Δεν θέλουμε «άλλους» -Θέλουμε διαφορετικούς...

Του Θάνου Οικονομόπουλου

Καλοκαίρι 2017, με καύσωνα και πολιτική καταχνιά...

Οι υπηρέτες της Δικαιοσύνης, καταγγέλλουν  (τρεις φορές σε 10 μέρες) πρωθυπουργό και κυβέρνηση για ανοίκειες επεμβάσεις και ύβρεις εναντίον τους...

Ένας υπουργός, συνομιλεί στα μουλωχτά με ισοβίτη ναρκέμπορο, δημιουργώντας βάσιμες υπόνοιες ότι επιχειρεί πολιτικά νταραβέρια, και ο πρωθυπουργός τον καλύπτει πλήρως και αρνείται την διερεύνηση της υπόθεσης από την Βουλή...

Νέες λεπτομέρειες αποκαλύπτονται από τα χείλη του ίδιου του Βαρουφάκη, για το πόσο κοντά να χαθούμε στην άβυσσο βρεθήκαμε ακριβώς δυο χρόνια πριν, από έναν “υπεύθυνο” πρωθυπουργό που δεν λέει να μάθει από τα τραγικά λάθη του...

Πριν καλά-καλά σβήσει ο απόηχος των παιάνων για την... “μεγάλη επιτυχία” της αξιολόγησης, οι εταίροι δανειστές μας προειδοποιούν ότι καταρτίζουν πολυετές πρόγραμμα σκληρής επιτήρησης μας, γιατί  είμαστε ανίκανοι να τηρήσουμε τα όσα συμφωνούμε, και δεν μας έχουν καμιά εμπιστοσύνη ότι επιτέλους θα κάνουμε τις μεταρρυθμίσεις που απαιτούνται για να γίνουμε το κανονικό  κράτος που σχεδόν ποτέ δεν υπήρξαμε...

Η εμπάθεια και η μικροπολιτική κομματική σκοπιμότητα, κυριαρχούν στον δημόσιο “διάλογο”, με μοναδικό στόχο όχι την ελπίδα και την δημιουργία προϋποθέσεων ανάπτυξης, προκοπής, δικαιώματος στο μέλλον, αλλά την πάση θυσία παραμονή στην εξουσία ή την κατάκτησή της. Και μετά, “βλέποντας και κάνοντας”...

Σίγουρα το πρόβλημα της αδέσμευτης και ακηδεμόνευτης λειτουργίας της Δικαιοσύνης ( την οποία ο κ. Τσίπρας, με απέραντο υβριστικό καθεστωτικό θράσος, αντιμετωπίζει ως “θεσμικό εμπόδιο” για τα σχέδια της κυβέρνησής του!), είναι πολύ σοβαρό. Όπως και τα παράνομα νταραβέρια υπουργού με ισοβίτη, για να πετύχει περίεργα πολιτικά οφέλη. Το ίδιο και οι ιδεοληπτικές κινητήριες δυνάμεις του κυβερνητικού θιάσου, όπως επιβεβαιώνονται από τις νέες ... “επετειακές” αποκαλύψεις Βαρουφάκη, λόγω του ότι τα πρόσωπα άλλαξαν, τα μυαλά όχι.

Αλλά αυτό το καλοκαίρι (της θεσμικής  ραστώνης και των... “μπάνιων του λαού”!), το πραγματικό καίριο ζήτημα που έπρεπε ν' απασχολεί κυβέρνηση και πολιτικά κόμματα, είναι το πώς στην ευχή όλοι μαζί θα καταστρώσουμε ένα εθνικό σχέδιο επιβίωσης, πώς θα συναποφασίσουμε και θα δεσμευθούμε ότι η Ελλάδα χρειάζεται επιτέλους ένα νέο τρόπο διακυβέρνησης, αν θέλει να έχει μέλλον. Γιατί από “επιτυχία” σε “επιτυχία” (που μόνο χρόνο και επικοινωνιακές ευκαιρίες προσφέρουν στο γκουβέρνο), τα περιθώρια έχουν εξαντληθεί. Το ίδιο και η υπομονή εταίρων και δανειστών.

Τι σόι κανονικό κράτος είμαστε, όταν οι συνδικαλιστές (αλά μπρατσέτα με κάποιους υπουργούς) υπονομεύουν και ακυρώνουν την αξιολόγηση στο δημόσιο, που έχουμε δεσμευθεί ότι αποτελεί μνημονιακή μας υποχρέωση; Τι σόι κανονικό κράτος είμαστε όταν μεταξύ των υπηρεσιών του δεν υπάρχει δικτυακή “συνεννόηση”, με αποτέλεσμα να είναι αδύνατον να βρεθούν τα... ανασφάλιστα αυτοκίνητα; Όταν η πλήρης λειτουργία του TAXIS δεν έχει ακόμη συντελεσθεί...σχεδόν 30 χρόνια μετά την εγκατάστασή του; Όταν η παιδεία, ο μοχλός της ανάπτυξης και της καινοτόμου ανταγωνιστικότητας, αντί να εκσυγχρονίζεται επιστρέφει στα σκοτεινότερα “μαύρα χρόνια” της; Όταν η ασφάλεια των πολιτών και η τάξη έχουν υποκατασταθεί από την θεοποιημένη ιδεολογική ανοχή των διάφορων “άβατων”;  Όταν σκιζόμαστε, υποτίθεται, για επενδύσεις την ώρα που η κρατική μηχανή και οι ιδεοληπτικοί πολιτικοί της προϊστάμενοι κάνουν ότι περνάει από το χέρι τους να τις αποθαρρύνουν; Όταν η “αναγέννηση” της δημόσιας ενημέρωσης, το μόνο που κατάφερε είναι η ΕΡΤ να συναγωνίζεται την... βορειοκορεατική τηλεόραση, και να στήνει σοβιετικού τύπου “μνημεία” για να τιμήσει ανύπαρκτα θύματα;

Το πραγματικό και κατεπείγον πρόβλημά μας, είναι το κράτος να δουλέψει σαν καλολαδωμένη μηχανή, που κινείται στην κατεύθυνση συγκεκριμένου παραγωγικού, αναπτυξιακού, λειτουργικού στόχου. Ο τόπος χρειάζεται σωστή, αποτελεσματική διακυβέρνηση με συνέχεια και συνέπεια. Όχι κάποιους “καινούργιους” κάθε φορά που να διοικούν με τον ίδιο και απαράλλακτο... παλιό τρόπο που μας έφερε μέχρις εδώ, με κίνητρο να “εκδικηθούν” τους προηγούμενους, αλλά ούτε να συνεχίζεται (με διαφορετικό μανδύα, πότε “αριστερό”, πότε “φιλελεύθερο”) η μοιραία φαυλότητα, η διαπλοκή με τους εκάστοτε  “δικούς μας”. Τα είδαμε με τις άδειες των καναλιών, με το ηλεκτρονικό στοίχημα, τα' χουμε ζήσει και με προηγούμενους...

Αν βαρεθήκαμε να είμαστε στο ίδιο έργο θεατές, αν θέλουμε ν' αλλάξουμε, αν καταλαβαίνουμε ότι με τα ίδια και τα ίδια προκοπή και ελπίδα δεν πρόκειται να υπάρξει, τώρα ίσως είναι η τελευταία μας ευκαιρία.

Αν...   

 iefimerida.gr  

 .     

Ο ΕΟΦ προειδοποιεί για τον κίνδυνο συγκεκριμένων προϊόντων σεξουαλικής δραστηριότητας

Ο Εθνικός Οργανισμός Φαρμάκων (ΕΟΦ), κατόπιν ενημέρωσης από την αρμόδια Αρχή του Βελγίου, προειδοποιεί τους καταναλωτές να μην αγοράζουν ή κάνουν χρήση των προϊόντων: «Stimulust» και «Original Extreme». Τα συγκεκριμένα προϊόντα, που προωθούνται για την ενίσχυση της ανδρικής σεξουαλικής δραστηριότητας, εντοπίστηκαν και κατασχέθηκαν στο Βέλγιο. Ωστόσο, δεδομένου ότι παρουσιάζονται και πωλούνται μέσω διάφορων ιστοσελίδων, καθίσταται πιθανή η διάθεσή τους και στη χώρα μας μέσω διαδικτύου.

Σύμφωνα με τα αποτελέσματα του εργαστηριακού ελέγχου, τα συγκεκριμένα προϊόντα περιέχουν τη φαρμακευτική ουσία σιλδεναφίλη, χωρίς αυτή να αναγράφεται στην επισήμανση.

Η σιλδεναφίλη περιέχεται σε συνταγογραφούμενα φάρμακα με ένδειξη τη στυτική δυσλειτουργία και η χρήση της συνδέεται με ανεπιθύμητες ενέργειες ιδιαίτερα στο καρδιαγγειακό σύστημα και η χρήση των ανωτέρω μη εγκεκριμένων προϊόντων ενέχει κίνδυνο για την υγεία του χρήστη.

Επίσης, ο ΕΟΦ εφιστά την προσοχή των καταναλωτών, καθώς, σύμφωνα με ενημέρωση που ελήφθη μέσω του Συστήματος Έγκαιρης Προειδοποίησης, στο προϊόν «Αmentus Plus» (μορφή: κάψουλες, ημερ. λήξης: 25/01/2019 και 29/03/2019, διανομέας: άγνωστος), βρέθηκε, μετά από εργαστηριακούς ελέγχους, να περιέχεται η δραστική ουσία «Sibutramine», με φαρμακευτική δράση στο κεντρικό νευρικό σύστημα και κατά της παχυσαρκίας η οποία αποσύρθηκε τον Ιανουάριο του 2010 από τις ευρωπαϊκές χώρες λόγω αρνητικού προφίλ ασφάλειας.

Η συγκεκριμένη ουσία δεν αναγράφεται στην επισήμανση της συσκευασίας. Επιπλέον, το προϊόν παρουσιάζεται ως διατροφικό με φυτικές πρώτες ύλες (συμπλήρωμα διατροφής).

Ο ΕΟΦ καλεί τους καταναλωτές σε επαγρύπνηση, ώστε, σε περίπτωση που περιέλθουν στην κατοχή τους τα συγκεκριμένα προϊόντα, να μην τα χρησιμοποιήσουν και να τον ενημερώσουν άμεσα. Υπογραμμίζει ότι η αγορά προϊόντων αρμοδιότητάς του από μη εγκεκριμένες και αναξιόπιστες πηγές, όπως το διαδίκτυο, μπορεί να θέσει σε σοβαρό κίνδυνο την υγεία του καταναλωτή








 tvxs.gr

Το ΔΝΤ αποχωρεί από το πρόγραμμα αποδεχόμενο τους όρους της Ε.Ε

Την ώρα που ο υπουργός Οικονομικών και οι συνεργάτες του έκαναν τις τελευταίες διορθώσεις στην επιστολή με την οποία ζητούν τη συμμετοχή του ΔΝΤ στο πρόγραμμα, το Ταμείο εξακολουθούσε να προβάλλει απαιτήσεις που προκαλούν εκνευρισμό όχι μόνο στην Αθήνα αλλά και στους ευρωπαϊκούς θεσμούς, καθώς άπτονται και του ευαίσθητου θέματος των τραπεζών.

Σύμφωνα με την «Καθημερινή», το θέμα της συμμετοχής του ΔΝΤ παραμένει ο κυριότερος παράγοντας αβεβαιότητας για τις μελλοντικές εξελίξεις, καθώς είναι άγνωστο το τι θα γίνει το φθινόπωρο, μετά τις γερμανικές εκλογές, αν επιμείνει στις απαισιόδοξες εκτιμήσεις και στις μαξιμαλιστικές απαιτήσεις του για την ελάφρυνση του χρέους. Ένα τέτοιο ενδεχόμενο μπορεί να προκαλέσει από μεγάλη καθυστέρηση στην ολοκλήρωση της τρίτης αξιολόγησης (που έχει προγραμματιστεί για τον Οκτώβριο) έως και την πλήρη αποχώρηση του Ταμείου. Σε μια τέτοια περίπτωση, όλο το πρόγραμμα θα είναι στο αέρα, ενώ οι δυνατότητες επιστροφής στις αγορές και "εξόδου από τα μνημόνια" θα περιοριστούν δραματικά.

Στην Αθήνα, η κυρίαρχη άποψη είναι πως το ΔΝΤ δεν θέλει να παραμείνει στην Ελλάδα, τουλάχιστον με τους όρους των Ευρωπαίων. Η απόφαση για επί της αρχής συμμετοχή με κεφάλαια 2 δισ., τα οποία όμως θα εκταμιευτούν εάν και εφόσον αποσαφηνιστούν τα μέτρα για το χρέος, διευκολύνει μόνον την καγκελάριο Μέρκελ ενόψει των εκλογών του Σεπτεμβρίου.

Κατά τ’ άλλα, το Ταμείο δεν έχει υποχωρήσει ούτε κατ’ ελάχιστον και ο επικεφαλής του ευρωπαϊκού τμήματος Πόουλ Τόμσεν συνεχίζει να επιμένει όχι μόνο στις εκτιμήσεις του για την ανάπτυξη μακροπρόθεσμα, αλλά και για τις κεφαλαιακές ανάγκες των τραπεζών. Το ΔΝΤ είχε υποστηρίξει τον Μάιο του 2016, στην ανάλυση βιωσιμότητας του χρέους, πως οι ισολογισμοί των τραπεζών είναι ευάλωτοι, εξαιτίας του όγκου των "κόκκινων" δανείων, αλλά και του γεγονότος πως σημαντικό μέρος της κεφαλαιακής τους επάρκειας οφείλεται στην αναβαλλόμενο φόρο. Ζητούσε –και συνυπολόγιζε στο χρέος– να σχηματισθεί ένα "μαξιλάρι" 10 δισ. ευρώ για δυνητικές κεφαλαιακές ανάγκες στο μέλλον. Επανήλθε στο θέμα με νέα έκθεσή του, τον Ιανουάριο του 2017.

Παρά το γεγονός ότι οι εκτιμήσεις του Ταμείου απορρίφθηκαν από τους καθ’ ύλην αρμοδίους, την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα και τον Ενιαίο Εποπτικό Μηχανισμό (SSM), o κ. Τόμσεν επιμένει με προφανή στόχο να εμφανίζεται διογκωμένο το χρέος και κατά συνέπεια να απαιτούνται πιο γενναία μέτρα ελάφρυνσης. Σύμφωνα με πληροφορίες, κάποια στιγμή έφτασε στο σημείο να ζητήσει να γίνει εκ νέου αξιολόγηση του χαρτοφυλακίου των τραπεζών, αίτημα το οποίο απορρίφθηκε από την ΕΚΤ.

Ωστόσο, είναι άγνωστο τι θα περιλάβει στη νέα ανάλυση βιωσιμότητας του χρέους που θα συνοδεύει την απόφαση του διοικητικού συμβουλίου του Ταμείου για συμμετοχή στο ελληνικό πρόγραμμα.

Η διοίκηση του ΔΝΤ πρόκειται να συζητήσει το θέμα στις 27 Ιουλίου. Ενόψει αυτής της συνεδρίασης, ο κ. Ευκλείδης Τσακαλώτος έχει συντάξει την επιστολή με την οποία η Ελλάδα αιτείται τη συνδρομή του Ταμείου και την οποία υπογράφουν, εκτός από τον ίδιο, ο πρωθυπουργός και ο διοικητής της ΤτΕ.

Στην οκτασέλιδη επιστολή γίνεται αναφορά στα δημοσιονομικά μέτρα της διετίας 2019 - 2020 (περικοπές συντάξεων και μείωση αφορολογήτου ορίου), στα εργασιακά και στα μέτρα που αφορούν στη σταθερότητα του τραπεζικού συστήματος. Υπάρχει επίσης κεφάλαιο για τους δημοσιονομικούς στόχους στη διάρκεια και μετά το πρόγραμμα, οι οποίοι είναι αυτοί που περιλαμβάνονται στο μνημόνιο με την Ευρωζώνη.

Σε ό,τι αφορά το δημόσιο χρέος, αναφέρεται ότι για τη βιωσιμότητά του έχουν γίνει ουσιαστικά βήματα, αλλά χρειάζεται να γίνουν κι άλλα, παραπέμποντας στις αποφάσεις που έχει λάβει το Eurogroup. Η επιστολή εστάλη την Παρασκευή.

Η αβεβαιότητα για τη στάση του ΔΝΤ βαραίνει και στις αποφάσεις για την έξοδο στις αγορές. Κάποιοι στην κυβέρνηση υποστηρίζουν ότι πρέπει να γίνει κάποια κίνηση άμεσα, πριν από τη συνεδρίαση του Δ.Σ. του Ταμείου στις 27 Ιουλίου και τη δημοσιοποίηση της ανάλυσης βιωσιμότητας που θα συνοδεύει την απόφασή του. Αλλοι υποστηρίζουν ότι ενέχει κινδύνους μια έξοδος στις αγορές πριν ξεκαθαρίσει τι θα γίνει με το χρέος, τη συμμετοχή του ΔΝΤ και το QE.   

Χαμηλά ποσοστά γεννήσεων το 2016 σε Ελλάδα και χώρες του Νότου

Ο πληθυσμός της Ελλάδας το 2016 μειώθηκε κατά 2,5%, σύμφωνα με στοιχεία που δημοσίευσε η Eurostat, ενόψει της Παγκόσμιας Ημέρας Πληθυσμού, την Τρίτη 11 Ιουλίου.

Σύμφωνα με την έρευνα, ο πληθυσμός της Ελλάδας την 1η Ιανουαρίου 2017 ήταν 10.757.300 σε σχέση με 10.783.700 την 1η Ιανουαρίου 2016.

Ειδικότερα, εκτιμάται πως το 2016 οι θάνατοι έφτασαν τους 118.800 και οι γεννήσεις τις 92.800.

Τα χαμηλότερα ποσοστά θνησιμότητας, το 2016, καταγράφηκαν στην Ιρλανδία και την Κύπρο.

Σε ό,τι αφορά τη γεννητικότητα, τα υψηλότερα ποσοστά, το 2016, καταγράφηκαν στην Ιρλανδία (13,5 ανά 1.000 κατοίκους), τη Σουηδία και το Ηνωμένο Βασίλειο (11,8 ‰), ενώ τα χαμηλότερα σημειώθηκαν στο... Νότο: Ιταλία, Πορτογαλία, Ελλάδα και Ισπανία. 

Ποιον ΣΥΡΙΖΑ θέλουμε;

Η κριτική στον ΣΥΡΙΖΑ πρέπει να είναι αμείλικτη, αλλά να γίνεται από φιλοευρωπαϊκή σκοπιά και επί των πραγματικών προβλημάτων και όχι για την ασυνέπειά του στις αντιμνημονιακές δεσμεύσεις του

Του Γιώργου Καρελιά

Στο ερώτημα του τίτλου, οι απηνείς πολέμιοι του ΣΥΡΙΖΑ πιθανότατα θα απαντήσουν: «Κανέναν. Να εξαφανιστεί θέλουμε». Και τελειώνουν. Όμως, επειδή η συζήτηση πρέπει να γίνεται επί πραγματικών δεδομένων και όχι επί επιθυμιών, ας πάμε παρακάτω.

Δεύτερο ερώτημα. Η ανάληψη της διακυβέρνησης από τον ΣΥΡΙΖΑ, ένα από τα κομμάτια της παραδοσιακής Αριστεράς στην Ελλάδα, ήταν τέκνο της ανάγκης (ή) και ώριμο τέκνο της οργής; Ισως. Ο αντίλογος λέει ότι ήταν αποτέλεσμα του πλήθους των άμετρων υποσχέσεων που έδωσε, δηλαδή προϊόν πολιτικής εξαπάτησης. Ισως, επίσης. Σε κάθε περίπτωση, με την Αριστερά του ΣΥΡΙΖΑ ολοκληρώνεται ένας κύκλος. Μετά την παραδοσιακή Δεξιά (ΝΔ) και το Κέντρο ή Κεντροαριστερά (ΠΑΣΟΚ), κυβερνά και ένα κομμάτι της παραδοσιακής Αριστεράς.

Η διακυβέρνηση αυτή, τουλάχιστον στην πρώτη φάση της (έως το καλοκαίρι του 2015), ήταν αρνητική έως καταστροφική για την οικονομία. Η κριτική αυτή είναι σωστή. Όμως, υπάρχει και αντίλογος. Η καταστροφή δεν άρχισε το 2015. Προηγήθηκε η, κυριολεκτικά καταστροφική, διετία 2008-2009 (κυβέρνηση Καραμανλή), η οποία προετοίμασε την χρεοκοπία και ακολούθησαν οι κυβερνήσεις Παπανδρέου και Σαμαρά. Χωρίς αυτές δεν θα υπήρχε η σημερινή. Ο βαθμός της καταστροφής, που επέφερε καθεμιά, κυμαίνεται ανάλογα με τα στοιχεία που χρησιμοποιούμε και την πολιτική οπτική. Πάντως, η στοιχειώδης αντικειμενικότητα επιβάλλει να μην φορτώσουμε τα πάντα στις κυβερνήσεις Τσίπρα, αλλά αυτά που της αναλογούν.

Το καλοκαίρι του 2015 η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ έκανε τη στροφή. Το «γιατί» και το «πώς» είναι μια ανεξάντλητη συζήτηση. Αλλά την έκανε. Απαλλάχθηκε από τα «βαρίδια», που την ωθούσαν σε ρήξη και αντιευρωπαϊκή πορεία, νομιμοποιήθηκε πολιτικά στις εκλογές του Σεπτεμβρίου και έκτοτε πορεύεται όπως πορεύεται.

Η κριτική που της γίνεται έκτοτε ποικίλλει και συχνά είναι αντιφατική. Ο ΣΥΡΙΖΑ κατηγορείται ως «το πιο μνημονιακό κόμμα», λες και η φιλοευρωπαϊκή αντιπολίτευση, μνημονιακή εξ ορισμού, θα τον ήθελε αντιμνημονιακό. Τον θέλει; Επικρίνεται η σημερινή κυβέρνηση ότι «ξεπουλά»(ναι, αυτό το ρήμα χρησιμοποίησαν κάποιοι της ΝΔ) τη δημόσια περιουσία, λες και η αντιπολίτευση θα ήθελε να λιμνάζει, όπως επί τόσες δεκαετίες. Δεν γίνεται τα μεγάλα πλεονάσματα να ήταν καλά με την προηγούμενη κυβέρνηση και κακά με τη σημερινή.

Και φτάνουμε στο «ζουμί», στο ερώτημα «ποιον ΣΥΡΙΖΑ θέλουμε». Δηλαδή, πώς τον θέλουν οι αντίπαλοί του της φιλοευρωπαϊκής αντιπολίτευσης:

-Θέλουν να ξαναθυμηθεί την άκρατη αντιμνημονιακή ρητορική του;

-Θέλουν να επανέλθει στη συγκρουσιακή λογική απέναντι στους δανειστές;

-Θέλουν να ξαναγκαλιάσει την Ζωή Κωνσταντοπούλου;

Oλα αυτά θα είναι, προφανώς, αρνητικά για τη χώρα. Η κριτική, λοιπόν, που γίνεται στον ΣΥΡΙΖΑ πρέπει να είναι αμείλικτη, αλλά από την φιλοευρωπαϊκή σκοπιά. Η χώρα χρειάζεται να έχει ένα μεγάλο φιλοευρωπαϊκό κόμμα της Αριστεράς ή της Κεντροαριστεράς, που θα διαφέρει από αυτό της Δεξιάς. Όπως υπάρχουν Χριστιανοδημοκράτες και Σοσιαλδημοκράτες στη Γερμανία, Συντηρητικοί και Εργατικοί στη Βρετανία κ.α. Ο ΣΥΡΙΖΑ πρέπει να αποδείξει ότι μπορεί να εκφράσει το μεγάλο χώρο της φιλοευρωπαϊκής Αριστεράς. Θα κονταροχτυπηθεί σε αυτό με τον κεντρώο-κεντροαριστερό ή όπως αλλιώς αποκαλείται χώρο, στον οποίο κινούνται το ΠΑΣΟΚ, το Ποτάμι και μικρότερες δυνάμεις.

Εκεί που η κριτική πρέπει να είναι αμείλικτη είναι στη συνεργασία του με τους ΑΝΕΛ του Καμμένου. Και να ενθαρρύνονται όσα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ αντιδρούν και θέλουν να απαλλαγούν από τους αριβίστες ενός εθνικολαϊκιστικού μορφώματος. Η συνεργασία αυτή αποτελεί όνειδος για ένα κομμάτι της Αριστεράς, που κάποτε ξεκίνησε από αλλού.

Κατά τα άλλα η σφοδρή κριτική στην κυβέρνηση Τσίπρα εκείνο το εφιαλτικό καλοκαίρι του 2015 γινόταν για να αντιληφθεί το μέγεθος του κινδύνου που απειλούσε τη χώρα και να αποτραπεί το «ατύχημα». Η κριτική αυτή έπιασε τόπο, η στροφή έγινε, όπως επιδίωκαν τα φιλοευρωπαϊκά κόμματα της αντιπολίτευσης. Σήμερα η αντιπαράθεση πρέπει να γίνεται επί των πραγματικών προβλημάτων και όχι με όρους του 2015. Ο ΣΥΡΙΖΑ πρέπει να ηττηθεί επειδή απέτυχε να αντιμετωπίσει αυτά τα προβλήματα και όχι επειδή έγινε μνημονιακό κόμμα. Η διαφορά είναι πολύ μεγάλη.

Επαναλαμβάνουμε: η χώρα έχει ανάγκη από κόμματα που εκφράζουν τις δύο βασικές πολιτικές παρατάξεις, οι οποίες υπάρχουν σε όλη την Ευρώπη. Ο χώρος της Δεξιάς εκφράζεται. Είναι ανοιχτό ποιος και πόσο θα εκφράσει τον αντίπαλο πόλο.

Αυτό θα το λύσουν οι ψηφοφόροι στις κάλπες.

 protagon.gr

Και με τον Βελουχιώτη και με τον Φρίντμαν δε γίνεται

Ο υπουργός Έργων και Περιβάλλοντος δεν κρύβει το κάδρο με τη φωτογραφία του Άρη, που λέει ότι τον εμπνέει. Ταυτόχρονα, δεν κρύβει τις υπογραφές που έχει βάλει για την από- κρατικοποίηση μεγάλων επιχειρήσεων δημοσίου συμφέροντος. Αυτά, όμως, που έχει υπογράψει μαζί με όλους τους ομοϊδεάτες του όχι απλώς θα έστελναν τον Άρη σε νέα αυτοκτονία, αλλά οδηγούν τη χώρα υποχρεωτικά σ αυτό που έχουν αποφασίσει η ΕΕ, η Γερμανία, το ΔΝΤ, οι ΗΠΑ. Κι αυτό λέγεται καπιταλισμός ηλίθιοι, όχι κομμουνισμός!

Την απλή αυτή ανάλυση τη χρωστάω στην τωρινή δήλωση Σπίρτζη για την «από- ιδιωτικοποίηση (!) των λεωφορείων της Θεσσαλονίκης», όπως την είπε, προφανώς γιατί η λέξη κρατικοποίηση του κάνει κάτι σε κακό!

Είπε ο θαυμαστής του Άρη συγκεκριμένα: «Η απο-ιδιωτικοποίηση είναι ο ακριβώς αντίθετος όρος από την απο-κρατικοποίηση. Σημαίνει την απαλλαγή από κρίσιμους τομείς της κοινωνικής πολιτικής και στρατηγικούς τομείς της εθνικής οικονομίας κρατικοδίαιτων ολιγοπωλίων και μονοπωλίων».

Ίσως δεν έχουμε διαβάσει εμείς καλά, αλλά η εκφρασμένη με μαχητικότητα πολιτική που αποβλέπει ο ΣΥΡΙΖΑ είναι η διατήρηση του κρατικού ελέγχου στις «κρίσιμες επιχειρήσεις κοινωνικού και οικονομικού ενδιαφέροντος». Δηλαδή, κρατικοδίαιτα μονοπώλια σαν τα λεωφορεία της Θεσσαλονίκης και ολιγοπώλια σαν τη ΔΕΗ!

Γι αυτό τον τελικό πολιτικό στόχο γίνονται όλες οι υποχωρήσεις μπροστά στις απαιτήσεις των δανειστών, όπως βεβαιώνουν όλα τα ούλτρα αριστερά στελέχη της κυβέρνησης, μεταξύ των οποίων και ο πρωθυπουργός, αλλά και ο κ. Σπίρτζης στις δηλώσεις του για τον ΟΑΣ Θεσσαλονίκης:

«Ούτε έχουμε αλλάξει, ούτε έχουμε παραδοθεί. Όπου μπορούμε ασκούμε πολιτικές σύμφωνες με την δική μας αντίληψη, με τις δικές μας προτάσεις. Ο ΟΑΣΘ είναι ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα», είπε ο υπουργός. Κοιτάζοντας περήφανα το κάδρο με τη φωτογραφία του Άρη προφανώς.

Η αλήθεια είναι ότι κανείς δεν έχει αλλάξει περισσότερο από όσο τα μέλη της κυβέρνησης και οι οπαδοί του ΣΥΡΙΖΑ σε σχέση μ αυτά που έλεγαν και υπόσχονταν και πίστευαν πρίν από 2 χρόνια. Και δεν θα ξοδέψω ούτε αράδα για να επιχειρηματολογήσω επί του αν η Γή γυρίζει γύρω από τον ήλιο.

Αλλά, στο «ούτε έχουμε παραδοθεί» θα αφιερώσω λίγες παραγράφους επειδή τα όρια μεταξύ πολιτικών δηλώσεων και γελοιότητας έχουν πια καταργηθεί.

Τα μνημόνια 1,2 και 3, που έχει υπογράψει (γιατί με το κάθε ένα συνυπογράφεις και τα προηγούμενα ως προαπαιτούμενο, όπως ίσως δεν ξέρουν οι πολίτες) και εφαρμόζει η κυβέρνηση έχουν παραδώσει την ελληνική περιουσία ως εγγύηση και ως εκμεταλλεύσιμο κεφάλαιο για 99 χρόνια στους δανειστές. Επομένως, δεν μπορείς να την απαλλοτριώσεις, με ελληνική δημόσια διοίκηση σε όφελος του λαού, όπως διαφημίζουν οι θαυμαστές του Άρη στην κυβέρνηση. Έχουν παραδοθεί.

Με τον ίδιο τρόπο έχουν παραδοθεί και στις από- κρατικοποιήσεις συγκεκριμένων ελληνικών επιχειρήσεων, με τις υπογραφές που έχουν βάλλει στους όρους και τις προϋποθέσεις των μνημονίων. Ούτε σ αυτές μπορούν να εφαρμόσουν κολεκτιβίστικη πολιτική ή πολιτική αμοιβών και συμβάσεων των εργαζόμενων.

Οι εργασιακές σχέσεις που αφορούν σε αμοιβές και εργασιακά δικαιώματα και υποχρεώσεις καθορίζονται αυστηρά από τους όρους των δανειστών, που προβλέπουν υποστολή των δικαιωμάτων των εργαζόμενων μπροστά στα δικαιώματα των εργοδοτών. Ωράρια, ελαστικές μορφές, αποδοχές, απεργίες, ανταπεργίες, συμβάσεις είναι όλα κομμένα στα μέτρα των εταιριών σε βάρος των εργαζόμενων.

Το κράτος πρόνοιας της ασφάλισης δεν καθορίζεται πια από τις ελληνικές κυβερνήσεις και από τα ταμεία των εργαζόμενων, αλλά από τις ντιρεκτίβες που έχουν δώσει οι δανειστές. Οι ελληνικές κυβερνήσεις, που «δεν έχουν παραδοθεί», απλώς νομοθετούν αυτά που επιβάλλουν οι άλλοι. Φυσικά, σε βάρος των ασφαλισμένων.

Τα κλειστά επαγγέλματα, που ανθούσαν χάρις στον προστατευτισμό του κράτους των ρουσφετολογικών κυβερνήσεων, θα ανοίξουν, αλλιώς δεν πέφτει η δόση των δανειστών, αυτή και η επόμενη. Είναι στα προαπαιτούμενα που καθυστερούν!

Οι πολυπόθητες επενδύσεις, για τις οποίες στάζει μέλι το στόμα του πρωθυπουργού, θα γίνουν από καπιταλιστές που προσδοκούν σε κέρδος και όχι από «συντρόφους» που ευαγγελίζονται «τη δίκαιη μοιρασιά των κερδών σε όφελος του λαού».

Οι Αγορές, στις οποίες προσδοκούν να βγούν οι κυβερνήτες με τόση ανυπομονησία, ως δείγμα ανάπτυξης της χώρας, είναι η επιτομή του καπιταλισμού καζίνο, τα τρισεκατομμύρια των δηλωμένων και αδήλωτων αξιών κάθε μορφής, που ψάχνουν να βρουν κατ αρχήν κέρδος και δευτερευόντος ασφάλεια. Οι Αγορές έχουν όρους βαρύτατου καπιταλισμού, τους οποίους δοκίμασε η χώρα με τον χειρότερο τρόπο, όταν τους έγραψε στα παλιά της τα παπούτσια πριν από 7 χρόνια.

Ο Άρειος Πάγος, σε αντίθεση με το Συμβούλιο Επικρατείας, με τις απανωτές αποφάσεις νομιμότητας των περικοπών μισθών και συντάξεων, νομιμότητας της απλήρωτης εργασίας (!), νομιμότητας των ετεροβαρών εργασιακών σχέσεων, έχει δείξει ότι η μέγγενη των δανειστών καθορίζει και κρίσιμους δικαστικούς προσανατολισμούς, που νομιμοποιούν νοοτροπίες.

Αυτές οι νοοτροπίες είναι μακριά από ένα Ανεξάρτητο κράτος Δικαίου. Αλλά, είναι μακριά και από τη νοοτροπία του ΣΥΡΙΖΑ να ελέγξει τη Δικαιοσύνη για να διευκολύνει τις δικές του αντιδημοκρατικές ιδέες σε θέματα Συντάγματος, Τύπου, Παιδείας, Εκλογών, Δημοσίου και Δικαίου. Οι υπογεγραμμένες απαιτήσεις των δανειστών για απεγκλωβισμό της Δικαιοσύνης από την κρατική γραφειοκρατική και κυβερνητική πατρωνία είναι προαπαιτούμενα για τις περίφημες δόσεις. Κι εδώ χάνουν και ο Άρης και τα λαϊκά δικαστήρια.

Η πολιτική του ΣΥΡΙΖΑ είναι μια σχιζοφρενική κατάσταση για τον εαυτό του και την κυβέρνηση.

Γ. Παπαδόπουλος- Τετράδης

liberal.gr

Καμμένος ήταν και πέρασε...

Του Γιάννη Παντελάκη

Ο ομοφοβικός, συνωμοσιολόγος, εβραιοφάγος βουλευτής που καλούσε την Χρυσή Αυγή να παρέμβει δυναμικά στα ξεφτυλισμένα γκέι παρέιντ, είναι εδώ και λίγες μέρες αντιπρόεδρος της Βουλής. Αν δεν έχουμε ακόμα ξεχάσει σαν γεγονός ότι 182 βουλευτές έστειλαν τον Καμμένο τον δεύτερο, στα πιο ψηλά έδρανα, αυτό θα συμβεί τις επόμενες λίγες εβδομάδες. Όπως ξεχάσαμε τόσα ακόμα, σαν εκείνο το ταξίδι συμβολισμού (;) στο Καστελόριζο  με την συμμετοχή Χρυσαυγιτών. Όταν τα θυμηθούμε, θα είναι αργά.

Το πολιτικό σύστημα χωνεύει τα πάντα ή σχεδόν τα πάντα. Έχει αυτή την μοναδική ικανότητα για λόγους κομματικής σκοπιμότητας και ψηφοθηρίας  να αποδέχεται στους κόλπους του, να απενοχοποιεί και να εξαγνίζει πρόσωπα των οποίων οι ιδεολογικές αναφορές παραπέμπουν σ αυτό το οποίο τα ίδια τα κόμματα καταγγέλλουν ως φασιστική έκφραση, τους νεοναζιστές.

Γιατί οι 182 βουλευτές θεώρησαν ότι πρέπει ένας άνθρωπος που σκέφτεται σαν τους Χρυσαυγίτες να εκλεγεί αντιπρόεδρος της Βουλής, είναι ένα ερώτημα με πολλές απαντήσεις. Οι βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ που δεν ντράπηκαν να το κάνουν, προφανώς οδηγήθηκαν σ αυτή την επιλογή για να μη διαταραχθεί η αρμονική συνεργασία με τους ΑΝΕΛ. Οι βουλευτές της Ν.Δ. γιατί θεώρησαν ότι έτσι πρέπει, ότι δεν τους χωρίζουν και πολλά με τον Καμμένο, για λόγους θεσμικούς ή δεν γνωρίζω τι άλλο. Για τους δυο βουλευτές του Ποταμιού που έκαναν μια τέτοια επιλογή, δεν έχω απάντηση. Ωστόσο, αυτές οι αιτιολογήσεις υποστήριξης της ψήφου, αποτελούν την μια πλευρά του προβλήματος. Υπάρχει η δεύτερη που είναι πιο σοβαρή.

Αφορά στις παρενέργειες αυτής της εκλογής. Η πιο σημαντική από αυτές, δεν είναι ότι ο Καμμένος με το συγκεκριμένο πολιτικό προφίλ θα έχει μια υψηλή θεσμική και συμβολική θέση. Αλλά ότι με την κίνηση των 182 ουσιαστικά ο Καμμένος και όσα αυτός συμβολίζει ως πολιτικό φορτίο, απενοχοποιούνται. Οι απόψεις του επιβραβεύτηκαν με κάποιο τρόπο από σχεδόν τα 2/3 της Βουλής. Ο μέσος πολίτης εισπράττει την εικόνα ενός βουλευτή με ακροδεξιές απόψεις τον οποίο η μεγάλη πλειονότητα των βουλευτών τον εκλέγει σε μια σημαντική θέση του κοινοβουλίου. Αναρωτιέμαι αν αύριο ένας Χρυσαυγίτης σ' ένα από τα φασιστικά ξεσπάσματά του κάνει μια ομοφοβική ή ρατσιστική αναφορά και στο προεδρείο βρίσκεται ο Καμμένος, πως θα αντιδράσει αυτός;

Γεγονότα απενοχοποίσης φορέων ναζιστικής έκφρασης έχουμε πολλά. Κόμματα, για την ακρίβεια αρκετά από τα κόμματα του λεγόμενου συνταγματικού τόξου, όχι απλά δεν απομονώνουν απόψεις σαν κι αυτές του νέου αντιπροέδρου της Βουλής αλλά χάρη κάποιας σκοπιμότητας τις απενοχοποιούν. Τα κόμματα που το κάνουν αυτό, δεν βλέπουν ή επιλέγουν να μη βλέπουν ότι μια τέτοια τακτική λειτουργεί υπέρ της επίσημης έκφρασης των νεοναζιστών. Ένας πολίτης που θα βρει ελκυστικές τέτοιες ιδέες, θα προτιμήσει την επίσημη έκφραση από εκείνη που συνυπάρχει με άλλες, θα οδηγηθεί απ ευθείας στην Χρυσή Αυγή.

Τις τελευταίες ημέρες, δημοσιοποιήθηκαν δυο δημοσκοπήσεις. Αυτή της Metron Analysis και εκείνη της MRB. Και στις δυο η Χρυσή Αυγή διατηρείται ανέπαφη - ίσως και ενισχυμένη - την τρίτη θέση. Η μια μέτρηση τις δίνει ποσοστό 8,3%, η άλλη 7,4%. Το νεοναζιστικό αυτό μόρφωμα είναι το μοναδικό που καταφέρνει να μην επηρεάζεται αρνητικά από την πάροδο του χρόνου. Όχι απλά αντέχει παρ ότι έχει αποκαλυφθεί ο χαρακτήρας του και δικάζεται ως εγκληματική οργάνωση, αλλά όλα δείχνουν ότι στο άμεσο μέλλον θα αυξήσει την επιρροή του. Το υπόλοιπο κομματικό σύστημα με ενέργειες σαν κι αυτές της εκλογής Καμμένου έχει την συμβολή του σ' αυτό.

liberal.gr

Υπέρογκες αμοιβές για την Διευθύνουσα σύμβουλο στο Υπερταμείο, την κόρη της Ξηροτύρη

Στα 75.000 ευρώ οι ετήσιες απολαβές του προέδρου, Γιώργου Διαμαντόπουλου

Ποιες ΔΕΚΟ θα περάσουν στην Εταιρεία Δημόσιων Συμμετοχών

Τις 20 ΔΕΚΟ, μεταξύ των οποίων το 34% της ΔΕΗ, η ΕΥΔΑΠ και η ΕΥΑΘ, το Μετρό και οι αστικές συγκοινωνίες, που θα μπουν στον προθάλαμο της αποκρατικοποίησης, παρουσίασε η διευθύνουσα σύμβουλος του Υπερταμείου, Ουρανία Αικατερινάρη, στα μέλη της Επιτροπής Οικονομικών Υποθέσεων της Βουλής.  

Η ίδια αποκάλυψε, δε, έπειτα από επίμονες ερωτήσεις των βουλευτών, πως οι ετήσιες απολαβές της ανέρχονται σε 270.000 ευρώ. Παράλληλα, απαντώντας στο αν θα έχουν την ίδια τύχη κοιτάσματα υδρογονανθράκων ή ραδιοσυχνότητες, είπε πως «δεν γνωρίζουμε ότι θα ενταχθεί στην εταιρεία δημόσιων συμμετοχών ο ορυκτός πλούτος».

Νωρίτερα, ο πρόεδρος του Υπερταμείου, Γιώργος Διαμαντόπουλος, απαντώντας στο αν θα υπάρξουν ιδιωτικοποιήσεις, είπε: «Δεν ξεκινάμε από ιδιωτικοποιήσεις, μην μας μπερδεύετε με το ΤΑΙΠΕΔ. Όμως, αν μια εταιρεία δεν μπορεί να ανασάνει, δεν φέρνει έσοδα και δημιουργεί χρέη και δεν μπορεί να λειτουργήσει σωστά, θα σκεφτούμε την ιδιωτικοποίηση».

Ο ίδιος σημείωσε ότι οι δικές του ετήσιες απολαβές ανέρχονται σε 75.000 ευρώ.

Ειδικότερα, η κυρία Αικατερινάρη είπε ότι το επόμενο διάστημα θα συσταθεί η Εταιρεία Δημόσιων Συμμετοχών (ΕΔΗΣ) και σε αυτήν θα περάσουν:

- Το 34% της ΔΕΗ

- Ποσοστά από την ΕΥΔΑΠ και την ΕΥΑΘ

- Αττικό Μετρό

- Κτιριακές Υποδομές

- ΟΑΣΑ, ΣΤΑΣΥ και ΟΣΥ

- ΟΣΕ

- ΟΑΚΑ

- ΕΛΒΟ

- ΕΛΤΑ

- Διώρυγα Κορίνθου

- 25% του αεροδρομίου Ελ. Βενιζέλος

- Ελληνικές Αλυκές

- ΕΤΒΑ

- Κεντρικές αγορές Αθήνας και Θεσσαλονίκης

- ΔΕΘ

- ΚΑΕ

«Γι' αυτές ξέρουμε ότι θα περάσουν οι μετοχές στην ΕΔΗΣ» υπογράμμισε η διευθύνουσα σύμβουλος.

Πρόεδρος Υπερταμείου: Θα αξιολογηθούν οι διοικήσεις των ΔΕΚΟ και θα αντικατασταθούν όσοι δεν είναι άριστοι

Από την πλευρά του, ο κ. Διαμαντόπουλος υπογράμμισε: «Δεν θεωρούμε ότι μπήκαμε σε μια εταιρεία για να ξεπουλήσουμε, αλλά για να την αναπτύξουμε παραπάνω. Χρησιμοποιήθηκε ο όρος "ξεπούλημα". Δεν είναι έτσι. Δεν θα ήμουν σε αυτή την θέση, αν ήταν ξεπούλημα. Στο παρελθόν μου προτάθηκε να είμαι στο προεδρείο του ΤΑΙΠΕΔ και αρνήθηκα, γιατί είμαι αντίθετος με τον όρο ξεπουλήματος».

Παράλληλα, είπε ότι τα ακίνητα της ΕΤΑΔ ξεπερνούν τα 70.000, αλλά μόλις τα 800 αξιοποιούνται, ενώ προανήγγειλε πως «θα γίνουν αξιολογήσεις για κάθε ένα από τα ΔΣ των ΔΕΚΟ. Η προσπάθειά μας είναι να διοικούνται από τους καλύτερους. Αν δεν είναι άριστοι, θα αντικατασταθούν».

 Xρήστος Μπόκας

http://anatakti.blogspot.gr

Η επικίνδυνη επιρροή των fake news

Αφού έγραψε για υποθέσεις πολιτικής διαφθοράς, τον πόλεμο κατά της τρομοκρατίας και για φαρμακευτικά πειράματα σε παιδιά αναπτυσσόμενων κρατών, ο βετεράνος ερευνητής δημοσιογράφος Τζο Στίβενς αφοσιώθηκε σε νέα αποστολή: Πώς να θωρακίσει φοιτητές κατά των ψευδών ειδήσεων. Η συγκυρία είναι η πλέον κατάλληλη. Η ταχύτατη διασπορά της παραπληροφόρησης μέσω των κοινωνικών δικτύων, η επίδραση που είχαν προεκλογικά σε μερίδα της αμερικανικής κοινής γνώμης διαδικτυακές φήμες που εμπνεύστηκαν Σκοπιανοί έφηβοι, αλλά και οι διαρκείς επιθέσεις του Ντόναλντ Τραμπ κατά του Τύπου καθιστούν το ζήτημα πιο επίκαιρο από κάθε άλλη φορά.

«Υπήρχε κάποτε η ιδέα ότι το Ιντερνετ θα “εκδημοκρατίσει” τις ειδήσεις και την ενημέρωση. Πλέον, όμως, βλέπουμε ότι σε κάποιες περιπτώσεις μπορεί να οδηγηθούμε στο απόλυτο χάος και σε σύγχυση. Δεν ξέρεις πλέον τι να πιστέψεις και χρειάζεσαι καθοδήγηση», λέει στην «Κ» ο κ. Στίβενς και παρατηρεί ότι «ακόμη και ορισμένοι πολύ έξυπνοι άνθρωποι πείθονται από παράλογες ειδήσεις στις μέρες μας».

Από το 1999 οι δημοσιογραφικές έρευνες του κ. Στίβενς δημοσιεύονται στην εφημερίδα Washington Post. Υπήρξε τρεις φορές φιναλίστ του βραβείου Πούλιτζερ και τα τελευταία τρία χρόνια διδάσκει στο Πανεπιστήμιο Princeton. Το μάθημά του με τίτλο «Τα ΜΜΕ στην Αμερική: Τι να διαβάζουμε και να πιστεύουμε στην ψηφιακή εποχή», έχει μεταξύ άλλων στόχο να ενισχύσει την κριτική σκέψη των νεαρών αναγνωστών.

Την περασμένη Δευτέρα, ο κ. Στίβενς μίλησε για τα fake news και τους τρόπους αντιμετώπισής τους στο Αθηναϊκό Κέντρο Ερευνών και Μελέτης του Ελληνικού Πολιτισμού του Πανεπιστημίου Princeton. Εκεί τον συνάντησε και η «Κ». «Για τους περισσότερους φοιτητές μου η κριτική ανάγνωση ειδήσεων ήταν κάτι τελείως καινούργιο. Η νέα γενιά πληροφορείται απ’ ό,τι εμφανίζεται στην οθόνη των κινητών τους τηλεφώνων. Διαβάζουν ό,τι βρεθεί στον δρόμο τους. Οταν τους ρωτούσα τι θέματα είχαν διαβάσει πρόσφατα και σε ποιο μέσο, απαντούσαν ότι είχαν ενημερωθεί από το Google news. Δεν είχαν παρατηρήσει την αρχική πηγή, την προέλευση της είδησης», λέει.

Ημερολόγιο ειδήσεων

Η πρώτη κίνησή του ήταν να ζητήσει από τους φοιτητές του να κρατήσουν ένα ημερολόγιο των ειδήσεων που διαβάζουν. «Ηθελα να τους προτρέψω να σκεφτούν πώς τους επηρεάζουν όσα διαβάζουν και να τους γίνει καθημερινή συνήθεια να ελέγχουν το πρωί τι γράφεται στις πραγματικές ειδήσεις», λέει. Επειτα τους εξήγησε ποιοι είναι οι βασικοί πυλώνες που καθιστούν ένα θέμα αξιόπιστο. Οπως λέει, τα ολοκληρωμένα ρεπορτάζ περιλαμβάνουν συχνά άμεση παρατήρηση (ο δημοσιογράφος βρίσκεται στο πεδίο της δράσης), έγγραφα (βασικός κορμός ενός ερευνητικού ρεπορτάζ) και συνεντεύξεις (ιδανικά με επώνυμες πηγές). Σε εξόφθαλμα ψευδείς ειδήσεις, όμως, δεν συναντώνται αυτά τα στοιχεία.

«Εχει επικρατήσει πλέον η άποψη ότι σήμερα παράγονται περισσότερες ψευδείς ειδήσεις. Δεν ξέρω πόσο ακριβές είναι αυτό. Ανέκαθεν υπήρχε παραπληροφόρηση. Ισως να έχει αλλάξει κάτι λόγω του Ιντερνετ», λέει. «Το πρόβλημα είναι ότι οι αναγνώστες προαποφασίζουν τι είναι αληθές και τι ψευδές και έπειτα αναζητούν πληροφορίες που θα ενισχύσουν την προκαθορισμένη θέση τους. Αυτό γίνεται χειρότερο στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης. Ο,τι εμφανίζεται στη ροή ειδήσεων στα social media του κινητού μας μπορεί να είναι τελείως διαφορετικό από οτιδήποτε βλέπει ο διπλανός μας στο δικό του τηλέφωνο».

Τα ΜΜΕ στις ΗΠΑ του Τραμπ

Για τον βετεράνο δημοσιογράφο, ως fake news ορίζονται οι ειδήσεις που είναι παντελώς ψευδείς και έχουν κατασκευαστεί με σκοπό το κέρδος. Σε άλλες περιπτώσεις, όταν ορισμένα μόνο κομμάτια μιας είδησης δεν ευσταθούν, προτιμάται διεθνώς ο όρος «false news», δηλαδή «λανθασμένες ειδήσεις». Στην εποχή, όμως, που ο πρόεδρος των ΗΠΑ Ντόναλντ Τραμπ επιμένει να επιτίθεται κατά όσων δημοσιογράφων δεν συμφωνούν μαζί του και αποκαλεί το CNN «δίκτυο κατασκευασμένων ειδήσεων» ακόμη και αυτοί οι όροι χάνουν το νόημά τους. Ο κ. Στίβενς παρατηρεί ότι στις ΗΠΑ του Τραμπ υπάρχει μεν πιο έντονη έκφραση μίσους προς τους δημοσιογράφους από μερίδα της αμερικανικής κοινωνίας, παράλληλα όμως επισημαίνει ότι παραδοσιακά μέσα όπως οι New York Times και η Washington Post καταγράφουν ρεκόρ συνδρομών ή διαδικτυακής αναγνωσιμότητας.

Το τελευταίο διάστημα όλο και περισσότεροι επιστήμονες από τους τομείς της Πληροφορικής και της Τεχνητής Νοημοσύνης προσπαθούν να αναπτύξουν εφαρμογές κατά της παραπληροφόρησης. Ο κ. Στίβενς λέει ότι είναι καλοδεχούμενη οποιαδήποτε καινοτομία βοηθήσει στο φιλτράρισμα των ειδήσεων. Παρατηρεί, όμως, ότι ακόμη και μια εφαρμογή από μόνη της δεν θα είναι αρκετή. «Μου θυμίζει λίγο το “1984” του Οργουελ, ότι οι υπολογιστές θα μας λένε τι είναι πραγματικό και τι όχι», λέει.

Στο παρελθόν, βλέποντας παράλογες ειδήσεις να αναπαράγονται ως αληθείς από φίλους του στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης θεωρούσε το ζήτημα απλώς φαιδρό. Με τον καιρό, όμως, διαπίστωσε τις συνέπειες. «Θεωρώ ότι οι ψευδείς ειδήσεις είναι επικίνδυνες», λέει στην «Κ». «Κάποιοι άνθρωποι ενημερώνονται αποκλειστικά από ιστοσελίδες που είναι άγνωστες στο ευρύ κοινό και χάνουν την επαφή τους με τον πραγματικό κόσμο. Μπορεί οι ψευδείς ειδήσεις να καθορίσουν τις αποφάσεις τους, ακόμη και τον υποψήφιο που θα επιλέξουν στις εκλογές».

Μάθημα δημοσιογραφίας στην Ελλάδα

Τις τελευταίες εβδομάδες ο Τζο Στίβενς βρίσκεται στην Ελλάδα με μια ολιγομελή ομάδα φοιτητών του, στο πλαίσιο μαθήματος δημοσιογαφίας. Η αποστολή εντάσσεται στις δραστηριότητες του Seeger Center for Hellenic Studies και χρηματοδοτείται από το Princeton και συγκεκριμένα από το Paul Sarbanes Fund for Hellenism and Public Service που εγκαινιάστηκε πρόσφατα προς τιμήν του Πολ Σαρμπάνη, αποφοίτου του ιδίου πανεπιστημίου και πρώην γερουσιαστή με το Δημοκρατικό Κόμμα στις ΗΠΑ. Το fund δημιουργήθηκε με τη συνδρομή ελληνικών ιδρυμάτων, φίλων και αποφοίτων του Princeton.

Είναι η δεύτερη χρονιά που φοιτητές του αμερικανικού πανεπιστημίου επισκέπτονται την Ελλάδα για το ίδιο μάθημα. «Εχουν λίγες εβδομάδες διαθέσιμες σε μια νέα χώρα, δεν μιλούν τη γλώσσα και βλέπουν πόσο δύσκολο είναι και πόσος κόπος χρειάζεται γι' αυτή τη δουλειά», λέει ο κ. Στίβενς. Με πρώτη τους βάση την Αθήνα, οι φοιτητές επισκέφτηκαν τον προσφυγικό καταυλισμό στον Σκαραμαγκά. Αυτές τις ημέρες βρίσκονται στη Λέσβο. «Εχουμε πολύ καλούς και δραστήριους φοιτητές. Είναι σπουδαίο να ανακαλύπτεις ξανά τη δημοσιογραφία μέσα από τα δικά τους μάτια και να βλέπεις πόσο πολύ ενδιαφέρον δείχνουν ακόμη και για την πιο μικρή λεπτομέρεια», λέει ο καθηγητής τους.

Γιάννης Παπαδόπουλος

kathimerini.gr 

Το απέραντο... σκουπιδαριό μιας χρεοκοπημένης και αδιόρθωτης χώρας

Νομοτελειακά τα πράγματα δείχνουν ότι με το συνονθύλευμα της συγκυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ "ξύνουμε" τον... απόπατο της παρακμής. Είναι τα ακριβά... δίδακτρα που έπρεπε να πληρώσουμε για να... αφομοιώσουμε καθολικά το αριστερό αφήγημα και τη νεοκομμουνιστική ιδεολογία (;). Ή για να βάλουμε μυαλό. Αν έχουμε βάλει... Το φανταζόμασταν οι περισσότεροι, αλλά έπρεπε να το ζήσουμε στην πράξη όλοι μαζί. Χέρι-χέρι... Οι... δύσπιστοι που ψήφισαν για να απαλλαγούν από την προηγούμενη... κόλαση πιθανόν να εμφανίζονται ως εξαπατημένοι αλλά σε κάθε περίπτωση φαίνεται να έχουν πάρει το μάθημά τους...

Όσοι προηγήθηκαν του σημερινού αχαρακτήριστου συνονθυλεύματος ακολουθούσαν είτε λίγο είτε πολύ αυτό το αριστερό αφήγημα, με εξαίρεση τις περιόδους των πρώτων ετών της Μεταπολίτευσης, το 1990-93 και κάποιες μικρότερες από το 1996 έως την ημέρα της ελεγχόμενης χρεοκοπίας της χώρας τον Μάιο του 2010. Η χώρα είχε την ευκαιρία είτε το 2013, είτε το 2014, να απαλλαγεί οριστικά από την αυστηρή επιτροπεία και να επιστρέψει στην κανονικότητα. Τώρα, η κανονικότητα αυτή... αναβάλλεται για πάρα πολλά χρόνια και η υπαγωγή στη διεθνή κηδεμονία παρατείνεται θεαματικά και εκκωφαντικά έως το 2062! Όποιος αμφισβητεί αυτά τα νέα δεδομένα είτε δεν έχει επαφή με την πραγματικότητα, είτε η δική του... εικονική πραγματικότητα υπαγορεύεται από τα στοιχεία της ιδιοτέλειας και του βολέματος. Ή, ενδεχομένως και της ανοησίας...

Τα... σκουπίδια των προηγούμενων ημερών ήρθαν για να μας θυμίσουν πάλι την... αηδία της μεταπολίτευσης και της υπέρμετρης ανοχής στο σοσιαλιστικό και αριστερό αφήγημα. Οι θεσμοί υπολειτουργούν, το Κράτος χαρακτηρίζεται από αναξιοπιστία, το Δημόσιο γεμίζει καθημερινά από αμόρφωτους, άχρηστους και αστοιχείωτους... αγωνιστές, η οικονομία πηγαίνει από το κακό στο χειρότερο, η κοινωνία φτωχοποιείται και μεγαλύτερα τμήματά της περιθωριοποιούνται. Όλα αυτά, δεν συνέβησαν από κάποιους... ανάλγητους νεοφιλελεύθερους. Γιατί αν η χώρα είχε δομηθεί πάνω στις σωστές ράγες του φιλελευθερισμού και όχι ενός εκτρωματικού σοσιαλκομμουνισμού με πολιορκητικό κριό το Κράτος, δεν θα είχαμε φτάσει στη σημερινή κατάσταση...

Η επιστροφή στην κανονικότητα με βάση τις σημερινές συνθήκες κρίνεται ως προβληματική, καθώς τόσο οι πολιτικές όσο και τα πρόσωπα εξακολουθούν να είναι... προβληματικά! Οι ιδεοληπτικοί και οι ανόητοι αποτελούν τα βαρίδια τα οποία κρατούν εγκλωβισμένη την ελληνική οικονομία. Για τον λόγο αυτό, επιδεινώνονται σταθερά και οι συνθήκες για την ελληνική κοινωνία. Όταν βαδίζεις χωρίς σχέδιο και οι τύχες της χώρας είναι στα χέρια άχρηστων και επικίνδυνων τύπων, τότε προφανώς δεν μπορούμε να πάμε παραπέρα. Κανείς δεν πρόκειται να μας εμπιστευτεί. Το χειρότερο απ΄ όλα είναι ότι στην παρούσα φάση η διεθνής κοινότητα μάλλον μας... λυπάται. Μοιάζουμε με το απόπαιδο που ξέφυγε από την οικογένεια και τώρα επιδιώκει να επανενταχθεί σε αυτήν, χωρίς ωστόσο να το πιστεύει ή ενδεχομένως να το θέλει απόλυτα...

Θεμελιώδες κεφάλαιο για την επιστροφή στην κανονικότητα αποτελεί η αποκατάσταση της επαφής με την πραγματικότητα. Αυτό όμως προϋποθέτει ρεαλισμό και ανοικτά μυαλά. Κάτι που τουλάχιστον αυτή τη στιγμή δεν φαίνεται να είναι ιδιαιτέρως... αντιληπτό σε πολιτικό επίπεδο. Η κυβερνητική αλλαγή αποτελεί μονόδρομο για τη χώρα η οποία πλέον έχει καταντήσει μια απέραντη... χωματερή χρεοκοπημένων πολιτικών. Ας είμαστε αισιόδοξοι ότι μια χώρα που μέχρι στιγμής φαντάζει για τα... σκουπίδια, μπορεί να ανακάμψει αξιοποιώντας τα... Ωστόσο, για να υπάρξει θετικό αποτέλεσμα πρέπει τουλάχιστον να αποβάλλει τα... τοξικά απόβλητα που την απειλούν πετάγοντάς τα οριστικά εκεί που πρέπει...      

Γεωργιάδης Λουκάς

 marketnews.gr

   

H εποπτεία της Ελλάδας την επόμενη μέρα

Για την περίοδο μετά το τέλος του ελληνικού προγράμματος προετοιμάζονται οι θεσμοί και στο πλαίσιο αυτό εξετάζουν τη δυνατότητα ενός πλαισίου εποπτείας της Ελλάδας, ώστε να διασφαλιστεί η συνέχιση της εφαρμογής των μεταρρυθμίσεων.

Αν και ακόμη δεν έχει ξεκαθαρίσει το τοπίο ως προς τον δρόμο που θα ακολουθήσει η Ελλάδα μετά το πρόγραμμα, έχει αρχίσει η συζήτηση, σε ανεπίσημο προς το παρόν επίπεδο, στις ευρωπαϊκές πρωτεύουσες για το πλαίσιο που θα διέπει τη συνέχεια των σχέσεων Αθήνας-δανειστών μετά τον Αύγουστο του 2018. Η συζήτηση αυτή, όπως αναφέρουν πηγές που γνωρίζουν, διεξάγεται προς το παρόν σε ακαδημαϊκό επίπεδο, προετοιμάζοντας το έδαφος για τους θεσμούς.

Οπως επισημαίνουν πηγές των θεσμών, ο λόγος για τον οποίο διερευνάται η δυνατότητα ενός νέου θεσμικού πλαισίου παρακολούθησης είναι το γεγονός ότι η ελληνική περίπτωση είναι πρωτόγνωρη, καθώς το πρόγραμμα διαρκεί πολλά χρόνια, ώς το 2060 και το ποσό του δανείου τεράστιο. Επομένως, ό,τι ίσχυσε στις άλλες, πρώην μνημονιακές χώρες, ίσως δεν είναι επαρκές για την περίπτωση της Ελλάδας.

Ακόμη τίποτα δεν έχει αποφασιστεί, αλλά συζητούνται πιθανά σενάρια. Ενα από αυτά προβλέπει τη δημιουργία ενός νέου πλαισίου παρακολούθησης, που δεν θα έχει ενδεχομένως ελληνικό ονοματεπώνυμο, αλλά θα φωτογραφίζει την Eλλάδα, στη φάση αυτή τουλάχιστον. Στο μέλλον μπορεί να χρησιμοποιηθεί για άλλη χώρα, εφόσον βρεθεί σε ανάλογη θέση, σημειώνουν οι πηγές.

Το ζητούμενο είναι να διασφαλίζεται η προώθηση μεταρρυθμίσεων, όπως π.χ. η μείωση των «κόκκινων» δανείων, αναφέρεται χαρακτηριστικά.

Μεταξύ των ιδεών που έχουν πέσει στο τραπέζι είναι να συνδέεται η ελάφρυνση του χρέους με την εφαρμογή των μεταρρυθμίσεων. Ετσι, εάν η Ελλάδα δεν εφαρμόζει μεταρρυθμίσεις, δεν θα επωφελείται από τα μέτρα ελάφρυνσης του χρέους. Ειδικότερα, στα μέτρα που θα «περικόπτονται», αναφέρεται από πηγές, ότι θα μπορούσαν να είναι η επιστροφή των κερδών της ΕΚΤ και των κεντρικών τραπεζών της Ευρωζώνης από ελληνικά ομόλογα (SMP, ANFA). Πάντως, αναγνωρίζουν ότι είναι δύσκολο να αξιολογείται η εφαρμογή ή μη μιας μεταρρύθμισης, ιδίως όταν αφορά μη μετρήσιμη παρέμβαση.

Εκτός του παραπάνω μηχανισμού, εφόσον ισχύσει, η Ελλάδα σίγουρα θα διέπεται από τους όρους παρακολούθησης που ισχύουν για τις «μεταπρογραμματικές χώρες» (ανά εξάμηνο), ενώ είναι πιθανό να υπαχθεί σε ένα νέο μνημόνιο σε περίπτωση που η έξοδός της από το ισχύον πρόγραμμα συνοδευθεί από μια νέας μορφής στήριξη για την πρόσβασή της στις αγορές, τη λεγόμενη «ενισχυμένη πιστωτική γραμμή» του ESM (ECCL). Σε αυτή την περίπτωση, οι κανόνες προβλέπουν ανά τρίμηνο παρακολούθηση. Βεβαίως, ο πρωθυπουργός Αλέξης Τσίπρας είπε στο συνέδριο του Economist την περασμένη εβδομάδα ότι η Ελλάδα θα βγει από το μνημόνιο χωρίς να χρειαστεί πιστωτική γραμμή στήριξης.

Ωστόσο, οι θεσμοί πιστεύουν ότι η Ελλάδα θα χρειαστεί οπωσδήποτε μιας μορφής στήριξη από τον ESM με κάποια πιστωτική γραμμή προκειμένου να επιστρέψει στις αγορές. Πιθανολογούν, δε, ότι αυτή θα είναι η ενισχυμένη γραμμή, η ECCL και όχι η απλή «προληπτική γραμμή» (PCCL) που προβλέπει πιο χαλαρή παρακολούθηση αλλά απευθύνεται σε χώρες με καλή οικονομική κατάσταση.

Πολιτικοί παρατηρητές στην Αθήνα εκτιμούσαν την περασμένη εβδομάδα, μετά τις δηλώσεις Τσίπρα, ότι ο πρωθυπουργός ίσως επιχειρήσει εκλογές του χρόνου, με το τέλος του μνημονίου, χωρίς να έχει ζητήσει στήριξη από την ECCL, πετώντας το μπαλάκι στην επόμενη κυβέρνηση.

Εν τω μεταξύ, προτεραιότητα των θεσμών, όπως διαμηνύουν οι πηγές τους, είναι να αναλάβει η κυβέρνηση την «ιδιοκτησία» του προγράμματος. Αυτό είναι το αφήγημα που περιμένουν οι αγορές για να στηρίξουν την έξοδο της Ελλάδας σε αυτές, όπως έγινε και στην περίπτωση της Πορτογαλίας. Σημειώνουν μάλιστα με νόημα ότι τόσο οι θεσμοί όσο και οι αγορές πληροφορούνται την κάθε δήλωση που κάνει κυβερνητικό στέλεχος και την αξιολογούν αναλόγως, ακόμη και αν γίνεται για λόγους εσωτερικής πολιτικής κατανάλωσης.

Οι θεσμοί αναμένεται να επιστρέψουν στην Αθήνα κάποια στιγμή τον Σεπτέμβριο για μια σύντομη επίσκεψη προετοιμασίας της τρίτης αξιολόγησης. Η αξιολόγηση, ωστόσο, δεν πρόκειται να ξεκινήσει πριν από τις γερμανικές εκλογές στις 24 Σεπτεμβρίου. Οι πηγές των θεσμών εκτιμούν ότι ιδανικά αυτή θα τελειώσει τέλος Νοεμβρίου, αλλά ακόμη είναι νωρίς για τέτοιες εκτιμήσεις.   

 kathimerini.gr