Η μακρινή αλλά υπέροχη Ελλάδα του Γιάννη Αντετοκούμπο

Τι να γράψεις για τον Γιάννη Αντετοκούμπο που δεν έχει ήδη γραφτεί; Τι να πρωτοπείς γι' αυτό το παιδί που ξεκίνησε από τα φανάρια στα Σεπόλια για να κατακτήσει τον κόσμο; Πώς να περιγράψεις το διαρκές χαμόγελο κατά τη φετινή εκτόξευση του στην ελίτ του NBA;

Είναι πια αληθινά σπάνιο να ξυπνήσω ένα πρωί και να μην διαβάσω ότι όσο εμείς στην Ελλάδα (κυριολεκτικά) κοιμόμασταν, εκείνος ξεπερνούσε ξανά τα όρια του, σε ένα ακόμα ματς, απέναντι σε έναν ακόμα αντίπαλο.

Γνωρίζω πολύ καλά ότι λίγο-πολύ όλοι οι φίλοι του αθλητισμού στην Ελλάδα είναι τραυματισμένοι από το εύρος της διαφθοράς και την έξαρση της βίας στο ελληνικό ποδόσφαιρο αλλά κάθε φορά που βλέπω τα κατορθώματα του Γιάννη από τα Σεπόλια, θυμάμαι πόσο μπροστά να σπρώξουν μια κοινωνία πρότυπα αθλητών όπως ο Αντετοκούμπο.

Σκέφτομαι καμιά φορά ότι ο Γιάννης Αντετοκούμπο εκπροσωπεί μια χρονικά μακρινή Ελλάδα που απορρίπτει τη μιζέρια και διεκδικεί με πάθος και αφοσίωση τη θέση της στον παγκόσμιο ανταγωνισμό. Μέσα από δυσκολίες αλλά πάντα με χαμόγελο.

Πώς το λέει ο Νιόνιος;

Κι ενώ εδώ θα ζούμε καταρρεύσεις

ο έξω Ελληνισμός θα προχωρεί

και φως και μουσική μιας άλλης σκέψης

στη μείζονα Ελλάδα θα εκραγεί  

Πηγή