιο γουστόζικος εν τέλει. Αντε μετά να σχηματίσει γνώμη το πόπολο για το τι κρύβεται πίσω απ' όλα αυτά και ποια είναι η αλήθεια ή η πραγματικότητα μιας τέτοιας (σπουδαίας για το υπάρχον πολιτικό σύστημα) επίσκεψης του ηγέτη της μεγαλύτερης δύναμης του πλανήτη.

Η ουσία έχει χαθεί, άρα ταλαιπωρούμαστε από σημεία (και τέρατα) και συμβολισμούς, ξένους προς το σώμα της δημοκρατίας, ουδεμία επαφή έχοντες με την ελευθερία και την εθνική ανεξαρτησία μιας μικρής χώρας.

Και όμως, υπάρχουν πολλοί που πείθονται ότι η επίσκεψη Ομπάμα μπορεί να φέρει κάποια λύση, διέξοδο έστω, στο χρέος, στο προσφυγικό, στο Κυπριακό. Καλά είναι τα σύμβολα, ενίοτε υπερβαίνουν την πραγματικότητα, πλην όμως δεν φαίνονται τελεσφόρα· τροφοδοτούν πιθανώς την αυτοπεποίθησή μας (την υψιπετήν τοιαύτην) αλλά στο διά ταύτα, φούμαρα.

Αμερικανικές αοριστίες, παραπομπές στην αρχαία Ελλάδα και την Ακρόπολη, πάνω απ' όλα όμως η άσκηση της αμερικανικής πολιτικής, η αταλάντευτη στάση των ΗΠΑ σε ό,τι αφορά τη μεσόγεια ή βαλκανική ή μεσανατολική στρατηγική της.

Είναι αλήθεια ότι η επιλογή Ομπάμα να επισκεφθεί την Ελλάδα, αδιαφορώντας (;) για την Τουρκία, θεωρείται από αρκετούς σαν μια επιτυχία της ελληνικής κυβέρνησης· η χώρα καθίσταται το επίκεντρο της οικουμένης, έστω και σε επικοινωνιακό επίπεδο.

Να 'μαστε λοιπόν, πάλι, μετά την εποχή Βαρουφάκη στο επίκεντρο του ενδιαφέροντος του κόσμου -ε, κι αν έπεσαν και μερικά δακρυγόνα δεν έγινε και τίποτα σπουδαίο.

Ολος ο κόσμος θα μάθει ότι η λιτότητα εξακολουθεί να πνίγει τους απογόνους των μεγάλων φιλοσόφων και τραγικών, ότι το χρέος δεν είναι βιώσιμο, ότι η αριστερή κυβέρνηση δεν είναι και τόσο αριστερή, παρά τις βαρυσήμαντες περί του αντιθέτου δηλώσεις των ηγετικών στελεχών της.

Δεν θα το μάθει από τις τηλεοράσεις αλλά από τη γλώσσα του σώματος -λένε- του Ελληνα πρωθυπουργού, που δεν ήξερε πώς να κρύψει την αμηχανία του και το δέος του απέναντι στον πλανητάρχη.

Ολα αυτά είναι για εσωτερική κατανάλωση, για εμψύχωση του ηθικού των πασχόντων Ελλήνων -ικανοποιούν τη ματαιοδοξία, πιθανώς, πολλών στελεχών που φωτογραφήθηκαν δίπλα στον Αμερικανό πρόεδρο· πέραν τούτου δεν φαίνεται κάτι ελπιδοφόρο για την ανάπτυξη και το κούρεμα του χρέους, για τα μέγιστα δηλαδή κακά της χώρας.

Υπερβολικός φαίνεται και ο χαρακτηρισμός «ιστορική επίσκεψη», αλλ' αυτό αφορά τους ιστορικούς του μέλλοντος και όχι τους πληβείους ή τους γενικά διαφωνούντες...          

Τι συμβαίνει με τις Φιλιππίνες;

Του Κωνσταντίνου Βέργου*

                                 

Στον νέο παγκόσμιο χάρτη «σφαιρών επιρροής», Ρωσία και Κίνα φαίνεται να αναπτύσσουν κάτι εναλλακτικό απέναντι στην παντοκρατορία των ΗΠΑ. Στα πλαίσια αυτά, η πρόσφατη μυστηριώδης απόφαση του προέδρου των Φιλιππίνων να επισκεφτεί την Κίνα σε ταξίδι-αστραπή ακούγεται σαν μεγάλη έκπληξη. Τι κρύβεται πίσω από το ταξίδι αυτό και τι παγκοσμίου βεληνεκούς εξελίξεις εγκυμονούνται στην Ασία;

Οι Φιλιππίνες είναι μια χώρα 100 εκατομμυρίων κατοίκων, φτιαγμένη από ένα σύμπλεγμα 7.000 νησιών, που πέρασε από τα χέρια των Ισπανών στις ΗΠΑ το 1898, ενώ ανεξαρτητοποιήθηκε από τις ΗΠΑ και έγινε κυρίαρχο κράτος μόλις πριν 70 χρόνια, το 1946, με την «συνθήκη της Μανίλας».  Οι ΗΠΑ δεν επέτρεψαν στην Ιαπωνία να καταλάβει την χώρα στο δεύτερο παγκόσμιο πόλεμο, αλλά παράλληλα χρησιμοποίησαν τις Φιλιππίνες διαθέτοντας εκεί πολεμικές βάσεις.

Το «μοίρασμα της παγκόσμιας πίτας» που περιλαμβάνει χώρες με βαριά βιομηχανία, σημαντικό εργατικό δυναμικό, πολύτιμα μέταλλα, ενεργειακά αποθέματα και πολεμικές βάσεις, επιτρέπει σε κάποιες χώρες να ασκούν ευκολότερα πολιτική που ευνοεί τις δικές τους εταιρίες. Η κατάρρευση της Σοβιετικής Ένωσης το 1990 δημιούργησε μία αναμφισβήτητη παγκόσμια υπερδύναμη, τις ΗΠΑ, αφήνοντας σε περιφερειακό, αν όχι εξαρτώμενο ρόλο χώρες όπως τη Ρωσία ή την Κίνα. Αυτή η εξέλιξη πήρε άλλη διάσταση από την εποχή που η κυβέρνηση Clinton, ως συνέχεια των προηγούμενων πολιτικών «αρραβωνιάστηκε» με τα συμφέροντα 300 πολυεθνικών, δημιουργώντας διεθνείς συνθήκες που ενδυνάμωναν τα συμφέροντά των εταιριών αυτών κατά προτεραιότητα, μέσα από προνομιακές διεθνείς συνθήκες-συμφωνίες, στις οποίες περιλαμβάνονται οι Φιλιππίνες, μαζί με σειρά άλλων χωρών!

Οι ΗΠΑ διαθέτουν όχι μόνο σημαντική εμπορική συνεργασία με την χώρα, αλλά επίσης διέθεταν εκεί την μεγαλύτερη πολεμική βάση παγκοσμίως. Στην παρούσα φάση, μετά τις εξελίξεις του 2014 που επέτρεψαν στις ΗΠΑ ισχυρότερη στρατιωτική και πολιτική παρέμβαση  στην περιοχή, η χώρα ενίσχυσε την Αμερικάνικη παρουσία με την συνθήκη ενισχυμένης Στρατιωτικής παρουσίας (Enhanced Defense Cooperation Agreement - EDCA) και 5 στρατιωτικές βάσεις. Η ως πρόσφατα διεφθαρμένη διακυβέρνηση της χωράς από δικτάτορες, αποτελούσε ιστορικά μια εξαιρετική βάση για τις ΗΠΑ, όμως το εισόδημα από 10 εκατομμύρια Φιλιππινέζες και Φιλιππινέζους παγκοσμίως ήταν η σημαντικότερη πηγή εσόδων για την χώρα αυτή, καθώς οι ΗΠΑ δεν φαίνεται, με εξαίρεση τη μετατροπή μιας πολεμικής βάσης σε εμπορικό κέντρο,  και παρότι η χώρα διαθέτει εξαγωγική δραστηριότητα τόσο στον χώρο των ηλεκτρονικών, όσο και ναυπηγικής και αυτοκινητοβιομηχανίας, να οδήγησαν σε μεγάλη ανάπτυξη την χώρα ως τώρα.

Ο νέος πρόεδρος Ντουτέρτε, που βαθιά δημοκρατικές απόψεις και που ανέλαβε πριν λίγους μήνες, μετά πετυχημένη δημαρχία στην πόλη Νταβάο, όπου τσάκισε τα ναρκωτικά και πλέον συνεχίζει αυτή την πολιτική στην ίδια τη χώρα, αποφάσισε να κάνει μια εντυπωσιακή στροφή και να ορίσει την Κίνα ως πρώτη σύμμαχο, κάτι που βοηθάει σημαντικά τα χρηματοοικονομικά δεδομένα της χώρας! Η Κίνα φαίνεται να  ανταποκρίθηκε σε αυτό και προσανατολίζεται σε σημαντικές επενδύσεις. Η συμμαχία των Φιλιππίνων με την Κίνα έχει πολλά πλεονεκτήματα. Αφενός επιλύει το βασικό θέμα σε ότι αφορά την εκμετάλλευση των πετρελαίων σε αμφισβητούμενες ζώνες στη θάλασσα, αφετέρου επιτρέπει στη χώρα να συνδεθεί με την ταχύτερη αναπτυσσόμενη χώρα του κόσμου από τις μεγάλες, την Κίνα, με σημαντικές επενδύσεις σε υποδομές και είσοδο κινέζικων κεφαλαίων σε βασικούς τομείς της χώρας, επενδύσεις που πιθανώς θα επιτρέψουν οικονομική απογείωση της χώρας, ιδιαιτέρως καθώς η Κίνα είναι ο σημαντικότερος εταίρος με το 1/5 περίπου των εμπορικών συναλλαγών και μεγάλο πολιτικό, στρατιωτικό και οικονομικό εκτόπισμα. Όμως, καθώς  για τις ΗΠΑ η χώρα αποτελεί σημαντικό στρατιωτικό σύμμαχο, η κίνηση αυτή ουσιαστικά ενισχύει τον ρόλο Κίνας που μαζί με τη Ρωσία αποτελούν παγκόσμιο αντίβαρο σε εκείνη των ΗΠΑ, όχι όμως ακόμη αμφισβητώντας τις ΗΠΑ, καθώς η χώρα παραμένει μέλος στους οικονομικούς συνασπισμούς που ευνοούν τα Αμερικάνικα συμφέροντα.

Η κίνηση αυτή, επομένως του προέδρου Ντουτέρτε, επιτρέπει επομένως την ανάπτυξη ενός εναλλακτικού οικονομικού πόλου στο μέλλον στην Ασία με επίκεντρο την Κίνα, κάτι που αμφισβητεί την Αμερικάνικη υπερδύναμη, αλλά επί του παρόντος θα ήταν παρακινδυνευμένο να υποθέσουμε ότι είμαστε άμεσα μπροστά σε μια τέτοια εξέλιξη. Αναμφίβολα, όμως, σε μια εποχή που ξαναμοιράζεται η «παγκόσμια πίτα», οι Φιλιππίνες ίσως πλέον αποτελέσουν όντως μια νέα περιφερειακή δύναμη, για πρώτη φορά στην ιστορία της χώρας, κάτι εξαιρετικά θετικό για την παγκόσμια ειρήνη και ανάπτυξη.

* Ο κ. Κωνσταντίνος Βέργος είναι Καθηγητής Χρηματοοικονομικών, Πανεπιστήμιο Πόρτσμουθ, Αγγλία.         

Έκτακτη επιχορήγηση των Ασφαλιστικών Ταμείων με 859 εκατ. ευρώ από τον προϋπολογισμό για να πληρωθούν συντάξεις

Τη δυνατότητα έκτακτης επιχορήγησης των Ασφαλιστικών Ταμείων από τον Κρατικό Προϋπολογισμό προκειμένου να πληρωθούν αιτήματα συνταξιοδότησης που εκκρεμούν πάνω από 90 ημέρες προβλέπει τροπολογία που κατατέθηκε σήμερα καιυπογράφουν ο υπουργός Οικονομικών Ευκλείδης Τσακαλώτος, ο Αναπληρωτής Υπουργός Οικονομικών Γ. Χουλιαράκης και η υπουργός Εργασίας Έφη Αχτσιόγλου.

Σύμφωνα με την Ειδική Έκθεση που συνοδεύει την τροπολογία, ο κρατικός προϋπολογισμός θα επιβαρυνθεί με 859 εκατ. ευρώ από την έκτακτη επιχορήγηση των Οργανισμών Κοινωνικής Ασφάλιση​ς. Η έκτακτη επιχορήγηση και η αποπληρωμή των εκκρεμών αιτήσεων συνταξιοδότησης θα επιταχύνει την έκδοση νέων συντάξεων σε δικαιούχους και θα συμβάλλει στην ενίσχυση της ρευστότητας της οικονομίας, αναφέρεται στην αξιολόγηση της ρύθμισης.

Η τροπολογία αυτή φαίνεται να ανοίγει το δρόμο στην κυβέρνηση να χρησιμοποιεί τα πλεονάσματα του προϋπολογισμού για να εξοφλεί τις ληξιπρόθεσμες οφειλές των Ταμείων και να επιταχύνει την απονομή συντάξεων, χωρίς να περιμένει πότε θα αποδεσμευτούν οι δόσεις του μνημονίου για την εξόφληση των ληξιπρόθεσμων χρεών του Δημοσίου.

Η τροπολογία προβλέπει συγκεκριμένα ότι «οι Οργανισμοί Κοινωνικής Ασφάλισης, δύνανται να επιχορηγούνται εκτάκτως και για την αποπληρωμή εκκρεμών αιτήσεων συνταξιοδότησης, εφόσον έχουν παρέλθει 90 ημέρες από την ημερομηνία υποβολής τους και δεν έχει εκδοθεί οριστική απόφαση συνταξιοδότησης».

Με απόφαση του υπουργού Οικονομικών καθορίζονται οι όροι, οι προϋποθέσεις και η διαδικασία επιχορήγησης των φορέων, η διαδικασία και οι προθεσμίες επιστροφής στον Κρατικό Προϋπολογισμό της επιχορήγησης που δεν χρησιμοποιείται για τον ανωτέρω σκοπό, καθώς και κάθε άλλο σχετικό με την εφαρμογή της προηγούμενης παραγράφου θέμα.

Να σημειωθεί ότι η ρύθμιση έχει εισαχθεί στο νομοσχέδιο με τον τίτλο «Εναρμόνιση της νομοθεσίας με την Οδηγία 2014/17/ΕΕ του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου της 4ης Φεβρουαρίου 2014 σχετικά με τις συμβάσεις πίστωσης για καταναλωτές για ακίνητα που προορίζονται για κατοικία και την τροποποίηση της Οδηγίας 2008/48/ΕΚ και άλλες διατάξεις αρμοδιότητας Υπουργείου Οικονομικών» το οποίο επεξεργάζεται η αρμόδια επιτροπή οικονομικών υποθέσεων της Βουλής.

Εκτός απροόπτου το νομοσχέδιο αναμένεται να εισαχθεί στην Ολομέλεια της Βουλης την επόμενη εβδομάδα.

Την τροπολογία μπορείτε να τη δείτε εδώ.

Β. Γεώργας        

Μετά την Ρουμανία η Creta Farms «πάει» Βουλγαρία

Την είσοδό της στην αγορά της Βουλγαρίας, με τα προϊόντα της σειράς «Εν Ελλάδι», ανακοίνωσε η Creta Farms ΑΒΕΕ.

Από τις αρχές τους έτους, τα προϊόντα θα βρίσκονται τόσο στα ράφια των super markets (οργανωμένο λιανεμπόριο) όσο και στα κανάλια αυθόρμητης αγοράς, μέσω στρατηγικής συμφωνίας με τοπικό συνεργάτη.

Όπως σημειώνει στην ανακοίνωσή της η εταιρεία, με γνώμονα την ενδελεχή έρευνα και τη μελέτη της αγοράς της κάθε χώρας, και στην περίπτωση της Βουλγαρίας έλαβε εξαιρετικά αποτελέσματα ευρείας αποδοχής.

Κατά την Creta Farms, η Βουλγαρία, με σημαντικούς ρυθμούς οικονομικής ανάπτυξης, με τη σχετική αγορά να ανέρχεται στα 600 εκατ. ευρώ περίπου -αντιστοίχου μεγέθους με αυτήν της Ελλάδας- και με θετικές προοπτικές εξέλιξης, συνιστά πρόσφορο έδαφος για την περαιτέρω ανάπτυξη της εταιρείας στην ευρύτερη περιοχή των Βαλκανίων.

Με βάση συγκεκριμένες ενδείξεις της Creta Farms, όπως εκτιμά η εταιρεία, θα υπάρξει μια γρήγορη διείσδυση των πατενταρισμένων προϊόντων με ελαιόλαδο.  

Πηγή

ΣτΕ: Ακυρος ο ΕΝΦΙΑ σε Φιλοθέη, Ψυχικό, Νέο Βουτσά και Δελφούς Αμφίσσης

ΣΤΟΝ «ΑΕΡΑ» Ο ΦΟΡΟΣ ΣΤΙΣ ΠΕΡΙΟΧΕΣ

Παράνομο έκριναν οι Σύμβουλοι του Β΄ τμήματος του ΣτΕ τον τρόπο προσδιορισμού των αντικειμενικών αξιών σε 4 περιοχές συμπαρασύροντας έτσι και τον τρόπο υπολογισμού του ΕΝΦΙΑ.

Με αυτό ακυρώθηκε η υπουργική απόφαση που καθόριζε τις αντικειμενικές αξίες στην Φιλοθέη, το Ψυχικό, τον Νέο Βουτσά και τους Δελφούς Αμφίσσης.

Οι ανώτατοι δικαστές έκριναν ότι ο προσδιορισμός έγινε χωρίς να υπάρχει "διαφανής,   ορισμένη, πρόσφορη και οικονομετρικά άρτια  μεθοδολογία προσδιορισμού των αντικειμενικών αξιών, όπως προβλέπεται από τη νομοθεσία (νόμος 3852/2010)"  αλλά και ότι δεν λήφθηκε υπόψη η γνώμη του κάθε Δήμου ή Κοινότητας, όπως προβλέπεται.

Ωστόσο, για δημοσιονομικούς λόγους και για να μην υπάρξουν προβλήματα στον κρατικό προϋπολογισμό κρίθηκε ότι δεν πρέπει να επιστραφούν χρήματα, αλλά η κυβέρνηση είναι υποχρεωμένη πριν από την εκπνοή του 2016 να καθορίσει νέες αντικειμενικές αξίες στις επίμαχες περιοχές.

Ειδικότερα, η 7μελής σύνθεσης του Β΄ Τμήματος με σειρά αποφάσεων της έκρινε  ότι «κατά την έννοια των εξουσιοδοτικών διατάξεων του άρθρου 41 του ν. 1249/1982, ερμηνευoμένων υπό το φως των άρθρων 4 (παρ. 5) και 78 (παρ. 1) του Συντάγματος, ο προσδιορισμός από την κανονιστικώς δρώσα Διοίκηση των αντικειμενικών αξιών των ακινήτων πρέπει να διενεργείται με βάση ενιαία (για το σύνολο των περιοχών που έχουν ενταχθεί στο σύστημα αντικειμενικού προσδιορισμού), διαφανή, αρκούντως ορισμένη, πρόσφορη και οικονομετρικά άρτια μεθοδολογία, ώστε να παρέχονται στους βαρυνόμενους επαρκή εχέγγυα ορθού καθορισμού της φορολογούμενης (ελάχιστης εύλογης αγοραίας) αξίας των ακινήτων τους και να τηρείται από τα αρμόδια διοικητικά όργανα το ίσο μέτρο (γνωμοδοτικής και αποφασιστικής) κρίσης.

Η τοιαύτη ειδική μέθοδος πρέπει, ιδίως, να λαμβάνει προσηκόντως υπόψη την παρατεταμένη και σταδιακά εντεινόμενη ύφεση της αγοράς ακινήτων, συνεπεία της οικονομικής κρίσης και της επιβάρυνσης της ακίνητης περιουσίας με νέους φόρους, από το 2010 και μετά».

Επιπρόσθετα, οι σύμβουλοι Επικρατείας αναφέρουν: «Κατά την κοινή πείρα, ιδιαίτερα σημαντικό στοιχείο προσδιορισμού της αγοραίας αξίας ενός ακινήτου είναι η τοποθεσία του, ο ως άνω ορισμός πρέπει να γίνεται τουλάχιστον σε επίπεδο δημοτικής ενότητας ή κοινότητας δήμου, κατόπιν συνεκτίμησης (διενεργούμενης κατ’ εφαρμογή της προαναφερόμενης ειδικής μεθόδου) συγκεκριμένων, περιλαμβανόμενων στο διοικητικό φάκελο, πρόσφορων και επίκαιρων στοιχείων για την πραγματική αγοραία αξία των ακινήτων στη σχετική ζώνη ή, σε περίπτωση αιτιολογημένης διαπίστωσης της ανυπαρξίας τέτοιων στοιχείων, με συνεκτίμηση ανάλογων υφιστάμενων στοιχείων για τις όμορες/γειτονικές ζώνες ή για άλλες ζώνες που κρίνονται αιτιολογημένα ότι παρουσιάζουν ουσιώδεις ομοιότητες όσον αφορά την αγορά ακινήτων.

Μεταξύ των στοιχείων που (πρέπει να) λαμβάνονται υπόψη στο πλαίσιο αυτό, είναι και η προβλεπόμενη στο άρθρο 261 παρ. 4 του ν. 3852/2010 (απλή) γνώμη του οικείου Δημοτικού Συμβουλίου».

Μετα ταύτα οι αιτήσεις των κατοίκων έγιναν δεκτές, ωστόσο, στις αποφάσεις του το δικαστήριο σημειώνει ότι για να μην υπάρχει διαταραχή των φορολογικών  όδων του κράτους για το 2016 " η ακύρωση καθεμίας των επίμαχων ρυθμίσεων της παραγράφου 2α της προσβαλλόμενης υπουργικής απόφασης πρέπει να μην αναδράμει στο χρόνο έναρξης ισχύος της (21.5.2015), αλλά στις 8.6.2016, χρόνο συζήτησης των υποθέσεων στο ακροατήριο».

Πηγή

FT: Ο Ομπάμα παραδίδει τη σκυτάλη της παγκόσμιας ηγεσίας στη Μέρκελ

Όταν ο Μπαρακ Ομπάμα προσγειωθεί στο Βερολίνο για το αποχαιρετιστήριο ταξίδι του στην Άνγκελα Μέρκελ, θα πει αντίο, όπως ο ίδιος έχει πει στην «πιο στενή του σύμμαχο». Με τον Ντόναλντ Τραμπ να αναλαμβάνει τον Λευκό Οίκο, ορισμένοι θεωρούν ότι ο απερχόμενος πρόεδρος παραδίδει τη σκυτάλη της παγκόσμιας φιλελεύθερης ηγεσίας στην Γερμανίδα καγκελάριο.

Με τα παραπάνω λόγια ξεκινάει το άρθρο των Financial Times οι οποίοι προσπαθούν να αποκωδικοποιήσουν το τελευταίο ταξίδι του Αμερικανού Προέδρου. Όπως τονίζουν πάντως η Γερμανίδα Καγκελάριος έχει ήδη αποδεχθεί την πρόκληση καθώς σε επιστολή της στον Ντόναλντ Τραμπ δεσμεύθηκε να εργαστεί μαζί του στην βάση των κοινών δημοκρατικών αξιών. Όπως τονίζεται από το δημοσίευμα πρόκειται για έναν όρο ο οποίος δεν έχει τεθεί ποτέ ξανά στο παρελθόν από Γερμανό καγκελάριο σε Αμερικανό πρόεδρο.

Τονίζοντας την ανησυχία των Ευρωπαίων ηγετών για τον νεοεκλεγέντα πρόεδρο οι FT σημειώνουν ότι όσοι «αποθεώνουν την Μέρκελ ως τη νέα ηγέτη της Δύσης δεν θα έπρεπε να έχουν τόσο μεγάλες προσδοκίες», καθώς όπως εξηγούν μπορεί κατά τη διάρκεια της θητείας της να έχει λάβει γενναίες αποφάσεις, αντιλήφθηκε όμως με αφορμή το προσφυγικό για παράδειγμα, ότι για κάθε τι τολμηρό υπάρχει μία τιμή.

Το άρθρο συνεχίζει περιγράφοντας την πολιτική κατάσταση στην Γερμανία καθώς προτεραιότητα για την Μέρκελ, η οποία αναμένεται να ανακοινώσει ότι θα είναι υποψήφια για μία τέταρτη θητεία, είναι να κερδίσει τις εκλογές του 2017. Όπως τονίζεται όμως το γεγονός ότι υποχώρησε αποδεχόμενη την υποψηφιότητα ενός σοσιαλδημοκράτη για την Προεδρία της χώρας του Φρανκ Βάλτερ Στάινμαγερ, θεωρείται ήττα.

Μία ακόμα ήττα της Γερμανίδας καγκελαρίου ήταν η αποτυχία της να πείσει άλλες ευρωπαϊκές χώρες να υιοθετήσουν την πολιτική της στο προσφυγικό. «Η ίδια η ΕΕ είναι σε μια κρίσιμη καμπή. Με τους λαϊκιστές στην Πολωνία, το Ηνωμένο Βασίλειο να οδεύει στην έξοδο από την ΕΕ αλλά και την Λεπέν να διεκδικεί την Προεδρία στην Γαλλία, η ΕΕ έχει να αντιμετωπίσει πιο σημαντικά προβλήματα στο εσωτερικό της παρά στο εξωτερικό», σημειώνει το δημοσίευμα.

Επιπλέον τονίζεται ότι παγκόσμιος ρόλος της Γερμανίας ενδυναμώθηκε χάρις στην συνεργασία με τις ΗΠΑ που παραμένουν στρατιωτική υπερδύναμη.

«Η καλύτερη πιθανότητα για την Μέρκελ είναι να τιμήσει την υπόσχεσή της για τήρηση των δημοκρατικών αξιών πρέπει να συνεργαστεί με τις ΗΠΑ ακόμα και αν αυτό σημαίνει δύσκολους συμβιβασμούς στα θέλω του κ. Τραμπ. Αυτή θα είναι η συμβουλή του Μπαρακ Ομπάμα. Μετά τη συνάντηση με τον Τραμπ την περασμένη εβδομάδα, είπε ότι ο διάδοχός του είχε «εκφράσει μεγάλο ενδιαφέρον για τη διατήρηση του πυρήνα των στρατηγικών μας σχέσεων», συμπεριλαμβανομένου του ΝΑΤΟ. Ενώ ο απερχόμενος πρόεδρος θα μπορούσε κάλλιστα να κάνει λάθος για τις προθέσεις τουΤραμπ, η καλύτερη υπόθεση εργασίας της Μέρκελ είναι ότι έχει δίκιο», καταλήγουν οι FT.

Πηγή

Ακυρώθηκε επένδυση στην Ελλάδα αξίας 250 εκατ.

Η γαλλική εταιρεία EDF Energies Nouvelles, η οποία ιδρύθηκε και αναπτύχθηκε από τον ελληνικής καταγωγής Πάρη Μουράτογλου, προχωρά σε μαζική ακύρωση επενδυτικών σχεδίων άνω των 250 εκατομμυρίων στην Ελλάδα.

Συγκεκριμένα η ΡΑΕ μετά από αιτήματα της ίδιας της εταιρείας προχώρησε σε μαζική ανάκληση αδειών αιολικών πάρκων ισχύος 200 μεγαβάτ σε οκτώ αιολικά, από τα οποία τα έξι τοποθετούνταν στο νομό Φλώρινας και τα δύο στους νομούς Κιλκίς και Κορινθίας, αναφέρει δημοσίευμα του Euro2day.

Οι άδειες, την ακύρωση των οποίων ζήτησε η ξένη εταιρεία, αντιστοιχούν περίπου στο 30% του χαρτοφυλακίου αδειών που κατέχει. Αυτή τη στιγμή λειτουργεί στην Ελλάδα αιολικά συνολικής ισχύος 316 μεγαβάτ και φωτοβολταϊκά συνολικής ισχύος 11,5 μεγαβάτ.

Η γραφειοκρατία, οι καθυστερήσεις στην έκδοση αδειών και οι συχνές αλλαγές του θεσμικού πλαισίου, σε συνδυασμό με το κόστος τήρησης των αδειών (εγγυητικές επιστολές), κάποιες φορές καθιστούν τις επενδύσεις ασύμφορες με αποτέλεσμα οι υποψήφιοι επενδυτές να αποσύρονται, καταλήγει το δημοσίευμα.   

Δηλητηριώδες σχόλιο Σόιμπλε για Ομπάμα και ελληνικό χρέος

Σύμφωνα με την εφημερίδα Neue Presse, ο γερμανός υπουργός Οικονομικών Β. Σόιμπλε δήλωσε ότι η χορήγηση μιας ελάφρυνσης χρέους στην Ελλάδα θα αποτελούσε κακή υπηρεσία.

Άμεση ήταν η απάντηση του Βερολίνου στο μήνυμα του Μπαράκ Ομπάμα ότι το ΔΝΤ έχει δίκιο για το θέμα της Ελλάδας και ότι απαιτούνται μέτρα ελάφρυνση του χρέους.

Σύμφωνα με την εφημερίδα Neue Presse, ο γερμανός υπουργός Οικονομικών Β. Σόιμπλε δήλωσε ότι η χορήγηση μιας ελάφρυνσης χρέους στην Ελλάδα θα αποτελούσε κακή υπηρεσία για τη χώρα.

«Όποιος λέει ότι “θα σας ανακουφίσουμε από τα χρέη σας” προσφέρει στην Ελλάδα κακή υπηρεσία», είπε ο Σόιμπλε, όπως αναφέρει η γερμανική εφημερίδα.

Υπενθυμίζεται ότι οι υπουργοί οικονομικών της ευρωζώνης αναμένεται να συζητήσουν μέτρα ελάφρυνσης του ελληνικού χρέους στις αρχές Δεκεμβρίου. Σύμφωνα με τις δηλώσεις του προέδρου του Eurogroup Γερούν Ντάισελμπλουμ, στο τραπέζι θα μπουν τα βραχυπρόθεσμα μέτρα αλλά και τι μπορεί να γίνει στο τέλος του προγράμματος το 2018.

Τι δήλωσε ο πρόεδρος του Eurogroup Γ. Ντάισελμπλουμ

Οι σχέσεις της Ελλάδας με τους δανειστές της είναι πιο εποικοδομητικές από ποτέ και οι υπουργοί Οικονομικών της ευρωζώνης θα συζητήσουν για την ελάφρυνση χρέους της χώρας στη σύνοδο του επόμενου μήνα, δήλωσε από το Λονδίνο ο κ. Ντάισελμπλουμ.

«Η ελληνική κυβέρνηση φαίνεται να είναι πολύ αφοσιωμένη και εργάζεται πολύ πιο εποικοδομητικά απ' ό,τι προηγούμενες κυβερνήσεις. Υπάρχει ένας βαθμός αισιοδοξίας», δήλωσε ο πρόεδρος του Eurogrοup, σύμφωνα με όσα μεταδίδει το Reuters.

«Τον Δεκέμβριο θα πρέπει να μιλήσουμε για βραχυπρόθεσμα μέτρα για το χρέος, υπάρχουν κάποια πράγματα που μπορούμε να κάνουμε τώρα και τα επόμενα χρόνια μπορεί να οριστεί ένας αριθμός μέτρων για το τέλος του προγράμματος».  

Πηγή

Αντιμέτωπα με την φτώχεια 4 στα 10 παιδιά στην Ελλάδα

Σε συνθήκες φτώχειας ή κοινωνικού αποκλεισμού ζουν περίπου τέσσερα στα δέκα παιδιά στην Ελλάδα και κατά μέσο όρο ένα στα τέσσερα παιδιά στην ΕΕ, σύμφωνα με τα στοιχεία του 2015 που έδωσε σήμερα στη δημοσιότητα η Eurostat.

Συγκεκριμένα, στην Ελλάδα το έτος 2015 βρισκόταν αντιμέτωπο με τον κίνδυνο της φτώχειας ή του κοινωνικού αποκλεισμού το 37,8% των παιδιών (περίπου 710.000 παιδιά), έναντι 28,7% το 2010. Πρόκειται για τη μεγαλύτερη αύξηση του εν λόγω ποσοστού στην ΕΕ την τελευταία πενταετία. Στην ΕΕ το αντίστοιχο ποσοστό μειώθηκε από 27,5% το 2010 σε 26,9% το 2015 (περίπου 25,26 εκατομμύρια παιδιά).

Μετά την Ελλάδα, η μεγαλύτερη αύξηση μεταξύ 2010-2015 του ποσοστού των παιδιών που ζουν στο όριο της φτώχειας καταγράφεται στην Κύπρο (7,1 ποσοστιαίες μονάδες) και στην Ιταλία (4 ποσοστιαίες μονάδες). Στην ΕΕ, τα υψηλότερα ποσοστά παιδιών που ζουν κοντά στο όριο της φτώχειας καταγράφονται στη Ρουμανία (46,8%), στη Βουλγαρία (43,7%), στην Ελλάδα (37,8%), στην Ουγγαρία (36,1%), στην Ισπανία 34,4%) και στην Ιταλία (33,5%). Τα χαμηλότερα ποσοστά καταγράφονται στη Σουηδία (14%), στη Φιλανδία (14,9%) και στη Δανία (15,7%).

Το ποσοστό των παιδιών που είναι εκτεθειμένα στον κίνδυνο της φτώχειας και του κοινωνικού αποκλεισμού στην ΕΕ μειώνεται στο μέτρο που αυξάνεται το μορφωτικό επίπεδο των γονιών τους, υπογραμμίζει η Eurostat. Στην Ελλάδα το 73% των παιδιών οι γονείς των οποίων είχαν χαμηλό μορφωτικό επίπεδο (έως γυμνάσιο) απειλούνταν με φτώχεια, έναντι 19% των παιδιών που ζούσαν με γονείς με υψηλό μορφωτικό επίπεδο. Τα αντίστοιχα ποσοστά στην ΕΕ είναι 65,5% και 30,3%.

Σύμφωνα με τη Eurostat, ένα παιδί (έως και 17 ετών) βρίσκεται σε κατάσταση φτώχειας ή κοινωνικού αποκλεισμού όταν ζει σε νοικοκυριό το οποίο είτε έχει εισοδήματα μικρότερα του 60% του μέσου εθνικού εισοδήματος, είτε στερείται βασικών καταναλωτικών αγαθών, είτε ζουν με γονείς που βρίσκονται αντιμέτωπα με τον κίνδυνο της ανεργίας. 

Πηγή 

Ο Ομπάμα, ο Αλέξης και... οι καλλιεργούμενες αυταπάτες

Για ένα λαό που του φταίνε πάντα... “οι άλλοι”, αναμενόμενο είναι να ζητάει πάντα τις λύσεις των προβλημάτων του από “τους άλλους”....

Θάνος Οικονομόπουλος

Κάτω από το περίεργο αυτό εθνικό μας πρίσμα, θα πρέπει να δει κανείς και ν' αξιολογήσει τα συμπεράσματα και τ' αποτελέσματα της επίσκεψης του Μπαράκ Ομπάμα. Επί τη βάσει, δηλαδή, των εμμονών και των ιδεοληψιών μας, των απατηλών βεβαιοτήτων μας, της ευκολίας με την οποία έχουμε μάθει να μεταφέρουμε τις δικές μας ευθύνες στις πλάτες άλλων. Τους οποίους, μάλιστα, συνήθως... καθυβρίζουμε και λοιδορούμε!

Είναι βέβαιο ότι ο απερχόμενος Αμερικανός πρόεδρος, θα πει καλά λόγια για την Ελλάδα. Την διαχρονική, αλλά και την σύγχρονη με τις τόσες δυσκολίες και αβελτηρίες της. Αλλά, δεν θα πει (τις τόσο γνώριμες και αρεστές στο εγχώριο πολιτικό προσωπικό...) μπαρούφες, δεν πρόκειται να τάξει φύκια για μεταξωτές κορδέλες. Και δεν θα το έκανε, ακόμη κι' αν είχε εξασφαλίσει και τα επόμενα τέσσερα χρόνια στον Λευκό Οίκο... Κι' όσοι βαυκαλίζονται ότι αν δεν έβγαινε ο Ρεπουμπλικάνος Τράμπ, αλλά συνέχιζαν οι Δημοκρατικοί στον Λευκό Οίκο με την Κλίντον , “κάτι καλό θα γινόταν” με την ρύθμιση του χρέους, μόνο ευήθεις μπορούν να χαρακτηρισθούν. Και πάσχοντες από... οξεία αυταπατήτιδα!

Φυσικά και έχει δίκιο ο Ομπάμα που επιμένει ότι “μόνο με την λιτότητα δεν γίνεται τίποτε, θα πρέπει να υπάρξει και μείωση του χρέους”. Το λένε όμως οι Αμερικανοί τα τελευταία έξη χρόνια, που ο Ομπάμα βρισκόταν στον Λευκό Οίκο. Το λέει και το ΔΝΤ (το συνδέει, βέβαια, με νέο μνημόνιο...), αλλά το χρέος μας είναι κατά κύριο λόγο έναντι των Ευρωπαίων εταίρων μας, που δεν θέλουν ν' ακούνε περί αυτού κουβέντα, τουλάχιστον για τους επόμενους 12 μήνες.

Και ο Ομπάμα όμως εδώ στην Αθήνα, αλλά και τα τελευταία χρόνια οι δανειστές μας, τονίζουν και επιμένουν ότι για να υπάρξει βιώσιμη λύση και κατάσταση της ελληνικής οικονομίας, απαιτούνται πρωτίστως μεταρρυθμίσεις και μέσω αυτών ανάπτυξη, δηλαδή παραγωγή πλούτου για να ζήσουμε καλύτερα και να είμαστε σε θέση να ξοφλήσουμε όσο το δυνατόν πιο ανώδυνα τα χρέη μας. Μόνο που εμείς αρνούμαστε εμμονικά να κάνουμε μεταρρυθμίσεις, ακόμη και αυτές τις οποίες συνομολογήσαμε...) γιατί έχουν πολιτικό και πελατειακό κόστος, τα οφέλη που θα προέκυπταν από αυτές τα αντισταθμίζουμε με πρόσθετα μέτρα και επαχθέστερη φορολογία, δηλαδή δολοφονούμε την ανάπτυξη πριν ακόμη αρχίσει η κυοφορία της, και επιμένουμε, εν είδει φετίχ, μόνο στην παραμετρική και συμπληρωματική προϋπόθεση της ελάφρυνσης του χρέους. Το ότι με το PSI, το χρέος μας μειώθηκε κατά 180 δισ, αλλά σε μόλις τέσσερα χρόνια ξανανέβηκε πάνω από το αρχικό των 290 δισ, δεν μας λέει τίποτε, δεν μας προβληματίζει! Επιμένουμε στην “ρύθμιση” και μόνο, ως μη έχουσα πολιτικό κόστος, αυτή, και την κάνουμε... λάβαρο για να έχουμε (η κυβέρνηση μας, δηλαδή...) να πανηγυρίζει για μια “λαϊκή νίκη” της! Ένα ακόμη σύνθημα, μια υπό εξέλιξη “αυταπάτη”...

Αναντίρρητα η επίσκεψη Ομπάμα κάνει καλό στην χώρα μας, έστω και σ' επίπεδο συμβολισμών και θετικής προβολής-που τόσο την έχουμε ανάγκη. Το αντελήφθη,  με χρονοκαθυστέρηση,  ακόμη και ο αντιαμερικανός Τσίπρας, που την θεώρησε ευκαιρία (ετερόφωτης...) αναγνώρισης και βήμα επικοινωνιακής εκμετάλλευσης στο εσωτερικό (ως “στροφής στον ρεαλισμό”) αλλά και στο εξωτερικό. Δεν το κατάλαβαν ο... δήμαρχος Καισαριανής, η ομοσπονδία των δασκάλων, το ΚΚΕ (φυσικά!) αλλά και... ο επίσημος ΣΥΡΙΖΑ, το γραφείο τύπου του οποίου έβγαλε ανακοίνωση με την οποία καταδικάζει την... κυβέρνηση για την αντιδημοκρατική απαγόρευση διαδηλώσεων, για λόγους ασφαλείας! Το ότι ο Πρόεδρός του και πρωθυπουργός έχει μετατρέψει καθημερινά σε... μπούνκερ την Ηρώδου Αττικού, δεν τους ενοχλεί και δεν τους προβληματίζει...

ΥΓ: Ελπίζουμε (όχι και με πολύ φανατισμό...) ο κ. Τσίπρας κάτι να διδάχθηκε από την κοινή συνέντευξη με τον πρόεδρο Ομπάμα. Δεν χρησιμοποιείς την ευκαιρία της συνάντησης σου με ένα ξένο ηγέτη, για... λογοδιάρροια εσωτερικής και  κομματικής κατανάλωσης, και ευκαιριακό απολογισμό πεπραγμένων. Ιδίως όταν ο απολογισμός είναι μηδενικός....  

Επικοινωνιακός επαρχιωτισμός

Η επίσκεψη Ομπάμα καλύπτεται με την υπερβολή που χαρακτηρίζει τα ελληνικά μέσα ενημέρωσης και ιδιαίτερα τη δημόσια τηλεόραση, όταν έχει μπροστά της μία είδηση αυτού του είδους...

Κώστας Γιαννακίδης

Η ΕΡΤ έστησε μία υπερπαραγωγή για την κάλυψη της επίσκεψης Ομπάμα. Καλά έκανε, τροφοδοτεί με εικόνα και δωρεάν πρόγραμμα και τα υπόλοιπα δίκτυα. Όμως, συγγνώμη παιδιά, η ανοησία που εκπέμπεται όλη τη μέρα, από όλα τα μέσα, είναι για ξεχωριστό ρεπορτάζ, μη σας πω και ντοκιμαντέρ.

Εχουμε ακούσει απίστευτες ηλιθιότητες και τερατολογίες. Δεν λέω για την περιγραφή της αποστολής, του αυτοκινήτου και του αεροπλάνου. Δεν πάει στο διάολο, αυτά είναι χρήσιμα για να γεμίζουν λεπτά  και να καλύπτουν τις στιγμές της αμηχανίας. Ακόμα και οι δημοσιογράφοι που επαναλαμβάνουν τα γνωστά για τις προσδοκίες της κυβέρνησης και τη σφυρίδα στο Προεδρικό, προσπαθούν να αλλάξουν τις λέξεις, επαναλαμβάνοντας το ίδιο ρεπορτάζ εδώ και μέρες. Κατανοητά όλα αυτά. Ομως τι χρειάζονται επισημάνσεις σαν τις παρακάτω;

«Ο πρόεδρος Ομπάμα θα κάνει εδώ τις τελευταίες του δηλώσεις στο εξωτερικό» (ΕΡΤ). Δηλαδή θα πάει στη Γερμανία και θα μιλάνε τα μάτια. Θα πάει στο Περού και θα κάνει δηλώσεις στη νοηματική. Σαχλαμάρες που λέγονται προς χάρη εντυπωσιασμού. Λες και περιγράφουν παρέλαση και θέλουν να εξάρουν τον ηρωισμό των Ελλήνων.

«Η Αθήνα βρίσκεται στο κέντρο του παγκόσμιου ενδιαφέροντος» (ΕΡΤ). Ηρεμα, παιδιά. Την ώρα που ήταν σε εξέλιξη η συνάντηση στο Μαξίμου, η σχετική είδηση δεν υπήρχε στις κεντρικές σελίδες CNN, CNBC, BBC και πάει λέγοντας. Aργότερα, μετά τις δηλώσεις, η μετάδοση της είδησης εστίασε στα του Τραμπ. Και, τέλος πάντων, δεν έγινε πρώτο θέμα παγκοσμίως, όπως γράφτηκε.

Αντίστοιχα σε όλα τα ιδιωτικά μέσα που έκαναν εκτενές ρεπορτάζ, έχουν ακουστεί λίγες χαριτωμένες μπαρούφες από τις μετακινήσεις του Ομπάμα, μέχρι τον εξοπλισμό που φέρει μαζί του. Συμβαίνουν αυτά όταν καλύπτεις συνέχεια…

Πάντα χάνεται το μέτρο σε αυτές τις περιπτώσεις, δείγμα του εθνικού επικοινωνιακού επαρχιωτισμού μας. Από τη μία η δημόσια τηλεόραση που επιχειρεί να δώσει στο γεγονός διαστάσεις μεγαλύτερες από αυτές που του αναλογούν. Και από την άλλη τα ιδιωτικά δίκτυα που προσπαθούν να μπαλώσουν τις τρύπες καταφεύγοντας συχνά σε αναφορές ενδεικτικές της άγνοιας ή της ημιμάθειας του συντάκτη. Χαλαρώστε. Σιγά-σιγά. Εχουμε χρόνο. Θα έχει αναλάβει ο Τραμπ και εμείς ακόμα θα βλέπουμε τα πλάνα από τον Ομπάμα στο Μαξίμου. 

Ο Ομπάμα φεύγει, τα προβλήματα μένουν

Όποιος θέλει να κάνει μια υπεύθυνη αποτίμηση της χτεσινής παρουσίας Ομπάμα στην Αθήνα δεν πρέπει να δει μόνο τα δύο κομμάτια της σκακιέρας που πρωταγωνίστησαν χτες, την Ελλάδα και τις ΗΠΑ δηλαδή. Επειδή και τα τέσσερα βαριά θέματα που απασχόλησαν την επίσκεψη του Αμερικανού προέδρου αφορούν στις χώρες της ΕΕ, στην Κύπρο, στην Τουρκία και στους συμμάχους του ΝΑΤΟ.

Τα θέματα αυτά ήταν το οικονομικό, η δράση του ΝΑΤΟ, το Κυπριακό και το προσφυγικό.

Η επιμονή του Μπαράκ Ομπάμα σε μια ευρωπαϊκή πολιτική που δεν θα έχει σαν σημαία τη λιτότητα, αλλά θα ενισχύει εξ ίσου την επιχειρηματικότητα δεν αφορά μόνο στην Ελλάδα. Μια φτωχότερη Ευρώπη δεν συμφέρει την αμερικανική οικονομία, που χρειάζεται καταναλωτές, αγοραστές και συμμετοχές σε εταιρίες παραγωγής, σε υπηρεσίες και σε χρηματοπιστωτικά ιδρύματα. Χρειάζεται παραγωγή περισσότερου καταναλωτικού πλούτου.

Η επισήμανση αυτή του Ομπάμα, όμως, είναι απλώς μια επιθυμία, μια ευχή, που δεν μπορεί να επηρεάσει το σχεδιασμό της ευρωπαϊκής πολιτικής, έτσι όπως τον καθοδηγούν οι Γερμανοί, οι Ολλανδοί και οι Βόρειοι Ευρωπαίοι.

Η επιμονή του Ομπάμα στη διευθέτηση του ελληνικού χρέους είναι μια πίεση ενός απερχόμενου προέδρου, που έχει την αξία της θέσης του μέχρι τις 20 Ιανουαρίου και τίποτε άλλο. Για τρείς λόγους:

α. Οι ΗΠΑ ως κύριος μέτοχος του ΔΝΤ θα ακολουθήσουν την πολιτική που θα χαράξει ο επόμενος πρόεδρος σε συνεννόηση με το διοικητικό συμβούλιο του Ταμείου.

β. Το Ταμείο έχει ήδη προαναγγείλει ότι θα δεχτεί μια ρύθμιση του ελληνικού χρέους, χωρίς να ξεκαθαρίζει αν αυτή θα είναι κούρεμα ή ετεροχρονισμός και επιτοκιακή πολιτική ελάφρυνσης, αλλά… Αλλά, αντ αυτού απαιτεί νέο μνημόνιο με νέα μέτρα, που θα πλήξουν με βεβαιότητα ακόμα περισσότερο την ελληνική μεσαία και φτωχότερη τάξη.

γ. Το ελληνικό χρέος οφείλεται πλέον στο μέγιστο μέρος του στα κράτη της ΕΕ και όχι σε ιδιωτικά ιδρύματα, από τα οποία μεταφέρθηκε στα κράτη. Δηλαδή, τραπεζίτες και ιδιώτες μετέφεραν το βάρος της αναζήτησης αποπληρωμής από τις πλάτες τους στις πλάτες των ευρωπαίων πολιτών.

Έτσι, οποιαδήποτε ελάφρυνση του χρέους πρέπει να αποφασιστεί από τα κοινοβούλια των δανειστριών χωρών. Δηλαδή, να αποφασίσουν τα κράτη, οι κυβερνήσεις, να χάσουν από αυτά που έχουν προϋπολογίσει ως έσοδο από την Ελλάδα στους προϋπολογισμούς τους. Και να το πουν στους πολίτες τους.

Επομένως, το θέμα του χρέους έχει αναδειχθεί ως μείζον από την ελληνική κυβέρνηση για λόγους καθαρά εντυπωσιοθηρικούς, αφού ξέρει πολύ καλά ότι:

Α. Δεν πρόκειται να εξασφαλίσει απομείωση παρά μόνο ετεροχρονισμό και ευνοϊκότερο επιτόκιο στην καλύτερη περίπτωση και

Β. Ακόμα και αν χαριστεί το χρέος η ελληνική οικονομία δεν πρόκειται να ορθοποδήσει αν δεν αρχίσει ΝΑ ΠΑΡΑΓΕΙ. Αυτή είναι η κύρια αιτία της καταστροφής της και όχι το χρέος, που είναι το αποτέλεσμα.

Από την πλευρά του ο Αμερικανός πρόεδρος έχει κάθε λόγο να προωθεί ανέξοδα τις αμερικάνικες οικονομικές θέσεις, που ταυτίζονται με αυτές του ΔΝΤ, πολύ περισσότερο που δεν θα πληρώσει η χώρα του για το ελληνικό κούρεμα. Θα πληρώσουν οι Ευρωπαίοι.

Σημαντικό σ αυτό το οικονομικό κεφάλαιο είναι να υπολογίζει κανείς ότι η παγκόσμια οικονομία δεν διεξάγεται σε ένα επίπεδο. Στο ταβάνι βρίσκεται ένα τεράστιο σωρευμένο κεφάλαιο, πάνω από ένα τρις δολάρια από πολλές πηγές, όχι πάντα καθαρές, που αναζητά να τοποθετηθεί. Είναι ένα παγκόσμιο, πολυεθνοτικό και ιδιωτικό κεφάλαιο, για το οποίο δεν υπάρχει διηπειρωτική ή κρατική διαμάχη. Είναι αναζήτηση αναπαραγωγής και ασφάλειας.

Πιο κάτω υπάρχει το κεφάλαιο των τεράστιων πολυεθνικών και εθνικών συμφερόντων, για το οποίο διεξάγεται μεταξύ τους ανηλεής πόλεμος επικράτησης και πλουτισμού.

Ακόμα πιο κάτω υπάρχει το μικρότερο εθνικό και το ιδιωτικό κεφάλαιο, για το οποίο κάθε χώρα και κάθε ιδιώτης παλεύει να κερδίσει, να συντηρηθεί ή να επιβιώσει. Η Ελλάδα βρίσκεται εδώ και χρόνια σ αυτή την κατηγορία. Η Αμερική βρίσκεται στην ανώτερη και ιδιώτες της με Ταμεία της στην ανώτατη.

Επομένως, πρέπει να έχει κανείς υπ όψιν του σε ποιόν απευθύνεται και σε ποιο επίπεδο παίζει ο κάθε συνομιλητής σε κάθε διεθνή συνάντηση.

Ο Μπαράκ Ομπάμα επανέλαβε την ενθάρρυνσή του στους συνομιλητές για το Κυπριακό, επαναλαμβάνοντας εμμέσως την αμερικανική επιθυμία για λύση τύπου Ανάν, την οποία προωθεί η αμερικανική διπλωματία και την οποία, ευτυχώς, δεν ευνοεί μέχρι στιγμής η Αθήνα. Και αυτό έγινε σαφές με τη δήλωση Τσίπρα (που, όχι τυχαία, απηχεί περισσότερο τη γραμμή Καραμανλή- Μολυβιάτη) ότι ένα πρόβλημα εισβολής και κατοχής δεν μπορεί να λυθεί με κατοχικές δυνάμεις στο νησί και με τριτεγγυητές.

Μένει να φανεί αν και ο πρόεδρος Αναστασιάδης είναι στην ίδια γραμμή.

Τα εύσημα του Αμερικανού προέδρου στην Ελλάδα για τη σταθερότητά της να πληρώνει το 2% του ΑΕΠ της για την ενίσχυση του ΝΑΤΟ «για την εδραίωση της ειρήνης και της ασφάλειας» έχει τρείς αποδέκτες. Τους εταίρους που πληρώνουν λιγότερα και τους απρόθυμους, την Ελλάδα ως γεωπολιτικό συμμέτοχο με τις βάσεις, αλλά και τον επόμενο πρόεδρο Τράμπ, που έχει απειλήσει προεκλογικά ότι θα περιορίσει την αμερικανική «οικονομική αιμορραγία» προς τη συμμαχία.

Ταυτόχρονα, είναι ένα μήνυμα στήριξης του στρατιωτικού αυτού κατεστημένου, που θέλει να μετεξελιχθεί σε παγκόσμιο χωροφύλακα. Είναι ένα μήνυμα, ότι η εποχή των γερακιών και της καχυποψίας, αλλά και της απροθυμίας για πραγματική σύσφιξη σχέσεων με τη Ρωσία είναι εδώ και κυβερνά το Πεντάγωνο και ο αμερικανικός τεχνολογικός εξοπλιστικός τομέας.

Το προσφυγικό κατατέθηκε στο τραπέζι με διθυράμβους για την Ελλάδα και τους Έλληνες, που υποδέχονται και φροντίζουν τους πρόσφυγες, έτσι ώστε να συνεχίσουν να τους υποδέχονται και να τους φροντίζουν, μια και ο ένας από τους βασικούς υπαίτιους αυτής της προσφυγιάς, οι ΗΠΑ (με τη διάλυση του Ιράκ και την απόπειρα εκδίωξης των Ρώσων από τη Συρία, των οποίων είναι από χρόνια βάση, με εμφύλιο) είναι πολύ μακριά για να κολυμπήσουν ή να καταφύγουν με τα δουλεμπορικά βαρκιά οι δυστυχισμένοι.

Ταυτόχρονα, τηρήθηκε απόσταση ευγένειας κατά την εδώ επίσκεψη Ομπάμα από τον πρόεδρο Έρντοαν, που καλύπτεται εδώ και χρόνια από την αμερικάνικη διπλωματία στις σχέσεις του με τον ISIS και στη διαχείριση των προσφυγικών ροών όπου τον εξυπηρετεί πολιτικά.

Φυσικά, η ελληνική πλευρά έβαλε στο τραπέζι όλο το πρόβλημα, αλλά το τραπέζι αυτό δεν έχει πόδια. Είναι ο Τράμπ, που θα διαχειριστεί το θέμα. Και δεν κρύβει τη συμπάθειά του για τον Έρντοαν.

Αλλά, το τραπέζι δεν έχει ούτε και ευρωπαϊκά πόδια, αφού κανένα όργανο στην ΕΕ δεν εναντιώνεται στις εθνικές πολιτικές που κλείνουν τα σύνορα και αρνούνται να τηρήσουν συμφωνίες. Η αυστηρότητα της Γερμανίας στην τήρηση συμφωνιών περιορίζεται στους πρόθυμους συνοδοιπόρους της, μεταξύ των οποίων και ο κ Τσίπρας, που δεν παρέλειψε να πλέξει χτες το εγκώμιο της Γερμανίδας καγκελαρίου.

Αλγεινή εντύπωση προκάλεσε η παρακλητική ομιλία του προέδρου Παυλόπουλου στο χτεσινό δείπνο, που απέπνεε κλίμα υποτελούς και ικετεύοντος περισσότερο παρά ισότιμου συνομιλητή, όπως είχε σταθεί ο Κωστής Στεφανόπουλος. Για να λέμε τα σύκα σύκα, ο πρωθυπουργός υπήρξε πιο αξιοπρεπής και απαιτητικός στις ομιλίες του κι ας ήταν επί Αμερικανού προέδρου χωρίς ουσιαστική μελλοντική ισχύ.

Συμπέρασμα: Η επίσκεψη Ομπάμα είναι αυτό που προβλεπόταν. Μια σημειολογικής σημασίας παρουσία Αμερικανού ηγέτη, που άκουσε πιθανώς και μερικά από αυτά που δεν ήξερε, αλλά το μείζον που μπορεί να προσφέρει είναι να τα μεταφέρει στα λόμπυ που εμπλέκεται και θα εμπλακεί μετά τη θητεία του.

Γιατί μέχρι τις 20 Ιανουαρίου δεν θα πάρει καμιά απόφαση που θα προκαταλάβει ή θα δεσμεύσει τον ερχόμενο Τραμπ.

Ο Ομπάμα θα μεταφέρει στο Βερολίνο αυτά που το Βερολίνο άκουσε ήδη σήμερα σε απ ευθείας μετάδοση από την Αθήνα χάρη στην τεχνολογία. Αλλά, για όσο η Γερμανία θα έχει συσσωρευμένα τα κεφάλαια όλου του ευρωπαϊκού Νότου και δεν θα απειλείται από κανέναν, οι αμερικανικές θέσεις θα του μπαίνουν από το ένα αυτί και θα του βγαίνουν από το άλλο. Ακόμα κι αν η φράση του Ομπάμα θα είναι «αν θέλετε να εμπλακεί το ΔΝΤ, όπως λέτε, πρέπει να κάνετε κάτι με το ελληνικό χρέος».

Το πιο πιθανό είναι να το κάνει η Γερμανία. Να επιμηκύνει την αποπληρωμή του, όπως αφήνει εδώ και καιρό να διαρρεύσει. Όχι επειδή το λέει ο Ομπάμα. Μετά το 2018 και με νέους όρους. Δηλαδή, νέα δεινά.

Η Ελλάδα επιβεβαίωσε ότι πατάει σε δύο βάρκες: Στην ΕΕ και στις ΗΠΑ. Αυτό έχει τα πλεονεκτήματα και τα μειονεκτήματά του. Η αμερικανική παρέμβαση τον Ιούλιο του 2015 απέτρεψε την έξοδο της χώρας από την ευρωζώνη μέσα στους αλαλούμ χειρισμούς της τότε κυβέρνησης. Γι αυτό και το χτεσινό «ευχαριστώ» του κ Τσίπρα στον Αμερικανό πρόεδρο.

Η εμμονή των ΗΠΑ να παρεμβαίνουν στα εσωτερικά της Ευρώπης οικονομικά και στρατηγικά καθιστούν, όμως, έτσι την Ελλάδα ευεπίφορη σε πιέσεις και σε υποχωρήσεις, όπως στα Ίμια και στην παράδοση του Αιγαίου στο στόλο του ΝΑΤΟ. Και σ αυτό φταίει εξ ίσου η ανυπαρξία ευρωπαϊκής πολιτικής άμυνας και διπλωματίας αιχμής και η απουσία ελληνικής δυναμικής διαχρονικής διπλωματίας και άμυνας.

Ο πρόεδρος Ομπάμα ήρθε και σήμερα φεύγει. Τα προβλήματα που βρήκε θα παραμείνουν εδώ. Και τίποτε δεν θα αλλάξει προς το καλύτερο αν οι ελληνικές κυβερνήσεις, αντί να παρακαλάνε για χαρίσματα, όπως κυριαρχεί στη νεοελληνική νοοτροπία, δεν στρωθούν στη δουλειά για να δημιουργήσουν ένα περιβάλλον όπου η χώρα ΘΑ ΠΑΡΑΓΕΙ. Αυτό της λείπει για να γίνει σοβαρή και αξιοσέβαστη.

Γιατί μέχρι τώρα, με ελάχιστες εξαιρέσεις, παράγει απαιτήσεις κλάψα και ωραία λόγια του αέρα.

Γ Παπαδόπουλος-Τετράδης

Υποδέχεται τον Ομπάμα, τα λείψανα, τα πάντα...

Του Γιάννη Παντελάκη

Στα επόμενα προεκλογικά φυλλάδια του Πάνου Καμμένου (άγνωστο με ποιο κόμμα), θα υπάρχουν φωτογραφίες του όπου υποδέχεται τον Ομπάμα, τα λείψανα της Αγίας Βαρβάρας, τον Πούτιν, το λεγόμενο Άγιο φως, την εικόνα της Παναγίας Σουμελά. Τα φυλλάδια θα είναι έγχρωμα, ο Καμμένος θα είναι χαμογελαστός και το παζλ θα συμπληρώνεται από φωτογραφίες του Καμμένου να υποκλίνεται στα νερά της Σαλαμίνας πάνω σε παλέτες που μισοσκεπάζονται από ένα κόκκινο χαλί και του Καμμένου σ' ένα εθνικολαϊκό πανηγύρι που ετοίμασε με τη Δούρου τον Μάρτιο του 2015 στην πλατεία Συντάγματος.

Ο Καμμένος, αποτελεί την έκφραση ενός πολιτικού εκπροσώπου που επιβιώνει με σχετική επιτυχία στο πολιτικό σύστημα για αρκετά χρόνια και στον οποίο αποτυπώνονται μερικές σοβαρές αιτίες για τις οποίες η χώρα διανύει παρακμή, η οποία δεν περιορίζεται στα δημόσια οικονομικά. Είναι ο εκπρόσωπος ενός φαινομένου πολιτευτή της σύγχρονης Ελλάδας, ο καθρέπτης ενός τμήματος της κοινωνίας που επιβραβεύει τον ίδιο και την αισθητική του. Για τους ιστορικούς του μέλλοντος, ο Καμμένος θ αποτελεί ένα ενδιαφέρον για βαθιά μελέτη φαινόμενο. Για έναν επιπρόσθετο λόγο. Γιατί ταίριαξε τόσο αρμονικά μ' ένα κόμμα που προερχόταν από μια διαφορετική πολιτική αφετηρία.

Προσπαθώντας να μάθουμε γιατί ο Καμμένος –παρότι τέταρτος στην τάξη υπουργός– ήταν αυτός που υποδέχτηκε στο κόκκινο χαλί τον Ομπάμα, δεν βρήκαμε πειστική απάντηση. Οι κυβερνητικοί ισχυρισμοί ότι αυτό είχε συμβεί και με τον Πούτιν επειδή δεν πρόκειται για επίσημη, αλλά μια επίσκεψη εργασίας, είναι χωρίς αντίκρυσμα. Τον Ολλάντ δεν τον υποδέχτηκε ο Καμμένος και πριν από τον Καμμένο υπάρχουν, σύμφωνα με το πρωτόκολλο, τρεις υπουργοί που θα μπορούσαν να βρεθούν χθες στο Ελ. Βενιζέλος. Εικάζω βάσιμα πως ο Καμμένος απαίτησε να είναι αυτός που θα υποδεχόταν τον Ομπάμα και η κυβέρνηση το αποδέχτηκε. Μάλλον χωρίς παραμικρή αντίρρηση.

Όλο αυτό μοιάζει με λεπτομέρεια μικρής σημασίας. Και θα ήταν, αν βλέπαμε το θέμα μεμονωμένα. Δεν μπορούμε να το δούμε έτσι. Μπορούμε να το δούμε ως αφορμή. Ο Καμμένος επηρεάζει την κυβερνητική πολιτική. Πρόσφατα, προκάλεσε την αποπομπή Φίλη και δήλωσε στον αρχιεπίσκοπο μπροστά στον πρωθυπουργό –ο οποίος δεν αντέδρασε καν– πως είναι έτοιμος να ρίξει την κυβέρνηση προκειμένου να γίνει το χατήρι του για το μάθημα των θρησκευτικών. Ο Καμμένος επηρεάζει καθοριστικά την κυβέρνηση, ασκεί βέτο όταν νομίζει πως θίγεται ο πυρήνας των ψηφοφόρων του (που διαπνέονται από το τρίγωνο πατρίς-θρησκεία- οικογένεια), προσπαθεί με κάθε τρόπο να διαφυλάξει τους στρατιωτικούς –και τους στρατιωτικούς εξοπλισμούς– και έχει καταφέρει να υπουργοποιήσει επτά βουλευτές του, καθόλου άσχημα για τον ίδιο.

Ο Καμμένος κατά καιρούς παραιτείται ή απειλεί να παραιτηθεί. Για τα ειδικά μισθολόγια των στρατιωτικών, επειδή ο Μουζάλας είπε τη ΦΥΡΟΜ Μακεδονία, επειδή δεν ήθελε να αυξηθεί ο ΦΠΑ στα νησιά, επειδή δεν ήθελε να ψηφίσει το τρίτο μνημόνιο και γενικότερα για διάφορους λόγους. Όχι απλά δεν παραιτήθηκε, αλλά βγήκε ενισχυμένος από τον πρόσφατο ανασχηματισμό, παρότι και μνημόνιο ψηφίσθηκε και ο ΦΠΑ αυξήθηκε κ.ο.κ.

Αν από τη συνύπαρξη με τον Καμμένο υπήρχε έστω μια διακριτική δυσαρέσκεια από τον βασικό κυβερνητικό εταίρο, ενδεχομένως να υπήρχε ένα μικρό άλλοθι για εκείνους που συγκυβερνούν μαζί του. Η μοναδική που έχει εκφραστεί είναι αυτή από τον Φίλη και μάλιστα μετά την αποπομπή του από την κυβέρνηση. Ο Τσίπρας συνεργάζεται αρμονικότατα με τον Καμμένο και εκπέμπουν μια συνύπαρξη που παραπέμπει σε δυο ανθρώπους που απορούν γιατί δεν βρέθηκαν μαζί τόσα χρόνια. Το πολιτικό τους ειδύλλιο ξεκινάει πριν τις εκλογές του Ιανουαρίου 2015.

Οι υπουργοί και βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ όχι απλά δεν αποδοκιμάζουν κομψά τον εταίρο τους, αλλά συχνά τον χειροκροτάνε θερμά στη Βουλή, πολύ θερμά, ενθουσιάζονται από τις ατάκες του, ακόμα και αν αυτές είναι μειωμένης αισθητικής.

Υπάρχει πάντα ένα ερώτημα για το τι θα γίνει όταν το δίδυμο ΣΥΡΙΖΑ - Καμμένος χάσουν την εξουσία. Για τον Καμμένο είμαι σίγουρος πως θα επιβιώσει. Θα έχει πάντα να δείχνει τις φωτογραφίες του με ξένους ηγέτες και λείψανα που υποδέχεται και θα υπάρχουν πάντα κάποιοι που θα βλέπουν το γεγονός με εκτίμηση και θαυμασμό. Για τον ΣΥΡΙΖΑ, δεν είμαι καθόλου σίγουρος...  

Ένας πολύ κουρασμένος Αλέξης

Είστε ευχαριστημένοι από όσα έγιναν χτες; Νιώθετε ότι όλα πήγαν καλά; Δεν είδα την απόλυτη στήριξη του προέδρου των ΗΠΑ στις ελληνικές θέσεις και για να είμαι και ειλικρινής δεν περίμενα κάτι τέτοιο. Δεν είδα όμως και την ικανοποίηση να τρέχει από τα μπατζάκια του κ. Τσίπρα! Κι αυτό ήταν κάτι που δεν το είχαμε προβλέψει!

Δεν μπορούμε να ξέρουμε τι συζητήθηκε πίσω από τις κλειστές πόρτες. Το μόνο σίγουρο είναι ότι ο πρόεδρος Ομπάμα δεν ήρθε στην Ελλάδα για διακοπές. Για κάποιον συγκεκριμένο λόγο μπήκε σε όλο αυτόν τον κόπο. Το τι ακριβώς ειπώθηκε θα το μάθουμε μετά από καιρό, αν και τις πρώτες ενδείξεις θα τις δούμε στο αμέσως επόμενο χρονικό διάστημα στο πεδίο της πραγματικής ζωής.

Εκείνο που μπορούμε να κρίνουμε είναι την εικόνα από την συνάντηση του κ. Τσίπρα με τον πρόεδρο Ομπάμα, όπως αυτή μπήκε στα σαλόνια των σπιτιών μας και μέσω της τηλεόρασης. Ε λοιπόν, η εικόνα του Έλληνα πρωθυπουργού να κάθεται στην πολυθρόνα όπως αυτός τελικά καθότανε (κι όλοι μας είδαμε το πώς καθότανε), δεν μας έδειξε ότι επρόκειτο για έναν χαρούμενο άνθρωπο. Να πάρει η ευχή, είχε την τύχη να υποδέχεται τον πλανητάρχη στο σπίτι του. Δεν συμβαίνει αυτό κάθε ημέρα. Ακόμη κι από πλευράς συλλογής εντυπώσεων ήταν μία εξαιρετική ευκαιρία. Και ποιον πρόεδρο! Τον χαρισματικό Ομπάμα.

Προσπαθούμε να μαντέψουμε  τι συμβαίνει από την γλώσσα του σώματος; Ναι! Είναι ένας τρόπος. Θα πει κάποιος ότι μπορεί ο Αλέξης να έφαγε κάτι και να τον πείραξε, μπορεί να τσακώθηκε το πρωί με κάποιον συνεργάτη του ή με την σύζυγό του. Σύμφωνοι! Αυτά θα μπορούσαν να έχουν συμβεί μία οποιαδήποτε άλλη ημέρα. Όχι όμως αυτή την ημέρα!

Τι είδαμε εμείς; Έναν κουρασμένο Αλέξη. Έναν εξουθενωμένο Αλέξη. Για κάποιον λόγο δεν είχε διάθεση. Σαν να ήξερε κάτι που εμείς δεν γνωρίζουμε.

Οι συναντήσεις αυτές δεν γίνονται στο πόδι. Προετοιμάζονται καιρό σε ανώτερο επίπεδο. Λίγο πολύ όλοι γνωρίζουν τι θα ειπωθεί. Δεν υπάρχουν απρόοπτα. Τι ήταν λοιπόν εκείνο που έκανε τον Αλέξη Τσίπρα να μοιάζει ότι βρίσκεται σε έναν δικό του κόσμο;  Προς το παρόν μπορούμε να κάνουμε μόνο εικασίες.

Ίσως η ελληνική αποστολή είχε επενδύσει πολλά στην υπόθεση του χρέους. Ίσως δέχτηκε πολλές πιέσεις για τα εθνικά μας θέματα. Ίσως περίμενε πολλά περισσότερα από όσα ήταν διατεθειμένος να δώσει ο πρόεδρος Ομπάμα.  Αλλά ακόμη κι έτσι, σε αυτές τις περιπτώσεις χρειάζεται κανείς να «πουλάει» περισσότερη αισιοδοξία και να μοιράζει περισσότερα χαμόγελα. Η μάχη των εντυπώσεων δεν είναι σημαντική  μόνο για το εσωτερικό της χώρας. Πολύ περισσότερο είναι σημαντική για το εξωτερικό και για τις μάχες που δίνει η Ελλάδα στα διεθνή φόρουμ για να υπερασπιστεί τα δίκαιά της.

Θανάσης Μαυρίδης