Για τις δωροδοκίες της Novartis χρησιμοποιήθηκαν εταιρείες ΜΜΕ

Τι αναφέρει έγγραφο του υπουργείου Δικαιοσύνης των ΗΠΑ

Έγγραφο του υπουργείου Δικαιοσύνης των ΗΠΑ που έχει περιληφθεί στη δικογραφία της Novartis αναφέρει ότι εταιρείες ΜΜΕ χρησιμοποιήθηκαν για δωροδοκίες της φαρμακοβιομηχανίας.

Ειδικότερα, πρόκειται για έγγραφο του Ομοσπονδιακού Γραφείου Ερευνών, όπου αναφέρεται μεταξύ άλλων ότι «οι εταιρείες Μέσων Ενημέρωσης χρησιμοποιήθηκαν από τη Novartis για πληρωμή δωροδοκιών και ξέπλυμα χρήματος».

Αναφέρεται επίσης, ότι μικρότερες εταιρείες Μέσων Ενημέρωσης, είχαν ενταχθεί στο σχέδιο δωροδοκίας και ότι ο Κωνσταντίνος Φρουζής ενέκρινε τις αιτιολογίες για τις δωροδοκίες.

«Οι κυβερνητικοί αξιωματούχοι και ο υπουργός Υγείας, πληρώνονταν για την εγγραφή (εισαγωγή) νέων προϊόντων στην αγορά και την προστασία έναντι ελάττωσης τιμών. Το 2011 - 2012, η φαρμακευτική βιομηχανία είχε μεγάλες μειώσεις τιμών. Η NOVARTIS δεν είχε τέτοια μείωση στα φάρμακα ογκολογίας και πολύ μικρές μειώσεις σε άλλα φάρμακα», αναφέρει το Ομοσπονδιακό Γραφείο Ερευνών του υπουργείου Δικαιοσύνης των ΗΠΑ.

Αναφέρεται επίσης, ότι το πρώτο τρίμηνο του 2012, ο κ. Φρουζής είχε μια συνάντηση με τον υπουργό Υγείας στο γραφείο του. «Η θέση της εταιρείας ήταν ότι μία επένδυση της τάξεως των 150.000 ευρώ σε έναν κυβερνητικό αξιωματούχο είχε την δυνατότητα να σώσει πολλά εκατομμύρια ευρώ (που θα χάνονταν) για την NOVARTIS. Ο Φρουζής έλαβε 120.000 ευρώ και 30.000 ευρώ πήγαν στην ψευδή καμπάνια...», αναφέρεται στο έγγραφο του Ομοσπονδιακού Γραφείου Ερευνών.

Ο ρόλος διαφημιστικής εταιρείας, ως μέσον για τις δωροδοκίες σε αξιωματούχους, μνημονεύεται και σε σειρά καταθέσεων που ελήφθησαν από την Εισαγγελία Διαφθοράς στην Αθήνα.

πηγή: ΑΠΕ-ΜΠΕ     

Η Ευρώπη σαν πλαστή είδηση

Του Παντελή Μπουκάλα

Ο απελπισμένος θα πιαστεί και από την πλαστή είδηση ακόμη, και ας είναι σχεδόν βέβαιος πως είναι ένα παραπλανητικό παραμύθι. Ξεριζωμένος από τον τόπο του· εγκλωβισμένος σ’ ένα σταθμό που τον θεωρεί προσωρινό, ενδιάμεσο· με τα παιδιά του να γίνονται δεκτά σε κάποια σχολεία, σε άλλα όμως να αντιμετωπίζονται σαν φορείς μικροβίων κάθε είδους (συμπεριλαμβανομένων των θρησκευτικών και των πολιτισμικών, και βεβαίως των «ανθελληνικών»)· χωρίς τον αυτοσεβασμό που σου προσφέρει και η πιο κακοπληρωμένη δουλειά, χωρίς σχεδόν όλα όσα δημιουργούν μια αξιοπρεπή συνθήκη ύπαρξης, δεν επιτρέπεις στον εαυτό σου την πολυτέλεια της ψύχραιμης σκέψης. Αρπάζεσαι και από το τίποτα.

Και στις ημέρες της Ειδομένης, τέτοιον καιρό του 2016, και τώρα, με τα Διαβατά, ένα διαδικτυακό μήνυμα απατηλής ελπίδας αποδεικνύεται ικανό να κινητοποιήσει εκατοντάδες πρόσφυγες και μετανάστες. Προ τριετίας, η χαρμόσυνη αγγελία διαβεβαίωνε ότι θα ανοίξουν τα σύνορα, είναι κανονισμένο, όλα θα γίνουν μπροστά σε πεντακόσιους δημοσιογράφους απ’ όλο τον κόσμο, το δε ταξίδι προς την Ευρώπη θα εξελιχθεί με την αδιάλειπτη προστασία του Ερυθρού Σταυρού. Την περασμένη εβδομάδα το μήνυμα είχε και τίτλο, «Καραβάνι της Ελπίδας», και η διαβεβαίωση ήταν η ίδια: θα ανοίξουν τα σύνορα, όλα είναι συμφωνημένα με ανθρωπιστικές οργανώσεις.

Ποιοι οι κατασκευαστές των ψευδών ειδήσεων παραμένει άγνωστο: στυγνοί επαγγελματίες της αισχροκερδούς διακίνησης ταλαιπωρημένων ανθρώπων; Επαγγελματίες του «ανθρωπισμού» ή του «εξεγερσιακού πνεύματος», που, για να εκβιάσουν τα πράγματα και να κερδίσουν εντυπωσιακές εικόνες συγκρούσεων, χρησιμοποιούν τους ανθρώπους σαν πιόνια; Χυδαίοι φαρσέρ, ακροδεξιάς ή ψευτοχριστιανικής κοπής, που ηδονίζονται να βασανίζουν «αυτούς τους άθλιους που εισβάλλουν για να εξισλαμίσουν την ωραία μας Ευρώπη, εξαγορασμένοι από τον Σόρος»;

Α, η ωραία μας Ευρώπη. Αυτή είναι το σαγηνευτικότερο απ’ όλα τα fake news. Αλλά και το πιο τρύπιο. Αυτήν την Ευρώπη της ανθρωπιάς, της αλληλεγγύης και της ευημερίας ονειρεύονται στο Αφγανιστάν και στην Γκάνα. Κι όσα ανάποδα κι αν μαθαίνουν, για τείχη και φράχτες, για άθλιους χώρους υποδοχής, για διάχυτο ρατσισμό και βία, εξακολουθούν να την ονειρεύονται. Γιατί; Είναι απλό. Επειδή, εξαιτίας και αρκετών ευρωπαϊκών κρατών και των συμφερόντων τους, οι πατρίδες τους είναι ρημαγμένοι τόποι, αβίωτοι. Αντί για την κατάμαυρη αλήθεια προτιμούν ένα ρόδινο ψέμα. Και ας ξέρουν στο βάθος της ψυχής τους ότι θα γελαστούν και πάλι.

Πώς θα ήταν η ζωή χωρίς το Facebook;

Ανάλογος συγχρωτισμός ανθρώπων σε έναν τόπο δεν έχει σημειωθεί ποτέ ξανά στην ιστορία της ανθρωπότητας. Κάθε μήνα περίπου 2,3 δισεκατομμύρια άνθρωποι, το 30% του παγκόσμιου πληθυσμού, χρησιμοποιούν το Facebook. Οικονομολόγοι αναγνωρίζουν πως οι χρήστες του αποκομίζουν οφέλη αξίας δισεκατομμυρίων δολαρίων από τις υπηρεσίες που προσφέρει το κατεξοχήν μέσο κοινωνικής δικτύωσης. 

Ταυτόχρονα, ωστόσο, το Facebook κατηγορείται για πλήθος κοινωνικών δεινών είτε πρόκειται για τον εθισμό εκατομμυρίων ανθρώπων και προώθηση της ρητορικής του μίσους είτε για τη διάβρωση του εμπεριστατωμένου πολιτικού διαλόγου, ακόμα και την υποκίνηση εθνοκαθάρσεων. Σύμφωνα με ολοένα περισσότερες μελέτες οι κατηγορίες αυτές σίγουρα δεν είναι εντελώς αβάσιμες. Οπότε «ενδέχεται να ήρθε η ώρα να αναλογιστούμε πώς θα ήταν η ζωή χωρίς το Facebook», επισημαίνεται σε πρόσφατο άρθρο του Economist. 

Μάλιστα διάφορες επιστημονικές ομάδες έχουν πραγματοποιήσει ήδη κάποια σχετικά πειράματα, εξοστρακίζοντας (παροδικά φυσικά) κάποιους από τους δισεκατομμύρια πολίτες αυτής της παγκόσμιας διαδικτυακής κοινότητας. Το περασμένο Ιανουάριο ομάδα ειδικών από το Στάνφορντ και το Πανεπιστήμιο της Νέας Υόρκης δημοσιοποίησαν τα αποτελέσματα του μεγαλύτερου ανάλογου πειράματος που έχει διεξαχθεί έως σήμερα. Λίγο πριν από το τέλος του 2018 επιστράτευσαν μερικές χιλιάδες χρήστες του Facebook και τους ζήτησαν να απενεργοποιήσουν τους λογαριασμούς τους για διάστημα τεσσάρων εβδομάδων. Οι ερευνητές, αφότου σιγουρεύτηκαν πως οι εθελοντές απείχαν όντως από το μέσο κοινωνικής δικτύωσης, ξεκίνησαν να μελετούν τις συνέπειες της απομάκρυνσής τους. 

Αποδείχτηκε, τελικά, πως ο αντίκτυπος στις ζωές τους ήταν ιδιαίτερα θετικός. Καταρχάς κέρδισαν μια επιπλέον ώρα ελεύθερου χρόνου κατά μέσο όρο και οι περισσότεροι από αυτούς χρησιμοποιούσαν αυτά τα έξτρα λεπτά της ημέρας τους όχι για να επισκεφθούν άλλους ιστότοπους ή μέσα κοινωνικής δικτύωσης αλλά για να δουν τηλεόραση και να περάσουν χρόνο με φίλους ή συγγενείς τους. Ήταν λιγότερο ενημερωμένοι σε σχέση με το παρελθόν αλλά και λιγότερο δογματικοί στις απόψεις τους συγκριτικά με όσους συνέχιζαν να χρησιμοποιούν το Facebook. Δήλωσαν επίσης πως αισθάνονταν πιο ευτυχισμένοι και λιγότερο αγχωμένοι. 

Το πείραμα συνέβαλε επίσης στο να μετριάσουν, ακόμα και να αποβάλουν, κάποιοι τη συνήθεια να εισέρχονται ψυχαναγκαστικά στο Facebook. Αρκετές εβδομάδες μετά την περίοδο αναγκαστικής αποχής, οι συμμετέχοντες στο πείραμα ξόδευαν κατά 23% λιγότερο χρόνο συγκριτικά με όσους δεν το εγκατέλειψαν ποτέ ενώ το 5% εξ αυτών δεν είχε ακόμα επανενεργοποιήσει τον λογαριασμό του. Και το χρηματικό ποσό που οι χρήστες θα ήταν πρόθυμοι να δεχτούν για να απενεργοποιήσουν τους λογαριασμούς τους για ακόμη τέσσερις εβδομάδες, ήταν μειωμένο κατά 13% σε σχέση με το παρελθόν. «Με άλλα λόγια, οι χρήστες υπερεκτιμούν το πόσο εκτιμούν την υπηρεσία», σημειώνουν οι συντάκτες του Economist, κάνοντας λόγο για μια «εσφαλμένη αντίληψη που διορθώθηκε μετά από έναν μήνα αποχής». 

Οι περισσότεροι, ωστόσο, εξακολουθούν να διστάζουν να εγκαταλείψουν οριστικά το μέσο κοινωνικής δικτύωσης, γεγονός που υποδεικνύει πως το Facebook, παρά τα πολλά προβλήματά του, προσφέρει αρκετά στους χρήστες του, τα οποία θεωρητικά θα εξαφανίζονταν εάν ξαφνικά σταματούσε η λειτουργία του. 

Σύμφωνα με τους συντάκτες του Economist «οι χρήστες υπερεκτιμούν το πόσο εκτιμούν την υπηρεσία»  

Το εν λόγω συμπέρασμα, ωστόσο, δεν είναι απόλυτα ξεκάθαρο. Για τους συμμετέχοντες στο πείραμα το δίλημμα έγκειτο στο να επανενταχθούν ή όχι στην παγκόσμια κοινότητα του Facebook ενόσω όλοι οι υπόλοιποι χρήστες θα συνέχιζαν να το χρησιμοποιούν κανονικά. Οπότε είναι πολύ πιθανό ένας χρήστης να μην θέλει να εγκαταλείψει μια υπηρεσία που χρησιμοποιούν 2,3 δισεκατομμύρια άνθρωποι. Αλλά ενδέχεται επίσης ο κόσμος μας να ήταν όντως καλύτερος εάν το Facebook δεν υπήρχε. 

Πώς θα ήταν, όμως, ο κόσμος αυτός; Ένα μέσο κοινωνικής δικτύωσης αναπτύσσεται χάρη στις αυξανόμενες αποδόσεις κλίμακας. Όσο περισσότεροι άνθρωποι το χρησιμοποιούν, τόσο περισσότερες διασυνδέσεις εξυπηρετεί αυτό, αυξάνοντας έτσι την αξία του για κάθε χρήστη. 

Αυτός είναι ο τρόπος χάρη στον οποίο γιγαντώθηκε το Facebook. Ιδρύθηκε το 2004, σε μια περίοδο που το ποσοστό του παγκόσμιου πληθυσμού που χρησιμοποιούσε το Διαδίκτυο αυξανόταν ραγδαία. Νέοι χρήστες ελκύονταν σχεδόν αναγκαστικά από το μέσο κοινωνικής δικτύωσης που χρησιμοποιούσαν ολοένα περισσότεροι συγγενείς, φίλοι και γνωστοί τους, γεγονός που ενίσχυσε τα πλεονεκτήματα του Facebook – «με τον ίδιο τρόπο που μια ακμάζουσα πόλη προσελκύει νέους κατοίκους εξαιτίας των ευκαιριών που έχει δημιουργήσει ο μεγάλος αριθμός ανθρώπων που βρίσκονται ήδη εκεί. Θα μπορούσε να ειπωθεί πως το Facebook είναι η πρώτη ψηφιακή μεγαπόλη στον κόσμο, που κατακλύζεται από ανθρώπους, διευκολύνοντας τις ανθρώπινες επαφές, θετικές και αρνητικές». 

Για να γίνει κατανοητή η ισχύς που κατέληξε να διαθέτει το Facebook, ο Economist επιστρέφει στον 19ο αιώνα και στις βιομηχανικές μεγαλουπόλεις που ξεφύτρωσαν και άκμασαν κατά μήκος των Μεγάλων Λιμνών της Βόρειας Αμερικής χάρη στις λιμναίες μεταφορές, ειδικά όταν κατασκευάστηκαν τα πρώτα κανάλια που συνέδεαν τις λίμνες με τον Ατλαντικό Ωκεανό. «Οι μεταφορές μέσω των Μεγάλων Λιμνών δεν είναι πλέον τόσο κερδοφόρες όσο ήταν στο παρελθόν, αλλά εκατομμύρια άνθρωποι εξακολουθούν να μένουν σε πόλεις όπως το Σικάγο και το Ντιτρόιτ, το Κλίβελαντ και το Μπάφαλο». 

Η ερμηνεία του γεγονός αυτού είναι σύνθετη. Γιατί εάν μερικές χιλιάδες άνθρωποι μετακόμιζαν σήμερα για έναν μήνα στη Νότια Καλιφόρνια, συμμετέχοντας σε κάποιο υποθετικό πείραμα, πολύ πιθανώς να αξιολογούσαν την εμπειρία τους άκρως θετικά. Ωστόσο θα επέστρεφαν στις πόλεις και στα σπίτια τους  εξαιτίας των φίλων, των συγγενών και των επαγγελματικών τους επαφών. Η επιλογή τους θα αντικατόπτριζε την προστιθέμενη αξία των πόλεων των Μεσοδυτικών Πολιτειών. Θα μπορούσε, όμως, να υποδηλώνει επίσης πως οι κάτοικοι των εν λόγω πόλεων είναι εγκλωβισμένοι σε μια αρνητική ισορροπία: οι ζωές τους θα άλλαζαν προς το καλύτερο, μόνο εάν συμφωνούσαν συλλογικά να αποδημήσουν όλοι μαζί σε θερμότερα κλίματα. 

Ανάλογα φαινόμενα παρατηρούνται ωστόσο και στην πραγματική ζωή. Δύο βρετανοί επιστήμονες, ένας από το London School of Economics και ένας από το πανεπιστήμιο της Οξφόρδης, μελέτησαν την ιστορία των πόλεων της ρωμαϊκής εποχής στη Βρετανία και στη Γαλλία. Όταν η Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία άρχισε να παρακμάζει, οι γαλλικές πόλεις αποδείχτηκαν πιο ανθεκτικές από τις πόλεις της Βρετανίας και συνέχισαν να λειτουργούν όπως κατά το παρελθόν. Όταν, όμως, κατά τους επόμενους αιώνες, τα πλεονεκτήματα της εγγύτητας σε πλεύσιμα ύδατα ήταν πλέον δεδομένα, οι βρετανικές νέες πόλεις που ιδρύθηκαν μετά την πτώση των Ρωμαίων, ήταν καλύτερα προετοιμασμένες με αποτέλεσμα να αναπτυχθούν περισσότερο από τις γαλλικές. Από το 1200 έως το 1700, ο πληθυσμός αυξήθηκε ταχύτερα στις πόλεις που διέθεταν ακτές. «Οι Βρετανοί επωφελήθηκαν από την επαναρρύθμιση του αστικού δικτύου τους, ενώ οι Γάλλοι εξακολουθούσαν να μοιράζονται τις πόλεις στις οποίες κατοικούσαν οι ρωμαίοι πρόγονοί τους». 

Στην περίπτωση που ο Μαρκ Ζάκερμπεργκ επέλεγε να βγάλει από την πρίζα το δημιούργημά του, κάποια άλλη, παρόμοια πλατφόρμα, θα καταλάμβανε τη θέση του. Αλλά η εποχή του Facebook θα μπορούσε να αποτελεί το αποτέλεσμα μοναδικών, εφήμερων ιστορικών συνθηκών. «Σε αυτήν την περίπτωση, ενδέχεται να είναι εφικτή η ανάπτυξη μιας θετικότερης οικολογίας των μέσων κοινωνικής δικτύωσης – αρκεί οι πολίτες του Facebook να παροτρυνθούν να αναζητήσουν κάτι καλύτερο», καταλήγει το λονδρέζικο περιοδικό.  

Πηγή 

Μια μαρτυρία για τη NOVARTIS χωρίς κουκούλα!

Πολλοί ακούνε το σκάνδαλο Novartis και αδυνατούν να καταλάβουν τι πρακτικά συνέβη. Ή έστω καταλαβαίνουν πως κάποιοι απλώς έβαλαν το δάκτυλο στο μέλι. Ε λοιπόν, αφήστε με να σας πω μια ανθρώπινη ιστορία για κάποιους άλλους, που για χάρη της Novartis δε χώθηκαν στο μέλι αλλά στην απόγνωση. Και επειδή πήξαμε στους κουκουλοφόρους μάρτυρες, επιτρέψτε μου να την …καταθέσω χωρίς κουκούλα.     

Γράφει η Μαριάννα Κορνάρου*

Ήταν περίοδος των Δημοτικών εκλογών του 2010: Παρακολουθούσαμε τα αποτελέσματα σε δημοσιογραφικό γραφείο, όταν ξαφνικά ο Α. άρχισε να παραπονιέται για την ευκρίνεια..της εικόνας στην οθόνη. Τον αποπήραμε, αφού η εικόνα ήταν κανονικότατη. Στην αρχή σάστισε. Μετά περιέφερε το βλέμμα στο χώρο και ξαφνικά άρχισε να ουρλιάζει.

Έχετε δει άνθρωπο να χάνει απότομα το φως του; Το σκηνικό ήταν συγκλονιστικό. Πασχίζαμε να καταλάβουμε τι συνέβη. Το οπτικό του πεδίο είχε ξαφνικά έναν τεράστιο μαύρο κύκλο στο κέντρο κι όπου κι αν κοίταζε έβλεπε ελάχιστα κάτι να ξεκαθαρίζει στις απολήξεις αυτού του κύκλου.

Περιφερειακή όραση μόνο είπαν οι γιατροί την επόμενη μέρα και διέγνωσαν εκφύλιση της ωχράς κηλίδας. Μοναδική ελπίδα ίασης ήταν το ενέσιμο σκεύασμα Lucentis: το «καμάρι» της Novartis.

Η θεραπεία μακροπρόθεσμη, επαναλαμβανόμενη και πανάκριβη. Η δαπάνη του σκευάσματος εν μέρει (κατά €700) καλυμμένη από τον ΕΟΦ. Όμως μόνο για όσους είχαν συμπληρώσει το 67ο έτος ηλικίας. Κι οι νεώτεροι; Μπορούσαν απλώς να αποδεχτούν την τύφλωση ή να ξεπουληθούν ολόκληροι. Γιατί το πολύτιμο Lucentis τιμόταν προς €1.900 ανά φιαλίδιο.

Ο Α. βρέθηκε να περιφέρει το σαρκίο του στους καλύτερους οφθαλμιάτρους της χώρας και να συγκεντρώνει από όλους την ίδια γνωμάτευση: LUCENTIS και μάλιστα σε σταθερά επαναλαμβανόμενες δόσεις.

Ξεκίνησε την πολυδάπανη θεραπεία το 2011. Την ίδια εποχή που η Ελλάδα πάγωνε για την επόμενη δόση, εκείνος πάγωνε όταν οι γιατροί συνιστούσαν την επόμενη ένεση. Η δική του δόση κόστιζε €1.900. Η βελτίωση βέβαια ήταν αργή και σταθερή αλλά το κόστος της εξοντωτικό. Την περίοδο που ο Φρουζής της Novartis κόμπαζε για τις υψηλές γνωριμίες του με τον υπηρεσιακό πρωθυπουργό της Ελλάδας, ο Α. είχε ήδη χάσει το σπίτι του. Απώλεια όρασης σήμαινε απώλεια εργασίας. Και συνάμα εξάρτηση από τις …δόσεις, που καθόρισαν οι διαπλεκόμενοι για το Lucentis.

Και κάπου εκεί αποφάσισε να προσφύγει στην Ειδική Επιτροπή του ΕΟΦ. Κάτι σαν ζητιάνος και επαίτης της όρασής του πια. Η ζωή του διαλυόταν σταδιακά. Η ψυχολογία του ήταν στο ναδίρ, όπως και τα οικονομικά του. Αγνοούσε βέβαια πως …με πόνο ψυχής οι κύριοι Αβραμόπουλος, Σαλμάς και Λοβέρδος πάσχιζαν να ρίξουν τις τιμές των φαρμάκων. Και το αγνοούσε γιατί κάθε φορά που έφτανε να πληρώσει τη δόση, η τιμή παρέμενε ίδια. Και η Ειδική Επιτροπή του έκλεισε την πόρτα κατάμουτρα. Προηγουμένως του εξήγησε ευγενικά πως όταν φτάσει το 67ο έτος της ηλικίας του θα του χορηγήσει το ενέσιμο με έκπτωση. Μόνο που μέχρι τότε θα ήταν εντελώς τυφλός.

Η περίπτωσή του Α. δεν ήταν μοναδική. Το 2010-2011 ξαφνικά στην Ελλάδα πύκνωσαν οι διαγνώσεις ασθενών με εκφύλιση της ωχράς κηλίδας. Οι στατιστικές κατέγραψαν περίπου 50.000 περιπτώσεις και 200.000 με συναφείς βλάβες. Η πάθηση θεωρείται σπάνια στους νέους ανθρώπους. Η Novartis κρατούσε το μοναδικό κλειδί της ίασης: το Lucentis. Ένα πανάκριβο φάρμακο, που χορηγείται σε ενέσιμη μορφή μέσα στο μάτι, με σχετικά καλό αποτέλεσμα σε επαναλαμβανόμενη χρήση (συνήθως 1-2 φορές ανά μήνα).

Έτσι την εποχή που οι Έλληνες χώνονται για τα καλά στην κρίση, ο Α. χρειάζεται περίπου 4.000 ευρώ το μήνα μόνο για τη θεραπεία του. Θα μπορούσα να σας περιγράψω πόση απελπισία σημαίνει αυτό. Αλλά στις μέρες μας τα σκάνδαλα περιορίζονται σε αριθμούς και λέω να μείνω απλώς σε κάποια συγκλονιστικά νούμερα, που δεν ειπώθηκαν.

Εκείνη την περίοδο ο Α. γνωρίζεται με έναν γιατρό που δεν βρίσκεται στο payroll της Novartis. Σπάνια περίπτωση, αν σκεφτείς πως 45.000 Έλληνες γιατροί ήταν αρχειοθετημένοι και περίπου οι μισοί από αυτούς είχαν πάρει δώρο το λογισμικό του συστήματος ηλεκτρονικής συνταγογράφησης από τον Ελβετικό κολοσσό.

Όχι τυχαία, αλλά γιατί έτσι η εταιρία μπορούσε να ελέγχει τους τζίρους της από τις συνταγές τους. Ο γιατρός αυτός λοιπόν του αναφέρει για πρώτη φορά το Avastin: ένα φάρμακο με το ίδιο ακριβώς αποτέλεσμα και την ίδια δραστική ουσία. Μόνο που η συσκευασία του δίνει 50 δόσεις για ενδοβολβικές ενέσεις και μειώνει το κόστος ανά θεραπεία σε μόλις €25(!!!). Ο ίδιος γιατρός -μη αντέχοντας όσα συνειδητοποιεί πως παίζονται με το Lucentis- έχει βρει τρόπους να το εισάγει από την Αμερική και το ιατρείο του έχει μετατραπεί σε «κρυφό σχολειό» για τους ταλαίπωρους της ωχράς κηλίδας.

Μόνο που οι απόψεις διίστανται για το αποτέλεσμα. Οι καλοπληρωμένοι γιατροί της Novartis επιμένουν πως μόνο το καμάρι τους, το Lucentis, κάνει δουλειά. Ο γιατρός που χορηγεί το Avastin αφήνει την ευθύνη της επιλογής στους ασθενείς του. Και εν τέλει μόνο όσοι ξετινάζονται οικονομικά καταλήγουν στο «κρυφό σχολειό» της ωχράς κηλίδας.

Ο Α. έχοντας φτάσει σχεδόν στην ένδεια, όχι απλώς συνεχίζει τη θεραπεία του με Avastin αλλά έχει και το …θράσος να καταγγείλει στους ιθύνοντες πως υπάρχει εναλλακτική θεραπεία. Τους ζητά το αυτονόητο: να τη συμπεριλάβουν στον κατάλογο των σκευασμάτων που χορηγεί ο ΕΟΦ. Όμως η εταιρία που λανσάρει το παρεμφερές σκεύασμα στην Ευρώπη, αρνείται να υποβάλλει αίτημα ένταξης, για να μη χαλάσει η μπίζνα της Novartis στην Ελλάδα. Ο λόγος δεν είναι προφανής: Η Ψωροκώσταινα είναι χώρα leader για τις τιμές των φαρμάκων στην Ευρώπη.

Ένα χρόνο μετά καθηγητής Οφθαλμιατρικής του Πανεπιστημίου Αθηνών παραδίδει υπόμνημα για την υπόθεση στο Υπουργείο Υγείας. «Από κάθε φιαλίδιο του Avastin μπορούν να εξαχθούν 40-50 δόσεις για κάθε ενδοφλέβια έκχυση, με αποτέλεσμα το κόστος ανά θεραπεία να είναι περίπου μόλις 10-20 ευρώ» αναφέρει. Η ίδια έκθεση καταγράφει το εξής εκπληκτικό συμπέρασμα: το ετήσιο κόστος από την υπόθεση Lucentis έχει σκαρφαλώσει ήδη στο αστρονομικό ποσό του €1.000.000.000. Μάλιστα ο συντάκτης κάνει λόγο για «κολοσσιαίο σκάνδαλο» και επικαλείται κορυφαίο Αμερικανό Καθηγητή Οφθαλμολογίας, που έχει μιλήσει για «απάτη της Φαρμακευτικής Εταιρείας με τη συνέργεια διεφθαρμένων κρατικών λειτουργών». Και τότε ξεκινά η έρευνα από τους Αμερικανούς.

Στο μεταξύ ο Α. έχει διαλύσει ό,τι ήξερε ως ζωή: το σπίτι του, τη δουλειά του, την οικογένειά του, το κουράγιο του, την περιουσία του.

Έχει σώσει όμως τελικά την όρασή του.

Έτσι μπορεί να βλέπει πλέον όλη την οθόνη της τηλεόρασης, τώρα που «παίζει» το σκάνδαλο Novartis σε καθημερινά επεισόδια. Και μπορεί να εννοεί απόλυτα τι είδους πολιτικές ευθύνες υπάρχουν και πόσο σπουδαίο είναι να καταλογιστούν. Μπορεί ακόμη να θυμώνει, που με το νόμο Βενιζέλου η υπόθεση θα πέσει -ειρήσθω εν παρόδω- στα μαλακά. Γιατί η δική του η ζωή δεν είχε την ίδια τύχη. Κι ακόμη περισσότερο γιατί στη θέση του, με την ίδια ευκολία, μπορεί οποτεδήποτε να βρεθεί ο καθένας μας. Επειδή κάθε Novartis πορεύεται με No Mάρτυς στις διαπλοκές, ξέροντας πως θα μείνει ατιμώρητη. Ακόμη κι αν οι πρακτικές της σκοτώνουν ανθρώπινες ζωές.

* Το κείμενο της Μαριάννας Κορνάρου αναρτήθηκε στην προσωπική της σελίδα στο Facebook και μέσα σε ένα 24ωρο είχε εκατοντάδες κοινοποιήσεις.      

Εκατομμύρια παιδιά θύματα trafficking με σκοπό την πορνεία ή τη μαύρη εργασία – Η Ελλάδα «χώρα προορισμού»

Εκατομμύρια παιδιά κάθε χρόνο από 127 χώρες του κόσμου πέφτουν θύματα του trafficking με σκοπό την εξώθησή τους στην πορνεία ή την μαύρη εργασία σε 137 χώρες.

Σύμφωνα με στοιχεία αμερικανικών μη κυβερνητικών πηγών η ηλικία των θυμάτων κυμαίνεται μεταξύ 11 και 14 ετών, ενώ ο μέσος όρος ζωής των θυμάτων του trafficking στις ΗΠΑ είναι 7 έτη, καθώς βρίσκονται νεκρά από επιθέσεις ή χάνουν τη ζωή της από κακοποίηση, HIV και άλλα σεξουαλικώς μεταδιδόμενα νοσήματα, υποσιτισμό, υπερβολική δόση ουσιών ή αυτοκτονία.

Το 80% των θυμάτων στις ΗΠΑ είναι γυναίκες και παιδιά που αγοράστηκαν, πουλήθηκαν και εγκλωβίστηκαν στην βιομηχανία του σεξ. Παγκοσμίως, το 2015, 4,5 εκατομμύρια άνθρωποι έπεσαν θύματα σεξουαλικής εκμετάλλευσης και 5,5 εκατομμύρια παιδιά ήταν θύματα εμπορίας για σεξουαλική εκμετάλλευση ή μαύρη εργασία.

Το United Nations Office on Drugs and Crime το 2012 ανακοίνωσε ότι ο αριθμός των παιδιών και εφήβων θυμάτων αυξήθηκε σε μία τριετία από 20% σε 27% και ότι σε κάθε τρία παιδιά θύματα τα δύο είναι κορίτσια και το ένα αγόρι. Από ελληνικά στοιχεία προκύπτει ότι στη χώρα μας το ένα από τα τρία άτομα που είναι θύματα σεξουαλικού trafficking είναι παιδί ή εφηβικής ηλικίας. Σύμφωνα με εκτιμήσεις το 76% των σεξουαλικών συναλλαγών με ανήλικα κορίτσια αρχίζει μέσω του Ίντερνετ και τελικά αυτά τα παιδιά και οι έφηβοι καταλήγουν στο trafficking. Η UNICEF αναφέρει ότι δύο εκατομμύρια παιδιά ετησίως εξαναγκάζονται στην πορνεία.

Τα στοιχεία αυτά παρουσίασε ο αναπληρωτής καθηγητής του Ιατρικού Τμήματος του ΑΠΘ, ψυχίατρος-σεξολόγος Λουκάς Αθανασιάδης, στο Συνέδριο Παιδικής και Εφηβικής Γυναικολογίας που πραγματοποιήθηκε στη Θεσσαλονίκη. Ο κ. Αθανασιάδης, ανέφερε ότι τα θύματα του, trafficking , με σκοπό την σεξουαλική εκμετάλλευση προέρχονται από 127 χώρες και προωθούνται σε 137 χώρες.

“Η Ελλάδα δεν είναι πλέον μια ενδιάμεση χώρα, αλλά χώρα προορισμού. Μιλάμε για τους πρόσφυγες από τον Νότο” ανέφερε χαρακτηριστικά. Μάλιστα παρουσίασε φωτογραφίες από προσφυγόπουλα στην Ειδομένη τα οποία είχε συναντήσει ο ίδιος πριν τρία χρόνια και κανείς δεν ξέρει τι απέγιναν. “Θα έχετε ακούσει και από ιδρύματα στην Ελλάδα ότι μυστηριωδώς εξαφανίστηκαν παιδιά και έφηβοι και δεν βρέθηκαν. Βεβαίως μπορούμε να υποθέσουμε που κατέληξαν. Το προσφυγικό σήμερα είναι ένα μεγάλο πρόβλημα γιατί εκτός των άλλων τα παιδιά και οι έφηβοι γίνονται θύματα κακοποίησης. Υπάρχουν πολλά ασυνόδευτα παιδιά και συχνά οι “κηδεμόνες” τους είναι προαγωγοί” πρόσθεσε ο κ. Αθανασιάδης.

Έκανε ακόμη λόγο για το survival sex (το σεξ για την επιβίωση) όπου παιδιά εξωθούνται στην πορνεία ακόμη και από τους ίδιους τους τους γονείς προκειμένου να επιβιώσουν. Πρόσθεσε ακόμη ότι υπάρχουν περιστατικά παιδιών από την Αφρική, κυρίως από τη Νιγηρία, που έχουν δώσει όρκο βουντού να μη μιλήσουν και φοβούνται όταν μιλήσουν η κατάρα θα πέσει στα ίδια και στην οικογένειά τους και ότι θα πεθάνουν. Ο κ.Αθανασιάδης, αναφέρθηκε ακόμη στα lover boys που με διάφορους τρόπους προσεγγίζουν έφηβες τις οποίες είτε εξαπατούν είτε τις παντρεύονται και στη συνέχεια με την υπόσχεση μιας καλύτερης ζωής τις προωθούν για σεξουαλική εκμετάλλευση.

Παράλληλα, υπογράμμισε, ότι ότι το trafficking είναι προσοδοφόρο καθώς αυτοί που “πουλούν” παιδιά και εφήβους κερδίζουν πιο πολλά χρήματα από αυτούς που πουλούν όπλα, είναι επίσης δραστηριότητα χαμηλού κινδύνου, τα στοιχεία είναι ανεπαρκή, οι συλλήψεις λίγες και πιθανώς είναι ανεπαρκείς οι χειρισμοί από τις υπηρεσίες. Οι επιπτώσεις είναι εξαιρετικά σοβαρές για τη σωματική, τη σεξουαλική και την ψυχική υγεία των θυμάτων παιδιών και εφήβων. Από την άλλη η ενημέρωση του κοινού είναι ανεπαρκής, όπως ανεπαρκής είναι και η εκπαίδευση στις υπηρεσίες, τα θύματα στιγματίζονται και υπάρχει ανάγκη για σταθερή ψυχοκοινωνική στήριξη τους.

Πηγή: ΑΠΕ – ΜΠΕ    

Θετική στάση

Γράφει η Άννα Δαμιανίδη

Ενα περίπτερο περιμέναμε να ξανανοίξει στο έρμο το πάρκο. Να μη ζητάμε πολλά. Να είμαστε θετικοί. Αυτό προπάντων. Θετικοί σε κάθε θετικό. Ανακαινίστηκε το Αλσος; Θετικοί εμείς. Μας επέτρεψαν να το δούμε. Θετικά, βεβαίως. Χώροι μέσα ατελείωτοι, πάνω κάτω και πλαγίως. Θαύματα μπορεί να γίνουν μέσα. Τι θα γίνει, τι θα γίνει; Καφενείο στο Αλσος; Θετικοί οπωσδήποτε. Πήγαμε για καφέ. Κάναμε τον γύρο, δεν μπαίνεις από το πάρκο. Φράχτης υψώνεται. Αλλά θ’ ανοίξει, δεν μπορεί!

Ηρθε ο Σαββόπουλος στο Αλσος; Θετικοί, ενθουσιώδεις. Κι ας θύμιζε ο φρουρός της νύχτας, σκυλάδικο, με τη μουσική του αυτοκινήτου στη διαπασών και τον προβολέα να μας ξεψαχνίζει ως διερχόμενους. Πάρε αθώο ύφος, καλοί άνθρωποι, είμαστε γείτονες, συγγνώμη κιόλας, σπίτι μας πάμε. Θετικοί πάντως.

Θετικοί, οι γκρίνιες τόσα χρόνια τίποτε καλό δεν έφεραν. Μέχρι που μετανιώσαμε για τότε που παραπονεθήκαμε στο τότε ΥΠΕΧΩΔΕ, για τις τσουλήθρες που είχαν λεπτύνει οι λαμαρίνες τους, είχαν γίνει λάμες κι έκοβαν τα παιδικά ποδαράκια. Τι το θέλαμε; Εφυγαν εντελώς οι τσουλήθρες και τελείωσε η υπόθεση. Εκτοτε πάντα θετικοί. Και για την ανάπλαση θετικοί, για τις διαδρομές νερού θετικοί, εκείνες μόνες τους σταμάτησαν και λίμνασαν. Και για τις εκθέσεις, τα παζάρια, τα λούνα παρκ, τα φεστιβάλ, θετικοί σε όλα. Οχι σαν αυτούς που δεν άφηναν το πάρκο να ανοίξει επειδή ήταν κατά της εμπορευματοποίησης. Εμείς, υπέρ. Να μη στεναχωρούμε τις διοικήσεις, συγχύζονται οι άνθρωποι και δεν μπορούν να δημοπρατήσουν το περίπτερο, να ανοίξει ένα καφενείο, να καθόμαστε με τη γριά μάνα…

Πέρασε ο καιρός, δεν άνοιξε περίπτερο, πέθανε η μάνα, όμως το Αλσος φτιάχνει θέατρο υπαίθριο. Το πήρε μεγαλοεπιχειρηματίας, τόσοι χώροι μέσα δεν του έφταναν, κι ο φράχτης υψώνεται και πυκνώνει, ο κήπος γίνεται επικλινές δάπεδο για χιλιάδες καθίσματα, μηχανήματα ήχου που θα μας κρατάνε τη νύχτα άυπνους ετοιμάζονται να δουλέψουν. Μήπως το παρακάναμε στη θετική στάση; Τόσο ανίκανη μπορεί να είναι κοτζάμ Περιφέρεια Αττικής, νυν αρμόδιος για το πάρκο; Δυο μικρά θεατράκια μέσα, δυο περίπτερα, ένα καφενείο κάτω με μικρή σκηνή, το «Γκρην Παρκ», όλα αλειτούργητα, κι αντί για όλ’ αυτά, το Μέγα Μπουζουξίδικο; Αδύνατον να οργανώσει πράγματα μικρά η υπερΠεριφέρεια; Εχει το μαμούθ στο αίμα της;

Μήπως τελικά η θετική στάση παρερμηνεύεται, και μόνο τσαμπουκάς και άρνηση έχουν νόημα στη χώρα τούτη;   

Τι λέμε μόλις ξεσπά ένα σκάνδαλο;

Οταν από μια εξαγορά του ακινήτου στην Ακρόπολη από μια Off Shore, άρχισε να ξετυλίγεται το σκάνδαλο με τις μίζες του Τσοχατζόπουλου, ο πρώην παντοδύναμος υπουργός του ΠΑΣΟΚ ανέφερε ότι «η δίωξη του είναι πολιτική» και ότι είναι «θύμα πλεκτάνης» καθώς  «Παπανδρέου και Σημίτης σε συνεργασία με ξένες υπηρεσίες ανέλαβαν την εξόντωσή του» ενώ δεν παρέλειψε να καταθέσει μηνύσεις στα έντυπα που δημοσίευσαν τις αποκαλύψεις.

Ο Γιάννης Παπαντωνίου αρχικά μήνυσε τα ΜΜΕ που δημοσίευσαν τα στοιχεία για τις μίζες των εξοπλιστικών, στη συνέχεια έκανε λόγο για «πολιτικές σκοπιμότητες» που εξυπηρέτησε η  σύστασης εξεταστική επιτροπή για το σκάνδαλο των εξοπλιστικών και για «δόγμα Πολλάκη» όταν τα στοιχεία οδήγησαν στην προφυλάκισή του. Προηγουμένως είχε μηνύσει ελληνικές και ξένες εφημερίδες που δημοσίευαν στοιχεία για την εμπλοκή του.

Ο Βασίλης Παπαγεωργόπουλος είχε καταθέσει μήνυση σε βάρος των επικεφαλής της αντιπολίτευσης όταν ξεκίνησε να αποκαλύπτεται η υπόθεση υπεξαίρεσης στο Δήμο Θεσσαλονίκης, στη συνέχεια είχε επιρρίψει τις ευθύνες σε υπαλλήλους ενώ όταν η Δικαιοσύνη έφτασε στα ίχνη του δήλωσε «τίποτε  – απολύτως τίποτε – το γκρίζο δεν υπάρχει στην υπόθεση αυτή»

Ο Ανδρέας Λοβέρδος μόλις έγινε γνωστή η υπόθεση Novartis έκανε λόγο για «σκευωρία» και «κουκουλοφόρους», απειλώντας τους πολιτικούς αντιπάλους και καταθέτοντας μηνύσεις. Μετά τη διαβίβαση της δικογραφίας που τον καθιστά ύποπτο για δωροδοκία εξαιτίας του πλούσιου αποδεικτικού υλικού, απειλεί ακόμη περισσότερο, προαναγγέλλει και νέες μηνύσεις μιλά για συμμορία κακοποιών – στην οποία προφανώς συμμετέχει και το FBI-  παλιανθρώπους και αλητεία.

  

Είναι μερικές ενδεικτικές αντιδράσεις από τις πολλές που υπάρχουν αλλά ακολουθούν το ίδιο μοτίβο, με απειλές, μηνύσεις και θεωρίες «πλεκτάνης» μόλις κάποιος πολιτικός κατηγορείται  ότι συμμετείχε σε κάποιο σκάνδαλο διαφθοράς στην Ελλάδα. Αυτό δεν καθιστά ένοχο όποιον κατηγορείται και έχει δικαίωμα να υπερασπιστεί τον εαυτό του. Σε μια φυσιολογική χώρα όμως, ένας πολιτικός που βρίσκεται κατηγορούμενος για διαφθορά, αποχωρεί από το προσκήνιο, περιμένει την κρίση της Δικαιοσύνης και τοποθετείται μετά από αυτή.  Στην Ελλάδα, αντιθέτως, απειλούν θεούς και δαίμονες. 

Υ.Γ. Ο Ανδρέας Λοβέρδος, όπως και ο Ευάγγελος Βενιζέλος που επίσης έκανε λόγο για «μεγάλη σκευωρία» και «απόλυτο φιάσκο», ήταν από τους πρώτους που είχαν βάλει την υπογραφή τους υπέρ της αθωότητας του Ακη Τσοχατζόπουλου. «Δεν υπάρχει τίποτα απολύτως!», υποστήριζαν...  

Πηγή

Ποιοι συνταξιούχοι θα λάβουν αναδρομικά από 2.500 έως 25.000 ευρώ

Εξι κατηγορίες συνταξιούχων όλων των Ταμείων θα λάβουν αναδρομικά από 2.500 έως 25.000 ευρώ, ως επιστροφή παράνομων μειώσεων.

Τα εν λόγω αναδρομικά αφορούν επιπλέον ποσά στις συντάξεις απόστρατων και συμπλήρωμα «προσωπικής διαφοράς» για όσους βγήκαν στην σύνταξη μετά τις 13/05/2016.

Οι 6 κατηγορίες δικαιούχων:

- Στους παλαιούς συνταξιούχους ΙΚΑ, Δημοσίου, ΟΑΕΕ, ΔΕΚΟ, τραπεζών, ΝΑΤ, ΕΤΑΑ και ΕΤΑΠ – ΜΜΕ θα δοθεί 1.5 εκατ. ευρώ. Σε αυτούς πρέπει να επιστραφούν οι μειώσεις από τους νόμους 4051 και 4093 γιατί ο ΕΦΚΑ τις επιβάλλει παρανόμως από τον Ιούνιο του 2015, όταν κρίθηκαν αντισυνταγματικές από το ΣτΕ.

Τα ποσά για ένα έτος αναδρομικών φτάνουν έως τα 6.620 ευρώ, ενώ για τα 3,5 χρόνια που επιδικάζουν τα δικαστήρια ξεπερνούν τις 25.000 ευρώ.

- 180.000 νέοι συνταξιούχοι που αποχώρησαν από 13/05/2016 έως 31/12/2018 και αποδεδειγμένα πήραν μικρότερη ή καθόλου προσωπική διαφορά με το νόμο Κατρούγκαλου.

- 80.000 συνταξιούχοι του ΝΑΤ οι οποίοι δικαιούνται έξτρα αναδρομικά από την μείωση 7% που επιβλήθηκε με υπουργική απόφαση τον Ιούνιο του 2012 ανεξαρτήτως ύψους σύνταξης και με ισχύ των περικοπών αναδρομικά από 1/1/2012. Η συγκεκριμένη περικοπή κρίθηκε αντισυνταγματική στα δικαστήρια και επίκειται η έκδοση τελεσίδικης απόφασης Εφετείου καθώς έχει βγει πρωτόδικη απόφαση που δικαιώνει συνταξιούχους του ΝΑΤ με επιστροφές έως 9.500 ευρώ.

- 80.000 συνταξιούχοι διαδοχικής και παράλληλης ασφάλισης που αποχώρησαν από 13 Μαΐου 2016 και μετά, οι οποίοι με νέα εγκύκλιο του υπουργείου Εργασίας, έχουν εκ νέου επανυπολογισμό σύνταξης και δικαιούνται αύξηση ως και 110 ευρώ το μήνα. Η νέα εγκύκλιος θα εφαρμοστεί όπως λέει ο ΕΦΚΑ αναδρομικά από 13/05/2016 στις συντάξεις με διαδοχική η παράλληλη ασφάλιση.

- Απόστρατοι οι οποίοι πήραν λιγότερα ή και καθόλου αναδρομικά στις πληρωμές του Δεκεμβρίου με το νόμο 4575/2018. Εκεί, καθ’ ομολογίαν των υπηρεσιών έγιναν λάθη τα οποία διορθώνονται. Οι απόστρατοι που δεν πήραν ούτε ένα ευρώ αναδρομικά ή πήραν ελάχιστα θα πρέπει να κάνουν αίτηση στην διεύθυνση στρατιωτικών συντάξεων του Γενικού Λογιστηρίου που υπάγεται πλέον στον ΕΦΚΑ.

- 200.000 έως 400.000 συνταξιούχοι με επικουρική από τα ταμεία του ΕΤΕΑΕΠ οι οποίοι δικαιούνται αναδρομικά από δυο μεριές.

πηγή

Ο Λοβέρδος, ο (άλλος) Ανδρέας και ο Χατζηπετρής…

Πόσο διαφορετικά θα ήταν τα πράγματα αν, για την ποινική συμπεριφορά και ευθύνη των υπουργών, δεν αποφάσιζε η εκάστοτε πλειοψηφία της Βουλής, αλλά οι φυσικοί δικαστές, έστω με τη μορφή κάποιοι διευρυμένου οργάνου, που δεν θα μπορούσε να κατηγορηθεί ότι χειραγωγείται από κανέναν υπουργό και καμιά πλειοψηφία;

Του Γιώργου Καρελιά

Πρώτα μια μικρή ιστορική αναδρομή. Το 1989 η Ελλάδα συγκλονιζόταν από το σκάνδαλο Κοσκωτά. Τον Ιούλιο του έτους αυτού η Βουλή παρέπεμψε τον Ανδρέα Παπανδρέου στο Ειδικό Δικαστήριο.

Ο ίδιος, μιλώντας λίγο πριν απόφαση για την παραπομπή του, είχε πει: «Αναλαμβάνω προσωπικά το μερίδιο της δικής μου πολιτικής ευθύνης, όχι μόνο γιατί αυτήν την περίοδο το ΠΑΣΟΚ ήταν στην κυβέρνηση -θα είχε συμβεί και σε άλλη- αλλά και γιατί δεν κατορθώσαμε να εμποδίσουμε την οικονομική και κοινωνική αναρρίχηση ενός ανθρώπου χωρίς επιφάνεια, που αποδείχτηκε εκ των υστέρων επικίνδυνος πραγματικά απατεώνας. Βέβαια, σε παγκόσμιο επίπεδο δεν σπανίζουν οι αχυράνθρωποι και οι χάρτινοι οικονομικοί κολοσσοί [...] Για την επιλογή των συνεργατών μου όπως και για τις πολιτικές τους αποφάσεις ουδέποτε απέφυγα να αναλάβω την πολιτική ευθύνη που είναι εύλογο να μου ανήκει. Ομως, η τιμή, η υπόληψη και η στάση ζωής του καθενός είναι προσωπική του υπόθεση που καλύπτεται από τη δική του ατομική ευθύνη. Κατηγορώ τους κατηγόρους μου ότι διαστρέβλωσαν με πολιτική ιδιοτέλεια την έννοια της κάθαρσης, για να μπορέσουν έτσι να οργανώσουν αυτόβουλα τον πολιτικό μου διωγμό».

Τρεις μήνες μετά, μιλώντας στην τηλεόραση, είχε πει για το ίδιο θέμα: «Χωρίς κανένα αποδεικτικό στοιχείο μείναμε στις εικασίες και στις υποψίες. Στέλνουν πρωθυπουργό οκτώ ετών στη Δικαιοσύνη. Βεβαίως η Δικαιοσύνη θα κάνει το έργο της. Πιστεύουμε σε αυτό και η αλήθεια θα λάμψει. Αλλά το ότι ένας πολιτικός διωγμός πήρε αυτή την μορφή είναι απαράδεκτο και επικίνδυνο για τον τόπο. Σκεφθείτε αν κάποια νέα πλειοψηφία στο μέλλον-δεν μιλώ ούτε για τις επόμενες εκλογές- η κάθε πλειοψηφία αποφασίζει να στείλει στη Δικαιοσύνη την τότε αντιπολίτευση, που ήταν πριν κυβέρνηση, αν ποινικοποιηθεί κατ’ αυτόν τον τρόπο η πολιτική ζωή, μπορεί ο τόπος να πάρει μπροστά;».

Από τότε πέρασαν 30 χρόνια. Μια νέα σκανδαλώδης υπόθεση(Novartis) βρίσκεται στο προσκήνιο. Οι εισαγγελείς στέλνουν στη Βουλή αίτημα να αρθεί η ασυλία ενός πρώην υπουργού, ώστε να κληθεί να δώσει εξηγήσεις. Αυτός απαντά ως εξής:

«Οταν αναδύθηκε στην επιφάνεια αυτή η ελεεινή και δυσώδης πλεκτάνη είχα χαρακτηρίσει τους φυσικούς και ηθικούς αυτουργούς της άθλιους και με χαρακτηριστικά παλιανθρώπων. Μετά το σημερινό συμπληρώνω: πρόκειται περί κακοποιών. Και κακώς ορισμένοι μιλούν για φαρσοκωμωδία. Εδώ που έχουν φτάσει τα πράγματα, μόνο για πολιτική αλητεία μιας συμμορίας κακοποιών οφείλουμε να μιλάμε. Ακόμη κι αν χρειαστεί να γυρίσω τη γη ανάποδα, θα το κάνω, προκειμένου οι υπεύθυνοι να λογοδοτήσουν από το εδώλιο του κατηγορουμένου. Έχω ήδη καταθέσει από τις 26 Φεβρουαρίου 2018 μηνύσεις κατά των κουκουλοφόρων ψευδομαρτύρων. Τώρα δηλώνω ότι θα προχωρήσω σε υποβολή μηνύσεων για τα αδικήματα που τελέστηκαν και τελούνται σε βάρος μου, συμπεριλαμβανομένου και του κακουργήματος της κατάχρησης εξουσίας, εναντίον όλων ανεξαιρέτως των εμπλεκομένων προσώπων. Προφανέστατα έχω εμπιστοσύνη στη Δικαιοσύνη. Δεν έχω όμως καμία εμπιστοσύνη στους λίγους, εκείνους και εκείνες, που καταχράστηκαν την εξουσία τους και παραβίασαν τον όρκο που έχουν δώσει. Και κάτι απολύτως προσωπικό, αλλά συνάμα βαθύτατα πολιτικό. Είμαι ο πιο στοχοποιημένος πολιτικός μετά το 1989. Η στήριξη, όμως, του κόσμου μετατρέπει τις κατηγορίες των άθλιων κακοποιών σε τίτλο τιμής για μένα».

Στη δήλωσή του σημερινού Ανδρέα(Λοβέρδου) υπάρχουν οι εξής χαρακτηρισμοί(επίθετα και ουσιαστικά): «ελεεινή και δυσώδης πλεκτάνη», «άθλιοι και παλιάνθρωποι», «κακοποιοί», «αλητεία», «συμμορία κακοποιών».

Κοιτάζω τις δηλώσεις του παλιού Ανδρέα(Παπανδρέου). Δεν υπάρχει κανένας χαρακτηρισμός για τους πολιτικούς αντιπάλους του. Επισημαίνει, όμως, τους κινδύνους από το γεγονός ότι η εκάστοτε πλειοψηφία (θα) μπορεί να διώκει πολιτικά την εκάστοτε μειοψηφία. Προσοχή: ο Ανδρέας Παπανδρέου, πρωθυπουργός επί οκταετία, είχε παραπεμφθεί στο Ειδικό Δικαστήριο. Ο σημερινός Ανδρέας(Λοβέρδος) δεν έχει παραπεμφθεί πουθενά. Απλώς ζητείται η άρση της ασυλίας του. Αναρωτιόμαστε: αν ασκηθεί δίωξη εναντίον του, ποιες λέξεις θα χρησιμοποιήσει για να χαρακτηρίσει τους πολιτικούς αντιπάλους του; Δεν έχουν μείνει πολλές: «μαφία», «συνδικάτο εγκλήματος», «χούντα»…

Γιατί συμβαίνουν όλα αυτά; Βασικός λόγος είναι ότι, παρά την φρικτή εμπειρία του 1989, οι πολιτικοί κράτησαν για τον εαυτό τους την ευθύνη για την ποινική μεταχείριση του σιναφιού τους. Το κόμμα του κ. Λοβέρδου, που ωρύεται σήμερα, μαζί με το κόμμα του Αδωνι Γεωργιάδη, που μπορεί να ωρύεται αύριο, κράτησαν επί 30 χρόνια το νόμο περί ευθύνης υπουργών που ίσχυε και το 1989(θα αλλάξει, αν αλλάξει, στην επόμενη Βουλή, αν η τότε πλειοψηφία κρίνει ότι πρέπει να τροποποιήσει το σχετικό άρθρο του Συντάγματος): ούτε κάν για κατάθεση δεν μπορεί να κληθεί ένας υπουργός, αν δεν αποφασίσει η Βουλή.

Με βάση το νόμο αυτόν, τον δικό τους νόμο, η σημερινή πλειοψηφία του ΣΥΡΙΖΑ θα αποφασίσει αν θα κληθούν οι εμπλεκόμενοι στην υπόθεση Novartis(αντίπαλοί της) πρώην υπουργοί για να δώσουν κατάθεση.

Ο κίνδυνος που είχε επισημάνει το 1989 ο Ανδρέας Παπανδρέου δεν ελήφθη υπόψη ούτε από την μετέπειτα δική του κυβέρνηση(1993-1995), ούτε από τις επόμενες του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ. Πόσο διαφορετικά θα ήταν τα πράγματα αν, για την ποινική συμπεριφορά και ευθύνη των υπουργών, δεν αποφάσιζε η εκάστοτε πλειοψηφία της Βουλής, αλλά οι φυσικοί δικαστές, έστω με τη μορφή κάποιοι διευρυμένου οργάνου, που δεν θα μπορούσε να κατηγορηθεί ότι χειραγωγείται από κανέναν υπουργό και καμιά πλειοψηφία;

Δεν ξέρω τι θα γίνει στην υπόθεση Novartis, για την οποία όλοι λένε ότι είναι σκάνδαλο με ζημιά δισεκατομμυρίων για το Δημόσιο, αλλά χωρίς ευθύνη κανενός πολιτικού. Όλα τα έκαναν-λένε- οι γιατροί και τα υπηρεσιακά πρόσωπα των υπουργείων. Το πιθανότερο είναι να συμβεί αυτό που περιγράφει ο στίχος από ένα τραγουδάκι του Λουκιανού Κηλαηδόνη: «Φταίμε κι εμείς/ φταίτε κι εσείς/φταίνε κι οι άλλοι/ φταίει κι ο Χατζηπετρής»!

Με τις υγείες μας…

Οργισμένη αντίδραση από τον Ανδρέα Λοβέρδο : Είμαι ο πιο στοχοποιημένος πολιτικός

Με μια οργισμένη ανακοίνωση αντέδρασε ο πρωην υπουργός Ανδρέας Λοβέρδος στο αίτημα για άρση της ασυλίας του, καθώς είναι εν ενεργεία βουλευτής, προκειμένου να παρέχει εξηγήσεις στους εισαγγελείς διαφθοράς για αποχρώσες ενδείξεις δωροδοκίας στην υπόθεση Novartis.

Η ανακοίνωση Λοβέρδου έχει ως εξής: «Όταν αναδύθηκε στην επιφάνεια αυτή η ελεεινή και.. δυσώδης πλεκτάνη είχα χαρακτηρίσει τους φυσικούς και ηθικούς αυτουργούς της άθλιους και με χαρακτηριστικά παλιανθρώπων. Μετά το σημερινό συμπληρώνω: πρόκειται περί κακοποιών. Και κακώς ορισμένοι μιλούν για φαρσοκωμωδία. Εδώ που έχουν φτάσει τα πράγματα, μόνο για πολιτική αλητεία μιας συμμορίας κακοποιών οφείλουμε να μιλάμε.

Ακόμη κι αν χρειαστεί να γυρίσω τη γη ανάποδα, θα το κάνω, προκειμένου οι υπεύθυνοι να λογοδοτήσουν από το εδώλιο του κατηγορουμένου. Έχω ήδη καταθέσει από τις 26 Φεβρουαρίου 2018 μηνύσεις κατά των κουκουλοφόρων ψευδομαρτύρων. Τώρα δηλώνω ότι θα προχωρήσω σε υποβολή μηνύσεων για τα αδικήματα που τελέστηκαν και τελούνται σε βάρος μου, συμπεριλαμβανομένου και του κακουργήματος της κατάχρησης εξουσίας, εναντίον όλων ανεξαιρέτως των εμπλεκομένων προσώπων. Προφανέστατα έχω εμπιστοσύνη στη Δικαιοσύνη. Δεν έχω όμως καμία εμπιστοσύνη στους λίγους, εκείνους και εκείνες, που καταχράστηκαν την εξουσία τους και παραβίασαν τον όρκο που έχουν δώσει.

Και κάτι απολύτως προσωπικό, αλλά συνάμα βαθύτατα πολιτικό. Είμαι ο πιο στοχοποιημένος πολιτικός μετά το 1989. Η στήριξη, όμως, του κόσμου μετατρέπει τις κατηγορίες των άθλιων κακοποιών σε τίτλο τιμής για μένα».     

Το αβέβαιο μέλλον της ανθρώπινης εργασίας

γράφει ο Νίκος Μουμούρης  

Έχουμε ακούσει κορυφαία στελέχη μεγάλων πολυεθνικών να αναφέρονται στις δημόσιες τοποθετήσεις τους για την αρμονική συνύπαρξη ανθρώπου και μηχανής στον εργασιακό χώρο, όμως οι ιδιωτικές τους συζητήσεις -εκεί δηλαδή που δεν φτάνουν κάμερες και μικρόφωνα- έχουν εντελώς διαφορετικό περιεχόμενο.

Πίσω από τις κλειστές πόρτες, εκφράσεις όπως «ψηφιακός μετασχηματισμός» και «συνύπαρξη ανθρώπου και μηχανής» αντικαθίστανται από πολύ πιο πεζούς όρους όπως «κέρδη» και «μείωση προσωπικού». Τα όσα κατέγραψε ο δημοσιογράφος των New York Times Κέβιν Ρόουζ στο φετεινό Παγκόσμιο Οικονομικό Φόρουμ του Νταβός στην αρχή της χρονιάς είναι ενδεικτικά.

Τα στελέχη ανυπομονούν για τα μεγάλα περιθώρια κέρδους που υπόσχεται η εφαρμογή των αυτοματισμών, υποστηρίζει ο Ρόουζ και προς επίρρωση των λεγομένων του, επικαλείται τον Μόχι Τζόσι, προέδρου της συμβουλευτικής εταιρείας Infosys που παρατηρεί πως παλαιότερα οι επιχειρηματίες αναζητούσαν τρόπους για αύξηση του κέρδους με μείωση του προσωπικού κατά 5% ή 10%, τώρα ρωτούν αν μπορούν να συνεχίσουν τη λειτουργία τους με μόλις 1% των εργαζομένων.

Η εποχή των ευφημισμών

Οι επιχειρήσεις έχουν εφεύρει μια σειρά από ευφημισμούς για να καλύψουν τις προθέσεις τους, λέει ο Ρόουζ. Μιλούν για ψηφιακό μετασχηματισμό και για αποδέσμευση των εργαζομένων από τις ανούσια επαναλαμβανόμενες εργασίες αλλά δεν μιλούν για απολύσεις και  θέσεις εργασίας που θα χαθούν.

Οι μέτοχοι των επιχειρήσεων ζητούν περισσότερα κέρδη στο εγγύς μέλλον και η πίεση για την εγκατάσταση περισσότερων αυτοματισμών γίνεται επιτακτικότερη. Βεβαίως υπάρχει και ο αντίλογος από εκείνους που παραπέμπουν στις προηγούμενες Βιομηχανικές Επαναστάσεις για να αποδείξουν πως η «επέλαση των μηχανών» θα δημιουργήσει περισσότερες θέσεις εργασίας σε σύγκριση με εκείνες που θα καταργήσει.

Όμως, προσθέτει ο Ρόουζ, σε μία περίοδο πολιτικής αναταραχής με κινήματα εναντίον των ελίτ τόσο από τα αριστερά του πολιτικού φάσματος όσο και από την εθνικιστική δεξιά, η εισαγωγή των μηχανών γίνεται με όσο το δυνατόν λιγότερο... θορυβώδη τρόπο. Κανείς από τους μετέχοντες στο Φόρουμ του Νταβός τον περασμένο Ιανουάριο δεν αναφέρθηκε δημοσίως στα οικονομικά οφέλη (δηλαδή τα κέρδη) που προκύπτουν από την εφαρμογή των αυτοματισμών στην παραγωγή. Ουσιαστικά τα στελέχη των εταιρειών καλούνται να υπηρετήσουν τον στόχο για αύξηση των κερδών, ενώ την ίδια στιγμή αντιμετωπίζουν την κοινωνική αντίδραση. Το τελευταίο, προκαλεί ανησυχία και κάποιοι μπορεί να θεωρούν πως η οργή θα ξεθυμάνει όμως άλλοι θεωρούν πως κάτι πρέπει να κάνουν.

Για παράδειγμα, ο Τζεφ Μπέζος της Amazon ανέφερε ότι 16.000 εργαζόμενοι στις αποθήκες έχουν επανεκπαιδευτεί για εργασία ως νοσηλευτές και μηχανικοί αεροσκαφών και πως η ίδια η εταιρεία του έχει καλύψει το 95% του κόστους μετεκπαίδευσης. Όμως η επιτυχία τέτοιων προγραμμάτων δεν είναι εγγυημένη.

Υπολογίζεται πως από τους 1,37 εκατ. ανθρώπους που θα χάσουν την εργασία τους την ερχόμενη δεκαετία εξαιτίας της επέλασης των αυτοματισμών, μόνο το 25% θα μπορεί να περάσει από μια επιτυχημένη διαδικασία επανακατάρτισης. Η περιθωριοποίηση είναι σαφές πως απειλεί τους υπόλοιπους και τα συνδεδεμένα με αυτούς πρόσωπα.

Το δίλημμα

Τα στελέχη, λοιπόν, καλούνται να διαλέξουν αν η περαιτέρω ενσωμάτωση της τεχνολογίας θα οδηγήσει σε ακόμα μεγαλύτερη συγκέντρωση του πλούτου, όπου οι λίγοι θα γίνονται πλουσιότεροι και οι πολλοί φτωχότεροι ή αν η τεχνολογική πρόοδος θα χρησιμοποιηθεί για μια δικαιότερη κατανομή του πλούτου.

Εξετάζοντας κάποιες από τις δημόσιες τοποθετήσεις των ισχυρών του πλανήτη στα πάνελ του Νταβός διαπιστώνει κανείς τη διάθεση να γίνουν αρεστοί. Ο Τζακ Μα, ιδρυτής και επικεφαλής της Alibaba, ανέφερε για παράδειγμα πως θέλει να προσλαμβάνει ανθρώπους που είναι καλύτεροι από τον ίδιο, ακριβώς όπως όταν ήταν δάσκαλος που ήθελε οι μαθητές του να γίνουν δήμαρχοι και όχι κρατούμενοι σε μία φυλακή.

Προειδοποίηση για αναταραχές

Από την άλλη πλευρά, η διευθύνουσα σύμβουλος της IBM, Τζίνι Ρόμετι, δεν απέφυγε να μιλήσει για τον ελέφαντα της εργασιακής ανασφάλειας που έχει λάβει κεντρική θέση στο δωμάτιο. «Πραγματικά πιστεύω πως το 100% των εργασιών θα αλλάξει» είπε και ζήτησε ένα νέο μοντέλο στην εκπαίδευση και την απασχόληση. «Αν δεν λύσουμε το πρόβλημα θα έχουμε αναταραχές» προειδοποίησε.

«Η πρόσβαση στο κεφάλαιο είναι σήμερα πιο εύκολη από την πρόσβαση στις δεξιότητες», παρατήρησε η υπουργός Εργασίας της Γαλλίας Μιριέλ Πενικό που παραδέχθηκε πως πολλοί πολίτες θεωρούν πως είναι θύματα της παγκοσμιοποίησης και της τεχνολογίας. «Η αλλαγή αντιμετωπίζεται πάντοτε ως απειλή απειλή όταν δεν είσαι στη θέση του οδηγού» πρόσθεσε. Το ζήτημα, βέβαια, είναι πόσες διαθέσιμες θέσεις για οδήγηση υπάρχουν.

Να τον χαίρεστε! Θα τον ζήλευε και ο Αδ. Γεωργιάδης!

Ανάμεσα στους ομιλητές στην εκδήλωση του ΣΥΡΙΖΑ για την «Προοδευτική Συμμαχία» (ή αλλιώς ΣΥΡΙΖΟΠΑΣΟΚ και κάτι ψιλά) ήταν και ο κύριος Γιώργος Αδαμίδης, πρόεδρος της ΓΕΝΟΠ ΔΕΗ. Μπορείτε να ακούσετε την «αριστερή» παρέμβαση του εδώ. Μεταξύ άλλων μίλησε για την «Αριστερά» του ήθους, του ηθικού πλεονεκτήματος, για τα συμφέροντα των εργαζομένων κ.α.

Πρόκειται για τον ίδιο συνδικαλιστή που θα δείτε στο βίντεο παρακάτω. Να σημειώσουμε ότι το βίντεο είναι από τον Νοέμβριο του 2015 και να σας παροτρύνουμε να δείτε όσο περισσότερο αντέχετε από τα 15 λεπτά που είναι η διάρκεια του.

Ειλικρινά, αδυνατούμε να περιγράψουμε αναλυτικά τι έλεγε για τους λογαριασμούς της ΔΕΗ και τους καταναλωτές. Δείτε τα επιχειρήματα του απέναντι σε άνεργο με παιδιά, τον οποίο αντιμετώπιζε σαν «μπαταχτσή». Μεταξύ άλλων υποστήριζε πως τα κινήματα «δεν πληρώνω» έφεραν εδώ τη χώρα και αναρωτήθηκε κάποια στιγμή: «Ζούμε σε καμία κομμουνιστική χώρα και δεν το ξέρω… Όλοι πρέπει να παίρνουμε όλοι το ίδιο;». Τα υπόλοιπα στο βίντεο με την υπενθύμιση πως πρόκειται για συνδικαλιστή, εκπρόσωπο εργαζομένων! Πραγματικά, θα τον ζήλευε και ο αντιπρόεδρος της ΝΔ, Άδ. Γεωργιάδης! Να τον χαίρεστε εκεί στην «Προοδευτική Συμμαχία» που φτιάχνετε.  Είναι αντάξιος της «προόδου» που υπερασπίζεστε. 

Υ.Γ: Μπορεί ο κύριος Γιώργος Αδαμίδης μέσα στα χρόνια της «αριστερής» διακυβέρνησης του ΣΥΡΙΖΑ να άλλαξε απόψεις. Ενδεχομένως να «εμπνεύστηκε» και από τα «προοδευτικά» μνημονιακά μέτρα που τσακίζουν τους εργαζόμενους…

imerodromos.gr

Οι «γαλάζιες» παραιτήσεις που χάθηκαν στον δρόµο...

Όλα ξεκίνησαν πριν από περίπου τρεις εβδοµάδες, όταν ο Βαγγέλης Μεϊµαράκης ανακοίνωσε ότι δεν προτίθεται να κάνει χρήση της τροπολογίας που έφερνε εκείνες τις ηµέρες προς ψήφιση η κυβέρνηση, η οποία θα έδινε το δικαίωµα στους υποψήφιους ευρωβουλευτές που είναι εν ενεργεία βουλευτές να µην παραιτηθούν από την έδρα τους έναν µήνα πριν από τις ευρωεκλογές.

Ακολούθησαν µε «βαριά» καρδιά οι άλλες δύο «γαλάζιες» βουλευτίνες-υποψήφιες ευρωβουλευτίνες: η Αννα-Μισέλ Ασηµακοπούλου και η Κατερίνα Μάρκου. Με αυτό τον τρόπο θέλησαν από την Πειραιώς να δείξουν ότι έχουν ηθικό πλεονέκτηµα απέναντι στην κυβέρνηση, που κατέθεσε αυτή την τροπολογία για να µη χαθεί η κυβερνητική πλειοψηφία από τις επικείµενες (δεν έχουν ακόµα ανακοινωθεί επίσηµα) υποψηφιότητες των Ελενας Κουντουρά και Σπύρου ∆ανέλλη.

Οφείλω, µάλιστα, να οµολογήσω ότι µου προκάλεσε θετική έκπληξη αυτή η απόφαση της Νέας ∆ηµοκρατίας. Το αστείο στην όλη ιστορία είναι ότι εκείνες τις ηµέρες οι πολιτικοί συντάκτες άρχισαν να κάνουν σενάρια επί σεναρίων για το ποιοι θα καταλάβουν τις θέσεις των παραιτηµένων βουλευτών του κόµµατος της αξιωµατικής αντιπολίτευσης. Ελα, όµως, που οι µέρες περνούν και παραιτήσεις «γαλάζιων» βουλευτών ακόµη δεν έχουµε δει!

Και ρωτάω τους φίλους µου στα γραφεία της Πειραιώς και κανένας δεν µπορεί να µου πει µε σιγουριά αν και πότε αυτές θα υποβληθούν, οδηγώντας µε στο -όχι και τόσο- αυθαίρετο συµπέρασµα ότι όλα αυτά τα λόγια τα µεγάλα δεν ήταν τίποτα παραπάνω από ένα απλό σόου της επικοινωνιακής οµάδας της αξιωµατικής αντιπολίτευσης...

από τη στήλη «Παραπολιτικά» του «Εθνους της Κυριακής» που επιμελείται ο Αντ. Γκιόκας