Τo ΠΑΣΟΚ και η 3η Σεπτέμβρη στην Υγεία

Του Πάνου Χριστοδούλου

Και μια σύντομη αναφορά στον Ανδρέα, το Κράτος και το Δημόσιο

Η 3η Σεπτέμβρη αποτελεί με τον έναν ή τον άλλο τρόπο σημείο ορόσημο για τον ελληνικό κοινωνικό σχηματισμό. Η αρχική της σημασία ήταν η απόκτηση συντάγματος την περίοδο του Όθωνα το 1843. Το νεοσύστατο τότε Πανελλήνιο Σοσιαλιστικό Κίνημα οικειοποιήθηκε την ημερομηνία αυτή το 1977 εκδίδοντας την διακήρυξη των αρχών του. Τα χρόνια πέρασαν, ο ιστορικός ηγέτης του ΠΑΣΟΚ Ανδρέας Παπανδρέου απεβίωσε και τα μνημόνια έριξαν τη σκιά τους στην Ελλάδα. Λογικό την περίοδο αυτή η νοσταλγία των χρυσών εποχών να γυρίζει πολλούς στο παρελθόν. Και πάλι η 3η Σεπτέμβρη παραμένει ορόσημο: οι Δεξιοί βρίσκουν την ευκαιρία να τις φορτώσουν όλα τα δεινά του ύστερου αστικού κράτους, οι κεντρώοι να την ορίσουν ως ημερομηνία ανασύστασης και πρόσφατα ο ΣΥΡΙΖΑ (ασαφής πλέον ιδεολογικά) να την οικειοποιηθεί με τον  Πρωθυπουργό Αλέξη Τσίπρα να προσπαθεί πλέον να ταυτιστεί με τον Ανδρέα Παπανδρέου.

Το τι ήταν ακριβώς η 3η Σεπτέμβρη πιθανότατα δε χωράει σε λίγες γραμμές, οπότε θα περιοριστεί το άρθρο στην υγεία. Η διακήρυξη για τον τομέα αυτό στο σημείο ζ αναφέρει ως στόχο  “Την κοινωνικοποίηση της υγείας, που συνεπάγεται τη δωρεάν ιατρική, φαρμακευτική και νοσοκομειακή περίθαλψη, την προληπτική υγιεινή για όλους τους Έλληνες, την κατάργηση των ιδιωτικών κλινικών και όλων των προνομίων στην παροχή ιατρικών και νοσοκομειακών υπηρεσιών.” Εκ πρώτης όψεως εξαιρετικά: αναφέρει κοινωνικοποίηση και όχι κρατισμό, αναφέρει κατάργηση ιδιωτικών κλινικών, κλπ. Τι όμως πραγματικά έγινε;

Ο νόμος ορόσημο για την υγεία ήταν ο νόμος Γεννηματά (1397/1983) που συγκρότησε το Εθνικό Σύστημα Υγείας (ΕΣΥ). Ο νόμος αυτός έχει αποκτήσει μυθικές διαστάσεις, κυρίως στο σώμα των υγειονομικών. Το να επιχειρηθεί να απαντηθεί αν είναι καλός ο νόμος είναι εξ αρχής λάθος: το καλός δεν είναι ένα αφηρημένο επίθετο, είναι κυρίως συγκριτικό με τον προηγούμενο, σχετικό με το ποιους ευνοεί και με τους στόχους που είχαν βάλει οι δημιουργοί του και αναφέρθηκαν προηγουμένως. Αρχικά λοιπόν σε σχέση με τα προηγούμενα αποσπασματικά νομοθετήματα ήταν σαφώς καλύτερος, καθώς θεσμοθετούσε ένα συγκροτημένο σύστημα υγείας με σύγχρονους ορισμούς και νομοθεσίες. Παρόλα αυτά ο νόμος άφηνε συνειδητά κενά, κυρίως στο χώρο της πρωτοβάθμιας φροντίδας υγείας, υπέρ των παροχών του ιδιωτικού τομέα. Ο νόμος δημιούργησε ένα νοσοκομιοκεντρικό σύστημα, με τα κέντρων υγείας να περιορίζονται μόνον σε ορισμένες αγροτικές περιοχές. Στο επίπεδο της κοινωνικής ασφάλισης και της οργάνωσης της σύνδεσής της με την υγεία, ακολουθήθηκε μια μίξη του Γερμανικού και Αγγλικού συστήματος, ανάλογα με τον εργασιακό χώρο και το ασφαλιστικό του ταμείο.

Τα παραπάνω μόνο τυχαία δεν έγιναν. Οι φαινομενικές αντιφάσεις τόσο στο επίπεδο της υγείας όσο και της ασφάλισης αντικατοπτρίζουν τις διαφορετικές κοινωνικές τάξεις που επιχειρούσε να συσπειρώσει εκείνη την περίοδο το ΠΑΣΟΚ. Από τη μία στο επίπεδο της ρητορικής και των εξαγγελιών προσπαθούσε να συγκινήσει τα πιο λαϊκά στρώματα (εργατική τάξη και ορισμένους μικροαστούς και αγρότες), ενώ όμως στην πρακτική εφαρμογή έκλεινε το μάτι στην ανερχόμενη μεσαία αστική τάξη. Γι αυτό ακριβώς το λόγο η πρωτοβάθμια φροντίδα υγείας δεν καλύφθηκε πλήρως από το δημόσιο, ώστε να μπορούν να  επωφεληθούν από τα κενά οι ιδιώτες γιατροί και οι φαρμακευτικές εταιρίες. Για τον ίδιο λόγο που δε μπήκε ποτέ χέρι σε όσους έπαιρναν φακελάκια ή προμήθειες στο δημόσιο, το οποίο σε λίγο χρονικό διάστημα λειτουργούσε με όρους ιδιωτικού τομέα. Σε ένα επίπεδο με αυτό τον τρόπο ικανοποιήθηκαν οι βασικές ανάγκες των περισσοτέρων πολιτών, ενώ σε ένα δεύτερο επίπεδο ικανοποιήθηκαν ακόμα περισσότερο οι ανάγκες όσων είχαν πιο υψηλές οικονομικές βλέψεις και κυρίως μερίδας του ιατρικού κλάδου.

Σίγουρα όλα αυτά έμειναν πολύ μακριά από τους στόχους της διακήρυξης καθώς κοινωνικός έλεγχος δε θεσμοθετήθηκε ποτέ, ενώ στη θέση του ιδρύθηκε ένα κρατικίστικο σύστημα υγείας, το οποίο ευνόησε την ύπαρξη του ιδιωτικού τομέα υγείας. Η μόνη απαγόρευση εμφανίσθηκε στο συμπληρωματικό νόμο 1579/1985 ο οποίος απαγόρευσε την χρήση της επωνυμίας ιατρικό κέντρο ή κέντρο υγείας από ιδιώτες. Οι επόμενοι νόμοι των κυβερνήσεων του ΠΑΣΟΚ κατάργησαν το νόμο της κυβέρνησης Μητσοτάκη (2194/94) και εισήγαγαν  τα κέντρα υγείας αστικού τύπου και τον οικογενειακό γιατρό  (2519/1997) χωρίς ποτέ να τον εφαρμόσουν στην πράξη. Εξάλλου και η πλειοψηφία των στρωμάτων που είχαν στηρίξει το ΠΑΣΟΚ το 80 είχαν αλλάξει αρκετά για να ζητούν ριζοσπαστικές αλλαγές, αφήνοντας πίσω το παλιό ορθόδοξο ΠΑΣΟΚ για χάρη του εξυγχρονισμού.

Συμπερασματικά η 3η Σεπτέμβρη στην υγεία δε διέφερε από την 3η Σεπτέμβρη στους υπόλοιπους τομείς: ένα λαϊκίστικο πρόγραμμα που δημιούργησε ένα πλαδαρό κράτος, το οποίο σε μεγάλο βαθμό ταυτίστηκε με το τότε κόμμα εξουσίας του ΠΑΣΟΚ. Στη σύγχρονη εποχή οι νεοφιλελεύθεροι σε μια πρόσφατη ανακοίνωση της ΝΔ ταυτίζουν τον αχαλίνωτο αυτό κρατισμό με το δημόσιο, λέγοντας μάλιστα πως το δημόσιο ευθύνεται που φεύγουν οι νέοι στο εξωτερικό. Ο σύγχρονος δεξιός λαϊκισμός προσπαθεί με αυτό τον τρόπο να χαϊδέψει τα αυτιά της κοινωνικής μερίδας που έχει σιχαθεί το δημόσιο. Μόνο που το πρόβλημα δεν είναι το δημόσιο αλλά ο κρατικίστικος τρόπος διαχείρισης του, χωρίς κανέναν έλεγχο ή αξιολόγηση. Γιατί αν είναι όντως το δημόσιο, θα είχε ενδιαφέρον να παρατηρηθούν οι αντιδράσεις των ίδιων όταν αυτό καταργηθεί. Στην υγεία για παράδειγμα (όπως και σε άλλα πράγματα) πολλά θεωρούνται (πολύ κακώς) δεδομένα που είναι δύσκολο να προβλεφθούν αντιδράσεις στην περίπτωση που έμπαιναν χρεώσεις στη μεταφορά από ασθενοφόρο ή φραγμός με βάση την ασφαλιστική κάλυψη για την είσοδο στα επείγοντα, όπως συμβαίνει σε πιο φιλελεύθερες από την Ελλάδα χώρες.

Από αυτή την άποψη η 3η Σεπτέμβρη, χωρίς καμία διάθεση υπεράσπισης αυτής ή των επιγόνων της, συνέβαλε στο να μην εφαρμοστεί το Θατσερικό μοντέλο στην Ελλάδα εκείνη την περίοδο. Αυτό όμως απέχει πολύ από τις υποσχέσεις για κοινωνική δικαιοσύνη και εθνική ανεξαρτησία. Και γι αυτό το λόγο πολύ σωστά έπραξε ο Ανδρέας Παπανδρέου και συνέδεσε τη διακήρυξη του με την 3η Σεπτέμβρη, μια ημερομηνία που οι Έλληνες έλαβαν ένα σύνταγμα που δεν εφαρμόστηκε ποτέ για όλους. Όπως πολύ εύστοχα αναφέρεται στο θεατρικό έργο Το μεγάλο μας τσίρκο (https://youtu.be/l869XshiWS0)  στο διάλογο μεταξύ των προστάτιδων δυνάμεων ο καλύτερος τρόπος να μην έχουν σύνταγμα είναι να πιστέψουν ότι έχουν ενώ δεν έχουν. Γιατί η ιστορία δε γράφεται με διακηρύξεις.  

nostimonimar.gr

O αντικομμουνισμός είναι φασισμός

Του Περικλή Κοροβέση

Με αφορμή την εσθονική φιέστα και την ταύτιση ναζισμού και κομμουνισμού γράφτηκαν πολλά. Εγώ θα σταθώ σε μια εύστοχη τοποθέτηση του καλού φίλου και συναδέλφου Δ. Ψαρρά («Εφ.Συν.» 24.8.17).

Η αντικομμουνιστική παράτα της εσθονικής προεδρίας στηρίχτηκε σε ένα ψήφισμα του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου του 2009, όπου δεν γίνεται ταύτιση ναζισμού και κομμουνισμού, αλλά παραλληλισμός ναζισμού και σταλινισμού και όχι κομμουνισμού. Οι πολιτικές ή θρησκευτικές κινήσεις, κόμματα ή καθεστώτα δεν κρίνονται από το όνομά τους, αλλά από την πρακτική τους. Να δώσουμε μερικά παραδείγματα. Η Ιερά Εξέταση εξέφραζε τον χριστιανισμό;

Το «Ισλαμικό κράτος» είναι ερμηνεία του Κορανίου; Ο Μαρξ είχε σχέση με τον Πολ Ποτ της Καμπότζης; Και να προχωρήσουμε στις πολύπαθες λέξεις: κομμουνισμός ή σοσιαλισμός έχουν κανένα νόημα αποσαφηνισμένο ή πρόκειται για ακατοίκητες λέξεις, όπως υποστηρίζει ο Γ. Καλιόρης; Οποιος θέλει τις χρησιμοποιεί όπως του αρέσει. Και δεν υπάρχει κοπιράιτ.

Λέμε εν γένει φασισμός. Για τους πολιτικούς επιστήμονες και κοινωνιολόγους, δεν αρκεί αυτή η λέξη για να αναλυθούν όλα τα ολοκληρωτικά καθεστώτα. Τα εξετάζουν χωριστά και ένα ένα. Αλλο ο φασισμός του Μουσολίνι και άλλο ο ναζισμός του Χίτλερ. Το ίδιο ισχύει για τον Φράνκο ή τον Σαλαζάρ. Ή ακόμα για τους δικούς μας δικτάτορες Μεταξά και Παπαδόπουλο.

Μπορεί να έχουν κοινά χαρακτηριστικά και ίδιες ρίζες, εν προκειμένω τον καπιταλισμό που υπηρετούν, αλλά υπάρχουν και διαφορές που αν δεν εντοπιστούν χάνουν τη σημασία τους οι πολιτικές και οι κοινωνικές επιστήμες.

Και αυτό μπορεί να οδηγήσει σε πλήρη σύγχυση σαν αυτή του υπουργού Δικαιοσύνης της Εσθονίας, που υποστηρίζει πως δεν υπάρχει διαφορά μεταξύ ναζισμού, φασισμού και κομμουνισμού («Εφ.Συν.» 31.8.17). Και αυτός ο αχταρμάς δεν είναι αθώος. Είναι μια θεωρία ολοκληρωτισμού, στρέφεται εναντίον της κοινωνίας ή του κοινού αγαθού της κλασικής αθηναϊκής δημοκρατίας.

Και εδώ ας κάνουμε μια μικρή αναφορά στον αντικομμουνισμό του Ψυχρού Πολέμου. Κατά την άποψή μου, η ΕΣΣΔ ουδέποτε απείλησε τη Δύση. Και αυτό φάνηκε καθαρά με το δόγμα της ειρηνικής συνύπαρξης επί Χρουστσόφ. Αυτό που απειλούσε τη Δύση ήταν τα ίδια τα κινήματα της κάθε χώρας και τα ισχυρά κομμουνιστικά κόμματα, ιδίως Ιταλίας και Γαλλίας.

Αυτός ήταν ο βασικός στόχος του αντικομμουνισμού. Και πράγματι στην πορεία του χρόνου οι καπιταλιστές τα κατάφεραν μια χαρά. Σε αυτό βέβαια συνέβαλε αποφασιστικά και η κατάρρευση του ανατολικού μπλοκ. Η Κίνα δηλώνει πως είναι κομμουνιστική, υπάρχει μόνο ένα κόμμα που διοικεί αυτή την αχανή χώρα με έναν ολοκληρωτικό τρόπο.

Γιατί δεν έχουμε εδώ έναν νέο ψυχρό πόλεμο, αλλά έχουμε επενδύσεις; Ο καπιταλισμός διαθέτει μόνο μία ιδεολογία. Αυτήν του κέρδους και αδιαφορεί για το πολιτικό καθεστώς, φτάνει αυτό να είναι στην υπηρεσία του. Ας μην αρχίσουμε τώρα να μετράμε δικτατορίες που ουδέποτε ενόχλησαν τον «Ελεύθερο Κόσμο».

Και εδώ είναι ιδιαίτερα διαφωτιστική η μελέτη του Κώστα Λουλουδάκη/Ιουλιανού «Από το Τρίτο Ράιχ στην Ευρωπαϊκή Ενωση» (Εδόσεις «KΨΜ»). Αν θέλουμε να βρούμε τις ρίζες της σημερινής Ε.Ε., αυτές δεν βρίσκονται στον Διαφωτισμό, αλλά στη χιτλερική Γερμανία. Ο πρώτος πρόεδρος της Επιτροπής της Ευρωπαϊκής Οικονομικής Κοινότητας ήταν ο νομικός Βάλτερ Χάλσταϊν.

Ο κύριος αυτός, με πλούσιο ναζιστικό παρελθόν, είχε ήδη επεξεργαστεί από το 1943 σχέδια για μια Ευρωπαϊκή Συνομοσπονδία που, όπως λέει ο Λουλουδάκης, «θα είχε κοινή εργατική πολιτική, κοινό νόμισμα, κοινές περιφερειακές αρχές, κοινές οικονομικές και εμπορικές συμφωνίες, με κοινή κεντρική τράπεζα, στο Βερολίνο».

Οι χώρες που προτάθηκε να ενταχθούν στη ναζιστική συνομοσπονδία ήταν η Ιταλία, η Γαλλία, η Δανία, η Νορβηγία, η Φινλανδία, η Σλοβακία, η Ουγγαρία, η Βουλγαρία, η Ρουμανία, η Κροατία, η Σερβία, η Ελλάδα και η Ισπανία. Το ίδιο σχέδιο επανήλθε τροποποιημένο για την ΕΟΚ. Να μην κάνουμε και παραπάνω κόπο.

Αυτό που επισημαίνει ο συγγραφέας με πολύ καλά τεκμηριωμένα στοιχεία, και σε αυτό συμπίπτει και με άλλους ερευνητές, ήταν η ταχύτατη ανακύκλωση του χιτλερικού μηχανισμού από την τότε Δυτική Γερμανία. Το άσυλο που προσέφερε το Βατικανό σε εγκληματίες πολέμου. Το ξέπλυμα των ναζί εγκεφάλων από τον αμερικανικό στρατό που τους φυγάδευσε στις ΗΠΑ. Να σημειώσουμε ακόμα πως όλες οι υποθέσεις των εγκληματιών πολέμου που εκκρεμούσαν, μπήκαν οριστικά στο αρχείο. Και έτσι η ανώτερη φυλή διασώθηκε.

Αλλά δεν ήταν μόνο ο Χίτλερ που πίστευε στις ανώτερες φυλές. Την ίδια άποψη είχε και ο Τσόρτσιλ, αν και το διατύπωνε διαφορετικά: «Τα έθνη εκείνα που ομιλούν την αγγλική ως έθνη μοναδικά παγκοσμίως αυτεξούσια, υποχρεωτικά θα είναι και οι κυρίαρχοι πάνω σε άλλα έθνη του κόσμου».

Επιπλέον ήταν και θαυμαστής του Μουσολίνι: «Αν ήμουν Ιταλός, θα ήμουν με όλη μου την καρδιά μαζί σας, από την αρχή μέχρι το τέλος». Ισως να μην ήξερε πως στην Ιταλία δεν μιλούσαν αγγλικά. Αλλά και οι μεγάλοι έχουν τις αντιφάσεις τους.

efsyn.gr

Το 25% των ανθρώπων του πλανήτη «απλώς τα βγάζει πέρα»

Ένας στους τέσσερις ανθρώπους (25%) σε ολόκληρο τον κόσμο καταφέρνει απλώς «να τα βγάζει πέρα» οικονομικά και αυτή η κατηγορία είναι ιδιαίτερα ευάλωτη σε πιθανές μελλοντικές οικονομικές αναταράξεις αποκαλύπτει η πιο πρόσφατη έκδοση της μελέτης της HSBC «Η δύναμη της προστασίας», με τίτλο «Αντιμετωπίζοντας το μέλλον».

Η μελέτη εξετάζει τα επίπεδα «οικονομικής ασφάλειας» σε 13 χώρες και τη σημασία του σχεδιασμού και της προετοιμασίας για την εξασφάλιση ενός καλύτερου οικονομικού μέλλοντος. Η Αργεντινή (34%) και η Γαλλία (32%) είναι οι χώρες με το μεγαλύτερο ποσοστό εκείνων που υποστηρίζουν ότι απλώς διαχειρίζονται τα καθημερινά οικονομικά τους αλλά δεν μπορούν να κάνουν όλα όσα θα ήθελαν.

Το μεγάλο χάσμα

Υπάρχει χάσμα στο επίπεδο αισιοδοξίας μεταξύ όσων ανήκουν στην κατηγορία «απλώς τα βγάζω πέρα» και όσων διαχειρίζονται αποτελεσματικά τα οικονομικά τους. Σχεδόν το ένα τέταρτο (22%) όσων ανήκουν στην πρώτη ομάδα αναμένουν ότι η οικονομική τους κατάσταση θα επιδεινωθεί τα επόμενα τρία χρόνια, σε σύγκριση με το αντίστοιχο ποσοστό (6%) όσων ανήκουν στη δεύτερη κατηγορία.

Όσοι «απλώς τα βγάζουν πέρα» δυσκολεύονται να ιεραρχήσουν τις διαφορετικές προτεραιότητες. Μόνο το 43% δηλώνει ότι είναι σε θέση να εξισορροπήσει όλες τις υποχρεώσεις του, σε σύγκριση με το 78% εκείνων που ανήκουν στην ομάδα όσων διαχειρίζονται αποτελεσματικά τα οικονομικά τους. Αντίστοιχα, 54% αισθάνονται άγχος για το μέλλον, σε σύγκριση με το 38% εκείνων που διαχειρίζονται αποτελεσματικά τα οικονομικά τους.

Επιπλέον, το 54% των ερωτηθέντων παρέχει τακτική οικονομική υποστήριξη σε γονείς ή ενήλικα παιδιά και το 51% αναβάλλει τις δικές του φιλοδοξίες για να το καταφέρει. Πάνω από το ένα τέταρτο (26%) των ερωτηθέντων υποστηρίζουν ότι το γεγονός αυτό τους κάνει να νιώθουν οικονομικά «στραγγισμένοι» και το 24% αναγκάστηκαν να χρησιμοποιήσουν χρήματα από τις αποταμιεύσεις ή τις επενδύσεις τους για να υποστηρίξουν γονείς ή ενήλικα παιδιά.

Η ανεργία ή η αισθητή αύξηση του κόστους ζωής αξιολογούνται από αυτούς που ανήκουν στην κατηγορία «απλώς τα βγάζω πέρα» ως οι μεγαλύτερες απειλές για την οικονομική τους ασφάλεια (38%).    

                                                      

Οικονομική υγεία

Το να έχουν αρκετά χρήματα για να φροντίσουν την υγεία της οικογένειάς τους είναι η βασική προτεραιότητα για αυτούς που δηλώνουν ότι «απλώς τα βγάζουν πέρα», με το 43% να το χαρακτηρίζει ως την πιο σημαντική παράμετρο της οικονομικής τους ασφάλειας.

Περισσότεροι από τρεις στους δέκα (31%) όσων ανήκουν στην κατηγορία που «απλώς τα βγάζουν πέρα» λένε ότι αν παρουσιάσουν μια μακροχρόνια ασθένεια ή αναπηρία, η οικογένειά τους δεν θα μπορέσει να αντεπεξέλθει οικονομικά. Το αντίστοιχο ποσοστό για αυτούς που ανήκουν στην ομάδα που διαχειρίζονται καλά τα οικονομικά τους είναι μόλις 15%.

Ωστόσο, μόνο το 22% της κατηγορίας «απλώς τα βγάζω πέρα» έχουν ασφάλιση που θα μπορούσε να καλύψει ένα εφάπαξ ποσό σε περίπτωση που διαγιγνώσκονταν με σοβαρή πάθηση όπως ο καρκίνος, σε σύγκριση με το 39% αυτών που διαχειρίζονται αποτελεσματικά τα οικονομικά τους. Μόλις πάνω από τρεις στους δέκα (31%) της πρώτης κατηγορίας έχουν ιδιωτική ιατρική ασφάλιση και περισσότεροι από ένας στους τέσσερις (27%) έχουν ασφαλιστική κάλυψη ζωής (σε σύγκριση με το 50% και το 45% μεταξύ αυτών που διαχειρίζονται αποτελεσματικά τα οικονομικά τους).

Η δύναμη του σχεδιασμού

Ποσοστό μεγαλύτερο του ενός στους τρεις συμμετέχοντες στην έρευνα που ανήκουν στην κατηγορία «απλώς τα βγάζω πέρα» δεν συζήτησαν ποτέ με κανέναν για τη μακροπρόθεσμη εξέλιξη της οικονομικής τους κατάστασης σε περίπτωση που τους συνέβαινε κάτι.

Σχολιάζοντας τα ευρήματα της έρευνας ο κ. Στέλιος Πιρπινιάς, Επικεφαλής Retail Banking & Wealth Management και Μarketing της HSBC Ελλάδας, δήλωσε: «Η έρευνα αποκαλύπτει πέρα από το αίσθημα της ανασφάλειας για το μέλλον και τη σημασία του οικονομικού σχεδιασμού που είναι απαραίτητος για να αντιμετωπιστούν οποιαδήποτε αναπάντεχα γεγονότα. Στην Ελλάδα, όπου λόγω της παρατεταμένης οικονομικής κρίσης, οι προκλήσεις είναι ακόμα μεγαλύτερες αντίστοιχα και ο προγραμματισμός είναι ακόμα σημαντικότερος. Οι Προσωπικοί Συνεργάτες της HSBC, με την υποστήριξη ειδικών από ολόκληρο τον κόσμο, παρέχουν στους πελάτες μας εξατομικευμένο επενδυτικό και χρηματοοικονομικό σχεδιασμό αλλά και πρόσβαση σε ποικιλία ασφαλιστικών και συνταξιοδοτικών προϊόντων».

Με βάση τα ευρήματα της έρευνας, η HSBC επεσήμανε τέσσερα πρακτικά βήματα που μπορούν να βοηθήσουν τους ανθρώπους να προετοιμάσουν την οικογένειά τους για το μέλλον:

1.       Εντοπίστε τις προτεραιότητές σας

Σκεφτείτε τις προτεραιότητές σας στη ζωή. Βεβαιωθείτε ότι διαθέτετε οικονομικό πλάνο που καλύπτει τόσο τις δικές σας ανάγκες όσο και εκείνες της οικογένειάς σας. Μην παραμελείτε τις δικές σας φιλοδοξίες όταν σχεδιάζετε για το μέλλον.

2.       Αξιολογήστε τα οικονομικά σας

Εξετάστε πόσο οικονομικά ασφαλείς αισθάνεστε. Σκεφτείτε αν οποιαδήποτε οικονομική βοήθεια παρέχετε σε άλλους ενδέχεται να αυξηθεί ή να μειωθεί στο μέλλον και εάν θα χρειαστεί να επανακαταρτίσετε το οικονομικό σας σχέδιο.

3.       Προγραμματίστε για ολόκληρη την οικογένεια

Τα απροσδόκητα γεγονότα μπορεί να έχουν αντίκτυπο σε ολόκληρη την οικογένεια. Έχετε αυτό κατά νου όταν εξετάζετε εάν έχετε επαρκή οικονομική προστασία.

4.       Μιλήστε για το μέλλον

Βρείτε χρόνο για να μιλήσετε στην οικογένειά σας για το μέλλον. Συζητήστε για το τι θα μπορούσε να τους συμβεί εάν προκύψει κάποιο γεγονός που αλλάζει τη ζωή τους και για το τι οικονομικές δικλείδες ασφαλείας έχετε στη διάθεσή σας. Εάν θέλετε βοήθεια, αναζητήστε υποστήριξη επαγγελματία.

Η Ελλάδα ανάμεσα στις χειρότερες χώρες στον κόσμο για εργασία

«Πάτο» πιάνει η Ελλάδα στη λίστα με τις χώρες που θεωρούνται οι καλύτερες για να εργαστεί κανείς και να κάνει οικογένεια αλλά και αυτές που κάνουν τους ξένους να νιώθουν ευπρόσδεκτοι, έχοντας δεχτεί ισχυρό πλήγμα από την οικονομική κρίση.

Σύμφωνα με σχετική έρευνα, η Ελλάδα είναι η χειρότερη χώρα στον κόσμο σε ό,τι αφορά την ασφάλεια εργασίας. Όπως αναφέρεται σε έρευνα που πραγματοποιήθηκε σε 13.000 εκπατρισμένους από 166 χώρες, το Μπαχρέιν είναι η καλύτερη χώρα για το 2017, ξεπερνώντας τις υπόλοιπες χώρες του Κόλπου αλλά και χώρες που θεωρούνται ότι προσελκύουν «ξενιτεμένους», όπως οι ΗΠΑ και η Μ. Βρετανία.

Η έρευνα Expat Insider Survey που διενεργείται κάθε χρόνο από το InterNations, ένα δίκτυο 2,8 εκπατρισμένων με έδρα το Μόναχο. Στόχος της έρευνας είναι να καταγράψει τις απόψεις εκατομμυρίων στελεχών, εξειδικευμένων εργαζόμενων, φοιτητών και συνταξιούχων που ζουν σε άλλη χώρα από αυτή που μεγάλωσαν.

Η κορυφαία δεκάδα αποτελείται από το Μπαχρέιν, την Κόστα Ρίκα, το Μεξικό, την Ταϊβάν, την Πορτογαλία, τη Νέα Ζηλανδία, τη Μάλτα, την Κολομβία, τη Σιγκαπούρη και την Ισπανία. Την Ελλάδα πλαισιώνουν στη χειρότερη δεκάδα οι: Κουβέιτ, Νιγηρία, Βραζιλία, Σαουδική Αραβία, Ιταλία, Ουκρανία, Κατάρ, Ινδία και Τουρκία.

Οι βασικές κατηγορίες στις οποίες συναγωνίζονται οι χώρες είναι οι ακόλουθες: Επιλογές αναψυχής, μετακινήσεις, υγεία και ευημερία, ασφάλεια, φιλική συμπεριφορά, ευκολία στο να κάνεις φίλους, ισορροπία μεταξύ εργασίας-προσωπικής ζωής, ασφάλεια εργασίας και κόστος ζωής. Στην κατηγορία «ασφάλεια εργασίας» η Ελλάδα καταλαμβάνει την τελευταία θέση.

Σύμφωνα με τις εκτιμήσεις της εταιρείας μελετών Finaccord, υπάρχουν 50 εκατομμύρια εκπατρισμένοι παγκοσμίως, αριθμός που αναμένεται να αυξηθεί στα 60 εκατομμύρια τα επόμενα 5 χρόνια. Τα άτομα αυτά συχνά επιλέγουν στο που θα ζήσουν και οι απόψεις τους έχουν μεγάλη σημασία για χώρες που θέλουν να προσελκύσουν ταλαντούχους και εύπορους ανθρώπους.

«Οι ΗΠΑ δείχνουν να έχουν χάσει μέρος από τη λάμψη τους μετά από έναν χρόνο πολιτικής μεταβλητότητας, δήλωσε ο Malte Zeeck, ιδρυτής και διευθύνων σύμβουλος του InterNations. Μόλις το 36% των εκπατρισμένων έχουν θετική άποψη για την πολιτική σταθερότητα της Αμερικής, έναντι 68% στην περσινή έρευνα. 

Η Ιονία οδός, η οδός Μαξίμου και η επιστολή Ομπάμα

Αν θέλει να δει κανείς τη βασικότερη ίσως αιτία που η Ελλάδα είναι μια τριτοκοσμική χώρα δεν έχει παρά να συγκρίνει τη συμπεριφορά Τσίπρα (και όχι μόνο) απέναντι στους πολιτικούς προκατόχους, που του κληροδότησαν την Ιονία οδό και τη διαχείριση της χώρας, με τη συμπεριφορά Ομπάμα στον Τραμπ μέσα από την επιστολή που του άφησε πριν αποχωρήσει από τον Λευκό Οίκο, και την οποία αποκάλυψε το CNN.

Ο κ Τσίπρας εγκαινίασε χτές για δεύτερη φορά την Ιονία, παρουσιάζοντας το έργο σαν δικό του, χωρίς να μπεί στον κόπο να προσκαλέσει εκείνους από τις προηγούμενες κυβερνήσεις που ολοκλήρωσαν το 75%, αφήνοντας γι αυτόν το τελευταίο 25%.

Επιπλέον, και ενώ ο ίδιος είναι υπεύθυνος για την πάνω από ένα χρόνο καθυστέρηση με την ακυβερνησία του 2015 και με την αντίστοιχη πληρωμή μισού δις επιπλέον στους εργολάβους γι αυτή την καθυστέρηση, κατηγόρησε τις προηγούμενες κυβερνήσεις για καθυστερήσεις και διαπλοκή με τους ίδιους κατασκευαστές που αυτός χρυσοπλήρωσε!!

Σε αντίθεση μ αυτή την Ελλάδα που τρώει τις σάρκες της λες και οι κυβερνήτες της δεν έχουν να συνεχίσουν το έργο των προηγούμενων, αλλά να το καταστρέψουν, καταστρέφοντας τους πολίτες στην πραγματικότητα με τις διαρκείς παλινωδίες και τους εγωπαθείς πειραματισμούς, ο Μπαράκ Ομπάμα έγραψε μια χειρόγραφη επιστολή προς τον Ντόναλντ Τραμπ, την έβαλε σε έναν φάκελο στο Οβαλ γραφείο και με κεφαλαία γράμματα απευθύνθηκε στον «αξιότιμο κύριο πρόεδρο».

Κι όποιος πιστεύει ότι δεν χωρίζει ιδεολογική και πολιτική άβυσσος τους δύο Αμερικάνους, δεν έχει παρά να ξαναδεί το μένος που κυριαρχούσε στις δηλώσεις τους όσο ο ένας υπερασπιζόταν τη Χίλαρι και ο άλλος καταφερόταν κατά του «σάπιου συστήματος του κατεστημένου», στο οποίο συμπεριλάμβανε και τον τότε πρόεδρο.

Το περιεχόμενο αυτής της επιστολής φέρνει στο φως της δημοσιότητας το CNN, που εξασφάλισε αντίγραφό της.

Γράφει στην επιστολή ο Ομπάμα:

«Αξιότιμε κύριε Πρόεδρε,

Συγχαρητήρια για την αξιοσημείωτη προεκλογική εκστρατεία σας. Εκατομμύρια άνθρωποι έχουν εναποθέσει τις ελπίδες τους σε εσάς και όλοι μας, ανεξαρτήτως κόμματος, ελπίζουμε για αυξημένη ευημερία και ασφάλεια κατά τη διάρκεια της θητείας σας. Αυτό είναι ένα μοναδικό αξίωμα, χωρίς σαφές σχέδιο επιτυχίας, οπότε δεν γνωρίζω αν κάποια συμβουλή από μένα θα είναι ιδιαίτερα χρήσιμη. Ωστόσο, επιτρέψτε μου να σας προσφέρω λίγες σκέψεις από τα τελευταία 8 χρόνια.

Κατ' αρχάς, είμαστε και οι δύο ευλογημένοι, με διαφορετικούς τρόπους, με πολύ μεγάλη τύχη. Δεν είναι όλοι τόσο τυχεροί. Εναπόκειται σε εμάς να κάνουμε ό,τι μπορούμε για να οικοδομήσουμε περισσότερες σκάλες επιτυχίας για κάθε παιδί και οικογένεια που είναι πρόθυμη να εργαστεί σκληρά.

Δεύτερον, η αμερικανική ηγεσία σε αυτόν τον κόσμο είναι πραγματικά απαραίτητη. Εξαρτάται από εμάς, μέσω δράσης και παραδειγμάτων, να στηρίξουμε τη διεθνή τάξη, που επεκτείνεται σταθερά από το τέλος του Ψυχρού Πολέμου και από την οποία εξαρτάται τόσο ο δικός μας πλούτος όσο και η ασφάλειά μας.

Τρίτον, είμαστε απλώς προσωρινοί κάτοικοι αυτού του γραφείου. Αυτό μας καθιστά θεματοφύλακες των δημοκρατικών θεσμών και παραδόσεων -όπως το κράτος δικαίου, ο διαχωρισμός των εξουσιών, η ίση προστασία και οι ελευθερίες των πολιτών- για τις οποίες οι πρόγονοί μας πολέμησαν και μάτωσαν. Ανεξάρτητα από τα πάνω-κάτω της πολιτικής, εναπόκειται σε εμάς να αφήσουμε αυτά τις λειτουργίες της Δημοκρατίας μας τουλάχιστον τόσο ισχυρές όσο τις βρήκαμε.

Και τέλος, αφιερώστε χρόνο -μέσα στη βιασύνη των γεγονότων και των ευθυνών- για τους φίλους και την οικογένεια. Θα σας βοηθήσουν εν μέσω των αναπόφευκτων, δύσκολων μονοπατιών.

Η Μισέλ κι εγώ ευχόμαστε σε εσάς και στη Μελάνια τα καλύτερα, καθώς ξεκινάτε αυτή τη μεγάλη περιπέτεια. Θέλω να γνωρίζετε ότι είμαστε έτοιμοι να σας βοηθήσουμε με οποιονδήποτε τρόπο μπορούμε.

Καλή τύχη και καλή επιτυχία

Μπαράκ Ομπάμα»

Δεν θα κρίνουμε το πολιτικό περιεχόμενο της επιστολής, που μαρτυρά πολλά. Αλλά, το περιεχόμενο της ευθύνης που μεταφέρει ένας πολιτικός στον διάδοχό του.

«Ήταν πραγματικά πολύ ευγενικό εκ μέρους του», είχε πει ο Τραμπ, προσθέτοντας ότι δεν θα αποκαλύψει το περιεχόμενό της επιστολής.

Κι αυτή δεν ήταν μια μοναδική περίπτωση. Είθισται να αφήνει ο προηγούμενος πρόεδρος στον επόμενο μια επιστολή. Ιδιαίτερη αίσθηση είχε κάνει εκείνη που άφησε στον Κλίντον ο Μπους ο πρεσβύτερος, που στην προεκλογική περίοδο είχε λούσει τον αντίπαλό του με μύρια όσα χαρακτηριστικά για τη νεότητά του και τους ελευθέριους τρόπους του. Έγραψε ο σκληρός αυτός Ρεπουμπλικάνος για τον Δημοκρατικό νέο πρόεδρο:

«Η επιτυχία σας είναι η επιτυχία της χώρας σας. Σας στηρίζω απόλυτα». Και  πρόσθετε: «Θα υπάρξουν πολύ δύσκολες στιγμές. Μην επιτρέψετε στους επικριτές σας να σας αποθαρρύνουν και να σας αναγκάσουν να παρεκκλίνετε από την πορεία σας».

Εδώ, στην Ελλάδα, ένας πρωθυπουργός δεν παραδίδει στον άλλον ή παραδίδει με μισή καρδιά και με υπονοούμενα. Και καθένας που ανεβαίνει στην εξουσία παριστάνει τον αυτόφωτο, λες και δεν γεννήθηκε πάνω ή μέσα από τα έργα των προηγούμενων. Ακόμα και μπολιασμένος από τις αντιθέσεις τους.

Ακόμα χειρότερο, εδώ, μέσα από τη νοοτροπία που σπέρνουν οι ηγέτες και οι ηγετίσκοι, δεν υπάρχει μια χώρα που πρέπει να υπηρετηθεί με ό,τι περιλαμβάνει αυτή, από λαό μέχρι συμφέροντα! Υπάρχει ένα κόμμα, μια ιδεολογία, κάτι σαν πολιτική συμμορία που πρέπει να υπηρετηθεί και να επικρατήσει. Πάνω απ’ όλα τα άλλα.

Μόνο στην Ελλάδα και σε τριτοκοσμικές επαρχίες οι πρωθυπουργοί κόβουν ακόμα κορδέλες σε περιβάλλον εμφυλιοπολεμικής ασυνέχειας. Τους αρέσουν οι κορδέλες. Γιατί πουλάνε φύκια για μεταξωτές.

Γ. Παπαδόπουλος- Τετράδης

liberal.gr 

Καραμανλής και Ανδρέας θα βουλιάξουν τον Τσίπρα…

Οι καραμανλικοί και οι παπανδρεϊκοί ψηφοφόροι έχουν νιώσει στο πετσί τους τη σημερινή διακυβέρνηση. Και ο Τσίπρας δεν πρόκειται να διασωθεί ακόμα κι αν βάλει τον Καμμένο να φωνάξει «μαζί σου Ανδρέα για μια Ελλάδα νέα»

Του Γιώργου Καρελιά

Στο κυβερνητικό επιτελείο (πρέπει να) έχουν χάσει τη μπάλα. Διότι δεν έχουν καταλάβει ότι είναι άλλο πράγμα να ζητάς «βοήθεια» από ιστορικούς ηγέτες αντίπαλων παρατάξεων για να κατακτήσεις της εξουσία και άλλο για να την διατηρήσεις. Το πρώτο είναι εύκολα επιτεύξιμο, έχει ξαναγίνει. Το δεύτερο σχεδόν αδύνατο.

Στα χρόνια του αντιπολιτευτικού του οίστρου ο Αλέξης Τσίπρας έκανε τα πάντα. Την ίδια στιγμή που απαξίωνε συνολικά τη Μεταπολίτευση και λοιδορούσε τα δύο βασικά κόμματα που την εξέφρασαν(ΠΑΣΟΚ  και ΝΔ), δεν δίσταζε να εξυμνεί τους ιδρυτές τους. Ας θυμηθούμε:

-Την ώρα που κυβερνούσε το κόμμα, το οποίο ίδρυσε ο Καραμανλής (ο παλιός) και ο Τσίπρας αποκαλούσε την τότε ηγεσία του (Αντώνης Σαμαράς) «υποχείριο των ξένων και δήμιο του ελληνικού λαού», δεν δίσταζε (ο Τσίπρας) να πηγαίνει σε εκδηλώσεις μνήμης και να εξυμνείτον Καραμανλή (τον θείο – με τον ανιψιό είχε φανερή πολιτική κολεγιά). Ηξερε πολύ καλά ότι ένα μέρος των παραδοσιακών ψηφοφόρων της ΝΔ (καραμανλικοί) μπορεί να έφταναν στο σημείο να ψηφίσουν ως και την (δική του) αριστερά. Όπως και έγινε στις εκλογές του 2015.

-Την ώρα που ο Τσίπρας χαρακτήριζε το κόμμα, το οποίο ίδρυσε ο Ανδρέας Παπανδρέου, «ολετήρα της Μεταπολίτευσης», δεν δίσταζε να εξυμνεί τον ίδιο (εδώ). Ηξερε πολύ καλά ότι ήταν ο μόνος τρόπος για να τραβήξει τους ψηφοφόρους του και να πάρει την εξουσία. Όπως και έγινε στις εκλογές του 2015.

Ηταν η εποχή που τα κόλπα αυτά έπιαναν. Για πολλούς λόγους, που δεν χρειάζονται ανάλυση. Ο Τσίπρας εμφανιζόταν (εκτός από αριστερός που θα συνέτριβε την Μέρκελ και τον Σόιμπλε) πότε «καραμανλικός» και πότε «ανδρεϊκός». Τότε δεν μπορούσε (ή και δεν ήθελε) να καταλάβει μερικά απλά πράγματα (εδώ) κι έτσι η εξαπάτηση και οι αυταπάτες πήγαιναν σύννεφο. Το (πολύ) πόπολο τσίμπησε, η εξουσία ήρθε, ο Τσίπρας και οι συν αυτώ αριστεροί άρχισαν να συγκυβερνούν με καραμανλικούς και παπανδρεϊκούς.

Όμως, όλα τα καλά έχουν ένα τέλος. Ηρθαν το αριστερό Μνημόνιο, ο αριστερός ΕΝΦΙΑ, τα αριστερά μαχαίρια σε μισθούς και συντάξεις, η αριστερή γενιά (όχι των 700 πλέον, αλλά) των 400 ευρώ και πάει λέγοντας. Τι να σου κάνουν ο Καραμανλής και ο Ανδρέας; Και από τον τάφο τους να σηκωθούν δεν μπορούν να σώσουν τον Τσίπρα.

Μέσα στην παραζάλη τους, ο ίδιος και οι περί αυτόν (φαίνεται να) πιστεύουν το αντίθετο. Αλλιώς, γιατί να γράψει ο Τσίπρας μερικές χιλιάδες λέξεις για να εξυμνήσει (πάλι) τον Ανδρέα; Είναι και ο φόβος από όσα πάνε να γίνουν στο χώρο που κάποτε ένωσε ο Ανδρέας (εδώ) και, αν γίνουν, ο Τσίπρας δεν πρόκειται να διασωθεί ακόμα κι αν βάλει τον Καμμένο να φωνάξει «μαζί σου Ανδρέα για μια Ελλάδα νέα»!

Εν κατακλείδι, η τρικυμία που επικρατεί στο κυβερνητικό επιτελείο τους κάνει να πιστεύουν ότι μπορεί να επαναλάβουν το 2015. Τότε που, μαζί με τις αριστερές πομφόλυγες, πουλούσαν λίγο καραμανλισμό και λίγο παπανδρεϊσμό και όλα πήγαν πρίμα. Πάνε αυτά. Διότι, εκτός όλων των άλλων, οι καραμανλικοί και οι παπανδρεϊκοί ψηφοφόροι έχουν νιώσει στο πετσί τους την παρούσα διακυβέρνηση και (όσοι δεν έχουν ακόμα λακίσει) ετοιμάζονται να επιστρέψουν στην παραδοσιακή κοιτίδα τους.

Εν ολίγοις, μπορεί το 2015 ο Καραμανλής και ο Ανδρέας να ανέβασαν τον Τσίπρα στα ουράνια, αλλά τώρα θα τον βουλιάξουν. Στα ουράνια βρίσκονται εκείνοι. Ο ίδιος κινδυνεύει να βρεθεί στα (εκλογικά) τάρταρα.

protagon.gr

Μία χώρα-μυρμηγκοφωλιά

Υπάρχει ένα ολόκληρο σύστημα με αγκυλώσεις και νοοτροπίες που έχουν τις καταβολές τους στην αυγή του νεοελληνικού κράτους. Μία τεράστια μυρμηγκοφωλιά που κρατάει τις βασίλισσες ασφαλείς. Ακόμα και το καινούργιο, για να πετύχει, πρέπει να θυμίζει κάτι παλιό

Του Κώστα Γιαννακίδη

Ο Γιάννης Τραγάκης θεωρούσε αυτονόητο ότι μπορεί να κληροδοτήσει την έδρα στον γιο του. Πιθανότατα το ίδιο θα πίστευαν και οι ψηφοφόροι της οικογένειας Τραγάκη. Αν όχι όλοι, τουλάχιστον το μεγαλύτερο τμήμα τους. Στην πατρίδα μας κανένας δεν ξενίζεται όταν η βουλευτική έδρα αντιμετωπίζεται ως οικογενειακή περιουσία.

Εχω δε την αίσθηση ότι αν δεν υπήρχε η άμεση αντίδραση Μητσοτάκη, όλο αυτό θα το καταπίναμε μαζί με μερικά χάχανα, άντε και μία μουρμούρα λίγων ημερών. Ποιος να κάνει σχόλιο επί του θέματος; Ο Νίκος ο Παππάς; Και γιατί να κάνει; Αλλωστε και ο Τραγάκης ΣΥΡΙΖΑ είναι. Και οι καραμανλικοί της Νέας Δημοκρατίας στον ΣΥΡΙΖΑ ανήκουν. Και το παλιό ΠΑΣΟΚ γεμάτο Συριζαίους είναι.

Το μεγαλύτερο κομμάτι του πολιτικού συστήματος είναι ΣΥΡΙΖΑ. Ταυτίζεται δηλαδή με την πολιτική δύναμη που ηγείται της προσπάθειας να μην αλλάξει τίποτα στη μόνη χώρα όπου η στασιμότητα θεωρείται πρόοδος και η επιστροφή στο παρελθόν παρουσιάζεται ως κατάκτηση. Και υπάρχουν στιγμές που πιστεύεις ότι οι όποιες μεταρρυθμιστικές προσπάθειες δεν πρόκειται να ευδοκιμήσουν επειδή, απλώς, το μέγεθος τους δεν μπορεί να αναμετρηθεί με τον ίσκιο του παλιού. Διότι για τους πολλούς, το ζητούμενο δεν είναι να αλλάξει η χώρα, αλλά να κάνουν τη δουλειά τους.

Υπάρχει ένα ολόκληρο σύστημα με δαιδαλώδεις διαδρόμους, αγκυλώσεις και κατεστημένες νοοτροπίες που έχουν τις καταβολές τους στην αυγή του νεοελληνικού κράτους. Είναι σαν μία τεράστια μυρμηγκοφωλιά που πάει όλο και πιο βαθιά, όλο και πιο μακριά από το φως μόνο και μόνο για να κρατήσει τις βασίλισσες ασφαλείς. Ακόμα και κάτι καινούργιο, για να πετύχει στην Ελλάδα συχνά πρέπει να θυμίζει κάτι παλιό. Και το δε παλιό, εμφανίζεται και πείθει ως καινούργιο.

Και ήρθε αυτή η κρίση ως ευκαιρία για να τα αλλάξουμε όλα, αλλά, να, σκάφτηκε περισσότερο η μυρμηγκοφωλιά, όλα τα ψίχουλα εκεί μέσα πήγαν. Και ενώ συζητάμε αν μπορεί κάποιος, ο Μητσοτάκης ας πούμε, να εκτρέψει τη ροή των πραγμάτων προς κάτι καινούργιο, λησμονούμε ότι το πρόβλημα δεν βρίσκεται τόσο στην επάρκεια των ηγετών, όσο στην εμμονή των ψηφοφόρων. Δεν θέλουν μία καινούργια χώρα. Θέλουν πίσω εκείνη που έχασαν.  

protagon.gr

Κόβουν βασικά είδη ανάγκης οι Ελληνες -Ποια προϊόντα δεν αγοράζουν πλέον

Τη δεινή θέση στην οποία έχουν περιέλθει τα ελληνικά νοικοκυριά καταδεικνύει έρευνα της Nielsen, σύμφωνα με την οποία διαπιστώνεται κάμψη της κατανάλωσης σε βασικά αγαθά.

Ψωμί, γάλα, προϊόντα οικιακής χρήσης, αλλά και ουίσκι «κόβονται» από τους καταναλωτές προκειμένου να τα βγάλουν πέρα. Η πτώση στην κατηγορία του γάλακτος στην αγορά του οργανωμένου λιανεμπορίου έφτασε το πρώτο εξάμηνο του 2017 στο 8,6%.

Μικρότερη μείωση είχει η αγορά του συσκευασμένου ψωμιού, όπου οι πωλήσεις συρρικνώθηκαν κατά 5,3%. Στον κλάδο των τροφίμων & ποτών, σημαντικές απώλειες καταγράφουν και οι πωλήσεις οικοπνευματωδών ποτών, καθώς το ουίσκι για το ίδιο χρονικό διάστημα μειώθηκε κατά 6,8%.

Σύμφωνα με τα στοιχεία της Nielsen για την αγορά του οργανωμένου λιανεμπορίου (αφορά καταστήματα άνω των 100 τ.μ. σε ηπειρωτική Ελλάδα και Κρήτη), παρουσίασε απώλειες 1,1% σε αξία κατά πρώτο εξάμηνο του έτους σε σύγκριση με την αντίστοιχη περσινή περίοδο.

Τα ταχυκινούμενα καταναλωτικά αγαθά (FMCGs) στο σύνολό τους υποχώρησαν κατά 2,2% το πρώτο εξάμηνο του 2017, σύμφωνα με τα στοιχεία της Nielsen.

Εντονότερες πτωτικές τάσεις εμφανίζουν τα προϊόντα προσωπικής περιποίησης, στο -4,4%, καθώς και τα προϊόντα οικιακής χρήσης, στο -3,5%.

Τη μοναδική θετική τάση από όλους τους επιμέρους κλάδους εμφάνισαν τα φρέσκα/χύμα προϊόντα, στο +2,0%.

Σύμφωνα με τη Nielsen, για το σύνολο των FMCGs η προαναφερθείσα πτώση στις αξίες (-2,2%) οδηγείται κυρίως από τη συρρίκνωση των όγκων και της κατανάλωσης, ενώ την ίδια στιγμή η μέση τιμή ανά τεμάχιο παρουσιάζει αποπληθωριστικές τάσεις της τάξεως του -0,5%.

Όσον αφορά στις διαφορετικές τυπολογίες καταστημάτων, οι περισσότερες παρουσιάζουν απώλειες, με τις μεγαλύτερες να εντοπίζονται στις Superettes (καταστήματα μεταξύ 100-399 τ.μ.).

Εξαίρεση αποτελούν τα καταστήματα άνω των 2.500 τ.μ. (Hypermarkets), τα οποία εμφανίζουν θετική τάση σε σχέση με πέρυσι, στο +1,8%, κυρίως λόγω της δυναμικής επαναλειτουργίας των πρώην καταστημάτων του Μαρινόπουλου από την ΕΥΣ.

Στον κλάδο των τροφίμων & ποτών, σημαντικές απώλειες σε αξία συνεχίζουν να παρουσιάζουν οι κατηγορίες του γάλακτος (-8,6%), το συσκευασμένο ψωμί (-5,3%), καθώς και το ουίσκι (-6,8%).

Από τις κατηγορίες του κλάδου των προϊόντων προσωπικής περιποίησης, τα αποσμητικά και οι πάνες είναι, μεταξύ άλλων, δύο κατηγορίες με σημαντικές απώλειες, στο -7,3% και -7,2% αντίστοιχα, ενώ από τις κατηγορίες οικιακής χρήσης, υποχωρούν κατά -8,9% οι χλωρίνες και κατά -7,7% το χαρτί κουζίνας.

Σημειώνεται ότι με βάση τα ακόμη πιο πρόσφατα στοιχεία της Nielsen (στοιχεία YTD έως 19 Αυγούστου 2017), η αγορά παρουσιάζει συγκριτικά λιγότερο αρνητική τάση, στο -0,4%, όπως επίσης και τα FMCGs στο -1,3%.

  iefimerida.gr 

Αρχίζει η ανταλλαγή στοιχείων για λογαριασμούς εξωτερικού

Αυτόματα θα ανταλλάσσονται στοιχεία μεταξύ χωρών για καταθέσεις, τόκους, μετοχές και ασφαλιστήρια συμβόλαια, προκειμένου να αντιμετωπιστεί η φοροδιαφυγή. Ποια κράτη θα δώσουν στοιχεία για το 2017 και ποια για το 2018. 

Το σύστημα Αυτόματης Ανταλλαγής Πληροφορίων είναι το νέο όπλο των φοροελεγκτών στην αποκάλυψη του «μαύρου» χρήματος που κρύβεται σε φορολογικούς παραδείσους και στη μάχη κατά της φοροδιαφυγής και της φορολογικής απάτης.

Το σύστημα είναι μια παγκόσμια πλατφόρμα μέσω της οποίας ανταλλάσσονται πληροφορίες από τη χώρα προέλευσης εισοδημάτων ή περιουσιακών στοιχείων, στη χώρα της φορολογικής κατοικίας.

H αυτόματη ανταλλαγή πληροφοριών θα αφορά:

1. Λογαριασμούς Θεματοφυλακής (μετοχές, ομόλογα, αμοιβαία κεφάλαια).

2. Καταθετικούς Λογαριασμούς.

3. Ασφαλιστήρια Συμβόλαια με αξία εξαγοράς ή ασφαλιστήρια συμβόλαια προσόδων.

4. Ακαθάριστα ποσά τόκων, μερισμάτων και λοιπών εισοδημάτων που προέκυψαν σε σχέση με τα περιουσιακά στοιχεία που τηρούνται στον Δηλωτέο Λογαριασμό.

5. Ακαθάριστα έσοδα από την πώληση ή εξαγορά χρηματοοικονομικών περιουσιακών στοιχείων που καταβλήθηκαν ή πιστώθηκαν στον Δηλωτέο Λογαριασμό κατά το έτος αναφοράς.

Όλες οι πληροφορίες συνοδεύονται από αναλυτικά στοιχεία ταυτοποίησης του Δηλωτέου προσώπου (ονοματεπώνυμο, διεύθυνση, ΑΦΜ, ημερομηνία και τόπος γέννησης), τον αριθμό του Δηλωτέου Λογαριασμού, στοιχεία ταυτοποίησης του χρηματοπιστωτικού ιδρύματος, την αξία και το υπόλοιπο του λογαριασμού. Τόσο για τους προϋπάρχοντες λογαριασμούς όσο και για τους νέους λογαριασμούς, τα χρηματοπιστωτικά ιδρύματα θα προσδιορίσουν την κατοικία των προσώπων, που μπορεί να γίνει με βάση τις διαθέσιμες πληροφορίες και αν όχι, μέσω αυτοπιστοποίησης.

Οι λίστες με τις χώρες που θα ανταλλάξουν στοιχεία το 2017 και το 2018.

euro2day.gr

Οι προϋποθέσεις για τη χορήγηση του φοιτητικού - στεγαστικού επιδόματος των 1000 ευρώ

Το επίδομα αφορά στους προπτυχιακούς φοιτητές - Το ετήσιο οικογενειακό εισόδημα δεν πρέπει να υπερβαίνει τα 30.000 ευρώ, προσαυξανόμενο κατά 3.000 ευρώ για κάθε εξαρτώμενο τέκνο, πέραν του ενός

Με την υποβολή ηλεκτρονικής αίτησης θα χορηγηθεί στεγαστικό επίδομα των 1.000 ευρώ στους φοιτητές.

Η χορήγηση του επιδόματος θα ξεκινήσει αμέσως μετά την ολοκλήρωση των ηλεκτρονικών διασταυρώσεων, μεταξύ των στοιχείων των Ιδρυμάτων της Ανώτατης Εκπαίδευσης και της Ανεξάρτητης Αρχής Δημοσίων Εσόδων, προκειμένου να εξακριβωθεί ποιοι φοιτητές πληρούν τις προϋποθέσεις.

Οι όροι, οι προϋποθέσεις και η διαδικασία για τη χορήγηση του ετήσιου στεγαστικού επιδόματος των 1.000 ευρώ στους προπτυχιακούς φοιτητές των Ιδρυμάτων της Ανώτατης Εκπαίδευσης καθορίζεται με κοινή απόφαση του υπουργού Παιδείας Κωνσταντίνου Γαβρόγλου και του αναπληρωτή υπουργού Οικονομικών Γιώργου Χουλιαράκη.

Αυτές είναι οι προϋποθέσεις για το φοιτητικό στεγαστικό επίδομα των 1000 ευρώ

Στην απόφαση ορίζεται ότι η υποβολή ων αιτήσεων θα γίνεται τον Ιούνιο κάθε έτους, αλλά ειδικά για φέτος θα καθορισθεί η προθεσμία με νέα απόφαση.

Αναλυτικά η απόφαση προβλέπει τα ακόλουθα:

1) Δικαιούχος του επιδόματος είναι όποιος από τους δύο γονείς θεωρείται ότι βαρύνει ο φοιτητής. Σε περίπτωση διαζευγμένων ή εν διαστάσει συζύγων, δικαιούχος του επιδόματος είναι ο γονέας τον οποίο βαρύνει ο φοιτητής.

Κατ' εξαίρεση, δικαιούχος θα είναι ο ίδιος ο φοιτητής εφόσον:

α) είναι ορφανός από τους δύο γονείς ή

β) οι γονείς του είναι κάτοικοι εξωτερικού ή

γ) είναι πάνω από είκοσι πέντε ετών, ή

δ) είναι υπόχρεος σε υποβολή φορολογικής δήλωσης και δεν θεωρείται εξαρτώμενο μέλος.

2) Οι όροι και οι προϋποθέσεις για τη χορήγηση του επιδόματος έχουν ως εξής:

α) Το ετήσιο οικογενειακό εισόδημα του προηγούμενου έτους να μην υπερβαίνει τα 30.000 ευρώ προσαυξανόμενο κατά 3.000 ευρώ για κάθε εξαρτώμενο τέκνο, πέραν του ενός. Ως ετήσιο οικογενειακό εισόδημα θεωρείται το συνολικό ετήσιο φορολογούμενο πραγματικό ή τεκμαρτό, καθώς και το απαλλασσόμενο ή φορολογούμενο με ειδικό τρόπο εισόδημα του φορολογούμενου, της συζύγου του και των τέκνων που τον βαρύνουν, από κάθε πηγή.

β) Ο φοιτητής πρέπει να διαμένει σε μισθωμένη οικία λόγω των σπουδών του σε πόλη άλλη της κύριας κατοικίας του, στην οποία ο ίδιος ή οι γονείς του δεν έχουν πλήρη κυριότητα ή επικαρπία άλλης κατοικίας. Η μίσθωση θα πρέπει να είναι σε ισχύ για τουλάχιστον έξι μήνες εντός του ακαδημαϊκού έτους για το οποίο αιτείται το επίδομα. Ως μίσθωση θεωρείται και η διαμονή σε πανσιόν ή ξενοδοχείο, εξάμηνης τουλάχιστον διάρκειας.

γ) Οι γονείς του φοιτητή ή ο ίδιος να μην είναι κύριοι ή επικαρπωτές κατοικιών (ιδιοχρησιμοποιουμένων ή εκμισθωμένων) που υπερβαίνουν τα 200 τ.μ. αθροιστικά, με εξαίρεση κατοικίες ή διαμερίσματα που βρίσκονται σε δήμο ή κοινότητα με πληθυσμό λιγότερο των 3.000 κατοίκων.

δ) Ο φοιτητής να έχει εξεταστεί επιτυχώς στα μισά μαθήματα του προηγούμενου ακαδημαϊκού έτους για το οποίο αιτείται το επίδομα. Συνολικός αριθμός μαθημάτων θεωρείται ο προβλεπόμενος στο ενδεικτικό πρόγραμμα σπουδών. Για την πλήρωση του κριτηρίου αυτού λαμβάνονται υπόψη όλες οι εξεταστικές περίοδοι που πραγματοποιήθηκαν για το συγκεκριμένο ακαδημαϊκό έτος. Το κριτήριο αυτό δεν ισχύει για τους πρωτοετείς φοιτητές.

3) Το επίδομα χορηγείται για τόσα έτη όσα είναι και τα έτη σπουδών της αντίστοιχης σχολής ή τμήματος, σύμφωνα με τον κανονισμό λειτουργίας τους, συνυπολογιζόμενου του χρόνου κατά τον οποίο έλαβαν το επίδομα στη διάρκεια σπουδών τους σε άλλο Τμήμα ή Σχολή.

4) Το επίδομα χορηγείται σε όλους τους προπτυχιακούς φοιτητές μιας οικογένειας, εφόσον πληρούνται σωρευτικά οι παραπάνω προϋποθέσεις.

5) Δεν δικαιούνται του στεγαστικού επιδόματος:

α) όσοι φοιτούν για την απόκτηση δεύτερου πτυχίου, ανεξάρτητα από τον τρόπο εισαγωγής τους στην Ανώτατη Εκπαίδευση,

β) όσοι φοιτητές έχουν υπερβεί τη διάρκεια φοίτησης ως προς τα εξάμηνα που απαιτούνται για τη λήψη του πτυχίου τους, σύμφωνα με το ενδεικτικό πρόγραμμα σπουδών,

γ) όσοι διαμένουν σε φοιτητική εστία ή τους παρέχεται στέγαση από τη σχολή τους.

Διαδικασία χορήγησης

6) Οι αιτήσεις για την χορήγηση του στεγαστικού επιδόματος για κάθε ακαδημαϊκό έτος, πρέπει να υποβάλλονται εντός προθεσμίας, από 1 έως 30 Ιουνίου εκάστου έτους. Προϋπόθεση για την υποβολή της αίτησης είναι ο φοιτητής για τον οποίο χορηγείται το επίδομα, να είναι κάτοχος Ακαδημαϊκής Ταυτότητας σε ισχύ και κάτοχος Α.Φ.Μ. Ειδικά για το τρέχον έτος, η προθεσμία υποβολής των αιτήσεων θα καθοριστεί με νεότερη απόφαση του υπουργείου Παιδείας.

7) Ο δικαιούχος γονέας ή φοιτητής κατά περίπτωση πρέπει να υποβάλει ηλεκτρονικά την αίτηση μέσω ηλεκτρονικής εφαρμογής, χρησιμοποιώντας τους προσωπικούς κωδικούς πρόσβασης στο TAXISnet. Ο αιτών οφείλει να συμπληρώσει υποχρεωτικά στα αντίστοιχα πεδία της αίτησης τα ακόλουθα στοιχεία:

α) τον αριθμό της Ακαδημαϊκής Ταυτότητας του φοιτητή,

β) τον Αριθμό Φορολογικού Μητρώου (Α.Φ.Μ.) του ιδίου, του/της συζύγου και του φοιτητή εάν δικαιούχος είναι ο γονέας, ή μόνο το Α.Φ.Μ. του ιδίου καιτου/της συζύγου του στην περίπτωση που δικαιούχος είναι ο φοιτητής,

γ) τον αριθμό του ηλεκτρονικού μισθωτηρίου συμβολαίου,

δ) τον αριθμό του τραπεζικού του λογαριασμού (ΙΒΑΝ).

Τα δηλωθέντα στοιχεία θα ελέγχονται ηλεκτρονικά από τα διαθέσιμα στοιχεία της Ανεξάρτητης Αρχής Δημοσίων Εσόδων. Σε περίπτωση που κάποια από τα δηλωθέντα στοιχεία δεν μπορούν να διασταυρωθούν, ο αιτών υποχρεούται να προσκομίσει αποκλειστικά στην αρμόδια υπηρεσία του Ιδρύματος τα απαιτούμενα δικαιολογητικά, τα οποία και θα υποδεικνύονται στην ηλεκτρονική εφαρμογή. Οι εξουσιοδοτημένοι υπάλληλοι του Ιδρύματος, θα ελέγχουν τα προσκομιζόμενα δικαιολογητικά και θα βεβαιώνουν την αποδοχή ή μη των δηλωθέντων στοιχείων στην αίτηση, επιλέγοντας το αντίστοιχο πεδίο της ηλεκτρονικής εφαρμογής.

Επεξεργασία της αίτησης

8) Η επεξεργασία της αίτησης και η έγκριση της καταβολής του επιδόματος, θα γίνεται με βάση:

α) τα υπευθύνως από τον αιτούντα δηλωθέντα στοιχεία,

β) τις ηλεκτρονικές διασταυρώσεις ως προς τα δηλωθέντα στοιχεία,

γ) τα προσκομιζόμενα δικαιολογητικά, όπου αυτά απαιτούνται. Εάν, μετά την επεξεργασία της αίτησης, προκύψει ότι πληρούνται τα κριτήρια χορήγησης του επιδόματος, η αίτηση γίνεται δεκτή. Σε περίπτωση που δεν προκύψει η πλήρωση κάποιου κριτηρίου χορήγησης του επιδόματος, η αίτηση απορρίπτεται. Οι λόγοι της απόρριψης αναγράφονται στην ηλεκτρονική εφαρμογή από την οποία και ενημερώνεται ο αιτών. Εφόσον μία αίτηση απορριφθεί υπάρχει η δυνατότητα υποβολής ένστασης.

9) Η οριστική υποβολή της αίτησης υπέχει θέση Υπεύθυνης Δήλωσης του δικαιούχου ότι τα δηλωθέντα από αυτόν στοιχεία που υπόκεινται σε επεξεργασία είναι αληθή.

10) Το επίδομα δεν κατάσχεται, χορηγείται ολόκληρο χωρίς καμία κράτηση υπέρ του Δημοσίου ή τρίτου και δεν υπόκειται σε φορολογία.