Γυρολόγοι παντός (κομματικού) καιρού…

Από τη γοητεία του Τσίπρα στη γοητεία του Μητσοτάκη (με ενδιάμεσους σταθμούς ΠΑΣΟΚ και Ποτάμι). Ακόμα ένα από τα χαρακτηριστικά παραδείγματα περιφερόμενων πολιτευτών, που εζήλωσαν την δόξαν των επαγγελματιών πολιτικών

Του Γιώργου Καρελιά 

Εντάξει, δεν πέφτουμε από τα σύννεφα όταν βλέπουμε μετακινήσεις και μεταγραφές πολιτικών. Ακόμα και όταν είναι προκλητικές, με την έννοια ότι κάποιοι πάνε με κάποιους που προηγουμένως έβριζαν και λοιδορούσαν. Ετσι είναι αυτού του είδους οι πολιτικοί, γυρολόγοι. Αν είναι και καταφερτζήδες, ακόμα καλύτερα (εδώ μερικά πρόσφατα παραδείγματα). 

Αυτού του είδους ο «επαγγελματισμός» στην πολιτική είναι κατανοητός, όταν έχουμε να κάνουμε με πρόσωπα που αποβλέπουν ακριβώς σε αυτό: να γίνουν επαγγελματίες πολιτικοί, να ζουν από την πολιτική. Ποτέ δεν κατάλαβα γιατί επιλέγουν αυτόν τον δρόμο άλλα πρόσωπα, επιτυχημένοι επαγγελματίες στον τομέα τους. Και αυτό ισχύει κατά μείζονα λόγο για όσους είναι ή θεωρούνται ή εντάσσονται στους λεγόμενους πνευματικούς ανθρώπους, στον αθλητικό χώρο ή στο χώρο των μέσων ενημέρωσης. 

Θέλεις να υποστηρίξεις τον Τσίπρα ή τον Μητσοτάκη; Κάντο με την τέχνη σου, με τα βιβλία σου, με τις συνεντεύξεις σου, με τα άρθρα σου, με τις τηλεοπτικές ή ραδιοφωνικές εκπομπές σου. Τι έχεις παραπάνω να τους προσφέρεις αν είσαι ένας από τους 300 της Βουλής; 

Βεβαίως, αν είσαι ένας από τους 300, ειδικά την σήμερον ημέραν της κρίσεως, έχεις καλύτερο μισθό, γραφείο, αυτοκίνητο, οδηγούς και πάει λέγοντας. Αλλά γι’ αυτά το κάνουν; Για ορισμένους δεν το πιστεύω, δεν το έχουν ανάγκη. Τότε; Είναι το ψώνιο να μιλάς από το βήμα του Κοινοβουλίου; Να σε καλούν στα τηλεοπτικά και ραδιοφωνικά κανάλια; Μήπως τα είχες τόσο πολύ συνηθίσει και έπαθες στερητικό σύνδρομο μόλις τα έχασες και επέστρεψες στην καθημερινότητά σου; 

Ολα αυτά μπορεί να είναι μια εξήγηση, μπορεί και όχι. Αυτό που προκαλεί περισσότερο (απορία; θλίψη; απέχθεια; θυμό;) είναι όταν, στο πλαίσιο ενός διαρκούς μπιζιμποντισμού, έχεις περάσει σχεδόν από όλα τα κόμματα, από τα αριστερά μέχρι τα δεξιά του πολιτικού φάσματος. Δηλαδή: 

– Πως γίνεται, για παράδειγμα, το 2012 να βλέπεις το φως το αληθινόν στο πρόσωπο του Αλέξη Τσίπρα και να εκλέγεσαι βουλευτής με τον ΣΥΡΙΖΑ; Και αμέσως μετά… 

– Πώς γίνεται να ανακαλύπτεις όλες τις αριστερές παθογένειες και να γίνεσαι ανεξάρτητος βουλευτής (εδώ); Ταυτόχρονα… 

– Πώς γίνεται, όντας ανεξάρτητος, να συμβάλεις με την ψήφο σου στην πτώση της κυβέρνησης Σαμαρά το 2014 (εδώ). Και αμέσως μετά… 

– Πώς γίνεται να ετοιμάζεσαι να πας στην (οικοδομούμενη τότε περί το ΠΑΣΟΚ) «Ελιά», για να πολεμήσεις «τον δικομματισμό Τσίπρα και Σαμαρά» (εδώ); Και αμέσως μετά να καταλήγεις υποψήφιος με το Ποτάμι, να μην εκλέγεσαι και μετά να βάζεις πλώρη γι’ άλλα λιμάνια, πιο ασφαλή, δηλαδή με μεγαλύτερη δεξαμενή ψήφων (εδώ); 

Ηθελα να ‘ξερα τι νιώθουν όταν διαβάζουν ή ακούνε τι έλεγαν πριν πάνε εκεί που πήγαν (εδώ); Πώς αισθάνονται που αυτοδιαψεύδονται (εδώ); Να δω τον περί ου ο λόγος ήρωά μας πώς θα μαζεύει τώρα (φιλελεύθερες…) ψήφους παρέα με τους (καθόλου ακροδεξιούς, εννοείται…) Βορίδη, Αδωνι και άλλα φιλελεύθερα παιδιά. 

Αν και δεν φαίνεται ότι θα έχει ιδιαίτερη δυσκολία. Διότι, σύμφωνα με μια θυμόσοφη ρήση, «ένας σοφός ξέρει τα πάντα, ένας καταφερτζής τους πάντες»… 

ΥΓ: Παρόλα αυτά, διαβάστε το βιβλίο του «Η των καλοσύνη των ξένων». Εξαιρετικό.  

Η… Δεξιά του Κυρίου οδηγεί (ξανά) τον Μητσοτάκη

Ο Μάκης Βορίδης αναγγέλλει το τέλος των συμβόλων και των… Χριστουγέννων, ο Άδωνις Γεωργιάδης δηλώνει ότι η θέση της ΝΔ στο εκκλησιαστικό θα καθοριστεί από την τελική στάση των κληρικών, και ο μητροπολίτης Μεσσηνίας Χρυσόστομος δίνει το σύνθημα του ιερού πολέμου διακηρύσσοντας «Μάχαιραν έδωκες, μάχαιρα θα λάβεις». Παραπλεύρως, ο Κώστας Κυρανάκης δηλώνει ότι το κόμμα του θέλει να παραμείνουν οι ιερείς δημόσιοι υπάλληλοι και, κάπως έτσι, η Δεξιά του Κυρίου παίρνει ξανά τα ηνία της ΝΔ και καθοδηγεί τον Κυριάκο Μητσοτάκη στον νέο «ανένδοτο».

Ο ανένδοτος αυτός ακυρώνει πλήρως την μετριοπαθή, αν και αμήχανη, αρχική θέση της ΝΔ για τη συμφωνία Τσίπρα-Ιερώνυμου, επαναφέρει την αξιωματική αντιπολίτευση στις σκληρές δεξιές, έως και ακροδεξιές, θέσεις που κυριάρχησαν και στην υπόθεση του μακεδονικού, και οδηγεί τη συντηρητική παράταξη σε μια, καινοφανή στην ιστορία της, ρήξη: Σε ανοιχτό μέτωπο και σε ευθεία σύγκρουση της Νέας Δημοκρατίας με τον αρχιεπίσκοπο.

Το πόσο βαθύ θα αποδειχθεί αυτό το μέτωπο και που μπορεί να φθάσει η σύγκρουση, θα φανεί και από την τοποθέτηση του Κυριάκου Μητσοτάκη μετά τη συνάντηση που θα έχει σήμερα με τους εκπροσώπους του συνδέσμου κληρικών. Το στίγμα όμως έδωσε ήδη η εκπρόσωπος της ΝΔ Μαρία Σπυράκη χαρακτηρίζοντας «εξαιρετικά δυσάρεστο το γεγονός ότι η ηγεσία της ιεραρχίας προχώρησε σε αυτή τη συζήτηση με τον πρωθυπουργό, μια συζήτηση με προεκλογικά χαρακτηριστικά», ενώ γαλάζια στελέχη διακινούν με ένταση τα τελευταία 24ωρα τη θεωρία του «υπόγειου πολιτικού deal» μεταξύ Τσίπρα και Ιερώνυμου. Είναι η θεωρία σύμφωνα με την οποία ο Τσίπρας αντάλλαξε την αναγνώριση της οφειλής του Κράτους έναντι της εκκλησιαστικής περιουσίας με τις προεκλογικές 10.000 προσλήψεις στο δημόσιο – μια ανταλλαγή που, κατά το επιτελείο της Πειραιώς έγινε με τις πολιτικές «ευλογίες» του αρχιεπισκόπου.

Βάσει αυτής της θεωρίας, η ΝΔ έχει εξαπολύσει υπόγειο μεν αλλά μετωπικό πόλεμο κατά του αρχιεπισκόπου με στόχο να μην περάσει η συμφωνία Τσίπρα – Ιερώνυμου από την έκτακτη σύνοδο της Ιεραρχίας που έχει συγκληθεί για μεθαύριο Παρασκευή. Οι πληροφορίες κάνουν λόγο για ισχυρότατες πιέσεις σε μητροπολίτες που θεωρούνται «ταλαντευόμενοι» να απορρίψουν τη συμφωνία έτσι ώστε ο κ. Ιερώνυμος να χάσει την πλειοψηφία μεταξύ των 82 ιεραρχών, ενώ κατά ορισμένες πλευρές το σχέδιο του «σκληρού» άξονα της ΝΔ εκτείνεται έως και σ’ αυτήν καθαυτή την αμφισβήτηση του ίδιου του αρχιεπισκόπου.

Στο πλαίσιο αυτό τοποθετείται και η χθεσινή δήλωση του κυβερνητικού εκπροσώπου Δημήτρη Τζανακόπουλου ότι «θα ήταν πραγματικά επιβλαβές για την ίδια την αυτονομία της ελληνικής Εκκλησίας αν το πολιτικό προσωπικό ή συγκεκριμένα στελέχη της Ν.Δ. εμπλέκονται στα εσωτερικά της Εκκλησίας».

Σε ανάλογη κατεύθυνση κινήθηκε και η ανακοίνωση του Μαξίμου το οποίο επεσήμανε την αλλαγή στάσης της ΝΔ και, μεταξύ άλλων, ανέφερε: «Δεν περιμένει κανείς ότι ο κ. Μητσοτάκης θα μπορέσει να επιβληθεί στους ακραίους που ελέγχουν το κόμμα του και στους υπόγειους σχεδιασμούς τους. Περιμένουμε ωστόσο από τον κ. Μητσοτάκη μία ξεκάθαρη απάντηση: Η Ν.Δ. παραμένει υπέρ της πρότασης συμφωνίας με την Εκκλησία της Ελλάδος ή για λόγους πολιτικής σκοπιμότητας ο κ. Μητσοτάκης έγινε πάλι έρμαιο των ακροδεξιών;». Στην πρώτη της επίσημη τοποθέτηση η ΝΔ είχε προσεγγίσει θετικά τη συμφωνία Τσίπρα – Ιερώνυμου, κάνοντας μάλιστα λόγο για «καθυστερημένη υιοθέτηση της πάγιας θέσης της από τον ΣΥΡΙΖΑ».

Η αντίδραση, ωστόσο, του Ιερού Συνδέσμου Κληρικών και – κυρίως – η δημόσια επίδειξη ισχύος που έκαναν οι εκπρόσωποι του σκληρού δεξιού μπλοκ του κόμματος ακύρωσαν την αρχική ήπια γραμμή και έθεσαν, για μια ακόμη φορά, τον Κυριάκο Μητσοτάκη σε ομηρία. Το ενδιαφέρον στοιχείο, δε, είναι πως σ΄αυτή την έφοδο της… Δεξιάς του Κυρίου συμπαρατάχθηκαν στελέχη τόσο της «σαμαρικής» όσο και της καραμανλικής πτέρυγας της ΝΔ. Η πλέον ενδεικτική εδώ ίσως ήταν η τοποθέτηση του βουλευτή Σερρών της ΝΔ Κώστα Καραμανλή, ο οποίος δήλωσε: «Μπορεί στη ΝΔ να έχουν ορισμένοι πιο φιλελεύθερες απόψεις, αλλά καλό είναι είναι να καταλάβουμε μέσα στη ΝΔ πως δεν είμαστε το κόμμα φιλελευθέρων της Ολλανδίας. Είμαστε ένα φιλελεύθερο πατριωτικό κόμμα»…    

tvxs.gr      

Οι χουντο-ναζί χρυσαυγίτες αποθεώνουν τη …δημοκρατικότητα του Παπαδόπουλου!

Παραμονές του εορτασμού της εξέγερσης του Πολυτεχνείου οι χουντο – ναζί της Χρυσής Αυγής προκαλούν διαρκώς.

Ο χρυσαυγίτης βουλευτής Ευάγγελος Καρακώστας αποθέωσε τη …δημοκρατικότητα του δικτάτορα Παπαδόπουλου, στη διάρκεια της συζήτησης για την αναθεώρηση του Συντάγματος, δηλώνοντας πως

«ο μοναδικός μέχρι σήμερα εκλεγμένος απευθείας από το λαό, μέσω δημοψηφίσματος, Πρόεδρος της Δημοκρατίας είναι ο Γεώργιος Παπαδόπουλος»!

Δεν χρειάζεται να πούμε πολλά για την… εκλογή του Παπαδόπουλου, ο λαός ξέρει τι ήταν η χούντα.

Εμείς, απλά να θυμίσουμε μια παλιότερη αποθέωση του Παπαδόπουλου και της χούντας από τους ναζί της Χρυσής Αυγής με ακόμα πιο άμεσο τρόπο.

Δείτε το γνωστό βίντεο με τον υπαρχηγό της Χρυσής Αυγής να καμαρώνει με μια σημαία της χούντας:     

Στο περιστατικό με τον χρυσαυγίτη Καρακώστα βουλευτή αντέδρασε ο πρόεδρος της Βουλής Νίκος Βούτσης, ο οποίος μίλησε για «απύθμενο θράσος τις ημέρες μάλιστα που ο λαός, ιδίως η νεολαία, γιορτάζει την εξέγερση του Νοέμβρη, από το βήμα της Βουλής η Χρυσή Αυγή να αποθεώνει τον δικτάτορα Παπαδόπουλο».

Με πληροφορίες ΑΠΕ – ΜΠΕ        

Κωνσταντίνος Κουκίδης, ένας λησμονημένος ήρωας

Γράφει ο Μανόλης Γ. Δρεττάκης *

Πριν από λίγες μέρες έγιναν εορταστικές εκδηλώσεις για την απελευθέρωση της Αθήνας από τους Γερμανούς στις 12 Οκτωβρίου 1944 και εορτάστηκε η επέτειος του ηρωικού ΟΧΙ του ελληνικού λαού στο ιταμό τελεσίγραφο του Ιταλού δικτάτορα. Καλό θα είναι –στις αντιηρωικές μέρες που ζούμε και με την παθητική στάση που έχουμε κρατήσει στα όσα μας έχουν επισωρεύσει όλες οι κυβερνήσεις από το 2010 μέχρι σήμερα εκτελώντας τις εντολές των δανειστών της χώρας– να θυμόμαστε πράξεις ηρωισμού τόσο στα βουνά της Αλβανίας όσο και εκείνες των αντιστασιακών οργανώσεων σε όλη της διάρκεια της Κατοχής.

Υπάρχουν όμως και ατομικές πράξεις ηρωισμού τις οποίες πρέπει να θυμόμαστε. Είναι πολύ γνωστή η ηρωική, παράτολμη και ριψοκίνδυνη απόφαση δύο νέων τότε, του Μανώλη Γλέζου και του αείμνηστου Λάκη Σάντα, να κατεβάσουν στις 30 Μαΐου 1941 τη γερμανική σημαία από τον ιστό στην Ακρόπολη και να την πάρουν μαζί τους. Λιγότερο γνωστή και λησμονημένη είναι μια άλλη ηρωική πράξη. Μας τη θυμίζει μια αναθηματική στήλη που είναι τοποθετημένη κάτω από την Ακρόπολη προς την πλευρά της Διονυσίου Αρεοπαγίτου. Στη στήλη αυτή αναγράφονται τα εξής:

27 ΑΠΡΙΛΙΟΥ 1941

ΤΗΝ ΗΜΕΡΑ ΕΙΣΟΔΟΥ ΤΩΝ ΓΕΡΜΑΝΙΚΩΝ ΣΤΡΑΤΕΥΜΑΤΩΝ ΣΤΗΝ ΑΘΗΝΑ

Ο ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΚΟΥΚΙΔΗΣ ΦΡΟΥΡΟΣ ΤΗΣ ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΣΗΜΑΙΑΣ ΣΤΗΝ ΑΚΡΟΠΟΛΗ

ΑΡΝΟΥΜΕΝΟΣ ΝΑ ΤΗΝ ΠΑΡΑΔΟΣΗ ΕΠΕΣΕ ΑΠΟ ΤΟΝ ΙΕΡΟ ΒΡΑΧΟ ΤΥΛΙΓΜΕΝΟΣ ΣΕ ΑΥΤΗ

ΠΡΩΤΟΠΟΡΟΣ ΤΟΥ ΑΝΤΙΣΤΑΣΙΑΚΟΥ ΑΓΩΝΑ

Η στήλη αυτή τοποθετήθηκε από τον Δήμο Αθηναίων επί δημαρχίας Δ. Αβραμόπουλου σε συνεργασία με την Κίνηση «Ενωμένη Εθνική Αντίσταση», για να θυμίζει και να τιμά την ηρωική αυτοθυσία του Κωνσταντίνου Κουκίδη στις 27 Απριλίου 1941. Τι ακριβώς συνέβη την πρώτη αυτή ημέρα της Κατοχής;

Στις 3 το απόγευμα της μέρας εκείνης ο Γερμανός στρατηγός φον Στούμε έδωσε διαταγή σε δύο αξιωματικούς να κατεβάσουν από τον ιστό την ελληνική σημαία που κυμάτιζε στην Ακρόπολη και να υψώσουν τη γερμανική. Οι αξιωματικοί ανέβηκαν στην Ακρόπολη και ζήτησαν από τον φρουρό Κωνσταντίνο Κουκίδη να κατεβάσει τη σημαία. Εκείνος την κατέβασε και αντί να την παραδώσει στα βέβηλα χέρια των Γερμανών, τυλίχτηκε με αυτήν και έπεσε από τον βράχο της Ακρόπολης. Στο σημείο στο οποίο έπεσε το άψυχο σώμα του ήρωα βρίσκεται η στήλη που προαναφέρθηκε.

Κάποιοι θέλησαν να αμφισβητήσουν όχι μόνο το γεγονός αλλά και την ύπαρξη αυτού του φρουρού. Και μπορεί μεν στα αρχεία του στρατού να μην υπάρχει το όνομά του, αλλά υπάρχουν πολλές μαρτυρίες που επιβεβαιώνουν το γεγονός. Θα περιοριστώ σε δύο.

Η πρώτη είναι του μακαριστού Αρχιεπισκόπου Αθηνών και πάσης Ελλάδος Χρυσάνθου, του αρχιερέα που αρνήθηκε να ορκίσει στη Μητρόπολη των Αθηνών την πρώτη κυβέρνηση δωσιλόγων με πρωθυπουργό τον στρατηγό Τσολάκογλου, γεγονός που προκάλεσε την απομάκρυνσή του από τον αρχιεπισκοπικό θρόνο. Ο μακαριστός Αρχιεπίσκοπος έγραψε στα απομνημονεύματά του:

«Ο Ελλην φρουρός της Ελληνικής σημαίας επί της Ακροπόλεως, μη θελήσας να παραστή μάρτυς του θλιβερού θεάματος της αναρτήσεως της εχθρικής σημαίας, ώρμησεν εκ της Ακροπόλεως κρημνισθείς και εφονεύθη. Εκάθησα στο γραφείον μου περίλυπος μέχρι θανάτου και δακρύων...».

Πιο αξιόπιστη από αυτή τη μαρτυρία δεν μπορεί να υπάρχει, διότι ο Αρχιεπίσκοπος έμενε στην Αρχιεπισκοπή, στην άλλη πλευρά της Ακρόπολης.

Η δεύτερη μαρτυρία είναι του καθηγητή του Πανεπιστημίου του Κέμπριτζ και διακεκριμένου ιστορικού Νίκολας Χάμοντ, o oποίος στη διάρκεια του Β' Παγκοσμίου Πολέμου υπηρέτησε ως αξιωματικός των Ειδικών Επιχειρήσεων στην Αίγυπτο και στην Ελλάδα κατά την Κατοχή και ο οποίος έγραψε στο ημερολόγιό του:

«Την 27ην Απριλίου 1941, λίγο προτού χαράξει, όλα ήσαν κλειστά. Τότε έμαθα ότι οι Γερμανοί διέταξαν τον φρουρό της Ακροπόλεως να κατεβάσει το ελληνικό σύμβολο. Πράγματι, εκείνος την υπέστειλε. Τυλίχθηκε με αυτήν και αυτοκτόνησε, πέφτοντας από τον βράχο...».

Ενας διακεκριμένος ιστορικός του κύρους του Νίκολας Χάμοντ δεν θα έγραφε τα παραπάνω αν δεν είχε διασταυρώσει τις πηγές του.

Για όσους ενδιαφέρονται υπάρχουν και πολλές άλλες μαρτυρίες τις οποίες μπορούν να διαβάσουν στο Διαδίκτυο. Ανάμεσα σ’ αυτές είναι και ενός, ο οποίος –νεαρός τότε– ήταν αυτόπτης μάρτυρας της πτώσης του φρουρού από τον βράχο της Ακρόπολης.

Η ηρωική αυτοθυσία του Κωνσταντίνου Κουκίδη πρέπει να αναδειχθεί και δεν αρκεί η στήλη που προαναφέρθηκε. Θα πρέπει ο Δήμος Αθηναίων σε συνεργασία με τους αγωνιστές της Εθνικής Αντίστασης να αναθέσει σε έναν γνωστό γλύπτη τη δημιουργία ενός έργου που θα τιμά τον λησμονημένο αυτό ήρωα και το έργο αυτό να τοποθετηθεί σε εμφανή θέση στην οδό Διονυσίου Αρεοπαγίτου ώστε να το βλέπει το πλήθος Ελλήνων και ξένων που διαβαίνουν τον δρόμο αυτό.

* πρώην αντιπρόεδρος της Βουλής, υπουργός και καθηγητής της ΑΣΟΕΕ    

Η Ρώμη αποφάσισε τη ρήξη με τις Βρυξέλλες

Η κυβέρνηση της Ιταλίας αποφάσισε τελικά να μην κάνει ούτε βήμα πίσω στις προβλέψεις  που περιέχονται στο προσχέδιο προϋπολογισμού της για το 2019, απόφαση που οδηγεί σε ρήξη με την Ευρωπαϊκή Επιτροπή.

Μια νέα μεγάλη περιπέτεια φαίνεται πως ξεκινά στην Ευρώπη μετά την απόφαση της Ιταλίας. Αρνούμενη να μεταβάλει τα στοιχεία που περιέχονται στον προϋπολογισμό της, η Ρώμη εκτίθεται στον κίνδυνο να κινηθεί «διαδικασία επί παραβάσει» για το υπερβολικό έλλειμμά της, η οποία επισύρει δυνητικά οικονομικές κυρώσεις που ισούνται με το 0,2% του ΑΕΠ της. Αυτό μεταφράζεται σε 3,4 δισ. Ευρώ. ΜΕ ενδιαφέρον αναμένεται και η αντίδραση των αγορών.

Ο πόλεμος Ρώμης – Βρυξελλών ξεκίνησε πριν έναν μήνα περίπου όταν η Κομισιόν —για πρώτη φορά στην ιστορία της ΕΕ— απέρριψε το προσχέδιο του ιταλικού κρατικού προϋπολογισμού. Ο λόγος ήταν το ότι σε αυτόν αύξηση του ελλείμματος αντί μείωσής του, πράγμα που παραβιάζει τους δημοσιονομικούς κανόνες όπως αυτοί ορίζονται για τα κράτη – μέλη της ευρωζώνης από το Σύμφωνο Σταθερότητας και Ανάπτυξης. Η Κομισιόν έστειλε πίσω στη Ρώμη το προσχέδιο διατυπώνοντας τις ενστάσεις της και δίνοντας της περιθώριο μέχρι χθες για να αναθεωρήσει τα φιλόδοξα πλάνα της.

Το υπουργικό συμβούλιο της Ιταλίας συνεδρίασε χθες αποφασίζοντας να πει «όχι» στο ευρωπαϊκό τελεσίγραφο. «Ο στόχος μας είναι να διατηρήσουμε το έλλειμμα στο 2,4% του ΑΕΠ, και δεσμευόμαστε να το διατηρήσουμε σε αυτό το επίπεδο», δήλωσε μετά το υπουργικό συμβούλιο στο οποίο προήδρευσε ο πρωθυπουργός Τζουζέπε Κόντε. Ο επικεφαλής του ακροδεξιού κόμματος της Λέγκας, ξεκαθάρισε ότι η πρόβλεψη για το έλλειμμα θα μείνει αμετάβλητη στο 2,4% του ΑΕΠ και αυτή για τον ρυθμό ανάπτυξης στο 1,5%, αν και σημείωσε ότι θα υπάρξουν περισσότερες αποκρατικοποιήσεις και στενή παρακολούθηση των δημοσίων δαπανών. « Έχουμε την πεποίθηση ότι ο προϋπολογισμός είναι αυτός που χρειάζεται η χώρα για να ξαναμπεί στον σωστό δρόμο», ανέφερε από την πλευρά του ο Λουίτζι Ντι Μάγιο, αντιπρόεδρος της κυβέρνησης κι επικεφαλής του λαϊκιστικού Κινήματος Πέντε Αστέρων.

Σύμφωνα με ιταλικά ΜΜΕ, ο υπουργός Οικονομίας Τζοβάνι Τρία έστειλε μια επιστολή στις Βρυξέλλες που θα παραληφθεί τις επόμενες ώρες, στην οποία εξηγεί την απόφαση της κυβέρνησης της Ρώμης, συνοδεύοντάς τη με μια παρουσίαση μέτρων διαρθρωτικής προσαρμογής και επενδύσεων που σχεδιάζει η κυβέρνηση.

Προειδοποιήσεις

Σύμφωνα με τις εκτιμήσεις της Κομισιόν, τα μέτρα που προβλέπονται στον προϋπολογισμό της ιταλικής κυβέρνησης – και πολλοί πολιτικοί και οικονομικοί αναλυτές τα χαρακτηρίζουν λαϊκίστικα - υπάρχει κίνδυνος να αυξήσουν το έλλειμμα στο 2,9% το 2019 και στο 3,1% το 2020, ενώ η ανάπτυξη δεν θα ξεπεράσει το 1,2%.

Ο ευρωπαίος επίτροπος αρμόδιος Οικονομικών Υποθέσεων, Πιερ Μοσκοβισί, απηύθυνε νέα έκκληση για διάλογο και σημείωσε ότι ελπίζει τα δύο μέρη να καταλήξουν σε έναν «συμβιβασμό».

Στο ίδιο μήκος κύματος και η καγκελάριος της Γερμανίας Άγγελα Μέρκελ μιλώντας χθες στο ευρωκοινοβούλιο επανέλαβε ότι η ΕΕ θέλει να «τείνει το χέρι» στην Ιταλία και σημείωσε ότι κανένας δεν μπορεί να τα καταφέρει μόνος του.

Το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο, από την πλευρά του, προειδοποίησε χθες ότι το σχέδιο της Ρώμης θα κάνει τη χώρα ευάλωτη στην αύξηση των επιτοκίων δανεισμού της και υπάρχει κίνδυνος να την οδηγήσει σε ύφεση, προτείνοντας αντ' αυτού μια «συγκρατημένη» δημοσιονομική προσαρμογή για να μειωθούν τα κόστη αναχρηματοδότησης του ιταλικού κρατικού χρέους που φτάνει στο 131% του ΑΕΠ.

tvxs.gr

Η Αρχή για το Ξέπλυμα ανοίγει τους λογαριασμούς του Σημίτη και δύο πρώην υπουργών

Δημοσίευμα της εφημερίδας τα Νέα αποκαλύπτει ότι η Δικαιοσύνη ανοίγει τους λογαριασμούς του πρώην πρωθυπουργού Κώστα Σημίτη, της συζύγου, του αδερφού του και δυο πρώην υπουργών της κυβέρνησής του. 

Στη στήλη του δημοσιογράφου Γιώργου Παπαχρήστου  αναφέρεται ότι σε πρώτη φάση ελέγχονται οι λογαριασμοί του Κώστα Σημίτη κι άλλων έξι φυσικών προσώπων, στην Ελλάδα. 

Επίσης, δημοσιεύεται και το έγγραφο της Αρχής Καταπολέμησης της Νομιμοποίησης Εσόδων από Εγκληματικές Δραστηριότητες, με βάση του οποίο, όπως αναφέρει ο Γ. Παπαχρήστος, διατάχθηκε το άνοιγμα των λογαριασμών σε πέντε ελληνικές τράπεζες του πρώην πρωθυπουργού Κώστα Σημίτη, της συζύγου του Δάφνης, του αδερφού του Σπύρου, του Μιχάλη Χρυσοχοΐδη (υπουργού Δημόσιας Τάξης την περίοδο 2001-2003) και του Βαγγέλη Μαλέσιου (υφυπουργού Δημόσιας Τάξης την ίδια περίοδο). 

Σύμφωνα με το δημοσίευμα, η αρχή ζητά το άνοιγμα των λογαριασμών της συζύγου του Βαγγέλη Μαλέσιου, Διαμαντούλας και του μεσάζοντα οπλικών συστημάτων Λουκά Ρωμανού και ζητά να της σταλούν όλα τα στοιχεία των λογαριασμών από το 2000 έως σήμερα.

thecaller.gr

Χρυσές δουλειές με την «ελπίδα» για μια «χούφτα» αναδρομικά

Στις «αδηφάγες ορέξεις» των δικηγορικών γραφείων έχει παραδώσει η κυβέρνηση δεκάδες χιλιάδες συνταξιούχους που με ατομικές ή ομαδικές προσφυγές επιδιώκουν να πάρουν πίσω τα χρήματα που τους πετσόκοψαν οι μνημονιακοί νόμοι. 

Μια πραγματική βιομηχανία αγωγών έχει στηθεί για την επιστροφή των αναδρομικών από τα κομμένα δώρα στους συνταξιούχους. Την ίδια ώρα που η κυβέρνηση συνεχίζει να παραπέμπει για την όποια λύση στην απόφαση του ΣτΕ σε βάθος χρόνου και με δηλώσεις κυβερνητικών αξιωματούχων και επιλεκτικές διαρροές να δημιουργεί σύγχυση και προσδοκίες, δικηγόροι και δικηγορικά γραφεία θησαυρίζουν.

Τα δικηγορικά γραφεία, σύμφωνα με την εφημερίδα «Τα Νέα» έχουν επιδοθεί σε ένα μαζικό κυνήγι ανάληψης υποθέσεων αγωγών εκ μέρους των συνταξιούχων για τη διεκδίκηση των αναδρομικών τους, επιδιώκοντας να αφειφθούν αδρά για τις υπηρεσίες τους.

Το κυνήγι φέρνει κέρδη καθώς στην περίπτωση που κάποιος επιλέξει τον δρόμο της ατομικής αγωγής η αμοιβή του δικηγόρου κυμαίνεται από 300 ευρώ έως και 900 ευρώ! Σε αυτά θα πρέπει να προστεθούν και τα δικαστικά έξοδα που υπολογίζονται από 70 έως 170 ευρώ ανάλογα με την υπόθεση! Με άλλα λόγια ιδιώτες και κράτος (μέσω της φορολογίας) κερδίζουν ποντάροντας στην αγωνία των συνταξιούχων…

Αν η αγωγή είναι ομαδική, το κόστος της περιορίζεται και συνήθως κινείται μεταξύ 35 και 50 ευρώ, άσχετα από το ποσό που διεκδικεί ο συνταξιούχος. Στην περίπτωση αυτή η δικηγορική αμοιβή φτάνει το 7% επί του ποσού που θα επιδικαστεί. Ενδεικτικό της φρενίτιδας που επικρατεί, είναι ότι αυτή τη στιγμή 1.800 αγωγές συνταξιούχων περιμένουν στην ουρά να εκδικαστούν μόνο στο Πρωτοδικείο Αθηνών. Δεκάδες χιλιάδες άλλες αγωγές εκκρεμούν στα Πρωτοδικεία της υπόλοιπης χώρας.

Όπως επισημαίνει ο κ. Νίκος Χατζόπουλος, πρόεδρος του Εθνικού Δικτύου Συνταξιούχων, «καθημερινά έρχονται στα γραφεία μας 300- 400 άτομα να ενημερωθούν και να υποβάλουν ομαδική αγωγή. Πρέπει η κυβέρνηση να επιστρέψει τα χρήματα στους συνταξιούχους και να μην αφήνει τους ανθρώπους να ταλαιπωρούνται».

Στη μεταμνημονιακή εποχή της κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ η ληστεία σε βάρος εκατομμυρίων συνταξιούχων συνεχίζεται… Αυτή τη φορά αξιοποιώντας ακόμα και την «ελπίδα» των απόμαχων της δουλειάς να πάρουν πίσω τα χρήματα που έκλεψαν!   

ημεροδρόμος

Περάστε, προσλαμβάνεστε

Γράφει η Λώρη Κέζα

Ο ΣΥΡΙΖΑ δεν έχει την άνεση μιας Νέας Δημοκρατίας να δώσει 150.000 μόνιμες θέσεις προεκλογικά, δεν έχει την επινοητικότητα ενός ΠΑΣΟΚ, να ανοίξει τα παράθυρα του δημοσίου τομέα  για να εισέλθουν οι οπαδοί του κόμματος. Έχει όμως την ίδια, γέρικη νοοτροπία, που παραπέμπει σε άλλες εποχές. 

Εν όψει εκλογών ανοίγουν θέσεις, δημιουργούνται ευκαιρίες. Χιλιάδες άτομα στα σχολεία, στην ειδική εκπαίδευση. Χιλιάδες άτομα για το πρόγραμμα «βοήθεια στο σπίτι». Χιλιάδες άτομα μέσα στη 3ιετία, αυτό δηλώνει ο πρωθυπουργός. Επιπλέον τίθεται σε εφαρμογή η αντικατάσταση. Ένας φεύγει, ένας έρχεται στο μισθολόγιο. Με παρασύνθημα «όσοι κλειδώνουν σύνταξη», θα σταματήσουν να δουλεύουν ακόμα περισσότερες γυναίκες κάτω των 55 ετών. Ναι, ισχύει ακόμα η πρόωρη σύνταξη. Αφορά τους γνωστούς πληθυσμούς, κυρίως εργαζόμενες τραπεζών και ΔΕΚΟ, ειδική κατηγορία πολιτών, πάντα ευνοημένη. Οι καινούργιοι συνταξιούχοι αφήνοντας τις καρέκλες στο Δημόσιο, παραχωρούν τη θέση σε άλλους. Δέκα χιλιάδες εδώ, πέντε χιλιάδες εκεί, μερικές εκατοντάδες σε δήμους και περιφέρειες, όχι δεν θα υπάρξει δημοσιονομικός εκτροχιασμός, είναι, λένε, μετρημένο το κόστος των υποσχέσεων. 

Ο ΣΥΡΙΖΑ ποντάρει και αυτός στην έλλειψη αξιοπρέπειας των πολιτών. Να βολευτούν χωρίς κόπο σε μια θεσούλα και μετά, ναι, θα ψηφίσουν, κι ας είναι το πόστο για εννέα μήνες. Δουλίτσα να υπάρχει, μια θεσούλα στο σύστημα, κι ας καταρρέει το σύστημα, ας καταρρέει το οικοδόμημα που χτίστηκε με τέτοιες συναλλαγές. Η δικαιολογία υπάρχει, ίδια και απαράλλαχτη, «σάμπως οι άλλοι ήταν καλύτεροι;». Όχι, δεν ήταν καλύτεροι αλλά δεν πούλησαν ηθικό πλεονέκτημα για να εκλεγούν, ήταν πιο χυδαίοι στην επικοινωνία, πιο άμεσοι και πιο σαφείς. «Τα δικά μας παιδιά», έχει αρθρωθεί, είναι η φράση κλειδί για τη διαχείριση προσωπικού στον δημόσιο τομέα. Οι δικοί μας, οι δικοί σας, θέσεις υπάρχουν, διορισμοί θα γίνουν. 

Από αυτήν την κυβέρνηση, που μιμείται ανεπιτυχώς τους προκατόχους της (δεν έχει πόρους για να τους μιμηθεί επιτυχώς) απουσιάζει εντελώς η πρόταση για δημιουργία θέσεων στον ιδιωτικό τομέα. Ούτε μια λέξη για το πως θα μειωθεί το κόστος εργασίας, ούτε ένα κίνητρο για τη δημιουργία επιχειρήσεων και φυσικά μια άρνηση για όλα τα συνώνυμα του πλούτου, εκείνου του πλούτου που έρχεται οργανωμένα ως «ανάπτυξη». Καμία αγωνία για την προκοπή, τουναντίον εχθρότητα για οποιονδήποτε έχει πρόθεση να δημιουργήσει μια εταιρεία, να προωθήσει υπηρεσίες, να σταθεί στα πόδια του. 

Δημιουργείται το ερώτημα ποιος θα τους πληρώνει αυτούς τους νέους δημοσίους υπαλλήλους, οι οποίοι θα καθίσουν στις καρέκλες συνταξιούχων που θα πληρώνονται επίσης. Προφανώς θα αναλάβουν να συντηρούν τους νεοδιόριστους όσοι είναι έξω από τον κύκλο των εκλεκτών του δημοσίου τομέα, οι μισθωτοί των 450 ευρώ, εκείνοι που πωλούν ακίνητα για να επιβιώσουν, εκείνοι που πωλούν χρυσαφικά για να πληρώσουν βασικές ανάγκες. Θα αναλάβουν να πληρώνουν και οι επιχειρήσεις που δυσκολεύονται να κάνουν δικές τους προσλήψεις αλλά είναι υποχρεωμένες με τους φόρους να πληρώνουν το κόστος των δημοσίων υπαλλήλων. Η επιλογή της κυβέρνησης είναι να βαθύνει και άλλο η κρίση επαναλαμβάνοντας τα ίδια λάθη και επιβαρύνοντας  την κατάσταση με ιδεοληψίες εναντίον του ιδιωτικού τομέα. Η ελπίδα ήλθε, η ελπίδα έφυγε.

Η Υεμένη δεν χωράει στο φέισμπουκ

Του Παντελή Μπουκάλα

Ακόμα κι ένα βλέμμα κορεσμένο από τις πολλές σοκαριστικές φωτογραφίες που δημοσιεύονται στα ποικίλα ενημερωτικά μέσα. ακόμα κι ένας ψυχισμός ηττημένος από τον μιθριδατισμό και αδιάφορος πια, θα συγκλονίζονταν από την εικόνα της εφτάχρονης Τζαμάλ από την Υεμένη. Εντελώς άσαρκη η μικρούλα, προσπαθεί να καλύψει με τα χεράκια της τα κόκαλα του θώρακά της, που διαγράφονται ανάγλυφα.

Η φωτογραφία της δημοσιεύθηκε στους New York Times  προ ημερών, με την περιττή εξήγηση ότι πρόκειται για παιδί που λιμοκτονεί – όπως αναρίθμητα άλλα στην πατρίδα της. Οπως ένας λαός ολόκληρος.

Συγκλονισμένοι από τη φωτογραφία, μια μαρτυρία που αποφεύγει την παγίδα της αισθητικοποίησης της φρίκης, κάποιοι αναγνώστες της εφημερίδας την ανάρτησαν στο φέισμπουκ, προσδοκώντας ότι αυτή η εφιαλτική κυριολεξία της αποστέωσης, το απόλυτο σήμα της λιμοκτονίας, θα λειτουργήσει σαν τύψη και σαν SOS. Δεν μπορούσαν να περιμένουν πως οι ιθύνοντες του φέισμπουκ, απίστευτα τυπολάτρες ή υποκριτές, θα έσπευδαν να διαγράψουν τις αναρτήσεις, με το πρόσχημα ότι ο κώδικας δεοντολογίας του δικτύου τους απαγορεύει τη δημοσίευση φωτογραφιών με γυμνά παιδιά. Ή μάλλον θα έπρεπε να το περιμένουν: Με την ίδια προκλητική δικαιολογία το φέισμπουκ είχε διαγράψει προ καιρού μια εμβληματική αντιπολεμική φωτογραφία, της γυμνής Βιετναμεζούλας που τρέχει να σωθεί από το χωριό της, ισοπεδωμένο από τις αμερικανικές βόμβες ναπάλμ, Ιούνιο του 1972.

Ο σάλος που ακολούθησε τώρα υποχρέωσε το φέισμπουκ να ακυρώσει τη διαγραφή. Δεν είναι ωστόσο πιθανό να πέσει η φωτογραφία της Τζαμάλ στην αντίληψη του Ντόναλντ Τραμπ, του Εμανουέλ Μακρόν και όσων άλλων κάνουν αποδοτικές δουλειές με τους Σαουδάραβες, συνένοχους για το δράμα της Υεμένης. Για το πώς αντιμετωπίζει ο αυτοθαυμαζόμενος Πρώτος Κόσμος τον Τρίτο, η ιστορία δεν αφήνει περιθώρια παρερμηνειών: Η ναρκισσιστική επίκληση αρχών και αξιών δεν λείπει ποτέ. Μολαταύτα το λίπος τής υποκριτικής ανθρωπιστικής ρητορικής αδυνατεί να επικαλύψει τον σκληρό πυρήνα της ιδιοτέλειας: Εξαιρετικός αγοραστής αμερικανικών, γερμανικών, γαλλικών και γενικά δυτικών όπλων η βασιλευόμενη αντιδημοκρατία της Σαουδικής Αραβίας, δικαιούται να χάνει μια στο τόσο την ψυχραιμία της, όπως στην περίπτωση του άγρια δολοφονημένου δημοσιογράφου Τζαμάλ Κασόγκι. Δικαιούται επίσης, χρησιμοποιώντας ακριβώς τα «έξυπνα» και «ευαίσθητα» όπλα της Δύσης, να διαλύει την Υεμένη, οδηγώντας στον αφανισμό τον λαό της. Οι φωτογραφίες αξίζουν χιλιάδες λέξεις. Δεν αλλάζουν όμως τον κόσμο.

  

Κριτική, ύβρις, χυδαιότητα

Του Γιώργου Σταματόπουλου

«Ναι, είμαι ονειροπόλος», έλεγε ο Οσκαρ Ουάιλντ, «γιατί ονειροπόλος είναι εκείνος που βρίσκει τον δρόμο του μόνο μέσα στο σεληνόφως, και η τιμωρία του είναι ότι βλέπει την αυγή πριν απ’ τους άλλους». Ενας άλλος μεγάλος των αφορισμών, ο Γερμανός Λίχτενμπεργκ, είχε διατυπώσει νωρίτερα: «Μιλάμε πολύ για διαφωτισμό και ζητάμε περισσότερο φως. Θεέ μου, τι να σου κάμει το φως όλο όταν οι άνθρωποι δεν έχουν μάτια ή έχουν και τα κλείνουν επίτηδες;».

Θέλω να πω, καλή είναι η κριτική, αλλά πρέπει να έχει τα εφόδια ώστε να ξεπεράσει οτιδήποτε κρίνεται, είτε αυτό είναι έργο τέχνης είτε ένα απλό κείμενο. Με κραυγές και ύβρεις δεν γίνεται δουλειά, δεν πάει μπροστά ο διάλογος, δεν ανανεώνεται, δεν εμπλουτίζεται η επικοινωνία.

Οσοι υποστηρίζουν μέσα από ένα βήμα την κυβερνητική πολιτική, χωρίς να βρίσκουν ούτε ένα ψεγάδι, με απέραντη ευκολία στέλνουν στο πυρ το εξώτερο οποιονδήποτε τολμά να αμφισβητήσει τις πράξεις της κυβέρνησης, με χυδαίο δε τρόπο. Είναι η εποχή της ύλης και της αδαημοσύνης, τι να κάνουμε. Ομως κάτι πρέπει να γίνει ώστε να μετριαστεί τουλάχιστον αυτή η βαρβαρότητα [διότι περί βαρβαρότητας πρόκειται]. Θα πρότεινα σ’ όλους αυτούς τους οπαδούς του άξεστου τρόπου και της θρασείας συμπεριφοράς να διαβάσουν τον Ιρλανδό συγγραφέα. «Η υψίστη κριτική είναι εκείνη που αποκαλύπτει στο έργο τέχνης ό,τι δεν έχει βάλει μέσα ο συγγραφέας».

Για να συμβεί κάτι τέτοιο είναι υποχρεωμένος ο κρίνων να δει, να είναι σε θέση να δει όχι μόνο το συνειδητό αλλά και το ασυνείδητο του υπό κρίση συγγραφέα - κομμάτι δύσκολο εάν κρίνει κανείς το επίπεδο του... κρίνοντος [τη χυδαιολογία και υβρεολογία του]. Ενα κείμενο είναι, υποτίθεται, το απόσταγμα όσων ταλανίζουν τον συγγραφέα του, είναι μια μακρά και επώδυνη διαδικασία να ελεγχθούν οι σκέψεις, να φιλτραριστούν, να ανασκευαστούν πιθανώς, να δοκιμαστούν μέσα του αλλά, μετά τη δημοσίευση, και στην κοινή θέα.

Μετά από όλα αυτά να γίνει η κριτική. Κάθε κριτική οφείλει να είναι δημιουργική ακόμη κι όταν είναι απορριπτική, να έχει δηλαδή δοκιμαστεί και η ίδια όπως το ίδιο το κείμενο, που κρίνεται. Διαφορετικά, καλύτερα να πάνε για βρούβες οι τέτοιου αναστήματος κριτικοί - το ίδιο βεβαίως ισχύει και για τους συγγραφείς.

Σχολιάζοντας ο Παναγιώτης Κονδύλης τους αφορισμούς του Λίχτενμπεργκ, σημειώνει: «Δεν δέχεται ούτε τους μύθους της μισανθρωπίας, αλλά ούτε και τους μύθους της φιλανθρωπίας. Γιατί ξέρει ότι η ανθρώπινη συμπεριφορά ριζώνει σ’ ένα βαθύ βαθύ και ηθικά ουδέτερο στρώμα, εκεί όπου βιολογία και ψυχολογία δεν έχουν ακόμη ξεκαθαρίσει, όπου το φως της συνείδησης μόλις και αυγάζει μέσα από τις αβύσσους του υποσυνειδήτου».

Πρέπει να ξεφύγει κανείς από το ζώο και να αρχίσει να μιλάει ανθρωπινά και όχι κραυγάζοντας - αυτό οφείλει να είναι το ζητούμενο σε κοινωνίες όπως η δική μας [ημιεγγράμματη και απολίτιστη σε μεγάλο της τμήμα· όχι στο όλον της, προς θεού].

              

Ο Τσίπρας σοσιαλδημοκράτης: ανέκδοτο ή αναγκαιότητα;

Επιδιώκει να μετακινήσει τον ΣΥΡΙΖΑ προς την σοσιαλδημοκρατία, θέλοντας να παγιωθεί ως το μεγάλο κόμμα του κεντροαριστερού χώρου στην Ελλάδα. Οι Ευρωπαίοι τον έχουν ανάγκη εν όψει ευρωεκλογών και τον καλούν στα συνέδριά τους. Και στο ΠΑΣΟΚ οργίζονται και καταγγέλλουν

Του Γιώργου Καρελιά   

Μέσα στην εγχώρια ειδησεογραφική ραστώνη του Σαββατοκύριακου, το μοναδικό πολιτικό γεγονός που ξεχώρισε ήταν το σύντομο ταξίδι του Αλέξη Τσίπρα στο Βερολίνο. Όχι τόσο για τη συνάντησή του με τον (σοσιαλδημοκράτη…) υπουργό Οικονομικών της Γερμανίας Όλαφ Σολτς, με αντικείμενο την (μη) περικοπή των ελληνικών συντάξεων, όσο η παρουσία του στο συνέδριο των εκεί σοσιαλδημοκρατών. 

Για όσους δεν παρακολουθούν επισταμένως αυτά τα θέματα, επισημαίνουμε εξαρχής τρία στοιχεία:  

Πρώτον, οι Σοσιαλδημοκράτες είναι (ακόμα…) η δεύτερη  μεγαλύτερη δύναμη της Ευρώπης, αλλά διαρκώς φθίνουσα. Αυτό ισχύει ειδικά στην Γερμανία, όπου το SPD πληρώνει, κυρίως, την μακρόχρονη συγκυβέρνηση με τους Χριστιανοδημοκράτες. 

Δεύτερον, ότι ο ΣΥΡΙΖΑ δεν ανήκει στα σοσιαλδημοκρατικά κόμματα, αλλά φλερτάρει με αυτά εν όψει ευρωεκλογών. 

Τρίτον, η στάση αυτή έχει ιδιαίτερη (εσωτερική) πολιτική σημασία, καθώς ο ΣΥΡΙΖΑ έχει καλύψει εκλογικά τον πάλαι ποτέ κυρίαρχο χώρο του ΠΑΣΟΚ και επιδιώκει την ολοκληρωτική κατάληψή του. Εξ ου και οι οργισμένες αντιδράσεις της Φώφης Γεννηματά και των συνεργατών της, οι οποίες απευθύνονται και στους ευρωπαίους (πρώην;) ομοϊδεάτες τους σοσιαλδημοκράτες. Οι οποίοι θέλουν τον κυβερνώντα ΣΥΡΙΖΑ στις τάξεις τους ή έστω συνεργαζόμενο στις ευρωεκλογές του προσεχούς Μαΐου και, για να το πετύχουν, σχεδόν «αγνοούν» το ΠΑΣΟΚ. 

Η εξήγηση είναι πολύ απλή. Ο ΣΥΡΙΖΑ είναι το μεγάλο κόμμα του ευρύτερου χώρου στην Ελλάδα. Η φθίνουσα Σοσιαλδημοκρατία τον έχει ανάγκη, εξ ου και συνεχείς προσκλήσεις προς τον Τσίπρα και η ιδιαίτερα θερμή υποδοχή που του επιφύλαξαν σ’ αυτό το συνέδριο και ειδικά όταν μίλησε για πανευρωπαϊκή συνεργασία Σοσιαλδημοκρατών, Πρασίνων και Αριστερών εν όψει των ευρωεκλογών(εδώ και εδώ). 

Το φλερτ, λοιπόν, είναι αμοιβαίο, καθώς εξυπηρετεί ανάγκες και σκοπιμότητες και των δύο: 

-Η σημερινή ηγεσία του SPD διαχειρίζεται ένα κόμμα του (ιστορικά χαμηλού) 15% και έχει ανάγκη ένα, μικρό μεν σε σχέση με τα ευρωπαϊκά μεγέθη αλλά ισχυρό στην Ελλάδα και, πάντως, κυβερνητικό, όπως είναι ο ΣΥΡΙΖΑ. Και… 

-Ο Τσίπρας επιδιώκει να ανοιχτεί σε δυνάμεις μεγαλύτερες των παραδοσιακά μικρών, όπως το γερμανικό Die Linke, αφού στην Ελλάδα δεν τον ενδιαφέρουν τέτοιες δυνάμεις (το ΚΚΕ ή οι αποσχισθέντες από τον ΣΥΡΙΖΑ δεν θεωρούνται εν δυνάμει εκλογικοί σύμμαχοι), παρά μόνο οι ευρύτερες κεντροαριστερές. Σ’ αυτόν τον χώρο θέλει να κυριαρχήσει οριστικά, μετά την «κατάληψή» του εκλογικά το 2015. 

Αυτή είναι και η σύγκρουση που γίνεται με το Κίνημα Αλλαγής, όπου κυριαρχεί το εναπομείναν ΠΑΣΟΚ, το οποίο βλέπει την απειλή: αν ο ΣΥΡΙΖΑ καταφέρει να συγκρατήσει το μεγάλο κομμάτι των (ΠΑΣΟΚων…) ψηφοφόρων, που μετακινήθηκαν εκεί το 2015, οι συσχετισμοί στον ευρύτερο χώρο αλλάζουν οριστικά. 

Η προσπάθεια του ΠΑΣΟΚ να ξεφύγει από τα μονοψήφια ποσοστά θα αποτύχει, με δεδομένο ότι, ταυτόχρονα, χάνει ψηφοφόρους και από τα δεξιά του, καθώς όσοι επιδιώκουν (κατά την έκφραση της κυρίας Γεννηματά) «να φύγουν αυτοί»(ο ΣΥΡΙΖΑ) στρέφονται προς την ΝΔ, αδιαφορώντας για το δεύτερο σκέλος της προτροπής της προέδρου του ΠΑΣΟΚ «αλλά να μην έρθουν οι άλλοι» (η ΝΔ). 

Ετσι, μπροστά στον διπλό αυτόν κίνδυνο, η ηγεσία του ΠΑΣΟΚ εξαπολύει «διμέτωπο» στην Ελλάδα εναντίον Τσίπρα και Μητσοτάκη και, ταυτόχρονα, «επιπλήττει» τους γερμανούς σοσιαλδημοκράτες που φλερτάρουν με τον Τσίπρα, υπενθυμίζοντας ότι αυτός «συγκυβερνά με τον ακροδεξιό Καμμένο», οι δε «SPDέδες» -λέει-ευθύνονται για τη λιτότητα στην Ευρώπη (εδώ και εδώ). 

Μπορεί η τακτική του κ. Τσίπρα και των συν αυτώ να λοιδορείται από το ΠΑΣΟΚ με το επιχείρημα «οι δήθεν αριστεροί που συγκυβερνούν με τον Καμμένο», αλλά οι ευρωπαίοι ομοϊδεάτες του δεν το βλέπουν έτσι. Το θέμα είναι πώς θα το δουν οι έλληνες ψηφοφόροι. Αν, δηλαδή, θα δουν την απόπειρα «σοσιαλδημοκρατικοποίησης» του ΣΥΡΙΖΑ κάτι σαν «ανέκδοτο» (και θα την αποδοκιμάσουν) ή, αντιθέτως, θα τη θεωρήσουν αναγκαία και ρεαλιστική μετακίνηση (και θα την επιβραβεύσουν). 

Σε κάθε περίπτωση, τόσο για τους ευρωπαίους όσο και για τους έλληνες σοσιαλδημοκράτες (με ή χωρίς τον ΣΥΡΙΖΑ) δεν υπάρχει πιο ταιριαστή ρήση από αυτήν εδώ του Μέρτολτ Μπρεχτ: «Αν μείνουνε τα πράγματα  όπως είναι, είσαστε χαμένοι…».          

'Εκτακτο επίδομα 400 ευρώ για άνεργους νέους - Ποιοι το δικαιούνται και τι πρέπει να κάνουν

Το έκτακτο επίδομα νεανικής αλληλεγγύης που θα απευθύνεται σε ανέργους του ΟΑΕΔ, ηλικίας 18 έως 24 ετών που δεν παίρνουν επίδομα ανεργίας θα δοθεί από το κοινωνικό μέρισμα που θα μοιράσει η κυβέρνηση. Πέρυσι το επίδομα δόθηκε σε 55.000 ανέργους και το ποσό θα φτάνει το ύψος των 400 ευρώ για κάθε άνεργο.

Το επίδομα στους νέους ανέργους είναι από τα πρώτα που έχει συμπεριλάβει στη λίστα του, το υπουργείο Οικονομικών, αφού από την κυβέρνηση θεωρείται παροχή που θα ανακουφίσει μια ομάδα πολιτών με πολύ χαμηλά εισοδήματα.

Προϋπόθεση για τη λήψη της ενίσχυσης θα είναι ο άνεργος να είναι εγγεγραμμένος στα μητρώα του ΟΑΕΔ από μια συγκεκριμένη χρονική στιγμή, η οποία θα καθοριστεί και θα πρέπει να εξακολουθεί να διατηρεί την ιδιότητα του ανέργου έως και την ημέρα χορήγησης.

Η καταβολή του επιδόματος θα επαναληφθεί διότι οι περισσότεροι άνεργοι αυτής της ηλικιακής ομάδας δεν έχουν εργασιακή εμπειρία, ώστε να λαμβάνουν το επίδομα ανεργίας. Το επίδομα από το κοινωνικό μέρισμα θα δοθεί τις ημέρες των Χριστουγέννων.

Οι δικαιούχοι, σύμφωνα με το aftodioikisi.gr, δεν θα χρειάζεται να υποβάλουν κάποια αίτηση, αλλά θα πρέπει να επικαιροποιήσουν ηλεκτρονικά τα στοιχεία του τραπεζικού τους λογαριασμού, κάνοντας χρήση της εφαρμογής στην ιστοσελίδα του ΟΑΕΔ.

tvxs.gr