Κι ύστερα ήρθαν τα σκάνδαλα

«Πάρτε σκάνδαλα να έχετε», κάθε μορφής και κάθε είδους. Αυτό θα είναι πλέον το κλίμα των ημερών μέχρι να φτάσουμε στις κάλπες της 26ης Μαΐου.

Του Γεράσιμου Λιβιτσάνου

Μια συνθήκη εδώ και καιρό προαναγγελμένη παίρνει σάρκα και οστά. Η αντικειμενική της επίπτωση θα είναι να απομακρύνει την πολιτική αντιπαράθεση που θα κυριαρχήσει έως τις εκλογές από την …πολιτική. Αποτελεί την «ραχοκοκαλιά» της τακτικής τόσο του ΣΥΡΙΖΑ όσο και της Νέας Δημοκρατίας. Η στοιχειώδης εμπειρία των τελευταίων δεκαετιών μας έχει αποδείξει πως όταν η πολιτική ζωή γυρίζει γύρω από «σκάνδαλα», τότε αυτό που υποκρύπτεται είναι η πολιτική συμφωνία των πρωταγωνιστών της στα βασικά επίδικα.

Novartis και προσδοκίες

Η κυβέρνηση επενδύει – όπως είναι κάτι παραπάνω από προφανές- στο σκάνδαλο της Novartis. Τα στελέχη της μιλούν για ένα σκάνδαλο μεγαλύτερο από αυτό της SIEMENS. Αν το προσδιορίσει μάλιστα κανείς με αριθμητικά στοιχεία και το ύψος των ποσών (αλλά και των μιζών) που «παίχθηκαν» στις αμαρτωλές σχέσεις μεταξύ υπουργείων, ιατρικού κατεστημένου και της φαρμακευτικής εταιρίας ίσως και να έχουν δίκιο. Όμως ο πραγματικός συσχετισμός ανάμεσα στο σκάνδαλο της Νοvartis και το σκάνδαλο της SIEMENS είναι άλλος: Η κατάληξη της έρευνας.

Από ότι δείχνουν όλοι οι οιωνοί, παρά τις συνεχείς αποκαλύψεις, τα έγγραφα δικογραφιών που μιλούν για ποσά που μετακινούνταν σε τσάντες πλάτης και από το μυστικό ταμείο με τον εντυπωσιακό παρωνύμιο «Άγιο Δισκοπότηρο», η υπόθεση δύσκολα θα οδηγήσει σε απτά αποτελέσματα. Δηλαδή στον εντοπισμό ποινικών αδικημάτων πολιτικών προσώπων. Στο αρχείο άλλωστε ήδη έχουν καταλήξει οι έρευνες για τον Π.Πικραμένο, τον Ε.Βενιζέλο, τον Γ.Κουτρουμάνη, τον Γ.Λυκουρέντζο. Η αναζήτηση ευθυνών για τον πρώην πρωθυπουργό Αντώνη Σαμαρά είναι σχεδόν βέβαιο ότι θα ακολουθήσει τον ίδιο δρόμο αφού δεν εντοπίζεται κανένα ουσιαστικό δεδομένο που να στοιχειοθετήσει κατηγορία. Ο Μάριος Σαλμάς και ο Άδωνις Γεωργιάδης είναι τα δύο πρόσωπα που φέρονται ως πιο πιθανά να ζητηθεί η άρση ασυλίας τους.

Όμως η πρόσφατη δήλωση του πρώτου που κατηγορήθηκε για λήψη 200.000 ευρώ από τον επικεφαλής της Novartis, Ανδρέα Λοβέρδο, δείχνει στην ουσία του πράγματος: «Δεν βρήκαν ούτε ένα ευρώ. Κι ας έψαξαν εμένα, τους συγγενείς και τους συνεργάτες μου» είπε χαρακτηριστικά ο πρώην υπουργός Υγείας και Κοινωνικής Ασφάλισης. Αναφέρθηκε δηλαδή σε αυτό που διασφαλίζει ότι δεν θα υπάρξει μη παραγραμμένο ποινικό αδίκημα το οποίο μπορεί να του αποδοθεί. Γιατί ακόμη και αν αποτιμηθούν ως ειλικρινέστατα τα όσα έχουν καταθέσει οι ανώνυμοι και προστατευόμενοι μάρτυρες, πολύ δύσκολα θα μπορέσει να σταθεί ένα κατηγορητήριο για ξέπλυμα βρώμικου χρήματος. Δηλαδή το μόνο διαρκές αδίκημα που μπορεί να οδηγήσει έναν πρώην υπουργό στο εδώλιο. Χωρίς τον εντοπισμό του χρήματος ουσιαστικά έχουμε έναν εικαζόμενο «φόνο …χωρίς πτώμα».

Εν ολίγοις οι επί χρόνια καλλιεργημένες προσδοκίες στους ψηφοφόρους του ΣΥΡΙΖΑ – τις οποίες προσφάτως επανέλαβε και ο Παύλος Πολάκης – για να δουν ενόχους «πίσω από τα κάγκελα» αναμένεται να διαψευσθούν πανηγυρικά. Θα πρέπει να αρκεστούν στις γλαφυρές περιγραφές των φιλοκυβερνητικών εφημερίδων και ιστοτόπων – από το υλικό των δικογραφιών- σχετικά με το πώς φέρονταν να μοιράζονται οι μίζες. Όσο για τις φαρμακευτικές εταιρίες – της Novartis συμπεριλαμβανόμενης – θα συνεχίσουν να καταγράφουν υπερ.-κέρδη αφού η σημερινή πολιτική ηγεσία του υπουργείου Υγείας πολλάκις της έχει καλέσει να συμβάλουν στο «νέο τοπίο» που δημιουργείται.

Η φαντασία στην …αντιπολίτευση

Η Νέα Δημοκρατία από την άλλη, χρειάζεται να χρησιμοποιήσει λίγο παραπάνω την φαντασία της. 

Ο ΣΥΡΙΖΑ βρίσκεται συγκριτικά με τις κυβερνήσεις της Νέας Δημοκρατίας και του ΠΑΣΟΚ λιγότερα χρόνια στην εξουσία  Έτσι δεν έχει διαμορφώσει – ακόμη τουλάχιστον – τα ίδια στοιχεία προκλητικότητας στις συναλλαγές με εγχώρια τμήματα του κεφαλαίου. Όχι ότι αυτές φυσικά δεν υπάρχουν.  Γίνονται όμως σε κεντρικό πολιτικό επίπεδο και με περισσότερο στρατηγικό χαρακτήρα.

Αυτές η Νέα Δημοκρατία δεν μπορεί να τις αμφισβητήσει. Θα ήταν αδύνατο να αποκαλέσει σκάνδαλο την φορολόγηση του συνυποσχετικού οικειοθελούς φορολόγησης των εφοπλιστών, που σύντομα θα έχει ισχύ νόμου. Για τον απλούστατο λόγο ότι είναι copy – paste του δικού της αντίστοιχου συνυποσχετικού. Το ίδιο πρόβλημα έχει και με μια σειρά άλλες «αναπτυξιακές» ρυθμίσεις η τροπολογίες. Ορισμένες μάλιστα από αυτές αναγκάζεται ακόμη και να τις ψηφίζει. Ιδίως όταν αφορούν επιχειρηματικούς ομίλους που έχουν προσβάσεις τόσο στην κυβέρνηση όσο και την αξιωματική αντιπολίτευση.

Έτσι λοιπόν προκειμένου να δημιουργήσει «αντιπερισπασμό» στην υπόθεση της Novartis προβάλλει ως σκάνδαλο το τρίπτυχο «Πετσίτης -Ξεπαπαδέα – Αρτεμίου». Ουσιαστικά η Ν.Δ θεωρεί ,την συνύπαρξη με κυβερνητικούς παράγοντες  αυτής της cult μορφής που λέγεται Μανώλης Πετσίτης, μαζί με τις υπόνοιες για συμμετοχή της γ.γ Καταπολέμησης της Διαφθοράς Αναστασίας Ξεπαπαδέα σε εταιρείες και την εμπλοκή του «δικηγόρου των off – shore» Αρτέμη Αρτεμίου, ως ενδείξεις διαφθοράς της κυβέρνησης στο κορυφαίο επίπεδο. Δηλαδή αυτό του πρωθυπουργικού περιβάλλοντος.

Η ομοβροντία των δημοσιευμάτων φέρνει σε σχετικά δύσκολη θέση τον ΣΥΡΙΖΑ που δεν μπορεί εύκολα να εξηγήσει στους ψηφοφόρους του πώς … εμφανίστηκαν στα πέριξ όλα αυτά τα πρόσωπα. Από την άλλη όμως όλοι αυτοί οι ισχυρισμοί της Νέας Δημοκρατίας είναι αδύνατον να αποδειχθούν. Για τον απλούστατο λόγο πως δεν μπορεί να τεκμηριωθεί ούτε η βασιμότητα των ισχυρισμών ούτε όμως και το ανάποδο. Πώς άλλωστε να γίνει κάτι τέτοιο στο εν ισχύ «ευρωπαϊκό πλαίσιο» όπου οι εξωχώριες εταιρείες είναι καθόλα νόμιμες και υφίστανται ισχυρότατα φορολογικά, χρηματιστηριακά, επιχειρηματικά και τραπεζικά απόρρητα; Εν ολίγοις έχουν αποκλειστικά και μόνον επικοινωνιακό χαρακτήρα.

Έτσι λοιπόν πολύ εύκολα ο κυβερνητικός εκπρόσωπος Δημήτρης Τζανακόπουλος μπορεί να δηλώνει: «Για τη δήθεν υπόθεση Πετσίτη-Αρτεμίου και τη δήθεν εμπλοκή της γ.γ κατά της Διαφθοράς, εγώ θεωρώ ότι δεν υφίσταται καμία υπόθεση». Αποδίδοντας τα πάντα σε «λαγωνικά της δημοσιογραφίας» που  επιδιώκουν «με ψευδείς, με κατασκευασμένες, με fake ειδήσεις να παραπλανήσουν την κοινή γνώμη και να δημιουργήσουν όρους καχυποψίας απέναντι στην ελληνική κυβέρνηση».  

  

Θρασύδειλο αρχιναζίδι

Σήμερα ο Παύλος Φύσσας θα γινόταν 40 χρονών, αν δεν τον δολοφονούσαν οι ναζί.

Σήμερα να δούμε πόσο θρασύδειλα είναι τα ναζίδια. Καλύτερο παράδειγμα από το αρχιναζίδι δεν θα μπορούσαμε να έχουμε. Δείτε το βίντεο που δημοσίευσε η Εφημερίδα των Συντακτών πριν λίγες μέρες  (4.4.2019).  Σε τρεις δηλώσεις του το αρχιναζίδι αποκαλύπτει πόσο ανθρωπάρια είναι αυτός και τα ναζιστοτάγματα του:

Το 2012 ούρλιαζε πόσο ναζί είναι.

Το 2015 αρνήθηκε πως υπάρχει η δήλωση του.

Το 2019, τρεις εβδομάδες πριν (21/3/2019), υποστήριξε ότι η δήλωση του (αυτή που αρνιόταν ότι έκανε) παρεξηγήθηκε!

Δείτε τις τρεις δηλώσεις στη σειρά στο βίντεο:    

πηγή

Αλλαγές στον τρόπο διαχείρισης απορριμμάτων ζητεί η Ε.Ε.

Η Ευρωπαϊκή Ενωση δεν επιθυμεί να ξαναχρηματοδοτήσει μονάδες διαχείρισης σύμμεικτων απορριμμάτων. Στο νέο ΕΣΠΑ, τα εργοστάσια του είδους θα πρέπει να τροφοδοτούνται από χωριστά ρεύματα αποβλήτων, ώστε να παράγουν περισσότερα και ποιοτικότερα υλικά. Πρόκειται για μια σαφή στροφή σε σχέση με το σημερινό ΕΣΠΑ, που έχει χρηματοδοτήσει τέτοιες υποδομές στη Δυτική Μακεδονία, την Ηπειρο και τις Σέρρες, ενώ αναμένεται να χρηματοδοτήσει ανάλογες στην Περιφέρεια Πελοποννήσου και την Ηλεία.

Το θέμα αυτό απασχολεί ομιλητές και συμμετέχοντες στο 1ο Φόρουμ Κυκλικής Οικονομίας, που διοργάνωσε στην Αθήνα το υπουργείο Περιβάλλοντος και η Ευρωπαϊκή Επιτροπή. Το έθεσε (σε άπταιστα ελληνικά) και ο Ολλανδός Βίλεμπροντ Σλάιτους, εκπρόσωπος της Γενικής Διεύθυνσης Περιφερειακής Πολιτικής (DG Regio) της Ε.Ε. μιλώντας για το Ευρωπαϊκό Ταμείο Περιφερειακής Ανάπτυξης, το Ταμείο Συνοχής και το μέλλον στις χρηματοδοτήσεις έργων κυκλικής οικονομίας. «Ας δούμε για παράδειγμα τα παλαιά έργα, όπως το ΕΜΑΚ Λιοσίων», αναφέρει στην «Κ» ο κ. Σλάιτους. «Τροφοδοτείται με σύμμεικτα απορρίμματα χωρίς προδιαλογή και στο τέλος βγαίνει ένα προϊόν που είναι μολυσμένο και ένα κακής ποιότητας κομπόστ που μπορεί να χρησιμεύσει μόνο για να καλυφθεί η χωματερή. Είναι λάθος. Η μεγάλη διαφορά σε μια μονάδα που τροφοδοτείται από χωριστές ροές απορριμμάτων είναι ότι το προϊόν βγαίνει πολύ πιο καθαρό και συνεπώς μπορεί να επαναχρησιμοποιηθεί. Για τον λόγο αυτό η Ευρωπαϊκή Επιτροπή δεν θέλει να ξαναχρηματοδοτήσει εργοστάσια επεξεργασίας συμμείκτων, ούτε βέβαια χώρους ταφής απορριμμάτων».

Στο ίδιο κλίμα με τον κ. Σλάιτους ήταν χθες και οι εκπρόσωποι της Ευρωπαϊκής Τράπεζας Επενδύσεων (ΕΤΕπ) και της Ευρωπαϊκής Τράπεζας Ανασυγκρότησης και Ανάπτυξης (ΕΤΑΑ). «Τα τελευταία χρόνια έχουμε χρηματοδοτήσει και πιο παραδοσιακά μοντέλα στη διαχείριση των απορριμμάτων, όπως το εργοστάσιο στη Δυτική Μακεδονία», ανέφερε ο Γιόνας Μπίστρομ, από την ΕΤΕπ. «Υπάρχει όμως μεγάλο περιθώριο να σκεφθούμε πώς θα αυξήσουμε και τις ποσότητες και την ποιότητα των ανακυκλώσιμων, ώστε τα υλικά να έχουν μεγαλύτερη πιθανότητα να βρουν αγοραστές κάνοντας τη λειτουργία μιας μονάδας βιώσιμη. Στην Ελλάδα πρέπει οπωσδήποτε να προχωρήσει η χωριστή συλλογή βιοαποβλήτων και να υποστηριχθούν οι δήμοι ώστε να κάνουν χωριστή διαλογή. Στο αποτέλεσμα αυτής πρέπει οι επενδυτές να οργανώσουν τα νέα επιχειρηματικά σχέδια». «Η αγορά πλέον απαιτεί υψηλού επιπέδου διαλογή στην πηγή. Είναι προϋπόθεση για τη χρηματοδότηση ενός έργου να έχει καλά ποιοτικά και ποσοτικά χαρακτηριστικά», συμπλήρωσε ο Γκιγιόμ Λε Μπρι, από την ΕΤΑΑ.

Οι τοποθετήσεις αυτές προκάλεσαν την παρέμβαση του αναπλ. υπουργού Περιβάλλοντος Σωκράτη Φάμελλου. «Είναι λανθασμένη η άποψη της Επιτροπής ότι δεν θα χρηματοδοτεί μονάδες επεξεργασίας συμμείκτων», ανέφερε. «Προφανώς είμαστε υπέρ της ενίσχυσης των μονάδων με χωριστά ρεύματα διαλογής, ωστόσο δεν μπορεί η Ευρώπη να μη διαπιστώνει ότι θα υπάρχει πάντα και ένα κομμάτι συμμείκτων. Εχουμε διαβεβαιώσει την Ευρωπαϊκή Επιτροπή ότι δεν υπάρχει περίπτωση να ενταχθεί έργο που να έχει δυναμικότητα άνω του 50% των παραγόμενων απορριμμάτων».

Η Ευρωπαϊκή Επιτροπή, πάντως, ανησυχεί για την κατάσταση στην Αττική. «Στην πρωτεύουσα χρειάζονται ορισμένες μεγάλες υποδομές, που ακόμα δεν έχουν ούτε χωροθέτηση ούτε περιβαλλοντική αδειοδότηση», λέει στην «Κ» ο κ. Σλάιτους. «Το μόνο που έχουμε ακούσει είναι δύο τόπους για ταφή απορριμμάτων, μια κατηγορία έργων που η Ε.Ε. δεν θα χρηματοδοτήσει. Εχοντας ζήσει από κοντά την κρίση με τα απορρίμματα στη Νάπολη, θεωρώ ότι είναι αυτό που έχει μπροστά της η Αθήνα. Τελικά η Νάπολη έφτιαξε δύο μονάδες αποτέφρωσης, ελπίζω να μην κάνει το ίδιο και η Αθήνα. Η καύση σύμμεικτων απορριμμάτων είναι αντίθετη στην ιεράρχηση της Ε.Ε. για τη διαχείριση των απορριμμάτων και έχει αυξημένο ρίσκο για το περιβάλλον».

«Η Ελλάδα θα πρέπει να λάβει αποφάσεις»

Η επόμενη περίοδος θα σημάνει πολλές αλλαγές και στη χώρα μας. «Η διεύρυνση της ευθύνης του παραγωγού, όπως ορίστηκε από τη νέα στρατηγική για την κυκλική οικονομία, πρέπει να περάσει με συγκεκριμένο τρόπο στις εθνικές πολιτικές», αναφέρουν στην «Κ» οι Ντομινίκ Χογκ και Τζο Παπινέσι από την Eunomia (διεθνής συμβουλευτική εταιρεία για περιβαλλοντικά ζητήματα, που πρόσφατα άνοιξε γραφείο στην Ελλάδα). «Θα πρέπει, λοιπόν, η Ελλάδα να λάβει αποφάσεις για το πώς θα ενισχύσει τη συμμετοχή της βιομηχανίας στα σχήματα διαχείρισης, τι κίνητρα θα δώσει στο ecodesign κ.λπ. Οι αλλαγές θα πρέπει να είναι ξεκάθαρες. Δυστυχώς, υπάρχει αντίσταση ακόμη από όσους επωφελούνται από το υφιστάμενο σύστημα».

Σύμφωνα με τους εκπροσώπους της Eunomia, η Ελλάδα έχει μια θετική ευκαιρία να αλλάξει πορεία στη διαχείριση των απορριμμάτων. «Οσο πιο φθηνό είναι να πετάς τα σκουπίδια τόσο πιο δύσκολο θα είναι να προχωρήσεις», εκτιμά ο κ. Χογκ. «Υπάρχουν πολλοί τρόποι: να εφαρμόσεις τις ελάχιστες υποχρεώσεις σου ή να δοκιμάσεις να κάνεις ένα ποιοτικό άλμα. Η Ελλάδα έχει κάνει πολλά λάθη στη διαχείριση των απορριμμάτων, το καλό όμως είναι ότι υπάρχουν πολλά παραδείγματα σε όλη την Ευρώπη που μπορούν να της δείξουν πώς να καλύψει τον χαμένο χρόνο». 

Γιώργος Λαλιός

Άρχισε η μηδενική συμμετοχή σε εξετάσεις για μια σειρά ασθενειών, σύμφωνα με τον νέο Κανονισμό του ΕΟΠΥΥ

Από σήμερα Τετάρτη 10 Απριλίου, εφαρμόζονται οι αλλαγές στις διαγνωστικές εξετάσεις όπως προβλέπονται στο άρθρο 6 του νέου ενιαίου κανονισμού Παροχών υγείας του ΕΟΠΥΥ.

Συγκεκριμένα, αρχίζει η μηδενική συμμετοχή σε εξετάσεις για μια σειρά ασθενειών.

Σύμφωνα με τον νέο Κανονισμό του ΕΟΠΥΥ, οι εξετάσεις πρέπει να εκτελούνται:

Α. τρεις εβδομάδες από την ημερομηνία έκδοσής τους όταν εκτελούνται σε ιδιώτες συμβεβλημένους παρόχους (ιδιωτικά εργαστήρια και διαγνωστικά κέντρα)

Β. οκτώ εβδομάδες από την ημερομηνία έκδοσής τους όταν εκτελούνται σε δημόσιες δομές (Νοσοκομεία, Κέντρα Υγείας, Πολυιατρεία κ.λ.π.)

Το σύστημα αναμένεται να αλλάξει ξανά μέχρι το τέλος του χρόνου.

ΤΟ ΠΟΣΟΣΤΟ ΣΥΜΜΕΤΟΧΗΣ ΤΩΝ ΑΣΦΑΛΙΣΜΕΝΩΝ

Α. 15% επί της εκάστοτε τιμής αποζημίωσης όταν τα παραπεμπτικά εκτελούνται σε ιδιώτες συμβεβλημένους παρόχους

Β. 5% επί της εκάστοτε τιμής αποζημίωσης για τους ασφαλισμένους που λαμβάνουν επίδομα ΕΚΑΣ όταν τα παραπεμπτικά εκτελούνται σε ιδιώτες συμβεβλημένους παρόχους

ΜΗΔΕΝΙΚΗ ΣΥΜΜΕΤΟΧΗ ΣΕ ΔΙΑΓΝΩΣΤΙΚΕΣ ΕΞΕΤΑΣΕΙΣ

Υπάρχουν και οι ασθενείς που πλέον δεν θα καταβάλλουν καμία συμμετοχή για διαγνωστικές εξετάσεις.

Ειδικότερα προβλέπεται:

– 0% για τους ασφαλισμένους που τα παραπεμπτικά τους εκτελούνται σε ιδιώτες συμβεβλημένους παρόχους αλλά πάσχουν από Μεσογειακή Αναιμία, Δρεπανοκυτταρική νόσο, χρόνια νεφρική ανεπάρκεια τελικού σταδίου και είναι σε θεραπεία υποκατάστασης της νεφρικής λειτουργίας ή περιτοναϊκή κάθαρση ή έχουν διενεργήσει μεταμόσχευση.

– τα παραπεμπτικά τους εκτελούνται σε ιδιώτες συμβεβλημένους παρόχους αλλά έχουν πιστοποιημένη αναπηρία για οποιαδήποτε πάθηση 80% και άνω από ΚΕΠΑ.

– τα παραπεμπτικά τους εκτελούνται σε δημόσιες δομές

Επίσης μηδενική συμμετοχή θα ισχύσει από την Τετάρτη για τους ασφαλισμένους που τα παραπεμπτικά τους εκτελούνται σε ιδιώτες συμβεβλημένους παρόχους και πάσχουν από κυστική ίνωση και σακχαρώδη διαβήτη τύπου 1

– τα παραπεμπτικά τους εκτελούνται σε ιδιώτες συμβεβλημένους παρόχους αλλά είναι ακρωτηριασμένοι που λαμβάνουν το εξωιδρυματικό επίδομα με ποσοστό αναπηρίας 67% και άνω.

– τα παραπεμπτικά τους εκτελούνται σε δημόσιες δομές παροχής υπηρεσιών πρωτοβάθμιας φροντίδας υγείας του ΕΣΥ καθώς και των πανεπιστημιακών και στρατιωτικών νοσοκομείων

148 βουρδουλιές!

Γράφει η ομάδα του Avaaz

Φίλες και φίλοι,

148 βουρδουλιές στο σώμα της και σχεδόν 40 χρόνια στη φυλακή. Αυτή είναι η φριχτή ποινή που επιβλήθηκε στη δικηγόρο Νασρίν Σοτουντέχ επειδή υπερασπίστηκε ειρηνικά τα δικαιώματα των γυναικών στο Ιράν.

Είναι δύσκολο να χωρέσει ο νους τον πόνο και τα βασανιστήρια που θα υποστεί αυτή η γενναία γυναίκα. Αλλά οι φωνές μας μπορούν να ρίξουν φώς σ’ αυτή την τραγωδία και να βοηθήσουν να απελευθερωθεί η Νασρίν και άλλες ακτιβίστριες.

Η Νασρίν είχε κληθεί να συμβουλέψει τη G7 σχετικά με νομοθεσία για την προστασία των γυναικών, αλλά τη συνέλαβαν πριν γίνει η συνάντηση. Αν εντείνουμε τώρα την πίεση, μπορούμε να κάνουμε αυτές τις πλούσιες χώρες να ζητήσουν την απελευθέρωση της Νασρίν και άλλων ακτιβιστριών όπως αυτή, χρησιμοποιώντας τη διπλωματική και οικονομική τους ισχύ.

Είναι εφικτό: Χώρες που καταδιώκουν τις γυναίκες, όπως το Ιράν κι η Σαουδική Αραβία, θέλουν διακαώς να έχουν καλές εμπορικές σχέσεις με χώρες της G7, όπως η Γαλλία κι η Γερμανία. Γι’ αυτό η πίεση των G7 μπορεί να παίξει καθοριστικό ρόλο. Πρόσθεσε τώρα το όνομά σου -- πριν την κρίσιμη συνάντηση των ηγετών της G7, το Avaaz σε συνεργασία με συναδέλφους της Νασρίν θα παραδώσει το αίτημά μας μέσα στη διάσκεψη!

Υπογράφουμε: Λευτεριά στη Νασρίν

Η Νασρίν έκανε αυτό που άλλοι δικηγόροι δεν θα τολμούσαν ποτέ. Εκπροσώπησε πολλές γυναίκες που συνελήφθησαν στο Ιράν επειδή διαμαρτυρήθηκαν για το νόμο που τις αναγκάζει να φορούν χιτζάμπ, δημοσιογράφους, υψηλού κύρους ακτιβίστριες που αγωνίζονται για τα ανθρώπινα δικαιώματα, ακόμα και ανήλικες αντιμέτωπες με θανατική ποινή. 

Τώρα θα μαστιγωθεί γι’ αυτό. Και θα φιμωθεί για τις επόμενες δεκαετίες, επειδή υποστήριξε αυτό που πιστεύει.

Και δεν είναι μόνο το Ιράν. Στη Σαουδική Αραβία, μία ακόμα γενναία ακτιβίστρια για τα δικαιώματα της γυναίκας, η Λουτζέιν αλ-Χαδλούλ, είναι στη φυλακή και έχει υποστεί βασανιστήρια επειδή ήθελε να οδηγήσει! Αλλά τόσο το Ιράν όσο και η Σαουδική Αραβία βασίζονται στις σχέσεις τους με τις πλουσιότερες χώρες της Γης -- γι 'αυτό και η πίεση από τα κράτη της G7 είναι απαραίτητη για να μπει τέλος στην καταδίωξη των γυναικών.

Αν συσπειρωθούμε τώρα, μπορούμε να κάνουμε τους ηγέτες της G7 να ζητήσουν την απελευθέρωση της Νασρίν όταν συναντηθούν, και να δεσμευτούν ότι θα επαναφέρουν αυτό το θέμα σε κάθε συνάντησή τους με τις χώρες που καταπατούν τα δικαιώματα των γυναικών. Αυτό μπορεί να είναι η αρχή του τέλους για την ατιμωρησία που ως τώρα χαίρουν οι κυβερνήσεις που καταδιώκουν τις γυναίκες -- ας το κάνουμε! Πρόσθεσε το όνομά σου και διάδωσέ το!

Υπογράφουμε: Λευτεριά στη Νασρίν

Το Ιράν θα μπορούσε εύκολα να μείνει ατιμώρητο γι’ αυτή τη φρικτή καταδίκη της Νασρίν. Αλλά γι’ αυτό δημιουργήθηκε το κίνημά μας! Βοηθήσαμε να σωθεί η Sakineh Ashtiani πριν από 6 χρόνια, όταν το Ιράν την καταδίκασε σε θάνατο με λιθοβολισμό για μοιχεία. Μπορούμε να το κάνουμε ξανά. Και αυτή τη φορά όχι μόνο για να ελευθερωθεί η Νασρίν, αλλά για να δημιουργήσουμε ένα παγκόσμιο πρότυπο για την ενίσχυση του σεβασμού των ανθρωπίνων δικαιωμάτων για τα επόμενα χρόνια.

Με ελπίδα και αποφασιστικότητα,

Rewan, Bert, Mélanie, Ricken, Muriel, Rosa και ολόκληρη η ομάδα του Avaaz      

Για τις δωροδοκίες της Novartis χρησιμοποιήθηκαν εταιρείες ΜΜΕ

Τι αναφέρει έγγραφο του υπουργείου Δικαιοσύνης των ΗΠΑ

Έγγραφο του υπουργείου Δικαιοσύνης των ΗΠΑ που έχει περιληφθεί στη δικογραφία της Novartis αναφέρει ότι εταιρείες ΜΜΕ χρησιμοποιήθηκαν για δωροδοκίες της φαρμακοβιομηχανίας.

Ειδικότερα, πρόκειται για έγγραφο του Ομοσπονδιακού Γραφείου Ερευνών, όπου αναφέρεται μεταξύ άλλων ότι «οι εταιρείες Μέσων Ενημέρωσης χρησιμοποιήθηκαν από τη Novartis για πληρωμή δωροδοκιών και ξέπλυμα χρήματος».

Αναφέρεται επίσης, ότι μικρότερες εταιρείες Μέσων Ενημέρωσης, είχαν ενταχθεί στο σχέδιο δωροδοκίας και ότι ο Κωνσταντίνος Φρουζής ενέκρινε τις αιτιολογίες για τις δωροδοκίες.

«Οι κυβερνητικοί αξιωματούχοι και ο υπουργός Υγείας, πληρώνονταν για την εγγραφή (εισαγωγή) νέων προϊόντων στην αγορά και την προστασία έναντι ελάττωσης τιμών. Το 2011 - 2012, η φαρμακευτική βιομηχανία είχε μεγάλες μειώσεις τιμών. Η NOVARTIS δεν είχε τέτοια μείωση στα φάρμακα ογκολογίας και πολύ μικρές μειώσεις σε άλλα φάρμακα», αναφέρει το Ομοσπονδιακό Γραφείο Ερευνών του υπουργείου Δικαιοσύνης των ΗΠΑ.

Αναφέρεται επίσης, ότι το πρώτο τρίμηνο του 2012, ο κ. Φρουζής είχε μια συνάντηση με τον υπουργό Υγείας στο γραφείο του. «Η θέση της εταιρείας ήταν ότι μία επένδυση της τάξεως των 150.000 ευρώ σε έναν κυβερνητικό αξιωματούχο είχε την δυνατότητα να σώσει πολλά εκατομμύρια ευρώ (που θα χάνονταν) για την NOVARTIS. Ο Φρουζής έλαβε 120.000 ευρώ και 30.000 ευρώ πήγαν στην ψευδή καμπάνια...», αναφέρεται στο έγγραφο του Ομοσπονδιακού Γραφείου Ερευνών.

Ο ρόλος διαφημιστικής εταιρείας, ως μέσον για τις δωροδοκίες σε αξιωματούχους, μνημονεύεται και σε σειρά καταθέσεων που ελήφθησαν από την Εισαγγελία Διαφθοράς στην Αθήνα.

πηγή: ΑΠΕ-ΜΠΕ     

Η Ευρώπη σαν πλαστή είδηση

Του Παντελή Μπουκάλα

Ο απελπισμένος θα πιαστεί και από την πλαστή είδηση ακόμη, και ας είναι σχεδόν βέβαιος πως είναι ένα παραπλανητικό παραμύθι. Ξεριζωμένος από τον τόπο του· εγκλωβισμένος σ’ ένα σταθμό που τον θεωρεί προσωρινό, ενδιάμεσο· με τα παιδιά του να γίνονται δεκτά σε κάποια σχολεία, σε άλλα όμως να αντιμετωπίζονται σαν φορείς μικροβίων κάθε είδους (συμπεριλαμβανομένων των θρησκευτικών και των πολιτισμικών, και βεβαίως των «ανθελληνικών»)· χωρίς τον αυτοσεβασμό που σου προσφέρει και η πιο κακοπληρωμένη δουλειά, χωρίς σχεδόν όλα όσα δημιουργούν μια αξιοπρεπή συνθήκη ύπαρξης, δεν επιτρέπεις στον εαυτό σου την πολυτέλεια της ψύχραιμης σκέψης. Αρπάζεσαι και από το τίποτα.

Και στις ημέρες της Ειδομένης, τέτοιον καιρό του 2016, και τώρα, με τα Διαβατά, ένα διαδικτυακό μήνυμα απατηλής ελπίδας αποδεικνύεται ικανό να κινητοποιήσει εκατοντάδες πρόσφυγες και μετανάστες. Προ τριετίας, η χαρμόσυνη αγγελία διαβεβαίωνε ότι θα ανοίξουν τα σύνορα, είναι κανονισμένο, όλα θα γίνουν μπροστά σε πεντακόσιους δημοσιογράφους απ’ όλο τον κόσμο, το δε ταξίδι προς την Ευρώπη θα εξελιχθεί με την αδιάλειπτη προστασία του Ερυθρού Σταυρού. Την περασμένη εβδομάδα το μήνυμα είχε και τίτλο, «Καραβάνι της Ελπίδας», και η διαβεβαίωση ήταν η ίδια: θα ανοίξουν τα σύνορα, όλα είναι συμφωνημένα με ανθρωπιστικές οργανώσεις.

Ποιοι οι κατασκευαστές των ψευδών ειδήσεων παραμένει άγνωστο: στυγνοί επαγγελματίες της αισχροκερδούς διακίνησης ταλαιπωρημένων ανθρώπων; Επαγγελματίες του «ανθρωπισμού» ή του «εξεγερσιακού πνεύματος», που, για να εκβιάσουν τα πράγματα και να κερδίσουν εντυπωσιακές εικόνες συγκρούσεων, χρησιμοποιούν τους ανθρώπους σαν πιόνια; Χυδαίοι φαρσέρ, ακροδεξιάς ή ψευτοχριστιανικής κοπής, που ηδονίζονται να βασανίζουν «αυτούς τους άθλιους που εισβάλλουν για να εξισλαμίσουν την ωραία μας Ευρώπη, εξαγορασμένοι από τον Σόρος»;

Α, η ωραία μας Ευρώπη. Αυτή είναι το σαγηνευτικότερο απ’ όλα τα fake news. Αλλά και το πιο τρύπιο. Αυτήν την Ευρώπη της ανθρωπιάς, της αλληλεγγύης και της ευημερίας ονειρεύονται στο Αφγανιστάν και στην Γκάνα. Κι όσα ανάποδα κι αν μαθαίνουν, για τείχη και φράχτες, για άθλιους χώρους υποδοχής, για διάχυτο ρατσισμό και βία, εξακολουθούν να την ονειρεύονται. Γιατί; Είναι απλό. Επειδή, εξαιτίας και αρκετών ευρωπαϊκών κρατών και των συμφερόντων τους, οι πατρίδες τους είναι ρημαγμένοι τόποι, αβίωτοι. Αντί για την κατάμαυρη αλήθεια προτιμούν ένα ρόδινο ψέμα. Και ας ξέρουν στο βάθος της ψυχής τους ότι θα γελαστούν και πάλι.

Πώς θα ήταν η ζωή χωρίς το Facebook;

Ανάλογος συγχρωτισμός ανθρώπων σε έναν τόπο δεν έχει σημειωθεί ποτέ ξανά στην ιστορία της ανθρωπότητας. Κάθε μήνα περίπου 2,3 δισεκατομμύρια άνθρωποι, το 30% του παγκόσμιου πληθυσμού, χρησιμοποιούν το Facebook. Οικονομολόγοι αναγνωρίζουν πως οι χρήστες του αποκομίζουν οφέλη αξίας δισεκατομμυρίων δολαρίων από τις υπηρεσίες που προσφέρει το κατεξοχήν μέσο κοινωνικής δικτύωσης. 

Ταυτόχρονα, ωστόσο, το Facebook κατηγορείται για πλήθος κοινωνικών δεινών είτε πρόκειται για τον εθισμό εκατομμυρίων ανθρώπων και προώθηση της ρητορικής του μίσους είτε για τη διάβρωση του εμπεριστατωμένου πολιτικού διαλόγου, ακόμα και την υποκίνηση εθνοκαθάρσεων. Σύμφωνα με ολοένα περισσότερες μελέτες οι κατηγορίες αυτές σίγουρα δεν είναι εντελώς αβάσιμες. Οπότε «ενδέχεται να ήρθε η ώρα να αναλογιστούμε πώς θα ήταν η ζωή χωρίς το Facebook», επισημαίνεται σε πρόσφατο άρθρο του Economist. 

Μάλιστα διάφορες επιστημονικές ομάδες έχουν πραγματοποιήσει ήδη κάποια σχετικά πειράματα, εξοστρακίζοντας (παροδικά φυσικά) κάποιους από τους δισεκατομμύρια πολίτες αυτής της παγκόσμιας διαδικτυακής κοινότητας. Το περασμένο Ιανουάριο ομάδα ειδικών από το Στάνφορντ και το Πανεπιστήμιο της Νέας Υόρκης δημοσιοποίησαν τα αποτελέσματα του μεγαλύτερου ανάλογου πειράματος που έχει διεξαχθεί έως σήμερα. Λίγο πριν από το τέλος του 2018 επιστράτευσαν μερικές χιλιάδες χρήστες του Facebook και τους ζήτησαν να απενεργοποιήσουν τους λογαριασμούς τους για διάστημα τεσσάρων εβδομάδων. Οι ερευνητές, αφότου σιγουρεύτηκαν πως οι εθελοντές απείχαν όντως από το μέσο κοινωνικής δικτύωσης, ξεκίνησαν να μελετούν τις συνέπειες της απομάκρυνσής τους. 

Αποδείχτηκε, τελικά, πως ο αντίκτυπος στις ζωές τους ήταν ιδιαίτερα θετικός. Καταρχάς κέρδισαν μια επιπλέον ώρα ελεύθερου χρόνου κατά μέσο όρο και οι περισσότεροι από αυτούς χρησιμοποιούσαν αυτά τα έξτρα λεπτά της ημέρας τους όχι για να επισκεφθούν άλλους ιστότοπους ή μέσα κοινωνικής δικτύωσης αλλά για να δουν τηλεόραση και να περάσουν χρόνο με φίλους ή συγγενείς τους. Ήταν λιγότερο ενημερωμένοι σε σχέση με το παρελθόν αλλά και λιγότερο δογματικοί στις απόψεις τους συγκριτικά με όσους συνέχιζαν να χρησιμοποιούν το Facebook. Δήλωσαν επίσης πως αισθάνονταν πιο ευτυχισμένοι και λιγότερο αγχωμένοι. 

Το πείραμα συνέβαλε επίσης στο να μετριάσουν, ακόμα και να αποβάλουν, κάποιοι τη συνήθεια να εισέρχονται ψυχαναγκαστικά στο Facebook. Αρκετές εβδομάδες μετά την περίοδο αναγκαστικής αποχής, οι συμμετέχοντες στο πείραμα ξόδευαν κατά 23% λιγότερο χρόνο συγκριτικά με όσους δεν το εγκατέλειψαν ποτέ ενώ το 5% εξ αυτών δεν είχε ακόμα επανενεργοποιήσει τον λογαριασμό του. Και το χρηματικό ποσό που οι χρήστες θα ήταν πρόθυμοι να δεχτούν για να απενεργοποιήσουν τους λογαριασμούς τους για ακόμη τέσσερις εβδομάδες, ήταν μειωμένο κατά 13% σε σχέση με το παρελθόν. «Με άλλα λόγια, οι χρήστες υπερεκτιμούν το πόσο εκτιμούν την υπηρεσία», σημειώνουν οι συντάκτες του Economist, κάνοντας λόγο για μια «εσφαλμένη αντίληψη που διορθώθηκε μετά από έναν μήνα αποχής». 

Οι περισσότεροι, ωστόσο, εξακολουθούν να διστάζουν να εγκαταλείψουν οριστικά το μέσο κοινωνικής δικτύωσης, γεγονός που υποδεικνύει πως το Facebook, παρά τα πολλά προβλήματά του, προσφέρει αρκετά στους χρήστες του, τα οποία θεωρητικά θα εξαφανίζονταν εάν ξαφνικά σταματούσε η λειτουργία του. 

Σύμφωνα με τους συντάκτες του Economist «οι χρήστες υπερεκτιμούν το πόσο εκτιμούν την υπηρεσία»  

Το εν λόγω συμπέρασμα, ωστόσο, δεν είναι απόλυτα ξεκάθαρο. Για τους συμμετέχοντες στο πείραμα το δίλημμα έγκειτο στο να επανενταχθούν ή όχι στην παγκόσμια κοινότητα του Facebook ενόσω όλοι οι υπόλοιποι χρήστες θα συνέχιζαν να το χρησιμοποιούν κανονικά. Οπότε είναι πολύ πιθανό ένας χρήστης να μην θέλει να εγκαταλείψει μια υπηρεσία που χρησιμοποιούν 2,3 δισεκατομμύρια άνθρωποι. Αλλά ενδέχεται επίσης ο κόσμος μας να ήταν όντως καλύτερος εάν το Facebook δεν υπήρχε. 

Πώς θα ήταν, όμως, ο κόσμος αυτός; Ένα μέσο κοινωνικής δικτύωσης αναπτύσσεται χάρη στις αυξανόμενες αποδόσεις κλίμακας. Όσο περισσότεροι άνθρωποι το χρησιμοποιούν, τόσο περισσότερες διασυνδέσεις εξυπηρετεί αυτό, αυξάνοντας έτσι την αξία του για κάθε χρήστη. 

Αυτός είναι ο τρόπος χάρη στον οποίο γιγαντώθηκε το Facebook. Ιδρύθηκε το 2004, σε μια περίοδο που το ποσοστό του παγκόσμιου πληθυσμού που χρησιμοποιούσε το Διαδίκτυο αυξανόταν ραγδαία. Νέοι χρήστες ελκύονταν σχεδόν αναγκαστικά από το μέσο κοινωνικής δικτύωσης που χρησιμοποιούσαν ολοένα περισσότεροι συγγενείς, φίλοι και γνωστοί τους, γεγονός που ενίσχυσε τα πλεονεκτήματα του Facebook – «με τον ίδιο τρόπο που μια ακμάζουσα πόλη προσελκύει νέους κατοίκους εξαιτίας των ευκαιριών που έχει δημιουργήσει ο μεγάλος αριθμός ανθρώπων που βρίσκονται ήδη εκεί. Θα μπορούσε να ειπωθεί πως το Facebook είναι η πρώτη ψηφιακή μεγαπόλη στον κόσμο, που κατακλύζεται από ανθρώπους, διευκολύνοντας τις ανθρώπινες επαφές, θετικές και αρνητικές». 

Για να γίνει κατανοητή η ισχύς που κατέληξε να διαθέτει το Facebook, ο Economist επιστρέφει στον 19ο αιώνα και στις βιομηχανικές μεγαλουπόλεις που ξεφύτρωσαν και άκμασαν κατά μήκος των Μεγάλων Λιμνών της Βόρειας Αμερικής χάρη στις λιμναίες μεταφορές, ειδικά όταν κατασκευάστηκαν τα πρώτα κανάλια που συνέδεαν τις λίμνες με τον Ατλαντικό Ωκεανό. «Οι μεταφορές μέσω των Μεγάλων Λιμνών δεν είναι πλέον τόσο κερδοφόρες όσο ήταν στο παρελθόν, αλλά εκατομμύρια άνθρωποι εξακολουθούν να μένουν σε πόλεις όπως το Σικάγο και το Ντιτρόιτ, το Κλίβελαντ και το Μπάφαλο». 

Η ερμηνεία του γεγονός αυτού είναι σύνθετη. Γιατί εάν μερικές χιλιάδες άνθρωποι μετακόμιζαν σήμερα για έναν μήνα στη Νότια Καλιφόρνια, συμμετέχοντας σε κάποιο υποθετικό πείραμα, πολύ πιθανώς να αξιολογούσαν την εμπειρία τους άκρως θετικά. Ωστόσο θα επέστρεφαν στις πόλεις και στα σπίτια τους  εξαιτίας των φίλων, των συγγενών και των επαγγελματικών τους επαφών. Η επιλογή τους θα αντικατόπτριζε την προστιθέμενη αξία των πόλεων των Μεσοδυτικών Πολιτειών. Θα μπορούσε, όμως, να υποδηλώνει επίσης πως οι κάτοικοι των εν λόγω πόλεων είναι εγκλωβισμένοι σε μια αρνητική ισορροπία: οι ζωές τους θα άλλαζαν προς το καλύτερο, μόνο εάν συμφωνούσαν συλλογικά να αποδημήσουν όλοι μαζί σε θερμότερα κλίματα. 

Ανάλογα φαινόμενα παρατηρούνται ωστόσο και στην πραγματική ζωή. Δύο βρετανοί επιστήμονες, ένας από το London School of Economics και ένας από το πανεπιστήμιο της Οξφόρδης, μελέτησαν την ιστορία των πόλεων της ρωμαϊκής εποχής στη Βρετανία και στη Γαλλία. Όταν η Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία άρχισε να παρακμάζει, οι γαλλικές πόλεις αποδείχτηκαν πιο ανθεκτικές από τις πόλεις της Βρετανίας και συνέχισαν να λειτουργούν όπως κατά το παρελθόν. Όταν, όμως, κατά τους επόμενους αιώνες, τα πλεονεκτήματα της εγγύτητας σε πλεύσιμα ύδατα ήταν πλέον δεδομένα, οι βρετανικές νέες πόλεις που ιδρύθηκαν μετά την πτώση των Ρωμαίων, ήταν καλύτερα προετοιμασμένες με αποτέλεσμα να αναπτυχθούν περισσότερο από τις γαλλικές. Από το 1200 έως το 1700, ο πληθυσμός αυξήθηκε ταχύτερα στις πόλεις που διέθεταν ακτές. «Οι Βρετανοί επωφελήθηκαν από την επαναρρύθμιση του αστικού δικτύου τους, ενώ οι Γάλλοι εξακολουθούσαν να μοιράζονται τις πόλεις στις οποίες κατοικούσαν οι ρωμαίοι πρόγονοί τους». 

Στην περίπτωση που ο Μαρκ Ζάκερμπεργκ επέλεγε να βγάλει από την πρίζα το δημιούργημά του, κάποια άλλη, παρόμοια πλατφόρμα, θα καταλάμβανε τη θέση του. Αλλά η εποχή του Facebook θα μπορούσε να αποτελεί το αποτέλεσμα μοναδικών, εφήμερων ιστορικών συνθηκών. «Σε αυτήν την περίπτωση, ενδέχεται να είναι εφικτή η ανάπτυξη μιας θετικότερης οικολογίας των μέσων κοινωνικής δικτύωσης – αρκεί οι πολίτες του Facebook να παροτρυνθούν να αναζητήσουν κάτι καλύτερο», καταλήγει το λονδρέζικο περιοδικό.  

Πηγή 

Μια μαρτυρία για τη NOVARTIS χωρίς κουκούλα!

Πολλοί ακούνε το σκάνδαλο Novartis και αδυνατούν να καταλάβουν τι πρακτικά συνέβη. Ή έστω καταλαβαίνουν πως κάποιοι απλώς έβαλαν το δάκτυλο στο μέλι. Ε λοιπόν, αφήστε με να σας πω μια ανθρώπινη ιστορία για κάποιους άλλους, που για χάρη της Novartis δε χώθηκαν στο μέλι αλλά στην απόγνωση. Και επειδή πήξαμε στους κουκουλοφόρους μάρτυρες, επιτρέψτε μου να την …καταθέσω χωρίς κουκούλα.     

Γράφει η Μαριάννα Κορνάρου*

Ήταν περίοδος των Δημοτικών εκλογών του 2010: Παρακολουθούσαμε τα αποτελέσματα σε δημοσιογραφικό γραφείο, όταν ξαφνικά ο Α. άρχισε να παραπονιέται για την ευκρίνεια..της εικόνας στην οθόνη. Τον αποπήραμε, αφού η εικόνα ήταν κανονικότατη. Στην αρχή σάστισε. Μετά περιέφερε το βλέμμα στο χώρο και ξαφνικά άρχισε να ουρλιάζει.

Έχετε δει άνθρωπο να χάνει απότομα το φως του; Το σκηνικό ήταν συγκλονιστικό. Πασχίζαμε να καταλάβουμε τι συνέβη. Το οπτικό του πεδίο είχε ξαφνικά έναν τεράστιο μαύρο κύκλο στο κέντρο κι όπου κι αν κοίταζε έβλεπε ελάχιστα κάτι να ξεκαθαρίζει στις απολήξεις αυτού του κύκλου.

Περιφερειακή όραση μόνο είπαν οι γιατροί την επόμενη μέρα και διέγνωσαν εκφύλιση της ωχράς κηλίδας. Μοναδική ελπίδα ίασης ήταν το ενέσιμο σκεύασμα Lucentis: το «καμάρι» της Novartis.

Η θεραπεία μακροπρόθεσμη, επαναλαμβανόμενη και πανάκριβη. Η δαπάνη του σκευάσματος εν μέρει (κατά €700) καλυμμένη από τον ΕΟΦ. Όμως μόνο για όσους είχαν συμπληρώσει το 67ο έτος ηλικίας. Κι οι νεώτεροι; Μπορούσαν απλώς να αποδεχτούν την τύφλωση ή να ξεπουληθούν ολόκληροι. Γιατί το πολύτιμο Lucentis τιμόταν προς €1.900 ανά φιαλίδιο.

Ο Α. βρέθηκε να περιφέρει το σαρκίο του στους καλύτερους οφθαλμιάτρους της χώρας και να συγκεντρώνει από όλους την ίδια γνωμάτευση: LUCENTIS και μάλιστα σε σταθερά επαναλαμβανόμενες δόσεις.

Ξεκίνησε την πολυδάπανη θεραπεία το 2011. Την ίδια εποχή που η Ελλάδα πάγωνε για την επόμενη δόση, εκείνος πάγωνε όταν οι γιατροί συνιστούσαν την επόμενη ένεση. Η δική του δόση κόστιζε €1.900. Η βελτίωση βέβαια ήταν αργή και σταθερή αλλά το κόστος της εξοντωτικό. Την περίοδο που ο Φρουζής της Novartis κόμπαζε για τις υψηλές γνωριμίες του με τον υπηρεσιακό πρωθυπουργό της Ελλάδας, ο Α. είχε ήδη χάσει το σπίτι του. Απώλεια όρασης σήμαινε απώλεια εργασίας. Και συνάμα εξάρτηση από τις …δόσεις, που καθόρισαν οι διαπλεκόμενοι για το Lucentis.

Και κάπου εκεί αποφάσισε να προσφύγει στην Ειδική Επιτροπή του ΕΟΦ. Κάτι σαν ζητιάνος και επαίτης της όρασής του πια. Η ζωή του διαλυόταν σταδιακά. Η ψυχολογία του ήταν στο ναδίρ, όπως και τα οικονομικά του. Αγνοούσε βέβαια πως …με πόνο ψυχής οι κύριοι Αβραμόπουλος, Σαλμάς και Λοβέρδος πάσχιζαν να ρίξουν τις τιμές των φαρμάκων. Και το αγνοούσε γιατί κάθε φορά που έφτανε να πληρώσει τη δόση, η τιμή παρέμενε ίδια. Και η Ειδική Επιτροπή του έκλεισε την πόρτα κατάμουτρα. Προηγουμένως του εξήγησε ευγενικά πως όταν φτάσει το 67ο έτος της ηλικίας του θα του χορηγήσει το ενέσιμο με έκπτωση. Μόνο που μέχρι τότε θα ήταν εντελώς τυφλός.

Η περίπτωσή του Α. δεν ήταν μοναδική. Το 2010-2011 ξαφνικά στην Ελλάδα πύκνωσαν οι διαγνώσεις ασθενών με εκφύλιση της ωχράς κηλίδας. Οι στατιστικές κατέγραψαν περίπου 50.000 περιπτώσεις και 200.000 με συναφείς βλάβες. Η πάθηση θεωρείται σπάνια στους νέους ανθρώπους. Η Novartis κρατούσε το μοναδικό κλειδί της ίασης: το Lucentis. Ένα πανάκριβο φάρμακο, που χορηγείται σε ενέσιμη μορφή μέσα στο μάτι, με σχετικά καλό αποτέλεσμα σε επαναλαμβανόμενη χρήση (συνήθως 1-2 φορές ανά μήνα).

Έτσι την εποχή που οι Έλληνες χώνονται για τα καλά στην κρίση, ο Α. χρειάζεται περίπου 4.000 ευρώ το μήνα μόνο για τη θεραπεία του. Θα μπορούσα να σας περιγράψω πόση απελπισία σημαίνει αυτό. Αλλά στις μέρες μας τα σκάνδαλα περιορίζονται σε αριθμούς και λέω να μείνω απλώς σε κάποια συγκλονιστικά νούμερα, που δεν ειπώθηκαν.

Εκείνη την περίοδο ο Α. γνωρίζεται με έναν γιατρό που δεν βρίσκεται στο payroll της Novartis. Σπάνια περίπτωση, αν σκεφτείς πως 45.000 Έλληνες γιατροί ήταν αρχειοθετημένοι και περίπου οι μισοί από αυτούς είχαν πάρει δώρο το λογισμικό του συστήματος ηλεκτρονικής συνταγογράφησης από τον Ελβετικό κολοσσό.

Όχι τυχαία, αλλά γιατί έτσι η εταιρία μπορούσε να ελέγχει τους τζίρους της από τις συνταγές τους. Ο γιατρός αυτός λοιπόν του αναφέρει για πρώτη φορά το Avastin: ένα φάρμακο με το ίδιο ακριβώς αποτέλεσμα και την ίδια δραστική ουσία. Μόνο που η συσκευασία του δίνει 50 δόσεις για ενδοβολβικές ενέσεις και μειώνει το κόστος ανά θεραπεία σε μόλις €25(!!!). Ο ίδιος γιατρός -μη αντέχοντας όσα συνειδητοποιεί πως παίζονται με το Lucentis- έχει βρει τρόπους να το εισάγει από την Αμερική και το ιατρείο του έχει μετατραπεί σε «κρυφό σχολειό» για τους ταλαίπωρους της ωχράς κηλίδας.

Μόνο που οι απόψεις διίστανται για το αποτέλεσμα. Οι καλοπληρωμένοι γιατροί της Novartis επιμένουν πως μόνο το καμάρι τους, το Lucentis, κάνει δουλειά. Ο γιατρός που χορηγεί το Avastin αφήνει την ευθύνη της επιλογής στους ασθενείς του. Και εν τέλει μόνο όσοι ξετινάζονται οικονομικά καταλήγουν στο «κρυφό σχολειό» της ωχράς κηλίδας.

Ο Α. έχοντας φτάσει σχεδόν στην ένδεια, όχι απλώς συνεχίζει τη θεραπεία του με Avastin αλλά έχει και το …θράσος να καταγγείλει στους ιθύνοντες πως υπάρχει εναλλακτική θεραπεία. Τους ζητά το αυτονόητο: να τη συμπεριλάβουν στον κατάλογο των σκευασμάτων που χορηγεί ο ΕΟΦ. Όμως η εταιρία που λανσάρει το παρεμφερές σκεύασμα στην Ευρώπη, αρνείται να υποβάλλει αίτημα ένταξης, για να μη χαλάσει η μπίζνα της Novartis στην Ελλάδα. Ο λόγος δεν είναι προφανής: Η Ψωροκώσταινα είναι χώρα leader για τις τιμές των φαρμάκων στην Ευρώπη.

Ένα χρόνο μετά καθηγητής Οφθαλμιατρικής του Πανεπιστημίου Αθηνών παραδίδει υπόμνημα για την υπόθεση στο Υπουργείο Υγείας. «Από κάθε φιαλίδιο του Avastin μπορούν να εξαχθούν 40-50 δόσεις για κάθε ενδοφλέβια έκχυση, με αποτέλεσμα το κόστος ανά θεραπεία να είναι περίπου μόλις 10-20 ευρώ» αναφέρει. Η ίδια έκθεση καταγράφει το εξής εκπληκτικό συμπέρασμα: το ετήσιο κόστος από την υπόθεση Lucentis έχει σκαρφαλώσει ήδη στο αστρονομικό ποσό του €1.000.000.000. Μάλιστα ο συντάκτης κάνει λόγο για «κολοσσιαίο σκάνδαλο» και επικαλείται κορυφαίο Αμερικανό Καθηγητή Οφθαλμολογίας, που έχει μιλήσει για «απάτη της Φαρμακευτικής Εταιρείας με τη συνέργεια διεφθαρμένων κρατικών λειτουργών». Και τότε ξεκινά η έρευνα από τους Αμερικανούς.

Στο μεταξύ ο Α. έχει διαλύσει ό,τι ήξερε ως ζωή: το σπίτι του, τη δουλειά του, την οικογένειά του, το κουράγιο του, την περιουσία του.

Έχει σώσει όμως τελικά την όρασή του.

Έτσι μπορεί να βλέπει πλέον όλη την οθόνη της τηλεόρασης, τώρα που «παίζει» το σκάνδαλο Novartis σε καθημερινά επεισόδια. Και μπορεί να εννοεί απόλυτα τι είδους πολιτικές ευθύνες υπάρχουν και πόσο σπουδαίο είναι να καταλογιστούν. Μπορεί ακόμη να θυμώνει, που με το νόμο Βενιζέλου η υπόθεση θα πέσει -ειρήσθω εν παρόδω- στα μαλακά. Γιατί η δική του η ζωή δεν είχε την ίδια τύχη. Κι ακόμη περισσότερο γιατί στη θέση του, με την ίδια ευκολία, μπορεί οποτεδήποτε να βρεθεί ο καθένας μας. Επειδή κάθε Novartis πορεύεται με No Mάρτυς στις διαπλοκές, ξέροντας πως θα μείνει ατιμώρητη. Ακόμη κι αν οι πρακτικές της σκοτώνουν ανθρώπινες ζωές.

* Το κείμενο της Μαριάννας Κορνάρου αναρτήθηκε στην προσωπική της σελίδα στο Facebook και μέσα σε ένα 24ωρο είχε εκατοντάδες κοινοποιήσεις.      

Εκατομμύρια παιδιά θύματα trafficking με σκοπό την πορνεία ή τη μαύρη εργασία – Η Ελλάδα «χώρα προορισμού»

Εκατομμύρια παιδιά κάθε χρόνο από 127 χώρες του κόσμου πέφτουν θύματα του trafficking με σκοπό την εξώθησή τους στην πορνεία ή την μαύρη εργασία σε 137 χώρες.

Σύμφωνα με στοιχεία αμερικανικών μη κυβερνητικών πηγών η ηλικία των θυμάτων κυμαίνεται μεταξύ 11 και 14 ετών, ενώ ο μέσος όρος ζωής των θυμάτων του trafficking στις ΗΠΑ είναι 7 έτη, καθώς βρίσκονται νεκρά από επιθέσεις ή χάνουν τη ζωή της από κακοποίηση, HIV και άλλα σεξουαλικώς μεταδιδόμενα νοσήματα, υποσιτισμό, υπερβολική δόση ουσιών ή αυτοκτονία.

Το 80% των θυμάτων στις ΗΠΑ είναι γυναίκες και παιδιά που αγοράστηκαν, πουλήθηκαν και εγκλωβίστηκαν στην βιομηχανία του σεξ. Παγκοσμίως, το 2015, 4,5 εκατομμύρια άνθρωποι έπεσαν θύματα σεξουαλικής εκμετάλλευσης και 5,5 εκατομμύρια παιδιά ήταν θύματα εμπορίας για σεξουαλική εκμετάλλευση ή μαύρη εργασία.

Το United Nations Office on Drugs and Crime το 2012 ανακοίνωσε ότι ο αριθμός των παιδιών και εφήβων θυμάτων αυξήθηκε σε μία τριετία από 20% σε 27% και ότι σε κάθε τρία παιδιά θύματα τα δύο είναι κορίτσια και το ένα αγόρι. Από ελληνικά στοιχεία προκύπτει ότι στη χώρα μας το ένα από τα τρία άτομα που είναι θύματα σεξουαλικού trafficking είναι παιδί ή εφηβικής ηλικίας. Σύμφωνα με εκτιμήσεις το 76% των σεξουαλικών συναλλαγών με ανήλικα κορίτσια αρχίζει μέσω του Ίντερνετ και τελικά αυτά τα παιδιά και οι έφηβοι καταλήγουν στο trafficking. Η UNICEF αναφέρει ότι δύο εκατομμύρια παιδιά ετησίως εξαναγκάζονται στην πορνεία.

Τα στοιχεία αυτά παρουσίασε ο αναπληρωτής καθηγητής του Ιατρικού Τμήματος του ΑΠΘ, ψυχίατρος-σεξολόγος Λουκάς Αθανασιάδης, στο Συνέδριο Παιδικής και Εφηβικής Γυναικολογίας που πραγματοποιήθηκε στη Θεσσαλονίκη. Ο κ. Αθανασιάδης, ανέφερε ότι τα θύματα του, trafficking , με σκοπό την σεξουαλική εκμετάλλευση προέρχονται από 127 χώρες και προωθούνται σε 137 χώρες.

“Η Ελλάδα δεν είναι πλέον μια ενδιάμεση χώρα, αλλά χώρα προορισμού. Μιλάμε για τους πρόσφυγες από τον Νότο” ανέφερε χαρακτηριστικά. Μάλιστα παρουσίασε φωτογραφίες από προσφυγόπουλα στην Ειδομένη τα οποία είχε συναντήσει ο ίδιος πριν τρία χρόνια και κανείς δεν ξέρει τι απέγιναν. “Θα έχετε ακούσει και από ιδρύματα στην Ελλάδα ότι μυστηριωδώς εξαφανίστηκαν παιδιά και έφηβοι και δεν βρέθηκαν. Βεβαίως μπορούμε να υποθέσουμε που κατέληξαν. Το προσφυγικό σήμερα είναι ένα μεγάλο πρόβλημα γιατί εκτός των άλλων τα παιδιά και οι έφηβοι γίνονται θύματα κακοποίησης. Υπάρχουν πολλά ασυνόδευτα παιδιά και συχνά οι “κηδεμόνες” τους είναι προαγωγοί” πρόσθεσε ο κ. Αθανασιάδης.

Έκανε ακόμη λόγο για το survival sex (το σεξ για την επιβίωση) όπου παιδιά εξωθούνται στην πορνεία ακόμη και από τους ίδιους τους τους γονείς προκειμένου να επιβιώσουν. Πρόσθεσε ακόμη ότι υπάρχουν περιστατικά παιδιών από την Αφρική, κυρίως από τη Νιγηρία, που έχουν δώσει όρκο βουντού να μη μιλήσουν και φοβούνται όταν μιλήσουν η κατάρα θα πέσει στα ίδια και στην οικογένειά τους και ότι θα πεθάνουν. Ο κ.Αθανασιάδης, αναφέρθηκε ακόμη στα lover boys που με διάφορους τρόπους προσεγγίζουν έφηβες τις οποίες είτε εξαπατούν είτε τις παντρεύονται και στη συνέχεια με την υπόσχεση μιας καλύτερης ζωής τις προωθούν για σεξουαλική εκμετάλλευση.

Παράλληλα, υπογράμμισε, ότι ότι το trafficking είναι προσοδοφόρο καθώς αυτοί που “πουλούν” παιδιά και εφήβους κερδίζουν πιο πολλά χρήματα από αυτούς που πουλούν όπλα, είναι επίσης δραστηριότητα χαμηλού κινδύνου, τα στοιχεία είναι ανεπαρκή, οι συλλήψεις λίγες και πιθανώς είναι ανεπαρκείς οι χειρισμοί από τις υπηρεσίες. Οι επιπτώσεις είναι εξαιρετικά σοβαρές για τη σωματική, τη σεξουαλική και την ψυχική υγεία των θυμάτων παιδιών και εφήβων. Από την άλλη η ενημέρωση του κοινού είναι ανεπαρκής, όπως ανεπαρκής είναι και η εκπαίδευση στις υπηρεσίες, τα θύματα στιγματίζονται και υπάρχει ανάγκη για σταθερή ψυχοκοινωνική στήριξη τους.

Πηγή: ΑΠΕ – ΜΠΕ    

Θετική στάση

Γράφει η Άννα Δαμιανίδη

Ενα περίπτερο περιμέναμε να ξανανοίξει στο έρμο το πάρκο. Να μη ζητάμε πολλά. Να είμαστε θετικοί. Αυτό προπάντων. Θετικοί σε κάθε θετικό. Ανακαινίστηκε το Αλσος; Θετικοί εμείς. Μας επέτρεψαν να το δούμε. Θετικά, βεβαίως. Χώροι μέσα ατελείωτοι, πάνω κάτω και πλαγίως. Θαύματα μπορεί να γίνουν μέσα. Τι θα γίνει, τι θα γίνει; Καφενείο στο Αλσος; Θετικοί οπωσδήποτε. Πήγαμε για καφέ. Κάναμε τον γύρο, δεν μπαίνεις από το πάρκο. Φράχτης υψώνεται. Αλλά θ’ ανοίξει, δεν μπορεί!

Ηρθε ο Σαββόπουλος στο Αλσος; Θετικοί, ενθουσιώδεις. Κι ας θύμιζε ο φρουρός της νύχτας, σκυλάδικο, με τη μουσική του αυτοκινήτου στη διαπασών και τον προβολέα να μας ξεψαχνίζει ως διερχόμενους. Πάρε αθώο ύφος, καλοί άνθρωποι, είμαστε γείτονες, συγγνώμη κιόλας, σπίτι μας πάμε. Θετικοί πάντως.

Θετικοί, οι γκρίνιες τόσα χρόνια τίποτε καλό δεν έφεραν. Μέχρι που μετανιώσαμε για τότε που παραπονεθήκαμε στο τότε ΥΠΕΧΩΔΕ, για τις τσουλήθρες που είχαν λεπτύνει οι λαμαρίνες τους, είχαν γίνει λάμες κι έκοβαν τα παιδικά ποδαράκια. Τι το θέλαμε; Εφυγαν εντελώς οι τσουλήθρες και τελείωσε η υπόθεση. Εκτοτε πάντα θετικοί. Και για την ανάπλαση θετικοί, για τις διαδρομές νερού θετικοί, εκείνες μόνες τους σταμάτησαν και λίμνασαν. Και για τις εκθέσεις, τα παζάρια, τα λούνα παρκ, τα φεστιβάλ, θετικοί σε όλα. Οχι σαν αυτούς που δεν άφηναν το πάρκο να ανοίξει επειδή ήταν κατά της εμπορευματοποίησης. Εμείς, υπέρ. Να μη στεναχωρούμε τις διοικήσεις, συγχύζονται οι άνθρωποι και δεν μπορούν να δημοπρατήσουν το περίπτερο, να ανοίξει ένα καφενείο, να καθόμαστε με τη γριά μάνα…

Πέρασε ο καιρός, δεν άνοιξε περίπτερο, πέθανε η μάνα, όμως το Αλσος φτιάχνει θέατρο υπαίθριο. Το πήρε μεγαλοεπιχειρηματίας, τόσοι χώροι μέσα δεν του έφταναν, κι ο φράχτης υψώνεται και πυκνώνει, ο κήπος γίνεται επικλινές δάπεδο για χιλιάδες καθίσματα, μηχανήματα ήχου που θα μας κρατάνε τη νύχτα άυπνους ετοιμάζονται να δουλέψουν. Μήπως το παρακάναμε στη θετική στάση; Τόσο ανίκανη μπορεί να είναι κοτζάμ Περιφέρεια Αττικής, νυν αρμόδιος για το πάρκο; Δυο μικρά θεατράκια μέσα, δυο περίπτερα, ένα καφενείο κάτω με μικρή σκηνή, το «Γκρην Παρκ», όλα αλειτούργητα, κι αντί για όλ’ αυτά, το Μέγα Μπουζουξίδικο; Αδύνατον να οργανώσει πράγματα μικρά η υπερΠεριφέρεια; Εχει το μαμούθ στο αίμα της;

Μήπως τελικά η θετική στάση παρερμηνεύεται, και μόνο τσαμπουκάς και άρνηση έχουν νόημα στη χώρα τούτη;   

Τι λέμε μόλις ξεσπά ένα σκάνδαλο;

Οταν από μια εξαγορά του ακινήτου στην Ακρόπολη από μια Off Shore, άρχισε να ξετυλίγεται το σκάνδαλο με τις μίζες του Τσοχατζόπουλου, ο πρώην παντοδύναμος υπουργός του ΠΑΣΟΚ ανέφερε ότι «η δίωξη του είναι πολιτική» και ότι είναι «θύμα πλεκτάνης» καθώς  «Παπανδρέου και Σημίτης σε συνεργασία με ξένες υπηρεσίες ανέλαβαν την εξόντωσή του» ενώ δεν παρέλειψε να καταθέσει μηνύσεις στα έντυπα που δημοσίευσαν τις αποκαλύψεις.

Ο Γιάννης Παπαντωνίου αρχικά μήνυσε τα ΜΜΕ που δημοσίευσαν τα στοιχεία για τις μίζες των εξοπλιστικών, στη συνέχεια έκανε λόγο για «πολιτικές σκοπιμότητες» που εξυπηρέτησε η  σύστασης εξεταστική επιτροπή για το σκάνδαλο των εξοπλιστικών και για «δόγμα Πολλάκη» όταν τα στοιχεία οδήγησαν στην προφυλάκισή του. Προηγουμένως είχε μηνύσει ελληνικές και ξένες εφημερίδες που δημοσίευαν στοιχεία για την εμπλοκή του.

Ο Βασίλης Παπαγεωργόπουλος είχε καταθέσει μήνυση σε βάρος των επικεφαλής της αντιπολίτευσης όταν ξεκίνησε να αποκαλύπτεται η υπόθεση υπεξαίρεσης στο Δήμο Θεσσαλονίκης, στη συνέχεια είχε επιρρίψει τις ευθύνες σε υπαλλήλους ενώ όταν η Δικαιοσύνη έφτασε στα ίχνη του δήλωσε «τίποτε  – απολύτως τίποτε – το γκρίζο δεν υπάρχει στην υπόθεση αυτή»

Ο Ανδρέας Λοβέρδος μόλις έγινε γνωστή η υπόθεση Novartis έκανε λόγο για «σκευωρία» και «κουκουλοφόρους», απειλώντας τους πολιτικούς αντιπάλους και καταθέτοντας μηνύσεις. Μετά τη διαβίβαση της δικογραφίας που τον καθιστά ύποπτο για δωροδοκία εξαιτίας του πλούσιου αποδεικτικού υλικού, απειλεί ακόμη περισσότερο, προαναγγέλλει και νέες μηνύσεις μιλά για συμμορία κακοποιών – στην οποία προφανώς συμμετέχει και το FBI-  παλιανθρώπους και αλητεία.

  

Είναι μερικές ενδεικτικές αντιδράσεις από τις πολλές που υπάρχουν αλλά ακολουθούν το ίδιο μοτίβο, με απειλές, μηνύσεις και θεωρίες «πλεκτάνης» μόλις κάποιος πολιτικός κατηγορείται  ότι συμμετείχε σε κάποιο σκάνδαλο διαφθοράς στην Ελλάδα. Αυτό δεν καθιστά ένοχο όποιον κατηγορείται και έχει δικαίωμα να υπερασπιστεί τον εαυτό του. Σε μια φυσιολογική χώρα όμως, ένας πολιτικός που βρίσκεται κατηγορούμενος για διαφθορά, αποχωρεί από το προσκήνιο, περιμένει την κρίση της Δικαιοσύνης και τοποθετείται μετά από αυτή.  Στην Ελλάδα, αντιθέτως, απειλούν θεούς και δαίμονες. 

Υ.Γ. Ο Ανδρέας Λοβέρδος, όπως και ο Ευάγγελος Βενιζέλος που επίσης έκανε λόγο για «μεγάλη σκευωρία» και «απόλυτο φιάσκο», ήταν από τους πρώτους που είχαν βάλει την υπογραφή τους υπέρ της αθωότητας του Ακη Τσοχατζόπουλου. «Δεν υπάρχει τίποτα απολύτως!», υποστήριζαν...  

Πηγή