Το κοριτσάκι με το μαντίλι

Του Παντελή Μπουκάλα

Τέσσερις εναντίον ενός; Και συνομήλικοι να είναι οι πέντε, οι τέσσερις επιτιθέμενοι και ο πανταχόθεν κυκλωμένος, και τα ίδια μπράτσα να έχουν ή τον ίδιο οπλισμό, δεν το λες και λεβεντιά. Αλλά ποιες είναι στ’ αλήθεια οι σωστές λέξεις για να χαρακτηρίσεις το αχαρακτήριστο, δηλαδή την επίθεση τεσσάρων ανδρών εναντίον ενός κοριτσιού εννιά χρονών; Κουτσαβακισμός; Θρασυδειλία; Ψευτομαγκιά; Νταηλίκι της πεντάρας; Τραμπουκισμός; Ή απλώς κτηνωδία; Οχι. Ολοι αυτοί οι όροι είναι λαθεμένοι. Και όχι απλώς λαθεμένοι αλλά ανθελληνικοί. Προδοτικοί. Αντιπατριωτικοί. Διότι οι τέσσερις παλικαράδες, μέλη της νεοφασιστικής «Κρυπτείας», δεν ήθελαν απλώς να ξεδώσουν με την επίθεσή τους στο κοριτσάκι στο Πέραμα της Γέρας, στη Λέσβο. Ο ιερός στόχος τους δεν ήταν η εκτόνωση. Ηθελαν να σωφρονίσουν το κοριτσάκι. Να το προσηλυτίσουν στις «αξίες του ελληνισμού».

Το περιστατικό δεν βγήκε από τη φαντασία κάποιου ιδεοληπτικού. Συνέβη. Οι τέσσερις μαντραχαλάδες είδαν το κοριτσάκι στην αυλή της εκκλησίας του Αγίου Παντελεήμονα, παρατήρησαν ότι φορούσε μαντίλι και, σαν ξύπνιοι άνθρωποι, το ’βγαλαν αμέσως το συμπέρασμα: Ωπ! Τι έχουμε εδώ; Μουσουλμανάκι; Και μάλιστα μπροστά στον ιερό ναό μας; Να τον ατιμάζει ξεδιάντροπα; Να μας προσβάλλει όλους;

Δεν θα ’χουν προσέξει φαίνεται ότι σχεδόν όλες οι γυναίκες από μια ηλικία και πάνω –οι μανάδες τους, οι αδερφές τους, οι γιαγιάδες τους, οι θειάδες τους– μπαίνουν στην εκκλησία του Αγίου Παντελεήμονα και σε όλες τις εκκλησίες της χώρας φορώντας μαντίλι. Και δεν είναι βέβαια μουσουλμάνες. Σαν χριστιανές εκκλησιάζονται. Δεν θα ’χουν προσέξει ότι και έξω από την εκκλησία, στο σπίτι, στην αυλή, στη γειτονιά, σχεδόν όλες οι μεσόκοπες και πάνω φοράνε πάντα μαντίλι, κι ας μην είναι χήρες ή από άλλον δρόμο χαροκαμένες. Και δεν είναι μουσουλμάνες. Χριστιανές είναι. Ορθόδοξες. Θρησκευτικά, κοινωνικά και πολιτισμικά ορθόδοξες. Της παράδοσης. Ναι, αλλά το νιάνιαρο; Γιατί να φοράει μαντίλι ένα κοριτσάκι; Πιθανότατα για απλούς λόγους που δεν έχουν καμία σχέση με θρησκευτικά φρονήματα. Επειδή έχει μαγουλάδες και άκουσε τη συμβουλή κάποιας γιαγιάς, που όλο και κάτι θυμάται από λαϊκή ιατρική. Επειδή έχει πρησμένο δόντι και δεν θέλει να φαίνεται. Επειδή έχει κάποιο τραύμα στο μάγουλο και το προστατεύει την ώρα του παιχνιδιού με τα συνομήλικά του. Ή επειδή, απλώς, δεν χρειάζεται να δώσει καμία αναφορά σε κανέναν ελληνοράπτη της εθνικώς ορθής ενδυματολογίας.

Στις κάλπες σήμερα οι Σουηδοί –Η ακροδεξιά αναμένεται να αυξήσει σημαντικά τις δυνάμεις της

Οι Σουηδοί καλούνται σήμερα στις κάλπες για τις βουλευτικές εκλογές, που αναγγέλλονται αμφίρροπες.

Οι δύο παρατάξεις εξουσίας αναμένεται να δώσουν μάχη στήθος με στήθος και το ακροδεξιό, αντιμεταναστευτικό κόμμα των Σουηδών Δημοκρατών να εκφράζονται ανησυχίες ότι θα σημειώσει μεγάλα κέρδη και θα καταλάβει πολλές από τις 349 έδρες του κοινοβουλίου.

Οι δημοσκοπήσεις έδιναν στην κεντροαριστερή συμμαχία του πρωθυπουργού Στέφαν Λεβέν και των Σοσιαλδημοκρατών εντελώς οριακό προβάδισμα έναντι των τεσσάρων κομμάτων της κεντροδεξιάς, που αποκαλούνται απλά η Συμμαχία.

Και οι δύο παρατάξεις εξουσίας αθροιστικά δεν ξεπερνούν το 40% των προθέσεων ψήφου η καθεμιά, κατά δημοσκοπήσεις.

Το 20% του εκλογικού σώματος δηλώνει αναποφάσιστο.

Ο σχηματισμός της επόμενης κυβέρνησης θεωρείται έτσι πως θα είναι περίπλοκη υπόθεση, αφού καμιά από τις παρατάξεις εξουσίες δεν προβλέπεται να εξασφαλίσει πλειοψηφία των εδρών.

Τόσο οι Σοσιαλδημοκράτες όσο και οι Πράσινοι, ο ήσσων εταίρος του κυβερνητικού συνασπισμού, έχουν δει τα ποσοστά τους να πέφτουν εξαιτίας της φθοράς τους κατά την άσκηση της εξουσίας με την υποστήριξη του κόμματος της Αριστεράς.

Η Συμμαχία — τα κόμματα των Μετριοπαθών, των Φιλελευθέρων, του Κέντρου και των Χριστιανοδημοκρατών — θέλει ο συντηρητικός ηγέτης Ουλφ Κριστερσόν να αντικαταστήσει τον Λεβέν.

Παράλληλα, το ακροδεξιό, αντιμεταναστευτικό κόμμα των Σουηδών Δημοκρατών προβλέπεται να αυξήσει σημαντικά τις δυνάμεις του. Είχε συγκεντρώσει το 13% των ψήφων το 2014· και έκτοτε κέρδισε έδαφος, καθώς τα ζητήματα που άπτονται της υποδοχής μεταναστών και προσφύγων και της εγκληματικότητας σταδιακά μονοπώλησαν την επικαιρότητα.

Σε μια προσπάθεια να περιορίσει τη φθορά που υφίστατο η κυβέρνηση Λεβέν έκανε πολύ πιο αυστηρούς τους κανόνες για την υποδοχή προσφύγων και μεταναστών το 2015, μετά την έλευση 163.000 αιτούντων άσυλο, ανθρώπων που εγκατέλειψαν τις πατρίδες τους για να σωθούν από ένοπλες συρράξεις, ειδικά Σύρων.

Οι Σουηδοί Δημοκράτες, που πιστώθηκαν από 16% ως 25% των προθέσεων ψήφου στις δημοσκοπήσεις, θέλουν να αποκτήσουν λόγο στη χάραξη της πολιτικής της επόμενης κυβέρνησης. Τα άλλα κόμματα πάντως έχουν δεσμευθεί πως δεν θα συνεργαστούν μαζί τους, επικαλούμενα τη νεοναζιστική κληρονομιά του κόμματος και τις ανοικτα ρατσιστικές σε πολλές περιπτώσεις θέσεις του.

Περίπου 7,4 εκατομμύρια ψηφοφόροι έχουν δικαίωμα συμμετοχής στη διαδικασία. Τα εκλογικά κέντρα θα ανοίξουν στις 08:00 (09:00 ώρα Ελλάδας) και θα κλείσουν στις 20:00 (21:00). Πέραν των μελών του κοινοβουλίου, οι εκλογείς καλούνται να αναδείξουν τα μέλη 20 νομαρχιακών και 290 δημοτικών συμβουλίων.

Πηγή: ΑΠΕ ΜΠΕ

Με ποιο δικαίωμα, Ντέπυ Γκολεμά;

Τα καλά νέα δεν τα διαβάζει κανείς, ή σχεδόν. Αντίθετα οι κακές ειδήσεις γίνονται ανάρπαστες.

- Επειδή, άραγε, είναι άρρωστο το κοινό;

Μπορεί, ίσως, ενδεχομένως, ποιος ξέρει;

-Μήπως επειδή είναι άρρωστη η δημοσιογραφία;

Σίγουρα! Βαριά η αρρώστια και η βλάβη ανήκεστος.

Τα ερωτήματα:

** Τι άλλο πέρα από τη λαχτάρα τού ανθρώπου να πει πρώτος την (κακή) είδηση μπορεί να έκανε την Ντέπυ Γκολεμά να βγει ξαφνικά, απρόκλητα, απρόσκλητα, ξεκούδουνα και να «αποκαλύψει» ότι η Ειρήνη Παπά ζει μόνη,

αυτή και το Αλτσχάιμέρ της, και ότι έκλεισε έρημη και ερήμην της («μια και το μυαλό της έχει διαγράψει την υπέροχη ζωή της») τα 92 της χρόνια;

** Με ποιο δικαίωμα η κυρία Γκολεμά μπήκε στη ζωή τής ανυπεράσπιστης ηλικιωμένης, την έσυρε χωρίς άδεια έξω από τη μοναξιά της, και πέταξε αυτήν την αποσυρμένη ζωή, βορά στη δημοσιότητα; (Αν, βέβαια, είναι πράγματι άρρωστη, γιατί ο ανιψιός της, ο Μανούσος Μανουσάκης το διαψεύδει).

** Γιατί έδωσε ήχο στην, κατ’ επιλογή της ίδιας, σιωπή τής μεγάλης ηθοποιού;

** Προς τι η συγκίνηση, η θρηνωδία, το πρόωρο «μνημόσυνο» μαζί με το αλαλάζον κοινό των σόσιαλ που σε τέτοιες περιπτώσεις πιάνει τον τόνο τού θρήνου και τον ακολουθεί με τα σχόλια που συνοδεύουν την κακή είδηση;

** Αλλά και νομικά να το πάρεις, τα θέματα υγείας δεν αποτελούν ευαίσθητα προσωπικά δεδομένα; Και δεν θα μπορούσε ένας υγιής και όχι ανήμπορος άνθρωπος, να ζητήσει ευθύνες για τη δημοσιοποίηση των προβλημάτων του;

Η είδηση, με η χωρίς εισαγωγικά, είχε την τύχη και τη δράση που έχουν όλες οι κακές ειδήσεις. Έπεσε στα αχόρταγα σάιτ, σαν κομμάτι κρέας σε αγέλη πεινασμένων λύκων που το κατασπάραξαν. Και αναπαράχθηκε σαν Άλιεν, χωρίς καμιά προσθήκη, χωρίς κανέναν έλεγχο, χωρίς ρεπορτάζ, παρά μόνο με την αναφορά ότι «Όπως έγραψε σε μια συγκινητική ανάρτησή της η Ντέπυ Γκολεμά» κ.λπ.

Ένα μέλος της αγέλης, μάλιστα, τυφλωμένο από την πείνα, ούτε διάβασε ούτε κατάλαβε τι έγραφε η ανάρτηση και «πέθανε» την καλλιτέχνιδα, με την πιθανή σκέψη ότι «αφού με τόση συγκίνηση το γράφει η Γκολεμά, σίγουρα η Παπά πέθανε, ας την κλάψουμε πρώτοι πριν το γράψουν άλλοι». Και την έκλαψαν με έναν τιμητικό τίτλο περί «ζωντανής Καρυάτιδας» που «έφυγε από τη ζωή στα 92 της»!

Είπαμε: η βλάβη είναι ανήκεστος και η κατάσταση μη αναστρέψιμη. Ας το πάρουμε απόφαση. 

http://harddog-sport.blogspot.com     

Μακεδονομάχοι προ των πυλών

του Χρήστου Ξανθάκη

Επιστρέφω στο σημειωματάριό μου, από εκείνο το πρώτο συλλαλητήριο της Θεσσαλονίκης και διαβάζω:

«Εμείς θα είμαστε εδώ και μετά τις κυβερνήσεις. Γιατί ο ελληνισμός θα μείνει εδώ, ο ελληνισμός είναι η γη. Τα σύνορά μας είναι η ιστορία μας και κανείς δεν έχει δικαίωμα να τα αγγίξει».

«Μια νίκη η σημερινή συγκέντρωση των ονειροπόλων επί των αποστειρωμένων».

«Δεν γίνεται να περηφανευόμαστε ότι έχουμε προγόνους λιοντάρια κι εμείς να είμαστε σαν κότες».

«Αν φαντασιώνονται κάποιοι ότι απελευθερώνουν τη Βόρεια Ελλάδα από τους Έλληνες, στα αχαμνά μας που θα έλεγε και ο Καραϊσκάκης».

Και πάει λέγοντας. Και σε όλα, βεβαίως, μόνιμη επωδός το «θα μας βρουν μπροστά τους». Αν τολμήσουν «θα μας βρουν μπροστά τους», αν επιχειρήσουν «θα μας βρουν μπροστά τους», αν υπογράψουν «θα μας βρουν μπροστά τους», αναπνοή να πάρουν και βλέφαρο να κουνήσουν «θα μας βρουν μπροστά τους»…

Ε, ήρθε η ώρα να δούμε ποιος θα βρει μπροστά του ποιόν. Αύριο είναι το ραντεβού στο Λευκό Πύργο, η συγκέντρωση υπέρ Μακεδονίας και μακεδονικού αγώνος, το συλλαλητήριο κόντρα στη συμφωνία των Πρεσπών. Αύριο το απόγευμα η μάζωξη και ακολουθεί πορεία προς το Βελλίδειο, όπου θα μιλάει ο πρωθυπουργός κηρύσσοντας την έναρξη της ΔΕΘ. Και ο Θεός βοηθός, μιας και κανείς δεν μπορεί να εγγυηθεί ότι όλα θα κυλήσουν ειρηνικά και ομαλά και ήσυχα. Οι διοργανωτές επιμένουν ότι δεν υπάρχει καμία πρόθεση για σύγκρουση, εξ ου και δεν θα υπάρχουν ομιλητές παρά μόνο τραγούδια, αλλά ποτέ δεν ξέρεις τι μαγειρεύεται πίσω απ’ τις κουίντες. Ιδίως στη Σαλονίκη, όπου το αυγό του φιδιού γεννάει αβέρτα εδώ και αρκετές δεκαετίες.

Βλέπε για παράδειγμα την επίθεση που δέχθηκαν την Τρίτη το βράδυ δυο προσφυγόπουλα έξω από τον Ξενώνα Φιλοξενίας της ΑΡΣΙΣ – Κοινωνική Οργάνωση Υποστήριξης Νέων στο Ωραιόκαστρο. Αντιγράφω από την ιστοσελίδα daily thess:

«Τα δύο αγόρια έπεσαν σε ενέδρα οκτώ – δέκα ατόμων, τα οποία τα προσέγγισαν με καλυμμένα χαρακτηριστικά, ρωτώντας τα επιθετικά “από που είναι”. Μόλις τα παιδιά απάντησαν, δηλώνοντας τη χώρα καταγωγής τους, η ομάδα αυτή, με σαφή και δηλωμένα ρατσιστικά κίνητρα, επιτέθηκε στα παιδιά, χτυπώντας ένα από αυτά (το δεύτερο κατάφερε να απομακρυνθεί από το σημείο) στο κεφάλι και το σώμα με ρόπαλα. Το παιδί τραυματίστηκε σε αρκετά σημεία και μεταφέρθηκε άμεσα σε νοσοκομείο, ενώ κλήθηκε η αστυνομία και κινήθηκαν οι νομικές διαδικασίες για το περιστατικό.Τις προηγούμενες μέρες η ίδια, κατά πάσα πιθανότητα, ομάδα ατόμων βρίσκονταν στο σημείο και χειρονομούσε εναντίον άλλων παιδιών που κατευθύνονταν στη δομή».

Σαν να λέμε κάποιοι προπονούνται για το Σάββατο και φτιάχνουν κλίμα. Κι αυτοί οι κάποιοι, δεν αποκλείεται αύριο να τα ξανασηκώσουν τα ρόπαλα και να ψαχτούνε για καυγά. Είμαι απολύτως πεπεισμένος ότι οι διοργανωτές του συλλαλητηρίου έχουν κίνητρα ευγενή και εθνικά, δεν το έχω όμως για εντελώς σίγουρο ότι θα καταφέρουν να ελέγξουν κάτι τέτοια παλικάρια που μεγάλη όρεξη θα έχουν ν’ ανοίξουν κεφάλια. Και να κάνουν μαντάρα τη συμπρωτεύουσα, για να εξυπηρετήσουν δικά τους κόλπα και δικούς τους σκοπούς. Θα τους περάσει άραγε ή θα επικρατήσουν οι ψυχραιμότεροι; Αν υπάρχουν, εν τέλει, ψυχραιμότεροι στο σύμπαν του «θα μας βρουν μπροστά τους»…      

Η κυβερνητική αντεπίθεση αρχίζει στη ΔΕΘ

Του Σταύρου Λυγερού

Στο Μαξίμου αναπνέουν στον ρυθμό της ομιλίας του Τσίπρα στη ΔΕΘ (Διεθνής Έκθεση Θεσσαλονίκης). Ο πρωθυπουργός είναι αποφασισμένος να εξαγγείλει παροχές, εξαντλώντας όλα τα δημοσιονομικά περιθώρια, χωρίς, όμως, να υπερβεί το πλαίσιο. Μέχρι στιγμής τουλάχιστον, κεντρικό στοιχείο της ομιλίας του έχει αποφασισθεί να είναι η ακύρωση της δέσμευσης για μείωση των συντάξεων από την 1η Ιανουαρίου 2019, με το επιχείρημα ότι δεν πρόκειται να προκύψει δημοσιονομικό κενό.

Το ΔΝΤ επιμένει στη μείωση, προβάλλοντας το επιχείρημα ότι είναι και διαρθρωτικό μέτρο, αλλά το Μαξίμου ποντάρει στην υποστήριξη της Κομισιόν. Σύμφωνα με πληροφορίες, στις Βρυξέλλες, αλλά και σε άλλες ευρωπαϊκές πρωτεύουσες επικρατεί η άποψη ότι δεν συμφέρει να αποδεχθούν το επιχείρημα του Ταμείου, το οποίο στηρίζεται στη συσχέτιση του ασφαλιστικού συστήματος με τον δημογραφικό παράγοντα. Κι αυτό, επειδή αυτό το επιχείρημα μπορεί να χρησιμοποιηθεί και σε βάρος άλλων χωρών-μελών, μη εξαιρουμένης ακόμα και της ίδιας της Γερμανίας.

Στο Μαξίμου έχουν συνείδηση πως το πολιτικό-εκλογικό κλίμα θα καθορισθεί σε πολύ μεγάλο βαθμό από το εάν θα μειωθούν ή όχι οι συντάξεις. Γι’ αυτό κυβερνητική πρόθεση είναι η μείωση να μη συμπεριληφθεί στο σχέδιο προϋπολογισμού που αρχές Οκτωβρίου θα σταλεί στη Βουλή και στη συνέχεια στην Κομισιόν.

Από την άλλη πλευρά, ο Τσίπρας και το οικονομικό επιτελείο δεν θέλουν να κινηθούν, χωρίς την ανάλογη πολιτική κάλυψη από το ευρωιερατείο ή από τμήμα του, επειδή δεν θέλουν να προκαλέσουν ανησυχίες στις Αγορές σε μία διεθνώς δύσκολη συγκυρία, στην οποία η Ελλάδα θα πρέπει να αρχίσει να δανείζεται.

Υπενθυμίζουμε ότι ενώ το επιτόκιο του δεκαετούς ομολόγου της Ισπανίας και της Πορτογαλίας είναι αντιστοίχως στο 1,42% και στο 1,83%, της Ελλάδας είναι στο 4,19%. Πολλά, πάντως, θα κριθούν και από τα στοιχεία της ΕΛΣΤΑΤ για την πορεία των μεγεθών της ελληνικής οικονομίας και από την πρώτη μεταμνημονιακή αξιολόγηση, η οποία θα πραγματοποιηθεί από τους Θεσμούς μετά την πρωθυπουργική ομιλία στη Θεσσαλονίκη.

Συντάξεις και κοινωνικό μέρισμα

Πέρα από το ζήτημα των συντάξεων, ο πρωθυπουργός θα υποσχεθεί ότι θα δοθεί και αυτά τα Χριστούγεννα το λεγόμενο κοινωνικό μέρισμα, θα εξαγγείλει φοροαπαλλαγές (μεταξύ αυτών και μείωση του ΕΝΦΙΑ), επαναφορά των συλλογικών συμβάσεων, κατάργηση του υπερκατώτατου μισθού για τους νέους και –μέσα από την συμφωνημένη διαδικασία– αύξηση του κατώτατου.

Με τη μείωση της υπερφορολόγησης, η κυβέρνηση κάνει ένα πολιτικό-εκλογικό άνοιγμα στα μεσαία στρώματα και ειδικά στη μικροεπιχειρηματικότητα. Η έμφαση, όμως, θα δοθεί στις παροχές προς τα κατώτερα εισοδηματικά στρώματα, αυτούς που κατά τον Τσίπρα σήκωσαν τα μεγάλα βάρη της κρίσης.

Μπορεί το 2012 και το 2015 ο ΣΥΡΙΖΑ να ψηφίσθηκε μαζικά από μεσαία στρώματα, αλλά η πολιτική του αυτά τα χρόνια, κυρίως η κάθε είδους υπερφορολόγηση, έχει απωθήσει πολύ μεγάλο μέρος από αυτή την κατηγορία των τότε ψηφοφόρων του. Το γεγονός ότι το εκλογικό ποσοστό του δεν έχει καταρρεύσει οφείλεται και στο ότι έχουν στοιχηθεί πίσω του ψηφοφόροι από τα στρώματα που αντιμετωπίζουν πρόβλημα επιβίωσης.

Πρόκειται για πολίτες που έχουν πέσει στον γκρεμό ή βρίσκονται στο χείλος του, για άλλοτε μικρομεσαία στρώματα που έχουν ήδη ή τείνουν να μετατραπούν σε πληβείους. Αυτοί θεωρούν ότι η “επιδοματική” πολιτική και η φιλική προς αυτούς ρητορική της κυβέρνησης είναι μία κάποια σανίδα σωτηρίας. Είναι όλοι αυτοί που περιμένουν με ανυπομονησία τον “μποναμά” στο τέλος του χρόνου.

Εκλογική στόχευση στους «πληβείους»

Η στρατηγική οικονομικής ενίσχυσης του κατώτερου εισοδηματικά στρώματος της ελληνικής κοινωνίας, που αριθμητικά έχει διογκωθεί πολύ τα χρόνια των Μνημονίων, ταιριάζει με το ιδεολογικό στερεότυπο του ΣΥΡΙΖΑ περί ταξικότητας. Η υπερφορολόγηση των μεσαίων στρωμάτων έγινε με σκοπό να προκύψει μεγαλύτερο από τον μνημονιακό στόχο πρωτογενές πλεόνασμα, ένα μέρος του οποίου δίνεται στους φτωχούς.

Πρόκειται για επιλογή, η οποία έχει ομολογηθεί και δημοσίως. Το νομιμοποιητικό επιχείρημα είναι ότι με αυτή την πολιτική απετράπη η ανθρωπιστική κρίση. Πολλές αντιρρήσεις μπορούν να προβληθούν, αλλά το ζήτημα είναι πως αυτή η επιλογή είναι ο πυρήνας της εκλογικής στρατηγικής του ΣΥΡΙΖΑ.

Όπως προαναφέραμε, η επιλογή αυτή ανταποκρίνεται στα κουμπώνει απολύτως με τα ιδεολογικά στερεότυπα της Αριστεράς. Ταυτοχρόνως, σ’ αυτή τη δύσκολη συγκυρία εξασφαλίζει στον ΣΥΡΙΖΑ μία πρόσθετη βάση εκλογικής στήριξης. Με τη φιλική ρητορική και με τα διάφορα βοηθήματα και διευκολύνσεις, η κυβέρνηση έχει οικοδομήσει εκλογικούς δεσμούς με τους πληβείους και νεοπληβείους της κοινωνίας. Η έκταση και η αντοχή αυτών των δεσμών θα αποδειχθούν όταν θα στηθούν οι κάλπες.

Η επιλογή υπερφορολόγησης των μεσαίων στρωμάτων και στήριξης των φτωχών ικανοποίησε τους δανειστές και ταυτοχρόνως πρόσφερε ένα ιδεολογικό άλλοθι στους βουλευτές της συμπολίτευσης για να ψηφίζουν χωρίς διαρροές τα κάθε φορά επώδυνα μέτρα του 3ου Μνημονίου. Με άλλα λόγια, το αφήγημα ότι “διαφωνούμε με το Μνημόνιο, αλλά το εφαρμόζουμε για να σώσουμε τη χώρα”, εμπλουτίσθηκε με το ότι “παρά τις δύσκολες συνθήκες εμείς φροντίζουμε τους φτωχότερους”.     

Για το αιώνιο, φυσικό κάλλος

γράφει ο Γιώργος Σταματόπουλος

Οι άνθρωποι [οι πολλοί] δεν καταλαβαίνουμε [μυστικόν γαρ το φέγγος -και το θάλπος] ότι το να μη διψάς είναι καλύτερο από το να πίνεις και το να μην πεινάς από το να τρως, και το να μην κρυώνεις από το να διαθέτεις πλήθος ρούχα [Λουκιανός, Περί πένθους: Το μη διψείν του πιείν πολύ κάλλιον και το μη πεινήν του φαγείν και το μη ριγούν του αμπεχόνης ευπορείν].

Ετσι και σήμερα, φίλος γιατρός συμβουλεύει να τρως υπό τον κορεσμό και να πίνεις υπέρ τη δίψα. Ηρακλείτειες παρακαταθήκες, πολύτιμες: να λιώνεις λίγο κριθάρι στο νερό και να το τρως ευχάριστα. Η λιτότης και η αποστροφή προς κάθε τι περιττό στο μεγαλείο της, μακριά από κάθε [υπερ]καταναλωτική μωροσοφία, εντεύθεν του νοήματος και της καθημερινής πράξης.

Σεπτέμβρης: της γλυκύτητας της ατμόσφαιρας και των καρπών· ναι, των καρπών. Τα φρούτα ξεχειλίζουν και ευωδιάζουν, μακριά από φυτοφάρμακα και παραγωγική -τάχα- υστερία. Αφθονα τα καρπούζια και τα πεπόνια, ντομάτες, πιπεριές, μελιτζάνες, μπάμιες, φασολάκια, αγγούρια, κολοκύθια, ράπανα, γουλιά -επίσης: σύκα, σταφύλια, αχλάδια, ροδάκινα, καρύδια, αμύγδαλα. Ολα τούτα τα τιμαλφή οφείλω [ο καψερός] να τα εγκαταλείψω. Τα βάζω βέβαια μέσα μου [πιο πολύ συμβολικά παρά γαστριμαργικά] και αναρωτιέμαι γιατί. Εάν εγκαταλείπεις τη φύση, αυτή δεν το ξεχνά· θα σ' το «ανταποδώσει» [ελπίζω όχι φθονερά και εκδικητικά].

Ε, λοιπόν, όλα αυτά τα πολύτιμα και εύγευστα δεν έχουν καμία εμπορική αξία -ποιος να το χωνέψει; Ανταλλάσσονται από σπίτι σε σπίτι, από φίλους σε φίλους· ώς εκεί, που να πάρει. Καλές και ένδοξες οι στιγμές της ανταλλαγής αλλά οι αγρότες πρέπει κάπως να ζήσουν. Δεν θέλουν πολλά. Τον κόπο τους να ανταμείβεται θέλουν να βλέπουν, μια ελάχιστη κρατική μέριμνα ζητούν [πράγματι, δεν ζητούν πολλά, να μεγαλώσουν μόνο τα παιδιά τους και να μπορούν να κερνάνε ένα ποτό στο καφενείο του χωριού].

Να βρεθείς αχάραγα στον κάμπο. Να ακούς τους τριγμούς της ωρίμανσης των καρπών. Ηχος τριζάτος, μουσικότατος, νηπενθής -η ζωή που ολοκληρώνεται [η ζωή των καρπών]. Μια ελάχιστη αξιοπρέπεια ζητείται, όχι ανόητα σχεδιάσματα. Η αγροτική ζωή τελειώνει -και τείνει προς ημιάγρια κατάσταση λόγω μονοκαλλιεργειών και έλλειψης εθνικής αγροτικής πολιτικής. Η πρώτη φορά Αριστερά τα έκανε ρόιδο κόκκινο.

Λοιπόν, όσο μπορούμε να γευτούμε τους μεσογειακούς αυτούς καρπούς που μας έτυχαν [ξεχάσαμε όσπρια, χόρτα, βολβούς, σαλιγκάρια!] γιατί δεν θα τους ξαναγευτούμε [ήδη η γεύση σε πολλούς απ' αυτούς έχει αλλοιωθεί, έχει χάσει το πρωταρχικό, φυσικό, άρωμά της -τι να κάνουμε;]. Λίγες μέρες ακόμη [κρίσιμες] και όλα τούτα θα ξεχαστούν (;). Ελπίζω πως όχι. Κανείς κουβαλά μέσα του [στις μέσα ράχες] την ομορφιά του χωριού και τη φυσικότητά του. Το αιώνιον φυσικόν κάλλος.    

Αλγόριθμoς της Google: Το Άγιο Δισκοπότηρο της πληροφορίας

Mέχρι και ο Πούτιν έπεσε στην ανάγκη της Google, καθώς ζήτησε από την εταιρεία να μην διαφημίσει εκκλήσεις για μαζικές διαδηλώσεις την ημέρα των εκλογών της 9ης Σεπτεμβρίου.

Ο έτερος παγκόσμιος πολιτικός ηγέτης, ο Αμερικανός πρόεδρος Ντόναλντ Τραμπ , λίγες ημέρες νωρίτερα, κατηγόρησε την Google ότι θάβει τις θετικές ειδήσεις που τον αφορούν και προβάλλει μόνο τις αρνητικές. «Τα αποτελέσματα αναζήτησης της Google για τη φράση ‘Trump news’ δείχνει μόνο τις απόψεις/ρεπορτάζ των Μέσων Fake News. Με άλλα λόγια είναι στημένο» δήλωσε στο Twitter.

Υποστήριξε μάλιστα πως το «96% των συνδέσμων που εμφανίζει η μηχανή όταν κανείς αναζητά ειδήσεις που αφορούν τον ίδιο, είναι αριστερού προσανατολισμού». Σύμφωνα με αμερικανικά μέσα ο ισχυρισμός μάλλον βασίζεται σε δημοσίευμα του συντηρητικού «PJ Media», σύμφωνα με το οποίο η Google δείχνει προτίμηση στα άρθρα του CNN, το οποίο, όπως είναι γνωστό, το απεχθάνεται ο Τραμπ.

Από την άλλη πλευρά, αυξάνονται οι αντιδράσεις από προοδευτικές και αριστερές ιστοσελίδες σε όλο τον κόσμο, εναντίον των νέων ρυθμίσεων που πραγματοποίησε στον αλγόριθμο της η μηχανή αναζήτησης Google με σκοπό, όπως δήλωσε, την αντιμετώπιση των λεγόμενων fake news. Ενδεικτικά, το Κόμμα Σοσιαλιστικής Ισότητας στις ΗΠΑ, που έχει την ιστοσελίδα wsws.org, κατήγγειλε πως είχε ξαφνική πτώση επισκεψιμότητας κατά 70%, καθώς ο νέος αλγόριθμος της Google την εμφανίζει πολύ χαμηλά στη λίστα των αποτελεσμάτων όταν κάποιος αναζητά όρους όπως σοσιαλισμός, καπιταλισμός, κ.λπ.

Σύμφωνα μάλιστα και με το δημοσίευμα των New York Times, αρκετές ακόμη ιστοσελίδες που ασκούν κριτική στο οικονομικό σύστημα και την πολιτική των ΗΠΑ καταγγέλλουν σημαντική πτώση επισκεψιμότητας.

Γεγονός είναι ότι το 90% όλων των αναζητήσεων στο διαδίκτυο περνούν από τη Google, κάτι που αποδεικνύει την τεράστια ισχύ που έχει η εταιρεία στον κόσμο της πληροφορίας. Και μπορεί η πληροφορία να θεωρείται δημόσιο αγαθό, ελάχιστοι όμως είναι αυτοί που γνωρίζουν πώς λειτουργεί η μηχανή αναζήτησης, αφού η Google το κρατά επτασφράγιστο μυστικό, όπως αντιστοίχως και τις αλλαγές που πραγματοποίησε με αφορμή τα fake news.

Σε δημοσίευμά τους οι New York Times παρουσιάζουν πώς φαίνεται να λειτουργεί, σε γενικές γραμμές, το Google Search...

Πώς λειτουργεί το Google Search

Ας υποθέσουμε ότι θέλουμε να κάνουμε μια αναζήτηση για τα «οφέλη των λαχανικών στην υγεία». Όταν αρχίσουμε να πληκτρολογούμε, τα συστήματα της Google αρχίζουν να κοσκινίζουν μέσα στο μητρώο των εκατοντάδων δισεκατομμυρίων ιστοσελίδων που χρησιμοποιούν αυτή την ακριβή διατύπωση ή μια σχετική φράση. Η Google εκτιμά ότι υπάρχουν περισσότερες από 53 εκατομμύρια σελίδες που ταιριάζουν με τα «οφέλη των λαχανικών στην υγεία».

Μετά το Google ταξινομεί αυτές τις ιστοσελίδες χρησιμοποιώντας έναν μυστικό αλγόριθμο. Οι παράγοντες τους οποίους «ζυγίζει» ο αλγόριθμος αυτός είναι εκατοντάδες, και, αν και η Google κρατά κρυφούς τους περισσότερους εξ αυτών, έχει αποκαλύψει κάποια στοιχεία.

Μία από τις σημαντικότερες ανακαλύψεις στη μηχανή αναζήτησης της Google ήταν μια φόρμουλα ονόματι PageRank. Το PageRank λειτουργεί με βάση το κριτήριο πως η αξία μιας σελίδας μπορεί να καθοριστεί με βάση το πόσες σελίδες «linkάρουν» σε αυτήν. Τον πρώτο καιρό των αναζητήσεων στο Ίντερνετ αυτό ήταν μια καινοτόμα ιδέα, που βοήθησε το Google να κερδίσει έδαφος έναντι ανταγωνιστών όπως το Yahoo και το AltaVista.

Με το πέρασμα των χρόνων, η μηχανή αναζήτησης έχει γίνει πιο εξελιγμένη. Εκτός από το PageRank, η εταιρεία έχει αναφέρει επίσης πως το λογισμικό εξετάζει το πόσο συχνά και πού εμφανίζονται σε μια σελίδα οι όροι αναζήτησης, και πόσο πρόσφατα δημιουργήθηκε η ιστοσελίδα- καθώς και το πού βρίσκεται αυτός που κάνει την αναζήτηση. Η Google δήλωσε ότι δεν υπάρχουν μεγάλες διαφορές ανάμεσα στο πώς βρίσκει ειδήσεις και σε άλλα αποτελέσματα αναζητήσεων, αν και κάποιοι παράγοντες, όπως το πότε δημιουργήθηκε μια σελίδα, έχουν μεγαλύτερη σημασία σε αναζητήσεις ειδήσεων.

Γιατί η Google δεν αποκαλύπτει τον αλγόριθμο

Η Google λέει ότι η αποκάλυψη της φόρμουλάς της απλά θα διευκόλυνε αυτούς που προσπαθούν να «στήνουν» τα αποτελέσματα των αναζητήσεων: Είναι γνωστό πως υπάρχει ήδη μια βιομηχανία πάνω στο SEO (Search Engine Optimization), με ειδικούς που βοηθούν εταιρείες να φαίνονται περισσότερο στις αναζητήσεις στο Google.

Αλλά, βέβαια, η Google έχει έναν ακόμη λόγο για να διατηρήσει τη φόρμουλα της μηχανής αναζήτησης μυστική: Είναι ιδιόκτητη. Με αυτήν έχει εδραιώσει την κυριαρχία της στην αναζήτηση. Έκανε καλύτερη δουλειά και θέλει να διατηρήσει την κυριαρχία της, κρατώντας το μυστικό του αλγορίθμου, για να μην το εκμεταλλευτούν οι ανταγωνιστές. Ακριβώς όπως η Coca-Cola δεν αποκαλύπτει τη συνταγή της.

Ισχύουν αυτά που λένε οι «πολέμιοι» της Google;

Η Google υποστηρίζει πως η πολιτική ιδεολογία δεν αποτελεί παράγοντα που παίζει ρόλο στις αναζητήσεις της. Ισχυρίζεται ότι εάν ένας χρήστης είναι συντηρητικός, φιλελεύθερος ή αριστερός δεν αποτελεί μέρος των πληροφοριών που συλλέγει η εταιρεία και δεν ταξινομεί ιστοσελίδες με πολιτικές κλίσεις.

Ωστόσο, το ζήτημα της παραπληροφόρησης που προέκυψε μετά τις προεδρικές εκλογές του 2016 έκανε την εταιρεία να προβεί σε αλλαγές στον αλγόριθμό της, καθώς διαπιστώθηκε ότι το 0,25% του ημερησίου traffic οδηγούσε σε σκόπιμα παραπλανητικές πληροφορίες. Η αλλαγή αυτή προκάλεσε αντιδράσεις, καθώς πολλοί παραπονέθηκαν για πτώση στο traffic. Και παρότι το μεγαλύτερο ποσοστό των Fake News προέρχεται βάσει ερευνών από τον ακροδεξιό χώρο, σύμφωνα με τους New York Times, οι περισσότερες ιστοσελίδες που διαμαρτυρήθηκαν για πτώση traffic ήταν πιο αριστερών και προοδευτικών τάσεων.

Πώς η Google καθορίζει την αξιοπιστία των αποτελεσμάτων;

Όπως δηλώνει, στηρίζεται σε έναν «στρατό» ανθρώπων «κριτών» ανά τον κόσμο (10.000 περίπου), που αξιολογούν την ποιότητα των αποτελεσμάτων και διαπιστώνουν κατά πόσον οι σελίδες που εμφανίζονται ψηλότερα είναι έγκυρες και αξιόπιστες. Οι κριτές/αξιολογητές υποδεικνύουν ζητήματα που μπορεί να υπάρχουν με ιστοσελίδες ή «τυφλά σημεία» στη λειτουργία της μηχανής αναζήτησης.

Είναι το Google Search ουδέτερο;

Όχι ακριβώς. Τα πράγματα κι εδώ δεν είναι πολύ απλά, καθώς, με το πέρασμα του χρόνου, το Google προχώρησε πέρα από την παροχή απλών links στην παροχή όλο και περισσότερων πληροφοριών στις ιστοσελίδες του, προκαλώντας εντάσεις με εκδοτικούς οργανισμούς/ ΜΜΕ, ιστοσελίδες με reviews κ.α. Η θέση της Google είναι ότι οι χρήστες δεν έρχονται σε αυτήν για links, αλλά για πληροφορίες. Ωστόσο, η εταιρεία έχει ενσωματώσει στα αποτελέσματά της πληροφορίες για ταξίδια, υπηρεσίες, online αγορές, reviews εστιατορίων και επιχειρήσεων κ.λπ, και οι ανταγωνιστές της λένε ότι, αξιοποιώντας την κυρίαρχη θέση της, στις αναζητήσεις δίνει προτεραιότητα στις δικές της υπηρεσίες έναντι αυτών των ανταγωνιστών. Ήταν εξάλλου αυτή η πρακτική που προκάλεσε και την αντιπαράθεση με την Κομισιόν. Η Ευρωπαϊκή Ένωση επισημαίνει ότι αυτή η μεταχείριση παραβιάζει τους νόμους περί αντιμονοπωλιακής νομοθεσίας.

Επίσης, υπάρχει το πρόβλημα της κρυφής προκατάληψης. Κι όταν ακόμη δεν υπάρχει σκόπιμη μεροληψία εναντίον μιας πολιτικής ιδεολογίας, υπάρχει ζήτημα με το πώς οι αλγόριθμοι ή η τεχνητή νοημοσύνη που αξιοποιεί και στην οποία η εταιρεία επενδύει θα αυξήσουν έστω και ακούσια τις κοινωνικές προκαταλήψεις σχετικά με ομάδες όπως οι γυναίκες, οι φυλετικές μειονότητες, οι πολιτικές, κ.ά.. Για παράδειγμα, η Google διαθέτει τη λειτουργία της «Αυτόματης συμπλήρωσης», η οποία προσφέρει λέξεις/προτάσεις για αναζητήσεις από τη στιγμή που ένας χρήστης αρχίζει να πληκτρολογεί. Δεν είναι λίγες οι φορές που αυτές οι προτάσεις συμπληρώνονται με ρατσιστικά ή σεξιστικά στερεότυπα.

Η εταιρεία έχει πει πως γνωρίζει ότι υπάρχουν τέτοια θέματα, και πως παραμένει σε επαγρύπνηση για την αντιμετώπισή τους. Έτσι, τώρα, όπως παρατηρούν σκωπτικά οι New York Times, όταν ξεκινάμε μια αναζήτηση με το «Donald Trump is», οι τρεις πρώτες λέξεις αυτόματης συμπλήρωσης είναι «ένας δημοκράτης», «ένας μεγάλος πρόεδρος» και «ο πρόεδρός μου».

Μαριάνθη Πελεβάνη

   

Η δίκη της Χρυσής Αυγής: μια κρίσιμη νομική και πολιτική μάχη

Θανάσης Καμπαγιάννης

Αναρτούμε κείμενο του δικηγόρου Θανάση Καμπαγιάννη που δημοσιεύτηκε στα γερμανικά στο περιοδικό Infobriefe της δικηγορικής ένωσης “Republikanischer Anwältinnen- und Anwälteverein e.V.”, τεύχος 115 (2018).

Η δίκη της Χρυσής Αυγής – μιας νεοναζιστικής οργάνωσης με κοινοβουλευτική εκπροσώπηση – ως εγκληματικής οργάνωσης του άρθρου 187 του ελληνικού Ποινικού Κώδικα αποτελεί μια πολιτειακή, πολιτική και νομική πρόκληση (challenge).

Η Χρυσή Αυγή δεν δικάζεται γιατί ως ναζιστικό κόμμα αμφισβητεί το δημοκρατικό πολίτευμα και επιδιώκει την κατάλυσή του: αν και αυτά είναι απολύτως αληθή, η Χρυσή Αυγή δικάζεται ως πολυπρόσωπη εγκληματική δομή που τελούσε κακουργηματικές πράξεις υπό τη καθοδήγηση της ιεραρχίας της, με τη διευθύνουσα ομάδα της εγκληματικής δομής και αυτή του “νόμιμου πολιτικού κόμματος” να ταυτίζονται. Με δεδομένο ότι η ποινική δίωξη ξεκίνησε αφότου η Χρυσή Αυγή είχε αποκτήσει κοινοβουλευτική εκπροσώπηση (όχι δηλαδή όταν αποτελούσε μια εξαιρετικά περιθωριακή και απομονωμένη ομάδα), το εγχείρημα καθίσταται πολιτικά μοναδικό, καθώς μια οργάνωση που εμφανίζεται να λειτουργεί – ακόμα και τη στιγμή που δημοσιεύεται αυτό το άρθρο – ως πολιτικό κόμμα εντός του Κοινοβουλίου, δικάζεται ταυτόχρονα ως “συνδικάτο εγκλήματος” στο Τριμελές Εφετείο Κακουργημάτων: ο αρχηγός της κοινοβουλευτικής ομάδας και οι περισσότεροι βουλευτές της, τα βασικά στελέχη της οργάνωσης, είναι ταυτόχρονα κατηγορούμενοι ως διευθύνοντες την εγκληματική δράση της. Τέλος, το εγχείρημα είναι φιλόδοξο στη νομική και δικαστική του διάσταση: με 69 κατηγορούμενους (οι 18 διατελέσαντες βουλευτές, 13 μέχρι και σήμερα) και πλήθος συνεκδικαζόμενων και συσχετισμένων υποθέσεων, το δικαστήριο λειτουργεί από τις 20/4/2015 εδώ και πάνω από τρία χρόνια, φτάνοντας αισίως στην εξέταση των μαρτύρων υπεράσπισης. Οι κατηγορούμενοι αναμένεται να απολογηθούν περίπου στα τέλη του 2018.

Όπως έχουν περιγράψει η Ηλέκτρα Αλεξανδροπούλου και η Ειρήνη Βλάχου σε προηγούμενο άρθρο τους:

Σ’ αυτή τη δίκη δικάζονται μαζί τέσσερις υποθέσεις: α) η δολοφονία του Παύλου Φύσσα τον Σεπτέμβριο του 2013…, β) η επίθεση κατά των αιγύπτιων αλιεργατών, γ) η επίθεση κατά συνδικαλιστών του ΚΚΕ και δ) η κατηγορία για ένταξη και διεύθυνση σε εγκληματική οργάνωση. Ο Παύλος Φύσσας, μουσικός και αντιφασίστας, δολοφονήθηκε τον Σεπτέμβριο του 2013 στο Κερατσίνι, κοντά στον Πειραιά. Η επίθεση έγινε νύχτα, έξω από ένα μπαρ: μια ομάδα 50 ατόμων κύκλωσε την παρέα του Φύσσα, απομόνωσε τον Παύλο, ώστε να έρθει ο δολοφόνος Ρουπακιάς και να τον μαχαιρώσει εν ψυχρώ. Ο Ρουπακιάς είναι ο μόνος κατηγορούμενος που έχει ομολογήσει το έγκλημά του. Η επίθεση στους αλιεργάτες συνέβη τον Ιούνιο του 2012, όταν χρυσαυγίτες προσπάθησαν να εισβάλουν σε σπίτι αιγύπτιων αλιεργατών βρίζοντας και απειλώντας. Κατάφεραν να πιάσουν έναν που κοιμόταν στην ταράτσα, ο οποίος υπέστη ξυλοδαρμό και βαριές σωματικές βλάβες. Πέντε μέρες πριν από τη δολοφονία του Φύσσα, μέλη της Χρυσης Αυγής επιτέθηκαν με λοστάρια σε συνδικαλιστές του ΚΚΕ (οργάνωση ΠΑΜΕ) οι οποίοι πραγματοποιούσαν αφισοκόλληση στο Πέραμα, κοντά στον Πειραιά. Πέρα από τις βρισιές και τον εκφοβισμό, οι συνδικαλιστές τραυματίστηκαν πολύ σοβαρά. Η επίθεση αυτή ήταν οργανωμένη, με τα ίδια χαρακτηριστικά τάγματος”.

Για τις τρεις πρώτες συνεκδικαζόμενες υποθέσεις, εξετάστηκαν 51 μάρτυρες από τον Σεπτέμβριο του 2015 μέχρι τον Φεβρουάριο του 2017 (μεσολάβησε μια διακοπή της δίκης από τον Ιανουάριο του 2016 μέχρι τις αρχές Ιουνίου του 2016 λόγω αποχής των δικηγόρων για το ασφαλιστικό). Στη συνέχεια, ακολούθησε η εξέταση μαρτύρων για άλλες επιθέσεις στις οποίες εμπλέκονται μέλη και στελέχη της Χρυσής Αυγής, καθώς και η εξέταση μαρτύρων που εκ της κοινωνικής τους ιδιότητας (καθηγητές πανεπιστημίου, δημοσιογράφοι, δήμαρχοι και δημοτικοί σύμβουλοι, βουλευτές, κλπ) κατέθεσαν για τη στοιχειοθέτηση της κατηγορίας της εγκληματικής οργάνωσης. 16 μάρτυρες κλήθηκαν περαιτέρω από την πολιτική αγωγή. Συνολικά, 147 μάρτυρες κατέθεσαν μέχρι τον Φεβρουάριο του 2018 (κληθέντες από τον Εισαγγελέα, το δικαστήριο και την πολιτική αγωγή) πριν την έναρξη της φάσης ανάγνωσης των εγγράφων.

Επισκοπώντας τους μάρτυρες που κατέθεσαν για τις υποθέσεις πέραν των τριών συνεκδικαζόμενων, αποκτά κάποιος εικόνα της ευρύτητας της εγκληματικής δράσης και της στοχοθεσίας της Χρυσής Αυγής. Αναφέρουμε ενδεικτικά: επίθεση μηχανοκίνητης πορείας με επικεφαλής βουλευτές της οργάνωσης τον Ιούλιο του 2013 στον Ελεύθερο Κοινωνικό Χώρο “Συνεργείο” με αποτέλεσμα σωματικές βλάβες και φθορές ξένης ιδιοκτησίας· επίθεση μηχανοκίνητης πορείας τον Ιούνιο του 2008 σε αναρχικό στέκι στα Πετράλωνα (γειτονιά της Αθήνας), με θύματα δύο άντρες που συμμετείχαν σε μάθημα Ισπανικών (για την υπόθεση αυτή υπάρχει ήδη αμετάκλητη καταδίκη δύο δραστών, ο ένας στέλεχος της Χρυσής Αυγής, για απόπειρα ανθρωποκτονίας)· εμπρησμός τον Μάιο του 2013 ενός καταστήματος υπηκόου Καμερούν στο κέντρο της Αθήνας (υπάρχει ήδη τελεσίδικη καταδίκη δύο δραστών, ο ένας μέλος της Χρυσής Αυγής, για την επιμέρους υπόθεση)·επικίνδυνες σωματικές βλάβες κατά Αφγανών προσφύγων τον Σεπτέμβριο του 2011 από ομάδα 10 ατόμων με επικεφαλής υποψήφια βουλευτή της Χρυσής Αυγής (υπάρχει ήδη πρωτόδικη καταδίκη)· επικίνδυνες σωματικές βλάβες κατά Πακιστανών εργατών τον Φεβρουάριο του 2013 στην Ιεράπετρα της Κρήτης από τα στελέχη της τοπικής οργάνωσης της Χρυσής Αυγής (υπάρχει ήδη καταδίκη των δραστών από το πρωτοβάθμιο δικαστήριο). Μαζί με αυτά, πλήθος ρατσιστικών επιθέσεων, εμπρησμοί τζαμιών, βεβηλώσεις χώρων εβραϊκού ενδιαφέροντος, ξυλοδαρμοί πολιτικών αντιπάλων και ούτω καθεξής.

Κάποια σημεία από τη μέχρι σήμερα αποδεικτική διαδικασία που οι αναγνώστες αυτού του άρθρου θα βρουν ενδιαφέροντα είναι τα εξής:

α. Από τις περισσότερες εξεταζόμενες υποθέσεις προκύπτει ο οργανωμένος χαρακτήρας των επιθέσεων που εκφράζεται με ένα συγκεκριμένο modus operandi: πολυπρόσωπες επιθέσεις μαυροφορεμένων συνήθως αντρών κατά λίγων ατόμων-θυμάτων, συγκρότηση της επιτιθέμενης ομάδας με τηλέφωνα-sms, μετάβαση στο σημείο, πολλές φορές με μηχανές που εξασφαλίζουν και την οργανωμένη διαφυγή, σύντομο χρονοδιάγραμμα επίθεσης, αιφνιδιασμός των θυμάτων, χρήση μαχαιριών, ροπάλων και άλλων ανάλογων όπλων, δήλωση πολιτικής ταυτότητας (με διακριτικά ή με σύνθημα), πλήξη ζωτικών εννόμων αγαθών, οργανωμένη αιφνιδιαστική αποχώρηση, παρουσία επικεφαλής, συνήθως στελέχους της οργάνωσης. Το βούλευμα χρησιμοποιεί τον όρο “τάγμα εφόδου” για αυτές τις ομάδες, σε ευθεία αναφορά προς τις αντίστοιχες ομάδες του NSDAP στον γερμανικό Μεσοπόλεμο. Σε πολλές περιπτώσεις τα πολιτικά γραφεία της Χρυσής Αυγής χρησιμεύουν ως ορμητήρια των επιτιθέμενων.

β. Οι επιθέσεις δεν είναι οργανωμένες μόνον οριζόντια, αλλά και κάθετα: στις περιπτώσεις που διαθέτουμε ηχητικά τηλεφωνικών συνδιαλέξεων και μηνύματα των δραστών, προκύπτει εκ των προτέρων ενημέρωση του ιεραρχικά ανώτερου οργάνου (πχ περιφερειάρχη-βουλευτή). Στην χαρακτηριστικότερη επίθεση στους κομμουνιστές συνδικαλιστές στο Πέραμα τον Σεπτέμβριο του 2013, ο βουλευτής της Χρυσής Αυγής και κατηγορούμενος για διεύθυνση εγκληματικής οργάνωσης Ι. Λαγός εγκρίνει εκ των προτέρων την επίθεση της ομάδας κρούσης, πληροφορείται για αυτή κατά τη διάρκεια της επίθεσης και δίνει σύνθημα λήξης με σκοπό την αποφυγή συλλήψεων. Η παρουσία ως επικεφαλής στελεχών της οργάνωσης στις επιθέσεις και η μη αποπομπή τους από αυτήν στη συνέχεια επιβεβαιώνει τον κεντρικό σχεδιασμό των εγκληματικών πράξεων.

γ. Η ιδεολογία της οργάνωσης είναι αδιαμφισβήτητα εθνικοσοσιαλιστική. Οι κατηγορούμενοι στις απολογίες τους είτε αρνήθηκαν τον εθνικοσοσιαλισμό, ισχυριζόμενοι ότι είναι “έλληνες εθνικιστές”, είτε υποστήριξαν ότι επρόκειτο για ιδέες της νιότης τους τις οποίες στη συνέχεια εγκατέλειψαν. Από την ακροαματική διαδικασία και τους σκληρούς δίσκους των ηγετικών στελεχών, αποδείχτηκε πέραν κάθε αμφιβολίας ότι ο εθνικοσοσιαλισμός αποτελεί και σήμερα τον ιδεολογικό πυρήνα της οργάνωσης. Σε βίντεο ορκωμοσίας νέων μελών το 2011, τα ηγετικά στελέχη της ορκίζουν τα νέα μέλη “ενάντια στον Αιώνιο Εβραίο”. Ο εκπρόσωπος τύπου της οργάνωσης, κατηγορούμενος Ηλίας Κασιδιάρης εικονίζεται σε φωτογραφίες ορκωμοσίας νέων μελών τον Δεκέμβριο 2012 να χαιρετά ναζιστικά μπροστά στην πολεμική σημαία της Βέρμαχτ. Ο Φύρερ της οργάνωσης, κατηγορούμενος Νικόλαος Μιχαλολιάκος δηλώνει σε κλειστή εκδήλωση μελών το 2012: “Εμείς δεν είμαστε Λεπέν… Εμείς είμαστε η σπορά των ηττημένων του 1945, αυτό είμαστε! Οι εθνικιστές, οι εθνικοσοσιαλιστές, οι φασίστες”. Ωστόσο, αξίζει εδώ να επισημάνουμε ότι η εθνικοσοσιαλιστική ιδεολογία δεν είναι αξιόποινη κατά την ελληνική έννομη τάξη: ο μόνος λόγος για τον οποίο διερευνάται στο δικαστήριο είναι γιατί προσφέρει το κίνητρο και τη στοχοθεσία των εγκληματικών πράξεων κατά αλλοεθνών, κομμουνιστών, αντιφασιστών, αντιφρονούντων, κλπ.

δ. Η πολύχρονη εγκληματική δράση της Χρυσής Αυγής και η αποφυγή συσχέτισης των επιμέρους υποθέσεων μπορούν να εξηγηθούν μόνο από την ανοχή των κρατικών μηχανισμών και του πολιτικού συστήματος επί δεκαετίες. Στην ακροαματική διαδικασία, αν και αρχικά το δικαστήριο απαγόρευε τις σχετικές ερωτήσεις, προέκυψε η αδράνεια της Αστυνομίας, η οποία αν και παρούσα σε πλήθος επιθέσεων δεν επενέβη, με εμβληματικότερη περίπτωση την παρουσία 8 αστυνομικών στη διάρκεια της δολοφονίας του Παύλου Φύσσα.

ε. Ο πυρήνας της νομικής υπεράσπισης της Χρυσής Αυγής στο δικαστήριο αποτελείται από πολιτικά στελέχη της οργάνωσης και επιστημονικούς συνεργάτες των κατηγορούμενων βουλευτών. Το γεγονός αυτό σημαίνει το παράδοξο ότι η ελληνική έννομη τάξη πληρώνει τα έξοδα υπεράσπισης των κατηγορούμενων για εγκληματική οργάνωση βουλευτών της Χρυσής Αυγής μέσω του κοινοβουλευτικού προϋπολογισμού, την ίδια στιγμή που δεν προβλέπεται νομική βοήθεια (legal aid) για τα θύματα της εγκληματικής οργάνωσης (οικογένεια Φύσσα, Αιγύπτιοι μετανάστες, συνδικαλιστές), οι δικηγόροι των οποίων εργάζονται pro bono.

Αν τα πράγματα εξελιχθούν κανονικά, περί τα τέλη του 2018 οι κατηγορούμενοι ως διευθύνοντες την εγκληματική οργάνωση Χρυσή Αυγή θα κληθούν να απολογηθούν. Η δολοφονία του Παύλου Φύσσα τα μεσάνυχτα της 17-18/9/2013 υπήρξε η αφορμή μιας κατακραυγής και μιας μαζικής αντιφασιστικής κινητοποίησης που ανάγκασε το ελληνικό κράτος να συλλάβει τους ηγέτες της Χρυσής Αυγής, κινώντας την ποινική δίωξη για το αδίκημα της εγκληματικής οργάνωσης. Σύντομα το ελληνικό κράτος θα κληθεί να αποφασίσει αν μια νεοναζιστική οργάνωση που τέλεσε πλήθος εγκληματικών πράξεων θα επανανομιμοποιηθεί στα πλαίσια της ελληνικής έννομης τάξης. Για κάθε επίδοξο φασίστα και νεοναζί διεθνώς, η απόφαση αυτή θα έχει προφανές ενδιαφέρον για το ποιά ειναι τα όρια της ακροδεξιάς δράσης.

Γι’ αυτό και για κάθε δημοκράτη, για κάθε αντίπαλο του φασισμού οπουδήποτε στον κόσμο, η δίκη της Χρυσής Αυγής είναι μια κρίσιμη νομική και πολιτική μάχη.

*Ο Θανάσης Καμπαγιάννης είναι δικηγόρος στην Αθήνα και παρίσταται ως πολιτική αγωγή των Αιγύπτιων αλιεργατών στη δίκη της Χρυσής Αυγής.

jailgoldendawn

Η υποδοχή της «τάξης των δούλων»

Η κατάσταση στη Μόρια είναι «πολύ δύσκολη έως οριακή» διαπιστώνει σε επιστολή του ο Δημήτρης Βίτσας, υπουργός Μεταναστευτικής Πολιτικής. Από διαπιστώσεις καλά τα πάει. Στις προτεινόμενες λύσεις καταγράφεται κενό.

Γράφει η Λώρη Κέζα

Υπάρχει αυτή η συνθήκη που λέγεται «πραγματικότητα» και ζητεί να γίνει ορατή τη χειρότερη στιγμή, όταν η ψυχοπονιάρα ρητορική κερδίζει έδαφος. Η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ τα πήγαινε πάντα πολύ καλά με τις αναλύσεις για το μεταναστευτικό. Στις πράξεις δεν έχει κάνει τίποτε περισσότερο, τίποτε διαφορετικό από όσα έκανε και η Νέα Δημοκρατία.

Τα λόγια μόνο αλλάζουν: Στη δεξιά παράταξη γίνονται δεκτοί χαρακτηρισμοί για τους αλλοδαπούς όπως «κατσαρίδες» ενώ στην αριστερά παράταξη μάχονται για την κατάργηση της λέξης «λαθρομετανάστης».

Η αληθινή πολιτική, δηλαδή η διακυβέρνηση, αποκάλυψε στον Δημήτρη Βίτσα και τους συντρόφους του ότι τα πράγματα είναι πολύ πιο δύσκολα στο πεδίο. Τόσο στο ζήτημα της υποδοχής όσο και στο ζήτημα της κοινωνικής ένταξης. Στους καταυλισμούς που λειτουργούν με απάνθρωπες συνθήκες τα πράγματα έχουν γίνει πολύ χειρότερα σε σχέση με τα προηγούμενα χρόνια. Πολύ χειρότερα σε σχέση με τον αριθμό ατόμων που διαβιούν εκεί. Βιασμοί παιδιών, βιασμοί ενηλίκων, μια τουαλέτα για εβδομήντα άτομα, ντάλα το καλοκαίρι, παγωνιά το χειμώνα, δέκα άτομα σε αντίσκηνο σχεδιασμένο για δυο, φαγητό που ούτε στα σκυλιά τους δεν θα έδιναν οι βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ.

Το δεύτερο στάδιο είναι ακόμη χειρότερο. Τι θα απογίνουν άραγε όλοι αυτοί οι άνθρωποι στους οποίους οι προοδευτικοί δίνουν ελπίδες με τη φιλεύσπλαχνη ρητορική τους; Επειδή το ζητούμενο δεν είναι μόνο να πάρουν στα χέρια «τα χαρτιά», το θέμα είναι να συνεχίσουν τη ζωή τους αξιοπρεπώς. Δεν υπάρχει σχέδιο ούτε από τον Δημήτρη Βίτσα ούτε από την Ευρωπαϊκή Ένωση για τα εξής βασικά: Πού θα εργαστούν και πού θα στεγαστούν. Η μοίρα των προσφύγων και μεταναστών στην καλύτερη περίπτωση τους τοποθετεί σε κάποιο ευρωπαϊκό γκέτο, σε πολυκατοικίες όπου ζουν απομονωμένοι, μεταξύ τους, έξω από τον κοινωνικό ιστό και επιβιώνουν χάρη σε επιδόματα και φιλανθρωπία.

Το ελληνικό μοντέλο ένταξης περιλαμβάνει ανασφάλιστη εργασία, χαμηλά μεροκάματα, δουλειές που δεν καταδέχονται να κάνουν οι ντόπιοι. Αυτά στην καλύτερη περίπτωση, όταν δεν υπάρχουν συνθήκες Μανωλάδας, με Πακιστανούς να εργάζονται όπως ακριβώς οι δούλοι στις πιο θλιβερές σελίδες της ανθρώπινης ιστορίας.

Η άθλια απάντηση στην ανασφάλιστη εργασία είναι ότι «εδώ στην Ελλάδα ζουν καλύτερα από ότι ζούσαν στην πατρίδα τους» και αυτή ακριβώς η δήθεν ανθρώπινη προσέγγιση αποτελεί τη βάση για τον πιο άγριο ταξικό διαχωρισμό, για τη δημιουργία μιας τάξης με παρίες που δεν έχουν πρόσβαση σε τίποτα, που δεν εντάσσονται αλλά ζουν στο περιθώριο. Εργατικά χέρια, φτηνά εργατικά χέρια, ανασφάλιστα εργατικά χέρια. Χέρια αποκομμένα από την ανθρώπινη υπόστασή τους.

Αν υπάρχει μια βασική ερώτηση για το μεταναστευτικό, για να απαντηθεί από τον Δημήτρη Βίτσα, είναι πού φαντάζεται τους μετανάστες της Μόριας σε 5, σε 10 χρόνια. Το πιο πιθανό είναι να έχουν φύγει από το κολαστήριο υποδοχής για να γίνουν δούλοι στην πιο άγρια μορφή του καπιταλισμού. Εκεί που η πλειονότητα μάχεται για δικαιώματα, πατώντας πάνω σε ανθρώπους δεύτερης κατηγορίας.

Διαγραφή των χρεών της ΝΔ ζητά ο Γεωργιάδης!

Του Παναγιώτη Θεοδωρόπουλου

Είναι ξεδιάντροποι. Κυνικοί. Προκλητικοί. Την ίδια ώρα που χιλιάδες λαϊκά νοικοκυριά χάνουν τα σπίτια τους στους πλειστηριασμούς με συνοπτικές διαδικασίες, εξαιτίας των χρεών τους στις τράπεζες, ο αντιπρόεδρος της ΝΔ, Άδωνις Γεωργιάδης, μιλώντας στο ραδιόφωνο 24/7, ζήτησε τη ρύθμιση ακόμα και τη διαγραφή των χρεών του κόμματος τους, ύψους 200 εκατ. ευρώ!

Ο Γεωργιάδης, που ψήφισε δύο μνημόνια, τα οποία προέβλεπαν την αρπαγή της περιουσίας των υπερχρεωμένων φτωχών νοικοκυριών, από τους τραπεζίτες ζήτησε μια «γαλάζια» ρύθμιση χρεών!

Χωρίς ίχνος ντροπής ισχυρίστηκε μάλιστα πώς κάτι τέτοιο «είναι ηθικώς ορθό»!!!

Ο Γεωργιάδης που σήμερα ζητά διαγραφή χρεών για τη ΝΔ, ήταν υπουργός της κυβέρνησης Σαμαρά – Βενιζέλου, η οποία το 2014, στα πλαίσια της 5ης αξιολόγησης για το δεύτερο μνημόνιο είχε συμφωνήσει με την τρόικα να υπάρξει μηδενική προστασία της πρώτης κατοικίας!!!

Η συγκυβέρνηση ΝΔ-ΠΑΣΟΚ, της οποία εξέχων στέλεχος ήταν ο Γεωργιάδης είχε συμφωνήσει ότι οι πλειστηριασμοί θα ξεκινούσαν από την 1η Ιανουαρίου του 2015, ενώ τα «ραβασάκια» των τραπεζών απλώς θα ειδοποιούσαν τους πολίτες μόνο για το πότε βγαίνει το σπίτι τους «στο σφυρί». Οι πλειστηριασμοί, σύμφωνα με την κυβέρνηση Σαμαρά-Βενιζέλου, όπως προπαγάνδισε και ο ίδιος ο Γεωργιάδης στα κανάλια, ήταν «εργαλείο» για την ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών!

Αυτά βέβαια για τον Γεωργιάδη, είναι …περασμένα ξεχασμένα και σήμερα επικαλέστηκε ακόμα και την κρίση, αναφέροντας ότι εξαιτίας της, άλλαξαν τα οικονομικά δεδομένα, μειώθηκε η κρατική επιχορήγηση των κομμάτων και αυξήθηκαν τα επιτόκια… Και πλέον η ΝΔ δεν έχει τη δυνατότητα να πληρώσει τα χρέη της…

Μάλιστα ζητώντας και διαγραφή χρεών της ΝΔ, πρόσθεσε: «Τι λέει η Ελλάδα στους διεθνείς πιστωτές της όταν χρεοκόπησε από το ’10 και μετά; Και στους ιδιώτες πιστωτές της και στους δημόσιους θεσμικούς πιστωτές της, τι λέει; Λέει ότι δανείστηκα υπερβολικά πολλά χρήματα την εποχή της ευμάρειας, ότι και εσείς ως δανειστές δεν ήσασταν προσεκτικοί και μου δανείζατε περισσότερα απ’ ό,τι εγώ μπορούσα να πληρώσω. Γι’ αυτό το λόγο αιτούμαι για να μπορώ να επιβιώσω, διαγραφή του χρέους». Από τους πιστωτές φυσικά δεν ζήτησε ποτέ ο Γεωργιάδης, ως υπουργός διαγραφή χρέους. Για την ακρίβεια δεν τόλμησε καν να το ξεστομίσει…

Τώρα όμως το ρίχνει στο τραπέζι και προσθέτει:«Η ΝΔ, το ΠΑΣΟΚ, ο ΣΥΡΙΖΑ έπαιρναν πριν την κρίση μια εκλογική επιχορήγηση Χ. Η ΝΔ ας πούμε έπαιρνε κατά μέσο όρο 30 εκατομμύρια το χρόνο και είχε επιτόκιο 3-3,5%. Όταν έγινε η κρίση τα 3 εκατομμύρια έγιναν 4 και το επιτόκιο έγινε 8». Ούτε λίγο, ούτε πολύ δε δίστασε να συγκρίνει τις αιματηρές περικοπές που υπέστη ο λαός με τη μείωση της κρατικής χρηματοδότησης, των κομμάτων. 

Ξεπερνώντας, μάλιστα κάθε όριο ζήτησε την υπαγωγή της ΝΔ, στο νόμο Κατσέλη, ισχυριζόμενος ότι πρέπει να ισχύσει και για τα κόμματα ό,τι ισχύει για όλους… «Ο νόμος Κατσέλη προβλέπει συγκεκριμένη διαδικασία για τον κάθε πιστωτή, τον κάθε Έλληνα πολίτη που θα έχει το δάνειο του στα σημερινά οικονομικά δεδομένα. Δεν καταλαβαίνω γιατί αυτό δεν αφορά τα κόμματα; Δεν το καταλαβαίνω», είπε και πάνω στον επαναστατικό οίστρο του, πρόσθεσε: «Εκτός αν θέλουμε κόμματα πάντα εξαρτημένα»….

Μήπως άραγε μπορεί να μας πει αν ένιωσε εξαρτημένος, όταν:

— Η ΝΔ λάμβανε θαλασσοδάνεια, απόρροια των δεσμών αίματος του κόμματος του με το τραπεζικό κεφάλαιο, τα οποία δίνονταν χωρίς εγγυήσεις και χαριστικά.

— Η ΝΔ μαζί με το ΠΑΣΟΚ, προχώρησαν στο περιβόητο «PSI» ληστεύοντας τα αποθεματικά των ασφαλιστικών ταμείων, των νοσοκομείων και των πανεπιστημίων για να «σωθούν» οι τράπεζες. 

— Η ΝΔ πρόσφερε ζεστό χρήμα στις τράπεζες και στήριξε την ανακεφαλοποίηση τους, τα οποία φόρτωσε στο δημόσιο χρέος στέλνοντας το λογαριασμό στον ελληνικό λαό! 

Τότε προφανώς δεν ένιωθε καμία …εξάρτηση. Σήμερα που οι τράπεζες διεκδικούν από τη ΝΔ την επιστροφή των δανεικών, ο Γεωργιάδης ζητά υπαγωγή στο «νόμο Κατσέλη» και διαγραφή χρεών! Σήμερα που κέρδισε η τράπεζα Πειραιώς αγωγή κατά της Ν.Δ., σχετικά με “κόκκινα” δάνεια του κόμματος της αξιωματικής αντιπολίτευσης, ο Γεωργιάδης ζήτησε «ρύθμιση»…

Δεν γνωρίζουμε αν η ΝΔ θα τύχει ευνοϊκής μεταχείρισης από τους πιστωτές της. Αν θα πετύχει «ψαλίδι» στα χρέη. Αν θα υπαχθεί σε ειδικό καθεστώς εξαιτίας του πρότερου κυβερνητικού βίου της και της στήριξης που πρόσφερε αφειδώς στους τραπεζίτες.   

Γνωρίζουμε όμως ότι διαγραφή χρεών ζητούν χιλιάδες νοικοκυριά, αλλά δεν την παίρνουν. Αντίθετα βλέπουν μέσω των ηλεκτρονικών πλειστηριασμών τις τράπεζες να αρπάζουν τα σπίτια τους. 

Με νόμους που ψήφισαν οι «Γεωργιάδηδες» όλων των μνημονιακών κομμάτων…