Η απάντηση του «Unfollow» στις καταγγελίες της Ζωής Κωνσταντοπούλου

Απάντηση στις καταγγελίες της Ζωής Κωνσταντοπούλου περί προσπάθειας δωροδοκίας στενού συνεργάτη της από κοινού από τον διευθυντή της έκδοσης Λευτέρη Χαραλαμπόπουλου και τη Δέσποινα Κουτσούμπα, περιφερειακή σύμβουλο του ΑΝΤΑΡΣΥΑ και τον Παναγιώτη Σωτήρη, μέλος το APAN και του πολιτικού συμβουλίου της ΛΑΕ, δημοσίευσε το περιοδικό «Unfollow».

Τις τελευταίες μέρες εξαπολύεται μία κλιμακούμενη επίθεση στελεχών, μελών και οπαδών της πολιτικής κίνησης της Ζωής Κωνσταντοπούλου, η οποία μάς υποχρεώνει να προβούμε σε διευκρινίσεις και να αποκαταστήσουμε την αλήθεια.

Δεν μετανιώνουμε που συντάκτες του περιοδικού μας υπερασπίστηκαν την Ζωή Κωνσταντοπούλου απέναντι στις χυδαίες επιθέσεις που κατά καιρούς δεχόταν, τόσο όταν ήταν βουλευτίνα της αξιωματικής αντιπολίτευσης όσο και όταν ήταν Πρόεδρος της Βουλής. Δεν αποτελεί, βέβαια, μυστικό πως πολλοί συντάκτες του UNFOLLOW άσκησαν δριμεία δημοσιογραφική κριτική ενάντια στις μνημονιακές πολιτικές, πρακτική που συνεχίζουν και τώρα που τις εφαρμόζει η κυβέρνηση του Αλέξη Τσίπρα, σε πείσμα όσων κάποτε κατηγορούσαν το περιοδικό ως όργανο του ΣΥΡΙΖΑ. Έτσι, δεν προξενεί και σε κανέναν απορία πώς από καιρό σε καιρό ο αντιμνημονιακός λόγος της Ζωής Κωνσταντοπούλου αναδείχτηκε από τις σελίδες μας.

Τις τελευταίες μέρες, ωστόσο, εξαπολύεται μία κλιμακούμενη επίθεση στελεχών, μελών και οπαδών της πολιτικής κίνησης της Ζωής Κωνσταντοπούλου, η οποία μάς υποχρεώνει να προβούμε σε διευκρινίσεις και να αποκαταστήσουμε την αλήθεια. Η επίθεση αυτή κορυφώθηκε -μέχρι νεοτέρας, τουλάχιστον- με τη σημερινή εμφάνιση της Ζωής Κωνσταντοπούλου στην τηλεόραση του ΣΚΑΪ, όπου υποστήριξε πως ο υπεύθυνος έκδοσης του UNFOLLOW Λευτέρης Χαραλαμπόπουλος, από κοινού με τη Δέσποινα Κουτσούμπα, περιφερειακή σύμβουλο με την ΑΝΤΑΡΣΥΑ, και τον Παναγιώτη Σωτήρη, μέλος της ΑΡΑΝ και του πολιτικού συμβουλίου της ΛΑΕ, προσπάθησαν να δωροδοκήσουν τον στενό της συνεργάτη, λυρικό τραγουδιστή Αντώνη Σιγάλα, προσφέροντάς του αμοιβή για μαθήματα ορθοφωνίας.

Επειδή είμαστε πάνω απ’ όλα γραφιάδες, ξέρουμε ότι αυτό που γράψαμε μόλις είναι κανονικά για να διπλώνεται κανείς στα δύο από τα γέλια. Μολοντούτο, αυτά υποστήριξε η κυρία Κωνσταντοπούλου, μεταξύ άλλων φαιδρών, κι έτσι οφείλουμε να απαντήσουμε, έστω και γνωρίζοντας ότι μας παρασέρνει σε μια κατρακύλα στην οποία η ίδια αισθάνεται πολύ πιο άνετα από εμάς. Μη μπορώντας, όμως, να επιτρέψουμε να παραμένουν αναπάντητες τέτοιες, έστω και γελοίες, συκοφαντίες, θα γνωστοποιήσουμε ορισμένα περιστατικά που ως τώρα, από λεπτότητα, δεν είχαμε δημοσιοποιήσει.

Η Ζωή Κωνσταντοπούλου ήταν η κύρια δικηγόρος της υπεράσπισής μας κατά την αγωγή που είχε ασκήσει εναντίον του Λ. Χαραλαμπόπουλου ο Δημήτρης Μελισσανίδης, σχετικά με ρεπορτάζ του περιοδικού. Η πρωτόδικη απόφαση του δικαστηρίου εκδόθηκε, αναγνωρίζοντας την σχέση του Δ. Μελισσανίδη με την εταιρεία Aegean αλλά επιδικάζοντας 15.000 ευρώ -και όχι μισό εκατομμύριο που ζητούσε η αγωγή- στον κ. Μελισσανίδη καθώς το δικαστήριο έκρινε ότι ορισμένες από τις αναφορές του ρεπορτάζ μας δεν ήταν αρκούντως τεκμηριωμένες και ήταν βλαπτικές για την υπόληψή του ως προσώπου και επιχειρηματία. Γνώση της απόφασης λάβαμε από το δικαστικό ρεπορτάζ και όχι από τη δικηγόρο μας, η οποία δεν τη γνώριζε. Μολονότι ανησυχούσαμε για το γεγονός ότι η απόφαση είχε μεν εκδοθεί αλλά δεν μας είχε επιδοθεί, η κυρία Κωνσταντοπούλου δεν έδειχνε να ανησυχεί. Μας συμβούλευσε να περιμένουμε να επιδοθεί η απόφαση. Όταν της υπενθυμίσαμε ότι η αγωγή είχε επιδοθεί στην παλιά διεύθυνση του περιοδικού, μάς διαβεβαίωσε ότι θα δώσει εντολή να γίνουν οι απαραίτητες κινήσεις ενημέρωσης για την αλλαγή διεύθυνσης.

Τελικά, έξι μήνες αργότερα, τη δικαστική απόφαση τη βρήκαν τυχαία οι λογιστές του περιοδικού, περνώντας από την παλιά διεύθυνση για να συλλέξουν παραπεταμένη αλληλογραφία. Κι έτσι διαπιστώσαμε ότι η Ζωή Κωνσταντοπούλου ουδέποτε είχε ενημερώσει για την αλλαγή διεύθυνσης. Η περίοδος κατά την οποία είχαμε τη δυνατότητα να ασκήσουμε έφεση είχε χαθεί.

Η αντίδραση της κυρίας Κωνσταντοπούλου απέναντι στην μνημειώδη γκάφα της ήταν, όπως το συνηθίζει, η λυσσώδης επίθεση: πρότεινε να καταθέσουμε εκπρόθεσμη έφεση και… μήνυση στον δικαστικό επιμελητή για την επίδοση σε λάθος διεύθυνση. Πάνω στον εκστρατευτικό της οίστρο, βεβαίως, η έγκριτη αυτή νομικός παρέλειψε να μας ενημερώσει και ότι μαζί με την προθεσμία της έφεσης είχε παραλείψει να υποβάλει και προσφυγή κατά της εκτελεστότητας της απόφασης, με αποτέλεσμα να αφήνει τον εντολέα της έκθετο και ποινικά.

Το αποτέλεσμα της απαράμιλλης αυτής επαγγελματικής ευσυνειδησίας της Ζωής Κωνσταντοπούλου ήταν, εκτός από την απώλεια της δυνατότητάς μας να υποστηρίξουμε τη θέση μας στη Δικαιοσύνη σε δεύτερο βαθμό και ενδεχομένως να δικαιωθούμε, να δεσμευτούν οι τραπεζικοί λογαριασμοί του εντολέα της και να απειληθούν τα μοναδικά έσοδα του περιοδικού, αυτά που έχει από την πώλησή του. Μην έχοντας, πλέον, άλλη επιλογή, αναγκαστήκαμε να συμβιβαστούμε με τον αντίδικό μας – εξ ου και στο τρέχον τεύχος του περιοδικού δημοσιεύεται η σχετική επανόρθωση.

Αν λοιπόν ψάχνει κανείς γιατί η Ζωή Κωνσταντοπούλου ξαφνικά μας επιτίθεται, ο λόγος είναι ότι έχουμε γνώση της επαγγελματικής της ανεπάρκειας και φοβόταν ότι θα τη δημοσιοποιήσουμε. Η αλήθεια είναι ότι δεν είχαμε πρόθεση να το κάνουμε, ωστόσο -εν είδει δίκαιης ειρωνείας-, τη δημοσιοποίηση αυτή την προκάλεσε μόνη της, με την απρόκλητη, πρόστυχη και συκοφαντική προσπάθειά της, για την οποία επιφυλασσόμαστε, να πλήξει εκ των προτέρων την αξιοπιστία μας. Το γιατί επιλέγει να εμπλέξει τον Παναγιώτη Σωτήρη -που όντως συνεργάζεται με το περιοδικό μας- και τη Δέσποινα Κουτσούμπα -που ουδεμία επαγγελματική σχέση έχει μ’ εμάς- δεν εξηγείται παρά μόνον ως απόπειρα επένδυσης αυτής της συκοφαντικής επίθεσης μ’ ένα ψευδοπολιτικό τόνο, διαφανή σε όσους γνωρίζουν τα πρόσωπα και τις πορείες τους.

Βέβαια, αν είναι να μπούμε σ’ αυτή τη συζήτηση, θα μπορούσαμε να αναρωτηθούμε: ποιον ακριβώς συνέφερε η απερισκεψία (ή πιο σωστά η βαριά αμέλεια) αυτή; Ποιος κέρδισε που μια πολύπειρη, έγκριτη, πολυπροβεβλημένη δικηγόρος έχασε την προθεσμία υποβολής έφεσης;

Σε κάθε περίπτωση, ούτε το UNFOLLOW ως τίτλος ούτε οι συντελεστές του ως μεμονωμένοι δημοσιογράφοι κρύφτηκαν ποτέ. Όταν, για παράδειγμα, ο Λ. Χαραλαμπόπουλος και ο Α. Ζενάκος αποδέχτηκαν την πρόταση και ανέλαβαν, ανεξάρτητα από το UNFOLLOW που συνεχίζει την αυτόνομη πορεία του, την έκδοση και την παραγωγή του μηνιαίου περιοδικού REPORT για λογαριασμό της εφημερίδας ΠΑΡΑΠΟΛΙΤΙΚΑ, το ανακοίνωσαν και δεν κρύφτηκαν. Δεν το έκαναν με ψευδώνυμα και δεν έβαλαν άλλους να κάνουν τη δουλειά γι’ αυτούς. Ως επαγγελματίες αποδέχτηκαν μία πρόταση και κρίνονται για τη δουλειά τους. Το ίδιο κάνουν και τώρα κάθε μέρα από τη ραδιοφωνική συχνότητα.

Το UNFOLLOW και οι συντελεστές του δεν κρύφτηκαν μέσα σε γραφεία να διαπραγματεύονται ευνοϊκές αντιμετωπίσεις με ΜΜΕ. Δεν συναντήθηκαν ποτέ με ιδιοκτήτες ή εκπροσώπους ιδιοκτητών, πίσω από κλειστές πόρτες, για να διαπραγματευτούν τη στάση που θα κρατούσαν ΜΜΕ απέναντί τους. Ούτε αναζήτησαν φιλόξενο τηλεοπτικό στασίδι. Η Ζωή Κωνσταντοπούλου το έκανε. Οι διαρκείς εμφανίσεις της στον ΣΚΑΪ το αποδεικνύουν.

Τοποθετούμαστε έτσι για να πούμε ότι εκτός από την επαγγελματική ανεπάρκεια της Ζωής Κωνσταντοπούλου, έχουμε γνώση πλέον και της πολιτικής της ανεπάρκειας, καθώς και των χειρισμών της. Όπως παραδέχεται και η ίδια, γνωριζόμαστε.

Ας αρκεστούμε σ’ αυτά για την ώρα, με μόνη την εξής τελευταία επισήμανση: τα περί εξαγοράς του κ. Σιγάλα με μαθήματα ορθοφωνίας είναι μια γελοιότητα, που μόνο κάποιος που έχει χάσει κάθε επαφή με τη σοβαρότητα θα μπορούσε να διακινεί, αλλά απαντούμε ευθέως ότι η πρόστυχη αυτή συκοφαντία δεν αληθεύει.

Δεν είμαστε εμείς -ούτε οι υπεύθυνοι έκδοσης και σύνταξης ούτε βεβαιώς το UNFOLLOW εν συνόλω- που προσπαθήσαμε να προσφέρουμε κάποιο αντάλλαγμα στη Ζωή Κωνσταντοπούλου. Σε αντίθεση με την ίδια, που πρόσφερε θέσεις τόσο στον Λευτέρη Χαραλαμπόπουλο όσο και στον Αυγουστίνο Ζενάκο, όπως τη διεύθυνση του Γραφείου Τύπου της Βουλής και τη διεύθυνση του τηλεοπτικού σταθμού της. Τις αρνήθηκαν όλες τις φορές -και ήταν περισσότερες από μία- που τους προτάθηκαν. Ούτε, φυσικά, διείσδυσε κανείς στο κόμμα της. Η ίδια ήρθε στο γραφείο του UNFOLLOW και απηύθυνε πρόσκληση στον Λ. Χαραλαμπόπουλο και στον Α. Ζενάκο να συμπορευθούν – με θέσεις, και πάλι. Τη βοήθησαν, ναι, χάριν της φιλικής σχέσης. Μέχρι που αγανάκτησαν και αποστασιοποιήθηκαν. Αλλά τις θέσεις δεν τις πήραν.

Το UNFOLLOW, καθώς και οι συντελεστές του, δεν πήρε ποτέ τίποτα από όσα προσέφερε η Ζωή Κωνσταντοπούλου. Εκτός από κάκιστες, ανεπαρκείς και επιζήμιες νομικές υπηρεσίες.

Αν χρειαστεί, θα επανέλθουμε.       

Πηγή

Ενοίκια, ΔΕΚΟ και κινητά δεν μετράνε στο «χτίσιμο» του αφορολογήτου

Με non paper το υπουργείο Οικονομικών κάνει γνωστό ποιοι λογαριασμοί δεν θα μετράνε στο «χτίσιμο» αφορολογήτου.

Πρόκειται για αυτούς των ενοικίων, των ΔΕΚΟ, της σταθερής και κινητής τηλεφωνίας και της  συνδρομητικής τηλεόρασης. Την ίδια ώρα τηρεί σιγή ιχθύος για την ενεργοποίηση του συστήματος

Ηλεκτρονικές συναλλαγές

Σχετικά με τα δημοσιεύματα Τύπου για τις δαπάνες που θα υπολογίζονται στο ελάχιστο απαιτούμενο ποσοστό αποδείξεων μέσω ηλεκτρονικών συναλλαγών ενημερώνουμε ότι τις επόμενες ημέρες θα δημοσιευθεί η σχετική υπουργική απόφαση που θα προσδιορίζει τις εξαιρούμενες δαπάνες, σύμφωνα με τις διατάξεις του Ν.4446/2016.

Επισημαίνεται ότι στόχος του μέτρου είναι η φορολογική συμμόρφωση των επαγγελματιών και των επιχειρήσεων μέσω της ενθάρρυνσης των φορολογουμένων να προτιμούν τις ηλεκτρονικές συναλλαγές και όχι η φορολογική επιβάρυνση για όσους δεν συμπληρώσουν το ελάχιστο ποσό αποδείξεων και χάσουν μέρους του αφορολόγητου. Γι’ αυτό το λόγο έχει επιλεγεί ένας συνδυασμός σχετικά χαμηλού ποσοστού αποδείξεων και σχετικά περιορισμένων κατηγοριών εξαιρουμένων δαπανών ώστε να μην δυσκολεύονται οι φορολογούμενοι να συμπληρώσουν το όριό τους αλλά και να μην ακυρώνονται τα οφέλη του μέτρου.

Η εξαίρεση των συγκεκριμένων δαπανών κινείται στην λογική της εξαίρεσης δαπανών με χαμηλό κίνδυνο φοροδιαφυγής αλλά και στις τεχνικές δυνατότητες των πληροφοριακών συστημάτων πληρωμών. Στις δαπάνες που θα εξαιρούνται περιλαμβάνονται ενδεικτικά τα ενοίκια και οι λογαριασμοί ΔΕΚΟ, σταθερής και κινητής τηλεφωνίας, καθώς και συνδρομητικής τηλεόρασης.

Επιπλέον, σημειώνεται ότι βασικές κατηγορίες φορολογουμένων εξαιρούνται από την υποχρέωση χρήσης ηλεκτρονικών μέσων πληρωμής για την πραγματοποίηση των δαπανών τους αλλά απαιτείται να προσκομίσουν αποδείξεις σύμφωνα με την προβλεπόμενη κλίμακα, προκειμένου να έχουν μείωση φόρου. Προς περαιτέρω κάλυψη ευαίσθητων κοινωνικά ομάδων, θα συμπεριληφθούν και επιπλέον κατηγορίες φορολογουμένων, οι οποίες θα μπορούν να επιλέξουν τον τρόπο πληρωμής των δαπανών τους (ηλεκτρονικά ή μετρητά), ώστε να τύχουν της μείωσης φόρου.

Τα ζητήματα αυτά θα διευκρινιστούν οριστικά με την υπουργική απόφαση που θα δημοσιευθεί τις επόμενες ημέρες.

  

Φορέας αναλαμβάνει την ολοκλήρωση του κτηματολογίου

Ως «μεγάλη τομή» χαρακτήρισε τη νομοπαρασκευαστική διαδικασία για τη δημιουργία ενοποιημένου φορέα, ο οποίος θα αναλάβει την ολοκλήρωση του κτηματολογίου ο υπουργός Περιβάλλοντος και Ενέργειας Γιώργος Σταθάκης ύστερα από συνάντηση που πραγματοποίησε με το Σωματείο Εργαζομένων στο Κτηματολόγιο (ΣΕΚΤ).

Ο κ. Σταθάκης ανακοίνωσε ότι ο ενιαίος φορέας που θα αναλάβει το κρίσιμο για τη χώρα αναπτυξιακό έργο, θα είναι μετεξέλιξη της Ανώνυμης Εταιρίας «Εθνικό Κτηματολόγιο και Χαρτογράφηση» (ΕΚΧΑ), θα έχει δημόσιο χαρακτήρα και θα διασφαλίζονται όλες οι θέσεις εργασίας, καθώς και τα εργασιακά δικαιώματα των εργαζομένων, υπό το καθεστώς του ενιαίου μισθολογίου.

Όπως έγινε γνωστό, ο νέος φορέας θα ανήκει στην εποπτεία του ΥΠΕΝ και θα προκύψει από τη συγχώνευση των υφιστάμενων υποθηκοφυλακείων και κτηματολογικών γραφείων.

Όπως ανακοίνωσε το ΥΠΕΝ, άμεση προτεραιότητα του υπουργείου είναι η ολοκλήρωση της κτηματογράφησης της χώρας, χωρίς άλλες καθυστερήσεις και παρεμβολές. Προς αυτήν την κατεύθυνση, σύμφωνα πάντα με το υπουργείο, αποτελεί θετική εξέλιξη το άνοιγμα των οικονομικών προσφορών για το έργο «ΚΤΙΜΑ_16», που αφορά στην κτηματογράφηση του 50% της χώρας. Τέλος, σημειώνεται ότι η όλη διαδικασία αναμένεται να ολοκληρωθεί εντός των προβλεπόμενων χρονοδιαγραμμάτων.   

Πηγή

Το 2017, έτος παγκόσμιου πολέμου;

 Του Κωνσταντίνου Βέργου*

Τα τελευταία χρόνια υπήρχε διεθνώς συνεχής "συνεργασία" των μεγάλων κυβερνήσεων για την "παγκόσμια ευημερία", μέσα συχνά από δημιουργία τοπικών πολέμων. Τι ακριβώς όμως θα συμβεί το 2017, θα συνεχιστεί η "συνεργασία", ή εισερχόμαστε σε νέα εποχή;

Τα τελευταία χρόνια καθιερώθηκαν οι βάσεις για την γιγάντωση και την κυριαρχία του υπάρχοντος κυρίαρχου συστήματος καπιταλισμού μέσα από την "παγκοσμιοποίηση", που αναμφισβήτητα προωθήθηκαν από την "τριάδα" (ΗΠΑ, ΕΕ, Ιαπωνία) και κατά πολλούς (μη αποδεδειγμένα, όμως) συντονίστηκαν, από τη δεκαετία του 1970 και μετά, από διασκέψεις όπως εκείνες της, σχετικά άγνωστης, Trilateral Commission που δημιουργήθηκε από το ίδρυμα Ροκφέλερ, με "στελέχη" που έλαβαν καίρια κυβερνητικά πόστα με αμφιλεγόμενο ρόλο σε χώρες-κλειδιά κατά καιρούς, όπως π.χ. ο Ιταλός Μόντι και ο γνωστός μας, για την επιβλαβή για τη χώρα για τα επόμενα 100 χρόνια μετατροπή ομολόγων σε ενυπόθηκα διακρατικά δάνεια, Λουκάς Παπαδήμος! 

Αυτές οι "λύσεις συνεργασίας" των κυβερνήσεων, όμως δυστυχώς όχι μόνο δεν έλυσαν προβλήματα αλλά αντίθετα οδηγούν στη βαθύτερη και πιο μακρόχρονη ίσως κρίση που γνώρισε η ανθρωπότητα από το 1930, οδηγώντας σε μια περίοδο "ασύμμετρης ανάπτυξης". Κατ' ουσίαν, η ανάπτυξη από το 1980 ως τώρα στηρίχτηκε σε πτώση μισθών στη δύση (π.χ. στις ΗΠΑ ο πραγματικός μέσος μισθός δεν αυξήθηκε επί 35 χρόνια, ενώ τα κέρδη των πολυεθνικών αυξάνονταν 8% ετησίως) και αντικατάσταση του χαμένου εισοδήματος πολιτών και κρατών από τραπεζικό δανεισμό, με τεχνητά χαμηλά επιτόκια (από 20% έπεσαν σε 1%), οδηγώντας στην μεγαλύτερη χρηματοοικονομική φούσκα όλων των εποχών!

Οδήγησε κατ' αρχήν σε μια εποχή με μηδενικά ή αρνητικά επιτόκια, παράλληλα σε υπερδανεισμένες, σχεδόν χρεοκοπημένες κυβερνήσεις και πολίτες (τα προσωπικά δάνεια σε Ολλανδία και Ελβετία είναι 250% του ΑΕΠ) και τρίτον σε εποχή πλήρους εκχώρησης κυριαρχικών δικαιωμάτων κρατών (Νομικών, Διοικητικών, Οικονομικών, Πολιτικών) σε 300 πολυεθνικές εταιρίες, με συμφωνίες τόσο σε δύση όπως CETA και TTIP, όσο και σε Ασία (TPP). Τερατωδών συμφωνιών, που δίνουν τη δυνατότητα στις 300 αυτές εταιρίες όχι μόνο να μην πληρώνουν φόρους, σαν άλλες εταιρίες, ή να δηλητηριάζουν ανεξέλεγκτα περιβάλλον, αλλά και να μηνύουν πολίτες και να δικάζουν κυβερνήσεις όχι σε εθνικά δικαστήρια αλλά σε διεθνείς επιδιαιτητές της αρεσκείας τους, ελεγχόμενους από τις πολυεθνικές! Αυτή η "φάση ανάπτυξης" εμφανώς δεν οδηγεί πουθενά, ιδιαίτερα καθώς τα κράτη πιέζονται από τα δικά τους προβλήματα και αδυνατούν να "διασώσουν" άλλους χρεοκοπημένους πολίτες, τράπεζες και εταιρίες! Ο φόβος βαριών προγραμμάτων λιτότητας σε μεγάλες χώρες, όπως Ισπανία, Γαλλία, Ιταλία, σε αυτό το σκηνικό υπερφίαλης ανάπτυξης βάσει δανεισμού, είναι το κερασάκι που έρχεται!

Όπως σωστά πρόβλεψε ο Χένρι Κίσσιγκερ παλιότερα, αυτή η μετάβαση θα οδηγούσε σε εθνικές συγκρούσεις. Τόσο το εγχώριο κεφάλαιο, που δημιουργεί το 99% των θέσεων εργασίας παγκοσμίως, όσο και οι πολίτες (μέσα από την ψήφο τους) είναι πλέον στην ευθεία σύγκρουσης με τις πολυεθνικές! "Αχυράνθρωποι" των πολυεθνικών, όπως ο Τόνι Μπλερ και Κλίντον, παραμερίστηκαν εντυπωσιακά από τους πολίτες και πλέον η έξοδος της Βρετανίας από την ΕΕ και η εκλογή του Ντόναλτ Τραμπ πέραν των απαράδεκτων ξενοφοβικών αποχρώσεων, φέρνει στην επιφάνεια την σύγκρουση του εγχώριου κεφαλαίου (κατασκευαστικών εταιριών, μεταλλουργικών εταιριών κλπ) με 300 πολυεθνικές εταιρίες!

Καθώς ΗΠΑ και Βρετανία είναι πάντα οι χώρες που χαράζουν τις παγκόσμιες τάσεις, διότι διαθέτουν τις πιο ανοικτές οικονομίες, η αλλαγή σκυτάλης στις δυο αυτές χώρες οδηγεί σε αναδιάταξη την παγκόσμια κοινότητα και πιθανώς θα επηρεάσει εκλογές στην Γαλλία όσο και την Ολλανδία και τη Γερμανία. Αν και ο νέος Αμερικανός πρόεδρος έχει καλό πνεύμα συνεργασίας με τη Ρωσία, που αποτελεί ρεαλιστική προσέγγιση, και θα επιτρέψει άνοιγμα τεράστιων νέων αγορών για τις ΗΠΑ όπως εκείνη του Ιράν αλλά και της ίδιας της Ρωσίας, αυτό θα ήταν υπερβολικό να λεχθεί ότι θα οδηγήσει αναμφίβολα σε παγκόσμια ειρήνη, αλλά μάλλον σε μια νέα παγκόσμια ισορροπία. Αναμφίβολα όμως, η νέα εποχή θα είναι εκείνη των υψηλότερων φόρων για πολυεθνικές, μειωμένων φόρων για εγχώριες εταιρίες, ενίσχυσης του ρόλου της δύσης σε εθνική βάση, και ενδεχομένως ενός ή δύο επιπλέον ετών ανάπτυξης της παγκόσμιας οικονομίας.

Από χρηματιστηριακής άποψης, όπως έχουμε εξηγήσει σε παλιότερο άρθρο, αυτό δεν σημαίνει σημαντική άνοδο χωρίς κραδασμούς. Αντίθετα, τόσο η άνοδος επιτοκίων όσο και η ενίσχυση της ζήτησης ενισχύουν το ενδεχόμενο συνδυασμού κορύφωσης των χρηματιστηριακών αξιών μέσα στο έτος και μετά διόρθωσης, και στη συνέχεια συνέχισης "ράλι τιμών" σε τιμές εμπορευμάτων, που ευνοούνται από τη ζήτηση. Καθώς είμαστε στην τελευταία φάση ανόδου του χρηματιστηρίου, αναμφίβολα, χρηματιστηριακά το 2017 θα είναι έτος ανόδου συγκεκριμένων μετοχών, και σκυτάλης στα εμπορεύματα, και όχι γενικά ανόδου των χρηματιστηριακών δεικτών!

* Ο κ. Κωνσταντίνος Βέργος είναι Καθηγητής Χρηματοοικονομικών, Πανεπιστήμιο Πόρτσμουθ, Αγγλία.

  

Η πανούκλα σήμερα

Του Γιώργου Κίσσα

Το 1947, ο Αλμπέρ Καμύ εκδίδει το σημαντικότερο -ίσως- λογοτεχνικό του έργο με τον τίτλο «Η Πανούκλα». Το θέμα του βιβλίου είναι μία σαφής αλληγορία για τον όλεθρο του Β' Παγκοσμίου Πολέμου και αποτελεί ένα μανιφέστο ανθρωπισμού, στο οποίο ο συγγραφέας καταγράφει και επισημαίνει τις συνέπειες της εξορίας και του χωρισμού στον άνθρωπο και την κοινωνία του. «Η Πανούκλα», ωστόσο, σήμερα μοιάζει σαν καταγραφή του δικού μας μέλλοντος, δεδομένης της ομοιότητας των κοινωνικών και πολιτικών συνθηκών της εποχής πριν τον πόλεμο και της δικής μας.

Η οικονομική κρίση και η εξαθλίωση μεγάλου μέρους του πληθυσμού, οι ανισότητες και κυρίως η διεύρυνση του χάσματος ανάμεσα στον απόλυτο πλούτο και την απόλυτη φτώχεια, η αμφισβήτηση της πολιτικής και η αναζήτηση νέων μορφών εκπροσώπησης, η άνοδος ακραίων κινημάτων στην εξουσία, η ανασφάλεια στο εσωτερικό των κρατών, είναι ορισμένα μόνο κοινά φαινόμενα που παρατηρούνται στις δύο περιόδους.

Η ανθρωπότητα, όμως, σήμερα έχει να αντιμετωπίσει μεγαλύτερες προκλήσεις: ξεκινούν από την κρίση στο περιβάλλον, που αλλάζει άρδην τον τρόπο με τον οποίο δομείται και συντηρείται ο πλανήτης και φτάνουν στις νέες μορφές δράσης που έχει υιοθετήσει η διεθνής τρομοκρατία, απειλώντας την εσωτερική ασφάλεια και δημιουργώντας μεγάλα προσφυγικά ρεύματα, κυρίως από περιοχές της Αφρικής και της Ασίας.

Παράλληλα, οι νέες τεχνολογίες έχουν μπει σε όλες τις πτυχές της ζωής μας και έχουν δημιουργήσει νέες βιομηχανίες και κλάδους εργασίας. Η πρόσβαση στο διαδίκτυο και την πληροφορία, έχει δημιουργήσει, όπως εύστοχα παρατηρεί ο Στίβεν Χόκινγκ στον Guardian, έναν κόσμο στον οποίο υπάρχουν περισσότερα έξυπνα τηλέφωνα από ότι άνθρωποι που έχουν πρόσβαση σε πόσιμο νερό. Σύμφωνα με τον κορυφαίο επιστήμονα, οι άνθρωποι αυτοί θα αναζητήσουν το επίπεδο ζωής που βλέπουν στις οθόνες των κινητών τους μεταναστεύοντας σε τρίτες χώρες, όπου θα απαιτήσουν νέες υποδομές και συμμετοχή στον οικονομικό κύκλο, υπονομεύοντας κατ' αυτόν τον τρόπο την ανοχή και ενισχύοντας τον λαϊκισμό εγείροντας ομάδες πληθυσμών εναντίον τους.

Ο βάκιλος της πανούκλας δεν πεθαίνει ούτε χάνεται ποτέ, μπορεί να μείνει δεκάδες χρόνια ναρκωμένος περιμένοντας υπομονετικά [...] να βασανίσει ή να διδάξει τους ανθρώπους. ―Αλμπέρ Καμύ

Ο Χόκινγκ κλείνει το άρθρο του με τέτοιο τρόπο, ώστε διαβάζοντας το κανείς επαναφέρει το νου του στην «Πανούκλα». Καλεί τους ανθρώπους να συνεργαστούν για την διασφάλιση της επιβίωσης της ανθρωπότητας στον πλανήτη και την αποτροπή μίας ολοκληρωτικής καταστροφής, μίας νέας πανούκλας. Τόσο ο Χόκινγκ, όσο και ο νομπελίστας Καμύ χαράσσουν ένα νέο δρόμο στην οικοδόμηση του μέλλοντος, που έχει στο επίκεντρό του τη συνεργασία, την αλληλεγγύη και την οργάνωση των ανθρώπινων κοινοτήτων στο πλαίσιο της εξυπηρέτησης του συλλογικού καλού.

Η πανούκλα σήμερα είναι μία επιδημία που αυξάνει τις ανισότητες, σπέρνει την αμφισβήτηση με χορηγό την άγνοια και θερίζει το φόβο και το μίσος. Αυτό που πρέπει να διασφαλιστεί είναι η δημοκρατία και η πεποίθηση των ανθρώπων ότι μπορούν να πραγματοποιούν τους στόχους τους, να επιχειρούν στην καινοτομία και να οργανώνουν τις ζωές τους, όπως επιθυμούν οι ίδιοι. Σε έναν κόσμο, όπου ο πλούτος είναι συγκεντρωμένος σε ένα μικρό κομμάτι του πληθυσμού, ο ρόλος της πολιτικής αναβαθμίζεται και είναι ζωτικής σημασίας να είναι αποτελεσματικός.

Πολλές φορές, ο βάκιλος της πανούκλας μεταδόθηκε από τον ίδιο τον άνθρωπο. Στο ντοκιμαντέρ «Ρέκβιεμ για το αμερικανικό όνειρο», ο γλωσσολόγος Νόαμ Τσόμσκι περιγράφει τον τρόπο με τον οποίο οι εργαζόμενοι δεν έχουν καμία δυνατότητα οικονομικής προόδου καθώς βρίσκονται σε καθεστώς ανασφάλειας, με αποτέλεσμα να μη ζητάνε καλύτερες συνθήκες εργασίας, υψηλότερους μισθούς ή δυνατότητα συμμετοχής και δραστηριοποίησης σε συνδικάτα. Επιβεβαιώνεται, έτσι, η φράση του Άνταμ Σμιθ στον «Πλούτο των Εθνών» για τους «αφέντες της ανθρωπότητας», οι οποίοι επιδιώκουν πολιτικές από τις οποίες ωφελούνται οι ίδιοι, ακολουθώντας το ρητό «όλα για τον εαυτό μας, τίποτα για κανέναν άλλον». Η διαδικασία αυτή υπονομεύει τη δημοκρατία.

Η αναδιανομή των ευκαιριών στην απόκτηση του πλούτου, ή ακόμη και του ίδιου του πλούτου, πέρα από αφήγημα των προοδευτικών κομμάτων ανά τον πλανήτη, πρέπει να γίνει δημόσια πολιτική εκείνων των κυβερνήσεων, που τολμούν να αποτελέσουν εκπροσώπους των πολιτών και όχι διαμεσολαβητές συγκρουόμενων συμφερόντων. Η μεσαία τάξη παραμένει η ψυχή της δημοκρατίας∙ όταν η μεσαία τάξη νιώθει ότι δεν ακούγεται η φωνή της και βλέπει το πολιτικό σύστημα απομακρυσμένο από τα προβλήματά της, τότε η δημοκρατία απειλείται και γίνεται το πρώτο θύμα της πανούκλας.

Μετά το τέλος του Β' Παγκοσμίου Πολέμου, η ανθρωπότητα έκανε τεράστια βήματα διεκδικώντας και κερδίζοντας το μέλλον. Όλα όσα φαίνεται πως διακυβεύονται σήμερα από μία νέα επιδημία αμφισβήτησης των ανθρώπινων σχέσεων, όπως θα έλεγε ο Καμύ, είναι αυτά για τα οποία έπρεπε να έχουμε προετοιμαστεί διαβάζοντας τις σκέψεις του ήρωά του μετά το τέλος της επιδημίας στο Οράν: «ο βάκιλος της πανούκλας δεν πεθαίνει ούτε χάνεται ποτέ, μπορεί να μείνει δεκάδες χρόνια ναρκωμένος περιμένοντας υπομονετικά [...] να βασανίσει ή να διδάξει τους ανθρώπους». 

Γιατί να μην πιστέψουν τον Σώρρα;

Του Γιάννη Παντελάκη

Όταν ένα αρκετά μεγάλο ποσοστό πολιτών πιστεύει ότι η κρίση της Ελληνικής οικονομίας ήταν προσχεδιασμένη από διάφορα εξωθεσμικά κέντρα, γιατί ένα μικρότερο ποσοστό να μην πιστέψει στον Σώρρα; Και όταν ένα τέτοιο ποσοστό υιοθετεί τις θεωρίες Σώρρα, γιατί να μην βρεθούν και ένα-δυο δικαστές για να πουν πως τα χρήματα Σώρρα υπάρχουν- αφού δεν αποδείχτηκε το αντίθετο-ή ότι δεν είναι κακή ιδέα να πληρώνουν με αυτά τις οφειλές τους κάποιοι;

Το καλοκαίρι του 2014 δημοσιοποιήθηκαν στο Βερολίνο τα αποτελέσματα μιας Πανεπιστημιακής έρευνας σ' ένα συνέδριο για τον αντισημιτισμό στην Ελλάδα. Σε αυτή την έρευνα, υπήρχαν και ευρήματα για διάφορα άλλα θέματα. Έτσι, το 72,25% έλεγε ότι η κρίση στη χώρα μας ήταν προσχεδιασμένη, το 68,66% ότι έχει βρεθεί το φάρμακο εναντίον του καρκίνου αλλά δεν το δίνουν στην κυκλοφορία και το 58,74% ότι η επίθεση στους δίδυμους πύργους ήταν αποτέλεσμα οργανωμένου σχεδίου των ίδιων των ΗΠΑ.

Ακόμα και μικρότερα να είναι τα σχετικά ποσοστά (επειδή υποθέτουμε ότι δεν κατανόησαν σωστά τις σχετικές ερωτήσεις), η εικόνα αποτυπώνει πως υπάρχει ένα σεβαστό ποσοστό πολιτών που αποδίδει τα πάντα σε ενός είδους συνωμοσία. Αυτή η συμπεριφορά, οδηγεί στη συνέχεια σε κάποιον σωτήρα ο οποίος είναι ικανός με τα 600 δισ. ευρώ που έχει, να αγοράσει ολόκληρο το δημόσιο χρέος. Το επόμενο στάδιο από την υιοθέτηση μιας συνωμοσίας, είναι η υιοθέτηση ενός σωτήρα. Αποτελεί μια λογική συνέχεια, όπως είναι γνωστό δεν μπορεί να υπάρχουν κενά. Πουθενά, ούτε στην πολιτική.

Ο ανορθολογισμός, τον οποίοι αρκετοί ασπάζονται, δεν ευδοκιμεί μόνο στη χώρα μας. Υπάρχουν αναρίθμητα πολλοί στις ΗΠΑ που πιστεύουν ότι ο Έλβις ζει, κάποιοι άλλοι στην Ευρώπη ότι η Μέρκελ είναι κόρη του Χίτλερ και κάποιοι τρίτοι ότι ο Πούτιν έχει εξωγήινους συμβούλους που τον βοηθάνε για να καταστρέψει τις ΗΠΑ. Θεωρίες συνωμοσίας και ανυπόστατες θεωρίες υπάρχουν παντού, ωστόσο μια κοινωνία που βρίσκεται σε μια πολύχρονη -όχι μόνο οικονομική- κρίση είναι προφανώς πιο έτοιμη να δεχτεί οποιαδήποτε θεωρία η οποία θα δίνει απαντήσεις οι οποίες δεν θα ακυρώσουν την προσωπική θεώρηση των πραγμάτων που είχε ως τότε. Έως την στιγμή που γκρεμίστηκε ο μύθος της ευημερίας και η αλήθεια εμφανίστηκε ολόγυμνη απέναντι τους.

Ένα κομμάτι της κοινωνίας, δεν θέλει να δεχτεί πως αυτό που ζούσε έως λίγα χρόνια πριν, δεν είχε στέρεες βάσεις και ήταν αποτέλεσμα μιας πολυεπίπεδης φούσκας. Αν το δεχτεί, θα πρέπει παράλληλα όχι απλά να ακυρώσει τον τρόπο σκέψης έως τώρα, αλλά θα πρέπει ακόμα να προβληματιστεί για την επόμενη ημέρα, να δώσει πολιτικές απαντήσεις σ' ένα ολοένα πιο σύνθετο και δύσκολο σκηνικό και να χαράξει την προσωπική του πορεία με βάσει τη νέα πραγματικότητα. Αυτό, για αρκετούς δεν είναι εύκολο. Γι' αυτό σε μεγάλο βαθμό υιοθετούν χωρίς δεύτερες σκέψεις πολιτικά συνθήματα που απέχουν από τον ορθολογισμό. Θα σκίσω τα μνημόνια, έλεγε ο άλλος. Και τον πίστευαν. Η ανάπτυξη που θα επαναφέρει την χώρα στο επίπεδο του 2009 έρχεται, υποστήριζε κάποιος τρίτος. Και κάποιοι ακολουθούσαν.

Ο ανορθολογισμός βρίσκει πρόσφορο έδαφος όταν κάποια σταθερά σημεία αναφοράς -όπως τα κόμματα ή το πολιτικό προσωπικό- απαξιώνονται και χάνουν την εμπιστοσύνη μεγάλων κομματιών της κοινωνίας. Στη χώρα μας, όλοι οι δείκτες αναδεικνύουν το πρόβλημα έλλειψης εμπιστοσύνης στους πολιτικούς και τα κόμματα. Ο χώρος για ανάπτυξη τέτοιων θεωριών ή η πίστη σε σωτήρες κάθε τύπου, υπάρχει και δεν είναι μικρός. Ιδιαίτερα σε μια χώρα όπου οι θεωρίες συνωμοσίας (πόσοι δεν έχουμε ακούσει απίστευτα πολλές αναφορές για τους Εβραίους που ελέγχουν όλο τον κόσμο;), είχαν πάντα μια καλή θέση στον τρόπο ερμηνείες των γεγονότων.

Η κρίση, αλλά και η ολοένα μεγαλύτερη πρόσβαση μεγάλων ομάδων πληθυσμού στο διαδίκτυο, βοήθησαν σημαντικά στην ανάδειξη φαινομένων σαν τον Σώρρα. Στο διαδίκτυο, θα βρει κάποιος εντυπωσιακά πολλές ιστοσελίδες γεμάτες ανορθολογισμό και συνωμοσίες. Που ξεκινάνε από την πρόθεση κάποιων (άγνωστο ποιών) να μην αποκαλυφθεί ο τάφος του Μεγάλου Αλέξανδρου γιατί ακόμα και σήμερα κάποιοι φοβούνται στην σκιά του και φτάνουν στη διαδεδομένη άποψη ότι οι ξένοι μας μισούν γιατί όταν εμείς χτίζαμε Παρθενώνες αυτοί μάζευαν βελανίδια. Γενικότερα το μίσος των ξένων για τη χώρα μας, αποτελεί μια κοινή συνισταμένη πολλών θεωριών.

Φαντάζομαι πως αν σε οποιαδήποτε άλλη χώρα της Ευρώπης εμφανιζόταν ένας Σώρρας, θα είχαν ήδη επιληφθεί οι αρχές. Από την πρώτη στιγμή. Η διαφορά μας με τις υπόλοιπες χώρες, είναι αυτή… 

Η μακρινή αλλά υπέροχη Ελλάδα του Γιάννη Αντετοκούμπο

Τι να γράψεις για τον Γιάννη Αντετοκούμπο που δεν έχει ήδη γραφτεί; Τι να πρωτοπείς γι' αυτό το παιδί που ξεκίνησε από τα φανάρια στα Σεπόλια για να κατακτήσει τον κόσμο; Πώς να περιγράψεις το διαρκές χαμόγελο κατά τη φετινή εκτόξευση του στην ελίτ του NBA;

Είναι πια αληθινά σπάνιο να ξυπνήσω ένα πρωί και να μην διαβάσω ότι όσο εμείς στην Ελλάδα (κυριολεκτικά) κοιμόμασταν, εκείνος ξεπερνούσε ξανά τα όρια του, σε ένα ακόμα ματς, απέναντι σε έναν ακόμα αντίπαλο.

Γνωρίζω πολύ καλά ότι λίγο-πολύ όλοι οι φίλοι του αθλητισμού στην Ελλάδα είναι τραυματισμένοι από το εύρος της διαφθοράς και την έξαρση της βίας στο ελληνικό ποδόσφαιρο αλλά κάθε φορά που βλέπω τα κατορθώματα του Γιάννη από τα Σεπόλια, θυμάμαι πόσο μπροστά να σπρώξουν μια κοινωνία πρότυπα αθλητών όπως ο Αντετοκούμπο.

Σκέφτομαι καμιά φορά ότι ο Γιάννης Αντετοκούμπο εκπροσωπεί μια χρονικά μακρινή Ελλάδα που απορρίπτει τη μιζέρια και διεκδικεί με πάθος και αφοσίωση τη θέση της στον παγκόσμιο ανταγωνισμό. Μέσα από δυσκολίες αλλά πάντα με χαμόγελο.

Πώς το λέει ο Νιόνιος;

Κι ενώ εδώ θα ζούμε καταρρεύσεις

ο έξω Ελληνισμός θα προχωρεί

και φως και μουσική μιας άλλης σκέψης

στη μείζονα Ελλάδα θα εκραγεί  

Πηγή

Η αποκαθήλωση του Τοτέμ

του Θανάση Χειμωνά

Λίγους μήνες ζωής μετράει η Πλεύση Ελευθερίας της Ζωής Κωνσταντοπούλου και βίωσε ήδη την πρώτη της διάσπαση. Συγκεκριμένα, η νεολαία του κόμματος αποχώρησε σύσσωμη, όπως τουλάχιστον υποστηρίζουν στελέχη της, εξαπολύοντας κατηγορίες για «απαράδεκτη συμπεριφορά μέσα σε ένα κόμμα το οποίο υποτίθεται πρέσβευε και διακήρυττε τα ανθρώπινα δικαιώματα και τις ελευθερίες και δημιουργήθηκε για να προστατέψει την κοινωνία και τους ανθρώπους». Ειδικά, το πρώην μέλος της νεολαίας, Μιχάλης Κριθαρίδης κάνει λόγο για «αυταρχική συμπεριφορά» της Ζωίτσας, για «συνομωσιολογίες» για «ανελεύθερο και αντιδημοκρατικό μόρφωμα» και πολλά άλλα.

Το σχετικό στάτους στο Facebook έγινε αμέσως viral, όχι μόνο στα σόσιαλ μίντια αλλά και σε πολλά ειδησεογραφικά site ενώ χαιρετίστηκε τόσο από τους «μνημονιακούς» όσο και από τους κυβερνητικούς κύκλους.

Εγώ ωστόσο έχω κάποιες απορίες… Όλοι αυτοί που αποχώρησαν δεν γνώριζαν τι εστί Ζωή Κωνσταντοπούλου; Εδώ το είχαμε πάρει είδηση εμείς που δεν την έχουμε συναντήσει ποτέ από κοντά. Άλλωστε, αυτά ακριβώς τα χαρακτηριστικά της δεν ήταν που την είχαν κάνει τόσο δημοφιλή στους οπαδούς της (=τους οπαδούς του ΣΥΡΙΖΑ) , ή κάνω λάθος; Όταν η Ζωή κατακεραύνωνε τους «γερμανοτσολιάδες», όταν «έκραζε» τον Νικήτα Κακλαμάνη, όταν κουτσομπόλευε την προσωπική ζωή της Σίας Κοσιώνη ήταν καλή και τώρα «χάλασε»;

Διαβάζοντας όμως την τοποθέτηση του κ. Κριθαρίδη φτάνουμε κάποια στιγμή στο ζουμί. Έχουμε και λέμε λοιπόν: «Επιπλέον οι σχέσεις με κανάλια του βαθιού συστήματος, βλέπε ΣΚΑΪ, ήταν παραπάνω από καλές (…) Φυσικά και σε επίπεδο πολιτικής πρότασης και πολιτικού λόγου υπήρχε αρτιότητα. Η τακτική του χτυπάμε όλη μέρα τον Τσίπρα και για τον Μητσοτάκη που τυχαίνει να  τον εξυμνούν οι Μπάμπηδες οι Πορτοσάλτε και οι ΣΚΑΪ δε λέμε κουβέντα». Και λίγο πιο κάτω: «Μια χαρά τους βοηθάει (σ.σ. Την Πλεύση Ελευθερίας) το σύστημα. Μια χαρά το εξυπηρετούν κι αυτοί χτυπώντας τον Τσίπρα».

Ωπ! Τι έχουμε εδώ; Πρώτα πρώτα να ξεκαθαρίσουμε πως η Κωνσταντοπούλου ήταν πάντα πρώτο τραπέζι πίστα σε όλα τα «συστημικά» κανάλια. Έτσι την έμαθε ο κόσμος, έτσι τη μάθαμε κι εμείς. Μάλιστα, από τότε που αποχώρησε από τον ΣΥΡΙΖΑ εμφανίζεται πολύ λιγότερο σε αυτά. Από κει και πέρα, η λέξη κλειδί είναι το «Σύστημα». Το «Σύστημα» που είναι απέναντι από τον Τσίπρα. Ξαφνικά δηλαδή, ο πρωθυπουργός του τρίτου μνημονίου είναι «αντισυστημικός» και η Ζωή «συστημική». Και φυσικά η «συστημική» Ζωή αρνείται (;) να πολεμήσει  τον επίσης «συστημικό» Μητσoτάκη καθώς το «Σύστημα» πολεμάει  ενωμένο τον Τσίπρα. Άρα «Εμείς» οι «αντισυστημικοί αριστεροί» θα στηρίξουμε τον «αντισυστημικό» Αλέξη. Απλά, αντισυστημικά,  μαθηματικά.

Την Ζωή Κωνσταντοπούλου την απεχθάνομαι και ιδεολογικά και πολιτικά. Όχι τόσο για τα τέρατα που διέπραξε ως ΠτΒ όσο επειδή επιχείρησε επανειλημμένα να «ξεπλύνει» την Χρυσή Αυγή (αν και μετά τα διάφορα Καστελόριζα που ακολούθησαν  έχω αρχίσει να πείθομαι πως δεν επρόκειτο για δική της επιλογή αλλά για κεντρική πολιτική του πάλαι ποτέ κόμματός της). Η αντιμετώπισή της όμως από τον ΣΥΡΙΖΑ αποτελεί το πιο γλαφυρό δείγμα της χυδαιότητας και της ανηθικότητας του συγκεκριμένου κόμματος. Μέχρι το δημοψήφισμα η Κωνσταντοπούλου ήταν το απόλυτο Τοτέμ. Όποιος τολμούσε να την αμφισβητήσει έστω και στο ελάχιστο κρεμιόταν αμέσως στα μανταλάκια, χαρακτηριζόταν σεξιστής, ρατσιστής και όλα τα εις –ιστής. Είναι χαρακτηριστικό πως τα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ είχαν μποϊκοτάρει την εκπομπή του Γιάννη Πρετεντέρη στο Mega μόνο και μόνο επειδή ο δημοσιογράφος είχε γράψει ένα άρθρο εναντίον της στα Νέα. Μετά όμως το περήφανο «Όχι» που έγινε «Ναι» όλα άλλαξαν. Ξαφνικά, οι συριζαίοι αποφάσισαν πως η πρώην αγαπημένη τους είναι «χυδαία», «ανισόρροπη», «μουρλή» και πολλά άλλα πολύ χειρότερα που έχουν να κάνουν με το αρχαιότερο επάγγελμα του κόσμο και που αν τα είχα γράψει ποτέ εγώ (εναντίον οποιουδήποτε) θα γινόντουσαν print screen σε χρόνο dt και θα κυκλοφορούσαν απ’ άκρη σ’ άκρη του διαδικτύου.

Αντίθετα με τη ΛΑΕ του συμπαθούς Παναγιώτη Λαφαζάνη που πήγε άπατη, η Πλεύση Ελευθερίας της Κωνσταντοπούλου έδειξε από την αρχή πως διέθετε μια δυναμική, ικανή να την βάλει στη Βουλή και –κυρίως- να κόψει ψήφους από τον ΣΥΡΙΖΑ. Δεν είμαι φυσικά σε θέση να γνωρίζω αν το άτομο που έκανε τις συγκεκριμένες καταγγελίες είναι στο κόλπο. Το σίγουρο όμως είναι πως όσα λέει θα αξιοποιηθούν στο έπακρο από τα κυβερνητικά παπαγαλάκια.

Μην επαναπαύεστε στα γκάλοπ. Το παρακράτος του ΣΥΡΙΖΑ θα πουλήσει ακριβά το τομάρι του 

“Χυδαία η επίθεση από Κωνσταντοπούλου - Καραναστάση”

Συνεχίζονται οι αντεγκλήσεις που ξεκίνησαν από μια ανάρτηση του πολύ στενού συνεργάτη της Ζωής Κωνσταντοπούλου, Διαμαντή Καραναστάση...

Εν μέσω αποχωρήσεων μελών της νεολαίας της Πλεύσης Ελευθερίας με αιχμές, ήρθε η οργισμένη απάντηση της ίδιας της Κωνσταντοπούλου, που υιοθέτησε και παρείχε πλήρη κάλυψη στον Διαμαντή Καραναστάση ενώ παράλληλα επιτέθηκε μεταξύ άλλων στη Δέσποινα Κουτσούμπα της ΑΝΤΑΡΣΥΑ αλλά και τον σύζυγό της, και μέλος της ΛΑΕ, Παναγιώτη Σωτήρη,

Η Δέσποινα Κουτσούμπα απάντησε στην επικεφαλής της Πλεύσης μέσω Facebook ενώ και ο Παναγιώτης Σωτήρης με μια μακροσκελή ανάρτηση σχολίασε όσα συμβαίνουν τις τελευταίες ημέρες.

Στην απάντησή του ο Παναγιώτης Σωτήρης χαρακτηρίζει “χυδαία, φαντασιόπληκτη και συκοφαντική απόπειρα να τεκμηριωθεί συνωμοσία”, την ανάρτηση του Διαμαντή Καραναστάση. Το στέλεχος της ΛΑΕ κάνει λόγο για “σχεδόν αρρωστημένη αναζήτηση «συνωμοτών»”.

Για τη Ζωή Κωνσταντοπούλου γράφει χαρακτηριστικά:

"Με λύπη μου διαπίστωσα ότι την ίδια συκοφαντική και χυδαία ανάρτηση (σ.σ του Διαμαντή Καραναστάση) αναπαρήγαγε ο επίσημος λογαριασμός της Ζωής Κωνσταντοπούλου στο facebook όπως και αρκετά μέλη και οπαδοί της Πλεύσης Ελευθερίας.

Η ίδια η Ζωή Κωνσταντοπούλου στις 4/1 με προσωπική της ανάρτηση χαρακτήρισε αυτή την χυδαία και συκοφαντική ανάρτηση, ως «καταγγελία» που έγινε «επώνυμα, θαρρετά και ονομαστικά», υποσχόμενη μάλιστα και συνέχεια.

Η υπόθεση θα μπορούσε να είναι μια στιγμή πολιτικής γελοιότητας εάν δεν αποτελούσε μια ακόμη προσβολή στην αγωνία ενός ολόκληρου κόσμου να δει μια άλλη κατάσταση στην Αριστερά. (...)

Θέλω να πιστεύω ότι αυτού του είδους οι επιθέσεις σε ένα μέλος της πολιτικής γραμματείας της ΛΑΕ και ένα μέλος της ΚΣΕ της ΑΝΤΑΡΣΥΑ δεν αποτελούν την επίσημη πολιτική της Πλεύσης Ελευθερίας και δεν εκφράζουν τον τρόπο που η Ζωή Κωνσταντοπούλου βλέπει το διάλογο μέσα στην Αριστερά.

Εκτός και εάν το επίδικο μιας τέτοιας επίθεσης, που δεν έχει καμιά σχέση με την ηθική της Αριστεράς και των κοινωνικών κινημάτων, είναι ακριβώς αυτό: η έξοδος από τα όρια της Αριστεράς και τις κινηματικές, πολιτικές και αξιακές δεσμεύσεις που αυτό συνεπάγεται".

Όλη η ανάρτηση του Παναγιώτη Σωτήρη:

"Παρότι δεν μου αρέσει να τροφοδοτώ ή να αναπαράγω έναν ορισμένο διαδικτυακό θόρυβο, είμαι υποχρεωμένος, δυστυχώς, να σχολιάσω ορισμένα πράγματα.

Είναι γνωστό ότι ο κύριος Διαμαντής Καραναστάσης, μέλος της Πλεύσης Ελευθερίας αποφάσισε να με συμπεριλάβει σε ένα μήνυμα στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης το οποίο περιέγραφε μια υποτιθέμενη συνωμοσία.

Ειδικότερα, ανέφερε ότι είμαι κάποιος που «αυτοπροσδιορίζεται ‘αριστερός’», που «επιτέθηκα στον σπουδαίο καλλιτέχνη Φίλιππο Πλιάτσικα», που έχω «επιτεθεί επανειλημμένα [...] από τα «αριστερά» και στη Ζωή Κωνσταντοπούλου».

Η υπόλοιπη ανάρτηση του κυρίου Καραναστάση είναι μια φαντασιόπληκτη αλλά συκοφαντική απόπειρα να τεκμηριωθεί μια συνωμοσία στην οποία περιλαμβάνει τη Δέσποινα Κουτσούμπα, σύζυγό μου και μέλος της ΑΝΤΑΡΣΥΑ, και το δημοσιογράφο Λευτέρη Χαραλαμπόπουλο, απόπειρα που γεννά θλίψη για το μέγεθος των ανυπόστατων ψευδών που περιλαμβάνει, αλλά και για τη σχεδόν αρρωστημένη αναζήτηση «συνωμοτών».

Με λύπη μου διαπίστωσα ότι την ίδια συκοφαντική και χυδαία ανάρτηση αναπαρήγαγε ο επίσημος λογαριασμός της Ζωής Κωνσταντοπούλου στο facebook όπως και αρκετά μέλη και οπαδοί της Πλεύσης Ελευθερίας.

Η ίδια η Ζωή Κωνσταντοπούλου στις 4/1 με προσωπική της ανάρτηση χαρακτήρισε αυτή την χυδαία και συκοφαντική ανάρτηση, ως «καταγγελία» που έγινε «επώνυμα, θαρρετά και ονομαστικά», υποσχόμενη μάλιστα και συνέχεια.

Η υπόθεση θα μπορούσε να είναι μια στιγμή πολιτικής γελοιότητας εάν δεν αποτελούσε μια ακόμη προσβολή στην αγωνία ενός ολόκληρου κόσμου να δει μια άλλη κατάσταση στην Αριστερά.

Θέλω να πιστεύω ότι αυτού του είδους οι επιθέσεις σε ένα μέλος της πολιτικής γραμματείας της ΛΑΕ και ένα μέλος της ΚΣΕ της ΑΝΤΑΡΣΥΑ δεν αποτελούν την επίσημη πολιτική της Πλεύσης Ελευθερίας και δεν εκφράζουν τον τρόπο που η Ζωή Κωνσταντοπούλου βλέπει το διάλογο μέσα στην Αριστερά.

Εκτός και εάν το επίδικο μιας τέτοιας επίθεσης, που δεν έχει καμιά σχέση με την ηθική της Αριστεράς και των κοινωνικών κινημάτων, είναι ακριβώς αυτό: η έξοδος από τα όρια της Αριστεράς και τις κινηματικές, πολιτικές και αξιακές δεσμεύσεις που αυτό συνεπάγεται.

Από τη μεριά δεν μπορώ παρά να υπενθυμίσω και να υπογραμμίσω τα εξής:

Επιμένω στην ανάγκη να οικοδομηθεί ένα πλατύ αριστερό ριζοσπαστικό μέτωπο που να περιλαμβάνει όλο το φάσμα των δυνάμεων και των αγωνιστών από την Πλεύση Ελευθερίας μέχρι και την ΑΝΤΑΡΣΥΑ, με πολιτική βάση το αναγκαίο σήμερα μεταβατικό πρόγραμμα που κεντρικές αιχμές πρέπει να έχει τη ρήξη με ευρώ και ΕΕ, τη διαγραφή του χρέους, τις εθνικοποιήσεις, την αναδιανομή εισοδήματος σε βάρος του κεφαλαίου και την παραγωγική ανασυγκρότηση σε μια σύγχρονη σοσιαλιστική κατεύθυνση. Ένα μέτωπο πλατύ, ανοιχτόκαρδο, δημοκρατικό, κινηματικό, αυθεντικά λαϊκό. Με γείωση στην κοινή δράση το κίνημα και την προσπάθεια να οικοδομηθεί ξανά συλλογικότητα, αλληλεγγύη και αυτοπεποίθηση μέσα στην κοινωνία. Χωρίς αποκλεισμούς και με μόνο κριτήριο τη συμφωνία στην πολιτική κατεύθυνση και την αποδοχή ενός τρόπου άσκησης της πολιτικής που να παίρνει διαζύγιο από την κυρίαρχη πολιτική. Δηλαδή χωρίς γραφειοκρατία, αρχηγισμούς, φιλοδοξίες.

Αυτή τη θέση έχω υπερασπιστεί μέσα στη ΛΑΕ, η οποία, κινείται σε αυτή την κατεύθυνση, όσες αντιφάσεις και εάν έχει σε μια εποχή, ούτως ή άλλως, δύσκολη για την Αριστερά που πρέπει να αντιμετωπίσει τις συνέπειες της ήττας και το χνάρι ανυποληψίας που άφησε ο ΣΥΡΙΖΑ. Και έχω υπερασπιστεί τη θέση ότι η ΛΑΕ πρέπει να πάρει πρωτοβουλίες διαλόγου σε αυτή την κατεύθυνση με όλες τις δυνάμεις και τις αγωνίστριες/ές της Αριστεράς, συμπεριλαμβανομένης φυσικά της Πλεύσης Ελευθερίας και της ίδιας της Ζωής Κωνσταντοπούλου.

Click4more: "Ξεκατίνιασμα" Ζωής Κωνσταντοπούλου με Κουτσούμπα!

Από την άλλη μεριά, είναι γνωστό ότι δεν συνηθίζω να σιωπώ όταν βλέπω προβληματικές καταστάσεις. Αυτή τη στάση είχα σε όλη την διαδρομή μου μέσα στο κίνημα. Κανείς μπορεί να διαπιστώσει ουκ ολίγες περιπτώσεις κριτικών και αυτοκριτικών αναφορών και για την ΑΝΤΑΡΣΥΑ παλαιότερα και για τη ΛΑΕ πιο πρόσφατα. Και με αυτή την έννοια δεν έχω κανένα να πρόβλημα να επαναλάβω ότι θεωρώ προβληματικό τον τρόπο που η Πλεύση Ελευθερίας δοκιμάζει να συγκροτηθεί παρακάμπτοντας το πολιτικό πρόγραμμα, επενδύοντας περισσότερο στην επικοινωνία παρά στην οικοδόμηση αντιστάσεων και στην άρθρωση πολιτικού λόγου, παραβλέποντας ότι η διάκριση «Δεξιά - Αριστερά» αποτυπώνει τις ταξικές διαχωριστικές γραμμές και αποφεύγοντας να δεσμευτεί στην αναγκαία σήμερα μετωπική κατεύθυνση. Μπορεί κανείς να διαφωνεί με τη γνώμη μου αλλά σίγουρα είναι μέσα στα όρια της αναγκαίας σήμερα πολιτικής συζήτησης στην Αριστερά.

Όσο για την ίδια τη Ζωή Κωνσταντοπούλου, είναι γνωστό ότι δεν έχω περιοριστεί στην κριτική εφόσον πέρα από την εκτίμηση που έχω για τα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ που υπερασπίστηκαν το καλοκαίρι του 2015 την τιμή της Αριστεράς, αρκετές φορές έχω τονίσει την σημασία που είχαν πρωτοβουλίες όπως η Επιτροπή Αλήθειας για το Χρέος ή η υπεράσπιση της κοινοβουλευτικής διαδικασίας απέναντι στα κοινοβουλευτικά πραξικοπήματα. Εξακολουθώ να θεωρώ ότι έχει σημαντικό ρόλο να παίξει στο αναγκαίο αριστερό ριζοσπαστικό μέτωπο, δεδομένης και της ιδιαίτερης απήχησης που έχει στην κοινωνία, χωρίς αυτό να μας κάνει να παραβλέψουμε ότι η κοινωνία έχει σήμερα ανάγκη πολιτικά σχέδια πρωτίστως και όχι τόσο πρόσωπα με τα οποία να ταυτίζεται.

Αρκεί βέβαια να αντιλαμβάνεται η Ζωή Κωνσταντοπούλου ότι αριστερή πολιτική σημαίνει συλλογικότητα, συντροφικότητα και αποδοχή ότι μετρούν οι συλλογικές αποφάσεις και όχι οι ατομικές φιλοδοξίες, ότι σημαίνει διάλογο πάνω σε θέσεις, ότι δεν αναπαράγουμε τις πρακτικές της αστικής πολιτικής όπου οι υποκριτικές αβρότητες συνδυάζονται με πισώπλατα μαχαιρώματα.

Άλλωστε, καλό είναι να αντιλαμβανόμαστε όλοι ότι αριστερή πολιτική δεν σημαίνει διαρκή προεκλογική εκστρατεία (με όλους τους περιορισμούς που έχει και την έμφαση στην επικοινωνία παρά στην ουσία) αλλά πρωτίστως ταξική αναφορά, οικοδόμηση συλλογικών πρακτικών και επεξεργασία εναλλακτικών αφηγήσεων.

Εκτός και εάν βέβαια και η Ζωή Κωνσταντοπούλου κάνει το λάθος να θεωρεί ότι η ατομική της δημοφιλία υποκαθιστά τις παραπάνω ανάγκες και άρα δεν χρειάζονται μετωπικές πρακτικές. Σε μια τέτοια περίπτωση επιθέσεις σαν κι αυτή που δέχτηκα θα εντάσσονταν σε μια απόπειρα προκαταβολικής διάρρηξης δεσμών. Θέλω να πιστεύω πως αυτό δεν ισχύει και πως στις επικείμενες συναντήσεις που θα γίνουν στο πλαίσιο της πρωτοβουλίας διαλόγου που έχει πάρει η ΛΑΕ θα υπάρξουν βήματα σε μετωπική κατεύθυνση.

Από την άλλη μεριά, επειδή κάποιες φορές αναγκαζόμαστε να αποδείξουμε ότι τα κάπως μεγαλύτερα από το κανονικό αυτιά μας δεν σημαίνουν ότι είμαστε και ελέφαντες, η όποια λειψή, αποσπασματική και αντιφατική διαδρομή μου στα κοινωνικά κινήματα, στην Αριστερά και στη μαρξιστική θεωρία είναι καταγεγραμμένη. Και το όποιο τίμημα είχαν όλα αυτά, προφανώς ασύγκριτα μικρότερο με αυτά που πέρασαν άλλες γενιές. Όπως και η απροθυμία για οτιδήποτε θα συσχετιζόταν με φιλοδοξίας οιασδήποτε μορφής. Οι κατ’ επάγγελμα πολιτευτές πάντα μου θυμίζουν το στίχο του Σεφέρη «ψυχές μαραγκιασμένες από δημόσιες αμαρτίες».

Και επειδή τα πράγματα κάποιες φορές γίνονται και προσωπικά. Αντιλαμβάνομαι ότι στα μάτια ορισμένων εσχάτως το «σύζυγος της Δέσποινας Κουτσούμπα» αποτελεί από μόνο του πολιτική έγκληση ή σύμπτωμα κάποιας πολιτικά παθογένειας. Θα ήθελα αφενός να υπογραμμίσω ότι οι διακριτές και αυτοτελείς διαδρομές μας είναι γνωστές, αφετέρου να πω ότι παρότι η Δέσποινα Κουτσούμπα μπορεί να είναι ο πιο εκνευριστικός άνθρωπος του πλανήτη, ταυτόχρονα παραμένει ένα ζηλευτό υπόδειγμα αγωνιστικότητας, στράτευσης, ανιδιοτέλειας και οξυδέρκειας. Από εκείνα τα παραδείγματα που άμα είχαμε περισσότερα στην Αριστερά, δεν θα μας κυβερνούσε ο Τσίπρας. Και ως εκ τούτου, ναι, κάθε επίθεση εναντίον της, την παίρνω προσωπικά."

Πηγή

  

Χρυσόγονος: Έχω να δω τον Τσίπρα δύο χρόνια. Ενημερώνεται από τον Καρανίκα

"Προφανώς ενημερώνεται για τα ευρωπαϊκά θέματα από τον κ. Καρανίκα, την κ. Νοτοπούλου και το άλλο επιτελείο του Μαξίμου" ανέφερε χαρακτηριστικά ο Κώστας Χρυσόγονος. Τι απαντά το Μαξίμου

Πυρά κατά του πρωθυπουργού εξαπέλυσε την Πέμπτη μέσω του ΣΚΑΪ ο ευρωβουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ, Κώστας Χρυσόγονος. "Δυο χρόνια έχω να δω τον πρωθυπουργό, από το Μάρτιο του 2015 που συναντηθήκαμε με την ευρωομάδα του ΣΥΡΙΖΑ… Ούτε κατ’ ίδιαν τον έχω δει" τόνισε.

"Προφανώς ενημερώνεται για τα ευρωπαϊκά θέματα από τον κ. Καρανίκα, την κ. Νοτοπούλου και το άλλο επιτελείο του Μαξίμου" δήλωσε με νόημα.

Ερωτηθείς αν ενοχλεί με αυτά που κατά καιρούς λέει τόνισε "αυτό που πιστεύω το λέω, δεν κρύβομαι… Από ‘και και πέρα, σε όποιον αρέσουμε, για τους άλλους δεν θα μπορέσουμε".

Ο ευρωβουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ χαρακτήρισε ως κακό σενάριο τις πρόωρες εκλογές, τονίζοντας πως "επαγγελία της κυβέρνησης ήταν να εφαρμόσει με το λιγότερο επαχθή τρόπο μια οδυνηρή συμφωνία και αυτό πρέπει να κάνει, με έξοδο τις αγορές το καλοκαίρι του 2018 για να μην ζητεί δανεισμό από τα κράτη μελή της ευρωζώνης".

Αυτή την εντολή για να την διεκπεραιώσει ο κ. Τσίπρας, συνέχισε, πρέπει να εφαρμόσει το παράλληλο πρόγραμμα της Θεσσαλονίκης, ένα μέρος του οποίου δεν εξαρτιόταν από τους δανειστές. "Αν το υλοποιήσει, οι δανειστές θα μετριάσουν τις παραλογές κατά τα αλλά απαιτήσεις τους", είπε .

"Ο χρόνος δεν είναι απεριόριστος, αν δεν επανέλθουμε στις αγορές το καλοκαίρι τέταρτος διακανονισμός δεν πρόκειται να υπάρξει και συνεπώς θα βρεθούμε αντιμέτωποι με τα χειρότερα", προειδοποίησε.

Ο Κώστας Χρυσόγονος δήλωσε ότι η κυβέρνηση έχει κάνει κάποια βήματα για την καταστολή του οργανωμένου οικονομικού εγκλήματος αλλά είναι ανεπαρκή.

Η απάντηση Μαξίμου

"Κατανοούμε την αγωνία του αλλά ο πρωθυπουργός επιλέγει τους συνομιλητές του και όχι κατ' ανάγκην από τα πάνελ των τηλεοπτικών σταθμών", ήταν η απάντηση Μαξίμου στις δηλώσεις Χρυσόγονου.  

Πηγή

Ο Σώρρας στην κυβέρνηση, ο λαός στην εξουσία

Αν αναρωτιέται κανένας εχέφρων άνθρωπος πώς γίνεται και ο Σώρρας κυκλοφορεί ελεύθερος και δικαιωμένος από δικαστήρια (!) την ώρα που φαίνεται πεντακάθαρα από 100 χιλιόμετρα ότι η ιστορία του βρωμάει και πώς γίνεται να τον ακολουθεί πλήθος ανθρώπων, που ορκίζεται σε καφενεία και σε δυνάμεις υπερκόσμιες, η απάντηση είναι απλή: Δείτε τα εκλογικά αποτελέσματα.

Μετά τη μεταπολίτευση, γιατί πριν οι κάτοικοι της χώρας ας πούμε ότι ήταν αμόρφωτοι, εμφανίστηκαν διάφορα φαινόμενα τύπου Σώρρα.

Το 1976 εμφανίστηκε ένας τύπος που υποστήριζε ότι διαθέτει το νερό που γιατρεύει τον καρκίνο! Κατά πλήθη συνέρρεαν οι πολίτες με μπιτόνια και μπουκάλια για να πάρουν από τα χέρια του το νερό και μερικοί, κατά τα άλλα σοβαροί άνθρωποι, διατείνονταν ότι είδαν γιατρειά!

Το ανήκουστο ήταν που η εφημερίδα με τη μεγαλύτερη κυκλοφορία, «Τα Νέα», υποστήριζε τον εμφανώς απατεώνα και έβλεπε τις πωλήσεις των φύλλων της να απογειώνονται! Ποιος ήταν διευθυντής της; Ο γνωστότατος δημοσιογράφος και μετέπειτα υπουργός Εξωτερικών Γιάννης Καψής!

Η ιστορία του Καματερού ξεφούσκωσε όταν αποδείχτηκε με χημικές έρευνες ότι το νερό που πάσαρε στα πλήθη δεν ήταν παρά νεράκι και άρχισε να επιβάλλεται η λογική επί της υστερίας του πλήθους. Ο Καματερός πήγε σπίτι του και το 1998 αυτοκτόνησε!

Εκεί γύρω στις αρχές του 1980 τα πλήθη άρχισαν να συρρέουν πάλι κατά χιλιάδες σε μια άλλη πηγή λύσης των προβλημάτων τους, στο Αιγάλεω. Μια πανέξυπνη γυναίκα διαπίστωσε στη ζωή του δρόμου πόσο ανόητοι είναι οι άνθρωποι και μεταμορφωμένη σε μοναχή Αθανασία είχε αρχίσει ήδη μετά την Κατοχή να… κάνει θαύματα, να γιατρεύει αρρώστους, να λύνει ατομικά και οικογενειακά προβλήματα, με την απαραίτητη βοήθεια μερικών μπιστικών.

Η Αγία Αθανασία του Αιγάλεω είχε μαζέψει περιουσία ολόκληρη από τις δωρεές και τα τάματα και τις προσφορές των πιστών μέχρι τη μέρα που ένας καλός εισαγγελέας παρενέβη σπρωγμένος από ρεπορτάζ δημοσιογράφων και η Αγία αποκαθηλώθηκε και οδηγήθηκε στη δικαιοσύνη για τα περαιτέρω, παρά την αδυναμία που της είχε δημοσίως ο τότε υπουργός Εργασίας Κ. Λάσκαρης! Αθωώθηκε φυσικά, αλλά τα δημοσιεύματα είχαν ήδη κλονίσει την πίστη των οπαδών. Μέχρι το 2013 ήταν γνωστό ότι ζούσε ανάπηρη στην Αίγινα.

Τη δεκαετία του ’80 φύτρωσε ένας άλλος τύπος, που καλή ώρα σαν τον Σώρρα, έλεγε ότι έχει τεράστια περιουσία και καλούσε τον κόσμο να γίνει συμμέτοχος σε μια μεγάλη επένδυση, από την οποία θα κέρδιζε πολλά λεφτά. Ο Τροχανάς δε σταμάτησε εκεί. Μπήκε και στην ΑΕΚ, την αγόρασε, την πούλησε, ενώ πλήθη κόσμου άρχισαν να βάζουν τις οικονομίες τους «στην επένδυση», που δεν ήταν παρά κάτι στρέμματα στην Κρήτη!

Κι αυτή η ιστορία ξεφούσκωσε με πλήθος από δίκες, λίγο πιο δύσκολα, γιατί οι οπαδοί του Τροχανά ήταν φανατικοί και, όπως όλοι σχεδόν οι εξαπατημένοι δύσκολα παραδέχονταν ότι είχαν πιαστεί κορόιδα και είχαν χάσει τα λεφτά τους.

Λίγα χρόνια μετά αποκαλύφθηκε ότι η μισή Ήπειρος και χιλιάδες άλλοι πολίτες από όλη τη χώρα είχαν χάσει τις οικονομίες τους από έναν απατεώνα που υποσχόταν μεγάλες αποδόσεις αν του έδιναν τα λεφτά τους. Τα έδωσαν, λοιπόν, στον Γούκο και τραβήχτηκαν για χρόνια στα δικαστήρια επί ματαίω, αφού κι εδώ ο εισαγγελέας έδωσε τη χαριστική βολή στην απάτη μεν, αλλά από το 1995 και μετά ο Γούκος συνέχισε τη ζωή του κανονικά.

Τις επόμενες δεκαετίες άνθησε ένα νέο είδος αφαίμαξης των πολιτών, πιο νόμιμο και επίσημο: Το κόλπο με το Χρηματιστήριο, που δια στόματος του τότε υπουργού Γιάννου Παπαντωνίου θα πλούτιζε τους μετόχους στο όνομα της απογείωσης της ελληνικής οικονομίας! Μερικά εκατομμύρια Έλληνες έχασαν τα λεφτά τους από την αμυαλιά να νομίζουν ότι οι μετοχές είναι χρυσόχαρτα με διαρκή ανοδική πορεία μέχρι πλουτισμού του τελευταίου πολίτη!

Αυτό το σκάνδαλο κατέρρευσε όχι από παρέμβαση εισαγγελέα, όπως θα έπρεπε, αλλά από το νόμο της αγοράς, της λογικής και της απάτης όσων ξέρουν τα κόλπα της χρηματαγοράς. Από τους πραγματικούς ενόχους ελάχιστοι πλήρωσαν στη δικαιοσύνη και φυσικά ούτε που αγγίχτηκε ως ηθικός αυτουργός ο υπουργός Γιάννος Παπαντωνίου!

Πολύ πριν εμφανιστεί ο Σώρρας στο στερέωμα, ένας πολιτικός με το ψεύτικο σύνθημα «λεφτά υπάρχουν» υφάρπαξε την ψήφο των πολιτών και αφού αποδείχτηκε στην πράξη ότι λεφτά δεν υπήρχαν, κατάργησε την κυριαρχία της χώρας και παρέδωσε τη διαχείρισή της σε ξένους ιδιώτες και κυβερνήσεις, αφού τη φέσωσε με ένα σκασμό δις. σε πρόσθετο χρέος!

Επιπλέον, έθαψε τις λίστες με τα αφορολόγητα λεφτά των Ελλήνων κεφαλαιούχων στο εξωτερικό, με αποτέλεσμα να μην είναι δυνατόν νομικά να πάρει πλέον το κράτος τα εκατομμύρια των φόρων που του οφείλονται.

Αυτές οι απατεωνιές δεν κυνηγήθηκαν ποτέ από κανέναν εισαγγελέα και κανένας υπεύθυνος δεν πλήρωσε. Αντίθετα, η καταστροφή από αυτή την εγκληματική ανευθυνότητα, για να μην υποθέσουμε δόλο, εξακολουθεί και βασανίζει τον τόπο μέχρι σήμερα με ακόμα χειρότερες από τις πρώτες συνέπειες.

Γιατί, προτού εμφανιστεί ο Σώρρας, εμφανίστηκε μία ολόκληρη οργάνωση ανθρώπων που υποσχέθηκε λύτρωση από τα μνημόνια, χάρισμα φόρων και προστίμων, ατιμωρησία ενόχων σε παρανομίες, αυτόματο κούρεμα 450 δις. χρέους με έναν νόμο, επιστροφή 300 δις ευρώ από τη Γερμανία που μας τα χρωστάει, 13η σύνταξη και αυξήσεις σε όλους και κανακέρδισμα της εθνικής ανεξαρτησίας.

Αυτή η απατεωνιά αποδείχτηκε στην πράξη από την αύξηση του χρέους κατά 185 δις., την τρύπα στο νερό με τα χρωστούμενα της Γερμανίας, τη δραματική μείωση των συντάξεων και των αμοιβών, την υποθήκευση ολόκληρης της περιουσίας του δημοσίου σε ξένους για 99 χρόνια, την πλήρη υποδούλωση της χώρας σε ξενόφερτους μηχανισμούς, που καθιστούν πιά τη διακυβέρνηση από ελληνική κυβέρνηση μια διακυβέρνηση κατ ευφημισμό. Μια διακυβέρνηση αιχμάλωτης κυβέρνησης αιχμάλωτου λαού.

Κι αυτές τις δύο τελευταίες μεγάλες απατεωνιές από το 2009 και δώθε δεν τις ακολούθησαν μερικές χιλιάδες σαν του Σώρρα ή του Καματερού, αλλά μερικά εκατομμύρια Ελλήνων.

Και σου ‘ρχεται αβίαστα το ερώτημα: Εδώ ο λαός έφερε τον Λεβέντη και τον Καμμένο στη Βουλή και ξαναέκανε πρωθυπουργό τον Τσίπρα μετά την απάτη του δημοψηφίσματος. Θα κωλώσει να φέρει και τον Σώρρα για κυβέρνηση;

Γ. Παπαδόπουλος – Τετράδης